Lajme mbi boten Orthodhokse.

[arbereshi_niko]

Persekutimi i kishës në Ukrainë


Në vidjon që vijon, shohim një dëshmi të persekutimit që ka ndërmarrë shteti nazist i ukrainës,
kundrejt kishës orthodhokse të ukrainës, fajtore për faktin që
nuk ka ndërprerë komplet lidhjet me kishën nënë ruse.
Kanali Rusia Sot, është mbyllur me kohë në gjithë Evropën,
por jo në gjithë botën, që ndryshe nga “evropa demokratike”,
duan të dëgjojnë zërin e së vërtetës.
Çdo njeri pa përjashtim, ka për detyrë të ndalojë këtë gjakderdhje
që ekzekutohet për hir të demokracisë kievjane!
Ku kjo demokraci po i mbyll sytë njerëzve të pafajshëm!
Përkthimi korrekt i vidjos është në italisht
( pasi që është një gjuhë që shumë shqiptarë e përdorojnë ),
por që ka mundësi kush dëshiron, ta përkthejë në mënyrë simultane (automatike)
në anglisht e më gjerë….
Kjo vidjo është thjesht një informacjon që tregon realitetin
dhe gjendjen e besimtarëve orthodhoks në Ukrainë.
Dashtë Zoti që kjo situatë të ndërpritet,
pa u degjeneruar në një konflikt pa kontroll!

Përshëndetje
.-.-.-.-.-.

[arbereshi_niko]

Orthodhoksia tradicionale përballë konservatorizmit shoqëror.



Shkrojtur më 12 Jan nga Nëndhjak Nektari, M.A.



Në peizazhin e sotëm të krishterë orthodhoks,
ne shpesh zbulojmë një dukuri, ku shumica e të kthyerve
në famullitë tona, po ikin nga organizatat e tjera fetare
si ato të Protestantizmit, ose të reformës
apo edhe atyre papalë [Katolikizmit Roman],
për shkak të rënies së rëndë morale shoqërore
brenda këtyre formave të adhurimeve
duke u evidencuar gjithnjë më shumë.
Të ashtuquajturat martesa homoseksuale,
duke futur femra në radhët e klerit ose duke
përqafuar ideologjinë e re heretike "Woke" e cila
po përhapet si kancer në të gjithë botën perëndimore.
Këta kërkues dhe neofite shohin në Kishën Orthodhokse
një baluard të konservatorizmit;
Një enklavë e botëkuptimit tradicional që
braktiset me shpejtësi nëse nuk hidhet plotësisht
në komunitetet e tyre të rrëfimit.
Në mitingun e Presidentit Trump në Konferencën e
Veprimit Politik Konservator të vitit 2021,
shumë prej këtyre njerëzve me qëllim të mirë,
me mendje konservatore, e gjejnë veten
të zbulojnë Kishën Orthodhokse, ose duke u anëtarësuar me nxitim
përmes një katekizmi shumë të shpejtë të kryer nga disa klerikë.
Ata janë në kërkim të një kishe që është nga ana sociale konservatore,
dhe kur e gjejnë atë që mendojnë se po kërkojnë,
brenda Kishës Orthodhokse, brenda disa muajsh
ata bëhen katekumenë dhe pagëzohen me një herë,
dhe në mënyrë jo korrekte kryejnë aktin e vajit të shenjtë.
Shpesh herë kjo ndodh pa formimin e duhur të personit
dhe pa ndihmuar këta neofite
të fitojnë një mentalitet puro orthodhoks.
Pa këtë mentalitet ata janë drejtuar të besojnë se,
për shkak se ata janë nga ana sociale ose politike konservatorë
dhe kështu gjënden vetiu brenda Kishës Orthodhokse,
ata tanimë konsiderohen të krishterë orthodhoksë
nga ana e mentalitetit tradicional.
Sidoqoftë, kjo nuk është rasti. Konservatorizmi social-politik dhe
krishterimi tradicional orthodhoks
janë në një botëkuptim të ngjashëm, por njëkohësisht
diametralisht larg dhe të kundërt me njëra-tjetrën.
Në doktrinën dhe praktikën e Kishës Orthodhokse,
aty do të zbulonin se kisha është vërtetë
kundër shumë gjërave të njëjta si ata,
pikëpamje që janë shoqërore dhe politike konservatore,
siç janë të qenit kundër të ashtuquajturës martesë homoseksuale,
abortit, progresivizmit, trans’humanizmit,
degjenerimit seksual të pakontrolluar të shoqërisë moderne
dhe kështu me radhë.
Sidoqoftë, a e bën të qenit dikë që është
kundër këtyre pikave më lart, një të krishterë tradicional orthodhoks?
Hirësia e tij, episkopi Lukë i Sirakuzës,
Abati i Manastirit të Trinisë së Shenjtë në Jordanville, Nju Jork
citohet të thotë se, "Shumë njerëz që janë të kënaqur me të qenit konservatorë
nuk duan të kenë asgjë të bëjnë me të qenit tradicional,
sepse është shumë e huaj për ta,
por nuk mund të kesh orthodhoksi pa tradicionalizëm."
Kjo na çon në pyetjen: Cili është ndryshimi midis një konservatori social politik në Kishën Orthodhokse,
përballë një të krishteri orthodhoks që ka një fronema ( mentalitet ) tradicionale orthodhokse?
Përgjigja nuk varet nga ato që kanë të përbashkëta ose jo
në fushën e ideve, por nëse si ata e jetojnë jetën e tyre
brenda Orthodhoksisë së Shenjtë.
Pothuajse pa ndryshim konservatori shoqëror
dhe i krishteri orthodhoks tradicional do të besojnë të njëjtën gjë
për sëmundjet dhe mashtrimet e ndryshme në përgjithësi,
por ata do të jetojnë një jetë krejtësisht të ndryshme nga njëri-tjetri.
Hirësia e Tij Episkopi Lukë i Sirakuzës thotë:
Konservatorët shoqërorë për të cilët po i referohemi këtu,
shpesh nuk do të shkëputen kurrë nga zakonet e tyre të vjetra
nga rrëfimet e tyre konfesionale të mëparshme
dhe nuk do të thellohen në jetën e Kishës Orthodhokse
ose, më e rëndësishmja, në mendimin e shenjtorëve dhe Etërve të Kishës.
Ata mund të vijnë në kishë vetëm të dielave,
pasi kjo është ajo që bëjnë të gjithë konservatorët edhe diku tjetër;
Ata shpesh do të injorojnë traditat e kishës,
siç janë aspektet e agjërimit, rrëfimi i shpeshtë dhe kungimi,
modestia në veshje (d.m.th. të veshur mini-funde, pantallona të shkurtra, ose të shkojnë këmbë zbathur),
përfshirë gratë që mbajnë shami koke në kishë;
Ata shpesh nuk do të pranojnë mësuesit bashkëkohorë të kishës
si dhe shenjtorët bashkëkohorë dhe kurrë
nuk do të vizitojnë manastiret për të hyrë më thellë në jetën spirituale.
Ekziston një lloj kornize morale e mendimit
që të jesh në të njëjtën faqe konservatore shoqërore dhe politike
dhe të vish në kishë një herë në javë
është ajo që do të thotë të jesh automatikisht
një i krishterë orthodhoks.
Shpesh ekziston një obsesion politik,
ku ata mund t'ju tregojnë për të gjitha ngjarjet aktuale
të zhvillimeve më të fundit politike, ose
kush tha dhe çfarë në Fox News ose CNN,
por nuk mund t'ju tregojë shenjtorët e ditës,
apo edhe nuk din asgjë për shenjtorët fare,
madje edhe shenjtorët bashkëkohorë.
Shën Filaret i Nju Jorkut thotë se
"pyetini ata [...] për dogmat kryesore të besimit të krishterë,
ose për të përmendur dymbëdhjetë apostujt e Krishtit
(njerëz që bënë pa masë më shumë për njerëzimin sesa çdo mbret apo dhe shkrimtar)
dhe nëntë në dhjetë rastet, rezultati do të jetë i vajtueshëm.
Dhe më e keqja është fakti që askush
nuk e konsideron këtë injorancë si një turp
dhe njerëzit madje e pranojnë atë me zemër të lehtë.
" Kjo na bën të përpiqemi të kuptojmë se çfarë është
një i krishterë tradicional orthodhoks dhe kush
po jeton me një botëkuptim të vërtetë orthodhoks.
Sidoqoftë, "para se të vazhdojmë më tej, duhet të vendoset qartë
në mendjet tona se Etërit e Kishës,
ata mësues të mençur dhe të shenjtë të besimit orthodhoks,
nuk janë produkt i një epoke të shkuar;
Ata nuk janë një gjë e së kaluarës ”.
Këtu duhet të fillojmë, në mënyrë që të fitojmë mentalitetin
e vërtetë orthodhok
që vjen nga të jetuarit sipas traditës së shenjtë,
vetë jetën e Frymës së Shenjtë në kishë.
Ne duhet të shikojmë te Etërit e Kishës,
por jo vetëm Etërit e Mijëvjeçarit të parë
ose grupe të caktuara të Etërve të Kishës.
Përkundrazi, para së gjithash ne i shikojmë shenjtorët dhe Etërit e Shenjtë,
që janë duke jetuar me ne ose kanë jetuar brenda kohës sonë bashkëkohore
dhe janë mar me çështjet tona bashkëkohore,
vetë duke ndjekur Etërit e Shenjtë para tyre.
Shën Gregor Palamai në këtë temë thotë:
Nëse nga një llambë djegie dikush ndez një tjetër llambë,
atëherë një tjetër nga ajo do ndezë një tjetër dhe kështu me radhë,
dhe ato do të përçojnë dritën në vazhdimësi.
Në të njëjtën mënyrë, kjo ndodh përmes apostujve
që shugurojnë pasardhësit e tyre,
dhe këta pasardhës që shugurojnë të tjerët, etj.,
Hiri i Frymës së Shenjtë u jepet të gjitha brezave
dhe ndriçon të gjithë ata që i binden barinjve dhe mësuesve të tyre.
I krishter orthodhoks tradicional nuk është thjesht ai
që jeton moralisht dhe mban pozicionet e duhura
për çështje morale dhe politike bashkëkohore.
Përkundrazi, është ai që e thellon veten në jetën e kishës,
në shkrimet e Etërve të Kishës dhe jetën e shenjtorëve,
dhe kërkon gjithmonë të shkojë më thellë në jetën shpirtërore,
gjithnjë duke u penduar, duke dëshiruar gjithmonë
vetë-njohuri më të madhe, duke e lutur gjithmonë Zotin
të ndriçojë errësirën e Tij.
Edhe ndërsa kërkon apo edhe duke folur "fjalën profetike"
të së vërtetës për brezin e tij,
ai kurrë nuk pushon
së shpresuari "eskatologjikisht", domethënë,
me mendjen e tij për fundit e të gjitha gjërave,
në krahun e djathtë të Zotit, ku Krishti, Zoti i tij
është veshur në natyrën e tij njerëzore, duke pritur
konsumimin e të gjitha gjërave - përmbushjen e ekonomisë hyjnore,
ringjalljen e të gjithëve, të riut të vjetrit, të varfërit dhe të pasurit.
Omelia e tij "detyra e të krishterit për të njohur Zotin" thotë,
"Nëse urdhëresa e parë dhe themelore ndaj Zotit është ta duam Atë,
atëherë rrjedh natyrshëm që ne
më parë duhet ta njohim Atë.
Njeriu nuk do dhe nuk mund ta dojë atë që nuk e njeh.
Ne duhet të vërejmë se domosdoshmëria për të njohur Zotin
është një nga më pak të përmbushurat nga detyrimet tona.
Sa ndryshe ishte në kohërat e mëparshme kur
interesi për çështjet teologjike dhe njohuritë fetare,
njerëzit i ndjenin thellësisht në shpirtrat e tyre orthodhoksë.
"Prandaj, megjithëse dikush mund të jetë konservator social dhe politik
dhe as që njeh ose ta dojë Zotin, nuk mundet automatikisht
të jetë një i krishterë orthodhoks.
Dhe, nëse do ta njohësh Zotin është ta duash Atë, sepse Ai është Dashuri,
mungesa ndër ne e një mënyre që mbart,
asketizëm dhe athos, mund të jetë një dëshmi për të supozuar
se një botëkuptim i saktë politikisht dhe moralisht
është sinonim i botëkuptimit orthodhoks dhe e mënyrës së jetës.
“A jeni orthodhoks në të gjitha gjërat?" -
Të krishterët orthodhoks tradicional në Shën Filaret të Nju Jorkut ,
përpiqen të jetojnë në të njëjtën mënyrë si shenjtorët,
ata përpiqen të lexojnë shkrimet dhe jetën e Etërve të Shenjtë,
të zhyten në teologjinë e kishës,
t'i përmbahen kanoneve të shenjta,
për të bërë vizita të shpeshta në manastiret e shenjta,
në mënyrë që të frymëzohen dhe të udhëzohen nga murgjërit
tek të cilët, të krishterët orthodhoksë me mentalitet tradicional,
kërkojnë të dallojnë etrit shpirtërorë për t'i udhëhequr ata,
aty kanë një rregull lutjeje nga ati i tyre shpirtëror,
dhe më e rëndësishmja ata zhyten në shërbimet hyjnore
sa më shumë që të jetë e mundur, duke e ditur se
kisha vetëm të Dielën nuk është e mjaftueshme për
të bërë përparim shpirtëror në jetën orthodhokse të krishterë.
Duke jetuar kështu, ata e dinë thellësisht
se aderimi i konservatorizmit shoqëror nuk është i njëjtë
me të qenit një i krishterë tradicional orthodhoks.
Mitropoliti Filaret i Nju Jorkut pyet: "A jeni orthodhoks në të gjitha gjërat?
Nëse e quani veten orthodhoks dhe jeni të bindur që jeni orthodhoks,
atëherë edhe triumfi i Orthodhoksisë është triumfi juaj.
Sidoqoftë, duhet të përpiqeni, në mënyrë që emri orthodhoks
që është aplikuar për ju, korrespondon me realitetin,
“që të fitoni Fronemën orthodhokse, dhe të jetoni në botë
sipas traditës së shenjtë të Kishës Orthodhokse.



Burimi:
www.orthodoxethos.com

[arbereshi_niko]

KISHA RUSE I PËRGJIGJET FJALIMIT TË PATRIKUT BARTOLOMEU TË MBAJTUR NË DHJETOR.


Për hir të së vërtetës, do postoj të dyja … ( akuzat dhe përgjigjen ).

Ju lutem lexoni të dy tekstet me kujdes
(edhe pse, në varësi të pozicionit tuaj, njëri prej tyre
mund t'ju shkaktojë probleme serioze me tretjen).
Do të kuptoni se sa i pakthyeshëm është polarizimi i botës orthodhokse
dhe se si sot kushdo që dëshiron të jetë i krishterë orthodhoks
detyrohet të bëjë një zgjedhje midis njërit prej këtyre dy poleve.
Më 9 dhjetor, Patriarku Bartolomeu i Kostandinopojës foli në Konferencën
Politike Botërore "Për një botë të hapur në mënyrë të arsyeshme" në Abu Dhabi.
Sipas Departamentit për Marrëdhëniet e Jashtme të Kishës Orthodhokse Ruse,
Patriarku Bartolomeu "pasqyroi një sërë akuzash të shtrëmbura,
të pabaza dhe haptazi shpifëse kundër Kishës Orthodhokse Ruse",
në një fjalim i cili ishte "pothuajse plotësisht i kushtuar jo aq shumë temës së konferencës,
por kryesisht kritikës ndaj Orthodhoksisë Ruse”.
Departamenti lëshoi ​​një përgjigje të premten, 3 shkurt.
Më poshtë mund të lexoni fjalimin e patriarkut
dhe më pas do postoj përgjigjen e Departamentit.

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.


Fjalimi i Patriarkut Bartolomeo .

Zonja dhe Zotërinj, miq të dashur,
ne dëshirojmë të falënderojmë ngrohtësisht organizatorët e këtij simpoziumi të ri
të Konferencës Politike Botërore "për një botë të arsyeshme të hapur",
sepse na ftuan edhe një herë të marrim pjesë
në këtë punë shumë interesante.
Lufta e Ukrainës, e shkaktuar nga agresioni i padrejtë i Rusisë
në shkurt 2022, ka qenë kriza më e rëndë
gjeopolitike dhe humanitare evropiane që nga fundi i Luftës së Dytë Botërore.
Ajo shoqërohet me sakrificën e një numri të madh të ukrainasve,
rusëve dhe të tjerëve, si dhe nga shkatërrimi i një vendi të tërë.
A duhej të pritej një fatkeqësi e tillë?
Specialistët e marrëdhënieve ndërkombëtare përpiqen të shpjegojnë këtë situatë
duke iu referuar kushteve të përfundimit të Luftës së Ftohtë.
A ka gabuar Perëndimi të përfitojë nga shpërbimi i Bashkimit Sovjetik
për të vendosur ndikimin e tij në Lindje?
A ka zgjuar ndryshimi i ekuilibrave të mëdha në Evropë
frikën e vjetër të një rrethimi të mundshëm të Rusisë?
Nga ana tjetër, si nuk mund ta konsiderojmë dëshirën
për pavarësi të popujve që jetuan nën shtypjen Sovjetike?
Si nuk mund të përgjigjemi me akte solidariteti ndaj
braktisjes së fajshme të Evropës Lindore ndaj sundimit të Moskës
në emër të sistemit të zonave të influencës
të vendosura nga marrëveshjet e Jaltës? Ky debat është pa dyshim i vlefshëm.
Sidoqoftë, vizioni i kishës sonë tejkalon këto këndvështrime aktuale.
Vështrimi i saj (i kishës ) është më i rrënjosur në histori në përgjithësi
dhe në historinë kishtare në veçanti.
Ne besojmë se burimi i fatkeqësive tona është
pasoja e gabimeve të gjykimit në çështjen e besimit.
Kjo është arsyeja pse ne identifikohemi me termin "orthodhoksi",
një besim i drejtë dhe korrekt.
Kisha Orthodhokse ka luajtur një rol thelbësor
në shfaqjen e këtyre dy realiteteve të ndara dhe të ndërthurura,
të cilat janë Rusia dhe Ukraina.
Vendi i dramës është në ndërthurjen e një kryqëzimi të dyfishtë,
Evropa dhe Azia; Para së gjithash,
istmi midis Detit Balltik dhe Detit të Zi,
një bosht thelbësor ky për shkëmbime midis
Evropës veriore dhe Mesdheut lindor.
Pingul me këtë korridor, në pjesën jugore të Ukrainës së sotme,
formohet një korridor i hapur për qarkullimin e popujve,
përmes të cilit kanë kaluar disa pushtime të njëpasnjëshme.
Funksioni tregtar lejoi strukturimin e pushteteve
dhe hapjen ndaj civilizimit dhe botës së jashtme.
Valët e pushtimeve dhe lakmia e fuqive përreth,
megjithatë, shpesh kanë zhbërë strukturat politike
dhe i nënshtruan popullsisë në vuajtje të mëdha.
Pra është kjo dialektikë midis ndërtimit dhe shkatërrimit
që shpjegon shfaqjen e një identiteti të ri ukrainas.
Harta politike e hapësirës së Ukrainës së sotme
ka ndryshuar formën e saj shumë herë gjatë shekujve,
nga Rus 'Kievana në shekullin e 9-të
deri në Katerina II në shekullin e 18-të,
kur shumica e Ukrainës e gjeti veten të integruar në Perandorinë Ruse.
Gjatë shekujve, popullsitë e Ukrainës kanë pësuar
dominime të njëpasnjëshme të huaja:
ruse, polake, mongole, lituaneze ose austriake.
Shekulli XX ishte veçanërisht i ashpër për ukrainasit.
Ata duruan urinë e madhe të epokës së Stalinit,
Holodomor-i ku u gjendën në mes të një përplasjeje të armatosur midis Bashkimit Sovjetik
dhe Gjermanisë naziste gjatë Luftës së Dytë Botërore.
Kjo histori shpjegon dëshirën e tyre për tu dalluar nga e gjithë Rusia,
dhe për t'u lidhur me Evropën dhe vlerat e saj.
Këto kushte gjithashtu na lejojnë të kuptojmë rëndësinë e fesë,
themelimin dhe njëkohësisht elementin çlirues të vetëdijes ukrainase.
Nga Kostandinopoja, Patriarkana Ekumenike prezantoi Krishterimin
dhe Qytetërimin Bizantin tashmë në shekullin e nëntë
për popujt e këtij rajoni. Ne patëm një rol thelbësor
në organizimin e bashkësive fetare që u formuan
rreth metropolit të Kievit, dhe më pas
rreth Patriarkanës së Moskës.
Sidoqoftë, mësimet e tij ( patriarkanës ) mbi rregullat e organizimit
dhe funksionimit kishtar, të trashëguara nga historia e gjatë e krishterimit
dhe që pasqyrojnë të gjithë mençurinë administrative
dhe filozofike të botës së Mesdheut Lindor,
jo gjithmonë janë respektuar nga Moska.
Fuqia Perandorake dëshironte ta nënshtronte kishën
nën vullnetin e saj në përpjekjen e saj për të
shfrytëzuar ndjenjën fetare për qëllimet e saj politike dhe ushtarake.
Kështu, nga rënia e Kostandinopojës prej osmanëve në 1453,
Moska aspironte të zëvendësonte Patriarkanën Ekumenike
duke shpallur se Moska përfaqësonte "Romën e Tretë".
Kjo politikë e gjatë e Moskës është
një faktor themelor ndarës në botën orthodhokse.
Që nga shekulli XIX, shfrytëzimi i fesë nga Moska është kombinuar
me idetë inovative të nacionalizmit gjerman.
Frymëzuar nga Pangjermanizmi, ideologjia e re e Panslavismit,
një organ i politikës së jashtme ruse, fitoi një komponent fetar.
Kjo është ideja që kishat duhet të organizohen
sipas parimit të përkatësisë etnike,
treguesi kryesor i së cilës do të ishte gjuha.
Është pikërisht kjo qasje që Patriarkana Ekumenike e Kostandinopojës
e denoncoi në 1872 si herezi (herezi e etnofiletizmit,
një formë e racizmit kishtar).
Që është në kundërshtim flagrant me universalizmin e mesazhit të Ungjillit,
si dhe me parimin e qeverisjes së territorit
që përcakton organizimin e kishës sonë.
Sidoqoftë, kjo herezi ishte e dobishme për objektivat e Moskës
sepse largoi besimtarët që flisnin sllavisht
nga ndikimi i Patriarkanës Ekumenike.
Qëllimi i kësaj strategjie ishte krijimi, brenda Perandorisë Osmane,
dhe më pas në formën e një shteti të pavarur, një forcë të veçantë politike,
në shërbim të shtytjes ruse drejt deteve të ngrohta.
Ajo është përgjegjëse për urrejtjet midis të krishterëve të Ballkanit
që çuan në luftërat e Ballkanit dhe mizoritë e fillimit të shekullit XX.
Gjatë Bashkimit Sovjetik, feja u margjinalizua dhe u shtyp.
Ideologjia komuniste kishte pushtuar tashmë
terrenin që i atribuohej ekranit të fesë,
që shfrytëzohej nga Perandoria Ruse.
Pas rënies së saj, besimi është përdorur përsëri për qëllime ideologjike.
Kisha Orthodhokse Ruse është përkrahur me regjimin e Presidentit Vladimir Putin,
veçanërisht pas zgjedhjes së Patriarkut të tij Kirill në 2009.
Ajo merr pjesë aktive në promovimin e ideologjisë së Russkij Mir,
të botës ruse, sipas së cilës gjuha dhe feja lejojnë
të përcaktojnë një tërësi koherente që përfshin diasporën Ruse.
Moska (fuqia politike dhe fuqia fetare) do të ishte qendra e kësaj bote,
misioni i së cilës do të ishte të luftonte vlerat dekadente të Perëndimit.
Kjo ideologji përbën një instrument të legjitimimit të
ekspansionizmit rus dhe bazës së strategjisë së saj euroaziatike.
Lidhja me të kaluarën e etnofiletizmit dhe e tashmja e botës ruse është e dukshme.
Besimi bëhet kështu shtylla kurrizore e ideologjisë së regjimit të Putinit.
Autoqefalia e “Kishës Ortodokse të Ukrainës” e dhënë në vitin 2019
nga Patriarkana Ekumenike ka përkeqësuar marrëdhëniet me Kishën Ruse.
Këtu gjejmë tensione të shprehura tashmë, kur Patriarkana e Moskës
vendosi të mos marrë pjesë në Këshillin e Shenjtë dhe të Madh
të Kishës Orthodhokse që u takua në Kretë në vitin 2016.
Pushtimi i Ukrainës më 24 shkurt solli polarizimin në kulmin e tij.
Pozicioni i paqartë i Patriarkut Kirill për luftën dhe
mbështetja për politikën e Presidentit Putin
kanë provokuar kritika të forta brenda botës orthodhokse dhe më gjerë.
Mosaprovim, edhe për orthodhoksët e Ukrainës, të cilët
kishin zgjedhur të qëndronin nën mbrojtjen e kishës ruse.
Prandaj, ndarja e botës orthodhokse thellohet dhe zgjerohet.
Disa kisha pajtohen me Patriarkanën Ekumenike;
Të tjerët, vendet e të cilëve janë shumë të varur nga Rusia,
mbështesin verbërisht Patriarkanën e Moskës;
Ende të tjerët [ ku bëjmë pjesë edhe neve ],
preferojnë të mbajnë një heshtje bashkëpunëtori.**
Ndërkohë, kisha ruse përdor mjete shtetërore për të vendosur
ndikimin e saj në territorin kanonik të kishave të tjera,
megjithë rregullat më themelore të organizimit kishtar të orthodhoksisë.
Ndërhyrja e saj në Afrikë paraqitet si veprim ndëshkues
kundër Patriarkanës së Aleksandrisë për njohjen e autocefalisë
së “Kishës Ortodokse të Ukrainës”.
Është e qartë se në këto kushte roli paqtues i kishës bëhet shumë i vështirë.
Çdo do të thotë kjo për debatin jashtë qarqeve kishtare?
Ajo tregon edhe një herë rolin në rritje të faktorit fetar
në çështjet kryesore globale.
Ideologjitë po dobësohen njëra pas tjetrës.
Fundi i komunizmit ka lënë një zbrazëti të madhe
në një pjesë të tërë të botës që jetoi nën sundimin e saj
dhe në popuj të tjerë që kishin vendosur shpresat e tyre në të.
Kriza e globalizmit dhe liberalizmit po krijon gjithashtu
zhgënjime të thella dhe pakënaqësi të rrezikshme.
Në këtë panoramë të ideologjive materialiste shembëse,
tema shpirtërore po kthehet fuqishëm.
Sidoqoftë, ky kthim mund të përbëjë një rrezik
nëse nuk shprehet sipas qasjeve që integrojnë mençurinë
e traditave fetare të nxjerra nga trashëgimia
e civilizimeve të mëdha të së kaluarës.
Gabimet e gjykimit, herezitë, nuk janë fenomene të papërfillshme
që prekin vetëm disa klerikë dhe pak studiues. Përkundrazi,
ato kanë pasoja shumë serioze për jetën shpirtërore
dhe për jetën materiale gjithashtu.
Burimi i problemeve është shfrytëzimi i fesë
nga aktorët që shpesh nuk kanë besim të vërtetë.
Orthodhoksët rus, janë një pasuri e madhe për Orthodhoksinë dhe tërë botën.
Orthodhoksia ruse ofroi një kontribut të madh intelektual,
shpirtëror dhe artistik.
Fatkeqësisht ajo ishte viktimë e ndërhyrjes së pushtetit politik rus.
Shtypja sovjetike provokoi kaos, duke privuar breza të tërë
nga bekimet e besimit dhe mençurisë së kishës.
Regjimi neo-perandorak, në nevojën e tij për të forcuar veten,
tërhoqi atë që i dukej një kryeqendër politike e çmuar:
ndjenjat e përtërira fetare të popullit rus.
Fatkeqësisht, një pjesë e klerit orthodhoks drejtohet në këtë rrugë.
Mbi të gjitha, ajo ka marrë dhe forcuar qasjet heretike të regjimit carist
në një kontekst të njohjes së dobët të rregullave kishtare,
gjithashtu për shkak të rënies shpirtërore të periudhës Sovjetike.
Pasojat janë shumë serioze. Fanatizmi etniko-fetar
i ngulitur në rininë ruse mbyt perspektivat e paqes dhe pajtimit.
Bota orthodhokse është e përçarë dhe ky copëzim
parashikohet në vendet e varfëra, popujt e të cilëve
shpresonin të gjenin lehtësim në besimin…
Mbi të gjitha, ajo dëmton Kishën Ruse sepse herët a vonë
njerëzit do të vërejnë veprimin e një kishe që i nënshtrohet objektivave
që nuk kanë asnjë lidhje me misionin e saj origjinal.
Zonja dhe zotërinj,
miq të dashur,
specialistët në marrëdhëniet ndërkombëtare ndonjëherë priren të injorojnë
ose margjinalizojnë rolin dhe kuptimin e faktorit fetar,
autentik ose të manipuluar.
Sidoqoftë, kemi hyrë në një periudhë në të cilën ky faktor
po bëhet gjithnjë e më i rëndësishëm.
Teologët dhe specialistët e tjerë në çështje
që kanë të bëjnë me funksionimin e kishave,
padyshim që duhet të hapen drejt këndvështrimeve të tjera
dhe të zhvillojnë dialog me disiplinat e tjera shkencore.
Është gjithashtu e rëndësishme që specialistët e shkencave shoqërore,
shkencave politike dhe marrëdhëniet ndërkombëtare
të tejkalojnë,
hezitimin që bëhet në thellimin e çështjeve fetare.

Kuptimi i një bote të re që po formohet para syve tanë
nuk mund të ndahet nga fakti fetar.
Faleminderit për vëmendjen tuaj!



shpjegim:
** Vini re ironinë me shumë mllef …!

[arbereshi_niko]

Përgjigja e Departamentit për Marrëdhëniet Kishtare të Jashtme të Kishës Ruse


më 9 dhjetor, gjatë Konferencës Politike Botërore "për një botë të arsyeshme të hapur", Patriarku Bartolomeu nisi një seri akuzash të pasakta, të pabazuara dhe hapur shpifëse për Kishën Orthodhokse Ruse. Në fjalimin e tij, i kushtoi pothuajse plotësisht jo aq shumë temës së konferencës, sa i përket kritikës ndaj orthodhoksisë ruse, ai dha një interpretim të pjesshëm dhe të shtrembëruar të historisë së kishës sonë dhe të popujve që përmbledh, dhe aludoi në një devijim të pretenduar të Kishës Orthodhokse Ruse nga doktrina dhe kanonet orthodhokse. Pavarësisht nga vlerësimet absolutisht të diskutueshme, të paafta dhe të politizuara të Patriarkut Bartholomeu, për një seri ngjarjesh historike në historinë e Rusisë dhe Evropës Lindore, duhet të afirmojmë sa vijon.
Krishtërimi Orthodhoks ishte me të vërtetë baza e identitetit politik dhe kulturor të Kievit Rus, dhe në shumë mënyra formoi identitetin kombëtar të popujve që gjurmojnë historinë e tyre përsëri në fontin e pagëzimit të Kievit. Megjithë periudhat e copëzimit dhe trazirave, këta popuj gjithmonë e kanë perceptuar veten si një komunitet të vetëm kishtar.
Kievi, i quajtur në kronikat tona më të herëshme 'nëna e qyteteve ruse', ka qenë historikisht djepi i orthodhoksisë rus dhe vendi i parë i kishës ruse. Sikurse Antiokia e lashtë ka qenë për Orthodhoksët e Lindjes, Mtskheta për Gjeorgjinë, Patriarkana e Peç për Serbinë, pra kështu që për popujt tanë Kievi ka mbetur si Vendi i Shenjtë i Përbashkët i nderuar në të gjithë Kishën Ruse edhe sot e kësaj dite. Shfaqja e identitetit të Ukrainës nuk është e lidhur me 'dialektikën midis krijimit dhe shkatërrimit', sikur se primati i Kishës së Kostandinopojës ka formuluar në mënyrë të paqartë, por përkundrazi me historinë që pasoi Rusia në 'jug-perëndim’ në një situatë lufte e trazirash, ku i kanosej të krishterëve orthodhoks për ruajtjen e bedimit të tyre nga Perëndimi. Në këtë luftë, paraardhësit tanë u përqëndruan në mbështetjen e vëllezërve të tyre të të njëjtit besim në Veri, dhe rezultati ishte bashkimi i Moskës dhe Kievit në shekullin XVII, si bashkimi politik ashtu edhe kishtar, i cili plotësoi aspiratat e të parëve tanë dhe në asnjë mënyrë nuk mund të quhen "dominim i huaj" . Pasi që përfaqësuesit e të gjitha anëve, ndiheshin, e mendonin dhe e quajtën veten rusë në atë kohë.
Më vonë, popujt tanë përjetuan së bashku momente të lavdishme dhe momente tragjike në historinë e tyre të përbashkët. Shekulli XX, nga i cili bëri një përmendje të veçantë Patriarku i Kostandinopojës, ishte "veçanërisht mizor" jo vetëm për popullin ukrainas, por edhe për popullin rus. Ne duruam së bashku vështirësitë dhe humbjet e Luftës së Parë Botërore (1914-1918), shkatërrimin që solli Lufta Civile (1918-1923), uria masive në BRSS (1932-1933), e cila përfshinte tokat jo vetëm në Ukrainën e sotme, por edhe në Rajonin e Vollgës, në Uralet, në Çernozemjen qëndrore, në Kaukazin Verior,dhe së fundi ndërhyrja e pushtuesve nazi-fashistë gjermanë në vitin 1941. Të thuash që populli ukrainas u gjendën "në mes të një përplasjeje të armatosur midis Bashkimit Sovjetik dhe Gjermanisë naziste", duke e paraqitur atë si një viktimë apatike dhe pa dashur në konfliktin global do të thotë të nënvlerësosh dhe zvogëlosh ndërmarrjen e ukrainasve gjatë Luftës së Dytë Botërore. Nga 1941 deri në 1945, vendet ruse dhe Ukraina rezistuan krah për krah kundër Evropës të ribashkuar nga fashizmi. Mbi pesë milion ushtarë rusë dhe rreth një e gjysmë milioni ukrainas dhanë jetën e tyre për fitoren ndaj nazizmit gjerman. Ishte e drejta e tyre si fitues në Luftën e Dytë Botërore që ashtu si kombi rus, ashtu edhe ai ukrainas u përfshinë në antarësimin si themelues të Organizatës së Kombeve të Bashkuara.
Është shumë e trishtueshme që primati i Kostandinopojës nuk është i vetëdijshëm për shërbimet e kombeve tona për historinë e botës, dhe që ai nuk ka empati për sakrificat e tyre, se ai është i gatshëm të fyejë kujtesën e të rënëve për dashurinë e retorikës politike momentale dhe gjendjes aktuale të sotme. Ndër provat e pësuara nga kombet tona në shekullin XX ka qenë edhe persekutimi ateist nën regjimin komunist, të cilin patriarku Bartolomeo përmend vetëm në menyrë kalimtare. Këto persekutime fetare, ndër më brutalët në historinë e krishterimit, i kushtoi jetën e mijëra e mijëra anëtarëve të klerit të Kishës Orthodhokse Ruse dhe qindra mijëra njerëzve laikë. Në vitet 1920, autoritetet komuniste krijuan artificialisht një skizëm rinovimi në kishën ruse dhe Kostandinopoja e mbështeti hapur atë. Akuzat e Patriarkut të Kostandinopojës kundër Kishës Ruse duken mosmirënjohëse dhe të padrejta kur ai akuzon, se pas rënies së Kostandinopojës në 1453 'Moska pretendoi të drejtën e saj për të zëvendësuar Patriarkanën Ekumenike'.
Edhe në vitet më famëkeqe për Kishën e Kostandinopojës, kur ajo devijoi në Uniatizëm (1439) [Ferrara-Firence], por dhe kur legjitimoi skizmën kishtare ukrainase (2018), Kisha Orthodhokse Ruse ishte e kufizuar vetëm në një ndërprerje eukaristike me ata që vetëpërjashtoheshin nga doktrina dhe uniteti kanonik i Kishës Orthodhokse. Por ajo (kisha ruse) kurrë nuk pretendoi vendin e Patriarkanës së Kostandinopojës në familjen e kishave lokale orthodhokse.
Pas rënies së Perandorisë Bizantine, principata e Moskës dhe mbretërimi i saj mbeti në fakt për shumë vite i vetmi shtet i pavarur orthodhoks i aftë për të mbështetur të krishterët orthodhoks në Lindje. Për këtë arësye kur Patriarku Jeremiah i Kostandinopojës, në 1589 në letrën e tij me rastin e themelimit të Patriarkanës Moskovite i drejtohet Carit Fjodor Ivanoniç, duke thenë; ‘O Car i devot, Perandoria Ruse e madhe, Roma e tretë, i ka kaluar të gjithë në mëshirë, të gjithë mbretërit janë mbledhur rreth teje, por vetëm ti në qiellin e krishterë quhesh Car nën qiellin e universit, për të gjithë të krishterët.
Sidoqoftë, që nga koha e patriarkut Jeremiah dhe deri më sot, në asnjë nga dokumentet zyrtare dhe deklaratat e Kishës Ruse nuk është zbatuar koncepti politik i "Romës së Tretë" ndonjëherë.
Në shekullin XX, idetë e përmendura nga patriarku Bartolomeo u bënë kryesisht instrumenti i ideologjisë dhe propagandës së Fanarit.
Gjatë "Luftës së Ftohtë" të kryer nga famëkeqja "Roma e Tretë" dhe "Panslavismi" , këto tradicionalisht u përdorën për të frikësuar vëllezërit tanë grekë të besimit dhe në komunitetin më gjerë perëndimor. Siç tregohet nga dokumentet e botuar së fundmi nga CIA për bashkëpunimin e Patriarkut Athenagoras me inteligjencën amerikane, tema e mitit të “Romës së Tretë" u përdor në mënyrë aktive nga Fanari, kryesisht për të promovuar faktorin fetar në politikën ndërkombëtare dhe për të përfshirë mbështetjen e forcave të politikës botërore.
Është e trishtueshme që ndihma që u është dhënë kombeve të të njëjtit besim në Ballkan, përfshirë popullin grek vëllazëror, në çlirimin e tyre nga zgjedha osmane, përcaktohet nga Patriarku Bartholomeu si një "politikë e largë pamëse e Moskës" për të ndarë komunitetin e botës orthodhokse. Këtu evidencohet qartë se forca e zakonit të primatit të Kostandinopojës, e sheh botën orthodhokse të kufizuar në kufijtë e Perandorisë Osmane të shekujve XVIII - XIX.
Makina e tij e mbështetjes dhe e ekzekutimit administrativ u përdor në atë kohë nga fanariotët për të zhdukur pa mëshirë kulturën dalluese të kombeve të Ballkanit, traditat e tyre liturgjike, nga duke kënduar dhe madje edhe gjuhën liturgjike, duke i zëvendësuar ato me greqishten. [ pkth. -sa e vërtetë!].
Kështu Fanari atëherë e kuptonte "universalitetin e mesazhit të ungjillit" dhe çdo kundërshtim ndaj këtij ekspansionizmi agresiv nga Bulgarët,serbët dhe rumunët, u etiketua "etnofiletizëm" dhe u dënua si herezi. Në të njëjtën kohë, ideja e së drejtës ekskluzive të Kostandinopojës u shpik për t’u rikujtuar atyre, në mënyrë të njëanshme autoqefalinë e kishave lokale për bindje, e cila bazohej jo në traditën mijëvjecare të kishës, por përkundrazi në fuqitë administrative të miletit-bashi, që u ish dhënë nga autoritetet turke.
Pasi shpiku nocionin e etnofiletizmit dhe e dënoi atë në Këshillin e Kostandinopojës në 1872, Fanari në të vërtetë dënoi politikën e saj të gjatë, të frikës kulturore të kombeve orthodhokse. Akuzat e Kishës Orthodhokse Ruse të "etnofiletizmit" ose, edhe më shumë, të "racizmit kishtar" tingëllojnë absurde dhe vulgare;
Në fakt është një kishë që bashkon miliona besnikë dhe dhjetra kombe dhe çdo ditë predikon, lutet dhe përkujton shërbimet hyjnore në dhjetëra gjuhë të popujve në botë. Territori kanonik i Kishës Orthodhokse Ruse përfshin 17 shtete dhe në secilën prej tyre kisha jonë mbështet sovranitetin e vendit, promovon përmirësimin shpirtëror të shoqërisë, favorizon marrëveshjen publike, jep kontributin e saj në forcimin e vlerave tradicionale morale dhe institucionin e familjes.
Në këtë kontekst, përpjekjet e Kishës së Kostandinopojës për të forcuar vlerat tradicionale dhe familjare duken pak adekuate, ndërsa pozicioni i saj duket jashtëzakonisht i paqartë ( ambiguitet i vërtetë ).
Mbështetja e hapur e dhënë nga disa episkopë të fanarit për lëvizjen LGTB, abortet dhe programin e planifikimit të familjes, si dhe lejen zyrtare të martesës së dytë për klerikët, shtypin parimet kanunore mijëvjeçare të orthodhoksisë, krijojnë mosmarrëveshje me dokumentet orthodhokse universale të miratuara më parë dhe shkaktojnë tundime të mëdha në orthodhoksinë botërore, madje edhe midis klerit dhe besimtarëve të vetë patriarkanës.
Predikimi i "një bote të re" nuk e pengon Patriarkun e Kostandinopojës të akuzojë kundërshtarët e tij për herezi. Ankesat ndaj "rregullave themelore të rendit kishtar të orthodhoksisë" nuk e penguan njohjen e saj të "episkopëve" të skizmës së Ukrainës që nuk kanë asnjë vazhdimësi apostolike.
Dhe promovimi i 'vlerave perëndimore' të përmendura në fjalim, përfshirë interpretimin e veçantë të temës së të drejtave të njeriut, nuk e pengon primatin e Kishës së Kostandinopojës të mbyllë një sy në shkeljet e bujshme të të drejtave dhe lirive themelore të klerikëve dhe besnikëve në Ukrainë.
Në ditët kur u përpilua fjalimi i Patriarkut Bartholomeu në Abu-Dhabi, persekutime masive dhe marrje në pyetje u bënë në manastiret dhe kishat e Kishës Orthodhokse të Ukrainës;
Procedimet penale kundër episkopëve dhe klerikëve të saj janë bërë mbi bazën e akuzave artificiale ose shpifëse, rrëmbimet e sekuestrimet e kishave të saj dhe sulmet ndaj klerikëve kanë vazhduar; Kreu dhe kleri i saj janë privuar nga të drejtat e tyre kushtetuese dhe një mundësi e plotë për të jetuar në vendin e tyre. Asnjë fjalë për të nuk u fol në Gala’ ( Konferencën ) nga Primati i Kostandinopojës.
Ndërkohë që, politikanët dhe zyrtarët ukrainas i referohen drejtpërdrejt tomosit të Patriarkut të Kostandinopojës si bazë për persekutimin dhe ndalimin absolut të veprimtarive të Kishës Orthodhokse të Ukrainës.
Për më tepër, episkopët e Fanarit mbështesin publikisht persekutimet në Ukrainë, duke i quajtur në mënyrë hipokrite ato "pastrimin dhe rinovimin e orthodhoksisë së Ukrainës".
Në fjalën e tij, Patriarku Bartolomeu akuzoi padrejtësisht kishën ruse për 'përdorimin e burimeve publike' për të arritur qëllimet e saj.
Është më e vështirë të jepet një shembull më i dukshëm i përdorimit të burimeve shtetërore për qëllime kishtare, sesa procesi i legalizimit të një skizme kishtare të ndërmarrë nga Kostandinopoja në Ukrainë dhe njohja e saj nga primatët e disa kishave lokale orthodhokse.
Sipas dëshmitarëve okularë, në vitin 2018 presidenti i Ukrainës u ul në presidiumin e të ashtuquajturit 'këshill' të skizmatikëve, bëri presion mbi 'episkopët' skizmatikë dhe madje edhe për përfaqësuesin e Kostandinopojës, mitropolitin aktual Emmanuel të Kalqedonisë.
Pikërisht ky presion brutal i forcave politike botërore mbi Kishën Orthodhokse në të gjithë botën dhe dëshira e fanarit për të vepruar në Ukrainë në mënyrë të njëanshme, në kundërshtim me vullnetin dhe protestat e kishave të tjera lokale, çuan në atë ndarje të thellë në bashkësinë orthodhokse botërore, që patriarku Bartholomeu kujtoi në fjalimin e tij.
Me keqardhje të thellë duhet të themi se edhe tani primati i Kostandinopojës nuk bën asgjë tjetër përveç mbështetjes dhe thellimit të kësaj ndarje.

Ai jo vetëm që përpiqet të akuzojë indirekt kishën orthodhokse ruse për disa 'gabime', 'herezi', devijime nga kanunet dhe dogmat, por edhe me një ton fyes ai komenton pozicionin e marrë nga të gjitha kishat orthodhokse lokale që nuk u rradhitën me fanarin në çështjen ekleziale ukrainase.

Pikërisht kjo mungesë respekti nga Patriarku i Kostandinopojës për vëllezërit e tij të kishave të tjera lokale, është bërë shkaku kryesor i dështimeve të përjetuara nga Këshilli i Kretës i vitit 2016. Gjatë dekadave të përgatitjes së këshillit, përfaqësuesit e Kostandinopojës kishin vazhduar të shtypnin diskutimet që për ta ishin të padëshirueshme duke bllokuar pyetjet më akute të marrëdhënieve ndër-orthodhokse.
Sigurisht, kjo çoi në një ngadalësim të procesit të përgatitjes dhe, më pas, një dështim të vërtetë të Këshillit.
Me fjalimin e tij skandaloz në Abu Dhabi, primati i Kostandinopojës vetëm përsërit humbjen e tij efektive të ligjit moral dhe aftësinë për të qenë koordinator i marrëdhënieve pan-orthodhokse.
Ne do të dëshironim të shpresonim që pozicioni i Kishës Orthodhokse të Kostandinopojës, të mos shtrihet në pikëpamjet dhe mendimet personale të primatit të saj dhe se kjo kishë ka akoma forca të shëndetshme që kujtojnë fjalët e Shpëtimtarit:
“Kush do të jetë i madh midis jush, të jetë më i vogli; dhe kushdo që të jetë një si i parë,ai duhet të shërbejë, pikërisht si ishte Biri i njeriut që nuk erdhi për tu shërbyer, por ai erdhi të shërbejë dhe të dhurojë jetën për ç’pengimin e njerëzve.



Ps: O Zot ruaje Kishën tënde dhe trashëgimin tënd. Amin!

[arbereshi_niko]

Një propozim i rumunëve në favor të Kishës Orthodhokse të Ukrainës:
Një thirrje zgjimi për autoritetet ukrainase.



Nga Konstantin Shemljuk i UOJ - Unionit të Gazetarëve Orthodhoksë, 6 Shkurt







Minoriteti rumun janë të ftuar të kalojnë nën Patriarkanën e Bukureshtit.
Foto e. UOJ




Organizatat Publike Rumune ftuan famullitë që flasin rumanisht të Kishës Orthodhokse të Ukrainës për t'u bashkuar me Kishën Rumune.
Përse kjo një thirrje zgjimi për autoritetet ukrainase?

Në fund të janarit, disa organizata publike dhe politike Rumune publikuan një apel për famullitë orthodhokse që flasin rumanisht të Ukrainës me një apel për t'u bashkuar me Patriarkanën Rumune. Ndër nënshkruesit janë; Shoqata Lindore Rumune, Shoqata ProVita Bukuresht, Shoqata ROST, Shoqata MORE, si dhe shumë shoqata të tjera. Arsyeja është shtypja e autoriteteve ukrainase kundër Kishës Orthodhokse të Ukrainës. Mbi të gjitha, nga 120 famullitë që flasin Rumunisht në Ukrainë, 110 i përkasin juridiksionit të Kishës Orthodhokse të Ukrainës. Pra, duke pasur parasysh presionin ndaj së cilës i nënshtrohet Kisha Orthodhokse e Ukrainës në Ukrainë, mundësia që rumunët e Ukrainës të kalojnë nën drejtimin e Patriarkanës Rumune duket mjaft e mundshme. Atëherë, çfarë po ndodh vërtet midis këtyre famullive dhe kjo shqetëson vetëm ata?
Le ta zbulojmë.

Përndjekja e Kishës Orthodhokse të Ukrainës dhe reagimi nga Rumania

Deklaratat e ashpra të Rumanisë mbi persekutimin e orthodhoksëve në Bukovinë ( krahinë në Ukrainë ) nga autoritetet po bëhen më të forta. Më 15 janar 2023, ish-deputeti Gelu Vishan foli në TV Rumune për "krimet që [autoritetet ukrainase] kryejnë kundër ministrave të Zotit". Një javë më vonë, retorika e tij u bë edhe më e rëndë. Në televizion, ai krahasoi veprimet e Zhelenskit kundër Kishës Orthodhokse të Ukrainës me politikat e nazistëve.
“Unë shoh që Zhelenski, si komandant i përgjithshëm i ushtrisë dhe policisë, po kryen një akt nazist. Kjo video (persekutimet e SBU-së në dioqezat e Kishës Orthodhokse të Ukrainës) duhet të dërgohen direkt në gjykatat evropiane, sepse këtu ne kemi shkeljen flagrante të të drejtave fetare dhe të drejtave të njeriut, spastrim etniko-fetar.", e gjithë kjo “është shumë e rëndë” Tha politikani.
Në fund të janarit, politikanët rumunë filluan të studiojnë situatën në fushë. Deputeti Dumitru-Viorel Foksha erdhi me qëllim në Ukrainë për të takuar priftërinjtë. Ai regjistroi disa intervista me video me ta, duke mjegulluar fytyrat e tyre dhe duke ndryshuar zërin e tyre. Sipas Fokshës, shtypjet e Zhelenskit kundër Kishës Orthodjokse të Ukrainës janë "çmenduri e plotë". Ai tha se "priftërinjtë rumunë janë të tmerruar dhe të detyruar që të largohen nga kisha autonome kanonike e Ukrainës për të hyrë në kishën e re politike". Deputeti i Parlamentit Rumun tha gjithashtu se klerikët e Kishës Orthodhokse të Ukrainës të intervistuar janë "shumë të frikësuar" dhe "kanë nevojë për mbrojtje", por qëndrojnë besnikë ndaj primatit të tyre dhe nuk duan të kalojnë në kishën rumune.
Por mbase Foksha e ka ekzagjeruar dhe mbase askush nuk i prek besimtarët që flasin rumunisht dhe famullitë e tyre në Ukrainë?
Jo, nuk është kështu.
Në fakt, shumica e kishave "Rumune" në vendin tonë janë të vendosura në territorin e Dioqezës së Çërnovtsi-Bukovina. Dhe të gjithë e mbajmë mend shumë mirë se ishte pikërisht kjo dioqezë që i nënshtrohej "terrorit" në një mënyrë demonstrative nga oficerët e SBU-së - me dyer të thyera, lënia deri në mbathje të kujtdo që ishte prezent në lokalet dioqezane, një episkop i rrëzuar për tokë në Çernovtsi etj etj. Kujtojmë gjithashtu se në të njëjtën kohë persekutimet e forcave të rendit, një numër i jashtëzakonshëm i botimeve pothuajse identike u shfaqën në media që diskreditojnë klerikët e Dioqezës së Çernovtsi. Është mjaft e qartë se kërcënimet dhe, për më tepër, botimet, dhe gjithashtu videoja skandaloze e Tremujorit 95, janë unaza ( hallka ) të të njëjtit zinxhir. Me fjalë të tjera, një terror politik.
Dhe në këtë rast, a është e mundur të thuhet se i akuzuari (Dioqeza e Çërnovtsi-Bukovina) e këtij terrori u zgjodh rastësisht?
Padyshim jo.
Së pari, kjo dioqezë udhëhiqet nga drejtuesi i Departamentit të Marrëdhënieve Kishtare të Jashtme të Kishës Orthodhokse të Ukrainës, Mitropolit Meletij, i cili tashmë ka hapur disa dhjetëra famulli të Kishës Orthodhokse të Ukrainës në Evropë.
Së dyti, kjo dioqezë dallohet nga besnikëria e saj ndaj orthodhoksisë. Për referencë, ekziston një komunitet territorial në rajonin Çernovtsi, ku nuk është regjistruar as edhe një famulli e vetme uniate ose katolike dhe ku famullitë e "kishës ortodokse të ukrainës" ** ekzistojnë vetëm në letër.
Së treti, kjo dioqezë është vendlindja e Fortlumturisë sëntij Mitropolitit Onufrij.
Së katërti, është në Dioqezën e Çërnovtsi-Bukovina, një nga episkopët më të famshëm (gjithashtu jashtë shtetit) të Kishës Orthodhokse të Ukrainës, mitropoliti Longin (Jar) i Bançenit. Renditja e të gjitha meritave të këtij njeriu, heroi i Ukrainës, do të ishte një detyrë shumë e vështirë. Vetëm mendoni se ai ka strehuar më shumë se 300 fëmijë (shumë prej të cilëve janë me aftësi të kufizuara) , dhe se ai është përgjegjësi i një jetimore në fshatin Molnitsja.
Për përkatësinë etnike Rumune, mitropoliti Longin gëzon prestigj dhe respekt të madh në mesin e popullatës lokale që flet rumanisht, pavarësisht fesë që ajo popullatë mban. Prandaj, është pikërisht për këtë arsye që goditja në Dioqezën e Bukovinës, e mitropolitëve Meletij dhe Longin, dhe në mënyrë indirekte ndaj Fortlumturisë së tij Mitropolitit Onufrij, tingëllon aq me dhimbje në Rumani.
Prandaj, autorët e apelit të cituar në fillim të artikullit janë të sigurt se "duke marrë shënime nga media e realitetit dramatik që duhej të përballej mitropoliti Longin (Jar)", ai "menjëherë duhet të bëhet kreu i priftërinjve dhe besimtarëve rumunë në Ukrainë dhe, së bashku me ta, të kërkojë kalimin e juridiksionit në Kishën Orthodhokse Rumune".
Deputeti Dumitru-Viorel Folsha publikoi një video në të cilën një prift nga Kisha Orthodhokse e Ukrainës, me përkatësi etnike Rumune, tha se "përfaqësuesit e" kishës ortodokse të Ukrainës "sillen si nacionalistë". "Ne nuk jemi bashkuar me ta, sepse kemi kuptuar se kjo është një lëvizje politiko-fetare, dhe neve jemi orthodhoksë. Ne nuk bëjmë politikë. Ne predikojmë Krishtin. Ne nuk shkojmë kundër shtetit, por nuk mund të shkelim Fjalën e Zotit dhe urdhëresat e Tij", thotë prifti.
Ai gjithashtu tha se askush nuk e mbështet skizmatikën e Ukrainës, dhe se ata prandaj kanë vendosur të "na shkatërrojnë, sepse kur të kemi ikur, ata do të vijnë në vendin tonë". "Në këtë kaos të shkaktuar nga lufta, duke përdorur parulla nacionaliste, me ndihmën e ushtrisë, ata përpiqen të na fusin frikën.
Famullitë e Ukrainës ( ato të gjujës ruse ) i nënshtrohen një presioni edhe më të madh, por edhe neve gjithashtu marrim kërcënime dhe na është premtuar se sa më shpejt që lufta të ketë mbaruar, ata gjithashtu do të marrin në zotërim edhe ne", tha prifti.
Foksha, nga ana tjetër, i kujtoi publikut se "kisha ortodokse e Ukrainës" mbështetet nga Presidenti i Ukrainës, ndërsa "njerëzit e armatosur dhe zyrtarë të SBU-së bëjnë raprezalje në vendet e adhurimit të Kishës Orthodhokse të Ukrainës me perkuzicione dhe kërcënime, ngjallin frikë në priftërinjtë, duke e çveshur ata me forcë, dhe duke bërë foto fyese …
Duke përmbledhur rezultatet e vizitës së tij në Ukrainë, Foksha thotë se është bërë persekutim kundër kishës orthodhokse të Ukrainës dhe se shumë priftërinj “kërcënohen të dëbohen nëse përdorin gjuhën rumune në adhurim ".
Ai gjithashtu tha se ata akuzohen se janë pro-rus dhe pro-Putin." Kjo është retorike staliniste pa prova, e turpshme dhe prej budallai.
Kështu që unë do t'i raportoj për Dhunën që bëhet këtu, Komisjonit të Parlamentit Evropian.
Ukraina nuk e di se si të respektojë pakicat kombëtare, dhe Komisioni Evropian, Parlamenti Evropian duhet të dinë se çfarë po bëjnë këta politikanë të Kievit, "tha deputeti rumun.

Ndërsa" patriotët "po i shtyjnë popullsinë ukrainase në krahët e rumunëve.

Pra është e qartë se situata që po evoluon rreth Kishës së Ukrainës, luan nkë rol negativ për ta në Evropë por edhe në botë.
Më e rëndësishmja, apelimet e shumta, gjendja shpirtërore e opinionit, duhet të moderojnë disi vrrullin e" Patriotëve "dhe të ftohin" kokat e nxehta "në botën politike të Ukrainës.
Por që as gjëja e parë dhe as gjëja e dytë nuk vërehet.
Kështu, botimi në “ Buk-info "i kushtoi një artikull të tërë “ rrëfimit " të mitropilitit Longin" me gjoja “lojën e dyfishtë të mitropolitit, ose që luan me dy porta, në Bukovinë” , por shpifësit e paskrupullt nuk ndalen me kaq, por akuzojnë Vladykën Longin, për gënjeshtar dhe gjithashtu thanë se "ai thjesht ka vendosur të bënte një arratisje të shpejtë në Kishën Orthodhokse Rumune, duke përdorur organizata radikale të krahut të djathtë dhe gazetarë të ushqyer nga Kremlini".
Sigurisht, këto botime vetëm "shtojnë i benzinë zjarrit" të pakënaqësisë së rumunëve për gjithçka që po ndodh sot në Ukrainë në lidhje me Kishën Orthodhokse të Ukrainës dhe famullive të saj që flasin rumunisht.
E gjithë kjo bën që mediat rumune të nxisin presidentin e vendit, Klaus Iohanis, të ndalojë qytetarët ukrainas të hyjnë në vendin tonë dhe mënpas ti kthejnë mbrapsht të gjithë refugjatët ukrainas në vëndin e tyre, "që në të vërtetë janë veçanërisht të pasur dhe me makina luksoze".
Në të njëjtën kohë, gazetarët rumunë besojnë se "rumunët e rajonit verior të Bukovinës, Gertsa dhe Odesës duhet të kalojnë nga Ukraina në Rumani derisa të zgjidhet situata në këtë vend".
“ Ne kemi treguar shumë humanizëm, kemi treguar dashuri vëllazërore për Ukrainën, dhe kështu është se si reagon Kievi: famullitë rumune dhe priftërinjtë persekutohen, dhe bijtë e rumunëve dërgohen në luftë", thonë gazetarët e indinjuar.
Në dritën e mësipërme, nuk është e vështirë të hamendësohet se nëse autoritetet e Kievit vazhdojnë të ndalojnë liritë për Kishën Orthodhokse të Ukrainës, asnjë nga priftërinjtë dhe famullitë që flasin rumunisht nuk do të transferohen në "kishën ortodokse të ukrainës".
Duke pasur parasysh qëndrimin e rumunëve ndaj besimit orthodhoks dhe kishës, dhe atij të skizmatikës ukrainase, ata me siguri do të preferojnë të pranojnë propozimin e politikanëve rumunë dhe të kërkojnë mbrojtjen e patriarkut të Bukureshtit Daniel.
Për më tepër, Këshilli i Feofanisë ( i Kishës Orthodhokse të Ukrainës ) i dha këtë mundësi dhe madje secilës dioqezë, të drejtën të vendosë fatin e tyre.
Sidoqoftë, mund të supozohet gjithashtu se ndalimi i Kishës Orthodhokse të Ukrainës mund të çojë jo vetëm në shpërnguljen e famullive që flasin rumunisht në Patriarkanën Rumune, por edhe në shpërnguljen e komuniteteve transkarpate në Patriarkanën Serbe dhe ato komunitete galike në Kishën Orthodhokse Polake.
Për më tepër, bashkatdhetarët tanë shtyhen drejtpërdrejt në këtë migrim nga ata që e konsiderojnë veten si "patriotë" të Ukrainës. Për shembull, Volodimir Viatroviçi, deputet i fraksionit evropian të solidaritetit, tha që ata që kundërshtojnë "Kishën Ortodokse të Ukrainës"** , duhet që të largohen nga Ukraina ose të përgjigjen para ligjit.
Po çfarë do të ndodhë me Ukrainën në këtë rast? Dhe si do të shfaqet vendi ynë në sytë e bashkësisë botërore? Përgjigja është e qartë.
Jo më pak e qartë është ajo që një i krishterë, nëse është i detyruar, do të zgjedhë midis Kishës së Krishtit dhe "organizatës fetare" të krijuar nga Poroshenko ( paraardhësi i Zheles-kit).
Sepse kisha për njerëzit që besojnë në Zot nuk është një pjesë e ligjërimit politik ose kombëtar, por një çështje e fatit të përjetshëm të shpirtrave të tyre.
Në kuptimin e mirëfilltë të fjalës.

Burimi: UOJ. https://spzh.news/en/


Pasqyra: ** me këtë sigël, indentifikohet struktura skizmatike që krijoi ,
ishpresidenti ukrainas, sekretari i shtetit Usa, patriku i Stambollit.

[arbereshi_niko]

Kisha Rumune njeh autoqefalinë maqedonase.








Patriarku Daniel i Rumanisë (majtas), Kryepiskopi Stefan i Ohrit (djathtas)



Kanoniteti dhe autoqefalia e Kishës Orthodhokse Maqedonase-
Kryepiskopata e Ohrit u njoh zyrtarisht nga
Sinodi i Shenjtë i një kishe tjetër orthodhokse lokale.
Në mbledhjen e djeshme në Bukuresht nën presidencën e
Fortlumturisë së Tij Patriarkut Daniel, Sinodi i Shenjtë
i Kishës Orthodhokse Rumune vendosi:

Miratimi i njohjes së autoqefalisë që i është dhënë Kishës
në Republikën e Maqedonisë së Veriut me emrin
"Kryedioqeza e Ohrit dhe Maqedonisë së Veriut, me seli në Shkup"
nga Patriarkana Serbe me Tomos Sinodal të saj
i lëshuar më 5 qershor 2022.
Primati i saj do të përkujtohet me titullin
“Fortlumturia e tij, Kryepiskopi i Ohrit, Shkupit dhe Maqedonisë së Veriut, Stefan”.
Episkopët maqedonas dhe rumunë tashmë
kishin bashkë celebruar në Suedi në muajin tetor.
Autoqefalia e Kishës Maqedonase tashmë njihet nga Kishat e
Rusisë, Polonisë, Ukrainës, Bullgarisë dhe Rumanisë,
si dhe nga Kisha Serbe.
Në të kundërt, Kisha e Greqisë refuzon në mënyrë të hapur
autoqefalinë e Kishës Orthodhokse Maqedonase
me arsyetimin se vetëm Konstandinopoja mund të japë autoqefalinë,
megjithëse ajo e pranon
Kishën Orthodhokse Maqedonase si kanonike,
sipas vendimit të mëparshëm të Konstandinopojës.
Edhe Patriarkana e Antiokisë e ka pranuar kanunitetin
e Kishës Orthodhokse Maqedonase dhe ka hyrë në unitet ekaristik me të,
megjithëse me “aspiratën që duhet sa më shpejt të arrihet një konsensus
i përgjithshëm orthodhoks për emrin dhe statusin juridik të kësaj Kishe”.
Episkopët dhe klerikët e Kishës Orthodhokse Maqedonase
gjithashtu kanë bashkë celebruar me episkopët dhe klerikët e Kishave
të Jeruzalemit, Tokave Çeke dhe Sllovakisë dhe Kishës Orthodhokse në Amerikë,
ndonëse sinodet e tyre nuk e kanë trajtuar zyrtarisht këtë çështje.
Deri më tani nuk ka pasur vendime sinodale
apo bashkë celebrim me episkopë apo klerikë
nga kishat e Aleksandrisë, Gjeorgjisë, Qipros dhe Shqipërisë.


Burimi: UOJ.
https://orthochristian.com/150966.html

[arbereshi_niko]

Nga faqa e kishës së Torinos: www.ortodossiatorino.net
Mësojmë;

Plani për ndarjen e Orthodhoksisë midis
atyre që pranojnë dhe atyre që nuk i pranojnë
tekat e fanarit, vazhdon pa u ndalur.
Na vjen keq që shohim Malin e njenjtë Athos,
i cili supozohet të jetë simbol i unitetit monastik të popujve orthodhoksë,
t'i nënshtrohet këtyre planeve pa ngritur zërin
në favor të kanunitetit dhe pajtueshmërisë së Orthodhoksisë
dhe duke u lejuar manastireve të tij "zgjedhjen autonome"
nëse duhen pranuar orthodhoksët ukrainas të persekutuar
apo skizmatikët persekutues ukrainas.





Skizmatikët ukrainas vendosen në malin Athos.







Orthochristian.com, 26 janar 2023
Facebook


Manastiri i Pantokratorit, i pari nga 20 manastiret në Malin Athos
që hapi dyert për skizmatikët e OCU-ut
“kishës ortodokse ukrainase”,
tani u ka dhënë atyre një qeli të rrënuar,
për ta përdorur.

Vetëm një muaj pasi Patriarku Bartolomeu u dorëzoi skizmatikëve
një tomos autoqefalie në janar 2019, ata bënë një pelegrinazh
në malin Athos, ku "episkopi" Pavël i Odesës i "Kishës Ortodokse të Ukrainës"
kremtoi Liturgjinë Hyjnore në Pantokrator.
Në vitin 2020, një murg nga Pantokrator shkroi një pamflet
që është shpërndarë gjerësisht, duke akuzuar Kishën Ruse
për provokimin e një përçarjeje në vitin 1992,
kur Filaret Denisenko “themeluesi i skizmës”zgjodhi
të largohej nga Patriarkana e Moskës për të protestuar
pasi që ai nuk u zgjodh si patriark i Moskës.
Dhe tani, sipas Vasil Rudnitskij, sekretari i shtypit
i dioqezës Rivnje të OCU-ut, Pantokrator i ka dhuruar OCU-ut
qelinë e braktisur të Kryeengjëjve të Shenjtë dhe ku
"Hieromonaku" Pais Kril u bë igumen aty.
"Në kohë të tilla të vështira, Zoti u jep ukrainasve forcë
për të filluar një vepër të madhe të mirë -
të zhvillojnë një shtëpi ukrainase në malin e shenjtë Athos,"
shkruan sekretari i shtypit.
OCU synon të restauroj qelinë, pas së cilit
do të fillojë të presë pelegrinët.
“Qytetarët ukrainas, ushtarët ukrainas, vullnetarët
dhe pelegrinët nga e gjithë bota do të vijnë në këtë qeli
për pastrim dhe restaurim shpirtëror”, shkruan Rudnitskij.
Në shkurt 2019, Komuniteti i Shenjtë i Malit Athos vendosi që
Rçdo manastir mund të vendosë vetë nëse do të njohë ose jo skizmatikët.
Skizmatikët kanë shërbyer tani në disa manastire,
megjithëse shumë të tjerë vazhdojnë të ruajnë ekleziologjinë orthodhokse.

[arbereshi_niko]

Patriarkana e Moskës, ndërpret marrëdhëniet me disa kisha luterane e anglicane.



Kisha Orthodhokse Ruse prish lidhjet
me besimet perëndimore që njohin martesat LGBT.




Sekretari i Departamentit për Marrëdhëniet e Jashtme,
të Kishës së Patriarkanës së Moskës,
vuri në dukje se këto janë Kishat Luterane të Suedisë dhe Norvegjisë,
si dhe Kisha Episkopale në Shtetet e Bashkuara.
Hieromonaku Stefan (Igumnov), sekretar për marrëdhëniet ndër-kristiane
në Departamentin për Marrëdhëniet e Jashtme ekleziale
të Patriarkanës së Moskës,
tha se Kisha Orthodhokse Ruse ka ndërprerë kontaktet
me komunitetet e krishtera perëndimore
që kanë njohur martesën e të njëjtit seks,
siç raportohet nga ria.ru.
"Të krishterët në Evropë sot përballen me një sfidë të madhe
për t'i rezistuar presionit të ideologjisë liberaliste
dhe përpjekjeve për të sjellë një axhendë liberaliste në jetën e kishës.
Kjo është veçanërisht e vërtetë për kishat që janë
në një mënyrë ose në një tjetër historikisht
të lidhura me shtetin.
Një numër kongregacionesh protestante në perendim
nuk i rezistoi kësaj prove, duke u larguar
nga parimet morale themelore të krishtera dhe
duke legjitimuar fenomenet më liberale lidhur me
shtrembërimin e plotë të kuptimit tradicional të martesës dhe familjes.
Kisha Orthodhokse Ruse ka ndërprerë kategorikisht
çdo kontakt me këto komunitete.
Jeta ka treguar se komunitete të tilla nuk janë më në gjendje
t'u kthehen praktikave tradicionale në lidhje me familjen dhe martesën”,
tha Hieromonk Stefan.
Sekretari i Departamentit vuri në dukje se shembuj të komuniteteve të tilla
përfshijnë kishat luterane të Suedisë dhe Norvegjisë,
si dhe Kishën Episkopale në Shtetet e Bashkuara,
e cila i përket familjes së kishave anglikane.
Siç u raportua më parë, edhe Kisha e Ugandës është në proces të prishjes së lidhjeve
me bashkësinë anglikane
për çështjen e martesave LGBT.

Burimi: nga ria.ru

https://ria.ru/20230210/rpts-1851339977.html

.-.-.-.-.-.




Ps: Aderimi ndaj Krishtit apo lëvizjes LGBT
po bëhet gjithnjë e më shumë një zgjedhje polarizuese,
e cila paradoksalisht ka të bëjë gjithnjë e më pak
me preferencat seksuale të dikujt
dhe gjithnjë e më shpesh me pozicione të natyrës fetare.

[arbereshi_niko]

Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë.

Deklaratë.

Duke marrë shkas nga publikimet e fundit në internet, Kisha e Shqipërisë sqaron se nuk ka për t’u përfshirë në metodën e polemikave, përgënjeshtrimeve, fyerve, pasaktësive dhe qortimeve, siç pretendohet nga laikë jokompetentë nëpër faqe interneti.
Pra, Kisha Orthodhokse në Shqipëri deklaron qartazi se nuk do t’i shpallë në internet dhe, përgjithësisht, në mjetet e informacionit masiv mendimet dhe gjykimet e saj për sa i përket qëndrimit dhe sjelljes së Kishave të tjera Orthodhokse vendore dhe të Primatëve të tyre. Problemet e dhembshme kishtare që janë krijuar vitet e fundit, madje edhe tani afër në Afrikë, me pasojë krisjen e dukshme të marrëdhënieve të Kishave Orthodhokse vendore dhe shqetësimin e madh të besimtarëve orthodhoksë, nuk zgjidhen me metodën e goditjeve të njëpasnjëshme nga disa Kisha kontrete dhe të pëlqimit kolektiv të Kishave të tjera nëpërmjet mjeteve të informacionit masiv.
Mendimi i përgjegjshëm i Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë shprehet përmes letërkëmbimit kishtar zyrtar, përmes njoftimeve të Kryesekretarisë dhe duke ia parashtruar çështjen drejtpërdrejt organit kompetent, Sinodit ose Mbledhjes Panorthodhokse, i cili, duke u mbështetur në parimin e sinodicitetit, është i vetmi që mund të zgjidhë problemet themelore dhe të sigurojë unitetin dhe paqen e Kishës Orthodhokse në mbarë botën.
Meqenëse fatkeqësia e pashembullt e Orthodhoksisë në Ukrainë nuk po merr fund dhe dhimbja e papërshkrueshme e besimtarëve orthodhoksë po arrin kulmin, kërkohet doemos që kjo çështje të trajtohet në mënyrë panorthodhokse sa më shpejt që të jetë e mundur. Sinodi Panorthodhoks, sikurse dihet, thirret nga Patriarku Ekumenik, mblidhet dhe nis punimet e tij edhe nëse disa Kisha vendore nuk marrin pjesë, siç ndodhi edhe në Sinodin e Shenjtë dhe të Madh të Kishës Orthodhokse në Kretë, në vitin 2016.

Tiranë, 11 mars 2023
Kryesekretaria e Sinodit të Shenjtë

Burimi: orthodoxalbania.net

[arbereshi_niko]

Kryepiskopi Pimen u kërkon të krishterëve të mbrojnë Lavrën e Shpellave të Kievit.

nga Elena Jufereva.
Bashkimi i Gazetarëve Orthodhoksë, 12 Mars 2023

Duke dëbuar murgjit nga Lavra, zyrtarët "në fakt po lënë një vend të shenjtë pa lutje", tha kryepiskopi i Kishës Orthodhokse të Ukrainës.
Kryepiskopi Pimen (Vojat) i Rovnos dhe Ostrogut u bëri thirrje të gjithë të krishterëve që të mbrojnë Lavrën e shpellave të Kievit, siç raportohet nga shërbimi për shtyp i eparkisë së Rovnos.
"Duke kuptuar se tani shtetet armike të Zotit kanë një qëllim, shkatërrimin e Kishës Orthodhokse të Ukrainës, dhe ku ata me kokëfortësi po ecin drejt këtij qëllimi, ju kërkoj të gjithë të krishterëve orthodhoksë të bashkohen në mbrojtjen e besimit tonë!
Unë ju kërkoj të mbështesni Mitropolitin Onufrij dhe vëllezërit ( murgjërit ) e Lavrës së shpellave të Kievit. Tani janë në një gjendje të vështirë por shumë të shëndetshme.
Shkoni në shërbimet ( omelitë ), mbështetini me lutje dhe fjalë të mira, ngrini zërin në publik.
Le të dëgjohen fjalët tona në të vërtetë dhe me zë të lartë dhe Zoti na ndihmoftë “, tha kryepiskopi i Kishës Orthodhokse të Ukrainës.

Kryepiskopi kujtoi se më 10 mars 2023, Rezerva Kombëtare "Lavra e Shpellave të Kievit" ( që është organi vendor ), i dërgoi një ultimatum manastirit, në të cilin këmbëngulte për dëbimin e vëllazërisë murgjërore deri më 29 mars.
"Unë, si një ish-murg i Lavrës së Shpellave të Kievit, nuk mund ta pranoj këtë padrejtësi pa dhimbje dhe prandaj u kërkoj të gjithë të krishterëve orthodhoksë që për faltoren, të ngrenë zërin.
Jo, nuk ju bëj thirrje për barrikada, as për veprime të kundërligjshme, ju bëj thirrje që të flisni për këtë paligjshmëri në sferën publike, në fushën ligjore, t'u shkruani letra ministrave, deputetëve, njerëzve që besojnë se mund të bëjnë diçka për këtë”, tha Kryepiskopi Pimen.
Sipas tij, zyrtarët, duke i dëbuar murgjit nga Lavra, "në fakt po lënë një vend të shenjtë pa lutje, duke lënë qindra murgj pa shtëpinë e tyre, duke lënë besimtarët pa një vend ku të luten për shpirtrat e tyre, duke kërkuar ngushëllim dhe shpëtim.
Kjo kujton veprimet "dikur kundër besimit dhe besimtarëve nga luftëtarët sovjetikë të dikurshëm".
“Dua të pyes zyrtarët që kanë arritur një kufi të tillë: ku ishit kur murgjit dhe adhuruesit ngrinin Lavrën gur më gur pas kohës së autoriteteve sovjetike armike të Zotit?
Ku ishit kur na duhej të punonim me mundim çdo Ditë për të restauruar kishat, ndërtesat, territorin?
Ku ishit kur murgjit i dhanë jetë vendit të shenjtë, u lutën dhe bashkuan njerëzit?” shtoi ai.
Siç u raportua, ministri Tkaçenko i quajti reliket e shenjtorëve "referte arkeologjike” dhe premtoi se do t'i kontrollonte ato.


Burimi: www.ortodossiatorino.net

[arbereshi_niko]

Persekutimi ndaj Kishës orthodhokse në Kiev vazhdon!


AUTORITET MOHOJNË AKSESIN NË RELIKET E SHPELLAVE TË KIEVIT



nga Elena Konstantinova
Unioni i Gazetarëve Orthodhoksë, 20 Mars 2023


Mitropoliti Kliment tha se autoritetet ukrainase po mbyllin Shpellat me reliket e shenjtorëve dhe kishat e Lavrës së Shpellave të Kievit.
Kreu i Departamentit Sinodal të Informacionit dhe Edukimit të Kishës Orthodhokse të Ukrainës, Mitropoliti Kliment (Veçerja) i Nizhin dhe Prilukit, tha se qasja në reliket e shenjtorëve të Shpellave të Kievit është mbyllur që nga 21 mars 2023, siç raportohet nga Departamenti.
Sipas episkopit, "këto ditë jo vetëm bashkëbesimtarët tanë të Kishës Orthodhokse të Ukrainës, por edhe shumë njerëz jo indiferentë ndaj ngjarjeve jashtë vendit, janë sinqerisht të shqetësuar për fatin e faltores - Lavrës sonë të Shenjtë të Shpellave".
"Dhe këtu sot duhet t'ju informoj urgjentisht për një tjetër lajm shumë të pakëndshëm. Me datën 20 mars, ne morëm një letër nga menaxhmenti i Rezervës Kombëtare të Shpellave të Lavrës së Kievit, duke na informuar se nga nesër në mëngjes Muzeu do të ndërpresë hyrjen për
nderimin e relikeve të shenjtorëve të shpellave”, tha Mitropoliti Kliment.

Ai tha se kufizimi i aksesit në reliket ishte për faktin se Ministria e Kulturës kishte ngritur një komision, qëllimi i të cilit, siç thuhet në letër, është "të përcaktojë sigurinë e ( gjetjeve arkeologjike ) ekspozitave muzeale, siç i quajnë ata reliket”.
Vladika tha se ky komision do të funksionojë nga 20 marsi deri në një datë të papërcaktuar.
Gjatë punës së këtij komisioni, besimtarët tanë nuk do të mund të vizitojnë shpellat, si dhe kishat e Kryqit të Shenjtë, të Shën Anës dhe të Gjithë Shenjtorëve të Shpellave.
Aty nuk do të jemi në gjendje të kryejmë as adhurime, as lutje, as shërbime të tjera "të cilat për shumë dekada janë mbajtur çdo ditë për shpëtimin shpirtëror të të gjithë atyre që erdhën për t'u lutur në Lavrën e shpellave të Kievit".
“Igumeni dhe vëllezërit e Lavrës e morën këtë lajm me pikëllim të jashtëzakonshëm dhe ne të gjithë i lutemi Zotit dhe i lutemi të nderuarve Shën Andonit dhe Theodozit dhe të gjithë shenjtorëve të Shpellave të Kievit që të mos na privojnë nga mbrojtja dhe lutja e tyre edhe në këtë kohë të tillë që ne po kalojmë, Dëshmi e veçantë e besimit tonë, kur shohim qasjen absolutisht ateiste dhe pa zot të autoriteteve shtetërore, veçanërisht të personit të Ministrit të Kulturës ndaj relikeve të mëdha fort të nderuara orthodhokse”, tha Mitropoliti Kliment.

Ai shtoi se nuk dihet se kur dhe nëse do të ketë një mundësi tjetër për të nderuar përsëri reliket pasi ekziston mundësia që përfaqësuesit e rezervës shtetërore të mos lejojnë besimtarët e Kishës Orthodhokse të Ukrainës të luten më në Lavrën.


Ps: Shpellat e Kievit janë një seri qelish dhe
varresh nëntëkësore që i jep emrin Lavrës së Kievit,
në të cilën mbahen trupat e mbi 150 murgjve të shenjtë),
nën pretekstin e çuditshëm të një inventari dhe
mbylljen me forcë (pa pretekst) të tre kishave të tjera të kompleksit të Lavrës.

[arbereshi_niko]

Lajmet e fundit në lidhje me persekutimin e murgjve
të Shpellave të Kievit nga qeveria ukrainase:



Mitropoliti Onufrij në pamundësi për t'iu drejtuar autoriteteve të vendit (Presidenti Zhelenkij refuzoi të fliste me episkopët e Kishës Orthodhokse të Ukrainës me justifikimin qesharak të një alarmi sulmi ajror), u drejtohet besimtarëve duke u kërkuar atyre të ndërmjetësojnë për murgjit, që lutjet e besimtarëve të mbizotërojë atje ku besimi "në parimet ... në të cilat nuk ka shpëtim" (Ps 145:2 LXX) është i zhgënjyer.

Fortlumturia e Tij Mitropoliti Onufrij, duke iu drejtuar besimtarëve gjatë Liturgjisë, bëri thirrje për lutje në mënyrë që vëllezërit e Lavrës së Shpellave të Kievit të marrin nga Zoti mundësinë për të qëndruar në vendin e shenjtë dhe për të vazhduar përpjekjet e tyre shpirtërore për lutje, si raporton news.church.ua.
Primati theksoi se ishte Kisha Orthodhokse e Ukrainës që ndërtoi Lavrën e Shpellave të Kievit, si dhe e restauroi atë pasi manastiri u mbyll në shekullin e 20-të.
Fortlumturia i këshilloi ata që duan të na marin Lavrën, është mirë të ndërtojnë diçka të tyren.
“Ju kërkoj, të dashur vëllezër dhe motra, të qëndroni në lutje ku të bëhen lutjet tona për Ukrainën tonë, atdheun tonë, për autoritetet, për ushtrinë dhe për të gjithë popullin tonë, në mënyrë që Zoti të na bekojë të gjithëve me paqe.
Lutuni në mënyrë të veçantë për vëllezërit e banesës së shenjtë, për episkopin igumen, në mënyrë që Zoti t'u japë atyre mëshirë për të qëndruar në këtë vend dhe për të vazhduar përpjekjen e tyre shpirtërore që njerëzit nuk e shohin por që u sjell dobi të gjithëve - podvigu i lutjes për tokën tonë, atdheun tonë dhe popullin tonë”,
tha primati duke iu drejtuar besimtarëve.
Fortlumturia e tij vuri në dukje se gjëja kryesore për të cilën luten vëllazëria është që Zoti t'i japë secilit prej nesh njohurinë e së vërtetës dhe të na udhëheqë drejt shpëtimit të përjetshëm.
"Ne vijmë në këtë botë pa asgjë, kështu që largohemi njëlloj nga kjo botë.
Por ekziston një pasuri që quhet hiri i Frymës së Shenjtë, që e shoqëron njeriun në përjetësi. Ky është hiri që vëllezërit e manastirit të shenjtë i kërkojnë Zotit pët secilin prej nesh”, shpjegoi primati.
“Zoti, me ndërmjetimet e Nënës sonë të Shenjtë dhe gjithmonë Virgjëreshës Mari, dhe me fuqinë e Kryqit të çmuar dhe jetëdhënës, bekoftë këtë vend dhe bekoftë të gjithë ata që banojnë këtu. Nëpërmjet lutjeve të etërve të nderuar të shpellave të Kievit, Zoti e ruajtë këtë manastir në të vërtetën dhe drejtësinë, dhe na ndihmoftë që ditët e Kreshmës së Shenjtë dhe të Madhe t'i kalojmë denjësisht, në veprime që janë brenda mundësive tona, për të kremtuar me gëzim festën e madhe të Ngjalljes të Shpëtimtarit dhe Zotit tonë Jisu Krisht”, tha primati në fund të predikimit të tij.
"Me fuqinë e Kryqit të çmuar dhe jetëdhënës, Zoti shkatërroftë të gjitha forcat që ngrihen kundër të vërtetës së Perëndisë, dhe bekoftë vendin tonë me paqe.
Zoti bekoftë secilin prej jush, të dashurit tuaj dhe të afërmit tuaj”,
tha mitropoliti në predikimin e tij pas mbylljes.

[arbereshi_niko]

Mitropoliti Antonij i Volokolamsk vizitoi Katedralen e Ringjalljes në Tokio






Më 26 mars 2023, gjatë vizitës së tij në Japoni,
Kryetari i Departamentit për Marrëdhëniet e Jashtme Kishtare (Dekr) i Patriarkanës së Moskës,
Mitropoliti Antonij i Volokolamsk vizitoi Katedralen Orthodhokse të Ngjalljes në Tokio.

Mitropoliti nderoi reliket e ruajtura në katedralen, e njohur në kryeqytetin japonez si Nikolaj-do (tempulli i Nikolaj),
sipas emrit të Shën Nikolaj të Japonisë, të barabartë me apostujt, i cili solli besimin orthodhoks në vendin e Japonisë.

Ndërmjet Mitropolitit Antonij dhe Kryepiskopit Serafim të Sendajës u zhvillua një bisedë e shkurtër, gjatë së cilës ndër të tjera,
Kryetari i DECR kërkoi t'i përcjellë Primatit të Kishës Orthodhokse Autonome Japoneze, Mitropolitit të Tokios dhe gjithë Japonisë Daniil,
urimet më të mira për një shërim të shpejtë.

[arbereshi_niko]

Patriarku Johani X i Antiokisë ka shprehur mbështetjen për
Kishën Orthodhokse të Ukrainës


Shërbimi i komunikimit Decr, 27.03.2023.
Fortlumturia e tij Patriarku Johani X i Antiokisë dhe i Gjithë Lindjes
në një mesazh për Fortlumturinë e Tij Mitropolitin Onufrij të Kievit dhe Gjithë Ukrainës
shprehu dhembshuri dhe mbështetje me rastin e persekutimeve
që përjeton Kisha Orthodhokse e Ukrainës.

Mesazhi është publikuar në faqen zyrtare online, të Patriarkanës së Antiokisë.

“Me gëzim të kombinuar me dhimbje
ne ju përqafojmë në Krishtin, në këto ditë të Kreshmës,
kur përgatitemi për vdekjen dhe Ringjalljen e Zotit dhe Shpëtimtarit tonë.
Ne ju shkruajmë në këtë periudhë të vështirë
të historisë së kishës së nderuar orthodhokse ukrainase,
në kohën kur kujtojmë fjalët e Shën Pavlit Apostull:
“Ne në fakt jemi të munduar nga të gjitha anët, por jo të dërrmuar;
jemi të tronditur, por jo të dëshpëruar;
të përndjekur, por jo të braktisur; të goditur, por jo të vrarë”
(2 Kor. 4, 8-9)”, thuhet në mesazh.

Fortlumturia e tij Patriarku Johani X vëren se,
pavarësisht nga fakti se Kisha e Antiokisë është gjeografikisht e largët,
të gjithë besimtarët e saj i drejtohen Kishës Orthodhokse të Ukrainës
në këto kohë të vështira.

“Pandërprerë lutemi për ju dhe për barinjtë e saj,
duke i’u lutur Zotit që të ndalojë sa më parë këtë luftë të trishtë
dhe të shkatërrojë të gjitha kërcënimet me të cilat përballet Kisha juaj e shenjtë.
Zoti ju dhëntë mençuri, forcë dhe durim,
sepse "kush do të ngulmojë deri në fund do të shpëtohet" (Mk 13, 13)",
nënvizoi Primati i Kishës së Antiokisë.


Burimi : mospat .ru

[arbereshi_niko]

Primati i Kishës Orthodhokse në Amerikë lëshoi ​​një deklaratë për situatën e Lavrës së Shpellave të Kievit

Shërbimi i komunikimit Decr, 29.03.2023. Më 28 mars 2023, Fortlumturia e Tij Mitropoliti i Gjithë Amerikës dhe Kanadasë Tikhon lëshoi ​​një deklaratë mbi ngjarjet e vazhdueshme në Lavrën të Shpellave të Kievit dhe persekutimin ndaj Kishës Orthodhokse të Ukrainës.

Ai kujtoi se Kisha Orthodhokse në Amerikë bashkon klerikë dhe besimtarë të kombësive të ndryshme, ndërsa famullitë dhe dioqezat e saj ruajnë traditat etnike të shumë kishave lokale orthodhokse, por ka një lidhje të veçantë historike "me traditat e shenjta të krishterimit orthodhoks të kishave të Rusisë. "dhe me Kievin - vendlindjen e të gjithë popujve dhe kishave të Rusisë në përgjithësi dhe të Ukrainës në veçanti". “Prandaj, ne po vëzhgojmë me shqetësim të veçantë dinamikën e fundit në marrëdhëniet midis autoriteteve civile të Ukrainës dhe murgjve të Lavrës së Shpellave të Kievit”, theksoi Fortlumturia e Tij.

Në emër të klerit dhe laikëve të Kishës Orthodhokse në Amerikë, Fortlumturia e Tij Mitropoliti Tikhon siguroi lutjet për popullin ukrainas dhe shpalli dënimin e tij për të gjitha luftërat, si dhe "kufizimet e lirisë fetare të çdo grupi" në Ukrainë, dhe veçanërisht të persekutimit në rritje ndaj Kishës Orthodhokse të Ukrainës, të udhëhequr nga Fortlumturia e Tij Mitropoliti Onufrij. “E sigurojmë edhe një herë Mitropolitin Onufrij, klerin e tij dhe besimtarët ukrainas, të cilët po përjetojnë vështirësi nga të gjitha anët, se Kisha Orthodhokse në Amerikë është e gatshme të mbështesë Kishën Orthodhokse të Ukrainës si me lutjet tona ashtu edhe me çdo mjet tjetër që kemi në dispozicion”, - theksoi Fortlumturia e Tij Mitropoliti Tikhon.

Primati i Kishës Orthodhokse në Amerikë i dërgoi gjithashtu një letër Komisionit të Shteteve të Bashkuara për Lirinë Fetare në Botë mbi situatën e Lavrës së Shpellave të Kievit.


Burimi: mospat.ru

[arbereshi_niko]

Persekutimi i Kishës në Ukrainë!







Dashar është një vajzë ukrainase 11-vjeçare,
e cila është bashkuar me mijëra të tjerë në një mbrojtje të vendosur
të besimit orthodhoks dhe të Lavrës së Fjetjes së Shenjtë të Shpellave të Kievit.
Ajo është kthyer në një sensacion i
rrjeteve sociale,
por për arsye të mirë:
ajo nuk ka frikë të qëndrojë me orë të tëra duke u lutur
dhe duke kënduar himne dhe duke mbrojtur Kishën e saj
dhe besimin e saj përballë talljeve blasfemuese
nga skizmatikët dhe radikalët nacionalistë.


https://youtu.be/ro1yJj5atkA



Ajo u pa për herë të parë duke kënduar me zë të lartë
troparin e Pashkëve në sllavishten kishtare:
Dhe disa ditë më vonë, u shfaq një video
në të cilën ajo turpëroi me mjeshtëri
një provokator anti-orthodhoks,
me shpalljen e saj të sigurt të besimit. Duket qartë se nacionalisti është thjesht i paaftë
të kuptojë besimin që ka ajo si
dhe miliona të tjerë në Kishën Orthodhokse të Ukrainës
e kanë kaq të dashur:
"Dua të jem në Kishën Orthodhokse të Ukrainës!
Me Mitropolitin Onufrij!"
i thotë ajo atij burrit që e merr në pyetje.
"Kush ta tha ta bësh këtë?" pyet burri. "Askush nuk më tha! Më qan shpirti! Nuk duroj dot më!",
përgjigjet ajo me zjarr.

(Poshtë ka edhe përkthim në anglisht)

https://youtu.be/UnTyaZwUrtI



Kriza e Lavrës së Kievit, shihet nga shumë
imazhe që qarkullojnë ditët e fundit,
veçanërisht vidjo e një vajze që lutet në gjunjë,
e rrethuar nga nacionalistë që kërcejnë
nën ritmin e këngëve të pista dhe tallen me të:


https://youtu.be/6h47RmuFwVw


një shenjë që duhet të na thërrasë të zgjedhim
cili do të jetë pozicioni ynë në këtë dramë
që po konsumohet para hundëve tona!

Vajza quhet Katja, një koriste e Lavrës së Shpellave të Kievit,
duke u lutur me zjarr në gjunjë ndërsa
skizmatikët dhe nacionalistët tallen me të
dhe besimin e saj orthodhoks:


-.-.-.-.-.-.-.-

Nëse ka një gjë që Ynë Zot, Jisu Krishti
e ka stigmatizuar me gjithë forcën e tij,
ajo është hipokrizia!


Për të ruajtur një pamje të ligjshmërisë,
regjimi ukrainas dënoi Mitropolitin Pavëll në një gjyq rrufe,
të akuzuar për shkelje të ligjit,
“ku nxiti urrejtjen ndërfetar për shkak të fjalëve të tij”,
duke dënuar në një fjalim
skizmatikët ukrainas për terrorin dhe persekutimin që kanë kryer
si edhe Patriarkun Bartolomeu si nismëtar dhe shkatar të kësaj gjëndje.

Në të njëjtën kohë, njerëzit që meritonin këtë dënim,
shumë më tepër,
sipas të njëjtit ligj ukrainas,
pasi kryen abuzime dhe vollën blasfemi
kundër Kishës Orthodhokse kanonike të vendit,
gëzojnë lirinë dhe mosndëshkimin e përsosur.



Burimi : youtube është plot…!

[arbereshi_niko]

Persekutimi i Kishës nga fashistët në Ukrainë:




Fortlumturia e tij Mitropoliti Onufrij këtu poshtë
është me besimtarët e UOC ( Kishës Orthodhokse kanonike ) më 4 prill,
duke mbrojtur Lavrën e shpellave të Kievit,
në lutje kundër atij farë shteti,
që po përpiqet të dëbojë kishën
nga manastiret e këtij vendi të shenjtë.



https://youtu.be/09oRO-TTbM8




Burimi: internet.

[arbereshi_niko]

Pak histori;


Tomos i Këshillit të Kostandinopojësf të vitit 1180



Marrëdhënia mes Kishës orthodhokse dhe Islamit nuk është një marrëdhënie dashurie, por ka qenë gjithmonë shumë negative nga të dyja palët.
Që në shfaqjen e parë të Islamit, Kisha Orthodhokse parashikoi që katekumenët muhamedanë që u larguan nga Islami për t'u bërë orthodhoksë, mohimin e mësimeve islame dhe në veçanti heqjen e sures 112 të Kuranit, e përkthyer në greqisht në Eukologët pikërisht për "rastin".
Për më tepër, Muhamedi dhe "Zoti islamik" quhen ολὀσφυρος, d.m.th. "i errët" (lit. "i gjithë i zi").

Perandori Manuel I donte një formulë pajtuese sepse ai besonte se Zoti i krishterë dhe ai myslimanë ishin i njëjti Zot dhe se ishte një çështje doktrinore më shumë se thelbësore, dhe për këtë arsye donte të rishikonte ritin e dorëheqjes nga muslimanët si dhe tonin e përgjithshëm të marrëdhënieve orthodhokse-islame. Prandaj, ai thirri një sinod në Kostandinopojë në vitin 1180, i cili megjithatë jo vetëm që nuk donte të tërhiqte ritualet e (abiurës) dorëheqjes, por e përcaktoi dënimin e Islamit në një mënyrë edhe më formale dhe më të ashpër.
I pakënaqur, Manueli I botoi Tomos-in e tij.
Patriarku Theodosi, i shqetësuar nga përmbysja dogmatike e atij teksti, shpalli një seancë të dytë konciliare me shprehje të përshtatshme dhe përkufizime dogmatike.






TOMOS I SINODIT TË MADH TË KONSTANTINOPOLIT

VITI 1180 AB MISHËRIMI I ZOTIT
ANNO INCARNATIONE DOMINI

Nga kohët e lashta e deri në ditët e sotme, Kisha e Shenjtë ka pasur libra të njohur për katekumenët, në formën në të cilën janë hartuar fillimisht. Ndër thëniet e tjera në këto libra është si vijon: "Mbi të gjitha, unë anatemoj Zotin e Muhamedit, për të cilin ai tha se Ai është i vetmi Zot, Zoti nuk e lindi dhe nuk lindi, dhe askush nuk u shfaq si ai. ." [Kjo u bë] sepse, nga njëra anë, vetë Muhamedi deklaroi me këtë [term] një kuptim të gabuar të Zotit siç, të paktën, e kuptuan atë atëherë dhe në kohën kur, përmes librit të Kuranit të predikuar prej tij , u përcolli ai njerëzve përreth tij], të cilët nuk kishin përpara gjëra më të ulëta dhe të pavlera.

Por ata që vijnë nga muslimanët për pagëzimin hyjnor dhe, sipas zakonit, bëhen katekumen, duke dëgjuar thënien për zotin Muhamed, vazhdimisht hasin në vështirësi për këtë, duke u kujdesur që të mos e anatemojnë hapur Zotin me emër dhe për mungesë [të tyre] të kulturës dhe injorancës së shkronjave, pra si mund të dinë se çfarë do të thotë? ( pra kur nuk ekziston koncepti i shkrojtur -pkth ). Sepse Zoti nuk është Zot [për ta] dhe muslimanët dëshmojnë se ata kurrë nuk kanë dëgjuar për të, edhe pse diçka tjetër ishte menduar [me këtë fjalë] nga ai që përpiloi abiurën ( dorëheqjen ) për katekumenët.

Dhe kështu, meqë ata janë të pavendosur, perandori ynë i urtë dhe i shenjtë u prek nga kjo mosmarrëveshje dhe duke e konsideruar aspak të paarsyeshme përkujdesin e tyre ndaj Zotit, ai dëshironte ta largonte këtë hutim dhe konfuzion të përditshëm nga mendimi i lëkundjes dhe t'i shpëtonte ata nga tundimi dhe dyshimi.
Sipas qëndrimit ndaj besimit orthodhoks (dhe jo vetëm ndaj tyre, por edhe ndaj të tjerëve…), me fuqinë e tij mbretërore të frymëzuar hyjnisht, ai vendosi të heqë anatemën e perëndisë së Muhamedit nga mohimi i katekumenëve që vijnë nga Islami, [dhe në vend të kësaj] anatemon vetë Muhamedin, dhe kjo është e gjitha, në librin e tij Kurani [që përmban] mësime të neveritshme dhe të njohura, të transmetuara keq nga ai në kundërshtim me mësimet e Krishtit, Perëndisë tonë.
Pra, vendimi për këtë çështje është shprehur qartë në një letër nga Lartëmadhëria e tij perandiri, e gjatë dhe e detajuar, në të cilën të gjitha mendimet çojnë në përfundimin:

Prandaj, perandori ynë i urtë më Zotin, duke ndjekur këtë objektiv, në të gjithë letrën që na dërgohet, vendos nevojën për të hequr atë pjesë skandaloze, pasi duket se nuk korrespondon me atë që duhet të jetë.
Ne, pasi e kemi shqyrtuar letrën e përmendur perandorake, deklarojmë dhe vendosim ta heqim këtë thënie nga rituali për katekumenët, për hir të atyre që vijnë në pagëzimin hyjnor dhe të tjerëve që tundohen nga një emër i tillë për Zotin, për të anatemuar vetë Muhamedin. dhe librin e tij, Kuranin, në të gjitha pikat ku bie ndesh me mësimet e shenjta të Krishtit, dhe të ketë thënien e mëposhtme [në vend të së parës]:

“Anatema për Muhamedin dhe për mësimin e tij, të transmetuar në Kuran, në të cilin ai rrëfen se Zoti, Zoti dhe Shpëtimtari ynë Jisu Krisht nuk është Biri i Zotit; e quan të mirën të keqe, dhe drita ekspozon errësirën dhe gjithashtu anatemojmë mësimet e tij të ndyra, në kundërshtim me udhëzimet e shenjta të Krishtit dhe të të urtëve të shenjtë të Zotit, si dhe anatemojmë atë që e frymëzoi atë libër, që e mendojë dhe i mëson këto gjëra të këqija. dhe të përbuzura, qoftë ai një nga njerëzit, ose kretari i demonëve dhe babai i së keqes, ose vetë Muhamedi i keq që dha fryt kaq të shëmtuar nga vetja;
për më tepër, mallkim për ata që [mendojnë] se Muhamedi është një profet dhe i dërguar, nga të cilët kanë marrë mësime dhe urdhërime në kundërshtim me mësimet e Krishtit."

Anatema u shkrua dhe Tomosi u nënshkrua më 13 Prill të vitit 6688 nga Krijimi
(1180 nga Lindja e Shpëtimtarit).

Nënshkrimet nga ana tjetër:
Madhëria ime perandorake, mori në konsideratë vendimet e këshillit të shenjtë dhe hyjnor [të parashtruara në] këtë tomos dhe i miratoi ato më 13 prill 6688.
Ka një vulë të Manuel Komnenit, në Krishtin Zot
perandor besimtar dhe autokrat i romakëve.

Ka edhe një nënshkrim të çdo episkopi si më poshtë:
“filani bie dakord për këtë çështje dhe nënshkruan”.



Burimi: Blogu i Cristianità ortodossa
01 prill 2023

[arbereshi_niko]

PROVOKATORI DHE PRIFTI.




Sot që shohim shumë provokime trishtuese ndaj besimtarëve,
ka një barceletë gjysëm të thartë,
që mund të na bëjë të mendojmë.








Një provokator hyri në kishë dhe filloi të tallej me priftin.
Meqë prifti nuk pranoi të luante me të,
burri e goditi në fytyrë dhe më pas qeshi duke i thënë:
“Hajde, o at, kthe faqen tjetër, siç është shkruar në librin tënd!"
Duke fërkuar faqen e tij, prifti e pyeti burrin:
"Pra, unë duhet të sillem me ty siç është shkruar në Ungjill?"
Provokatori tha:
"Sigurisht! Ju sfidoj!"

Prifti hezitoi për një çast.
Pastaj ai psherëtiu dhe papritmas e goditi burrin mu në nofull!
Ngacmuesi ra në dyshemenë e kishës,
duke fërkuar faqen e tij, duke kontrolluar
nëse i kishte ende të gjithë dhëmbët.
Prifti tha: "
“Matheu 7:2: me masën me të cilën ju masni,
do t'ju masin të tjerët. ..."

.-.-.-.-.-.

Ungjilli është një libër i mrekullueshëm
sepse ka përgjigjen për çdo pyetje.
Ah, sikur njerëzit do ta lexonin atë… .


Burimi: www.ortodossiatorino.net.
Publikim i 04/11/2023

[arbereshi_niko]

VAZHDON PERSEKUTIMI I KISHËS NË UKRAINË.


Një kishë orthodhokse është djegur në rajonin e Ternopilit









-Natën e 28 marsit 2023, njerëz të paidentifikuar
dogjën Kishën e Nënës së Zotit ( Theotokos )
në fshatin Kordishev (Dekanati Shums'k i Kishës Orthodhokse të Ukrainës, rajoni Ternopil).
Lajmin e ka bërë të ditur vetë rektori i kishës,
kryeprifti Georgij Tsecaruk.

Sipas famullitarit, kisha u godit fillimisht nga bomba molotov,
pas së cilës u hodh edhe benzinë ​​në zjarr.
Altari u dogj plotësisht, zjarri preku edhe pjesën qendrore të tempullit.
“Kupat eukaristike janë shkrirë, por ikonat kanë mbetur pjesërisht të paprekura.
Kisha sapo u ndërtua dhe nuk ka përfunduar ende”, tha prifti.

At Georgij tha se policët dhe kriminelët po punojnë tashmë në brendësi të kishës.
Në të njëjtën kohë, prifti është i sigurt se
zjarrvënia ishte planifikuar paraprakisht,
pasi me kohë janë kryer kërcënime ndaj kishës dhe besimtarëve.



Burimi: mospat.ru