Dashuria kundrejt Frikes

[Ksanthi]

frika nuk mposhtet, por duhet te jemi te kujdesshem te mos na marri vesh gruaja

Ki kujdes se do te te hidhet uji i nxehte ne vesh pastaj.

[PINK]

Frika eshte mekanizem mbrojtes dhe nenprodukt kohor i nje 'lidhjeje', jo produkt i dashurise!
.

Shume e vertete kjo. Teper I sakte. Paster, bukur dhe ne shenje!

[EXODUS]

Pink, boll ma bere qejfin, se po me duket vetja si ne leksion astronomie, dmth tip spaceship.... Lol
Frika dhe Dashuria nuk kane asgje te perbashket. Biles tani qe e risjell ne mendje, edhe titulli i temes eshte keqinformues!

Pink pyetje, mqs me dukesh edhe femer e dale, dmth me pikpamje liberale etj etj.
A mendon ti se femra shqiptare(ne pergjithesi kuptohet) vuan nga kompleksitete te ndryshme, si p.sh pasiguria, luhatja emocionale, c'thote tani s'thote pas 10minutash(lol), mosvleresimi i duhur vetes, apo mbivleresimi?

Hint: Ne nje shoqeri patriarkale ligjin e ben kryetari i shpise. Pasardhesit duhet te binden, nenshtrohen me cdo kusht. S'ka if or buts! (Kapito s'merr vesh?! )

[iktuus]

Nuk ekziston asnje form dashurie me e llogjikshme se ajo kundrejt frikes

[iktuus]

dashuria e vertete sfidon cdo veshtiresi qe mund ti dali para. Frika nga martesa apo arsye te tjera si ato te permendura me lart tregon qarte qe ajo lidhje ska pas dashuri! Njeriu kur dashuron me gjithe forcen e vet, 'frikera' te tilla as I perfill.

Ja nje "grua" qe di te dashuroj fort...

[shigjeta]

Frika eshte nje ndjenje mese normale. Vetem adoleshentet mund te mendojne qe dashuria i kapercen te gjitha. Me maturimin njeriu kupton natyren komplekse te karaktereve dhe te maredhenieve njerezore. Kupton qe per cdo veprim ka nje kunderveprim, qe gjerat jane shkak-pasoje. Prandaj frika, ose me sakte hezitimi perpara ndjenjes, eshte i kuptueshem. Por nderkohe edhe frika mund te pengoj ne perjetimin e nje lidhjeje mjaft te bukur qe do na mbushte jeten me emocione pozitive.

Cila do ishte zgjidhja e ketij binomi? Perballja me friken, duke e provuar ne nje menyre qe nuk do ishte afatgjate apo permanente. Psh bashkjetesa per pak kohe; njohja nga afer e ambjentit dhe njerezve aty ku mendohet qe do kalohet lidhja; frekuentimi i te njejtave aktivitete te ndryshme qe preferojme; shprehja e hapur e mendimeve/pasioneve/pikpamjeve duke i perjetuar nga afer ...etj, etj, etj lista eshte e gjate.

Vetem ne kete menyre do shikojme nese kemi te njejtat kenaqesira dhe keshtu t'i jepet nje shans ndjenjes. Mund te ndodh qe pikepyetjet e frikes sone te jene reale dhe si rrjedhoje do terhiqemi. Por kjo terheqje do jete e vetedijshme, pa pengmbetje.

Ne te kundert mbetemi peng i mitizimit, nostalgjise per shansin qe s'kemi provuar dhe pre e mankthit te frikes per pyetjet pa pergjigje se si mund te kishte qene. Mosvendosja midis frikes dhe dashurise te pengon te ecesh me tutje. Njeriu duhet t'i japi shansin tjetrit/es.

[KORCARI 2]

Dashuria nxit frikën ekzistenciale. Sa më shumë dashurojmë, aq më shumë frikë kemi se mos e humbim. Sa më shumë që dikush bëhet i shtrenjtë për ne, aq më të frikësuar jemi se mos e humbim atë person. Kur biem në dashuri, nuk përballemi vetëm me frikën e humbjes së partnerin tonë, por jemi bërë më të vetëdijshëm për “vdekshmërinë” tonë. Jeta jonë tani ka më shumë vlerë dhe kuptim. Në një përpjekje për ta mbuluar këtë frikë, mund të përqëndrohemi tek shqetësimet më sipërfaqësore, luftojmë me partnerin tonë ose në raste ekstreme, heqim dorë krejtësisht nga marrëdhënia. Jemi plotësisht të vetëdijshëm se si të mbrohemi ndaj kësaj frike ekzistenciale. Mund të përpiqemi për të racionalizuar veten në një milion arsye, se

nuk duhet të kemi një marrëdhënie. Megjithatë, arsyet mund të kenë një zgjidhje reale dhe vërtetohen kur kjo frikë thellohet nga humbja.

[KORCARI 2]

Dashuria mposht gjithcka .Kur dy veta duan te jene bashke nuk i ndalon asgje .

Miku yt i vjeter HEN-RI citonte ; " Dashuria eshte nje mullar me bar qe kush e ha eshte gomar" dhe i jap te drejte.

Nuk i ndalon asgje moj te keqen,por ja qe ne 99% te rasteve fiton llogjika dhe io zemra,te tjerat jane vetem perralla dhe telenovela Made in Turqi!

[2043]

Frika eshte nje ndjenje mese normale. Vetem adoleshentet mund te mendojne qe dashuria i kapercen te gjitha. Me maturimin njeriu kupton natyren komplekse te karaktereve dhe te maredhenieve njerezore. Kupton qe per cdo veprim ka nje kunderveprim, qe gjerat jane shkak-pasoje. Prandaj frika, ose me sakte hezitimi perpara ndjenjes, eshte i kuptueshem. Por nderkohe edhe frika mund te pengoj ne perjetimin e nje lidhjeje mjaft te bukur qe do na mbushte jeten me emocione pozitive.

Cila do ishte zgjidhja e ketij binomi? Perballja me friken, duke e provuar ne nje menyre qe nuk do ishte afatgjate apo permanente. Psh bashkjetesa per pak kohe; njohja nga afer e ambjentit dhe njerezve aty ku mendohet qe do kalohet lidhja; frekuentimi i te njejtave aktivitete te ndryshme qe preferojme; shprehja e hapur e mendimeve/pasioneve/pikpamjeve duke i perjetuar nga afer ...etj, etj, etj lista eshte e gjate.

Vetem ne kete menyre do shikojme nese kemi te njejtat kenaqesira dhe keshtu t'i jepet nje shans ndjenjes. Mund te ndodh qe pikepyetjet e frikes sone te jene reale dhe si rrjedhoje do terhiqemi. Por kjo terheqje do jete e vetedijshme, pa pengmbetje.

Ne te kundert mbetemi peng i mitizimit, nostalgjise per shansin qe s'kemi provuar dhe pre e mankthit te frikes per pyetjet pa pergjigje se si mund te kishte qene. Mosvendosja midis frikes dhe dashurise te pengon te ecesh me tutje. Njeriu duhet t'i japi shansin tjetrit/es.

SA E PAMUNDUR eshte te kenaqesh nje Grua !
Ne New York hapet nje dyqan i ri ,ne te cilin grate mund te zgjidhnin e te blinin nje burre .Tek porta e dyqanit shkruhej me germa te medha :
1. Ne kete dyqan ka gjashte kate ,dhe karakteristikat e burrave permiresohen duke u rritur katet .
2.Mund te zgjedhesh vetem nje burre ne cilin kat qe te pelqen ,nese jo,mund te shkosh ne katin e mesiperm .
3.Nuk mund te rikthehesh ne katin qe e kalon !!!
Nje Grua vendos te hyje dhe ta vizitoj dyqanin me qellim qe te zgjedhe e te bleje nje burre .
1.Ne katin e pare siper portes shkruhej :
" Ne kete kat burrat kane te gjithe nje pune ".
Gruaja vendos te ngjitet me lart .
2.Ne katin e dyte siper portes shkruhej :
"Ketu burrat kane nje pune dhe i duan fort femijet ".
Gruaja perseri vendos te ngjitet me lart .
3.Ne katin e trete permbi porte shkruhej :
" Ketu burrat kane nje pune ,i duan fort femijet dhe jane jashtezakonisht te bukur ".
Uau....mendon gruaja megjithate vazhdon ngjitjen .
4.Ne katin e katert permbi porte shkruhej :
" Ketu burrat kane nje pune ,i duan fort femijet ,jane jashtezakonisht te bukur ,dhe ndihmojne ne punet e shtepise ".
E pabesueshme - thote gruaja ,megjithate vendos te ngjitet akoma
5.Ne katin e peste permbi porte shkruhej :
" Ketu burrat kane nje pune ,i duan fort femijet ,jane jashtezakonisht te bukur ,ndihmojne ne punet e shtepise dhe mbi te gjitha jane romantike . " Gruaja mendon te zgjedh nje ,por pastaj mendon te vizitoj edhe katin e fundit .
6 .Ne katin e gjashte shkruhej :
" Jeni vizitorja e 32 566 014 ne kete kat .Ketu nuk ka burra ,ky kat ekziston vetem per te demostruar "
SA E PAMUNDUR ESHTE TE KENAQESH NJE GRUA ! .FALEMINDERIT QE KENI ZGJEDHUR DYQANIN TONE

[EXODUS]

Frika eshte nje ndjenje mese normale. Vetem adoleshentet mund te mendojne qe dashuria i kapercen te gjitha. Me maturimin njeriu kupton natyren komplekse te karaktereve dhe te maredhenieve njerezore. Kupton qe per cdo veprim ka nje kunderveprim, qe gjerat jane shkak-pasoje. Prandaj frika, ose me sakte hezitimi perpara ndjenjes, eshte i kuptueshem. Por nderkohe edhe frika mund te pengoj ne perjetimin e nje lidhjeje mjaft te bukur qe do na mbushte jeten me emocione pozitive.

Cila do ishte zgjidhja e ketij binomi? Perballja me friken, duke e provuar ne nje menyre qe nuk do ishte afatgjate apo permanente. Psh bashkjetesa per pak kohe; njohja nga afer e ambjentit dhe njerezve aty ku mendohet qe do kalohet lidhja; frekuentimi i te njejtave aktivitete te ndryshme qe preferojme; shprehja e hapur e mendimeve/pasioneve/pikpamjeve duke i perjetuar nga afer ...etj, etj, etj lista eshte e gjate.

E pare ne kete plan, bie dakort.

Por, nese deshira ka qene dhe ende eshte madhe per te qene/mbetur, prane njeri-tjetrit(dashuria, si emerues i perbashket, kuptohet), besoj se ky do te ishte testi i duhur per te pare se sa te gatshem do te ishin dy individe, me aspirata, endrra, vlera te kesaj apo asaj natyre(relativisht te perbashketa), te sakrifikonin pertej "tekave" personale.
Njeriu eshte "i denuar" per te qene, qenie paragjykuese. Aftesia jone per te sfiduar vetveten ne kete pike do te jepte verdiktin final se sa te vertete/sinqerte jemi me veten tone dhe sa te tille jemi me njerezit qe na rrethojne, e sidomos me ata qe vertet mendojme se i duam te jene pjese e pandare e jetes tone! Mgjth ne cdo rast dhe ne cdo lidhje te nje jetegjatesie te caktuar, ka perjashtime nga rregulli. Kjo na sjell tek perfundimi se njeriu duhet te tregohet racional, me shpesh sesa jo! Me sa duket, 'dashuria' eshte e destinuar te kaloje proven e gjykimit te perbashket, megjithese lind si ndjenje e fshehur. Interesante, jo?! (lol)