Trishtimi i asaj nate

[ElPhaba]

Shtellungat e bardha shperndaheshin neper sterrin e erresires. Cigarja ishte kah fundi. Flashkat e gaces percellonin sa here qe e thithja, e tani qe ishte ne te mbaruar me dukej sikur nje seks i flakte qe merte fundin pas nje orgazme te zgjatur. Dhe shuhej... Fikej... Nuk kishte me flake, as gace, as ngrohtesi. E sa doja qe te zgjaste edhe ca. Sa doja qe edhe pak caste ta ndjej ate pershkuarje te ngroht neper trupin tim, ate ctensionim muskujsh, ate ankth qe me tremb derisa zgjat, e kur mbaron me mungon.
Hodha filtrin e cigares ne trotuar, e shkela me kepucen e kembes se djatht, leviza dy - tri here kemben per tu siguruar se qe fikur. Mblodha duart kryq, nen gjinjt, mora nje pozicion stauje dhe prisja...
Ishte nje nat e fresket vere. Zhegu i dites qe shuar nga nje shi i rrepishem por i shkurt. Perskaj te rrugeve qe grumbulluar uji i piset qe kishte lare rrugen. Aty ketu lunderonte ndonje cope letre nga ato te reklamave, ndonje filter cigare, ndonje gjeth bliri nga ato perreth rrugeve. Lunderonin ashtu qete, qete, deri te gropa e kanalizimit, ku humbeshin pa nam, pa nishan...

U rrotullova qe te shihja veten ne xhamin e vitrines se duqanit qe e kisha lene pas shpine. Hodha pas floket e gjata ngjyre kafe. Rregullova gjinjt, i cova me larte qe te ndiznin erotizmin te nje mashkull, nga prekja pipthat mu forcuan e u bene me transparente ne fustanin e holle ngjyre vishnje qe kisha veshur. Fustani memzi mi mbulonte te pasmet, sa here qe pershkonte era e lehte e gushtit me fryhej e me cohej lart, ku me dukeshin te mbrendshmet ngjyre pjeshke. Aty ketu mund te shihja ndonje te nxire, apo shenje te te kafshuarit qe vazhdonin edhe neper kembe. Poshte kembeve kisha veshur kepuce me take te larta, edhe pse nuk kisha nevoje nga lartesia, por me pelqente se si mi nxirrnin vithet ne pah.

Isha dalldisur duke pare fytyren time, ato sy pa shkelqim, ngjyre jeshile, ato vetulla te stervitura perpjete qe lidheshin me rrenjen e hundes se mprehte e te shkurter. Posht, buzet e fryra ne nje goje te vogel, ishin palzuar me njera tjetren sikur donnin te fshinin burimin e shpirtit... Dhe prap ngula syte ne reflektimin e syve te mi. Sa pa jete, pa shkelim, pa deshire... Kur pernjehere degjova nje ze te thell burri - "Eja!" Ne xham pash refleksionin e nje veture, ktheva koken prapa, ishte ai. Bere hap para, kapa dorezen e deres se makines dhe u futa brenda. Nuk folem asnjeri, ne makinen e tij degjoheshin tingujt e muzikes dhe frymarjet tona. Pas pak castes me pyeti "Prite gjate?", e une e mesuar nga keto pyetja me nje mekanizem te ngrire thash nje "Joo" bindese. Dhe serisht heshtem. Melodia e kenges me dukej e njohur por asesi nuk me kujtohej. Dhe perseri u thye heshtja - "Do ishte me mire mos te qendrosh rreth rruge kur me pret, ngjason ne nje prostitute", ktheva koken kah dritarja dhe thash me nje gjysem zeri "Po pse a nuk jam?". Atehere ai, nuk e di a qe te me ngushelloj apo te me vertetoj zgjati doren, e futi posht fustanit, levizi pakes breket, filloi te me ngacmoj ne klitoris, rreshqiti gishtat posht dhe ma futi brenda ate te mesmin. Psheretira thelle...
" Nuk te pelqen?" me pyeti sikur me habi. E une serisht me nje "Joo" bindese, "me pelqen", dhe vazhdova te shoh pertej xhamit te vetures. "Filloi te te rrjedh leng, te pelqen e di, te pelqente edhe ne fillim, kur sa pate mesuar cesht seksi..." Pernjehere ktheva koken ka ai. Ia kerkova shikimin por ai i kishte syte kah rruga, shikonte komunikacionin. Hoqi doren nga aty posht, mi futi gishtat ne goje, me beri ti lepij, pastaj me tha me nje ze urdherues "Hapma patentin e pantallonave", une si nje nxenese e mire e nje profesori te rrept, ja hapa pantallonat, ia nxorra penisin dhe fillova ta prek me gishterinjte e ngrire. "Te paskan ngrire duart. Ke ftohte?" me pyeti, "Joo" serisht me nje pergjigje bindese. Me kapi per flokesh dhe dhunshem me futi koken nen timon. Mora ne buze dhe beja ate te zakoten. Nje dezha vu. Pastaj me kapi prap per flokesh dhe me nje "mjaft" te rrept me largoi - "Mbulohu tani. Do te zbresim."

....

[ElPhaba]

U perplas per krevati me nje frymemarrje te nxituar. "Ufff!" psheretiu sikur te ishte lehtesuar nga nje bare e rende. U ktheva ne krahun e majt, shikimi me iku pertej xhamit te balkonit, perdja e bardhe lekundej vale-vale nga era qe frynte me senzualitet, posht dukej rruga me ndonje levizje tek-tuk te ndonje veture qe kishte mbetur ne keto ore te vona te nates. Gjate dites ishte nje rruge shume e ngarkuar, e tani naten ngjasonte ne nje grua qe dikur kishte pasur shume dashnor, por tani e vizitonin vetem ata qe oren e kishin vone, apo ata qe s'kishin ku te shkonin. Pa levizur trupin fare, ashtu i shtrire ne shpine, kapi carcafin e bardhe me te majten dhe ma hodhi siper, - "Mbulohu, te eshte rrenqethur trupi", tha me nje ze te bute qe ralle here e ndegjoja. Nuk leviza fare. Pastaj u kthye kah une, me hodhi krahun siper belit dhe me tha qete pas veshit - "Cke? Sonte dukesh shume e merzitur." Sikur e mori pergjigjen nga heshtja ime, pastaj tha: "E di, gjithcka mund te ishte me ndryshe." E une e dalldisur me rrugen qe dukej posht sikur nuk doja ta ndegjoj ngushellimin e tij, as ndergjegjen, as pikllimin. A thua ku shkonte silueta qe levizte neper trotuarin e rruges? A ishte vajze apo djale? Kishte humbur a kerkonte te humbej? Dhe prap zeri i tij:
"Nuk jam i vetmi fajtor...", atehere u ktheva ne shpine, pashe syte e tij te medhenj jeshil dhe i thash
"Mbase nuk ka fajtor. Mbase fajtori i vetem eshte fati." Hodha shikimin ne tavan edhe pse e ndjeja se ai vazhdonte te me shihte.
"Sa vite kaluan?" me pyeti.
"Dhjete" iu pergjigja me nje monotoni ne intonacionin e zerit.
Psheretiu dhe u perlas ne shpine mbi krevat. Ma kapi doren e djatht e ma shterngoi fort. Mbylla syte qe te pastroja shikimin nga mjegullimi i lageshtise ne sy. Rrodhen dy pika lot neper cepat e syve, pershkuan fytyren e u humben neper rrenjet e flokeve.
"Mos qaj, me ben te ndihem edhe me keq"
Kishim aq shume kohe bashk sa e dinte edhe kur qaj pa mos mi pare syte, edhe kur buzeqesh pa mos mi pare buzet, edhe cfare mendoj pa folur fare. Por me kot. Njihnim njeri tjetrin me mire se veten, por veten se njohem kurr.
"Fli tani" i thash, "mos te vonohesh neser"
Dhe perseri na perbiu heshtja. E di qe nuk flinte, po nuk donte te fliste. E une edhe me pak. Ngadal mora te ngritem nga krevati, vesha kemishen e tij qe mbante eren e tij. Gjithmon me pelqente te vishja dicka tijen. E ndjeja afer vetes, te pakten ne ate menyre. U afrova te dritarja e ballkonit. Kerkoja me sy silueten qe ecte ne trotuar pak me pare. Nuk ishte askund. Zgjata trupin mbi parmaket e ballkonit, kerkoja ta shihja perseri ate hije njeriu por me kot, qe zhdukur, e kishte perbire toka.
U ktheva prap brenda. Ai flinte, apo behej sikur flinte. Kishte hedhur mbi barkun e vet mbulesen e bardhe dhe ashtu lakuriq qendronte i shtrire ne shpine. Ishte nje shtat lart. Zeshkan i bukur me shtat te nderuar qe kishte marr ngjyre edhe nga dielli i nxehte i veres, qe te ndizte kur e shihje ashtu te shtrire mbi nje krevat te bardhe. Kishte flok te zez te shpesht te prere shkurt dhe me nje fytur te rrept burrore. Sa kishte mbushur te 35 por dukej sikur te ishte pjekur me shume nga mosha qe kishte. Kishte nje pamje si te nje njeriu qe mbante pergjegjesi. Eh sa te mashtron pamja ndonjehere.

[ElPhaba]

Ngadal dola nga dhoma dhe shkova ne dhomen e ndejes. Banesen e tij shume e karakterizonte ate. Dominonin ngjyrat e errta me nje kontrast te se bardhes se virgjer. U ula kembekryq mbi mobiljen me lekur te zeze dhe ndeza nje cigare nga pakoja e tije qe e kishte lene mbi tavolinen e xhamit. Tymi merrte forma te ndryshme, ndonjehere shihja ndonje fytyre, ndonjehere ndonje lule, ndonjehere ndonje femije, ndonjehere ndonje plak, e shpesh nuk shihja asgje. Duke u perpjekur te deshifroj mesazhet qe m'i jepte tymi i cigares syte me iken tek ora e murit. Kishte vajtur kater e gjysem. Akrepat e ores leviznin me ritmin e zemres time - tak, tak, tak, e vetmja zhurme e asaj nate, bashk me zemren time, bashk me frymen time. Ndihesha e qete ne vetmi. Cigarja ishte ne fund fare. U ngrita per ta fikur te shpuzorja mbi tavolin, pastaj prap me hapa te qete u afrova deri te dritaret. Perseri rruga, tani edhe me e qete. Ishte thare edhe uji nga shiu qe kishte rene. Dielli kishte filluar te lind. Edhe nje dite e re. Edhe nje bete tjeter e nje lufte qe moti te humbur. Edhe nje shprese qe lind ne deshperim. Lindi edhe nje femi i nje kurve qe kur askush sdo ta doje, as edhe i ati, e as edhe e ema.
Hapat e tij u degjuan neper dhome, tap-tap duke u afruar. Mu ngjit nga pas, me kapi ne perqafim dhe filloi te me puth ne qafe. E ndjeja ngrohtesine e trupit te tij lakuriq qe me rrenqethi.
"Do nisesh?", e pyeta.
"Po" me tha pa vullnet. "Por do te vi prap..."
"Mos eja. Keto dite do te jem e zene." i thash "Femijet si jane? Mire?"
"Mire jane. Rriten" pshertiu paralelisht me mua. "Javes qe vjen Leni ka ditelindjen. I mbush 5 vjet."
"Po, me 20 gusht." i thash. "Ajo cben?"
"Asgje!" ma preu shkurt sikur donte te me thoshte mos me pyet.
"Cfare i the per sonte?"
"Do e mbyllesh apo do te te bie?"
Heshtje!
Filloi perseri te me puth neper qafe dhe te ma zberthej kemishen e tij. E une ashtu statike, me duart nen gjinje e pyeta:
"Me ate e bene?"
Me ktheu kah ai me nje vrazhdesi, mi hoqi duart dhe me nje egersi i keputi ato disa pulla qe kishin mbetur pa zberthyer dhe e hodhi per dyshemeje kemishen e shqyer.
E cveshur para tij!
Syte i benin drite inati. Me ngjiti per xhami dhe filloi ...
"Mos" klitha "te lutem mos"
Doja ta ndaloja por e dija se nuk kam force. U perpoqa t'i largohem. Por ai aq me shume me shterngonte. Ashtu te ngjitur me hodhi per divani dhe serisht me ate vrazhdesi. I ndjeja thonjt e tij te ngulur per mishin e shpines time. Syte ju bene gaca. Percellonin. Flake te kuq.
"ahh mosss, mos e beje serisht", por me kot, vazhdonte te me dhunoj, apo te beje dashuri, se kur keto dyja nuk arrita ti dalloj tek ai. Ia hoqa duart se me digjte mishi, e ai ateher u terbua edhe me. Me kapi per nofulle me ato gishta me gjak, me shtrydhi gojen dhe me puthi ne buze me terbim. Pastaj me po ato duar me grithi nga qafa, neper gjinj e deri te fundi i barkut. Ahh sa dogjte. Pastaj me kapi per gjish. Me shtrydhi derisa u zbraz ne mua. E pastaj u perplas mbi trupin tim. Ia degjoja dihatjen ne veshin tim, e pastaj, pastaj ndjeva lotet qe i rrodhen neper qafen time. Fillova ta ledhatoj per flokesh, per shpine dhe i thash:
"Shtttt. Mjaft me..." Ai nuk qetesohej dot. Qante. Ashtu i mbytur ne lot, me fjale qe mezi degjoheshin ngaqe kishte zene gojen neper floket e mija me tha:
"E mba mend heren e pare?"
"Shttt. Qetesohu tani"
"C'pyes une. Sikur mundet ta harosh."