BRAZIL 2014, lajme, analiza, kuriozitete

[MaDaBeR]

Me ben shume pershtypje lenia jashte e Fernando Llorentes. Pavaresisht se ne fillim te kampionatit me Juventus nuk luajti dot si titullar, per shkak ndoshta dhe te mos-pershtatjes se shpejte me nje kampionat shume taktik si Serie A, ne fazen e dyte ka zhvilluar nje kampionat mjaft te mire dhe ka qene shume mire fizikisht e ka shenuar edhe mjaft gola, shume prej te cileve vendimtare. Personalisht mendoj se si Torres edhe David Villa kete sezon kane qene me dobet se Fernando Llorente.

[MaDaBeR]

Hollanda shpall listen zyrtare me 23 futbollistet qe do te shkojne ne finalet e boterorit

Luis van Gal, trajnjeri i Hollandes, ka publikuar sot listen me 23 futbollistet qe do te udhetojne per ne boterorin e Brazilit. Ai eshte shprehur se ka folur personalisht gjate mengjesit me secilin nga 6 futbollistet qe jane lene jashte boterorit dhe eshte shprehur shume i lumtur dhe i kenaqur me punen e bere nga 23 futbollistet qe do te mare me vete ne Brazil.

Feynord eshte klubi me i perfaqesuar ne kombetare, me pese futbolliste. Dhjete futbolliste jane nga kampionati hollandez, Eredivisie. Nga Premier League jane 5 futbolliste, perfshire sulmuesin e Manchester United, Robin van Persie. Vetem shtate lojtare qe ishin pjese e kombetares hollandeze gjate Kupes se Botes Afrika e Jugut 2010 jane pjese e kesaj kombetareje.

Lista zyrtare me 23 futbollistet e kombetares se Hollandes per Kupen e Botes BRAZIL 2014:

Portiere: Jasper Cillessen (AFC Ajax), Tim Krul (Newcaste United FC), Michel Vorm (Swansea City AFC).

Mbrojtes: Daley Blind (AFC Ajax), Daryl Janmaat (Feyenoord), Terence Kongolo (Feyenoord), Bruno Martins Indi (Feyenoord), Joël Veltman (AFC Ajax), Paul Verhaegh (FC Augsburg), Ron Vlaar (Aston Villa FC), Stefan de Vrij (Feyenoord).

Mesfushore: Jordy Clasie (Feyenoord), Leroy Fer (Norwich City FC), Jonathan De Guzman (Swansea City AFC), Nigel de Jong (AC Milan), Wesley Sneijder (Galatasaray AŞ), Georginio Wijnaldum (PSV Eindhoven).

Sulmues: Memphis Depay (PSV Eindhoven), Klaas-Jan Huntelaar (FC Schalke 04), Dirk Kuyt (Fenerbahçe SK), Jeremain Lens (FC Dynamo Kyiv, Robin van Persie (Manchester United FC), Arjen Robben (FC Bayern München).

Trajneri: Louis van Gaal

[MaDaBeR]

Botërori 1978: Triumf i “tangos latinoamerikane”



Aristokracia e futbollit përfaqësohet nga emra pa shumë kumbim. Pele dhe Krujf mbeten një kujtim. Në këtë botëror historianët e futbollit përvijojnë profilet e Kempesit, Rosit, Krolit… Duhet të vrasësh mendjen të gjesh dhe të tjerë. Është një botëror modest, si ai i Kilit më 1962-in. Duket se bota e futbollit po kalon në krizë. Kampionat pa shumë shkëlqim, po që nuk ia ul meritën Argjentinës, e cila për herë të parë vallëzon triumfalisht tangon e saj tradicionale, melodia e së cilës kishte mbetur për tërë botërorët e atëhershëm e shurdhër. Në fakt, ka qenë edhe një botëror shumë i kontestuar. Është përfolur madje edhe për trukime dhe marrëveshje për sa i përket rezultatit të ndeshjeve, ku protagoniste ishte pikërisht Argjentina. Gjithsesi, në fund nuk u vërtetua asgjë dhe spektatorët menduan vetëm për të shijuar emocionet që dhuroi fusha e gjelbër.
Të zotët e shtëpisë: Trajneri Menoti krijon një skuadër kërkuese dhe të disiplinuar, sado që humbet në grup me Italinë, e cila ngrihet në nivelin e botërorit meksikan. Mbase një finale midis këtyre skuadrave latine në Buenos Aires, duke marrë parasysh se në Argjentinë prej më shumë se një shekull jeton një koloni e madhe italiane, do të kishte qenë më interesante. Por Holanda, ndonëse pa Krujfin, mbetet ende e fortë dhe arrin deri në finale. Po të mos harrojmë se edhe italianët në gjysmëfinale arrijnë kur Austria e Kranklit fiton pas 47 vjetësh 3-2 kundër RFGJ, ashtu si vetë Argjentina, e cila mposht me golavarazh më të mirin Brazilin, pasi ka shpartalluar 6 – 0 Perunë në një takim që u quajt skandaloz.
Finalja: Kështu, pas takimesh në gjysmëfinale që mund të mbahen mend vetëm në planin dramatik, sepse në atë taktik dhe estetik vështirë se mund të gjesh takim të denjë, arrijmë në finalen Argjentinë- Holandë. Edhe në këtë përballje ka më shumë betejë se sa art. Madje ka dhe bërryla, shkelma, të cilat nuk arrin t’i mënjanojë gjyqtari italian Gonela, për të cilin kjo ndeshje është e fundit në karrierën e tij. Goli i Kempesit në minutën e 37-të dëshmon se në fund të fundit ka dhe ndonjë mjeshtër që mund të admirohet. Pritet ndonjë shpërthim tjetër i tangos argjentinase, që nis e dëgjohet gjithnjë e më pak në shkallët e stadiumit “River Pleit”, po shikuesit mbeten të akullt, kur dhjetë minuta para mbarimit holandezi Portvilt barazon. Për të dytën herë në historinë e botërorëve kampionati do të përcaktohet në shtesë loje. Argjentinasit e kuptojnë se ky është shansi i tyre i fundit dhe Kempesi në minutën e 104-t shënon golin e dytë. Pastaj vjen goli i Bartonit, që i jep goditjen e nokautit skuadrës së portokalltë, e cila si katër vjet të shkuara mbetet e ngushëlluar me vendin e dytë. Argjentina për herë të parë është kampione e botës.

Ndeshja Argjentinë-Peru, më e përfolura në histori



Një nga ndeshjet që pati rëndësinë më të madhe në Kupën e Botës së vitit 1978 dhe mbi të gjitha që është edhe më e përfolura, ishte ajo mes Argjentinës dhe Perusë. Në këtë përballje vendosej nëse në finalen e kompeticionit do të shkonte skuadra e trajnerit Menoti apo Brazili. Të dyja ishin në kuotë të barabartë pikësh dhe diferencën do ta bënte golavarazhi, për të vendosur se kush prej tyre do të luante në ndeshjen e fundit të kompeticionit. Në fakt, Brazili protestoi edhe në Komitetin Organizativ, për faktin se ishte programuar që të luante ndeshje tre orë para Argjentinës. Ata kërkuan që përballjet të luheshin në të njëjtën kohë, por një gjë e tillë nuk ndodhi. Brazilianët fituan me rezultatin 3- 1 ndaj Polonisë, ndërsa argjentinasit nuk patën mëshirë ndaj Perusë. Duke ditur edhe rezultatin e kundërshtarëve, ata fituan 6-0 dhe siguruan pjesëmarrjen në finale. U përfol madje edhe se u bë një takim mes disa drejtues të Kombëtares argjentinase dhe kapitenit të skuadrës rivale. Ndërkohë, portieri i Kombëtares peruane ishte Kiroga, i cili ishte me origjinë nga Argjentina. Sikur të mos mjaftonin të gjithë këto elementë për të shtuar dyshimin, qeveria e vendit organizator të botërorit i dhuroi Perusë 50 milionë dollarë dhe 35 mijë tonë grurë. “Këto dhurime jepen në raste krizash dhe tragjedish. Ne mendojmë se Peruja ka nevojë”, – u justifikua në atë kohë ministri i Financave, Huan Aleman.

Tragjedia e vëllezërve Khabiri nga regjimi në Iran
Irani u prezantua në Botërorin e Argjentinës të vitit 1978 si skuadra më e mirë e asaj periudhe në Azi. Ata kishin fituar kompeticionin kontinental tri herë, në ’68-ën, ’72-in dhe ’76-ën. Gjithsesi, ardhja në pushtet e Khomeinit në vitin 1979 bëri që Irani të mos luante më në kompeticionet ndërkombëtare të futbollit, duke e cilësuar si një sport që i vlente vetëm Perëndimit dhe se ishte kundër fesë. Dy nga futbollistët më të mirë në historinë e Iranit ishin vëllezërit Khabiri. Mohamed luajti deri në vitin 1976, por më pas shkoi në SHBA për studime. Flitet se ai u detyrua të braktiste karrierën e tij si futbollist dhe të largohej nga vendi, prej frikës së policisë sekrete, e cila e kishte vënë në shënjestër. Gjithsesi, tragjedia më e madhe ka të bëjë me vëllanë e tij, Habibin. Ai ishte në atë periudhë kohore heroi i vendit, falë talentit të jashtëzakonshëm. Madje, në vitin 1978 shënoi një gol të mrekullueshëm nga 30 metra kundër Kuvajtit, i cili i dhuroi kombëtares së tij kualifikimin për në Kupën e Botës. Popullariteti nuk i shërbeu Habibit për t’i shpëtuar regjimit të kohës. Një vit pas Botërorit të Argjentinës ai u burgos dhe u dërgua në një kamp përqendrimi, me akuzën se bashkëpunonte me muxhahedinët islamikë, të cilët luftoheshin nga diktatori i asaj kohe, Khomeini. Përflitet se Khabirit iu dhurua disa herë liria, në këmbim që të tregonte se ku fshiheshin muxhahedinët, por ai nuk pranoi asnjëherë. Në mëngjes të vitit 1984, atij ju tha se do të lirohej. Mirëpo, sapo e nxorën në oborr, e pushkatuan, pikërisht në një pjesë muri ku shkruhej “Allahu është i madh”. Pas vdekjes së vëllait, Mohamed u detyrua të rikthehej në Iran, por nuk iu lejua asnjëherë që të fliste për Habibin, edhe pse të gjithë flisnin nën zë për të.

Mario Kempes, “Këpuca e Artë” e Botërorit



Kempes ishte heroi i Argjentinës dhe golashënuesi më i mirë i Kupës së Botës, me gjashtë gola. Ai u rrit si futbollist në Rosario Central, skuadër në të cilën regjistrohet kur është 12 vjeç. Më 1976 emigron në Spanjë, ku nis të luajë me Valencian. Një vit më pas, me 24 gola, është shënuesi më i mirë në kampionatin spanjoll. E përsërit këtë sukses në prag të Botërorit argjentinas, këtë herë me 28 gola. Pas këtij Botërori kthehet sërish në radhët e Valencias dhe aty dëshmon përsëri se golat dhe lavdia e tij nuk janë të rastit. Më 1980, falë Kempesit, kjo skuadër duke mundur në finale Arsenalin e Londrës, fiton Kupën UEFA. Në karrierën si trajner, ka ardhur edhe në Shqipëri, tek ekipi i Lushnjës.

Sponsorët, “presion” organizatorëve
Një nga financuesit më të mëdhenj të Kupës së Botës në Argjentinë, ishin dy prej kompanive më prestigjioze të kohës, “Adidas”- i dhe “Coca-Cola”. Në fakt, administratorët nuk ishin të kënaqur në fillim nga organizatorët, duke mos marrë vëmendjen dhe rezultatet e duhura. Në një situatë të tillë, ata vunë kushte, të cilat u zbatuan me përpikëri nga organizatorët. Ata kërkuan që të gjitha forcat ushtarake të vendit të viheshin në lëvizje, për të detyruar që të transmetoheshin ndeshjet e botërorit në çdo pjesë të vendit dhe mbi të gjitha, të transmetoheshin në televizorë me ngjyra. Edhe pse u duk si një kapriço në pamje të parë, kjo dëshirë u realizua dhe në Argjentinë, kushdo fliste vetëm për Kupën e Botës, ndërsa në rrugë shikoje më shumë ushtarakë, sesa civilë. Gjithsesi, shifrat e paguara prej dy kompanive gjigande ishin me të vërtetë shumë të majme për atë periudhë kohore.

Burimi: http://www.panorama-sport.com/botero...#ixzz33TTDMyds

[MaDaBeR]

1982: Botëror “i zgjeruar”, por Italia bën “tris”



Kur gjykon se italianët triumfojnë jo vetëm pas 44 vjetësh, por dhe kur në Botërorin spanjoll marrin pjesë për herë të parë jo 16, po 24 skuadra, bindesh se djemtë e Berxotit me Rosin në krye kanë të drejtë të krenohen. Ky Botëror nis dy ditë pasi ka përfunduar lufta midis Argjentinës dhe Britanisë së Madhe për ishujt Falkland. Në këtë luftë fitojnë anglezët, po kjo nuk i frymëzon dot futbollistët e tyre të fitojnë në Spanjë, ku në gjysmëfinale u hapin rrugë gjermano-perëndimorëve. E njëjta gjë ndodh me argjentinasit që gjunjëzohen, ashtu si dhe brazilianët, përpara Paolo Rosit, i cili shënon 4 nga të pesë golat e këtyre ndeshjeve.
Europa me 13 skuadra: Në këtë Botëror më e privilegjuar është Europa me 13 skuadra, veç Spanjës si vend organizues. Amerika përfaqësohet me 4 skuadra, dy të Amerikës Qëndro-Veriore dhe Karaibeve, dy të Azisë dhe Oqeanisë dhe dy të Afrikës. Mungon Holanda, dy herë nënkampione e botës e eliminuar në ndeshjet në grup, ku do të triumfojë Franca e Belgjika dhe rikthehet në skenën e botëroreve Anglia, ndonëse në vendin e dytë në grup pas Hungarisë duke lënë pas Rumaninë dhe Zvicrën.
Italia e nis me vështirësi: Për argjentinasit nisja është e keqe, që në ndeshjen inauguruese me Belgjikën. Keq u shkojnë punët dhe Rumeniges me shokë, që humbasin në grup me Algjerinë, edhe ata që në takimin e parë (2-1). Dhe nëse kualifikohen, duke e rehabilituar plotësisht veten e tyre, kjo ndodh pas fitores kundër Austrisë (1-0) të vendosur pas aludimeve për një marrëveshje të pashpallur në dëm të Algjerisë. Ndërsa Italia barazon të tria ndeshjet në grup dhe kualifikohet në raundin e dytë vetëm prej golavarazhit. Një start me shumë vështirësi për ata që më pas do të fitonin trofeun. RF Gjermane, e cila pa shumë telashe kalon grupin e fazës tjetër me Argjentinën, Spanjën, dhe mrekullisht kualifikohet në finale pasi mposht Francën e Platinisë, madje dhe me shtesë loje dhe me 11-metërsh.
Finalja: Në finale ndeshen Italia e Rosit me RFGJ të Rumeniges. Italianët janë në fillim nervozë, aq më tepër që humbasin Gracianin të zëvendësuar pas 7 minutash nga Altobeli. Veç kësaj, Kabrini humbet një 11-metërsh. Në ndonjë rast tjetër italianët dhe do të ishin dorëzuar. Po jo në këtë finale. Në të 56-ën minutë shënon Rosi, në 69- ën dyfishon rezultatin Tardeli pas një aksioni koral dhe në 80-ën çimenton fitoren Altobeli. Presidenti italian Bertini i drejtohet mbretit spanjoll Huan Karlos pranë tij në tribunën e nderit me këto fjalë: “Gjermanët nuk mund të na arrijnë”. Dhe kështu ndodh. Ata kanë kohë të shënojnë vetëm golin e ngushëllimit me anë të Brajtnerit atë me 11-metërsh, 7 minuta para mbarimit. Italia për të tretën herë është kampione e botës.

Paolo Rosi, idhulli i Kupës së Botës 1982
Edhe sikur të mos luante në Botërorin e vitit 1982, Rosi do të mbetej po aq i madh sa çka mbetur në historinë e futbollit. Lindur në Prato më 1956, fillon si çdo fëmijë të luajë futboll, derisa më 1972-in ndodhet midis të rinjve të Juventusit. Në fillim padronët e Juves nuk kanë besim te Rosi, kështu në tetor të vitit 1975 ai kalon te Komo dhe më pas te Viçenca. Këtu shpërthen talenti i tij. 21 gola në 36 ndeshje ndikojnë që kjo skuadër të ngjitet në Kategorinë e Parë. Më 1981 Juventusi arrin ta shtjerë në kthetrat e veta. Në botëror, me 6 golat e tij bëhet golashënuesi më i mirë. Ai ishte pa diskutim ylli i Kupës së Botës së zhvilluar në Spanjë. Arriti të shënonte për të kaltrit në ndeshjet më të rëndësishme, tre gola ndaj Brazilit, dy gola ndaj Polonisë në gjysmëfinale dhe një gol ndaj RF Gjermane në finale. Është në kulmin e famës dhe paratë nuk i mungojnë. Po është dhe në kulmin e jetës së tij sportive, që do të vazhdojë me një shungullimë të fortë dhe disa vite të tjerë në radhët e Juves. Provoi edhe një sezon te Milani, por pa shumë sukses. U tërhoq nga futbolli në moshën 31- vjeçare me skuadrën e Veronës.

Ndërhyrja e ashpër e Shumakerit ndaj Batistonit
Ndeshja gjysmëfinale mes RF Gjermane dhe Francës dhuroi një rivalitet të fortë, gjashtë gola dhe mbi të gjitha u vulos vetëm pas gjuajtjeve të 11-metërshave. Gjithsesi, ajo që ka mbetur më shumë në mendje nga kjo përballje, ka qenë ndërhyrja e ashpër e portierit gjerman Harald Shumaker ndaj sulmuesit francez, Patrik Batiston. Ky i fundit ra në tokë pa ndjenja, me dy dhëmbë të thyer dhe frakturë të rëndë në kokë. “Me atë veprim jam shndërruar në njeriun më të urryer në botë. Mora kërcënime me jetë dhe të gjithë më kanë kritikuar. Sigurisht që nuk desha të shkonte në atë mënyrë”, – u shpreh Shumakeri pas 25 vitesh, duke kërkuar sërish falje për atë që ndodhi.

Presioni i sheikut në ndeshjen Francë-Kuvajt
Një episod që nuk mund të harrohet lehtë ka ndodhur edhe në përballjen mes Francës dhe Kuvajtit. Francezët po dominonin në fushën e lojës, duke fituar me rezultatin 3-1. Në minutën e 80-të, Alen Zhires shënoi edhe golin e katërt për “gjelat” pas një gabimi të mbrojtjes kuvajtiane. Sheiku Fahd Al-Ahmd Sabah protestoi ashpër për parregullsi të këtij goli, aq sa zbriti në fushën e lojës dhe debatoi ashpër me arbitrin rus të ndeshjes, Stupar. Pas rreth dhjetë minutash debat, arbitri vendosi ta anulonte golin dhe ajo ndeshje përfundoi me rezultatin 3-1. “Mafia është e lidhur me krerët e FIFA-s. Nuk dua të merrem me këtë çështje. Nuk e detyrova unë arbitrin. Ai e anuloi vetë golin, pasi ishte i bindur që nuk ishte i rregullt”, – tha sheiku pas ndeshjes.

Formacioni më i mirë i Botërorit 1982
Ja futbollistët që u përzgjodhën në formacionin më të mirë të kompeticionit të zhvilluar në Spanjë. Skema (4-3-1-2). Formacioni: Zof (Itali), Kabrini (Itali), Skirea (Itali), Foster (Gjermani), Brigel (RF Gjermani), Tardeli (Itali), Ziko (Brazil), Sokrates (Brazil), Platini (Francë), Rosi (Itali), Rumenige (RF Gjermane)

Skandali i Gjermani-Austri e thirrjet: Puthje! Puthje!
Ndeshja mes RF Gjermane dhe Austrisë është një nga njollat e shëmtuara të botës së futbollit, në këtë mënyrë është trajtuar gjithnjë nga opinioni sportiv. Ajo është përfolur për një pakt të arritur mes dy skuadrave, që e përfunduan ndeshjen me një rezultat që i favorizonte. Kombëtarja e Algjerisë ishte zbulimi i Botërorit të Spanjës, e cila fitoi ndaj RF Gjermane që në ndeshjen e parë, e madje duke dhuruar një futboll të një niveli të lartë. Në ndeshjen e fundit të fazës në grupe, atyre u mjaftonte një fitore ose një barazim i Austrisë, ose një humbje e austriakëve me më shumë se tre gola në përballjen kundër RF Gjermane. Në këtë mënyrë, ata siguronin kualifikimin për në fazën tjetër. Gjithsesi, ndeshja përfundoi me rezultatin 1-0 për gjermanët. Hrubesh shënoi pas vetëm dhjetë minutash lojë dhe vetëm kaq mjaftoi për këtë ndeshje, kur të dyja skuadrat dhuruan teatër në fushën e lojës. Dyluftime false dhe një lojë që dukej qartë se ishte pjesë e një pakti të arritur para ndeshjes. Rezultati 1-0 u jepte shansin të dy ekipeve kombëtare që të siguronin kualifikimin. Të gjithë të pranishmit në stadium filluan të thërrasin në kor “Puthje! Puthje…!”, duke ironizuar me lojën e dobët dhe marrëveshjen që ishte arritur. Në fund, ishte Algjeria ajo që e pësoi. Edhe pse protestoi, nuk arriti të zbulonte asgjë…

Burimi: http://www.panorama-sport.com/botero...#ixzz33TU7G389

[MaDaBeR]

Prandelli shpall listen zyrtre, Rossi mbetet jashte!

Prandelli ka zyrtarizuar listen me 23 lojtaret qe do te mare ne Boterorin e Brazilit. Mbete jashte sulmuesi i Fiorentines Giuseppe Rossi. Ne sfiden me Irlanden Rossi ka qene ne fushe per 71 minuta por nuk ka bindur trajnjerin, i cili ka vendosur ta lere jashte. Ka nje vend mes 23 lojtareve per Antonio Casano. Jane lene jashte edhe mbrojtesit Christian Maggio, Manuel Pasqual, mesfushori Romulo dhe sulmuesi Destro. Montolivo ka pesuar nje demtim serioz gjate ndeshjes me Irlanden, qe do ta lere jashte per 2-3 muaj. Automatikisht humbet edhe Boterorin.

Andrea Ranocchia, qe ka qene ne listen e pritjes, eshte thirrur ne kombetare, sipas nje rregulli te FIFA-s qe, nese nje lojtar demtohet atehere trajnjeri ka te drejte qe brenda 24 oreve te beje nje kerkesa ne FIFA per te zevendesuar lojtarin e demtuar me nje tjeter lojtar qe eshte ne listen e pritjes.

Lista zyrtare me 23 futbollistet e kombetares se Italise per Kupen e Botes BRAZIL 2014:

Portiere: Gianluigi Buffon (Juventus), Mattia Perin (Genoa CFC), Salvatore Sirigu (Paris Saint-Germain FC).

Mbrojtes: Ignazio Abate (AC Milan), Andrea Barzagli (Juventus), Leonardo Bonucci (Juventus), Giorgio Chiellini (Juventus), Matteo Darmian (Torino FC), Mattia De Sciglio (AC Milan), Gabriel Paletta (Parma FC), Andrea Ranocchia (FC Internazionale Milano)*.

Mesfushore: Alberto Aquilani (ACF Fiorentina), Antonio Candreva (SS Lazio), Daniele De Rossi (AS Roma), Claudio Marchisio (Juventus), Thiago Motta (Paris Saint-Germain FC), Marco Parolo (Parma FC), Andrea Pirlo (Juventus), Marco Verratti (Paris Saint-Germain FC).

Sulmues: Mario Balotelli (AC Milan), Antonio Cassano (Parma FC), Alessio Cerci (Torino FC), Ciro Immobile (Torino FC), Lorenzo Insigne (SSC Napoli).

Trajneri: Cesare Prandelli

[MaDaBeR]

Scolari shpall listen zyrtare te 23 futbollisteve per Boterorin BRAZIL 2014

Luiz Felipe Scolari ka shpallur listen me 23 lojtaret qe do jene pjese e Boterorit. Bie ne sy mungesa e dy mbrojtesve te Atletico Madridit, Felipe Luis dhe Miranda, te cilet kane bere nje sezon perfekt duke u shpallur Kampione te Spanjes dhe nen-kampione te Europes. E çuditshme duket edhe thirrja e 3 mbrojtesve te djathte, dy prej te cileve veterane e te moshuar, Maicon dhe Maxwell, ndersa ne te majte ka vetem nje alternative, Marcelo. Felipe Luis mbase do ishte nje alternative e vlefshme ne krahun e majte te mbrojtjes.

Jane lene jashte po ashtu edhe Kaka dhe Ronaldinho.

Lista zyrtare me 23 futbollistet e kombetares se Brazilit per Kupen e Botes BRAZIL 2014:

Portiere: Julio Cesar (Toronto FC), Jefferson (Botafogo), Victor (Atletico Mineiro)

Mbrotjes: Marcelo (Real Madrid), Daniel Alves (Barcelona), Maicon (AS Roma), Maxwell, Thiago Silva (both Paris St Germain), David Luiz (Chelsea), Dante (Bayern Munich), Henrique (Napoli)

Mesfushore: Paulinho (Tottenham Hotspur), Ramires, Willian, Oscar (all Chelsea), Hernanes (Inter Milan), Luiz Gustavo (VfL Wolfsburg), Fernandinho (Manchester City)

Sulmues: Bernard (Shakhtar Donetsk), Neymar (Barcelona), Fred (Fluminense), Jo (Atletico Mineiro), Hulk (Zenit St Petersburg)

Trajneri: Luiz Felipe Scolari

[MaDaBeR]

Löw shpall listen zyrtare te Gjermanise

Joachim Löw ka shpallur listen zyrtare me futbollistet qe do te marin pjese ne Kupen e Botes BRAZIL 2014. Löw ka vendosur te mare me vete lojtaret e rinj dhem e pak eksperience si Erik Durm, Matthias GINTER dhe Christoph Kramer mbi Marcel Schmelzer, Shkodran Mustafi dhe Kevin Volland. Gjermania shkon ne boteror me vetem nje sulmues 36 vjeçar si Miroslav Close.

"Ne kemi nje miks mes lojtareve te rinj e shume te talentuar dhe atyre me shume pervoje ne turne te tille, te cilet e dine se çfare duhet te bejne. Skuadra jone eshte e balancuar, ne kemi nga 2 lojtare per çdo pozicion. Lojtaret tane kane karakter, ekipi yne ka karakter. Me kete skuader ne udhetojme drejt Brazilit me shume besim, ne kemi objektiva te medha", tha Löw.

Lista zyrtare me 23 futbollistet e kombetares se Gjermanise per Kupen e Botes BRAZIL 2014:

Portiere: Manuel Neuer (FC Bayern München), Roman Weidenfeller (Borussia Dortmund), Ron-Robert Zieler (Hannover 96).

Mbrojtes: Jérôme Boateng (FC Bayern München), Erik Durm (Borussia Dortmund), Kevin Grosskreutz (Borussia Dortmund), Benedikt Höwedes (FC Schalke 04), Mats Hummels (Borussia Dortmund), Philipp Lahm (FC Bayern München), Per Mertesacker (Arsenal FC).

Mesfushore: Julian Draxler (FC Schalke 04), Matthias Ginter (SC Freiburg), Mario Götze (FC Bayern München), Sami Khedira (Real Madrid CF), Christoph Kramer (VfL Borussia Mönchengladbach), Toni Kroos (FC Bayern München), Thomas Müller (FC Bayern München), Mesut Özil (Arsenal FC), Lukas Podolski (Arsenal FC), Marco Reus (Borussia Dortmund), André Schürrle (Chelsea FC), Bastian Schweinsteiger (FC Bayern München).

Sulmues: Miroslav Klose (SS Lazio).

Trajneri: Joachim Löw

[MaDaBeR]

Botërori 1986: Maradona dhe Argjentina, “mbretër” të botës



Kampionati Botëror i vitit 1986 do të kurorëzonte Argjentinën dhe “mbretin” e ri të futbollit, Diego Armando Maradonën si kampionë, në një turne spektakolar, i cili nisi jo pa vështirësi, madje me shumë hije dyshimi mbi organizimin e tij. FIFA ia kishte deleguar Kolumbisë të drejtën e organizimit të këtij evenimenti magjik, por në vitin 1983 erdhi vendimi zyrtar që organizimi i Kupës së Botës të kalonte në Meksikë. Shteti kolumbian, i prekur nga kriza politike dhe ekonomike, por i futur edhe nën vorbullën e korrupsionit të karteleve të drogës së Pablo Eskobarit, vendosi që mos ta pranonte këtë nder dhe të hiqte dorë nga organizimi. Meksika e pranoi me kënaqësi këtë “trashëgimi”, sepse u bë shteti i parë në botë që e mirëpriste dy herë organizimin e këtij turneu magjik. Ky votëbesim u shndërrua në një festë për meksikanët, të cilët e panë këtë mundësi si një rilindje për më shumë se 100 mijë personat që humbën jetën një vit më parë (1985), nga një tërmet i frikshëm.
Faza e grupeve - Botërori meksikan nisi pa shumë surpriza, sepse faza e grupeve shkoi sipas planeve, me përjashtim të Portugalisë, e cila u duk sikur u vetëskualifikua, pasi u prek nga një skandal vjedhjeje dhe problematikash me federatën e stafin drejtues, që u vunë “ligje” thuajse kazerme futbollistëve të tyre, që u hakmorrën. Favoritet si Argjentina, Franca, Spanja dhe Brazili kaluan pa probleme, ndërsa Italia, kampione në fuqi, dukej qartë që e kishte humbur shkëlqimin e saj dhe nuk do të shkonte shumë larg sivjet. Surprizat më të mëdha ishin Maroku dhe Danimarka, që fituan grupet e tyre, duke lënë respektivisht prapa gjigandë si Anglia dhe Gjermania Perëndimore. Në mënyrë spektakolare u paraqit edhe Bashkimi Sovjetik, i shtyrë nga fryma e paqes dhe politika e re e Mikhail Gorbaçovit.
Italia jep lamtumirën - Ashtu siç ishte ndjerë, Italia i dha shumë shpejt lamtumirën këtij turneu, pasi Franca e Platinisë u dha një leksion futbolli “axurrëve”. 1/8-at nuk ofruan surpriza të tjera, pasi Argjentina mundi minimalisht Uruguain (1-0), Brazili shkatërroi 4-0 Poloninë, Meksika vendëse shëtiti ndaj Bullgarisë, ndërsa Spanja dhe Anglia parakaluan gjithashtu me goleada. Iberikasit, edhe pse e nisën në disavantazh kundër Danimarkës, Butragenjo me 4 gola e përmbysi dhe në fund fituan në shifrat 5-1. “Tre Luanët”, me një dopietë të Linekerit që nisi të lëshohej drejt “Këpucës së Artë” dhe me një gol Bardslejt, u dhanë tri shuplaka polakëve. Ajo që vuajti ishte Gjermania, e cila iu fal një goli të Mateusit në minutën e 87-të për të gjunjëzuar Marokun, ndërsa Bashkimi Sovjetik iu dorëzua Belgjikës vetëm pas kohës shtesë, me rezultatin 4-3, mes shumë polemikave (dy gola në pozicion jashtë loje për belgët).
Çerek/gjysmëfinalet - Pjesa më e luftuar e Botërorit ishin çerekfinalet, ku me përjashtim të Argjentinës së Maradonës, tri sfidat e tjera kërkuan kohën shtesë dhe goditjen e penalltive për të shpallur fituesin. Franca eliminoi Brazilin pas barazimit 1-1 të 120 minutave; Meksika iu përul Gjermania Perëndimore, pasi arritën të mbanin portat e paprekura, ndërsa Belgjika mbylli aventurën e spanjollëve. Gjithsesi, ndeshja më entuziazmuese ishte ajo që u luajt në 90 minuta, ku Diego Armando Maradona hyri në histori me dy golat e tij, ndaj Anglisë. Avantazhi erdhi pas asaj të cilës që prej 22 qershorit 1986 njihet si “Dora e Zotit”, një gol me dorë në minutën e 51-të, që mashtroi arbitrin zviceran Benaceur dhe u dha avantazhin amerikanojugorëve. Mirëpo, ndërsa Maradona vodhi një gol, ai që dyfishoi avantazhin vetëm tre minuta më pas mbeti në histori si “goli i shekullit”, me magjistarin Diego që bën një vrapim prej 70-80 metrash me topin ndër këmbë, duke dribluar këdo që i del përpara, edhe portierin madje, duke tërbuar 115 mijë tifozë në stadiumin “Azteka”. Të gjithë në këmbë për mbretin e ri, ndërsa Lineker ngushtoi shifrat në fund, një gol që i mjaftoi për t’u kurorëzuar si kryegolashënues i turneut, edhe pse i eliminuar. Në gjysmëfinale, Argjentina kaloi pa probleme Belgjikën, ndërsa Gjermania Perëndimore u konfirmua shumë e fortë për Francën e Platinisë që duhej të përshëndeste, me të dyja takimet që u mbyllën në shifrat 2-0.
Finalja - Argjentina e nisi ndeshjen mjaft mirë, duke mbyllur pjesën e parë 1-0, falë golit të Braunit, por në pjesën e dytë dyfishon në të 55-tën me Valdanon dhe e quan ndeshjen të mbyllur përpara kohe. Gjermania në dukje e humbur shndërrohet në një përbindësh, kur brenda gjashtë minutave (74-80) barazon shifrat me Rumenigen dhe Fëlerin. Shpresat për një përmbysje rriten, por djemtë e drejtuar nga Bekenbauer lëshohen më shumë seç duhet në sulm dhe 7 minuta nga fundi ndëshkohen nga Burruçaga, që i dhuron Argjentinës titullin e dytë botëror, pas atij të fituar në vitin 1978.

Kundër Maradonës, komplot për të mos e grumbulluar



E habitshme, por e vërtetë. Me rastin e Botërorit 1986, Federata Argjentinase e Futbollit kishte organizuar një komplot kundër Diego Armando Maradonës. Pasi kishin rënë në dijeni që lojtari ishte bërë vartës i drogës, i kokainës, drejtuesit e futbollit argjentinas nisën t’i bënin presion trajnerit Karlo Bilardo. Krerët e futbollit amerikano-jugor mendonin se në rast dështimi e gjithë bota do të tallej me ta, por vetë Bilardo, disa vite më pas, pranoi: “Përpara atij Botërori kujtoja shumë artikuj ku Diego kritikohej ashpër nga media se nuk dinte të shkëlqente me fanellën e përfaqësueses, ashtu sikurse bënte me klube. Për më shumë, problemet e tij me drogën, në disa raste edhe me alkoolin mund të ishin një bast i rrezikshëm për federatën, kombëtaren dhe të gjithë Argjentinën. Drejtuesit nuk e donin në kombëtare, nuk donin që ta grumbulloja, duke më thënë se edhe Bokini është më i mirë se ai. E urrenin, – tregon Bilardo. – Edhe vetë Diego madje kishte marrë kërcënime të qartë, federata s’e donte me bluzën e përfaqësueses dhe këtë ma pranoi vetë. ‘Kemi mbetur vetëm mesa duket, por t’i bëj zgjedhjen më të mirë për skuadrën’, – më tha ai. Dhe unë nuk mund të hiqja dorë prej tij, ishte shumë i rëndësishëm. Goli me dorë? Pas ndeshjes me Anglinë më tha se ishte gjysmë me dorë dhe gjysmë me kokë, ishte dora e Zotit. Por, unë nuk mund t’ia thosha medias këtë”. Gjithsesi, Diego Maradona e nderoi Bilardon dhe mundi ata që e urrenin, duke fituar thuajse i vetëm Botërorin 1986. Për më shumë, ai i largoi hijet e kritikave dhe problemet me drogën me dy episode që do të ngelen përjetë në historinë e futbollit. Diego Armando Maradona u bë “Dora e Zotit” falë golit të tij shumë të diskutuar ndaj Anglisë, por u shenjtërua edhe si ai që ka shënuar golin më të bukur të shekullit, mbase edhe të historisë së futbollit, duke fluturuar me topin në këmbë për më shumë se 70 metra dhe dribluar saktësisht 6 angleze dhe mbi të gjitha e ka kontrolluar topin vetëm me këmbën e majtë.

Drogmeni, që është idhulli i diktatorëve
Problemet e Diego Armando Maradonës me drogën lindin që në vitin 1983, kur ai luante për Barcelonën, por kur kaloi te Napoli ai ishte bërë vartës i saj, duke kaluar disa herë në olerdozë. Njëra prej tyre mund t’i kishte marrë jetën në vitin 2000, por edhe një tjetër në 2004-n, kur u prek nga një infarkt. Muskuli i zemrës së tij është “kuruar” disa herë në Kuba, në tokën e një prej idhujve të tij. Shpirti rebel i Maradonës lidhej edhe me bindjet e tij të majta politike, aq sa idhujt e tij, por edhe anasjelltas, ishin disa prej diktatorëve më të mëdhenj të botës. Fidel Kastro i Kubës e adhuronte Diegon, sepse ky i fundit e mbështeste fort edhe luftën e tij kundër Amerikës. Hugo Çavezi i Venezuelës ishte gjithashtu një mik i tiji, një tjetër që e urrente Amerikën, ku në një intervistë për televizionin shtetëror komunist ai paraqitej në studio me një bluzë ku shkruhej “Stop Xhorxh Bush, plehra njerëzore” dhe theksonte: “E urrej SHBA-në me gjithë forcën time”. Shumë bujë bëri edhe takimi i tij me diktatorin iranian, Mahmud Ahmadinexhad, të cilit i dhuroi një fanellë të tijën me numrin 10.

Geri Lineker, “Këpuca e Artë” e kompeticionit
Sulmuesi i Kombëtares angleze, Geri Lineker, nuk mundi dot të gjejë rrugën e rrjetës në dy ndeshjet e para. Gjithsesi, ai arriti të dalë golashënuesi më i mirë i kompeticionit. Tre gola kundër Polonisë, dy kundër Paraguait dhe një kundër Argjentinës mjaftuan që ai të linte pas vetes me 5 gola Maradonën, Karekën dhe Butragenjon. Ky i fundit zhvilloi një ndeshje të jashtëzakonshme ndaj Danimarkës në 1/8-at, pasi e gjeti rrugën e rrjetës katër herë, në fitoren me rezultatin 5-1. Botërori i Meksikës dhuroi një mesatare të lartë golash, ndërkohë që katër ndeshje iu drejtuan gjuajtjeve të 11-metërshave për të vendosur fituesin mes tyre.

Portugalia u vodh dhe u kap me doping
Kombëtarja portugeze ka qenë pjesë e një skandali të gjatë në Kupën e Botës së vitit 1986. Ata u nisën drejt kompeticionit me shumë probleme. Në fillim, Veloso rezultoi pozitiv për përdorim dopingu, një ditë para nisjes. Më pas, udhëtimi ishte i lodhshëm dhe i gjatë, pasi ndaluan në Frankfurt dhe Dallas, para se të shkonin në Meksikë. Drejtuesit e ekipit kombëtar i kushtuan shumë vëmendje lartësisë ku do zhvilloheshin ndeshjet dhe e sistemuan ekipin në qytetin e Saltilos. Duke qenë se Vegasi nuk ishte shumë larg, lojtarët e kombëtares kërkuan leje që të shkonin për të bërë “shopping”, por drejtuesit nuk i lejuan. Në një situatë të tillë, ata i dhanë të gjitha paratë nipit të një politikani, i cili ishte i deleguar në atë qytet, në mënyrë që të shkonte në Vegas dhe të blinte gjërat që ata donin. Gjithsesi, ai shkoi, por nuk u kthye më asnjëherë, duke përvetësuar të gjitha paratë. Këtu nisën edhe pakënaqësitë mes futbollistëve, të cilët patën shumë probleme edhe me njeri-tjetrin. Më pas, lojtarët u rebeluan për faktin se detyroheshin të vishnin veshje me logon e “Adidas”-it dhe të një firme birre, “Kristal”, por nuk paguheshin për këtë gjë. Rebelimi i tyre arriti deri në atë pikë, sa nuk pranonin as të stërviteshin si duhet. Madje, gjatë një miqësoreje të organizuar me një ekip vendës, lojtarët filluan të talleshin. Sulmuesi Diamantino jepte intervistë për median, ndërsa zhvillohej ndeshja. Në sfidën e parë të grupit, kundër Anglisë, pritej që këta të fundit të përfitonin nga situata dhe të kryenin formalitetin. Mirëpo, një gol i Karlos Manuel u dha suksesin portugezëve me rezultatin 1-0. Në ndeshjen e dytë, portieri Bento pësoi një dëmtim të rëndë dhe vendin në formacion e zuri Damas, një nga portierët më të mirë në historinë e Portugalisë. Por, Bento e priti mjaft keq dhe kaloi në depresion. Kjo aventurë përfundoi në fazën në grupe, por duke parë incidentet e shumta që përfshinë portugezët, më mirë kështu…

Burimi: http://www.panorama-sport.com/botero...#ixzz33aYoc07b

[MaDaBeR]

Botërori 1990: Gjermano-perëndimorët mundën “dorën e Zotit”



Pas 46 vitesh, italianëve iu dha mundësia të organizonin përsëri një botëror futbolli. Kjo ndodhi në ko hën kur ishte shembur muri i Berlinit, kur kishin nisur të shembeshin edhe dinastitë komuniste të Europës Lindore për t’u vendosur demokracia e vërtetë, e cila, ndonëse me vonesë e me vështirësi, do të vendosej edhe në Shqipëri. Ky Botëror dhuron një mesatare të ulët golash, por shumë episode që e mbajnë të paharrueshëm në memorien e tifozëve. Mes tyre ishte edhe një tjetër “dorë e Zotit” e Maradonës. Vetëm katër vite pasi i kishte shënuar gol me dorë Anglisë, ai bëri të njëjtën gjë edhe ndaj Bashkimit Sovjetik. Ndryshimi është i madh: ai pranoi prekjen me dorë dhe goli nuk u cilësua i rregullt…
Favoritët - Më 1934 italianët kishin fituar për herë të parë Kupën në finalen e zhvilluar në Romë. Edhe këtë radhë finalja në Romë do të zhvillohej në stadiumin “Olimpiko” përpara më shumë se 76 mijë spektatorëve. Atëherë përse të mos shpalleshin përsëri kampionë? Dhe do të ishte hera e tretë. Një mundësi plotësisht e realizueshme. Zenga, Barezi, Donadoni, Baxho, Viali dhe Skilaçi ishin garanci për këtë sukses. Mirëpo kjo nuk ndodhi. Mbase trajneri Viçini nuk diti të manovronte me skuadrën në çastet më kritike, mbase nuk e ndihmoi dhe fati. Në gjysmëfinale u ndesh me Argjentinën e Maradonës të zvarritur deri në këtë cak të lakmueshëm, falë peripecive në grup me Bashkimin Sovjetik, Rumaninë e Kamerunin. Fitorja e rastësishme me Brazilin dhe ajo në kohë shtesë me Jugosllavinë (këta të fundit luajtën për 90 minuta me 10 lojtarë), Maradona me shokë arritën ta mposhtin 3-2 vetëm me 11-metërsha. E njëjta skenë u përsërit në takimin e Italisë me Argjentinën kur Maradona me klanin e tij fituan 4-3, sërish me penallti, pasi koha e rregullt e lojës kishte përfunduar në barazim 1-1.
Gjermania - Gjermano-perëndimorët, të drejtuar nga Lotar Mateus në fushën e lojës, patën një start bindës dhe një vazhdimësi me vuajtje, por pa zhgënjime. Ata fituan 4-1 kundër Jugosllavisë, 5-1 kundër Emirateve të Bashkuara Arabe dhe barazuan 1-1 me Kolumbinë e portierit të çuditshëm Higuita në grupe, për të eliminuar më pas me vështirësi 1-0 Çekosllovakinë në çerekfinale. Bileta e finales u luajt sërish në shortin e 11-metërshave. Kundër Anglisë, ishte Uodell ai që vulosi fatin e sfidës, kur gaboi nga pika e bardhë dhe ndëshkoi “luanët”. Në finale, gjermano-perëndimorët do të përballeshin me skuadrën e Maradonës, pasi Argjentina në atë kohë personifikohej vetëm prej yllit të vet. Keqardhje për zhgënjimin e Italisë, e cila kishte dhuruar një futboll të bukur dhe premtues, por që u ndëshkua nga penalltitë në gjysmëfinale.
Surpriza - Ata që fituan simpatinë dhe njëkohësisht ishin e papritura e madhe e këtij kompeticioni, janë Kameruni. Me një “veteran” si Roxher Milla, ata jo vetëm që kaluan fazën në grupe, por eliminuan edhe Kolumbinë në 1/8- at, duke “flirtuar” dhe me gjysmëfinalet. Në duelin me Anglinë, afrikanët përmbysën avantazhin e Platit, por Lineker me penallti çoi ndeshjen në shtesë dhe sërish me 11-metërsh vulosi eliminimin e kamerunasve.
Finalja - Stadium i tejmbushur në Romë për finalen e madhe. Sapo nis të këndohet himni i Argjentinës, në buzët e Maradonës lexohen fjalët “bij k….”, drejtuar mijëra tifozëve në stadium. Kjo për shkak se ata nisën të vërshëllejnë himnin e Argjentinës, e cila eliminoi kombëtaren e tyre, Italinë, në çerekfinale.
Skemat - Bekenbauer e ka të konsoliduar skemën me pesë mbrojtës. Përballë Ilgnerit, Bertold e Brehme mbulonin krahët, Kohler e Bushvald në qendër, para Augentalerit që ishte mbrojtës i lirë. Në mesfushë, Mateus bën “regjisorin” me Litbarskin dhe Haslerin që mbështesin sulmuesit Fëler dhe Klinsman. Në realitet, Bushvaldin ai ia “stampoi” Maradonës dhe pjesës tjetër i dha mundësinë të bënin detyrat e paracaktuara taktike. Ndërkohë, Karlos Bilardo dukej i vendosur për ta çuar ndeshjen te gjuajtjet e penalltive. Ai zbret me modulin 5-3-1-1, ku tetë futbollistë janë mbrojtës dhe Maradona mbështet Dezotin, me shpresën për të nisur ndonjë kundërsulm të rrezikshëm.
Arbitri - Ishte surprizuese që iu besua Kodesalit gjykimi i finales. Para ndeshjes, sekretari i përgjithshëm i FIFA-s, Sep Blater, takoi arbitrin dhe i kërkoi që të jetë sa më i rreptë ndaj faulleve të rëndë, duke i kujtuar se ndërhyrjet nga pas apo ato që të mohonin golin ndëshkoheshin me karton të kuq. U duk si një direktivë që meksikani e zbatoi me shumë rigorozitet. Ndeshja – Një ritëm i ulët dhe një ndeshje pa shumë emocione. Argjentinas të tërhequr që largonin topin pa shumë ide, ndërsa gjermanët që e kishin të vështirë të gjenin hapësira. Disa gjuajtje të rrezikshme nga distanca u larguan me saktësi nga Gojkoçea. Edhe pse dukej si një ndeshje e mërzitshme, planet e trajnerëve ndryshuan në minutën e 65-të. Monzon shkakton një faull të rëndë ndaj Klinsmanit dhe arbitri nuk ngurron t’i nxjerrë menjëherë kartonin e kuq, duke e bërë futbollistin e parë në histori që merr një ndëshkim të tillë në finalen e Kupës së Botës. Me një lojtar më shumë, gjermanët shtojnë presionin për të shënuar, por ende nuk munden të krijojnë mundësi të arta. U desh një tjetër vendim i arbitrit për të vulosur fatin e takimit. Një ndërhyrje e Sensinit ndaj Fëlerit brenda zonës rrëzon sulmuesin gjerman dhe gjyqtari meksikan akordon 11-metërsh pesë minuta para fundit. Andreas Brehme nuk gabon nga pika e bardhë dhe gjithçka përfundon aty. Për shkak të protestave, Dezoti merr edhe kartonin e dytë të verdhë, duke lënë Argjentinën me nëntë lojtarë dhe duke bërë Maradonën të qajë, ndërsa gjermano-perëndimorët ngrënë trofeun e kampionit…

Humor me arbitrat, gafa dhe sherre në gjysmëfinale



Botërori i vitit 1990 do të mbahet mend edhe për gjykimet plot gafa të arbitrave. Akuzat më të mëdha u hodhën për arbitrimin në finale, duke pretenduar se Argjentina u dënua, kur i nxorën dy kartonë të kuq dhe iu akordua një penallti kundër pesë minuta para fundit të lojës. Gjithsesi, humori me gafat apo inatet e tyre vijnë në ndeshjet gjysmëfinalet.
RFGJ-Angli Diçka e rrallë dhe që vështirë se mund të përsëritet herë tjetër në Kupën e Botës ka ndodhur në duelin mes gjermanëve dhe anglezëve, ndeshje që u vulos nga gjuajtja e penalltive. Arbitri anësor, francezi Kuiniu, nisi të tundte flamurin e tij shumë shpesh, madje për ndërhyrje të gabuara që ndodhnin në fushën e lojës. Një veprim që në fakt ndërhynte në kompetencat e gjyqtarit kryesor, brazilianit Rajt. Kuiniu duket se e kishte marrë vërtet me qejf dhe ngrinte flamurin edhe në ndërhyrje afër mesit të fushës, duke e detyruar kolegun që, në shenjë respekti, t’i akordonte si faull. Por, ende pa përfunduar pjesa e parë, kryesorin e lanë nervat. Ai ia bëri me shenjë që vendime për ndërhyrjet e gabuara i merrte ai dhe nuk kishte pse të ndërhynte. Me fillimin e pjesës së dytë, me sa duket pas një debati të ndodhur në dhomat e zhveshjes, francezi Kuiniu vazhdoi me “misionin” e tij për të bërë edhe anësorin edhe kryesorin. Afër minutës së 60-të, braziliani Rajt iu kundërpërgjigj dhe akordoi një pozicion jashtë loje, edhe pse në fakt kolegu i tij nuk e ngriti aspak flamurin, duke i treguar se edhe ai mund të ndërhynte në “kompetencat” e anësorit. U duk sikur pikërisht ajo lëvizje vuri edhe qetësinë deri në fund të ndeshjes, që zgjati 120 minuta. Gjithsesi, inati mes tyre u vu re qartë dhe ironizohej herë pas herë nga tifozët e pranishëm në stadium, sa herë që njëri ose tjetri merrte ndonjë vendim.
Argjentinë-Itali Edhe kjo gjysmëfinale u luajt për 120 minuta dhe në fund u vendos pas gjuajtjeve të 11-metërshave. Në fakt, edhe gjyqtari francez Vatrot vendosi të vinte vulën e tij. Në pjesën e parë të lojës nuk u akordua asnjë minutë shtesë dhe futbollistët po prisnin që takimi të përfundonte për të shkuar në dhomat e zhveshjes. Por, në mënyrë të pakuptimtë, Vatrot lejoi që të luheshin edhe pesë minuta të tjera, me sa duket pa e kuptuar se sa kohë kishte kaluar. Kjo u vu re, kur si i trembur, i vërshëlleu bilbilit në mesin e një aksioni të italianëve.

Zhoao Havelanzh: Arbitri vendosi fatin e finales
Arbitri uruguaian, por i natyralizuar si meksikan, Edgardo Kodestal, u akuzua ashpër pas finales së Kupës së Botës, se kishte favorizuar ndjeshëm Gjermaninë. “Unë u shndërrova në ekzekutuesin e një populli që e dua shumë”, tha ai pak ditë pas asaj ndeshjeje. Në fakt, vite më vonë, ish-presidenti i FIFA-s, Zhoao Havelanzh pranon se gjyqtari u bë protagonisti i atij takimi. “Të them të drejtën, mendoj se gjyqtari vulosi fatin e fituesit. Ai u tregua shumë i ashpër me Argjentinën. Kishte shumë vendime, të cilat shumë kolegë të tij nuk do t’i kishin marrë. Personalisht nuk do ta akordoja atë penallti pesë minuta para fundit. Mendoj se nuk ishte aq 11-metërsh. Kam ndier keqardhje për argjentinasit, edhe pse isha i mendimit që Gjermania kishte skuadër më të fortë”, tha Havelanzh.

Skilaçi, ylli i Kupës së Botës
Para Botërorit italian ende nuk kishte mbushur 26 vjeç. Luajti si qendërsulmues i Kombëtares së Italisë, duke shënuar gjashtë gola në Kupën e Botës dhe fituar “Këpucën e Artë”. Ai u shpall gjithashtu edhe si lojtari më i mirë i këtij kompeticioni. Skilaçi vinte nga Palermo, qytet ku ka lindur më 1 dhjetor 1964. Klubi i Palermos e kishte blerë nga Mesina për një shumë të vogël. Më pas kaloi te Juventusi. Pas Botërorit, fama e tij u ngrit shumë, kështu që mori një ofertë të majme nga Japonia dhe u largua duke mbyllur edhe karrierën e tij futbollistike.

Roxher Mila, “plaku” që nuk njeh moshë
Kamerunazi është futbollisti më i vjetër që ka marrë pjesë në një botëror. Ndërkohë që në Botërorin “Italia 90″ Roxher Mila ishte 38 vjeç, katër vite më vonë, në Botërorin amerikan, ai do të shënonte rekordin botëror kur luan dhe shënon edhe një gol ndaj Rusisë, ndërkohë që kishte mbushur 42 vjeç. Mila është aktivizuar në disa skuadra në kampionatin francez të futbollit, por shkëlqimin e tij e arriti tek ekipi i Montpeliesë, ku shënoi 22 gola në 29 ndeshje, ende një legjendë e futbollit kamerunas.

Refuzoi Kombëtaren se… kishte shkollë
Fernando Redondo mund të jetë futbollisti që ka dhënë justifikimin më të pabesueshëm për të mos marrë pjesë në Kupën e Botës. Ai u ftua nga trajneri Bilardo për të qenë pjesë e Argjentinës në Botërorin e vitit 1990, por mesfushori refuzoi që të merrte pjesë. “Nuk vij, sepse stërvitjet dhe impenjimi me kombëtaren nuk më japin kohën e duhur për t’iu kushtuar mësimeve. Shkollimi im është parësor”, – deklaroi Redondo. Por, ajo që e mbushi me enigma refuzimin e tij është fakti që vetëm një muaj më pas pranoi publikisht se kishte zgjedhur futbollin si pjesën më të rëndësishme të jetës së tij, për të cilin ishte gati të sakrifikonte edhe studimet. Në të vërtetë nuk rezultoi një zgjedhje e gabuar, pasi arriti të ishte një nga mesfushorët më cilësor të kohës, duke u zgjedhur edhe “Futbollisti i Vitit në Champions”, kur luante me Realin e Madridit.

Shkëlqeu më pak, e mbylli me lot
Në Botërorin italian në vitin 1990 shkëlqen më pak, kjo edhe për faktin se luan prej dy vitesh në Serinë A, në kampionatin më kompetitiv dhe më të fortë në botë. Një penallti e dyshimtë e gjermanëve në finale i prish festën e dytë radhazi Maradonës dhe të gjithë argjentinasve. Brehme gjuan dhe shënon. Maradonës nuk i mbetet veçse të shikojë festën e gjermanëve duke shpërthyer në lot. Do të jetë edhe në Botërorin amerikan pas katër vitesh, por duket menjëherë se nuk është ai i kohëve më të mira.

Burimi: http://www.panorama-sport.com/botero...#ixzz33lnPuMzc

[MaDaBeR]

Botërori 1994: Brazili kampion, Italia “dënohet” nga Baxhio



Ishte një nga kompeticionet më të bukura që ishin zhvilluar deri në atë kohë. Por u desh finalja e luksit dhe pa emocione midis Brazilit dhe Italisë për të zbehur disi perfeksionin që kishin përgatitur amerikanët. Një ndeshje pa gola që u vulos te penalltitë. Mund të quhet edhe Botërori i surprizave, kur shikon se skuadra si Rumania, Bullgaria apo Suedia arrijnë të eliminojnë gjigantët botërorë në futboll. Mirëpo Botërori 1994 do të mbahet mend edhe për dramën e shkaktuar argjentinasit më të famshëm mbi tokë, Diego Armando Maradona. “Il pipe” u skualifikua direkt pas ndeshjes me Greqinë, pasi në trup iu gjetën substanca dopuese. Brazili ishte skuadra më e mirë në këtë kompeticion dhe meritonte të fitonte, paçka se në finalen e ndarë me 11-metërsha me Italinë, latino-amerikanët menduan më shumë për mbrojtjen sesa sulmin, pikën e tyre më të fortë.
SHBA-ja, aty ku futbolli njihej pak - Të shumtë ishin ata që treguan njëfarë çudie kur mësuan se edicioni i 15-të i Kupës së Botës do të zhvillohej në Amerikë. Në këtë vend, shembull i demokracisë botërore, futbolli është një lojë pak popullore krahasuar me bejsbollin, apo basketbollin. Por amerikanët, edhe një herë ashtu sikundër në shumë organizime të tjera, nxorën më të mirën e tyre duke organizuar në mënyrë korrekte dhe të përpiktë një nga kompeticionet më të bukura.
Mungoi Franca - 147 vende të botës morën pjesë në fazën kualifikuese për të marrë pjesë në Botëror. Shumë prej tyre nuk arritën të shkonin në “tokën e premtuar”, një prej të cilëve ishte edhe Franca, që u eliminua në grupin e saj nga një gol në minutën e fundit nga bullgarët që udhëhiqeshin nga Hirsto Stoiçkov. Krahas Francës, nuk morën pjesë as Portugalia, Danimarka, kampione e Europës në 1992-n dhe Anglia. Për herë të parë në këtë fazë eliminatore ka marrë pjesë edhe Afrika e Jugut, pas përjashtimit që i kishte bërë FIFA për politikat e aparteidit. Nuk merrte pjesë gjithashtu Jugosllavia, e përfshirë në luftën me boshnjakët e Hercegovinës.
Rruga për në finale - Pas ndeshjeve në grupe, surpriza quhej Bullgari dhe Rumani. Dy skuadrat ballkanike kishin ardhur në Botëror me synime të qarta. Rumunët, të udhëhequr nga George Haxhi, treguan se ishin me të vërtetë një skuadër kompetitive. Ndërsa bullgarët arritën deri në gjysmëfinale, duke eliminuar në ndeshjet çerekfinale as më shumë dhe as më pak, por vetë Gjermaninë, kampionen e botës në fuqi. Nga ana tjetër, Italia e drejtuar nga Arrigo Saki kishte në gjirin e saj bishtalecin më të famshëm të botës dhe një nga futbollistët idhull të të gjithë të rinjve të viteve `90, Roberto Baxhion. Ishte pikërisht goli i tij ndaj Nigerisë që i dha kualifikimin për në gjysmëfinale Italisë.
Finalja - Pas ndeshjeve gjysmëfinale Brazil-Suedi dhe Itali-Bullgari, latino-amerikanët dhe apeninët iu gëzuan finales së famshme. Ndeshja u karakterizua nga një lojë e mbyllur, ku skuadrat ruheshin më tepër që të mos pësonin, sesa të shënonin në portat kundërshtare. Pas 120 minutash lojë, gjithçka ishte në baraspeshë. Kësisoj u deshën gjuajtjet e penalltive. Dhe kur atëherë më shumë se kurrë Italia i kishte varur shpresat tek idhulli i saj, Roberto Baxhio, pikërisht atëherë ai gabon, duke goditur mbi traun e portës nga pika e bardhë. Për rrjedhojë, Brazili shpallet kampion për të katërtën herë në historinë e Kupës së Botës.

Eskobar, lojtari që u vra për një autogol



Është cilësuar si një nga dramat më të mëdha të futbollit. Edhe pse konsiderohet si një sport, me synimin për të argëtuar tifozët, kjo nuk ka pasur vlerë për fatin e futbollistit Andres Eskobar. Lojtari i Kombëtares së Kolumbisë shënoi një autogol në ndeshjen kundër SHBA-së, e vlefshme për fazën në grupe të Kupës së Botës 1994. Pas një krosimi në zonë, ai e devijoi topin gabimisht për në rrjetën e tij. Në fakt, pikërisht ky aksident që ndodh shpesh në botën e futbollit, i kushtoi jetën. Kur u rikthye në Kolumbi kishte shumë njerëz që e kritikuan për atë autogol dhe në të gjitha rastet ai justifikohej duke u shprehur se ishte pa dashje. Gjithsesi, në mbrëmjen e 2 korrikut 1994, justifikimi i tij nuk pati aspak rëndësi. Pasi doli nga një lokal dhe po drejtohej drejt makinës së tij, tre burra dhe një femër e ndaluan dhe filluan të debatonin për atë gol. Vetëm pak më vonë, dy prej tyre nxorën armën dhe e gjuajtën gjashtë herë në gjoks. Vetëm 15 minuta më pas ai humbi jetën. Për këtë vepër u dënua me 43 vite burg Humberto Kastro Munjoz, i cili kishte punuar shpeshherë si roje personal i bosëve të karteleve të drogës. Munjoz doli nga burgu, pasi shleu 11 vite heqje lirie, për shkak të sjelljes së mirë. Gjithsesi, pak kohë pasi fitoi lirinë, ai deklaroi për mediat kolumbiane se nuk ishte personi që kishte gjuajtur mbi Eskobarin. “Vëllezërit Gallon kishin vënë shifra të mëdha parash në baste dhe i humbën ato për shkak të autogolit të Eskobarit. Ishin të fiksuar tek ai dhe urdhëruan që ta vrisnin. Unë nuk kam aspak lidhje, por ata paguan gjithashtu që gjatë procesit tim të shpallesha fajtor dhe kjo histori të mbyllej aty”, – tha ai. Pavarësisht mbiemrit të tij, Eskobar nuk kishte asnjë lidhje me bosin e narkotrafikut. Madje, vëllezërit Gallon, që janë akuzuar se kanë urdhëruar vrasjen e tij, kanë qenë bashkëpunëtorë të afërt të Pablos, para se të largoheshin prej tyre pak kohë para vdekjes, për t’u bashkuar me një kartel rival.

“Bishtaleci” më i famshëm
“Bishtaleci” më i famshëm i botës së futbollit gaboi të pagabueshmen, duke humbur penallti në finalen e Botërorit. Por, megjithatë, ai mbetet një nga futbollistët më të mirë italianë të viteve `90. Roberto Baxhio ka luajtur me shumë skuadra në Itali si me Milanin, Interin, Fiorentinën, Juventusin, Bolonjën dhe Breshian, duke treguar klasin e tij të papërsëritshëm.

“Topi i Artë” i kompeticionit
Braziliani Romario është fituesi i “Topit të Artë” në Botërorin amerikan të vitit 1994 dhe futbollisti më i mirë i turneut. Në lojën e tij ka ndikuar edhe përshtatja mjaft e mirë me Bebeton në vijën e sulmit të “seleçaos”. Braziliani Romario u aktivizua me shumë skuadra të ndryshme në karrierën e tij, si në Holandë, Spanjë dhe Brazil, ku mbylli karrierën.

Bebeto dhe festimi i “djepit”
Futbollisti i përfaqësueses braziliane, Bebeto, pas golit të shënuar prej tij në çerekfinale kundër Holandës, së bashku me Mazinjon dhe Romarion, do të ofrojnë një lloj festimi që kurrë nuk ishte parë më parë, por që pas kësaj sfide do të bëhej shumë i famshëm. Në atë periudhë Bebeto pritej të bëhej baba dhe pikërisht pas golit, së bashku me shokët e tij, përpara kamerave të fushës bën gjestin e tundjes së djepit, një dedikim për fëmijën e tij që kishte lindur pak minuta pas fillimit të ndeshjes me Holandën, edhe pse Bebeto nuk e kishte marrë këtë lajm.

Diego Armando Maradona, perëndimi i një “ylli”
Kishte drejtuar kombëtaren e tij në suksesin e Botërorit të vitit 1986. Humbi mundësinë që të fitonte Kupën e Botës për të dytën herë radhazi vetëm një edicion më vonë dhe në 1994-n arriti të realizonte vetëm një gol, duke zhgënjyer totalisht me paraqitjen e tij. Në këtë pikë u kuptua se tashmë edhe një ikone si atij i kishte ardhur fundi. Problemet dhe thashethemet me drogën, si dhe largimi nga Napoli drejt Seviljes (1992-1993) e rrënuan figurën e Diego Armando Maradonës. Duke parë që figura e tij ishte njollosur në Europë, “Dora e Zotit” vendosi të kthehej në vendlindje, në skuadrën e Old Bojs, ku brenda sezonit luajti vetëm pesë ndeshje, sepse më pas vendosi ta mbyllte karrierën në skuadrën e zemrës, Boka Zhunjors. Nga viti 1995 deri në 1997, Maradona koleksionon vetëm 30 ndeshje me verdheblutë, duke shënuar 7 gola dhe më pas vendos të varë këpucët në gozhdë.

Burimi: http://www.panorama-sport.com/botero...#ixzz33loqZWKQ

[MaDaBeR]

Argjentina shpall listen me 23 lojtaret e Boterorit BRAZIL 2014, habit lenia jashte e Banega-s

Trajneri i Argjentines Sabella ka habitur me zgjedhjet e tij. Çdokush eshte ndier i habitur nga lenia jashte e mesfushorit Banega, i cili eshte nder lojtaret kyç te Valencias dhe ka zhvilluar nje sezon mjaft pozitiv.

Nje tjeter lajm, por qe nuk habit, eshte lenia jashte e Tevez. Shtypi vendas por edhe vete lojtaret qe jane thirrur ne ekip jane habitur nga mungesa e disa lojtareve qe pritej te ishin pjese e boterorit. Gjithmone sipas shtypit, atmosfera nuk eshte dhe aq e mire brenda ekipit dhe flitet se ka hatermbetje mes lojtareve per zgjedhjet e trajnerit.

Lista zyrtare me 23 futbollistet e kombetares se Argjentines per Kupen e Botes BRAZIL 2014:

Portiere: Sergio Romero (Monaco), Mariano Andujar (Catania), Agustin Orion (Boca Juniors).

Mbrojtes: Federico Fernandez (Napoli), Ezequiel Garay (Benfica), Martin Demichelis (Manchester City), Pablo Zabaleta (Manchester City), Marcos Rojo (Sporting Lisbon), Jose Basanta (Monterrey), Hugo Campagnaro (Inter Milan).

Mesfushore: Fernando Gago (Boca Juniors), Augusto Fernandez (Celta Vigo), Javier Mascherano (Barcelona), Angel Di Maria (Real Madrid), Lucas Biglia (Lazio), Maxi Rodriguez (Newell's Old Boys), Ricardo Alvarez (Inter Milan), Enzo Perez (Benfica).

Sulmues: Sergio Aguero (Manchester City), Gonzalo Higuain (Napoli), Lionel Messi (Barcelona), Ezequiel Lavezzi (Paris Saint-Germain), Rodrigo Palacio (Inter Milan).

Trajner: Alejandro Sabella

[MaDaBeR]

Botërori 1998: Franca e Zidanit në majën e Botës



Edicioni i 16-të i Kupës së Botës mbahet mend për pjesëmarrjen e 32 skuadrave nga të gjitha kontinentet. Tetë grupet e ekipeve u shpërndanë në gjithë Francën në dhjetë stadiume moderne, ku si ndeshja e hapjes dhe finalja u zhvilluan në mitikun “Stade de France” të Parisit. Dhe ashtu siç ndodh jo rrallë, në ndeshjet në grupe vijnë surprizat e para, ku disa nga skuadrat e ashtuquajtura favorite i lanë vendin ekipeve pak të njohur. Spanja nuk mundi të kalonte grupin pas humbjes me Nigerinë në sfidën e parë dhe lëshimit të vendit të dytë paraguaianëve, të cilët arritën të mundin afrikanët në ndeshjen e tretë. As Kolumbia nuk e kaloi dot grupin e përbërë nga Rumania, Anglia dhe Tunizia. Ballkanasit zunë vendin e parë në grup, pasi mundën edhe anglezët me rezultatin 2-1.
1/8-t - Përballjet e 1/8-ve dhuruan një supersfidë, atë midis Anglisë dhe Argjentinës. 45 minutat e para do të mbahen mend për një futboll të klasit më të lartë. Dy penallti, nga një për skuadër, një gol spektakolar i Majkëll Ouenit dhe një predhë nga një goditje dënimi e Havier Zanetit, është kjo pak a shumë rezymeja e pjesës së parë. Në 45 minutat e dyta kapiteni Devid Bekam del nga fusha me karton të kuq për një shkelm ndaj Diego Simones. Sol Kembëll shënon një gol të rregullt, që anulohet nga gjyqtari, për të ardhur te penalltitë. Portieri argjentinas pret penalltinë decizive të David Batit dhe latino-amerikanët kalojnë në çerekfinale. Në 64 ndeshje të zhvilluara, u shënuan 171 gola. Megjithatë vendi mikpritës, Franca, bënte me ngadalë rrugën drejt takimit me fatin. Pas turit të parë, transalpinët ndeshën rezistencën e skuadrës së Paraguait e për të ndjekur pastaj rrjedhën, nevojitet goli i parë i artë në historinë e Kupës së Botës, shënuar në minutën e 113-të nga Loran Blank. Italia kishte vitin e suksesit dhe këtë herë duhej të eliminonte pikërisht të zotët e shtëpisë. Por Xhixhi Di Biaxho gabon penalltinë e fundit dhe blutë shkojnë drejt gjysmëfinales.
Gjysmëfinale - Kroatët mund të quhen pa dyshim surpriza e këtij Botërori. Ishin pikërisht këta të fundit që do të ndesheshin në gjysmëfinale me Francën. Kjo ishte pjesëmarrja e parë e Kroacisë në Kupën e Botës, pas ndarjes së ish-Jugosllavisë. Heronjtë e saj, si Miroslav Blazeviç, kishin mundur Gjermaninë 3-0. Kishte ardhur ora e zgjimit për francezët dhe ja ku vjen dhe njeriu i fatit, Liliam Turam, që zgjedh këtë moment për të shënuar golin e tij të parë dhe të dytë ndërkombëtar, për të arritur një finale të ëndërruar.
Finalja - Në finale, Brazili ndryshoi ngjyrë. Larg lojërave më të mira latino-amerikanët iu përulën francezëve, të cilët, të udhëhequr nga Zinedin Zidan, fituan për herë të parë në historinë e tyre Kupën e Botës. Dopieta e kapitenit Zidan dhe goli i Turam gjunjëzuan brazilianët. Skuadra e trajnerit Zagallo ishte shumë larg formës që pritej, me një yll si Ronaldo që nuk bëri thuajse asgjë në fushën e lojës. Bebeto e Rivaldo e patën të pamundur që të lënë gjurmë, ndërkohë që në fushën e lojës Zizu ishte i pakapshëm. Elegancë në lëvizjen me topin, autoritar dhe një finalizim magjik. Francezët ngritën për herë të parë në historinë e tyre trofeun e kampionatit të botës, pikërisht në vendlindje. Një brez i artë futbollistësh që do triumfonin edhe dy vite më pas në kampionatin europian…

Kur Roberto Karlos bërtiste i trembur: Po vdes Ronaldo!



Një incident ka ndodhur në Ko mbëtaren e Brazilit, pak para finales kundër Francës. Sulmuesi brazilian Ronaldo kaloi një krizë epilepsie, ndonëse nuk vuante nga një sëmundje e tillë. Ai ndodhej në dhomë me Roberto Karlosin. Ky i fundit, pasi pa krizën që po kalonte sulmuesi i talentuar, doli menjëherë në korridor duke bërtitur: “Ronaldo po vdes! Ndihmë! Ronaldo po vdes!”. I pari erdhi Edmundo e më pas një mjek. “Nuk mbaj mend asgjë. Të gjitha m’i kanë treguar shokët. Mjeku më tha se ishte një krizë e çuditshme, por ndërhyrja e tij në kohë kishte arritur të më qetësonte. Në fakt, është e vërtetë që unë humba në finalen e Kupës së Botës, por isha i lumtur se kisha fituar një jetë të re. Ndihesha i traumatizuar për faktin se rrezikova të humbisja jetën”, tha “Fenomeni”. Ndërkohë, Cesar Sampaio e pranon që ajo që ndodhi me Ronaldon, i preku të gjithë moralisht. “Nuk ishim shumë të qetë. Morëm pjesë në ndeshjen më të madhe të jetës sonë, por nuk ishim të qetë 100%. Madje, disa prej nesh e pranuan pas ndeshjes, se kishin frikë t’ia pasonin topin atij, se mendonin se mund të kalonte një tjetër krizë. Duket paradoksale, por nuk ishim të qetë”, tha ai. Ronaldo nuk arriti të shkëlqejë në finale, ndërsa Brazili u mund 0-3 nga vendësit e Francës. Edhe Edmundo në rrëfimin e tij pranon se Ronaldo as nuk pritej që të luante: “Trajneri Zagallo erdhi dhe më tha që të bëhesha gati për të qenë titullar. Kur papritur, në stërvitjen para finales, Ronaldo erdhi i gëzuar. ‘Jam gati, do luaj. Mjekët më dhanë garanci’, tha ai i lumtur. Zagallo më vështroi, duke nënkuptuar që më vjen keq. I thashë që nuk e kisha problem. Gjithsesi, prania e Ronaldos në fushën e lojës nuk ndihmoi aspak, përkundrazi shpërqendroi. Unë isha i lumtur për faktin që i shpëtova jetën, sepse ndërhyra i pari”, tregoi Edmundo.

Redondo nuk luajti se refuzoi të priste flokët
Në Kupën e Botës 1994, mesfushori Fernando Redondo refuzoi që të grumbullohej me Kombëtaren e Argjentinës, pasi dëshironte t’u përkushtohej studimeve të shkollës. Një arsye e çuditshme, por akoma më surprizuese ishte shkaku që ai nuk u grumbullua as në Botërorin e vitit 1998. Trajneri Pasarela i kërkoi atij që të shkurtonte pak gjatësinë e flokëve, pasi ishte një rregull që e kishte vendosur për të gjithë futbollistët. Redondo refuzoi dhe kjo i kushtoi që të merrte pjesë në kompeticionin e rëndësishëm. Gabriel Batistuta nuk e diskutoi kërkesën e teknikut të Kombëtares, duke shkurtuar flokët dhe duke iu gëzuar aktivizimit në Kupën e Botës.

Davor Shuker, “Këpuca e Artë” e Botërorit
Davor Shuker është golashënuesi më i mirë i këtij kampionati botëror. Sulmuesi i përfaqësueses kroate shënoi gjashtë gola në gjashtë ndeshje (nga një për ndeshje). Por sulmuesi i Real Madridit do të mbahet mend më shumë për golin e famshëm që i shënoi pikërisht portierit legjendar Oliver Kahn. Ishte pikërisht ai gol që eliminoi dhe Gjermaninë.

Zinedin Zidan, “ylli” magjik i kompeticionit
Është pa dyshim Botërori i tij. Kapiteni i Francës, me dy golat e shënuar në finalen e madhe ndaj Brazilit, sigloi jo vetëm trofeun e parë botëror për Francën, por shkroi edhe emrin e tij në legjendat e futbollit botëror. Botërori i dha atij edhe çmimin e futbollistit më të mirë si dhe “Topin e Artë” për vitin 1998, pas paraqitjes brilante.

Ronaldo mori çmimin si më i miri në Francë
Edhe pse erdhi me shumë pretendime në Botërorin francez, pasi kishte qëndruar vetëm në pankinë në Kupën e Botës në SHBA, “Fenomeni” nuk mundi të ngrinte lart trofeun. Megjithatë Ronaldo tregoi se ishte në një gjendje mjaft të mirë sportive dhe se e meritonte plotësisht trofeun individual të “Topit të Artë”, që kishte marrë një vit më parë. Madje, u shpall edhe lojtari më i mirë i kompeticionit.

Majkëll Ouen, talenti që mahniti botën
Ishte surpriza e Kupës së Botës “Francë ’98″. Djaloshi që nuk kishte mbushur ende 20 vjeç, shënoi një nga golat më të bukur të këtij kompeticioni në përballjen ndaj Argjentinës në ndeshjet e 1/ 8-ve finale. Edhe pse shumë anglezë ishin skeptikë për aktivizimin e tij me kombëtaren, përsëri ai mbajti peshën e sulmit të Anglisë.

Burimi: http://www.panorama-sport.com/botero...#ixzz33rmDYejb

[MaDaBeR]

10 yjet që do t’i mungojnë Botërorit të Brazilit

Ndërkohë që disa prej yjeve më të mëdhenj të botës ndodhen në përgatitjet e fundit për Botërorin e Brazilit, janë disa të tjerë që kampionatin më prestigjioz të planetit do ta ndjekin nga shkallët e stadiumeve, apo nëpërmjet ekranit të televizionit. Nuk janë dëmtimet, por arsye të tjera që kanë lënë jashtë disa prej emrave më të rëndësishëm të futbollit. Kështu, me shpalljen e listave përfundimtare të të gjitha ekipeve përfaqësuese, ju paraqesim 10 yjet që nuk do të shkëlqejnë në Brazil.
1. Sipas rendit alfabetik, e nisim me Ashley Cole, një nga surprizat e pakta të Hodgson tek Anglia e këtij Botërori. Mungesa e hapësirave te Celsi në sezonin e fundit mesa duket ishte arsyeja e ndëshkimit për 33-vjeçarin. Nën drejtimin e Mourinjos, mbrojtësi u aktivizua vetëm 17 herë në kampionatin anglez, duke e detyruar Hodgson të marrë këtë vendim, të cilin e konsideroi tepër të vështirë.
2. Mungesa e Landon Donovan tek amerikanët, kryegolashënuesi i rekordeve në kampionat dhe në kombëtare, është surpriza e Klinsman, që i habiti të gjithë. Ndonëse sulmuesi vazhdonte të shënonte, trajneri gjerman u justifikua duke thënë se niveli i 32-vjeçarit nuk ishte i njëjtë me lojtarët e tjerë.
3. Te Gjermania, tekniku Joakhim Lëv nuk mundi të gjente një vend për Mario Gomez, qoftë edhe në listën provizore. Nga titullar i padiskutueshëm te Bajerni, në sezonin debutues me Fiorentinën ka vuajtur nga dëmtimet në gju, duke luajtur gjithsej në vetëm 9 takime në Serinë A.
4. Eshtë Isko, mungesa që bie më shumë në sy tek kampionët spanjollë. Vështirësitë me përshtatjen tek Reali nën drejtimin e Ançelotit, si dhe opsionet e shumta që ekzistojnë tek grupi i “La Rojas”, janë arsyet që detyruan trajnerin Del Boske ta lërë jashtë ish- mesfushorin e Malagas.
5. Edhe pse Skolari i dha mundësinë për të impresionuar sërish me fanellën e Brazilit, vendi në kombëtare ishte një mision thuajse i pamundur për Kaka. Këtu padyshim që ka ndikuar edhe sezoni i vështirë me Milanin, ndërkohë që Skolari te “Selecao” u ka dhënë prioritet lojtarëve që triumfuan në Kupën e Konfederatave.
6. Lënia jashtë e sulmuesit Ikechukwu Uche shkaktoi ngrysje fytyrash, por ishte mungesa e Sunday Mba, që i shokoi të gjithë te Nigeria. Askush nuk e mendonte se trajneri Stephen Keshi nuk do të merrte me vete në Brazil mesfushorin e Bastias, heroi i Nigerisë në Kupën e Afrikës, vitin e shkuar.
7. Edhe vetë Samir Nasri në një farë mënyre ishte i përgatitur se nuk do të udhëtonte me kombëtaren e “Gjelave” drejt Botërorit. Si për rastësi, në disa prej ndeshjeve të fundit ku ai nuk ka luajtur, Franca ka impresionuar me lojën e saj, kështu që Deshamps u bind plotësisht se mesfushori nuk është i domosdoshëm për në Brazil.
8. Nuk luajti në Afrikën e Jugut, megjithatë Rikardo Kuarezma luftoi për të rifituar vendin në kombëtaren portugeze. Në Europianin e dy viteve më parë, mesfushori i Portos u përzgjodh, por nuk u aktivizua. Tani, ndonëse ishte pjesë e listës provizore, u la jashtë nga Bento vendosi në fund.
9. Mungesa e Xhiuzepe Rosit është shoqëruar me mjaft debate tek Italia. 27-vjeçari u rikthye në maj nga dëmtimi dhe madje luajti për më shumë se një orë në miqësoren me Republikën e Irlandës, por në fund Prandeli zgjodhi të tjerë lojtarë si mbështetës të Balotelit në sulm. Vetë Rosi iu drejtua Twitterit për t’i sqaruar të gjithë se ndihej plotësisht në formë për Botërorin.
10. I dëbuar nga kombëtarja argjentinase që prej vitit 2011, Karlos Tevez, ashtu si Sami Nasri, është njëri prej yjeve që e priste i vetëdijshëm mungesën në Brazil. Pavarësisht formës së jashtëzakonshme që ka treguar te Juventusi, Tevez nuk arriti ta bindë teknikun Sabella se duhej të ishte pjesë e “Albicelestes”.

[MaDaBeR]

Byern Munich dhe Manchester United jane dy klubet qe kane me shume lojtare ne Kupen e Botes, plot 30 lojtare. Te dy ekipet kane derguar ne Kupen e Botes BRAZIL 2014 nga 15 lojtare secili. Bayern dhe Manchester do jene dy klubet qe do perfitojne te ardhurat me te medha nga FIFA. Me pas vijne Real Madrid, Barcelona, Juventus dhe Chelsea me nga 12 lojtare.

Premier League mban rekordin per lojtaret qe ka derguar ne BRAZIL 2014 me plot 117 lojtare nga 736 qe marin pjese ne kete Boteror. Pas Premier League vjen Bundesliga gjermane me 78 futbolliste, Italia me 77, Spanja me 63 dhe Franca 44.
__________________________________________________ __________________

Kombetarja e Argjentines eshte ekipi me i vjeter ne moshe i Boterorit me nje moshe mesatare 28 vjeç e 336 dite. Nderkohe kombetarja me e re ne moshe eshte ajo e Hondurasit.
__________________________________________________ __________________

Formacioni me i shtrenjte kushton plot 610 milione Euro. Ekspertet gjermane kane formuar keshtu nje formacion me lojtaret me te shtrenjte. Formacioni eshte ky:

Në porte Nojer (35 mln); ne mbrojtje Lahm (30), Ramos (40), Thiago Silva (40) dhe Marcelo (25); ne mesfushe Fabregas (50), Iniesta (55) dhe Götze (55); ne sulm Ronaldo (100), Nejmar (60) dhe Mesi (120 mln).

PS: Me habit lenia jashte e Luis Suarez vlera e te cilit perllogaritet tek 100 milione Euro.

[freeopen]

10 yjet që do t’i mungojnë Botërorit të Brazilit

Ndërkohë që disa prej yjeve më të mëdhenj të botës ndodhen në përgatitjet e fundit për Botërorin e Brazilit, janë disa të tjerë që kampionatin më prestigjioz të planetit do ta ndjekin nga shkallët e stadiumeve, apo nëpërmjet ekranit të televizionit. Nuk janë dëmtimet, por arsye të tjera që kanë lënë jashtë disa prej emrave më të rëndësishëm të futbollit. Kështu, me shpalljen e listave përfundimtare të të gjitha ekipeve përfaqësuese, ju paraqesim 10 yjet që nuk do të shkëlqejnë në Brazil.
1. Sipas rendit alfabetik, e nisim me Ashley Cole, një nga surprizat e pakta të Hodgson tek Anglia e këtij Botërori. Mungesa e hapësirave te Celsi në sezonin e fundit mesa duket ishte arsyeja e ndëshkimit për 33-vjeçarin. Nën drejtimin e Mourinjos, mbrojtësi u aktivizua vetëm 17 herë në kampionatin anglez, duke e detyruar Hodgson të marrë këtë vendim, të cilin e konsideroi tepër të vështirë.
2. Mungesa e Landon Donovan tek amerikanët, kryegolashënuesi i rekordeve në kampionat dhe në kombëtare, është surpriza e Klinsman, që i habiti të gjithë. Ndonëse sulmuesi vazhdonte të shënonte, trajneri gjerman u justifikua duke thënë se niveli i 32-vjeçarit nuk ishte i njëjtë me lojtarët e tjerë.
3. Te Gjermania, tekniku Joakhim Lëv nuk mundi të gjente një vend për Mario Gomez, qoftë edhe në listën provizore. Nga titullar i padiskutueshëm te Bajerni, në sezonin debutues me Fiorentinën ka vuajtur nga dëmtimet në gju, duke luajtur gjithsej në vetëm 9 takime në Serinë A.
4. Eshtë Isko, mungesa që bie më shumë në sy tek kampionët spanjollë. Vështirësitë me përshtatjen tek Reali nën drejtimin e Ançelotit, si dhe opsionet e shumta që ekzistojnë tek grupi i “La Rojas”, janë arsyet që detyruan trajnerin Del Boske ta lërë jashtë ish- mesfushorin e Malagas.
5. Edhe pse Skolari i dha mundësinë për të impresionuar sërish me fanellën e Brazilit, vendi në kombëtare ishte një mision thuajse i pamundur për Kaka. Këtu padyshim që ka ndikuar edhe sezoni i vështirë me Milanin, ndërkohë që Skolari te “Selecao” u ka dhënë prioritet lojtarëve që triumfuan në Kupën e Konfederatave.
6. Lënia jashtë e sulmuesit Ikechukwu Uche shkaktoi ngrysje fytyrash, por ishte mungesa e Sunday Mba, që i shokoi të gjithë te Nigeria. Askush nuk e mendonte se trajneri Stephen Keshi nuk do të merrte me vete në Brazil mesfushorin e Bastias, heroi i Nigerisë në Kupën e Afrikës, vitin e shkuar.
7. Edhe vetë Samir Nasri në një farë mënyre ishte i përgatitur se nuk do të udhëtonte me kombëtaren e “Gjelave” drejt Botërorit. Si për rastësi, në disa prej ndeshjeve të fundit ku ai nuk ka luajtur, Franca ka impresionuar me lojën e saj, kështu që Deshamps u bind plotësisht se mesfushori nuk është i domosdoshëm për në Brazil.
8. Nuk luajti në Afrikën e Jugut, megjithatë Rikardo Kuarezma luftoi për të rifituar vendin në kombëtaren portugeze. Në Europianin e dy viteve më parë, mesfushori i Portos u përzgjodh, por nuk u aktivizua. Tani, ndonëse ishte pjesë e listës provizore, u la jashtë nga Bento vendosi në fund.
9. Mungesa e Xhiuzepe Rosit është shoqëruar me mjaft debate tek Italia. 27-vjeçari u rikthye në maj nga dëmtimi dhe madje luajti për më shumë se një orë në miqësoren me Republikën e Irlandës, por në fund Prandeli zgjodhi të tjerë lojtarë si mbështetës të Balotelit në sulm. Vetë Rosi iu drejtua Twitterit për t’i sqaruar të gjithë se ndihej plotësisht në formë për Botërorin.
10. I dëbuar nga kombëtarja argjentinase që prej vitit 2011, Karlos Tevez, ashtu si Sami Nasri, është njëri prej yjeve që e priste i vetëdijshëm mungesën në Brazil. Pavarësisht formës së jashtëzakonshme që ka treguar te Juventusi, Tevez nuk arriti ta bindë teknikun Sabella se duhej të ishte pjesë e “Albicelestes”.

Ribery eshte nje tjeter qe i shtohet kesaj liste.

[BlooD_VenoM]

Ribery eshte nje tjeter qe i shtohet kesaj liste.

Fut ketu edhe Reus qe keputi ligamentet sot.

[freeopen]

Fut ketu edhe Reus qe keputi ligamentet sot.

Akoma nuk kane vendosur por 90-95% eshte jashte boterorit.

[BlooD_VenoM]

Akoma nuk kane vendosur por 90-95% eshte jashte boterorit.

Me duket se e zyrtarizuan,po prap,videoja i thote te gjitha...



Demtim i frikshem,une uroj qe ai te rikthehet ne nivelet qe ishte perpara demtimit se mos katandiset keq e me keq....

[freeopen]

Me duket se e zyrtarizuan,po prap,videoja i thote te gjitha...

Demtim i frikshem,une uroj qe ai te rikthehet ne nivelet qe ishte perpara demtimit se mos katandiset keq e me keq....

Ky demtim do jete nje nga ata qe do ndihen me shume ne nje ekip qe mer pjese ne boteror.

Reus eshte nje nga lojtaret qe krijon magji ne fushen e lojes. Supuzohet nje kalim i tij te Barca,mekat qe Bayern nuk ka asnje mundesi per ta bere te tijin.

Per te zevendesuar Reus, Loew ka thirur ''shqiptarin'' Mustafi.

[MaDaBeR]

Ajo lista me 10 lojtare qe i mungojne Boterorit nuk ka te beje me demtimet por me lojtaret qe per arasye te ndryshme nuk jane thirrur nga trajneret e tyre, pavaresisht se kane qene te gatshem.

Reus eshte tashme zyrtare qe mbetet jashte pasi ka keputur ligamentet. Ne vend te tij Low ka thirrur Shkodran Mustafin. Low ka eshte shprehur se nuk ka patur ndonje lojtar ne listen e pritjes qe te zevendesoje koke per koke Reus e keshtu qe ka vendosur te mare nje mbrojtes pasi ne mesfushe ka alternativa te shumta.

Personalisht dhe une mendoj se eshte nje humbje e rende per Gjeanine pasi Reus eshte nje lojtar klasi qe mund te vendose dhe i vetem ne raste decizive. Edhe trajneri i Gjermanise e shprehu kete.