Close
Duke shfaqur rezultatin -19 deri 0 prej 2
  1. #1
    i/e regjistruar Maska e Xhuxhumaku
    Anëtarësuar
    19-11-2003
    Vendndodhja
    sopr'un'curva
    Postime
    13,379

    Jacques Chessex "Dashuri e zbrazët kjo epshëri"

    Dashuri e zbrazët kjo epshëri




    gustav klimt

    Jacques Chessex – poet, eseist, tregimtar dhe romancier (në 1973 ka marrë çmimin “Goncourt” për romanin “Lugati”). Poezitë që po i paraqesim lexuesit janë shkëputur nga vëllimi “Si koskë”. Ato mbartin një fajësim përpara mëtimit të vazhdueshëm të mishit dhe “enigmës së gabimit”. Poezia është një lutje, kur thadron bukurinë e paniktë të peizazheve natyrale dhe nëm përpara heshtjes së Zotit që ka pasur të drejtë të na japë ëndrrën



    Jacques Chessex



    Ujk je aty

    Vrapojmë në pyjet e kujtimeve

    Meqë vdekja nuk është aty

    Po të qe vdekja bubu

    Do të na mbante si pre

    E pra meqë s´është aty

    Ne s´do të shkalafitemi



    Ujk ku je ti

    Ujk ç´bën aty



    E çvoksh lëkurën prej njeriu

    E fringëllij mishin vdekësor



    Ujk ku je ti

    Ujk ç´bën aty



    E braktis ç´më ka mbetur prej flokëve

    Me tabanin e kafkës sime zbavitem

    Duke i lënë eshtrat të shpërbëhen

    në xëx



    Ujk ku je ti

    Ujk ç´bën aty



    Tani jam me të vërtetë cullak

    Më së fundi gëlltit përjetësi

    Dashuri e zbrazët kjo epshëri

    Në skeletin prej bishe të panjohur më parë.





    Nata e dëborës



    Dëborë, diell, mjaltë i zi i grackave

    E qeshura e Tjetrit, lypësit të thërrimeve tona

    Atij që nuk rresht

    Në fund të plasave të padukshme.

    Jam një fshat i braktisur mbi kodrinën pa ujë

    Një rrugë kërnallë që s´të çon kërkund

    Kur erdhi dëbora

    Vetëm syliqokat

    Me qerthujt e ngjirur

    E kanë ngjatjetuar vetminë time

    Prita Krishtlindjen

    Gjeta të keqen, të vrugtën, dëbora nuk mundëte hiç

    Dhe e keqja, e qeshura e atij që nuk flinte

    Ka pështyrë lindjen time në buzë të greminave





    Pro fano

    Kam ngjëruar bukën e mykur të modernëve

    Dhe mëshirën e një dromce agsholi kam patur

    Buka e Filistinëve ishte nata e allçinjtë

    Thërrmija ka ndriçuar një ditë të zjarrtë



    S´kam zgjedhur sinore, tha gomari

    Kam për t´u hapur

    Si një mjekër profeti, tha gjëmbaçi

    Prej përkryeshmërisë në modë dhe shemimit të vdekjeve

    Mbretërisë diellore i përkisnin si njeri dhe tjetri



    S´është e vërtetë, dua të flas, tha profeti

    Vuvosuni dhe damllosuni pa bërë fare gëk

    Një pikë limoni aguridh do të shtrydh mbi

    floririn e rremë të gënjeshtrave tuaja





    Hënë e plotë

    Edhe një natë tjetër kam fjetur në fqinjëri

    me varrezën

    E kthjellët qe koha, ëndërrova

    Pesha e tuleve dhe arratia e gjarpërit

    nën firifiun e erës

    Janë tek kjo ëndërr, në zonën gjethedendur

    Poshtë kullusmës së urthit të zi

    Ku nuk qesh më zogu i profecive





    Kam ëndërruar sikur ëndërroja peshën e tuleve

    Nën kubenë e kullusmës dhe urtheve të zinj

    prej kurthesh të moçëm

    Kurrfarë e qeshur ironike zogu nuk më zgjonte

    Asnjë paralajmërim në zgrip të plagës

    O mazgallë vdekëtare

    E hapur poshtë lumit dritësues të hënës

    Pesha e urthit pa tule, kullusma fajtore

    manaferrash

    Dhe ti gjarpër bredharak mbi gurin e zi

    këngëzon në gjethet cullake, plor i rërës

    Por në përkohshërinë e asnjë oguri puplor

    Çfarë qetësie në vështimin fosforeshent





    Ja ku është bërë, ëndërroj, kam ëndërruar

    Hëna e plotë qesëndis këto mbrapuri

    Humbas gjurmën , rrugën e bardhë

    Humbas hapësirën dhe dritën



    ***

    O trishtim i mishrave tona, vurrata

    Përrenjsh të zemrës, gërmadhat e ditës

    zgjohen

    Unë humb hapësirën e krahëve të shpalosur

    Duke u burgosur në fashëza ngjitëse

    Si një mumje që qesh gjithë ditën me

    gllënjka trishtimi.







    Drejt mbrëmjes

    Gjak mëndafshëror që kullohet

    Kur vajza kruspulloset në gjelbërim

    (dega e mbron, thotë ajo)

    Duket e kuqja grafulluese

    Të rrjedhë prajshëm prej kofshëve të saj

    Në feçkën e motmoçme të pyllit

    Pikat avullojnë në plehun e zi

    O shtëpi e pendimeve

    Që matanë mureve të padukshme

    Vera gjithmonë përkëdhel rrëznajën

    Ku të bindur për mëkatet e mia

    Të gjen drita e trëndafiltë







    Këshilla e drurit



    - Po ti, o dru,

    në rrëzë të natës?



    -Dëgjoj recitimin e zogut

    Mçehur në hije mbi degën e ulët





    -E çfarë thotë zogu përpara natës

    Dru i njëmendët

    Kur kënga është kaq ngashënjyese

    Për t’ u marrokotur prej pyetjes tënde?



    -Kundroj gjumin të buthtojë prej tokës

    Dhe ty të kapllon, kuvendues

    Kur ti fle recitoj gjerdanin e lotëve

    të tu

    Në degët e mia, në mugullimë.





    -Po ti, o dru

    Dritë e hapërdarë

    Kurth i çastit

    Ç’këshillë ke për kalimtarin e vonë

    Ç’farë ligjërimi për të dashurin?



    -Ajgëtoj ëndrrën e shapllamosur të orëve

    Të mbërrijë si gjaku në trup

    Prej tokës së damllosur dhe rioshe

    Ku pi reja e kohës





    -Po ti, o dru

    Vith i palëvizshëm

    Mbi kodrinën ku rreh rrebeshi

    Çfarë thotë era e skajit

    Mërzia e lagësht, zgafella e lotëve?





    -Unë s’ kam strehë, apo orë

    Kundroj punën e ëngjëjve shpëtimtarë

    Të ngritur rrudhën e shiut

    Dhe koha shkrihet me mua.





    Dhe ti, o dru

    Djersë e natës

    Gënjeshtër e ëndrrës

    Do ta shënosh vallë pyetësin?





    -Kumbisu, mik, këndelle shpirtin

    Prej diskutimeve tona rri larg

    (E cili dru i hapur në venat e tua

    mund të t’ i gruponte dredhimet sakaq?)

    Përktheu: Balil Gjini





    Biografi: Jacques Chessex (1934-2009) në mars 2005 fiton çmimin “Bursa e Goncourt”-it për veprën e plotë poetike, çmim prestigjioz ky, të cilin e kanë fituar dhe poetë të tjerë të famshëm si Philippe Jaccottet në 2004 dhe Andrée Chedid në 2003. U lind në Payerne, kanton i Vodit. Është poet, eseist, tregimtar dhe romancier (në 1973 ka marrë çmimin “Goncourt” për romanin “Lugati”). Poezitë që po i paraqesim lexuesit janë shkëputur nga vëllimi “Si koskë”. Ato mbartin një fajësim përpara mëtimit të vazhdueshëm të mishit dhe “enigmës së gabimit”. Poezia është një lutje, kur thadron bukurinë e paniktë të peizazheve natyralë dhe nëm përpara heshtjes së Zotit që ka pasur të drejtë të na japë ëndrrën. Ajo është një meditim i thukët, ku ndjenja metafizike dhe magjepsja tokësore puqen ashpërsisht dhe dritësisht, duke na dhënë një art poetik edhe të zymtë, edhe të dritësuar. Ndërkaq, prej jetës së tij mund të veçohet një episod i zallamahishëm, që bëri vaki vite më parë: Biblioteka Kombëtare e Zvicrës në Bernë i bleu dorëshkrimet Chessex-së me një vlerë që mendohet të ketë qenë rreth 500 000 franga. Njëri nga deputetët socialistë kërkoi nga Parlamenti një interpelancë, të firmosur dhe prej tetëmbëdhjetë deputetëve të tjerë voduazë, e cila ngriti dy probleme: Pse dorëshkrimet ia bleu Berna dhe cili qe çmimi? Vetë Chessex-së i është dashur të bëjë një mbrojtje të shkëlqyer kundër provincializmit dhe pro frymës universale.











    Box gri



    Zhgënjimi



    zhgënjimi jem ka një shije të veçantë

    e ndjej gjithmonë në gojë

    kur niset me ardhë

    atëherë i dal përpara

    e pres në paqë

    nuk e vrasim ma njeni-tjetrin kur takohena

    nuk na dhemb

    kur jena bashkë



    ndalena buzë lumit të huej

    me patat e egra nëpër kambë

    iu hedhim dromca buke të vjetër

    tallena me kohën kur unë e gjueja me këpucë

    e mbetesha në akull

    zbathë



    me bisht të synit e ndjek

    me patat bojëkafe harrohet e bahet një

    unë kapërdihem

    me gojën mbushë me shijen e tij

    sa kohë e kam aty

    asgja

    askush

    nuk mundet me më zhgënjy



    veç vedit



    Entela Tabaku Sörman
    --- La Madre dei IMBECILI e sempre in cinta...

    ---voudou.. ---

  2. #2
    Buena Suerte Maska e MI CORAZON
    Anëtarësuar
    21-07-2002
    Postime
    7,485

    Për: Jacques Chessex "Dashuri e zbrazët kjo epshëri"

    .............................
    zhgënjimi jem ka një shije të veçantë
    e ndjej gjithmonë në gojë
    kur niset me ardhë
    atëherë i dal përpara
    e pres në paqë
    nuk e vrasim ma njeni-tjetrin kur takohena
    nuk na dhemb
    kur jena bashkë
    .....................


    Shume e bukur!
    Where does a thought go when it's forgotten?

Regullat e Postimit

  • Ju nuk mund të hapni tema të reja.
  • Ju nuk mund të postoni në tema.
  • Ju nuk mund të bashkëngjitni skedarë.
  • Ju nuk mund të ndryshoni postimet tuaja.
  •