Kelmendi: Thaçi e Veseli s’janë themelues të UÇK-së, LDK dërgoi në trajnime Jasharin

[ms13]

Kelmendi: Thaçi e Veseli s’janë themelues të UÇK-së, LDK dërgoi në trajnime Jasharin e PAJAZITIN

Një prej anëtarëve më të hershëm të Lëvizjes Popullore të Kosovës, Muhamet Kelmendi, në emisionin Rubikon në KTV ka rikthyer historinë e kohës së themelimit të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.
Kelmendi ka evokuar kohën e themelimit të celulave të para të UÇK-së duke zbardhur një detaj deri më tash të panjohur. Ai ka thënë se në kohën e themelimit të UÇK-së nuk ishin të pranishëm Hashim Thaçi e Kadri Veseli. Sipas Kelmendit, këta dy i janë bashkuar LPK-së më vonë, prandaj nuk mund të thuhet se janë themeluesit e UÇK-së.

Sipas tij, vendimi për UÇK-në merret në prill 1993 në Lucern të Zvicrës, në banesën e Ali Ahmetit, ndërsa si themelues janë Fazli Veliu, Muhamet Kelmendi, Xhavit Haliti, Ali Ahmeti, Azem Syla, Gafur Elshani dhe Rexhë Ibërdemaj.

“Nuk i njoh në atë kohë (Thaçin dhe Veselin). Nuk e di që ishin në themelimin. Nuk kanë pasë funksione. Në strukturën udhëheqëse qendrore nuk ishin. Ata ishin anëtarë, se i ka afrua Ali Ahmeti. Ali Ahmeti me 1996 thotë në Shqipëri se i kam dy shokë të fortë. Ata ishin për ndërlidhje brenda dhe jashtë vendit në shërbim të Azem Sylës, Xhavit Halitit e Ali Ahmetit. Ata kanë raportuar te krerët. Ne edhe kumtesat i kemi aprovua”.

Në Drenicë thotë se në grupet e UÇK-së vepronte Rexhep Selimi; në Dukagjin Selim Kelmendi, Adrian Krasniqi dhe Daut Haradinaj. Ndërsa, në Llap ishte Zahir Pajaziti. Sipas tij, vrasja e Pajazitit duhet të analizohet. Ai madje dyshon se ka mundur të ketë dalë në pritë.

“Ka hapësirë për hetime për të gjitha vrasjet që janë bërë. Mos të mendojmë se nuk kishim njerëz të UDB-së në ilegale. Është e logjikshme. Dyshimet janë se ka pasë diçka”, thotë ai.

Ai ka shtuar gjithashtu se duhet të hetohet patjetër fondi “Vendlindja thërret” për shkak se janë mbledhur mjete të mëdha të të hollave në diasporë dhe se asnjëherë nuk janë dhënë fakte për shpenzimet e këtyre mjeteve për nevoja të luftës.

Ai shton se Adem Demaçi më 1996 nuk ka besuar se ekziston UÇK. Ndërsa, shton se aksioni i parë i UÇK-së financohet nga qeveria në ekzil.

“Armët falas në Shqipëri nuk kemi mundur t’i marrim. Qeveria e Bukoshit na ka ndihmuar dy herë”, thotë ai.

“Armët falas në Shqipëri nuk kemi mundur t’i marrim. Qeveria e Bukoshit na ka ndihmuar dy herë”, thotë ai. “Bukoshi i sjellë në Shqipëri 80 ushtarë. Shkon Ali Ahmeti t’i thotë se ata duhet të futen në luftë në Kosovë. 13 ndahen atëherë nga Bukoshi, që futen në prill 1998. Kemi mbledhë armë me fondin ‘Vendlindja Thërret’ që e kemi themeluar me 1994. Në qershor 1998 tërhiqem nga LPK. Formohet një kryesi për të cilën nuk jap llogari. Atëherë futem në luftë në Kosovë”.

Ai përmend se brenda lëvizjes ka pasë fërkime dhe etje për pushtet, për çka ai eliminohet nga kryesia e LPK-së.

“Ne e akuzojmë njëri-tjetrën për fërkime normale, po jo për tradhti. Në qershor 1999 isha në Tropojë, kur kthehem angazhohem në jetën politike, me UNIKOMB. Tash jam simpatizant i Lëvizjes për Bashkim”. /Telegrafi/

.. kjo tashm me osht e ditur qe THAQ KRIMINELI NUK KA FORMU UQK

http://www.telegrafi.com/lajme/kelme...n-2-40931.html

[Antiproanti]

Kelmendi: Thaçi e Veseli s’janë themelues të UÇK-së,...

Kjo ka qene e njohur per cdo te interesuar...
Megjithate, nuk eshte keq qe popullit'i thuhet ne menyre te perseritshme, pasi qe Thaci, Veseli&Co qellimisht shiten si themelues te UCK-se dhe luftetare, edhe pse s'kane zbraze asnje plumb kunder armikut, pervec ndoshta ne dasma.

[Llapi]

hahahahahaha

e kish pas zan gjumi si ariun Muhametin
nji koh te gjat e nuk ja paska rexhistrue truni
se krejt shqiptaret e din ate pun qe Thaqi e Veseli kan
qen bashkthemelues nuk them as ata nuk kan than qe jan te vetmit
keta themelues por jan bashkethemelues te UÇK-se me disa burra patriota

[Llapi]

Bedri Zenel Islami

Islami: Hashim Thaçi, pjesë e aksioneve të para, Muhamet Kelmendi shkeli Kosovë vetëm pas luftës

Pas një interviste të dhënë nga veprimtari dikurshëm I LPK-së, Muhamet Kelmendi, në një medium televiziv mbrëme ne lidhje me formimin e strukturave të para të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, ka reaguar nëpermjet profilit te tij ne facebook, kryetari i atëhershem i LPK-së, Bedri Islami.







Muhamet Kelmendi, ish nenkryetar i LPK-se deri në qershor 1998, në një emision TV deklaroi se hashim Thaçi e Kadri Veseli nuk ishin pjesë e themelimit të UÇK-së, ndërsa ai ka qenë themelues.Nga e gjithë fjala e tij, të cilën e ndoqa vetëm pjesërisht, kjo ishte ajo që bëri më shumë përshtypje tek të gjitha mediat.Nuk dua të mohoj rolin e MK në LPK, e vlerësoj atë si një ndër pjesët e përkushtuara, por, më duhet të them dy gjëra, të cilat i ndjej si detyrim moral, qoftë edhe nga fakti se për një periudhë kohe kam qenë drejtues i Organizatës dhe, për shkak të detyrës dhe të çshtjeve të ngritura, më ka takuar të shfletoj arkivin e saj.

Dy gjëra duhen saktësuar: se pari, nga komentet e një njeriu , qoftë edhe në funksionni që ka pasur ai,nuk duhen nxjerrë konkluzionet e shpejtuara; dhe se dyti, si ështe e vërteta.

Në intervisten e tij, Muhamet Kelmendi, ish nenkryetar i LPK-se deri ne qershor 1998, tha se pergjegjesine pas prillit te vitit 1998 e mban Bedri Islami, pasi ai u zgjodh kryetar i LPK-se, Organiazata që në te vertete themeloi dhe drejtoi UCK-ne.

Se pari, Muhamet Kelmendi ka jetuar gjithe jeten ne Hamburg dhe nuk kishte se si te dinte se kush ishin themeluesit e strukturave ushtarake- ne arkivin e Organizates jane detajuar te gjitha vendimet. Se pari, ne aksionin e pare, me vendim te vecante, pasi ka pasur edhe me perpara aksione sporadike, aksion i zhvilluar ne vitin 1992, kane marre pjese 4 vete: Jakup Nurja, Ramiz Lladrovci, Hashim Thaci dhe Sami Lushtaku. Fryti i ketij aksioni dihet. Ky njihet edhe aksioni i pare i organizuar, zhvilluar ne Drenas, zona e pare operative.

Ne vitin 1993, qershor, organizohet nje tjeter aksion i armatosur, ku eshte pjese edhe Hashim Thaci. Ndersa Kadri Veseli eshte zgjedhur drejtues i deges se LPK ne Mitrovice, njera nder vatrat themelore te luftes.

Ne Mbledhjen e Kerçoves, Hashim Thaci, se bashku me Ramadan Avdiun, kryetar Trupe, Adnan Asllanin e te tjere, zgjidhen ne GOR, Grupi i Organizimit dhe Riorganizimit, i cili pergatit Mbledhjen e IV te Pergjithshme. Per here te pare, kryesia e organizates nuk zgjidhet me votim, por i besohet GOR percaktimi dhe zgjedhja e personaliteteve. Xhavit Haziri, antar i Keshillit te Pegjithshem, mbi bazen e vendimit te MKP, emerohet per ngritjen e strukturave te luftes, ndersa pjese e grupit do te jene edhe Hashim Thaci, Kadri veseli, Azem Sylja, ne Kosove, dhe jashte saj, Xhavit Haliti dhe Ali Ahmeti. Në Mbledhjen e Kercoves, Hashim Thaci eshte njeri nga ata qe kerkon shpejtimin e strukturave te luftes dhe kalimin e plote ne ilegalitet. Në Mbledhjen e Kërçovës, nga jashtë Kosovës, në ilegaltet futen dhe amrrin pjesë edhe Ali Ahmeti, Emrush Xhemajli, Fazi Veliu, ndërsa më pas, në takimet e tjera, edhe Sabri Kiçmari, Beqir Beqa etj.

Mbledhja e Dytë dhe e Tretë e Përgjithshme e LPK-së zhvillohen brenda në Kosovë, në ilegalitet.
Ne te gjitha mbledhjet e zhvilluara ne Kosove nga Organizata, në asnjerën nuk merr pjese Muhamet Kelmendi. Kërkeses se Hashim Thacit që edhe drejtuesit e Organizates jashte vendit te futen ne Kosove, dhe jo vetem Ali Ahmeti, MK i pergjigjet se " ju brenda jeni per lufte, ne jemi per drejtim".

Ne Mbledhjen e perbashket mes perfaqesuesve nga Kosova dhe dega jashte vendit, dhjetor 1993, zhvilluar ne Tirane, marrin pjese Xhavit Haliti, Azem Sylja, Emrush Xhemajli, Ali Ahmeti,Hashim Thaci, Adnan Asllani, Halil Selimi, Fasli Veliu, Kadri veseli. Zgjidhet trupa drejtuese e Organizates, drejtues i saj zgjidhet Adnan Asllani.Pjesë e trupës Drejtuese janë edhe Halil Selimi, Hashim Thaçi e Ali Ahmeti.Analizohen shkaqet e arrestimeve pas Mbledhjes se IV te pergjithshme.Në arkiv është proçesverbali përkatës, i nënshkruar nga gjithë pjesëmarrësit.

Ne mars 1994, perseri ne Tirane, Trupa Drejtuese analizon gjendjen dhe ben harten e shtrirjes se strukturave te Organizates dhe te UCK-se.Hashim Thaci ngul kembe se gjendja nuk eshte e mire, se eshte gati te shkoje te organizoje strukturat e luftes, por kjo gjendje duhet te kalohet. Njeri nder shkaqet e prolemeve eshte diferenca, se, organizata ne Kosove eshte ilegale, ndersa jashte vendit eshte legale. Kjo demton ceshtjen.
Në prill 1994 kompetencat e Organizatës i kalojnë degës jashtë vendit, deri sa të kapërcehet gjendja e vështirë organizative.

Hashim Thaçi dhe Kadri Veseli futen disa herë në Kosovë me mjete logjistike dhe marrin pjesë në aksione. Shtypi proserb do të shkruajë se " terroristët erdhën nga Shqipëria".

Ne vitin 1997 Hashim Thaci denohet ne mungese me 10 vite burg.



Tani kush eshte ne themelimin e UCK-se, Hashim Thaci, pjese e aksioneve te para, apo Muhamet Kelmendi nga Hamburgu, qe shkeli ne Kosove vetem pas luftes.

Megjithatë unë kam jashtëzakonisht respekt për punën e MK, por më respekt kam pëpr të vërtetën.

Edhe te fundit, Muhamet Kelmendi, me vendim unanim të Këshillit të Përgjithshëm të LPK-së, eshte perjashtuar nga organizata ne qershor 1998, per percarje, disfatizem dhe tentim te krijimit te nje fraksioni brenda UCK-se. Letra e derguar nga ai, e firmosur, se po shkon te krijoje nje strukture tjeter, eshte ende ne arkiv. po ashtu edhe materiali i tij i përgatitur për Komisionin e jashtëzakonshëm.

Inati i djeshëm nuk është mirë të shfryhet sot, kur është koha të jetësohet përbashkimi i të gjitha forcave progresive.

Megjithatë, në takimin me Hashim Thaçin, para krijimit të Qeverisë së Përkohshme, ai më shprehu mendimin se kishte dëshirë që MK të ishte pjesë e kabinetit të tij, dhe, megjithëse kishte filluar të shkruante në Bota sot, shpesh herë jo në të mirë të shokëve të tij, isha i një mendje.

Kjo ishte e gjitha.

[Llapi]

Bedri Zenel Islami

Per miqte e mi dhe pertej miqve te mi,

Pas nje shkrimi replikë, botuar nga unë,shkrim, i cili, si diktoi koha mund të ishte redaktuar më mirë, që të mos kishte ekuivoke,disa nga miqtë e mi më kane drejtuar nje pyetje, te ciles i dhashë përgjigje nëpermjet njerit prej miqve te mi në fb.

Pasi ia dërgova mendova se, duke qenë një përgjigje për të gjithë, do të ishte ndoshta e drejtë të ja u dërgoj edhe miqve e jo miqve të mi, por më së shumti të parëve, duke bërë vetëm një shtesë në fundin e saj.

Kjo eshte pergjigjja:

I dashur mik,

nese do te lexoni me vemendje shkrimin tim replikë, ceshtja ne se ka qene apo jo ne lufte MK nuk eshte prioritet, por shume vete i dhane asaj një kahje perparsore, duke shmangur debatin ose te pakten qellimin e shkrimit.Qellimi i shkrimit nuk eshte ne se ka qene apo jo MK ne kete periudhe ne lufte, edhe une e di se ka qene, per disa muaj, ne zonen e Dukagjinit, dhe eshte kthyer perseri, por prap me shume se te tjere, mes tyre edhe une, qe nuk kemi qene.Une e perseris se MK shkoi ne Kosove pas luftes, sepse qendrimi dy mujor apo edhe disa mujor, nuk eshte shkuarje ne Kosove, por qendrim ec e eja, e megjithate, perseri e respektoj.Ashtu si respektoj punën e tij deri në vitin 1998,qershor.Por ky nuk është thelbi..

Qellimi i shkrimit eshte vetem nje: UCK eshte themeluar ne Kosove, jo nga nje njeri, jo nga nje AKT I VETEM POR NGA NJE SHUMESI AKTESH,JO NGA NJE NJERI I VETEM,POR NGA NJE SHUMESI NJEREZISH, ajo nuk eshte produkt i momentit, por ka ardhur si rrjedhe aksionesh dhe LPK ishte forca gjeneruese e saj. Kjo është një vlerë historike, të cilën askush nuk e shmang dhe këtë e kam përsëritur në të gjithë librat e shkrimet e mia, të cilat, duke e humbur modestinë, janë më shumë se disa qindra, mijra faqe, qe nga viti 1993 e deri në ditën e djeshme.Dhe të gjitha këto, të gjitha, pa asnjë përjashtim, pa asnjë lloj shpërblimi.

Lëvizja, si e kem thënë në njërin nga shkrimet e fundit, është jetë.Kjo është edhe e vërteta historike,dhe erdhi si rrjedhë e përkushtimit të disa brezave.Për këtë, kam nënvizuar se LPK-ja është njëra ndër vlerat më të mëdha të kombit tonë.

Une, personalisht, megjithese kam qene drejtues i LPK dhe i perfshire ne te qe ne vitin 1993, duke ia njohur meritat, mendoj se UCK eshte gjithnje pertej nje organizate, nuk eshte veper e vetëm nje kryesie, e cila ne kete rast eshte pjese e themelimit dhe e themeluesve, por nuk eshte e vetmja...sepse ne procesin e themelimit jane perfshire veprimtare te jashtezakonshem, qofte edhe jashte LPK, por edhe struktura brenda ne Kosove. UCK-ja nuk ka pasur mundesi te kete te ndare koken drejtuese me shpirtin e luftes,per mua, personalisht, me pare se te merrej vendimi historik per Krijimin e saj, Mbledhja e IV e Pergjithshme e Levizjes Popullore te Kosoves, ai vendim ishte pergatitur nga njerezit qe donin te luftonin, sepse, po te mos kishte luftetare, vendimi do te ishte vecse nje leter.Merita historike e Levizjes Popullore te Kosoves eshte se ata, me nje vizion te qarte atdhedashurie, u ngriten pikerisht ne kohen e duhur, me njerezit e duhur dhe me guximin e duhur per te bere misionin me fisnik.Dhe ne mesin e saj u shquan shume figura, te cilat tashme jane bere historike,duke dhene jeten,që nga ata pararendëse, Jusufi,Kadriu,Bardhi,Rexhepi,Nuhiu,Afrimi,Fadil Vata,Ahmet Haxhia,të gjithë antarë të LPk-së dhe drejtues të saj; qe nga Adem Jashari, si antar i LPK-se, dhe shoket e tij, mes te cileve ishte edhe Hashim Thaci, Fehmi Lladrovci e Xheva,po ashtu antare te LPK-se,qe nga grupi i Dukagjinit, ku ishin edhe Adrian Krasniqi e Qerim Kelmendi,po ashtu antare te LPK-se, e deri tek Zahir Pajaziti, qe nuk ishte antar i LPK-se, por vizioni i lirise i bashkon te gjithe.

Ky ka qene thelbi i replikes sime, kete bindje mbaj ende sot dhe e ndaj me te gjithe miqte e mi, pavaresisht ne se jane te nje mendje me mua ose nuk jane, pikerisht ky ka qene qellimi per te cilin jam perfshire ne Levizje..Shembujt qe kam sjelle, duke ingranuar ne të dy emra te njohur, si pjese e procesit te themelimit,me kane sherbyer si fakt historik, ashtu do te kisha permendur edhe shembuj te tjere...Une do te isha miop historik nese do te anashkaloja vendimin e Kryesise se LPK per themelimin apo per emertimin e UCK-se,kryesi ne te cilen ka qene edhe MK, apo ndihmesen e saj te jashtezakonshme,por, ne te njejten kohe do te ndjehesha si mangesi, ne se nuk do te thoja mendimin tim edhe per ceshtje te tjera.

Shtesa:
Reagimi është normal,ashtu si është edhe reagimi ndaj tij.Reagimi është njerëzor,sidomos kur ai bëhet për idetë, të vërtetat, ndodhitë, përsonalitetet dhe këtë e kuptoj. Përfshirja në të e miqve të mi, më gëzoi, edhe kur ata ishin kundër bindjes sime, por vetëm për një nënshtesë të shkrimit: ishte apo nuk ishte MK në luftë.

Kjo për mua nuk ka pikë rëndësie, ashtu si nuk ka asnjë lloj rëndësie shija e hidhur e komenteve që merreshin me fatin e familjes sime.Se cila është ajo dhe nga vij unë, kjo është një gjë që dihet nga miqtë e mi, dhe nuk marr përsipër të mbush mendje të zbrasta.Por anonim nuk jam.Po ashtu nuk besoj se ata që shfrynë pacipërisht janë të mbledhur rreth MK, sepse jam i bindur se ka aq guxim sa të thotë vetë idetë e tij, si bëri dy herë,megjithëse e kam përsëritur respektin ndaj punës së tij,por, e përsëris, kam të drejtën të jem kundër bindjeve të mi për raste e jo ngjashmëri të veçanta.

Atyre që shfrynë: që u morën edhe me eshtrat e babait tim, vdekur para 53 viteve, u them të qetësohen; ai ka qenë dhe mbetet një nga nderet e mëdha të kombit tonë; ata që deshën të dinë për fisin tim, njera degë e tij është më e herëshme se sa mund të meret me mend dhe me figura të shquara; njëra prej të cilave, gjyshi i nënës sime, ishte kryetari i pare i Bashkisë së Shkodrës dhe drejtues i qytetareve shkodranë në luftën kundër serbomalazezëve në vitin 1912, njeriu që ngriti flamurin në Shkoder me 28 nëntor; në shtëpinë e gjyshit tim, Gjylbegaj, gjetën strehë figurat më të ndritura të kombit, Isë Boletini, Bajram Curri, Hasan Prishtina, Hoxhë Kadria etj, pa folur pastaj se çfarë ndodhi në luftën nacionalçlirimtare;dhe e gjithë kjo rrjedhë më çoi drejt Lëvizjes Popullore të Kosovës.Dhe e kam për fat që emri im është dhuratë e Bedri Pejanit.

Shtesën, duke humbur modestinë , e bëra me kërkesën e miqve të mi, dhe kjo është si shenjë falenderimi për trazimin e tyre. Së bashku me besimin që kanë tek unë, se edhe kjo valë kërcënimesh, nuk do të cënojë bindjet e as qëndrimin tim.

Muhamet Këlmendi mos pastë kurrë nevojë të mbrohet nga këto njerëz, edhe në se i ka të afërt; si e kam thënë edhe më parë, ai mbetet tek unë një njeri i ndershëm, kurrë sesi i shitur, por mendimet tona ndahen në këtë vijë, dhe këtë e thashë publikisht.Ai ishte pjesë e respektuar e Lëvizjes, e cila u shnderrua në parti politike, edhe kundër dëshirës sime, në qershor 1999, Prizren, por me votimin pro saj te 243 delegatëve, shumica e të cilave drejtues të luftës.Dhe me dy vota kundër, Shukri Buja e Hashim Thaçi.

Këtyre, 243 delegatëve, edhe i jam bindur gjithnjë.

Kjo ishte e gjitha....

[Llapi]

Kryeministri Thaçi në intervistë në Top Show




Intervista e plotë e Kryeministrit të Kosovës, Hashim Thaçi, për Emisionin Top Shoë të Alban Dudushit, në Top Channel.





Dudushi: Ndërkohë që ju jeni në Tiranë, Kryeministri i Serbisë ndodhet sot në Graçanicë, në Kosovë…



Thaçi: Kryeministri i Serbisë ndodhet sot në Kosovë me lejen e Qeverisë së Republikës së Kosovës. Është një premierë filmi dhe ai ka kërkuar të ketë një vizitë private. Një vizitë e cila nuk ka ndonjë rëndësi të veçantë, por është një vizitë krejt private dhe me lejen e gjithë institucioneve të Kosovës e cila ndodh në Grashanicë. Kështu që është diçka krejt normale. Një pranim nga ana jonë krejt normal, institucional, shtetëror. Por edhe ftesa e tij, vizita e tij është krejt normale dhe nuk duhet të ekzagjerohet, të dramatizohet dhe të dërgohen mesazhe që me të vërtetë nuk janë në interesin e askujt. Mendoj që këto vizita dhe takime që kanë ndodhur e do të ndodhin, të merren si diçka krejt normale.





Rrëfimi për UÇK



Dudushi: Dalja juaj e parë publike ishte më 30 maj 1992 në një fjalim që keni mbajtur në Llaushë kur është vrarë Sami Babaj. Ju keni deklaruar që populli një ditë do ta gjejë rrugën e reagimit, jo vetëm me dy gishtërinjtë V, në shenjën e fitores, por edhe me gishtin e këmbëzës. Në fakt, asokohe, shumëkush ishte i bindur se rruga drejt pavarësimit ishte rruga e paqes, e frymëzuar dhe e udhëhequr nga Ibrahim Rugova. Ju vetë, kur bënit këto deklarata, kishit dyshim se Rugova kishte të drejtë dhe jo ju që donit luftën?



Thaçi: Realisht unë kam qenë një nga udhëheqësit e lëvizjes studentore të viteve “88-“89- “90. Në kohën kur zhvillonim një betejë për rrëzimin e Partisë Komuniste në Kosovë dhe të Jugosllavisë në Kosovë dhe të përpjekjeve tona për liri. Sepse ne jemi ballafaquar edhe me sistemin komunist edhe me pushtimin serb. Kemi zhvilluar dy beteja në të njëjtën kohë. Me rënien e sistemit komunist, me fillimin e sistemit pluralist politik, mund të flasim për atë pluralizëm në atë masë që lejonte Serbia. Serbia lejonte që të shahej dhe të bëhej zhurmë apo të mbaheshin edhe konferenca për shtyp, por çdo veprim konkret për largimin e Serbisë nga Kosova sanksionohej, dënohej dhe ndëshkohej shumë rëndë. Kam qenë edhe prorogator studenti i Universitetit të Prishtinës. Kemi vazhduar aktivitetin në kuadër të Lëvizjes Popullore për Republikën e Kosovës që është e vetmja organizatë politike , konkrete që organizonte protesta, demonstrata me kërkesën për Kosovën Republikë. Natyrisht në atë kohë me vise shqiptare sepse Jugosllavia ekzistonte ende. Që do të përfshinte shqiptarë nga Maqedonia, Presheva, Medvegjë dhe Bujanovc.



Dudushi: Po shqiptarët e Malit të Zi?



Thaçi: Po edhe ata të Malit të Zi. Prishtina ishte një qendër e rinisë së shqiptarëve në Ish Jugosllavi,Universiteti i Prishtinës. Dhe i jepte mundësi njerëzve të njiheshin me njëri-tjetrin, të takoheshin, të bisedonin dhe të koordinoheshin me njëri-tjetrin për kauzën e lirisë së shqiptarëve në atë periudhë kohore. Pastaj me ato ndryshime që ndodhën dhe reflektimet që vinin ditë pas ditë, muaj pas muaji dhe shtimin e presionit dhe dhunës nga ana e Serbisë dhe gjërat qartësoheshin se nuk mund të ketë demokraci pa liri. Dhe këtu ka qenë edhe dallimi në orientimin dhe koncepte se unë kam qenë me bashkëveprimtarët e mi, bashkëluftëtarët e mi të përcaktuar se do të fitojmë lirinë atëherë mund të flasim për ndërtimin e demokracisë.



Dudushi: Liri nëpërmjet luftës?



Thaçi: Lufta ka qenë mjeti i fundit. Ne jemi përpjekur me të gjitha format dhe mundësitë. Nuk kemi filluar rezistencën e armatosur sepse kemi dashur luftën. Përkundrazi, por ka qenë e vetmja mundësi për të filluar rezistencën politike dhe ushtarake për të dërguar mesazhe që më të qartë që në Kosovë po fillon rezistenca e armatosur dhe që në Kosovë nuk do të mund të ketë qëndrim të mëtutjeshëm të rehatshëm të Serbisë. Dhe krejt orientimi, potenciali ,energjia jonë e përpjekjeve ka qenë e drejtuar kundër prezencës, ushtrisë, policisë, administratës serbe. Dhe çdo punë që është bërë edhe prej lëvizjeve politike etj, partive politike etj. Ne e kemi mirëpritur, përshëndetur, kemi ofruar bashkëpunim dhe kemi punuar maksimalisht që të realizonim objektivat tona…



Dudushi: Ju po thoni që kishte filluar aksioni juaj si LPK edhe në drejtim të një rezistence jo vetëm paqësore ndaj makinerisë pushtuese serbe në atë periudhë. Kjo ju vinte përballë gjithë administratës shtetërore serbe dhe natyrisht gjithë mekanizmave të dhunës që kishte Serbia në Kosovë. Por a ju vinte kjo përballë, a kishte përplasje edhe me krahun paqësor?



Thaçi: Nuk mund të them që kishte përplasje. Por theksova, zakonisht njerëzit për arritjen e objektivave zgjedhin rrugën më të lehtë. Dhe më e lehtë ishte të propagandohej se ne do të fitojmë lirinë me thirrje për mbështetje ndërkombëtare, me angazhime thjesht politike ditore deri në atë masë sa lejonte Serbia, me konferenca për shtyp. Unë i çmoj gjithë ato konferenca për shtyp, ato angazhime të njerëzve që kanë punuar në atë kohë. Por unë personalisht, bashkëluftëtarët e mi, bashkëveprimtarët e mi kemi qenë të bindur. Dhe më tepër jam bindur duke punuar në Universitet duke i njohur dhe kuptuar kushtet dhe rrethanat që ekzistonin në atë kohë në skenën politike kosovare, akademike, intelektuale, të njerëzve të shoqërisë civile, të mediave që kanë qenë të mbyllura në atë kohë, ekzistonte vetëm një medium ditor që u hap më vonë, një medium, një e vërtetë, një zë. Jo tjetër. Kështu që filloi gradualisht që gjithë procesi të qartësohej dhe ne filluam të veprojmë konkretisht. Por mund të them që edhe në kuadër të Lëvizjes Popullore të Republikës së Kosovës kishte opinione të ndryshme për hapat e mëtutjeshëm. Lëvizjen Popullore të Lëvizjes së Kosovës Tranzicioni i “90-ës nuk e ka gjetur të përgatitur. Prandaj është dashur kohë, mund, përpjekje, debat i brendshëm që të përcaktohemi ; të vazhdojmë si parti politike, të legalizohemi gjë që kishte kërkesa , të mbetemi ashtu mix gjysmë organizatë ilegale dhe si formë partie politike. Kishte dhe individë në veçanti prej të burgosurve politikë që të inkuadrohen brenda për të marrë kalanë nga brenda, por disa mbetën brenda kalasë dhe s’dolën kurrë. Dhe ka qenë orientimi ynë, i bashkëluftëtarëve tanë që të veprojmë konkretisht kundër ushtrisë dhe policisë serbe.



Dudushi: Dhe pika decizive ka qenë në Kollare të Kërçovës në “93-in. Aty ka pasur një debat të madh?



Thaçi: Po, takimi i Kërçovës ka qenë në pranverë të 1993. Në atë kohë kishin filluar veprimet konkrete kundër ushtrisë dhe policisë Serbe në Drenicë. Kishte ndodhur konflikti me komandantin Adem Jashari në Prekaz. Rezistenca e tij ndaj policisë Serbe, në fund të vitit1991. Pastaj veprimet konkrete në vjeshtë në Drenas më 1992 kundër ushtrisë dhe policisë serbe dhe veprimet e mëtutjeshme të vitit 1993 në pranverë. Por në Kërçovë ka qenë një përcaktim i qartë i mi dhe i të tjerëve se Lëvizja Popullore e Republikës e Kosovë të marrë rolin që i takon dhe që e presin qytetarët e Kosovës për të mbështetur fuqishëm rezistencën politike dhe ushtarake që kishte filluar si bërthamë e parë të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Kështu që nga fillimi i rezistencës së armatosur mund të flasim si Ushtri Çlirimtare të Kosovës, jo më tutje për një lëvizje të caktuar. Kemi menduar se si ushtri njerëzit do ta shikonin më afër, pa menduar për parti, për ideologji, pa regjion, por vetëm interesin kombëtar dhe përpjekjet për liri. Kjo ka qenë rruga më e thjeshtë që kemi zgjedhur dhe rruga e vetme për të fituar lirinë. Për mua dhe bashkëluftëtarët e mi ka qenë rruga më e thjeshtë të adaptoheshim në atë jetën monotone politike, në një periudhë kur gjithë rinia e Kosovës vendosej me të madhe jashtë vendit kur nisi projekti i shtëpive shkolla. Por gradualisht, kaluan vitet u zgjeruam, u forcuam, u riorganizuam dhe arritëm në një masivizim jo vetëm në Drenicë i atyre atdhetarëve, luftëtarëve, intelektualëve, dijetarëve, por edhe në pjesë të tjera të Kosovës kur ndodhi ngjarja e Dejtonit kur ndodhi dëshpërimi i madh në Kosovë dhe u forcua Ushtria Çlirimtare që ishte momenti i kthesës.



Dudushi: Kjo do të vinte më vonë. Por në atë kohë debatet ndodhnin mes rinisë urbane të Kosovës (të paktën kjo përshtypje ishte krijuar në Tiranë), e cila ishte më afër idesë së lëvizjes paqësore e ndarë nga pjesa tjetër rurale e Kosovës që ishte prirur drejt luftës. Është e vërtetë kjo?



Thaçi: Jo. Rinia kosovare gjithmonë ka qenë e paracaktuar për rezistencë dhe gjithmonë angazhimet kanë filluar për liri të vendit në Prishtinë, konkretisht në Universitet, më 1968, 1981 për Kosovën Republikë kanë filluar nga studentët dhe në vitet 1991, 1992, 1993 ka pasur demonstrata. Njerëzit në një formë a tjetër i kanë kontribuar krijimit të klimës për rezistencë politiko ushtarake dhe gjithmonë kanë qenë të bindur se ashtu nuk fitohet liria, por mundësitë kanë qenë tepër të kufizuara dhe natyrisht …



Dudushi: Ka qenë frika?



Thaçi: Nuk mund të them frika, por pamundësia për të rezistuar ka bërë që të ketë vlime, debate të ndryshme politike dhe gradualisht kur nisi rezistenca, që ka pasur njerëz që mund të ishte mirë të përgatitej opinion publik me gazeta, por ka nga ata që kanë menduar që Serbia në 24 orë Kosovën e gëlltit apo e zhvendos në Shqipëri a Maqedoni dhe vende të tjera. Por mendoj se rinia Kosovare, qytetarët kanë qenë të privuar nga liritë, ekzistenca e shumë gjërave, por mundësia e vetme për të ruajtur ekzistencën ka qenë mesazhi i fillimit të rezistencës politike dhe ushtarake. Të gjithë njerëzit e kanë dashur lirinë e Kosovës dhe në një farë mënyrë të gjithë kanë kontribuuar dhe kanë qenë luftëtarë. Në atë kohë ka qenë sakrificë vetëm të qëndroje në shtëpi në Prishtinë sepse kishte pasiguri në çdo moment. Qoftë në shtëpi, në rrugë, në lëvizje, qoftë në restorant, në vende ku rinia kalonte kohën, në ato shtëpi shkolla. Pra kontributi i njerëzve ka qenë i rëndësishëm dhe unikal sepse u bashkuan për të rezistuar. Ndodhi për herë të parë uniteti i madh i të gjithë njerëzve kundër Serbisë .



Dudushi: Në ‘93 ju dolët për herë të parë në legalitet, në atë kohë kur gjykata serbe e Prishtinës dha dënimin në mungesë për ju, Adem Jasharin dhe për disa të tjerë. Ishte kjo periudha kur ju dolët në Shqipëri?



Thaçi: Korrik ‘93 ndodhën arrestime masive në shumë vendbanime të Kosovës nga radhët e Lëvizjes Popullore për Republikën e Kosovës , të Lëvizjes Kombëtare për Çlirimin e Kosovës por këto arrestime ndodhën pasi kishte nisur rezistenca politiko-ushtarake. Është mirë që në këtë kohë shumë njerëz nuk kanë qenë të involvuar në procesin e rezistencës. Disa u goditën rëndë, disa u dekonspiruan, disa u burgosën e pastaj u dënuam rëndë dhe disa u dënuan në mungesë. Me rëndësi është që formacioni vazhdoi punën, bërthama nuk u godit dot nga serbët. Nuk arriti që Serbia të ndalojë punën. Gjatë ekspeditës së tyre erdhën në shtëpinë time, bastisën familjen, goditën familjen por unë nuk kam qenë aty. Pastaj kemi kaluar në një jetë klandestine. Kam bërë lëvizje në Maqedoni, Preshevë, Shqipëri. Që këtu do lëviz e do shkoj të përshëndes të gjithë ata njerëz që më kanë qëndruar afër në ato vite të vështira gjatë ‘93, ‘94 qoftë në Maqedoni, qoftë në Preshevë.



Dudushi: Po në Shqipëri kush ju ka pritur?



Thaçi: Ardhja ime e parë në Shqipëri, Tiranë ka qenë në fillim të vitit “92. Në atë kohë ka qenë komandanti Adem Jashari dhe njëri prej themeluesve të ushtrisë Jakup Nura dhe ka qenë Kadri Veseli që në atë kohë ishte në Tiranë student, njëri prej njerëzve më të ngushte e bashkëluftëtarëve të mi. Ka qenë një hotel ushtarakë afër Urës së Tabakëve. Ka qenë një mbrëmje e marsit të 1992 kur kemi qëndruar një kohë të gjatë.



Dudushi: Shqipëria ju është dukur katastrofë?



Thaçi: Jo, Shqipëria nuk më është dukur katastrofë. Ne e kemi idealizuar Shqipërinë. Unë vij nga një familje ku jam edukuar me dashurinë dhe respektin për Shqipërinë, jo me emra. Por edhe sot e kësaj dite e respektojmë dhe e duam Shqipërinë. Nuk mund të them që kur kam hyrë për herë të parë nuk jam dëshpëruar. Kisha dëgjuar për Shqipërinë edhe nga miq të mitë që kishin ardhur më parë, por ju në çdo rrethanë ishit më mirë. Ishit të lirë, ne ishim të pushtuar dhe pa demokraci. Ju e kishit filluar demokracinë. Me pengesa, me vështirësi, e kisha përjetuar, por ne ishim në një situatë të rëndë për liri dhe demokraci.



Dudushi: Por, në atë varfëri, në atë gjendje që ishte Shqipëria , miti se shqiptarët do ngriheshin në luftë kundër okupatorit ra. Sepse Shqipëria ishte e pamundur për vete.



Thaçi: Jo. Bindjen time për mbështetje nga Shqipëria për Liri dhe Pavarësi nuk mund ta krijoja nga Sheshi Skënderbeu në Tiranë apo para Pallatit të Kulturës apo prej emocioneve të njerëzve se po kalonin krizat e tyre sociale. Unë kam besuar se pasi njerëzit të kalonin krizën, populli dhe shteti shqiptar do të mbështete fuqishëm Kosovën dhe ajo ditë erdhi. Pavarësisht zhvillimeve të dhimbshme të 97-ës, Shqipëria me gjithë potencialin e vetë fuqishëm politik, qytetar, teknik, operativ, diplomatik ishte në mbështetje të Kosovës. Pavarësisht krizës ekonomike, ishte e lirë, ishte shtet. Dhe ishte shpresa , optimizmi dhe besimi për mua personalisht dhe për bashkëluftëtarët e mi. Ishte shpresë dhe besim që u kthye në realitet. Unë kam pasur kënaqësi të bashkëpunojë me gjithë politikanët shqiptarë prej 1990-ës. Unë i kuptoj, kanë patuar pengesa nga bashkësia ndërkombëtare, por Shqipëria e ka bërë punën e vetë.



Dudushi: Por ndërkohë që nga ‘94-98 jeni future shpesh në Kosovë për të organizuar Ushtrinë Çlirimtare. Ndryshe nga shumë të tjerë, ju keni mundur të hyni në Kosovë. Kjo ka qenë edhe arsyeja pse ju morët pseudonimin “Llagapi” – “Gjarpri”?



Thaçi: Unë kam hyrë shpesh me bashkëluftëtarët e mi kufirin në Kosovë – Shqipëri, por edhe në Maqedoni e Preshevë. Nga viti në 92 në përfundim të luftës kam kaluar 40 herë kufirin në Bjeshkët e Pashtrikut. Edhe në pjesën e Tropojës, Hasit, Kukësit, etj. Ndjehem shumë krenar që e njoh atë bukuri që shumë pak shqiptarë e njohin. Është shumë vend i bukur, por i shfrytëzuar shumë pak për turizëm. Atje kanë rënë shumë luftëtarë në luftim me Serbët. Ka qenë një kufi i hekurt. Vullnetin dhe dëshirën tonë për liri nuk ka mundur ta ndalojë asnjë ushtri, asnjë polici apo perde e hekurt që ishte vendosur mes Kosovës dhe Shqipërisë. Unë e kam theksuar më herët, e theksoj edhe sot se pa Shqipërinë nuk do të kishte Kosovë të lirë.



Dudushi: Në këto mbi 40 hyrje në Kosovë qoftë nga Shqipëria apo Maqedonia kur jeni ndjerë më ngushtë në betejat apo në momentet kur futeshit atje dhe ishit me formacionet ushtarake?



Thaçi: Kalimi i kufirit ka ato vështirësi që e njohin vetëm ata që e kanë kaluar. Por kjo varet edhe nga periudhat kohore. Bjeshkët janë bjeshkë, terri është terr, shiu është shi, bora është borë, acari është acar. Unë kam pasur përgjegjësinë së bashku me bashkëluftëtarët e mi të kaloj lirisht nga vështirësitë atmosferike që kanë ekzistuar , por nga kujdesi i theksuat që të mos kapeshim nga ushtria serbe nga pjesa e Shqipërisë në bazën tonë ushtarake . Kemi kaluar 72 orë me ngarkese mbi 25 apo 30 kg. Kemi qenë çuna të rinj, jo se jemi plakur, përkundrazi, tani jemi me energji për të punuar, por ka qenë vullneti, bindja për të fituar në drejtësinë tonë, në luftën tonë. Kemi kaluar periudha apo distance me borë më shumë se 1 m , por kemi qenë të vendosur dhe kemi arritur ku ka qenë destinacioni. Lodhja kalon shpejt kur e realizon objektivin. Kur ne furnizonim ushtarët me municion ishte festë e madhe. Jo se kemi festuar, por Ishte një festë e madhe , energji e madhe për të goditur ushtrinë dhe policinë serbe.



Dudushi: Në rrethet drejtuese të ushtrisë, ju keni qenë edhe kontakti me ndërkombëtarët. Si arritët ju të kishit kontakt me ndërkombëtarët duke pasur parasysh që edhe LPK-ja dhe Ushtria Çlirimtare e Kosovës ka pasur figura më me peshë dhe më në moshe se sa juve në atë periudhë?



Thaçi: Ka pasur figura më në moshë dhe nuk ka qenë çështje karriere politike. Kur kemi filluar luftën e armatosur askush nuk ka menduar për garë politike, apo pozicione politike që i kemi tani, por gjithmonë kemi menduar se fitorja do të ishte politike dhe ushtarake. Jo vetëm ushtarake. Se në atë kohë ishte e pamundur të fitonim në front me ushtrinë serbe, por kemi fituar politikisht dhe më tepër në çdo betejë ushtarake. Kështu që me kalimin e kohës kemi marrë kontakte me bashkësinë ndërkombëtare. Në fillim në 1996 me SHBA-të, pastaj kemi intensifikuar në 1997 dhe arritëm kulminacionin në pranverën 1998, vera 1998 vazhdon me takime më intensive publike, pastaj konferenca e Rambujesë, krijimi i Qeverisë së unitetit me unifikimin e spektrit politik dhe ushtarak u zgjodha si kryeministër i Qeverisë së përkohshme deri në qershor kur zgjodhi çlirimi i Kosovës.



Dudushi: E mbani mend kur ka ndodhur kontakti i parë që keni pasur me amerikanët?



Thaçi: Natyrisht e mbaj mend. Janë personazhe të njohura dhe disa që nuk janë në publik. Kam pasur kujdes që të mos flas për njerëzit që kam kontaktuar. Nuk ka qenë e lehtë të besoje tek disa të rinj të Kosovës si ne të thjeshtë që bënim punë në emër të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës dhe për të krijuar marrëdhënie komunikimi dhe besimi , por parimet tona kanë qenë shumë të qarta dhe unë u jam shumë mirënjohës për mbështetje dhe besim. Parimet tona kanë qenë shumë të qarta; ne kishim punë me ushtrinë dhe policinë, administratën e dhunshme të Milloshevicit dhe lufta jonë nuk ishte ndaj civilëve dhe nuk kishim ndërmend asnjë veprim terrorist.



Dua të sqaroj edhe diçka: ne nuk kemi luftuar vetëm kundër Milloshevicit, por ndaj largimit të Serbisë sepse emrat e presidentëve dhe kryeministrave të Serbisë kanë ndryshuar, por dhuna sistematikisht është rritur për të arritur kulminacionin me Sllobodan Milloshevicin. Ka pasur edhe të tillë prej ndërkombëtarëve që kanë menduar se pas 1999-ës tani Kosova është e lirë, ikën Milloshevici, demokratizohet Serbia dhe gjendet një kompromis në një minifederatë siç ka qenë Mali i Zi me Serbinë. Por pas 10 qershorit përcaktimi ynë ka qenë i qartë; Kosova do të bëhet e pavarur, angazhimet tona me mbështetjen ndërkombëtare. Edhe ata zëra që prisnin një ndryshim të tillë në Serbi dhe kërkonin të gjenin njerëz në Kosovë që të mbështesnin këtë ide, ra. Sepse në Kosovë ka ekzistuar unitet për pavarësi si në periudhën e para luftës edhe atë pas.



Dudushi: Ju ishit një person që besonit tek rezistenca e armatosur, por iu ra ju për pjesë që në Konferencën e Rambujesë të firmosnit. Në momente të tilla delikate ka figura të njohura në botë, të cilat për shkak të një momenti të caktuar për të nënshkruar paqe me armikun, kanë përfunduar të vrarë nga bashkëpatriotët apo forca të tjera radikale. Kishit frikë për jetën tuaj kur ishit në Rambuje?



Thaçi: Ju thatë se kisha besim tek veprimet e armatosura. Sigurisht që kam pasur besim dhe kam qenë i vetëdijshëm që vetëm këto veprime sjellin besim tek qytetarët dhe kam qenë vetë që kam ngjallur biseda pas kryerjes së tyre tek qytetarët. Ka pasur edhe nga ata që kanë menduar që kanë qenë veprime të kryera nga Serbia, Shesheli, Arkani, radikalët, njerëzit e Miloshevicit dhe Arkanit. Por ishin mendime naive ekstremiste. Por njerëzit e kishin ndjerë dhe kuptuar që ksihte filluar lëvizja e armatosur , ka filluar diçka të ndodhë, dikush ka nisur rezistencën kundër ushtrisë dhe policisë serbe. Mund të them me shumë siguri se lëvizja funksiononte në atë kohë shumë më mirë se 100 ra e mijëra konferenca shtypi. Opinioni ndërkombëtar u fokusua dhe rriti interesin dhe vëmendjen më pas për të kontaktuar komunikuar dhe bashkëpunuar me ne.



Sa i përket pyetjes tuaj konkrete, natyrisht si çdo marrëveshje në proces politik i ka njerëzit mbështetës dhe kritik. Ne kemi qenë në Rambuje si delegacioni i Kosovës. Në mënyrë unanime jam zgjedhur drejtues i delegacionit të Kosovës që përbëhej nga përfaqësi e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, përfaqësues të LDK-së, por edhe me dakordimin tonë të shoqërisë civile dhe medias. Ka filluar konferenca në gjendje tensioni. Në Kosovë zhvillohej luftë e pandërprerë. Merrja informacione për vrasje të bashkëluftëtarëve me të cilët kisha pak që isha ndarë që kur isha nisur për Konferencën e Rambujesë, mësoja për vrasje nënash, fëmijësh, raprezalje të njëpasnjëshme. Kështu që përgjegjësia ime ishte shumë e madhe. Duke qenë si bashkëthemelues i ushtrisë çlirimtare dhe bashkudhëtarë në gjithë procesin e krijimit të kushteve dhe rrethanave për luftë të armatosur në 98-99. Prandaj mund të them që përgjegjësitë e mia ishin shumë të mëdha dhe që të tjerët nuk i kishin. Qëndrimet e mia kanë qenë të qarta se ne zhvillojmë luftë në Kosovë për liri dhe pavarësi. Nuk kemi ardhur në Rambuje për autonomi në Serbi, për të reduktuar policinë, ushtrinë dhe administratën serbe, por për të arritur një marrëveshje të paqes që do të krijonte kushtet dhe mundësitë për paqe të Kosovës.



Dudushi: Dokumenti nuk e parashikonte pavarësinë e Kosovës?



Thaçi: Ishte me të vërtetë një dokument i keq. Sikur të pranohej nga pala kosovare dhe serbe, sot Kosova do të ishte pjesë e Serbisë. Por ka pasur edhe naivë të tillë në delegacionin e Kosovës që janë shprehur se jam i gatshëm vetë për të jetuar në paqe dhe të mos kemi represion se vazhdojmë jetojmë edhe kështu.



Dudushi: E keni fjalën për Veton Surroin?



Thaçi: Nuk doja të flisja me emra. Të gjithë i dinë pjesëmarrësit e delegacionit. Këtu ka qenë edhe dallimi ynë. Tek shpërbërja e Ushtrisë Çlirimtare e Kosovës. Unë kam kërkuar transformimin siç ndodhi, jo shpërbërjen siç kërkonin disa ndërkombëtarë. Kam kërkuar të futet referendumi që pas tri vitesh të kemi të drejtën e deklarimit tonë për pavarësi dhe është futur referendumi me garancinë e Sekretares Amerikane Albright.



Kam kërkuar kornizën kushtetuese dhe arritëm ta kemi kushtetutën. Me realizimin e këtyre objektivave, ne realizuam largimin e Serbisë nga firmosja e dokumentit dhe më pas kemi kërkuar konsultim me njerëzit në Kosovë. Gjatë tërë kohës kam qenë në kontakt të vazhdueshëm me bashkëluftëtarët dhe ushtarët e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Jam mirënjohës të gjithëve për mbështetjen dhe besim.



Ka pasur dhe zëra që kanë komentuar mediat ndërkombëtare për kërcënime, por mbi çdo kërcënim për mua ka qenë bindja ime në drejtësinë e vendimit që po merrja. Është komentuar edhe si kokëfortësi, por në raste të tilla parime të cilat i mbron dhe lidhen drejtpërdrejt me fatin e vendit, mbi çdo kërcënim që mund të ketë folur dikush, apo ta prezantonte në publik, interesimi ishte mbi të gjitha ishte çfarë do të ndodhë me fatin e qytetarëve të Kosovës. Kërcënimet nuk më kanë trembur. Besoja në vendimin që mora. E kam nënshkruar marrëveshjen me bindje të plotë. Ishte më i pranueshmi, jo më ideali.



Kam kaluar ilegalisht për në Kosovë, në shtabin e ushtrisë çlirimtare të Kosovës, kam vizituar shtabet nëpër Kosovë, kemi biseduar dhe më kanë mbështetur. Vetëm atëherë kam nënshkruar. I kam dhënë garanci bashkëluftëtarëve të mi se bombardimi i NATOS do të ndodhë vetëm pas nënshkrimit të atij dokumenti dhe koha i ka dhënë të drejtë vendimit tim. Dora nuk më është dridhur. Isha shumë i bindur në vendimin për nënshkrimin e atij vendimi për atë që do të sillte në fatin e qytetarëve të Kosovës.



Dudushi: … Po shikoja dhe po bëra vëzhgimin që ju shkonte uniforma shumë në fakt, uniforma e luftës…



Thaçi: Nëse me lejoni do ta kisha rrëfyer një ngjarje që kam bashkë me uniforme. Ka qenë fundi i vitit 97 dhe për herë të parë bashkë me bashkë luftëtarin Kadri Veseli dhe 3-4 luftëtarë të tjerë jemi futur nga Shqipëria ne Kosovë nga pjesa e Hasit, Pashtrikut, pastaj pjesën e Gjakovës dhe Prizrenit. Ka qenë acar, borë, dhe kemi vazhduar rrugën për në bazën e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Ishte hera e parë që futeshim me uniformën e UÇK-së në Kosovë, dhe pas një kohe gjatë qëndrimit tonë klandestin kam vizituar familjen për të parë atë mënyrë klandestine me uniformë, dhe krejt befasisht kam hyrë në shtëpi kam takuar nënën e cila kur më ka parë më ka përcjell në vitin 93- 94 me xhinse, ndërsa në vitin 97 jam kthyer me uniformë të UÇK-së. Nëna, prindi, kishin përcjell 4 vëllezër për në Ushtrinë Jugosllave, i kishin përcjell me uniformë të huaj, i kishin përcjell me lot ne sy nga frika se mos do të ndodhte diçka, sepse shumë të rinj në atë kohë ktheheshin në arkivole nga Ushtria e Jugosllavisë dhe m’u drejtua me fjalët – “Shyqyr po ndodh diçka mirë”.



Prindërit dhe familja kanë qenë të informuar për zhvillimet, për bashkëluftëtarët, për rezistencën, sepse ne vizitonim njëri-tjetrin, takoheshim me njëri-tjetrin, dhe familjet tona ushqeheshin tek njëri-tjetri, sistemonin tek njeri-tjetrit dhe strehonim njëri-tjetrin, kështu që kur e panë uniformën e UÇK-së thanë e kjo është ushtria jonë, kjo është zemra jonë.



Dhe atë moment nuk mund ta harroj kurrë dhe mund të imagjinoj emocionet e shumë nënave të tjera të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, e shumë nënave që bijtë e tyre kanë rënë nga istikamet e luftës.



Hashim Thaci Top Channel 2







Për qeverisjen e tij



Dudushi: Ju e fituat luftën në fakt dhe fituat edhe paqen dhe fituat edhe pavarësimin e Kosovës, por mesa duket tashmë që jeni futur ne jetën politike nuk mjafton kaq. Mbajtët një fjalim më datë 9 janar në përvjetorin e 6 të qeverisjes suaj dhe i vutë theksin ekonomisë, por një nga frikët e analistëve në lidhje me ju është që mund të humbisni edhe këto fitore që keni arritur në rast se humbisni ekonominë e Kosovës, dhe shifrat nuk janë të mira…



Thaçi: Varet çështja e shifrave është e diskutueshme vazhdimisht të përcjella edhe në Shqipëri, edhe në Kosovë, por unë dua të potencoj se unë zgjedhjet i kam fituar në vitin 2007 me vizionin për të ardhmen dhe jo me mesazhet e së kaluarës por me një qëndrim me një qëllim, me një vizion për të ardhmen e Republikës së Kosovës për të ardhmen për të politike të ardhmen ekonomike të ardhmen e reformave demokratike, por mund të them se unë kam hyrë në vitin e 7 të qeverisjes por ndryshimet që kanë ndodhur janë ndryshime shumë të mëdha. natyrisht se çdo herë ka hapësire dhe mundësi për me bërë edhe më tepër por rritja ekonomike është mbi 4% dhe ka pasur vazhdimisht rritje dhe do të ketë rritje edhe në të ardhmen. Është ulur papunësia anipse ka shifra të ndryshme por ju e dini se..



Dudushi: … 36.9% është shifra e dalë në vitin 2012 e popullsisë aktive të cilët punojnë, dhe është 63.1% e popullsisë cila është jo aktive ekonomikisht…



Thaçi: Kjo varet kush i ka prezantuar këto shifra. Theksoj se çështja e numrave e shifrave si në Kosovë dhe në Shqipëri gjithmonë është relative, është e diskutueshme, dhe varet kush i prezanton. Shifrat tona flasin për diçka shumë më mirë, flasin që trendët janë pozitive, së paku kemi ndërprerje të trendëve negative. Ndërsa jam i bindur që edhe numri i qytetarëve të papunë, kur e krahasoj me të dhënat tona, është diku rreth 28 % – 32 % dhe tash shikoj edhe disa vende të Bashkimit Europian, qoftë Spanja, qoftë Portugalia, qofte Greqia ose Bullgaria e Rumania, është një numër pothuajse i njëjtë i të papunëve. Por, neve ajo që duhet është të vazhdojmë për luftën kundër informalitetit, që mendoj se do të japë rezultatet konkrete.



Sa i përket investimeve, Kosova kurrë nuk ka pasur investime më të fuqishme sesa tani. Neve sapo përmbyllëm autostradën e kombit përtej Prishtinës prej kufirit, do të thotë në Vermicë, që është një autostradë shumë moderne, mund të them lirisht më e mira dhe më modernia në rajon, të gjitha me paratë e buxhetit të shtetit.



Tash po fillojmë ndërtimin e autostradës Prishtinë – Shkup, e brenda muajit shpallet fituesi i ndërtimit të kësaj autostrade, gjithashtu të standardeve të njëjta. Kemi ndarë mjetet po nga buxheti, po vazhdojmë me ndërtimin e autorrugëve nga Prishtina në drejtim të Mitrovicës dhe nga Prishtina në drejtim të Pejës, ndërsa kemi investime shumë të fuqishme dhe në infrastrukturën rurale. Mund të them se infrastruktura në zonat rurale është një infrastrukturë në Kosovë më moderne se edhe vendet e rajonit.



Jemi duke investuar edhe ne shëndetësi. Natyrisht se ka hapësire shumë për reformat. Mund të them se sistemi i edukimit është avancuar, e ka arritur nivelin rajonal, synimi ynë është standardi europian. Kështu që gjërat po lëvizin gradualisht…



Dudushi: … Por, jo ashtu siç do të duhej…



Thaçi: Mendoj që thashë se ka hapësire të behet edhe më tepër, por këto janë mundësitë tona, këto janë kapacitetet tona. Mendoj se kemi bërë punën më të mirë të mundshme, në kuadër të kushteve dhe rrethanave e specifikave që kemi vepruar. Por, secili mund ta krahasojë punën e secilit, edhe para ardhjes sime në Qeveri dhe të arriturave aktuale. Mund të them se kur unë jam bërë Kryeministër, kur kam filluar të qeveris vendin, unë kam gjetur fëmijët e Kosovës në kontenierë duke mërdhirë, pa shkolla, kemi investuar shumë në infrastrukturën shkollore, sot pagat e mësimdhënësve janë rritur mbi 60% …



Dudushi: … Niveli arsimor mbetet prapë një nivel që lë shumë për të dëshiruar, niveli i nxënësve që dalin nga arsimi në Kosovë lë prapë shumë për të dëshiruar…



Thaçi: Niveli i arsimit në Kosovë është i një standardi solid, i cili po avancohet çdo ditë. Kosova ka bërë reforma të rëndësishme, sidomos në vitet e fundit. Por, e theksoj se në arsim, por edhe në universitete dhe shkollat e mesme, Kosova ka sjell përvojën e vendeve perëndimore, një përvojë kjo që po jep rezultatet aktualisht. Natyrisht që në të ardhmen do të japë rezultatet edhe më shumë. Dhe, unë jam i bindur se duke investuar në edukim, kemi investuar edhe në ekonomi dhe në krijimin e vendeve të reja të punës, por edhe në krijimin e mirëqenies sociale. Ka qenë edukimi një nga pikat kryesore të miat dhe do të vazhdojë të jetë edhe në të ardhmen.



Dudushi: Nga viti 2009 deri në vitin 2013 janë 66 mijë kosovarë që kanë ikur nga Kosova, ndërkohë që po flasim për pavarësimin e Kosovës dhe që do të duhej të kishte tjetër entuziazëm dhe ne shohim 66 mijë njerëz të larguar në 5 vjet, që janë 3.6% e popullatës. Njerëzit që ikin vërtetojnë që nuk gjejnë atë që presin në Kosovë…



Thaçi: Nuk do të thosha që realisht qëndron ajo që potencuat. Është e vërtetë që ka largime të njerëzve, siç ka prej çdo vendi të rajonit, dhe është krejt normale, por duhet kuptuar që Kosova nuk e gëzon të drejtën e liberalizimit të vizave dhe Kosova ka shumë diasporë dhe njerëzit dëshirojnë të vizitojnë familjet e tyre dhe lëvizin në drejtim të vizitës së familjeve së tyre, njerëzit shkojnë edhe për t’u shkolluar, shkojnë edhe për t’u punësuar, por natyrisht ka edhe njerëz që migrojnë. Por, ne po përpiqemi që t’u krijojmë kushte dhe mundësi sa më të mira, sa me të përshtatshme, sa më edukate, që të krijojmë vende të reja të punës, në mënyrë që njerëzit të jetojnë në Kosovë, të krijojnë familjet e tyre e të ndërtojnë perspektivën europiane në Kosovë. Jam optimist se gjërat po ndryshojnë për të mirë dhe do të ndryshojnë në të ardhmen edhe më fuqishëm.



Dudushi: Privatizimi në Kosovë është një tjetër pikë e cila është kritikuar shumë. Është kritikuar për mos eficencën e tyre, është kritikuar për 600 milionë euro të cilat janë të bllokuara dhe praktikisht nuk janë vënë në punë, është kritikuar sepse ato fabrika që janë privatizuar gjithashtu nuk janë vënë në punë dhe nuk kanë rritur punësimin në Kosovë…



Thaçi: Ato 600 milionë euro kanë qenë të bllokuara edhe më herët dhe priten shpejt që të zhbllokohen. Institucionet e Kosovës do të marrin shpejt vendimet adekuate, sepse ne jemi tani vend sovran.



Ndërsa, sa i përket privatizimit, ai është përcjell gjithkund me zhurmë politike, me debate politike, me opinione të ndryshme, por edhe këtu ka dallime konceptuale. Unë jam për ekonominë e lire tregut, jam për procesin e privatizimit, jam për një proces që kemi punuar maksimalisht që të jetë plotësisht transparent. Kosova ka pasur sukses në procesin e privatizimit, me gjithë lëshimet dhe dobësitë që e kanë përcjell, sepse kemi pasur këshillën dhe përvojën edhe ndërkombëtare, në dallim prej vendeve të tjera të rajonit. Por, mos të pres askush prej meje që të bind një njeri që është rritur dhe shkolluar me ekonominë centraliste jugosllave, ta bind për privatizim. Pra, kemi dallime në ekonominë e lirë të tregut…



Dudushi: … Puna është të dimë sa eficent kjo ekonomi, ky privatizim, që është bërë. Sa ka gjeneruar para në buxhet, sa para ka gjeneruar për ekonominë e Kosovës e të punësuar ka pasur…?



Thaçi: Ka gjeneruar para në buxhet, ka krijuar vende të reja të punës. Por, edhe privatizimi ka sfidat e veta, i ka vështirësitë e veta që përcillet kudo. Por, në të njëjtën kohë, ne duhet të kuptojmë që jetojmë në boten e lire, nuk jetojmë në kohën e kooperativizmit, nuk jetojmë në botën e kolektivizmit, nuk jetojmë në botën që ne i themi në Kosovë “zadruga”. Por, jetojmë në botën e lirë, në boten e ndërmarrjes së lire private. Dhe, në këtë drejtim mendoj që kanë ndodhur edhe keqkuptimet e ndryshme.



Tash, ta zëmë, privatizimi i PTK-së nuk ka kaluar në Kuvendin e Kosovës, por mendoj që ka qene gabim, sepse çmimi ka qenë 277 milionë. Nëse ndodh privatizimi pas 3 vjetësh, do të mbesin diku tek 70 – 100 milionë euro. Pra është dallim konceptual mes qeverisjes që udhëheq unë dhe njerëzve të ndryshëm në Kuvendin e Kosovës.



Ne, për fat kë keq, kemi pasur dy lloj njerëzish që kane menduar ashtu. Ata që kanë dashur Titon dhe ata qe kane dashur Enverin. Por, kur vjen puna tek privatizimi, bashkohen shkëlqyeshëm, bile çuditesh. Prandaj, unë besoj në energjinë e re të njerëzve të rinj, të edukuar jashtë.



Këtu, natyrisht, ka pengesa politike, ka edhe debate politike, ka edhe ballafaqime politike, për procesin e privatizimit. Por, mund të them lirisht se ka ecur mirë edhe procesi i privatizimit, deri para një kohe ka qenë plotësisht nën kompetencat e autoriteteve ndërkombëtare, natyrisht me prezencën edhe të vendoreve, kështu që këshillat dhe rekomandimet edhe të ndërkombëtareve kane qenë të pranueshme dhe të mirëpritura, dhe mendoj se kanë dhënë efektet e tyre. Por, a ka hapësire për përmirësim, ka. Është përcjell edhe në Shqipëri me vështirësi, edhe në Maqedoni, edhe në vendet tjera të Europës Juglindore.



Dudushi: Vetëm është një debat që këtu në Shqipëri dhe besoj se po zhvillohet edhe në Kosovë. Në vizionin tuaj, cili është modeli ekonomik që duhet të ndjekë Kosova? Cili është modeli i saj i zhvillimit, që të mund të krijojë ekonominë?



Thaçi: Ne kemi një qëllim dhe një vizion: ekonominë e lirë të tregut.



Dudushi: Ku janë resurset dhe ku orientohet ekonomia?



Thaçi: Forcimi i sektorit privat. Kosova është shtet i ri, por edhe shtet i mundësive të mëdha. Kosova ka resurse të jashtëzakonshme minerale, ka edhe sektorin e minierave që ende nuk është funksionalizuar…

[Llapi]

Thaçi kujton Besëlidhjen e Lezhës:

Ndër episodet më të dashura që kujtoj
GazetaExpress E diel, 02 Mars 2014 19:06
Kryeministri Hashim Thaçi, ka kujtuar datën e 2 marsit 1444, kur u mbajt Besëlidhja e Lezhës. “Sot 570 vite më parë, me 2 mars 1444, Gjergj Kastrioti Skenderbeu mblodhi Arianitasit, Dukagjinasit, Topiajt, Balshajt, Spanajt,...

Kryeministri Hashim Thaçi, ka kujtuar datën e 2 marsit 1444, kur u mbajt Besëlidhja e Lezhës.

“Sot 570 vite më parë, me 2 mars 1444, Gjergj Kastrioti Skenderbeu mblodhi Arianitasit, Dukagjinasit, Topiajt, Balshajt, Spanajt, Zahariajt, Muzakajt, Gropajt, etj për ta mbajtur Besëlidhjen e Lezhës.
Familjet fisnike më të rëndësishme shqiptare të tërë Ballkanit, nëpërmjet vendimeve të ndërmarra në këtë kuvend vendosën bazat e ndërgjegjës kombëtare si dhe ndërmorrën hapat e para të ndërtimit të shtet-kombit shqipëtar”, shkruan Thaçi në Facebook.

Thaçi thotë se ky ishte ndër episodet më të dashura që kujton nga studimet e tij.
“Ishte ky ndër episodet më të dashura që i kujtoj gjatë studimeve të historisë”, shkruan ai në profilin e tij në Facebook.