Shoqata Labëria feston 22 vjetorin

[Albo]

Shoqata “Labëria” mbetet më atdhetarja, me fisnikja, më realistja

Festohet me madhështi 22- vjetori i shoqatës “Labëria”

Albert Zholi

Dje në ambientet e Muzeut Historik Kombëtar u festua me madhështi 22-vjetori i themelimit të shoqatës, patriotike, kulturore “Labëria”. Në këtë festë merrnin pjesë, akademikë, intelektualë, gazetarë, shkrimtarë, aktorë, poetë, këngëtarë, deputetë, anëtarë të shoqatës “Labëria” si dhe simpatizantë të kësaj shoqate në të katër anët e vendit dhe në diasporë. Në jetën e një organizmi të tillë shoqëror, 22 vjet veprimtari, nuk janë shumë, por nuk janë as pak kur është fjala për të shprehur vlerat dhe kontributin për çështje madhore kombëtare, siç ka bërë kjo shoqatë, që është më aktivja e të gjithë shoqatave mbarëkombëtare shqiptare. Në qoftë se do të futemi në historikun e saj kjo shoqatë, pikërisht në kryeqendrën e vendit, aty ku rreh zemra e Shqipërisë sonë, në Tiranë, 22 vjet më parë, më 12 dhjetor të vitit 1991, hodhi themelet e saj, duke u bërë promotor e të gjithë lëvizjeve atdhetare, patriotike, por edhe kulturore.

Ditët e themelimit

Ditë të vështira, por edhe ditë të arta. Nismëtar për themelimin e shoqatës, ishin një grup intelektualësh lab, të lindur, apo me origjinë nga krahina e Labërisë historike që si shumë shoqata të tjera, nuk i shpëtoi dot hera –herës politizimit dhe atrofizimit të saj. Në rrugën e saj, me punë e përvojë, larg frymës politike, dhe me pjesëmarrjen më të gjerë të disa intelektualëve me personalitet dhe integritet që të forcohej e ringrihej, shoqata “Labëria”, në misionin e saj historik, eci me devizën “Atdheu mbi gjithçka”. Rrugëtimi i saj ishte interesant, ku me punë dhe përkushtim, nisi jetën institucionale, duke krijuar degë në të gjitha trevat e Labërisë, Vlorë, Sarandë, Gjirokastër, Tepelenë, Memaliaj, Himarë, Orikum, si dhe në ato qytete që kishte komunitet lab të shprehur, si në Tiranë, Durrës, Fier e Patos. Më 5 Qershor të vitit 1998, në respekt të simboleve, në kuadrin e përvjetorit të Luftës së Vlorës, ku treva e Labërisë ishte protagonistja kryesore e kësaj ngjarje madhore për kombin, u mbajt në Tiranë Kuvendi i Parë Themelues i shoqatës “Labëria”. Ky Kuvend, ishte guri i themelit që përcaktoi filozofinë e gjithëpërfshirjes, pa dallime partiake, apo shoqërore. Një vlerësim të veçantë në këtë festim të 22-të, vjen për djalin e Labërisë Bujar Leskaj, i cili vitet e fundit ka qenë mbështetësi kryesor i të gjitha veprimtarive të shoqatës.


Festimi

Ky 22 vjetori ishte i veçantë për shumë arsye. Ishte i veçantë për vetë kohën në të cilën u festua. Ishte i veçantë pasi pati një pjesëmarrje të jashtëzakonshme. Ishte i veçantë pasi të pranishmit u befasuan me këngët e reja labe. Ishte i jashtëzakonshëm pasi aty ishin nga të gjitha trevat e Shqipërisë që nga Vermoshi deri në Konispol. Ishte i veçantë pasi aty kishte dhe shumë kosovarë, që erdhën me dëshirën për të parë një koncert me këngë labe. Ishte i veçantë pasi aty u lexuan fjalët më të bukura nga Akademiku kosovar Rexhep Qosja, “Nderi i Shoqatës Labëria”, i cili në pamundësi të ardhjes dërgoi dy letra përshëndetjeje. Fjalën e rastit e mbajti Kryetari i shoqatës “Labëria” Prof. Dr. Ago Nezha, i cili theksoi se sot për Labërinë është një ditë e veçantë, një ditë e shënuar, pasi shoqata “Labëria” ka pasur një dinamik të admirueshme dhe është rritur nga njëri kuvend në tjetrin, jo thjeshtë në aspektin sasior, por përmes veprimtarive të saja të shumta e mbresëlënëse, për çështje madhore të kombit. Mjafton të sjellim në kujtesën e lexuesit, disa nga veprimtaritë më përfaqësuese, që kanë pasur ndikim mbarë kombëtar. Në vazhdimësi, ka qenë Shoqata “Labëria, që ka sensibilizuar mbarë opinionin shoqëror, për fenomenet që janë shfaqur në shkatërrimin e vlerave kombëtare. Ishte ajo iniciatorja, që në Muzeun Historik Kombëtar, mblodhi rreth 70 shoqata mbarëkombëtare, ku denoncoi “Marrëveshjen famëkeqe të shitjes së detit fqinjit tonë Greqisë dhe vuri para përgjegjësisë, qeverinë dhe politikën, duke sensibilizuar opinionin shoqëror nëpërmjet medias së shkruar dhe asaj elektronike. Të njëjtin qëndrim aktiv, ka mbajtur edhe për vetë deklarimin e popullsisë, sipas etnisë dhe fesë, apo për problemin e varrezave greke në Përmet dhe Boboshticë të Korçës, për çështjen e pretendimeve të Vorio- Epirit, në Himarë, për shkollat publike greke në trevat jugore, për shkatërrimin e mjedisit turistik në Vlorë, ku organizuam një tubim me pjesëmarrjen e mbi 60 shoqatave, me moton: “Vlora në rrezik”, e shumë veprimtari të tjera me karakter kombëtar. Shoqata “Labëria, gjatë këtyre 22 vjetëve aktivitet, një aspekt të veprimtarisë së saj, ka pasur edhe botimin dhe promovimin e krijimtarisë të autorëve lab. Ato kanë qenë të shumta, por unë desha të veçoj Kanunin e Labërisë të autorit Prof. Dr. Ismet Elezit, që është edhe pasaporta e zakoneve dhe traditave të Labërisë, për të cilin e përgëzoj duke evokuar të kaluarën, në këtë ditë historike për shoqatën. Jetën dhe aktivitetin e “Labërisë”, e ka përcjellë te komuniteti Lab dhe më gjerë, zëdhënësja e saj e fuqishme, gazeta “Labëria”. Nëpërmjet saj, janë evidentuar e pasqyruar veprimtaritë e Shoqatës në qendër dhe në rrethe dhe janë ofruar eksperienca dhe figura që kanë pasur ndikim në jetën e komunitetit lab. Një punë të lavdërueshme kanë bërë kryeredaktorët dhe redaksinë e kësaj gazete në vite e deri më sot, duke filluar nga Pëllumb Tare, Lirim Deda dhe Albert Zholi”.


Vlerësimi

Me rastin e jubileut të 22- vjetorit të shoqatës “Labëria” (theksoi Kryetari Nezha), në gjerdanin e figurave të shquara, të anëtarëve të nderit të Shoqatës “Labëria”, i shtohet edhe një personalitet i nderuar i familjes së madhe Kavajase të Moisive, Dr. Alfred Moisiu, Presidenti që tregoi dinjitet, integritet dhe përgjegjësi kombëtare, me një ndjenjë të theksuar atdhetare. Në këtë jubile, Labëria nderon me titullin e lartë “Mirënjohje të Labërisë”, në vlerësim të artit, kulturës dhe atdhetarisë, këngëtaren e njohur, sarandjoten minoritare, “Mjeshtre e Madhe” Irini Qirjako, që e ka ngritur këngën Labe në panteonin e folklorit më popullor. Me titullin “Mirënjohje e Labërisë”, vlerësojmë një personalitet të artit, “Nderin e Kombit”, “Artistin e Popullit”, “Mjeshtrin e Madh”, tiranasin Reshat Arbana, që ka qenë gjithmonë pranë Labërisë me recitimet e tij mbresëlënëse e të fuqishme, që është vështirë të shlyhen nga kujtesa e shqiptarëve. Perlat e poezisë të vlonjatit Ali Asllanit, në gojën e të madhit Reshat Arbana, na bien si kambana për realitetin e sotëm politik dhe shoqëror. Një tjetër artist i skenës, që ka ndjekur veprimtaritë e Labërisë, jo vetëm në qytete, por edhe në fshatra, duke filluar nga Kuçi, Drashovica e deri në Buzë të Tepelenës, duke recituar poezi nga poetët lab, është artisti i mirënjohur “Mjeshtër i Madh”, gjakovari Mirush Kabashi, që sot Labëria e nderon me titullin e lartë “Mirënjohje e Labërisë”.

Alfred Moisiu

Ndihem sot më i vlerësuar se kurrë. Ndihem sot sikur të jem i lindur në Labëri dhe pse jam lindur në Shkodër dhe me origjinë jam nga Kavaja. E kam ndjekur në vijimësi të gjithë veprimtarinë e kësaj shoqate dhe e them me shumë bindje që është shoqata që ka veprimtarinë më të madhe, është shoqata që ka qëndruar më pranë shqetësimeve të atdheut, është shoqata që më ka thirrur në të gjitha aktivitete e saj. Dekorata e dhënë nga kjo shoqatë, për mua mbetet më e veçantë ëpr shumë arsye, por mbi të gjitha mbetet e veçantë, pasi vjen nga një shoqatë që është atdhetare, patriotike, dhe pa ndikime politike. Unë kam lexuar, kam dëgjuar dhe dëgjoj shumë këngë labe. Ato për mua janë ilaç për shpirtin pasi frymojnë shqip, kanë fjalën e bukur shqipe, mbajnë përbrenda dëshirën për të thënë të vërtetën shqip.


Reshat Arbana, “Nderi i Kombit”

Sot jam shumë i vlerësuar. Ndihem shumë i emocionuar. Unë jam tiranas, jam lerë rritur dhe me origjinë jam nga ky qytet. Por sot ndihem lab. Këtë atmosferë që kam parë sot, se kam ndjerë kurrë në jetën time, as kur kam marrë vlerësime nga shoqata “Tirana”. Sot për mua mbetet një ditë e veçantë, pasi vargjet e poetit tim të zemrës, poetit lab Ali Asllani, i kam recituar brenda dhe jashtë Shqipërisë. Ato poezi më kanë rrëqethur trupin, por mbi të gjitha kanë ngritur në këmbë të gjithë shqiptarët kudo në botë. Ky nder që më është bërë nga shoqata juaj, unë do tua shpërblej me punë, me pjesëmarrjen në të gjitha aktivitetet që do të zhvillojë kjo shoqatë kaq patriotike, kaq e lidhur me zhvillimet e fatit të atdheut.


Mirush Kabashi “Mjeshtër i Madh”

E di si ndihem sot? Një njeri tjetër. Ndoshta jam një aktor që kam marrë pjesë në të gjitha aktivitetet e Shoqatës “Labëria” që nga Kuçi e deri në Drashovicë. Labëria është një krahinë që ka një histori të veçantë, një krahinë që e ka nderuar Shqipërinë. Unë shpesh kam interpretuar poezi që i kushtohen Vlorës dhe të them të drejtën kudo janë mirëpritur. Mes njerëzve të tillë, mes personaliteteve të tillë ndihem krenar dhe shumë i vlerësuar. Çdo dekoratë, çdo lavdërim ka të veçantat e saj, por ky vlerësim i sotëm ka një timbër, ka një tingëllim që unë e veçoj. Do jem përkrah çdo aktiviteti të kësaj shoqate, pasi ajo kudo përçon zërin, ëmbëlsinë dhe ndjeshmërinë e Shqipërisë.


Irini Qirjako “Mjeshtër i Madh”

Faleminderit për këtë vlerësim. Unë jam një minoritare greke e Shqipërisë. Port ë gjithë më thonë nga cili fshat i Labërisë je? Me të drejtë, pasi unë kudo në botë kam kënduar polifoninë labe, kam kënduar labçe. Kudo që kam shkuar, që nga Franca, Gjermania, Italia, Kanadaja, Suedia, Zvicra, kënga labe i ka mahnitur të gjithë. Madje më aknë thënë se ku janë instrumentet. Kjo është magjia e këngës labe, kjo është magjia e polifonisë. Jam dhe ndihem e vlerësuar që kjo shoqatë me kaq aktivitete, më vlerësoi për punën time. Ndoshta vlerësimet nga qeveria janë dhe të njëanshme, por shoqatat sjellin zërin e së vërtetës, zërin e popullit, zërin e së vërtetës. Ju faleminderit dhe që prej sot e ndjej veten pjesë të kësaj shoqate.

[Brari]

Del nji dit (vitet 1950-60) i paharruari Osman Rexha e po i pyt disa miq..
Ore a mthoni ju mu se kush o mo e modhe a Laberia apo Italia..

Italia mer xha Asmon..i thoshin shoket..
Jo mer jahu se po ja fusni kot thosh xha Asmoni..
Po jo mer Xha Asmon mos boj gafa tilla se o turp kush te ngjo.. si mer Laberia mo e madhe se Italia .. e ke pa ne hart a jo.. le qe vetem me popullsi ja kalo 100 her krejt Shqipnis thoshin kta..

po mir mer jahu tha xha Asmoni si shpjegohet qe kur erdh italia gjeje shpi sa te dush mdurrs
tani qe erdh laberia sgje mo shpi..

..

Laberi moj Laberi..
p dhise dolle ti..
po ben ligjin perseri..
si 50 vjet e si nashti..

[G.S.Vangjeli]

Del nji dit (vitet 1950-60) i paharruari Osman Rexha e po i pyt disa miq..
Ore a mthoni ju mu se kush o mo e modhe a Laberia apo Italia..

Italia mer xha Asmon..i thoshin shoket..
Jo mer jahu se po ja fusni kot thosh xha Asmoni..
Po jo mer Xha Asmon mos boj gafa tilla se o turp kush te ngjo.. si mer Laberia mo e madhe se Italia .. e ke pa ne hart a jo.. le qe vetem me popullsi ja kalo 100 her krejt Shqipnis thoshin kta..

po mir mer jahu tha xha Asmoni si shpjegohet qe kur erdh italia gjeje shpi sa te dush mdurrs
tani qe erdh laberia sgje mo shpi..

..

Laberi moj Laberi..
p dhise dolle ti..
po ben ligjin perseri..
si 50 vjet e si nashti..

Si gjithmonë shkruan budallalliqe i nderuar zotëri.... pffff

[Albo]

KRYESIA E SHOQATËS KULTURORE ATDHETARE “LABËRIA”

1. Prof. Dr. Ago Nezha, “Mjeshtër i Madh”, publicist, gazetar dhe shkrimtar,

2. Xhemil Çeli, personalitet i shquar i Labërisë, “Nderi i Qarkut Gjirokastër”.

3. Gafur Duda, mirënjohje e shoqatës “Labëria”, biznesmen, president i universitetit “Marin Barleti.

4. Lavdie Nanaj, “Mirënjohje e shoqatës “Labëria”

5. Petrit Ruka, personalitet i shquar i Labërisë, poet dhe shkrimtar.

6. Sejmen Gjokoli, personalitet i shquar i Labërisë.

7. Albert Zholi, gazetar dhe shkrimtar.

8. Daut Gumeni, personalitet i shquar i Labërisë, poet, publicist dhe shkrimtar.

9. Prof. Dr. Pëllumb Xhufi, personalitet i shquar i Labërisë, historian

10. Prof. Dr. Rami Memushi, personalitet i shquar i Labërisë, gjuhëtar

11. Prof. Dr. Bilal Shkurti, personalitet i shquar i Labërisë, biolog

12. Ahmet Dema, kryetar i shoqatës “Labëria” dega Vlorë

13. Enton Abileka, drejtor në “New 24”

14. Neki Haskoçela, kryetar i shoqatës “Labëria”, dega Orikum.

15. Flora Malaj, mirënjohje e Labërisë, biznesmene

16. Prof. Asoc. Benard Zotaj, kryetar i shoqatës “Labëria” dega Tiranë, “Mirënjohje e shoqatës “Labëria”

17. Agim Rrapi, Kryetar i Entit Kombëtar Rural

18. Ylli Muho, kryetar i shoqatës “Labëria”, dega Gjirokastër

19. Dr. Robert Çelo, sekretar i shoqatës “Labëria”, dega Gjirokastër.

20. Flora Çekani nën/kryetare degës Gjirokastër

21. Lefter Deda, kryetar i degës “Labëria” dega Himarë

22. Prof. Dr. Bardhosh Gaçe, Mjeshtër i Madh, personalitet i shquar i shoqatës “Labëria”, personalitet i shquar i Qarkut Vlorë, poet dhe shkrimtar.

23. Dr. Bujar Leskaj, personalitet i shquar i “Labërisë’.

24. Prof. Dr. Makbule Çeço, jurisprudencë

25. Kastriot Muço, gjuhëtar

26. Bashkim Qeli, Mirënjohje e shoqatës “Labëria”

27. Pasho Zhupa, kryetar i shoqatës “Labëria”, Mirënjohje e Labërisë

28. Engjëll Shameti, veprimtar i dalluar i shoqatës “Labëria”

29. Hasan Seferi, “Mirënjohje e Labërisë”

30. Skënder Kamberi, “Piktor i Popullit”

31. Agim Mero, Kryetar i Forumit për Mbrojtjen e Vlerave Kulturore të Gjirokastrës.

32. Bejkush Birçe, “Mjeshtër Sporti”

33. Muntaz Dhrami, “Skulptor i Popullit”

34. Agim Çiraku, personalitet i shquar i Labërisë, President i gazetës “Telegraf”, biznesmen

35. Dr. Neki Dredha, personalitet i shquar i ‘Labërisë”

36. Prof. Dr. Sherif Lusho, shkencëtar, personalitet i shquar i “Labërisë”

37. Prof. Dr. Natasha Hodo, kryetare e administrimit të UB.

38. Henrieta Shehaj, magjistër në jurisprudencë

39. Mersin Balili, kryetar i shoqatës “Labëria” “Mirënjohje e Labërisë”

40. Myfyt Mema, anëtar i kryesisë, mirënjohje e shoqatës “Labëria”

41. Perlat Muço, veprimtar i shoqatës “Labëria”

42. Hasan Hoxha, sekretar i degës së Tiranës

43. Dr. Nimet Balili, “Mirënjohje e Labërisë”

44. Qemal Danaj, kryetar i shoqatës “Labëria” dega Tepelenë, “Mirënjohje e Labërisë”


45. Aris Mema, kryetar i degës, Sarandë

46. Baftjar Duka, dega Sarandë

47. Axhem Gjoni, veprimtar i shquar i shoqatës kulturore “Labëria”

48. Marsel Lila, sektori i artit

49. Bashkim Asllani, jurist i shoqatës

50. Dilaver Goxhaj oficer në lirim



REZOLUTË E KUVENDIT TË V-të TË SHOQATËS KULTURORE ATDHETARE “LABËRIA”

Kuvendi i V-të i Shoqatës Kulturore Atdhetare Labëria, që zhvilloi punimet në Gjirokastër, më 24-25 maj 2014, pasi dëgjoi raportin mbi veprimtarinë e kryesisë së shoqatës kulturore atdhetare “Labëria”, mbajtur nga kryetari i kësaj shoqate Prof. Dr. Ago Nezha, ku diskutuan gjerësisht përfaqësues të gjitha degëve, për çështjet e shtruara në raport, miratuan raportin dhe zgjodhën organet drejtuese. Si sintezë e punës së kryer, diskutimeve dhe dokumenteve të miratuara, Kuvendi aprovoi këtë rezolucion.

1. Gjatë periudhës katër vjeçare është rritur dhe forcuar vetëfunksionimi i degëve në rrethe, duke zgjeruar dhe shtrirë në shumë nën degë rajonale.

2. Spektri i problematikave që janë trajtuar në qendër dhe në bazë ka qenë shumë i gjerë duke përfshirë tematika me karakter patriotik, kulturor dhe social.

3. Një nga veprimtaritë kryesore ka qenë denoncimi i “Marrëveshjes famëkeqe të shitjes së detit fqinjit tonë Greqisë, ku Shoqata Labëria duke përfshirë edhe rreth 70 shoqata të tjera, përfshirë këtu edhe shoqatën Kosova dhe Çamëria, pasi diskutuam, firmosëm një peticion drejtuar organeve të larta të legjislativit dhe ekzekutivit, si dhe mediave të shkruara dhe elektronike.

4. Qëndrime të forta reaguese ka pasur për problemin e regjistrimit të popullsisë sipas etnisë dhe fesë.

5. Një qëndrim kritik është mbajtur ndaj shkatërrimit të mjedisit në pyllin e sodës në Vlorë, ku Shoqata Labëria organizoi në Tiranë një tubim me praninë e 60 shoqatave me moton: “Vlora në rrezik”

6. Qëndrimet inferiore të qeverisë shqiptare ndaj qeverisë së Greqisë për çështjen e minoriteteve, të dhunimit të varrezave në Korçë dhe Përmet, hapjen e shkollave greke, për mohimin e pronave të çamëve etj, kanë qenë objekt trajtimi në dinamikë nga forumi dhe Kryesia e shoqatës.

7. Situata kritike e rrugës së lumit të Vlorës, ku përfshihen rreth 52 fshatra, ka qenë një prioritet i trajtimit nëpërmjet shtypit të shoqatës të gazetës “Labëria” si dhe i deklaratave drejtuar organeve të larta të shtetit.

8. Veprimtari të shumta u organizuan në kuadër të 100- vjetorit të Pavarësisë, në qendër dhe në bazë me sesione shkencore, takime, ringritje lapidarësh, bustesh, obeliskë, muzesh etj.

9. Shoqata KA “Labëria” përjeton me dhimbje boshatisjen e trevave të Labërisë si rrjedhojë e mungesës së infrastrukturës, si rrugë, uji, telefon, shkolla, qendra shëndetësore, spitale etj.

10. Shoqata KA “Labëria” vëren një dukuri që duhet korrigjuar lidhur me pjesëmarrjen e ulët të brezit të ri dhe të grave. Ky fenomen e atrofizon dhje e plak shoqatën duke ulur interesin e veprimtarisë së saj.

11. Gjallërimi dhe rritja e rolit të shoqatës në të ardhmen kërkon një bashkëveprim të shoqatës Labëria në degë me shoqatat e fshatrave të veçantë.

12. Shoqata KA “Labëria, i kërkon Qeverisë që të drejtoi sytë nga fshatrat e Labërisë që janë lënë në harresë nga qeveritë e mëparshme dhe të vendosi ura komunikimi me zonat urbane duke investuar në sektorët prioritar siç është bujqësia.

13. Shoqata “Labëria” edhe në të ardhmen do udhëhiqet nga idealet kombëtare, patriotike dhe do organizoi veprimtari në kuadrin e 70 -vjetorit të Çlirimit të Atdheut dhe do bëhet promotor për të rinovuar historinë e varrosur në këto 24 vjet duke rehabilituar lapidarët, bustet, muzetë dhe veprat e kultit, ku janë shkatërruar.

[Albo]

Përfundoi me sukses punimet Kuvendi i V i Shoqatës Atdhetare Patriotike “Labëria”

Flamur Bime: Ishte një Kuvend model që do na mungojë, Gjirokastra u ndje e nderuar

Alfred Moisiu: Labëria ka historinë më të lavdishme të trojeve shqiptare


Albert ZHOLI

Dje në një ambient festiv përfunduan punimet e Kuvendit të V të Shoqatës Kulturore, Atdhetare “Labëria”. Gjatë dy ditëve Gjirokastra u kthye në një qytet aktivitetesh të jashtëzakonshme, pasi në të njëjtën kohë u zhvillua Festivali i 5 Folklorik Ndërkombëtar “Argjiro” dhe Kuvendi i V i Shoqatës “Labëria”, ku ra në sy një pjesëmarrje tejet masive e qytetarëve gjirokastrit të të gjitha moshave. Ky Kuvend sipas të gjitha mediave dhe të pranishmëve ishte një Kuvend model, për nga organizimi, numri i aktiviteteve, mënyra e diskutimeve, gjeografi-shtrirja e pjesëmarrësve, numri i madh i personaliteteve, dhe atmosfera e pritjes së popullit Gjirokastrit. E veçantë ishte pjesëmarrja në këtë Kuvend e Akademikut Rexhep Qosja, deputetit të Kuvendit të Kosovës z. V Berat Luzha, e vajzës së tij Labërie Luzha (emri i së cilës u prit me duartrokitje të gjata), e ish -Presidentit Moisiu, por dhe e shumë akademikëve, profesorëve dhe intelektualëve të të gjitha fushave. Dita e parë përpos Raportit të Kryetarit Nezha vazhdoi me një koncert të shkollave të mesme dhe 9-vjeçare të qytetit të Gjirokastrës, i cili gjatë gjithë kohës së zhvillimit u shoqërua me duartrokitje të fuqishme. Në ditën e dytë të punimeve Kuvendi zhvilloi zgjedhjet e reja për një mandat të ri 5-vjeçar. Në fund të zgjedhjeve Kryetar u rizgjodh Prof. Ago Nezha, Sekretar i Përgjithshëm z. Petrit Ruka, ndërsa nënkryetarë z. Gafur Duda, Lavdie Nanaj, Agim Çiraku, Sejmen Gjokoli. Në fund të zgjedhjeve u bë dhe një takim përshëndetës me të gjithë pjesëmarrësit, ku ndër të tjerët ishin Kryetari i Bashkisë së Gjirokastrës z. Flamur Bimo dhe ish-Presidenti Moisiu. Të gjithë të pranishmit i pritën me interes fjalët e tyre, pasi Kryetari Bimo, bëri një pritje dhe organizim të përsosur të Kuvendit, ndërsa ish -Presidenti Moisiu qëndroi aktiv në të dy ditët e zhvillimit të Kuvendit të V të Shoqatës “Labëria”. Në fjalën e tij z. Bimo theksoi se, këto dy ditë, Gjirokastra ka ndjerë një emocion të veçantë. Ishte privilegj që ky Kuvend u zhvillua në qytetin e vëllezërve Topulli, Kadaresë, e shumë intelektualëve të tjerë. Sipas tij, Kuvendi i V i shoqatës “Labëria” ishte një Kuvend model, Gjirokastra u ndje e nderuar. Ndërsa ish- Presidenti Moisiu theksoi se, këto dy ditë ishin si dy orë, për vetë ritmin e punimeve, aktiviteteve dhe angazhimeve. Jam ndjerë tepër i privilegjuar për ftesën respektin dhe mënyrën perfekte të organizmit të Kuvendit, që asnjë shoqatë tjetër nuk mund ta realizojë të tillë. Sipas tij, Labëria ka historinë më të lavdishme të trojeve shqiptare. Gjatë gjithë takimit nuk mungoi kënga e bukur labe, e cila ishte si një fllad i freskët, për t’i dhënë një frymëmarrje të re të gjithë të zgjedhurve në strukturat drejtuese të Shoqatës më aktive për çështjen kombëtare në Shqipëri.

Raporti i kryesisë së shoqatës kulturore atdhetare “Labëria” mbajtur në Gjirokastër më 24-25 maj 2014

Të nderuar delegatë dhe të ftuar

I nderuar Kryetar i Nderit të Shoqatës “Labëria” Prof. Dr. Rexhep Qosja

I nderuar President Moisiu

I nderuar Kryetar i Bashkisë së Gjirokastër, z. Flamur Bimo

Të nderuar Ministra, Deputet, Drejtues të pushtetit vendor,Personalitete të Labërisë, njerëz të artit e të shkencës

Jemi mbledhur sot këtu në zëmër të Labërisë në Gjirokastër, në kryeqendrën e kulturës labe, për të promovuar një ngjarje historike siç është edhe Kuvendi i Pestë i Labërisë, që ka një rëndësi primare, jo vetëm për shoqatën po se po, por për gjithë trevën e Labërisë dhe më gjerë. Më lejoni qysh në fillim që në emër të shoqatës Labëria të falënderoj të zotët e shtëpisë, Kryetarin e Bashkisë z. Flamur Bimo dhe stafin e tij, Kryetarin e Degës së Labërisë Gjirokastër z. Ylli Muho dhe kryesin e saj, për mirëkuptimin, gatishmërinë e shprehur, vlerësimin dhe impenjimin maksimal që treguan për të realizuar një veprimtari dinjitoze siç është Kuvendi i 5-të i Shoqatës kulturore Atdhetare “Labëria”, që do mbetet gjatë në memorien e të pranishmëve, si një eveniment që ngjalli emocione të bukura.

Po të bëjmë shkurtimisht pak histori, rrugëtimi i shoqatës “Labëria”, për të ardhur në Kuvendin e V-të të saj në Gjirokastër, ka qenë i gjatë, por i larmishëm, duke ngjitur pesë shkallë të mundimshme suksesi. Vetë bilanci pesë shifror, flet shumë për një organizëm shoqëror që ka kaluar kufirin e dy dekadave e mbushur me një veprimtari të pasur atdhetare-kulturore, historike, e shkencore, që flasin për një performancë me nivel të lartë organizimi e drejtimi, në qendër dhe në bazë. Shoqata e ka nisur maratonën e saj duke startuar nga Kuvendi i parë që u mbajt në Tiranë më 5 Qershor 1998, duke vazhduar me Kuvendin e 2-të më 19 Maj 2001, në Vlorën e flamurit, duke zbritur buzë Jonit në Himarë, ku zhvilloi punimet Kuvendi i 3-të, më 7 Maj 2005, jo pa qëllim dhe rastësisht për romantizëm bregdetar, por për t’ju kujtuar autorëve dhe aktorëve me mentalitet helen, që donin ta bojkotonin edhe Kuvendin duke vendosur parulla greqisht: Poshtë Labëria, Himara s’është Labëri, etj., e për t’u thënë se dallgët e Jonit mos t’i përplasin në murin e Labërisë, se nuk ja tronditin dot themelet dhe njëkohësisht për t’u freskuar kujtesën banorëve të bregdetit me nostalgjinë, se Himara ka qenë dikur Kryeqendra e Labërisë.

Nisur nga historia e Labërisë u vijua me Kuvendin e 4-rt në Kuç që u mbajt në 21 nëntor 2009, duke lënë detin Jon dhe ngjitur malit jo thjesht për të marrë aromën e flladin e malit e për të pirë ujë në buronjat e Kuçit, por për një fakt kuptimplotë, se aty 90 vjet më parë 28 Nëntor- 4 Dhjetor, me pjesëmarrjen e 300 delegatëve, jo vetëm nga trevat e Labërisë, por nga gjithë Shqipëria natyrore, përfshirë këtu edhe delegatë nga Kosova e Çamëria, zhvilluan Kuvendin e Labërisë për gjashtë ditë rresht, duke u strehuar në krahinën e Kurveleshit, ku trajtuan problemet shqetësuese të kohës, si gjakmarrja, emancipimi i gruas, heqja e fejesave në djep, dhuna e ushtruar mbi gratë, arsimimi dhe zhdukja e analfabetizmit etj., fenomene këto që pjesërisht janë edhe sot prezent në shoqërinë shqiptare. Në këtë Kuvend do të merrte pjesë dhe Noli e Bajram Curri që mbërritën në Vlorë, por nuk u sosën dot në Kuç, pasi nisën trazirat që shkaktoi revolucionit Demokratiko- Borgjez dhe në këto kushte dërguan të deleguar Abdyl Kuçin. Me largpamësinë e kohës, ky Kuvend vitin tjetër do mbahesh në Orosh të Mirditës, për të shëruar këto plagë shoqërore, por u pengua nga situata e rëndë politike që pllakosi. Këto episode e të tjera, tregojnë qartë se Labëria historikisht ka mbajtur mbi supe peshën e ngjarjeve më kruciale të kombit.

Zonja dhe zotërinj

Kuvendi i 5-të, u bë arenë kërkesash konkurruese midis Fierit, Patosit dhe Tepelenës, por u gjykua që i kemi një borxh të munguar Gjirokastrës dhe ja sot jemi këtu në qytetin e patriotëve të shquar Bajo e Çerçiz Topulli, të Bule Naipit e Persefoni Kokëdhimës, të njerëzve të shquar të letrave Eqrem Çabejit dhe Ismail Kadaresë, për të bërë analizën e periudhës midis dy Kuvendeve dhe për të shpalosur së bashku problematikat e shoqatës së “Labërisë” për të ardhmen duke ecur të karikuar për veprimtari të reja në jubileun e 70- vjetorit të Çlirimit të vendit.

I. ROLI I FORUMIT DHE DEGËVE NË MBARËVAJTEN DHE FUNKSIONIMIN E SHOQATËS

Të nderuar pjesëmarrës:

Shoqata Labëria, ka bërë kujdes që të udhëhiqet nga dokumenti i saj kryesor Statuti që është udhërrëfyes në tërë veprimtarinë e saj

Ajo, ka funksionuar si një organ kolegjial vertikalisht nëpërmjet kryesisë së shoqatës dhe horizontalisht sipas degëve, nën degëve dhe seksioneve që janë ngritur në zona dhe fshatra labe. Synimi dhe përpjekja e Kryesisë ka qenë për ti bërë sa më vetëvepruese degët, për të ezauruar ato problematika specifike që ka pasur interes për komunitete të veçanta. Komunikimi i degëve me forumin ka qenë dinamik dhe tepër intensiv jo vetëm me informacion të ndërsjellët, por edhe me pjesëmarrje konkrete me të deleguar në ato veprimtari që kanë qenë përfaqësuese. Forumi është mbledhur rregullisht, duke kapërcyer edhe normat e statutit, për problem që i kanë diktuar situata konkrete. Mbledhjet e Kryesisë janë thirrur një e dy herë në vit, ku pjesëmarrja e rretheve ka qenë e kufizuar, pa përjashtuar ndonjë mungesë edhe nga Tirana. Vërejmë se është rritur spektri i shtrirjes së degëve në njësi më të vogla si në komuna e sektor të ndryshëm. Përvojat janë nga më të ndryshmet brenda natyrës së degëve. Mjafton të prezantojmë disa prej tyre që kanë pasur efikasitet real. PSH. Dega e Vlorës, me kryetar Ahmet Demën duke qenë etnikisht e pastër e banuar nga lebër, ka vendosur lidhje me seksione nëpërmjet komunave, gjë që ka bërë të rritet intensiteti i veprimtarive të saj. Kjo ka rritur interesimin dhe vëmendjen e strukturave rajonale për të qenë në kohezion të plotë me tërë veprimtaritë që realizon dega e qytetit. Një përvojë e veçantë që sjellë kjo degë është kombinimi i veprimtarive me degët e fshatrave, duke inkluduar ato për veprimtaritë kryesore në kuadrin e Labërisë. Dega e Fierit me Kryetar Pasho Zhupën, duke mos qenë krahinë e Labërisë ka një përvojë tjetër që lidhet me zonat dhe rajonet ku ka enklava të komunitetit Lab. Ajo ka ngritur minidegë në Levan, Frakull, Mbrostar, etj.. Dega e Patosit, nën drejtimin e Mersin Balilit ka promovuar vlerat më të spikatura të anëtarësisë sipas krahinave që përfaqësojnë. Këto dy degë kanë një traditë të mirë që çdo vit organizojnë pelegrinazh familjar në zonat e Labërisë nga kanë vendorigjinën me raste ngjarjesh apo ceremoni të komunitetit të zonës. Një veprim i tillë ju ngjall dashurinë për të parët e tyre dhe brezit të ri që kanë lindur në Myzeqe. Dega e Fierit dhe Patosit janë të vetmet degë që sigurojnë të ardhura edhe nga kuatitacionet dhe derdhin rregullisht lekët nga shitja e gazetës çdo muaj, shembull që duhet përgjithësuar. Dega e Sarandës e drejtuar nga Aris Mëma, meqenëse qyteti ka prurje nga trevat e Labërisë jugore duke filluar nga Vlora, Tepelena dhe Gjirokastra, mbi bazën e kësaj veçorie ka bërë një organizim origjinal duke krijuar seksione mbi bazë rrethesh që kanë strukturat e tyre drejtues dhe përfaqësimin në shkallë rrethi. Ndërsa Dega e Gjirokastrës, e drejtuar për disa vjet nga Skënder Kokurti dhe aktualisht nga Ylli Muho, ka një lëvizje mjaft interesante, që çdo familje të ketë një anëtar në shoqatën Labëria dhe ka nisur shtrirjen në të gjitha komunat e rrethit. Kjo degë ka dhënë shkëndijat e para për kremtimin e ngjarjeve në kuadrin e 70 -vjetorit të Çlirimit, duke organizuar 100- vjetorin e luftës së Cepos, Hormovës dhe Skerficës, veprimtari të ditëve të fundit që i kemi të freskëta në kujtesën tonë. Degët kanë pasur individualitetin e tyre me një aktivitet multikolor, përfshirë këtu edhe Degën e Tepelenës me Kryetar Qemal Danaj, të Orikumit, me kryetar Neki Haskoçelën dhe të Himarës me Kryetar Lefter Dedën. Ndërsa në Degën e Tiranës me kryetar Bashkim Qelin, dallohen nën degët “Kombinat” dhe “Rruga e Elbasanit”, ku janë përfshirë me pjesëmarrjen e tyre në veprimtaritë që ka organizuar Forumi qendror i shoqatës. këto risi që janë shfaqur me individualitetin e vetë, kanë bërë që të kemi një ansambël degësh aktive dhe dinamike, me një format të ri që ndryshe nga më parë, kanë rritur shkallën e shoqërizimit jashtë përkatësive politike. Me përpjekjen dhe kontributin e kryetarëve të degëve Sarandë dhe Patos, është arritur që të sigurohet dhe një ambient zyre e mobiluar dhe dekoruar bukur, ku ndikon për të rritur shkallën e komunikimit midis anëtarësisë dhe drejtuesve të shoqatës. Këtë mangësi ne e kemi pengesë në forumin qendror në Tiranë, edhe pse aty janë të përqendruar potencialet më të mëdha intelektuale, politike dhe bizneset më të fuqishme, por mungon totalisht vëmendja dhe interesimi i tyre, për këtë aset të vyer të Labërisë, siç është shoqata.

Analizat zgjedhore që u realizuan në të gjitha degët, evidentuan dukshëm arritjet por edhe të metat që shfaqen në veprimtarinë e tyre. Një dukuri që duhet të korrigjohet se ka të bëjë me vazhdimësinë e shoqatës, është pjesëmarrja e ulët e të rinjve dhe grave në jetën e shoqatës. Kjo situatë kritike nuk korrigjohet me deklarime e konstatime, por me shembullin personal të forumeve të shoqatës duke ofruar në veprimtaritë që organizojnë degët, fëmijët dhe gratë e tyre. Vërehet një fenomen tek të rinjtë kohët e fundit që ndryshe nga më parë tani kanë filluar ti drejtohen fesë, por kanë reagim të ngadaltë për në Shoqatë. Në rast se Shoqata nuk do kombinojë në mënyrë harmonike brezat, nuk do jetë e largët dita që Shoqata do shuhet siç ka ndodhur me shumë Shoqata në rrethe të ndryshme të vendit. Kjo nuk është përgjegjësi thjesht e forumeve, por e gjithë anëtarëve të shoqatës. Në Labëri ndodh një dukuri disi e veçantë që anëtarët e shoqatës vijnë në mbledhje të mbushur me kritika e vërejtje si t’i kenë të zgjedhurit raja të tyre. Filozofia që duhet të mbisundojë çdo anëtar duhet të jetë që kur të vijë në mbledhjen e shoqatës të mos thotë çfarë ke bërë ti, por çfarë kam bërë unë për mbarëvajtjen e punëve në shoqatë. Në shoqatë të vijmë për të dhënë llogari, e jo për të kërkuar llogari, vetëm atëherë do ta quajmë komunitetin lab të emancipuar në frymën shoqërore... Fryma e kontributeve pa diktat, vërehet te disa anëtar Kryesie si: Profesor Pëllumb Xhufi, Pajtim Bello, Bardhosh Gaçe etj.. Për forcimin dhe mirëfunksionimin e shoqatës në zbatim me korrektesë të statutit, një rol të veçantë ka luajtur Sekretari i Përgjithshëm zoti Xhemil Çeli me korrektesën dhe prudencën e tij intelektuale. Aktivizimi i kryesisë dhe nënkryetarëve nëpër rrethe si i pa përtuari dhe i pa kursyeri fizikisht e materialisht Gafurr Duda, zonja Lavdie Gjika, Kastriot Zoto, Sejmen Gjokoli dhe Sekretari Organizativ Petrit Ruka, kanë pasur ndikim të dukshëm në forcimin organizativ të degëve në rrethe. Fushata zgjedhore e degëve që i parapriu kuvendit të V-të të saj nëpërmjet analizave, debatit dhe reflektimit për një ecuri më të mirë, tregoi për rritjen e saj jo vetëm në aspektin sasior, duke u shtrirë në shumë fshatra e komuna të trevës së Labërisë, por edhe për një rritje cilësore të nivelit të veprimtarive dhe për një tematikë të larmishme dhe gjithë përfshirëse. Shoqata “Labëria”, tashmë është bërë një zë i fuqishëm për probleme madhore të vendit që gumëzhin si koshere blete nga veprimtaritë në qendër e në rrethe dhe që shumë intelektualë të shquar jo Labë si: Profesor Servet Pëllumbi, ish-Presidenti Moisiu, ish-Presidenti Meidani, e shumë të tjerë kanë pohuar se, “ju e keni kthyer shoqatën në një institucion që po konkurron dhe institucionet shtetërore dhe me kënaqësi ndjekin aktivitetet e saj. Kjo situatë e re, ka krijuar një imazh pozitiv për rolin e shoqatës dhe është një garanci e plotë për përsosjen e veprimtarisë së saj në të ardhmen”.

[Albo]

Kuvendi i V i shoqatës “Labëria”, një Kuvend i një rëndësie të veçantë


Për vetë vendin e zgjedhur për të zhvilluar këtë Kuvend, për vetë përgatitjen disa mujore, për vetë pjesëmarrësit dhe angazhimet nëpër trevat e Labërisë, për vetë detyrat që do të caktojë ky Kuvend, është quajtur Kuvend i një rëndësie të veçantë


Ago Nezha (Kryetar i Shoqatës)

Shoqata Kulturore Atdhetare “Labëria” është një organizëm shoqëror që ka mundur të bashkojë labët jo vetëm në trevën e Labërisë, por kudo ku jetojnë e punojnë ata, në mbarë vendin dhe jashtë tij në vendet fqinjë si në Greqi e Itali. Ajo ka krijuar dhe afirmuar në këto 23 vjet fizionominë e saj, me karakteristikat më të shprehura të trevës së Labërisë duke pasur identitetin e vet, që i referohen shumë subjekte të tjera shoqërore.


Albert ZHOLI

Patjetër që Gjirokastra ndihet e privilegjuar në këtë Kuvend të V të shoqatës “Labëria”. Ndihet e privilegjuar, pasi jehona e këtij Kuvendi ka marrë dhenë dhe është bërë prezente tek të gjitha mediat shqiptare, ku paraprijëse e propagandës ka qenë gazeta e mirënjohur “Telegraf”. Evente të tilla janë të rralla ashtu si vetë historia e kësaj treve, ashtu si vetë bëmat, luftërat dhe përpjekjet për armimin e të gjithë banorëve të saj. Ky Kuvend do të jetë zemra e këngës, pena e fjalës së bukur atdhetare, ëndrra e çdo labi për ta parë Shoqatën, në vendin që i ka caktuar koha dhe historia.


Birçe Hasko (Mjeshtër i Madh)

Labëria me derte vjen në këtë Kuvend si zonjë. Gjirokastrës i ka hije ky Kuvend, pasi kjo shoqatë vjen e nderuar përpara shoqërisë shqiptare, si më patriotja, më luftarakja, më konkretja në aktivistet e saj me karakter kombëtar. Ky Kuvend do të hyjë në Historinë e Shoqatës si një Kuvend mirësie, largpamësie, solidariteti me vlera të jashtëzakonshme patriotike.


Agim Çiraku

Aktivitetet e kohëve të fundit të shoqatës “Labëria” mbeten aktivitete të tilla që kujtesa s’mund t’i anashkalojë. Janë aktivitete me përmasa kombëtare që vetëm një shoqatë e tillë di t’i organizojë. Ky Kuvend përbën një event tjetër të kësaj shoqate, për vetë programin, organizimin, publicitetin, mobilizimin, kohështrirjen, të ftuarit special. Në një Kuvend të tillë në një vend të tillë, patjetër që detyrat do jenë më të mëdha, por dhe emocioni është specifik, ku të bën të ndihesh krenar për trevën nga ke origjinën.


Bujar Leskaj

Këto ditë në Gjirokastër do ndihem si në vendin e shenjtë. E them si në vendin e shenjtë pasi Kuvendet e labëve të tillë janë, të shenjtë. Në historinë e kalasë së Argjirosë do të hyjë dhe një ditë tjetër dhe një histori tjetër, historia e një Kuvendi, të një krahine të shquar, që i ka dhënë ndriçim Shqipërisë në periudhat më të errëta të saj.


- Akademiku Rexhep Qosja

“Labëria e ka lindur dhe rilindur Shqipërinë!


Dritëro Agolli

Po të mos kisha studiuar në Labëri, nuk do isha ky shkrimtar e poet që jam sot, se atje jam frymëzuar me fermentin Lab. Kur është sëmur liria, kur e ka zënë gripi atë, i pari që e ndien këtë grip, apo këtë sëmundje është “Labëria”, është trupi i Labërisë dhe jo vetëm e ndien, por ajo merr masa edhe për ta shëruar.


Sejmen Gjokoli

Gjirokastra ka hap gjinë,

Në kuvend mbledh Labërinë,

Gjirokastër si kështjellë,

Labërninë këtu ka mbledh

Gjirokastra mikpritëse, e pushkës, e këngës, e diturisë por edhe e Festivaleve ka mbledhë këtë radhë Kuvendin e V të Labërisë. I takonte ky nder Gjirokastrës, pasi njëkohësisht këto ditë aty zhvillohet dhe Festivali Folklorik Internacional “Argjiro”. Ky Kuvend për shumë arsye do jetë një kthesë e madhe në jetën e shoqatës Kulturore Patriotike Labëria”.


Xhemil Çeli

Zgjerimi organizativ i shoqatës, mbështetur në statut e program, është jo si qëllim në vet vete, por si një parakusht që shoqata të realizoj misionin që ka marrë mbi vete për ruajtjen e transmetimin e vlerave më të mira kulturore e atdhetare të trevës së Labërisë dhe të vet labëve. Edhe ky Kuvend këtë mision do të ketë.


Mikom Zeqo

Ky Kuvend është një manifestim patriotik që tejkalon konceptin gjeografik të kësaj treve për vetë mënyrën e organizimit të saj. Ajo ka shkëlqyer në aktivitete me karakter kombëtar, me të cilat ka qenë si një ferment gjalldhënës për të stimuluar dinjitetin e shqiptarëve, për të mbrojtur vlerat historike të lirisë dhe karakterit të shqiptarit. Kjo shoqatë është shquar në bindjen e thellë të unitetit dhe të individualitetit të kombit tonë, duke bërë veprimtari dhe duke afruar personalitete të mëdha të mbarë kombit Kosovë, Maqedoni, Mali i Zi duke performuar kështu një figurë të lartë qytetarie.


Gafur Dudaj

Kuvendi i Gjirokastrës ka një shkëlqim ndryshe, ashtu siç është vet ky qytet me histori dhe krenar. Pjesëmarrja në këtë Kuvend është kaq e veçantë dhe domethënës sa dhe vet rëndësia e këtij Kuvendi.

[Albo]

INTERVISTA/ Flet Prof. Dr. Ago Nezha, “Mjeshtër i Madh” Kryetar i Shoqatës Kulturore Atdhetare “Labëria”

-23 vjet më parë, më 12 dhjetor të vitit 1991, lindi shoqata “Labëria”

-Evidentimi, ruajtja, përgjithësimi e transmetimi i vlerave më të spikatura kulturore e atdhetare, morale e shpirtërore

-Në Himarë ishin vendosur parulla greqisht “Poshtë Labëria”, “Himara nuk është Labëri”

- Më 5 Qershor të vitit 1998, në kuadrin e përvjetorit të Luftës së Vlorës, u mbajt në Tiranë Kuvendi i Parë Themelues i shoqatës “Labëria”

- Shoqata “Labëria, që ka sensibilizuar mbarë opinionin shoqëror, për fenomenet që janë shfaqur në shkatërrimin e vlerave kombëtare

(Labëria, nga njëri kuvend në tjetrin)


Albert ZHOLI


ARSIMI DHE KUALIFIKIMI SHKENCOR

1966-1971, Instituti lartë Bujqësor, Fakulteti “Agronomi” sot (Universiteti Bujqësor)

Diplomë Nr. D-2066, datë 23.02.1971

1988-1990, Universiteti Bujqësor, Fakulteti i Ekonomisë Agrare, dega Plan ( pa shkëputje nga puna ) Diplomuar: “Ekonomist Plani “ Nr. 118,dt. 22.06.1990

1973-1976, Diplomohet në degën e “Filozofisë,” me Nr. 1014, datë 15.07.1976

1996-Kam marrë gradën:“Doktor i Shkencave” Ekonomike. Nr. 162, datë 12.01.1996

2001-Kam marrë Titullin: “Profesor i Asociuar” me Nr. 59, datë 07.09.2001

2009-U miratua Titulli: “Profesor /Dr.”me vendim Nr. 159, datë 20.03.2009



VI. LIBRA ARTISTIK

1. POEZI, 4 (katër ) VËLLIME
2. PROZË 7 (SHTATË ) VËLLIME
3. PUBLICISTIKË 4 (KATËR ) VËLLIME




VLERËSIME DHE TITUJ NDERI

1. Urdhri i Presidentit të Republikës “Mjeshtër i madh”
“për veprimtari të pasur si krijues dhe botues dhe për kontribut të çmuar si publicist e veprimtar shoqëror.”

2. Titulli: “Personalitet i shquar i qarkut të Vlorës”
3. Titulli: “Personalitet i shquar i Labërisë”
4. Medalje “Për shërbime të shquara shtetërore dhe shoqërore” dekret nr. 6085, datë 28.12.1979.
5. Medalje e “punës” dekret nr. 4446, datë 10.10.1968


Përse Shoqata “Labëria” do mblidhet në Kuvend në muajin maj në Gjirokastër, ka diçka të veçantë ky muaj?

Po të bëjmë shkurtimisht pak histori, rrugëtimi i shoqatës “Labëria”, për të ardhur në Kuvendin e V-të të saj në Gjirokastër, ka qenë i gjatë por i larmishëm, duke ngjitur pesë shkallë të mundimshme suksesi. Vetë bilanci pesëshifror, flet shumë për një organizëm shoqëror që ka kaluar kufirin e dy dekadave e mbushur me një veprimtari të pasur atdhetare-kulturore, historike e shkencore që flasin për një performancë me nivel të lartë organizimi e drejtimi në qendër e në bazë. Shoqata e ka nisur maratonën e saj duke startuar nga Kuvendi i Parë që u mbajt në Tiranë më 5 Qershor të vitit 1998, duke vazhduar me Kuvendin e Dytë më 21 Maj 2001 në Vlorën e Flamurit, duke zbritur buzë Jonit në Himarë, ku zhvilloi punimet Kuvendi i Tretë më 7 maj 2005, jo pa qëllim dhe për romantizëm bregdetar, por për t’u kujtuar autorëve dhe aktorëve me mentalitet Helen, që donin ta bojkotonin Kuvendin, duke vendosur parulla greqisht poshtë Labëria, Himara nuk është Labëri, etj., e për t’u thënë se dallgët e Jonit mos t’i përplasin në murin e Labërisë, se nuk ja tronditin dot themelet dhe njëkohësisht për t’u freskuar kujtesën banorëve të bregdetit me nostalgjinë, se Himara ka qenë kryeqendra e Labërisë. Nisur nga historia e Labërisë, u vijua me Kuvendin e Katërt që u mbajt në Kuç të Vlorës më 21 nëntor të 2009, duke lënë detin Jon dhe ngjitur malit, jo thjesht për të marrë aromën dhe flladin e malit e për të pirë ujë në buronjat e Kuçit, por për një fakt kuptimplotë, se aty 90 vjet më parë më 28 Nëntor-4 Dhjetor, me pjesëmarrjen e 300 delegatëve, jo vetëm nga trevat e Labërisë, por nga e gjithë Shqipëria, përfshirë këtu edhe delegatë nga Kosova e Çamëria, zhvilluan Kuvendin e Labërisë për gjashtë ditë rresht, duke u strehuar në krahinën e Kurveleshit, ku trajtuan problemet shqetësuese të kohës si gjakmarrja, emancipimi i gruas, heqja e fejesave në djep, ngarkimi i grave në shpinë, dhuna e ushtruar mbi gratë, arsimimi, zhdukja e analfabetizmit, etj. Kuvendi i Pestë, u bë arenë kërkesash konkurruese midis Fierit, Patosit dhe Tepelenës që e pretendonin, por u gjykua që i kemi një borxh të munguar Gjirokastrës që po ja kthejmë në 24-25 maj. Gjirokastra është kryeqendra kulturore e Labërisë që meriton të vlerësohet dhe nderohet me evenimente të rëndësishme nga jeta dhe veprimtaria e Shoqatës Labëria. Përsa i përket zgjedhjes së muajit Maj, është parë nga kryesia si një muaj që ka aromën e pranverës dhe i jep mundësi të këndshme manifestimeve të përmasave kombëtare.

Cila ishte periudha që u krijua kjo shoqatë dhe a kishte veçori historike?

Në kryeqendrën e vendit, aty ku rreh zemra e Shqipërisë sonë, në Tiranë, 23 vjet më parë, më 12 Dhjetor të vitit 1991, lindi Shoqata “Labëria”. Nismëtar për themelimin e saj ishin një grup intelektualësh lab të lindur apo me origjinë nga krahina e Labërisë sonë të shtrenjtë. Të prirur nga klima e nxehtë politike me lindjen e pluralizmit, ku partitë ishin kthyer në një kopsht me gjemba që shponin dhe helmonin njëra tjetrën me vrerin e akumuluar të kohës, për të amortizuar këtë situatë të tensionuar shoqërore, në kopshtin e dashurisë njerëzore, mbollën dashurinë e kulluar labe. Ajo, e nisi jetën e saj 23 vjet më parë si një kopsht me lule shumëngjyrëshe, për ti bashkuar njerëzit pa dallime politike, në shtratin e saj atdhetar. Por, si shumë shoqata të tjera, edhe Shoqata “Labëria”, nuk i shpëtoi dot hera-herës politizimit dhe atrofizimit të saj. U desh kohë e përvojë dhe një ndërhyrje energjike, që larg frymës politike, dhe me pjesëmarrjen më të gjerë të disa intelektualëve me personalitet dhe integritet që të forcohej e ringrihesh përsëri shoqata “Labëria”, në misionin e saj historik. Ajo, nisi jetën institucionale, duke krijuar degë në të gjitha trevat e Labërisë, Vlorë, Sarandë, Gjirokastër, Tepelenë, Memaliaj, Himarë, Orikum, si dhe në ato qytete që kishte komunitet Lab të shprehur, si në Tiranë, Durrës, Fier e Patos. Më 5 Qershor të vitit 1998, në respekt të simboleve, në kuadrin e përvjetorit të Luftës së Vlorës, ku treva e Labërisë ishte protagonistja kryesore e kësaj ngjarje madhore për kombin, u mbajt në Tiranë Kuvendi i Parë Themelues i shoqatës “Labëria”. Ky Kuvend, ishte guri i themelit që përcaktoi filozofinë e gjithëpërfshirjes, pa dallime partiake, apo shoqërore. Kuvendi zgjodhi dhe organet drejtuese të shoqatës me Kryetar shkrimtarin e njohur Halil Qëndro. Nisur nga misioni i shoqatës dhe tradita e të parëve të Labërisë për bashkimin e trojeve Shqiptare, Kosovë e Çamëri, në këtë Kuvend, u zgjodh dhe Kryetari i Nderit, Akademiku Rexhep Qosja, një personalitet i shquar i çështjes sonë kombëtare.

Cilat janë të veçantat e Shoqatës Kulturore Atdhetare “Labëria”?

Shoqata Kulturore Atdhetare “Labëria” është një organizëm shoqëror që ka mundur të bashkojë labërit jo vetëm në trevën e Labërisë, por kudo ku jetojnë e punojnë ata, në mbarë vendin dhe jashtë tij në vendet fqinjë si në Greqi e Itali. Ajo ka krijuar dhe afirmuar në këto 23 vjet fizionominë e saj, me karakteristikat më të shprehura të trevës së Labërisë duke pasur identitetin e vet, që i referohen shumë subjekte të tjera shoqërore. Që nga krijimi i saj e deri më sot ka treguar sensibilitete të dukshme për ato fenomene që kanë shqetësuar shoqërinë Shqiptare, sa që shumë personalitete të vendit e kanë vlerësuar si një institucion me atribute të veçanta. E veçanta e saj është se ka ruajtur vazhdimësinë dhe është rritur nga njëri vit në tjetrin me kontributet e intelektualëve më të zëshëm të Labërisë. Forumet e saj, nga qendra në degët në rrethe kanë një harmoni veprimi që funksionojnë si një fizarmonikë që nxjerrin melodinë epiko-lirike Labe.

1. Cilat janë disa nga aktivitetet më domethënëse patriotike të shoqatës?

Shoqata “Labëria” është rritur nga njëri kuvend në tjetrin, jo thjeshtë në aspektin sasior, por përmes veprimtarive të saja të shumta e mbresëlënëse, për çështje madhore të kombit. Mjafton të sjellim në kujtesën e secilit lexues disa nga më përfaqësueset, që kanë pasur ndikim mbarë kombëtar. Në vazhdimësi, nga njëri kuvend në tjetrin, ka qenë Shoqata “Labëria, që ka sensibilizuar mbarë opinionin shoqëror, për fenomenet që janë shfaqur në shkatërrimin e vlerave kombëtare. Ishte ajo iniciatorja, që në një situatë tepër kritike për fatet e vendit, ku bëheshin pazare të pista me kufijtë detar, ajo mblodhi rreth 70 shoqata mbarëkombëtare, ku denoncoi “Marrëveshjen famëkeqe të shitjes së detit fqinjit tonë Greqisë dhe vuri para përgjegjësisë, qeverinë Berisha dhe politikën në tërësi, duke sensibilizuar opinionin shoqëror nëpërmjet medias së shkruar dhe asaj elektronike. Të njëjtin qëndrim aktiv, ka mbajtur edhe për vetëdeklarimin e popullsisë, sipas etnisë dhe fesë, apo për problemin e Varrezave greke në Përmet dhe Boboshticë të Korçës, për çështjen e pretendimeve të Vorio- Epirit, në Himarë, për shkollat publike greke në trevat jugore, për shkatërrimin e mjedisit turistik në Vlorë, ku organizuam një tubim me pjesëmarrjen e mbi 60 shoqatave me moton “Vlora në rrezik”, e shumë veprimtari të tjera me karakter kombëtar. Nuk është vendi ta rëndoj kujtesën e lexuesit me shumë ngjarje të tilla, ndaj përmenda vetëm disa prej tyre si më përfaqësueset. Ajo që është më e rëndësishmja në periudhën 23-vjeçare që kur ka lindur Shoqata Labëria, e deri në Kuvendin e Pestë të saj që do mbahet këtë vit në Gjirokastër, ka të bëjë me gjallërimin dhe vetëfunksionimin e degëve në rrethe, si gjenerator të organizimit dhe zhvillimit të shumë aktiviteteve me peshë kombëtare. Po të bëjmë bilancin e veprimtarive kombëtare dhe degëve në rrethe, ka shumë për të thënë, por do evidentoja aktivitetet që kulmojnë me rastin e 100- vjetorit të Pavarësisë. Ato, startuan me një sesion shkencor që mbajti Labëria në Tiranë” me siglën kontributi i Labërisë në 100- vjetorin e Pavarësisë dhe u shoqëruan me aktivitete të dendura e cilësore në të gjitha degët, ku Vlora e shtriu veprimtarinë e saj edhe në fshatra, me sesione, ndërtime muzesh e lapidarësh. Më tej në Sarandë bëri sesion për betejën e Lëkurësit, në Patos, për Mustafa Matohitin, në Fier e Tepelenë për figura të shquara të Labërisë, etj.. Në rast se mund ta quajmë vlerë lindjen dhe krijimin e shoqatës, unë do të vlerësoja dhe falënderoja të gjithë ata kryetarë dhe veprimtarë të degëve në rrethe në vite, që e kanë mbajtur gjallë frymën e shoqatës dhe kanë rritur veprimtarinë e saj nga viti në vit. Evidentimi, ruajtja, përgjithësimi e transmetimi i vlerave më të spikatura kulturore e atdhetare, morale e shpirtërore, të trevës sonë te brezat ekzistues e te ata që do vijnë, ka përbërë e përbën një nga angazhimet tona kryesore. Vlera të tilla morale, me përmbajtje parimore-juridike, të mbrojtjes së nderit, burrërisë, fisnikërisë, besës, mikpritjes, bujarisë, parimet e barazisë të kujtdo para zakoneve e normave që rregullonin marrëdhëniet shoqërore, apo edhe mbrojtja e dinjitetit, lirisë e mëvetësisë, etj, të cilat në tërësinë e tyre kanë formuar kodin etikë të etnosit lab, kanë bërë , sikurse thekson shkrimtarja Edit Durham, që: “Perandoritë e tjera erdhën e ikën, por ato kaluan mbi shpinën e shqiptarit, si uji mbi shpinën e rosës dhe populli shqiptar ruajti zakonet dhe identitetin e tij”. Emri i Labërisë i ka trembur pushtuesit dhe fqinjët tanë shovinist. Shoqata “Labëria qysh nga krijimi i saj, një aspekt të veprimtarisë së vetë, ka pasur edhe botimin dhe promovimin e krijimtarisë të autorëve lab të cilët kanë qenë të shumtë. Mes tyre unë do veçoja Kanunin e Labërisë të autorit Prof. Dr. Ismet Elezit, që është edhe pasaporta e zakoneve dhe traditave të Labërisë, që bëri xhiron e promovimit në të gjitha rrethet e jugut ku ka komunitet lab, duke filluar nga Tepelena, Gjirokastra, Saranda, Himara, Vlora dhe duke e mbyllur maratonën në Tiranë. Jetën dhe aktivitetin e “Labërisë”, e ka përcjellë te komuniteti Lab dhe më gjerë, zëdhënësja e saj e fuqishme, gazeta “Labëria”. Nëpërmjet saj, janë evidentuar e pasqyruar veprimtaritë e Shoqatës në qendër dhe në rrethe dhe janë ofruar eksperienca dhe figura që kanë pasur ndikim në jetën e komunitetit lab. Një rol promovues të vlerave të Labërisë ka pasur gazeta Labëria, nën drejtimin e kryeredaktorëve, duke filluar nga Pëllumb Tare, Lirim Deda dhe Albert Zholi.

Nesër do të lexoni;

- Labëria ka qenë pikë referimi në të gjitha kohërat për heroizmin, patriotizmin, trimërinë, bujarinë

-Shkrimtari i shquar Dritëro Agolli, ka thënë se po të mos kisha studiuar në Labëri, nuk do isha ky shkrimtar

- Në majat e letërsisë, kemi shkrimtarin Ismail Kadarenë, në poezi Ali Asllanin, në artin skenik, të pa përsëritshmin, Nderin e Kombit, Kadri Roshin

- Noli i madh, që shkruante se: “Kur lëngon Shqipëria, zgjohet Labëria” dhe le të kujtojmë amanetin e tij se “ Kur të vdes të më përcillni me këngë Labe, por me këngë labe safi”.


2. Ku e ka gjetur mbështetje e saj kjo shoqatë për të realizuar veprimtarinë e saj të suksesshme?

Mbarëvajtja, forcimi dhe rritja e Shoqatës “Labëria”, është e lidhur ngushtë edhe me kontributin e pa kursyer financiar të nën/kryetarëve në vite, duke filluar nga i ndieri Enver Guga dhe duke u pasuar nga Gafur Duda, Kastriot Zoto e Fatmir Toçi, që nuk kanë ndier “lodhje” duke përballuar me sponsorizimet e tyre në vite, veprimtaritë që kanë një kosto financiare. Një akt për tu përshëndetur është edhe afrimi i kontribuuesve më të rinj, si Dr. Bujar Leskaj “Personalitet i Shquar i Labërisë” dhe Agim Rrapaj dhe kohët e fundit “Personaliteti i Shquar i Labërisë Agim Çiraku që kanë ofruar mundësinë për zhvillimin e disa veprimtarive ceremoniale. Uroj që ky sfond dhe ky gjest, të jetë një reflektim i thellë edhe i atyre biznesmenëve lab, që u ka zënë frymën pasuria, por ose aspak u intereson Labëria që shpirtin e saj patriotik e transmeton përmes këtij organizimi, shoqatës sonë “Labëria”

3. Cilat janë figurat kryesore që ka vlerësuar kjo shoqatë dhe a vazhdojnë me kontributet e tyre?

Labëria, ka ditur të nderojë dhe vlerësoj jo vetëm bijtë e saj që e kanë për detyrë t’i kontribuojnë trevës së vetë, por edhe ata intelektualë jo lab, të cilët i kanë qëndruar pranë Labërisë dhe i kanë kontribuar çështjes kombëtare. Krahas mbështetjes, që i kemi dhënë çështjes Shqiptare në trevat e Kosovës, Çamërisë, Maqedonisë, e Malit të Zi, në këto 23 vjet të jetës së shoqatës, jemi munduar ta shtrijmë më tej, duke dhënë tituj nderi, për figura të shquara, me kontribute të mëdha mbarëkombëtare, siç është Kryetari i Nderit, Profesor Rexhep Qosja dhe Isa Buletini nga Kosova. Në këtë rrjedhë, janë vlerësuar personalitete të fushave të ndryshme, si Presidentët Rexhep Mejdani dhe Alfred Moisiu që janë anëtar Nderi të Shoqatës “Labëria” si dhe shkrimtari i shquar Dritëro Agolli. Por anëtar Nderi, kemi pasur edhe dy figura të artit dhe muzikës që nuk jetojnë më, si Ramadan Sokolin dhe Tish Dainë si dhe këngëtaren Irini Qirjako që e ka ngritur këngën labe në panteonin e folklorit më popullor, artistin Reshat Arbana “Nderi i Kombit” si dhe Mirush Kabashi “Mjeshtër i Madh”, etj. Të më falin, që në këtë retrospektivë të punës dhe veprimtarisë së Shoqatës Labëria, unë nuk po përmend ato personalitete që janë bijë apo bija të Labërisë, sepse janë të shumtë dhe kontributin e tyre e quaj një detyrim legjitim. Nga ky prezantim i shkurtër që bëra më lartë, del që kemi një larmi figurash të shquara të politikës, të artit, letërsisë dhe shkencës nga gjithë krahinat e Shqipërisë. ( se në opinion e gjerë shoqëror të trevave të ndryshme të vendit, Labët i identifikojnë me pushkën, trimërinë, heroizmin dhe mirë bëjnë, por harrojnë që janë edhe të penës e të artit). Në majat e letërsisë, kemi shkrimtarin Ismail Kadarenë, në poezi Ali Asllanin, në artin skenik, të pa përsëritshmin, Nderin e Kombit, Kadri Roshin, mjeshtrat e mëdhenj Robert Ndrenikën, Timo Flokon, Birçe Haskon, Bujar Asqeriun, etj. Në kinematografi, kineastin Dhimitër Anagnosti, në muzikë Feim Ibrahimin, Limoz Dizdarin, Shpëtim Kushtën, Kujtim Laron, etj. Në skulpturë Muntaz Dhramin, Skulptor i Popullit dhe në pikturë, Piktorët e Popullit Skënder Kamberin dhe Nestor Jonuzin, etj. Ne jemi treguar të vëmendshëm, që të nderojmë ato figura që kanë merita dhe i qëndrojnë pranë “Labërisë”. Në jetën dhe veprimtarinë e një krijese, 23 vjet jetë, nuk janë shumë, por as pak kur kemi parasysh kohëlindjen e pluralizmit demokratik në Shqipëri. Shoqata “ Labëria “ në rrugën e sajë 23 vjeçare, ka kaluar nëpërmjet baticave dhe zbaticave, për tu ngritur, lartësuar e konsoliduar si një organizëm shoqëror.Kontribuesit dhe gjithë ata lebër, që nuk kanë kursyer investimin e tyre moral e shoqëror për të vendosur nga një gurë në këtë kështjellë të Atdhetarisë, Patriotizmës, Trimërisë, Besnikërisë, Bujarisë dhe Mençurisë popullore, kanë me se krenohen. Janë emrat e tyre, që shndrisin si gurë diamanti në këtë kështjellë të Atdhetarizmës, që është ngritur në këmbë me gurët e gdhendur, që kanë vendosur në vite ata njerëz fisnik, që Labërinë e kanë të lidhur me jetën dhe shtëpinë e tyre. Në drejtim të Shoqatës Labëria, kanë lëvizur shumë drejtues si meteor, që i kanë dhënë jetë e prosperitet shoqëror. Shoqata kulturore Atdhetare “Labëria, qysh nga krijimi i saj, ka pasur në drejtim personalitete të shquara që kanë kontribuar me përkushtim për rritjen dhe shëndoshjen e veprimtarisë kulturore, atdhetare të trevës së Labërisë. Do përmendja së pari ata drejtues të forumit që janë ndarë nga jeta, si një homazh për kontributin e tyre të çmuar që ka ngjizur si vlerë e pa shlyeshme në trupin e Shoqatës Labëria. Po radhis Kryetarin e parë të Shoqatës Labëria Halil Qëndro, nën/kryetarët që emri i tyre nuk vdes kurrë në Labëri, si Enver Guga, Maliq Lila, Dasho Matodasho, etj. Por një ndihmesë të veçantë për rritjen, forcimin dhe konsolidimin e shoqatës ka dhënë dhe Sekretari i Përgjithshëm Xhemil Çeli, me përvojën, përkushtimin dhe angazhimin për ta bërë një shoqatë lider në mbarë vendin. Në këto arritje kanë rolin e tyre të veçantë edhe nën/kryetarët, i pa kursyeri Gafurr Duda, Fatmir Toçi, e palodhshmja Lavdie Nanaj, Kastriot Zotaj, si dhe shumë anëtarë të kryesisë që kanë qenë në vite pa u tërhequr në krye të shoqatës.

A janë afruar personalitete në shtëpinë patriotike të Shoqatës Labëria pa marrë parasysh pikëpamjet politike dhe këndvështrimet ndaj LANÇ?

Duke u nisur nga idetë pluraliste, unë kam bërë një përcaktim për rolin e partive dhe shoqatave në demokraci. Partitë i kam quajtur një kopsht me gjemba që shpojnë dhe helmojnë njëra tjetrën, ndërsa shoqatat, i kam quajtur një kopsht me lule multikolor që i bashkojnë dhe vllazërojnë njerëzit në gjirin e tyre. Këtë dy simbole flasin qartë për ndikimin që kanë këto dy subjekte në jetën shoqërore të vendit. Në shoqatën Labëria janë përfshirë të gjitha shtresat, kategoritë me pikëpamjet e tyre politike sipas zgjedhjes së tyre. Ne kemi në forumin dhe kryesinë qendrore të Shoqatës Labëria në qendër dhe në degët në rrethe, anëtarë të forumeve me pikëpamje të djathta dhe të majta. Kjo është bukuria që sjellin shoqatat në jetën shoqërore pluraliste. Ndërsa porsa i përket këndvështrimeve për LANÇ, Shoqata Labëria nuk ka asnjë mëdyshje. Ajo e konsideron si epopenë më të lavdishme të popullit tonë që me aktin më sublim të mijëra të rinj e të reja por edhe brezit më të moshuar sakrifikuan jetën për të sjellë lirinë dhe prosperitetin shoqëror. Ky vit është jubileu i 70 vjetorit të çlirimit të vendit, ku Labëria në programin e saj që do miratojë në Kuvendin e saj të Pestë, ka programuar disa aktivitete kombëtare, si biseda, sesione shkencore, ditë përkujtimore, rinovimin e simboleve të luftës si lapidarë, obeliskë, muze etj.


4. Si është vlerësuar Labëria nga personalitete të letrave shqipe në vite?

Labëria ka qënë pikë referimi në të gjitha kohërat për heroizmin, patriotizmin, trimërinë, bujarinë dhe zgjuarsinë natyrale. Kjo pyetje më ngacmon një opinion të disa trevave të vendit që na thonë ne lebërve se mburremi me bëmat tona historike. Kjo teori bie poshtë, se të gjithë korifejtë e letrave shqipe na karakterizojnë me disa cilësi të spikatura që i kemi shfaqur në mënyrë natyrale. Po mesa duket, xhelozia do të rrëzojë një opinion pozitiv për rolin e Labërisë në fatet e historisë së Kombit tonë të përplasur në brigje të thepisur të historisë dhe padrejtësive që na kanë bërë fuqitë e mëdha dhe fqinjët tanë tinzarë e barbarë. Ata që s’na duan, kanë kërkuar të na mohojnë. Emri i Labërisë i ka trembur pushtuesit dhe fqinjët tanë shovinist. Jo më kot është rasti i antishqiptarit të tërbuar kryeministrit të greqisë Napolon Zerva që ka deklaruar se: “Le të ketë një çikë Shqipëri, por mos ketë Labëri”. Ndërsa korifejtë e letrave shqipe duke filluar nga Noli i madh, që shkruante se: “ Kur lëngon Shqipëria, zgjohet Labëria” dhe le të kujtojmë amanetin e tij se “ Kur të vdes të më përcillni me këngë Labe, por me këngë labe safi”. At Shtjefën Gjeçovi, mbasi iku nga Elbasani ku shërbente si peshkop dhe shkoi në Vlorë për të luftuar kundër pushtuesve Italianë në 1920, prej Vlore I shkruante një letër Kryepeshkopit të Shkodrës se: “Imzot, kur të vij në Shkodër, do t’ju bëj të flisni Labçe, se Vlonjati për Shqipërinë shet pasurinë, djeg shtëpinë dhe fal fëmijën. Në Kuvendin e dytë të Labërisë në Vlorë, Akademiku Kosovar Rexhep Qosja, ka thënë se: “Labëria e ka lindur dhe rilindur Shqipërinë”. Dhe vazhdon: “Në të vërtetë Labëria, ashtu siç e përjetova unë, është Shqiptaria. Labëria shpirtërore, është Shqipëria natyrore, e kjo domethënë shqipëria etnike. Shkrimtari i shquar Dritëro Agolli, ka thënë se po të mos kisha studiuar në Labëri, nuk do isha ky shkrimtar e poet që jam sot, se atje jam frymëzuar me fermentin Lab. Kur është sëmur liria, kur e ka zënë gripi atë, i pari që e ndien këtë grip, apo këtë sëmundje është “Labëria”, është trupi I Labërisë dhe jo vetëm e ndien, por ajo merr masa edhe për ta shëruar. Ky emër i nderuar që ka krijuar shoqata me punën e pa lodhur të drejtuesve në 23 vite, duhet të ruhet dhe transmetohet te brezi i ri, që të mos shuhet në të ardhmen. Shpresojmë që geni lab, të triumfoj, si trashëgimi në breza me tërë vlerat patriotike, atdhetare që na lanë të parët tanë.

[Albo]

Historiku i vërtetë i krijimit të Shoqatës “Labëria”

- Puna përgatitore për ngritjen organizative të shoqatës dhe thirrjen e Kuvendit të Parë të saj
- Dega e Tiranës, pikënisje për ringritjen e shoqatës
- Rinxjerrja e gazetës së shoqatës detyra kryesore për nxitjen e veprimtarive
- Të sigurohej pjesëmarrje e gjerë e anëtarësisë, pa dallim të bindjeve politike
- Ringritja e degëve në trevën e Labërisë kyç për veprimtaritë

Xhemil Çeli e Izmet Isufi

Ringritja e Degës së Tiranës

Dega e Tiranës, sërish do të vlerësohej si pikënisje për ringritjen e shoqatës. Përsëri, një grup intelektualësh, edhe nga ish nismëtarët e krijimit të shoqatës “Labëria” në vitin 1991 e të tjerë, të cilët shqetësoheshin për gjendjen e Labërisë, veçanërisht në rezultat të ngjarjeve të Marsit 1997, si: Ago Nezha, Arseni Stroka, Daut Gumeni, Halil Qëndro, Halo Abazi, Hiqmet Gërbi, Ibrahim Gani, Izmet Isufi, Lavdie Gjika, Nimet Balili, Xhemil Çeli, etj, biznesmenët labë që kurrë nuk ju ndanë shoqatës si Fatmir Toçi, Enver Guga, Gafur Duda e Kastriot Zotaj, morën nismën të ringrenë shoqatën “Labëria”. Fillesat e kësaj nisme duken aty nga muaji shtator 1997, duke u intensifikuar e konkretizuar në tremujorin e parë të vitit 1998. Mbështetjen kryesore ata e gjetën te veteranët e LANÇ, ata që për lirinë e pavarësinë e Atdheut nuk kursyen as jetën e tyre. Edhe pse të rënduar nga vitet e moshës, veteranët u vunë në shërbim të idesë së ringritjes së shoqatës duke u bërë edhe nga propagandistët më të flaktë të saj. Ndër më aktivët mund të përmenden: Arif Hasko, Dajlan Memushi, Hajro Haxhiu, Nuredin Dushani, Xhafer Peçi, Sinan Xhemili, Arif Bizhga, Dajlan Buxheli etj. Në këto rrethana, nismëtarët e ringritjes së shoqatës, vendosën e morën masat praktike që punën ta fillojnë me ringritjen e Degës së Tiranës, e cila tashmë nuk funksiononte.

Më 13 Janar 1998
Më 13 Janar 1998, pas një pune të gjatë përgatitore që nga gjashtëmujori i dytë i vitit 1997, në Shtëpisë Qendrore të Ushtrisë u zhvillua një mbledhje me pjesëmarrje të gjerë të labëve me banim në Tiranë, me qëllim ringritjen e Degës. Në mbledhje u ftua gjithë anëtarët e Kryesisë së Degës të zgjedhur në vitin 1992 si dhe gjithë pjesëtarët e Grupit nismëtar të krijimit të shoqatës në vitin 1991. Pas diskutimesh të gjera e me ndjenjën e përgjegjësisë për gjendjen në të cilën ishte katandisur shoqata „Labëria“ dhe vet Dega e Tiranës, Mbledhja e kësaj dege mori nismën që t’ju drejtohet gjithë degëve të ngritura që në fillimet e shoqatës si dhe gjithë labëve…të riorganizohen dhe të krijohen degët e shoqatës në bazë të normave organizative të përcaktuara në Statut, të zgjedhin përfaqësuesit e vet për në Kuvendin e Parë të Përgjithshëm të shoqatës „Labëria“ që duhet mbledhur sa më shpejt të jetë e mundur, nga do të dalë edhe organi drejtues qendror, gjë që nuk është bërë asnjëherë gjatë këtyre shtatë viteve të ekzistencës së saj“[1].
Mbledhja e Përgjithshme e degës së Tiranës zgjodhi dhe Kryesinë e re. Kryetar i degës u zgjodh shkrimtari Halil Qëndro dhe Sekretar Xhemil Çeli. Kryesia e degës bëri disa mbledhje për të ndjekur edhe përgatitjet që bëheshin për ringritjen e shoqatës në shkallë treve dhe përgatitjet për thirrjen e mbajtjen e Kuvendit të Parë. Kryesia mbledhjet i zhvilloi fillimisht në klubin e kuçiotit Seit Alikaj.
Me qëllim të organizimit të punës për thirrjen e Kuvendit të Parë të shoqatës si dhe dhënien e ndihmesës në bazë për ringritjen e ngritjen e degëve, Kryesia e Degës së Tiranës, në një nga mbledhjet e saj të muajit Mars 1998, shqyrtoi nevojën e ngritjes së një bërthame me intelektualë lab aktiv në formën e një Grupi Organizator. Atij u parashikua t‘i jepeshin gjithë të drejtat dhe përgjegjësitë për përgatitjen e mbajtjen e Kuvendit. Grupi do të përbëhej nga 8 anëtarë dhe konkretisht: Halil Qëndro (Kryetar), Xhemil Çeli (sekretar) dhe anëtarë: Ibrahim Gani, Nimet Balili, Pëllumb Tare, Fatmir Toçi, Izmet Isufi dhe Xhafer Peçi. Kryesia, ngritjen, përbërjen dhe detyrat e Grupit Organizator ja shtroi për diskutim e miratim mbledhjes së anëtarësisë së Degës së Tiranës më 28 Maj !998, mbajtur në sallën e SHQU, propozime që u miratuan njëzëri.

Puna përgatitore për ngritjen organizative të shoqatës dhe thirrjen e Kuvendit të Parë të saj
Grupi Organizator, në zbatim të detyrave që shtroi mbledhja e Përgjithshme e Degës së Tiranës dt. 13 Janar 1998, programoi hollësisht punën që duhej bërë në trevën e Labërisë, në qytete të tjera të Shqipërisë ku kishte ngulmime labësh për ringritjen a ngritjen e degëve dhe në Tiranë për përgatitjen e kushteve dhe të dokumentacionit të nevojshëm për thirrjen dhe mbajtjen e Kuvendit të Parë të Përgjithshëm të shoqatës. Kërkohej jo vetëm realizimi i ngritjes së strukturave organizative por edhe një sensibilizim sa më i gjerë i opinionit mbarëlab.
Së pari, rinxjerrja e gazetës së shoqatës sa më shpejtë, nëpërmjet së cilës edhe do të kuvendohej me labët për nevojën dhe punën që duhet të bëhej për ringritjen e shoqatës. Kryeredaktor i gazetës u caktua Pëllumb Tare. Nga puna e bërë në Tiranë dhe në disa takime nëpër rrethe, delte se në tërësi njerëzit ngulmonin të sqaroheshin se çfarë shoqate kërkohej të ngrinim. Labët, në tërësi, ishin të indinjuar nga sa e si u veprua me shoqatën e nëpërmjet shoqatës deri në vitin 1997 si dhe nga protagonistët e saj. Gjithashtu, një pjesë e madhe e atyre që interesoheshin për ringritjen e shoqatës, kërkonin të dinin se cili do të ishte qëndrimi ndaj LANÇ, luftë që nga ish drejtuesit e shoqatës ishte mohuar apo nëpërkëmbur. Kjo buronte edhe nga fakti se ndër pjesëmarrësit aktiv për ringritjen e shoqatës kishte edhe persona nga Grupi Nismëtar fillestar i shoqatës. E vërteta është se këta nismëtarë, nuk pajtoheshin me qëndrimet e gabimet e së kaluarës dhe ishin ndër më aktivët për ringritjen e shoqatës. Ndaj në numrin e parë të gazetës, krahas botimit të përshëndetjes së disa intelektualëve si shkrimtarit të shquar Dritëro Agolli, shkrimtarit Dhimitër Xhuvani dhe Kryetarit të shoqatës së të përndjekurve Kurt Kola, do të botohej Deklarata e Mbledhjes së Degës së Tiranës, ku sqaroheshin disa nga qëndrimet lidhur me të kaluarën e shoqatës, Statuti i shoqatës me disa ndryshime që mendohej fillimisht t‘i bëheshin në Kuvend etj. Gjithashtu, u pa e domosdoshme edhe botimi i një materiali përmbledhës për dy brigadat „Heroinë e Popullit“, Br5, 6S, të krijuara me bij e bija të Labërisë dhe të mbuluara me lavdi në LANÇ, si një shprehje e mbështetjes së kësaj luftë nga shoqata, luftë që ishte nëpërkëmbur e deri mohuar në të shkuarën. Kjo përkonte edhe më përvjetorët e inaugurimit të tyre. Natyrisht në këtë numër u botuan edhe shkrime të tjera. Në numrat e mëvonshëm do të botoheshin materiale mbi Labërinë, hershmërinë e rrjedhat e kohës të banorëve të Labërisë, traditat, zakonet, figurat e shquara si dhe gjithë puna që bëhej në praktikë për ringritjen e shoqatës. Së dyti, në ecurinë e punës për ringritjen e shoqatës e paralel me të, të përgatitej e zhvillohej një veprimtari konkrete në fushën atdhetare që të siguronte pjesëmarrje të gjerë të anëtarësisë, pa dallim të bindjeve politike. Për këtë, duke qenë se gjendeshim në prag të përvjetorit të fillimit të Luftës së Vlorës, u organizua një simpozium shkencor për figurën e Osman Hxhiut, njërit nga personaliteteve kryesore të kësaj lufte, duke përkuar edhe me një përvjetor të tij. Një punë të posaçme për këtë veprimtari bënë Halil Qëndro, Ibrahim Gani, Nimet Balili etj.. Së treti, në kuadrin e punës që duhej bërë për ringritjen a ngritjen e degëve në trevën e Labërisë dhe në qytete të tjera të vendit ku kishte ngulmime labësh, u bë ndarje e detyrave në mes të anëtarëve të Grupit Organizativ për të dhënë ndihmesë konkrete në bazë. Delegimi u bë duke mbajtur parasysh edhe lidhjet e shkallën e njohjes së anëtarëve të grupit në qytete të ndryshme. Kështu, Hali Qëndro e Xhemil Çeli u deleguan në Sarandë e Delvinë dhe ky i fundit dhe në Tepelenë e Memaliaj; Ibrahim Gani në Fier, Patos e, së bashku me Izmet Isufin edhe në Gjirokastër; Nimet Balili në Vlorë, e thuajse i gjithë grupi në Durrës etj.

Puna në bazë
Anëtarët e Grupit organizator, sipas ndarjes, shkuan nëpër qendrat e përcaktuara dhe morën takim, së pari me ish kryesitë e degëve, atje ku ato ishin ngritur dhe pranonin takimet apo me intelektualë e labë, aty ku nuk kishte bërthama të shoqatës. Veprimtaria e të deleguarve, bëhej e njohur nëpërmjet gazetës “Labëria”. Shpejt opinioni filloi të gjallërohet dhe labët të vihen në lëvizje nëpër qytete e tyre apo edhe duke shkruar në gazetën “Labëria”, shkrime që shihnin dritën e botimit. Nëpërmjet mendimeve që shprehnin ata apo nëpër mbledhjet e bëra nëpër qytete, ndjehej jo vetëm mbështetja morale, si diçka e domosdoshme por jepeshin edhe këshilla, sugjerime apo shpreheshin ndjenjat e shpirtit të secilit për Labërinë dhe nevojën e organizimit. Labi Seimen Gjokoli, nga qyteti i Vlorës, i cili duke sjellë në vëmendje të kaluarën e më qëllim që të mos cenohej perspektiva e së ardhmes, këshillonte: “Tani s’është koha të tjerrim përgjegjësitë. Të gjithë duhet të obligohemi më shumë, në se kemi pirë ujë nga të njëjtat gurra. Burrat e mençur dinë të kuvendojnë e të gjejnë llafin“[2]. Ndërsa poeti popullor Zaho Balili, me atë pathosin karakteristik të dashurisë për vendin e të parëve shkruan: “Nëse duam Labërinë, varret, jetën, këngët, lotët, në se duam ujë të pimë në buronjat që s’u sosën, le të mblidhemi të gjithë, kësaj punë t‘i vëmë kokën. Si anëtarë kësaj shoqate jam me ju sepse më thërret gjaku, jam me ju sepse e dua pragun, sepse gjysh stërgjyshi, derë tjetër s’patën“[3]. Mund të përmenden shumë mesazhe. Por edhe këto japin atë pamje të entuziazmit dhe të dëshirës për tu organizuar në shoqatës.

Zgjedhjet në rrethe
Në sajë të punës përgatitore, të takimeve me intelektualë të ndryshëm në rrethe, në muajin Prill-Maj 1998 u bënë mbledhje të degëve që riorganizoheshin apo ringriheshin për zgjedhjen e kryesisë ku kryetar u zgjodhën: në Sarandë Hiqmet Çako, në Gjirokastër Laver Stroka, në Fier Dervish Lala, në Durrës Bejo Hajno, në Vlorë Agron Meta e më pas Albert Abazi. Po kështu u ngritën edhe degë të reja me kryetarë: në Tepelenë Fatmir Gumeni, në Memaliaj Sefer Shehu, në Patos Pertef Sadiku. Në Delvinë, që përbënte dhe një nga objektivat e ngritjes së degëve para Kuvendit, edhe pse të deleguarit morën disa herë takime me grupet që më shumë përfaqësonin subjekte politike të caktuara por që flisnin në emër të shoqatës, nuk u arrit të sheshoheshin kundërshtitë dhe, për të mos thelluar përçarjen nuk u ngrit dega. Mbledhjet e Përgjithshme të anëtarësisë zgjodhën edhe delegatët për në Kuvendin e Parë të shoqatës që pritej të mbahej në fillim të muajit Qershor. Në punë për ngritjen e ringritjen e shoqatës, krahas të deleguarve dhanë ndihmesë të drejtpërdrejtë dhe intelektualë, veteranë e labë. Ata janë të shumtë. Në mes tyre përmendim: Luan Qëndro, Hiqmet Motro, Hiqmet Çako, në Sarandë, Laver Stroka, Novruz Çulli në Gjirokastër, Izet Çulli, Maliq Lila, Zaho Balili, Xhafer Majko, Qemal Danaj, Fatmir Gumeni, Isuf Çeli në Tepelenë; Gani Bega, Sefer Shehu, Mërkur Cukalla, Albert Stroka në Memaliaj; Pertef Sadiku, Cane Matohiti, Tare Lizaj në Patos; Dervish Lala, Pirro Xhamaj, Hysni Ymeri në Fier; Agron Metaj, Tomorr Lelo, Albert Abazi, Seimen Gjokoli në Vlorë, Sami Bedo, Bejo Hajno, Fillo Dhima, Boço Muho, Arif Hasani në Durrës, etj.
Së katërti, në funksion të përgatitjes e mbajtjes së Kuvendit të Parë, Grupi Organizator përcaktoi punën që duhej bërë dhe ndau edhe grupet përkatëse apo caktoi personat për realizimin e tyre. Kështu për përgatitjen e raportit u caktua Nimet Balili; për fjalën e hapjes Ibrahim Ganaj, për ndryshimet në statut si dhe projekt rezolutën e punimeve të Kuvendit Izmet Isufi e Xhemil Çeli; për projekt rezolutën për Kosovën Halil Qëndro; për marrje takim me specialistë të hieraldikës për përcaktimin e flamurit dhe të emblemës së shoqatës Halil Qëndro, Pëllumb Tare dhe Xhafer Peçi. Grupet e punës a personat realizuan detyrat sipas afateve dhe projektet i paraqitën për diskutim në Grupin Organizator. Lidhur me simbolet e shoqatës u bënë debate të shumta dhe u arrit në përfundimin që emblema të shprehte hershmërinë e trevës së Labërisë të shoqëruar me emrin e shoqatës ndërsa flamuri, për vet karakterin e përmbajtjen atdhetare të shoqatës, të përafrohej me flamurin kombëtar për nga ngjyrat (kuq e zi) dhe me simbolin apo emblemën e shoqatës që do të përzgjidhej në vend të shqiponjës dy krenore. Me qëllim që anëtarësia të jepte mendime, projekti i statutit (në fakt shoqata ende kishte projekt sepse nuk ishte mbledhur Kuvendi për miratimin tij) si dhe simbolet e shoqatës (emblema dhe forma e përmbajtja e flamurit) u botuan në gazetën e shoqatës. Mbi gjithë punën e bërë, Grupi Organizator informoi Konferencën e shoqatës për degën e Tiranës në mbledhjen e vet më dt 28 maj 1998. Në objektivin e caktuar për ngritjen a ringritjen e degëve, nga 10 degë të parashikuara ishin ngritur 9 Degë, përjashto qytetin e Delvinës. Po kështu ishin përgatitur emblema e shoqatës, flamuri, ftesat si dhe mandat për delegatët. Mbledhja e Degës së Tiranës, miratoi punën e bërë nga Grupi Organizator dhe mandatoi atë për të marrë e zbatuar gjithë masat për Thirrjen e mbajtjen e Kuvendit të Parë të Përgjithshëm të shoqatës “Labëria”. Dega e Tiranës zgjodhi dy veta për në përfaqësinë e Kuvendit dhe konkretisht zotërinjtë Halil Qëndro dhe Xhafer Peçi. Po kështu, miratoi që në përfaqësi të merrnin pjesë edhe pjesëtarë të grupit nismëtar të vitit 1991: Agim Shehu, Nimet Balili, Ibrahim Gani, Guro Zeneli dhe Halo Abazi.
Së fundi, Grupi Organizator përcaktoi datën dhe vendin e mbledhjes së Kuvendit të parë të shoqatës. Duke qenë se paraprakisht ishte vendosur që Kuvendi të mbahej në fillim të muajit Qershor, në mënyrë simbolike u caktua data 5 Qershor që përkonte me përvjetorin e fillimit të Luftës së Vlorës më 1920. Gjithashtu u vendos që të bëhej mbledhja e Përfaqësisë më dt 4 Qershor në Tiranë. Grupi Organizator, sipas motos së tij që Kuvendi t‘i shërbente bashkimit e jo përçarjes, vendosi që në Kuvend të mos merrej me problemet e së kaluarës dhe të hidhej vështrimi përpara. Gjithashtu, në Kuvend do të njoftoheshin të merrnin pjesë, me të drejtë vote vendimore, i gjithë Grupi Nismëtar që ngriti shoqatën në vitin 1991, duke ju plotësuar edhe mandatin përkatës, mendim që u miratua edhe nga përfaqësia e Kuvendit.

MBAJTJA E KUVENDIT TË PARË TË PËRGJITHSHËM TË SHOQATËS
KULTURORE ATDHETARE “LABËRIA”

1. Zhvillimi i punimeve të Kuvendit

a.Mbledhja e Përfaqësisë së Kuvendit
Sipas njoftimit të bërë në gazetën “Labëria” nga ana e Grupit Organizator, më dt 04. 06. 1998, në orën 16.00, në një nga zyrat e Komitetit të veteranëve të LANÇ, u mbajt mbledhja e Përfaqësisë së Kuvendit të Parë të shoqatës. Në mbledhjen e përfaqësisë morën pjesë: nga dega e Tiranës, Halil Qëndro e Xhafer Peçi, e Durrësit Bejo Hajno, e Fierit Dervish Lala, e Patosit Petref Sadiku, e Memaliajt Sefer Shehu, e Tepelenës Natasha Beluli dhe Isuf Çela, e Sarandës Hiqmet Motro, e Vlorës Albert Abazi[4]. Nga dega e Gjirokastrës nuk erdhën personat e caktuar. Nga Grupi nismëtar morën pjesë Nimet Balili, Ibrahim Gani, Halo Abazi dhe Guro Zeneli. Duke qënë se shumica e përfaqësisë ishte e pranishme, mbledhja vijoi punimet për përcaktimin e rregullores së punës së Kuvendit, caktimin e kandidaturave për në Presidiumin e punës, sekretarinë si dhe kandidaturat për në organet e reja të shoqatës që do të zgjidheshin.
Fillimisht, mbi bazën e një materiali të mbajtur nga Xhemil Çeli, u diskutuan dhe u miratuan parimisht kriteret e përfaqësimit si në organet që do të zgjidheshin ashtu edhe në Presidiumin e punës. Dega e Tiranës, për rolin që luante, por edhe se qendra e shoqatës gjendej në Tiranë, do të kishte një numër më të madh anëtarësh në raport me degët e tjera, ato në trevën e Labërisë do të ishin të përfaqësuara në mënyrë të barabartë numerikisht në Këshillin e Përgjithshëm. Si në Kryesinë e re ashtu edhe në Presidiumin e punës, u vendos që çdo degë të ketë përfaqësuesit e saj. Përfaqësia ra dakord me kandidaturat që propozonte çdo degë nëpërmjet përfaqësuesit të saj.
Mbi bazën e listave të përgatitura në mbledhjen e Përfaqësisë, u caktuan edhe shokët që do të paraqisnin propozimet në Kuvend në emër të saj.


SHOQATA KULTURORE ATDHETARE „LABËRIA“ DHE ÇËSHTJA KOMBËTARE

Qëllimi i shoqatës kulturore „Labëria“, veç të tjerash, është edhe „… për të ngritur në një shkallë më të lartë ndjenjën atdhetare të labërve për forcimin e unitetit të kombit shqiptar në tërësi dhe të Labërisë e labërve në veçanti“.

Statuti i shoqatës.“Labëria“, neni 1.



Qëndrimi i SHKA „Labëria“ ndaj zhvillimeve çlirimtare në viset shqiptare

Treva e Labërisë dhe banorët e saj, ndër shekuj ka dhënë sprova të mëdha të përkushtimit, deri në flijim, për çështjen kombëtare, mbrojtien e çlirimin e viseve atërore nga pushtuesit e huaj. Historia e kombit tonë është e mbushur me shëmbuj të shumtë të këtyre kontributeve atdhetare të Labërisë e labërve. Madje, bijtë dhe bijat e saj, kur ka qënë çështja për lirinë e pavarësinë kombëtare, kanë luftuar dhe kanë dhënë jetën në fushbeteja, jashtë trevës së Labërisë e në mbrojtje të viseve shqiptare nga synimet grabitqare të shovenëve fqinjë sllavo-grek apo edhe të fqinjit perëndimorë, Italisë. Labërit, nëpërmjet vajtimit e këngëve kanë shprehur ndër dhjetra vjeçarë brengën e madhe të ndarjes së trojeve shqiptare:

Qaj Kosovë e Çamëri,

Që keni mbetur në botë

Ca në Greqi, ca në Sërbi,

Jeni këputur si zogjtë…[5].

Apo, në një këngë ata shprehin angazhimin moral e shpirtëror të labërve:

…Për Kosvë e Çamëri,

Do luftojmë përsëri…

Dhe Labëria nuk ka reshtur së luftuari për trojet e veta. Këto luftëra, edhe pse me shumë dëshirë e përkushtim, për një ideal të madh kombëtar, Labëria i ka paguar shtrenjë me gjakun e bijve e bijave më të mirë të saj. Ndaj, labët, duke respektuar traditat e të parëve të tyre, në mbrojtie të viseve tona etnike dhe të çështjes kombëtare, janë ndjerë e ndjehen tepër krenarë për këto kontribute, krenari jo vetëm e përligjur por edhe angazhuese për të vijuar në rrugën e tyre, që ka qënë e mbetet rruga e nderit. Labi nuk ka vënë në peshë se çfarë kanë bërë të tjerët për të, kur ka qënë fjala për ideal, flamur e Atdhe. Ai ka bërë detyrën e tij atdhetare me përkushtim.

Shoqata „Labëria, qysh në krijimin e saj, çështjen kombëtare, për vet ashpërsinë që ajo po merrte me shpërbërjen e Jugosllavisë e në tërësi të Bllokut Lindor në vitin 1990-1991, e ka parë si një problem tepër të mprehtë e kompleks. Kjo, për shoqatën „Labëria“, u bë më e prekshme me institucionalizimin e saj, pra me ngritjen e të gjitha hallkave organizative. Kuvendi i Parë Themelues i shoqatës, i mbajtur në vitin 1998, vit kur çështja jonë kombëtare, në saje të qëndresë së armatosur të vëllezërve kosovarë por edhe të lëvizjeve gjithnjë në rritje në Kosovën Lindore (Luginën e Preshevës) dhe në Maqedoni, po merrte përmasa e përmbajtie të re, në Rezolutën e vet për gjendjen në Kosovë, duke shprehur publikisht qëndrimin e vet kritik se, „Lëshimet e qëndrimet e paparimta të komunitetit botëror por edhe qëndrimet jo gjithnjë konseguente andej e këndej kufirit shqiptar“[6], dëmtojnë gjithnjë e më tepër çështjen tonë kombëtare. „Kur çështja kombëtare është në rrezik, -theksohet më tej në Rezolutë, -ne bijat dhe bijtë e Labërisë, ashtu siç ka qënë tradita shekullore e të parëve tanë, që kanë derdhur gjakun edhe në Kosovë për mbrojtien e trojeve amtare dhe tani, në këto ditë të vështira, e konsiderojmë veten ushtarë përkrah vëllezërve të një gjaku. …

Gjendja në Kosovë dhe Shoqata Labëria

Gjendja në Kosovë ka arrritur në pikën më të nxehtë, atje në fakt ka filluar ajo që pritej: Lufta. … Kemi qënë të gjitha herët humbës dhe nuk duhet të sotmen dhe të nesërmen e kombit tonë ta lëmë fatalisht në duart e të tjerëve, por zot, të parët, t‘i dalim vet ne shqiptarët. Është koha të ulim flamujtë partiakë dhe nën flamurin kombëtar: „Me një dëshirë me një qëllim- Të gjithë atje duke u betuar- Të lidhim besën për shpëtim“. Në mbyllje të Rezolutës shprehet besimi i plotë se: „Kosova do të fitojë“[7]. Për shoqatën „Labëria“, çështja kombëtare është tepër më e gjerë se ajo kosovare. Por për vet mprehtësinë e vlerat jetësore të zhvillimeve në Kosovë, shoqata i vlerësonte ato si pararendëse të një reaksioni zinxhir të zhvillimeve të çështjes sonë kombëtare. Gjykohej se i gjithë kombi shqiptar ishte në lëvizje, në kërkim e fitim të të drejtave të mohura e të nëpërkëmbura gjatë gjithë shekullit të XX. Ndaj, sapo filluan ngjarjet në Kosovën Lindore (Luginën e Preshevës) apo po shpërthente situata në Maqedoni, Kryesia e shoqatës, duke vlerësuar mprehtësinë e zhvillimeve edhe në këto vise, në deklaratën e saj “Të vihen në vend padrejtësitë historike ndaj çështjes shqiptare në Ballkan“[8], por edhe duke shprehur qëndrimin e prerë kundër disa deklarimeve që dëmtonin këto lëvizje, në mes të tjerash theksohej: Vëllezër dhe motra në Preshevë, Bujanovc, Medjvjed, Tanush, Tetovë, Kumanovë…! Anëtarët dhe simpatizantët e shoqatës sonë dhe mbarë populli i Labërisë, si tërë populli shqiptar, në këto ditë të vështira e heroike, është me mendje dhe me zemër pranë jush…. Njëkohësisht, shoqata „Labëria“ distancohet prerazi nga çdo deklaratë partiake, pushtetare e individësh, nga çdo pseudovlerësim i mjeteve të informacionit, brenda dhe jashtë shtetit amë dhe kudo ku jetojnë shiptarët në trojet e veta, që direkt ose indirekt lënë të kuptohet se gjoja shkakëtarë të këtyre pasojave janë vëllezërit tanë kosovarë e tetovarë. Për shoqatën kulturore atdhetare „Labëria“ qëndrime dhe vlerësime të tilla janë sa antikombëtare aq edhe perverse dhe antihistorike“[9]. Vërtet qëndrimi ndaj zhvillimeve në Kosovë përbënte përparësi, por, shoqata „Labëria“, për problemin kombëtar shqiptarë në viset nën ish Jugosllavi, e shikonte në kompleks. Ndërsa ajo mbështeste pa asnjë rezervë luftën e armatosur të shqiptarëve në Kosovën Lindore (Luginën e Preshevës) dhe në Maqedoni për fitimin e të drejtave të tyre kushtetuese[10], në vise të ndryshme shqiptare në ish Jugosllavi, mbështeste edhe përpjekjet e shqiptarëve në Mal të Zi për më shumë liri e të drejta kombëtare, për lidhje komunikimi me trojet e tjera shqiptare[11].

Qëndrimi i shoqatës „Labëria“ në mbështetje të luftrave çlirimtare ka qënë i palëkundur dhe në vijimësi. Në kuadrin e një propagande të egër kundër luftëtarëve të lirisë nuk ishte e lehtë të orientoheshe drejtë. Sot, të flasësh e të radhitesh në krahë të luftës çlirimtare në viset shqiptare në fundshekullin e kaluar e fillimin e këtij shekulli, është diçka e thjeshtë. Por në ato kohëra, kurë edhe pjesë të rëndësishme të politikës shqiptare, këtej e andej kufirit shtetëror, duke ju servilosur edhe segmenteve të caktuara të faktorit ndërkombëtar, anatemonte, fillimisht luftëtarët e lirisë si pjella të „shërbimeve sekrete sërbe“ apo edhe „terroristë“, përcaktimi i qëndrimeve nuk ishte diçka e thjeshtë. Pjesmarrësi aktiv në luftimet në Kosovë, labi Shpëtim Golemi (Dilaver Goxhaj), duke komentuar se si ai arriti të lidhej me Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës(UÇK)-në, vë në dukje se, fillimisht “…lufta çlirimtare anatemohej nga të gjitha anët, asnjë forcë politike shqiptare, këndej e andej kufirit, me përjashtim të Lëvizjes Popullore Kombëtare (LPK) dhe Lëvizjes Kombëtare për Çlirimin e Kosovës (LKÇK), nuk deklarohej hapur në mbështetje të UÇK-së[12].

Një qëndrim i tillë i hapur dhe i prerë i shoqatës, nuk ishte rastësi.

Ai ishte dhe mbetej në vazhdën e qëndrimeve që ka mbajtur por edhe të sakrificave që i është dashur të përballojë gjithnjë treva jonë e Labërisë kur ka qënë problemi për çështjen tonë kombëtare në gjithë kompleksitetin e vet. Këtë e vërteton qoftë edhe një vështrim i shkurtër në historinë e popujve tanë. Është i njohur kontributi i bijve të Labërisë, të vëllazëruar me ata të Veriut të Shqipërisë, në luftën kundër shovinistëve sllavë për mbrojtien e tërësisë tokësore të viseve shqiptare. Ashtu siç ka ditur dhe di të hedhë në vargje të këngës historinë dhe bëmat për atdhe e flamur, populli i Labërisë, do të përjetësonte në vargje luftën e kapedanëve labë Zenel Gjoleka, Hodo Aliu e tj në trevat e Veriut të Shqipërisë:

Hodua me gjith‘ Gjolekë,

Me trima labër e gegë,

U ngjitën malit përpjetë.

Ik o Niko se të zunë,

Brenda në Rekë tu funë.

Reka me kulla të larta,

Nga Cetina dukej flaka.

Dhe prijësat luftarak popullor labë, si Zenel Gjolekë kuçioti, Hodo Ali nivicioti, Gjikë Thansi qeparotas etj, do të binin në fushën e nderit në mbrojtje të kufijve tanë veriorë. Dhe vjershëtori popull, duke shprehur dhimbjen e madhe të Labërisë për këto humbje por edhe misionin e tyre fisnik atdhetar, përjetëson:

Labëria ra në serë,

Mbenë gratë me leshë prerë,

Mbajnë zi pr‘ ata të mjerë …

Për Gjolek‘ HodoAliu.

Mbenë larg nga vendi ynë,

Për të ruajtur kufinë...

Dhe kjo nuk do të përfundonte këtu. 25 vjet më vonë, në kohën e Lidhjes Shqiptare të Prizrenit, sërish labërit, më saktë fëmijët e atyre prijësve dhe luftëtarëve labë që dhanë jetën në rajonin e Podgoricës në vitin 1852, do të shkonin vullnetarisht për të luftuar kundër pushtuesve shovenë sllavë në rrëzë të maleve të Shkëlzenit, mjaft prej tyre duke dhënë edhe jetën, sikurse një grup djem kurveleshas që shoqëronin ideologun e kësaj Lidhjeje, Avdyl Frashërin, në rrugëtimet e tij, do të futeshin në radhët e Gradës së Qeverisë së Lidhjes së Prizrenit. Gjithashtu, në çaste të tilla vendimtare për ardhmërinë e trojeve shqiptare, mendja, pushka dhe zemra e burrave të Veriut të Shqipërisë me në krye tribunin e madh të lirisë Isa Buletini, edhe pse Kosova gjëndej në zjarr e flakë, do të zbrisnin në Vlorën e Flamurit, në krah të shqiptarit të madh, labit Ismail Qemali. Kënga popullore labe, shpreh madhërishmë këtë unitet shpirtëror mbarëshqiptar e atdhetar rreth flamurit e idealit kombëtar:

… Gjithë burrat me palcë guri,

Rendën me ty te flamuri,

Buletin e Ded Gjo Luli,

Gurakuq e Bajram Curri….

Dibrani Dervish Hima, në këto kohëra të vështira të vitit 1912 do të vinte në qendër të Labërisë, në Kurvelesh, ku do të shumonte me labër çetën e tij atdhetare. Në letrën shoqëruse njohëse të dërguar nga Sali Nivica për Shaqo Buxon në Progonat, theksohej: „Aty vjen kryetari i një çete i quajtur Dervish Hima… T‘i japësh ndihmën e duhur duke i dhënë djem trima të Kurveleshit. Menjëherë u mblodh pleqësia e Kurveleshit të Sipërm dhe siguruan 200 luftëtarë nën komandën e Dervish Himës[13].



Kontributi i Labërisë në çështjen bashkimit kombëtar

Të tjerë djem të shquar të Labërisë do të kontribuonin ndjeshëm në çështjen bashkimit kombëtar, duke u vrarë edhe nga dora shovene sllave, sikurse ishte kapedani i dëgjuar Çerçiz Topulli, vrarë nga mlazestë në Fushën e Shtoit në Shkodër në korrik 1915, apo djaloshi Sali Nivica, si njeri nga drejtuesit kryesorë të Komitetit “Mbrojtia e Kosovës“[14] që gjithashtu, në prag të shkuarjes për në Kongresin e Lushnjës, do të vritej nga dora tradhëtare e me nxitjen e shovinistëve sllavë dhe të pushtuesve italianë, më 10 Janar 1920, po në Shkodër. Nga ana e vet Prefektura e Kosovës, si një shprehje e drejtëpërdrejtë e lidhjeve të fuqishme shpirtërore historikisht të ndërsjellta në mes dy krahinave tona, do t‘i jepte votbesimin për në parlamentin shqiptar djalit libohovit, trimit e zëmër prushit për Atdhe, Avni Rustemit edhe pse vet Kosova kishte burra të shquar për ta përfaqësuar denjësisht në organin më të lartë legjislativ. Këto lidhje shpirtërore e atdhetare u përforcuan më tej gjatë LANÇ, kur bijtë e bijat e Labërisë derdhën gjakun në viset kosovare për çlirimin e tyre nga pushtuesit nazistë e bashkëpunëtorët e tyre, sikurse biri i Gjilanit, Xheladin Beqiri, apo siç është njohur në gjuhën popullore, në Labëri e më gjerë, „labo-kosovari“ i mbiquajtur „Karadaku“, gërxheve të Labërisë e Shqipërisë së Jugut shpalosi e përfaqësoi me dinjitet vlerat, vetitë e vyrtytet e larta atdhetare të popullit kosovar, në krahë të bilbilit Mustafa Matohiti me shokë duke u radhitur me meritë në majat e trimërisë, të heroizmit dhe të lavdisë shqiptare. Sërish të tjerë djem të Labërisë shkuan vullnetarë në radhët e UÇK-së në Kosovë në luftën e saj çlirimtare duke u përfshirë edhe në radhët e Shtabit të Përgjithshëm të kësaj ushtrie, sikurse ishte Dilaver Goxhaj, i njohur në këtë luftë si Shpëtim Golemi madje së bashku me të birin apo edhe gazetarë, ku shtëpëzioti, Afrim Imaj, gazetari korepsondent që dha raportin e parë në „CNN“, nga vija e frontit, për çlirimin e Koshares. Dhe shprehja më e fundit e këtyre lidhjeve shpirtërore Labëri-Kosovë, u shfaq në mënyrën më kuptimplote me zgjedhjen, nga Kuvendi i Parë themelues i shoqatës sonë, të akademik Rexhep Qoses, si Kryetar nderi i shoqatës „Labëria“.

Brenga e kahershme e Labërisë dhe labërve ka qënë dhe mbetet Çamëria

Brengë e kahershme e Labërisë dhe labërve ka qënë edhe Çamëria, fati tragjik i saj. Çamëria, kjo krahinë e moçme shqiptare që shtrihet gjeografikisht bri Labërisë dhe në periferi të trojeve amtare shqiptare, ka qënë i lakmuar nga shovenët fqinj, tashmë ata grekë. Afria por edhe ideali i përbashkët atdhetar ka bërë që, qysh herët në histori, ato të kenë qënë në një llogore, duke vuajtur, jo njëherë, nga i njëjti armik, ai grek. Në kohën e Lidhjes shqiptare të Prizrenit, lakmitë greke u bënë jo thjesht më të tejdukshme por edhe praktike për zaptimin e viseve shqiptare çame që shtrihen në jugë të lumit Pavël, për gjatë detit Jon dhe në Lindje deri në vargun e maleve që e ndajnë nga pellgu i Janinës. Po kështu pasi Konferenca e Ambasadorëve e vitit 1913, në përbërje të shtetit amë shqiptar la vetëm Konispolin me 7 fshatra[15], populli çam këtë gjëmë kombëtare e shpreh:

Pse po klan, moj Çamëri?

Ç’të mos klaj, moj Shqipëri.

Gjithë huduti Çamërisë

I mbeti resto Greqisë… [16]

Për këto padrejtësi historike, popujt e të dy krahinave do të bashkoheshin e do të luftonin për mbrojtien e trojeve nga synimet shoviniste greke. Është i njohur bashkëpunimi luftarak i figurave të tilla të Labërisë si Çelo Picari, Hodo Nivica, Gjoleka, Kokajt e Delvinës etj me krerët çamër të dyerve të mëdha atdhetare të Çaparenjve, të Dinejve, të Pronjatëve, të Huseve, Ruseve e tj në mbrojtje të viseve Jugore shqiptare[17]. Më 1854, kurë forcat greke të gjeneral Theodhori Grevës mësynë nga Jugu në viset çame, edhe pse një pjesë e luftëtarëve labër e çamër ishin dërguar në frontin e Krimesë, labërit u gjendën sërish pranë vëllezërve të tyre çamë me në krye Mahmut Bej Vlorën dhe prijësa të shquar si Selim Hasani prej Velçe, Harun labi e tj. Ata, me sulmet e tyre, dëbuan grekërit nga Paramithia, Lura, Preveza, Narta dhe Mecova. Luftëtarët çamo-labë luftuan së toku në betejën e Lëkurësit nga Filati në Qafë të Gjashtës në Sarandë. Ky bashkëveprim luftarak vijoi edhe më pas. Në pranverën e vitit1897, u konkretizua në luftimet në Nartë, Lurë e Pesë Puset. Sikurse tregon në kujtimet e tij Ismail Kaso Dhëmblani, pjesmarrës në ato luftime, midis Janinës dhe Nartës u zhvilluan dy muaj luftimet nga më të ashprat deri atëhere. Kënga popullore thekson: „Çamo-labët si furtunë-Jorgon nga mjekra e zunë… „[18]. Veprimet e përbashkëta luftarake për mbrojtien e Çamërisë nga sulmet greke u vijuan edhe gjatë Luftës së Parë Ballkanike. Forca vullnetare nga Labëria e më pas edhe nga Berati, Skrapari e Myzeqeja, me porosi të qeverisë së Ismail Qemalit shkuan në Prevezë e Janinë për të ndaluar mësymjen e forcave greke për në drejtim të Shqipërisë së Jugut. Qëndresa e luftëtarëve shqiptarë dhe e forcave turke bëri që mësymja greke të bllokohet për mbi 3 muaj. Ato mundën të dalin në Tepelenë vetëm më 7 Mars 1913. E, kur andartë grekë dolën në Kurvelesh, aty, në krahë të lebërve u rradhitën edhe forcat çame me në krye Muharrem Rushitin[19]. Vargu popullor e na e ruan në kujtesë me këto vargje:

Prite, prite Kurvelesh,

Se të vjen në ndihmë petriti,

Përmbi grekun shesh për sheh,

Hidhet Muharrem Rushiti.

Dhe bashkëpunimi labo-çam u ngrit në një shkallë më të lartë në vitet e LANÇ. Jo vetëm u krijua batalioni dhe Grupi Partizan „Çamëria“(me tre batalione e me luftëtarë e drejtues nga të dy krahinat), por u kryen edhe veprime luftarake në të dy krahët e kufirit shtetëror të 1913. Në Çamëri milituan luftëtarët më të hershëm lab si Mustafa Matohiti, Bexhet Mema etj për organizimin e qëndresës së armatosur e duke u vendosur edhe në krye të formacioneve luftarak çame, sikurse çami Ali Demi, do të ishte një ndër drejtuesit kryesorë të luftës së armatosur në qarkun e Vlorës dhe që, në luftë me gjermanët e bashkëpunëtorët e tyre, do të binte në fushën e nderit pranë Vlorës, në kalanë e Kaninës. Ky zhvillim i LANÇ, vërteton pa thmeltësinë e akuzave greke për bashkëpinimin e krahinës së Çamërisë me pushtuesit gjerman, akuza që shërbyen si bazë për genocidin zervist në fund të Luftës së dytë Botërore të ndërmarrë kundë popullsisë çame, 25.000 vetë prej të cilëve u detyruan të kalojnë në Shqipëri. Në ditët e sotme qevria greke jo vetëm u mohon kthimin në atdhe por edhe nuk u njeh të drejtat e patjetërsueshme të pronësisë. Shoqata „Labëria“ ka mbështetur çështjen çame dhe ka shpalosur edhe qëndrimin e vet lidhur me kërkesat e të drejtat e tyre. Qëndrimi i shoqatës është shprehur qartazi që në veprimtarinë e parë madhore të shoqatës, në simpoziumin shkencor të Qershorit 1993 „E vërteta mbi Çamërinë dhe Epirin“ ku i bëhet një analizë e gjerë zhvillimeve historike por edhe tragjike në këtë krahinë. Po kështu, në Rezolutën e Kuvendit të Dytë të shqatës „Labëria“ për çështjen kombëtare, problemin çam ajo nuk e shikon si një çështje të të drejtave pronësore, sikurse fatkeqësisht e trajtonte jo rrallë edhe vet shoqata „Çamëria“. Në rezolutë theksohet: „Mbështesim çështjen e drejtë çame, duke e parë atë jo vetëm si një çështje pasurore apo rikthim refugjatësh. Ne kërkojmë më shumë përpjekje për afirmimin etnik e kulturor të çamërve që banojnë në shkeuj në trojet e tyre në Greqi“.[20] Pra ne jemi që çështja çame të kthehet në një faktor aktiv brenda në Greqi, sepse vëtëm kështu do të dëgjohet më mirë zëri i tyre edhe nga faktori ndërkombëtar.

2. Shpalosje madhështore e vlerave shpirtërore të një kombi (eksodi kosovar-1999)

Kosovën e Labërinë, edhe pse dy krahina gjeografikisht larg njera tjetrës, gati në ekstremet e trojeve arbërore, historia, në momente kyçe të saj, për mirë a për keq, i ka rjeshtuar pazgjidhshmërisht në krah të njera tjetrës. Lidhjet shpirtërore e atdhetare në mes tyre, të mbrujtura me përkushtim e sakrifica të panumurta, u vërtetuan edhe njëherë në momente të tilla madhore sikurse ishte eksodi biblik kosovar. Eshtë një e vërtetë e njohur se gjuhë të liga, antikombëtare kaanë përçuar e përçojnë dasitë krahinore e fetare. Sidomos për ndarjen shumë të ëndërruar Veri-Jugë nga ata që nuk ja duan të mirën kombit shqiptar, nuk u hezitua as gjatë e pas ngjarjeve të Marsit 1997. Nuk u la gjë pa thënë kundër krahinës sonë të Labërisë. Poshtërsia e tyre arriti deri aty, sa në momente të tilla madhore por edhe tragjike për kombin shqiptar, sikurse ishte eksodi biblik kosovar, të propagandonin hapur në medja dhe në rrethe të ngushta se Labëria nuk e do Kosovën e kosovarët (!). Në një intervistë të tij në gazetën „Labëria“, nënkryetari i shoqatës, z Fatmir Toçi, pyetjes së Kryeredaktorit të gazetës „Labëria“: „Opozita shqiptare i bën thirrje herë pa here kosovarëve të mos shkojnë në Jug të Shqipërisë. Si do ta komentonit këtë thirrje? „Sapo jam kthyer nga jashtë dhe nuk kam pasur mundësi të njihem me shtypin në Shqipëri,-do të sqaronte nëkryetari shoqatës. -Nga gazetat e diasporës kam lexuar edhe thirrje të tilla, por gjithmonë dua të mendoj se këto i bëjnë indivdë të veçantë dhe jo forca politike. Me siguri që këta individë kanë „kujtime“ nga Vlora dhe Jugu i 1997-s … Për fat të keq kam vënë re se se tek shqiptarët e diasporës e Kosovës ekziston mendimi kontradiktor për Jugun e Shqiërisë… Kjo lidhet edhe me propagandën që është bërë dhe interpretimin e „revoltës së jugut“ në fillim të vitit 1997, kur i vetmi burim informacioni për shqiptarët e disaporës, Kosovës dhe Maqedonisë ishte TVSH-ja, e cila, siç dihet ishte në dorë të partisë-shtet. Aq e vërtetë është kjo sa që me trenin e parë me kosovarë që u nis në drejtim të Jugut për sistemimin e tyre, përfunduan në Vlorë vetëm 30-40 vetë, të tjerët zbritën rrugës për të mos përfunduar në „duart e rrebelëve“[21]. Sikurse deklaroi një djalë kosovar në një promovim libri në Tiranë (libri „Rruga që më çoi në UÇK“), në Kosovë u ishte bërë thirrje që të shkonin në Shqipëri sepse ajo „ishte sulmuar nga greku“ (ishte fjala për ngjarjet e marsit 1997). Dhe, natyrisht në një rast të tillë atdhetarët kosovarë nuk mund të rrinin duarkryq. Por, kur mbrita në Kukës, me disa shokë, vijoi kosovari, u sqaruam se nuk bëhej fjalë për sulm nga greku por për të shkuar „vullnetarë“ kundër Shqipërisë së Jugut e kryesisht Labërisë. Ndaj, tepër të zhgënjyer nga propaganda shqiptare e kohës, u kthyem në Kosovë. E tillë marramendëse dhe e praptë ishte propaganda që vijonte të bëhej ndaj Jugut të vendit edhe në kohën e eksodit. Por shpejt kosovarët e ardhur në Shqipëri të detyrurar nga genocidi sërb, do të bindeshin se e vërteta në Labëri dhe për Labërinë nuk qëndronte ashtu sikurse e servirnin këta njerëz antilabë por edhe antikombëtar. Në një ceremoni të varrimit të dëshmorëve të rënë në luftën çlirimtare kosovare në Ferizaj, sikruse kujton gazetari Afrim Imaj, kur djali i Golemit të Kurveleshit Dilaver. Goxhaj deklaroi se vinte në këtë ceremoni varrimi të dëshmorëve të lirisë së përbashkët, “… për të shlyer një detyrim moral e atdhetar ndaj labo-kosovarit nga Ferizaj, Xheladin Beqiri, Heroi i Popullit, rënë në luftën çlirimtare në Shqipëri, por të shlyej edhe një amanet që nuk e tret dheu, të nënave kurveleshase e labe për tu përkulur me nderim para dëshmorëve kosovarë pasi gjaku i tyre është i shënjtë për të gjithë ne shqiptarët[22], u kthye një nga momentet më prekëse të ceremonisë tek shikoje kosovarët tek takonin djalin e Labërisë dhe e falënderonin për mesazhin që përcolli nga nënat kurveleshase e labe. Ishte një shprehje e lidhjeve të ngushta shpirtërore mes shqiptarësh që fjalët e këqia nuk mund t‘i errësojnë e zbehin sado pakë.


[1]. Arkivi i shoqatës, shih edhe Gazeta “Labëria”, nr 1, 1998, “Deklaratë, pika nr. 5

[12]. Gazeta “Labëria”, nr 2, 31 Janar 2001, f. 7

[22]. Afrim Imaj, kujtime nga lufta në Kosovë

[Wordless]

Del nji dit (vitet 1950-60) i paharruari Osman Rexha e po i pyt disa miq..
Ore a mthoni ju mu se kush o mo e modhe a Laberia apo Italia..

Italia mer xha Asmon..i thoshin shoket..
Jo mer jahu se po ja fusni kot thosh xha Asmoni..
Po jo mer Xha Asmon mos boj gafa tilla se o turp kush te ngjo.. si mer Laberia mo e madhe se Italia .. e ke pa ne hart a jo.. le qe vetem me popullsi ja kalo 100 her krejt Shqipnis thoshin kta..

po mir mer jahu tha xha Asmoni si shpjegohet qe kur erdh italia gjeje shpi sa te dush mdurrs
tani qe erdh laberia sgje mo shpi..

..

Laberi moj Laberi..
p dhise dolle ti..
po ben ligjin perseri..
si 50 vjet e si nashti..

hahaa o brar po nuk jan te gjith labet si Enveri mor burr. Une per laberit kam rrespekt se jane burra dhe te pritshem