Interviste e Kryepeshkopit Anastas 22.12.2012

[Archon]

Media greke ka njoftuar nëpërmjet agjencive të ndryshme të lajmeve dhe televizioneve se, ekstremistë në shqipëri i janë kundërvënë Kryepeshkopit të Kishës Orthodokse. Sipas këtyre mediave, ekstremistë në Shqipëri kanë arritur deri aty sa që të kërcënojnë me jetë Kryepeshkopin Anastas Janullatosi edhe pse vet ai është i qetë dhe nuk shqetësohet për këtë çështje. Gjatë një interviste dhënë për televizionin shtetëror grek NET dhe emisionit ‘Prosopikotita’, e gazetares greke,Elena Katritsi, ka pohuar se është kërcënuar dhe vazhdon të kercënohet me jetë në Shqipëri nga klane dhe qarqe të ndryshme brenda dhe jashtë vendit. Janullatos ka treguar se në vitin 1997-t i është bërë atentat në godinë e selisë së Kishës Ortodokse Autoqefale të Shqipërisë në rrugën e Kavajës në Tiranë ku dhe i ka treguar gazetares greke dhe sferat e plumbave që kanë hyrë nga dritarja e zyrës së tij.

Si dhe pse u emërua Kryepeshkop i Kishës Orthodokse të Shqipërisë Anastas Janullatos….

Kur më thanë që të shkojë në Shqipëri!? Ishte një vend me të cilin unë nuk isha marrë kurrë. Studimet e mia siç dhe e dini kanë qënë të përqëndruarara në zonën e Afrikës, dhe orjentimi im ishte që unë të shkoja dhe të punoja në Afrikë. Mbaj mend, më është bërë një thirrje telefonike në dhjetor të 1990-s ku dikush nëpërmjet telefonit më tha, “urime dhe përgëzime jeni zgjedhur dhe emëruar si, Përfaqsues i Special i Kishës Orthodokse në Shqipërisë”, një Shqipëri e cila asokohe hapte kufijt e saj. Dhe unë u habita duke i thënë se, “nuk ju kuptoj për çfarë bëhet fjalë. Unë nuk jam marrë kurrë me këtë çështje”. Më thonë më pas se, “është shumë e rëndësishme dhe urgjente kjo çështje. Duhet të udhëtosh sa më shpejt për në Evropë. Udhëtim i cili do të ketë si mision për të parë dhe konstatuar se çfarë ka ngelur nga gjithë ajo përndjekje që i ishte bërë Kishës Ortodokse në përgjithësi”. I them, “kur?”, dhe mu përgjigjën, “neser”. Ishte një nga udhëtimet më të shpejta që kam bërë ndonjëherë në jetën time. Më shpjeguan se, ishte një perjudhë snhumë delikate dhe vështirë dhe duhet që me patjetër diçka të bëhej menjëherë. Pas një viti qendrimi në Shqipëri, më thanë se, “çfarë mendoni sikur të zgjidheni Kryepeshkop i Kishës Otrthodokse Autoqefale të Shqipërisë?”. Ka qënë një nismë dhe propozim i Patriarkut Ikumenik të gjithë Kishës Ortodokse në botë, Bartolomeu, I cili gjeti zgjidhjen për këtë çështje tek emri im dhe më propozoi duke insistuar për mua dhe gjithë të tjerët nëpër botë rranë dakord. Shumë prej tyre madje thanë se, “çfarë I bënë të shkretit e hodhën në ‘gropën e luanëvë’”. Unë e dija që në fillim që ishte një mision I cili nuk kishte ndonjë siguri të veçantë, por përvoja ime më mësonte, më e rëndësishmja që neve na kërkohej është, bësimi tek kisha ortodokse dhe jo planet dhe strategjitë e shumta. Diçka më thoshte shko! Bëra kryqin dhe shkova.

Cila ka qënë mbresa më e veçantë gjatë gjithë këtyre viteve që jeni këtu si Kryepeshkop? Atë mbresë që nuk do ta harronit kurrë dhe ndonjëherë që ju vjen në mendje.

Mbërrij në qershor të 1991-t, pas një pritje prej 7 muajsh ku më duhet të merrja një vizë për 1 muaj, në aerodromin e Tiranës ku shoh një grup njerëzish të thjeshtë, laik, pjesa më e madhe të moshuar, të lodhur, të varfër si dhe disa fëmijë. Kanë dalë të më presin, ishin grupi I parë ortodoks në Shqipëri që doli dhe më priti në aerodrom dhe menjëherë shkojmë nga aty në Kishë. Kisha asokohe ishte një pallat sporti I vjetër, I cili ishte kthyer në pallat sporti, pa xhama, pa ngrohje me një parket të hollë prej druri dhe unë në këtë vend dhe këto kushte duhet të komunikoja me njerëzit. I shikoja të gjithë në fytyrë, ishte një situatë e pazakontë ku unë duhet të thoshja diçka shumë shpejt, të shkurtër dhe domethënëse. Iiu thashë, “merrni nga një qiri dhe ndizeni. Krishti u Ngjall”, dhe ndeza dhe unë një qiri. Të gjithë qirinjtë u ndezën dhe sytë I kishin të gjithë mbushur me lotë dhe u përgjigjën njëzëri, “Zoti vërtet u Ngjall”. Ky ka qënë dhe mezazhi I parë bazë që unë doja të kaloja. Ditë më pas erdhën dhe Krishtlindjet. Krishtlindjet e para në Shqipëri, nuk kishim mundësi në ambjentin e kishës të vinim xhama, kështu që vendosëm plasmas nëpër dritare. Çatia ridhte vazhdimisht ujë por arritëm që të eliminonim rrjedhjen. Kisha ishte plot e për plot kësaj rradhe dhe me njerëz nga të gjitha moshat. Bëmë Krishtlindje në mes të të ftohtit dhe varfërisë. Një tjetër mbresë ka qënë dhe udhëtimi im në Korçë më 1992-n, ku shkova për të parë Kishën të cilën e kishin kthyer në muze. Dhe kur kërkova leje për të shkuar, nga asokohe Presidenti I ndjeri Ramiz Alia, më kishte thënë shprehimisht se, “harrojeni hirësi se do ta merrni këtë kishë”. Por siç duket dhe shihet ai që u harrua është Alia. Dhe kërkesa ime u bë shkas që të na japin një tokë, pasi Kisha ishte ende muze, dhe ku ndërtuam Kishën tonë. Por, kur morrëm lejen për ta ndërtuar na dërguan një mesazh nga këtu, qeveria shqipëre, ku thuhej se, leja anullohet dhe nuk do të jepet leje më për të ndërtuar këtë kishë ortodokse. Atëherë maj mend, pati dhe një protestë të përgjithshme dhe me pankarta e etj, kundër qeverisë këtu. Por në fund na dhanë një tokë, shesh edhe më të mirë për të ndërtuar Kishën në Korçë. Dhë kur asokohe bëmë dhe përrurimin e saj, unë u shpreha se, ne nuk shqetësohemi kur na sulmojnë me gurë, sepse I marrim ata gurrë dhe ndërtojmë me ta. Por goditja me gurë ndaj meje dhe kishës ortodokse nuk pushoi kurrë në Shqipëri, madje vijon dhe sot por me mënyra të tjera. Më sulmojnë me shkrime nëpër gazeta, me mënyra të ndryshme, histori të ndryshme dhe shpifje por ne ecim.

Hirësi, armiqtë më të shumë tuajit e ndjeni se I keni brenda në Shqipëri apo jashtë saj?

Gjithmonë kanë ekzistuar klane të ndryshme, me interesa dhe leverdi të ndryshme e të veçanta, por këtu në Shqipëri në veçanti ka pasë dhe ka një mendim dhe paragjykim të përgjithshëm sa I përket personit tim. Mos haroni se në viti 1991 shënoi dhe hapjen e marrëdhënjeve të para mes dy shteteve tona. Paragjykimi shikonte me sy kritik çdo hap timin këtu. Por shyqyr që këto vite çfarë do që kemi bërë ka qënë bërë hapur, jemi në një xham transparent ku çdo hap tonin e shikojnë dhe ndjekin. Mbaj mend që disa miq nga anglia kanë dashur dhe bënë gati të na dërgonin në Tiranë, për Kishën Ortodokse, për mua personalisht, një makinë të blinduar. Ju thashë që, kjo është gabim. Nuk hyra kurrë në atë makinë të udhëtoj. Isha I vendisur dhe morra parasysh çdo pasojë. Imagjinoni sikur Kryepeshkopi të lëvizë nëpër vend me një makinë të blinduar, se çfarë do të thoshnin besimtarët. Por kjo makinë si përfundim qëndroi aq shumë në garazhd saqë u prish aty.

Por frikën, kam përshtypjen që disa herë e keni ndier dhe si e keni përballuar atë?

Shikoni, kur dikush është I vendosur për gjithçka gjatë një misioni që ka është i qetë. E di nuk është vetëm, ka zotin. Mbaj mend që motra ime e ndjerë, e cila ishte shumë e shqetësuar dhe e merrnin në telefon e i thoshnin që do të vrasim vëllain tënd do të bëjmë këtë dhe atë etj. Unë i thoshja, shpirti im pse rri e merresh me ta. Ai që e di se kur do të vdes unë nuk janë ata që të marrin në telefon, e di zoti se kur do do të vdes, rri e qetë. Këtu në dritaren që jemi (i tregon me dorë gazetares greke nga dritarja e zyrës së tij në rrugën e Kavajës) duken gjurmët e asaj që ju thoni, I kemi lënë si zbukurim, janë sferat e fishekëve që patëm dhurratë në 1997-ën. Kush dashuron dhe dashurohet I thotë tutje frikës, është I lirë. Një botë e cila ishte mësuar se nuk kishte zot, ku të gjitha janë të lidhura me interesa politike, me parinë e vendit e gjëra të tilla, si do të mund të besonte menjëherë? Sepse në 1991-in erdhi demokracia? Se këtu erdhi dikush nga Greqia, I cili erdhi vetëm se beson në zot, sepse beson se kësaj toke ju privua dhe iu hoq e drejta të besonte në zot dhe është këtu vetëm për dashuri e të ndricojë të gjithë njerëzit. Dhe thashë me vete, po kanë të drejtë të mos ta besojnë që kam arrdhur këtu vetëm për këtë çështje, koha do ta tregojë. Ajo që ne mundohemi të bëjmë është që të shmangim, të parit e të tjerëve si armiq. Ata na shohin ne si armiq por ne i shohim ata si vëllezër si ikona të zotit dhe jemi të lirë e nuk kemi frikë.

Vitet e fundit, sidomos dy vitet e fundit janë përkeqësuar marrëdhëniet. Është një qetësi shumë çuditëshme në të cilën kanë hyrë dhe fuqi të tjera të cilat do të dëshironin konfrontim. Dhe këtu në Shqipëri dhe në Greqi. Duhet ti kemi nën kujdes këto fuqi, nuk kemi më kohë dhe tolerancë për eksperimentime të tjera. Dy popujt duhet të jetojnë bashkë. Këtu ka zëra të cilat mendoj se nuk janë miqësore me ne. Dhe ekziston një e keqe e madhe, po kërkojmë dhe shqetësohemi për ‘boritë’ që hera-herës dëgjohen, dhe nuk shikojmë se cila është në të vërtet rreënja e këtyre çështjeve! Si gjithmonë, shohim në mënyrë sipërfaqsore dhe nuk thellohemi të gjejmë rrënjët dhe arsyet e verteta. Arsyet dhe rrënjët e tyre janë fëmijët e shqiptarëve, të cilët mësojnë akoma gjëra të cilat nuk janë të verteta në shkollë, dhe i besojnë ato. Për këtë arsye kohët e fundit shikojmë gjeneratën e re shqiptare, të rinjtë e të rejat, të jenë më dyshues ndaj fqinjëve dhe mosbesues. Pra aty duhet ta shikojmë arsyen e vërtet në mësimdhënie, ne arsim, pra do të duhet që të shikojmë se cilat prej rrënjëve të hedhura në arsim helmojnë të vërtetën.

Edhe pse duket që, marëdheniet mes Shqipërisë dhe Greqisë, në pamje të jashtme, të jenë të mira, me ndonjë përjashtim, një ndodhi u bë shkas që këtyre marrëdhënive tju ‘ndizej fitili’ siç ishin deklaratat e Kryeministrit Berisha kohë më parë. Është e rastësishme kjo?

Ju dha një rëndësi më shumë seç duhej kësaj çështjeje. Kam mendimin se është ajo që sapo ju thashë. Çfarë mësojnë fëmijët nëpër shkolla? Siç kemi dhe ne forca politike të tjera, ekzistojë dhe këtu forca politike që kanë më programin e tyre, andi-helenizmin. Nuk e di sasa do të ndikojnë këto në popull por në momente dhe çaste të vështira nuk do të nënvleftësoja kurrë fanatizmin i cili shumë lehtë mund të lulëzoj në çfarëdo terreni. Dhe nuk nënvleftësoj fare idiotësinë dhe marrëzinë e cila nga ndonjëherë është edhe më e fortë se mirësia dhe bashkëekzistenca. Ekziston një teori shumë e famshme besoj se e keni dëgjuar, “Hyrja e idiotëve në zhvillimin shoqëror’. Kështu që, shpesh herë ka njërëz që i nënvleftësojë ato, ‘nuk ka gjë për tu shqetësuar, s`është çështje’, thonë. Si nuk është për tu shqetësuar? Po helmojnë një realitet dhe nëse e lë të lëvizë ky helm, edhe pse në dukje i vogël, do të helmojë mendimin dhe shpirtin e një populli të tërë. Kujdes ndaj idiotësisë, gënjeshtrës dhe të drejtohemi ndaj seriozëve dhe të vërtetëts.

Kur ju erdhët për herë të parë në Shqipëri, një pjesë e madhe e minoritetit grek në Shqipëri, të shkojë në Greqi dhe jo vetëm. Pati një tendencë asokohe dhe frikë njëkohësisht mbi një shpërngulje të tyre, si është situata sot në këto fshatra?

Nuk kanë qënë vetëm nga fshatra dhe zona të minoritetetit. Nga çdo krahinë e Shqipërisë asokohe u larguan me mijëra njerëz. Gati shtatqind e disa mijë vetë zbritën në Greqi dhe Greqia i priti me krah hapur të gjithë kështu apo jo?

Me shumë pikëpyetje hirësi nëse do të më lejonit...

Vëtëm kohët e fundit do të thosha se janë gjërat siç thoni ju. Duhet të mos i përgjithësojmë gjërat. Grekët dhe shqiptarët ka njerëz të mrekullushëm në të dy popujt. Ajo që thoni në një farë mënyrë është e vërtet, në shumë fshatra të minoritetit grek në Shqipëri nuk ka të rinj por po ndryshon diçka së fundmi. Më vështirësitë ekonomike që Greqia po kalon këto kohë kanë filluar të kthehet dhe ky komunitet. Madje ne si kishë jemi vënë në punë që në Jug të Shqipërisë të rregullojmë shkollat në minoritet që janë në gjuhën greke, madje në Mesopotam të Sarandës kemi bërë të mundur të ngrihet një lice profesional për të rinjtë e të rejat e minoritetit grek që po kthehen nga Greqia përfundimisht. Por në këto raste nuk janë të nevojshme dhe nuk zënë vend thirrjet, ‘qëndroni në vendin dhe shtëpitë tuaja’. Ajo që ka rëndësi është që ky komunitet dhe këta njerëz të kenë mundësi të zhvillohen.

Kisha Autoqefale e Shqipërisë dhe shpjegimi i Janullatosit.....

Ekziston një mohim kohët e fundit nga faktorë të ndryshëm, bëhet fjalë për Kishën Ortodokse Autoqefale të Shqipërisë, kështu nuk është? Në këtë kontekst do të thosha që Kisha Ortodokse Autoqefale e Shqipërisë ku janë, ortodoksët shqiptarë, shumë mendojnë se nuk ka shqiptarë ortodoksë? Gënjeshtër më të madhe se kjo nuk ka, ka shqiptarë ortodoksë dhe që cke me të madje dhe janë shumë, të cilët duruan dhe përndjekjen e vite e viteve me rradhë dhe janë e kanë ngelur ortodoks. Janë grekët ortodoksë, janë minoriteti me origjinë sllave, janë të ashtuquajturit ‘arumun’, disa deklarojnë të fesë ortodokse greke dhe disa jo, po ne çduhet të bëjmë? Të gjithë ortodoksët të bashkuar, të gjithë bashkë. Nëse fillojmë dhe krijojmë në Shqipëri, krahina dhe zona me Kisha të vendeve fqinje me Shqipërinë, nuk do të ketë asnjëherë kishë të pavarur në këtë vend. Ne luftuam për këtë çështje, jam shumë i kënaqur dhe falenderoj zotin që ja arritëm kësaj dite.

Si popull ne grekët, mund të kemi shumë gjëra pozitive por kemi dhe gjëra negative, një nga ato të këqia është mënyra egoiste e të parit të popujve të tjerë me poshtërim. P.sh, pak më parë më thatë ju se i pritëm me krah hapur asokohe shqiptarët dhe unë ju thashë se kam shumë pikëpyetje për këtë çështje. Ne në Greqi gjatë këtyre viteve nuk kemi folur asnjëherë me fjalë të mira për shqiptarët, madje disa nuk iu janë sjellë dhe shumë mirë. Kur jemi gjendur në të njëjtën situatë ne grekët para pak kohësh ku të tjerët na shikonin me poshtërim, përçmim, atëherë e ndiem si komb se çfarë do të thotë poshtërim dhe nuk na erdhi mirë e u tronditëm. Jeni dakord me këtë perceptim??

Poshtërimi është një ves shumë i madh si për individët dhe për kombet. Dhe ndjenja e supermacisë fsheh në vetvete inferioritetin. Këto të dyja shkojnë bashkë, nuk je sigurt për veten tënde, nuk vlerësin veten tënde. Kjo vlen edhe për ksenomaninë, është e njëjta gjë. Unë me të vërtet zemërohem dhe shqetsohem. Madje do të doja tju referoja diçka. Gjatë kohës kur kishin filluar debatet në Greqi për dëbim të emigrantëve dhe filluan operacionet fshesa, unë zbrita në Athinë, zhvillova takime me Kryeministrin e asokohe dhe politikanë të tjerë si dhe botues të ndryshëm dhe drejtues e kryeredaktorë të gazetave dhe medias greke. Mbaj mend që ju thashë, “Çfarë jeni duke bërë, çjanë këto fjalë që përforni, çështe kjo fjalë ‘fshesa’, nuk e kuptoni që kjo është një fjalë poshtëruese për të tjerët, por poshtëruese dhe për ju? Kush jemi ne që i shohim të tjerët në këtë mënyrë?”. E di, më shikonin me habi dhe të çuditur. Ishin dhe vitet e para, nuk më njihnin dhe aq mirë dhe nuk kuptonin e s`bënin dot lidhjen. Por e pranuan se ishte gabim.

Më vjen keq dhe mërzitem që të njëtën gjë po shikoj të bëhët nëpër gazeta këto dy vitet e fundit këtu në Shqipëri. Flasin shpesh herë për krizën në Greqi me një dashakeqësi. Madje një i vetquajtur Kryetar i një partie tha para disa kohësh se, “pse të trembemi nga Greqia dhe grekët, Greqia është një shtet që ka dalë në shitje”, dhe thashë me vete, ‘shiko shiko, ky tani do që të bëhet lider politik?!’. Kështu ndërtohen miqësitë dhe integrim i përbashkët mes dy vendeve? Pra pikat tona të dobëta janë të njëjta. Por në asnjë mënyrë kombi grek nuk duhet të justifikohet ç`ka ka bërë, jemi një komb i cili e kemi jetuar shumë vite emigrimin nëpër Gjermani, Amerikë, Australi nuk mund të përsërisim më gabime të tilla.

Mos vallë ne grekët në Greqi jemi komb pa memorje?

Patjetër që jemi komb pa memorje. Madje do tju thoja se pasi u bëmë nostalgjikë të viteve të vështira që kaluam gjatë shekullit të XX, shiko se ku jemi katandisur. Ne nuk e mendojmë seriozisht të kaluarën tonë, madje do thoshja se më duket se kohët e fundit po ‘snobi-zojmë’ dhe historinë po merremi shumë me të sotmen dhe kemi lënë pas dore të kaluarën. Mjerë popujt që nuk kanë memorje i zë ‘alzaimer-i’ në jetën e përditshme. Një Kapodistrja që nuk është rastësore për ne, një Makrijani që ka lënë dhe një mesazh për të rinjtë, të vërteta, trimëri, burrëri. Përse duhet që ne të mendojmë gjithmonë negativisht dhe jo pozitivisht.

Dikur në greqi thoshnim se nuk jemi racistë, nuk ishim racistë sepse nuk kishte bërë vaki deri kohë më parë të bashkëjetonim me të huaj? Mos ka luajtur rol mungesa e arsimimit të grekëve, që sigurisht që ka luajtur një rol shumë të rëndësishëm, apo luajti rol edhe sepse qeveria nuk mori masat e duhura në kohë për tu përballuar emigracionin nga njëra anë dhe nga ana tjetër me krimin e organiziuar?

Ky problem është bërë shumë më i komplikuar dhe koklavitur. Pikërisht kjo që ju theksuat, nga gabimet që bëri qevria greke dhe politikat e gabuara të saj mbi përballimin e këtyre çështjeve. Sa i përket racizmit do tju thoshja se çdo njeri mbi të gjitha është njeri, i bardhë, i zi apo çfarë do lloj tjetër ngjyre. S`ka rëndësi se ku ka lindur. Gjëja e parë që ne duhet të kishim bërë ishte respekti ndaj çdo njeriu, nuk është greku, amerikani apo hebreu ikona e zotit. Është çdo njeri i gjallë në tokë. Por kjo nuk do të thotë që duhet të mbyllësh sytë kur tjetri mban një kallashnikof!? As qeveria nuk duhet të jetë neutrale kur organizohen grupe të ndrushme dhe miqësia greko-shqiptare arrinë kulmin në përplasjet mes bandave me të njëjtën filozofi. E ka fajin shteti. Këtu përsëri gjejmë një tjetër gabim tonin akoma, të një shoqërie të papërgatitur dhe të një shoqërie që nuk është e aftë që të përballet me realitetet e reja dhe nëse doni dhe rrezikun. Dhe tani më gjendemi përballë një tjetër ‘dhimbjeje koke’, por ne vazhdojmë të bëjmë përsëri viktimën! Është zgjidhja më e thjeshtë të bëjmë rolin e viktimës në vend që të pranojmë se kemi bërë gabim dhe eja të rregullojmë këtë gjendje të krijuar. Edhe pse kjo është në dukje e vështirë, por popujt dhe kombet në kohë të vështira duken, çdo gjë të madhe që ne grekët kemi bërë ka qënë e vështirë. Një komb që deklaron se në 85 % të saj është ortodoks si është e mundur që të arrijë në këto ekstremizma, ky është faji i Kishës Ortodokse greke. Si e lejuam të na ndodhë kjo.

Beteja me kancerin e Kryepeshkopit Anastas Janullatos....

Ka qënë për mua një shok kur ma kanë thënë se kam kancer. Unë thashë vetes se, ‘vdekja e cila kaq kohë je duke pritur si përfundim vjen nga të tjerë’. Por pastaj mendova, ‘padyshim do të vijë një ditë fundi, në një mënyrë ose në një tjetër qoftë. Vetëm se shiko që për aq kohë sa je para të tjerëve ta jetoshë atë drejtë ".... U pajtova që në fillim me idenë se në kohë të vështira do të gjesh gjithmonë një strehë. Besimi dhe të besuarit në Zot është i madh, fuqi e pashtershme. Vazhdoj ta kem probleme me sytë dhe shikimin por me besimin tek Zoti po vazhdoj përpara.

Fëmijëria, familja e Kryepeshkopit dhe për personin më të rëndësishëm në jetën e tij, nënën e tij..

Kur isha gati për të ardhur në botë, nëna ime rrezikoi shumë dhe humbi shpresat gjatë shtatzënisë. Në të vërtetë, mjekët thanë se nuk do të jetë në gjendje për të më dhënë gji dhe siç ajo më ka thënë më vonë, më ka ushqyer për një kohë të gjatë me gji, sepse ne ishim të varfër atëherë, por shumë të dashur dhe të bashkuar si familje. Nëna ime ishte personi më i rëndësishëm në jetën time. Zakonisht babai largohej për kohë të tëra nga shtëpia. Ajo jetoi shumë, deri tek të 90-t dhe kamë patur gjithmonë pranë meje. Unë nuk arrita ta falënderojë atë siç dhe sa do të doja.

Marrë me shkurtime nga emisioni ‘Prosopikotita’ NET.

Plarent Shehu
Shekulli

[Albo]

Korca 123, a mund te na e gjesh te plote intervisten e te na e sjellesh ne forum? Intervista me lart nuk eshte e plote.

Per shume vjet o Kryezot!

Albo

[Archon]

Korca 123, a mund te na e gjesh te plote intervisten e te na e sjellesh ne forum? Intervista me lart nuk eshte e plote.

Albo

Intervista e perkthyer eshte vetem kjo qe kam sjelle me siper dhe te plote nuk mund ta gjesh as ne greqisht po per ata qe ndoshta mund te kuptojne greqisht e kane ne videoja me poshte:

[Archon]

KISHA ORTHODHOKSE AUTOQEFALE E SHQIPËRISË
ZYRA E SHTYPIT

Përgjigje për artikullin e dt. 30 dhjetor 2012

Gazetës “Shekulli”

Zotërinj të nderuar,
Në gazetën tuaj “Shekulli” të ditës së diel, dt 30.12.2012, në faqen e saj të parë (dhe ne faqet 4-5), është ndërmarrë një keqinformim i opinionit publik, duke vendosur në gojën e Kryepiskopit të Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë, Fortlumturisë së Tij Anastas, fraza që nuk i ka thënë kurrë. Konkretisht keni shkruar: “Janullatosi: “shqiptarët po më kërcënojnë, Greqia të reagojë... Fëmijët mësojnë në shkollë të urrejnë Greqinë” etj. Këto janë shtrembërime të pastra të së vërtetës.
Përkthimi i intervistës së dhënë nga Kryepiskopi Anastas në televizionin shtetëror grek “Net”, që botohet tek Gazeta Shekulli me shkurtime të përzgjedhura qëllimshëm, ka shumë mangësi, keqkuptime me dashje dhe hera herës përzgjidhen fraza të nxjerra jashtë kontekstit ku janë thënë. Edhe titulli i emisionit shtrembërohet, duke u quajtur “Personalitete”, kur në të vërtetë ai është “Personale”... Por, as në këtë përkthim të pasaktë të origjinalit, në greqisht nuk ekziston fare fraza që përdoret nga z. Lisien Bashkurti: “Në Shqipëri fëmijëve dhe moshave të reja nëpër shkolla u mësohen të urrejnë Greqinë dhe grekët”.
Z. L.B në shkrimin në lidhje me këtë intervistë, të quajtur “Harmonia Ndërfetare, pasuri e kombit shqiptar”, i mbështet opinionet e tij mbi këtë frazë të sajuar. Pasi vë në dijeni publikun për laureat e tij diplomatike dhe akademike, ai përpiqet t’i bëjë një leksion të etikës shkencore dhe kishtare Kryepiskopit tonë, i cili siç është e njohur, ka qenë Profesor i shquar dhe Dekan i Fakultetit të Theologjisë së Universitetit Kombëtar të Athinës, është Anëtar nderi i Akademisë së Athinës dhe është nderuar me doktoratura “Honoris Causa” në filozofi dhe në theologji nga shumë universitete të vendeve të ndryshme.
Gjithashtu edhe fraza “Shqiptarët dhe Shqipëria janë të kënaqur që Greqia është zhytur në një krizë”, nuk thuhet në intervistën e Kryepiskopit. Sa i takon fjalisë tjetër, se “Greqia është një shtet në shitje”, këto janë fjalët e kryetarit të partisë të tij, botuar në gazetën “Shqip”, të 5 nëntorit 2012. Konkretisht, z. Spahiu shkruan: se Greqia është “...një shtet që kanë dalë për shitje”.
Në vazhdim, z. L.B. parashtron të ndryshuar një tjetër fjali të intervistës, se “të gjithë grekët, kudo që janë, por sidomos ata në Greqi, duhet të rikthejnë në memorien e tyre historinë e tyre, pasi e kanë harruar dhe po flenë gjumë”. Dhe shton, krejtësisht në mënyrë arbitrare, se para se të thuhej kjo fjali, nënkuptohej “Shqipëria”, e cila sipas këtij interpretimi, “kërcënon me teza të dikurshme”. Në intervistën në fjalë, ky mendim i Kryepiskopit Anastas, i cili është thënë një kontekst krejtësisht të ndryshëm (në atë të krizës ekonomike që po kalon Greqia), nuk ka kurrfarë lidhjeje me Shqipërinë. I referohet detyrimit që kanë grekët për të kujtuar historinë e tyre dhe që të mobilizojnë forcat dhe virtytet e ndihmës së ndërsjellë për njëri-tjetrin, të thjeshtësisë dhe të vetësakrificës. Është e çuditshme se z. L. B., madje edhe duke e theksuar faktin se ka shërbyer si diplomat, e lexon këtë frazë si “ngjallje të urrejtjes midis popullit shqiptar dhe popullit grek”. Në një vend tjetër ai shton se “do të doja që hirësia e tij të kontribuonte në përmirësimin dhe jo në përkeqësimin e marrëdhënieve të fqinjësisë midis dy popujve” etj... Është e njohur botërisht se Kryepiskopi Anastas, për më shumë se njëzet vite ka dhënë dhjetëra intervista dhe ligjërata dhe përpiqet pareshtur për miqësinë e dy popujve, për nevojën e bashkëpunimit harmonik, të mirëkuptimit dhe të reciprocitetit të ndërsjellë. Prandaj, midis shumë të tjerave, është zgjedhur President Nderi i Konferencës Botërore të Fesë dhe Paqes “Fetë për paqen”, (World Conference for the Religion and Peace “Religions for Peace”), organizmit më të rëndësishëm ndërfetar në botë, me seli në Nju Jork, i atashuar edhe pranë OKB, ku janë pjesëtarë të gjitha fetë e botës.
Për më tepër, z. profesor shton vërejtjen e papërshtatshme dhe po aq fyese, se gjoja Kryepiskopi Anastas “ha bukën e popullit shqiptar”. Por Kryepiskopi nuk mbahet nga fonde që vijnë nga Shqipëria. Ka pensionin e tij nga koha kur ishte profesor Universitetit të Athinës. Përkundrazi, jo vetëm nuk “ha bukën e popullit shqiptar” , por gjatë gjithë këtyre 21 viteve, me nismat dhe aktivitetet e tij, ka kontribuar që të vijnë në Shqipëri shumë miliona euro. Me këto iniciativa që ka ndërmarrë në fushat e arsimit, shëndetit, zhvillimit bujqësor, kulturës, ka ndihmuar dhe vazhdon të ndihmojë me mijëra familje shqiptare të kenë një jetë dinjitoze. Është shumë i çuditshëm fakti se si mund të ekzistojnë kaq shumë shtrembërime të pasakta dhe shpifëse të bëra nga një intelektual, në një tekst kaq të shkurtër!
Sa i takon lajmit të theksuar në titullin e artikullit tuaj: “Kryepiskopi, probleme me shëndetin. Vuan nga kanceri”, Kryepiskopi Anastas përmendi në intervistën e tij edhe këtë çështje vetëm për t’iu dhënë forcë atyre që përballen me probleme të vështira shëndetësore. Në vitin 2005, u diagnostikua me kancer të tiroideve, por pas një operacioni të suksesshëm, ai u shërua plotësisht dhe të gjithë e dimë se vazhdon të punojë pa u lodhur dhe të jetë mjaft aktiv si brenda vendit ashtu edhe jashtë tij, me një krijimtari të pasur.
Zoti L. B. në fund të artikullit të tij, jep siguri se “Aleanca Kuq e Zi, nuk e ka kërcënuar në asnjë lloj forme e mënyre Anastas Janullatosin”. Është mjaft i çuditshëm fakti se si Sekretari i marrëdhënieve me jashtë i Aleancës Kuq e Zi, nuk ka dijeni për letrën zyrtare që kjo forcë politike i dërgoi Presidentit të Republikës në 17 dhjetor 2012, “T’i hiqet Urdhri 'Skënderbeu’ kryepeshkopit Janullatos” (Ky Urdhër iu akordua Kryepiskopit Anastas me motivacionin “Për kontributin dhe veprimtarinë e vyer në ringjalljen e besimit shpirtëror dhe shpresës për një të ardhme më të mirë, për ringritjen e institucioneve të kultit, si dhe për forcimin e pasurimin e mëtejshëm të harmonisë, tolerancës dhe bashkëjetesës ndërfetare të popullit shqiptar”). Pas parashtrimit të shumë shpifjeve dhe akuzave për sjellje antikushtetuese dhe antishqiptare nga ana e Kryepiskopit, kjo letër zyrtare e AK përfundon me fjalët: “Ka ardhur koha t’i themi Anastas Janullatosit: ik me paqe nga Shqipëria. Mbylli vitet e fundit të jetës tënde sa më larg këtij vendi” etj. Pikërisht kjo letër e Aleancës Kuq e Zi njohu një publicitet të gjerë si brenda ashtu edhe jashtë vendit si dhe krijoi shqetësimin tani të njohur nga të gjithë. Pas saj, 42 klerikë të Kryepiskopatës (episkopë, priftërinj, dhjakonë,) botuan një përgjigje të qartë dhe ezauruese, në të cilën midis të tjerave theksohet:
“...Ata që e njohin Kryepiskopin Anastas, midis tyre edhe ne klerikët e Kryepiskopatës, të gjithë qytetarë shqiptarë, që e ndjekim nga afër dhe që bashkëpunojmë me të gjatë gjithë viteve të pranisë së tij këtu në Shqipëri, e dimë fare mirë se pohimet e mësipërme të paturpshme janë sajesa të një fantazie të sëmurë, krejtësisht të pabaza, absolutisht të padrejta dhe përbëjnë shtrembërim të së vërtetës...
Kryepiskopi Anastas, ka 20 vjet që jeton dhe punon pa u lodhur bashkë me ne. Gjatë kësaj kohe ka qëndruar gjithmonë pranë popullit, madje edhe në kohët më të vështira (1997,1999), duke ndihmuar me dashuri dhe vetësakrifikim jo vetëm orthodhoksët por të gjithë sa kanë nevojë, pa dallim bindjesh fetare e politike. Njihet më së miri, jo vetëm në Shqipëri por edhe në arenën ndërkombëtare, kontributi i jashtëzakonshëm i Kryepiskopit Anastas në ringritjen e plotë të Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë dhe në lulëzimin më të madh që ka njohur historia e Kishës së Shqipërisë. Në të njëjtën kohë njihet ky kontribut edhe në zhvillimin ekonomik të vendit, në sektorët e shëndetit, arsimit, përkujdesjes sociale dhe kulturës, si dhe në vitin 1999, kur me iniciativën e tij, mobilizoi organizmat e krishterë ndërkombëtarë për të ndihmuar 33.000 refugjatë kosovarë. Vetëm ata që janë të verbuar nga fanatizmi nuk duan t’i shikojnë këto gjëra. Por vepra kolosale e Kryepiskopit Anastas nuk mund të shembet me fjalë fyese, gënjeshtra të fabrikuara, dyshime të pabaza dhe akuza shpifëse. Ne, qindra mijërat e orthodhoksëve shqiptarë dhe të qytetarëve të tjerë të paanshëm, që ndjekim nga afër punën e tij, e njohim fare mirë realitetin.
Kapërcehen dhe kufijtë e qesharakes, kur njerëz, pa kurrfarë lidhjeje me Orthodhoksinë, por edhe minues të njohur të saj, shfaqen si mbrojtës të orthodhoksëve shqiptarë e si njohës të Historisë Kishtare të Orthodhoksisë madje, dalin dhe në përfundime për çështje të së Drejtës Kanonike Kishtare. Ata arrijnë deri aty sa marrin përsipër t’u japin këshilla të krishterëve orthodhoksë shqiptarë se cila duhet të jetë udhëheqja e tyre kishtare. Ne klerikët shqiptarë dhe qindra mijëra besimtarë orthodhoksë, shtetas shqiptarë, që ndjekim me përkushtim udhëheqësin tonë, nuk jemi as naivë dhe as më pak patriotë.”.


Tiranë, 8 janar, 2013

[peshkatari2011]

Te kujtoj se ka sherbyer si "kryepeshkop aktiv" per mbi 10 vjet ne uganda,tanzani dhe ne afriken e jugut dhe madje eshte prekur edhe nga epidemia e malarjes dhe menjehere sapo eshte sheruar eshte kthyer perseri...

O korca ,,,,ca do te thote kjo ''ngritje ne detyre apo levizje paralele'' aktiv eshte dhe ketu ,po me aktiv ka ''stafin e''

[Archon]

O korca ,,,,ca do te thote kjo ''ngritje ne detyre apo levizje paralele'' aktiv eshte dhe ketu ,po me aktiv ka ''stafin e''

"Kryepeshkop aktiv" quhet kur kryen detyrat e kryepeshkopit por nuk drejton nje kishe te caktuar sepse ka vepruar ne shume kisha te ndryshme dhe nuk ka sherbyer vetem ne nje vend,ne uganda,afriken e jugut etj duke u perpjekur ti ringreje ato.Aktiv sigurisht eshte edhe ketu dhe per ate moshe qe ka bravo i qofte...
Me shume mbi vepren e tij ne afrike e ke ne videon me poshte:

[Archon]

Janullatos: Të izolohen zërat ekstremistë, mbjellin armiqësi e urrejtje

Anila Jole

Në një intervistë për gazetën greke “Kathimerini”, kryepeshkopi i Durresit, Tiranës dhe gjithë Shqipërisë, Anastas, ndër të tjera shpreh shqetësimin se në marrëdhëniet Shqipëri-Greqi po bëhen hapa prapa dhe bën thirrje të izolohen zërat ekstremistë.
“Ndjek me shqetësim dhe dhimbje ecurinë e marrëdhënieve shqiptaro-greke, por nuk duhet të mjaftohemi vetëm me shqetësimin; duhet qasje pozitive dhe krijuese. Nuk duhet të lejojmë të dominojnë zërat ekstremistë, të cilët kultivojnë armiqësi dhe urrejtje mes popujve. Shumica e kupton se vetëm bashkëpunimi dhe harmonia mes popujve, sot në shekullin 21, do të na çojnë në prosperitetin e përbashkët”, shprehet kryepeshkopi.
Ai kërkon nga të gjitha palët seriozitet, përmbajtje dhe dialog konstruktiv.
“Ballkani shpeshherë ka vuajtur nga nacionalizmat. Ajo që ka rëndësi është kursi ynë në një Evropë të bashkuar, të mirëkuptimit dhe respektit të ndërsjellë. Personalisht unë mendoj se fjala e fundit nuk është urrejtja, por dashuria. Dhe dashuria e përsosur sfidon frikën. Çdo frikë”, ka thënë ai.
Janullatos shprehet se si kryepeshkop ka mbështetur jetën, besimin, durimin dhe ka punuar për vëllazërinë, paqen, pajtimin në mesin e njerëzve dhe të kombeve.
(Balkanweb)

[ana_gend]

Janullatos: Të izolohen zërat ekstremistë, mbjellin armiqësi e urrejtje

Anila Jole

Në një intervistë për gazetën greke “Kathimerini”, kryepeshkopi i Durresit, Tiranës dhe gjithë Shqipërisë, Anastas, ndër të tjera shpreh shqetësimin se në marrëdhëniet Shqipëri-Greqi po bëhen hapa prapa dhe bën thirrje të izolohen zërat ekstremistë.
“Ndjek me shqetësim dhe dhimbje ecurinë e marrëdhënieve shqiptaro-greke, por nuk duhet të mjaftohemi vetëm me shqetësimin; duhet qasje pozitive dhe krijuese. Nuk duhet të lejojmë të dominojnë zërat ekstremistë, të cilët kultivojnë armiqësi dhe urrejtje mes popujve. Shumica e kupton se vetëm bashkëpunimi dhe harmonia mes popujve, sot në shekullin 21, do të na çojnë në prosperitetin e përbashkët”, shprehet kryepeshkopi.
Ai kërkon nga të gjitha palët seriozitet, përmbajtje dhe dialog konstruktiv.
“Ballkani shpeshherë ka vuajtur nga nacionalizmat. Ajo që ka rëndësi është kursi ynë në një Evropë të bashkuar, të mirëkuptimit dhe respektit të ndërsjellë. Personalisht unë mendoj se fjala e fundit nuk është urrejtja, por dashuria. Dhe dashuria e përsosur sfidon frikën. Çdo frikë”, ka thënë ai.
Janullatos shprehet se si kryepeshkop ka mbështetur jetën, besimin, durimin dhe ka punuar për vëllazërinë, paqen, pajtimin në mesin e njerëzve dhe të kombeve.
(Balkanweb)

po keshtu i bie te izolohen pjesa me e madhe e parlamentit grek,,,