Grekët dikur flisnin shqip

[Genti..]

Babai i kombit "grek" eshte me nacionalitet SHQIPTAR , po si ka mundesi kjo

Lazaros Koundouriotis Mansion

Lazaros Koundouriotis fought during the Greek War of Independence 1821 and is called "the Father of the Nation".


The Koundouriotis family, which produced the first President of the Greek Republic, was Albanian, like many of Idra's early settlers, who fled here from the Turks in the 15th century. Despite popular mistrust of the Albanians today in the face of a new wave of immigration, elements of Albania have penetrated into Greek culture: the foustanella or kilt that's a part of the formal attire of Greek soldiers is based on Albanian fighting gear, and is sometimes referred to as the "Albanian kilt:"
http://books.google.mk/books?id=CZUh...nitika&f=false

[Genti..]

Kshtu thuan "greket" per heroin legjendar Kolokotronin , qe eshte "grek"
Theodore Kolokotronis , 1770-1843, Greek patriot and general. A leader in the Greek War of Independence against Ottoman rule in the 1820s, he was instrumental in the capture of Trípolis, Návplion, Corinth, Pátrai,
Filmi i "grekerve" per Kollokotronin:



Po cfare thuan e shkruajne historianet e huaj ne ate kohe per Kolokotronin , kush ishte ai :

[BLEDI_SH]

Kolokotroni:
perkthim ne ship:
Bytheguri-a

[Genti..]

Pergezime per temen por do ishte mirë sikur te perktheheshin nê gjuhen shqipe se paku permbajtja e disa faqeve nga librat ndryshem, falemnderit, punë te mbarë.

Pershendetje Kreks
Te postimi numer 10 , nese se ke kuptuar , shkruan " Shumica e ushtareve "grek" flasin nje gjuhe tjeter , flasin Shqip" ! Flitet per vitin 1916 .

[Genti..]

Kolokotroni:
perkthim ne ship:
Bytheguri-a

Ashtu ishte mbiemri origjinal i tij : http://genforum.genealogy.com/greece/messages/4675.html thuhet..

[BLEDI_SH]

THE SOCIO-CULTURAL
ROOTS
OF THE GREEK
ECONOMIC CRISIS

24.05.2012
Επικούρης Δημήτρης


The economic crisis in Greece which threatens to act as a locomotive power that will force most of the countries in the european south to exit the Eurozone, has triggered many discussions and predictions concerning the future of Europe as an entity. Numerous analyses find their way to the media on a daily basis, all attempting to explain the repercussions of Greece’s inability to reform and lead itself to an economic growth that will eventually free the country from the constantly increasing need of borrowing money to satisfy its basic needs.

However, all those reports and economic analyses have something in common. They fail to deeply examine the socio-cultural roots of the greek crisis. If one does not take into account the idiosyncrasy and the psycho-synthesis of the modern greek people, will just miss the point.

Modern Greece is by no means related either genetically or culturally to the ancient cosmos and the people who once occupied this land. The modern greeks are just an intermixture of balkan tribes (albanians/arvanites, slavs, wlachs) which in the process of time mingled with northern africans, armenians and other tribes of Anatolia, not to mention the francs and the venetians who were also dominantly present in this land.

Those groups were mainly involved in agriculture and animal breeding. A significant number of them had been employed by the ottomans to serve in the army because the local inhabitants were hard natured and warlike.

During the byzantium era, those tribes were christianized while the few remaining descendants of the ancient greeks who refused to convert to christianity were either persecuted and killed by the christian emperors or died of several plague waves that occurred quite frequently back in those days. Another factor that contributed to the reduction of the population was piracy. It is a well known fact that the city of Sparta had been almost abandoned and unoccupied for 400 years while Athens and especially the area around the Acropolis was a place for pasturing sheep.

The attempts to “hellenize” those intermixed tribes were mainly made by european sovereign states which needed a protectorate to promote their interests. The geographic location of Greece is still considered as the connecting doorway between East and West. The european romantics who dreamed of reviving the ancient hellenic cosmos through the mountain savages also bear a degree of responsibility for the false identity that was given to the modern greeks.

The superfluous and simultaneously disastrous decision to name as “hellenes” (greeks) that intermixture of tribes eventually placed a very heavy burden upon them simply because they lacked the proper educational background that would enable them to develop the necessary awareness that would help them identify themselves with the ancient inhabitants of this land.




These mountainous hard natured shepherds were made to believe that they were not only the offsprings of the ancient greeks but also the christian God's blessed people. Everyone can observe that there is no comparison between these people and the ancient greeks. No resemblance whatsoever physically, aesthetically and mentally.

The Eastern Church was forcefully against any kind of education as it wanted its subservient believers not to read anything but the Bible. The role that the Church played during the years of the ottoman presence was catastrophic for the majority of the people because it was the main and the most effective collaborator of the sultan either through collecting taxes or contributing to the suppression of every revolt against the ottoman authority. The Church was surely rewarded by the Divan with a humongous amount of land enough to rank it as the biggest landowner of the country.

The confusing identity of being a hellene and a christian at the same time still haunts most of the people in this land. Most of the people in Greece have been made to believe that they are the pure descendants of Pericles, Socrates, Leonidas and Alexander the Great while they consider it quite natural to be christian orthodox as well. Two completely conflicting worlds co-exist abnormally in the socio-cultural background of modern greeks.

The revolution of 1821 against the ottomans that eventually led to the formation of the modern greek state couldn’t have been achieved without the contribution of the european superpowers of that era. The seabattle of Navarino that marked the creation of modern Greece reflects the need of the europeans to use this land as their protectorate governed by regimes that were either appointed or imposed by the european financial interests. Modern Greece has always been victimized and exploited by the superpowers while its role in the sociopolitical arena has never been autonomous.

The modern greek citizens who had never experienced the gifts of Renaissance, Enlightment and Industrialization remain culturally underdeveloped even today. Greece has been governed by the offsprings of the family clans that ruled the land right after the collapse of the byzantine empire and although it is true that democracy was born in this part of the world, it is not true that the ancestors of modern greeks are the ones who first created it.




The Church continues to dominate the politics in this land. Greece is the last theocratic state in Europe. If someone wishes to have a career in politics, he had better "bow" to the local Church bosses first.

In the 50’s and 60’s thousands of modern greeks were forced to abandon their villages and either migrate abroad or seek employment in the big city centers where factories were built and needed cheap labor. The countryside was abandoned and the cities experienced an unprecedented overpopulation that led to severe demographic and environmental problems since there was no urban planning (there isn’t one even today).

The rural depopulation, however, created another great problem that few politicians have dared to tackle: The disease of urbanism. The constant flow of villagers showed that the motives to abandon their villages were not only based on their need for employment but also on their desire to experience the “urban style” of living with a sense of hedonistic lust. Contrary to the US southerners who take pride in their heritage and their land, the greek villagers preferred to come to big city centers and work as industrial workers or clerks instead of remaining in their land and cultivating it. They believed that “easy living” can only be found in the big cities.

The military junta in 1967 encouraged the “love for urbanism” of the villagers even more.

Two main political parties emerged after the fall of the military junta. The “New Democracy” party and the “Panhellenic Socialist Party” also known as “PASOK”. The first one had a conservative approach and the second one a supposedly socialist one. Both of them, however, had one thing in common: They made sure that everything should be directly or indirectly controlled by the state. In order to achieve their goal which was no other than to remain in power as long as possible, they found a destructive way of doing that. Thus, the state was transformed into an enormous employment agency.

Those two political parties hired thousands of unqualified individuals to work in the public sector. The regimes borrowed money from the European Union to finance the fat salaries and the special privileges of their public servant armies. Prosperity in the private sector came only if it interweaved with the public one. No matter what somebody did, no matter what public service he wished to have, he simply couldn’t have it unless he bribed. Bureaucracy and corruption have always been interwoven.

The degree of corruption in modern Greece is by far higher than the one in many Asian, South American and African countries. The country stopped producing anything since ¼ of its workforce was employed by the state. Finding a job in the public sector became every young person’s dream. It was no longer important what academic credentials one had. What mattered was what kind of political connections he had so as to be placed somewhere in the public sector where he would be handsomely paid without doing anything! The populist rhetoric applied by both those political parties created a new kind of roman-like ethics among the people. Undoubtedly, this grotesque political system is a unique modern greek invention. Having conservative (right wing, anti-communist) regimes with a stalinistic approach of implementing the authority of the state is something that can only be found in the country of Greece.







The modern greeks are noted for having mastered the art of creating conspiracy theories. The whole world is supposedly plotting against them because of their racial "superiority".


John Maynard Keynes’ suggestion of “first stabilize and then reform” cannot find any application here because the greek economy can never be stabilized as it overflows with useless and counterproductive public servants.

All the above mentioned facts may sound a bit surprising to someone from another western state. Well, nothing should be surprising, nothing at all.

It is impossible for the descendants of chicken and sheep thieves, who lived on top of mountains and inside caves, rarely took a shower, kidnapped their hick wives from their parents and robbed villages, to understand how civilized nations function not to mention to feel europeans. It is also impossible for a nation that never experienced the gifts of Enlightment, Democracy and the Industrial Revolution to be able to adapt to the constantly evolving international economy.

If someone wonders why the rest European Union countries are so stiff against Greece, it is perhaps because they are ignorant of the real situation here. They lack the necessary knowledge to fully comprehend the socio-cultural roots of the modern greek state.

Greece will never be a purely european country. It can’t be. It doesn’t want to be.

Dimitris Epikouris
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

DIMITRIS EPIKOURIS*: RRËNJËT SOCIO-KULTURORE TË KRIZËS EKONOMIKE GREKE

2) - Greqia e sotme në asnjë mënyrë nuk është e lidhur as gjenetikisht as kulturalisht me botën e moçme dhe popullin që dikur banonte në këtë truall. Grekët e ditëve tona janë veçse një përzierje e fiseve ballkanike (shqiptarë, sllavë e vllehë), të cilët me kalimin e kohës u përzien me afrikanët e veriut, armenët dhe fise të tjera nga Anatolia, pa përmendur këtu frankët dhe venetët, të cilët dikur ishin me shumicë në këtë truall.

Ngërçi ekonomik në Greqi i cili kërcënon të veprojë si një fuqi lokomotivë që do të shtrëngojë shumicën e vendeve të Evropës jugore të dalin nga euro-zona, ka ngjallur një sërë përsiatjesh e parashikimesh në lidhje me të ardhmen e Evropës si një entitet. Analiza të shumta gjejnë vend përditë nëpër medie, të gjitha duke u rropatur të shpjegojnë reperkusionet e paaftësisë së Greqisë për t’u reformuar dhe për ta shpënë veten drejt një rritje ekonomike që do të lironte me gjasmë vendin nga nevoja gjithnjë në rritje për të huajtur para për t’i plotësuar nevojat themelore. Sidoqoftë, të gjitha këto njoftime dhe përsiatje ekonomike kanë diçka të përbashkët. Ato dështojnë të përimtojnë në thellësi rrënjët socio-kulturore të shtrëngicës greke. Nëse nuk merret parasysh idiosinkriacia dhe psiko-sinteza e popullit grek, thjesht do të huqet thelbi.

Greqia e sotme në asnjë mënyrë nuk është e lidhur as gjenetikisht as kulturalisht me botën e moçme dhe popullin që dikur banonte në këtë truall. Grekët e ditëve tona janë veçse një përzierje e fiseve ballkanike (shqiptarë, sllavë e vllehë), të cilët me kalimin e kohës u përzien me afrikanët e veriut, armenët dhe fise të tjera nga Anatolia, pa përmendur këtu frankët dhe venetët, të cilët dikur ishin me shumicë në këtë truall. Këto bashkësi ishin katërçipërisht të përfshira në bujqësi dhe blegtori. Një numër i ndjeshëm i tyre ishin pajtuar nga osmanët që të shërbenin në ushtri ngase banorët vendës ishin të sertë dhe luftarak.

Gjatë periudhës bizantine, këto fise u kristianizuan, përderisa ato pak mbetje të grekëve të moçëm të cilët nuk tumirën të ktheheshin në të krishterë u persekutuan dhe u vranë nga perandorët e krishterë ose vdiqën nga fatkeqësitë që pllakosnin mjaft shpesh vendin asokohe. Një faktor tjetër që kontribuoi në pakësimin e popullsisë ishte kusaria. Dihet mjaft mirë se qyteti i Spartës ishte zbrazur thuajse tërësisht për 400 vite, ndërsa Athina dhe trevat rrotull Akropolit ishin veçse kullosa dhensh. Përçapjet për të ‘helenizuar’ këto fise të përziera bëheshin kryekreje nga shtetet sovrane evropiane, të cilave u nevojitet një protektorat për të promovuar interesat e tyre. Vend-ndodhja gjeografike e Greqisë cilësohet ende si një derë lidhëse midis Lindjes dhe Perëndimit. Romantikët evropianë të cilët ëndërronin ringjalljen e botës së vjetër helenike përmes malësorëve të vrazhdë bartin një shkallë të përgjegjësisë për identitetin e rrejshëm që iu dha grekëve të sotëm. Vendimi i panevojshëm dhe në të njëjtën kohë i tmerrshëm për të emëruar si helenë (grekë) këtë përzierje fisesh vendosi një barrë të rëndë mbi ta për shkak se atyre u mungonte një prapavijë e mirëfilltë arsimore e cila do t’u mundësonte që të zhvillonin një vetëdije të nevojshme që do t’i ndihmonte ata të identifikonin vetën e tyre me banorët e moçëm të këtij trualli. Këta barinj të sertë e malësorë nisën të besonin se ata nuk ishin vetëm pinjollë të grekëve të vjetër por edhe një popull i bekuar nga Perëndia.

Akëcili mund të vërejë se nuk ka kurrfarë përbashkësie midis këtyre popujve dhe grekëve të moçëm. Nuk ka kurrfarë ngjashmërie as fizike, estetike apo mendore. Kisha lindore fuqimisht kundërshtonte çdo lloj arsimimi aq sa kërkonte që besimtarët e saj të përkushtuar të mos lexonin asgjë tjetër përveç Biblës. Roli që Kisha luajti gjatë këtyre viteve të sundimit osman ishte një mynxyrë për shumicën e popullit meqë ajo ishte bashkëpunëtori kryesor dhe më i frytshëm i Sulltanit përmes mbledhjes së taksave dhe shtypjes së çdo kryengritje kundër autoritetit osman. Kisha u shpërblye nga Divani me një sasi të pafundme tokash, mjaftueshëm sa për ta radhitur atë si njërën nga pronarët më të mëdhenj në vend. Identiteti i vegullt i të qenurit helen dhe i krishterë në të njëjtën kohë ende nuk u shqitet shumicës së njerëzve në këtë vend. Shumë syresh në Greqi besonin se ata janë pasardhësit e denjë të Perikliut, Sokratit, Leonidës dhe Lekës së Madh, përderisa ata e quajnë fare të natyrshme që të jenë edhe të krishterë ortodoks.

Dy botë kryekëput konfliktuoze me njëra tjetrën bashkëjetojnë jo natyrshëm me tabanin socio-kulturor të grekëve të sotëm. Revolucioni i 1821’ës kundër osmaneve që çoi deri të krijimi i shtetit bashkëkohor grek nuk do të mund të arrihej sikur të mos ishte ndihma e super-fuqive evropiane të kohës. Beteja detare e Navarinos e cila shënoi krijimin e Greqisë bashkëkohore pasqyron nevojën e evropianëve për të përdorur këtë tokë si protektoratin e tyre të udhëhequr nga regjime të cilat ishin caktuar ose imponuar nga interesat financiare evropiane. Greqia bashkëkohore ka qenë prore e viktimizuar dhe e shfrytëzuar nga super-fuqitë, derisa roli i saj në hapësirën socio-politike nuk ka qenë asnjëherë e mëvetësishme. Grekët e sotëm të cilët asnjëherë nuk kanë shijuar frytet e Rilindjes, Iluminizmit apo Industrializimit mbeten të pazhvilluar kulturalisht edhe sot e kësaj dite.

Greqia drejtohej nga pasardhësit e klaneve familjare të cilët sunduan vendin që prej zhbërjes së Perandorisë Bizantine. Megjithëse është e vërtetë se demokracia kishte lindur në këtë pjesë të botës, nuk qëndron ajo që stërgjyshërit e grekëve të sotëm janë themeltarët e parë të saj. Kisha vijon të mbizotërojë politikën në këtë vend. Greqia është shteti i fundit teokratik në Evropë. Nëse dikush gjakon që të ketë një karrierë politike, ai duhet fillimisht t’i përulet zotërve lokal të kishës. Në vitet 50’ta dhe 60’ta mijëra grekë qenë të shtrënguar të braktisnin fshatrat për të emigruar jashtë vendit ose për të gjetur punë në qendrat e mëdha të vendit ku ishin ngritur fabrikat, të cilave u nevojitej krah i lirë pune. Fshatrat u braktisën kurse qytetet përjetuan një mbipopullim të paparë i cili rrjedhoi me probleme të ndryshme demografike dhe mjedisore ngase nuk kishte planifikim urban (që nuk ka as tani).

Zbrazja e fshatrave, sidoqoftë, krijoi një tjetër problem të mbrehtë që pak politikanë kishin guxuar ta trajtonin: sëmundja e urbanizmit. Ardhja e vijueshme e fshatarëve tregonte se motivet e braktisjes së fshatrave nuk mbështeteshin edhe aq në nevojën për të gjetur punë sa në dëshirën e tyre për të shijuar ‘stilin urban’ të jetesës në kuptimin e epshit hedonist. Ndryshe nga amerikanët e jugut të cilët krenoheshin me trashëgiminë dhe tokën e tyre, fshatarët grekë parapëlqenin të vinin në qendrat e mëdha e të punonin në industri ose si zanatçinj sesa të mbeteshin duke punuar në tokën e tyre. Ata kujtonin se ‘jetesa e lehtë’ mund të gjendej vetëm në qytetet e mëdha.

Junta ushtarake në vitin 1967 vetëm sa e yshti edhe më ‘dëshirën për urbanizëm’ të fshatarëve. Pas rënies së juntës ushtarake u krijuan dy parti kryesore, ‘Demokracia e re’ dhe ‘Partia Socialiste Pan-helenike’ e njohur ndryshe si ‘Pasok’. Të dyja kishin diçka të përbashkët: ato siguruan se gjithçka duhet të jetë e kontrolluar drejtpërdrejtë ose tërthortë nga shteti. Për të mbetur në fuqi sa më gjatë që ishte e mundur, ato gjetën një mënyrë shkatërrimtare për ta arritur këtë. Rrjedhimisht, shteti u shndërrua në një agjenci enorme të punësimit. Këto dy parti politike pajtuan mijëra individë të pakualifikuar për të punuar në sektorin publik. Regjimet huazonin para nga Bashkimi Evropian për pagat dhe privilegjet e veçanta të ushtrive të shërbëtorëve të tyre. Lulëzimi i sektorit privat mund të bëhej vetëm nëse përputhej me atë publik. Nuk kishte fare rëndësi se çka bënte dikush ose çfarë shërbimi publik dëshironte të kishte, ai thjesht s’mund ta kishte nëse nuk ryshfetoste. Burokracia dhe korrupsioni kanë qenë gjithnjë të pleksura. Shkalla e korrupsionit në Greqinë e sotme është shumë më e madhe sesa ajo në shumë vende të Azisë, Amerikës Jugore apo Afrikës.

Vendi pushoi se prodhuari për shkak se ¼ e fuqisë së tij punëtore ishte punësuar nga shteti. Gjetja e një vendi pune në sektorin publik u bë ëndrra e çdo të riu. Tanimë nuk kishte rëndësi çfarë kredenciale akademike kishte. E rëndësishme ishte të kishte ndonjë lidhje politike sa për t’u vendosur diku në sektorin publik ku do të kishte një pagë të majme pa bërë hiç asgjë! Retorika populliste e vënë në zbatim nga këto dy parti krijoi një lloj të ri morali në popull. Nuk ka dyshim se ky sistem grotesk politik është një shpikje unike greke. Mund të gjendet sall në Greqi që të ketë regjime konservative (të krahut të djathtë dhe anti-komuniste) me qasje staliniste të të zbatuarit të autoritetit të shtetit. Grekët e sotëm janë të përmendur si mjeshtër në artin e krijimit të teorive konspirative. E gjithë dynjaja është me gjasmë duke komplotuar kundër tyre për shkak të ‘sipërisë’ së tyre racore. Këshilla e John Maynard Keynes’it që ‘së pari duhet të stabilizohet e pastaj të reformohet’ nuk mund të gjejë zbatim këtu për shkak se ekonomia greke asnjëherë nuk mund të stabilizohet meqë është e velur nga shërbyesit e pavlerë publik.

Të gjitha faktet e mësipërme mund të tingëllojnë paksa befasuese për dikë nga perëndimi. Paj, asgjë s’duhet edhe aq të na befasojë. Është e pamundshme për pasardhësit e hajdutëve të pulave dhe deleve, që rronin në maje të bjeshkëve dhe brenda shpellave, që rrallë laheshin, që grabisnin gratë nga prindërit e tyre dhe plaçkitnin katundet, të kuptojnë si funksionojnë kombet e qytetëruara e lërë më të ndihen si evropian. Gjithashtu është e pamundshme për një komb që kurrë nuk ka shijuar frytet e iluminizmit, demokracisë dhe revolucionit industrial që të jetë i aftë sa për t’iu përshtatur ekonomisë ndërkombëtare gjithnjë në evoluim. Nëse dikush habitet pse vendet e tjera të Bashkimit Evropian janë kaq të rrepta ndaj Greqisë, është mbase nga padituria e tyre ndaj gjendjes së këtushme. Atyre u mungon njohja e mjaftueshme për ti kuptuar në plotni rrënjët socio-kulturore të shtetit të sotëm grek. Greqia kurrë nuk do të jetë një vend i mirëfilltë evropian. Nuk mund të bëhet. Madje nuk dëshiron as të bëhet.

[prenceedi]

http://lithoksou.net/maparvanites.html

harta e vendodhjes se arvaniteve ne greqine jugore

[bindi]

Ne kete dokumentare mund te vrehet dhe nga goja e vete disa studijusve greke qe pohoje me gjysme zeri,se historia e Greqise del me shume spekullime dhe te pa verteta

[Darius]

Babai i kombit "grek" eshte me nacionalitet SHQIPTAR , po si ka mundesi kjo

Lazaros Koundouriotis Mansion

Lazaros Koundouriotis fought during the Greek War of Independence 1821 and is called "the Father of the Nation".


The Koundouriotis family, which produced the first President of the Greek Republic, was Albanian, like many of Idra's early settlers, who fled here from the Turks in the 15th century. Despite popular mistrust of the Albanians today in the face of a new wave of immigration, elements of Albania have penetrated into Greek culture: the foustanella or kilt that's a part of the formal attire of Greek soldiers is based on Albanian fighting gear, and is sometimes referred to as the "Albanian kilt:"
http://books.google.mk/books?id=CZUh...nitika&f=false

Jo mo, hajde e thuaja grekeve qe fustanellen e kane marre nga shqiptaret. Terbohen dhe shkumojne nga marazi.

[BLEDI_SH]

Jo mo, hajde e thuaja grekeve qe fustanellen e kane marre nga shqiptaret. Terbohen dhe shkumojne nga marazi.

ΦΟΥΣΤΑΝΕΛΛΑ
Μια παραδοσιακή
αλβανική φορεσιά

«Αλβανοί,
με την εθνική τους φορεσιά,
την πιο μεγαλόπρεπη τού κόσμου,
άσπρη φουστανέλλα...»
Λόρδος Byron, 1809
-------------------------------
Fustanela nje veshje tradicionale shqiptare

«ShqiptareT e veshur me veshjen e tyre kombetare
me madheshtoren ne bote
fustanelen e bardhe....»
LORD BYRON 1809
(«A journey through Albania and other provinces of Turkey in Europe and Asia to Constantinople during the years 1809 and 1810», Λονδίνο, 1813)

[Genti..]

Edhe në rrugët e Athinës ", thotë zoti Finlay, * edhe pse ajo ka qenë për më shumë se një çerek shekulli kryeqyteti i një mbretëri greke, gjuha shqipe dëgjohet ende midis fëmijëve që luajnë në rrugët ", në afërsi të tempullit të Theseus dhe harkun e Hadrianit".

George Finlay (Faversham, Kent, 21 December 1799 – Athens, 26 January 1875) was a Scottish historian
“Some believe these people to represent those perplexing Pelasgi who inhabited Greece before the Hellenic occupation of it. If this be correct, it is a singular caprice of Fate which has planted their pauper dwellings, inhabited by a hard-featured, light-haired race, more like Scotch Highlanders than Greeks, on that very slope below the Acropolis which the ancient Athenians from tradition denominated the * Pelasgicon.' * Even in the streets of Athens,' says Mr. Finlay, * though it has been for more than a quarter of a century the capital of a Greek kingdom, the Albanian language is still heard among the children playing in the streets, ' near the temple of Theseus and the arch of Hadrian.'

^Lord Francis Jeffrey Jeffrey Sydney Smith. The Edinburgh review: or critical journal, Volume 117. (page 66 of 70)

Një rrethin e kundërt të Athinës në këtë burim quhet Callirhiotis, dhe është e banuar nga kolonët shqiptarë. Kështu në Athinë një shqiptar dhe një Callirhiote janë përdorur ndonjëherë si terma sinonime.

Thomas Smart Hughes (1786-1847), a british theologist, visited Greece in 1813-1814
A district of Athens opposite to this fountain is called Callirhiotis, and is inhabited by Albanian settlers. Hence at Athens an Albanian and a Callirhiote are sometimes used as synonymous terms.
^Travels in Greece and Albania: Volume 1, Thomas Smart Hughes – 1830, p. 297

[Genti..]

Albanian in Athens 1839
LUIS DUPRE ,PUBLISHER: PORTO LEONE, ATHENS


http://www.ebay.com/itm/DUPRE-Voyage...item4abac34a8a

[Genti..]

King Oto ne Athne me veshje shqiptare ,
Griechenland unter Otto ...
Von Alexis de Valon
1854*








Edhe nga authori Gjerman per mbretin Otto :

[BLEDI_SH]

The Great Arvanite Hero - Aristidh Kolia

[Genti..]

The Great Arvanite Hero - Aristidh Kolia

Nuk lane shqiptare keta jevgj mbi dheun e tokes , aq me keq qe tentojne edhe kendej te bejne te njejten siq e bene me djemte shqiptare , si ky trimi ne video .
Duhet vet populli te marrim masa radikale ndaj ketyre , pasi me keta nuk e don ndryshe , dhe kjo eshte menyra me mire per Shqiperine dhe shqiptaret .

[BLEDI_SH]

VRASJA E DYTE E ARISTIDH KOLES
Aristidh Kolën e vranë shërbimet sekrete greke




“Ju lutem mos ushqeni asnje iluzion. Mua më
vrane dhe keshtu kane vepruar edhe me dy kryetaret
tjere te Shoqates së Shqiptareve “Marko Boçari”, te
cilet vdiqen, edhe keta, nga “leuçemia”.
Keto fjale ua kam thene edhe miqve te tjere te mij”…

Fjalet e Aristidh Koles ne shtratin e vdekjes.

Kush nuk e ka njohur nga afer shkrimtarin e madh arvanitas, ase nuk ka arritur te lexoje veprat e tij,kurr nuk mund ta mendonte se sa prane me nocionin e vdekjes rronte ai njeri, e kjo per dy shkaqe, se pari, se ai, tere jeten germoi neper shtigjet, sa te ndritura, dhe aq te errta te historise, ku mpleksej trimeria me pabesine, helmi me plumbin dhe thiken, ç’ka percaktoi fundet tragjike te shume udheheqeseve arvanitas qe kane bere emer ne historine e Greqise.
Se dyti, edhe se neper skutat e kthinat e sotme te falangave te megaloidhese qe kerkon pushtimin e Shqiperise madje deri me gojen e ish presidenteve si Saratzetaqis, apo te kapsalioteve qe kerkojne publikisht kthimin e Stambollit ne kryeqytet te Greqise, perpunoheshin plane per neutralizimin e vepres se Aristidh P.Kola dhe nese ishte e mundeshme edhe eleminimin e tij fizik.
Ne gazetat e krahut nacionalist ekstremist, Aristidh Kola cilesohej si armiku i Greqise, si agjent i shqiptareve, si nje mallekim, duke hedhur mbi te te gjitha te zeza qe mund te thuhen per nje, kushdo qe e njihte nga afer shkrimtarin arvanitas mund te konstatonte se kishte te bente me nje njeri zemermire, i shtruar, i qete, i dashur, i durueshem, qe kishte per nder qe ishte qytetar grek, por te njejten kohe, ndjente krenari per gjakun shqiptar qe i vlonte ne zemer.
E pikerisht gjaku shqiptar ishte ajo qe urrenin me teper fantazmat e megaloidhese,çka shprehej dhe nga nje sportist renegat shqiptar Piro Dhima qe thoshte se nese kishte gjak shqiptar ne damare do ti priste damaret qe te mos i ngelte as dhe nje pike nga ai vend e nga ai popull ku lindi dhe u rrit.
Ne kete klime e perbuzese ndaj shqiptareve dhe arvanitasve jetonte shkrimtari dhe studiuesi Aristidh Kola . Por nuk mjaftonte vetem klima e pergjitheshme, por ishin dhe kercenime sa te fshehta aq dhe publike per jeten e tij, kercenime per te cilat i kishte folur dhe mikut te tij shqiptar, piktorit Robert Alia Dragot i cili ka i punuar dy kopertina te librave te tij.
Letra, telefonata, pergjime telefonike, ndjekja ne çdo hap, madje kur zhvillohej lufta ne Kosove, ne ankthet proserbe e antishqiptare qe jetonte shoqeria greke, guximi i ekstremisteve grek u be akoma me i madh dhe arriten deri atje qe te mbushnin muret e kryeqytetit grek me parulla ku kerkohej denimi me vdekjev i autorit te librit “Greqia ne kurtin e serbeve te Millosheviqit”.
Aristidh Kola , pati kurajon qytetare, qe ne nje mjedis filoserb siç ishte Greqia,te mbronte luftën e drejtë çlirimtare të UÇK-së, në dhjetëre emisione televizive,si dhe kudo në massmediat greke, duke iu kundërvu asaj propagande histerike kundër vëllezërve tanë kosovarë, gjatë masakrave të barbarive serbe në Kosovë dhe bombardimeve të NATO-s mbi mbeturinat e të së ashtuquajturës Jugosllavi.
Aristidh Kola, si kryetar i Shoqatës së Arvanitasve të Greqisë “Marko Boçari”, do të akuzohej nga forcat ultrashoviniste orthodokse greke, vazhdimisht, për të vërtetën e ngjarjeve të Kosovës,( “Edhe une jam kosovar- shkruhej ne revisten e tij “Arvanon”), si dhe për të vërtetën e shqiptarëve në Greqi, të cilët edhe i përfaqësonte nëpërmjet shoqatës së tij - të njohur nga ligjet greke. Ishte ajo atmosfere qe e ktheu nje bisede televizive te drejtuar nga komentatorja e televizionit grek, “Skaj”, Liana Kaneli, ne nje sulm te pacipe edhe te diskutanteve te tjere fanatike e mediokerr mbi shkrimtarin e ftuar Aristidh Kola , sikur ky ti armik i Greqise.
Sulmeve te pacipa publike deri ne masmedia, shkrimtari arvanitas i priti me gjakftohtesi, pa acarime, me nje kulture qe i shkonte pershtat emrit te tij si shkrimtar e studiues i shquar, veprat e te cilit kishin perhapje te gjere dhe ribotoheshin shume here. “Shume miq ne telefonuan per te shprehur indinjaten per balten qe hodhi mbi mua zonja Liana Kaneli, gjate emisionit televiziv ne “Skaj” 5 Maj 1999, dhe me pyeten perse e perballova me qetesi , kur duhej te kundersulmoja…
Miqt e mi mos u merzisni e mos u hidheroni per kete, sepse ” e drejta del vjen kur ti vije ora”. …E kam dashur dhe e dua vendin tim por dashuria ime nuk eshte me fjale por me veprat e mija te cilat do te kujtohen kur balta e z.Kaneli te kaloje ne harresen e shekullit.
Kam preferuar gjithmone te shkoj kundra rrymes e jo te shkoj nga shkon rryma dhe fryjne ererat.Nuk jam lepire e nuk kam puthur kurre kembet e permjera dhe per kete e paguaj shtrenjte dhe ne menyre te perditeshme me nderin e dinjitetin dhe lirine time…”
Por gjithesesi zemra e madhe e Aristidh Kola e dinte se sa shqetesim e sa deme i sillnin me krijimtari, sa tundime madje edhe ne rrethin familjar, sepse presioni i opinjonit shoqeror binte edhe mbi familjen e tij, mbi te afermit e miqt.
Aristidh Kola gjithashtu ndiqej ne heshtje, pergjohej,ne perpjekje per t’ja bere jeten ferr sepse ishte njeriu qe ringjalli tek qindra mijra arvanitas ane e mbane Greqise dinjitetin e neperkembur, qe nocionin e asaj popullsie te perbuzuar ta ktheje ne dinjitet e krenari.
Ishte Aristidh Kola i pari shkrimtar arvanitas qe ne librat e fjalen e tij tha se arvanitasit duhej te ishin krenar sepse 90 perqint te heronjeve te revolucionit e pavaresise se Greqise ishin arvanitas nga gjaku dhe gjuha.
Por fale aftesive te tij per kerkime ne histori, per te cilen braktisi dhe profesionin e juristit, ai u faktoi se jo vetem bijt e arvanitasve ishin herojt kombetare te Greqise, por edhe se kultura e arti arvanitas tashme ishte bere pjese e tradites kombetare greke duke perfshire kenget,veshjet dhe shkoi deri atje sa te spjegoje nepermjet gjuhes se arvanitasve mitologjine e lashte greke, emrat e perendive te Olimpit, çka nuk mund te behej kurrsesi me nepermjet gjuhes greke.
Libri i tij “Arvanitet dhe prejardhja e grekeve”, botuar se pari ne 1983, liber voluminoz me mbi 500 faqe njohu mbi dhjete botime ne Greqi, dhe u be si bibla per arvanitasit te cilet e kishin mbajtur mbyllur kaq vjet ndjenjat e veta te krenarise per origjinen e gjakun shqiptar.
Bashke me librin “Gjuha e Perendive”,botimi i pare 1989, te cilin A.Kolia e konsideronte si pjese a kapitull te librit te madh “Arvanitet”,ato perbejne dy monumente qe Artistidh Kola ngriti per popullin e vet, e me kete monument emri i tij mbetet i pavdekshem.
Ai, së bashku me të madhin Antonio Bellushi, në vitin 1988, pranë organizmave ndërkombëtare, bëjnë të njohur zyrtarisht se në Greqi jetonin mbi 2 milion shqiptarë, si dhe se atje kishte mbi 600 qendra banimi shqipfolëse. Kjo u be publike në shumë mjete të informimit, duke filluar nga revista e Kozencës “Lidhja”, që e nxirrte Papas Bellushi.
Ishin pikerisht shembja e vepres se tij monumentale qellimi dhe perpjekjet e ekstremisteve nacionaliste greke, te cilet enderronin djegiet e tyre publike si ne gjyqet e inkuzicionit, bashke me autorin e tyre si heretik.
Duke mos pasur fuqi ligjore ( legjislacioni grek eshte demokratik), ata perdoren metodat me te sterholluara per t’ja bere jeten e padurueshme me shprese se ai do te hiqte dore nga vepra e vet.
Pra ata kerkonin se pari, vrasjen e vepres duke e shuar jehonen e saj, duke çpifur se autori eshte nje tradhetar i Greqise, per te arguar arvanitasit nga vepra e tij, nga organizimi i veprimtarive, nga blerja e leximi i revistes qe nxirrte Aristidh Kola si drejtues i Qendres se Studimeve Arvanite, ne fillim me emrin “Besa” e me pas “Arvanon”. Perdornin dhe metoden tjeter te sterholluar e cila ishte dhe platforme e masmediave greke, shtypit dhe televizionit, njollosja publike e emigranteve shqiptar si vrases te lindur dhe hajdute. Arriten deri atje keto lloj propogandash saqe ne nje fshat ne afersi te Athines, Kryekuq, e banuar me arvanitas, te ngrihej i tere fshati ne ndjekje te shqiptareve, duke perdorur armet e zjarrit dhe vegla bujqesore duke perfshire sopata, me synimin per ti çfarosur emigrantet.
Aristidh Kola e ndjente se ç’po ndodhte, e nuhaste qellimin e mbrapsht te propogandes zyrtare qe me nje gur vriste dy zogj, njolloste emigrantet shqiptare si presion ndaj qeverise shqiptare per leshime ne jug te Shqiperise, dhe e dyta te neveritej popullsia arvanitase nga vllezerit e vet te nje gjaku shqiptaret e ardhur rishtas ne Greqi si ata shekuj me pare. Shkrimtari arvanitas kishte kurajon e guximin ti stigmatizinte keto perpjekje dinake te masmedias greke qe binte mrekullisht ne sinkrone me ultranacionalistet e shovenistet e Greqise.
E tere ajo propogande antishqiptare, e tere ajo klime mbytese e dinjitetit te te qenit shqiptar llogaritej te fashiste deshiren e arvanitasve qe ta konsideronin vehten te nje gjaku me emigrantet e perbuzur qe benin pune skllavi per pak dhrahmi pa vlere, e rrjedhimisht vepra e Aristidh Kolias do te zbehej, do te lihej ne nje ane si perçartjet e nje njeriu qe nuk di se ç’thote.Mirepo nuk ndodhi krejt keshtu. Vepra e shkrimtarit te madh arvanitas njohu nje perhapje gjithnje e me te gjere, revista e tij me studime per traditat e kulturen arvanitase kerkohej, dhe nga ana tjeter Kolia vazhdonte te nxirrte vepra te reja.
Kishte shume libra neper duar.Kishte shume pune per te bere.
Së fundi ishte duke përgatitur fjalorin Arvanitas-grek, i cili do të mund të bënte dallimin e gjuhës arvanitase me atë zyrtare greke. Kishte kohë që kishte hedhur idenë e botimit të një fjalori me alfabet latin të shqiptarëve të Greqisë per ta afruar sa me afer me gjuhen shqipe dhe komunikimin me historine,kulturen e artin shqiptar.
Aristidh Kola bashkëpunonte me të gjitha rrethet e Diasporës Shqiptare në botë. Ai mbante lidhje dhe gjithnjë bashkëpunonte me shqiptarët e Amerikës, me mikun e tij të ngushtë e me bashkëstudiuesin Papas Antonio Belushi-n në Kozencë të Italisë, me intelektualët e Kosovës, të Maqedonisë, të Turqisë dhe të Shqipërisë. Ai ishte i lidhur deri dhe me Arbëreshët e Korsikës Sikur ta ndjente rrezikun qe do ta kercenonte, ai botoi nje veper, ne pronovimin e te ciles thirri studiues, miq e shoke te shumte, nga Greqia, Shqiperia dhe Italia. Kishte ardhur dhe miku i tij i ngushte, studiuesi arberesh nga Italia Antonio Bellusci si dhe ambasadori shqiptar ne Athine Kastriot Robo.
Ishte data 24 maj. Pikerisht ne pronovimin e librit shkrimtari 55 vjecar Aristidh Kola ndjen dhembje te papritura qe kurr nuk i kishte ndjere me pare. Diçka po ndodhte me organizmin e tij. Parandjente diçka ogurzeze.
I shkuan ndermend gjitha ato mallekime dhe kerkesa per vdekjen e tij jo me shume se nje vit muaj me pare. Kaloi nje vere te nxehte athinjote me shqetesime te jashtezakoneshme per gjendjen e papritur dhe fatin e veprave te veta qe i kishte neper duar. Shtatori e vuri ne shtrat. Tetori po e dermonte trupin e tij. I vinin shoke e miq te shumte por ai nuk gjente ngushellim. Si nje vizion i tmerrshem i kalonte neper mend fati i personazheve historike arvanitase per te cilet kishte shkruar ne vepren e vet madhore “Arvanitet”.
Teodor Kollokotronin e helmuan ne burg, edhe pse kurr me fjale nuk e tha publikisht se ishte arvanitas, paçka se mbiemri i tij i vertete brez pas brezi ishte Bithguri, Gjergj Karaiskaqin e vrane ne prite dhe fjala e fundit qe tha kur e mori plumbi ishte ne gjuhen arvanitase.
Kishin vrare dhe te tjere perfshire dhe heroinen arvanitase Laskarina Bubulina.
E kush nuk e di historine e kafes me helm qe u perdor per te zhdukur arvanitasin e shquar te shekullit te kaluar, gazetarin nga Salamina, Anastas Kullurioti?
Deri vone kishte ardhur rrjedha e helmit e plumbit, duke marre dhe jeten e dy presidenteve te shoqates arvanitase “Marko Boçari”.
Keto te fundi i fiksoheshin ne kujtese sepse ishin shume me afer kohes se tij. Kishin qene adhe ata, si ai, president i arvanitasve te Greqise. Dhe diagnoza e te dyve ne vdekjet e papritura kishte qene e njejte: Leuçemi. E njejta siptome vdekjeprurese per tre presidente te arvanitaseve te Greqise. Dy jeteve te rrembyera mizorisht, nga duar qe kurre nuk dalin ne skene, po i afrohej dhe nje e trete. Ish jeta e tij.
Ne nje nga takimet e fundit prane shtratit te vdekjes i kishin shkuar ambasadori shqiptar bashke me nje avokat po shqiptar I.M. cili me pas deshmon:
“Unë pata rastin që ta vizitoja të madhin Aristidh Kola, në ditët e fundit të jetës së tij, në spitalin e Athinës “Evangjelizmos” dhe pash gjendjen e tij të pashpresë. Më tha se ishte gëzuar që gazetat e Shqipërisë kishin shkruar për sëmundjen e tij…
I dhash kurajo, duke i thënë se do të shërohej shumë shpejt dhe se së bashku do të vazhdonim me studimet dhe publikimet e reja, mirëpo… Ahhh! Ai, me trishtim dhe krenari të njëkohësishme na tha edhe këto fjalë:
“Ju lutem mos ushqeni asnjë iluzion. Mua më vranë dhe kështu kanë vepruar edhe me dy kryetarët tjerë të Shoqatës së Shqiptarëve «Marko Boçari», të cilët vdiqën, edhe këta, nga “leucemia”. Këto fjalë ua kam thënë edhe miqve të tjerë të mij”… ” Kam shkuar ta shoh serisht ne ditet e para te tetorit -, me thote ambasadori shqiptar ne nje bisede telefonike nga Athina- por kur e mora ne telefon nga kati i pare i spitalit “Evangjelizmo”, qe eshte prane ambasades, me tha se ate dite ndjehej shume keq, dhe do ta mirepriste viziten e tij ne nje nga dite e ardheshme.
Kater dite me pas me njoftojne se Aristidhi vdiq. Ishte nje lajm tmerresisht i pikellueshem”. Ishte 11 tetori 2000 dita kur ndodhi fizikisht vrasja misterioze e shkrimtarit dhe udheheqesit arvanitas, per ta mbeshtjedhe edhe kete vdekje me nje enigme tjeter greke ne histori.
Por gjithesi vrasja e dyte vazhdon. Dhe kjo eshte e senderzuar ne nje platforme po as mistike e te rafinuar si eleminimi fizik i shkrimtarit.
Behen tere perpjekjet per ta varrosur bashke me trupin dhe vepren e tij. Ne Athine per vdekjen e Aristidh Kola, shkroi vetem nje gazete greke. Revista “Klan” ne Shqiperi refuzoi botimin e shkrimit me rastin e vdekjes me shkakun se ” kete teme e ka trajtuar gazeta “Albania”.” Shoket e miqt e tij te afert arvanitas kane rene si te shushatur prej gjemes dhe mbase prej frikes. Pyetjes qe i bera presidentit te sotem te arvanitasve Jorgo Jeru, nese keni ndermend te botoni ndonje nekrologji, shpallje a komunikate per vepren e veprimtarit te madh me tha se nuk kemi ndonje plan.
Vdekja u pasua me nje heshtje ogurzeze.
Hienat e nacionalizmes greke nga skutat e errta, si ju gezuan zhdukjes fizike te arvanitasit te madh qe ringjalli “gjuhen e perendive”, tani pergatiten te hidhen ne sulme po aq vdekjeprurese ndaj vepres se tij. Nese arvanitasit dhe shqiptaret nuk do ta kuptojne kete mision te zi te megaloidhese shoveniste, qe nuk i kursen as parate dhe as helmin, per qellime makabre ndaj arvanitasve, emigranteve dhe mbare popullit shqiptar, atehere gjitheseicili prej nesh, ka marre pjesen me heshtjen e tij ne vrasjen e dyte te Aristidh Kola.
Vepren e arvanitasit te madh Aristidh Kola, qe meriton nje vend nderi ne historine e letrave shqipe, mund ta vrase edhe indiferenca dhe kopracia jone.
Le te mendojme sot qe te mos na vrase ndergjegja neser!

[Akili-A]

aristidh kola nuk ishte akademik ne kete fushe. dhe studimet e tija ishin shkrime hipotetike pa baze shkencore.

eshte njesoj sikur te dali nje ky BLEDI_SH e te botoje nje liber per inkat. dhe ne te tjeret ta marrim si shkencetar.

[BLEDI_SH]

aristidh kola nuk ishte akademik ne kete fushe. dhe studimet e tija ishin shkrime hipotetike pa baze shkencore.

eshte njesoj sikur te dali nje ky BLEDI_SH e te botoje nje liber per inkat. dhe ne te tjeret ta marrim si shkencetar.

te dhemb gjithcka qe ka brenda fjalen SHQIPERI,e??????????????????te dhemb shume e?-po ske surrat ti te flasesh per KOLEN,fol me mire per ndonje Dule..a akoma prEs pergjigjen e pyetjes se pare...ne temen tjeter...

[Akili-A]

te dhemb gjithcka qe ka brenda fjalen SHQIPERI,e??????????????????te dhemb shume e?-po ske surrat ti te flasesh per KOLEN,fol me mire per ndonje Dule..a akoma prEs pergjigjen e pyetjes se pare...ne temen tjeter...

aristidh kola kishte studiuar per JURIDIK, ishte AMATOR NE HISTORI.

HISTORIA NUK SHKRUHET NGA AMATORET SE TE LEVERDIS TY.

prandaj shqiperia ka ngelur kombi i fundit ne europe. sepse njerezit nuk i besonjne profesionisteve, por beson te cdo lloj sharlatani e veshllapushi qe flet sipas midese.

[BLEDI_SH]

Per ata qe thone Arvanitët dygjuhësh