Histori Te Frikshme

[Tipiku]

Zzzzzzzzzzzz zzzzzzzz 2:15

Djali ngrihet ne funeralin e tij, kerkon uje, dhe me pas
shtrihet serish i vdekur Ne fakt histori te tilla nuk jane edhe aq te padegjuara
duke qene se sipas fjaleve qe kemi degjuar kane
ndodhur edhe here tjeter. Megjithate ne rastin qe do te permendim, puna
qendron ndryshe duke qene se me kete jane marre
edhe doktoret dhe shtypi. Madje ky ka qene nje lajm
mjaft i rendesishem ne shtypin Brazilian; vendi ku ka
ndodhur ngjarja. Nje djale i vogel dy vjecar, ne diten e varrimit te tij, u
cua nga arkivoli dhe kerkoi uje per te pire perpara se
te shtrihej serish ne arkivol i pajete. Ne nje ceshtje qe duket pothuajse e pabesueshme
per te qene e vertete, ORM deklaroi qe Kelvin Santos,
djali i vogel 2 vjecar, ndaloi se marri fryme gjate
trajtimit per pneunomi ne nje spital ne Belem, ne
pjesen veriore te Brazilit. Ai u deklarua i vdekur ne oren 19.40 te dites se
premte ne mbremje dhe iu dha familjes ne nje qese
plastike. Familja e femijes, eshkaterruar, e moren femijen ne
shtepi ku sipas zakonit familjaret e tij u gdhine naten
duke e qare vogelushin, me trupin e femijes te shtrire
ne nje arkivol te hapur. Por nje ore perpara funeralit te tij te shtunen, djali u
cua nga arkivoli i tij dhe tha: "Babi mund te me japesh
uje?" Babai i djalit te vogel, Antonio Santos tregon: "Te
gjithe qe ishin aty filluan te ulerinin. Ne nuk
mundeshim tu besonim syve dhe vesheve. Me pas
menduam se kishte ndodhur nje mrekulli dhe se djali
yne ishte rikthyer ne jete." "Me pas Kevin u shtri serish ne arkivol ashtu si ishte
me pare. Ne nuk mundeshim me ta zgjonim. Ai kishte
vdekur serish." Antonio Santos e coi menjehere djalin e tij ne spitalin
Aberlardo Santos ne Belem, ku doktoret e
riekzaminuan djalin dhe konfirmuan qe ai nuk ishte
asnje shenje jete. Antonio tha: "Ata me siguruan mua qe djali kishte
vdekur vertet dhe nuk me dhane asnje shpjegim per
ato cfare ne kishim pare apo degjuar." Familja e djalit te vogel vendosi qe ta shtynte
funeralin edhe nje ore tjeter me shpresen se mos
femija zgjihej serish, por kjo gje nuk ndodhi. Ata e
varrosen djalin ne oren 17.00 te dites se shtune. I bindur qe djali i tij ishte nje viktime e ndonje veprimi
mjekesor, Santos ka bere nje ankim ne poloci dhe
tashme kane filluar hetimet mbi kete ceshtje. Ai tha: "Pesembedhjete minuta pasi e cuam ate
menjehere pas ringjalljes ne spital, ata me thane mua
qe ai kishte vdekur dhe me dhane trupin. Ndoshta ata
nuk e ekzaminuan ate ashtu si duhet. Njerezit e
vdekur nuk cohen ashtu dhe flasin. Une jam i
vendosur qe te zbuloj te verteten." Ne fakt eshte pranuar qe djali ishte cuar ne spital ne
nje gjendje kritike dhe ishte deklaruar i vdekur pasi
peson nje deshtim kardiak dhe frymemarrje.

[Tipiku]

Edhe kjo dhe Gjume Te Embel
...........…


Misteri i frikshem i Morrow Road E vendosur ne Clay Township, Michigan, rruga e
vjeter Morrow Road eshte e famshme per nje arsye
shume te frikshme. Sipas historise, thuhet qe nje mama me femijen e saj
jane zhdukur nga shtepia e tyre ne kete rruge. Ngjarja
ka ndodhur ne fund te viteve 1800. Djali u zhduk
papritur dhe shume shpejt edhe mamaja e tij u zhduk
gjithashtu. Shume mendojne qe ajo ka vdekur nga nje vdekje e
tmerrshme nderkohe qe kerkonte per djalin e saj. Ka shume njerez qe pretendojne qe fantazma e saj
mund te shihet edhe sot e kesaj dite. Rruga rurale eshte e gjate 2.5 milje dhe deri ne kohet
e fundit ajo ishte shume e piset dhe e paperdorur deri
sa zona iu popullua serish me njerez.
Ne 200 vitet e fundit ne te cilat kjo legjende per gruan
dhe djalin e saj ka vazhduar, ngjarja eshte treguar ne
disa variante te kesaj historie. Cdo variant ne fakt nuk ndryshon shume: - Ndodhi nje rrembim, qe ia mori femijen mamase nga
duart
- Nje shperqendrim i momentit i mamase dhe me pas
ajo kupton qe djali i saj eshte mbytur dhe pasi gjen
trupin e tij, ajo hidherohet dhe vret veten
- Nje vjedhje ne shtepi; dhe ata ishin te vetmet viktima
- Nje zjarr qe i mori jeten djalit dhe e ema u hodh ne
zjarr per ta shpetuar
- Nje nate e ftohte dhe me stuhi mund ta kete kapur
djalin jashte shtepise dhe e njejta gje edhe me te
emen nderkohe qe kerkonte per te - Nje vrases i lire e vret djalin dhe te emen qe
kerkonte per te
- Mamaja e kishte lindur djalin pa qene e martuar dhe
nga turpi qe ajo ndiente per kete, ajo e braktis femijen
jashte shtepise. Megjithate ndjenja e fajit e prek ate
dhe kur ajo kthehet per te marre djalin, ai eshte zhdukur dhe kerkimet per te fillojne. Nuk dihet se kush eshte varianti i sakte i historise
pasi asnje nuk ka vertet te dhena apo dokumenta per
ate kohe. Megjithste, nderkohe qe banoret e zones dhe turistet
ecin pergjate rruges se vjeter, jane bere shume
raportime qe kane degjuar nje ze gruaje qe bertet
duke kerkuar ndihme ne gjejtjen e djalit te saj. Shume prej njerezve qe kane bere raportimet edhe e
kane pare ate. Edhe pse njerezit nuk njihen me njeri
tjetrin, sipas raportimeve te cdo personi; gruaja ka
veshur nje kemishe nate ngjyre blu. Kjo do te ishte
thuajse e pamundur dhe e pabesueshme. Eshte nje
rastesi qe te gjithe raportojne qe ajo ka veshur kemishe nate ngjyre blu? Duket se kjo legjende do te jete e njohur edhe per
shume kohe te tjera, sikur dicka deshiron qe ajo te
vazhdoje e duket se nuk do te zbehet me kalimin e
kohes. Mund te jete arsyeja e kesaj shikimet e gruas
apo te qarat e mamase fantazem? Si ka mundesi qe
njerez totalisht te panjohur me njeri tjetrin kane bere te njejtat raportime?

[Tipiku]

Intervistë me Zotin…!!
Pashë në ëndërr sikur mora në intervistë Zotin.
- Pra, ti dëshiron të më intervistosh? – pyeti Zoti.
- Nëse ke kohë. – i thashë unë.
Zoti buzëqeshi: – Koha ime është e përjetshme. Çfarë pyetje keni ndër mend për mua?
Unë pyeta: – Çfarë të habit më shumë me njerëzimin?

Zoti u përgjigj që:
Ata mërziten me fëmijërinë dhe mezi presin të rriten, pastaj mezi presin të bëhen sërish fëmijë.
Ata humbin shëndetin për të fituar lekë, pastaj harxhojnë lekët për të fituar shëndetin.
Nëpërmjet të menduarit me ankth për të ardhmen, ata humbin të tashmen, kështu që ata nuk jetojnë as të tashmen as të ardhmen.
Ata jetojnë sikur nuk do të vdesin kurrë, dhe vdesin sikur nuk kanë jetuar kurrë.

Dora e Perëndisë, kapi dorën time dhe për pak kohë qëndruam në heshtje.
Pastaj unë e pyeta: Si një prind, cilat janë disa mësime për jetën që ti dëshiron që bijtë e tu ti mësojnë?

Zoti u përgjigj që:
Të mësojnë që ata nuk mund të bëjnë askënd ti duan ata. Gjithçka që mund të bëjnë është ta lënë veten të duhet prej të tjerëve.
Të mësojnë që nuk është mirë të krahasojnë veten me të tjerët.
Të mësojnë të falin, duke praktikuar faljen.
Të mësojnë që duhen vetëm disa sekonda për t’i hapur plagë të thella atyre që duam, por duhen shumë vite për t’i shëruar këto plagë.
Të mësojnë që i pasur nuk është ai që ka shumë, por ai që ka nevojë më pak.
Të mësojnë që ka njerëz që i duan ata shumë, por thjesht nuk kanë mësuar ende si t’i shprehin ose tregojnë ndjenjat e tyre.
Të mësojnë që dy njerëz mund të vështrojnë të njëjtën gjë dhe ta shikojnë ndryshe.
Të mësojnë se nuk mjafton që ata falin njëri-tjetrin, por gjithashtu duhet të falin edhe veten e tyre.

Faleminderit për kohën. – i thashë me përulësi. – A ka ndonjë gjë tjetër që ti dëshiron që bijtë e tu ta dinë?
Zoti buzëqeshi dhe tha: Të dinë që Unë jam këtu … gjithmonë...!!

[Tipiku]

zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz

Sapo dal nga dera e shtëpisë përballem në hyrje të pallatit me administratorin, të cilit nuk i kisha bërë pagesën e ashensorit dhe ai bëri sikur nuk më pa. Mora frymë lirisht dhe vazhdova rrugën me duar në xhepa kur shoh tek gomat e një makine një kotele të vogël që m'u dhimbs pasi po dridhej prej ftohtit dhe afrohem ta përkëdhel. Ajo nuk luajti vendit, por as përkëdheljet e mia
nuk e qetësonin. Një çast u pamë në sy dhe ajo e lebetitur klithi dhe ia futi me të katra si e marrë. E gjora - mendova me vete, kushedi sa shumë e kanë dhunuar që i ka kaq shumë frikë 2 këmbshat.

Aty në një kthesë të rrugicës shkëmbehem me një bukuroshe, e cila mi mangetizoi sytë sa nuk e di as vetë sa u hutova dhe e hëngra me sy, por ajo nuk e vuri aspak ujin në zjarr dhe vazhdoi atë ecjen e vet të shkujdesur pa e fshehur atë buzëqeshje ëngjëllore e krenare që i dallohej për së largu.
Hipi në urban dhe njerëzit ishin ngjeshur aq shumë saqë një grua ishte e detyruar të më hidhte krahët në qafë për t'u mbajtur tek doreza sipër kokës time. Kalon faturinoja dhe unë ashtu me siklet të madh i nxjerr qindarkat e mia dhe ia drejtoj. Ai jo vetëm që nuk më dha biletë, por madje as nuk mi mori fare paratë. Pashë njëherë nëse po më shikonte apo jo njeri, pastaj si me lezet i rrëshkas lekët dalëndalë në xhepin tim.
Fillova të ndjehem mirë. Dita më kishte nisur kaq mbarë.
Ndërkohë urbani ndalon dhe ashtu përmes shtyrjesh mes njerëzish zbres. Kalimtarët si gjithmonë indiferentë kalonin shkujdesur drejt meje, saqë pothuajse në çdo rast më duhej të shmangesha unë që të mos përplaseshim. Pas 3-4 tentativash shmangieje vendosa edhe unë të eci njëherë drejt që të detyroja dikënd tjetër të shmangej, por ishte e kotë. Ata vinin gjithmonë drejtë dhe më acaruan aq shumë saqë njëri i ulërita: "Hapi sytë o qorr", por edhe këtij nuk i bëri përshtypje dhe vazhdoi rrugën e tij. Sytë më kapin një dyqan këpucësh që kishte afishuar një reklamë të madhe ofertash fundviti në reklamën e saj. Hyj brenda dhe i buzëqesh lehtazi shitëses së re dhe ndryshe nga çdo herë tjetër ajo nuk hodhi sytë të më shikonte nga këpucët, siç më ndodh zakonisht dhe më bëri të ndjehem goxha komod. Një komoditet që m'u zhubrosh shpejt sapo nisa të lexoja çmimet në euro të këpucëve. Para se të dilja e përshëndes shitësen dhe i kërkoj ndjesë për shqetësimin, por ajo nuk reagoi abolutisht dhe vazhdonte të shkruante mbi tastierën e kompjuterit të saj. Nga përfshirja që e kishte kapluar, padyshim do ishte duke diskutuar në internet. S'ka faj e shkreta - mendova me vete. Paguhet me rrogë bazë qesharake e ndonjë përqindje akoma më për të qeshur, prandaj dhe ia justifikoj disi këtë mungesë etike.
Më pas ndaloj tek Muzeu Kombëtar dhe kujtohem se aty prehen përkohësisht armët e Gjergj Kastriotit. Shkoj të paguaj biletën, por ajo gruaja që priste biletat po më injoronte e të gjithë po hynin pa rradhë. Prita sa prita dhe më humbi durimi sa hyra pa paguar fare biletë. Një dyndje e madhe njerëzish e njëkohësisht muzeu dukej bosh. Të gjithë ishin ngjeshur aty pranë armëve të Skënderbeut, a thua se objektet e tjera në muze nuk kishin asnjë lloj vlere. U bezdisa dhe vendosa të dal sërish.
Isha tashmë në qendër dhe po më bëhej ujët e hollë. Ku dreqin të shkoja përveçse në ndonjë lokal e të porosisja vetëm një ujë pa gaz - dhe kështu bëra. Prit se po vjen kamarieri, e kamarieri hiç. Unë bëj me shenjë, ai e pinte a nuk e pinte rehat atë kafen shoqëruar me cigare në banak. Po kulmi ishte kur erdhi dhe mu ul në tavolinë një çift, madje ai burri do më ulej në prehër nëse nuk do kisha ndërruar karrigen në kohë. Në fillim më bëri vërtetë habi, po pastaj mendova "Njerëz të gjallë jemi, kemi nevojë për shoqëri, kemi nevojë për njëri-tjetrin për t'u socializuar" paçka se nuk më morën fare leje të uleshin me mua.
Përfitoj nga rasti të dal në tualet dhe pasi u çlirova hap rubinetit nga uji i ngrohtë që nxirrte ujë të ftohtë të laja duart dhe sytë më shkuan nga pasqyra. U lebetita dhe ulërita me sa kisha në kokë. Në pasqyrë nuk isha, nuk shikoja veten, por pllakat e banjës pas meje...

Shkëputur nga Ditari i një Fantazme me titull "Dita ime e parë"

[Tipiku]

Nese doni vertet te ndjeni emocione ne ore te vona, lerini filmat Holliwoodiane horror por shihni kete drame Shqipetare. . . Ne kete ore te nates ju siguroj qe po te jeni vetem ne nje dhome duke e pare nuk shpetoni pa ju kapluar emocionet dhe frika e kesaj drame.
BESA E SHQIPTARIT SI PURTEKA E ARIT

[AlbaneZ]

Nje histori e vertete apo nje legjende..?

Nje cift i sapomartuar pasi qe ishin marre vesh me telefon me pronaret,per blerjen e nje shtepie, ata shkuan per ta pare ate dhe vajten, trokiten dhe ne dere u doli nje vajze e vogel me kemishe nate e cila ju tha bleresve te futen brenda.

Burri e pyeti se ku e ke baban e nene, vajza i tha s'jane ketu por tashti ata do te vijne, ejani hyni.Gruaja i thote se ne kemi ardhur per ta shikuar shtepin se duam ta blejm,KURSE vajza iu kishte thene hyni- se ua tregoj une shtepin,mbasi prinderit e mi duke ardhur.

Ata hyne brenda dhe vajza ua tregoi nje per nje dhomat,banjot dhe koridoret e shtepise dhe cifiti i ri ishin shume te kenaqur me te dhe thane se do ta blejne shtepin.Prinderit e vajzes ende nuk kishin ardhur,por vajza e vogel u kishte ofruar te uleshin dhe po u sherbente ciftit pije.

Ata priten e priten por prinderit e vajzes nuk erdhen per nje kohe te gjate dhe vendosen te largoheshin.U pershendeten me vajzen e vogel duke i dhene numrin e telefonit e adresen e shtepise,dhe i lane porosi vajzes,qe kur te vinin prinderit e saj t'u telefononin ketyre.Vajza ju pranoi kerkesen e tyre u nda me ta dhe mbylli deren.

Te sapomartuarit sapo dolen ne oborr pane se prinderit e vajzes se vogel po vinin,por qe ishin veshur me te zeza.Mbasi u prezantua cifti ju tha atyre qe ne jemi ata qe te telefonuam dite me pare dhe jemi te interesuar ta blejme shtepine tende.Babai i vajzes aprovoi per biseden telefonike qe kishin bere dhe i kerkoi ciftit t'u a tregonte shtepine.

Gruaja tha se ska nevoje mbasi ne e kemi pare ate tashme,duke ju thene se shtepia ishte e mrekullueshme dhe vendosem ta blejne.Ne kete kohe nena e vajzes uleriti...- çfare,si keni hyre ne shtepi...? Atehere cifti i ri u ka treguar pronarve te shtepise çdo detaj mbi shoqerimin qe ju ka bere vajza e tyre e vogel.

Nena e vajzes kishte filluar te qaje e te trishtohej,kurse babi i vajzes thote se eshte e pamundur kjo qe po na thoni,nuk ka mundesi te jete e vertete, sepse vajza jone ka vdekur mbreme dhe sot e kemi varrosur ne sapo vijme nga nga varrimi i saj.Vajza jone e vetme vdiq mbreme sepse e kishte pickuar nje gjarper dhe e gjithe kjo per faj te dritares te dhomes se saj te cilien e kishim lene te hapur.

[Tipiku]

Zzzzzzzzzzzzzzz Gjum apo Pa Gjum??

.Ne nje fshat te Pogradecit(Debrove),ku sot ka vetem
tre-kater familje,ekzistojne dy shpella:ajo e xhindeve
dhe ajo me shtate dhoma.Une po ju tregoj kete me
shtate dhoma(qe ma ka thene babi sepse aty
jetonte).Para disa vitesh,diku te 1985 disa zera
nxoren sekretin e fshatit(pra ekzistencen e shpelles).Tek kjo shpelle ka 7 dhoma dhe thuhet qe
pasi kalon deren e 7 gjen thesarin e
fshehur.Keshtu,duke qene lakmitare nje grup
ushtaresh vendosen te nisnin kerkimet tek kjo
shpelle.Por kishte dicka te cilen keta e nenvleresuan
(dhe kjo gje solli vdekjen e tyre).Kjo shpelle ruhej nga dikush apo dicka te cilet banoret nuk kane arritur te
kene nje perkufizim te sakte.Ky "njeri"eshte i afte te
transformohet ne disa forma te cuditshme duke filluar
nga me e bukura deri tek ajo me e
shemtuara.Ushtaret e quajten kete thjesht nje
legjende dhe nuk ja vune veshin. Ata u armatosen,moren masa dhe vendosen te bejne ne
prove pes vertetesine e thashethemeve.Njeri prej
ushtareve ecen disa metra para dhe fillon te gerrmoj
me nje sepate.Pas dy-tre gjuajtjeve,sepata i kthehet
mbrapsht dhe i ngulet ne balle.Ushtaret frikesohen
duke menduar per legjenden por mendojne te bejne dhe nje prove.Ata hedhin nje bombe dhe presin qe te
plase.Por kjo gje nuk ndodh.Ata futen brenda pak me
te lehtesuar.Kalojne pjesen ku kane hedhur bomben
dhe futen ne dhomen e pare.Ju duk si nje vend
perrallor dhe teper i bukur.Ne ato mente shikojne nje
grua te bukur,te mrekullueshme.Te gjithe magjepsen pas saj dhe harrojne misionin.Por ne koken qe ajo
buzeqesh plas bomba duke sjelle vdekjen e te gjithe
ushtareve.I vetmi person qe ka kaluar deri tek dhoma
e katert eshte xhaxhai im poq qe sa here une
mundohem ta bisedoj me te kte ceshtje,ai nevrikoset
dhe e anashkalon duke thene qe duhet te ikh,nuk eshte puna jote,e gjera te tilla.Jau siguroj qe eshte
100%e vertete. .

[AlbaneZ]

Tmerri vetë…Vdiq, shkoi në botën tjetër, u kthye dhe pikturoi ato që pa!

Ka befasuar një vajzë e vogël e cila pretendon se vdiq, shkoi në ferrë, u rikthye dhe “pasqyrojë” gjithçka pa aty!
Pretendimi i një vajze nga Koreja, se ajo vdiq, shkoi në ferrë dhe u ringjallë, pra u rikthyer në jetë, ka shokuar mbarë opinionin.

Madje, ajo pretendimet i ka shoqëruar dhe me një sërë pikturash të saja të cilat pasqyrojnë situatën në botën tjetër, duke u kthyer në epiqendrën e debateve për pretendimet e saj.

Ndërkohë vlen të theksohet se janë një sërë shkencëtarësh, siç mjekë, psikolog etj, të cilët janë vënë në një garë për të nxjerrë në dritë të vërtet rreth kësaj historie, e cila edhe pse duket e pabesueshme, bëhet shumë e besueshme nga aftësia e vajzës për të pikturuar me mjeshtri shumë të madhe ato çka ajo pikturon, piktura që kanë një përmbajtje shumë të çuditshme deri të pazakontë për gjithkënd.

Gjithsesi, për shkak se përmbajtja e video s është e frikshme dhe nuk këshillohet për të mitur, jeni të lutur ta ndiqni atë

[AlbaneZ]

Ca jane keto monstra kshu :/

Nëna gjakatare

Kjo është një histori që ka ndodhur në një qytet të Skocisë. Bëhet fjalë për një vajzë që quhej Ashley. Në moshën 20 vjeçe, ajo martohet dhe pas dy vjetësh, lind një fëmijë.Tashmë ata ishin një familje e lumtur që përbëhej nga tre persona. Megjithatë, kjo lumturi vazhdon deri në Dt:06.06.1966 kur në orën 6 të mëngjesit, Ashley vret fëmijën e saj duke e copëtuar atë dhe duke ja ndarë gjymtyrët në copa. Ashley arrestohet nga policia për krimin makabër dhe nga të gjithë u kërkua dënimi me vdekje për të duke mos u konsideruar më si një njeri, por si një bishë. Ashley thoshte gjithnjë që ka qënë e urdhëruar nga mbreti i saj ta bënte këtë veprim dhe nuk mund t’i mohonte atij dhuratën që i kishte kërkuar, edhe pse dhurata ishte fëmija i saj. Pas 5 vjetësh ajo lirohet nga burgu duke rezultuar nga mjekët si e sëmurë psikologjikisht. Ajo qëndron tre vjet në një spital psikiatrik dhe më pas, nga testet që i bëjnë, atë e nxjerrin një person pa probleme. Ajo shpërngulet nga qyteti i saj dhe shkon të jetojë diku tjetër, ku njihet me një person, me të cilin edhe martohet. Kishin kaluar rreth 10 vjet kur Ashley priste sërish të bëhej nënë.Nuk kalojnë as 4 muaj nga lindja dhe në Dt:06.06.1976 në orën 6 të mëngjesit historia përsëritet duke bërë sërish të njëjtën gjë me fëmijën e saj të dytë. Ashley përsërit krimin makabër të bërë fiks 10 vjet më parë, duke vrarë fëmijën e saj 4 muajshe. Ato që deklaronte pas vrasjes ishin po të njëjtat që kishte deklaruar 10 vjet më parë. Një muaj më pas, në një takim në polici, i shoqi gjen mënyrën për ta vrarë atë duke thënë që ajo ishte mishërimi i djallit. Pas vdekjes së Ashleyt thuhet që në lagjen e vogël ku jetonte, shfaqej shumë shpesh një hije e zezë në oborret e shtëpive ku kishte fëmijë të vegjël deri në moshën 1 vjeç. Pas këtyre ndodhive, pothuaj 90% e banorëve shpërngulen nga lagja e mallkuar. Thuhet se edhe sot e kësaj dite, lagja periferike është e shkretë dhe në të jetojnë shumë pak banorë.Gjithashtu thuhet se në çdo përvjetor të vrasjes së fëmijëve të saj, varri i saj gjendet i mbuluar nga gjarpërinj të zinj.

[AlbaneZ]

Njeriu qe parashikoi vdekjen e tij, nepermjet endrres...

Ne vitin 2006 ,dy prinder shqiptare marin nje leter nga djali i tyre emigrant ne Itali,(kishin dhe dy djem te tjere ).Ne ate leter shkruhej ....- "Te dashurit prinderit e mi,shpresoj te jeni mire dhe letra tju gjeje shendosh e gezuar.. Nuk dua tja u prish qetesine edhe t'ju bej merak po doja tju thoja qe po me ndodh dicka e cuditshme .

Kam 3 dite qe po bej vetem 1 ore gjume ne dite edhe gjat gjith nates shikoj endera po nuk arrij te mbyll syte.Eshte e cuditshme por e ndjej veten sikur jam ne gjume edhe pse me sy hapur. Kjo gjendje po me cmend pak e nga pak .Eshte nata e tret qe me ndodh dhe nuk po mundem me ...

Shikoj nje ender e cila duket shume reale. Diten e pare pavaresisht se u tremba nuk i kushtova rendesi .... diten e dyte me beri pershtypje si mund te perseritej e njenjta enderr dhe i njejti makth 2 here ... kurse sot jam i tmeruar dhe me duket e pamundur qe te jet e vertete ... Po ju pershkruaj endren time mbasi me vjen zor tu a tregoi miqve te mi,se me marin per te cmendur ...

Ja endrra....Zgjohem,cohem nga krevati ne oren 6 shkoj te bej nje dush ujin e te cilit nuk e di si ka mundsi,por arrij ta ndjej dhe kur eshte i ftoht apo i nxeht, cdo gje si te ishte reale,pasi mbaroj,vesh nje pale pantallona te zeza dhe nje kemishe te bardhe,marr portofolin,celsat e makines dhe nisem,rruges mund te shohe me detaje emrat e te gjitha rrugeve,makinat e ndryshme,njerez qe nuk i kam pare asnjehere ne jeten time,mund te shohe cdo gje si te ishte e vertete.

Pasi bej 10 min rruge ndalem ne nje kryqezim para nje semafori dhe pres te ndizet jeshilja,nuk e di pse por ndihem ne ankth,me ngrijne kembet dhe duart,sa ndizet semafori nisem dhe degjoj nje zhurme frenash te forta, shikoj pjesen e perparme te nje makine te zeze edhe degjoj nje zhurme te forte .

Pas pak castes shikoj veten te shtrire afer nje djali te gjate bjond qe e ka fytyren te mbuluar me gjak,rreth nesh ka shume police edhe nje turme njerzish,na afrohet dikush i veshur me te bardha dhe na mbulon me carcaf.

(Midis te tjerash ne leter ky djale ka lene emrin e kryqezimit,rrugen qe bente per ne pune,targen e makines te zeze, emrin e personit me te bardha qe e kishte lexuar te nje karte identifikimi qe kishte ne gjoks ku mund ti shikonte vetem emrin )

Ketu perfundon endra ime edhe zgjohem duke thirur,por me dhimbje ne te gjithe trupin.Nuk doja tju shqetesoja prinder te dashur,por sot pashe me vemendje gjith emrat e rrugeve qe kaloj per te shkuar ne pune te gjitha dyqanet edhe cdo gje perputhej me endren.

Kam shume frike dhe neser do shkoj te marr pushime tek padroni i punes dhe do te kthehem sa me shpejt ne Shqiperi .
Ju perqafoj biri juaj...

Prinderit e ketij djali diten pasi djali kishte shkruar letren moren nje telefonate ku thuhej se djali i tij kishte vdekur ne nje aksident dhe i shpjegonin sesi ndodhi.Diten tjeter atyre u ardhi letra ne shtepi kur e lexuan u tmeruan ... Kishte plot gjera qe perputheshin nga endra me ngjarjen,me pas kerkuan informacione , emri i personit qe i mbulonte ishte emri i mjekut ligjor,makina qe ishte perplasur me djalin e tyre ishte e zeze dhe kishte te njejtat targa qe u kishte derguar ne leter.

Familja ka dal dhe ne nje emison televiziv me shprese qe dikush ti shpjegonte si kishte mundsi qe vdekjen e djalit e kishte pershkruar ai vete ... 1 dite para se te vdiste....!!??