--------------------------------------------------------------------------------
Prishtinë, 15 maj 2002 - Prokuroria e Qarkut në Prizren ka ngritur dje (të martën) aktpadinë kundër Sali Veselit për vrasjen e Ekrem Rexhës, i njohur si "Komandant Drini".
Aktpadia është ngritur edhe kundër Habib Hazirit për shkak të dyshimit se më 8 maj të vitit 2000, sipas porosisë së Sali Veselit, siç thuhet në aktpadi, ka kryer vrasjen e Ekrem Rexhës.
Aktpadia është ngritur edhe kundër dy pjesëtarëve të TMK-së, Xhemaj 2002l Beqirit dhe Halil Çadrakut, të cilët sipas aktpadisë, kanë ndihmuar në vënien e kurthit dhe në likuidimin e "Komandant Drinit".
Në aktpadi thuhet se Sali Veseli ka paguar 15.000 marka në llogari të Habib Hazirit si shpërblim për vrasjen e Ekrem Rexhës.
Më 8 janar të vitit 2000, Ekrem Rexha është vrarë para derës së shtëpisë së tij në Prizren
------------------------------------------------------------------------------
RRËFIME AUTENTIKE TË FAMILJARËVE TË EKREM REXHËS – KOMANDANT “DRINIT” PËR VRASJEN DHE PËR ARRESTIMIN E TË DYSHUARVE TË IMPLIKUAR NË VRASJEN E TIJ (1)
NUK PO MUND TË BESOJMË SE EKREMIN E VRANË ATA QË SOT PO MBAHEN NË BURG SI TË DYSHIMTË, POR ÇDO GJË ËSHTË E MUNDUR
Ekrem REXHA u lind më 14.8.1961 në fshatin Lubizhdë të Prizrenit. Shkollën fillore e kreu në Prizren. Më 1967 regjistrohet në gjimnazin ushtarak në Beograd. Akademinë ushtarake-gjinia këmbësorisë e mbaron më 1984 në Sarajevë. Në akademinë ushtarake ndalet si ligjërues i kadetëve ushtarakë. Më 1988 ka regjistruar studimet e magjistraturës në shkencat politike-drejtimi i marrëdhënieve ndërkombëtare. Në Sarajevë ka vijuar disa kurse për mësimin e gjuhëve të huaja. Ekrem Rexha ka zotëruar mirë 7 gjuhë të huaja, në mesin e tyre anglishten, gjermanishten, frëngjishten, italishten etj. Në vitin 1992 ka marrë urdhër të shkojë në frontet e luftës në Dalmaci.
Në mars të vitit 1993 kthehet në Prizren, çmobilizohet dhe nuk kthehet më në radhët e ish-APJ-së. Në vitin 1995 punësohet në ndërmarrjen private të kontabilitetit “Standardi” në Prizren. Pas fillimit të luftës, në shkurt të vitit 1998, Ekrem Rexha niset për të shkuar në Sarajevë, për t’i rregulluar disa punë private dhe për të rënë në kontakt me oficerët shqiptarë e më pas për të ardhur në luftë në Kosovë. Në Zvirnik arrestohet nga policia serbe, gjoja se ka qenë i akuzuar për armëmbajtje pa leje. Në uzhicë dënohet me dy vjet burgim, por lëshohet të mbrohet në liri. Pas dy-tri javëve kthehet në Prizren. Në muajin maj 1998 bie në kontakt me njësitin e UÇK-së së Kabashit.
Në qershor 1998 emërohet komandant i Shtabit të Vërrinit, në të cilin bashkëpuntor të ngushtë gjatë tërë luftës e ka pasur Selim Krasniqin, kryetar aktual i Asociacionit të Veteranëve të UÇK-së në Prizren. Më 7 shtator 1998 shkon në Shqipëri, ku merr pjesë aktive në riorganizimin dhe stërvitjen e ushtarëve të UÇK-së. Më 14 dhjetor 1998 kthehet në Kosovë dhe me vendim të Shtabit të Përgjithshëm të UÇK-së emërohet kmandant i Zonës Operative të Pashtrikut në Kasterc e Noshor të Suharekës. Në mars të vititi 1999, po ashtu me vendim të Shtabit të Përgjithshëm të UÇK-së, shkarkohet nga detyra e Komandantit të ZOP dhe emërohet drejtor i Shkollës Ushtarake dhe i Doktrinës së UÇK-së deri në çmobilizim.
Sipas bashkëpunëtorëve të tij, Ekrem Rexha – Komandant “Drini” nuk është aktivizuar në TMK, për faktin se nuk është pajtuar me mënyrën e çmilitarizimit të UÇK-së dhe të shëndrrimit të UÇK-së në një organizatë civile.
“Birin tim ma vranë vetëm pse luftoi për lirnë e Kosovës”, thotë nëna Qamilja
Në familjen e Ekrem Rexhës – komandant “Drinit” ishim më 14.8.2001 në ditëlindjen e 40-të vjetorit të lindjes së tij. Së pari më dëshiroi mirëseardhje nëna e komandantit legjendar “Drinit”, lokja Qamile. “Birin tim ma vranë vetëm pse luftoi për lirinë e Kosovës dhe për ta përparuar popullin e vet. Atë ditë të kobshme për herë të fundit pimë kafe me Ekremin këtu në ballkon. Posa doli te vetura për të shkuar në punë e vranë. Shumë plumba i kishin zbrazur mbi trupin e djalit të nënës.
Vrasja e tij e tronditi tërë Prizrenin dhe Kosovën. Nuk ka mbetur kush pa ardhur për të na lehtësuar dhembjet e për të na shprehur ngushllime. Në ngushëllime ka ardhur edhe Sali Veseli. Një ditë kur erdhi ai u ul si gjithë të tjerët në këtë vend. Ma vguri dorën mbi krahë dhe më tha: “Ti loke nuk duhet të mërzitesh. Tash vetëm “Drinin” nuk e ke, por të gjitha të tjerat do t’i kesh. Ne do të kujdesemi për ju. Nuk do t’ju mungojë asgjë”. E unë, me gjithë mërzinë që kisha, iu përgjigja: Cfarë më duhet jeta mua pa djalin tim Ekremin, të cilin ma vranë!”
Pas pak, jo me lot në sy, nënë Qamilja edhe një herë flet me përmallim për djalin e saj. “Ekremi prej moshës 15 vjeçare është larguar nga shtëpia. Rreth 20 vjet nuk e kam pasur në shtëpi, larg syve. Kurrë nuk jam çmallur e kënaqur me të. Atë ditë që e vranë u nisë për të shkuar në punë e pastaj në Pejë. Por nuk arriti as të shkojë në punë e as në Pejë. Ia morën jetën pa i pasur askujt hak e as borxh.
Sot në ditëlindjen e tij të 40-të, në vend të Ekremit, poçmallem me dy nipat, djemët e tij Drinin dhe Ekremin e vogël, i cili lindi dy muaj e gjysmë pas vrasjes së tij. Nuk po mund të besoj se Ekremin e vranë ata që sot po mbahen në burg si të dyshimtë. Por çdo gjë është e mundur. Si mundën ta vrasin Ekremin, ai nuk ishte vetëm imi, por i gjithë Kosovës. Mburrëm që pata një djalë të tillë, trim, fisnik dhe bujar dhe të dashur për të gjithë popullin e Kosovës.
Me ekremin u martuam dhe bëmë kurorë në flakën e luftës
Bashkëshortja e Ekrem Rexhës – komandant “Drinit, zonja Hajrie Millaku-Rexha, tregon se me Ekremin është njohur pesë vjet para se të martoheshin. Ekremi ka qenë një njeri i formuar, inteligjent dhe shumë i afërt. U martuam dhe u kurorëzuam në flakët e luftës. Edhe në luftë jeta jonë vazhdoi, të bindur se nëse e mbijetojmë luftën, në liri do ta gëzojmë jetën me fëmijët tanë.
Por ja fati e deshi, Ekremit ia morën jetën në moshën më të mire, kurse unë mbeta në gjysmë të rrugës, pa më të dashurin tim – shokun e jetës sime. Jam krenare që pata një njeri e bashkëshort të tillë. Edhe pse me zemër të thyer përsëri jam e kënaqur se Ekremi m’i la dy djem sokola, Drinin dhe Ekremin, të cilët do t’i ruaj, do t’i rris e edukoj ashtu siç dëshironte bashkëshorti im-Ekremi.
Gjatë kohës së luftës më 27.7.1998 me kunatin Ruzhdiun e pata vizituar në Libiçevë, në terrenin e Vërrinit, ku ai luftonte. Kurse më 30.7.1998 jam nisur për Sarajevë. Kur mora vesh se Ekremi është kthyer nga Shqipëria, erdha në Kosovë për të pritur Vitin e Ri të parë të martesës. Jam vendosur në fshatin Hoçë të Vogël të Rahovecit, në shtëpinë e Mehmet Krasniqit.
Mehmet Krasniqi shumë e ka ndihmuar UÇK-në, ka pritur, ka strehuar e shërbyer shumë – shumë ushtarët tanë. Më 14 janar 1999, po në shtëpinë e mixhës Mehmet, me Ekremin e kemi bërë kurorëzimin. Ofiqari i Zyrës së Vendit të Krushës së Madhe nga Celina e ka marrë librin e të kurorëzuarve dhe rreth orës 23.00 të natës ka ardhur në Hoçë të Vogël për të na kurorëzuar. Në shenjë nderimi të kurorëzimit tonë, Mehmet Krasniqi pati ftuar rreth 100 ushtarë e persona të tjerë civilë dhe pati prerë një ka të madh. Tamam u bë dasmë e vërtet. Ato momente të lumtura të jetës sime me Ekremin kurrë nuk do t’i harroj.
Më vjen keq dhe ndjej dhembje për ofiqarin që na kurorëzoi në Hoçë të Vogël, të cilin kam dëgjuar se më pas forcat serbe e kishin vrarë.
Dy ditë pas kurorëzimit përsëri jam kthyer në Sarajevë. Djali i madh Drini më ka lindur më 18.6.1999 në Sarajevë, pas përfundimit të luftës në Kosovë. Në fund të muajit qershor ’99 në Sarajevë ka ardhur edhe Ekremi dhe është kthyer më 27.7.1999, kurse unë në Prizren me djalin e vogël kam ardhur tri javë pas Ekremit. Pas ardhjes së Misionit të UNMIK-ut në Prizren, Ekremi është emëruar drejtor i Departamentit për Mbrojtje të Ambientit dhe Siguri Civile.
“Kjo është hera e fundit që do të marr pjesë në tubimet përkujtimore. Nuk po mund t’i shikoj fëmijët e dëshmorëve, zemra po do me mëplas”, tha Drini pak para se ta vrisnin
Siç është vërtetuar, Ekremi ka qenë në përcjellje të përhershme, të vrasësve të cilët kanë pritur momentin më të përshtatshëm për të likuiduar. Katër pesë ditë pa e vrarë ia kishin shpuar gomën e veturës në qytet derisa ai ishte në zyrë. Më 7 maj 2000 Ekremi shkoi në Aeroportin e Prishtinës për të marrë vëllanë Ruzhdiun. Në shtëpi arritën rreth orës 18.00 në mbrëmje. Pasi pushuan pak hëngrën darkën.
Ruzhdiu doli për t’i vizituar axhët e miqtë e tij, kurse Ekremi ishte i lodhur ra për të pushuar. Atë ditë, më 8 maj 2000, disi isha i shqetësuar dhe kisha një parandjenjë se do të ndodhë diçka e tmerrshme. Në mëngjes unë dola për t’i kryer punët e mëngjesit, kurse Ekremin e lashë duke lozur me Drinin. Ai orët e para të mëngjesit ia kushtonte Drinit, luante me të, sepse gjatë ditës nuk kishte kohë, ishte i zënë me punë.
Edhe atë ditë që e vranë e mori Drinin në krah dhe duke e përqafuar doli në ballkon. Më tha thirre Naimin (Naim Malokun) se rreth orës 10.00 duhet të shkojmë në Pejë, në tubimet përkujtimore të dëshmorëve të fshatit Radavc e Tërstenik. Duke e shikuar ftesën me fotografi të dëshëmorve, si në kujtim tha: “- kjo është hera e fundit që do të marr pjesë në tubuimet përkujtimore. Nuk po mund t’i shikoj fëmijët e dëshmorëve, zemra po do të më plas.
Pasi pimë kafe, u nis drejt te vetura, por u kthye menjëherë shumë i mërzitur. Tha përsëri ma kanë shpuar gomën e veturës. Posa doli nga dera e oborrit u dëgjuan rafalet, ndërkaq një veturë e kuqe iku me të shpejtë. Mua më lëshuan këmbët dhe e luta zotin të mos jetë e vërtetë ajo që po mendoj. Ruzhdiu e kishte kapur Ekremin dhe mundohej t’i jepte ndihmë. Me një veturë e dëguan në ambulancën e KFOR-it gjerman. Pas një ore erdhi kunati Ruzhdiu dhe na njoftoi e na shprehu ngushllime se Ekremi vdiq nga plagët e marra. Përfundimisht i humbëm shpresat se Ekremi do ta mbijotojë këtë atentat. Ekremin nga afërsia e kishin goditur me 17 plumba, 3 në kokë e 14 në trup.
Krijoni Kontakt