Falėnderimet mė tė larta i takojnė vetėm All-llahut xh.sh., pėrshėndetjet dhe salavatet qofshin pėr Pejgamberin a.s., familjen tij tė pastėr, shokėt e tij dhe pėr tė gjithė ata qė e kanė ndjekur dhe e ndjekin rrugėn e tij.
Vėllezėr besimtarė, nuk do t'i ikė nga kujtesa kurrė dikujt qė beson nė All-llahun xh.sh. dhe nė Pejgamberin e tij, se grupi vehabit ėshtė kundėr ēdo medhhebi dhe kundėr ēdokujt qė nuk mendon si ta, nuk sheh asnjė medhheb tė arsyeshėm qė tė pasohet me pėrjashtim tė medhhebit (drejtimit) tė tyre jo tė drejtė, kjo ide e tyre shumė qartė duket nė atė se lejojnė gjakun e muslimanėve, pasurinė e tyre dhe nderin e tyre, lejon cenimin e tyre dhe sulmet e vazhdueshme ndaj ulemave tė umetit islam vetėm pse nuk pajtohen me ta, i akuzojnė pėr mosbesim (kufėr) e mėkat (fisk) vetėm pse janė kundėr shtrembėrimeve tė tyre dhe kundėr nėnshtrimit ndaj pabesimtarėve (kufarėve), vehabitėt janė tė mėshirshėm me pabesimtarėt dhe shumė tė ashpėr me ēdo musliman,krejtėsisht nė kundėrshtim me atė qė e urdhėron All-llahu xh.sh..
Gjaku i muslimanve nė shikimin e tyre ėshtė i lejuar, siē kanė vepruar shpatat e tyre kundėr muslimanėve nė tė kaluarėn e afėrt, po ashtu pasuritė e muslimanve jan tė lejuara me arsyetimin se jan duke bėrė shirk, gjuha e vehabitėve, udhėheqėsave tė tyre dhe dijatarėve tė tyre ėshtė e drejtuar vetėm kundėr ulemasė islame, sharjen e tė devotshmėve nga minberet e xhamive dhe nė librat e tyre pa kurfarrė mėkati, vetėm e vetėm pėr rehatinė e udhėheqėsve tė tyre dhe armiqėve tė Islamit, ēifut dhe kristian.
Thirrja e saudėve dhe e vehabive nė dyftyrėsi mizore dhe armiqėsore dhe nė mbrojtje tė akides, thėrrasin nė shėrbim tė vendeve tė shenjėta e ata janė rreziku mė i madh. Kush shikon dhe lexon vetėm pak nė historinė e tyre e kupton se Abdulvehabi dhe Ibni Seudi me pasuesit e tyre kanė bėrė luftra kundėr muslimanėve besimtarė, kanė mbushur tokėn e Nexhdit dhe vendeve fqinje me tė vrarė qė nė fillim tė pėrhapjes sė tyre.
Nuk ka dyshim se pajtimi nė mes tė Ibni Abdulvhabit dhe Ibni Seudit ka qenė qė mendimi dhe drejtimi vehabit tė pėrhapet pėrmes shpatės dhe luftėrave. E si tė pajtohet kjo me Islamin dhe ulematė e Islamit qė thėrrasin nė atė qė ne rrugėn e All-llahut thirret me urtėsi dhe me kėshilla tė mira?
Drejtimi i tyre ėshtė mbėshtetur nė vrasjen e atyre muslimanėve qė nuk pajtohen me mendimet e tyre. Deri sa Islami ka ardhur pėr luftimin e padrejtėsisė (dhulmit), e cila ka dominuar te popujt e injorancės qė kanė luftuar njėri tjetrin pa tė drejtė, vehabitėt dhe Seudi e kanė ringjallur padrejtėsinė (dhulmin) qysh kur lejuan (dhanė fetva) pėr vrasjen e ulemasė sė Islamit nė Irak, Sham, Egjipt, Marok nė vitin 1920.
Kanė dhėnė pasurinė e tyre, veten e tyre dhe armėt tė luftojnė kundėr atyre qė kanė luftuar kundėr Italisė, Anglisė dhe Francės, qė i kanė pushtuar Egjiptin, Libinė, Shamin, Tunisinė, Algjerinė dhe Marokun, e kėta nė kėto vende nuk kanė luftuar kundėr atyre qė kanė shqiptuar shehadetin por kundėr armikut pushtues te tyre.
Vėllezėr tė dashur muslimanė, mbetet nė ndėrgjegjėn e ēdo muslimani qė tė kuptojė dallimin nė mes besimtarėve tė sinqertė dhe atyre qė luftojnė pėr qėllime tė tjera nė emer tė Islamit. Nuk bėnė qė askush ta cilėsojė askend tė humbur dhe rregullues derisa t'i bėhet e qartė dhe ta shijojė atė dhe argumentet, e kush e ka lexuar historinė e jetės sė Muhamed Ibni Abdulvehabit.
Qė nė fillim do ta kuptojė se ai i ka imponuar mendimet e tij me anėn e forcės nė veēanti kundėr muslimanėve e jo kundėr tė tjerėve. Si ėshtė e mundur qė vehabitėt kanė bashkuar, kanė futur nė njė thesė besimin nė All-llahun njė dhe thėnien e tyre 'Vehabizmi ose Shpata' (El-Vehabije ev Es-Sejf) ..., vrasin, pėrhapin urrejtjen, fitnet, luftrat dhe ēdo lloj fesadi, bėjnė thirrje se veprojnė me drejtėsi dhe atė e dėshirojnė pėr njerėzimin ... por nuk ka dyshim se ata qė bėjnė njė gjė tė tillė janė udhėheqės tė humbjes, dyfytyrėsisė dhe thirrės tė shkatėrrimit dhe mėkatit.
Ne ndjejmė keqardhje pėr ta, sepse kanė cilėsuar dhe akuzuar muslimanėt pėr mosbesim vetėm pse nuk pajtohen me mendimin e tyre, e ne ju themi se obligim i yni ėshtė thirrja nė tė mirė dhe ndalimi nga e keqja.
Kjo arrihet me urtėsi dhe me kėshilla tė mira e nėse vjen puna te diskutimi duhet diskutuar me atė ēka ėshtė mė e mirė siē thotė All-llahu xh.sh. nė Kur'anin famėlartė: 'Thirrė nė rrugėn e All-llahut me urtėsi dhe kėshillė tė mirė dhe diskuto me ta me atė ēka ėshtė mė e mirė'. Kjo ėshtė rruga mė e arsyeshme dhe mė e mirė pėr pranim dhe arritjen e qėllimeve dhe largim nga gabimi dhe budallallėku, gjė e cila dominon te pasuesit e Muhammed bin Abdulvehabit dhe Ibni Seudit, e kanė akuzuar ulemanė pėr kufėr vetėm pse nuk pajtohen me mendimet e tyre gjė qė ėshtė nė kundėrshtim me fenė, dhe qė ka ndaluar nga kjo All-llahu xh.sh..
Po ashtu, me ixhma (konsensusin e dijetarėve) ėshtė e ndaluar t'i thuhet dikujt kafir duke qenė nga Ehl'ul-kibleti pėrveē nėse kundėrshtimi ėshtė i qartė nė ēėshtje qė bėjnė tė dalėsh nga feja, si mohimi i All-llahut ose mohimi i pejgamberllėkut etj.
Krijoni Kontakt