po sjelle nje flete nga ditari ime...
03.08.2009
Pasi qe Nena u kethye nga spitali i shkupit ku atje kishte qendruar dy jave rrjeshte per te mare Terapin,Shpresonim se tanime do te jete me mire...
ishte mengjes ku ajo serishte u semur dhe nuk ndjehej aspak mire..
Edhe pse une nuk isha prezente ate ne Spitalin e tetoves e dergojn Motra me dajen,ku prej atje i japin autorizmim urgjente qe ajo te shkoje serishte ne Spitel Ne kryeqytet-shkup...
Ne mbreme po te njejtes dite u nisa une per atje,qe motra te kthehet ne shtepi e une te rrija te fleja me Nenen...
Na treguan mjeket se Nenen ne ora 07 do ta mernin per ta futur ne sallen ku marin dializ,ata persona qe jan te semure nga veshket,pasiqe kishin rene ne perfundim,se kohet e fundit nena ime vuante nga semundja e veshkeve...
I Tregova vellait une per kete gje,dhe ai te nesermen erdhe para s eta mernin nenen..
"mund ta mbijetoje dializen,ose mund te mbetet aty,pra aty te ike nga kjo jete"
ishin keto fjalet qe na tha mjeku para s ete mernin Nenen time per tk ajo sall..
Isha vetem une me vellain,c'te mendojm,c'ka te bejme,na kapi paniku,dhe i lajmeruam keta anatert e tjeter te familjes duke u thene "se per Nenen tone,me s'paska shpetim"
Ate dite 04.08.09 u mblodhen shume anatre te familjes sime aty perderisa nena ime ishte ne dializ,
ne ishim te humbur,te zbehur ,dhe luteshim vazhdimishte qe nena jone te shpetoj..
Shkonim tek dera e asaj salle ta shikonim,ajo mbyllte syte dhe levizte ngadal koken,donte te na thoshte se mire jam...
Pas sy ore,Nena mbaroi me dializen e moren dh e derguan ne spitalin ku ajo qendronte ne Hematologji...
Na theret mjeku mua,otren dhe vellain e madhe,ne nje sall aty per te na thene dicka:
" Nena juaj,a e vereni se ajo nuk eshte me ne vetdije,u munduam te bejme cmos,por deri ketu e ka,tani,si te doni lenja ketu,por sipas mendimit time me mire eshte ta merni ne shtepi,qe aty pran jush te nderoj Jete" ishin keto fjale e motres kryesore..
Me ra e gjith bota mbi koke,ahh Nena ime,filluam te bartasim ne,dolem ne obor dhe sa qe mund bertisnim,o Zote,mos,mos edhe Nenen,mos...
Emorem Nenen dhe e sollem ne Shtepi,e venduam ne krevatim e saj,une duke i rregulluar jastekun,me pa duke qare dhe me tha : "cfare ke,perse qane,mos qaje"
ia ktheva ; "qaje nga gezimi o Nene ,se erdhe ne shtepi,qaje nga ajo se shofe sa miqe na kan ardhure ne shtepi"
ateher e kuptova se Nena ime kishte ardhur ne vetdije...
kishte dhimbje te medha o zote,vinte nje mjeke cdo 2 ore per ta vizituar dhe per ti dhene ndonje barne epr qetsim,dhe qe tia pakesoj dhimbjet...
Perderisa rija aty mbi koken e saj,vazhdimishte e lusja Zotin,o Zote me more Babin,mos me mere edhe Nenen,c'ka do te bejem ne pa ate,te lutem o Zote,me mere mua me mire,une s'mund te shikoj se si ajo vdes..
Keshtu lutesha dite e nate,nate e dite,ore e caste...
07.08.2009
ashtu si cdo dite qe kur erhe nena ne shtepi ne i rrinim mbi koke dhe luteshime per Jeten e saj,
nuk e di,nuk mund ta kuptoj perse ate dte disi u dorzova,dhe nuk i lutesha me Zotit per jeten e saj,por fjale t evetme qe me vinin prej thellsis se shpirtit time ishin keto: "o Zote,sa e sa Njerez ne bote kan vdekur,sa e sa Profete,sa e sa te till jan rritur pa Prinder"
Kjo me vinte prej shpirti,ne fakte me von e kuptova s eishte nje fare kurajo,force q evete Zoti me dha...
ora 14:20 vizita e fundit e mjekut:
"C'do organ ne trupin e saj eshte shkatruar,nuk funksionon,vec zemres,e ka zemren e forte,prandaj akoma nuk dorzohet"
kjo me Beri te mendoj se,normal ajo na kishte premtuar se cdo here do jete me ne,edhe asaj i vjen keq s epo na le..
ora 19:30
une akoma pran Nenes duke i mbajtur doren,me vinte shume keq sepse ajo vuante..
nuk e di rastesishte i preka kembet e saj dhe m'u duken akull te ftohta..
Nuk kisha pare me pare se si njeriu i del shpirti nga Trupi,nuk e pash as Babin,ate ma sollen te pa jete..
shkova ne dhomen tjeetr ku ishte edhe motra ime dhe i them eja te Nena,thuaj ndonje dua,qe shpirti i saj te del me lehte,kur dikush tjeetr e kishte thirur vellain time te madh,erdhe edhe ai...
I'u afrova tek veshi Nenes sime duke i thene: Nene Te fala Babit,me pritni se edhe une do te vije...
I venduam doret tona mbi ballin e saj,dhe vazhdimishte benim lutje,vellai na beri me dije te mos qajme,sepse kjo ishte deshira e Nenes...
sikur i kishte syte mbyllur ajo i hapi dal nga dal,dhe e dha te fundit fryme,i fshime te fundit lote,
dhe u kthyen e u veshem me roba zie..
Ishte nata e fundit q e epatem Nenen aty,u be aq e bukur,i shenderiste fytyra..
Me kujtohet sa here q eme thoshte e kam para babin ender,une si nuse e veshur ai vinte t eme mer,une e ngacmoja duke i thene: ti nene kur te vdesesh une do te te zbukuroj,se ti shume deshire ke te shkosh te Babi,dhe ateher do te jesh e lumtur...
por jo,ajo nuk priti q eune ta zbukuroj,ajo u zbukurua vete,e zbukuroi vet Zoti....
keshtu gjithe naten i qendruam pran trupi te pa jete te saj,duke e ditur se te nesermen ate do ta percjellim ne nje shtepi te rre.
Krijoni Kontakt