Une do e shprehja mendimin tim ne kete forme(jo edhe aq konvencionale)
Ne kohet e largeta(flasim 100.000 vjet para, shkencerisht!

) njeriu nuk gezonte ato "te mira" evolutive qe gezon ai i sotmi. Rrjedhimisht, ai/ajo ishte e detyruar te pranonte ato "te mira" instinktive qe i kishte falur natyra... Por, njekohesisht a mund te thuhet(vertetohet) se femra/mashkulli i asaj kohe nuk "ndjenin" asgje per njeri-tjetrin, duke patur parasysh se aftesia e te folurit (teknika gjuhesore) ishte ne nivelet nga me fillestaret te imagjinueshme e deri ne "tinguj memecesh" ?!?
Nga nje kendveshtrim tjeter, cdonjeri e ka te qarte se njeriu(i te dyja gjinive) trashegon biologjikisht(relativisht) ato tipare fizike, shqisore, organike njesoj si i meparshmi i tij! Ne jemi(duam-s'duam) te lidhur kaq ngushte me "sinjalet" qe na dergon truri/mekanizmat fiziko-gjinor kur vjen puna tek reagimi jone pas nje situate te caktuar, saqe ngjashmeria e reagimeve, e kudogjendur ne kohe/vend, ka nje "mision" te vetin per te permbushur, te posacem!! Seksi pra, eshte piknisja biologjike qe fillon dhe perfundon me marredhenien! Atehere duke bere konjukturen e te dyjave lind vetvetiu pyetja: Cfare eshte ne te vertete dashuria dhe perse i thurren lavde sa hyjnore aq edhe jashtokesore?! Une, per hir te specifikimeve ne teme, nuk kam ndermend te hyj ne 'labirintet' e mendjes njerezore, pervecse mund te konstatoj se sot, ate qe ne e quajme rendom "dashuri" eshte nje forme "Hymni Shpirteror" njerezor qe mbart nje kohezion unik(ende te padeshifruar) mes dy individesh, krejt te panjohur per njeri-tjetrin, por deri ne ate moment...
Shkurt, une "Sot" i jap perparesi dashurise. Seksi eshte i dores se dyte, nje nevoje sa biologjike aq edhe e limituar ne (mos)arritjen e mė sė "lartes" ndjenje!!
Krijoni Kontakt