Nje poezi vetetimthi.

[Ke-ler]

Natkorb

U err Qielli
Nata kob
Shporru korb
Lindi Dielli
Vajti lindjes
Coj naten
Tha krrokamen
Frike gjindjes
Gjindja n'endrra
Me frikankthe
Djersemakthe
Nga perbrenda
Kendej ardh
Zuri driten
-Sillma diten
Moj pulbardhe
Prap' ne Toke
Ka dit' e nat'
Korb pulebardhe
Jan' ber' shoke

[Ke-ler]

Natyra ne trup

Ne pranvere shume gjethe çelin,
sikur pemeve ua heqin heshtjen:
si njerzit,qe pasi syte u shkelin
njeri-tjetrit,flasin me buzeqeshje.

Rridhmeni ne deje,ju,o lumenj,
kudo trupit tim,si botes,shkoni:
e flokut tim ngjyre-geshtenje
me frymemarrjen-ere t'm'i ledhatoni.

Trupin vale te nxehte e kam,
si afsh toke nga zheg i veres.
Une pjek e diellit i sjell vape,
ai s'ka duar te fshije djerset.

Ja,filluan te me bien floket,
m'u ça lekura ,u duken rrudhat:
si shirat gjate plakjes se tokes
qe çane malet,krijuan guvat.

Pas shirave filloj nje i ftohte,
dhembet kercisnin e binin me rradhe:
meqenese s'me rane te gjith' ato floke,
u kthyen ne flok' bore,krejt te bardhe.

Veç tronditjes nuk me mbeti
tjetergje te tjetersohem:
s'e di a eshte prej termetit,
po kembet s'me mbajne e rrezohem.

[Ke-ler]

Gjendje 3

Nuk pyes kurre "Pse?" per jeten...
S'do kish pergjigje pyetja e psese.
Madje s'do pyesja as per vdekjen,
Por me tmerron vetedija qe do vdes!
Sepse kete vetedije une e njoh
... Dhe nga tmerri ngrita tempuj,
Ku kyça nje Zot qe te me shohe...
Se vdekja me sjell krimba si shembuj.

11/02/2012 3:55 Bolonje

[Ke-ler]

Qe...

Qe urrej qeniet njerzore dhe dua njeriun...
Qe jemi barinj dhe dele...
Qe nje termet na ben te pakuptimte...
Qe piktura,muzika dhe poezia jane femra...
Qe mendimi im per femrat nis nga nena ime...
Qe koha nuk ka paragjykime...

[Ke-ler]

Une dhe Beethoven-i

E pamundur te perfytyrosh
si jetoj une me Beethoven-in:
ju pordhe,pas tasit me groshe,
me Te do harmonizoheni.

Ne ç’do gje qe bej e fershellej:
ne dashuri,ne hale a duke ngrene.
Sikur dita te piqet nga dy Diej,
e une ia marre “sonates me hene”.

Tek e dashura kur shkoj,te Chiara,
nje ore jashte porte me le te pres,
se trokas kater notat e para
te madherishmes sinfoni numer pese.

Eshte e shtune e dal me shoket,
tape kur dal e tape kur kthehem,
dhe kur vjell e me mbajne koken,
muzik e Tij shoqeron vjelljen.

Dritaren hapa se bente vape,
vapa brenda me futi mizen.
S’u ul mbi mua por ne krevat,
qe te degjonte “Per Elizen”.

Shpresen dhe vdekjen ke perpara
kur pianoja tingellon “Shtrengaten”:
a do perrenjte te behen ujevara…?
Mbyll syte e degjo “Te shtaten”.

Naten vetem e bosh shtepine,
me ndjek ne fershellime nje bulkth:
çudia e Tij e kalon çudine…
ç’ka degjuar keshtu Ai shurdh?!

Dhe kur mendova veten te vrisja
nga kulmi i deshperimit,
nisa fort te brohorisja
“Te nenten”, “Himn gezimit.

[symphony]

Lehtë një zë, e përcjell flladi,
rrëshqet mbi valët, e pentagramit,
lodron horizontit, endet si një pendë,
ofron prehje brenda shpirtit.
Hapi ndali vrullin...
...vetëtimthi.

[Ke-ler]

[QUOTE=symphony;3414489][FONT="Book Antiqua"][SIZE="3"] Lehtë një zë, e përcjell flladi,
rrëshqet mbi valët, e pentagramit,
lodron horizontit, endet si një pendë,
ofron prehje brenda shpirtit.
Hapi ndali vrullin...
...vetëtimthi.




Çudi si muzika,kjo Muze,
te hyn thelle ne shpirt
duke kaluar ne lekure,
ne gjak per t’u shkrire!
Ç’magji krijon mbi njerzit,
i ben te gjithe njelloj:
lindin,rriten apo vdesin,
te tere heshtin e degjojne!

[Ke-ler]

Rrotull

Linden yjet.
Kujt iu deshen!
Andej s'dihet
Me ke ndeshem.
Lindi Dielli.
Kush ta prekte?
Nisi t'pjelli
Ca planete.
Lindi Qielli.
Kaltersi!
Filloj te vjelli
Bore e shi.
Lindi Toka,
Linden malet,
Gure e gropa...
Oqeanet.
Era,ajri,
Te merrej fryme:
Pemet,bari,
Vese e bryme.
Molla,pjeshka,
Gjethe t'hidhura.
Ca gjallesa
Krejt te shpifura.
Fluturimi
Me kercimet,
Ne uje notimi,
N'dhé zvarritjet.
Erdh njeriu
Kot se koti,
Se nga mbiu
Ai dhe Zoti!
Kembe dy,
Shpelles leu,
Jetoj ne pyll
Dhe e preu.
Per te bota
Qé paskaj:
U shpik rrota,
Brodh' kollaj.
Dhe nga shpellat
Doli jashte.
Korri t'mbjellat...
Shtepi me kashte.
Shpiku flaken,
Te ngroheshe:
Tha dhe fjalen
Mos harroeshe.
U desh thika,
S'duhej luga:
Kryeshpikja
Eshte buka.
Mbijetoi,
Vetem kaq.
Se ç'kerkoi
Qe s'u kenaq!
Polli lufte,
U be fertele:
Njerzit tufe
Porsi dele.
Lindi dhuna,
Dikush kenaqte:
Jepte urdhra,
Prishte paqe.
U lind nje kishe,
Me pas xhami:
Allah e Krisht
Nga nje shtepi.
U shpik baruti...
Fishekzjarre:
Me pas futi
Njerez n'varre.
U shtyp njeriu,
Pa toke fshatari.
Pushteti griu
Mendimtarin.
Linden shkencat...
Drite njerzise.
S'hoqen rreckat
Mbi kurriz.
Se kush talli
Me nje vije:
Me kufi shpalli
Tokn'e tije.
Ket' e beri
Edhe shteti.
Kush e hengri?..
Veç i shkreti.
Shum' te vdekur,
Pak ne jete:
Qè tmerr-shekull
Ky i njezete.
Njerez ishin,
Larg njeriut:
Idhull kishin
Mbinjeriun.
Njeriu s'vdiste
Por ngordhte.
Lindi Atomiken
T'mos u lodhte.
U tmerrua
Kur pa ç'beri.
S'u pendua
Dh'e riberi.
Linden mitet,
Pastaj vdiqen,
Por si hije
Lane te ligen.
C'qè ky shekull
I zi,shkrume.
Lindi t'vdekur
E s'vdesin kurre.
Dhe...me shume...
C'te them me?
Linda une
E s'ndodhi gje.

[Ke-ler]

Dy zemra vend

C'ta degjova heshtjen
kur te perqafova!
Seç ta brejta brejtjen...
supit tend u shplodha.

Ndjeva zemren tende
krahut djathte te gjoksit:
brenda ka dy vende,
dy zemra mund te lozin.

[Ke-ler]

Se kush e vrau dashurine...!Jo ata qe tradhetuan.
Dashurine e vrane e grine ata qe s'dashuruan.