Poeti : Jorgo Papingji

[sirena_adria]

Jorgo Papingji: Në tregun muzikor shqiptar s’ka shije artistike

Julia Vrapi - " SOT "

Poeti dhe autori i shumë teksteve të këngëve në festivale, Jorgo Papingji, sot është një nga emrat që e ka shijuar me kohë suksesin në krijimtarinë e tij artistike. Me dekada pjesëmarrës në festivalet e këngës, poeti Jorgo Papingji tregon se sot vlerë e pazëvendësueshme është interpretimi live, zëri që është baza dhe është ai që përfaqëson këngëtarin. Sipas poetit, nëse këngëtari nuk këndon me zërin e tij atëherë nuk kemi se ç’të dëgjojmë në festivalet e këngës.

Duke folur për krijimtarinë muzikore në festivalet e këngës që zhvillohen në vendin tonë, poeti Papingji tregon se kompozitorët duhet të zgjedhin modelet e bukura, të vërteta dhe të shkruajnë këngë të cilat të kenë jetëgjatësi. Sipas poetit, në formatin e tij Festivali i Këngës në RTSH duhet të ruajë fytyrën e tij, që do të thotë të përfaqësojë muzikën më të mirë shqiptare, të përfaqësojë muzikën e tipizuar, sepse ai është i këngës së muzikës së lehtë dhe duhet të përfaqësojë këtë muzikë dhe këtë fytyrë të tij. Duke folur për këtë festival, Jorgo Papingji pohon se në festivalin e RTSH janë të gjithë njerëzit që kanë dëshirë të kenë një përfaqësim në këtë eveniment, dhe veç kësaj me krijimtarinë më të bukur të tyre, ose me prezantimin më të këndshëm që ata kanë, ndërsa shton se vokali i tij duhet të jetë një shembull për festivalet e tjera muzikore që zhvillohen në vendin tonë. Sa i takon problemeve që haset sot në krijimtarinë muzikore, poeti Jorgo Papingji njëkohësisht dhe fitues i dhjetëra çmimeve në festivale, tregon se shkrimi i teksteve të këngëve ka lidhje me tregun, me kërkesën dhe ofertën. Sipas tij, ashtu si çdo gjë tjetër edhe në fushën e teksteve ka gjëra të pëlqyeshme por dhe të papëlqyeshme dhe këto të fundit janë në funksion vetëm të tregut dhe nuk kanë vlera artistike.

-Jeni një nga emrat që prej dekadash merreni me festivalet e këngës së muzikës së lehtë. Çfarë mund të na thoni pas kaq vitesh?

Për mendimin tim festivalet duhet të kenë fytyrën e tyre. Le të bëhen shumë festivale, sepse krijuesit janë të ndryshëm, moshat janë që u përkasin krijimtarive të ndryshme dhe secili ka të drejtë që të dëgjojë këngën e tij, dhe sa më shumë aktivitete të tilla të jenë aq më mirë që është për krijimtarinë muzikore. Por për mua problematikën qëndron në faktin, që secili festival i këngës të gjejë profilizimin e tij. Nëse ne bëjmë një festival kombëtar që ka brenda baladën, rrepin, xhazin etj, për mua këto nuk ka pse të bëhen të gjitha në një festival të vetëm. Një festival të trajtojë muzikën moderne, xhazin, një tjetër muzikën tradicionale shqiptare dhe një tjetër ti kushtohet një rryme tjetër. Shumë rrallë ata kanë dhe fytyrat e tyre, sepse më pas festivalet kthehen në një standard, që ka të gjitha këngët brenda ashtu si i ka Festivali i Këngës në RSTH.

-Përmendët Festivalin e Këngës në RTSH. Ju keni vite që keni marrë pjesë dhe vazhdoni të jeni në këtë festival, por si e shikoni atë mes shumë të tjerëve që zhvillohen në vendin tonë?

E para, në formatin e tij Festivali i Këngës në RTSH duhet të ruajë fytyrën e tij, që do të thotë të përfaqësojë muzikën më të mirë shqiptare. Të përfaqësojë muzikën e tipizuar, nëse është i këngës së muzikës së lehtë ai duhet të përfaqësojë këtë muzikë dhe këtë fytyrë të tij, dhe mendoj se ai pothuajse e ka ruajtur të pandryshueshme atë. Në festivalin e RTSH janë të gjithë njerëzit që kanë dëshirë të kenë një përfaqësim në këtë eveniment, dhe veç kësaj me krijimtarinë më të bukur të tyre, ose me prezantimin më të këndshëm që ata kanë. Unë them se ky festival duhet ruajtur, por kërkon përmirësim të teknikës. Vokali dhe vizualiteti i tij duhet të jetë një shembull për festivalet e tjera.

-E ndërkohë si i shikoni festivalet e tjerë, që zhvillohen në vendin tonë?

Çdo festival në fytyrën e vet ka bukurinë e tij, ka arritjet e tij, dhe çdo njeri ka shijet e tij. Nëse nuk e pëlqen një festival, ai e ndërron stacionin televiziv, shijon të tjerë festivale muzikore.

-Pse këngët që janë krijuar para disa dekadash edhe sot vijojnë të pëlqehen nga publiku?

Këto këngë përfaqësoheshin në aktivitete shumë të kërkuara, shumë të zgjedhura, ishin të vetmet në atë kohë dhe këtu ishte krijimtaria e tyre më e mirë, seleksionoheshin shumë këngët. Gjithmonë i është kushtuar vëmendje serioze punës së përgatitjes së Festivalit të Këngës në RTSH. Për këtë arsye unë them se ky seriozitet duhet të vazhdojë dhe fytyra e festivalit duhet të ruajë traditën e tij, nuk duhet të shpërbëhet, të hapen dyert, të shqyhen dhe të marrin pjesë të mirë dhe të këqij. Për mua secila muzikë duhet të shkojë dhe të trokasë në derën e saj, prandaj them se është mirë që zhvillohen disa festivale muzikore në vendin tonë.

-Interpretimi live dhe playback për ju?

Vlerë e pazëvendësueshme është interpretimi live, zëri që është baza dhe është ai që përfaqëson këngëtarin dhe nëse ai nuk këndon me zërin e tij, atëherë nuk kemi se ç’të dëgjojmë në televizion. Edhe sot kemi këngëtarë të mirë, por konkurrenca e tregut me anë të CD i bën këngëtarët e interpretimit live ta ndjejnë veten ngushtë, sepse ata që këndojnë me superpozim, me anë të butonave mund ta bëjnë zërin e bukur pa meritë, fatkeqësisht është një zë fallco, është një konkurrencë e padrejtë. Duhet edukuar shija artistike në tregun muzikor shqiptar. Artistët e interpretimit live, krijuesit e mirëfilltë hasin me shumë probleme monetare, por unë jam i bindur se koha do ti seleksionojë të gjitha gjërat.

-Festivali i 48 i Fëmijëve u mbyll para disa ditësh. Ju, si një ndër emrat më të mëdhenj që merreni me këtë eveniment, si e cilësoni zhvillimin e tij?

Gjithmonë kur flitet për festivalet flitet për risi, dhe është një formulë që përsëritet gjithmonë, që ky festival solli prurje të reja. Problemi për mua qëndron në faktin se si janë përcaktuar ato prurje dhe çfarë sjellin të re. Unë mendoj se në festivalin që sapo u mbyll gjetjet ishin shumë interesante dhe nuk merreshin vetëm me botën e fëmijëve standarde me një kukull ose lodër, por merren me problemet aktuale që ka sot rinia. Sapo kalojnë klasën e katërt ata e quajnë veten të rritur dhe nuk u pëlqen të flasin për kukulla dhe për marrëdhëniet që kanë me prindërit, argëtimet që kanë etj, të cilat sigurisht sjellin problematikë brenda tyre. Të gjithë këto probleme gjetën një pasqyrim shumë të këndshëm në këngët e këtij festivali për fëmijë, që këtë vit erdhi në edicionin e tij të 48-të.
-Jeni i njohur në krijimtarinë tuaj të gjatë artistike për sjelljen gjithmonë të së bukurës në krijimtarinë muzikore, por sot çfarë mendoni për tekstet e këngëve?
Problemi i shkruarjes së këngëve ka lidhje me tregun, me kërkesën dhe ofertën, ka lidhje të ngushtë me kërkesat e këngëtarëve të cilët përcaktojnë vetë zgjedhjen e këngëve. Si çdo gjë tjetër edhe në fushën e teksteve ka gjëra të pëlqyeshme që janë të mrekullueshme dhe më pas shkallë-shkallë del deri tek tekstet, të cilët janë në funksion vetëm të tregut dhe nuk kanë vlera artistike.

-Një mesazh nga ju për kompozitorët e rinj?

Të zgjedhin modelet e bukura, të vërteta dhe të shkruajnë këngë të cilat të kenë jetëgjatësi.

http://www.sot.com.al/index.php?opti...=204:kengetare

[sirena_adria]

" Kur humba nje dashuri " - Fituese e Cmimit te Pare , Festivali i Kenges 31.

Teksti : Jorgo Papingji
Muzika: Vladimir Kotani
Kenduar nga : Manjola Nallbani


Dashurine e pare dhurova
per te njohur nje njeri
dhe mesova te mos gaboj
kur e humba kete dashuri

Me puthje genjeshtare
ma mesove dashurine
e paster isha fare
e nuk e njihja pabesine

Por ja qe nisi era
rane fletet nje nga nje
jeta endrra ska ngahera
ka dhe lot e tradheti

(refreni)
Dashurine e pare dhurova
per te njohur nje njeri
dhe mesova te mos gaboj
kur e humba kete dashuri

Zemren time e lendova
e plagosa ne rini
por pranvera serish do vije
dhe do sjelle tjeter dashuri

O dashuri
sekreti i moshes qe na rinon
ti papritur vjen
dhe krejt papritur si era shkon
Oh eja eja dashuri
eja eja perseri
merrma dhimbjen time
dhe me ndiz nje zjarr te ri

(refreni)
Dashurine e pare dhurova
per te njohur nje njeri
dhe mesova une te mos gaboj
kur e humba kete dashuri

Zemren time e lendova
e plagosa ne rini
por pranvera serish do vije
dhe do sjelle tjeter dashuri

[sirena_adria]

[sirena_adria]

" S'JAM TRIBU " - ÇMIMI I PARE, FESTIVALI I KENGES 38 ( DHJETOR 1999 )


Teksti: JORGO PAPINGJI
Muzika: ADI HILA
Kenduar nga: AURELA GAÇE


Tek ky vend ku jemi rritur
Ne një djep te bërë me dru
Kemi lindur kemi vdekur
Varret tona janë këtu

Me kanose syrgjynose
Me dergove s'di se ku
E kemi ikur kemi ardhur
Trojet tona janë këtu

M'a tymose m'a nxirose
Ma plagose qiellin blu
Jemi gdhire e jemi ngrysur
yjet tona janë këtu

Sa bajloze këtu dergove
Mbret e krajla me ushtri
Por shqiptar me mbeti emri
Edhe vendi Shqipëri

S'jam tribu s'jam tribu
Ne këto troje s'jam tribu
Kam lindur ne këtë toke
Dhe do vdes këtu

S'jam tribu s'jam tribu
Ne k'to male mbi k'to gurë
Kam lindur shqiptar
Dhe do vdes kështu

Brez pas brezi hapur shkembin
Me parmenden bërë me dru
Kemi mbjelle e kemi korrur
Rrenjet tona janë këtu

Morem drite nga faqe dielli
Trullin tonë e bëtë me mur
Shpendin e lirisë se qiellit
Permbi gjak e bëtë flamur

S'jam tribu s'jam tribu
Ne këto troje s'jam tribu
Kam lindur ne këtë toke
Dhe do vdes këtu

S'jam tribu s'jam tribu
Ne k'to male mbi k'to gurë
Kam lindur shqiptar
Dhe do vdes kështu

[sirena_adria]

[sirena_adria]

INTERVISTA & MARRJA E TROFESE NE SPEKTAKLIN " KENGET E SHEKULLIT"

[Albo]

INTERVISTA/ Flet për “Telegraf”, poeti dhe krijuesi i poezive për këngët popullore dhe ato të lehta Jorgo Papingji

Ja pse me Eli Farën kam një bashkëpunim të gjatë

Albert ZHOLI

“Me Eli Farën kam një bashkëpunim të gjatë. Kjo për shumë arsye, por kryesorja është se vokali i saj ka ëmbëlsinë e vargut tim. Kur jam në ditët e mia të mira shumë herë krijoj në mënyrë të pavarur përveç kërkesave dhe bëj poezi për këngë që i përshtaten këtij vokali’, kështu e nis intervistën e tij dhënë për gazetën “Telegraf”, poeti dhe krijuesi i poezive për këngët popullore dhe ato të lehta, Jorgo Papingji.
Cila është kënga e fundit që keni shkruar për Eli Farën?
Kohët e fundit kam qenë në shumë dasma, kam qenë në shumë ahengje i ftuar dhe dëshira më çoi të bëj një tekst kënge për vajzën që dashurohet dhe martohet. Pra një motiv kënge që zakonisht përshtatet me këngët tipike tiranase. Për disa ditë e bëra këngën dhe e pëlqeva. E ktheva disa herë dhe thashë me vete se nuk kam se çfarë t’i shtoj apo t’i heq më. Atëherë mendova se kujt mund t’ja jap. Mendja më shkoi tek Eli Fara. Ai tekst për atë vokal ishte shkruar. E marr në telefon dhe i them. Ajo e pranoi. Erdhi e mori tekstin dhe biseduam gjatë. Ramë dakord që të bashkëpunonte me Edi Balilin. Muzika e tij i shkonte për shtat këtij teksti.
Si u realizua kënga?
Biseduam të tre dhe dhamë ide të ndryshme për muzikën. Edi i dëgjoi me vëmendje sugjerimet tona. Ai bëri disa variante kënge, pra muzike, ku dhe ne dhamë mendimet tona. Pastaj filloi realizimi i klipit. Muzika ishte shumë e veçantë për këtë tekst. Edi punoi me shumë kujdes dhe doli një këngë e realizuar. Suksesi ishte i padiskutueshëm. Zëri i Elit po perfeksionohet kur mendohet se me moshën mund t’i bie ritmi apo fuqia zëri i saj bëhet më i pjekur më i sigurt.
Po klipi si mendoni a ishte në lartësinë e tekstit dhe muzikës?
Ishte një klip i thjeshtë, i pangarkuar, me shumë pak element, por mjaft shprehës. Ishte një kombinim i thjeshtë modest, por me shumë harmoni. Nuk parapëlqej mbingarkesat në klipe. I japin shumë artit falsitet.
Po në eventin e “Kënga Magjike” a mori pjesë z.Papingji?
Sigurisht që mora. Kisha një bashkëpunim me këngëtarin shqiptaro-maqedonas, Deivis Xherahu.
Mund të na thoni paksa subjektin e kësaj kënge?
Kjo poezi kënge ka në thelb idenë e një ndarje dashurie. Pra dy të dashur që përfundojnë në ndarje. Janë momentet delikate të një dashurie. Vajza i drejtohet ish- të dashurit. Se kudo që të fluturosh, n.q.s kthen vështrimin pas përsëri do lëndohesh, do lotosh dhe tek dashuria jonë do gjesh ngrohtësinë.
Çfarë mesazhi ka ky tekst?
Ka një mesazh real për kohën. Dashuria është e brishtë. Është shumë delikate. Është shumë serioze. Me të nuk duhet të luhet. Kurrë. Dashuroni, por mos urreni dashurinë ky është mesazhi.
Teksti i këngës që këndon Eli Fara
Kush e ndezi dasmën o
Qaje qaje vajzërinë
Flokët bukur se ç’të rrinë
Mos e lag me lot shaminë
Se ma prish moj bukurinë

Ç’është kjo hënë e bukur
Që zbriti në valle
Djali porsi yll
E mori për fare

Hidhe vallen nuse
Më të lumtë këmba
Me nazet e tua
Ç’na gëzove zemrat

Le të hidhet vallja
Le të ndizet kënga

Hoo hoo pa shiko ç’po na erdhën krushqit o
Hohooo pa shiko ç’na gëzuan vajzën o

[sirena_adria]

" JETOJ " - ÇMIMI I PARE, FESTIVALI I KENGES 40 ( DHJETOR 2001 )

Teksti: JORGO PAPINGJI
Muzika: ADI HILA
Kenduar nga: AURELA GAÇE

Dua te me duash
Dua te mos vuash
Nje refren i humbur
Qe mes njerzve e kerkoj.

Beso e mos beso
Me gjysmen e vetvetes
Na shkoj jeta……

Dhe therras e heshtur
Mbaj nje fryme te mekur
E s'kam nje floke te prekur
S'kam nje dore qe ta shtrengoj

Te rrosh a te mos rrosh
Te kjo dileme e vjeter
Nisi jeta.......

E sa kam deshire te pres
Kur ke se ke te presesh
Ke nje enderr ke nje shpres

E dua te pres dike te vij
Me dere pa trokitur
Te mos mbetet asnjeri

Ti eja nje mik te me trokas
Te trembi heshtjen time
Vetem s'dua ta humbas

E dua nje dore qe ta shtrengoj
Te mbaj ne doren time
Dhe te them se po jetoj

[sirena_adria]

Mysafir në " Pasdite në Top Channel"

[sirena_adria]

Marrëdheniet me kompozitoret dhe artistet e muzikes shqiptare. Rrëfimet surprize nga artistët tanë më të njohur.

[sirena_adria]

Flet “Mjeshtri i Madh” Jorgo Papingji:

– Poezia ka ngritur në këmbë Perandorë, Presidentë, Kryeministra, një popull, por jo politikanët tanë.

– Tregu i lirë i ka prishur shumë punë poezisë. Sot shikon më shumë poetë se kuzhinjerë.

– Sot kushdo që ka dëshirë boton se nuk ka filtra, nuk ka tekste, por ka fjalë.


Intervistoi: Albert Z. ZHOLI

Ai është poet i madh dhe njeri i thjeshtë. Intelektual njerëzor. Jorgo Papingji është një ndër personalitetet më të spikatur të poezisë shqiptare, në festivalet e këngëve për fëmijë dhe të festivaleve në Radio Television. Dhënia e mësimit nëpër disa nga shkollat e kryeqytetit e ka bërë atë më të lidhur me nxënësit dhe me kolegët, ku mësimdhënia sipas tijë është një art shumë i vështirë që kërkon, studim , përkushtim, seriozitet dhe punë sistematike. Lumturohet kur fëmijët e përqafojnë për tekstet dhe nuk e percepron krijimtarinë në vende moderrne dhe salla llamburitëse. Thjeshtësinë e ka tiparin dallues në marwrdhëniet shoqërore, tipar që e ka bërë më të dashur tek këngëtarët dhe më të respektuar në masën e gjerë të artëdashësve.

– Fëmijëria për secilin ka veçoritë e veta. Diçka mbi fëmijërinë tuaj. Si lindi tek ju dëshira për të krijuar deri sa arritët në nivelet e sotme ku jeni protagonist i shumë krijimeve me çmime?

Sot mund të them se kam pranë vetes shumë fëmijëri. Kam ecur dhe eci më fëmijërinë. Fëmijëria ime më ka shoqëruar gjatë gjithë kohës së rritjes sime. Edhe në këtë moshë them se kam brenda vetes shume fëmijëri. Jam sa edhe plak edhe fëmijë. Dhe këtë pleqëri që mbaj ma zhduk kjo fëmijëri që mbaj brenda vetes. Unë mendoj se njeriu, po ta ketë brenda vetes këtë fëmijëri dhe po të di ti marri erë kësajë fëmijërie, nuk plaket asnjëherë. Është një gjë e çuditshme nganjëherë, që në moshën time të hershme kam pasur dëshirë të merrem me artin. Që fëmijë i vogël në kopësht unë bëja teatër kukullash.Kam lindur në Vlorë dhe në shtëpi gjithmonë ëndërroja për skenën, teatrin. Vlora vetiu të jep frymëzim. Ajo të magjeps. Të nxit për art. Në shtëpi ishte një penxhere hajati dhe ne në atë penxhere merrnim kukulla dhe improvizonim lojën teatrore, pra sajonim teatër me aq sa kishim dëgjuar. Më vonë, në shkollë, kur bënim fletoren e kujtimeve ( i linim kujtimet njëri tjetrit në fletore) në fund të vitit shkollor, gjithmonë, në fund të shkrimit më shkruanin ose vendosja vetë Jorgo Papingji, regjizor. Në atë kohë unë nuk e kisha idenë se ccfarë ishte regjizori. Ngadalë, ngadalë kjo u binjakëzua me veten time. Shpirti binjak i imi ka qenë dëshira gjithmonë për artin. Kjo më bëri të shkruaj. Në atë kohë ne kishim një gazetë në shkollë në Vlorë “ Fjala Jonë”. Kjo ishte gazetë muri. Gazeta kishte një redaksi që mblidhnin artikuj për fëmijë përvec problematikave të ndryshme të mëdha, si gjëra që ndodhnin në klasë etj. Unë u bëra kryeredaktor i asaj reviste. Kjo revistë muri ishte si një ogur i mirë në krijimtarinë time.

Bëhet fjalë për vitin 1948. Unë kam filluar të shkruaj shumë shpejt. Kam pasur një nënë shumë të kujdesëshme që na mësonte vazhdimisht edhe kur nuk kishim shkollë. Unë jam rritur pa baba dhe nënën e kishim edhe baba edhe nënë. Ajo i donte fëmijtë të mirw, të edukuar dhe të kulturuar. Kjo siç duket dha frytet mbrapa. Pas Vlorës ne u vendosëm në Tiranw. Në Tiranë kam ardhur nga klasa e katërt fillore dhe këtu kam filluar të ndjek mësimet në një shkollë me shumë emër, që në atë kohë quhej “ Shkolla e Kuqe”. Kjo shkollë ka pasur mësues shumë të mirë, ku të gjithë kanë mbjellur diçka tek formimi im. Atë që kanë dhënë ata me gjithë shpirt, unë e ndjej tek vetja ime. E gjej nga një filiz të mbjellë nga ata tek vetja, qoftë për artin, kulturën, gjuhën e huaj etj.

-A mund të vecconit ndonjë moment më të hollësishëm për ndonjë konflikt me mësuesit tuaj, ose kur një mësues ka reaguar ndaj një sjelljeje jo të hijshme tuajën?

Unë mbahesha si fëmijë i mirë, i edukuar, por edhe sensibël. Problem kam pasur me një mësues të ciklit të ulët, sepse unë gjithmonë kam shkruajtur me dorën e majtë dhe ai donte të shkruaja me të djathjtën pasi ishte e ndaluar të shkruaje me të majtën. Mësuesi mbante në dorë gjithmonë një vizore edhe kur e shikonte që unë e kisha në dorën e majtë penën, më godiste me vizore. Ky ka qenë konflikti më i madh që unë kam ndeshur në jetën time shkollore. Ky ishte një konflikt njerëzor, në emër të ndihmës së sinqertë. Por edhe sot unë shkruaj me dorën e majtë. Kjo mënyrë të shkruari ishte brenda meje. (qesh).

-A e mbani mend poezinë e parë që keni shkruar?

Poezinë e parë që kam shkruar e kam hedhur në fletoren e kujtimit si e quanim.

Si zjarri që le hirin, Po lë edhe unë kujtimin.

Në këto vargje kam hedhur dashurinë shkollore. Dhe e kam bërë si kujtim për shokun tim të klasës. Në fund e nënshkruar Jorgo Papingji, regjisor. Këtë ngjarje e mbarta me vete dhe pastaj e shkruajta në një festival të këngës për fëmijë. Kam një këngë të bërë vite më mbrapa kur kam ardhur në Tiranë, që e ka zanafillën në ato materiale të kohës së fëmijërisë.

Kur ula të mendohem.
Për një lodër të mendoja,

nisa penën ta kafshoja.
Më shpëtoi një pikë me bojë.

Rri mendoj e rri mendoj:
si t’ja bëj njollës me bojë.

Fletën e bëra pis.
Si t’ia bëj?
Ta fshi apo ta gris..?!

S’do ta fshij, e s’do t’a gris,
fletën që e bëra pis.

Përditë ta shikoj
e më mos të gaboj!

- Nga shumë krijues flitet se ka shumë tekste, që nuk ngjiten në nivelin e artit poetik. Pra poezi sidomos nga kantautorë, por edhe nga pseudopoetë…Mendimi juaj?

Tregu i lirë i ka prishur shumë punë poezisë. Sot shikon më shumë poetë se kuzhinjerë. Sot kushdo që ka dëshirë boton se nuk ka filtra. Pra, ndaj sot nuk ka tekste. Sot ka fjalë. Poezi do të thotë fjalë e bukur, fjalë e artë, fjalë që të mbërthen. Poezi apo tekst kënge do të thotë: Fjalë magjie. Sot në një tekst kënge ka vetëm 4 fjalë. Kaq! Ku është fjala e magjishme?! Në poezi kur lexon të rrëqethet mishtë. Ngrihesh në këmbë nga emocionet. Kënga ka tekst, ka muzikë, ka këngëtar. Pa tekst të bukur si do të jetë një këngë e bukur?! Poezia ka ngritur në këmbë Perandorë, Presidentë, Kryeministra, një popull. Poezia është fjala më e bukur e zotit.

- Po dita më e vështirë kur ka qenë si krijues dhe pse në shumë këngë më shumë vlerësohen këngëtari dhe kompozitori dhe aspak poeti?

Që të jem i sinqertë të këqijat nuk i mbaj mend. Ndersa për këtë të fundit ndihem keq. Është e vërtetë pse nuk i kushtohet po aq vëmendje poetit sa dhe këngëtarit? Mund të këndohet pa tekst. Këngëtari është i fundit në radhë.

- Ku ndjeni më shumë emocion, tek festivalet për fëmijë apo tek ato për të rritur?

Çdo lloj aktiviteti kanë emocionet e veta që nuk krahasohen me njëra -tjetrën. Unë edhe sot e kësajë dite marr pjesë sistematikisht në të gjitha festivalet e të rriturve, por kënaqësinë që ma jep festivali i fëmijëve nuk ma jep asnjë festival tjetër.

- A kujtoni ndonjë moment në festivalet e fëmijëve që mes tyre ju keni qenë shumë i emocionuar?

Ajo më ka ndjekur gjithë jetën. Unë çdo vit kam pjeswmarrje në festival qoftë në atë të Tiranës qoftë edhe në atë të Shkodrës. Dhe në të gjitha rastet është bukur kur thonë që ky xhaxhi është ai që ka bërë këngën, të përqafon. Urimet e fëmijëve janë të sinqerta. Ato të gjallojnë dhe të zgjasin jetën.

– Kompozimi i muzikës lidhet ngushtë me tekstin. Sot tek këngët e Festivalit në Radio Televizion tek tekstet ka përsëritje fjalësh dhe një refren me dy tri fjalë, ku teksti stonon, të lodh, të mërzit. Pra në vend që të të mbërthejë, mallëngjejë, ndodh e kundërta të largon. Çfarë do të thoni ju për tekstet e sotme të këngëve?

Unë nuk marr përsipër të jap mendime për tekstet e këngëve të të tjerëve. Gjithmonë çdo njeri që krijon ka sensin e krahasimit. Dhe shija e njerëzve nuk ka marrë një formim të plotë. Kjo ka arësyen e vet. Ne u hapëm se ishim të mbyllur dhe në këtë hapje pa doganë hynë pa rubinetë të gjitha të huajt dhe u la pas dore tradita. Por, mbas kaq vjetësh duket se po kalon ajo që ne kopjuam dhe shkundëm. Pra sikur po hiqen at të tepërta dhe shihet se po del një gjethe e gjelbër dhe e bukur. Unë them se kjo është një kohë që do të kalojë në krijimtari. Tranzicioni hapi plagët e veta dhe në muzikë. Koha e filtron çdo gjë. Ka filluar të ndjehet përgjegjësia në tekstet. Po i jepet më shumë rëndësi. Një tekst i bukur duhet muzikuar bukur. Kur muzika nuk thotë dot atë që thotë teksti kënga nuk del bukur. Stonon. Humb harmoninë. Rrjedhshmërinë. Një këngë e harmonizuar është si burimi në mal. Gurgullima e ujit, cicërima e zogjve dhe fëshfëritja e gjetheve.


https://gazetadestinacioni.al/albert...orgo-papingji/