Mos e thinjni mallin......!

[riza2008]

S'e di pse sot ?!

S'e di pse sot më the të dua,
Kur vitet lumë ishin për ty,
Ne kurrë të dy s'u dashuruam,
Por nuk u shamë e s'thamë, s'ke sy.

Ti Perëndi pa eksploruar,
Unë Zot i madh pa një pendesë.
Nëse të dy s'u dashuruam,
Kjo dashuri na ra në pjesë.

Po ti po ike dhe s'të pëlqeu.
Për fatin tënd unë s'dua pjesë.
Jam bir Malëshove që s'të gënjeu,
Por fatin tonë e ndan në mes.

Ndaj si fisnik kurrë nuk ndaj pjesë,
Për ty dhuroj çdo pasuri.
Po kam gabuar, të kërkoj ndjesë,
Po asnjëherë s'ndaj dashuri.

Si një fshatar më duhet prona,
Por prona femër s'ka kuptim.
Në dashuri,kur s'njihen norma,
Këtu gjithçka ka një mbarim.

Unë nuk mbaroj ,jo s'e nuk dua,
Prova kam dhënë në infinit.
Nësë dashurinë ti ma jep hua,
Askujt në jetë nuk i them prit !

[riza2008]

Vërtetë

Vërtetë çudia ndodhi mbrëmë,
Pa turp Hëna më tha: Të dua !
Ajo s'e di, jam tip i rëndë
Edhe s'mendon që kam një grua.

S'e di çfar pati kjo lozonjare,
Një gjë e bukur dhe delikate,
M'u shfaq si ëngjëll në dritare,
Si një hajdute pas mesnate.

Kjo orë, vërtetë është për kusarë,
Jo kush është i dashuruar,
As, për dashurinë e vrarë,
As, për çifte të lumturuar.

Fajin e ka Hëna vetë,
Që më thotë : Veç ty të dua !,
Por unë, se kam kaq të lehtë,
Se në krevat e kam një grua.

[riza2008]

Vajzat Korçare

Kush nuk ka puthur vajza korçare,
Më kot beson në dashuri.
Ato mbi buzë kanë mjaltë arre,
Kumbull stambolli,O Njeri !

Çfar të shikosh i bekoftë Zoti,
Llokum me arra janë ato.,
Nëse s'i puth të marrtë morti,
Unë do ti puth, me domosdo.

Një Drenovare e kam pas ëndërr,
Po u tregua e pa besë,
Më bukur s'kish se ajo femër,
Po mua nuk më nxorri pjesë.

Sot jam në Korçë e do puth çupa,
Do bëhem një djalosh i keq,
Pa tjetër që do përmbys kupa,
Omer Khajam,askush s'më ndreq.

More do puth vajza korçare,
I kam fiksim dhe pse s'kam mosh.
Ato kur dalin në dritare,
E heqin diellin osh, or osh.

Kush nuk ka puthur vajza korçare,
Më kot jeton në këtë jetë,
Unë sot e dogja shpirtin fare,
Unë sot vërtetë ndjehem poet.

Nuk bëj shaka kuptomni mirë,
Vajzat korçare Perëndi !
Një autobot do pi me birrë,
Mbi gjijtë e saj do bëhem fli.

[riza2008]

Kam dëshirë

Kam dëshirë që askush mos të vdiste nga kjo bot,
Asnjë qënie e gjallë,asnjë mizë,
As dhe hajduti më i kot,
As dhe kryeministri që të fut në krizë.

Le të jetojnë të gjithë,s'prish punë,
Sejcilit sipas hesapit të vetë
Dhe ata që të hënës i thonë të shtunë
Dhe ata që kanë lindur në epruvetë.

Dhe ata që turpin e hanë me bukë,
Lëpijnë gishtat e gajasen mbi pjatë
Dhe ata që gabimet e tjetrit i zmadhojnë me lupë
Dhe ata që helmin e quajnë mjaltë.

Kështu mendoj unë ,vdekje mos të kishte,
Vdekja më e mirë është ajo përsëgjalli.
Të gjithë do thaheshin si një barishte
Dhe do ngordhnin si një zhabë bri moçali.

[riza2008]

Nëse më besoni

Nëse ju them : Më zuri pleqëria,
Mos më besoni,këtu ka hilera.
Akoma zemra rend për dashurira,
Akoma truri e di se ku është vlera.

Ua them ta dini dhe mos t'ju gënjej,
Syrin prapë e shkel,kur shikoj të bukura.
Vlej për to, apo fare s'vlej,
Nuk ka rëndësi,i dua si flutura.

Jeta më ka dashur,jo s'më ka mërzitur,
Ndaj dhe pleqëri nuk ndjej aspak.
Veç për dashuri vazhdoj i uritur,
Ndaj s'kini ç'të thoni,s'më thoni dot plak.

Vitet përmbi supe s'i quaj çudira,
Se çudi e jetës,jam do mbetem unë,
Mëndja fluturon nëpër dashurira
Edhe nuk kursehet i dhuron si lumë.

Ndaj mos u gaboni nga thinjoshi plak
Dhe një dhëmb në gojë vlen për të kafshuar.
Nëse ju gënjej,puthjen s'e kam hak,
Nëse më besoni : Vdes i dashuruar !

[riza2008]

S'përkulet kjo kockë

Mëngjeseve,më vjen turp që të dal,
Me fytyrën e lodhur nga nata.
Kjo fytyrë e kthyer në djall,
Mund që të tjerve t'u kallet data.

Gjëj forca dhe veten e mbledh,
Sa hap derën e shkallët i zbres.
Nga shkarpë,kthehem në gjeth
Dhe rrugën e vazhdoj serbes.

Duke qeshur përshëndes kalimtarë,
Më i lumturi thonë ata në botë,
Por s'e dinë se kjo mëndje e marrë,
Buzëqesh e i përshëndet kot.

Mëngjesi kuptohet me mua,
Si nëna me birin e vetë,
Si burri me të mirën grua,
Si qielli që kupton rrufetë.

Vazhdoj aktroj nëpër rrugë,
Çdo minutë një Riza tjetër.
Mbrëmjeve i kthyer në muzë,
Për gjithë ditën e vjetër.

S'pëkulet kjo kockë si letër !

[riza2008]

Dikush

Dikush mendon se unë jam karamele
Mund të lëpijë sa herë që do sheqer.
Mund të mendoi se edhe mund të velet,
Por mund të ndshet dhe me një zeher.

Dikushi mendon sipas hesapit vet,
Për mua kjo aspak s'ka rëndësi.
Se unë askënd nuk e fus në kulet
Dhe dashurinë se blej me pasuri.

Dikush mendon se jam lëpirse dore,
Pa frikë mendon se mund të më gëlltit,
Por kurrë s'mendon, si ndonjë dashnore,
Që ti puth hiret dhe tej të vërtit.

Dikush për mua mendon, siç i thotë truri,
Njeri pa sens,njeri fare kot.
Një dikush tjetër thotë një palo huri,
Që jeton, pa derdhur një pikë lot.

Dikush mendon se jetën ka trazuar,
Me rima botën shpesh e ka pushtuar.
Dikush mendon se më ka dashuruar,
Një dikush tjetër thotë ka tradhëtuar.

Dikush,dikush mendon tej jetës sime,
Mendon për njerzit që sot, s'janë të gjallë.
Mendon se unë gënjehem dhe me një thërrime,
Por kurrë s'mendon që shpirtin s'e kam tharë.

[Agim Metbala]

Unë sinqerisht të përgëzoj mikRiza ÇATO, për palodhshmëri, për dashurinë ndaj fjalës së bukur...të uroj shëndet e suksese të reja...

[riza2008]

Një gllënjkë qetësie i lyp botës mjerane

Ç’të bëj unë,endacaku që s’ më flihet,
Pas gjurmëve që i ka lënë koha ec.
Me shekujt jeta ime, rrihet e zihet,
Mes fjalës egërsirë, pa dashje ngec.

Mbi supe e mbaj diellin dhe hënën,
Ylberin e hedh gjithmonë shall në qafë,
Shamia e kokës,simboli i nënës,
Flamur e kthej ,kur bëj ndo një gafë.

Kush jam unë ? Çfarë jam unë ?
Në këtë botë të trazuar nga urrejtja.
As gjë më pak se një pikëz ujë,
Më shumë se ai ,që nuk është vetvetja.

Një gllënjkë qetësie i lyp botës mjerane,
Ta kaloj pa më ngecur në fyt,
S’ka gjë nëse eci këmbë zbathur,pa nallane,
Vetëm urrejtjen, me këto vargje ta mbyt.

[riza2008]

Në vendin ku krasiten kokët

Në vendin ku krasiten kokët,
Sytë lotojnë e shpirti dhemb.
Paqe s’ka kurrë me botët,
Plumbi di se ku bën vend.

Rrugët tremben,pemët nxihen,
Kalimtari sytë përpjetë,
Rrezet me vetveten zihen,
Ditët vetëm tatëpjetë

Edhe zogjtë struken tek retë,
Cicërima lot vajtimi.
Hëna gdhihet,petë-petë,
Përcaktohet fundtakimi.

Në vendin ku krasiten kokët,
Baruti rritet dhe në gur.
Jo s’përfillen fare lotët,
Fjala shkëmb e heshtja mur.

[riza2008]

Jam modest me veten time


Jam modest me veten time,
Veten s’e jap për as gjë
Dhe pse mosha s’është për trime,
Unë bëhem që ç’ke me të.

Në mëngjes dhe pse s’kam fjetur,
Fytyrë çelur dal në rrugë,
Pak humor që më ka mbetur,
Ja fal vargut,kur kam muzë.

Vishem shik edhe krekosem,
Për tu dukur më i ri,
Nuk harroj që po rrudhosem,
Po s’të dua pleqëri.

Kur takoj miq edhe shokë,
Buzëqeshje u dhuroj.
S’i mbuloj thinjat në kokë
Dhe nuk them që s’dashuroj.

Jam modest me veten time,
Po nuk e kthej manekinë.
Dhe në halle sjell gëzime,
Rroj në jetë për Dashurinë !

[riza2008]

S’u bëra dot

S’u bëra dot Omer Khajam,
Esenin, s’do bëhem kurrë.
Këtu ngela,ashtu siç jam,
Po nuk ngela, palo burrë.

Sa shumë dëshira ka ky shpirt,
As bota vend nuk ka t’i mbajë.
Robert Bernsin e kam mit,
Lasgushi dallgët diti t’i çaj.

Desha të jem pak Dritëro,
Thosha : Ç’ka ai më shumë!
Lexo Riza,gjithmonë lexo,
Se poezia do shumë punë.

Më shumë se kushdo, Sejfulla,
Se ai vend të dy na rriti.
Me Lame Kodrën, s’bëhet shaka,
Vargu i ti malet i ngjiti.

Po unë s’u bëra e s’u bëra,
Ngela rob i ndjenjës time,
Poezia do shumë gjera,
S’e pranon gjellën me qime.

Sa shumë ëndrra unë kam parë,
Me Pushkin e Ahmatova.
Qeshur kam edhe kam qarë,
Por askujt nuk ja tregova.

Erdhi dita të rrëfehem,
Kalama në poezi.
Për poetët mallëngjehem
Dhe për ta fal dashuri.

[riza2008]

Të them për Ty

Të them për Ty që je mbi bukuritë,
Them, kam thënë, pak e ndoshta shumë pak.
Unë edhe ti i puthim shpesh liritë,
E them me vete shyqyr, s'kam merak.

Por s'di ç'të them edhe s'di ç'të shkruaj,
Se bukuritë i kalojnë perënditë.
Po them me vete, lutem të mos vuaj
Se dashuritë i shtojnë marrëzitë.

Unë qesh e vuaj edhe për një mizë,
Për dashurinë gjithmonë kam venë maraz.
Nuk mund të ndodh që mund të prodhoj krizë,
Se dhe në dhimbje ,njerëzve u sjell gaz.

Po ja s'kuptoj ca gjëra që vinë rishtazi,
Mendohem e mendohem pa kufi.
Unë jam ai që as një herë s'vi brishtazi,
E s’mund ta di kush quhet tradhëti.

Të them për Ty që i çmend Perënditë,
Vetja ime, është çmendur me kohë.
Po unë për ty i respektoj gjinitë,
Në të kundërt botës i sjell llohë.

[riza2008]

Na lini të qetë

Na lini të qetë o mendje të liga,
O njerëz pa shpirt na lini rehat.
S'ka ç'na duhen më llastika me biga,
Na lini të qetë në të vetin fat.

Na lini të shkruajmë dy rreshta në vdekje,
Të gjithë një ditë ikim nga kjo bot,
Na lini të pimë një gllëjkë në etje,
Boll sa jemi gjallë ,sa lëvis kjo rrot.

Mjaft me kokë mënjanë e turinj të varur,
Mëritë dhe zënkat,jo nuk janë për ne,
Koha që ka ngelur të mos jetë e mardhur,
Qielli i poetit kurrë të mos ketë re.

Qielli i poetit nuk pranon laraska,
Krrokërrima korbi nuk ka pse i duhen.
Për të gjithë fytyrat s'ka pse të ketë maska,
Zoti që të gjithë na merr e na ruan.

[riza2008]

Kur tëmthat të më rrahin trupin

Kur tëmthat të më rrahin trupin,
Do desha gjuhën ta kafshoja.
Me zemër të bëja të urtin,
Që as një herë të mos gaboja.

Mbi ballë të vendosja qetësinë
Dhe fjalët mirë ti peshoja,
Të bëja be për dashurinë,
Si manushaqe të kundërmoja.

Do desha pranë mençurinë,
Me fjalë të ëmbla të më fliste,
Që plaga të mos zërë pusinë
Dhe si kriminel të më vriste.

Kur tëmthat të më rrahin trupin,
Me duar kokën do kafshoja.
S’do desha mik të kisha turpin,
Por si një gjarpër ta helmoja.

[riza2008]

Nuk zhgënjehem kurrë nga Perënditë

U gënjeva,por gënjeshtër e bukur,
Iku mendja, harroi 1Prill.
S'kisha mendje as dhe për tu lutur,
As të thosha : Mblidh or mendjen mblidh !

Shtanga,ngela,si një gjë e gurtë,
S'po kuptoja dot as veten time.
Unë që e heq veten si të urtë,
M'u ngjeth trupi,sikur kam bërë krime.

S'të kam mik nuk vlen më për mua,
Të hoqa nga lista,ndjej zhgënjim,
U skuqa,u zverdha si një kokërr ftua
Dhe i thashë : Mos e ke gabim !

Jo më tha me një zë të prerë,
Më ke sharë dhe je sjellë keq,
Si ky prill për Zotin s'jam ndjerë,
Ç'është kjo datë thashë me vete : Dreq!

Veshëve më nuk do tu besoja,
Se ndoshta nuk dëgjojnë fare,
Por së shpejti nxjerr një fjalë nga goja:
Është 1 Prill dhe shahet pa pare.

Është mirë ,kur të gënjen njeriu,
Se vetveten e vendos në provë.,
Për një çast zemra krejt më ngriu,
Vetëm kokën e kreha me dorë.

U gënjeva ! U gënjeva ëmbël
Dhe nuk them që s'do gënjehem kurrë,
Çdo gënjeshtër e ka mendjen femër,
S'ka më lehtë të pushtosh një burrë.

Jam krenar,mirë që u gënjeva,
Them si kjo u gënjefsha ditë për ditë,
Se në zemër,jo nuk u zhgënjeva,
Nuk zhgënjehem kurrë nga Perënditë.

[riza2008]

Të jem

Të jem besnik me Ty dhe vetn time,
Vërtetë e quaj më shumë se sakrificë,
Kjo jetë që e përzien miellin me ime.
S'e ka problem të ngul dhe ndonjë spicë.

Si unë ka shumë,shyqyr që s'jam i vetëm ,
Ndaj rruga nuk më duket aspak e vështirë.
Gënjeshrën s'e kam marrë asnjëherë për vepër
Dhe vetes nuk kam pse ti them gjë e pështirë.

Unë vagabond do jem veç në parajsë,
Atje ku horrat s'do gjejnë kurrë vend,
Por mund të ndodh që me dikë dhe ngjasë,
Por s'mund të ndodhë të jem njeri pa mend.

Të jem ashtu siç më ka lindur nëna,
Kur botën s'kisha parë, isha memec,
Askënd s'do lija që të bënte gjëma,
Asgjë s'do lija të ngelesh në mes.

Ja që unë njeriu jam i tjetërsuar,
Me nënën shpesh kam rënë në diskordancë.
Por nëna ime ka vite e larguar,
Por prapë me shpirt më ndjek dhe në distancë.

Të jem besnik me Ty dhe veten time,
Vërtetë e quaj më shumë se sakrificë.
Kjo jetë na rriti si një gjë thatime,
Por kurrë s'na la që të prodhojmë ngricë.

[riza2008]

S'dua të më quash ikje

Këtu mes pyllit fjalë pak,
Ku fëshfërimë është vet era.
Një puthjen tënde e kam hak,
Të lulëzoj si vet pranvera.

Këtu mes hijes që s'ka djersë,
Ku gjelbërimi të bën përvete.
Mbi gjoksin tënd me ler të vdes,
Që mos të them ishte lanete.

Këtu të pres ku vdekja vdes
Dhe ikjet kthehen vetëm pritje.
Asgjë s'dua të lë në mes,
Se s'dua të më quash ikje.