Orfeu mė nanurisi
(Fatime Sokolit)

Fontana tinguj melodie lėshonte,
Shpėrthente prej saj uji kristalor,
Shkonte tatpjetės mė vale shkumzue,
Ujiste florėn me larmi tė blertė,
Ē’mi pėrkėdheli faqet fllad i lehtė.
Aromė brilantini kundėrmonte lulja,
Zogjtė cicėronin ambėlsisht,
Kėnga e tyre artin seē e grishė.
Pėrbluaja nė mendje,shikoja hutueshėm,
Tingėllonte lira nga njė zė amshimi,
U ndal natyra dėgjonte apogjeun!
Malet shkėmbinjtė lėvizėn prej vendit,
Qė tė jenė mė afėr zėrit tė mrekulluar.
Egėrsirat zbritėn nga pyjet,
Dėgjonin artisten tė emocionuar.
Zogjtė ndalėn kėngėn cicėrimat,
Heshtueshėm kundronin,ē’zė eufonie.
Plepat e shelgjet ndaluan lėvizjet e gjetheve,
Nga kjo bukurtingėllimė qiftelie.
U mrekullova nga kjo natyrė e stolisur,
Qiftelia kėnga e Fatimes mė kish nanurisur.
Pėr njė ēast mbretėroi harmonia e pasosur,
Farfuriste Fontana e paqja e pėrsosur.
Nga mitika erdhi lira kėnga e Orfeut..