Close
Faqja 0 prej 2 FillimFillim 12 FunditFundit
Duke shfaqur rezultatin -19 deri 0 prej 34
  1. #1
    Shpirt i Lirë
    Anëtarësuar
    15-04-2002
    Postime
    898

    Studiues të gjuhës shqipe



    GOTFRID VlLHELM LAJBNIC ( 1 646- 1717)

    Në historinë e studimeve rreth gjuhës dhe popullit shqiptar, ndoshta filozofi i njohur Lajbnic ishte i pari qe u mor me lidhjen e shqipes me gjuhët e tjera. Në letrën e tij të 10 dhjetorit 1709, e cituar me 1897 në revisten rumune Albania, deklarohet se studiinet e tij te librave shqip, midis të cilëve edhe nje fjalor, e bindën se "shqipja ështe gjuha e ilireve të lashtë".

    HANS ERIK TUNMAN (1746-1778)

    Ky historian suedez, profesor në Universitetin e Halles, Gjermani, ishte një nga albanologët e pare, që studioi shkencërisht origjinën e gjuhës dhe te popullit shqiptar. I cuditur nga prania e një populli jogrek e josllav në Gadishullin Ballkanik, ai bëri kërkime në burimet greke, latine e bizantine dhe studioi fjalorin trigjuhesh të Theodhor Kavaljotit (greqisht, sllavisht e shqip) të botuar me 1770. Në veprën e tij "Hulumtime per historinë e popujve te Evropes Lindore" (1774) arriti në përfundimin se shqiptarët janë vazhdues autoktonë të popullsisë së lashtë ilire, të cilët as u romanizuan e as u asimiluan nga dyndjet e mevonshme.


    JOHAN GEORG FON HAN (1811-1869)

    Ky austriak, i diplomuar per drejtësi në Universitetin e Haidelbergut, shërbeu si gjykates në shtetin e sapo cliruar grek, ku arvanitët shqiptaro-grekë e mahniten me gjuhën e tyre shqipe, që ishte aq e ndryshme nga greqishtja. Në vitin 1847 u emërua si nënkonsull i Austrise në Janinë, ku iu fut edhe studimit të gjuhës shqipe, se bashku me gjuhëtarin Kostandin Kristoforidhi, dhe bëri udhetime të shumta anekend Shqipërisë. Me 1854 ai botoi veprën e tij themelore, me tre vëllime, "Studimet Shqiptare", mbi kulturën, gjuhën dhe historinë shqiptare. Burimet antike e bindën se ilirët, epirotët dhe maqedonasit nuk ishin grekë, por ishin me të vjetër se ata dhe e kishin prejardhjen nga pellazgët e lashte.
    Ai ishte, ndoshta, i pari qe studioi fjalorin e ilirishtes së vjetër. Ai vërtetoi se shume emra vendesh të viseve shqiptare ishin vazhdlm i drejtpërdrejtë i emërtimeve të dikurshme ilire dhe hartoi rregulla per shpjegimin e ndryshimeve fonetike, që kishin ndodhur tek emrat e vendeve me kalimin e shekujve. Kjo bëri që të arrinte në përfundimin se gjuha shqipe ishte vazhduese e drejtpërdrejtë e ilirishtes, kurse vetë ilirishtja rridhte nga pellazgjishtja.


    FRANC BOP (1791-1867)

    Gjuhëtari i shquar Frane Bop ishte profesor ne Universitetin e Berlinit dhe themeluesi kryesor i gjuhësise krahasuese historike indoevropiane. Ne moshën 25 vjecare ai botoi veprën e tij të pare "Mbi sistemin e zgjedhimit të sanskritishtes në krahasim me greqishten, latinishten, persishten dhe gjermanishten".
    Kur u njoh me shqipen, ai vuri re një ngjashmëri midis saj dhe sanskritishtes në gramatikë, në rrënjët e fjaleve, si edhe ne tingujt e diftongjet. Ai analizoi numërorët dhe përemrat e shqipes dhe, me pas, bëri një analizë të strukturës se saj gramatikore dhe të fjalorit. Ai vërejti ngjashmëri midis fjalorit të shqipes, nga njëra anë: dhe atij te armenishtes ose të gjuhëve balltlke, letonishtes dhe lituanishtes, nga ana tjetër, vecanërisht ne këto fusha: pyllëtari, bujqësi, punim druri, prodhime blegtorale, ekonomi shtëpiake, emërtimet e bimëve, të kohës, kafshëve, bagëtisë, sëmundjeve, pjesëve të trupit, si edhe termat sociale e juridike.
    Bopi e botoi veprën e tij me 1854, duke vërtetuar përfundimlsht se shqipja ben pjese në familjen e gjuhëve indoevropiane dhe nuk rrjedh nga ndonjë gjuhë tjetër simotër në kontinent, si edhe greqishtja.


    DHIMITER KAMARDA

    Kamarda, një filolog italian me origjinë shqiptare, ne librin e tij "Një ese e gramatikës krahasuese rreth gjuhës shqipe", të botuar ne Livorno me 1864, vërtetoi me dokumente lashtësinë e gjuhës shqipe. Duke ecur ne gjurmët e Hanit, ai bëri, gjithashtu, edhe një krahasim të rendësishëm filologjik te rrenjëve në sanskritisht, persisht, latinisht, greqishten klasike dhe shqip. Nga analiza kritike e dhjetra burimeve shkeneore ai arriti në përfundimin se gjuha e popullit shqiptar ishte nder me te vjetrat e të gjithë popujve të Evropës.


    GUSTAV MAJER (1850-1900)

    Majeri, një profesor austriak ne Universitetin e Gracit dhe anëtar i Akademisë së Shkencave të Vjenës, u specializua në fushën e studimeve historike të gjuhëve indoevropiane, greke, turke e shqipe. Botimi i tij thernelor "Mbi pozlten e gjuhës shqipe ne rrethin e gjuhëve indoevropiane", i vitit 1883, u pasua nga tetë a me shumë punime shkencore, si ai mbi formimin e shumësit të emrave, studimet krahasuese rreth numërorëve të shqipes dhe të gjuhëve të tjera indoevropiane, si edhe ato rreth historisë së Shqipërisë, gramatikës, fonetikës historike, gojëdhënave, poezlsë dhe proverbave popullore, te mbledhura në dialektet e krahinave të Shqipërisë dhe në ngulimet arbëreshe në Itali e Greqi. Ai njihet vecanërisht per hartlmin e Fjalorit etimologjik te gjuhës shqipe, me 1891. Ne sajë të studimeve të thella shkencore ky albanolog i shquar arriti në përfundimin se gjuha shqipe rridhte nga ilirishtja dhe përbënte një degë me vete në familjen e gjuhëve indoevropiane.


    EDUARD SHNAJDER (187-19?)

    Shnajderi, një studiues francez qe shërbente në qeverine osmane të Shkodrës, shtoi në librln e tij mbi "Pellazgët dhe pasardhesit e tyre" (1894) një lekslon të hollësishëm teknik, ku gjuha shqipe paraqitet sl "tingëllimi me i pastër e me besnik l gjuhës pellazge".


    HOLGER PEDERSEN (1867-1953)

    Gjuhëtarl i shquar danez, Pedersen, punoi 35 vjet si profesor i gjuhësise krahasuese indoevropiane ne Universitetin e Kopenhagës. Intereslmi i tij për gjuhët indoevropiane bëri që, fillimisht, të përqendrohej te shqipja e, me pas, edhe te keltishtja e armenishtja. Pas vizitës që bëri ne rivierën shqiptare, me 1893, per 15 vjet me radhe ai botoi një varg punimesh shkencore mbi gjuhën shqipe, duke dhënë analiza të vlefshme rreth aspekteve të vështira të gramatikës historike te shqipes, si: problemet fonetike me gjininë asnjanëse, tingujt grykore dhe struktura gramatikore. Gjithashtu, ai mblodhl e botoi folklorin shqiptar. Një studim i tillë shkencor e bindi atë se gjuha shqipe rridhte nga pararendësh e saj indoevropiane e ilire.


    KRISTIAN SANDFELD-JENSEN (1873-1942)

    Ky nxënës i Pedersenit i mbaroi studimet në Universitetin e Kopenhagës dhe ne sajë te talentlt të tij në fushën e gjuhësise u emërua si profesor i romanistikës, punë që e bëri deri sa vdiq. Ai ishte ndër të parët që shpjegoi afëritë midis gjuheve ballkanike, pjesëtare te grupeve të ndryshme gjuhësore, si rrjedhojë e bashkëjetesës së këtyre popujve që në kohët me të lashta, por vecanërisht gjate pushtimeve romake, bizantine dhe osmane. Ai e përcaktoi shqipen si nje nga gjuhet me te vjetra te Ballkanit dhe burimi i nje vargu tiparesh të pastra gramatikore e sintaksore në Ballkan, si: pozicioni prapashtesor i nyjës, zhdukja e paskajores dhe zëvendësimi i saj me lidhoren, formimi i kohës së ardhme me foljen ndihmëse dua etj. Gjithashtu, ai pranoi mundësinë e prejardhjes se shqipes nga ilirishtja.


    NORBERT JOKLI (1877-1942)

    Jokli, gjuhëtar austriak me origjinë gjermano-cifute, bibliotekar në Universitetin e Vjenës dhe studiues i shquar i gjuheve indoevropiane, ia kushtoi gjithe jetën e tij studimit të gjuhës shqipe. Ai shquhet per lëvrimin e fushave të ndryshme, si ajo e etimologjisë dhe e fjalëformimit, e marrëdhënieve të shqipes me gjuhet e tjera të lashta jogreke në Ballkan, e fonetikes dhe e morfologjisë historike të gjuhës shqipe, të cilën e përcaktoi si gjuhë indoevropiane. Para se të shpërthente Lufta II Botërore atë e ftuan tu mësonte albanologji studiuesve të talentuar shqiptarë, mirëpo vdekja e tij në nje kamp përqëndrimi nazist e privoi Shqipërinë nga shërbimet e këtij studiuesi të madh.


    MAKSIMILIAN LAMBERC (1882-1963)

    Gjate nje udhëtimi neper Greqi, Lamberci dëgjoi disa barinj shqiptarë duke folur në gjuhën e tyre amtare, e cila i ngjalli kureshtjen shkencore per të hulumtuar dialektin e arbëreshëve të Italisë së Jugut. Pas vizites që bëri në Shqipëri si emisar i Akademisë së Shkencave të Vjenës, ai menjëherë u shqua si studiues i folklorit dhe i mitologjisë shqiptare. Si u vendos në Laipcig, i vazhdoi studimet në fushën e albanologjisë, mbajti leksione rreth saj në universitet dhe ne vitet 1954-59 hartoi dhe botoi Kursin e gjuhës shqipe, në tre vëllime. Studimi i tij per emrat e përvecëm dhe besimet popullore mbështeti tezën e prejardhjes se shqiptarëve nga ilirët dhe të gjuhës shqipe nga ilirishtja.


    ZEF SKIROI (1865-1927)

    Ky filolog i shquar italian, ashtu si Kamarda, ishte me origjinë shqiptare dhe, së bashku me mikun e tij të ngushtë, Joklin, ishin frymëzuar nga Gustav Majeri. Ndër studiuesit e huaj të këtij shekulli, Skiroi, Jokli dhe danezi Pedersen janë konsideruar si tri albanologët me të shquar. Hulumtimet e profesor Skiroit nxorën në dritë librin e tij Gjuha Shqipe, botuar në Rome me 1932.


    TE TJERE

    Nje varg studiuesish arbëreshë, duke përfshirë edhe Jeronim De Radën (1814-1903), pohuan origjinën e shqipes si nje gjuhë indoevropiane me prejardhje nga pellazgjishtja përmes ilirishtes. Disa shkrimtarë të hershëm shqiptare ishin shumë krenare per lashtesine e gjuhës së stërgjyshërve të tyre. Vaso Pasha, gjuhëtar katolik, i emëruar guvernator i Libanit nën perandorinë osmane, shkroi studimin e tij të njohur "E vërteta mbi Shqipërinë dhe shqiptaret", botuar në Londër me 1879. Ai argumentoi se perënditë e lashta greke ishin huazuar nga stërgjyshërit pellazgë të shqiptarëve dhe tregoi se emrat e tyre nuk rridhnin nga greqishtja, por nga shqipja. Ky pohim është mbështetur nga studiues të mevonshëm shqiptare si Kostandin Qekrezi dhe Kristo Dako.

    Gjuha shqipe është përcaktuar si nje nga pjesëtaret me të vjetra të familjes indoevropiane edhe nga filologë të tjerë të njohur. Njëri prej tyre ishte francezi Antuan Meje, i cili botoi në Paris, me 1918, "Gjuhet ne Evropen e re". Nje tjetër është anglezi Jozef Suajer, i cili me 1929, pas pese vjet kërkimesh të gjithanshme në Shqipëri e gjetkë, botoi librin e tij Shqipëria: Lindja e nje mbretërie. Ai arriti në përfundimin se raca shqiptare e ka prejardhjen nga emigrantët e hershëm ariane dhe gjate kohës historike është përfaqësuar nga trako-ilirët dhe epirotët ose pellazgët, të cilët dikur patën populluar të gjithe Gadishullin e Ballkanit, që nga Danubi deri në detin Egje. Ai vuri ne dukje se shkrimtarët e vjetër grekë i cilësonin epirotët si johelenë dhe se banorët e Maqedonisë, Ilirisë dhe Epirit flisnin gjuhë të njëjtë dhe kishin zakonte të ngjashme.
    Me tej, gjuhëtari shqiptar Leonidha Ndrenika hulumtoi rreth 60 burime historike, filologjike e letrare në bibliotekën e Vatikanit dhe gjetkë ne Itali. Me 1936 ai botoi në Shkodër rezultatet e kërkimeve të tij në librin / Pelasgi e la Loro Lingua (Pellazgët dhe gjuha e tyre). Në te ai hartoi, ndoshta, të parin fjalor krahasues në llojin e vet, i cili vërteton praninë e fjaleve pellazge-shqipe ne greqishten dhe latinishten klasike.

    Vetëm në vitet pas Çlirimit u bë e mundur që gjuhëtarët shqiptare ti përqëndronin studimet dhe kërkimet e tyre në këto cështje gjuhësore dhe ti përdornin ato si mjet per zgjidhjen e misterit të origjinës parahistorike të gjuhës dhe të popullit shqiptar.


    EQREM CABEJ (1908-1980)

    Profesori shqiptar Eqrem Cabej, pa dyshim, është figura me e shquar në fushën e gjuhësisë. Studimet e larta i mbaroi në Austri, ku u specializua per gjuhësi krahasuese indoevropiane. Per gati gjysmë shekulli ai bëri studime, botoi e dha mësim në fushën e gjuhësisë shqiptare, ndonëse bëri hulumtime edhe në lëmin e etnograflsë, folklorit dhe historisë së letërsisë. Ndihmesa të shquara ishin studimet historike në fushën e etimologjisë dhe te leksikologjisë. Gjithashtu, ai bëri nje punë të vyer per fonetikën dhe gramatikën shqipe, per origjinën e gjuhës shqipe, marrëdhëniet e saj me gjuhet e tjera indoevropiane dhe njësimin e normës latrare. Ai ishte një specialist ne vërtetimin e faktit se emrat e lashte te vendeve, te lumenjve dhe te maleve ndryshojnë nga emrat e sotem shqiptarë ne perputhje te plote me ndryshimet fonetike qe ka pesuar gjuha shqipe gjatë shekujve. Ky fakt zinte nje vend qëndror ne zhvillimin e tezës se tij se shqiptaret janë pasardhesit e sotem të ilirëve dhe te banorëve të pare indoevropianë ne Ballkan. Kumtesa e tij gjuhësore ne Kolokuiumin e Pare mbi Studiniet Ilire (15-20 shtator 1972) dhe shkrime te tjera te shumta "vertetuan ne mënyrë bindëse origjinën ilire te gjuhes shqipe dhe
    autoktoninë e popullit shqiptar"
    .


    ANDROKLI KOSTALLARI DHE KOLEGET E TIJ

    Profesor Kostallari, ish-drejtor i Institutit te Gjuhësisë dhe te Letërsisë, arriti po të njëjtin përfundim si edhe kolegu i tij Çabej. Gjithashtu, ai ishte specialist ne fushën e onomastikës. Prof. Aleks Buda, ish-kryetar i Akademisë se Shkencave në Tirane, në nje konferencë qe drejtoi, me 2-4 korrik 1982, theksoi "vazhdimësinë iliro-shqiptare dhe autoktonine e shqiptarëve ne trevat e tyre". Këto trova historike, rastësisht, shtrihen thellë në ish-Jugosllavi e në Greqi, prandaj odo diskutim i kësaj natyre i nervozon fqinjët. Nje tjeter pjesemarrës ishte prof. Mahir Domi, i cili foli mbi origjinën ilire dhe zhvillimin e gjuhes shqipe.


    SHABAN DEMIRAJ

    Pa dyshim, trajtimi me i plote i origjines së gjuhes shqipe është Gramatika historike e gjuhes shqipe, botuar kohët e fundit nga prof. Shaban Demiraj. Ky vëllim prej 1200 faqesh ndahet në 27 kapituj. Duke hulumtuar tekstet me të vjetra shqipe, si edhe te gjitha dialektet, Demiraj vërtetoi se kontaktet e shumta të shqipes me gjuhët e tjera gjatë shekujve patën ndikim në fjalorin e saj, por nuk e prekën strukturën e saj gramatikore. Në mënyrë shkencore autori përpiqet të kapërcejë problemet e shumta, të ndërlikuara, të gjuhësisë historike dhe arrin në përfundimin se struktura gramatikore e shqipes e përcakton këtë gjuhë si nje degë me vete në familjen e gjuhëve indoevropianë. Studiuesit e huaj, me siguri, do të cmojnë përmbledhjet e gjera te autorit në anglisht. Demiraj trajton me hollesi domethënien e te ashtuquajturave ballkanizma, që gjenden ne shqipe dhe në disa gjuhe të tjera fqinje. Keto ballkanizma përfshijnë përdorimin e nyjës së shquar si prapashtesë, përdorimin e foljes ndihmëse "dua" në" formimin e kohës së ardhme, zëvendësimin e paskajores me lidhoren, përsëritjen e kundrinës se drejtë e të zhdrejtë nëpërmjet trajtave te shkurtëra të përemrave vetorë etj. Gjithashtu, ai vuri ne dukje se te gjithë studiuesit e gjuhësisë historike pajtohen me mendimin se fjalët greke në shqipe janë huazuar nga dialekti dorik dhe, me siguri, kanë depërtuar në gjuhen ilire gjatë shek. VII deri IV p.e.s. nëpërmjet ngulimeve korintase përgjatë bregdetit Adriatik dhe Jon. Po kështu, huazimet nga latinishtja u përfshinë në gjuhen ilire gjatë shekujve të pushtimit romak. Keto huazime të fjalorit, që gjurmohen fare mire në shqipen e sotme, dëshmojnë per praninë e vazhdueshme te folësve shqiptare në te njejtat treva që nga lashtësia deri me sot.
    Ndryshuar për herë të fundit nga Eni : 19-02-2003 më 11:54

  2. #2
    i/e regjistruar Maska e EDilo
    Anëtarësuar
    02-04-2007
    Postime
    405

    Ilia Dilo Sheperi, Nje Gjuhetar I Shquar

    [QUOTE=Eni;184408]
    Studjues dhe deri me sot hartuesi me i mire i Gramatikes Se Gjuhes Shqipe, esht pa dyshim ILIA DILO SHEPERI, qe cuditerisht ju nuk e permendeni!?Gramatiken e ka botuar per te paren here ne Vlore me 1927, u ribotua ne Rome , me 1972 dhe perseri u ribotua ne Tirane me 2001.Ne kohen e diktatures u la ne harrese edhe pse ne universitete Profesoret punonin me te, DIKTATURA U MUNDUA QE VEPREN TA VARROSE , NDERKOHE QE AUTORIN E TIJ E C'VARROSEN E ESHTRAT JA HODHEN KU MUNDEN!Libri i Gramatikes se tij , kjo perle e Gramatologjise Shqiptare, esht vleresuar nga studjues te huaj e vendes, qe nga Jokli, Mejer, Vajgan, Pettrota, Cabej, Skendo, Demiraj, Kastrati, R.Pernaska etj, dhe esht cilesuar"libri i shenjte qe i rezistoi kohes dhe i parapriu gjuhes letrare". Esht i pari ky autor Erudit, qe ngre me te madhe krijimin e gjuhes se perbashket Gegenishte e Toskezuar, ose Toskerishte e Gegezuar!

    GOTFRID VlLHELM LAJBNIC ( 1 646- 1717)

    Në historinë e studimeve rreth gjuhës dhe popullit shqiptar, ndoshta filozofi i njohur Lajbnic ishte i pari qe u mor me lidhjen e shqipes me gjuhët e tjera. Në letrën e tij të 10 dhjetorit 1709, e cituar me 1897 në revisten rumune Albania, deklarohet se studiinet e tij te librave shqip, midis të cilëve edhe nje fjalor, e bindën se "shqipja ështe gjuha e ilireve të lashtë".

    HANS ERIK TUNMAN (1746-1778)

    Ky historian suedez, profesor në Universitetin e Halles, Gjermani, ishte një nga albanologët e pare, që studioi shkencërisht origjinën e gjuhës dhe te popullit shqiptar. I cuditur nga prania e një populli jogrek e josllav në Gadishullin Ballkanik, ai bëri kërkime në burimet greke, latine e bizantine dhe studioi fjalorin trigjuhesh të Theodhor Kavaljotit (greqisht, sllavisht e shqip) të botuar me 1770. Në veprën e tij "Hulumtime per historinë e popujve te Evropes Lindore" (1774) arriti në përfundimin se shqiptarët janë vazhdues autoktonë të popullsisë së lashtë ilire, të cilët as u romanizuan e as u asimiluan nga dyndjet e mevonshme.


    JOHAN GEORG FON HAN (1811-1869)

    Ky austriak, i diplomuar per drejtësi në Universitetin e Haidelbergut, shërbeu si gjykates në shtetin e sapo cliruar grek, ku arvanitët shqiptaro-grekë e mahniten me gjuhën e tyre shqipe, që ishte aq e ndryshme nga greqishtja. Në vitin 1847 u emërua si nënkonsull i Austrise në Janinë, ku iu fut edhe studimit të gjuhës shqipe, se bashku me gjuhëtarin Kostandin Kristoforidhi, dhe bëri udhetime të shumta anekend Shqipërisë. Me 1854 ai botoi veprën e tij themelore, me tre vëllime, "Studimet Shqiptare", mbi kulturën, gjuhën dhe historinë shqiptare. Burimet antike e bindën se ilirët, epirotët dhe maqedonasit nuk ishin grekë, por ishin me të vjetër se ata dhe e kishin prejardhjen nga pellazgët e lashte.
    Ai ishte, ndoshta, i pari qe studioi fjalorin e ilirishtes së vjetër. Ai vërtetoi se shume emra vendesh të viseve shqiptare ishin vazhdlm i drejtpërdrejtë i emërtimeve të dikurshme ilire dhe hartoi rregulla per shpjegimin e ndryshimeve fonetike, që kishin ndodhur tek emrat e vendeve me kalimin e shekujve. Kjo bëri që të arrinte në përfundimin se gjuha shqipe ishte vazhduese e drejtpërdrejtë e ilirishtes, kurse vetë ilirishtja rridhte nga pellazgjishtja.


    FRANC BOP (1791-1867)

    Gjuhëtari i shquar Frane Bop ishte profesor ne Universitetin e Berlinit dhe themeluesi kryesor i gjuhësise krahasuese historike indoevropiane. Ne moshën 25 vjecare ai botoi veprën e tij të pare "Mbi sistemin e zgjedhimit të sanskritishtes në krahasim me greqishten, latinishten, persishten dhe gjermanishten".
    Kur u njoh me shqipen, ai vuri re një ngjashmëri midis saj dhe sanskritishtes në gramatikë, në rrënjët e fjaleve, si edhe ne tingujt e diftongjet. Ai analizoi numërorët dhe përemrat e shqipes dhe, me pas, bëri një analizë të strukturës se saj gramatikore dhe të fjalorit. Ai vërejti ngjashmëri midis fjalorit të shqipes, nga njëra anë: dhe atij te armenishtes ose të gjuhëve balltlke, letonishtes dhe lituanishtes, nga ana tjetër, vecanërisht ne këto fusha: pyllëtari, bujqësi, punim druri, prodhime blegtorale, ekonomi shtëpiake, emërtimet e bimëve, të kohës, kafshëve, bagëtisë, sëmundjeve, pjesëve të trupit, si edhe termat sociale e juridike.
    Bopi e botoi veprën e tij me 1854, duke vërtetuar përfundimlsht se shqipja ben pjese në familjen e gjuhëve indoevropiane dhe nuk rrjedh nga ndonjë gjuhë tjetër simotër në kontinent, si edhe greqishtja.


    DHIMITER KAMARDA

    Kamarda, një filolog italian me origjinë shqiptare, ne librin e tij "Një ese e gramatikës krahasuese rreth gjuhës shqipe", të botuar ne Livorno me 1864, vërtetoi me dokumente lashtësinë e gjuhës shqipe. Duke ecur ne gjurmët e Hanit, ai bëri, gjithashtu, edhe një krahasim të rendësishëm filologjik te rrenjëve në sanskritisht, persisht, latinisht, greqishten klasike dhe shqip. Nga analiza kritike e dhjetra burimeve shkeneore ai arriti në përfundimin se gjuha e popullit shqiptar ishte nder me te vjetrat e të gjithë popujve të Evropës.


    GUSTAV MAJER (1850-1900)

    Majeri, një profesor austriak ne Universitetin e Gracit dhe anëtar i Akademisë së Shkencave të Vjenës, u specializua në fushën e studimeve historike të gjuhëve indoevropiane, greke, turke e shqipe. Botimi i tij thernelor "Mbi pozlten e gjuhës shqipe ne rrethin e gjuhëve indoevropiane", i vitit 1883, u pasua nga tetë a me shumë punime shkencore, si ai mbi formimin e shumësit të emrave, studimet krahasuese rreth numërorëve të shqipes dhe të gjuhëve të tjera indoevropiane, si edhe ato rreth historisë së Shqipërisë, gramatikës, fonetikës historike, gojëdhënave, poezlsë dhe proverbave popullore, te mbledhura në dialektet e krahinave të Shqipërisë dhe në ngulimet arbëreshe në Itali e Greqi. Ai njihet vecanërisht per hartlmin e Fjalorit etimologjik te gjuhës shqipe, me 1891. Ne sajë të studimeve të thella shkencore ky albanolog i shquar arriti në përfundimin se gjuha shqipe rridhte nga ilirishtja dhe përbënte një degë me vete në familjen e gjuhëve indoevropiane.


    EDUARD SHNAJDER (187-19?)

    Shnajderi, një studiues francez qe shërbente në qeverine osmane të Shkodrës, shtoi në librln e tij mbi "Pellazgët dhe pasardhesit e tyre" (1894) një lekslon të hollësishëm teknik, ku gjuha shqipe paraqitet sl "tingëllimi me i pastër e me besnik l gjuhës pellazge".


    HOLGER PEDERSEN (1867-1953)

    Gjuhëtarl i shquar danez, Pedersen, punoi 35 vjet si profesor i gjuhësise krahasuese indoevropiane ne Universitetin e Kopenhagës. Intereslmi i tij për gjuhët indoevropiane bëri që, fillimisht, të përqendrohej te shqipja e, me pas, edhe te keltishtja e armenishtja. Pas vizitës që bëri ne rivierën shqiptare, me 1893, per 15 vjet me radhe ai botoi një varg punimesh shkencore mbi gjuhën shqipe, duke dhënë analiza të vlefshme rreth aspekteve të vështira të gramatikës historike te shqipes, si: problemet fonetike me gjininë asnjanëse, tingujt grykore dhe struktura gramatikore. Gjithashtu, ai mblodhl e botoi folklorin shqiptar. Një studim i tillë shkencor e bindi atë se gjuha shqipe rridhte nga pararendësh e saj indoevropiane e ilire.


    KRISTIAN SANDFELD-JENSEN (1873-1942)

    Ky nxënës i Pedersenit i mbaroi studimet në Universitetin e Kopenhagës dhe ne sajë te talentlt të tij në fushën e gjuhësise u emërua si profesor i romanistikës, punë që e bëri deri sa vdiq. Ai ishte ndër të parët që shpjegoi afëritë midis gjuheve ballkanike, pjesëtare te grupeve të ndryshme gjuhësore, si rrjedhojë e bashkëjetesës së këtyre popujve që në kohët me të lashta, por vecanërisht gjate pushtimeve romake, bizantine dhe osmane. Ai e përcaktoi shqipen si nje nga gjuhet me te vjetra te Ballkanit dhe burimi i nje vargu tiparesh të pastra gramatikore e sintaksore në Ballkan, si: pozicioni prapashtesor i nyjës, zhdukja e paskajores dhe zëvendësimi i saj me lidhoren, formimi i kohës së ardhme me foljen ndihmëse dua etj. Gjithashtu, ai pranoi mundësinë e prejardhjes se shqipes nga ilirishtja.


    NORBERT JOKLI (1877-1942)

    Jokli, gjuhëtar austriak me origjinë gjermano-cifute, bibliotekar në Universitetin e Vjenës dhe studiues i shquar i gjuheve indoevropiane, ia kushtoi gjithe jetën e tij studimit të gjuhës shqipe. Ai shquhet per lëvrimin e fushave të ndryshme, si ajo e etimologjisë dhe e fjalëformimit, e marrëdhënieve të shqipes me gjuhet e tjera të lashta jogreke në Ballkan, e fonetikes dhe e morfologjisë historike të gjuhës shqipe, të cilën e përcaktoi si gjuhë indoevropiane. Para se të shpërthente Lufta II Botërore atë e ftuan tu mësonte albanologji studiuesve të talentuar shqiptarë, mirëpo vdekja e tij në nje kamp përqëndrimi nazist e privoi Shqipërinë nga shërbimet e këtij studiuesi të madh.


    MAKSIMILIAN LAMBERC (1882-1963)

    Gjate nje udhëtimi neper Greqi, Lamberci dëgjoi disa barinj shqiptarë duke folur në gjuhën e tyre amtare, e cila i ngjalli kureshtjen shkencore per të hulumtuar dialektin e arbëreshëve të Italisë së Jugut. Pas vizites që bëri në Shqipëri si emisar i Akademisë së Shkencave të Vjenës, ai menjëherë u shqua si studiues i folklorit dhe i mitologjisë shqiptare. Si u vendos në Laipcig, i vazhdoi studimet në fushën e albanologjisë, mbajti leksione rreth saj në universitet dhe ne vitet 1954-59 hartoi dhe botoi Kursin e gjuhës shqipe, në tre vëllime. Studimi i tij per emrat e përvecëm dhe besimet popullore mbështeti tezën e prejardhjes se shqiptarëve nga ilirët dhe të gjuhës shqipe nga ilirishtja.


    ZEF SKIROI (1865-1927)

    Ky filolog i shquar italian, ashtu si Kamarda, ishte me origjinë shqiptare dhe, së bashku me mikun e tij të ngushtë, Joklin, ishin frymëzuar nga Gustav Majeri. Ndër studiuesit e huaj të këtij shekulli, Skiroi, Jokli dhe danezi Pedersen janë konsideruar si tri albanologët me të shquar. Hulumtimet e profesor Skiroit nxorën në dritë librin e tij Gjuha Shqipe, botuar në Rome me 1932.


    TE TJERE

    Nje varg studiuesish arbëreshë, duke përfshirë edhe Jeronim De Radën (1814-1903), pohuan origjinën e shqipes si nje gjuhë indoevropiane me prejardhje nga pellazgjishtja përmes ilirishtes. Disa shkrimtarë të hershëm shqiptare ishin shumë krenare per lashtesine e gjuhës së stërgjyshërve të tyre. Vaso Pasha, gjuhëtar katolik, i emëruar guvernator i Libanit nën perandorinë osmane, shkroi studimin e tij të njohur "E vërteta mbi Shqipërinë dhe shqiptaret", botuar në Londër me 1879. Ai argumentoi se perënditë e lashta greke ishin huazuar nga stërgjyshërit pellazgë të shqiptarëve dhe tregoi se emrat e tyre nuk rridhnin nga greqishtja, por nga shqipja. Ky pohim është mbështetur nga studiues të mevonshëm shqiptare si Kostandin Qekrezi dhe Kristo Dako.

    Gjuha shqipe është përcaktuar si nje nga pjesëtaret me të vjetra të familjes indoevropiane edhe nga filologë të tjerë të njohur. Njëri prej tyre ishte francezi Antuan Meje, i cili botoi në Paris, me 1918, "Gjuhet ne Evropen e re". Nje tjetër është anglezi Jozef Suajer, i cili me 1929, pas pese vjet kërkimesh të gjithanshme në Shqipëri e gjetkë, botoi librin e tij Shqipëria: Lindja e nje mbretërie. Ai arriti në përfundimin se raca shqiptare e ka prejardhjen nga emigrantët e hershëm ariane dhe gjate kohës historike është përfaqësuar nga trako-ilirët dhe epirotët ose pellazgët, të cilët dikur patën populluar të gjithe Gadishullin e Ballkanit, që nga Danubi deri në detin Egje. Ai vuri ne dukje se shkrimtarët e vjetër grekë i cilësonin epirotët si johelenë dhe se banorët e Maqedonisë, Ilirisë dhe Epirit flisnin gjuhë të njëjtë dhe kishin zakonte të ngjashme.
    Me tej, gjuhëtari shqiptar Leonidha Ndrenika hulumtoi rreth 60 burime historike, filologjike e letrare në bibliotekën e Vatikanit dhe gjetkë ne Itali. Me 1936 ai botoi në Shkodër rezultatet e kërkimeve të tij në librin / Pelasgi e la Loro Lingua (Pellazgët dhe gjuha e tyre). Në te ai hartoi, ndoshta, të parin fjalor krahasues në llojin e vet, i cili vërteton praninë e fjaleve pellazge-shqipe ne greqishten dhe latinishten klasike.

    Vetëm në vitet pas Çlirimit u bë e mundur që gjuhëtarët shqiptare ti përqëndronin studimet dhe kërkimet e tyre në këto cështje gjuhësore dhe ti përdornin ato si mjet per zgjidhjen e misterit të origjinës parahistorike të gjuhës dhe të popullit shqiptar.


    EQREM CABEJ (1908-1980)

    Profesori shqiptar Eqrem Cabej, pa dyshim, është figura me e shquar në fushën e gjuhësisë. Studimet e larta i mbaroi në Austri, ku u specializua per gjuhësi krahasuese indoevropiane. Per gati gjysmë shekulli ai bëri studime, botoi e dha mësim në fushën e gjuhësisë shqiptare, ndonëse bëri hulumtime edhe në lëmin e etnograflsë, folklorit dhe historisë së letërsisë. Ndihmesa të shquara ishin studimet historike në fushën e etimologjisë dhe te leksikologjisë. Gjithashtu, ai bëri nje punë të vyer per fonetikën dhe gramatikën shqipe, per origjinën e gjuhës shqipe, marrëdhëniet e saj me gjuhet e tjera indoevropiane dhe njësimin e normës latrare. Ai ishte një specialist ne vërtetimin e faktit se emrat e lashte te vendeve, te lumenjve dhe te maleve ndryshojnë nga emrat e sotem shqiptarë ne perputhje te plote me ndryshimet fonetike qe ka pesuar gjuha shqipe gjatë shekujve. Ky fakt zinte nje vend qëndror ne zhvillimin e tezës se tij se shqiptaret janë pasardhesit e sotem të ilirëve dhe te banorëve të pare indoevropianë ne Ballkan. Kumtesa e tij gjuhësore ne Kolokuiumin e Pare mbi Studiniet Ilire (15-20 shtator 1972) dhe shkrime te tjera te shumta "vertetuan ne mënyrë bindëse origjinën ilire te gjuhes shqipe dhe
    autoktoninë e popullit shqiptar"
    .


    ANDROKLI KOSTALLARI DHE KOLEGET E TIJ

    Profesor Kostallari, ish-drejtor i Institutit te Gjuhësisë dhe te Letërsisë, arriti po të njëjtin përfundim si edhe kolegu i tij Çabej. Gjithashtu, ai ishte specialist ne fushën e onomastikës. Prof. Aleks Buda, ish-kryetar i Akademisë se Shkencave në Tirane, në nje konferencë qe drejtoi, me 2-4 korrik 1982, theksoi "vazhdimësinë iliro-shqiptare dhe autoktonine e shqiptarëve ne trevat e tyre". Këto trova historike, rastësisht, shtrihen thellë në ish-Jugosllavi e në Greqi, prandaj odo diskutim i kësaj natyre i nervozon fqinjët. Nje tjeter pjesemarrës ishte prof. Mahir Domi, i cili foli mbi origjinën ilire dhe zhvillimin e gjuhes shqipe.


    SHABAN DEMIRAJ

    Pa dyshim, trajtimi me i plote i origjines së gjuhes shqipe është Gramatika historike e gjuhes shqipe, botuar kohët e fundit nga prof. Shaban Demiraj. Ky vëllim prej 1200 faqesh ndahet në 27 kapituj. Duke hulumtuar tekstet me të vjetra shqipe, si edhe te gjitha dialektet, Demiraj vërtetoi se kontaktet e shumta të shqipes me gjuhët e tjera gjatë shekujve patën ndikim në fjalorin e saj, por nuk e prekën strukturën e saj gramatikore. Në mënyrë shkencore autori përpiqet të kapërcejë problemet e shumta, të ndërlikuara, të gjuhësisë historike dhe arrin në përfundimin se struktura gramatikore e shqipes e përcakton këtë gjuhë si nje degë me vete në familjen e gjuhëve indoevropianë. Studiuesit e huaj, me siguri, do të cmojnë përmbledhjet e gjera te autorit në anglisht. Demiraj trajton me hollesi domethënien e te ashtuquajturave ballkanizma, që gjenden ne shqipe dhe në disa gjuhe të tjera fqinje. Keto ballkanizma përfshijnë përdorimin e nyjës së shquar si prapashtesë, përdorimin e foljes ndihmëse "dua" në" formimin e kohës së ardhme, zëvendësimin e paskajores me lidhoren, përsëritjen e kundrinës se drejtë e të zhdrejtë nëpërmjet trajtave te shkurtëra të përemrave vetorë etj. Gjithashtu, ai vuri ne dukje se te gjithë studiuesit e gjuhësisë historike pajtohen me mendimin se fjalët greke në shqipe janë huazuar nga dialekti dorik dhe, me siguri, kanë depërtuar në gjuhen ilire gjatë shek. VII deri IV p.e.s. nëpërmjet ngulimeve korintase përgjatë bregdetit Adriatik dhe Jon. Po kështu, huazimet nga latinishtja u përfshinë në gjuhen ilire gjatë shekujve të pushtimit romak. Keto huazime të fjalorit, që gjurmohen fare mire në shqipen e sotme, dëshmojnë per praninë e vazhdueshme te folësve shqiptare në te njejtat treva që nga lashtësia deri me sot.
    [/QUOTE]

  3. Anetarët më poshtë kanë falenderuar EDilo për postimin:

    Kreksi (24-08-2014)

  4. #3
    i/e regjistruar Maska e Kreksi
    Anëtarësuar
    20-11-2004
    Vendndodhja
    Francë
    Postime
    5,631
    Mepelqeu ky tekst i shkurter shumë, do te isha i knaqur qe ndonjeri prej anrave do beje te mundeshme qe te perktheje edhe ne dy gjuhet e rendesishme; anglishte, frengjishte dhe italishte, a tha a ka mundesi ?
    Askush nuk te pyt: ç'ka bere atedheu per ty por ç'ke bere ti per Atedheun ! - JFK

  5. #4
    i/e regjistruar Maska e Kreksi
    Anëtarësuar
    20-11-2004
    Vendndodhja
    Francë
    Postime
    5,631
    Me vjen pr tu habitur perse nuk gjindet ne mesin e ketyre studiusve te huaj edhe August Dozon ?
    Ndryshuar për herë të fundit nga Kreksi : 23-03-2009 më 16:09
    Askush nuk te pyt: ç'ka bere atedheu per ty por ç'ke bere ti per Atedheun ! - JFK

  6. #5
    Citim Postuar më parë nga Kreksi Lexo Postimin
    Me vjen pr tu habitur perse nuk gjindet ne mesin e ketyre studiusve te huaj edhe August Dozon ?
    Nuk besoj se autori i temes ka lene jashte ndonje me qellim. Seicili mund ta pasuroje temen me autore te tjere.

  7. #6
    ilirët, epirotët dhe maqedonasit nuk ishin grekë, por ishin me të vjetër se ata dhe e kishin prejardhjen nga pellazgët e lashte.
    Kjo fjali ka nje gabim te madh. Ajo ben nje prerje me thike midis iliro-epiroroto-maqedonasve dhe grekeve. Vete greket ishin ilire me nje dialekt specifik te evoluar ne nje territor pak me te ndryshem se masa e madhe e ilireve(ne doni quajini pellazge a cfare te deshironi).
    Mos i veconi greket e lashte nga tre te paret, sepse beni nje gabim thelbesor dhe do te vuani shume pasoja ne provimin e historise:

    1. Ju ngjisni nje paraardhes te pamerituar grekeve moderne.
    2. Do perpeliteni qe te provoni se maqedonasit dhe epirotet ishin ilire dhe jo greke, nderkohe qe ka shume prova qe ata ishin greke po aq sa dhe ilire.
    3. Trajta etnike e vjeter ndryshon thelbesisht nga e sotmtja, e perbashketa e vetme eshte qe shqiptaret ruajten te gjalle dhe natyrale gjuhen e atij populli te madh.
    Ndryshuar për herë të fundit nga dias10 : 24-03-2009 më 08:31
    e verteta dhe e drejta jane miq me te mire se edhe vete Platoni, miku im

  8. #7
    i/e regjistruar Maska e ZANOR
    Anëtarësuar
    25-09-2002
    Postime
    1,114
    Citim Postuar më parë nga dias10 Lexo Postimin
    Kjo fjali ka nje gabim te madh. Ajo ben nje prerje me thike midis iliro-epiroroto-maqedonasve dhe grekeve. Vete greket ishin ilire me nje dialekt specifik te evoluar ne nje territor pak me te ndryshem se masa e madhe e ilireve(ne doni quajini pellazge a cfare te deshironi).
    Mos i veconi greket e lashte nga tre te paret, sepse beni nje gabim thelbesor dhe do te vuani shume pasoja ne provimin e historise:

    1. Ju ngjisni nje paraardhes te pamerituar grekeve moderne.
    2. Do perpeliteni qe te provoni se maqedonasit dhe epirotet ishin ilire dhe jo greke, nderkohe qe ka shume prova qe ata ishin greke po aq sa dhe ilire.
    3. Trajta etnike e vjeter ndryshon thelbesisht nga e sotmtja, e perbashketa e vetme eshte qe shqiptaret ruajten te gjalle dhe natyrale gjuhen e atij populli te madh.

    Emri - illir është mbiepirot, mbimakadhonas (jo maqedonas, se ky emërtim iu përshtat një popullit sllav) dhe emri grek është larg emrit illirian, sepse ti po i bën pasardhës të njejtë me shqiptarët dhe po bën gabim fatal! Sipas teje, apo atyre ''shumë provave'' shqiptarët e grekët paskan të njejtin paraardhës?

    Emri illir është paraardhësi epirot, dardhan, mollos, makedhon etj...dhe të gjitha këto janë fise illiriane (dhe nuk bën quaj si të duash: illir a pellgas, sepse pellgasit janë paraardhësit e illirëve) edhe këtu bën gabim fatal!

    Emri illir si etninom, është toponomi Hilliria, emërtimi i gjith gadishullit ballkanik, që quhej gadishulli hillirik (illirik, Hilliricus, Hillirikum)!

    Emri illir është i ndarë pa thikë hiç nga epirotët, makedhonasit e të gjitha fiset tjera illire, sepse është emri i përbashkët paraardhës, i të gjitha fiseve të të njejtit gjak, gjuhë, kulturë, e historiografi - ndërsa emri grek është emër i shpifur, duke aluduar në hellenët e lashtë hillirian, ndërsa emri pellgas është mbi të gjithë popujt e lashtësisë së botës, e ma së afërti, drejtpërdrejtë, lidhen illirët dhe na shqiptarët!

  9. #8
    Lazaratas Maska e Bel ami
    Anëtarësuar
    17-04-2002
    Vendndodhja
    Lazarat
    Postime
    1,184
    Citim Postuar më parë nga dias10 Lexo Postimin
    Kjo fjali ka nje gabim te madh. Ajo ben nje prerje me thike midis iliro-epiroroto-maqedonasve dhe grekeve. Vete greket ishin ilire me nje dialekt specifik te evoluar ne nje territor pak me te ndryshem se masa e madhe e ilireve(ne doni quajini pellazge a cfare te deshironi).
    Mos i veconi greket e lashte nga tre te paret, sepse beni nje gabim thelbesor dhe do te vuani shume pasoja ne provimin e historise:

    1. Ju ngjisni nje paraardhes te pamerituar grekeve moderne.
    2. Do perpeliteni qe te provoni se maqedonasit dhe epirotet ishin ilire dhe jo greke, nderkohe qe ka shume prova qe ata ishin greke po aq sa dhe ilire.
    3. Trajta etnike e vjeter ndryshon thelbesisht nga e sotmtja, e perbashketa e vetme eshte qe shqiptaret ruajten te gjalle dhe natyrale gjuhen e atij populli te madh.
    Djepi i Ilireve dhe ai i Grekeve kane qene afer me njer-tjetrin por kure ska qene i njejte.Historianet antike i cilesojne si jo greke popullsite e Epirit dhe te Ilirise, pra ska sesi te jene i njejti popull. Gjithashtu edhe gjuha Greke paraqitet si gjuhe Kentum, ndersa Ilirishtja edhe pse disa gjuhetare e klasifikojne si gjuhe Kentum, per shumicen e guhetareve klasifikohet e tipit Satem.
    ... E ku thuhene ne karte
    Fjalet e Gjuhes se Zjarrte!

  10. #9
    i/e regjistruar Maska e ZANOR
    Anëtarësuar
    25-09-2002
    Postime
    1,114
    ILLIRI - BANORI I PARË I BALLKANIT ILLIRIK PASPELLGASIK



    Djepi illirik, është djepi ballkanik - gjith Ballkani illirik - Hilliria! Djepi grek u formua brënda djepit illirik, si djep falls gjoja hellenik, kur hillirët e hellenët ishin i njejti popull, ishin shumë paragrek, ashtu sikurse Hillirët ishin mbi të gjithë popujt ballkanik të sotëm, që u asimiluan dhunshëm, me përjashtim të Arbanasve (Shqiptarëve) dhe mbi të gjitha fiset: epirot, dardhan, makedhon, e Thaulant e Henhellej. Djepi grek u formua brënda djepit arbanit, duke përvehtësuar e falsifikuar historinë, e deri kur vet arbanitët themeluan vet djepin e shtetin grek, deri tek i sotmi shtet modern grek!

    Të krahasosh grekun me illirin, është sikur të krahasosh sot grekun, me gjith popujt ballkanik!

    Të krahasohet djepi grek me djepin illirian, është sikur të krahasosh sot Greqinë me gjithë Ballkanin - çfarë është sot greku në krahasim me gjith Ballkanin?. Asgjë! E të krahasosh djepin shqiptar me atë grek, mund të thohet se janë dy popuj të ndryshëm.

    As nuk krahasohen illirët me epirotët, mollosët, dakët e dardhanët etj., se janë paraardhësit e të gjitha këtyre fiseve, këto janë vetëm fise illire, që më vonë u formuan si shtete, deri tek albanët e Albania e sotme, e Kosova sot.

    Gjuha greke askund nuk paraqitet si gjuhë Kentum, por Shqipja është ajo që ka elementet e të dy grupeve: satem e kentum dhe nuk është përcaktuar definitivisht në asnjerin grup edhe e të dy grupeve.

    Për Illirinë dhe Epirin, flitet në kohë kur ra perandoria illiriane dhe tentohej që Epiri të mbetet grek, deri me sot, nga pretendimet greke për Vorio-Epirin - duke iu ndarë Illirisë dhe duke u rrudhur Hilliria nga pushtimet e përgjakshme, nga Kaspiku, deri rreth Adriatikut, në Ballkanin Perëndimor!

    Ta krahasosh illirin me epirotin, është sikur krahason gjyshin a babain, me të bijtë!

    Hartat historike nga messhekulli i kaluar, ku tregojnë shtetin illirik veç një pjesë të Ballkanit Perëndimor, gjoja kufizohet me shtetin epirot - janë pas pushtimeve romake, e grekobizantino-sllave, deri në shek. VII e.r. - qendresa e fundit perandorake illiriane! Ato harta të politizuara, gjoja historike, tregojnë asgjë, veç për një pjesë illirike, në krahasim sa ishte Hilliria Kaspik e Adriatik!

    Illirët duhet kuptuar Të Parët: dak, liburn e tej mollosëve, epirotëve, e makedhonëve egjean dhe brënda atij territori, shtrirjen e të gjitha fiseve tjera illire!

    shkurtimisht
    HISTORIA NUK SHKRUHET ME SHKROLA E SHKOKLA!

  11. #10
    Canna-log Maska e Artson
    Anëtarësuar
    24-07-2007
    Vendndodhja
    Loading...
    Postime
    416
    Aristidh Kola - Gjuha e Perendive !
    Kur jam rrethuar nga njerëz të vegjël s'ndjej madhështi, por mjerim! M.Roçi

  12. #11
    MusLiman El-Hamduli-Lah
    Anëtarësuar
    16-10-2007
    Vendndodhja
    Kur'an 19:32 Muhammedi: Me ka bere te miresjellshem ndaj nenes sime, e nuk me ka bere krye larte e as te padegjueshem.||Bible Gjoni 2:4 Jezui iu pergjegj Marise: Grua, se cdo bej une, eshte puna ime jo e puna jote?
    Postime
    111
    nese me lejohet te bej nje pyetje, pasi emri i TEMES eshe "Studiues te gjuhes shqipe":

    cfare do te thote fjala APARENCE.... me detajisht ju lutem...
    Jezusi:
    "Unë jam i dërguar vetëm te delet e humbura të shtëpisë së Izraelit."(Mateu15:24)

  13. #12
    i/e regjistruar Maska e Kreksi
    Anëtarësuar
    20-11-2004
    Vendndodhja
    Francë
    Postime
    5,631

    Shqiptarët, kombi më i vjetër i kontinentit

    Louis Benloew: Shqiptarët, kombi më i vjetër i kontinentit


    Admirina Peçi

    Në vitin 1877 filologu i shquar francez Louis Benloew shkrujati një vepër që tronditi rangjet shkencore e historike. Ky
    libër i titulluar “Greqia përpara grekëve” sapo është sjellë në shqip përmes botimeve “Plejad”. Benloew, na intrigon që në krye të librit, ndërsa shkruan: “Duke filluar punën time, kam besuar se trajtoj thjesht një çështje gjuhësore dhe etnografike, gjithashtu më duket se kam prekur edhe një çështje të qenësishme, madje drithëruese, një çështje kombësie. Dhe çfarë kombësie! Kombësia më e vjetër e kontinentit tonë, së bashku me atë të Baskëve”. Benloew flet pwr kombin shqiptar.
    “Greqia përpara grekëve” është një studim linguistik dhe etnografik i shkruar përpara një shekulli. Autorë të shumtë të huaj e kanë trajtuar çështjen pellazge dhe shqiptare dhe njëkohësisht kanë komunikuar midis tyre, por edhe me intelektualët shqiptarë të kohës, kudo që ata ndodheshin nëpër botë si andej edhe këtej Adriatikut.
    Benloew shkruan: “prej shumë vitesh kam besuar se në një numër emrash gjeografikë dhe historikë apo parahistorikë të Greqisë së lashtë, kam hasur tregues të një popullsie zanafillore më të hershme se Helenët. Një ditë, ndërsa shihja fjalorin e shqipes të Xylanderit hamendësimet e mia, sipas mendimit tim, arritën një farë shkalle gjase, për të mos thënë edhe më shumë. Gjuha shqipe dukej se i jepte kuptim disa emrave të përveçëm, të cilët nëpërmjet rrugësh të tjera ishin të pashpjegueshëm, të tillë si Male, Pilos, Andani, Olimpi”. Sipas tij pista që mendonte se kishte zbuluar, kishte qenë ndjekur edhe nga të tjerë dhe se një ndihmë të madhe i dha Dora d`Istria, duke e njoftuar për punimet e bashkatdhetarëve të saj, me vendbanim në Itali, të shoqërurar me këshillat, të dhënat, botimet filologjike dhe historike si dhe broshurat e të gjitha llojeve. Gjithashtu arriti të njihej edhe me gramatologjinë shqipe të Demetrio Camardas, të gramatikës së De Radës dhe të shkrimeve të Vincenzo Dorsa.
    Mendimi i autorit është se tashmë kishte ardhur momenti për të sakatosurit e historisë, për të harruarit e familjes së madhe europiane, për t‘i bërë të ditura ankesat e tyre, për të vlerësuar meritat e tyre në interes dhe madje për mirënjohje nga popujt e qytetëruar, se duhej admiruar forca e gjakut të fisit që triumfon edhe mbi urrejtjet fetare dhe jep mësime tolerance për të gjithë anëtarët e të njëjtës racë.
    Idenë qendrore të këtij libri apo boshtin i tij, autori e paraqit qartë dhe me prova nëpërmjet thënies: “Sot ka dalë sheshit se në një epokë që nuk mbahet mend, Greqia nuk ka qenë e banuar nga grekët; kur këta të fundit depërtuan në vendin, të cilin ata duhej ta paraqisnin me emrin e tyre, ky vend nuk ka qenë shkretinë. Në tokën e Greqisë ka gjurmë të shumta të një qytetërimi më të hershëm në kohë sesa qytetërimi i grekëve. Stralli, veglat dhe sëpatat e një formë krejt zanafillore, të cilat gjenden aty me shumicë e provojnë këtë, ndërkohë që Grekët nuk kanë pasur asnjë kujtim të zanafillës së tyre dhe se në periudhën më të bukur të historisë së tyre ata nuk ngurruan që ta shpallin veten autoktonë.
    Autori shprehet se grekët ishin të tretët në rradhë, të mbërritën në këtë tokë dhe se emrat e vendeve, maleve, lumenjve, personazheve legjendarë, të cilët nuk shpjegohen nëpërmjet mitologjisë greke dhe që duket se bëjnë pjesë në fjalorin e një idiome të huaj. Shumë nga këto qytete u përkisnin Pellazgëve, Lelegëve, Kaukonëve dhe Dardanëve. Deri më sot një gjuhë e vetme duket se arrin të na i bëjë të kuptueshëm emrat e këtyre viseve: kjo është gjuha shqipe. Prandaj autori i veprës është i prirur të mbështesë tezën se shqiptarët e ditëve të sotme janë pasardhësit e popullsive, të cilat përpara mbërritjes së grekëve, zinin viset që shtrihen nga deti Adriatik deri në Halis.

    Admirina Peci

    Gazeta Shqiptare
    Askush nuk te pyt: ç'ka bere atedheu per ty por ç'ke bere ti per Atedheun ! - JFK

  14. #13
    Iliro-Thrakas Maska e Sturmgewehr
    Anëtarësuar
    12-03-2008
    Postime
    315
    Citim Postuar më parë nga Eni Lexo Postimin


    GOTFRID VlLHELM LAJBNIC ( 1 646- 1717)

    Në historinë e studimeve rreth gjuhës dhe popullit shqiptar, ndoshta filozofi i njohur Lajbnic ishte i pari qe u mor me lidhjen e shqipes me gjuhët e tjera. Në letrën e tij të 10 dhjetorit 1709, e cituar me 1897 në revisten rumune Albania, deklarohet se studiinet e tij te librave shqip, midis të cilëve edhe nje fjalor, e bindën se "shqipja ështe gjuha e ilireve të lashtë".

    Pse ne Internet nuk gjej dot as nje gje per kete SHkencetar ku ka folur mbi gjuhen Shqipe apo eshte ndonje trillim edhe ky?????
    Mia San Mia

  15. #14
    i/e regjistruar Maska e gjergani
    Anëtarësuar
    09-01-2009
    Postime
    132
    Citim Postuar më parë nga rrezon Lexo Postimin
    ILLIRI - BANORI I PARË I BALLKANIT ILLIRIK PASPELLGASIK



    Djepi illirik, është djepi ballkanik - gjith Ballkani illirik - Hilliria! Djepi grek u formua brënda djepit illirik, si djep falls gjoja hellenik, kur hillirët e hellenët ishin i njejti popull, ishin shumë paragrek, ashtu sikurse Hillirët ishin mbi të gjithë popujt ballkanik të sotëm, që u asimiluan dhunshëm, me përjashtim të Arbanasve (Shqiptarëve) dhe mbi të gjitha fiset: epirot, dardhan, makedhon, e Thaulant e Henhellej. Djepi grek u formua brënda djepit arbanit, duke përvehtësuar e falsifikuar historinë, e deri kur vet arbanitët themeluan vet djepin e shtetin grek, deri tek i sotmi shtet modern grek!

    Të krahasosh grekun me illirin, është sikur të krahasosh sot grekun, me gjith popujt ballkanik!

    Të krahasohet djepi grek me djepin illirian, është sikur të krahasosh sot Greqinë me gjithë Ballkanin - çfarë është sot greku në krahasim me gjith Ballkanin?. Asgjë! E të krahasosh djepin shqiptar me atë grek, mund të thohet se janë dy popuj të ndryshëm.

    As nuk krahasohen illirët me epirotët, mollosët, dakët e dardhanët etj., se janë paraardhësit e të gjitha këtyre fiseve, këto janë vetëm fise illire, që më vonë u formuan si shtete, deri tek albanët e Albania e sotme, e Kosova sot.

    Gjuha greke askund nuk paraqitet si gjuhë Kentum, por Shqipja është ajo që ka elementet e të dy grupeve: satem e kentum dhe nuk është përcaktuar definitivisht në asnjerin grup edhe e të dy grupeve.

    Për Illirinë dhe Epirin, flitet në kohë kur ra perandoria illiriane dhe tentohej që Epiri të mbetet grek, deri me sot, nga pretendimet greke për Vorio-Epirin - duke iu ndarë Illirisë dhe duke u rrudhur Hilliria nga pushtimet e përgjakshme, nga Kaspiku, deri rreth Adriatikut, në Ballkanin Perëndimor!

    Ta krahasosh illirin me epirotin, është sikur krahason gjyshin a babain, me të bijtë!

    Hartat historike nga messhekulli i kaluar, ku tregojnë shtetin illirik veç një pjesë të Ballkanit Perëndimor, gjoja kufizohet me shtetin epirot - janë pas pushtimeve romake, e grekobizantino-sllave, deri në shek. VII e.r. - qendresa e fundit perandorake illiriane! Ato harta të politizuara, gjoja historike, tregojnë asgjë, veç për një pjesë illirike, në krahasim sa ishte Hilliria Kaspik e Adriatik!

    Illirët duhet kuptuar Të Parët: dak, liburn e tej mollosëve, epirotëve, e makedhonëve egjean dhe brënda atij territori, shtrirjen e të gjitha fiseve tjera illire!

    shkurtimisht
    Urime zotmi e paske mbaruar detyren nuk ka nevoje per me shume PERCARJE.Kujdes kjo lloj menyre e te pari te problemeve te heq te drejten civile per te marre pergjegje dhe do te ngelesh duke degjuar vetem jehonen e zerit tend dhe te gjitoneve qe them se kane filluar te te respektojne
    Jam shqiptar se kesh lerë unë i parë, pa bëra gjuhë e bëra perëndinë e më pas Perëndia bëri njerinë.

  16. #15
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    29-05-2009
    Postime
    7
    Pershendetje te gjitheve!
    N.q.s. dikujt i intereson me gjithmend problemi i gjuheve ne Europe, do sygjeroja nje autor italian, Giacomo Devoto. Libri titullohet: " Origini indoeuropee".
    hidhni nje sy ketu, persa i perket autorit: http://it.wikipedia.org/wiki/Giacomo_Devoto
    f.l.m.

  17. #16
    Restaurator Orbis Maska e Baptist
    Anëtarësuar
    20-11-2004
    Postime
    8,690
    Citim Postuar më parë nga Besi3 Lexo Postimin
    nese me lejohet te bej nje pyetje, pasi emri i TEMES eshe "Studiues te gjuhes shqipe": cfare do te thote fjala APARENCE.... me detajisht ju lutem...
    E c'lidhje ka pyetja jote me prezentimin e studiuesve te gjuhes shqipe ne kete teme nje here?!

    Shih mos po e gjen ne kuran diku.
    Por nese nuk e gjen atje, e gjen ketu ne gjuhen e perendise me siguri te plote.

    Apar/a; ~ent\e; ~enc\ë, a, at.

    A para; Qe e ke perpara hundeve.

    Aparente; 1. E dukshme; /krah.: "e pajshme"/; 2. Qe e ke perball; 3. Qe te rri karshi, 4. Qe s'ka mundesi te mos e shohesh; 5. Qe e ke para syve; 6. Qe rri ne pah;

    Aparencë; 1. Dukje; 2. Paraqitje; 3. Fanitje.
    p.s.: Duke qene se shprehja "aparence" nuk eshte perdorur askund ne kete teme, mund te themi se eshte fare aparente dhe krejtesisht e qarte se qellimet tua jane te uleta, ndersa pyetja jote reflektim i urrjejtjes ndaj interesimit te madh qe shprehen studiuesit e huaj per gjuhen tone, e akoma me aparente ndaj shqiptareve qe shkruajne per gjuhen shqipe ketu.
    Aeneas Dardanus
    Lavdi, pasthirrme fosilesh, germadhash e rrenojash vershelluese. -Eja pas meje!...

  18. #17
    i/e regjistruar Maska e ZANOR
    Anëtarësuar
    25-09-2002
    Postime
    1,114
    Citim Postuar më parë nga gjergani Lexo Postimin
    Urime zotmi e paske mbaruar detyren nuk ka nevoje per me shume PERCARJE.Kujdes kjo lloj menyre e te pari te problemeve te heq te drejten civile per te marre pergjegje dhe do te ngelesh duke degjuar vetem jehonen e zerit tend dhe te gjitoneve qe them se kane filluar te te respektojne

    e kush na qenke ti gjerqani, ti paske percarje ne koke, po kush lodhet per pergjegjen tende se? Kush?
    HISTORIA NUK SHKRUHET ME SHKROLA E SHKOKLA!

  19. #18
    Perjashtuar
    Anëtarësuar
    10-05-2009
    Vendndodhja
    ........
    Postime
    309
    Citim Postuar më parë nga Sturmgewehr Lexo Postimin
    Pse ne Internet nuk gjej dot as nje gje per kete SHkencetar ku ka folur mbi gjuhen Shqipe apo eshte ndonje trillim edhe ky?????
    edhe une pyes njejte ?

  20. #19
    Perjashtuar
    Anëtarësuar
    11-11-2008
    Postime
    2,899

    Gottfried Wilhelm Leibniz, Opera Philologica (Hildesheim: Georg Olms, 1989)

    1705-1715

    Gottfried Wilhelm Leibniz:
    Correspondence on the Albanian Language
    The German philosopher and mathematician Gottfried Wilhelm Leibniz (1646-1716) was a major figure in Western thought. Born in Leipzig, he served as a diplomat and lived for much of his life in Paris. He later served the Duke of Brunswick in Hanover and became the first president of the Prussian Academy of Science. His wide-ranging works on philosophy, mathematics, science, history and jurisprudence were written in French and Latin. Leibniz was a man of many interests and even devoted himself to the Albanian language, which was very little known at the time. Here are extracts from his correspondence.


    I. On some medication, II. On the death of the Count of Schwerin, III. The Albanian-Illyrian language, IV. Chinese, V. On Wales, etc., VI. On the old Spanish alphabet.



    I. I would like to thank you for informing me about the remedy of the Prior of Cabrières. Such proven remedies ought to be published with details of experience with them. You mentioned some others.

    II. I am grieved by the death of the Count of Schwerin. He was a man of knowledge and curiosity and helped promote studies and learning. I somewhat suspect that Mr Brand will now be given the position as head of the King's Library.

    III. I have no doubt, Sir, that your merits will be taken into consideration more and more as I note that those with positions of authority are persuaded of them. I also see that I am in aere tuo since I owe you the Lord's Prayer in Hottentot. I still cannot find it, but as I am sure that I have it somewhere, you will receive it one day without fail. As to the language of the Albanians, I have the impression that it may be a sort of Slavic since this tongue is spoken along the Adriatic Sea. It is commonly known as Linguam Illiricam, but I believe that the language of the ancient Illyrians was something quite different. If there were any remnants of it in the mountains of Epirus, it would certainly be very odd, and most worthy as a subject of research. I have thought about it more than once, but it did not occur to me when I was in Rome, where I know Mr Pastritio (if I am not mistaken), professor at the College della propaganda (for the Propagation of the Faith), who was himself from Dalmatia. I do not know if he is still alive. That could be found out in Ragusa (Dubrovnik) or even in Venice since the territories of the Republic are quite near to Albania.

    IV. If I might, Sir, I would like to encourage you to learn the Chinese language. I believe, as you do, that the late Mr Muller, a gentleman of learning, saw something of interest in it. I hope that we will get a copy of the Tartar-Chinese Dictionary which the Emperor of China is having prepared, and I have written to the Jesuits telling them that it would be good to have some explanations in a European language. Father Grimaldi did not believe that there was a key to Chinese characters. But there must be some reason what they were made that way, even though the passage of time may have rendered them difficult to decipher and caused irregularities in them.

    V. I received two dictionaries of the language of Wales. The older one by Davies was published in London in 1632 in fol. and was sent to me with a grammar published in 12 in 1621. The second Welsh dictionary is by Thom. Jones, published in 12 in 1688. It gives Welsh to English, though not vice versa. But Davies gives Welsh to Latin and Latin to Welsh. I am still persuaded that at least half of Welsh corresponds to Germanic, and that it is rather like Greek is to Latin. Old Germanic contained quite a few words we do not understand today. I rather believe that the ancient Britons came from Germany, and that the Gauls etc. have something of the language of the ancient Cimbrians and Germans of which little is left, and that the Irish are the reflection of an earlier migration of older Britons, who also crossed the sea. Thus, Irish is an even older form of Celtic. There are people in England working at the moment on explaining the Irish language and I would be curious to know what they come up with. Davies quotes a Dictionarium Britannico-Aremoricum, published in Paris impensis Yvonis Quillevere in 1521. But enough of this.

    VI. I asked for the Chinese inscription from Mr Cuper, but I have not yet received it. He spoke to me about a Dutchman who spent much time in Spain and hoped to be able to decipher the ancient Spanish alphabet.

    (Hanover, 24 June 1705)



    I. On the Albanian language, II. On the Armenian, Coptic and Georgian languages, etc., III. On the language of the countries under Czarist rule.



    I. Since Mr Hubener is passing through here on his return from Holland, I asked him to get hold of a manuscript in the King's Library, which I am sending back to you with thanks, and I have the honour of writing to you at the same time. I was very pleased to hear that you have received a book and a Dictionary of the Albanian Language. By it we see what the language of the ancient Illyrians was like. I nonetheless notice that there is much Latin in it. Attiyne for "our father" corresponds to the Scythian languages. It would also seem that there are small traces of words which are like German, such as seet for "earth," Enandeyenée "to pardon," and ndetekech "in temptation."

    II. You will soon be universal in linguistics, Sir, since you are even enhancing your knowledge of Armenian, which is quite different from other languages. You know that the late Mr Acoluthus thought he had found a link between Armenian and Coptic, but I believe he was mistaken, at least I received no persuasive evidence from him when he talked to me in Berlin. You will be able to make a better judgment now. The Georgian language seemed to me more unusual than Armenian because of the multitude of moods it has. Your explanation of the Armenian medals will be suitable as part of our Miscellanea.

    III. There is a gentleman from Moscow here, an envoy of the Czar, who intends perhaps to spend a couple of weeks here. He calls himself a prince or knjaz and is of the old Kurakin family. I will endeavour to get him to write to the Chancery in Moscow to get us samples of the languages of the countries under Czarist rule, and of the neighbouring countries. And if you have any request, I would beg you, Sir, to inform me of it as soon as possible. As he is a native of the country, he can more easily write to get things than can foreigners in the employment of the Czar, to whom I have written and spoken, but to no avail. For the rest, I am yours, etc.

    (Hanover, 10 December 1709)



    I. On the Albanian language, II. The Georgian language, III. The work of Nestor of Kiev, IV. The rebaptism of the Latins among the Russians, etc., V. The origin of the word Cossack.



    I. It would be a good idea in Albanian to distinguish between what is native to the language and what has been borrowed. No one could do this better than you, Sir. Nevertheless, I would like to give you my opinion on several words in this language. Hunde pro naso, an dicemus antiquum Celticum esse? (hunde for "nose," may we call this old Celtic?) and the German word "Hund" (dog) got its name from the nose because it excels in the use of this organ, just as Truye "troia" (sow)derives differently from trogue or truyn, meaning "nose" in ancient Gaulish and among the modern Gauls, too. "Hunting" is one thing in English, yet "hint" is a trace or indication, which modern Germans would call Spuhr. Therefore it is possible that all of this comes from the root in Kunde "knowledge," from which the French connoître (to know) and Greek gnóoskein (to know)derive. I would come to a similar conclusion with craha "brachium (arm)" in Albanian because Krebs or crabbe (crab) is an animal with arms, and Krallen (claws), krazzen "to scratch," kriechen "to crawl," Kröte "bufo" (toad) would seem related to this, too. The letter "k" in roots often signifies a bending, and the letter "r" a movement, whereas arms are often expressed with a "cr." Massa would seem to me to mean "meat" in Slavic. This has become mix in Albanian and mis in Armenian, both meaning "meat." Burri "maritus" (husband) could be related to Braut (bride), Bräutigam (groom), Freia is the Germanic goddess Venus. As to the crab, Albanian gaforreia, I suspect there may be a relation with Gafel, i.e. furca "fork." Boots as the Hungarians are wont to wear them are called citmes in Vienna in Italian pronunciation, i.e. tschismes. One must also see whether ocrea is not the same thing as tschisme in Hungarian or some other neighbouring country, as it is in Albanian. The Albanian words for numbers have nothing that can be derived from the neighbouring languages, but, knowing all the languages you do, you will be able to figure out why the Albanians call an ox chau, and the sea deet, and "mulier (woman)" crue and "good" emir. Perhaps deet derives from delt, i.e. thálassa, etc. …

    (Hanover, 26 December 1709)

    II. On this occasion, I would beg you, Sir, to send me the Lord's Prayer in the Epirotic (Albanian) language in an interlinear version and would be obliged to you if you could add the Credo, if possible. Please also send me the titles of the two books in this idiom, their size and the date and place of publication, for this language, being little known, is worthy of being investigated. I will endeavour to find these books in Rome. With them, ancient monuments have been dug up from the foundations of Notre Dame in Paris.

    (Hanover, 28 December 1711)

    … The modern European alphabets are derived from Latin, with the exception of the two Slavic ones: Cyrillic and so-called Glagolitic. Some authors later attributed these to Saint Jerome who was of Illyrian origin, but falsely so, as if the ancient Illyrian language were some sort of Slavic. But the Slavs were late to arrive in Illyria, not before the age of Justinian. The ancient Illyrians were of Celtic origin. They used a language closely related to Germanic and Gaulish. It is evident that relics of this are preserved in the modern language, in particular in that of the Epirots, of which I have seen specimens published. Nowadays they generally call the Slavic language Illyrian because the Slavs settled in Illyria. …

    (Vienna, 13 January 1714)

    II. …One day in Berlin you gave me a book in the language of the Epirots, printed in Rome by the Propaganda Fide. I believe it had the Lord's Prayer in that language and I took it out. But I cannot easily find it in my letters. Would you be so kind, Sir, as to send it to me once more?

    (Hanover, 24 March 1715)

  21. #20
    Prenku i Dalmatëve
    Anëtarësuar
    12-12-2008
    Vendndodhja
    Në dritën fosforike që lëshojnë varrezat gjatë natës
    Postime
    1,008
    Kjo fjali ka nje gabim te madh. Ajo ben nje prerje me thike midis iliro-epiroroto-maqedonasve dhe grekeve. Vete greket ishin ilire me nje dialekt specifik te evoluar ne nje territor pak me te ndryshem se masa e madhe e ilireve(ne doni quajini pellazge a cfare te deshironi).
    Grekët si ai popull që njihet në shek 6 deri në pushtimin romak, nuk ka ekzistu para shek. 7 ose 6.

    Vazhdimisht ka pasur dyndje të ilirëve në Greqi, ndërsa jevgjit e sotëm në Greqi kanë ardhur në vitin 1920 me traktatin e Lozanës.

    Mirëpo grekët e periudhës klasike e kanë korruptu gjuhën me shumë fjalë semitike, egjyptase dhe gjeorgjiane, dhe nga gjuhë tjera

Faqja 0 prej 2 FillimFillim 12 FunditFundit

Tema të Ngjashme

  1. Gjuha Shqipe - Kisha dhe Kleri Katolik
    Nga toni77_toni në forumin Komuniteti katolik
    Përgjigje: 14
    Postimi i Fundit: 02-10-2011, 14:48
  2. Dështimi i gjuhës standarde shqipe te gegët!
    Nga Davius në forumin Gjuha shqipe
    Përgjigje: 460
    Postimi i Fundit: 31-01-2010, 20:27
  3. Armiqtë e gjuhës shqipe dhe triumfi i saj
    Nga brooklyn2007 në forumin Historia shqiptare
    Përgjigje: 0
    Postimi i Fundit: 24-11-2008, 11:35
  4. A vihet ne diskutim Sovraniteti Kombit?
    Nga Dito në forumin Çështja kombëtare
    Përgjigje: 12
    Postimi i Fundit: 06-10-2006, 20:17
  5. Armiqte e Gjuhes Shqipe?
    Nga Tastiera në forumin Gjuha shqipe
    Përgjigje: 0
    Postimi i Fundit: 10-10-2005, 10:57

Regullat e Postimit

  • Ju nuk mund të hapni tema të reja.
  • Ju nuk mund të postoni në tema.
  • Ju nuk mund të bashkëngjitni skedarë.
  • Ju nuk mund të ndryshoni postimet tuaja.
  •