Fitr Bajrami

[valmiri01]

Fitr Bajrami



pregaditja per festen, namazi i bajramit, disa gabime gjate festes dhe çka pas festes?

Akrepat e orës punojnë palodhshëm, ditët pandërprerë pasojnë njëra-tjetrën dhe kështu çdo gjëje i afrohet fundi. Muaji i bekuar i Ramazanit sikur po na shpreh fjalët lamtumirëse, për shkak se po ndahet prej neve. E ne me lotë në sy i japin shpresë njëri-tjetrit për takim të sërishëm.

Vëlla i dashur, dije se Ramazani do të dëshmojë para All-llahut [subhanehu ve teala] për ty ose kundër teje. Ai që ka bërë vepra të mira le ta falënderojë All-llahun [subhanehu ve teala] dhe le të shpresojë shpërblimin e tij, i bindur se All-llahu [subhanehu ve teala] nuk humb veprat e bamirësve. E ai që ka bërë mëkate ndaj All-llahut [subhanehu ve teala] le të pendohet tek Ai sinqerisht, se All-llahu [subhanehu ve teala] pranon pendimin e robit të vet, Ai është Mëshirëplotë.

All-llahu i Madhëruar ligjësoi në fund të muajit të Ramazanit festën e Fitër Bajramit, gëzim për muslimanët ashtu siç ligjësoi festën e Kurban Bajramit në ditën e dhjetë të muajit Dhul-Hixhxhe. Transmetohet nga Enesi [radijall-llahu anhu], i cili thotë: “Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] erdhi në Medine dhe gjeti njerëzit duke festuar dy ditë të caktuara. Ai pyeti: “Çfarë janë këto dy ditë”? Ata u përgjigjën: Në periudhën e xhahilijjetit (injorancës), këto ditë ishin festa për ne. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] tha: “All-llahu ua zëvendësoi me dy ditë më të mira, me Kurban Bajramin dhe Fitër Bajramit.” (Ebu Davudi, Nesaiu, Ahmedi – hadith sahih)

Këtyre dy festave vjetore u bashkangjitet edhe një festë tjetër javore, ajo është dita e Xhuma. Transmeton Ibën Maxhe nga Ibën Abbasi [radijall-llahu anhuma] se Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] për ditën e Xhuma ka thënë: “All-llahu këtë ditë e ka bërë festë për muslimanët”. Pra, këto janë festat tona. Në Islam nuk ka festë të ditëlindjes së dikujt ose festë për shkak të ndonjë fitoreje, pavarësie apo çlirimi, për këtë arsye obligohemi të pasojmë e jo të shpikim.

Festa e Bajramit manifestohet duke falur namazin e Bajramit. All-llahu [subhanehu ve teala] në Kur’anin Famëlartë thotë: “Ka shpëtuar ai që është pastruar. Që përkujton madhërinë e Zotit të vet dhe falet.” (A’la: 14-15) Po ashtu All-llahu [subhanehu ve teala] thotë: “Ti falu dhe prej kurban për hirë të Zotit tënd.” (Keuther: 2)


DY FJALË RRETH NAMAZIT TË BAJRAMIT


Namazi i Bajramit është vaxhib (obligim i domosdoshëm) për çdo musliman. Muhammedi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] i ka kushtuar rëndësi të veçantë duke i urdhëruar muslimanët që të falin këtë namaz. Ummu Atijje thotë: “Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] urdhëronte edhe gratë që të dalin dhe të falin namazin e Bajramit”. (Buhariu, Muslimi)

Koha e namazit të Bajramit fillon me ngritjen e Diellit nga horizonti sa një shtizë, derisa të arrijë në zenit. Ibën Kajjimi [rahimehull-llah] thotë: “Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] vononte namazin e Fitër Bajramit dhe shpejtonte namazin e Kurban Bajramit, e Ibën Omeri për shkak të përkujdesjes së tij të madhe në pasimin e sunnetit, nuk dilte në namaz derisa të lindte Dielli.”

Namazi i Bajramit ka dy rekate dhe dallon prej namazeve tjera për nga mënyra e faljes. Në rekatin e parë pas tekbirit fillestar merren shtatë tekbire, mandej lexohet sureja Fatiha dhe ndonjë sure tjetër (preferohet të lexohet sureja A’la ose Kaf). Pas plotësimit të rukusë dhe sexhdesë së rekatit të parë, ngritet për në rekatin e dytë dhe menjëherë merren pesë tekbire pas të cilëve lexohet Fatiha dhe ndonjë sure (preferohet leximi i sures Gashije ose Kamer), më pas shkohet në ruku dhe sexhde e kështu përfundon namazi.


PËRGATITJA PËR FESTËN E BAJRAMIT


1. Larja e trupit. Transmeton Nafiu nga Ibën Omeri [radijall-llahu anhuma] se Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] lahej ditën e Bajramit para se të shkojë në musal-la(Hapësirë e madhe ku falet namazi i Bajramit.. (Bejhakiu dhe Maliku – hadith sahih)

2. Të stolisurit me rrobe të bukura. Transmeton Xhabiri [radijall-llahu anhu] se Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka pasur një xhybe të veçantë, që e ka veshur në dy bajramet dhe në xhuma. (Ibën Huzejme në sahihun e tij)

3. Ngrënia e hurmave para daljes për të falur namazin e Bajramit. Enesi [radijall-llahu anhu] thotë: Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] para se të shkojë për të falur namazin e Bajramit hante hurma.

4. Shkuarja herët në musal-la për të falur namazin e Bajramit.

5. Shkuarja në musal-la këmbas. Aliu [radijall-llahu anhu] thotë: Prej sunnetit është shkuarja në musal-la për të falë namazin e Bajramit këmbas.

6. Ndërrimi i rrugës në shkuarje dhe kthyerje nga musal-la. Ibën Kajjimi [rahimehull-llah] thotë: Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ditën e Bajramit e ndërronte rrugën, shkonte në një rrugë dhe ktheheshte nga një tjetër.


KUNDËRVAJTJET NË KËTË FESTË


Shumë njerëz duke mos i ditur rregullat që kanë të bëjnë me festën e Bajramit, bien në gabime, që duhet tërhequr vërejtjen nga ato:

1. Agjërimi i ditës së Bajramit. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] e ka ndaluar këtë vepër, siç transmetohet nga Ebu Seid el-Hudriju në Buhari dhe Muslim.

2. Mospjesëmarrja e grave në faljen e namazit të Bajramit. Duke patur parasysh faktin, se Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka urdhëruar që gratë të falin këtë namaz. Ummu Atijje thotë: Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] urdhëronte edhe gratë që të dalin dhe të falin namazin e Bajramit. (Buhariu, Muslimi)

3. Mosdhënia rëndësi këshillimit të grave në hutben e Bajramit.

4. Caktimi i vizitimit të varrezave ditën e Bajramit. Kjo vepër bie në kundërshtim me praktikën e Pejgamberit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem].

5. Shqiptimi i tekbireve bashkërisht. Gjithashtu kjo është në kundërshtim me praktikën e Pejgamberit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem].

6. Gëzimi për shkak kalimit të muajit Ramazanit dhe kthyerjes së jetës së shfrenuar. Kjo nuk gjendet përveç se tek ata të cilëve All-llahu [subhanehu ve teala] ua ka vulosur zemrat në mëkate.


ÇKA PAS FESTËS


Prej shenjave të pranimit të adhurimit është vazhdimi i bamirësisë pas çdo vepreje të mirë. Të parët tanë [All-llahu i mëshiroftë], gjithmonë janë përpjekur që adhurimin ndaj All-llahut [subhanehu ve teala] ta përkryejnë, janë kujdesur që veprat e tyre të jenë në përputhje me sunnetin e Pejgamberit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], e me këtë të jetë e pranuar tek All-llahu [subhanehu ve teala]. Ibën Omeri [radijall-llahu anhu] thotë: Që të pranohet një vepër e imja tek All-llahu [subhanehu ve teala] është më mirë për mua se sa tërë bota.

Vetëm All-llahun [subhanehu ve teala] e lusim që t’i drejtojë muslimanët në rrugë të drejtë, t’i bëjë ata prej atyre që shkojnë rrugës së Muhammedit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] dhe shokëve të tij. Sepse tërë e mira është në pasimin e selefit )gjeneratave të para të muslimanëve), kurse e tërë e keqja është në pasimin e shpikjeve në fe.