Fenomeni "Abdi Baleta"

[[xeni]]

Bukur e ka shkruajtur Baleta kete artikull. Dhe e dini pse ?Sepse dikur ai ka qene vet nje ndares jug-veri.Dhe tani kur e ka pare qe nuk ja doli dhe jane shfaqur interesa te tjera e ka te lehte qe te gjykoje te tjeret per gjera qe ai vete i ka bere.Mua personalisht apo ndonje tjetri as do me shkonte mendja tek keto gjera.Por per Baleten ky profesion i percarjes arrin ne rangun e talentit.Hajduti therret ,kapeni hajdutin.

E c`vete !

Ne shkrim duket qarte se pikenisja e debateve te tilla nuk eshte deshira e Baletes per te tilla perçarje, por ligesia e politikaneve si Ruçi, te cilet per pushtet jane gati te bejne çdo gje. Per njerez qe ushqehen me ZP dhe qe besojne se çdo zog qe fluturon nga selia e PS-se hahet, te tilla shkrime jane te papranueshme, por realiteti eshte i tille. Deklaratat se Berisha urren Jugun ndaj edhe u mohon rrugen, dhe se ai po kahmerret ndaj Jugut ngaqe nuk i dhane voten s'kane ndonje baze, jane thjeshte shpifje dashakeqe.

Ty ose ndonje tjetri nuk do u shkonte mendja? Une as te njoh dhe as me intereson qe te njoh, po me sa kam pasur mundesi te lexoj ketu je nder personat qe me se shumti ke perdorur fjalen malok, megjithe kohen e shkurter te pjesmarrjes ne forum. Hajduti ne kete rast je ti. Ti bashke me shoket e tu te tjere qe ankoheni se Kukesi paska marre me shume fonde se Tirana dhe se maloket po u pengokan zhvillimin qyteteve te tjera.

Fatmiresisht Baleta nuk eshte ndonje Berishian i flakte ndaj edhe objektiviteti i tij ne kete shkrim eshte ashiqar. Te kishte ardhur ky shkrim nga ndonje RD edhe mund te thoje ndonje gje shoku Shpata, po Baleta ne kete mes eshte si tip gjykatesi.

[Kryeplaku]

Brari te lumte dora qe na mblodhe ato pak artikuj te Baletes dhe na i solle ketu!
Ishin me te vertet artikuj me vlere, qe ndricojne pak a shume kete erresiren tone kombetare!

Une vet do deshiroja nje bote pa kombe fare! Por megjithate eshte mese llogjike te besosh ne ate fakt te palekundshem se nacionalizmi eshte kthyer ne veglen qe ven ne levizje marredhenjet nderkombetare! Pra ne epoken moderne, pas Revolucionit Francez, materia e vetme e historise eshte nacionalizmi! Pamvarsisht atyre 'mbulesave liberale e shpresmira'!

Nga ky kendevshtrim une i jap te drejte z. Baleta dhe shume nacionalisteve te tjere shqiptare kur tregohen teper skeptik dhe kritikues ndaj disa hapave integruese apo degjeneruese te interesit tone kombetar. Sepse ate qe ne quajme integrim dikush tjeter e quan espansion!

Kritika e Baletes, qe ka si zanafille shovjenizmin e te tjereve tregon nga njera ane nacionalizmin e tij por nga ana tjeter tregon edhe nje realitet historik qe fatkeqsisht politika foshnje shqiptare po e harron nen pretekstin e formules "kur do rritemi edhe ne".

Ne le te rritemi.... por te na rrisi nena jone me gjerat me te mira dhe jo nena e tjetrit qe femijes se vet i jep cdo gje kurse neve na jep ato mbeturina qe nuk ia han femija i vet!

[Lunesta]

Mos u genjeni nga patosi dinak i Baletes. Ai nuk ka hall per popullin shqiptar jooo. Ai eshte nje supermysliman i kamufluar qe e barazon jugun e Shqiperise me greqine ortodokse, prandaj flet ashtu. Mos u genjeni nga keta demagoge o njerez. Ai na percan.

[[xeni]]

Mos u genjeni nga patosi dinak i Baletes. Ai nuk ka hall per popullin shqiptar jooo. Ai eshte nje supermysliman i kamufluar qe e barazon jugun e Shqiperise me greqine ortodokse, prandaj flet ashtu. Mos u genjeni nga keta demagoge o njerez. Ai na percan.

Supermysliman?
Ça do te thote supermysliman njehere...


Hagia, na sill ndonje fakt qe verteton se Baleta e barazon Jugun e Shqiperise me greqine ortodokse, mos fol kodra mbas bregut. Jam i sigurte se nuk sjell dot asnje fakt. Jam i sigurte per kete se Baleta eshte nacionalist, dhe perkunder asaj qe thua ti, ai eshte nder kritiket me te ashper ndaj atyre qe perpiqen t'ia bashkengjisin Greqise te a.q. Vorio Epir.

Eh, si u jan terru syte shqiptareve te shkrete!

[Lunesta]

Po c'thua keshtu more Xeni, une e kam lexuar vete ate Baleten me shkrime fetare, ai shkruan si fundamentalist. Mos u be i verber edhe ti, por beje vete lidhjen e qellimeve te tij ne koken tende. Ai eshte armik i Shqiperise. Cdo demagog hiqet si nacionalist per te bere per vete popullin.

[[xeni]]

Edhe une kam lexuar nga Baleta. S'eshte e thene te jem dakord me çdo gje qe ai thote, po kur ka te drejte, ka. Per shume çeshtje godet ne shenje.

Ti thua qe ai e barazon Jugun e Shqiperise me Greqine Ortodokse. Urdhero dhe na sill fakte. Ne cilin shkrim e ben nje gje te tille? T'i thuash tjetrit armik i Shqiperise eshte shume e thjeshte. E veshtire eshte t'i qendrosh kesaj fjale. Sill ndonje shkrim ku bazohesh per kete.

[Lunesta]

Do ta sjell ore Xeni, se ketu ne forum e kam lexuar kur anatemonte cdo gje qe vjen nga jugu dhe dukej qarte se nenteksti ishte fetar. Nuk e di pse ti i paske keto mendime?

Pershendetje sidoqofte.

[Qerim]

Ty ose ndonje tjetri nuk do u shkonte mendja? Une as te njoh dhe as me intereson qe te njoh, po me sa kam pasur mundesi te lexoj ketu je nder personat qe me se shumti ke perdorur fjalen malok, megjithe kohen e shkurter te pjesmarrjes ne forum. Hajduti ne kete rast je ti. Ti bashke me shoket e tu te tjere qe ankoheni se Kukesi paska marre me shume fonde se Tirana dhe se maloket po u pengokan zhvillimin qyteteve te tjera.

Zoti Hysen !

Edhe nese e kam perdorur ndonjehere fjalen "malok" ,kjo nuk do te thote se kam bere percarje.Fjala "malok" tregon nje grup njerezish qe kane nje ideologji,kulture dhe mentalitet te caktuar .Bile edhe vete shqiptaret e veriut thone ndermjet tyre "dora jone" ,pra diferencohen nga pjesa e tjeter e shqiptareve.
Ne Shqiperi ka disa grupe te tilla kulturore psh, maloket, cobanet, gollobordasit,labet, lalucet,camet etj.
Sa per Abdi Baleten vete e kam degjuar ne TVSH ,ku kritikonte jugun si grekofil dhe mburrte veriun.
Ka te drejte Hagia :Cdo demagog hiqet si nacionalist per te bere per vete popullin.

Une nuk thashe se jam kunder dhenies se fondeve Kukesit ,por jo kur kjo mbart ne vetvete nje deshire per hegjemonizem.

[Brari]

lereni baleten.. po lexoni faktet qe ai rendit.. dhe ne se ai genjen hidhuni yxhym ne zulem..

kush e ndjek median e di qe ne kte rast baleta ka renditur me saktesi shkrimet ne fushaten ruco edvino-brace S. vuciterni-ane.. per t'ja ndersyer Saliut dhe njehere si ne 97 -ten Jugun te cilin rucojanet e konsiderojne "prone private" apo shesh ndertimi ku mund te bejne cte duan..

Pra eshte ashtu sic thot Baleta se jan ruco kanibalet qe e nisen kte loje .. se kinse Saliu privilegjon veriun e persekuton Jugun..

e di mire jugu tani se ato 2, 3 , ...10 fishimet e varrezave ne Vlore e Tepelene Berat e fier e lushnje e kudo.. ne 97 e pasketaj.. me djem te rinj e femij e burra e gra qe i hengri kallashi jan fryt i mendjes kanibale te rucoistave.. jan dhurata qe i beri PPSH-ja mbas 50 viteve tallon e kolkoz.. uri e izolim..luft kllase e persekutim.. jugut e te gjithve..

ata sdin dhurat tjater per te bere..

kush e pengoj Rucin ti thot Nanos..ne netet e gjata per tet vjet qe i kaluan bashke bordello bifteqo karkaleco orgjive .. eja a derzi e ju a bejme rrugen tepelen Lugin Vjose-levan.. atyre tanve se me votat e tyre po bejme palle un ti e ne te gjithe familja soc miliardo sheikoiste..

askush..

po ruco nanot jan mesuar te bejne teco rruge e mrekullira 2 jave para votimeve.. pra Tece me leter e rruge me karton..

si tha e famshmja arte e dadollareve..

jo 1 tec po 5 tece do kish bere shok Nanua me ato... harakoplliqet ..

edhe rucua..jo tepelen vjos levan do kish bere rruge po dhe ulan bator-Tora bora.. po te kish menduar per kllasen puntore jugore.. e jo per Mafien e tije personale.. qe e ka bere.. Tmerrin e progresit.. ne Shqiperi..

[[xeni]]

MBAHU SKËNDERBE… ENDE NË LUFTË JE!

Veprimtaritë përkujtimore me rastin e 600-vjetorit të Lindjes së Gjergj Kastriotit- Skënderbeut, kryesisht shkrime në shtyp, tubime për referime, ndonjë botim e koncert muzikal, madje dhe humor i shpëlarë ose reklamë tregtare pa shije që nuk kanë lidhje me përvjetorin, dëshmojnë sa e vështirë është të jeshë edhe hero kombëtar i shpallur i shqiptarëve. Edhe 600 vjet pas lindjes e 537 vjet pas vdekjes Skënderbeut i duhet të mbahet fort jo vetëm maje kalit të tij në monumentet që i janë ngritur në Tiranë, Krujë, Prishtinë, Romë por edhe në majë të piramidës së lavdisë së tij, sepse rreth emrit të tij, jehonës së bëmave të tij ende zhvillohen gjithfarë betejash llafologjike, trazohen lloj-lloj çorbash historiografike, bëhen sallata politike, gatuhen çervishe fetare dhe kurdisen simbolizma të reja pragmatiste e thuren skenare propagandistike utilitariste e motive kombëtare e fetare, krahinore e partiake.

Është përrallë e vjetër ajo që tregojnë fqinjët ortodoksë të shqiptarëve, sllavët e grekët, për t'u bërë edhe ata pjesëtarë në lavdinë e Skënderbeut, madje dhe në përkatësinë etnike të tij. Historianët kanë shkruar për këtë e duhet të shkruajnë përsëri.

Sherri më i madh tani është me ata politikanë e propagandistë që bëmat e lavdishme të Skënderbeut si prijës i shqiptarëve në luftrat kundër osmanëve, nga të cilat objektivisht përfitonin gjithë ballkanasit dhe njerëzit përtej Adriatikut, duan t'i kthejnë në një simbolikë të re të sotme për të mbështetur thirrjet e tyre për një vetëflijim të ri kombëtar të shqiptarëve për hir të panballkanizmit dhe të integralizmit europianist me "argumentin" se gjoja dhe Skënderbeu për këto ideale e paska tundur shpatën për 25 vjet me radhë në shekullin e XV. Janë tashmë të njohur ata që shfaqin prirje të paraqesin Skënderbeun më shumë me pamjen e një panballkanisti, ose të një paneuropianisti papist, ose një paraardhësi të Zhan Monesë, arkitektit ideor të Europës së bashkuar pas LDB, se të një princi shqiptar që synonte të bënte hapin normal për kohën kur jetoi, të zgjeronte e të mbronte principatën e tij dhe të arrinte një bashkim sa më të ngushtë principatash shqiptare, të kryente procesin e integrimit shqiptar në një shtet të centralizuar.

Ka dhe politikanë e propagandistë që i fryjnë zjarrit të sherrit në "debatin skënderbegian " nga ana e kundërt, nëpërmjet adhurimit folklorik për bëmat e lavdinë e Skënderbeut e të periudhës skënderbegiane, si model i principatëzimit të jetës së sotme politike, shtetërore e kulturore të shqiptarëve dhe janë gati të pranojnë si gjë normale paradoksin e ndarjes së shqiptarëve midis shumë shtetesh e "zonash ndikimi princërish të ndryshëm politikë" si në periudhën para kompaktësimit që solli pushtimi e sundimi osman.

Ka ithtarë fanatikë të katolikocentrizmit, klerikë e laikë, që ndezin pa pushim sherrin në debatin nëse Skënderbeu duhet vleërsuar e nderuar sëpari si luftëtar kombëtar, për lirinë e vatanit e të popullit të vet, apo si luftëtar kryqzatar për të shpëtuar krishterizmin perëndimor nga "murtaja osmane" dhe tmerri i Islamit e Gjysmëhënës. Krahas këtyre fanatikëve që shohin vetëm vlerat fetare të luftrave të Skënderbeut në dobi të krishterizmit rreshtohen edhe politikanë laikë, madje dhe ateistë, që duan të venë shenjën e barazimit midis perëndimorizimit e krishterizimit katolik të shqiptarëve dhe për këtë Skënderbeun e bëjnë vetëm simbol të lidhjes së shqiptarëve me katolicizmin. Me rastin e 600-vjetorit të lindjes së Skënderbeut janë botuar një sërë shkrimesh me tematikë "heraldikën e kohës së Skënderbeut", si dhe shkrimesh me pasione të njëanëshme e amatoreske lidhur me prejardhjen krahinore të Kastriotëve, për vendlindjen e Skënderbeut, për varrin e tij, për tiparet fizike dhe armët e tij. Por deri tani nuk është paraqitur ndonjë studim me peshë e serioz që të sqarojë pika ende të mjegullta në historinë e Heroit Kombëtar e të trojeve shqiptare në periudhën e tij. Paqartësitë e dilemat mbeten siç kanë qenë. Vetëm shtohen diletantizmat në trajtimin e materialeve të njohura dhe krijohen shkase të botohen artikuj gazetareskë si ai me titull "E megjithatë… e hoqën qafe Skënderbeun në 20005" (gazeta re e vëllezërve Nazarko "ABC" 10 dhjetor 2005). Autori i shkrimit duke iu referuar edhe historianit të perëiudhës skënderbegiane, Kristo Frashëri, bën vlerësimin se kremtimi i 600-vjetorit të Lindjes është marrë nga shqiptarët si punë angari dhe janë organizuar veprimtari të zbeta në krahasim me ato të përkujtimit të 500-vjetorit të vdekjes, në vitin 1968, kur ishin ende gjallë "të mëdhejt" e historiografisë shqiptare dhe regjimi i atëhershëm tregoi shumë më tepër interes e kujdes se drejtuesit partiakë dhe shtetërorë të sotëm në Shqipëri.

Shkrimet më ta gjata dhe njëkohësisht përplasëse midis amatorësh të historisë në shtyp kanë qenë për debatin e papërfunduar edhe midis historiografëve profesionistë mbi prejardhjen krahinore të Kastriotëve. Shkrimet nuk janë të nxitura nga ndonjë punë e re e mirëfilltë hulumtuese dhe sqaruese, por më shumë nga një dëshirë e autorëve për të dalë vetë bashkëkrahinarë të Heroit Kombëtar. Kur shkruan një autor nga Dibra (duke iu përmbajtur tezës së historianit Kristo Frashëri që u bë edhe tezë zyrtare e historiografisë komuniste në një kohë) çdo gjë paraqitet sikur nuk e luan topi që Kastriotët janë nga kjo krahinë. Kur i kundërvihen këtij shkrimi disa autorë nga Mati të duket se më afër të vërtetës janë këta se dibrani, se Kastriotët paskan qenë vetëm matjanë e kot të gërmosh më në errësirën e historiografisë. Por del dhe dikush tjetër me tezën se "histoarianët nuk kanë dashur ta pohojnë Gurzin në Bregun a Matit, për t'i gjetur një vendlindje më "dinjitoze" Heroit tonë Kombëtar" (gazeta "KJ" 14 tetor 2005), dhe se Skënderbeu nuk paska lindur në Malësi, por në ultësirën pranë bregdetit Adriatik. Kur e merr penën të shkruajë një autor nga Luma (duke iu përmbajtur tezës që mbronte i ndjeri historian Aleks Buda) këmbëngul se nuk ka gjë që mund ta vejë në dyshim prejardhjen e Kastriotëve nga fshati Mazrek i krahinës së Hasit, që kanë zbritur drejt Dibrës, Matit e Krujës.

Sikur të mos mjaftonin këto "kacafytje" krahinarizmash të ngushtë për prejardhjen e Kastriotëve në shtyp shfaqet dhe një titulli shkrimi "Origjina kosovare e Kastriotëve" (gazeta "Republika" 19 tetor 2005) në të cilin parashtron interpretimet e tij një historian nga Prishtina. Atij i është dukur e pamjaftueshme të filitet për "origjinën hasiane" të Skënderbeut, meqenëse një pjesë e krahinës së Hasit është matanë kufirit të Shqipërisë Londineze, në Kosovë, dhe ka vendosur që Skënderbeun ta bëjë kosovar duke e ndërlikuar kështu edhe më shumë atë punën e dallimit "shqiptar-kosovar".

Me këto kacafytjet për origjinën dibrane, hasiane, matjane të Kastriotëve e të Skënderbeut sikur ishim mësuar dhe nuk na bënte ndonjë përshtypje më shfaqja e pikëpamjeve të kësaj natyre në shtyp. Kurse me termat "origjina kosovare e Kastriotëve" që u shfaqën në këtë 600-vjetor, sikur ndyshon pakëz puna. Ata terma kanë një tingëllimë më shqetësuese, sidomos kur trazohen me zërat se "duhet krijuar një komb i ri shqipfolës kosovar", "duhet bërë një gjuhë gegërishte-kosovarishte"; "duhet të ketë Kosova simbole shtetërore që ndryshojnë dukshëm nga ato që ka Shqipëria edhe pse këta janë simbolet kombëtare shqiptare".

Por më tepër termat "origjina kosovare e Kastriotëve" na bien shumë vrazhdët në vesh e në sy sepse prej disa vitesh jemi ndeshur nëpër polemika në Shqipëri me njerëz si Fatos Lubonja, Spartak Ngjela e të tjerë që kanë propaganduar se shqipfolësit e Shqipërisë dhe shqipfolësit e Kosovës, Maqedonisë e Malit të Zi qenkan dy kombe, madje dhe dy etni të ndryshme. Tani kur midis këtyre dy grupimeve shqipfolësish futet nga një historian prishtinas edhe debati nëse Skënderbeu ishte "shqiptar apo kosovar" sikur trashet më shumë muhabeti çapraz dhe zullumi që kemi parë të bëhet në Shqipëri. Kështu Skënderbeu nga simbol i bashkimit kombëtar që është e duhet të jetë na kthehet në simbol i veçanësimit të pjesëve të kombit shqiptar që u formësua plotësisht pas vdekjes së Skënderbeut.

Nëse autori prishtinas kur ka përdorur termat "origjina kosovare e Kastriotëve " ka dashur të bëjë të njëjtën gjë siç kanë bërë autorët nga Dibra, Mati, Bregu i Matës, e Lumës, për të theksuar një krahinë të ngushtë shqiptare nuk do ta merrnim për keq. Por as këtë ai nuk kishte përse ta bënte përderisa ishte thënë tashmë se Skënderbeu mund të kishte origjinë hasiane, të një krahine shqiptare më të ngushtë se Kosova, ashtu is Mati e Dibra, e cila pavarësisht se është e ndarë me një vijë kufiri si Kosova me Shqipërinë Londineze vazhdon të jetë një krahinë e ngushtë edhe sot dhe hasianët janë hasianë edhe kur kanë lindur këndej apo andej kufirit artificial.

Në prill të vitit 1997 në Tiranë "Klubi nacional" organizoi një diskutim rreth bashkimit të shqiptarëve. Në atë tubim ka ndodhur një përplasje mjaft interesante pikëpamjesh që duhet ta ketë parasysh dhe autori prishtinas i termave për "origjinën kosovare të Kastriotëve". Në presidiumin e tubimit ishin ulur pranë njëri-tjetrit bartësit e propaganduesit e dy pikëpamjeve të kundërta në diskutime të kota nëse shqiptarët(për disa shqipfolës) e Shqipërisë e të Kosovës janë një komb i ndarë në dysh, apo dy kombe të veçantë.

Në krah të njëri-tjetrit ishin ulur publicisti Fatos Lubonja, me prejardhje nga Korça, që kishte hedhur idenë e dy kombeve të veçantë në Shqipëri e Kosovë dhe pedagogu i politologjisë në Universitetin e Tiranës, Hysamedin Feraj nga Hasi i Gjakovës. Pikëpamjet e Lubonjës në atë tubim kishin kundërshtarë, por jo mbështetës. Ndër të tjera Feraj bëri këtë arsyetim: "Unë kam ardhur në Tiranë në vitin 1981 nga Gjakova, pas demonstratave të studentëve në Kosovë. Jam hasian. Por nënën e kam nga një fshat i krahinës së Hasit që ndodhet brenda kufirit administrativ të Shqipërisë, ndërsa babai im është nga një fshat tjetër i krahinës së Hasit, i cili ndodhet përtej këtij kufiri, në Kosovë. Po t'i përmbahemi pikëpamjes së Fatos Lubonjës se shqipfolësit në Shqipëri me shqipfolësit në Kosovë janë dy kombe të ndryshme, atëherë unë, djali hasian nga të dy prindët hasianë duhet të quhem "fëmijë me prindër kombësishë të ndryshme".

Por tani kjo prejardhja hasiane (e pavërtetuar përfundimisht) e Kastriotëve na kthehet në "origjinë kosovare" që sigurisht disa njerëz mund ta interpretojnë edhe si të ndryshme nga ajo shqiptare. Kështu puna merr një drejtim shumë më të keq se kur Lubonja e Ngjela i nxjerrin shqipfolësit e Shqipërisë e të Kosovës si kombe apo dy etni të ndryshme. Teza e Lubonjës dhe e Ngjelës më shumë të bën të qeshësh, kurse teza e historianit nga Prishtina për "origjinën kosovare të Kastriotëve" të shtyn të shqetësohesh, sepse prapa saj mund të jetë ajo rryma për krijimin e "kombit të ri kosovar", e cila po manovron me shpërfytyrimin e simbolikës kombëtare dhe me keqpërdorimin lokalist të simboleve të historisë shqiptare.

Edhe nëse bëhet debat se nga cila krahinë është prejardhja e Kastriotëve, sa për të saktësuar hollësitë historike, e më shumë për kureshtje, nuk duhte kurrsesi të kalohet në debate "janë Kastriotët me origjnë shqiptare apo kosovare", sepse kjo do të ishte çnderim për veprën e Skënderbeut e të bashkëluftëtarëve të tij. Skënderbeu është shqiptar edhe sikur të parët e tij të jenë nga Hasi dhe fshati i tyre të ndodhet brenda Kosoëvs, edhe sikur të jenë nga zona e Nishit që e shpopulloi nga shqiptarët Serbia. Në një kohë kur në shtypin shqiptar ka plasur një fushatë shkrimesh shqiptaromanie për të bërë shqiptarë burrat të shquar të vendeve të tjerë (Napoleoni, Kapodistria, perandorë romakë, vezirë të Sulltanit, papë) për të paraqitur si shqiptarë një rresht të gjatë fisnikësh të suksesshëm në Itali me mbiemrin "Durazzo" etj. është paradoks që të lodhemi shumë me prejardhjen e ngushtë krahinore të Skënderbeut, që duket nuk ka për t'u sqaruar asnjëherë mjaftueshëm për të gjithë. Pastaj nuk duhet harruar se Skënderbeun e ka bërë Hero të shqiptarëve jo prejardhja e ndonjë stërgjyshi të tij nga një fshat apo një tjetër, por vepra historike që kanë bërë Kastriotët, duke filluar me atin Gjon e sidomos birin Gjergj, në një kohë të caktuar të njohur, në një vend të caktuar të njohur, me bashkëkrahinarë e aleatë të caktuar gjithashtu të njohur. Kjo vepër është kryer kur Kastriotët ishin Princër të Arbrit që shtrihej nga Kruja në Mat, Dibër, Çermenikë, Mirditë e deri në Prizren. Duan apo nuk duan historianët profesionistë me emër, apo dhe amatorë të historiografisë, jeta e bëmat e Gjon e Gjergj Kastriotit janë të lidhura më shumë me Matin, me Arbërinë. Skënderbeu mund të quhet iliro-arbnor, por jo iliro-dardan, ndonëse të dy këta emërtime dalluese sot në epokën e kombeve modernë për shqiptarët kudo në trojet etnike ngjajnë anakronikë e spekulues dhe nuk ka përse të përdoren sidomos në fjalorin politik.

Është kënaqësi kur lexon tituj shkimesh "Skënderbeu kolos i historisë shqiptare dhe europiane"(nga Zekeria Cana, në gazetën "55" 21 nëntor 2005); "600-vjetori i Skënderbeut mbledh në Prishtinë historianët" ( "55" 23 nëntor 2005); "Figura e Gjergj Kastriotit-Skënderbeut në folklor"( nga Agron Fico. "55",24 nëntor 2005); "600-vjetori i lindjes së Skënderbeut përkujtohet me simpozium edhe në Shkup"; "Shkupi tani me shtatore të Skënderbeut" ("Korrieri" 29 nëntor 2005); "Pallati i Kongreseve mbrëmë "Kështjellë" e Skënderbeut" ("Korrieri" 29 nëntor 2005,mbi koncertin në Tiranë për Skënderbeun) etj. Të japin kënaqësinë më të madhe shkrimet me tituj "600-vjetori i Skënderbeut; rezolutë në Kongresin amerikan" (gazeta "Dita" 29 tetor 2005); "Skënderbeu shpëtoi Evropën Perëndimore" Rezolutë në Kongresin amerikan"(gazeta e Tiranës "Express" 31 tetor 2005); "Skënderbeu ndali pushtimin otoman në Europën Perëndimore". Rezolutë në Kongres për Skënderbeun" ("Tema" 4 nëntor 2005).

Por nuk ke si të mos ndjesh keqardhje dhe pezmatim kur ndeshesh me titullin e shkrimit të Sami Repishtit nga SHBA "Orientimi katolik i luftës së Skënderbeut krijoi unitetin dhe traditën e rreshtimit modern të shqiptarëve" (gazeta "55" 21 nëntor 2005 e disa numra në vazhdim). Pikërisht një intelektual si Repishti nuk duhej të sajonte një titull të tillë dhe të trajtonte në këtë frymë vlerat e Skënderbeut për shqiptarët, për të vënë në piedestal vetëm "vlerat katolike" të luftës së Heroit Kombëtar të gjithë shqiptarëve të sotëm. Ky është një keqpërdorim i nderimit për Skënderbeun për utilitarizëm politiko-ideologjik të ditës, madje në një kohë kur në Kongresin amerikan në dukje vihej vlera e luftës së Skënderbeut në dobi të Europës Perëndimore, jo të katolicizmit.

Është i papranueshëm nga pikëpamja shkencore qëndrimi historiografisë kur nevojat politiko-ideologjike të sotme i projekton në të kaluarën dhe ngjarjet e së shkuarës i analizon dhe i trajton sipas kallëpeve të reja. Pas përmbysjes së sistemit komunist në Shqipëri vetë drejtuesit e historiografisë pranuan si gabimin më të madh projektimin e të sotmes në të kaluarën për të shkruar historinë e shqiptarëve. Natyrisht kur përkujtohen ngjarje si 600-vjetori i lindjes së Skëderbeut kremtimet e analizat nuk mund të jenë thjesht renditje episodesh historike. Përkundrazi përkujtime të tilla duhet të shërbejnë për të nxjerrë edhe vlera për të sotmen. Veçse kjo nuk do të thotë të hiqet dorë nga vështrimi objektiv i historisë dhe të kalohet në spekulime që në rastin e interpretimeve voluntariste të njëanshme për periudhën e Skënderbeut shpesh kthehen në shtrembërime të fakteve dhe të logjikës historike.

Për fat të keq edhe titulli i shkrimit të zotëri Repishtit ngjan si një projektim në të shkuarën i disa nevoja të sotme të një politike fetare për katolicizimin e shqiptarëve. Në demokraci gjuhën e lapsin gjithkush është i lirë ta rrotullojë si të dojë, sipas bindjeve të tij të thella që mund të jenë edhe të gabuara, ose sipas interesave të tij të ngushta që mund të jenë edhe meskine. Zotëri Repishti mund të ketë shkruar ashtu thjesht për shkak të bindjeve e koncepteve të tij të njohura se për integrim në Perëndim shqiptarëve duhet t'u prijnë vetëm katolicizmi e katolikët shqiptarë. Por nuk është punë prej studiuesi me autoritet të kërkojë që këtë ide të tij ta përçojë duke bërë ortak në të Skënderbeun 537 vjet pas vdekjes së Heroit, as duke ua servirur ideologjinë katoliko-perëndimoriste shqiptarëve si amanet të Skënderbeut.

Sado madhështore të jetë figura e Skënderbeut në historinë e shqiptarëve, sado largpamës të ketë qenë ai në politikë e diplomaci (gjë që vihet në dyshim nga zhvillimet e ngjarjeve për disa shekuj pas vdekjes së tij) ai nuk mund të shpallet "krijuesi i unitetit dhe traditës së rreshtimit modern të shqiptarëve" qysh para pesë shekujsh e gjysmë. Ky unitet dhe kjo traditë nuk ekzistojnë ende as në atë formë siç ka dëshiruar ta paraqesë Repishti sot, as në ndonjë formë tjetër të pranueshme për të gjithë shqiptarët. Realiteti është ky që jo të gjithë shqiptarët, madje as shumica e tyre, i vështrojnë gjërat me syrin që i sheh dhe mendësinë që i analizon zotëri Repishti.

Përveç këndvështrimit katolikocentrist për rrugën e integrimit të shqiptarëve në Europë, ka dhe këndvështrime të tjera që mbajnë parasysh jo vetëm historinë e shqiptarëve deri në ditën e vdekjes së Skënderbeut, por edhe historinë e shqiptarëve në shekujt pas Skënderbeut, kur u formua kombi shqiptar, kur u krijua larmia fetare e tanishme e shqiptarëve, kur u arritën fitoret dhe ndodhën tragjeditë e reja të shqiptarëve në epokën moderne. Unitetin dhe traditën e rreshtimit modern të shqiptarëve, nuk e kemi trashëguar për fat të keq nga Skënderbeu, por duhet ta përpunojnë shqiptarët vetë tani. Ndërtesa moderne e kombit shqiptar dhe e shtetit shqiptar sot nuk bëhet dot vetëm me parafabrikate historike e politike të kohës së Gjergj Kastriotit. Skënderbeu sot duhet nderuar e adhuruar si Hero Kombëtar, si frymëzues i heroizmit kombëtar, por ai nuk mund të jetë as kryegjeneral në ushtrinë shqiptare, as kryestrateg politik, as udhëheqës i vetëm shpirtëror. Gjërat nuk duhen ngatërruar sepse sjellin vetëm pështjellime mendore e praktike.

Skënderbeu për fat të keq edhe tani është "në luftë", ose më saktë ka mbetur mes përleshjesh që bëhenn në emër të e tij e rreth historisë dhe legjendës së tij. Grinden shqiptarët se nuk dinë ku e ka saktësisht varrin Gjergj Kastrioti, edhe në shkollën fillore mësuesit na thonin se mbeti pa varr fare, pasi varrin e prishën jeniçerët osmanë të merrnin eshtrat për hajmali që të mos i prekte maja e shpatës së armikut. Grinden shqiptarët se nga e kishin prejardhjen krahinore të parët e tij në linjë atësore. Nuk dinë gjë fare shqiptarët se kush kanë qenë me emër e mbiemër gjyshërit, dajat, tezet e tij e të afërm të tjerë në linjë amësore. Grinden shqiptarët se nuk e dinë me saktësi se në cilin vit e në cilën kështjellë lindi, se ka qenë apo jo peng në oborrin e Sulltanit. Me mister e hije dyshimi janë të mbështjellura disa beteja, madje vendbeteja të tij. Fushën e betejës së parë, Torviollin, një historian e vendoste në Prrenjas të Librazhdit , një tjetër në Dibër. Me mister e hije dyshime janë të mbështjellura edhe disa tradhëti që thuhet se i janë bërë Skënderbeut në rrethin e tij të ngushtë familjar, disa pakënaqësi të princërve aleatë të raskapitur nga epopetë e gjata shumëvjeçare. Grinden shqiptarët për fetë që ndërronin Kastriotët e Skënderbeu vetë, për synetllëkun e Gjergjit. Nuk janë në një mendje shqiptarët nëse politika e tij e përballjes pa fund me superfuqinë e kohës, Perandorinë Osmane, ishte më e zgjuara; nëse Skënderbeu bëri mirë apo keq që prishi traktatin e paqes me Sulltanin për qejf të Papës e të Venedikut dhe për inatet fetare të Pal Engjëllit. Nuk është bërë ende debat i çiltër nëse ishte më mirë që Skënderbeu të bënte politikën e diplomacinë që bënë për shumë kohë Dukagjinët, apo ato që bëri. Grinden shqiptarët nëse nga Skënderbeu duhet marrë vetëm modeli i bashkëpunimit antiosman me fqinjët ballkanikë dhe i shërbimit ndaj Perëndimit, apo duhet ndjekur një politikë tjetër. Nuk mund të jenë në një mendje shqiptarët nëse politika e komunizmit dhe e Enverit për ta bërë Shqipërinë "kështjellë të pathyeshme të socializmit në brigjet e Adriatikut" ishte një imitim historik i epokës së Skënderbeut për ta bërë këtë Shqipëri kështjellë në brigjet Adriatikut për të mirën e Perëndimit në shekullin e XV.

Nuk duhet të çuditemi nëse shqiptarët do të zënë të grinden me të madhe si ata dy personazhet në vargjet sarkastike të Fishtës nëse kali i uficialit që kalonte para tyre ishte At a Pelë. Po Kali legjendar i Skënderbeut ka qenë At a Pelë? Mund të bëhet edhe një disktutim si ky pasi të mbarojnë debatet nëse Skënderbeu ka qenë një trupmadh e zëfuqishëm , apo një xhuxh nga shtati, nëse armët e Skënderbeut në Muzeun e Vjenës janë armë simbolike-folklorike apo armë beteje të Skënderbeut trupvogël. Shqyr që mori fund shpejt ajo historia me atë "vulën unazë" të Skënderbeut që e kishte zbuluar një danez dhe që për ca kohë entuziazmoi shumë ish-drejtorin e Muzeut historik në Tiranë, Moikom Zeqon.

Historianët, folkloristët, rapsodët, studiuesit e heraldikës e të tjerë do të kenë vazhdimisht terren për kërkimet e tyre dhe për të ngritur gjithfarë supozimesh e hipotezash. Ua lejon natyra e fushës ku veprojnë. Politologët, propagandistët, politikanët e humoristët duhet të jenë më të kujdesshëm në punët e tyre, sepse krijojnë sherre duke ngatërruar emrin e Skënderbeut me vlerësimet jashtë përmasave e kontekstit të ngjarjeve të kohës së tij për të arritur qëllime pragmatiste në përmasat e kontekstin politik të interesave të kohës së sotme.

10 dhjetor 2005
Abdi Baleta