Fenomeni "Abdi Baleta"

[Iliriani]

Po ti me kend ngjet.

Pyetja me e mire per Seminaristin, eshte .

Greket ordodoks, me ke ngjajne me teper, ne fytyre?
[ata, jasteku, ku seminaristi ve koken]?

Me europianet
Apo me turqit, arabet, egjyptianet

Dihet ca ben ne kete teme seminaristi.

Ka gjetur nje ekstremist, e njeri qe sdi sec thote, te anes tjeter te tij, e PERCA E SUNDO

HAP NDARJE E ZENIE
[ka gjetur matrial seminaristi, po njerezit nuk jane budallenj te bihen ne gracka te mediokerve-mesjetar]

KJO ESHTE DHE ROLI I ATIJ QE AI I FALET

BILE KETU E PROVON HAPUR

PERCARJE TE SHQIPTAREVE

qe pastaj te marr nje cope secili nga fqinjet tane.

SEMINARIST MESJETARI -------HARRON QE ESHTE VITI 2005

E kane bere kete loje dhe me pare te tjeret, e me te zgjuar se ty, e ne periudha me te favorshme per ta, PO KANE DESHTUAR.
Kuptohet .
Ti je nje kopje mesjetare, e mund te thuash me teper qesharake e tyre.

Po vazhdon politika antishqiptare te hedh helmin e saj.
Po shqiperia eshte imune nga keto .

E bile njerezve ju shtua atdhedashuria, nga ata qe kane bere punen tende kur u be shteti shqiptar.

Qe ndermirnin akte e veprime te ndryra shoviniste e gjakatare nga nje ane, e mbanin seminare ose predikonin fene e Virgjereshen Mari nga ana tjeter.

[nuk ka faj feja per mekataret tokesor]

Hipokrizia ne shkallen me te larte.

O MESJETAR I PERJETSHEM.

[Qerim]

Baleta eshte nje person shume i zgjuar dhe dinak.Nje prind i imi e ka njohur qe ne bankat e shkolles dhe tregon se ishte i mprehte,serios dhe ambicioz.(nje veti paksa e pergjithshme per pjesen e veriut te Shqiperise ,ku djemte rriten qe ne vogeli per te qene luftetare fitimtare ne betejat e jetes).
Eshte pikerisht kjo krenari e kultivuar veriore ,piknisja e shkrimeve te tij dhe pse jo edhe urrejtja per vllehet.
Per Baleten eshte fyerje nese nje person ortodoks me prejardhje po ose jo vllahe te jete me i suksesshem se ai.Duke pasur nje edukate spartane ai e sheh cdo kundershtar si armik qe duhet mposhtur.Aq me teper qe ndoshta qe ne femijeri i eshte injektuar nje doze urrejtjeje per ortodokset sllave, ashtu si kudo ne veri.
Ai ndoshta qe ne vogeli eshte ushqyer me historite e lufterave te lavdishme kunder serbeve, aq sa edhe vete ai ndjehet pjese e kesaj lufte.
Pikerisht ketu lindin kontradiktat sepse realiteti nuk eshte njelloj me fantashkencen ne mendjen e Baletes por edhe te shume shqiptareve te tjere te veriut.Realiteti dhe politika jane krejt te ndryshme me eposin heroik ne veri apo edhe ne troje te tjera ne Shqiperi.Baleta dhe jo vetem ai ,kane qene aq te zhytur kembe e koke ne kete gjumenaje apo enderr heronjsh sa ka arritur te kryeje gabime trashanike ne dem te interesave shqiptare ne vend.Ky eshte shkaku qe edhe vete politika shqiptare e ka menjanuar bindshem Baleten nga spektri vendimarres dhe i ka dhene nje rol publicisti, gje qe duhet ta pranojme e kryen shume mire.Berisha megjithese mund te kete nje background te ngjashem me Baleten, ka ditur me mire ti shmanget ketij vizioni te epopose se lufterave ne veri apo ketij eposi imagjinar, duke u pershtatur me mire ne interesat vetjake dhe te politikes shqiptare dhe pse jo disa here ka rritur ta perdore me sukses per interesa karrieriste kete patos te shqiptareve te veriut ,por pa ju dhene atyre asgje ne shkembim dhe duke i ngopur ata me luge boshe.Ketu ndoshta ka ndikuar shume edhe gruaja e tij sllave ,duke ja arritur qellimit ta shperndaje kete tymnaje dhe te thyeje keto barriera paragjykimesh.
Jam shume i bindur qe ne veri ka shume paragjyqime shterpe pseudopatriote sepse faktet tregojne (ashtu sic thote edhe Seminaristi) qe veriu ne vetvete eshte nje perzierje shqiptaro-sllavo-osmane.Por lufta per ekzistence na ka ofruar kete suprize te kendshme si komb dhe mund te deklarojme me gezim qe elementi shqiptar ka dominuar plotesisht.

[Pasiqe]

[QUOTE=FLORIRI]
Vllahet nuk kane identitet shqiptar.Orthodokset vllah jane vllah dhe jo Orthodoks shqiptare.Orthodoks Shqiptar jane pershembull Himariotet,disa pjese te Pogradecit,Korces,Beratit etj.Ndersa vllahet jane tjeter gje,kane identitetin e tyre gjuhesor,kulturor,dhe ne pergjithesi kane qene pro shteteve fqinje me shume se pro interesave shqiptare.Prandaj qe dhe qarqet vllehe jane te demshme per ceshtjen kombetare.Jane te demshme kur vihen ne pika kyc.Eshte sikur te cosh ujkun per te ruajtur delet.
QUOTE]

Po ti o i zi ke:
- Naum Veqilharxhin, shkruesin e pare te abetares shqipe, vllah
- Naim Frasherin, poet kombetar, vllah i myslymanizuar.
- Asdrenin, poet te hymnit kombetar, vllah.
- Lasgush Poradecin, poetin me te madh te Shqiperise te shekullit XX (bashke me Fishten), vllah.
- Nene Terezen, e vetmja shqiptare cmim Nobel, nga i ati vllahe.

C'te bene vllehet "e demshem" qe ndihmokan komshinjte, po kerkojne t'ia japin Shqiperine Rumanise?

Kur kane 2000 vjet qe jane ne Shqiperi, atehere jane minorance etnike e jo kulturore, pike.

[Bianconero]

''Fenomeni'' ose Shtaza me mbiemnin Balet' padyshim qe eshte nje nder qenjet kafshe-njeri me te shpifura ne ditet e sotme. Nqs vazhdon te kesh fene e t'pareve, per ''coftinen'' Abdi do te thote ''hidherim'' dhe tradheti sepse punon per CIA-n e Vatikanit sic bente Nana e Madhe, Tereze. Me monstra vetem te fjales sic eshte ky perbindesh i Azise Bare-pakice Shqiperia do te behet ne copa akoma me te vogla sec eshte, prandaj eshte koha te reflektojne te rinjet tane te dashur dhe mos bien viktima te Baletistanit! Te jesh Musliman i ndershem, (sic mund te kem disa nga miqte e mi me te shtrenjte) nuk do te thote asgje por te jesh Balet apo pro Balet do te thote qe je banor i lagjes me te ndyre te qytetit me te ndyre se spo hy me ''afer''! Zhgarravina Balet ka shume per te urryer, duke ja fillu tek Jugu i Shqipnise, vecanerisht Ortodokset dhe per te perfunduar tek Katoliket e Veriut. Sido qe te kemi qene ne jete, gjithmone nje mik e kemi mbajtur ose na ka mbajtur, ndersa ky copa eshte i vetem ne kete bote (Shqiptare) sepse shqiptaret gjithnje e kane treguar se kane shume me te afert nje te besimit ''armik'' sesa nje te besimit ''mik''. Abdiu i Baletajve sulmon cdo gje qe eshte e Krishtere, edhe per Gjergjin e Madh flet me ironi sepse ''tradhetoi'' ata qe ky nuk i tradhetoi dot kurre! Perkundrazi i adhuron ata se bashku me veten e tij! Ne Shqiperi nuk ka Baleta, mund te kete ca pa ze qe mezi hane nje cope buke dhe flasin neper chate. Baleta eshte i vetem dhe vetmia eshte ajo qe po e shkaterron. Baleta sulmon ata qe i kane dhene sadopak Shqiperise. Figurat me te shquara shqiptare vine nga keto 2 komunitete fetare (nese mund ti quajme 2!) Historikisht Jugu dhe veriu (Qendrat e Krishterimit) kane nxjerre njerzit me madhor te kombit tone ne cdo fushe te jetes dhe kjo nuk eshte pak, nese Bakllava-ngrenesi sdo te ishte i helmuar rende do ta kuptonte. Qe eshte MALLKIM Islami per ne, kjo eshte mese e vertete dhe nese do te preken shume besimtaret muslimane. Sigurisht qe te ishim nje komb me nje fe do te ishte ndryshe, sigurisht qe keto fe na kane penguar dhe vazhdojne te na pengojne. Sigurisht qe jemi popull pa ndonje vlere te vecante, pervec disa individeve si psh Kastrioti, Bojaxhiu, Noli, Qemali, Fishta, Kadare, Rugova, Gurakuqi, Bogdani, Barleti, Jashari, Sokoli, Boletini, Curri, pse jo dhe Hajdari (por kurre Berisha) e shume te tjere por si perfundim nga syri i nje te huaji, mendoj se jemi populli me kot i Europes (sic tregojne dhe ''shifrat'') dhe do te jemi deri ne diten qe sdo kete vete-sh-kerdhim nga mentaliteti qe posedojme. ''Levizja'' per ta bere Albanistan vendin tone ka ngritur koken vitet pasi Azemi me shoket e tij thyen diktaturen e ish shokut te Stalinit dhe te atij Kinezit. Per ata qe jeten e jetojne ne kohen qe jane gjalle, feja nuk ka shume rendesi por dhe nese i vejme rendesi, Krishterimi ose Krishti ka bere shume me shume se Islami ose Muhameti per ''bijte'' e tije. Islam=Paqe por ne te vertete vetem paqen nuk perfaqesojne kete muslimanet ne kryeqendrat islamike, kopje apo origjinal eshte dhe Baleta se bashku me keta mjeker-cjeperit e rinj qe studiojne atje dhe kthehen per te thyer tabune e dy-tre-kater-pese-grave qe mashkullit shqiptaro-injoranto-tradhtaro-WC-stan i ka munguar, gje qe ja hiqte privilegjin qe kishin ''vellezerit'' e tyre te cilet fatkeqesisht ndodhen ne ujrat e pafundme te mjerimit!

Shqipnia asht Evrope, edhe nqs nuk asht, do bahet, i ka dek nana
Pershendetje te gjitheve (edhe ju qe sigurisht do me urreni)

[Sabriu]

Pa marrë parasyshë se shprehim mendime të kundërta qka është e drejtë e secilit,nuk duhet harruar për asnjë çast se jemi vëllezër,dhe për ne të gjithëve ajo që na bashkon e na bënë vëllezër është gjuha,kultura,doket,zakonet etj,ndërsa mendimet secili ka të drejt ti mbaj të vetat pa marr parasysh se qfare.Më vjen keq të potencoi por Bianconero po e tepron me fjalorin e tij të periudhës së barbarizmit.Nuk duhet harruar për asnjë qast se jtoim në kohën e qytetrimit,ndërsa migjeni ka qenë shkrimtar z.Baleta i përket shkrimeve sociopolitike të kohës.Pa keqkuptime por Baleta për shumë njerëz të kulturës e artit shqiptar është dhe mbetet një nga shkronjësit më të spikatur të epokës së re.Thënë të drejtën trajtohet edhe si vizionar e patriot i denjë i kauzës shqiptare në përgjithësi.

[[xeni]]

Baleta eshte nje person shume i zgjuar dhe dinak.Nje prind i imi e ka njohur qe ne bankat e shkolles dhe tregon se ishte i mprehte,serios dhe ambicioz.(nje veti paksa e pergjithshme per pjesen e veriut te Shqiperise ,ku djemte rriten qe ne vogeli per te qene luftetare fitimtare ne betejat e jetes).
Eshte pikerisht kjo krenari e kultivuar veriore ,piknisja e shkrimeve te tij dhe pse jo edhe urrejtja per vllehet.
Per Baleten eshte fyerje nese nje person ortodoks me prejardhje po ose jo vllahe te jete me i suksesshem se ai.Duke pasur nje edukate spartane ai e sheh cdo kundershtar si armik qe duhet mposhtur.Aq me teper qe ndoshta qe ne femijeri i eshte injektuar nje doze urrejtjeje per ortodokset sllave, ashtu si kudo ne veri.
Ai ndoshta qe ne vogeli eshte ushqyer me historite e lufterave te lavdishme kunder serbeve, aq sa edhe vete ai ndjehet pjese e kesaj lufte.
Pikerisht ketu lindin kontradiktat sepse realiteti nuk eshte njelloj me fantashkencen ne mendjen e Baletes por edhe te shume shqiptareve te tjere te veriut.Realiteti dhe politika jane krejt te ndryshme me eposin heroik ne veri apo edhe ne troje te tjera ne Shqiperi.Baleta dhe jo vetem ai ,kane qene aq te zhytur kembe e koke ne kete gjumenaje apo enderr heronjsh sa ka arritur te kryeje gabime trashanike ne dem te interesave shqiptare ne vend.Ky eshte shkaku qe edhe vete politika shqiptare e ka menjanuar bindshem Baleten nga spektri vendimarres dhe i ka dhene nje rol publicisti, gje qe duhet ta pranojme e kryen shume mire.Berisha megjithese mund te kete nje background te ngjashem me Baleten, ka ditur me mire ti shmanget ketij vizioni te epopose se lufterave ne veri apo ketij eposi imagjinar, duke u pershtatur me mire ne interesat vetjake dhe te politikes shqiptare dhe pse jo disa here ka rritur ta perdore me sukses per interesa karrieriste kete patos te shqiptareve te veriut ,por pa ju dhene atyre asgje ne shkembim dhe duke i ngopur ata me luge boshe.Ketu ndoshta ka ndikuar shume edhe gruaja e tij sllave ,duke ja arritur qellimit ta shperndaje kete tymnaje dhe te thyeje keto barriera paragjykimesh.
Jam shume i bindur qe ne veri ka shume paragjyqime shterpe pseudopatriote sepse faktet tregojne (ashtu sic thote edhe Seminaristi) qe veriu ne vetvete eshte nje perzierje shqiptaro-sllavo-osmane.Por lufta per ekzistence na ka ofruar kete suprize te kendshme si komb dhe mund te deklarojme me gezim qe elementi shqiptar ka dominuar plotesisht.

Ti qe kritikon Baleten se urren Jugun je plot urrejtje per Veriun, ashtu siç jane plot urrejtje per muslimanet ata qe kritikojne Baleten se urren te krishteret...Duhet t'i rishikosh mire mendimet e tua te kalbuna, shoku Shpata, e mandej te kritikosh te tjeret. Nese kjo eshte çka di ti per Veriun, athere te them me bindje te plote se nuk di asgje. Dhe se nuk eshte Baleta qe urren, por ti. Eshte sqaru edhe ne poste me lart kjo puna e thenjes se disa te vertetave, po s'i ke lexu me kujdes disa poste...

Veriu qenka perzierje shqiptaro-sllavo-osmane?! Kush jane sllavet? Kush jane osmanet?

[[xeni]]

Midis skepticizmit dhe euforisë së shqiptarëve

Më në fund erdhi dita të shpallet se filloi zyrtarisht
procesi i bisedimeve për “përcaktimin e statusit
përfundimtar të Kosovës”. Në fakt ende asgjë nuk ka
ndryshuar në lëvizjet e shumta që janë bërë në tabelën e
shahut ndërkombëtar, që quhet “Kosovë”. Vetëm se po
organizohet një festival më i gjerë diplomatik
ndërkombëtar, me dirigjent orkestre një personalitet të
njohur për misione diplomatike delikate, ish-presidentin e
Finlandës, Shkëlqesinë e Tij, Zotëri Mati Ahtisari. Është
tamam ashtu siç thuhet bukur në titullin e një shkrimi “100
mami europiane për statusin”, botuar në “Gazeta Shqiptare”,
më 4 dhjetor 2005, nën pseudonimin “Katovica”. Dhe rregulli
dihet: kur në lindjen e fëmijës ngatërrohen shumë mami
shtohet rreziku që fëmija të lindë i vdekur, ose i
gjymtuar.
Por le të shpresojmë së pari se roli i zotëri Ahtisarit do
të jetë më i rëndësishëm e ndikues se sa i të tjerëve që
janë marrë me këtë punë deri tani për përcaktimin e rrugës
së mbarë që duhet të marrë zgjidhja e një problemi jetik
për shqiptarët. Megjithatë, nuk duhet të jemi krejtësisht
të sigurtë se Ahtisari do ta ketë të lehtë të përmbysë
konjukturat ndërkombëtare që kanë vepruar negativisht deri
sot për arritjen e zgjidhjes reale e të drejtë, që dihet se
është vetëm pavarësia e Kosovës, ose bashkimi i saj me
Shqipërinë.
Ahtisarit, pavarësisht nga ndjesitë e tij, do t’i duhet të
bëjë shumë manovrime për të mos zemëruar protagonistët e
deritanishëm të trajtimit diplomatik të çështjes së Kosovës
me të cilët ka bashkëpunuar edhe në çështje të tjera më
parë. Kur kreu i Përfaqësisë së Finlandës në Prishtinë
Maarku Laamane shprehet se “për Kosovën BE-ja përkrah një
zgjidhje reale”(gazeta “55”, 23 nëntor 2005, marrë nga
“Bota Sot”) kuptohet që shqiptarët paralajmërohen se mund
të mos kenë atë zgjidhje që presin nga misioni i Ahtisarit.
Kur kryeministri i Çekisë bën deklarata në frymën e
pansllavizmit atavist se “Kosova duhet të ndahet”
(“Panorama” 3 dhjetor 2005) kuptohet që dikush i jep
sinjale Ahtisarit për t’ia bërë punën më të vështirë. Kur
eurodeputetet gjermane Zhizela Kalenbah dhe Doris Pak
lëshojnë deklarata se “Kosova duhet të ketë... apo mund të
ketë pavarësi të kushtëzuar” (“KJ”, 7 dhjetor 2005 dhe
“Tema”) përsëri është trysni mbi Ahtisarin që të anojë kah
zgjidhjet që nuk janë zgjidhje për shqiptarët. Kur vetë
shefi i diplomacisë së BE, Havier Solana lëshon
paralajmërimin “Kosova, rrugë të gjatë deri tek pavarësia”
(“Tema”, 7 dhjetor 2005) do të thotë se BE nuk e mbështet
misionin e Ahtisarit si mision për të vendosur pavarësinë e
Kosovës, por për një zgjidhje tjetër më të cunguar, siç i
pëlqen Serbisë.
Sikur të mos mjaftonin këto ka dalë sërish në skenën e
veprimarisë diplomatike ndërkombëtare për Kosovën njeriu që
në emër të SHBA-ve në fillim të vitit 1998 i ndezi dritën e
gjelbërt Miloshiviçit për masakrimin e shqiptarëve,
ish-diplomati amerikan Robert Gelbard. Ky qenka “këshilltar
privat” në grupin e Ahtisarit dhe e ka nisur veprimtarinë e
tij me këshillën “lidhjet e mira me Serbinë në interes të
shqiptarëve të Kosovës” (gazeta “Ballkan”, 27 nëntor 2005).
A thua se shqiptarët nuk i kanë aq mend të kuptoje se çfarë
dobie kanë e të këqijash u vinë nga lidhjet me Serbinë.
Ja, pra, si zbehen, ende pa filluar misioni i Ahtisarit,
shpresat që ky mision do të japë rezultatet e dëshiruara
dhe në kohën e dëshiruar nga shqiptarët. Deklaratat që u
përmendën dhe një zhurmë e madhe e pandrëprerë për
mbrojtjen e pakicës serbe në Kosovë, sikur kjo pakicë të
ishte ndryshe nga rastet tjera të mbrojtjes së pakicave në
botë dhe sikur diplomacia ndërkombëtare të mos kishte asnjë
model e precedent se si bëhet mbrojtja e pakicave, ia
ndërlikojnë seriozisht misionin Ahtisarit, edhe nëse synimi
i tij kryesor do të jetë zgjidhja me drejtësi e problemit
dhe dëshira për të ndrequr ato që u lanë mangut, ose u bënë
çyryk gjatë misionit të parë që ai kreu në vitin 1999
bashkë me ish-kryeministrin rus Çërnomërdin për të bindur
Milosheviçin e Serbinë të hiqnnin dorë nga sundimi ushtarak
e policor dhe spastrimi etnik në Kosovë në këmbim në
ndalimit të bombardimeve të NATO-s.
Ahtisari deri tani ka bërë vetëm një udhëtim eksplorues
(faktmbledhës e quajnë disa), për të blerë mendjen e
politikanëve serbë, të politikanëve shqiptarë në Prishtinë
e Tiranë, megjithëse këta të fundit janë fare jashtë loje.
Me një fjalë, ai ka bërë vetëm një udhëtim për të parë në
vend se me cilin do të ketë të bëjë nga ata që duhet t’i
vendosë në kularin e tij diplomatik. Kurse me hallkat e
tjera të shumta që janë marrë deri tani e do të merren
përsëri me çështjen e Kosovës Ahtisari ka biseduar edhe më
parë, ose më saktë i ka pasur në dorë më herët synimet,
dëshirat e dhe kërkesat e tyre politike e diplomatike.
Natyrisht koha dhe ngjarjet do të tregojnë më mirë kush po
gabon më shumë në parandjenja e parashikime, skeptikët apo
entuziastët. Dihet që zotëri Ahtisari është njeri i
specializuar, i afirmuar për të trajtuar probleme të tilla
ku gërshetohen jo vetëm interesa të kundërta kombëtare, por
edhe ndërthuren interesa të gjera ndërkombëtare në vende që
kërkojnë pavarësi. Ahtisari ka qenë kryetar i Këshillit të
OKB-së për Namibinë, në kohën kur regjimi i bardhë kolonial
i Afrikës së Jugut nuk donte të hiqte dorë nga sundimi
sovraniteti mbi këtë vend që tani është shtet i pavarur.
Ahtisari ka kryer një mision ndërmjetësimi edhe për rajonin
e Acehut në Indonezi. Shqiptarët e njohin më shumë zotërin
Ahtisarin për rolin që luajti në vitin1999 në tërheqjen e
ushtrisë e policisë serbe nga Kosova për t’ua lënë vendin
trupave të NATO-s dhe administratës së OKB-së.
Prandaj, caktimi i zotëri Ahtisarit nga Sekretari i
Përgjithshëm i OKB-së si përfaqësues për të organizuar e
drejtuar bisedimet për “statusin përfundimtar të Kosovës”
është mirëpritur e përshëndetur nga shqiptarët si një hap
përpara, që vë në lëvizje një proces të vonuar shumë. Për
shqiptarët ky emërim ka shumë të mira, por nuk mund të jetë
pa shqetësime. Personaliteti i Ahtisarit imponon respekt e
besim si përsa i përket njohjes së problemit të pavarësimit
të shteteve në përgjithësi, ashtu dhe problemit të Kosoëvs
në veçanti. Veprimtaria e suksesshme që ka kryer zotëri
Ahtisari në raste të tjera imponon gjthashtu respekt e
krijon besim të veçantë në aftësitë dhe prirjet tij për të
bërë punën me drejtësi, me arsye, me përkushtim e me
efikasitet. Të gjitha këto janë fakte që i lumturojnë
shqiptarët dhe rrisin shpresën e tyre se ky mision do të
kapërcejë ato mangësi e të meta që janë vënë re në aksionet
e mëparshme të diplomacisë ndërkombëtare për Kosovën dhe
drejtësia e serioziteti në zgjidhjen e mirë të çështjes
kësaj radhe do të dalin mbi meskinëritë diplomatike të
njohura për t’ua ngarkuar shqiptarëve të paguajnë haraçin e
rëndë për çdo rregullim të pjesshëm të problemeve të
sigurisë rajonale, siç është vepruar qysh nga Kongresi i
Berlinit 1878.
Por edhe pse misioni i zotëri Ahtisarit duhet parë me shumë
shpresë e besim për drejtësi diplomatike ndërkombëtare në
çështjen e Kosovës mësimet e të kaluarës dhe konjukturat e
tanishme politiko-diplomatike ndërkombëtare duhet të na
bëjnë t’i shohim zhvillimet me maturi, pa e lënë veten qysh
në fillim të na mbulojë skepticizmi, por edhe pa rënë kokë
e këmbë në eufori. Paralajmërimet nga vëzhgues të
kujdesshëm ndërkombëtarë janë se procesi i bisedimeve që po
përgatit zotëri Ahtisari nuk do të jetë aspak i lehtë dhe
madje mund të zgjasë. Tek drejtuesit politikë shqiptarë të
Kosovës sikur vihet re qysh tani njëfarë euforie, të paktën
përsa i përket afatit të afërt të përfundimit të procesit,
brenda vitit 2006. Madje ata janë të bindur se edhe
rezultati i këtij procesi do të jetë ai që duan shqiptarët,
njohje e pavarësisë së Kosovës. Pra, ata po përpiqen ta
largojnë sa më shumë veten nga mëkati i skepticizmit, duke
harruar se edhe euforia e parakohshme të bën mëkatar më
vonë.
Opinioni publik natyrisht për instikt politik më shumë se
për logjikë politike ka prirjen të besojë më tepër në
realizimin e dëshirave se në një zhgënjim të radhës në këto
kohë kur çështja shqiptare ka përparuar shumë drejt
zgjidhjes së saj. Por ata që kanë detyrën e të ushqyerit
të opinionit publik me të vërtetat mbi zhvillimet
politiko-diplomatike, të shpjegojnë përmasat e përpjestimet
e gjasave për sukses apo për dështime duhet të tregohen
shumë të kujdesshëm e të mos harrojnë se deri në çastet e
fundit mendimi e veprimi politik shqiptar janë të dënuar të
përpëliten midis skepticizmit e euforisë dhe në çdo çast
duhet llogaritur saktë pozicioni konkret për të përcaktuar
dhe veprimin e përshtatshëm të radhës.
Për kthjellimin e mendimit politik shqiptar e të opinionit
publik shqiptar dhe të sektorëve më të ndershëm të
diplomacisë ndërkombëtare janë shumë të dobishme e
mirëbërse shpjegimet paralajmëruese si ato të studiuesve e
intelektualëve të Kosovës që theksojnë “Jo, shtetit kishtar
kolonial serb në Kosovë” (Mehdi Hyseni në “KJ”, më 14
nëntor 2005); “Shqiptarët e Kosovës mund të falin të
kaluarën, por jo të ardhmen”(intervistë e deputetit Hydajet
Hyseni ribotuar në “KJ”, më 21 nëntor 2005); “Statusi i
Koosvës vendoset sipas vullnetit të kosovarëve” (nga Sabri
Hamiti, në “Tema”, 7 dhjetor 2005); një sërë shkrimesh të
profesorit jurist Esat Stavileci etj. Edhe në Shqipëri po
shohim një dukuri të re të shfaqjes së më shumë emrave
intelektualësh të njohur poshtë shkrimesh që trajtojnë edhe
problemin e bashkimit kombëtar, gjë që po këta intelektualë
deri vonë e shihnin si mëkat dhe i shpallnin nacionalistë
ngatërrestarë ata që vepronin kështu. Por ka ende shkrime
që pavarësinë e Kosovës e quajnë maksimumin që duhet të
kërkojnë shqiptarët, ose që përpiqen t’u japin mësime
serbëve se po të pavarësohet Kosova i bëhet mirë vetë
Serbisë. Këtyre ende nuk u bën shumë përshtypje se
përgjegjësit më të lartë të politikës së Serbisë, si
gjithmonë, bëjnë veshin e shurdhër ndaj zërit të arsyes
ngado që të vijë dhe po ndjekin me të njëjtën kokëfortësi
milosheviçiane një politikë të rrezikshme konfuze, që ngjan
shumë me qëndrimet që mbajti Milosheviçi në prag e gjatë
procesit të bisedimeve në Rabmuje në fillim të vitit 1999
dhe që dihet me çfarë pasojash u shoqërua për shqiptarët e
për serbët dhe sa probleme i krijoi edhe bashkësisë
ndërkombëtare.

Përballë kryeneçësisë sfiduese të serbëve

Misioni i Ahtisarit do të ndeshet me politikën tejet
ostruksioniste dhe me praktika shumë të pabesa serbe. Duke
parë gjendjen e re të krijuar në Kosovë dhe dështimet e
manovrimeve të tyre të deritanishme për ta përmbysur këtë
gjendje serbët duken shumë të vendosur të çojnë deri në
fund marrëzitë e tyre dhe ta pengojnë e dëmtojnë sa më
rëndë procesin e zgjidhjes së çështjes së Kosovës e të
qetësimit të Ballkanit edhe tani që OKB me emërimin e
Ahtisarit me mision në Kosovë e bëri hapin që serbët
synonin ta pengonin me çdo kusht.
Nga Beogradi e kryeqytete të tjera ku shkojnë për vizitë
udhëheqësit e lartë serbë dërgojnë vetëm mesazhe të një
politike kryneneçe e imperialiste të Serbisë ndaj
shqiptarëve të Kosovës dhe i vënë shkopinj në rrota çdo
nisme serioze të bashkësisë ndërkombëtare për ta detyruar
atë të gjykojë vetëm sipas stereotipeve e klisheve serbe
për trajtimin e problemit të Kosovës. Udhëheqësit e
politikanët serbë nuk pushojnë se sajuari përralla e dokrra
politike dhe juridike me synimin e vetëm që Kosova të
vazhdojë të quhet pjesë e Serbisë, edhe nëse Serbia nuk do
të ketë më asnjë kontroll efektiv mbi të.
“Kosova duhet të bëhet si Bosnja” thotë presidenti serb
Tadiç, pavarësisht se Kosova nuk ngjan me Bosnjen në asnjë
nga parametrat që vlen të merren në konsideratë për
zgjidhjen e problemit. “Kosova duhet të jetë pjesë e
Serbisë me status autonomi, por brenda Kosovës të kenë
autonomi serbët”, është një tjetër xhevahir i politikës
serbe, që do ta vejë Kosvën në një pozitë më të vështirë e
më absurde se e vinte kushtetuta komuniste e Serbisë dhe më
pas Milosheviçi. Me një fjalë duhet të bëhet vetëm ajo që i
pëlqen politikës së Beogradit, të mos mbahet parasysh asnjë
rrethanë tjetër, asnjë aspiratë dhe e drejtë e shqiptarëve,
asnjë parim e model i njohur i zgjidhjes së çështjes së
Kosovës sipas të drejtës së vetëvendosjes dhe të drejtës
ndërkombëtare për garantimin e pakicave. Me një fjalë,
politikanët e Beogradit kërkojnë që Ahtisari e bashkësia
ndërkombëtare çështjen e Kosovës ta trajtojnë vetëm serbçe.

“Serbia nuk nënshkruan për pavarësinë e Kosovës”, janë
fjalët e ministrit të jashtëm të Serbisë Vuk Drashkoviç, që
gazeta “Tema” e datës 22 nëntor në Tiranë i ka vënë dhe si
titull, kur ka botuar në dy faqe të saj tekstin e plotë të
intervistës dhënë në KTV për emision “Rubikon”. Nuk ka
nevojë fare të analizosh gjithë tekstin e intervistës për
të kuptuar marrëzinë politike që mbizotëron në mendimet dhe
qëndrimet e diplomacisë serbe.
Megjithatë, për lexuesin po e shpjegojmë kotësinë e
arsyetimit të Drashkoviçit me sqarimet që ka bërë
specialistja e të drejtës ndërkombëtare, Kristinë
Haverland, në volumin X të “Enciklopedisë të së drejtës
ndërkombëtare” përgatitur në vitet 1980 nga Instituti Maks
Plank në Gjermani (zëri “Shkëputja” fq. 384-388). Lidhur me
kuptimin, vlerën e ndikimin që ka njohja ndërkombëtare e
shteteve të krijuar rishtas ajo vëren: “E drejta
ndërkombëtare tradicionalisht ka pranuar shkëputjen pasi
zhvillimi i ngjarjeve ka çuar në krijimin e një gjendje
faktike ku janë të pranishëm elementët e krijimit të
shtetit në vend që të vendoste kushte për ligjshmërinë e
tij”. Pikërisht para zhvillimesh të tilla dhe një gjendje
të tillë faktike ka vite që jemi në Kosovë dhe nuk ka
kuptim sipas të drejtës ndërkombëtare të bëhen procese
zvarritëse bisedimesh, të sajohen artificialisht kushte për
njohjen e pavarësisë së Kosovës.
“Në procesin e shkolonizimit ka mjaft raste kur
shtetshmëria e një ish-kolonie që shkëputet është njohur
gjerësisht para se qeveria e saj të kontrollojë efektivisht
territorin e të ketë stabilitet të mjaftueshme“, thekson
Haverland që përmend rastet e Algjerisë, Bangla Deshit,
Indonezisë. Njohja e shtetshmërisë së Kosovës duhej të
ishte bërë edhe në kushtet e administrimit të saj nga
UNMIK-u, sepse Kosova e ka marrë plotësisht fizionominë e
shtetit që funksionon pas një procesi shkolonizimi për të
cilin ka ndihmuar shumë vetë bashëksia ndërkombëtare.
“Për natyrën e njohjes ndërkombëtare (të shtetit) janë bërë
debate midis atyre që pranojnë teoritë konstitutive dhe
deklarative. Përkrahësit e teorisë konstitutive e shohin
njohjen e elementit të formimit të shtetit, të tjerët e
quajnë formimin e shtetit të pavarur nga njohja
ndërkombëtare”. (“Enciklopedia e së drejtës ndërkombëtare”,
fq. 388). Drashkoviçi dhe këshilltarët e tij mund të bëhen
përkrahës të paepur të teorisë konstitutive për të
përligjur qëndrimin e tyre kundër pavarëisë së Kosovës. Por
tekstet e së drejtës ndërkombëtare dëshmojnë se kjo teori
nuk ka pasur sukses dhe se njohja ndërkombëtare e shtetit
të krijuar rishtas është një veprim deklarativ që shpreh
simpatinë ose antipatinë e shtetit që duhet të bëjë njohjen
ndaj shtetit të ri, por nuk është vendimtar në formimin ose
jo të këtij shteti të ri.
Për Kosovën dhe për bashkësinë ndërkombëtare ka rëndësi
politike e praktike që Serbia ta njohë pavarësinë e
Kosovës, sepse kjo lehtëson marrëdhëniet midis Serbisë e të
Kosovës, midis shqiptarëve e serbëve dhe ndikon pozitivisht
në gjendjen në Ballkan, madje dhe në demokratizimin e vetë
Serbisë. Por kjo nuk do të thotë se mosnjohja e pavarësisë
së Kosovës nga Serbia është vendimtare për njohjen
ndërkombëtare dhe duhet ta bëjë këtë bashkësi të ushtrojë
trysni mbi shqiptarët që këta të sakrifikojnë të drejtat e
tyre.
Me tezën e qëndrimin e tyre Drashkoviçi e Serbia vetëm
manifestojnë kokëfortësi, vihen në pozita atavike që janë
vënë edhe shtete të tjerë në një të kaluar të largët.
Haverland në analizën e saj përmend se “problemi lindi kur
nga Spanja u shkëput nga Hollanda në vitin 1581. Spanja
refuzoi deri në vitin 1648 të njihte shkëputjen e
Hollandës. Spanja nuk njohu shkëputjen pas vitit 1809 të
vendeve të Amerikës Latine që ishin koloni spanjolle” (fq.
387). Punë për Drashkoviçin dhe Serbinë nëse duan të
zbatojnë këtë praktikë të vjetër anakronike të shtetit
pushtues e kolonial spanjoll apo t’u përshtaten parimeve e
praktikave të reja të sakta që kanë zënë vend në
marrëdhëniet ndërkombëtare. Deklarata e Drashkoviçit se
Serbia nuk nënshkruan për pavarësinë e Kosovës, shpreh
dëshpërim, inat, agresivitet, sfidë, por jo urti e qartësi
politike dhe diplomatike. Edhe miqtë e Serbisë do ta kenë
të vështirë që të mohojnë parimet e praktikat që kanë zënë
vend në marrëdhëniet ndërkombëtare për të mbështetur
atavizmin e kryeneçësinë e diplomacisë serbe.
Mbase për shkak të një tradite të keqe të ish-fuqisë
koloniale spanjolle në shekujt XVII-XIX, politikani
spanjoll Havier Solana e ka përkëdhelur shumë politikën e
Serbisë duke penguar procesin e shkëputjes e të pavarësimit
të Malit të Zi, dhe njohjen e pavarësisë së Kosovës. Por as
kjo nuk e bën të pranueshme politikën e Serbisë e
deklaratën e Drashkoviçit.
Edhe më qesharak është qëndrimi i presidentit serb Tadiç që
në Bruksel deklaron se Serbia mund ta pranojë që Mali i Zi
të bëhet shtet i pavarur, por nuk e pranon këtë gjë për
Kosovën. Ata që e kanë dëgjuar këtë deklaratë nëse nuk kanë
qenë ithtarë të politikës serbe duhet të ndjeheshin të fyer
dhe madje të qeshnin me këtë logjikë të një kryetari
shteti. Pranon që një popull sllav që ka të njëjtën gjuhë,
fe e kulturë me Serbinë të ketë shtetin e vet dhe nuk
pranon që një popull me prejardhje etnike, gjuhë, fe e
kulturë tërësisht të ndryshme, shqiptarët që në Kosovë janë
katër herë më shumë se sllavët në Mal të Zi të ketë shtetin
e vet. Fryma kolonialiste e politikës serbe është më e
hapur se kurrë në këtë deklaratë të Tadiçit.
Edhe kryeministri i Serbisë Vojisllav Koshtunica, me
fodullëkun e specialistit të së drejtës kushtetuese e
ndërkombëtare, ka përsëritur “argumentin” qesharak se
shqiptarëve nuk u lejohet të kenë dy shtete të tyre në
Ballkan (kur dihet se sllavët kanë 6 apo 7 në të njëjtën
zonë) meqenëse “kombi shqiptar e ka ushtruar një herë të
drejtën e vetëvendosjes dhe kjo e drejtë nuk mund të
ushtrohet më për së dyti”. Duket që është në hall të madh
për t’u kapur si i mbyturi pas një fije kashte, kur zhytet
në ujin e turbullt të teorizimeve të veta.
Së pari, Koshtunica na ka bërë nder që pranon e thotë vetë
se shqiptarët e Kosovës janë pjesë e kombit shqiptar. Së
dyti, na ka bërë nder se shpalljen e pavarësisë së
Shqipërisë më 28 nëntor 1912 e quan ushtrim të së drejtës
së popujve për vetëvendosje, madje para se kjo e drejtë të
shpallej nga Presidenti amerikan Uillson në 14 pikat e tij
të famshme në vitin 1917 dhe para se Vladimir Lenini të
korrigjonte gabimin e Josif Stalinit dhe të theksonte se
edhe në kushtet e trashëguara nga Rusia cariste, që
ngjajnë shumë me kushtet që u trashëguan nga Jugosllavia
monarkiste e pastaj komuniste, e drejta e vetëvendosjes
duhej të përfshinte edhe shkëputjen nga shteti që i sundon
deri në atë çast.
Për të drejtën e vetëvendosjes së popujve si parim i lartë
politik që tashmë është bërë edhe parim e normë e së
drejtës ndërkombëtare pozitive ka një literaturë të gjerë
të përpunuar nga të gjitha shkollat e së drejtës. Për këtë
parim politik e juridik ka norma në dokumentet e
rëndësishme ndërkombëtare, duke përfshirë Kartën e OKB-së.
Një jurist i ri francez Zhan-Fransua Gilhodi ka mbrojtur
tezën e doktoraturës në Universitetinn e Grenoblës në vitin
1974 me temën “E drejta e popujve për vetëvendosje”. I
referohem këtij studimi, sepse është botuar para 30 vitesh
në një kohë kur e drejta e vetëvendosjes trajtohej ende në
mënyrë selektive si një e drejtë e lidhur kryesisht me
“popujt kolonialë” dhe me shkolonizmin, sepse kështu kishin
interes Bashkimi Sovjetik i atëhershëm dhe vendet e reja të
Azisë e Afrikës që kundërshtonin tezën e vendeve
perëndimore se duhej shtrirë zbatimi i kësaj të drejte edhe
në gjithë popujt që donin shkëputje nga shtetet
shumëkombëshe. Qysh nga ajo kohë zhvillimet ndërkombëtare
kanë shkuar në atë drejtim që theksonin vendet perëndimore,
sidomos në Europë, ku janë krijuar një numër i madh
shtetesh të reja të pavarura të shkëputura nga ish
perandoritë koloniale sllave (BS e Jugosllavi), madje dhe
nga ndarja e Çekisë e Sllovakisë, apo nga bashkimi i dy
shteteve gjermane.
Përderisa Koshtunica thotë se shqiptarët kanë shfrytëzuar
të drejtën e vetëvendosjes qysh në vitin 1912 nënkupton se
e ka trajtuar këtë si rast shkolonizmi. Por tani që e
drejta e vetëvendosjes është shtrirë edhe më gjerë,
shqiptarët sipas së drejtës së popujve për vetëvendosje
kanë edhe më shumë arsye politike dhe juridike të
plotësojnë e përsosin procesin e papërfunduar të
vetëvendosjes, që e nisën me shpalljen e pavarësisë më
1912.
Koshtunica duhet të dijë se shqiptarët shpallën pavarësinë
e tërë kombit shqiptar e të gjithë trojeve etnike ku
jetonin në Ballkan, jo vetëm të asaj pjese që më vonë u
njoh si shtet i pavarur dhe që është një gjysmë Shqipëri,
ose Shqipëria Londineze, sepse cungimi u bë në një
Konferencë në Londër. Për fat të keq, për shkak të
zhvillimeve ndërkombëtare kombi shqiptar nuk mund të gëzojë
dhe nuk gëzon ende të mirat e ligjshme që i garanton e
drejta e vetëvendosjes. Shqiptarët më 1912 vetëvendosën që
Kosova e Shqipëria të jenë një, jo që Kosova të bëhej tokë
e pushtuar dhe e aneksuar ushtarakisht e në mënyrë të
paligjshme nga Serbia.
Teza se e drejta e vetëvendosjes mund të ushtrohet vetëm
një herë, sikurse ia ka qejfi kryeministrit të Serbisë,
është përmendur edhe nga të tjerë më parë, por nuk ka pasur
atë efekt që kërkon t’i japë Koshtunica. Me këtë arsyetim
në vitet 1970 Pakistani e kundërshtonte shkëputjen e pjesës
lindore të shtetit që më vonë u bë Bangla Deshi, pasi vetë
Pakistani dyzonësh dhe India ishin shkëputur nga Britania.
Koshtunica e di se në vitin 1917, kur u krijua Mbretëria
Serbe-Kroate-Sllovene në të cilën u përfshinë me dhunë edhe
Maqedonia, Kosova, Mali i Zi, Bosnja e Hercegovina tre
shtetet që emërtuan mbretërinë e sllavëve të jugut ushtruan
të drejtën vetëvendosëse.
Kjo e drejtë përfshin tre elementë: e drejta e popullit për
të zgjedhur regjimin që do, e drejta e popullit për t’u
shkëputur nga një shtet ku e kanë përfshirë me dëshirë apo
me dhunë, e drejta e atij që shkëputet për t’u bashkuar me
një shtet tjetër. Kur u shpërbë Jugosllavia në vitin 1991
Serbia, Kroacia, Sllovenia ushtruan për së dyti të drejtën
për vetëvendosje duke u ndarë nga shteti ku kishin hyrë me
dëshirë. Maqedonia e Bosnja u ndanë nga shteti ku i kishin
përfshirë me dhunë. Mali i Zi përpiqet të bëjë të njëjtën
gjë. Edhe shtetet që u shkëputën nga ish-Bashkimi Sovjetik,
ku ishin përfshirë në vitin 1922 ose më vonë 1940, sipas së
drejtës për vetëvendosje u shkëputën. Po kështu ushtroi të
drejtën Sllovakia dhe dy shtete gjermane. Kurtse Serbia kur
krijoi me Malin e Zi kur Unionin e tanishëm del sikur e ka
ushtruar këtë të drejtë për të tretën herë.
Prandaj, Koshtunica flet gjepura kur thotë se shqiptarët e
Kosovës nuk kanë të drejtën e shkëputjes nga shteti që i
kishte pushtuar, sepse shqiptarët e kanë ushtruar një herë
të drejtën e vetëvendosjes si komb. Procesi i ushtrimit të
së drejtës së vetëvendosjes së shqiptarëve që filloi në
vitin 1912 nuk është plotësuar e përsosur ende as tani në
vitin 2005, por vazhdon, sepse pjesë të trojeve shqiptare u
shkëputën dhe u aneksuan me dhunë nga fqinjët, duke
përfshirë këtu edhe Çamërinë, që ra nën sundimin e Greqisë.
Të drejtën për të vetëvendosur, shqiptarët e kanë afirmuar
e mbrojtur qysh në kohën e Lidhjes së Prizrenit, pastaj në
vitin 1912 kur shpallën pavarësinë . Të drejtën për
vetëvendosje deri në shkëputje nga Serbia dhe për t’u
bashkuar me Shqipërinë shqiptarët që ranë në sundimin
serbo-jugosllav e kanë rikonfirmuar e kërkuar qysh gjatë
Luftës së Dytë Botërore. Kur miratoi Rezolutën për
rikonfirmimin e vullnetit të popullit të Kosovës, më 17
nëntor 2005, Kuvendi i Kosovës ka theksuar: “Duke u
mbështetur në zhvillimet historike, juridike e kushtetuese
të Kosovës, të shprehur në Konferencën e Bujanit (1943-44),
Deklaratën kushtetuese të 2 korrikut të vitit 1990,
referndumin e vitit 1991...”. Rezoluta e Bujanit duhej të
ishte baza e zgjidhjes së çështjes së shqiptarëve në
Jugosllavinë komuniste pas LDB, por shovinzmi
serbo-jugosllav që sundoi federatën komuniste përdori dhunë
për të penguar shqiptarët të ushtronin të drejtën e tyre.
Pavarësisht se Kuvendi i Kosvës nuk e ka përmendur (si
duket për inerci politiko-ideologjike të së kaluarës) edhe
një organizëm tjetër politik i përfaqësimit të vullnetit të
shqiptarëve, Lidhja e Dytë e Prizrenit në vitet e LDB
kërkonte bashkimin me Shqipërinë. Këtë aspiratë e kanë
mbrojtur me sakrifica të mëdha shumë shqiptarë që vuajtën
ose humbën jetën në burgjet e masakrat në Jugopsllavi
gjatë gjysmë shekulli. Pra, shqiptarët kanë qenë
vazhdimisht në një proces të pandalur lufte për
vetëvendosje.
Pavarësia e Kosovës nuk e çon deri në fund, deri në formën
e përsosur ushtrimin e së drejtës për vetëvendosje të
kombit shqiptar, sepse ende nuk realizon bashkimin
kombëtar. Por u përket shqiptarëve të Kosovës dhe
shqiptarëve të Shqipërisë e të gjithë trojeve etnike
shqiptare të mendojnë e të vendosin për këtë çështje të
tyre. Nuk i përket Serbisë të fusë hundët në këtë çështje.
Nuk i përket as diplomacisë ndërkombëtare ta cungojë vetëm
për shqiptarët të drejtën e popujve për vetëvendosje, duke
vënë kushtin se Kosova po të bëhet e pavarur duhet të ketë
si detyrim të mos bashkohet me Shqipërinë.
“Duhet theksuar se kosovarët, kur është fjala për statusin
final të Kosovës nuk e shtrojnë çështjen e bashkimit me
Shqipërinë. Kjo është shumë e rëndësishme”, vëren profesori
i së drejtës ndërkombëtare Arben Puto në Tiranë (“Historia,
çështja e Kosovës në analet diplomatike” nga gazeta “Dita”,
më 16 nëntor 2005). Kjo është e rëndësishme që bashkësia
ndërkombëtare ta mbajë parasysh si një lëshim që bëjnë
shqiptarë në këtë fazë të ushtrimit nga ata të së drejtës
për vetëvendosje për të lehtësuar veprimet e diplomacisë
ndërkombëtare. Por kjo nuk mund të merret si heqje dorë
përfundimtare nga e drejta e patjetërsueshme për
vetëvendosje si ia ka qejfi Ismail Kadaresë ta paraqesë kur
thotë: “Fakti që shqiptarët si në Shqipëri, si në Kosovë
janë tërhequr nga çdo ide për t’u bashkuar Kosova me
Shqipërinë dhe këtë e kanë bërë sinqerisht në mënyrë të
ndershme, pa dredhi, me moral të dyfishtë, por e kanë bërë
drejpërdrejt, ky është një kompromis i madh, sepse nuk
është normale, natyrale për një popull të kërkojë të jetojë
veç, përkundrazi natyrale është të jetojë bashkë”.
Pra, dy intelektualë të njohur shqiptarë u japin sinjale
mjaft kontradiktore shqiptarëve për të njëtën gjë.
Profesori i së drejtës ndërkombëtare dhe i historisë
thekson se shqiptarët e Kosovës nuk po e shtrojnë tani
problemin e bashkimit me Shqipërinë, shkrimtari i shquar
mërgimtar në Francë këmbëngul se shqiptarët, në tërësi,
paskan hequr dorë nga vetë idea e bashkimit kombëtar. Ky
është mjerim intelektual kur popullit i jepët mesazhi se
duhet të ulë qafën para një “kompromisi”, i cili po ua
qëndron shqiptarëve mbi kokë si “Shpatë e Domokleut” kur po
fillon “procesi Ahtisari” në historinë moderne të Kosovës e
të kombit shqiptar.

12 dhjetor 2005
Abdi Baleta

[Newhost]

Sa per xhunglen, ti shpellar i Pakistanit mos me trego mua, ne fakt jo gjithmone mjafton pergjigja me fjale, nganjehere njerzit ma puguajne mu te gjithe djersen qe kam derdhur me shtanga ne dore! Te kam borxh te ta shpjegoj se sa xhunglaxhi jam, gjithsesi...!

hahhahahahaha Cme shkriu ky hahahahhaaaaa Nga baleta kaluam tek shtangat lol

[FLORIRI]

Cudi,se nga shkrimet e Profesor Baletes preken vetem Serbo-Vllaho-Greke dhe ata qe iu qan zemra per vellezerit e tyre fetare.Pra per vellezerit qe i perkasin tog fjaleshit Serbo-vllaho-grek.

Baleta nuk ben dallime rraciale as krahinore.Keto i kane bere dhe i bejne dita dites qarqet orthodokse serbo-vllaho-greke.Se ku konsistojne keto dallime u bene e qinderta here qe i permend.

Qarqet Orthodokse Serbo-Vllaho-Greke konkludojne me propaganden e tyre ne opinionin e besimtareve te thjeshte Orthodoks:

1-Qe verioret,ata burra,kreshnike,jane cecene e shpellare.Nje njeriu qe ka shpirt vezhgues, nuk do t'i shpetonte termi CECEN.Cecenet jane nje nga popujt e kaukazit(tezat serbo-greke thone qe Shqiptaret nuk jane autoktone po nje popull i ardhur nga kaukazi).Cecenet jane nga popujt me te vujtun ne bote,ndoshta per fatin e keq se gjysherit e tyre zgjodhen Islamizmin si fe.Barbaria Ruse nuk ka mbarim.

Per t'ju pershtat plotesisht konspiracise sllavo-vlleho-ortho-greke qarqet ne dem te intereseva shqiptare i quajne verioret shqiptare Cecen,alegori e pshtire.Ndersa verioret ne te vertet jane autoktonet Shqiptare.Jane verioret e Dardanise,Shkoder-Tropoje-Diber-Mat-Mirdites qe u kane bere ball ne sa e sa luftra tipit ortho-serbo-vllaho-pjerdhas e tipit gjysmehenes ceco-turko-mongoleve.

dhe tjetra'..

2-Qe Shqiptaret musliman JANE TURQ E KAUKAZE

Keshtu iu flet propaganda serbo-vllaho-arkanase deleve te perendise.

Sa per dijeni..
Baleta ne kete teme eshte akuzuar e fyer per hic gje.Baleta nuk sulmon askend ne librat e tij por mbron te verteten e pamohueshme.Te verteten qe qarqet e S-V-G perpiqen ta zhdukin.Qe Shqiptaret veriore dhe Muslimanet Shqiptare nuk jane ata qe paraqet propaganda e qarqeve Serbo-Vllaho-Greke.

Dikush tha qe Baleta eshte Anadollak.Nje haxhi Qamil i shekullit 21.Perkundrazi,gaboheni kur flitni brockulla te tilla.Eshte imorale te shpifesh.Sillni nje shkrim te Baletes ku shprehet se Shqiptaret kane lidhje rraciale me Turqit apo qe shpreh deshiren per nje tjeter okupim turk...silleni.Nuk do te mund ta sillni kurre,sepse Baleta nuk i perket rangut tuaj qe u mohoni shqiptarizmin shqiptareve e nderkohe vete jeni serbo-vlleho-plehra(plehra se asnjehere nuk dolet si burra ne fytyren e vertet tuajen,burracaket e hipokritet qe urrejne cdo gje shqiptare,qe e duan shqiperine pa shqiptare)

Te quash Pro-Turk nje djal prej qytezes Petralbes Matit eshte budallek.Ju flas me kopetence per mentalitetin e asaj zone.Ne keshtjellen e Petralbes jane prere me shpate Turqit.Petralba ne 500 vjet histori nen okupimin Turk mbeti Petralbe.Me djem si shqiponja qe nuk e ulin koken para kurrekujt e mbi te gjitha patriote e fisnike si Pjeter Budi nje tjeter Petralbas.Nuk ndodh kurre qe nje djale i lindur ne Petralbe te jete antishqiptar.Kurre..ju garantoj per kete se e di mire cfare do te thote te jesh nga ato ane.Ne pikepamje politike Baleta shprehet pro aleancave me Turqine.Kjo absolutisht dicka dipllomatike qe nuk ka te beje me shijet e Baletes por thjesht strategji dipllomatike.Aleance balancuese per interesat ballaknike.Per mua Baleta gabon ne kete.Jo nga pikepamja patriotike por dipllomatikisht do te ishin me te vlefshme aleancat perendimore.

Qe te sqarohemi.Ndoshta pjestaret vllah ne forum preken qe lakohet emri komunitetit tyre.Ju garantoj qe personalisht nuk kam pasur dhe nuk kam asgje kundra jush.Jam kundra te gjithe anti shqiptareve e fatkeqesisht nder radhet tuaja ka qe kontribojne ne keto qarqe.Por nuk pergjithsohen gjerat..

Nga ju kontribuan per ceshtjen kombetare ata qe ndien veten shqiptar dhe kontributi i tyre nuk do te mohohet kurre.Por kjo nuk do te thote qe jeni minorance etnike sepse nuk i plotesoni kushtet per te qene e tille.

[Traboini]

Po ti o i zi ke:
- Naum Veqilharxhin, shkruesin e pare te abetares shqipe, vllah
- Naim Frasherin, poet kombetar, vllah i myslymanizuar.
- Asdrenin, poet te hymnit kombetar, vllah.
- Lasgush Poradecin, poetin me te madh te Shqiperise te shekullit XX (bashke me Fishten), vllah.
- Nene Terezen, e vetmja shqiptare cmim Nobel, nga i ati vllahe.

C'te bene vllehet "e demshem" qe ndihmokan komshinjte, po kerkojne t'ia japin Shqiperine Rumanise?

Kur kane 2000 vjet qe jane ne Shqiperi, atehere jane minorance etnike e jo kulturore, pike.[/QUOTE]

Per keta te paret se di, por per nene Terezen eshte absolutisht idiotizem ta quajsh se ka prejardhje vlllahe. Ajo eshte me origjine nga Prizreni, e lindur ne Shkup, nga baba Kole shqiptar katolik dhe nena drane me origjine nga Gjakove. Ku dreqin i gjeni keto gjera qesharake, qe eshte per te bere humor me to e jo per ti marre seriozisht.

Ne fund te fundit, kush e din me siguri se c'prjardje kemi si popull: ilir, thrakas, pellazge..............