U pushkatuan si spiunë, SHBA i nderon

[Xhuxhumaku]

U pushkatuan si spiunë, SHBA i nderon

» Vendosur: 07/08/2010 - 10:22

• Shtetet e Bashkuara të Amerikës nderojnë dy shqiptarë të vrarë nga diktatura komuniste.

Në një aktivitet të zhvilluar dje në Ambasadën e SHBA-ve në Tiranë, Ambasadori Xhon Uithers zbuloi një memorial prej guri, i cili do të qëndrojë brenda ambasadës në nderim të shqiptarëve Loni Adami e Kol Kuqali, të vrarë në vitin 1947 nga diktatura komuniste me akuza të stisura për spiunazh tek amerikanët. Në nderim të tyre, Ambasada e SHBA-ve ka krijuar edhe një çmim mirënjohje në emrin e tyre të cilin do t'ua dorëzojë figurave të njohura për kontributin e tyre. Përpara dhjetëra të ftuarve, në aktivitetin e tij të fundit që bën si ambasador në Shqipëri, Xhon Uithers tregoi memorialin e veçantë, i cili përbëhej nga dy gurë, njëri më i vogël ndërsa tjetri më i madh. Guri i vogël simbolizon jetën e tyre që ua shkurtoi diktatura komuniste ndërsa guri më i madh, kontributin dhe nderimin e përjetshëm të dy ish punonjësve të Ambasadës Amerikane para pushtimit të vendit në vitin 1939. "Ranë për idealët e lirisë dhe demokracisë", është mbishkrimi për pllakën përkujtimore. "Ky vend në të cilin jemi sot këtu është një vend që na bën krenarë. Ne nderojmë dy pjesëtarë të misionit tonë që u dënuan nga regjimi i Hoxhës pasi besonin tek vlerat e demokracisë. Ata u torturuan deri në vdekje nga regjimi i Hoxhës sepse besonin në vlerat e paqes e demokracisë. Nuk dëshiroj që ky memorial të shihet si një nderim që ne i bëjmë së shkuarës, por dua që ky memorial të shërbejë si një monument i një fryme të gjallë. Shpresoj të shërbejë si monument vlerësimi për stafin tonë që ka punuar prej vitesh duke luajtur një rol kyç për të forcuar miqësinë mes dy popujve tanë. Unë shpresoj që ajo që ne të marrim teksa zbulojmë këtë memorial të jetë frymëzim për ne, të marrim në jetën tonë forcën dedikimin dhe idealizmin e tyre", tha Uidhers. Të ftuar në këtë ceremoni ishin tre përfaqësuesit më të lartë të komuniteteve fetare në vend si Imzot Rrok Mirdita, Kryepeshkopi Anastas si dhe Baba Reshat Bardhi. Të ftuar ishin edhe përfaqësues nga ish të përndjekurit politikë, familjarët e të nderuarve si dhe ministri i Drejtësisë Bujar Nishani.

Historia

Jeta dhe vepra e Loni Adamit dhe Kol Kuqalit është pothuaj e panjohur nga shoqëria shqiptare kjo për shkakun se shteti shqiptar ende nuk ka nderuar figurën e tyre. Ata kanë shërbyer si punonjës në Ambasadën e Shteteve të Bashkuara të Amerikës deri në vitin 1939, kur vendi u pushtua nga Italia Fashite. Më pas Loni Adami do të merrej me një shtypshkronjë gjatë viteve të luftës ndërsa Kol Kuqali do të dallohej akoma më shumë për rolin e tij nacionalist e patriotik gjatë viteve të luftës. Por me çlirimin e vendit, Qeveria komuniste e Enver Hoxhës arrestoi dy ish punonjësit e ambasadës duke i akuzuar se kishin spiunuar për misionin aleat amerikan gjatë viteve 45-46, kur ky mision pati qëndruar në Shqipëri deri në vitin 46. Ndaj tyre pati tortura dhe më pas u pushkatuan nga regjimi. Vlen të theksohet se Kol Kuqali ishte deputet në Parlamentin e dalë pas luftës, i zgjedhur jo nga forcat komuniste. Trupat e tyre u varrosën në një gropë të përbashkët dhe ende nuk dihet se ku janë pasi janë varrosur në afërsi të Bregut të Lumit në Tiranë.

panorama.

[Xhuxhumaku]

Ndregjoni: Memoriali, mesazh për politikën e shurdhët shqiptare

» Vendosur: 07/08/2010 - 10:20
•

Ish të përndjekurit shprehen se memoriali përkujtimor ndaj dy ish punonjësve të ambasadës Amerikane të vrarë nga diktatura, është një mesazh për politikën shqiptare të këtyre 20 viteve. Përfaqësuesi i ish të përndjekurve politikë, i ftuar në ceremoninë e nderimit të Loni Adamit dhe Kol Kuqalit në ambasadë, shprehet se qeveritë dhe politikanët kanë harruar të përkujtojnë krimet e komunizmit gjatë këtyre viteve. Sipas tij, ambasada e SHBA-ve, me këtë nderim, i kujton politikës shqiptare se demokracia ndërtohet vetëm duke përkujtuar, nderuar dhe vendosur drejtësinë mbi të kaluarën kriminale komuniste të Shqipërisë. "Nuk ishte vetëm përkujtim i dy shqiptarëve që i vrau diktatura por edhe një mesazh për politikën dhe shoqërinë, që ju nuk mund të ndërtoni demokracinë me harresë, duke harruar krimet në Shqipëri. Mesazhi ishte që ju duhet të përkujtoni qëndresën ndaj regjimit komunist", tha Ndregjoni për gazetën. Ai tha më tej se ishte një vendim i Departamentit Amerikan të Shtetit që të vendosej ky memorial pasi ka 20 vjet që shteti shqiptar hesht ndaj krimeve të komunizmit. "Politika hesht ndaj krimeve. Ka 20 vjet që politika dhe qeveritë kanë shkatërruar vendet ku janë bërë ekzekutime masive. Mendoj se mesazhi i Departamentit Amerikan të Shtetit ishte "jo heshtje ndaj krimit por nderim dhe vënie në vend në drejtësisë", shtoi Ndregjoni. Sipas tij, kjo ishte edhe simbolika e ftesës së ministrit të Drejtësisë në këtë eveniment, për të kujtuar se duhet të vendoset drejtësia për të kaluarën. Sipas përfaqësuesit të ish të përndjekurve politikë, SHBA-të do të vijojnë të mbështesin kërkesat e tyre për vendosjen e drejtësisë ndaj të kaluarës si dhe të nderimit të viktimave të ish regjimit kriminal komunist në Shqipëri. "Ju falënderoj dhe ju dhe nëpërmjet jush Departamentin Amerikan të Shtetit për këtë mesazh të madh, për këtë memorial pasi ka një mesazh moral, politik e kombëtar që politika të mos kujtojë se mund të ndërtojë demokracinë duke harruar krimet e komunizmit. Ky ishte mesazhi im dhënë për ambasadorin Uidhers", tha më tej Ndregjoni.

panorama.

[Xhuxhumaku]

Intervista/ Flet Viktor Adami, djali i të nderuarit nga ambasada e SHBA “Babanë e takova në qeli një ditë para vdekjes,ishte mbuluar me krimba”

» Vendosur: 08/08/2010 - 10:46

• Trak. Trak. Trak... Më 9 qershor 1947, në burgun e Tiranës, mes zhurmimeve nga më të ndryshmet, ishin shkruar në memorie të kohës edhe trokitjet e ndrojtura të këpucëve të një djali pesëvjeçar, që i frikësuar për vdekje, mbështetej e ngjishej pas trupit të së ëmës. Dikur, në brendësi, njëra pas tjetrës ishin hapur dy dyer të rënda dhe më pas, kur sytë u ishin mësuar me errësirën, ata kishin dalluar në qoshe siluetën e palëvizshme të një njeriu që nuk jepte shenja jete. E ëma ishte afruar duke i folur tjetrit në emër.

Vetëm atëherë djali pesë vjeç kishte kuptuar se figura e njeriut të shtrirë në rrëzë të murit duhet të ishte i ati. Por tjetrit i ishte dashur shumë kohë të reagonte, të arrinte të nxirrte fjalë nga goja. Saktësisht kishte shtrydhur me përdhunë nga fyti ca tinguj të ngjirur, si të një njeriu me gjuhë të prerë, që në tërësinë e tyre kishin arritur të formulonin vetëm një frazë me kuptim, një amanet: “Kujdesu për fëmijët!”. Pastaj djali 5 vjeç kishte parë me tmerr se si dora e së ëmës ishte mbushur me krimba në momentin kur kishte prekur shpatullën e të shoqit. Kështu fëmija e kishte humbur vetëdijen. Kishte nisur të ngashërehej aq fort sa pak kohë më pas, me të mbërritur në shtëpi, e ëma kishte konstatuar me tmerr një rritje të shpejtë të temperaturës.
Njeriu që rrëfen këtë pjesës të historisë së jetës së tij, më të frikshmen e të frikshmeve, quhet Viktor Adami është dhe djali i Loni Adamit, ish-sekretarit të ambasadës amerikane në Tiranë në vitet 1929-1939, që dy ditë më parë u nderua me anë të një memoriali nga Ambasadori Xhon Uithers. Për fat të mirë Viktori nuk vdiq nga temperatura që e kishte mbajtur të lidhur për pesë ditë në shtrat, nuk vdiq edhe 24 orë më pas, kur nga dritarja vëzhgoi një ushtarak me motor që ndaloi para portës së shtëpisë së tyre, duke i dhënë me zë të lartë, së ëmës, Andromaqit, lajmin e vdekjes së të shoqit. Ai jetoi për të parë rrëzimin me rrapëllimë të diktaturës dhe diktatorëve shqiptarë, jetoi për të parë respektimin e nënës dhe nderimin e të atit.

Sekretari i Ambasadës USA dhe fashizmi

“Im atë, Loni Adami, me origjinë nga Progri i Korçës, ishte një nga studentët më të mirë të Shkollës Teknike Amerikane, që sot njihet si shkolla ‘Harri Fulc’. Në vitin 1929, menjëherë pasi kishte mbaruar shkollën, ai i’u rekomandua nga Harri Fulci ambasadorit amerikan, Çarls Hart, si nxënësi më i mirë dhe njohës i disa gjuhëve të tjera të huaja, veç anglishtes”, nis rrëfimin për të atin Viktor Adami. Pas këtij rekomandimi Loni Adami kishte shërbyer në këtë ambasadë për 10 vjet me radhë, deri në mbyllje, në rolin e sekretarit. Pra, kishte momente, kur në mungesë të ambasadorit dhe konsullit, ai mbetej autoriteti më i lartë. Ndërkohë, nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës, ku kishte punuar për një kohë si emigrant, ishte kthyer edhe Kol Kuqali, kunati i Loni Adamit, apo burri i së motrës. Viktori nuk di të sqarojë rrethanat, por edhe Kol Kuqali, i cili u nderua në të njëjtën mënyrë nga Ambasadori Amerikan Xhon Uithers, kishte gjetur punë në të njëjtën ambasadë si përkthyes në vitin 1929.
Me pushtimin e Shqipërisë, ambasada amerikane kishte mbyllur dyert dhe Loni Adami e Kol Kuqali ishin detyruar të gjenin punë të tjera. I pari, Loni Adami, kishte hapur një shtypshkronjë të vogël, ndërsa Kol Kuqali bashkë Jovan Adamin, vëllanë e Lonit, kishin marrë me koncesion minierën e qymyrgurit në Krrabë të Tiranës.
“Babai u lidh shpejt me lëvizjen antifashiste dhe rrjedhimisht me komunistët. Njihet se në shtypshkronjën e tij u shtyp numri i parë i ‘Zërit të Popullit’, por edhe një numër pambarim materialesh të tjera propagandistike. Babai na ka rrëfyer një detaj kur në shtypshkronjë kishin hyrë dy ushtarë gjermanë. “Me të parë dy ushtarët, punëtori, Kristo Trajani, që ishte vetëm 16 vjeç, kishte ndalur punën e ishte zbardhur në fytyrë, pasi ishte duke shtypur trakte komuniste. Por në këtë kohë aty ishte shfaqur babai, që kishte nisur të komunikonte në gjermanisht. Ushtarët të habitur nga gjuha e mëmës së tyre, kishin pyetur me mirësjellje se çfarë ishin duke shtypur dhe babai krejt i qetë u kishte thënë se bëhej fjalë për një shpallje të Ministrisë së Punëve Botore. Më tej ai u kishte shpjeguar gjermanëve se shtypshkronja ishte fare e vogël dhe se si e tillë nuk mund të bënte më shumë se blloqe e fletë, pra nuk mund të bënte gazeta. Këtë mënyrë të arsyetuari e kishte bërë sepse gjermanët ndërkohë po kërkonin të gjenin vendshtypjen e gazetës ‘Zëri i Popullit’ që e mendonin të realizuar në një shtypshkronjë më moderne. Ah, këtë e ka rrëfyer edhe artistja Violeta Manushi, që punonte në shtypshkronjën e babait”, rrëfen Viktori historinë e të atit me komunistët. Një histori që do të trashej edhe më shumë kur në Shqipëri do të zbarkonin misionet anglo-amerikane.

Arrestimi nga komunistët

Sipas Viktorit, i ati ishte angazhuar shpejt me anglo-amerikanët. Kjo për shkak se vetë Harri Fulci në këtë kohë ishte i vendosur në Kajro të Egjiptit, ku anglo-amerikanët kishin shtabin e luftës që ishte përgjegjës edhe për misionet në Shqipëri. “Pra ishte Harri Fulci ai që u rekomandonte misionarëve pikërisht tim atë si njeri të besës dhe si njeri me mundësi kontakti. Kështu që të gjithë anëtarët e misioneve ushtarake anglo-amerikane me të mbërritur në Shqipëri orientoheshin nga im atë”, rrëfen Viktori. Në janar 1945 në Shqipëri kishte mbërritur në krye të një misioni vetë Harri Fulci. Ai e kishte thirrur Loni Adamin në ndërtesat e ish-ambasadës Amerikane. Misioni kishte për detyrë të testonte situatën në Shqipëri dhe të vendoste kontakte kryesisht me intelektualët.
“Në këtë kohë Kol Kuqali, kunati i babait, ishte zgjedhur deputet nga populli. Shtëpia e tij por edhe zona e Krrabës, ku kishte minierën, kishin qenë qendra të rezistencës antifashiste. Në librin e tij ‘Kur hidheshin themelet e Shqipërisë së re” Enver Hoxha shkruan: U takova në shtëpinë e Kol Kuqalit me Kol Tromarën...” Më tej sipas shpjegimeve të Viktor Adamit, delegacioni që shkoi në Mukje kishte qëndruar për tri ditë me radhë në shtëpinë e babait të tij. Bëhej fjalë për personalitete të kalibrit të Ymer Dishnicës, Abaz Kupit, Gogo Nushit, Nako Spirut, Omer Nishanit e të tjerë. Pra në shtëpitë e Loni Adamit dhe në atë të kunatit të tij Kol Kuqali ishin bërë shumë biseda, për më tepër në këto biseda kishin marrë pjesë me shumicë edhe anglo-amerikanët. Pikërisht këto, por edhe tendencën e të dyve në përkrahjen e një sistemi politik demokratik, me pjesëmarrjen e të gjitha forcave politike, Enver Hoxha nuk i pëlqeu.
“Kështu, dikur babait i shtetëzojnë shtypshkronjën dhe fshehtazi bëhet gati arrestimi. Kol Kuqali ndërkohë e sinjalizon që të largohet në fshat, në Korçë, duke i thënë se situata është e turbullt”, rrëfen i biri i Loni Adamit. Por komunistët e arrijnë Loni Adamin edhe në Korçë. E arrestojnë në 10 tetor 1946, madje e akuzojnë për tentativë arratisjeje.

Torturat

“Unë isha fare i vogël, vetëm 5 vjeç, kur nëna na mori bashkë më vëllamë, pak më të madh, për të shkuar në burg, te babai. Ai na mungonte prej më shumë se 8 muajsh. Më vonë kam mësuar se si kishte arritur nëna të futej në burg. Babanë e kishin respektuar një numër i madh komunistësh, në dyert e të cilëve nëna kishte trokitur. Por pa mundur të ndryshonte asgjë në fatin e tij. Një fat i vendosur diku lart, nga një njeri, vendimet e të cilit mund t’i kthente mbrapsht vetëm ndonjë forcë shumë madhore”, flet Viktori duke e shoqëruar këtë me tundje mohuese të kokës.
Loni Adamin e kishin torturuar fillimisht për tre muaj në Korçë. Sipas të birit, Viktorit, të atin e akuzonin si agjent të amerikanëve i rekrutuar në shkollën teknike dhe i kërkonin që të firmoste që misioni amerikan, i cili erdhi në Shqipëri në vitet 1945-1946, erdhi me qëllim për të përmbysur pushtetin popullor.
“Por babai, si idealist që ishte, nuk mund të dilte jashtë bindjeve të veta. Nuk firmoste edhe pse torturat ishin bërë më të rënda pasi e kishin sjellë në Tiranë. Më kanë thënë se e kanë rrahur sa i ka rënë mishi copë, se i kanë thyer shpatullën dhe njërën këmbë, se e kanë varur në tavan dhe i kanë futur trupin në ujë të ftohtë deri në fyt, se e kanë shpuar me shufra hekuri të skuqur. Neve na kanë lejuar ta takojmë vetëm një ditë para se të jepte shpirt në qeli. Na mori mamaja me vete, mua dhe vëllanë, që ishte një vit më i madh në moshë. Kujtoj se u hapën dy palë dyer. Dhoma ku ishte babai ishte e errët, pa dritare. Mamaja iu afrua dhe u mundua ta lëvizte. Aty vuri re se atij i kishin thyer shpatullën dhe njërën këmbë dhe se këto i ishin mbushur me krimba. Unë dola duke qarë me të madhe me të bërtitura...”, rrëfen Viktori mbase ngjarjen më të tmerrshme të jetës së tij.
Për habi, po atë ditë që Loni Adami kishte dhënë shpirt, në një tjetër qeli ishte vetëvarur edhe Kol Kuqali që kishte vetëm 10 ditë i arrestuar. Ai ishte babai i dy djemve dëshmorë të Luftës Antifashiste, njëri i vdekur në kampin e shfarosës të Mathausenit në Gjermani, tjetri në kampin e Prishtinës. Pas çlirimit Kol Kuqali kishte përmbushur edhe funksionin e zv/drejtori të Bankës Shqiptare, por ishte përplasur me Enver Hoxhën pasi kishte qenë kundër barazimit të lekun me dinarin jugosllav, një veprim që në vitin 1946 i konvertoi shqiptarët nga të pasur në të varfër për vetëm disa muaj kohë. Gjithsesi pas arrestimit, Kol Kuqali, kunati i Loni Adamit, deputeti i zgjedhur nga populli, nuk u kishte dhënë më shumë kohë kënaqësie komunistëve ta torturonin. Nëpër dokumentet që komunistët kanë lënë pas thuhet se Kol Kuqali, Loni Adami, gazetari Sabri Dajlani dhe Drita Kosturi, e fejuara e Qemal Stafës, akuzoheshin si agjentë të imperializmit amerikan. Trupat e Kol Kuqalit dhe Loni Adamit, sipas disa rrëfimeve të dëshmitarëve okularë, janë futur në varr masiv në vendin e quajtur Bregu i Lumit në Tiranë dhe familjarët edhe sot e kësaj dite nuk kanë mundur t’i gjejnë. Madje kanë humbur edhe shpresat pas kërkimeve të shumta.

Rivlerësimi

Komunizmi e godet ashpër familjen e Loni Adamit pas vdekjes së tij në burg. Internim në kënetën e Durrësit dhe moslejim i zonjës së shtëpisë të ushtronte profesionin e mësimdhënies. Gjithsesi falë ndërhyrjeve të ndryshme, Andromaqi Adami arrin të gjejë veten në profesionin e dashur të saj pas vitit 1956, që kishte ngjarje kulmuese Konferencën e Tiranës.
Pjesa tjetër e viteve, deri më 1991, mund të përmblidhet me një frazë për familjen Adami: Luftë për mbijetesë. Në të njëjtin vit, pa i treguar asgjë së ëmës, Viktor Adami, me të mësuar se në Hotel “Dajti” në Tiranë kishte mbërritur ambasadori i parë i Shteteve të Bashkuara në Tiranë, Rajerson, niset fshehurazi ta takojë. Dhe ia arrin. Ia arrin ta ulë në kafe dhe t’i rrëfejë me një anglishte të qëruar, si bir i denjë i Loni Adamit, historinë e familjes së tij. Që pas këtij takimi, që e lë të shokuar, ambasadori amerikan, një antikomunist i njohur, viziton dhe ndihet si në shtëpinë e vet në banesën modeste të Adamëve në Tiranë. Përmes bisedave të shumta, Andromaqi, gruaja e Loni Adamit dhe nëna e Viktorit, i rrëfen një sekret ambasadorit Rajerson. I rrëfen sesi në vitin 1939, në kohën kur trupat italiane po hynin në Tiranë, kishte marrë dhe kishte fshehur në bodrumin e ambasadës stemën e saj.
“Shkojnë në dy në ambasadë, kërkojnë në një depo dhe e gjejnë po atje ku nëna thoshte se e kishte fshehur. Ambasadori amerikan nuk i mbajti dot lotët”, rrëfen Viktori. Por ka edhe një tjetër pjesë. Një tjetër histori të ndodhur në korrik 1991, në përvjetorin e festës së Shteteve të Bashkuara të Amerikës.
“Ambasadori Rajerson dha një pritje në Hotel “Dajti”. Na ftoi edhe ne, mua me nënën, sigurisht. Në mes të sallës ishin katër kolltuqe të vendosur përballë njëri-tjetrit. Erdhi Presidenti Ramiz Alia me ministrin e Jashtëm, Muhamet Kapllani dhe u ulën. Një vend mbeti bosh. Në këtë kohë ambasadori Rajerson u ngrit dhe ftoi nënën time: Zonja Andromaqi ejani këtu. Dhe i drejtohet Ramizit: Kjo zonjë është përfaqësuese e Shteteve të Bashkuara në Shqipëri. Ramizi habitet dhe pyet se cila është. Nëna ia kthen: Nuk më njeh ti mua se kush jam? Ishe kalama kur vije në shtëpinë time dhe takoje Omer Nishanin, Nako Spirun, Ymer Dishnicën...”, rrëfen Viktori momentin kur nëna e tij është ndier më krenare se kurrë që ishte gruaja e Loni Adamit, ish-sekretarit të Ambasadës Amerikane në Shqipëri në vitet 1929-1939.

panorama.

[Brari]

dha e mori vithe vidhersi me i pru ne pushtet kulishet e nomenklatures se larte enveroiste e nuku ja dolli e nashti luan aktin e fundit te komedise para the-qafjes.

edhe ne kte perkujtimore eshte kujtuar te sjelle ndregjonin kulishin e ed rucit kinse si perfaqsus te te persekutuarve.

thx kat per kto shkrime interesante qe ke sjelle.

[SERAFIM DILO]

Kat.KRYEVEPER.Bravo.
Keto jane tregime.Kjo eshte histori.(shum e bukur,se kisha degjuar).

[Xhuxhumaku]

Kat.KRYEVEPER.Bravo.
Keto jane tregime.Kjo eshte histori.(shum e bukur,se kisha degjuar).

serafim,

keto histori duhet ti kishe nxjerre ambasada amerikane qe 20 vjet perpara,

po siduket duhet te vdese ramizi , qe te dale historia.

o bo pakti molotov ribentrop i mos sulmimit.

[shigjeta]

Kur degjon perralla te bukura per nje kohe te gjate, eshte veshtire te besohet sa i shemtuar ka qene realiteti...

[SERAFIM DILO]

serafim,

keto histori duhet ti kishe nxjerre ambasada amerikane qe 20 vjet perpara,

po siduket duhet te vdese ramizi , qe te dale historia.

o bo pakti molotov ribentrop i mos sulmimit.

Por edhe per historite tona,nga amerikanet duhet ti presim!!!!
Ramizi?Ka faj,jo per historin,por per pasardhesit qe vuri.Jane ata qe nuk duan ta tregojne historin.Pse?.(Hapja e dosjeve nuk pritet nga Ramizi).

Pakti qendron;salitov-nanotrop.

Po nese,thone;qe kush nuk ka memorje historike nuk ka as te ardhme.

[kthetrat]

Ndregjoni: Memoriali, mesazh për politikën e shurdhët shqiptare

» Vendosur: 07/08/2010 - 10:20
•

Ish të përndjekurit shprehen se memoriali përkujtimor ndaj dy ish punonjësve të ambasadës Amerikane të vrarë nga diktatura, është një mesazh për politikën shqiptare të këtyre 20 viteve. Përfaqësuesi i ish të përndjekurve politikë, i ftuar në ceremoninë e nderimit të Loni Adamit dhe Kol Kuqalit në ambasadë, shprehet se qeveritë dhe politikanët kanë harruar të përkujtojnë krimet e komunizmit gjatë këtyre viteve. Sipas tij, ambasada e SHBA-ve, me këtë nderim, i kujton politikës shqiptare se demokracia ndërtohet vetëm duke përkujtuar, nderuar dhe vendosur drejtësinë mbi të kaluarën kriminale komuniste të Shqipërisë. "Nuk ishte vetëm përkujtim i dy shqiptarëve që i vrau diktatura por edhe një mesazh për politikën dhe shoqërinë, që ju nuk mund të ndërtoni demokracinë me harresë, duke harruar krimet në Shqipëri. Mesazhi ishte që ju duhet të përkujtoni qëndresën ndaj regjimit komunist", tha Ndregjoni për gazetën. Ai tha më tej se ishte një vendim i Departamentit Amerikan të Shtetit që të vendosej ky memorial pasi ka 20 vjet që shteti shqiptar hesht ndaj krimeve të komunizmit. "Politika hesht ndaj krimeve. Ka 20 vjet që politika dhe qeveritë kanë shkatërruar vendet ku janë bërë ekzekutime masive. Mendoj se mesazhi i Departamentit Amerikan të Shtetit ishte "jo heshtje ndaj krimit por nderim dhe vënie në vend në drejtësisë", shtoi Ndregjoni. Sipas tij, kjo ishte edhe simbolika e ftesës së ministrit të Drejtësisë në këtë eveniment, për të kujtuar se duhet të vendoset drejtësia për të kaluarën. Sipas përfaqësuesit të ish të përndjekurve politikë, SHBA-të do të vijojnë të mbështesin kërkesat e tyre për vendosjen e drejtësisë ndaj të kaluarës si dhe të nderimit të viktimave të ish regjimit kriminal komunist në Shqipëri. "Ju falënderoj dhe ju dhe nëpërmjet jush Departamentin Amerikan të Shtetit për këtë mesazh të madh, për këtë memorial pasi ka një mesazh moral, politik e kombëtar që politika të mos kujtojë se mund të ndërtojë demokracinë duke harruar krimet e komunizmit. Ky ishte mesazhi im dhënë për ambasadorin Uidhers", tha më tej Ndregjoni.

panorama.

ky ndregjini ka qen spiun c ne ky me te persekutuarit ky ka bere burge se ka qene magazinier dhe kish vjedhur nje xhaje e ka pas partizan familje komunistash,ky perfaqsone te persekutuar,,,hajde cudira shqiptare,,,po varja thuaj Ndregjonit kohe spiunash,,,bbooo bobbob sa hipokrit,,,,, kan ngel te persekutuarit ti perfaqsoje ky nje ish internacionalist,,,,,,ik o lal shiko hallin boll hodhet balte bi nacionalistat kjo eshte nje fyerje per kete klase

[Qyfyre]

Te kesh pasur nje te aferm partizan esht turp?