Vetvritet aktori Bekim Fehmiu

[Bardhi]

Njerezit e mdhaj si Bekim Femiu (Drite paste), bejne gjera te medhaja. Ndryshojne historine.
Veprimet e tyre si per mire e si per keq jane shume te medha.
Eshte fat per njerezimin, qe ata te orjentohen ne vepra te mira per njeriun. Mirepo pak kush mund te ndikoj, tek ta. Kjo bote eshte ne doren e njerezve te medhaj, te bejme lutje qe zoti te naj fal te mire. PAQA QOFTE ME TE .

[agas]

Sido qe te vije fundi jetes per cdo kend,analizohet personaliteti i tij.Ai mbetet nje aktor i shquar,autoritar,inteligjent dhe me nivel te larte interpretimi.Ju prehte shpirti ne xhehnet.

[metinsk]

Shpirti n'paqe, u kan njeri i madh.Ka lan mbresa tmdhaja nsekcionin ku ka punu .

[bili99]

"Zemra qe paragjykon nuk mund te dashuroje""Kush te paragjykon ,nuk ka kohe te te doje"( Nena Tereze)

Te gjithe qe kane sjelle nje rreze drite mbi vleresimin e drejte te aktorit tone te madh Bekim Fehmiut, te gjithe qe kane sjelle artikuj shume domethenes ketu ju them FALEMNDERIT!
Kush vlereson drejt vlerat njerezore dhe kombetare eshte nje shprese per njerezimin dhe kombin, pra se pari keni nderuar vetveten dhe kombin.
Kur permendet emri i nje njeriu si i artistit Bekim Fehmiu , qe ka qene uje i kulluar qe nga burimi per dinjitet dhe atdhedashuri te teperta dhe ofenduese per te gjithe ne jane paragjykimet qe shprehin vogelsi dhe siperfaqsi.

Moderatoret: te pastrojne temen nga komentet tendencioze dhe siperfaqsore,eshte ne nderin e forumit, temes ,artistit Bekim Fehmiu dhe ne nderin e te gjithe neve.

Ata qe sjellin vleresime reale qe spikasin bukurine dhe dhimbshurine e nje zemre shqiptare dhe nje shpirti artisti le te vazhdojne te sjellin pa pushim, te ngrisin kete teme si nje keshtjelle madheshtore ashtu sic ishte vete artisti yne i madh ,i dinjitetshemi dhe i madhi Bekim Fehmiu.



me nderime per artistin tone te dashur Bekim Fehmiun,
bili99

[muslimani72]

Autor: Rashid Krasniqi
E marte 22 Qershor 2010 12:28 PM




Ne dalldisemi pas emrit të thatë - nuk vlerësojmë veprën e kapshme

B.Fehmiu gjysmë shekulli i shërbeu famës së Beogradit (Sërbisë), jo Prishtinës(Kosovës);

-B.Fehmiu nga 44 filma asnjë shqip a për shqiptarë.

-B.Fehmiun Beogradi i tij –i “nivelit” të tij -asnjëherë nuk e quajti “aktor shqiptar a kosovar”;

-B.Fehmiu demonstratat tona të 8O-tave i kundërshtoi: ”Të mund të fluturoj dhe me vëllezërit e mi t’i shkelë ata nacionalistë e irredentistë (“Rilindja” e” Novosti”); dhëndrri tjetër i Beogradit F.Begolli qe pak më “i butë” kundër vendlindjes;

-Në kortezhin funeral për në Novo Groblje të Beogradit qe edhe armiku më i madh i Kosovës e shqiptarëve Boris Tadiq dhe ministri i tij i Mbrojtjes Shutanovac…! (mbase nuk duhej çuditur).

-B.Fehmiu “më i madhi”, ku mbet Aleksandër Moisiu, Abdurrahman Shala…- sa shpejt na hynë e na dalin qejfit njerëzit!



Një pyetje shumë serioze e brengosëse: A kemi ne sens të mirëfilltë matjeje e maturie? Një ngjarje, një fenomen, një person a personalitet, një vepër a veprim, pa e vlerësuar nga të gjitha aspektet, për kohën kur jetojmë posaçërisht nga aspekti i interesit tonë kombëtar, që ndryshe i thonë politikë, e ngremë mbi kupën e qiellit a e fundosim nën shtatë palë të ferrit. Ne shpesh e kemi frutën tonë të pjekur e të ëmbël para vetes,dhe e injorojmë, kurse të hidhurën a thartën edhe të dyshuarin e huaj e afrojmë e marrim. Nuk mund të ngrisim më së larti dikë që kombit tonë nuk i dha thuaja asgjë. Kush na konsiderohej gjer më tani “aktori shqiptar më i madhi i të gjitha kohëve” –Moisiu, që luajti gati në të gjitha skenat e kryeqyteteve evropiane, - sepse atdheu i tij nuk i pat aso kohe - në këtë moment u zbeh, si dhe Abdurrahman Shala, i cili atdhetarisht qëndron milion herë më lartë se të gjithë: në kazamatin e Nishit (prill l957), i dënuari i përjetshëm politikisht, Limon Alia më ka thënë këto fjalë mahnitëse për Abdurrahmanin: ”A e njeh Abdurrahman Shalën?”, konfirmova e ai vijoi: ”sa t’asht gjallë mo, po mbasi shkon prej ksaj dynjaje mos po i bajn naj sherr shkijet shkruje nji punë, vepër të madhe që s’e bani kush – na shpëtoi prej pushkatimit të sigurtë, jo vetëm dhomën me l20 shqiptarë të burgosun në dhomën e burgut të Prishtinës (tani Gjyqi Komunal), po kush e di edhe mbas nesh sa”. ”Qysh?”. “Nga korridori ecte një djalë i hijshëm fort me mashinkë në gjoks dhe mue te dera më thërriti shqip ta mbyll derën. U gëzuam që qenka i yni dhe i tregova që çdo natë ‘strazhari” merr ka l0-l5 prej dhomës tonë, i desh në kmishë e tlina dhe mbas l5 minutash e nijshim mitolozon e Strelishtes”.”Çkaaa!!?” bërtiti dhe e thirri strazharin me e bo spisakun (listën) sa jemi dhe i tha shkaut: ”Ako mi jedan fali samo, ima da vas ubijem (po më mungoi një ju vras të gjithëve”). Dhe kurrë ma nuk na prekën. Po, ku me dijtë përpara sa kanë shkue (dihet se qenë pushkatuar në Prishtinë 3.600 vetë), dmth. ndërpreu masakrën. (janar l946, ngjarjen që e kam shkruajtur në “Zërin e rinisë, në mars l994, nja dy javë pasi ndërroi jetë i madhi, për mua e miliona shqiptarë ma i madhi).

[ricky_ch]

Njerezit e mdhaj si Bekim Femiu (Drite paste), bejne gjera te medhaja. Ndryshojne historine.
Veprimet e tyre si per mire e si per keq jane shume te medha.
Eshte fat per njerezimin, qe ata te orjentohen ne vepra te mira per njeriun. Mirepo pak kush mund te ndikoj, tek ta. Kjo bote eshte ne doren e njerezve te medhaj, te bejme lutje qe zoti te naj fal te mire. PAQA QOFTE ME TE .

Ndoshta nuk e ke seriozisht!

[bili99]

Ne shqiptaret jemi te njohur me afinitetin per vetshkulje rrenjesh, veteperbaltje dhe vetshkatrrim,andaj jemi ketu ku jemi edhepse jemi te lashte sa vete jeta ne planetin toke.
Ne shohim njollat e zeza dhe jo gjithe pikturen.
Njerezit e medhenje shqiptare si cdo njeri tjeter kane bere gabime, dhe ne ne vend qe tu vleresojme te mirat dhe te arriturat ne nje fushe veprimtarie , mundohemi te jemi shume "korrekt" dhe te vleresojme te gjitha dimenzionet e nje personaliteti.
Ne jemi inatcor te medhenje ( shenje primitivizmi kjo), qe mbesim pas duke mbajtur mend nje fjale dhe nje veper jo te hijeshme ne te kaluaren..
Do te ishte ideale qe personalitetet shqiptare me fame boterore te ishin personalitete ideale per "kandarin kombetar" , ata shpesh edhe i jane afruar ideales por si shpesh "kandari kombetar" ka qene i prishur.
Personalitetet kombetare qe kane arritur ne nje fushe veprimtarie te kalojne kufinjte kombetar dhe kane pushtuar boten, ne ne vend qe ti mbajme me xhelozi dhe biles edhe kur vete nuk e permendin kombin dhe rrenjen ,ne duhet tu biejm per pas t'ua rikujtojme rrenjen ,ne bejme te kunderten i largojme,i izolojme , i fyejm derisa edhe i shpallim per te huaj.Keshtu u japim mundesi te tjereve te rriten me gjakun tone,duke adoptuar shqiptaret e arritur neper bote, dhe ne mbesim keshtu sic jemi ne vogelsine tone primitive.
Bekimi ka pasur gabime si cdo njeri qe jeton por, ka qene nje njeri me integritet njerezor dhe shqiptar, zgjedhjet personale kane qene personale por , gjithe bota e ka ditur se eshte shqiptar dhe per faktin se si i tille eshte deklaruar vete.

me nderime,
bili99

[tomaras]

Një minutë heshtje për heshtjen e Kuvendit

22-06-2010 | 16:36 CET
SHKRUAN IBRAHIM KADRIU

Derisa mbahej komemoracioni për Bekim Fehmiun, në sallën e kinemasë ABC të Prishtinës, ku kishin ardhur aq shumë intelektualë, artistë e qytetarë të tjerë, të cilët e kanë ditur dhe e dinin se kush ishte Bekim Fehmiu, u vërejtën edhe persona që (shumë shpesh duken në ekrane, gjatë transmetimeve të drejtpërdrejta televizive) ishin pjesë e asaj mase deputetësh të Kuvendit të Kosovës, të cilët nuk e panë të arsyeshme të mbanin një minutë heshtjeje për humbjen e aktorit më të madh të të gjitha kohërave, të këtij ambienti tonë jo vetëm shqiptar, por edhe ballkanas dhe më gjerë.

Komemoracioni u organizua falë vullnetit të miqve të aktorit, por jo institucionalisht. Deputetët e ndodhur në sallën e kinemasë ABC me siguri duhet ta kishin ndjerë veten më së keqi, në kohën kur (vetë prania e tyre) u jepte shkas të tjerëve të shprehnin mllefin ndaj një gjesti të tillë, gjest mospërfillës i Kuvendit ndaj figurës më të madhe të aktrimit. Ata, duke qenë të pranishëm në sallë, iu bashkuan të tjerëve që u ngritën në këmbë duke duartrokitur një minutë pa ndërprerë për meritat që i kishte autori në fushën e artit.

Ata, me siguri, duhet ta kishin ndjerë veten keq; me siguri nuk janë pajtuar për atë mospërfillje të Kuvendit të Kosovës, për atë injorim që nuk mund të justifikohet me asgjë. Pas ndodhjes të asaj mospërfilljeje, opinioni ishte ai që nxori edhe batuta, se kuvendarët nuk kishin “haber” se kush ishte Bekim Fehmiu, se ishin të zënë me tenderë, se Bekim Fehmiu nuk ishte i Drenicës, etj., etj. Propozimi i dhënë në Kuvend nga njëri deputet, i cili, për fat, i takonte komunitetit artistik të cilit i takonte Bekimi, hasi në veshët e shurdhër. Është e natyrshme se, prej deputetëve, nuk mund të kërkohej të jenë gjithsesi intelektualë, pavarësisht se dëshirojnë të jenë, por që intelektualët e vërtetë, edhe deri në nivelin e Akademisë, të qëndrojnë indiferentë ndaj një propozimi të tillë, është nënçmuese për kombin, në rend të parë, e edhe për tërë shoqërinë që ua ka dhënë votat.

Propozimi ishte që të shpallej edhe një ditë zie. Pse jo? Edhe sa vjet (e dekada) duhet pritur ta sigurojmë një figurë të tillë siç ishte Bekim Fehmiu? Në Nenin 48 të Ligjit për protokollin e shtetit është edhe ky shpjegim: “Zi shtetërore mbahet për personalitetet e larta shtetërore e publike; personalitete të shquara të komunitetit ndërshtetëror me origjinë kosovare; njerëz që sakrifikojnë jetën e tyre në krye të detyrës; fatkeqësi të rënda njerëzore që prekin thellë ndërgjegjen e kolektivitetit...”.

E, pra, Bekim Fehmiu (sigurisht) është konsideruar se nuk është personalitet publik. E, cili personalitet publik mund ta zëvendësonte autoritetin aq të madh të aktorit me famë botërore i cili, rastësisht, ka qëlluar të jetë yni? Duhet kërkuar përgjigje nga Kuvendi, derisa të organizohej një minutë heshtjeje për heshtjen e tij.

(Autori është shkrimtar dhe redaktor i kulturës në gazetën “Zëri”)

[ricky_ch]

Një minutë heshtje për heshtjen e Kuvendit

22-06-2010 | 16:36 CET
SHKRUAN IBRAHIM KADRIU

Derisa mbahej komemoracioni për Bekim Fehmiun, në sallën e kinemasë ABC të Prishtinës, ku kishin ardhur aq shumë intelektualë, artistë e qytetarë të tjerë, të cilët e kanë ditur dhe e dinin se kush ishte Bekim Fehmiu, u vërejtën edhe persona që (shumë shpesh duken në ekrane, gjatë transmetimeve të drejtpërdrejta televizive) ishin pjesë e asaj mase deputetësh të Kuvendit të Kosovës, të cilët nuk e panë të arsyeshme të mbanin një minutë heshtjeje për humbjen e aktorit më të madh të të gjitha kohërave, të këtij ambienti tonë jo vetëm shqiptar, por edhe ballkanas dhe më gjerë.

Komemoracioni u organizua falë vullnetit të miqve të aktorit, por jo institucionalisht. Deputetët e ndodhur në sallën e kinemasë ABC me siguri duhet ta kishin ndjerë veten më së keqi, në kohën kur (vetë prania e tyre) u jepte shkas të tjerëve të shprehnin mllefin ndaj një gjesti të tillë, gjest mospërfillës i Kuvendit ndaj figurës më të madhe të aktrimit. Ata, duke qenë të pranishëm në sallë, iu bashkuan të tjerëve që u ngritën në këmbë duke duartrokitur një minutë pa ndërprerë për meritat që i kishte autori në fushën e artit.

Ata, me siguri, duhet ta kishin ndjerë veten keq; me siguri nuk janë pajtuar për atë mospërfillje të Kuvendit të Kosovës, për atë injorim që nuk mund të justifikohet me asgjë. Pas ndodhjes të asaj mospërfilljeje, opinioni ishte ai që nxori edhe batuta, se kuvendarët nuk kishin “haber” se kush ishte Bekim Fehmiu, se ishin të zënë me tenderë, se Bekim Fehmiu nuk ishte i Drenicës, etj., etj. Propozimi i dhënë në Kuvend nga njëri deputet, i cili, për fat, i takonte komunitetit artistik të cilit i takonte Bekimi, hasi në veshët e shurdhër. Është e natyrshme se, prej deputetëve, nuk mund të kërkohej të jenë gjithsesi intelektualë, pavarësisht se dëshirojnë të jenë, por që intelektualët e vërtetë, edhe deri në nivelin e Akademisë, të qëndrojnë indiferentë ndaj një propozimi të tillë, është nënçmuese për kombin, në rend të parë, e edhe për tërë shoqërinë që ua ka dhënë votat.

Propozimi ishte që të shpallej edhe një ditë zie. Pse jo? Edhe sa vjet (e dekada) duhet pritur ta sigurojmë një figurë të tillë siç ishte Bekim Fehmiu? Në Nenin 48 të Ligjit për protokollin e shtetit është edhe ky shpjegim: “Zi shtetërore mbahet për personalitetet e larta shtetërore e publike; personalitete të shquara të komunitetit ndërshtetëror me origjinë kosovare; njerëz që sakrifikojnë jetën e tyre në krye të detyrës; fatkeqësi të rënda njerëzore që prekin thellë ndërgjegjen e kolektivitetit...”.

E, pra, Bekim Fehmiu (sigurisht) është konsideruar se nuk është personalitet publik. E, cili personalitet publik mund ta zëvendësonte autoritetin aq të madh të aktorit me famë botërore i cili, rastësisht, ka qëlluar të jetë yni? Duhet kërkuar përgjigje nga Kuvendi, derisa të organizohej një minutë heshtjeje për heshtjen e tij.

(Autori është shkrimtar dhe redaktor i kulturës në gazetën “Zëri”)

O ti djalosh!
Bekimi i kontriboi Kinematografisë Serbe e Jugoslave!
Ata kanë për çka të krenohen, e jo ne!
Po çfarë kontributi i dha shqipes ai? Një Hiç të madh!
A është krenari të jesh vetëm shqiptar apo kërkohet diçka
më tepër? Ndoshta, ka qenë aktor i madh, por jo për ne!
Ai tërë jetë e kaloi duke pirë Shlivovicë mu në mes të
Beogradit me shkijet! Besoj se për Krenari, nuk shikohet vetëm
ana profesionale, por edhe ajo njerëzore!

[Ardi-1]

O ti djalosh!
Bekimi i kontriboi Kinematografisë Serbe e Jugoslave!
Ata kanë për çka të krenohen, e jo ne!
Po çfarë kontributi i dha shqipes ai? Një Hiç të madh!
A është krenari të jesh vetëm shqiptar apo kërkohet diçka
më tepër? Ndoshta, ka qenë aktor i madh, por jo për ne!
Ai tërë jetë e kaloi duke pirë Shlivovicë mu në mes të
Beogradit me shkijet! Besoj se për Krenari, nuk shikohet vetëm
ana profesionale, por edhe ajo njerëzore!

I nderuari Ricky_ch,

disa anashkalojnë realitetin e pamohueshëm, dhe gjithnjë përserisin : artisti srtisti...

Po të ishte Bekimi shkrimtar dhe tüë shkruante gjithë veprat e tij në gjuhë serbe dhe të tjera, asnjë në gjuhën shqipe, disa prap do e ngrisnin në piedestal...

Prandaj, veprat e tij janë në gjuhë shkau, dhe të tjera, ata le ti thurin lavdi, neve do mburrim që e kishim nga gjiri jonë, por na ktheu shpinden edhe me vepra u bë i huaji...