Ruleti i dashurisë - krijimtaria ime

[Nanushi]

“Akti i fundit”

Dhe patjetër ka gjithmonë një akt të fundit,
Edhe nëse të pafundmë e kam durimin e djegur;
Në trup kam prush të lagësht edhe sonte,
Një fund pa ngushëllim, një ndjenjë pak e prekur!

Eja më rrëmbe frymën o ndjenjë e zjarrtë,
Kur gjakun pi kjo gojë e plasaritur...e etur;
Ndjejë rrahjen e zemrës së çmendur të yjeve,
E shpirtin shpesh pyes; lot, a kanë mbetur?!.

Përse puthja jote kaq shumë po më djeg?!.
Mes ëndrrash dhe endjesh, shkumë në valë;
Parakalojnë fshehurazi në shpirtin gjithë mërzi,
Një stuhi e stërmbushur erërash plot fjalë!.

Tashmë ëndrra nuk është më ëndërr,
Mbyt një tjetër prej ndjenjave të mia prapë;
Por muzgut! Muzgut, çfarë t’i them o ndjenjë,
Kam shpirt të trazuar e jetë shumë pak!

E faj nuk mund të quhet etja për çast,
E as ndjenjë shkume loti që më ka tretë!
Para honeve të shpirtit tim kurrë mos u ndal;
Se një grusht dështimesh mbetet kjo jetë...


©V.P. – 05/10/2011

[shoku_tanku]

“Akti i fundit”

E faj nuk mund të quhet etja për çast,
E as ndjenjë shkume loti që më ka tretë!
Para honeve të shpirtit tim kurrë mos u ndal;
Se një grusht dështimesh mbetet kjo jetë...


©V.P. – 05/10/2011

Kjo ishte shume e bukur!

[Nanushi]

S’munde, dashuria ime, s’munde!

Më flet për ëndrrat e kristalta…ah….ëndrrat…
Parajsën, dhembjen, çastin, jetën e lotin po ashtu;
Përkulemi si fije bari e në fund të shpirtit e dimë mirë,
Kujtohemi se kemi qenë të lumtur, dikur… diku…

Më flet për lëndimet e hekurta… ah… lëndimet…
Kur ecën drejt asaj që shpirti me ankth pret…
Mes mëkatesh zjarri mbetem një copë shkume,
Mirazh prej qiriu që nga lëkura të rrëshqet!

Më flet për pritjet e vonuara...ah...pritjet...
Prej shekujsh nuk mbarohet udha e nisur pa gjurmë;
Një çast shfaqen silueta prej dëshirash mallkuar,
Të të prek në ëndërr që nuk ta sjell dot unë!

Më flet për heshtjet e gjymta...ah...heshtjet...
Dhe zërin që do të flas e përmbyt në duar tjerë;
Në tymin e cigares vras fjalët që mbeten të pathëna,
Oh!... Heshtja e Nerudës vallë a ka më vlerë!!…

Më flet për dashurinë rebele...ah...dashurinë...
E di… e di… vështirë është të shkulesh këtë lëkurë;
Shkrihemi si qiri i natës e në fund të shpirtit e dimë mirë,
Kujtohemi se kemi dashuruar fort, dikë… dikur…

E sot rebeli yt po prek të fundmet funde;
Hijet e një premtimi që thërrasin; S’munde, dashuria ime, s’munde!

©V.P. – 10/10/2011