Ngjitja e Jisu Krishtit ne Qiell - (Shestja/Analipsi)

[ilia spiro]

Ngjitja (Shestja)

Jisui nuk jetoi me nxënësit e tij mbas ngjalljes, siç kishte bërë para vdekjes së tij. I mbushur me lavdinë e hyjnisë së tij, Ai u shfaq në kohë dhe vende të ndryshme tek njerëzit i tij, duke i siguruar ata, se ishte me të vërtetë i gjallë në trupin e tij të ngjallur dhe të lavdëruar.



Atyre, pasi pati vuajtur, iu paraqit i ngjallur me shumë prova bindëse, duke u parë prej tyre për dyzet ditë dhe duke folur për gjërat e Mbretërisë së Perëndisë (Veprat 1:3).

Duhet të vihet re se periudha dyzetë ditë përdoret shumë herë në Shkrimin e Shenjtë dhe tregon një periudhë kohore plotësimi e mjaftueshmërie (Gjeneza 7:17; Eksodi 16:35; Gjyqtarët 3:11; I Samueli 17:16; I Mbretërit 19:8; Jona 3:4; Matheu 4:2).

Ditën e dyzet mbas Pashkës së tij, Jisui u ngjit në qiell, për t'u lavdëruar në të djathtën e Perëndisë (Veprat 1:9-11; Marku 16:19; Lluka 24:51). Ngjitja e Krishtit është nisja e Tij e fundit fizike nga kjo botë mbas Ngjalljes. Ajo është plotësimi zyrtar i misionit të Tij në këtë botë, si Shpëtimtari Mesianik. Eshtë kthimi i tij i lavdishëm tek Ati, që e dërgoi atë në botë për të kryer veprën që i kishte dhënë për të bërë (Joani 17:4-5).

...dhe ndërsa po i bekonte, u nda prej tyre dhe e morën lart në qiell. Dhe ata, pasi e adhuruan, u kthyen në Jerusalem me gëzim të madh... (Lluka 24:51-52).

Kremtimi i Ngjitjes, siç janë edhe të gjitha kremtimet e tilla festive, nuk është thjesht një kujtim i një ngjarjeje të jetës së Krishtit. Me të vërtetë, Ngjitja vetë, nuk duhet kuptuar sikur të ishte thjesht një ngjarje mbinatyrale e një njeriu që po fluturon tej në qiejtë. Shkrimi i Shenjtë thekson nisjen fizike të Krishtit dhe lavdërimin e tij me Perëndinë Atë, bashkë me gëzimin e madh që nxënësit patën kur morën premtimin e Shpirtit të Shenjtë, i cili do të vinte për të siguruar praninë e Zotit tek ata, duke i aftësuar që të bëheshin dëshmuesit e tij deri në skajet e dheut (Lluka 24:48-53; Veprat 1:8-11; Matheu 28:16-20; Marku 16:16-19).

Në Kishë, besimtarët në Krishtin, i kremtojnë këto realitete me bindjen se nisja e Krishtit prej kësaj bote u bë për ata dhe për të gjithë njerëzit. Zoti niset për t'u lavdëruar me Perëndinë Atë dhe për të na lavdëruar ne me vetveten e Tij. Ai shkon që të "përgatisë një vend" për ne dhe për të na marrë ne gjithashtu në lumërinë e pranisë së Perëndisë. Ai shkon për t'i hapur rrugën çdo mishi drejt "hierores qiellore... Shenjtërores që s'është bërë me duar" (Shih Hebrejtë 8-10). Ai shkon për të dërguar Shpirtin e Shenjtë, që buron prej Atit, që jep dëshmi në botë për Të dhe Ungjillin e Tij, duke e bërë atë fuqimisht të pranishëm në jetën e nxënësve të Tij.

Himnet liturgjike të festës së Shestjes i këndojnë të gjitha këto gjëra. Vargjet antifonalë të Meshës Hyjnore janë marrë prej Psalmeve 47, 48 dhe 49.

Përlëshorja e festës që këndohet në hyrjen e vogël, këndohet gjithashtu si himn pas-Kungimor.

U ngjite në lavdi o Krisht Perëndia ynë dhe u gëzuan nxënësit e tu nga premtimi i Shpirtit të Shenjtë dhe me bekimin u siguruan se Ti je Biri i Perëndisë, Shpëtimtari i Botës! (Përlëshorja).

Mbasi e mbarove veprën për ne përmbi dhe dhe bashkove qiellin me dhenë, u ngjite me lavdi, o Krisht Perëndia ynë, por pa u ndarë prej atyre që të duan ty, duke mbetur me ata dhe duke thënë: Ja unë jam me ju dhe askush nuk do jetë kundër jush! (Shkurtorja).

[ilia spiro]

Sot me 13 Maj festojme ngjitjen e Zotit tone Jisu Krisht ne qiell, 40 dite pas ngjalljes..

..Dhe u ngjit ne qiell dhe rri ne te djathte te Atit..

Ai shkon tek Ati qe njeriu te behet Nje me Perendine

[Matrix]

Ikona e Ngritjes se Krishtit ne qiell

[busavata]

urime
Sot ne Gjermani asht festa e Baballareve edhe e ngjitjes se Jezu Krishtit ne Qiell...
por sido qofte
urime te perzemerta te gjith komunitetit Katolik dhe Orthodhoks per kete feste...
me gjithe zemer nga Busavata

[ilia spiro]

Ne jemi krijuar jo per te qene ne kete burg tokesor, por per Qiejt. Zoti yne Jisu Krisht na e hapi rrugen drejt Qiejve,...ne te djathte te Atit.

[Archon]

Sot Kisha jone kremton Analipsin(Shestjen),ngjitjen ne qiell te Zotit dhe shpetimtarit tone Jezu Krisht,40 dite pas ngjalljes.Ne qytetin e Korces kjo feste festohet me nje panair ne fshatin Mborje,pak km nga Korca,ku i gjithe qyteti shkon gjate te gjithe dites ne nje nga kishat me te vjetra ne Shqiperi,ne kishen qe njihet me emrin "Kisha e Ristozit" qe sipas shume historianeve mendohet te datoje nga shekulli i 8-12,monument kulture i kategorise se pare.



Ngjitja e Jisu Krishtit në qiell

Jisui nuk jetoi me nxënësit e tij mbas ngjalljes, siç kishte bërë para vdekjes së tij. I mbushur me lavdinë e hyjnisë së tij, Ai u shfaq në kohë dhe vende të ndryshme tek njerëzit i tij, duke i siguruar ata, se ishte me të vërtetë i gjallë në trupin e tij të ngjallur dhe të lavdëruar. Atyre, pasi pati vuajtur, iu paraqit i ngjallur me shumë prova bindëse, duke u parë prej tyre për dyzet ditë dhe duke folur për gjërat e Mbretërisë së Perëndisë (Veprat 1:3). Duhet të vihet re se periudha dyzetë ditë përdoret shumë herë në Shkrimin e Shenjtë dhe tregon një periudhë kohore plotësimi e mjaftueshmërie (Gjeneza 7:17; Eksodi 16:35; Gjyqtarët 3:11; 1 Samueli 17:16; 1 Mbretërit 19:8; Jona 3:4; Mattheu 4:2).
Ditën e dyzet mbas Pashkës së tij, Jisui u ngjit në qiell, për t’u lavdëruar në të djathtën e Perëndisë (Veprat 1:9-11; Marku 16:19; Lluka 24:51). Ngjitja e Krishtit është nisja e Tij e fundit fizike nga kjo botë mbas Ngjalljes. Ajo është plotësimi zyrtar i misionit të Tij në këtë botë, si Shpëtimtari Mesianik. Eshtë kthimi i tij i lavdishëm tek Ati, që e dërgoi atë në botë për të kryer veprën që i kishte dhënë për të bërë (Joani 17:4-5). ...dhe ndërsa po i bekonte, u nda prej tyre dhe e morën lart në qiell. Dhe ata, pasi e adhuruan, u kthyen në Jerusalem me gëzim të madh... (Lluka 24:51-52).
Kremtimi i Ngjitjes, siç janë edhe të gjitha kremtimet e tilla festive, nuk është thjesht një kujtim i një ngjarjeje të jetës së Krishtit. Me të vërtetë, Ngjitja vetë, nuk duhet kuptuar sikur të ishte thjesht një ngjarje mbinatyrale e një njeriu që po fluturon tej në qiejtë. Shkrimi i Shenjtë thekson nisjen fizike të Krishtit dhe lavdërimin e tij me Perëndinë Atë, bashkë me gëzimin e madh që nxënësit patën kur morën premtimin e Shpirtit të Shenjtë, i cili do të vinte për të siguruar praninë e Zotit tek ata, duke i aftësuar që të bëheshin dëshmuesit e tij deri në skajet e dheut (Lluka 24:48-53; Veprat 1:8-11; Mattheu 28:16-20; Marku 16:16-19).
Në Kishë, besimtarët në Krishtin, i kremtojnë këto realitete me bindjen se nisja e Krishtit prej kësaj bote u bë për ata dhe për të gjithë njerëzit. Zoti niset për t’u lavdëruar me Perëndinë Atë dhe për të na lavdëruar ne me vetveten e Tij. Ai shkon që të "përgatisë një vend" për ne dhe për të na marrë ne gjithashtu në lumërinë e pranisë së Perëndisë. Ai shkon për t’i hapur rrugën çdo mishi drejt "hierores qiellore... Shenjtërores që s’është bërë me duar" (Shih Hebrenjtë 8-10). Ai shkon për të dërguar Shpirtin e Shenjtë, që buron prej Atit, që jep dëshmi në botë për Të dhe Ungjillin e Tij, duke e bërë atë fuqimisht të pranishëm në jetën e nxënësve të Tij.
Himnet liturgjike të festës së Shestjes i këndojnë të gjitha këto gjëra. Vargjet antifonalë të Meshës Hyjnore janë marrë prej Psalmeve 47, 48 dhe 49. Përlëshorja e festës që këndohet në hyrjen e vogël, këndohet gjithashtu si himn pas-Kungimor. U ngjite në lavdi, o Krisht, Perëndia ynë dhe u gëzuan nxënësit e tu nga premtimi i Shpirtit të Shenjtë dhe me bekimin u siguruan se Ti je Biri i Perëndisë, Shpëtimtari i Botës! (Përlëshorja). Mbasi e mbarove veprën për ne përmbi dhé dhe bashkove qiellin me dhenë, u ngjite me lavdi, o Krisht, Perëndia ynë, por pa u ndarë prej atyre që të duan ty, duke mbetur me ata dhe duke thënë: Ja unë jam me ju dhe askush nuk do jetë kundër jush! (Shkurtorja).

HYRJE
Festa e Ngjitjes së Zotit dhe Shpëtimtarit tonë Jisu Krisht festohet çdo vit në ditën e 40-të pas festës së Madhe dhe të Shenjtë të Pashkës. Meqë data e Pashkës ndryshon çdo vit, ndryshon edhe data e Festës së Ngjitjes. Kjo festë festohet gjithmonë ditën e enjte.
Festa vetë përkujton se të dyzetën ditë pas Ngjalljes, Jisui i drejtoi dishepujt e Tij për në Malin e Ullinjve dhe pasi i bekoi ata dhe u kërkoi atyre të prisnin për përmbushjen e premtimit të Shpirtit të Shenjtë, u ngjit në qiell.
HISTORIA BIBLIKE
Historia e Ngjitjes së Zotit tonë, e festuar si një nga 12 Festat e Mëdha të Kishës, gjendet në librin e Veprave të Apostujve 1:3-11. Ajo theksohet edhe në Ungjillin sipas Markut (16:19) dhe sipas Llukës (24:50-53). Momenti i Ngjitjes tregohet me një fjali: “Edhe si tha këto, ndërsa ata po shihnin u ngrit lart, dhe një re e mori nga sytë e tyre” (Veprat 1:9).
Paraqitja e fundit e Krishtit në tokë ishte 40 ditë pas Ngjalljes së tij prej së vdekurish. Veprat e Apostujve shpallin se dishepujt ishin në Jerusalem. Jisui u shfaq para tyre dhe i urdhëroi ata të mos largohen nga Jerusalemi, por të prisnin për “Premtimin e Atit”. Ai tha: “Joani pagëzoi me ujë, por ju do të pagëzoni me Shpirt të Shenjtë, jo shumë ditë pas këtyre” (Veprat 1:5).
Pasi Jisu dha këto udhëzime, i drejtoi dishepujt te Mali i Ullinjve. Këtu, Ai i porositi ata të jenë dëshmitarët e Tij “në Jerusalem edhe në gjithë Judenë edhe në Samari edhe deri në fund të dheut” (Veprat 1:8). Ishte pikërisht në këtë kohë kur Jisui i drejtoi dishepujt “të shkojnë dhe të mësojnë gjithë kombet dhe të pagëzojnë në emër të Atit e të Birit dhe të Shpirtit të Shenjtë” (Mateu 29:20).
Ndërsa dishepujt po shihnin, Ai ngriti lart duart e Tij, i bekoi ata dhe u nda prej tyre dhe shkoi në qiell (Luka 25:51, Veprat 1:9). Dy engjëj iu shafqën atyre dhe i pyetën se përse po vështronin në qiell. Njëri nga engjëjt tha: “Jisui që u ngjit që prej jush lart në qiell, do të vij kështu, siç e patë atë duke shkuar në qiell” (Veprat 1:11).

IKONA E FESTËS
Ikona e Ngjitjes së Zotit tonë është një ikonë e gëzuar. Ajo është pikturuar me ngjyra të ndritshme. Krishti tregohet të ngjitet në qiell me një mandorla. 1. Mandorla është një dizajn në formën e bajames ose të rrumbullakët. Brenda mandorlës është një figurë e një personi të shenjtë. Krishti bekon popullin me dorën e Tij të djathtë. 2. Në dorën e Tij të majtë është një dorëshkrim. Dorëshkrimi është simbol i mësimdhënies. 3. Kjo ikonë tregon se Zoti në qiell është burimi i bekimit. Si shtesë, Jisui është burimi i njohurisë. Ikona na kujton se Krishti vazhdon të jetë burimi i mësimdhënies dhe mesazhi i Kishës, duke bekuar dhe udhëhequr ata të cilëve Ai u ka besuar punën e Tij.


Hyjlindësja në mes të Engjëjve dhe Apostujve


Hyjlindësja zë një vend të veçantë në këtë ikonë. 4. Ajo është në qendër të ikonës, menjëherë poshtë Krishtit të Ngjitur. Gjesti i duarve të saj është gjest lutjeje. Ajo është qartësisht e skicuar duke parë nga bardhësia e veshjeve të engjëjve. 5. Hyjlindësja është e përshkuar në një qëndrim shumë të qetë. Kjo është mjaft e ndryshme nga paraqitja e Dishepujve. Ata janë duke lëvizur, flasim me njëri-tjetrin dhe janë duke shikuar në qiell. Grupi i tërë, Hyjlindësja dhe dishepujt prezantojnë Kishës.

Ikona e Ngjitjes përfshin disa që nuk e dëshmuan Ngjitjen. Shën Pavli tregohet në anën e majtë të Hyjlindëses, por ne e dimë se ai nuk ishte i pranishëm në Ngjitje. Në këtë kohë, shën Pavli ende nuk kishte besuar në Jisuin. Por ai u bë i krishterë dhe një nga Apostujt dhe misionarët më të mëdhenj të Kishës.

Ikona shpreh sovranitetit e Krishtit mbi Kishën e Tij; Ai është Kreu i Saj, udhëheqësi i Saj, burimi i Saj i frymëzimit dhe i mësimdhënies; ajo e merr porosinë dhe shërbimin nga Ai, dhe e përmbush atë në Fuqinë e Shpirtit të Shenjtë.

FESTIMI I KRISHTERË ORTHODHOKS PËR FESTËN E NGJITJES
Festa e Zotit tonë festohet me Liturgjinë Hyjnore të Shën Joan Gojartit, e cila kryhet në ditën e Festës dhe paraprihet nga shërbesa e mëngjesores. Mbrëmësorja e Madhe kryhet në mbrëmjen para ditës së Festës. Leximet e Shkrimeve për Festën janë: Në Mbrëmësore: Isaia 2:2-3, 62:10-63:9; Zakaria 14:1,4,8-11. Në shërbesën e Mëngjesores lexohet nga Ungjilli sipas Markut 16:9-20; dhe në Liturgjinë Hyjnore lexohet nga Veprat e Apostujve 1:1-12; Luka 24:36-53.

HIMNET E FESTËS

Përlëshore
U shestjove me lavdi, o Krisht Perëndia jonë, dhe gëzove me zotimin e Shpirtit Shenjt dishepujtë, të cilët u siguruan me bekimin që ti je i Bir' i Perëndisë, Shpërblenjësi i botës.

Shkurtore
Pasi mbarove urdhërimin për ne dhe bashkove të dheshmet me qielloret, u shestjove me lavdi, o Krisht Perëndia jonë, pa u ndarë prej gjëkundi, po duke mbetur afër, dhe duke u thirrur atyreve që të deshnin: Unë jam me ju, dhe asnjë s'është kundër jush.

[Albo]

Gezuar festen gjithe besimtareve qe festuan dje.

[Albo]