Rreziqet e modelit Rama.

[DYDRINAS]

Fratari: Rama më kërkoi 1 milion dollarë


Një nga ndërtuesit më të mëdhenj të Tiranës, Hajredin Fratari, deklaroi dje se kryetari aktual i Bashkisë së Tiranës, Edi Rama, i ka kërkuar 1 milion dollarë për një leje ndërtimi. Gjatë një takimi që Sokol Olldashi, kandidati i PD-së për Bashkinë e Tiranës pati dje me ndërtuesit, Fratari u shpreh se Bashkia e kryeqytetit është tërësisht e korruptuar dhe ka 7 vjet që në tokat e tij në Tiranë nuk ka mundur të marrë një leje ndërtimi. Ai tha se korrupsioni ka përfshirë çdo qelizë të Bashkisë së Tiranës që nga ardhja e Ramës në krye të këtij institucioni, në vitin 2000. "Kur paraqitëm dokumentat për leje ndërtimi, Edi Rama na kërkoi 1 milion dollarë. Korrupsioni ka hyrë kaq shumë, sa edhe nëpunësi më i vogël do të kërkojë para, jo vetëm për lejet e ndërtimit, por edhe kur vjen puna për lejet e shfrytëzimit. Kështu e ka nisur kryetari Rama që në vitin e parë të mandatit të tij. Për një projekt të Brojkës, kur shkova atje për lejen e shfrytëzimit, më thanë që duhet të paguash dhe kur shkoi nëpunësi për t'i dhënë 10 mijë dollarë, i thanë "s'të vjen turp, me kaq para do ta marrësh lejen e shfrytëzimit!"", deklaroi Fratari. Ndërsa Olldashi, në vazhdim të bisedës me ndërtuesit, tha se disa vjet më parë, kryetari i Bashkisë, Edi Rama, është shprehur se s'ka burrë nëne të kontrollojë xhepat e tij dhe e ftoi kryetarin e Bashkisë që në takimin me ndërtuesit të vijë i shoqëruar edhe nga Blendi Gonxhe. "Është krijuar një vakuum nga vendimi partizan i Gjykatës Kushtetuese, për të goditur KRRT e Tiranës dhe për të ruajtur një lloj dominance abuzive të kryetarit të Bashkisë në biznesin e lejeve të ndërtimit. Një vakuum që do të zgjasë deri në miratimin e planit rregullues, por unë besoj se do të kem mbështetjen tuaj që këtë vakuum ta plotësojmë, duke ndërhyrë në mekanizmat ligjorë, për të krijuar mundësi që biznesi i ndërtimit të mos ketë një bllokim 7-8 mujor, lëvizje e dëmshme kjo jo vetëm për të, por edhe për zhvillimin e Tiranës, si dhe për zhvillimin ekonomik të Shqipërisë në përgjithësi", deklaroi Olldashi. Ai i siguroi ndërtuesit se po bëhen përgatitjet për të ndërhyrë ligjërisht, që të mos bllokohet puna e tyre në muajt e ardhshëm. Gjatë bisedës, Olldashi ngriti si një problem gangrenë të biznesit të ndërtimit dhënien e lejeve të shfrytëzimit. "Jam përpjekur të gjej një shkak, por nuk kam arritur të gjej asnjë shkak, me përjashtim të korrupsionit të kryetarit të Bashkisë, pasi rolet janë ndarë në ato të investitorit, zbatuesit, të supervizorit. Pra, ajo që duhet të bëjë Bashkia, është të rakordojë dokumentat tuaja dhe lejet përkatëse, gjë që nuk ka ndodhur", tha Olldashi. Sipas tij, sot, në Tiranë, ka një situatë të çuditshme, ku më shumë se gjysma e ndërtimeve të bëra s'e kanë marrë lejen e shfrytëzimit dhe kjo është absurde, pasi dëmton jo vetëm grupin e ndërtuesve, por mbi të gjitha qytetarët. Një tjetër problem që ngriti Olldashi ishte edhe hipotekimi, për të cilin ekziston Ligji "për hipotekimin e godinave". "Ky ligj, deri më sot, nuk është zbatuar, duke rënduar punën e biznesit të ndërtimit. Unë besoj se ne do të arrijmë të bëjmë një marrëveshje me zyrën e regjistrimit të pasurive të paluajtshme, për hipotekimin në karabina të godinave, që do të lehtësonte biznesin e ndërtimit, por mbi të gjitha qytetarët", theksoi Olldashi, i cili në vijim ngriti dhe një shqetësim tjetër, atë të taksës që ndërtuesit, që paguhet për ndikimin në infrastrukturë. Kjo është një taksë me vlerë të konsiderueshme, e cila paguhet e gjitha në cash menjëherë. "Kjo ka ndikim tek secila prej firmave të ndërtimit. Sigurisht që ka beneficet e veta Bashkia nga vjelja e kësaj takse dhe kjo është normale, por ajo nuk humbet gjë nëse kjo taksë paguhet me këste, pasi do të përbënte një lehtësim për biznesin, i cili paguan cash për çdo leje", tha Olldashi dhe shprehu opinionin e tij lidhur me biznesin e ndërtimit. Sipas Olldashit, ekzistojnë ndërtuesit e vërtetë dhe banditët që pastrojnë paratë nëpërmjet biznesit të ndërtimit. "Bazuar në informacionet që kam mundur të kem si ministër i Brendshëm, ju them se shumica e banditëve të vendit janë veshur vitet e fundit si ndërtues. Kjo është situatë që, më së shumti, ju dëmton ju dhe pa diskutim gjithë shoqërinë tonë. E vetmja gjë që do të kem parasysh si kryetar i Bashkisë së Tiranës, do të jetë kjo: do të seleksionoj ndërtuesit e vërtetë nga banditët dhe trafikantët që pastrojnë para nëpërmjet ndërtimit", deklaroi Olldashi. Ai, më pas, i njohu ndërtuesit me punën që ka bërë qeveria për sektorin e ndërtimit. Olldashi u shpreh se konkretisht, për infrastrukturën, qeveria ka investuar 15 miliard në 2005, ndërsa në 2006 u janë shtuar këtyre edhe 22 milion Euro, investime në infrastrukturë rurale, të cilat shkojnë për ndërtime.

[DYDRINAS]

Mero Baze për Edi Ramën gjatë zgjedhjeve lokale të vititi 2007.

Deri më sot, nuk kemi asnjë sulm personal të kandidatit Sokol Olldashi ndaj rivalit Edi Rama, ndërkohë që ky i fundit po përpiqet ta fyejë atë publikisht me spote që kanë fabula jorealiste. Spotet negative janë një dimension i fushatave elektorale dhe ato nuk duhen përjashtuar, por ato duhet të mbështeten mbi fakte dhe
ilustrime konkrete të jetës së kandidatëve ose veprës së tyre. Fjala vjen, nëse Rama do të kishte mundur të filmonte Olldashin si kandidat të Bashkisë së Tiranës, që fle çdo natë në një shtëpi në Pezë, mund të thoshte që Olldashi nuk jeton në Tiranë dhe se nuk e njeh dhe nuk e do Tiranën; nëse Olldashi do të kishte një jetë të shkatërruar, familjare me një grua të divorcuar dhe të çuar në psikiatri, me një jetë abuzive me dy të tjera dhe me një tjetër, të divorcuar për shkak të poshtërimeve publike që mund t’i bënte, natyrisht që mund të përdorej në fushatë, pasi katër gra janë shumë për ta pasur gjithmonë ato fajin. Nëse Rama do të kishte fjalime të Berishës kundër Olldashit, apo deklarata të deputetëve të tjerë të PD-së kundër figurës së Olldashit, natyrisht që mund t’i përdorte. Nëse Olldashi mund të filmohej në skena gjysmë të çmenduri në mitingje
elektorale, duke thirrur: “O doooktor”, natyrisht që mund të përdoreshin.
Por, natyrisht që stafit të Ramës këto i mungojnë në arkivën e vet dhe në
rrethana të tilla, ai përpiqet të shpikë fabula fyese, të cilat, në të vërtetë, më shumë fyejnë autorin që i ka prodhuar dhe që i paguan për t’u shfaqur. Në këtë pikë, Rama ka rënë viktimë e provokimeve që i bëjnë zëra të veçantë nga shumica ose aktorë të rëndësishëm, politikë, për ta detyruar atë të zhvendoset në fushatë negative. Emisioni i fundit në “TV Klan”, i cili ishte një garë për të demonstruar banalitetin e kandidatit Rama, natyrisht që e ka motivuar atë dukshëm për të startuar i pari fushatën negative.
Por, në këtë fushë ai ka një eksperiencë, së cilës i gëzohet heshturazi gjatë këtyre gjashtë viteve. Në gjithë historinë e fushatave elektorale në Shqipëri, i vetmi kandidat që është marrë me jetën personale, natyrisht duke shpifur për rivalin e vet, është Edi Rama. Në zgjedhjet e vitit 2000, në debatin me rivalin Besnik Mustafaj, ai e akuzoi atë në mënyrë direkte se “shkon me gratë e shokëve”, një akuzë e ulët, e cila, përveç dimensionit të trillimit, përmbante
thelbin inferior dhe negativist të Edi Ramës në një fushatë elektorale, impotencën e tij. Ai jo vetëm që e ka bërë këtë sulm të ndyrë, por është lavdëruar për vite të tëra me këtë, si një gjetje e tij, e madhe. Tashmë, kur rivali i tij po vazhdon një fushatë të kulturuar dhe pozitive për projektin e Tiranës së ardhshme, ai po joshet nga zëra anësorë në PD, të cilët, natyrisht, jo pa qëllim, po e tërheqin Ramën në fushatën negative, atje ku ai ëndërron se mund të ketë sukses, por që trembet, nëse ia kthejnë me të njëjtën monedhë. Kjo dilemë e ka lënë fushatën e tij pa identitet. Si kudo, ai nuk e pranon garën. As në fushatën negative ai nuk
do garë. Ai as guxon të bëjë një fushatë pozitive, as guxon të përballet direkt në debat me Olldashin, pikërisht nga makthet që ka prej jetës dhe perversiteteve të tij, personale. Ai mendon se ka fituar, duke shpifur ndaj jetës personale të rivalit të tij në vitin 2000, por është gati të ngrejë gjithë botën në këmbë, nëse i ribotohet dosja e tij e divorcit me akuza të përbindshme për origjinën e djalit dhe refuzimin për t’i paguar atij një pension qesharak prej 15 dollarësh në muaj. Ai ka qejf të lavdërohet me bëmat e fyerjeve të tij ndaj të tjerëve, por ka frikë dhe e
zënë makthet, nëse dikush i përmend akuzat e familjes së tij, politike ndaj tij. Ai thjesht e ëndërron fushatën negative si një një lojë që luhet vetëm në portën e kundërshtarit. Nëse të gjithë e sigurojmë se s’do ketë fushatë negative ndaj tij, nëse Vasilika Hysi e Helsinkit e siguron se s’do lejojë askënd të ribotojë perversitetet e tij, të dokumentuara, nëse Shalsi e bind se është gati të pranojë të botohen historitë dhe dramat e familjes së tij për të shpëtuar ato të Ramës, nëse dhe Gonxhja e bind se është gati t’i dorëzohet drejtësisë, mjafton që Ramës mos t’i thonë se ka humbur taksidari i lejeve të ndërtimit, pra, nëse ndodhin të gjitha këto, Edi Rama natyrisht do të ishte në ekstazë për një fushatë negative ndaj kundërshtarit. Por, situata është krejt e ndryshme. Ai përveç fabulave fyese, të prodhuara nga mendjethatët që ka rrotull, nuk ka çfarë të
përdorë për të baltosur kundërshtarin dhe në këtë dilemë ai ka mbetur thuajse pa fushatë, pa takime, pa mesazhe dhe pa identitet. Është thjesht një kandidat i trembur nga makthet e veta.

[DYDRINAS]

Dhuna publike e Edi Ramës ndaj jetës

Mero Baze

Fillimisht, një e përjavshme prestigjioze e Sarajevës, pastaj gazeta më e madhe, kroate dhe një e përditshme në Tiranë, e afërt me një ish-ministër socialist, publikuan para dy ditësh foto të zhveshura të Edi Ramës në një plazh ende të
paidentifikuar. Në foto shihet qartë se Edi Rama ka pozuar me shumë dëshirë së bashku me një femër para një të treti dhe para fëmijëve e grave që janë në sfond, të cilët, për ironi, janë të veshur. Pozimi me dëshirë në një plazh publik dhe pastaj përpjekja e tij, banale për të fshehur kohën, vendin dhe pasojat e këtij gjesti, po hapin një debat të madh në Shqipëri mbi jetën private dhe dhunën seksuale, publike që ky njeri ka ushtruar me këto foto.
Pika e parë, e qartë është se këtu nuk bëhet fjalë për jetë private. Foto të jetës private të Edi Ramës ekzistojnë me shumicë dhe kanë ekzistuar prej kohësh. Unë kam në kasafortën time foto orgjish të tij, apo foto që vënë në dyshim integritetin e tij, njerëzor, por ato janë pjesë e jetës së tij, private, e cila, kur bëhet fjalë për një njeri që pretendon të udhëheqë Shqipërinë, duhet të njihet mirë në çdo skutë. Megjithatë, askush nuk i ka botuar këto foto. Jo se është e panevojshme të botohen, por, se me gjestet e tij, publike duket se ky njeri nuk ka më të ardhme në politikën shqiptare. Jeta private e kandidatit për kryeministër të Shqipërisë dhe e kandidatit për kryetar Bashkie të Tiranës duhet të njihet në çdo skutë, pasi ne do t’i besojmë atij fatin e fëmijëve tanë dhe edukimin e tyre. Sidoqoftë, çështja s’ka mbërritur ende deri këtu. Edi Rama e ka bërë të thjeshtë fare skandalin e tij. Ai ka pozuar nudo dhe shumë i gëzuar para kamerës dhe
para syve të fëmijëve që ka rrotull. Ai ka ushtruar dhunë seksuale mbi ta.
Kjo nuk është jetë private. Ky është perversitet publik dhe askush nuk mund t’i besojë më fjalët e tij për shkolla dhe edukim fëmijësh në këtë vend. Më tej, jeta e tij, private duhet doemos të kalojë në një shoshë dhe, nëse ka ndonjë person, ndaj të cilit duhet të kryhen zyrtarisht hetime për jetën private, është pikërisht ky, pasi është një qenie shoqërisht e rrezikshme.
Së dyti, pasi pranon fotot, ai përpiqet të gënjejë publikisht. Gënjen për kohën, kur janë bërë fotot. Pamjet e Edi Ramës në vitin 1995-së, 1996-të, kur ai pretendon se i ka bërë ato, janë krejt të ndryshme nga pamjet e sotme. Çdokush që iu hedh një sy, e shikon se Edi Rama maksimumi ka dalë në foto një vit më parë, ose verën e shkuar. Problemi i tij është se ka një femër të përhershme, me të cilën ka pas bërë orgji dhe e cila është bërë shkak për një dhunë fizike ndaj tij në vitin 1996-të, dhunë që iu faturua qeverisë së atëhershme të zotit Meksi
dhe Shërbimit Informativ. Në të vërtetë, është e njëjta femër, me të cilin ai bënte orgji në shtëpinë e tij dhe provokonte fqinjët. Fakti që ai përpiqet të fshehë kohën, kur janë bërë fotot, ka të bëjë me faktin se ai do të thotë se, kur ka bërë këto perversitete, nuk ka qenë politikan. Në të vërtetë, ka qenë politikan, ka pas konkurruar edhe për kryetar të Partisë Socialiste dhe në foto ka pas dalë, pasi ka bërë dhe një operacion për heqjen e qeskave poshtë syve, aty nga viti 2005-së.
Megjithatë, problemi më i rëndësishëm që po mbërthen debatin është përpjekja e Ramës dhe e militantëve të tij që kontrollojnë Helsinkin apo organizata të tjera të të drejtave të njeriut për ta paraqitur këtë si shkelje të privatësisë.
Unë, sinqerisht, jam i frikësuar nga ideja se në Shqipëri, një personaliteti politik, që përfaqëson gjysmën e vendit, mund t’i tolerohet të dalë me dëshirë në publik me organe seksuale pozuar para kamerës. Nëse do të kishim rastin e kundërt, nëse, fjala vjen, Erjon Braçe do të kishte një foto të Sali Berishës edhe me pantallona të shkurtra, do të çirrej se ka kapur një skandal. Edi Rama është treguar njeriu më i zi për të përdorur thashethemet për jetën private të kundërshtarëve dhe jo më faktet. Ai ka akuzuar Besnik Mustafajin në fund të debatit televiziv duke shpifur për të dhe është mburrur gjatë me këtë trimëri. Tashmë që miqtë e orgjive të tij e kanë tradhtuar dhe i kanë dorëzuar shtypit botëror filmat dhe fotot e orgjive të tij, ai përpiqet të paraqitet si viktimë. Ka dhjetëra raste në botë, kur personalitete të tilla, politike, pasi iu kanë ndodhur skandale të përafërta si kjo, janë larguar nga politika dhe as iu ka shkuar në
mendje të paraqiten si viktima. Ky është padyshim skandali më i madh në botë, pasi bota nuk ka asnjë rast që një politikan të vetëfotografohet me gëzim me organe seksuale zbuluar. Ky është rast unikal dhe mund të hyjë në ngjarjet e shekullit. Unë nuk e di sesi mund të guxojë më një njeri pas kësaj të mendojë se qytetarët mund t’i besojnë të ardhmen e vendit të tyre, të fëmijëve dhe familjeve të tyre. Nuk e di sesi Monika Kryemadhi do t’i besojë edukimin e tre fëmijëve Edi Ramës si kryeministër, nuk di sesi gratë socialiste, së paku të moshës 25 deri 55 vjeç, do ta bënin me të njëjtën qetësi këtë gjest me burrat e tyre në plazhe publike, nuk di sesi të moshuarve socialistë iu duket normale që kryetari i tyre t’iu tregojë organet seksuale fëmijëve në një plazh, por di të them se shqiptarët nuk
ka rënë ende aq poshtë sa t`i bëjnë për budallenj disa njerëz të papërgjegjshëm që duan të shpallin si vlerë çdo perversitet. Kjo është një ngjarje e rëndë që nuk mbaron as më 18 shkurt të këtij viti, as pas 50 vjetësh. Çdo qytetari të këtij vendi dhe të botës, sa herë të dëgjojë emrin e Edi Ramës dhe të ketë diçka që s’i pëlqen, i lind e drejta t’i thotë pervers dhe i papërgjegjshëm dhe t’i botojë këto foto. Çdo kryeministër i botës që do tentojë ta takojë atë, mund të ndeshet me një grup njerëzish që mund t’i mbajnë këto pankarta në duar. Ky është një krim
publik që ai ka bërë ndaj qytetarisë sonë dhe dinjitetit të vendit tonë dhe kjo nuk është një lakuriqësi që mbulohet jo më nga fjalët, por as nga trupi i tyre që duan t’i dalin zot në këto ditë të këqija Edi Ramës.
Për ta përfunduar, duhet të përsëris se jemi në një rast historik dhe të papërsëritshëm. Jeta publike e kryetarit të Partisë Socialiste të Shqipërisë ka dhunuar jetën private të qytetarëve dhe fëmijëve tanë. Do të vijë koha ndoshta të hetojmë mirë edhe jetën e tij, private, por kjo që ka ndodhur, është përtej saj. Kjo është dhunë publike e Edi Ramës ndaj jetës private të qytetarëve. Dhe për këtë duhet të paguajë dhe jo të akuzojë.

[DYDRINAS]

Unë e kam parë shqetësues Ramën si politikan

Fatos Lubonja

Komenti im i parë lidhet me fushatën negativiste të forcave politike, që unë nuk e konsideroj pozitive, pasi i ka tejkaluar të gjitha format. Është një fushatë që zhvendos problematikat e mëdha që ka vendi te personat. Vendi nuk është se vuan për shkak të personave, por për shkak të një kulture dhe sistemi korrupsioni që është ngritur dhe mendoj se korrigjimet që mund t’i bëhen vendit janë në drejtim të këtij sistemi dhe jo pjesë të një personi. Në këtë aspekt, kritika ime është për të dy palët dhe në këtë kontekst, Edi Rama nuk mund të
konsiderohet si një viktimë e pafajshme, përkundrazi është një nga strategët e luftës politike nëpërmjet denigrimit të personave, kemi një vit e gjysmë që PS-ja e ka përqendruar fushatën e saj mbi një person, Sali Berishën, dhe në përgjithësi, ky denigrim i tij dhe konfliktualiteti i madh që ka krijuar gjithë kjo, ku padyshim, edhe Edi Rama bie viktimë e strategjive të tij. Por, nga ana tjetër, kjo duhet frenuar, se krijon pasiguri dhe negativitet në jetën politike. Më kujtohet një thënie e famshme e Havelit, i cili, kur ka ngritur problemin se, nëse politikanët
përfaqësojnë popullin e tyre, apo e kundërta; ai ka një rrugë të mesme, kur thotë se, “Varet çfarë stimulon politikani te populli”. Në rast se një politikan stimulon pjesët pozitive te populli, atëherë ai është pasqyrë e pjesëve më pozitive dhe kjo ndihmon. Por, në qoftë se politikani tenton të pasqyrojë pjesët më negative te populli, atëherë rezultati është ai që dihet, del vetë e keqja më e madhe. Në këtë aspekt, unë mendoj që politika jonë në gjithë këtë fushatë po stimulon pjesët më negative të shoqërisë shqiptare.
A ju duket normale që një person në këto pozita politike dhe publike të pozojë me dashje nudo Ky problemi i normales është pak i koklavitur, varet se çfarë kuptojmë me normale. Përgjithësisht normalja nënkupton atë që i pështatet shumicës në ambient dhe anormal quhet një individ që nuk i përshtatet këtij ambienti. Pra, çështja e normales është shumë relative do të thoja. Përgjithësisht, me sa di unë, nga eksperienca, nuk e di a mund të konsiderohet, por në atë kohë kur janë bërë këto fotografi, unë iu besoj të dhënave të Ramës, që nuk ka qenë politikan, por ka qenë artist, intelektual. Por sërish në këtë pikë shtrohet çështja e normales apo anormales. Në kuptimin se artistët e kanë provokuar shoqërinë. Përdorimi i trupit nudo në art është i njohur, ka artistë që lyejnë trupin e tyre nudo me bojë dhe e lënë gjurmë atje dhe kjo konsiderohet si një vepër arti. Dhe problemi i asaj që quhet lakuriqësi, është sesa kjo shoqëri është e adaptuar me problemin e lakuriqësisë. Pra, çështja e asaj që është apo jo normale kjo punë, ka shumë aspekte. Ka edhe në perëndim, në rast se do shohim aty, se ka dhe vende si Gjermania apo bota skandinave, apo në ndonjë vend jugor të Italisë, që mund të jetë më anormale po të zhvishesh, po gjithsesi, bota për të respektuar të tjerët, ka zgjedhur plazhet nudo dhe plazhet publike. Unë nuk i kam parë mirë ato fotografi, por thuhet se janë në një plazh publik dhe në këtë kuptim, mund ta shikosh si artist, si provokim, por këto janë gjëra private dhe është shumë komplekse do thoja unë që të përcaktoja normalitetin apo anormalitetin, se varet nga fakti se ku janë bërë dhe është pak anormale që të jenë bërë në një plazh publik. Por, megjithatë, unë mund të thoja se janë normale dhe ka dashur ta provokojë, ose dhe si individ që do të provokojë atë shoqëri.
Sigurisht, kur vjen problemi te shoqëria shqiptare, është problem i madh, se këtu kemi të bëjmë me një lider politik dhe politika në përgjithësi është më konservatore.
Për të mbetur përpikmërisht këtu, a ka problem që ky njeri të ketë përgjegjësi politike Unë, personalisht, nuk kam probleme të mëdha me lakuriqësinë. Mua më shqetëson më shumë ajo çka tha Pango, ekzibicionizmi që ai përmendi. Padyshim, këto foto tregojnë një sindromë ekzibicionizmi, pra është prirja për të tërhequr vëmendjen, ose për t’u dukur me çdo kusht. Prirja për t’u dukur me çdo kusht ka shkallët e veta, çdo kush e ka, artistët e kanë më të theksuar. Arrin pika më ekstreme, kur njerëzit zhvishen lakuriq për të tërhequr vëmendjen. Por unë problemin e kam te Tirana, te qyteti. Pra, kur një njeri i tillë merr përsipër të
drejtojë qytetin, mundet që prirja e ekzibicionizmit të më dëmtojë qytetin.
Për shembull, ngjyrat e pallateve, që unë i kam kundërshtuar, janë sindromë ekzibicioniste. Por edhe plani francez me tetë kullat me nga 25 kate, tërësisht të panevojshme me këtë popullsi që ka, është frymë ekzibicioniste dhe njëkohësisht, kjo prirje është dhe diktatoriale, kur për të tërhequr vëmendjen eliminon të gjithë të tjerët. Unë e kam parë shqetësues Ramën si politikan dhe mund ta konsideroja pozitiv si intelektual që provokon shoqërinë, të dyja bashkë nuk bëhen dot dhe ky është problemi në thelb, sipas meje.

[DYDRINAS]

Psikopatia klinike dhe Edvini


Prof.Agim JANO


Duke ndjekur nga afër sjelljet dhe reagimet e kryetarit aktual të PS në marrëdhënie me shoqërinë, e ndjeva si një detyrë profesionale të shpjegoj disa nga këto sjellje të tij, të cilat janë të njohura për psikologët, por në momentet në të cilat po kalon vendi, është një detyrim për ne që këto të vërteta shkencore t'i bëhen të ditura edhe opinionit. Kjo për vetë faktin se kemi të bëjmë jo me një njeri të izoluar, por një person që pretendon se është një lider politik dhe që mendon të udhëheqë vendin. Por, sa do të ishte i vlefshëm një lider i tillë, nëse sindromat që ai shfaq e paraqesin atë si një njeri me probleme, për të cilat një ditë, nëse ne psikologët do të heshtim, atëherë do t'i vuajë e gjithë shoqëria, sikurse ka ndodhur edhe me shoqëri të tjera, në kohëra të tjera.

Një person me cilësitë e kryetarit aktual të PS mund ta gjeni fare lehtë në faqen 257 të tekstit të "Psikiatrisë Klinike". Jam munduar që në një vështrim të përgjithshëm të argumentoj përfundimin se kemi të bëjmë me një pacient të rëndomtë. Shumë nga përqasjet dhe komentet më të hollësishme po i lë në dorën e lexuesve. Më poshtë po citoj paragrafin e psikopative, marrë nga teksti "Psikiatria Klinike" e Fakultetit të Mjekësisë.

Psikopatitë janë formë patologjike mendore që shprehen me tipare patologjike të karakterit, me çrregullime e disharmoni të personalitetit. Termi psikopat në mjekësi nuk është i njëjtë me atë që përdorim në jetën e përditshme, duke e quajtur të marrë, por nënkupton çrregullime të sjelljes dhe emocioneve. Intelekti gjatë psikopatisë nuk preket, por psikopatët me nivel intelektual janë më të rrezikshmit, sepse nuk janë në gjendje kurrë të korrigjojnë karakterin e tyre dhe kryejnë shpesh veprime shoqërisht të rrezikshme.

Psikopatia shfaqet me çrregullime të sjelljes dhe emocioneve, ndryshime të shpejta të humorit, aspak të motivuara. Një pjesë e psikopatëve janë impulsivë dhe mitomanë (gënjeshtarë).

Psikopati e ka të vështirë të përshtatet në punë dhe në shoqëri, të frenojë dëshirat, të nxjerrë mësime nga përvoja vetiake, të kuptojë se të tjerët kanë të drejtë, ndërsa ai gabim. Ata nuk e durojnë dot disiplinën. Ndërrojnë disa vende pune dhe profesioni. Një shenjë dalluese mund të jetë mania për të krijuar fjalë të reja nga bashkime fjalësh me dhe pa kuptim. Shenja të tjera që duhet të tërheqin vëmendjen e mjekut gjatë bisedës me një psikopat, është koprolalia dhe onanizmi.

Koprolalia është mania për të thënë fjalë të ndyra.

Onanizmi është tendenca e të sëmurit për të masturbuar në prezencë të të tjerëve. Psikopatët thyejnë normat që ka vendosur shoqëria. Karakteri i shtrembër i tyre mund të jetë i fshehur dhe pa shenja ose shprehur mirë, me shenja të qarta klinike. Janë maniakë për rregullin dhe disiplinën, por u japin të njëjtën rëndësi problemeve madhore dhe atyre të dorës së dytë. Kanë të shprehur maninë e verifikimit dhe të kontrollit të veprimeve që bëjnë. Bëjnë arsyetime boshe për probleme abstrakte ose të jetës së tyre të përditshme. Shenjat kryesore të një psikopati histerik janë: egocentrizmi, sjellja teatrale, mitomania, sugjestibiliteti i ngritur, falsifikimi i realitetit, papjekuria dhe paqëndrueshmëria emocionale.

Histerikët, duke qenë egocentrikë, kanë dëshirë dhe ndjenjë, nevojë, të jenë gjithmonë në qendër të vëmendjes së të tjerëve. Ata torturohen nëse vënë re braktisje nga shoqëria. Duan që njerëzit të flasin vazhdimsiht për ta, qoftë për mirë a për keq, sëmuren kur mendojnë se janë harruar.

Skenat me pasion, akuzimet, lotët, protestat, pajtimet, janë situata që dëshirohen shumë prej tyre. Luftojnë pa u lodhur për simpati dhe vëmendje, dyshojnë për vlerën e tyre vetiake dhe duan t'i sigurojnë të tjerët për vlerat e tyre. Ata e ndjejnë veten mirë kur njihen e vlerësohen si njerëz interesantë. Karakteristikë e psikopatisë është sjellja teatrale që shfaqet në të veshurit, të sjellurit, të folurit, mendimet e tyre. Çdo fjalë e tyre është e llogaritur për publikun, për të bërë efekt. Vishen në një mënyrë ekstravagante dhe me rroba shumëngjyrëshe.

Psikopatët mbajnë qëndrime prej megallomanie dhe me shprehjet e fytyrës dhe gjestet përpiqen të imitojnë njerëzit e dëgjuar. Karakteristike është sjellja feministe në të veshur, me ngjyra të ndezura. Psikopatët histerikë herë vishen më seriozë, siç e kërkon rasti, e herë kalojnë në ekstremin e kundërt.

-Mitomania (Gënjeshtaria) është gjithashtu një shenjë e rëndësishme e kësaj psikopatie. Të sëmurët falsifikojnë vazhdimisht marrëdhëniet e tyre me të tjerët. Trillojnë ngjarje të paqena, që pastaj zënë i besojnë dhe vetë, dhe lumturohen kur e shohin se janë bërë "epiqendra" e shoqërisë.

- Tipike është papjekuria dhe paqëndrueshmëria emocionale, që shpesh i vë vulën gjithë veprimtarisë së tyre psikike. Entuziazmi që shfaqet zhduket shpejt, të qeshurat janë kumbuese, ata ndjejnë shumë nevojën e nënave nga të cilat janë të varura plotësisht.

- Në veprimet e tyre të përditshme udhëhiqen nga emocionet e jo nga logjika. Po këta të sëmurë thuhet se kanë "logjikë afektive". Tipar tjetër i psikopatit është papjekuria seksuale ose deformimi sektual në drejtim të seksit të kundërt.

- Janë persona të mbyllur, me shije të veçanta e ëndërrime abstrakte. Bëjnë çmos të shmangin kontaktet me njerëz, shpesh rrinë në familjet e tyre, lidhen me njërin nga prindërit dhe heqin dorë nga martesa e jeta seksuale në përgjithësi. Janë të paqëndrueshëm, prishin disa martesa dhe karakterizohen nga tërheqja seksuale, kryesisht ose plotësisht, e të njëjtit seks me ta. Kur psikopati degjeneron drejt skizofrenisë, shenjat rëndohen, sjella e tyre bëhet tekanjoze, ngulin këmbë në gjërat e vogla dhe manifestojnë sjellje të çuditshme. Qajnë e qeshin pa shkak, prishin pa arsye fejesat e bien në mënyrë të çuditshme në dashuri të re.

Ndjenja antipatie e armiqësie shfaqin kryesisht ndaj mjekëve. Ju duket se ata janë fajtorë për gjithçka dhe nuk bashkëpunojnë kurrë me mjekët. Kjo ndjenjë armiqësie vjen edhe nga fakti se mjeku rrezikon t'u nxjerrë në shesh të vërtetën. Kanë monoide obsesive patologjike, arsyetime patologjike, absurde e të pafrytshme. Kundërshtojnë të vizitohen nga mjeku dhe fillojnë të preokupohen shumë për trupin e tyre, ngaqë mendojnë dismorso, fobitë (u duket se kanë hundë të deformuar, ballë të vogël, organe gjenitale të pazhvilluara, etj.,) "Psikiatria Klinike".

Një numër psikopatësh kanë sindromën e depersonalizimit dhe derealizmit. Ata ndjejnë një varg ndryshimesh në trupin dhe psikikën e tyre. Kanë përshtypjen se ata kuptojnë më mirë e më thellë botën rrethuese. Në këtë periudhë fillojnë e filozofojnë në mënyrë të sëmurë për artin, psikologjinë, fenë, shkencat shoqërore, etj. Janë optimistë, mendimet u vërshojnë pa rreshtur, ndaj flasin pa pushuar, lidhen nga një ide me tjetrën (fuga ideore dhe rrëfimi i ideve), por pa e humbur lidhjen logjike të tyre. Jo vetëm kaq, por shpejtësia e këmbimit të ideve e bën psikopatin tërheqës e të mprehtë në bisedë.

Ai ka veprimtari të shtuar dhe dëshiron të marrë pjesë në gjithçka që sheh, dëgjon a mendon. Botën e percepton të bukur, me ngjyra dehëse, jetën më të lumtur se kurrë. Biseda e tij të bën për vete, shokët i ka me lezet dhe shpesh bëhet më i dashuri i shoqërisë. Në këtë periudhë të sëmundjes, ai punon pa ndjerë lodhje, madje mund të jetë dhe prodhimtar.

Por, nëse i bën vërejtje ose kritikë, ai irritohet shpejt, deri në agresivitet. Merr pjesë në veprimtari të shumta profesionale, politike e publike.

Ai e ndjen veten të ditur, të fuqishëm, të bukur, fantazon plane madhështore që i duken krejt të realizuara. Në projektet që bën, ai sheh vetëm anët pozitive, pa vlerësuar vështirësitë dhe pengesat që ka përpara. Sjellja e tyre e papërmbajtur optimiste, madhështia dhe mungesa e kritikës, i çon ata në veprime shoqërisht të rrezikshme nga ana ekonomike dhe familjare.

Në këtë fazë, ata përdorin ngjyra të ndezura e të çuditshme në veshje, perdorin tualet provokues, falin sende dhe para nga të familjes, flasin me zë të lartë e pa pushuar, përdorin lodra fjalësh e krijojnë fjalë të reja, bëjnë vërejtje therrëse, tregojnë pa ndroje anekdota që elektrizojnë mjedisin. Kur shtohet akoma eksitimi, fillojnë haluçinacionet dhe idetë delirante, veçanërisht ato të madhështisë. I sëmuri e quan veten shkrimtar apo piktor të madh shpikës, udhëheqës me talent ose person me paraardhës të dëgjuar. I sëmuri dëgjon zëra, të cilat i thonë atij se ka një mison të veçantë, të cilin ai duhet ta arrijë me çdo çmim.

Sipas "Psikiatrisë Klinike", këto zëra mund ta shtyjnë atë deri në tentativë suicidale (vetëvrasje) kur nuk arrin qëllimin.

[DYDRINAS]

Është mirë që të tërheqësh firmën nga kërkesa për rinumërim të votave të pavlefshme në këtë qytet”



Rama kërcënon komisionerin e PDK-së në Durrës



Ka mjaftuar firma e tij mbi një kërkesë të përbashkët drejtuar KQZ-së, që procesi në Durrës të administrohet tani nga ky komision dhe në drejtim të tij ka mbërritur një telefonatë nga kryetari i Partisë Socialiste, personalisht, ku i kërkohet që të hiqte firmën mbi kërkesën. Ka ndodhur kështu me anëtarin e Partisë Demokristiane në KZQV-në e Durrësit, Julian Sefa, i cili në orët e mesditës së djeshme ka marrë një telefonatë nga vetë Rama. Sefa thotë se Rama i është prezantuar dhe ka kërkuar të dijë se, pse ka hedhur firmën mbi këtë kërkesë. Komisioneri i PDK-së është shprehur se ai thjesht po zbaton ligjin, duke depozituar një ankesë në lidhje me procesin, ashtu siç dhe është parashikuar në ligjin zgjedhor. Por Rama ka insistuar më tej, duke i thënë që firma e hedhur nga ana e Sefës, është bërë pas presionit që i është bërë atij. Pasi ka marrë përsipër të bëjë rolin e një polici zgjedhor, Rama i ka bërë thirrje sërish Sefës që të tërheqë firmën. Ky i fundit i ka përsëritur se gjithçka është konform ligjit, pasi votat e pavlefshme për këtë bashki kapërcejnë diferencën mes dy kandidatëve. Në përfundim të bisedës së trazuar, komisioneri i PDK-së e ka pyetur kryetarin e socialistëve, nëse kjo telefonatë ishte një kërcënim që po i bëhej atij. Rama ka reaguar, duke thënë se telefonata nuk është kërcënim, sepse në telefon ishte numri personal i Ramës dhe kjo mund të vërtetohej.

Duket se këtu është mbyllur kapitulli i bisedës, por Rama duhet të japë përgjigje se me çfarë statusi merr në telefon një komisioner të krahut të kundërt dhe e shantazhon, duke i thënë që vota e tij është bërë nën presion. “Mendimi im është që ti duhet ta heqësh firmën”, - kjo fjali e Ramës nuk ka asnjë përkthim tjetër, vetëm se kërcënim. Sigurisht, dhe frikë për humbjen e asaj zone.

Gazeta Tema

13-02-207

[DYDRINAS]

Modeli «Rama», kopje e modelit «Salvo Lima», kryetarit mafioz të bashkisë së Palermos

26 Korrik 2007

Nga Kastriot Myftaraj - Për ata që e dinë sesi mafia lançonte dhe pomponte kryetarët e bashkive në Siçili, lançimi që iu bë Edi Ramës në krye të Bashkisë së Tiranës dhe pompimi që iu bë atij në këtë post, nuk është gjë tjetër veçse një deja vu e precedentëve siçilianë të ditëve më të mira të mafias në dekadat pas Luftës së Dytë Botërore, derisa shteti nuk filloi ta godasë seriozisht lidhjen mafia-politikë. Njeriu, me të cilin Edi Rama ngjan më shumë është Salvatore Lime, i njohur si Salvo Lima (1928-1992), i cili ka qenë kryetar i Bashkisë së Palermos në vitet 1958-1963 dhe në vitet 1965-1968.Gjithashtu Lima kishte qenë nënkryetar i Bashkisë së Palermos në vitet 1956-1958, por duke qenë i plotfuqishëm si njeriu kryesor i mafies në Bashkinë e Palermos. Pra Salvo Lima ka sunduar dhjetë vjet për llogari të mafias në Bashkinë e Palermos. Kaq iu desh ai mafias në krye të Bashkisë së Palermos. Është interesant se edhe Edi Rama është zgjedhur në krye të Bashkisë së Tiranës për tre mandate nga të cilat dy prej tre vitesh dhe një prej katër vitesh, pra ai ka për të qenë në krye të saj po aq sa Salvo Lima për dhjetë vite. Me sa duket bëhet fjalë për një cikël! Midis Palermos të kohës kur Lima ishte kryetar bashkie dhe Tiranës të kohës kur Rama është kryetar bashkie ka një ngjashmëri të madhe. Tirana e kohës së Ramës, ashtu si Palermoja e kohës së Limës, ishte një qytet ku popullsia ishte duke u rritur në përmasa të mëdha dhe ku krimi i organizuar kishte siguruar të ardhura të mëdha nga trafiqet kriminale në radhë të parë ai i drogës. Këto të ardhura mafia donte t’i investonte në radhë të parë në ndërtim, në pasuritë e patundshme. Në Tiranën e Edi Ramës, ashtu si në Palermon e kryetarëve të suksesshëm mafiozë të bashkisë, ndodh një fenomen që në fillim ka një boom në dhënien e lejeve të ndërtimit, por kryesisht për një rreth të ngushtë, si dhe një boom ndërtimesh, kryesisht pallatesh. Por, paradoksalisht, megjithatë çmimet e apartamenteve dhe dyqaneve mbahen të larta, shenjë e sigurt kjo se tentohet që tregu të orientohet kryesisht nga blerësit-mafiozë, me para të pista që investojnë në pasuri të patundshme paratë e fituara nga trafiqet dhe krimi i organizuar, të cilët, së bashku me politikanët dhe zyrtarët e korruptuar, janë të vetmit që mund të përballojnë çmimet e larta. Kjo bën që gradualisht të bien shitjet. Për të rritur artificialisht blerjet, bëhet një ulje drastike e dhënies së lejeve të ndërtimit, si dhe kufizim i tyre me mënyra të tjera, duke i shpallur disa zona ku potencialisht mund të ndërtohet si të llogaritura për të qenë sipërfaqe të gjelbra sipas planit rregullues, në një kohë që në të tjera sipërfaqe të gjelbra aktuale jepen leje ndërtimi. Këtë ka bërë Edi Rama kohët e fundit. Prandaj, në kohën kur duhej që çmimet të binin dhe të stimulohej rënia e tyre me anë të liberalizimit të lejeve të ndërtimit që qytetarëve të Tiranës t’u mundësohej të siguronin mjedise komode për jetesë dhe biznes, ndodh e kundërta. Në fushatën elektorale për zgjedhjet e fundit vendore Edi Rama paraqiti një spot-kuiz, ku bëhej pyetja sesa metra rrugë ka ndërtuar Edi Rama, sa metra katror sipërfaqe të gjelbër ndërtoi Edi Rama, sa shkolla dhe kopshte restauroi Edi Rama. Por nuk thuhej se sa pallate mundësoi të ndërtohen Edi Rama, sa metra katrore apartamente dhe dyqane mundësoi të ndërtohen Edi Rama, sa është çmimi për metër katror dhe sesa është raporti mes numrit të blerësve dhe numrit të apartamenteve dhe dyqaneve. Se, nëse do të paraqiteshin këto shifra, do të bëhej e qartë se Edi Rama ka ndërtuar një skemë, nga e cila përfiton kryesisht një pakicë njerëzish që e kanë vënë pasurinë në mënyra të kundërligjshme, kriminelë dhe të korruptuar. Kjo mënyrë publiciteti e Edi Ramës duket sikur është kopjuar nga praktikat elektorale të Salvo Lima. Edhe lirimin e hapësirave të gjelbra të zëna nga kioskat Edi Rama e ka bërë në funksion të kësaj skeme politiko-mafioze, për t’i zënë me monstra prej betoni. Në anën tjetër, shumë hapësira të gjelbra funksionale tradicionale janë zhdukur duke zënë nga monstrat prej betoni. Krijimi i imazhit publik të Edi Ramës, që përbën një mit urban të sajuar me kujdes të madh duket sikur ka ndjekur si manual krijimin e mitit urban të Limës si një politikan ndryshe, i ri (Lima ishte 30 vjeç kur u bë për herë të parë kryetar i Bashkisë së Palermos, ndërsa Rama ishte 36 vjeç kur u bë kryetar i Bashkisë së Tiranës), dinamik, jokonformist, si një njeri që punon, në një qytet ku të gjithë vegjetojnë dhe mbretëron kaosi. Edhe Lima u paraqit ashtu si Rama si njeri që vë rregull duke prishur ndërtime pa leje në aksione spektakolare, ku Lima ashtu si Rama përvetësonte në fakt punën e të tjerëve, pasi prishja e ndërtimeve pa leje ishte meritë e strukturave të tjera shtetërore që nuk vareshin prej tij. Ky imazh i llojit mit urban i Limës ishte krijim i mediave të kontrolluara nga mafia. Precedenti që pjesa më e madhe e mediave nuk e kritikojnë kryebashkiakun, siç ndodh me Ramën sot, i përket Palermos të ditëve më të mira të bashkëjetesës të mafias me politikën, të kohës së Limës. Kështu modeli “Rama” në Bashkinë e Tiranës është i ri, në sensin që Rama e zbatoi për herë të parë modelin siçilian të kryebashkiakut mafioz në Shqipëri. Pra, Edi Rama është në çdo aspekt një politikan i vjetër për nga modelet që aplikon. Tek modeli i Tiranës së Edi Ramës do të gjeni të gjitha gjurmët e Palermos së kryetarëve të Bashkive, të cilët ishin vegla të mafias. Edi Rama u kthye në Shqipëri me reputacionin e një “politikani të ri” në vitin 1998, kur u bë Ministër i Kulturës, post që ishte menduar për t’i përgatitur rrugën për në Bashkinë e Tiranës. Me ardhjen e Edi Ramës në krye të Bashkisë së Tiranës, që nga viti 2000 u krijua miti i modelit “Rama”, si një model i ri në politikë. Në fakt modeli “Rama” në Bashkinë e Tiranës nuk është një model i ri, por vetëm një plagjiaturë e modelit të kryetarëve të Bashkisë të Palermos në ditët e sundimit të plotë të mafias në politikë, pas Luftës së Dytë Botërore, deri në fund të viteve tetëdhjetë. Mafia e lançoi Limën nga politika vendore në atë qendrore, duke e ndihmuar që të zgjidhej deputet në parlamentin italian nga Partia Demokristiane, në vitin 1968. Lima ishte dhe mbeti një nga bashkëpunëtorët e ngushtë të Andreotit dhe quhej prokunsulli i tij në Siçili. Në të njëjtën mënyrë si Limën mafia e lançoi Ramën në politikën qendrore, duke e katapultuar kryetar të PS, në vitin 2005, vetëm dy vite pasi ai u bë anëtar i kësaj partie! Ardhja e Ramës në krye të PS, në moshën 41-vjeçare, është njëlloj sikur Lima të kishte ardhur në krye të Partisë Demokristiane në vitin 1969, në kohën kur kjo ishte një parti e madhe. Rama kur erdhi në krye të PS filloi një spastrim të madh, që arriti kulmin me «zgjedhjen» e kryesisë së re të PS, ku në mënyrë shumë sinjifikative, ata që kanë mbetur në kryesi nga politikanët tradicionalë socialistë, janë përgjithësisht njerëz të njohur për lidhjet e familjarëve të tyre me krimin e organizuar. Lima u prish me mafian në kohën që shteti italian filloi ta godasë ashpërsisht mafian dhe kur mafia u kërkoi njerëzve të saj si Lima që të merrnin në mbrojtje krerët e mafias. Momenti kritik erdhi në fillim të vitit 1992, kur Lima dhe njerëzit e tjerë të mafias në politikën e lartë nuk arritën që të pengojnë konfirmimin e vendimeve drastike kundër krerëve të mafias në Gjykatën e Kasacionit në Romë. Atëherë mafia vendosi të bënte një shembull për t’i paralajmëruar bashkëpunëtorët e saj në politikën e lartë që t’i merrnin gjërat seriozisht. Kështu mafia vrau në një atentat Limën. Ky version tashmë është konfirmuar nga hetimet dhe është vërtetuar katërcipërisht, gjyqësisht se Lima ishte njeriu i mafias. Rama tashmë nuk është në pozitën e Limës në 1992, ai është në pozitën e politikanëve eprorë të Limës, të cilët mafia i ka ndihmuar që këta si shpërblim ta mbrojnë atë. Dhe nëse do të vijnë ditë të vështira, kur krimi i organizuar në këtë vend do të luftohet seriozisht edhe me ndërhyrjen e ndërkombëtarëve, atëherë këto do të jenë ditë të këqija për Ramën, që do të ndodhet po aq ngushtë sa Lima. Është në turpin e atyre ndërkombëtarëve që himnizojnë modelin «Rama» kur ata e dinë shumë mirë se Rama është Salvo Lima shqiptar. Të huajt e dinë mirë se Edi Rama mund të quhet kryebashkiaku i botës ndoshta vetëm në sensin që gjatë kohës që ka qenë kryebashkiak është ai që ka nxjerrë të ardhura më të mëdha abuzive se homologët e tij, krahasimisht me qytetet që drejtojnë. Është ironi e madhe të dëgjosh Ramën që flet për politikë të re, duke ia atribuuar vetes këtë cilësi, kur politika e Ramës është politikë e vjetër, po aq sa ajo e Salvatore Limës në Siçilinë e kohës së artë, të bashkëjetesës famëkeqe së politikës me mafian. Tek shumë shqiptarë mund të zërë vend slogani i sajuar me diabolizëm nga fabrika e ideve të Ramës «Të tjerët vjedhin dhe nuk bëjnë asnjë gjë, ndërsa Edi Rama vjedh por bënë punë!», slogan i llogaritur për të manipuluar opinionin publik, se shqiptarët nuk i dinë shifrat e llogarive bankare të Edi Ramës. Por ata të huaj që kanë mundësi të informohen edhe tej barrierave të sekretit bankar, dhe që e dinë mirë se të ardhurat e Ramës nga abuzimi me postin shkojnë në 50 milion euro në vit, pa folur për rritjen e kësaj shume nga investimi në mënyra të ndryshme, e dinë të vërtetën e Ramës, që duket se ka kapërcyer disa herë dhe pasurinë e mësuesit të vet Salvo Lima. Ata që duan të dinë sesi ishte Palermo e kohës së Don Salvos, duhet të vijnë në Tiranën e Don Edit. Tash të shpresojmë që edhe Tirana, ashtu si Palermo, së shpejti do të nxjerrë magjistratë si Falcone Borsellino, Casella etj., që do të godasin lidhjen politiko-mafioze. Fakti që në Shqipëri sivëllai i Salvo Limës, Edi Rama avancoi më tepër në karrierë duke u bërë kryetar i një partie të madhe, tregon se në Shqipëri problematika e lidhjes së politikës me mafian, paraqitet si një karikaturë e Italisë së kohës së artë të mafias. Pra është koha që ndërkombëtarët ta kuptojnë se Salvo Lima shqiptar ka ecur më tepër se ç’mund të tolerohet dhe se gjërat kanë dalë nga kontrolli. Sigurisht që këtë alarm nuk do t’ua japë interlokutori i tyre Erion Veliaj, të cilit ndërkombëtarët i kanë dhënë licencën për të vendosur se kur duhet thënë «Mjaft» dhe që është bërë bashkëpunëtor i ngushtë dhe deri apologjet i Ramës. Me sa duket, Erion Veliaj që supozohet të ketë studiuar për shkenca politike në SHBA, nuk paska dëgjuar gjë atje për modelin e Palermos së Salvo Limës. Por ai nuk mund të thotë se nuk ka dëgjuar gjë për modelin e qytetit Cicero të kontrolluar nga Al Kapone, se ky qytetit është jo larg vendit ku gjendet universiteti ku ka studiuar Veliaj.

Gazeta Sot

[Brari]

interesante analiza e atij Agim Janos..

duhet shperndare ne gjithe shqiperine der me dere sa nuk eshte vone..

edvini po perfiton nga padija e njerzve ne kto ceshtjet.. skicofrenike..

[martini1984]

interesante analiza e atij Agim Janos..

duhet shperndare ne gjithe shqiperine der me dere sa nuk eshte vone..

edvini po perfiton nga padija e njerzve ne kto ceshtjet.. skicofrenike..

nje psikopat skicofren llogjikon,nje njeri i ndyre qe ka 13.000 shkrime dhe asnji kundra Serbeve,biles shan Shqiptaret qe dogjen flamurin Maqedonas,apo shan UCK-ne.
PLEHRE.

[KILI MERTURI]

Agm Janosi me sjelljen e këtij përkufizimi paska bo shumë mirë.

Edi Rama nuk është i vetmi që mund të përshkruhet me këtë përkufizim psikiatrik.

Na në Kosovë e kemi pas him goven!

E di që brari=gomari nuk pajtohet , por këto ishin arsyet që i pata propozu me ardh në kilnikë për ta shëruar.
Pastaj e kemi lapin e py-dy-kys , e tash besa edhe dardania antike...

Ka punë psikiatria Shqiptare!


Kili
SHQIPËRIA ETNIKE ËSHTË GJAKU IM QË NUK FALET!
BAC, U KRYMB , E HASA ME ANTISHQIPTARË TË TJERË LAVDËROHET ME KRYMBJEN E KOSOVES.
E MORE BAC , SA KRIJESA KA QASJE NË INTERNET , UFFF , EDHE ATA ME TRU ANTIK!