40 Personalitete qe nuk prehen ne Atdhe!

[i/regjistruar]

1. Mbreti Gent, mbreti i Ilirisë në vitin 171-167. Varri në Peruxhia, Itali, vdiq më 146 p.e.s

2. Gjergj Kastrioti Skënderbeu, prijësi i shqiptarëve për 25 vjet, varri në Lezhë, vdiq më 1468, eshtrat u marrë nga turqit si hajmali

3. Sulejman pashë Ballgjini, themeluesi i Tiranës, 1614, varri në Tiranë, zemra në Bagdad, Irak

4. Ali pashë Tepelena, Pashai i pashallëkut të Janinës për 31 vjet. Trupi i varrosur në Janinë, në vitin 1822, koka në Stamboll

5. Hoxha Tasin, rilindës shqiptar, varri në Stamboll, Turqi

6. Eqerem bej Vlora, ministër në Perandorinë Osmane, varri në Vjenë, Austri

7. Fan Noli, politikan, shkrimtar dhe klerikë, varri në Boston, SHBA, vdiq më 1965

8. Ahmet Zogu, mbret i shqiptarëve për 11 vjet, varri në Paris, Francë, vdiq më vitin 1961

9. Luigj Gurakuqi, atdhetar dhe pjesëmarrës në Shpalljen e Pavarësisë 1912, varri në Bari, Itali, vdiq më 1925

10. Vaso Pasha, rilindës shqiptar, varri në Liban, vdiq më 1892

11. Mit'hat Frashëri, kreu i Ballit Kombëtar, varri në Neë York, SHBA, vdiq në vitin 1949

12. Branko Merxhani, publicist i njohur i viteve '30, varri në Turqi, vdiq në vitin 1981

13. Ernest Koliqi, shkrimtar, ministër në qeverinë fashiste, varri në Itali, vdiq në vitin 1975
14. A.Z.çajupi, shkrimtar rilindës, varri në Kajro, Egjipt, vdiq në vitin 1930

15. Halim Xhelo, atdhetar, pjesëmarrës në Luftën e Spanjës, varri në Spanjë

16. Xhafer Deva, ministër i Brendshëm gjatë pushtimit gjerman, varri në Kaliforni, SHBA, vdiq në vitin 1978

17. Mehdi Frashëri, politikan dhe atdhetar i njohur, varri në Itali

18. Tajar Zavalani, gazetar i BBC-së, publicist i njohur, varri në Amerikë, vdiq në vitin 1976

19. Imzot Nikollë Kaçori, klerik, pjesëmarrës në Shpalljen e Pavarësisë, zv/kryeministër, varri në Vjenë, Austri, vdiq në vitin 1917

20. Rexhep Mitrovica, kryeministër i qeverisë kuislinge në Shqipëri, varri në Itali, vdiq në vitin 1967

21. Aleksandër Moisiu, aktor i njohur i viteve '30, varri në Itali, vdiq në vitin 1935

22. Hasan Dosti, ministër në qeverinë kuislinge, varri në Los Angelos, SHBA, vdiq në vitin 1958

23. Ali Këlcyra, një nga anëtarët e kabinetit në qeverinë kuislinge, varri Itali

24. Patër Anton Arapi, ministër në qeverinë kuislinge, varri në Itali

25. Koço Muka, ministër në qeverinë kuislinge, varri në Aleksandri, Egjipt, vdiq në vitin 1947

26. Ago Agaj, ministër në qeverinë kuislinge, varri në SHBA

27. Preng Previzi, ministër i qeverisë kuislinge, varri në Belgjikë, vdiq në vitin 1977

28. Vangjel Koça, publicist i njohur në vitet '30, varri në Greqi

29. Naum Veqilharxhi, rilindës, varri në Rumani, vdiq në vitin 1846

30. Qemal Jusufati, një nga anëtarët e kabinetit në qeverinë kuislinge, varri në Itali

31. Ragip Frashëri, një nga anëtarët e kabinetit në qeverinë kuislinge, varri në Stamboll, Turqi

32. Ali Kelmendi, një nga drejtuesit komunist të viteve '30, varri në Francë, vdiq në vitin 1939

33. Martin Camaj, shkrimtar i njohur, varri në Munih, Gjermani, vdiq në vitin 1992

34. Mustafa Kruja, ministër i qeverisë kuislinge, vdiq në Niagara, Falls, SHBA, më 27 dhjetor 1958

35. Xhemal Aranitasi, komandant i Mbrojtjes në Mbretërinë Shqiptare, varri në Turqi, vdiq në vitin 1961

36.Salih Myftija, një nga anëtarët e kabinetit në qeverinë kuislinge, varri në Turqi

37. Abaz Ermenji, kryetari Ballit Kombëtar, varri në Paris, Francë, vdiq në vitin 2003

38. Filip Shiroka, poet dhe prozator i njohur shkodran, varri në Bejrut, Liban, vdiq në vitin 1935

39.Vasil Andoni, sekretar i kabinetit i qeverisë kuislinge, varri Itali

40. Abaz Kupi, atdhetar nacionalist, varri në SHBA, vdiq në vitin 1976

Varret që mbetën pa atdhe

Mbreti i Ilirisë gjatë Luftës së Tretë Iliro-Romake, i cili drejtoi luftën kundër Perandorisë më të madhe të asaj kohe, Romës, nuk mundi dot t'i bëjë ballë ushtrisë më të madhe të asaj kohe. Ai iu dorëzua legjioneve romake, së bashku me familjen e tij, me qëllim që këto të mos kryenin masakra ndaj popullsisë vendase. Mbreti Gent, vdiq në vitin 146 para erës sonë dhe u varros në Gubbio, afër Peruxhias në Itali. Por nëse varri i mbretit Gent, në Itali, është i paprekur dhe eshtrat e tij ndodhen aty, ai i heroit tonë në qytetin e Lezhës është bosh. Sipas historianëve, eshtrat e "Heroit tonë Kombëtar", nuk ndodhen më në varrin e tij. Pasi sipas historianëve, në vitin 1478, kur forcat osmane arritën të pushtonin të gjithë qytetet shqiptare, ato arritën të gjenin varrin e Skënderbeut. Pasi e hapën, ushtarakët më të lartë turq morën eshtrat e "Heroit tonë Kombëtar", për t'i përdorur si hajmali për të qenë më të fortë dhe më trima në luftë, ashtu siç kishte qenë edhe prijësi i arbëreshëve për afro 25 vjet me radhë. Por nëse të gjithë njerëzit kanë një varr, ka nga ata që mund të kenë edhe dy.

Personalitetet me dy varre

Pashai i Janinës, Ali pashë Tepelena, dhe themeluesi i Tiranës, Sulejman pashë Bargjini, janë dy nga figurat e historisë së popullit tonë që kanë dy varre.

Sulejman Pasha, sipas historianëve, duke qenë shumë i dashuruar me vendet arabe, la si amanet para se të vdiste që trupi t'i varrosej në Tiranë aty ku sot ndodhet monumenti i tij, ndërsa zemra në Bagdadin e largët, në Irak. Por nëse Sulejman Pasha e kishte lënë me amanet që të varrosej në dy vende, Pasha i Janinës nuk e kishte kërkuar vetë një gjë të tillë. Ai pasi arriti të bënte zap gjithë Shqipërinë e Jugut nën emërtimin Pashallëku i Janinës, solli tek Porta e Lartë një pështjellim të madh. Për këtë arsye ndaj tij u vendos e gjithë ushtria osmane. Në këto kushte Ali Pasha nuk mundi të qëndronte gjatë. I mashtruar edhe nga njerëzit e vet, që ishin vënë në shërbim Hurshid Pashës dhe që i premtuan se do të falej, Aliu ra në kurthin e kryekomandantit osman. Ky e siguroi se sulltani kishte nxjerrë fermanin e faljes, i cili nuk mund të zbatohej para se ai të tërhiqej në ishullin e liqenit dhe të dorëzonte fortesën e fundit, ku po vazhdonte qëndresën i vetmuar. Por në të vërtetë nuk ndodhi kështu, pasi më 5 shkurt 1822, Ali pashë Tepelena u vra me armë në dorë në manastirin e Shën Pandelemonit, në ishullin e liqenit të Janinës. Koka e tij u ekspozua në Stamboll tek sulltani, ndërsa trupin e varrosën në Janinë, që atëbotë ishte territor shqiptar. Një dervish kokën e Aliut e varrosi pranë të bijve me këtë mbishkrim, "Këtu është varrosur koka e të famshmit Ali pashë Tepelena, ish-qeveritar i Janinës, i cili për më tepër se 30 vjet qeverisi i pavarur në Shqipëri".

Amanetet

Një fat të keq ka pasur edhe mbreti i fundit i shqiptarëve, mbreti Zog I. Ai u detyrua të largohet nga Shqipëria, pas pushtimit të vendit nga Italia në prill të vitit 1939. Mbreti i shqiptarëve vdiq në Paris, Francë, në vitin 1961. Me gjithë amanetin e tij, ai nuk mundi të varroset në Shqipëri, pasi vendi në atë kohë udhëhiqej nga diktatura komuniste. Por edhe pse Shqipëria ka 15 vjet që ka dalë nga regjimi i egër komunist, amaneti i mbretit Zog nuk është vendosur në vend.

Lista e figurave që u janë kthyer eshtrat

1. Ismail Qemali, 1932
2. Naim Frashëri, 1976
3. Sami Frashëri, 1976
4. Abdyl Frashëri, 1976
5. Asdreni, 1970
6. Hasan Prishtina, 1977
7. Faik Konica, 1995
8. Aleksandër Kondo, 2005

[Brari]

ku e ke marre o i regjur kte artikull..?
kush e ka shkruar etj..

i thuaj shkrusit se.. termi "qeveri kuislinge" eshte perdorur nja 50 vjet nga propaganda e nje regjimi khmer rruzh sic ishte ai i enverit..

le te pyetet populli njihere se cfar emri tu veme gjerave se nuku do e bejme me historin sic e desh enver ramiz nexho hysni kapo biroja.. qe e mbushi shqiperine me burgo-gulage..

e qe ti sikur the nje dizaj.. don ti hapesh prape..

tash ne teme..

artikulli eshte shum i vlefshem..
duhet patjater te bejme dicka qe te kthehen figurat e shquara ne atdhe.. e tani shyqyr klinton-blerit (dhe Zotit) kemi dy copa atdheu.-. ku mund te vendosin vet shqiptaret..

pra mund te vijne heronjt e kombit ne dac ne shqiperi ne dac ne kosove..

mir ardhshim te nderuar e u shofte fara e atyre qe i detyruan ata te mire atdhetare.. te marrin udhet e mergimit..



..

[i/regjistruar]

ku e ke marre o i regjur kte artikull..?
kush e ka shkruar etj..

nuku e ka shkruajtur Nexhmije Hoxha o i vuajtur.

ne fakt, ajo qe me ben pershtypje ne ate liste eshte numri 1. i saje, Mbreti Gent qe ndodhet akoma ne Perugia, dhe as kush se rruan per te bere diçka, por meren me Ministra Injorante si ky aktuali ku deklaroje qe do t'i kushtonte shume pune eshtrave te Ismail Qemalit per t'i sjellur ne atdhe

gjithashtu mungon ne liste dhe Nen Tereza, por kjo eshte Histori e Gjate, dhe shum e komplikuar.

[landi45]

kuj po i rruhet per kocka te vdekurish......


ne po na vdesin te gjallet per buken e gojes

[Agim Doçi]

SQARIM.
ZOTNISE NGA PISTOJA.
E lexova me shume kujdes dhe respekt listen tuaj. Keni nje "gabim". Luigj Gurakuqit i jane sjelle eshtnat ne Shkoder, ne vitin 1958 dhe madje fjalimin e permortshem e ka mbajte Kryetari Qarkut te Shkodres asokohe Mehill Doçi - baba jem.
Respekt

[Preng Sherri]

Tashti, sa për mbretin Gent ia fusin kot sepse nuk dimë se ku gjenden që nga Sirra e gjerë tek ky i fundit; në faktë nuk dimë se çfarë ngjau më vonë me mbretreshen Etlevën dhe dy bijtë e saj gjegjesisht bijtë e Gentit!
Në atë listë ka ca nga ato personalitete që nuk i do toka shqiptare sepse ata ishin sherbetor të të huajve që kishin shkelë tokën shqiptare si Xhafer Devoviqi( Deva) mik i mirë i çetnikut Peçanc.
Po ashtu, ta zëmë Abas Ermenji erdhi në Shqipëri gjatë viteve të 90-ta dhe asnjeri nuk i tha ikë dhe vdis në vend të huaj por ay vet deshi kështu sepse si gjatë Luftës së dytë botërore si gjatë viteve të 90-ta Shqiperia për ta ishte sa për të ngrënë Pula e qurana dhe asgjë tjetër.
Pastaj është e pallogjikshme ajo për Skënderbeun kur dimë se çfarë bënë turqit ose për Alin e Tepelenës ose për varrin e Pjetër Bogdanit e shumë të tjerë.
Ata që kanë qenë në qeveri kuislinge dhe të cilët i sherbyen të tjerëve për ta shkelur Shqiperinë nuk duam as tua dimë se ku i kanë varret dhe mos paqshin asnjeherë.
Sa për Fan Nolin është Turp si për qeverinë Enveriste po ashtu edhe për të gjitha qeveritë e tjera të pas viteve të 90-ta.

[i/regjistruar]

Keni nje "gabim". Luigj Gurakuqit i jane sjelle eshtnat ne Shkoder, ne vitin 1958 dhe madje fjalimin e permortshem e ka mbajte Kryetari Qarkut te Shkodres asokohe Mehill Doçi - baba jem.

mos je keqkuptuar ti, sepse kudo po te kerkosh flitet qe eshtrat e tij ndodhen ne Bari (Itali) zyrtare kjo.

nje permbledhje shum te vogel jetes dhe veprimtarise te Luigj Gurakuqit.

Luigj Gurakuqi lindi më 19 shkurt 1879 në Shkodër, vdiq më 2 mars 1925 në Bari, poet, deputet, Hero i Popullit shqiptar nga Shqipëria.

Shkollën fillore e kreu në vendlindje, ndërsa të mesmen në Kolegjin e Shën-Mitër Koronës ku pati mësues De Radën. Vazhdoi studimet universitare në Napoli (Itali) në vitet 1901-1906 dhe debutoi me sukses si poet lirik.
Me veprën "Vargënimi n'gjuhë shqype me nji fjalorth shqyp-frengjisht n'marim" (Napoli, 1906) bëri të parën përpjekje të suksesshme për kodifikimin e metrikës së poezisë shqiptare. Po atë vit botoi në Bukuresht librin "Abetar i vogël shqyp mas abevet t'Bashkimit e t'Stambollit me tregime n'dy dhialektet" e në Napoli "Fjalorth Shqyp-Frengjisht e Frengjisht-Shqyp i fjalëve të reja" etj. Luigj Gurakuqi botoi mjaft poezi që dallohen për përmbajtjen patriotike, për lirizmin dhe teknikën e vjershërimit. Me artikujt e tij ai dha edhe një ndihmesë me rëndësi në mendimin estetik e në kritikën letrare shqiptare.

Pas 1906, Luigj Gurakuqi iu kushtua tërësisht veprimtarisë politike e luftës për çlirimin kombëtar.
Në verën e v.1907 bashkëpunoi me Bajo Topullin për organizimin e kryengritjes në Veri.
Më 1908 mori pjesë në Kongresin e Manastirit ku u zgjodh nënkryetar dhe anëtar i komisionit për njësimin e alfabetit.
Më 1909 u emërua drejtor i së parës shkollë normale që u hap në Elbasan, ku dha një ndihmesë me vlerë për vënien e arsimit mbi baza kombëtare.
Më 1911 merr pjesë në kryengritjen e malësorëve të Mbishkodrës e si një nga udhëheqësit e saj, harton së bashku me Ismail Qemalin Memorandumin e Greçës .
Më 1912 zhvillon një veprimtari të dendur për organizimin e kryengritjes së përgjithshme. Mori pjesë në mbledhjen e Bukureshtit dhe në Shpalljen e Pavarësisë (nëntor), ishte bashkëpunëtori më i ngushtë i I.Qemalit.
Në Qeverinë e Përkohshme të Vlorës (dhjetor 1912) u zgjodh ministër i Arsimit dhe vendosi arsimimin e detyruar fillor për djem e vajza.
më 1916 qe nje nga themeluesit e Komisisë Letrare, ku u tregua një lëvrues i zoti i gjuhës shqipe duke krijuar përveç të tjerash edhe një varg fjalësh të reja që hynë në fondin e saj.
Mori pjesë në Kongresin e Durrësit më 1918 ku zgjidhet ministër i Arsimit në qeverinë e përkohshme e anëtar i delegacionit të saj në Konferencën e Paqes në Paris.
Më 1921-1924 qe deputet i Shkodrës në Këshillin Kombëtar ku si një nga udhëheqësit e opozitës demokratike luftoi për demokratizimin e jetës së vendit, për lehtësimin e gjendjes së bujkut nga shtypja e rëndë, për zhvillimin ekonomik e kulturor dhe për mbrojtjen e pavarësisë nga synimet skllavëruese të fuqive imperialiste.
Mori pjesë gjallërisht në Revolucionin demokratiko-borgjez të Qershorit 1924 duke qenë një nga frymëzuesit e udhëheqësit kryesorë të tij.
Në qeverinë e kryesuar nga Fan S.Noli u emërua ministër i Financave. U dallua për ndjenjën e lartë të përgjegjësisë dhe për vendosmërinë e përpjekjet për krijimin dhe forcimin e shtetit demokratik shqiptar. Pas shtypjes së Revolucionit të Qershorit shkoi në Itali, ku më 2 mars 1925 u vra në Bari prej Baltjon Stamollës.

Ditëlindja: 19 shkurt 1879
Vendlindja: Shkodër
Ditëvdekja: 2 mars 1925
Vendvdekja: Bari
Nënshtetësia: Shqiptar


ja edhe nje poezi e Fan Nolit, dedikuar Luigj Gurakuqit
Syrgjyn - Vdekur

Nëno moj, mbaj zi për vllanë,
Me tre plumba na i ranë,
Na e vran' e na e shanë,
Na i thanë trathëtor.

Se të deshte dhe s'të deshnin,
Se të qante kur të qeshnin,
Se të veshte kur të çveshnin,
Nëno moj, të ra dëshmor.

Nëno moj, vajto, merr malin,
Larot t'a përmbysnë djalin
Që me Ismail Qemalin
Ngriti flamur trimëror.

Nëno moj, m'a qaj në Vlorë
Ku të dha liri, kurorë,
Shpirt i bardhë si dëborë;
Ti s'i dhe as varr për hor.

Nëno moj, ç'është përpjekur
Gojë-mjalt' e zëmër-hekur,
Syrgjyn-gjall' e syrgjyn-vdekur,
Ky Vigan Liberator.

[i/regjistruar]

për mbretin Gent ia fusin kot sepse nuk dimë se ku gjenden që nga Sirra e gjerë tek ky i fundit; në faktë nuk dimë se çfarë ngjau më vonë me mbretreshen Etlevën dhe dy bijtë e saj gjegjesisht bijtë e Gentit!

dihet qe mbreti Gent, i'u dorezua Legjoneve Romak bashke me familjen e tije, me qellim qe Romaket te mos kryenin masakra ndaj popullsise vendase (e ke te shkruar dhe ne ate artikull)

persa i perket Fan Nolit ke shume te drejte, te imagjinosh qe Sali Berisha ka ngritur nje komision per te sjelle eshtrat e Ahmet Zogut ne Shqiperi, eshte Kulmi.

[Bizantin]

24. Patër Anton Arapi, ministër në qeverinë kuislinge, varri në Itali

po sikur ky është pushaktuar nga komunistët më 1945. apo gabohem?

[i/regjistruar]

po sikur ky është pushaktuar nga komunistët më 1945. apo gabohem?

bera nje kerkim dhe nuk pash kurr fare shkrimi te jete varrosur ne Itali, se kam iden pse aty ne ate artikull ZYRTARE i Ministrise Kultures e ka vendvdekjen ne Itali

gjeta kete

Fati i tij tragjik

Fjalët e tij nuk mbetën thjesht ide të bukura të shkruar nëpër copa letrash dhe të shpallura para njerëzve, ose të botuara në të përkohshme. Ai besonte në ato që shkruante, sepse kishte orientuar krejt jetën e tij në shërbim të idealeve të larta fisnikërie e atdhedashurie. Ai u kthye në Shqipëri, edhe pse ishte këshilluar nga miqtë e tij të mos kthehej se të parin që do të vrasin komunistët do të ishte ai. Por, Át Antoni duke qenë njeri i drejtë dhe që kishte punuar gjithmonë sipas programit të Françeskanëve, që nuk e kishin braktisur kurrë vendin e tyre edhe në momentet më tragjike e të vështira, thotë: “Unë kam punue gjithmonë për të mirën e popullit tem, i kam dhurue krejt jeten teme, edhe nëse më duhet ta jap jeten për Shqipní, unë e jap”.

Një muaj para së të përfundonte lufta ai u kthye nga Austria, e dha jetën për Fe e për Atdhe. U arrestua në Dukagjin nga komunistët bashkë me dy regjentët Lef Nosin e Maliq Bushatin që i kishte marrë me vete për t’i mbrojtur. Pushkatohet në Tiranë më datën 15 shkurt 1945 së bashku me dy pjestarët e tjerë të Regjencës. Fatkeqësisht ende sot nuk i dihet vendi i varrimit, e si rrjedhojë nuk i janë gjetur as eshtrat për t’i bërë nderimet e duhura këtij burri të nderuar që lindi Shkodra dhe Shqipëria.