Perdorimi i emigranteve nga politika

[stropio87]

Perdorimi I Emigranteve nga Politika
16/03/2010
Artan Gaci
•

Vjedhja e Ruzhdies, përveç se është e mjaftueshme për të treguar se çfarë ka ndodhur në zgjedhjet e 28 qershorit, ka dhe një aspekt tjetër për të cilin flitet kalimthi. Nuk janë vjedhur, thjesht votat atje dhe në "Ruzhdie" të tjera, por janë vjedhur emrat dhe identitetet e emigrantëve. E atyre banorëve që lanë Ruzhdien dhjetëra vjet më parë, por që sistematikisht kanë bërë të mundur që të tjerët që lanë pas të ekzistojnë. Po çfarë do të thotë sot, që një emigranti, pasi i ke dhënë rrugët, pasi i ke marrë frytet, t’i vjedhësh dhe emrin dhe atë ta përdorësh për të ardhur në pushtet që të kesh mundësi të vjedhësh herën tjetër sërish. As më shumë e as më pak, por ky akt kriminal i fundit dhe jo i vetmi, nuk është gjë tjetër veçse mbyllja e një cikli që ka brenda mundimet e atyre që lanë atdheun për një jetë më të mirë dhe vazhdoi me përbuzjen që gjetën atje ku shkuan. Është një cikël i gjatë që ka brenda sakrifica dhe mundime të shumta dhe që ka marrë si shpërblim nga ana e shtetit shqiptar, mosmirënjohjen dhe së fundmi dhe poshtërimin. E pra, përveç luftës së opozitës, që nesër të kemi zgjedhje të ndershme, u takon edhe emigrantëve të luftojnë që kjo histori mos të vazhdojë më. Unë dua të flas për luftën e tyre të vazhdueshme përtej kufijve, jo vetëm atë për mbijetesën e tyre, por dhe për mbijetesën e familjeve që lanë pas. Dua gjithashtu të flas se si kjo përpjekje e tyre gati mbinjerëzore të kombinohet dhe të japë frytet e saj, edhe ashtu siç duan emigrantët, të cilët nuk duhet të konsiderohen më si të ikurit pa kthim, si ata që s'ka ç’i duhet se kush vjen dhe ikën nga pushteti në Shqipëri.
Sa herë që krizat ekonomike shfaqin dhembjet ndjeshëm në Shqipëri, shumëkush, sidomos qeveritarët, gjejnë si pretekst rënien e të ardhurave nga emigrantët. Është një konstatim i vërtetë, që tregon dhe njëherë se ky vend është bërë, mbajtur dhe vazhdon të mbahet mbi shpatulla emigrantësh. Nuk kam ndërmend të merrem me faktin se çdo të thotë kjo për një shtet dhe sa i paaftë duket ai duke pritur ndihmat e atyre që mbajnë familjet në emigracion me gjak dhe djersë, e atyre që kurrë nuk reshtën së menduari për të afërmit në atdhe, sepse është një temë tjetër dhe një debat i dobishëm për të ardhmen. Ajo mbi të cilën dua të vë theksin është rëndësia dhe vlera e njohur, por e pavlerësuar sa duhet deri më tani, e klasës së fuqishme të emigrantëve në jetën e përditshme të çdo shqiptari brenda territorit të Shqipërisë. Janë afro 1/4 e shqiptarëve sot emigrantë dhe bazuar në shifrat apo sondazhet e fundit, numri i tyre vjen duke u rritur bashkë me dëshirën e të tjerëve të pa ikurve ende, për të lënë atdheun. Jo thjesht për faktin që jam një ish- emigrant, por sepse është e vërtetë, emigranti në këndvështrimin tim personal është një njeri kurajoz që e merr rrezikun në sy. Dhe nuk është rreziku për një aventurë, por riskimi i gjithçkaje për një jetë më të mirë. Nuk njoh e nuk kam takuar deri më sot, emigrantë që të kenë lenë atdheun me xhepat plot, por njoh shumë, aq sa më mjafton t’i përgjithësoj, nga ata që kanë shkuar diku përtej kufirit tonë me xhepat bosh. Sigurisht, kush me mendjen plot, kush me zanatet që kishin marrë gjatë jetës në atdhe, e të tjerë me dëshirën për të përfituar një zanat apo për të ndërruar atë që kishin, por të gjithë kanë ikur me një valixhe ëndrrash, jo parash. Shprehja, ta fillosh nga hiçi, vlen për çdo emigrant. Madje në rastin e shqiptarëve mund të thuash pa frikë se e kanë filluar nga minus hiçi, sepse minuset e një starti kanë shoqëruar rrugëtimin e çdo emigranti, pavarësisht shkollimit, inteligjencës apo profesionit që ata mbartnin kur lanë atdheun. Sepse jemi ballkanas dhe për më tepër shqiptarë, që na paragjykojnë sapo shkelim matanë. Është dashur shumë punë, mund dhe sakrifica për këdo që ka provuar emigrimin, janë dashur shumë bukë e lot të ngrëna bashkë, me poshtërimin, depersonalizimin, fyerjet, pse jo dhe dhunën fizike shpesh, që ata që kanë ushqyer ekonominë shqiptare tash sa vjet, t’ia kenë dalë dhe të kenë mbijetuar. Lufta e tyre me jetën ka kaluar gjithë atë rrugëtim të vështirë, për të cilin pak është shkruar e folur dhe që shpesh, këtu brenda Shqipërisë e kemi mbyllur me frazën: "…epo janë mirë se rrojnë jashtë". Duke harruar se përshtatja me një jetë të re, gjuhë të re, mendësi të re, janë luftë e madhe dhe e përditshme. Por sidomos përshtatja me një dinamikë të re brenda familjes, është një tjetër luftë. Të jesh emigrant do të thotë të luftosh dhe të mbijetosh. Të mbijetosh fizikisht, por dhe psikologjikisht. Drama e çdo shqiptari emigrant është drama e atij ose asaj që u nda nga familja për së gjalli, e çdo prindi që për vite nuk mundi të shohë fëmijët apo bashkëshorten, që nuk arriti t’i thotë lamtumirë apo të hedhë një grusht dhé mbi varrin e nënës apo babait, është drama e brerjes së vazhdueshme të ndërgjegjes për ata që kanë lënë pas, është vuajtja dyfishe për ata që vuajnë në atdhe. Është tortura shpirtërore e atyre që u ngritën dhe shkolluan, që hapën biznese dhe ndërtuan botën, por që shumë do kishin dashur që trurin, talentin dhe vullnetin t’i shfrytëzonin për një vend që shumë e duan, por që i largoi.
Një emigrant sot është një patriot dhe një hero.
Nga ky kombinim i përkryer i dy vetive që sa vijnë e zbehen, te banorët e lodhur të këtij vendi buron një fuqi e pashtershme që kurrsesi nuk duhet konvertuar vetëm në para për ekonominë tonë gjithnjë në rënie, në ato para që aq lehtësisht përkufizohen si para emigrantësh. Në fakt, do t’i shkonte më për shtat shprehja: para gjaku dhe djerse, para lotësh dhe mundimesh të papara. Dhe pavarësisht vlerës së tyre të pallogaritshme, që dhe në ditët më të zeza të Shqipërisë bën të mundur mbajtjen e frymës gjallë të miliona njerëzve, fuqia e emigrantit është më shumë se kaq dhe shkon përtej ekonomisë. Është ajo për të cilën flitet pak dhe prej së cilës politika vetë largohet si djalli prej temjanit. Është pikërisht ajo politikë që bën shtetin, atë shtet që përkundrejt vuajtjeve, mundimit, sakrificave deri mbinjerëzore të këtij grupimi masiv jashtë atdheut, jo vetëm nuk ka bërë asgjë, por është tallur si mos më keq. Nuk del askush të thotë sot se çfarë lehtësie ka një emigrant kur kthehet në atdhe, apo çfarë suporti ka nga shteti amë në dheun e huaj. Radhët e gjata nëpër kufijtë dhe pikat tona doganore në ditë festash janë simbioza e festave tona. Ata ashtu siç janë dhe siç janë mësuar të durojnë, pasi kanë punuar gjithë vitin, gjithnjë mendojnë t’i kalojnë pushimet në atdhe pranë familjarëve. Shteti gëzohet tek i sheh dhe tek ua di mendjen, sepse për të ata janë thjesht numra dhe burim i pashtershëm paraje. Dhe jo vetëm kaq, por siç tregoi Ruzhdia, tallja dhe poshtërimi me emigrantët ka kaluar çdo kufi. Emri i tyre është përdorur dhe vjedhur në ditë zgjedhjesh, në mënyrën më kriminale të mundshme, duke treguar paturpësisht se shteti bën ç’të dojë edhe me identitetin e tyre. Me atë identitet për të cilin shumë prej tyre kanë ngrënë shkopinj gomash mbi kurriz, përbuzje europiane dhe poshtërime raciste, atë identitet dhe emër që shumë prej të cilëve refuzuan ta ndërronin, atë identitet të cilin e ngritën kundër të gjitha të këqijave dhe me të cilin vazhdojnë të mbijetojnë. Por pikërisht në shtetin amë, ky identitet u merret nëpër këmbë dhe më e tmerrshmja u vidhet paturpësisht sikur të ishte një lodër në duart e më të pushtetshmëve. Ka ardhur koha që emigrantët, të cilëve jeta dhe mënyra e re e jetesës u mësoi disa rregulla që në Shqipëri nuk ekzistojnë, të marrin në dorë edhe më shumë se fatet ekonomike. Kontributi i tyre duhet të jetë edhe më i fuqishëm se kaq dhe duhet menaxhuar dhe më mirë se deri tani. Edhe ata u lodhën pa diskutim, duke çuar para në një atdhe që kurrë nuk u përmirëson jetën të afërmve të tyre dhe mbase e kanë kuptuar që mjerimi nuk zgjidhet me para. Dhe se shkaktare të mjerimit nuk janë familjarët e tyre, por shteti që menaxhon keq dhe vjedh, deri dhe emra emigrantësh. Ata ndoshta më shumë se shqiptarët brenda Shqipërisë e dinë mirë se rëndësia e të zgjedhurit me votë është fondamentale në një sistem demokratik dhe sistem vlerash dhe lufta e tyre për të mirën e atdheut e të familjeve të lëna pas duhet bërë pikërisht në një front të ri. Sepse, në fund të fundit, nuk njoh asnjë emigrant në moshë të re apo më të vjetër që mos ketë dëshirë të jetojë në vendin e tij apo të paktën të mos dojë të pleqërojë e vdesë në dheun mëmë. Për hir të familjeve që kanë lënë pas, të vuajtjeve që kanë kaluar, për hir të një vendi ku të vijnë me dëshirë dhe ku të prehen në paqe, zëri i emigrantëve duhet të jetë edhe një zë politik. Një e katërta e popullatës nuk është pak, por është mjaftueshëm për të ndryshuar rrjedhën vendimmarrëse dhe shtetdrejtuese në Shqipëri dhe nuk ka pse mos ndodhë. Për aq kohë sa paratë e tyre na pëlqejnë dhe na duhen si ajri, edhe votën e tyre apo zërin e tyre duhet ta dëgjojmë dhe ta pranojmë. Në fund të fundit, ashtu sikur vetëm të mira i kanë ardhur këtij vendi nga të ikurit e çartur qysh nga 1991 me anije e deri tani, s'ka pse na frikëson fuqia e tyre në proceset politike. Po flasim për njerëz që i kanë bërë vend vetes kudo ku kanë shkuar, që kanë ngritur nga hiçi biznese dhe shkolla, që rrisin fëmijë të denjë për një shoqëri të denjë, që njohin dhe zbatojnë rregullat e qytetërimit, që kuptojnë ç'është e drejta dhe sidomos e drejta për të protestuar, që nuk bëjnë kompromis me moralin dhe dinjitetin, që kanë çarë mes kaq e kaq vështirësive, që nuk u shkon në mend se mund të pasurohesh shpejt dhe duke vjedhur, që njohin dhe dinë vlerën e votës, që dinë dhe kanë shijuar atë që ne ende e kemi ëndërr, demokracinë e vërtetë. Është një kontribut që mungon prej 20 vjetësh dhe që pa të cilin ky vend nuk bën dot më. Ka ardhur koha jo vetëm të votojnë në atdhe për të mos iu përdorur emri nga komisionerë banditë me kobure në brez, por për të përdorur vetë emrin e tyre, jo atë me prapashtesën emigrant, por atë të vërtetin, atë që numërohet dhe që ka peshë në zgjedhjen shtetit. Sepse shteti i Shqipërisë duhet të jetë shtet i zgjedhur nga shqiptarët dhe s’ka më mirë kur në këtë zgjedhje ndihmojnë ata shqiptarë që e duan më shumë këtë atdhe. Dhe dashurinë e tyre nuk ka pse ta blejnë gjithë jetën me para, por ta tregojnë dhe shprehin me votën e tyre dhe të familjarëve të tyre.

[DYDRINAS]

Ketij shkrimi te porositur nga Rama i duhet shtuar dhe fakti se eshte kjo PS qe nuk po le gur pa levizur qe shqiptaret te mos perfitojne nga heqja e vizave me vendet e Shengenit.

Emigrantet e shohin Shqiperine dhe politiken shqipatre nga nje kendveshtrim qe atje ne Shqiperi asnje nuk mundet ta beje, sepse emigranti eshte nje njeri i cliruar nga presioni i administratave, sepse atij nuk i kushton asgje shprehja e lirise se mendimit, sepse ai nuk jeton me tenderat e bashkive, sepse ai nuk pret ti lepihet nje palacopadroni te gazetave per te marre honorare etj.

[OPARI]

po dihet qe EDI RAMA e ka fajin me SALEN nga fitorja ne fitore .
PD eshte tamam kylysh i PPSH pasi dhe SALA ka ndjekur te njejten rruge si klienti i tij ENVERI
KU JANE THEMELUSIT E PD ?
KU I KENI STUDENTAT E DHJETORIT ?

PER EMIGRANTET ASNJE QEVERI NUK DO TIA DIJE JEMI TE HUAJE SI NE SHQIPERI ASHTU DHE KETEJ NGA JEMI(NDOSHTA KETEJ JEMI ME MIRE )
NDERSA PER VIZAT PERSE NUK E SQAROJNE POPULLIN SE JANE VIZA TURISTIKE DHE VETEM 3 MUAJE JE I LEJUARE TE RRISH BRENDA 6 MUAJSH
SIC DUKET POLITIKANET SHQIPETARE JANE ME TE INTERESUAR QE POPULLI TE EMIGROJE SE ATE VEND NUK KANE NDERMENT TA BEJNE