Fotografi të rralla II

[fegi]

Foto nga Shqiperia 192?
1. Nje fortes Kulle ne koder
2.Kishe skaj mali ne shqiperin malore

[Jackvar]

Fegi, fotografi nr 400 eshte sigurte ne Gjakove ?

T'lutem posto edhe fotografi tjera t'Gjakoves nese mundesh.

[USA NR1]

fegi je i pazavendesueshem,faleminderit per postimet e tua me te vertete u kenaqa tu i shikuar bravo

[Jackvar]

Varrimi i Bajram Currit

[fegi]

Fegi, fotografi nr 400 eshte sigurte ne Gjakove ?

T'lutem posto edhe fotografi tjera t'Gjakoves nese mundesh.

Pershendetje Jackvar
Sigurishte po, marre nga nje Liber Suedishte EVROPA botuar 1965 ne Stockholm.

http://img828.imageshack.us/img828/1483/skanna0003.jpg

kete linkun shkrun.
http://img821.imageshack.us/i/skanna0001.jpg/

[fegi]

Varrimi i Bajram Currit

vidio
http://www.shqiperia.com/videoshqip/...rafia-e-rralle

Bajram Curri 1 dhe 2 i vrare



http://www.forumishqiptar.com/showthread.php?t=93362

[refet]

falimenderit per fotot

[fegi]

MËSUESI HASAN BILALLI, NË MBROJTJE TË TROJEVE SHQIPTAR
Njëri ndër veprimtarët e dalluar të ONDSH-së, pa dyshim ishte edhe i riu, mësuesi Hasan Bilalli, i cili ishte i lindur në Prishtinë më 1918. Shkollën fillore dhe Medresenë e Reformuar të Gazi Isa Beut i kishte mbaruar në Shkup. Kursin Pedagogjik e kishte mbarua në gjimnazin “Sami Frashri” në Prishtinë. Po ashtu gjatë kësaj kohe kishte rënë në kontakt edhe me profesorin e nderuar Ymer Berishën dhe shumë atdhetar të tjerë. Duke e parë se situata politike në trojet shqiptare në ish-Jugosllavi dita më ditë po keqësohej, ai pa hezituar u anëtarësua në radhët e ONDSH-së që vepronte në Shkup. Gjatë tërë asaj kohe sa ishte në organizatë, ai ndikoi dhe formoi shumë komitete të rretheve dhe anëtarësoi shumë qytetar shqiptar e turq që jetonin në Maqedoni. Vlen të përmendet se gjatë punës së vet ilegale Hasan Bilalli mbajti lidhje të shumta me shumë atdhetar siç ishin: Hysni Rudi, Azem Morana, Halim Orana e patriot të tjerë.
Me zbulimin e organizatës së ONDSH-së, Hasan Bilalli informohet se edhe atij i kishin rënë në gjurmë. Gjatë asaj kohe ai ndodhej në Kosovë, duke marr pjesë në Kongresin e Lipovicës. Pas përfundimit të punimeve të kongresit, ai detyrohej që të ik për në Shqipëri e nga andaj kalon në Greqi, ku bie në duar të partizanëve grek të Markosit, të cilët e kthejnë në Shqipëri e prej andej organet e Sigurimit të Shqipërisë e ekstradojnë në Jugosllavi dhe bie në duar të OZN-ës pikërisht në kohën kur në Shkup po përgatitej procesi kundër veprimtarëve të tjerë të LNDSH-së.
http://img574.imageshack.us/img574/2...imenxenesi.jpg
e fejuara e quajtur Besime Ajvazi
http://img810.imageshack.us/img810/9...ibesimeajv.jpg

[fegi]

Melihate Ajeti
(9 tetor 1935 - 26 mars 2005)

Skena e Kosovës dhe ajo shqiptare u varfërua edhe për një emblemë të artit skenik,të filmit, e të televizionit.

Ajo la, pas vetes, një galeri të tërë rolesh, rreth 180 sosh, të realizuara me begatin e lojës skenike, të talentit të saj të rrallë, me bukurin e trupit, zërit, shpirtit, u mishërua me Dijën e pastër e të ndjeshme, me Dezdemonën e pafajshme, me Nicën e plagosur, Ana Karenjinën, Ledi Makbeth ,Mbretëreshën Teutë, por mbi të gjitha do të mbetet Erveheja e paharrueshme, e ndershme, besnike, fatkeqe, e pa përsëritshme.
Lindi në Prishtinë më 1935. Semimaturën e kreu në Prishtinë. Vijoj shkollën e aktrimit në Prishtinë dhe bëri një specializim në Paris (Comedie Française). Aktorja numër një e teatrit Prishtinas.
Meli e nisi aktrimin si 16 vjeçare më 1951 në Teatrin Krahinorë të Kosovës dhe shkriu në skenë 180 role kryesore me të cilat dëshmoi talentin, bukurin e kapacitetin e madh prej aktoreje: “Zullumqari”, “Vajza pa pajë”, “Zonja me kamelie”, “Besa”, “Sikur të isha djalë”, “Halili e Hajrija”, “Erveheja”, “Hanka”, “Hamleti”, “Shtetrrethimi”, “Othello”, “Ana Karenina”, “Vdekja e një mbretëreshe”,” Svinga e Gjallë”, “Magbethi”, “Antigona”, etj.
La gjurmë të pashlyera edhe në kinematografin Kosovare e Jugosllave: “Uka i Bjeshkëve të Nemuna”, “Buka”, “Trimi”, “Etja”, “Lepuri me 5 këmbë”, “Era e Lisi”, “Kur Pranvera vonohet”, “Të ngujuarit”, “E shtëna në ajër”, “Përroi vërshues”, “Migjeni”, “Gjurmët e bardha”, “ Dorotej”, etj.
Shpërblimet e lavdatat e panumërta: Për Zonjën me Kamelie - Shpërblimi i dhjetorit (1963). Joakim Vujic(1972) dhe (1975) për Hajrijën dhe Svingën. Shpërblimi i Shoqatës së Artistëve të Jugosllavis për Ervehen (1971). Çmimi më i lartë i punës (1976). Më 1985 shpërblimi i parë për rol femre në “Shtetërethimin” në festivalin Joakim Vujic.
Këto janë vetëm disa mirënjohje që dëshmojnë se Melihate Ajeti, ishte nga femrat tona e para, e më e merituara - Doajene e Teatrit Kombëtar të Kosovës.
Vdiq në Prishtinë më 26 mars 2005.

1.Melihate Ajeti dhe Nexhmije Pagarusha 1952
2.M.Ajeti 1952

[fegi]

1.M.Ajeti ne fillore,e 4 nga e majta-1944
2.1947

me teper fotografi.Linku,

http://www.google.com/url?sa=t&sourc...GMeFnmNJy2q4Ow

[fegi]

Nexhmije Pagarusha, legjenda e gjallë e këngës shqiptare, u lind më 7 maj të vitit 1933 në Pagarushë. Babai i Nexhmijes Veseli, mësues, siç thotë Nexhmija, është më meritori që nuk e la këtë yll të shuhet, po na e dhuroi të gjithëve deri në shkallë krenarie.
Dikush e quajti Bilbili i Kosovës, dikush Mbretëresha e Këngës Shqipe, dikush tjetër Primadona e Melosit Popullor, Ema Sumak Shqiptare, Madam Baterflaj, Fyti i Kristaltë, e të tjera, e të tjera.
Të gjitha këto epitete janë bërë sinonim për emrin e Nexhmije Pagarushës dhe mbase të gjithë kanë të drejtë sepse të gjithë gjejnë diçka të veçantë në zërin e saj magjik. Nuk pretendojmë t’i themi të gjitha në një intervistë, me hapësirë të kufizuar, kur bëhet fjalë për një kolos siç është Nexhmija. Rëndësia dhe vlera e veprës së Nexhmijes është çmuar e vlerësuar nga kompetentët dhe njohësit e artit dhe kjo siç e dimë është bërë në superlativ.
Nexhmija dhe kënga ishin një, këtu mbase e ka shpjegimin fakti se ajo as që ka mbajtur ndonjë evidencë për koncertet as për këngët e kënduara.
Opusi i këngëve të Nexhmijes ishte shumë i gjerë dhe ajo ka shkëlqyer në të gjitha zhanret. Shumë artdashës edhe sot e kujtojnë një koncert të Nexhmijes me ariet operistike të Bethovenit, të Puçinit, Verdit …të përkthyera shqip. Është për të ardhur keq që ky koncert nuk është regjistruar. Majat më të larta Nexhmija i arriti me “Bareshën”, kështu mendojmë ne, ndërsa ajo mendon ndryshe.
Nexhmija me sukses e provoi veten edhe si aktore filmi e teatri. ”Dasma e përgjakur”; “Tre vetë kapërcejnë malin” ; ”E kafshoja terrin” ; ”Lepuri me pesë këmbë” ; ”Fluturimi i Micakut” ; ”Daullet e të çmendurve”, ”Rexha i nënës në grazhd të kalit” etj., etj., janë disa nga projektet ku interpretoi rolet kryesore.
Në jetën artistike Nexhmija mori shumë çmime të cilat ajo nuk mund t’i veçojë. Ne po e veçojmë çmimin – titullin “Këngëtare e Shekullit “ e këtë e meriton padyshim. Nexhmije Pagarusha vulosi me emrin e saj shekullin e XX-të.

Fotografia e Dyte Shume i ngjane shume aktores holivudiane Natali Vudit.(mendimi im)

[fegi]

vazhdim...
http://img716.imageshack.us/img716/3...arushaweb2.png

[fegi]

Katarina Josipi-Kati. E lindur më 9 nëntor në vitin 1923, në Zym të Hasit, pasi kreu shkollën fillore, Kati bashkë me familjen u shpërngulën në Nish, ku pas disa viteve u rikthyen në atdhe por tashmë në qytetin e Ferizajt. Në këtë vend do të nis dhe karriera artistike e Katit. Ishte pikërisht teatri amator i këtij qyteti, ku ajo u aktivizua si pjesë e trupës teatrale, në një moshë shumë të re. Përkrah saj ishin dhe emra të tjerë, që vunë themelet e dramës dhe teatrit shqip në Kosovë si Antoneta Karahasani, Matej Serreqi, Shemsi Zherka, Shaban Gashi e shumë amatorë të tjerë. Pas një sërë skeçesh dhe pjesësh teatrale të inskenuara në teatrin amator të Ferizajt, në vitin 1948, kur Kati ishte vetëm 21 vjeçare, u inkuadrua në Teatrin e Prishtinës, i cili atëbotë

i mblidhte kuadrot e dalluara nëpër Kosovë dhe i angazhonte në Prishtinë. Dhe, Katarina Josipi hyri si femra e parë shqiptare në Teatrin Popullor Krahinor të Prishtinës.

Në këtë skenë ajo aktroi dhe kulmoi plotë 21 vjet, duke i servuar publikut artdashës role dhe interpretime mjeshtërore, që vetëm ajo dinte t’i realizonte në atë formë. Kati ishte dhe do të mbetet stereotipi i aktores së rrallë, që njohu arti skenik në Kosovë, një fenomen artistik, siç e quajti kritika. Një emër i papërsëritshëm dhe unik, ishte e magjishmja Katarina Josipi. Ajo la pas vetes kujtimin, i cili u portretizua në rolet, që gjithnjë do të mbesin të pavdekshëm, për publikun në Kosovë dhe jashtë saj. Në skenën e Teatrit të Prishtinës ajo i interpretoi me sukses të jashtëzakonshëm Maricën-”Personi i dyshimtë”, Ndrikullën-”Pushteti”, Fjollka-”Martesa”, Rutarica-”Zhelanët”, Tanja -”Zjarri dhe hiri”, Marija Jegonovma-”Hani në rrugën kryesore”, Remzija -”Sikur t’isha djalë”, Simona- ”Njerëzit”, Zonja Lekua -”Ciklonët”, Nada- ”Kushëriri” e shumë e shumë role të tjera të autorëve botërorë dhe shqiptarë.

foto 2.Melihate A.,Naxhije Deva,Krist Berisha e Katarina Josipi

[fegi]

http://img99.imageshack.us/img99/9382/shotegalica.jpg
GALICA Shote (Qerime Galica,(Gashi) 1895-1927). Luftëtare e shquar e çetave kryengritëse kosovare për clirimin e bashkimin kombëtar të të gjitha viseve shqiptare dhe per një regjim shtetëror demokratik në Shqipëri, Heroinë e Popullit. Pa përfillur terrorin e armikut dhe ligjet e ashpra të fesë e të kanunit luftoi heroikisht për 12 vjet me radhë kundër pushtuesve serbë, austrohungarezë e bullgarë.

Shote Galica mori pjesë në më shumë se 40 aksione të rëndësishme kundër armikut. Kundërshtoi me konsekuencë politikën e dhunës e të terrorit të regjimit shovinist të Beogradit ndaj popullsisë shqiptare, shpronësimin e shpërnguljen e saj dhe kolonizimin sllav të trevave shqiptare Më 1919 mori pjesë në Kryengritjen e Rrafshit të Dukagjirrit, ndërsa më 1922-1923 luftoi për; mbrojtjen e "Zonës Neutrale" të Junikut, e cita shërbente si bazë për kryengritjen e Kosovës e të Malësisë. Në korrik 1924 mori pjesë në mbrojtjen e zonës së lirë të Drenicës ("Arbanisë së Vogël" Në korrik 1924 pas vdekjes së të shoqit Azem Galicës, vazhdoi luftimet në krye të çetës së tij. Së bashku me qindra luftëtarë të Kosovës në dhjetor të 1924 luftoi kundër ushtrive intervencioniste serbe e bjellogardiste dhe mercenarëve t. Humbi në luftime ose nga masakrat e shovinistëve serbë 22 anëtarë të familjes.

Nga fundi i vitit 1926 Shote Galica u vendos në Shqipëri, ku vdiq në Fushë-Krujë
Qerime Galica (Gashi)

[fegi]

Leze QENA ka lindur më 1 mars 1935, në Prizren. Rrjedh nga një familje mesatare. Shkollën fillore dhe të mesme e kreu në vendlindje, për të vazhduar më pas në Prishtinë. Për më shumë se 55 vjet ka qenë e pranishme në shumë shfaqje teatrale në Kosovë. Leze Qena vazhdon të jetë aktive me rolin e gjyshes në serialin vendor “Familja moderne”.

Filmografia: “Po e zëmë, po e zëmë” (mini TV seri, 1970), “Ditari i Lec Pazhecit” (mini TV seri, 1975), “I ikuri” (seri për fëmijë, 1980), “Shkolla e fshatit (TV, 1987), “Qesh e ngjesh” (TV, 1982), “Të gjithë me ne” (mini TV seri, 2000), “Familja moderne”.

1.L.Qena me M.Ajetin Ne vitin 1964
2.Leze Qena Ne mese.seria e njohur Familja Moderne.

[NEOLK]

Manifestimet per Shqiperin e Madhe

Per kureshtaret fotografia e mesiperme eshte ISH PREFEKTURA ITALIANE ne VLORE para clirimit .
FOTOJA E MEPOSHTME eshte fotoja mbas afro 70 vjeteve e po kesaj ndertese .
..

..
www.panoramio.com/photo/13420318

..

[fegi]

Kostumet....
Ibrahim Sokoli

Linku....http://www.shkodraonline.com/galeria...2_itemId=15069

[fegi]

Mbreti Ilir Piro i Fisit Ilire Te Molosve

Pirro i Epirit
Lufta e pirros në Itali - 280 p.l.k - 275 p.l.k

Pirro i Epirit (297-272 p.e.s.) ishte një nga gjeneralet më të shquar të asaj kohe dhe mbret i Epirit dhe i Molosisë. Ndimues dhe aleat i popujve italian qe ishin në luftë me Romën. Thirrej "shqiponjë" nga ushtarët e tij. U bë i famshëm kur në vitin 280 p.e.s. kaloi ngushticën e Otrantos me 20 000 këmbësorë, 3000 kalorës dhe rreth 200 elefantë, për të luftuar kundër Romës, e cila rrezikonte qytetin e Tarantos. Në krye të ushtrive të përbëra nga molosët, thesprotët dhe kaonët, Pirro arriti fitore të dhimbshme kundër ushtrive romake. Në kulturën perëndimore sot shprehja "Fitorja e Pirros" nënkupton një fitore me sakrifica të mëdha.

Në vitin 307, në moshën 12 vjeçare, Pirrua u kthye në Epir me ndihmën e Glaukut dhe u bë mbret. Por më 302, kur ndodhej përsëri te taulantët, kundërshtarët e tij ngritën krye dhe shpallën si mbret Neoptolemin e II, birin e Aleksandër Molosit. Pasi nuk mund të kthehej më në Epir ai hyri në shërbim të Diadokëve më në zë të kohës, Dhimitër Poliorketit të Maqedonisë, Ptolemeut të i I të Egjyptit si dhe mbretit Agathokli të Sirakuzës, ku u njoh me jetën shoqërore, administrative dhe ushtarake të këtyre shteteve helenistike dhe u kalit në një tok betejash. Në vitin 296, me, ndihmën e mbretit Ptoleme të Egjyptit si dhe mbretit Agathokli të Sirakuzës u kthye përsëri në Epir. Për një kohë e ndau pushtetin me Neoptolemin, pastaj e vrau atë dhe u bë sundimtar i vetëm i Epirit. Pas kësaj ai i dha fund edhe autonomive që kishin fiset në simahinë e mëparëshme. Pirrua erdhi në fuqi edhe sundoi në një kohë kur fqinjtë e Epirit, Mqedonia dhe Greqia, ndodheshin në një kaos të plotë politik dhe ishin dobësuar nga luftat e gjata e shkatërrimtare që bënin midis tyre pasardhësit e Aleksandrit të Maqedonisë, Diadokët. Në këto lufta u përzie edhe Pirrua dhe u bë një nga pretendentët për fronin maqedon. Në fillim ai ndërhyri në luftën që bënin midis tyre dy djemtë e Kasandrit, pas vdekjes së të jatit. Nga kjo luftë ai i shkëputi Maqedonisë tokat që i përkisnin Epirit: Paravinë, Tymfenë, Amfilokinë, Akarnaninë dhe qytetin Ambraki, të cilin i bëri kryeqytet të mbretërisë së vet. Por mbret i Maqedonisë u shpall Dhimitër Poliorketi. Pak më vonë Pirrua u lidh me sunduesin e Thrakisë dhe Jonisë, Lisimakun, dhe e dëbuan Dhimitrin nga Maqedonia kurse tokat dhe ushtrinë e tij i ndanë midis tyre. Tani kufijtë e shtetit të Pirros u shtrinë në lindje deri në lumin Aksios (Vardar), në veri përtej Apollonisë kurse në jug deri në Peloponez. Por Pirrua nuk mundi t'i mbante gjatë tokat e pushtuara. Lisimaku e dëboi nga një pjesë e mirë e krahinave maqedone e greke dhe u bë vetë zot i tyre. Rasti e bëri Pirron t'i drejtonte sytë pas kësaj nga Italia. Tarenti dhe qytete të tjera greke të Italisë së jugut, të kërcënuara nga Roma, e ftuan këtë për ndihmë. Pirrua u kap pas kësaj ftese dhe filloi të ëndërronte për krijimin e një monarkie të madhe në perëndim sikurse ajo e Aleksandrit të Maqedonisë në lindje. Në pranverën e vitit 280 Pirrua zbarkoi në Itali me një ushtri të madhe të stërvitur dhe të armatosur mirë. Kjo ishte më tepër një ushtri mercenare që Pirrua e kishte mbledhur jo vetëm në Epir por edhe në krahina të tjera të Greqisë. Ajo përbëhej prej 20.000 këmbësorësh të armatosur rëndë, 300 kalorësish, 2000 shigjetarësh, 5000 hobetaisësh dhe 20 elefantësh, përdorimin në luftë të të cilëve Pirrua e kishte parë në lindje. Shpenzimet e luftës i kishte marrë përsipër Tarenti, i cili ishte i detyruar t'i jepte edhe ushtri ndihmëse. Ndeshja e parë e Piros me romakët u bë në qytetin Heraklea. Përleshja qe shumë e ashpër. Fatin e luftës e vendosën elefantët dhe kalorësia e Pirros. Nga kjo disfatë romakët humbën Lukaninë. Në anën e Pirros kaluan brutët, lukanët, samnitët dhe pothuajse gjithë qytetet greke të Italisë së jugut. Një vit më vonë Pirrua ndërmori një sulm të ri kundër romakëve, të cilët kishin grumbulluar këtë radhë një ushtri të madhe që arrinte deri në 70.000 vetë. Në betejën që u zhvillua afër qytetit Auskulum romakët pësuan përsëri disfatë, por edhe Pirros fitorja i kushtoi shumë. Humbjet e tij qenë kaq të mëdha sa që kur e uruan thuhet se u përgjegj:
me gjersisht linku.
http://sq.wikipedia.org/wiki/Pirro_i_Epirit

[fegi]

Tirana
http://img258.imageshack.us/img258/4846/skanna0002.jpg

[fegi]

BERATI Qytet Mesjetare me Teraca(BalkonE)Tipike
http://img829.imageshack.us/img829/4607/skanna0004.jpg