Kryqi... Perëndi Folëm...

[ABIGAIL]

KRYQI

Nje i ri u ul ne gjunje per t'u lutur.
''Zot, nuk mund te vazhdoj" tha, "kryqi im eshte shume i rende per t'u ngritur". Zoti iu pergjigj: "Biri im, ne qofte se nuk mund te durosh peshen, vendose kryqin tend brenda ne kete dhome, pastaj hap deren tjeter dhe zgjidh cilin kryq te duash".
I riu u lehtesua dhe tha: "Faleminderit Zot".
Dhe beri ashtu sic i tha Krishti.
Hapi deren tjeter dhe pa shume kryqe, disa ishin aq te medhenj sa qe as majat e tyre nuk dukeshin. Pastaj pa nje te vogel, qe mbeshtetej ne mur.
"Kete do te doja", dhe Zoti iu pergjigj: ''Por, biri im, ky eshte kryqi qe ti sapo le"...
Kur problemet e jetes duken shume te medha per t'i kaluar, mire eshte te shohim perreth nesh dhe te veshtrojme se cfare kalojne njerezit e tjere. Pastaj do te kuptosh, se ti je me me shume fat nga cmund ta mendoje!

PERENDI FOLEM

Njeriu peshperiti: ''Perendi folem" dhe u degjua cicerima e zogjve. Por njeriu nuk e degjoi...
Keshtu njeriu therriti me fort: ''Perendi folem", dhe bubullima cau qiellin nga njera ane ne tjetren. Por njeriu nuk e degjoi...
Njeriu hodhi nje sy perreth tij dhe tha: ''Perendi , me ler qe te shoh". Nje yll vezullonte me shkelqim. Por njeriu nuk e vuri re...
Dhe njeriu therriti dhe tha: ''Perendi, me trego nje mrekulli", dhe nje jete lindi. Por njeriu nuk e kuptoi perseri...
Keshtu njeriu perseri thirri me deshperim dhe zhgenjim: ''Me prek Perendi dhe lejo te kuptoj se je ketu".
Ate cast Perendia arriti poshte dhe preku njeriun. Por njeriu hodhi qe nga supet e tij fluturen e bukur dhe vazhdoi rrugen e tij...
O njeri!!! Mos i humb bekimet e Perendise sepse nuk te vijne ne menyren qe ti i pret...


ASNJE NUK ESHTE I PADOBISHEM NE VEPREN E PERENDISE!

Nje fshatar, shpesh ngarkonte uje nga cezma ne shtepine e tij , me dy kaceke lekure, qe i varte ne te dy anet e nje shkopi, te cilin e mbante ne supet e tij. Nje nga kaceket ishte pak i shqyer, me perfundim te rrjedhi gjate gjithe rruges. Kjo ishte arsyeja qe kaceku te ndihej me i ulet kundrejt tjetrit qe ishte me i ri.
Nje dite kaceku i prishur i tha njeriut: ''Njeri i mire, me vjen keq per gjendjen time dhe per ujin qe humbas gjate gjithe rruges. Me vjen keq sepse ti lodhesh, por une sjell ne shtepine tende me pak uje sesa duhet. Jam i padobishem...".
Atehere njeriu iu pergjigj: ''Dua te vesh re gjate rruges sone lulet e bukura qe kane celur gjate monopatit per te shkuar nga cezma ne shtepi".
Kur pas pak arriten ne shtepi, njeriu pyeti kacekun e prishur: ''I pe lulet? Nuk ishin te bukura?''
''Po" u pergjigj kaceku i vjeter e i prishur.
''Por, nuk kuptova, cfare lidhje kane lulet me mua, qe jam i padobishem?".
''Kane lidhje dhe lidhje te madhe bile" u pergjigj njeriu.
''E vure re sa lule ka vetem nga ana jote, kur ju mbaj qe nga cezma per ne shtepi? Duke kaluar, ti i ujit dhe i ben qe te celin e te lulezojne gjate rruges tone. Aroma e tyre lehteson peshen dhe lodhjen time dhe e ben te kenaqshme rrugen time me ngarkesen e ujit qe mbaj...
E kuptove pra, se nuk je i padobishem!!!

ABIGAIL

[Albo]

PERSE ME BRAKTISE O ZOT

Shpirti i nje njeriu qe jetoi mbi toke dhe u mbulua me dhe kur vdiq, arriti me ne fund qe te ngjitej ne qiell dhe te shikonte Fytyren e Zotit. I mallengjyer qe me ne fund besimtari ndodhej perballe Zotit te Tij, ne mendje i erdhen te gjitha kujtimet e jetes se tij.

Zoti shpalosi para tij gjurmet qe njeriu kishte lene ne kohe, si ato gjurmet qe njeriu le mbi reren e laget anes detit. Njeriu u ngazellua kur pa qe ne cdo hap te jetes se tij, Zoti kish qene ne krah te tij, hapat e Zotit ishin ne krah te hapave te tij.

Por ne nje moment teper te veshtire te jetes se tij, njeriu nuk mundi te shikonte mbi rere hapat e Zotit. Me dhimbje dhe me lot ne sy i drejtohet Zotit:

- Perse me braktise o Zot ne kohen me te veshtire te jetes time?
- Jo biri im. Une asnjehere nuk te kam braktisur. Atehere kur problemet dhe vuajtjet te rrezuan ty pertoke, une te ngrita e te mbajta ne krahet e mi !

[ABIGAIL]

LAVDERIMI ESHTE "QERAJA" JOTE PER TEK PERENDIA...

"Buzet e mia do te levdojne'' (PSALMI 63:3)
Dikush kishte nje ndertese te vogel dhe vendosi dikur ta shiste.
Ndermjetesi qe merrej me ndertesat, shkruajti nje lajmerim ne gazete dhe ia dha qe ta lexonte, nese binte dakort me lajmerimin qe kishte shkruajtur.
Pronari i nderteses, lexoi lajmerimin qe ishte pershkruar per shitjen e saj dhe tha: "Nderrova mendje. Pas ketyre qe lexova nuk dua ta shes! Gjate gjithe jetes time, kerkoja nje vend si ky dhe nuk e dija qe e kisha''.
Keshtu ndodh edhe me bekimet e Perendise. I kemi cdo dite dhe e konsiderojme kete si dicka te zakonshme, dhe kur i humbasim, atehere e kuptojme vleren e tyre.
Kur semuremi, atehere kuptojme vleren e shendetit qe kishim. Njesoj edhe me punen. Kur mbetemi pa pune, atehere kuptojme dhe vleresojme bekimin e punes qe kishim.
Lavderimi eshte "qeraja" qe paguajme tek Zoti per keto bekime.
Lavderoje Ate, per cdo gje qe te dhuron ne jete. Kur t'i humbesh ndoshta do te jete shume vone!

A JENI E SHPETUAR?

Nje zonje shkoi tek ungjilltari pas predikimit te Ungjillit. Ai e pyeti ate nese ishte e krishtere.
"Kjo eshte nje pyetje e jashtezakonshme - u pergjigj ajo, - por atehere nuk me njihni. A e dini kishen ku shkoj?''
"Jo, nuk banoj ketu" - u pergjigj ungjilltari.
Zonja vazhdoi: ''Atehere pyetni per anetaret e rregullt te asaj kishe. Do te mesoni se une kam qene adhuruese e rregullt atje per nje cerek shekulli. Nuk veproj si shume te tjere qe vijne nje here sot e njehere mot. Tani ndoshta do ta kuptoni pse e quaj pyetjen tuaj te jashtezakonshme".
Ungjilltari tha: ''Me degjoni me vemendje vetem, per nje cast. Ne qofte se dikush ka qene ne shkolle per 25 vjet me radhe, ai duhet te jete ne gjendje te kaloje ne provim, apo jo?
A do te me lejoni t'ju bej disa pyetje?''
"Sigurisht" - u pergjigj ajo.
"A jeni e shpetuar?''
Zonja i hodhi nje veshtrim te habitur dhe i tha: "Kush mund ta dije me te vertete?"
"A zoteroni jete te perjetshme?"- e pyet perseri ungjilltari.
"Si duhet ta kuptoj? Ne fund te fundit, jeta e perjetshme eshte thjesht nje nocion'' - u pergjigj zonja me pasiguri.
"A keni faljen e mekateve?".
"Kam marre pjese ne Darken e Zotit para dy javesh!"
"Me vjen keq t'ju them se nuk keni dhene asnje pergjigje te sakte dhe nuk keni kaluar ne provim" - perfundoi ungjilltari.

ABIGAIL

[Seminarist]

Pershendetje!

Nuk e di nese do te deshiroje qe une te nderhyja ne ket teme, por me terhoqi se tepermi kjo pjesa e fundit (te tjerat nuk i kam lexuar me vemendje).

Abigail, une personalisht, nuk do ta kualifikoja vete ungjillorin per cilesine e pyetjeve te bera karshi nje personi qe nuk e njeh per te pare ne eshte apo jo e krishtere.

A e di qe ka mundesi qe ne te kundert me ungjillorin, nje te pohoje, madje me sy plot shkelqim, lot, buzeqeshje te shenjte ne fytyre, edhe serish te mos e kete jeten e perjeteshme, po ashtu shpetimin?

Pastaj, te qenit i krishtere, nuk te garanton ty perjetesine, ne kuptimin se je i pagabueshem, i pamekatshem, i parenshem, ndryshe nuk do te shkruheshin fare as nje leter e Dhiates se Re, e as do paralajmeroheshin besniket, besimtaret, te shptetuarit, sikurse beri Apostoll Pavli me Galatianet, Korintasit, Romaket etj.....

Per me teper, gje qe reflekton edhe sektarizmin jo biblik te ungjillorit, perse nuk e pyet ai nese eshte e pagezuar ne emer te Zotit, qe te shpetohet, edhe nese merr pjese rregullisht ne Kungaten e Zotit? Te pakten keto shprehje jane kushte Biblike te drejtperdrejta...., dmth urdheri: "shkoni pagezoni.....edhe bejeni kete ne perkujtimin tim.......Kush ha Mishin tim ka jete te perjeteshme..."

Sidoqofte nuk e solla per debat!

[ABIGAIL]

Pershendetje Klod!

Fakti qe une hapa kete teme ose me sakte solla ne kete faqe keto shkrime, do te thote se kam deshire qe tetjeret te futen dhe te diskutojne! Dhe sigurisht qe edhe ti je gjithmone i ftuar dhe i mirepritur ne te gjitha shkrimet dhe temat e mia!

Ne radhe te pare kjo eshte nje histori e treguar nga te tjeret, une nuk kam qene ne vendin e ngjarjes, por mendoj se eshte e natyrshme, qe te pyesesh dike nese eshte i shpetuar apo jo.
Pastaj mendoj se perpara se ungjilltari te kishte bere keto pyetje, duhet te kishte biseduar me pare me zonjen.

Dhe nga vete pergjigja e pare qe i dha zonja e shtyu kureshtja akoma me shume ungjilltarin qe ta pyeste per te tjerat.
Edhe une shpeshhere kur kam njohur te krishtere per here te pare, i kam pyetur nese jane te shpetuar, kur e kane pranuar Krishtin, nese jane te pagezuar apo jo? Dhe nuk mendoj se kjo eshte gabim, te pakten keshtu mendoj une...

Sa per ate tjetren qe thua, se ajo mund te thoshte me nje buzeqeshje, apo me nje gezim se eshte e shpetuar dhe te mos ishte, edhe kete gje nuk e perjashtoj aspak, natyrisht qe shume mund te mendojne se jane te shpetuar dhe mund te thone ato qe ata deshirojne. Personalisht njoh njerez qe nuk e kane pranuar Krishtin, as qe kane ide nga Bibla dhe as qe bejne pjese ne ndonje bashkesi te krishtere dhe pohojne me gojen plot dhe jane te bindur se do te shkojne ne Parajse dhe nuk ke cfare tu thuash, dhe te thone biles qe edhe ne e pranojme qe Jezus Krishti eshte Zot.

Klod te pershendes dhe te uroj nje dite te bekuar dhe te qete ne pranine e Perendise!!!

ABIGAIL

[hope31]

Me pelqyen ato qe kishit shkruar.

Pres vazhdimin e tyre...

sinqerisht
hope31

[Albo]

ZJARRI DJEG SHTEPITE NE GJIROKASTER

Nje zjarr i madh ra ne nje lagje te Gjirokastres, dhe meqenese shtepite ishin ngjitur me njera-tjetren, te gjithe banoret e lagjes u alarmuan dhe filluan te bertisnin dhe me shpejtesi te nxirrnin jashte sa me shume placke qe te mundnin. Te gjithe ishin teper te frikesuar se mund te humbnin gjithe placken dhe pasurine e tyre.

Ndersa gjithe lagjia ishte ne levizje dhe alarm, ne ate varg shtepish, vetem nje familje ishte ulur ne prag te shtepise se tyre dhe po ndiqnin me sy levizjet dhe britmat e fqinjeve te tyre. Fqinji i tyre kur i pa u drejtohet me fjalet:

- Nuk e shikoni qe po u vjen zjarri ne dere, c'me rrini si hunj, ngrihuni dhe shpetoni placken dhe katandine.
Kryefamiljari i shtepise, ngrihet ne kembe dhe i drejtohet me fjalet:
- Per aq kohe sa une kam jetuar ne kete shtepi, nuk ka hyre as nje maje gjelpere e vjedhur. Kjo eshte e gjithe pasuria jone, dhe ate e kemi vene me djerse.

Zjarri dogji shtepine e fqinit, por nuk shkaktoi as demin me te vogel ne familjen ne fjale.

[ABIGAIL]

I KRISHTERI DHE BERBERI ATEIST!

Nje krishtere i vertete dhe nje berber ateist po ecnin prane njeri - tjetrit, ne njeren prej lagjeve te varfra te Cikagos. Ata hasen varferi, papasterti dhe mjerim ne cdo ane. Berberi iu kthye te krishterit dhe i tha:
"Ne qofte se Perendia do te ekzistonte me te vertete, dhe ne qofte se do te ishte Perndi i dashurise, sic u thua ti njerezve, atehere si mund te kishte nje varferi, mjerim dhe korrupsion te tille ne bote? Nje Perendi dashurie nuk do te mund te lejonte gjera te tilla".
I krishteri nuk iu pergjigj menjehere, por ne zemer iu lut Zotit ta lejonte ate qe te gjente nje pergjigje te duhur. Pas pak, te dy takuan nje pijanec krejtesisht te lene pas dore. Ai kishte mustaqe dhe floke te gjata, qe me sa dukej, nuk ishte qethur per muaj te tere, pasi i binin mbi jaken e kemishes.
"Ti, nuk mund te jesh berber i mire" - iu drejtua i krishteri berberit, - "sepse perndryshe, ky njeri nuk do te dilte neper rruge kaq i lene pas dore".
"Pse me bene mua pergjegjes per te?" - U pergjigj tjetri i zemeruar.
"Ke te drejte" - tha i krishteri - "dhe kjo eshte arsyeja pse njerezit vazhdojne te jene skllever te tille te mekatit dhe te veseve te keqija.
Ata nuk pranojne te vijne tek Zoti Jezus, i Vetmi qe mund ta ndryshoje jeten e tyre te mjere dhe t'i beje ata te lumtur pergjithmone!!!

[ABIGAIL]

NE NJE TAKIM UNGJILLIZUES

Nje takimi te hapur ungjillizues, po i vinte fundi kur njeri prej degjuesve pyeti nese mund te thoshte disa fjale. Ai tha:
"Miq, e keni degjuar folesin. Une vete nuk besoj asnje fjale nga ato qe u thane. Une besoj vetem c'ka shoh. Nuk besoj ne ferrin, as ne gjykimin, as ne Perendine. Nuk kam pare kurre asnjerin prej tyre ne jeten time".
Pasi ai kishte mbaruar, nje tjeter kerkoi leje per t'u pergjigjur.
"Thuhet se ketu ka peme qe rriten dhe bar te gjelber kudo, por kjo nuk eshte e vertete. Mua me kane thene se ka shume veta qe rrine rreth e rrotull, por as kjo nuk eshte e vertete. Ju po mendoni se ndoshta kam dale nga mendja, kur flas keshtu, por po flas ne te njejten menyre si zoteria parafoles. Ja une kam lindur i verber, nuk kam pare kurre peme apo bar, as edhe nje qenie njerezore. Ne qofte se pohoj se ju nuk ekzistoni, vetem sa provoj se jam i verber".
Duke iu drejtuar parafolesit, ai tha: "Sa me shume te flisni, aq me teper provoni se jeni i verber, frymerisht i verber!".

[deshmuesi]

Njehere ne nje vend te larget dikush kishte nje ferme, prej se ciles nxirte fitime te medha. Por ai kishte nje problem te madh dhe teper shqeteues, me komshiun e tij. Fermat e tyre ishin ne kufij me njeratjetren, dhe ndaheshin me nje gardh druri. Ata kishin vite qe ziheshin me njeritjetrin per ceshtjen e kufirt. Njeri pretendonte se, Gardhi nuk ishte ne sinorin ( vija ndarse e te dy pronave) e duhur. Prandaj ai ngrihej qe me nate dhe e levizte gardhin , duke e shtyre dhejte metra brenda fermes se tjetrit. Po keshtu vepronte dhe komshiu tjeter. Mbas disa ditesh fillonte sheri , dhe ata arinin deri atje sa te ziheshin dhe te fyenin njeritjetrin.
Nuk kaluan shume kohe, dhe njeri prej ketyre dy fermereve , pasi u lodh nga ky sherr shume vjecar, ja shiti fermen e tij nje njeriu tjeter.
Nje mengjez na del pronari i ri , dhe fillon ti vije verdalle te gjithe fermes.Ne ate cast e shikon komshiu, i cili zihej me pronarin e mepershem , dhe i thote:
-Ju jeni pronari i ri i kesaj ferme?
Dhe tjetri ja kthen:- Po, une jam, dhe mendoj se kam blere nje ferme te mire. Atehere komshiu i thote:
-- E dini ju se perse e shiti fermen pronari i meparshem? Tjetri ja ktheu:- Jo. Dhe nuk me intereson ta di.
Atehere komshiu i shpjegoi te gjithe arsyen duke i thene:
- Ai qe ju shiti fermen juve , kishte nje problem te madh me mua, ne lidhje me gardhin qe ndan pronat tona. Ne cdo mengjez grindeshim me njeritjetrin , sepse ai, kishte hyre ne sinorin tim dhjete metra me teper. Keshtu ne pothujse cdo dite ngulnim dhe shkulnim Gardhin nga vendi. Tani ai kete BELA ja u ka lene juve. Pra ju do te ndesheni me mua per kte problem.
Tjetri pasi e digjoi me vemendje i tha:
- Te lutem me trego tani konkretisht nese eshte apo jo gardhi ne vendin e duhur?
Komshiu ju pergjigj dhe i tha: -Jo. Ai qe ta shiti ty feremen e ka futur perseri gardhin, 10m. brenda kufirit tim, keshtu mua ma duhet qe ta shkul dhe ta vendos ate , brenda kufirit te fermes tende. Atehere pronari i ri , vajti tek gardhi dhe pasi e shkuli i tha: -Sa metra duhet ta zhvendos ate brenda kufirt tim? Komshiu i tha:- 10m. Pronari i ri pasi e hoqi gardhin, nuk e vendosi ate 10m. brenda kufirt te tij, por e vendosi 20m. me thelle, dhe me pas i tha : Je tani i kenaqur? Ja pra tani nuk kemi se perse te grindemi me njeritjetrin. Dhe keshtu u deshen vetem 5minuta qe te mbyllej kjo grindje shume vjecare.

[ABIGAIL]

XHEJMS THORNHILL DHE PIKTURA E TIJ...

Xhejms Thornhill, artist anglez, po zbukuronte kubene e katedrales se Shen Palit me piktura te mrekullueshme. Pasi perfundoi nje pjese se vepres se tij, eci mbrapsht per te vezhguar pikturen. Nuk vuri re se po qendronte ne cep te skeles, dhe rrezikohej te rrezohej, gje e cila do t'i kishte sjelle vdekjen e sigurt. Nje shok i tij, duke pare pozicionin e tij te rrezikshem, rrembeu nje furce te lyer me boje dhe e flaku drejt piktures. I inatosur, artisti u hodh perpara per te mbrojtur pikturen e tij, por shoku i tij vetem sa tha:
"Lavdi Perendise, njollosa pikturen, por shpetova artistin!".


PREDIKUESI DHE DJALOSHI

Nje predikues u pyet dikur nga nje djalosh, se ne cfare moshe duhet te kthehet ne besim njeriu? Pergjigja ishte:
"Te pakten, nje ore para vdekjes!"
Pas nje intervali te shkurter reflektimi, djali iu pergjigj:
"Atehere kjo do te thote se duhet te kthehem ne besim menjehere..."


I KRISHTERI DHE SHOKU I TIJ

Nje i krishtere pati nje bisede serioze me nje ish shok ushtrie, duke u perpjekur t'i fliste atij per besimin e vet.
Per te ishte e papranueshme qe cdo njeri lind ne mekat dhe eshte nga natyra ne armiqesi me Perendine. Ai u kujtua, se dikur nje djalosh ne rruge i kishte folur dhe i kishte bere pyetjen:
"A ke paqe me Perendine?"
Ai kishte mbrojtur mendimin e tij dhe ishte pergjigjur me zemerim:
"Ore, si eshte puna me ty? Une nuk jam grindur kurre me Perendine!"


SA I MADH ESHTE PERENDIA YT?

Pas mbarimit te predikimit ne nje shesh, nje nga te pranishmit therret menjane predikuesin dhe e pyet me nje ton ironik dhe provokues:
"Zoteri, Perendia yt eshte i madh apo i vogel?"
Predikuesi i pergjigjet qetesisht:
"Perendia im, eshte aq i madh sa s'mund ta nxene qiejt, dhe aq i vogel sa ze vend ne zemren time!!!

[ABIGAIL]

TRE PEMET


Ekzistonin dikur tre peme ne maje te nje kodre, e cila ngrihej ne mes te nje pylli. Ato diskutonin ne mes tyre shpresat dhe enderrat e tyre dhe nje moment pema e pare tha: "Nje dite dua te behem nje senduk, qe te ve ne te thesare. Te jem plot ar, argjend dhe gure te cmuar, e skalitur me modele te nderlikuara, ne menyre qe kushdo qe do te me shohe, te admiroje bukurine time".

Me pas foli pema e dyte: "Nje dite do te behem nje peme e stermadhe, do te mbart mbreter dhe mbreteresha ne oqeane dhe do te udhetoj ne te kater anet e botes".

Ne fund foli dhe pema e trete: "Dua qe te behem pema me e larte dhe me e drejte ne pyll. Keshtu njerezit do te me shohin ne maje te kodres, do te shohin deget e mia dhe do te mendojne qiellin dhe Perendine, dhe sa afer tyre jam. Do te jem pema me e madhe e gjithe shekujve dhe njerezit do te me kujtojne pergjithmone".

Vitet kalonin dhe pemet luteshin qe endrrat e tyre te beheshin realitet. Nje dite nje grup druvaresh i gjeten pemet. Kur njeri prej tyre pa pemen e pare tha: "Kjo, duket peme e forte. Mbase do te mund ta shes drurin tek ndonje marangoz". Dhe filloi ta prese. Dhe pema ishte e gezuar se e dinte se marangozi do ta bente nje arke thesari. Kur erdhi tek pema e dyte, druvari tha: "Kjo, duket peme e forte, ndoshta do te mund ta shese ne kantierin e anijeve". Pema u gezua, sepse e dinte se pas pak kohe do te behej nje anije e madhe. Kur druvaret gjeten pemen e trete, pema trembej, sepse e dinte se nese e prisnin, enderrat e saj nuk do te beheshin realitet. Nje prej druvareve tha: "Nuk besoj se nevojitem kete peme per dicka te vecante, por do ta marr edhe kete". Dhe e preu.
Kur pema e pare arriti me ne fund tek marangozet, ata e bene nje grazhd. E vune brenda ne nje stalle dhe e mbushen me kashte. Nuk ishte aspak ajo qe enderronte.
Pema e dyte u pre dhe u be nje varke peshkimi. Dhe enderrat e saj moren fund. Ku te behej tani nje varke e madhe qe te mbarte mbreter? Pemen e trete e prene ne pjese te medha dhe e lane per mjaft kohe ne erresire. Vitet kaluan dhe pemet harruan tashme endrrat e tyre.

Nje dite, nje burre dhe nje grua hyne ne stalle. Gruaja lindi dhe e vune foshnjen ne grazhdin qe ishte ndertuar nga pema e pare. Burri meqe ishte dhe marangoz, do te donte te bente nje krevat per foshnjen, por duhej qe te rehatoheshin me kete grazhd. Pema ndjente madheshtine e kesaj ngjarjeje dhe e dinte se mbante ne krahet e saj thesarin me te madh te shekujve.

Vite me vone, nje grup njerezish hyne ne varken qe u be nga pema e dyte. Njeri prej tyre ishte i lodhur dhe e zuri gjumi. Ndersa gjendeshin ne ujra te thella, shpertheu nje stuhi e madhe dhe pema mendoi se nuk do te kishte forcen qe t'i mbronte njerezit qe ishin ne te. Burrat e zgjuan Shoqeruesin e tyre qe flinte dhe Ai u ngrit lart dhe tha: "Pusho! Qetesohu!" Ne ate moment stuhia pushoi. Ne ate cast, pema kuptoi se kishte mbartur ne varken e saj MBRETIN E MBRETERVE!

Me ne fund, dikush erdhi dhe mori pemen e trete. Me dy derrasa te saj formuan nje kryq. E mbarten ne mes te qytetit, ndersa njerezit perbuznin Njeriun qe e mbante ne krah. Dhe diku, ne nje koder ndaluan. E gozhduan ne pemen dhe e cuan lart qe te kryqezohej ne maje te kodres. Kur erdhi e Djela, pema kuptoi se nuk mund te jete prane Perendise, sepse, Jezusi ishte kryqezuar mbi te.
__________________________________________________ _

MESIMI I KESAJ HISTORIE ESHTE SE KUR GJERAT NUK DUKEN TE SHKOJNE MIRE, GJITHMONE TE DISH SE PERENDIA KA NJE PLAN PER TY. NESE KE BESIM TEK AI, DO TE JAPE DHURATAT E TIJ NGA ME TE MIRAT, ME TE MEDHATE.

CDO PEME MORI ATE QE DESHI, POR JO ASHTU SIC CDONJERA PREJ TYRE PRISTE. NUK DIME GJITHMONE SE KUSH ESHTE VULLNETI I PERENDISE PER NE. THJESHT DIME SE RRUGET E TIJ NUK JANE RRUGET TONA, POR RRUGET E TIJ JANE GJITHMONE ME TE MIRAT!

ABIGAIL

[ABIGAIL]

DARKA E FUNDIT.

Leonardo Da Vinci, piktori i madh italian, pikturoi Darken e Zotit. Iu nevojiten 7 vjet qe te perfundonte punen e tij. Qe te zgjedhi personat qe do te paraqeste ne pikture, kerkoi midis qindra njerezve, persona me paraqitje te qete, te pafajshme, dhe te bukur, te cliruar nga shenjat e mekatit.
Me ne fund, pas nje kerkimi qe zgjati jave, zgjodhi nje te ri 19 vjecar, qe ta perdorte per te paraqitur personin e Krishtit. Per gjashte muaj, Da Vinci punoi per kete karakter baze te vepres se tij. Gjashte vitet e ardhshme, duke kerkuar, gjeti per cdo nje nga te njembedhjete apostujt, personat e pershtatshem, duke lene per ne fund vendin e Jude Iskariotit.
Harxhoi shume kohe, duke kerkuar nje person me nje paraqitje te ashper, nje paraqitje keqberese, te pershtatshme per personin e Judes. Me ne fund, i thane se dikush ne Rome u denua me burgim te perjetshem, dhe ishte tamam personi qe kerkonte.
Piktori i madh shkoi ne Rome dhe e gjeti. Me leje te posacme nga mbreti, i akuzuari u transfrua ne Milano, ku e pikturoi per muaj te tere.
"Tani, mund ta merrni" - u tha rojeve qe e shoqeronin. "Mbarova!".
Duke u larguar i denuari, u kthye dhe i tha Da Vincit: "A e di se kush jam?" Dhe vazhdoi duke thene: " O Zot, si rashe kaq poshte? Une jam ai i riu, kur para 7 vjetesh me pikturove per te paraqitur personin e Jezusit".

[ABIGAIL]

PARATE DHE PASQYRA

Nje i moshuar i pasur, por gjithmone nje njeri i paqef, vizitoi Pastorin e zones ku banonte.
Iu ankua, sepse me gjithe pasurine e tij, ndihej shume vetem dhe i palumtur.
Pastori pa iu pergjigjur, e mori per dore dhe e coi tek dritarja:
"Veshtro jashte dhe me thuaj se cfare shikon?".
Plaku i pasur pa nepermjet xhamit jashte ne rruge.
"Shikoj burra dhe gra, te shkojne e te vijne ne punet e tyre dhe femije qe luajne te gezuar" - iu pergjigj plaku.
Pastori e mori perseri prej dore dhe e coi perpara nje pasqyre te madhe.
"Veshto ne pasqyre dhe me thuaj se cfare shikon?".
"Shikoj veten time", iu pergjigj i moshuari, pak i habitur.
Atehere Pastori i tha: "Kujdes, miku im. Ne dritare ka xham, qe eshte qelq, por edhe pasqyra eshte xham, eshte qelq. Ndryshimi eshte, se xhami i pasqyres eshte i lyer me nje lloj metali, dhe qe nga momenti qe u shtua pak nga ky metal, nuk mund te shikosh te tjeret, por vetem veten tende. Kjo eshte ajo qe te ben te ndjesh vetmi.
Pasuria jote e madhe, te ka larguar nga bota rreth teje. Nuk te lejon te shikosh te tjeret, te komunikosh me ta, te ndash dhimbjet, agonite, por edhe gezimet e tyre.
Shikon vetem veten tende!

[ABIGAIL]

PAGANINI

Paganini, violinisti i madh, nje dite qendroi perballe spektatoreve te tij ne salle, dhe kur ata pushuan se duartrokituri, vuri re dicka.
Dicka nuk shkonte mire me violinen e tij. E punoi pak per nje cast dhe vertetoi se nuk ishte violina e tij. Dikush e kishte zevendesuar me nje violine te vjeter e te perdorur, para se te dilte ne skene.
U ndje te paralizohej ne trupin e tij, por menjehere, u kthye nga spektatoret e tij dhe u tha: "Te dashur, dikush me vodhi para pak minutash violinen time te mire dhe ne vend te saj vuri kete violine te vjeter, gati te prishur. Por nuk ka gje. Eshte rasti qe te tregoj se muzika nuk del nga vegla, por nga shpirti i njeriut qe e perdor veglen".
E vendosi violinen ne vendin e duhur dhe filloi t'i binte me bukur se ndonjehere tjeter. Nga violina dilte nje nje melodi e mrekullueshme. Degjuesit te mallengjyer krejtesisht nga muzika e mrekullueshme qe degjonin u ngriten ne kembe, dhe kur mbaroi e duartrolisnin per nje kohe te gjate.

[ABIGAIL]

MIRENJOHJA


Nje shpirt sapo arriti ne qiell, u takua me Shen Pjetrin. Ai e mori per t'i treguar disa gjera ne Qiell.
Ecen andej dhe ketej, dhe Shen Pjetri i shpjegonte se cfare ishin te gjitha ato qe shikonte.
Nje moment hyne ne nje salle te madhe, qe ishte e mbushur me engjej. Salla ishte e ndare ne pjese te medha te ndryshme pune. Shen Pjetri, ndaloi ne pjesen e pare dhe i tha shpirtit qe vezhgonte: "Ketu, eshte Qendra ku mberrijne kerkesat e njerezve per tek Perendia, nepermjet lutjeve".

Shpirti, pa tek kjo Qender, se te gjithe ishin te zene me pune. Nje numer i madh engjejsh merreshin me seleksionimin e qindra kerkesave, qe arrinin cdo cast, nga te gjitha vendet e tokes.

Pas pak, ecen dhe arriten ne nje tjeter qender.
"Ketu", tha Shen Pjetri, "eshte Qendra e amballazhimit dhe e dergeses. Ketu, behet amballazhimi i te gjitha bekimeve materiale dhe frymore, ashtu si kerkesat e tjera , qe kerkojne nga Perendia si dhurate njerezit".

Shpirti, vuri re se edhe kjo Qender ishte shume e zene. Kishte edhe ketu shume engjej qe punonin, ashtu sic i tha Pjetri 24 ore ne dite punonin pa pushim.

"E shikon", i tha Pjetri, "njerezit jane te padurueshem. Nuk mund te presin aspak... Duan qe Perendia t'u pergjigjet menjehere lutjeve te tyre!!! Dhe jane kaq shume ato qe kerkojne...".

Ne vazhdim, ecen dhe qendruan ne Qendren e trete. Ishte qendra me e vogel ne madhesi dhe per cudi te shpirtit, kishte vetem nje engjell atje i ulur dhe nuk bente asgje. Shpirti u kthye nga Shen Pjetri, por para se te thote dicka, Shen Pjetri i tha: " Eshte Qendra qe mbledh falenderimet e njerezve per Perendine!!!"
"Shen Pjeter, si shpjegohet qe nuk ka fare pune ne kete Qender?" Pyeti shpirti.
"Kjo eshte me e trishtueshmja", u pergjigj Pjetri.

"Pasi njerezit, marrin nga Perendia te mirat dhe bekimet qe i kane kerkuar, harrojne te thone faleminderit. Per fat te keq, pak jane mirenjohes".

[ABIGAIL]

VARKA E HUMBUR


Thomai, coi varken e tij te re ne breg te lumit. Me shume kujdes e vendosi ne uje dhe dale nga dale leshonte spangon.
Shume bukur dhe qete, filloi varka e vogel te lundroje.
Thomai, kishte zgjedhur kete mesdite te vrenjtur ta conte ne uje dhe ta shikonte gjithe qejf. E kishte ndertuar vete.
Papritur nje rryme e forte mori varken e tij. Thomai, u perpoq ta terhiqte mbrapa ne breg, por spangua u keput. Varka e vogel akoma me me shume shpejtesi, humbiste tutje.
Thomai filloi te vraponte ne thellesi te bregut, me gjithe fuqine qe kishte, por varka e vogel shume shpejt humbi nga syte e tij.
Gjithe pasditen, kerkonte qe ta gjente, por me ne fund u erresua kaq shume, saqe nuk mund te shikonte dhe te kerkonte, keshtu qe u largua per ne shtepi i mbushur me trishtim.

Pak dite me vone, duke u kthyer nga shkolla per ne shtepine e tij, Thomai vuri re nje varke ne vitrinen e nje dyqani, qe ishte e njejte me varken e tij. Kur shkoi me afer, u bind qe ishte varka e tij. Ajo qe kishte bere me duart e tij. Hyri menjehere ne dyqan dhe i tha dyqanxhiut: "Zoteri, ne vitrine keni varken time. E kam bere me doren time!"

"Me vjen keq, djalosh, por dikush tjeter ma solli sot ne mengjes. Ne qofte se e do mund ta blesh nje dollar".

Thomai vrapoi per ne shtepi, sa me shpejt mundej. Hapi menjehere kumarane e tij. I numeroi. Ishin tamam nje dollar. U kthye mbrapa tek dyqanxhiu dhe i tha: "Ja, ku i kam leket, zoteri, per varken".

Pas pak u largua nga dyqani duke mbajtur te shternguar ne duar varken e tij.
"Tani, je dy here e imja," tha me vete. "Me pare te ndertova dhe tani te bleva!!!"


DHE ZOTI YNE, NA KRIJOI, DHE ME PAS NA BLEU NGA SKLLAVERIA E MEKATIT, ME GJAKUN E SHTRENJTE TE JEZUS KRISHTIT.

[ABIGAIL]

KORRIGJOHU OSE HARROJE!


Nje pastor, ne fillim te sherbeses se tij, u be objekt kritike.
Por, sic eshte e natyrshme, kjo ngjarje jo vetem qe e dekurajonte, por edhe e trishtonte dhe e bente te dobet.
Midis pjestareve te kishes, ishte edhe nje pastor pensionist, qe kuptoi se c'po ndodhte, dhe kerkoi qe ta takonte.

Kur u takuan, pastori i ri me trishtim dhe i lenduar foli mbi kritikat qe ishin bere mbi personin e tij. Pastori i moshuar, pasi e degjoi me vemendje u kthye dhe i tha: "Degjo, biri im, ne qofte se kritikat qe u degjuan jane te verteta, atehere korrigjo veten tende. Ne qofte se nuk jane te verteta, atehere harroji dhe ec perpara ne sherbesen tende!"

Qe te rrime e te bluajme te njejtat e te njejtat dhe te kerkojme kush e tha, apo cfare gjeje negative ka ai, qe ta sulmojme edhe ne, kjo nuk do te na coje gjekundi!
Kur degjojme kritike, le ta pranojme se eshte e vertete dhe te mundohemi te korrigjohemi dhe keshtu te behemi me te mire dhe me te forte!

[ABIGAIL]

INTERVISTE ME ZOTIN.


"Degjova, se me kerkove te me marresh ne interviste".
"Po, Zot, nese ke pak kohe ne dispozicion..." iu pergjigja.
Perendia buzeqeshi me miresi dhe me tha:
"Koha ime eshte e perjetshme dhe e mjaftueshme, qe te bej cdo gje!". Dhe vazhdoi: "Te degjoj pra, cfare do qe te me pyesesh?"
"Zot, dua te pyes, cfare eshte ajo gje qe te cudit me shume me njerezit?"
Perendia m'u pergjigj: "Ajo qe me cudit me shume me njerezit eshte se humbasin shendetin e tyre qe te fitojne parate, dhe me pas humbasin parate qe te fitojne shendetin e tyre. Jane ne ankth dhe shqetesohen per te ardhmen e tyre dhe harrojne te tashmen me perfundim qe te mos jetojne dhe te mos gezojne as te tashmen dhe as te ardhmen.
Jetojne sikur nuk do te vdesin kurre, dhe vdesin sikur nuk jetuan kurre".

Qendruam per pak minuta ne heshtje dhe me pas i bera pyetjen tjeter.
"Zot, si Ate, cili eshte mesimi qe do te doje te mesonin femijet e Tu?" Perendia buzeqeshi dhe me tha:
"Dua qe te mesojne se nuk mund t'i detyrojne te tjeret qe t'i duan. Ajo qe mund te bejne eshte te lejojne veten e tyre qe te duan.
Te mesojne se ajo qe vlen me shume, nuk eshte ajo qe kane ne jeten e tyre, por ke kane te rendesishme ne jeten e tyre.
Te mesojne se nuk duhet te krahasojne veten e tyre me te tjeret. Shembulli qe duhet te ndjekin duhet te jete Jezus Krishti!

Te mesojne se i pasur nuk eshte njeriu qe ka me shume, por njeriu qe mjaftohet me pak. [B]Te mesojne se mjaftojne pak sekonda qe te hapin plage tek njerezit qe duan, por marrin vite qe t'i sherojne keto plage. Dua qe, te mesojne te falin ne te vertete. Te mesojne se parate mund te blejne te gjithe dhe te gjitha, pervec shpetimit te shpirtit te tyre. Te mesojne se dy persona mund te shikojne te njejten gje, duke e pare nga nje kendveshtrim i ndryshem. Per kete duhet te respektojne mendimin e njeri - tjetrit. Te mesojne se nuk eshte e mjaftueshme se cfare u kane falur te tjeret, por duhet edhe ata te falin te tjeret".

Qendrova per pak duke shijuar keto momente. Me pas, falenderova Zotin per kohen qe me kushtoi dhe Ai plot miresi me tha: "Ne cdo moment, jam ketu, biri Im, 24 ore. Te vetmen qe mund te besh, eshte te me kerkosh dhe Une do te pergjigjem!"

[i krishteri]

Bekimiet e Perendise

Ndodhi qe vdiq nje i krishtere edhe vajti ne qiell pran Perendise edhe Perendia e merr edhe e çon ne nje dhome te madhe edhe te mbushur me dhurata.por cereku i ketyre dhuratave ishin te hapura ndersa te tjerat ishin te mbyllura.Pyet ky i krishteri Perendine:"Perendi çdo te thote kjo gje"? Perendia i pergjigjet:"dhurata jane bekimet qe une kisha pergatitur per jeten tende.ato pak qe ishin te hapura ishin ato qe ti kerkove te hapje gjate gjithe jetes tende"...!!!