Kryqi... Perëndi Folëm...

[i krishteri]

kalimi i detit te kuq nga hebrenjte

Nje profesor ne shkollen Biblike ne itali(Rome)po shjegonte per kalimin e detit te kuq edhe po tregonte se disa studioza ateista kishin thene se kur izraeli kaloj detin e kuq "Deti kishte nivel deri tek gjunjte".ndodh qe sa mbaron te thote kete, nje studente therret me ze te larte;"Halleluja"..!Profesori e shikon edhe mendon se nuk e kishte kuptuar edhe e perserit prap ate teori te atyre ateistave.prap degjohet zeri i kesa studentes qe therret "Halleluja".Atehere profesori i thote nxenses se tij:"a nuk e kupton ti se keta duan te hedhin poshte faktin e Bibles qe thote se eshte ndare deti i kuq". edhe e pyet:"pse thua haleluja"? Atehere ajo pergjigjet duke thene:"Lavdi Zotit sepse keshtu tregon se egjyptianet jane mbytur me ate nivel kaq te vogel uji(deri te gjunjte)"!!!

[ABIGAIL]

I KRISHTERE, SHUME TE BUKURA, ZOTI TE BEKOFTE!

ABIGAIL

__________________________________________________ _
Dashuria eshte uje nga kupa jote,
qe dikujt etjen t'ja shuash,
dhe duke dhene jeten tende,
dikujt tjetri jeten t'ja ruash!

[ABIGAIL]

PO NE TE KRISHTERET CFARE BEJME?


Ja se cfare shkruante nje amerikan, ne gazeten lokale te qytetit ku banonte:

Jam mirenjohes:

--- Per grindjen e gruas time ne krevat, sepse kjo do te thote se eshte prane meje...

--- Per djalin tim adolishent, qe mbremjeve shikon televizor, sepse kjo do te thote se nuk bredh rrugeve si rrugac...

--- Per taksat qe paguaj, sepse kjo do te thote se kam te ardhura.

--- Per rrobat e mia qe fillojne te me jene te ngushta, sepse kjo do te thote se kam mjaft per te ngrene ne tavolinen time te perditshme...

--- Per pergjegjesin e rrepte ne zyren time, sepse kjo do te thote se kam pune...

--- Per shtepine rremuje qe lene niperit e mi kur largohen, sepse mund te gezojne lodrat e tyre...

--- Per riparimet qe duhet te bej ne shtepi, sepse kjo do te thote se kam shtepine time...

--- Per ankesat qe degjoj te thuhen per qeverine tone, sepse kjo do te thote se kemi liri fjale...

--- Per garazhin e larget, sepse kjo do te thote se mund te eci...

--- Per llogarine e madhe te rrymes elektrike, sepse kjo do te thote se kisha ngrohje ne shtepine time...

--- Per zilen qe me zgjon cdo mengjes, sepse kjo do te thote se jam akoma gjalle...

--- Per e-mailet dhe letrat e shumta qe duhet t'u pergjigjem, sepse kjo do te thote se kam shume shoke.

Edhe ti o njeri, nese mendon se jeta jote eshte plot me probleme, te lutem lexoje perseri kete.

Me te vertete, nese ne kete menyre i shikon gjerat e mbrapshta dhe problemet e perditshme nje njeri i botes, cfare bejme ne qe themi se jemi te krishtere?

[ABIGAIL]

VETEM HIRI I TIJ SHPETON!


Dikush vdiq dhe shkoi ne qiell. Atje, ne deren e Parajses takoi Shen Pjetrin, i cili i tha:
"Qe te hysh ne Parajse, duhet te grumbullosh 100 pike. Do te me thuash te gjitha gjerat e mira qe bere ne toke, dhe une do te vleresoj me pike per te gjitha ato. Kur, dhe nese i grumbullon te 100 piket, do te hysh ne Parajse. Hajde, pra, fillo."
"Ne rregull", tha njeriu.

"Isha i martuar per 50 vjet me te njejten grua. Nuk e tradhetova kurre, as edhe ne mendjen time".
"Kjo eshte shume e mire", tha Shen Pjetri. "Merr 3 pike per kete".
"Vetem 3 pike?" Reagoi i habitur njeriu.
"Po", i tha Shen Pjetri dhe i kerkoi qe te vazhdonte.
"Ne te gjithe jeten time, ndiqja pa munguar te gjitha grumbullimet qe beheshin ne kishen time. Merrja pjese ne te gjitha organizimet dhe i mbeshtesja ekonomikisht. Biles, jepja gjithmone me shume se 1/10 time!!!" Tha me krenari njeriu, dhe priste te degjonte piket e shumta.
"Kjo eshte mrekulli", tha Pjetri. Kjo meriton 1 pike.
"Vetem 1 pike?" Mundi te thoshte i shastisur njeriu.
"Po", i tha Shen Pjetri, "vazhdo".

"Ofrova shume here pune tek te pastrehuarit e qytetit ku jetoja dhe bera edhe te tjera vepra te mira".
"E mrekullueshme", u pergjigj Shen Pjetri. "Merr edhe 2 pike te tjera".
"Vetem 2 pike...?" Tha duke qare njeriu.
"Por, atehere, Shen Pjeter, e vetmja menyre qe te hyje ne Parajse eshte Hiri i Perendise...".
"Te lumte!" Ishte pergjigja e Shen Pjetrit.
"Merr 100 pike! Eja ne Parajse!"

[ABIGAIL]

ME ATE MASE ME TE CILEN MATNI...


“Me te njejten mase me te cilen matni, do t’ju matin edhe juve” Mateu 7:2.

Nje mbret, ne kohen e pare, ftoi miqte, qe te shkonin ne pallatin e tij. Por ftesa e tij kishte nje arsye. Bari dhe cdo lloj gjelberimi perreth pallatit ishte thare komplet. Me qene se nuk kishte uje ne ate kohe dhe as shprese per te rene shi, te pakten se afermi. Mbreti kerkoi nga te gjithe miqte e tij, qe do te vinin ne kete darke, te sjelli edhe ndonje ene te mbushur me uje.

Diten qe ishte banketi, disa erdhen duke sjelle uje ne kova te medha, disa te tjere sollen uje me gotat qe pinin vere. Ne fund disa te tjere, sollen pak uje, sa mund te nxinin kutite e vogla metalike ku vendosnin cigaret qe pinin. Kur mbaroi banketi, kercimet dhe muzika, mbreti u thote miqve te tij:
“Dhe tani kam nje suprize per ju”. Hapi deren qe te conte ne vendin ku ruante thesaret e tij. Te ftuarit, te habitur pane florinj, aroma te shtrenjta dhe gjera te tjera me vlere.

“Merrni vete cfare te doni nga thesaret e mia”, tha mbreti.
“Por, kujdes. Mund te merrni per ne shtepite tuaja nga thesari im, aq sa mund te mbaje ena, me te cilen sollet uje!!!”

[ABIGAIL]

BAROMETRI DHE CIKLONI TROPIKAL!



Dikush qe jetonte ne Long Island, nje zone shume afer qytetit te Nju Jorkut, ia arriti qellimit nje dite te plotesonte nje enderr te tij feminore.
Bleu nje barometer te bukur dhe te mire. Kur arriti me barometrin ne shtepine e tij, e vendosi ne nje vend dhe u zhgenjye duke vene re se shigjeta ishte ngulitur ne vendin ku tregon “ciklon tropical”.
I sigurte, se dicka nuk shkonte mire me shigjeten, e mori ne dore dhe e tundi shume fort. Pastaj e kthente lart e poshte, por shigjeta kthehej perseri dhe ndalonte e ngulitur ne treguesin “ciklon tropical”.

U nevrikos dhe u ul te shkruante nje leter shume te ashper per dyqanin ku kishte blere barometrin. Besonte se i derguan nje barometer me problem dhe kerkoi zevendesimin e menjehershem te tij me nje tjeter qe do te punonte ne rregull.

Diten tjeter, duke shkuar per ne zyren e tij, ne qytetin e Nju Jorkut, e postoi. Pasdite duke u kthyer ne Long Island, jo vetem qe nuk gjeti barometrin, por as edhe shtepine e tij. Ne dreke, nje ciklon tropical, kishte goditur ate zone dhe kishte shkaterruar shtepine e tij. Shigjeta e barometrit tregonte sakte!!!

Fjala e Perendise, nuk ben gabim. Nese ne, nuk i marrim seriozisht paralajmerimet e saj, atehere do te vuajme pasojat!

[ABIGAIL]

I SHPETUAR!


Shume pak njerez gjenden ne bregdet ne oret e para te mengjesit, por asnje prej tyre nuk vuri re nje notar te fuqishem, i cili me shpejtesi u hodh ne det dhe pas pak u gjend shume larg nga bregu. Ngaqe ishte i ri nuk mendonte rrezikun dhe keshtu shume shpejt po i largohej bregut te detit. Kthehet menjehereme drejtim nga bregu, por kuptoi se ishte i detyruar te notoje kunder me rrymen. U mundua per mjaft kohe, derisa ne fund krejt i derrmuar u shtri ne kurrriz dhe u dorezua ne deshiren e detit. Ishte njeri fetar, madje ishte predikues ne nje kishe me shume njerez. Jetonte nje jete mjaft morale dhe deri ate dite ishte i kenaqur nga vetja e tij. Vecse tani qe shikonte detin perpara tij, shpirti i tij u zgjua dhe zbuloi se nuk kishte asnje shprese per perjetesine, nuk ishte i gatshem e vdiste. Nje gje i mungonte: Nuk kishte maredhenie personale me Krishtin!

Ndjeu tmerr. Valet dukeshin te belbezonin pa pushim ne veshet e tij: ‘‘Mos valle ndersa u kam predikuar te tjereve, une vete te gjendem i perjashtuar?’’ (Korintasve 9:27).

Ndjeu se ndersa predikonte tek te tjeret shpetimin, ai vete nuk e kishte ate! Kuptoi se jeta e tij pavaresisht nga perendishmëria e saj e jashtme, ishte nje tallje perpara Perendise. Kuptoi se te gjitha veprat e tij te mira, ishin ne realitet ‘‘vepra te vdekura’’ (Hebrenjte 9:14).

Brenda kesaj humnere te frikshme qe gjendej klithi drejt Perendise, jo per shpetimin e jetes se tij, por per shpetimin e shpirtit te tij. Po, atje, plotesisht i vetem me Perendine i rrethuar nga valet klithi me ze te forte “Zot me shpeto mua. Po humbas si nje i keq dhe mekatar’’. Sic ai klithi tek Perendia erdhi përgjigja: “… gjaku qe ofroi me vdekjen e tij Biri i Tij, na pastron nga cdo mekat’’ (1 Gjonit 1:7). “… qe te mos humbase kushdo qe beson ne te, por te kete jete te perjetshme’’ (Gjoni 3:16).

Atehere me ngadale belbezoi: “Zot , besoj se ky gjak i cmuar u derdh per mua’’. Jete dhe paqe hyne brenda shpirtit te tij dhe pastaj humbi ndjenjat.

“Baba! Baba! Ja shiko atje! Cfare eshte ajo lart mbi uje? Me siguri eshte njeri’’, tha i biri i pronarit te nje varke peshkimi. Babai pa. Ai u hodh menjehere tek lopatat duke thirrur: “Shpejt hapni lopatat qe te shpetojme kete njeri’’.

Burrat filluan te vozisin me te gjithe forcen e tyre. Drejtuesi i varkes pa trupin te zhytet dhe te dale perseri ne siperfaqe, gjithnje e me afer varkes. “Jepuni lopatave djema se arritem’’.

Pas pak u gjenden prane trupit dhe u munduan qe ta kapnin. Duar te forta sollen trupin pa ndjenja te njeriut brenda ne varke. Shpejt u munduan me cdo lloj mjeti qe ta sjellin ne jete. Duar te gatshme e cuan ne breg ku pas pak e mblodhi veten. Tani kishte jete. Jo vetem jeten fizike por dhe jeten e perjetshme (Gjoni 6:47, Gjoni 5:13).

Nje jave me vone ne te njejten varke, njeriu e fjale deshmoi gjithe sa Krishti kishte bere ne jeten e tij kur e kercenonin dallget dhe gjykimi i perjetshem. U foli atyre qe e shpetuan per Shpetimtarin Jezus Krisht, dhe se eshte e pamundur qe ne te bejme dicka per te shpetuar, sepse kjo veper eshte bere plotesisht nga Krishti. Dhe u lexoi nga Fjala e Perendise: “Por Perendia‚ qe eshte i pasur ne meshire, per shkak te dashurise se tij te madhe me te cilen na deshi, edhe atehere kur ishim te vdekur ne faje, na dha jete me Krishtin (ju jeni te shpetuar me ane te hirit)’’ (Efesianeve 2:4-5). “Ju ne fakt, jeni te shpetuar me ane te hirit, nepermjet besimit, dhe kjo nuk vjen nga ju, por eshte dhurata e Perendise, jo nga vepra qe te mos mburret askush’’ (Efesianeve 2:8-9).

“Kur me pate brenda ne uje ate mengjes, munda te beja ndonje gje qe te ndihmoja veten time per te shpetuar? Nuk ju ndihmova qe te me shpëtonit, por ju u munduat me forcat tuaja dhe une shijova perfundimet e mundit tuaj. Ai ne te njejten menyre beri vepren dhe ne shijojme perfundimet e saj. Tani miqte e mi besoj se kuptoni se c’lidhje kane gjithe sa me ndodhen me vepren e Krishtit. Ai i Pamekatshmi, vuajti per ne, mori vendin tone dhe na ofroi vendin e Tij. Besoni ju se ndersa jetoj do te harroj ndonjehere, ose do te pushoj te jem i mbushur me mirenjohje dhe dashuri per ju qe bete kaq sakrifice per mua? Pikerisht njelloj ndodh midis nesh dhe Zotit tonë. Kur e di që pagoi kaq shtrenjtë per te me shpetuar, nuk mund te jetoj vitet e mbetura te jetes sime sikur te mos te me kete ndodhur asgje. Dua qe jeta ime, te tregoj perreth meje mirenjohjen, dashurine dhe adhurimin qe ushqej per Ate!’’

Mjaft prej peshkatareve e dhane zemren tek Jezus Krishti!

[ABIGAIL]

UNE KU BEJ PJESE?



Nje mengjes, nje pensionist, qe po bente xhiron e tij te mengjesit, pa disa punetore, qe po mundoheshin te gremisni, te prishnin nje shtepi. Dita ishte shume e bukur. Meqe kishte kohe te lire, qendroi per nje kohe te gjate duke vene re punen e tyre. Me nje menyre te thjeshte dhe me perpjekje te grupuar, rrezuan njerin mur pas tjetrit.
Ishte mjaft i sigurt, se Brenda 48 oreve, e gjithe puna do te kishte perfunduar.
Dale nga dale, pensionisti iu afrua sipermarresit qe u jepte udhezime, punetoreve te tij. Qendroi pak dhe e pyeti: “ Do te ndertohet shtepi tjeter ketu?” Pergjigja ishte “Po”. Dhe pensionisti vazhdoi: “ Do te perdorni te njejtet punetore, per te ndertuar shtepine e re?” Sipermarresi duke buzeqeshur iu pergjigj: “Sigurisht qe jo! Aty duhen te posacmit! Keta punetore ketu jane vetem per te rrezuar, per te prishur. Mund te ta prishin per pak ore ate, qe te tjereve iu deshen muaj ose vite. Qe ta ndertojne!!!”
Keto fjalet e fundit e vune ne mendime pensionistin.
U largua duke pyetur veten: Une, ne cilen kategori bej pjese?

[ABIGAIL]

A E DEGJOJME THIRRJEN E PERENDISE?




Nje i ri beri kerkese per nje pune si perdorues i kodit Mors. U paraqit bashke me 7 konkurente te tjere, ne nje zyre te madhe plot zhurme me nje telegraf ne fund te salles.
Prisnin per ore te tera qe t’i therrisnin. Nje cast, njeri prej tyre, u ngrit trokiti deren e zyres dhe hyri Brenda.
Sic ishte e natyrshme, te tjeret u ankuan, sepse nuk kuptuan se cfare ndodhi. Ndoshta nuk kuptoi dhe shkoi pa e therritur, menduan, dhe natyrisht nuk do ta pranojne. Por, pas pak doli drejtori nga zyra e tij, duke shoqeruar te riun dhe u tha te tjereve:

“Zoterinj, ju falenderoj qe erdhet, por vendi para pak u zu!”.
Konkurentet e tjere mbeten te habitur, deri sa dikush guxoi te thote: “Por, nuk ju kuptoj. Ky zoteria erdhi pas nesh dhe e zuri vendin pa mundur ne te paraqiteshim dhe te na merrnit ne interviste. Kjo nuk eshte e drejte!”.

“Me vjen keq”, tha drejtori “por ketu e nje cerek ore, telegrafi dergonte mesazhin e meposhtem ne kodin Mors: Nese kuptoni kete mesazh hyni brenda. Puna eshte per ju!”
“Asnje nga ju nuk e degjoi dhe as nuk e kuptoi. Perfundimisht vendi i punes eshte i tij!”.

Te gjithe ne sot, jemi kaq te futur ne kete bote te zhurmshme, ashtu si ajo zyra. Njerezit vrapojne sa andej - ketej, duke mos e degjuar zerin e bute te Perendise, qe degjohet nepermjet krijimit, nepermjet Bibles dhe nepermjet jetes dhe vepres se Jezus Krishtit.

“Por, ti edhe une e degjojme thirrjen, apo mos presim qe te na therrasin? E degjojme Perendine kur na flet?”.

[Mona]

Per ato pjese qe lexova, shume te bukura te bejne te kutposh shume.

[Astrit77]

Qendresa, vetem nepermjet Tij

Nje njeri qe u prek thelle nga fjala e mbajtur gjate ceremonise se varrimit te nje miku te tij i foli priftit qe udhehoqi sherbesen e varrimit. Ai shprehu deshiren e tij qe te behej i Krishtere, por shtoi, "Ka vetem nje gje qe me ben te hezitoj: kam frike se nuk do te jem ne gjendje te qendroj pergjithmone. Une punoj me nje grup teper te forte. Ata jane te veshtire perkundrejt asaj qe ju e quani religjon. Une nuk besoj se atje ka ndonje te Krishtere te vertete, dhe e di se ata nuk do ta mirepresin nese atje do te kete ndonje te Krishter."
Prifti u ul dhe mori nje nga lulet qe zbukuronin varrin dhe tha, "Shikoje me vemendje kete lule. Ajo rritet pikerisht ne mes te llumit, plehut dhe dekompozimit te tokes, megjithate shikoje sa e paster dhe perfekte ajo eshte. Kjo sepse, Zoti e mban ate. Dhe Ai mund te te mbaje ty gjithashtu."

Ti edhe une jemi thirrur qe te deshmojme ne mes te llumit te kesaj bote. Por nje nga ngushellimet e medha qe Zoti i jep femijeve te Tij eshte se ne do te kundermojme si nje lule

[ABIGAIL]

1. Kur zhvillimi ndalon, atehere fillon shperberja.

2. Sado e vogel eshte ajo qe ben per Krishtin, ka vlere te madhe.

3. Fol tek Perendia per njerezit, para se te flasesh tek njerezit per Perendine.

4. Veprat e sjellshme perpara te tjereve, sigurisht qe vlejne me teper sesa ndjenjat e bukura per ta.

5. Asnjehere mos u mundo te mposhtesh nje mekat duke e justifikuar ate.

6. Ne zemren e te krishterit nuk ka vend per dy. Vetem per Nje.

7. Krishti mban barret e tona, me qellim qe ne te mbajme barret e te tjereve.

8. Njerezit me te mire, jane ata qe na kujtojne me shume Krishtin

9. Te dish dicka ne lidhje me Perendine, nuk eshte njesoj me ate, qe te njohesh vete Perendine.

10. Dikush i pangushellueshem, u ngushellua kur ndjeu prane tij, dike qe qau bashke me te.

[Astrit77]

GJOBA

Nje vajze e re u kap duke ngare makinen me shpejtesi. Iu dergua fleteparaqitja dhe e nxoren ne gjyq. Gjykatesi lexoi aktakuzen dhe tha : "Je fajtore apo jo?". Vajza iu pergjigj: "Jam fajtore". Gjykatesi i ra tryezes me cekic druri dhe e denoi me 100 dollare gjobe ose me 10 dite burgim. Pastaj ndodhi dicka e cuditshme. Gjykatesi u ngrit ne kembe, hoqi mantelin, zbriti poshte, nxori kuleten dhe pagoi gjoben. Si shpjegohet kjo? Gjykatesi ishte babai i saj. Ai e donte bijen e vet, por, megjithate, ishte gjykates i drejte. Bija e tij kishte thyer ligjin dhe ai nuk mund te thoshte: "Meqe te dua shume, po te fal. Mund te shkosh.". Po te kishte vepruar keshtu, nuk do te kishte qene gjykates i drejte. Nuk do ti ishte permbajtur ligjit. Por ai e donte bijen e tij aq shume, saqe ishte gati te hiqte mantelin e gjykatesit, te zbriste poshte dhe, si babai i saj, ta perfaqesonte bijen e tij dhe t'i paguante gjoben.

Ky shembull e pasqyron deri ne njefare mase ate qe ka bere Perendia per ne permes Jezu Krishtit. Ne kemi mekatuar. Bibla thote: "Paga e mekatit eshte vdekja". Pavaresisht se sa shume na donte Perendia ne, Ai duhej te merrte nje vendim dhe te na denonte me vdekje, sepse Ai eshte Perendi shpirtdlire dhe i drejte. Por duke qene Perendi i dashur, Ai aq shume na deshi, saqe ishte i gatshem te zbrese nga froni ne formen e njeriut Jezu Krisht dhe te paguaje cmimin per ne, me vdekjen e Krishtit ne kryq.

[ABIGAIL]

DHANE MJETET E SHPETIMIT TE TYRE!


Ne 1914 nje anije oqeanike u zhyt dhe 129 vete u mbyten. Ata qe shpetuan, treguan se cfare ndodhi.
Kur anija filloi te mbytej, u lajmerua se nuk kishte mjete shpetimi te mjaftueshme per te gjithe. Atehere 129 te krishtere, qe gjendeshin ne anije, hoqen mjetet e shpetimit te tyre dhe jua dhane te tjereve, duke thene: ‘‘Ne jemi te Krishtit dhe jemi te gatshem te shkojme prane Tij!’’.

Dhe ne te vertete, shume shpejt i moren dallget dhe shkuan pergjithmone tek Shpetimtari i tyre.
Jeta e vertete, qe dhuron Jezus Krishti, eshte nje mrekulli e paster. Femija i Perendise eshte i gatshem, te jetoje sipas vullnetit te Perendise, por edhe te vdesi sipas vullnetit te Tij.
Nuk ka frike, nuk ka agoni, di se tek kush besoi dhe se kujt i takon.

Perendia eshte plotesisht Udheheqesi dhe Graduesi i tere jetes sone. Nese nuk jetojme keshtu, atehere besimi yne tek Perendia, eshte thjesht nje pranim i disa vargjeve pa fuqi, pa jete, pa shkelqim.

Femija i Perendise, kur eshte i paster, digjet per shpirtrat qe humbasin perreth tij. E di qe i prêt Ferri dhe nuk mund te jete i qete. Eshte i gatshem nga nje dashuri e paster, nga dhimbja per te ardhmen e perjetshme, te flijoje gjithcka, per te fituar nje shpirt i cmuar jeten e perjetshme.

Eshte e lehte qe te themi fjale te shendosha e te medha per shpirtrat rreth nesh, por sa mund ta flijojme jeten tone personale, interesat tona, per shpetimin e tyre?

[Thjeshtesia]

Abigail dhe Astrit,

Nga te gjitha temat ne rubriken "Mesime nga Bibla" keto tregime jane me dometheneset. Ato e prekin lexuesin besimtar dhe bejne qe ai ta ekzaminoje ndergjegjen e tij.

[Astrit77]

Thjeshtesia!

Eshte nje menyre tjeter per te inkurajuar vellezerit dhe motrat ne Krisht, dhe per kete falenderoj Perendine ne radhe te pare qe i ka mbushur jetet e milionave njerezve me bekime dhe paqe dhe qe gjithashtu cdo dite na dhuron jete te bollshme dhe na frymezon me jeten e perjetshme qe eshte prane Atit dhe qe ne e jetojme ate nepermjet Birit, Jezu Krishtit.

Falenderoj edhe motren Abigail, qe e ka hapur nje teme te tille.

Thesari i besimtarit

Deshmia e kthimit ne besim te Wilfrid, nga Gjermania.

Wilfridi ishte i pranishem ne nje konference diku ne Zvicer.Ai pershkon ngjarjet shpalosese te nje dite vendimtare:

"Himnet ushtuan tere diten rreth realitetit te qiellit dhe folesit jepnin shtjellime rreth kesaj teme. Shpirti im po gezonte ne madheshtine e kesaj shprese dhe po shikoja premtimin e nje te ardhmeje te tille. Fare papritur, gjate takimit, degjova te thirrej emri im e te me kerkohej te shkoja menjehere tek zyra pasi me kerkonin urgjent ne telefon. Bera ate qe me kerkohej dhe ngrita dorezen e telefonit per te degjuar zerin e gruas sime, Fejth, qe pothuaj po mbytej prej ngasherimit. Ajo me njoftoi qe para pak kohesh, kishte vdekur, pa asnje lloj paralajmerimi, ne djep, foshnja jone 9 muajshe. Ky lajm me solli ne piken me te ulet te jetes, dermimi qe ndjeja as qe mund te pershkruhej. Ankthi dhe zemerimi ne zemren time u rriten deri ne permasa vullkanike. Nje klithme brenda meje donte ta hidhte Perendine ne gjyq me padine e moskokecarjes per jeten njerezore-keshtu rrodhi litania e emocioneve qe perbenin nje ndjenje baze, ate te hutimit absolut.Bera gati valixhet, bleva nje bilete treni dhe u ula i vetem ne vendin tim duke pare jashte nga dritarja ku dukej se asgje nuk do te ma lehtesonte dhimbjen.
Pertej koridorit, ne sediljet e krahut tjeter, rrinte nje njeri qe po lexonte Biblen dhe perballe tij ishin ulur dy te rinj te cilet nuk benin perpjekje per te fshehur percmimin e tyre ndaj te ashuquajturve libra fetare. Me se fundi, talljet e tyre moren pergjigje nga njeriu qe lexonte Biblen dhe biseda e tyre u kthye ne nje ndeshje te rende filozofike. Me ne fund, nje nga te rinjte, me inat te pamaskuar, u perkul drejt njeriut dhe i tha, "Ne rast se Perendia juaj eshte aq i dashur dhe zemermire sa thoni ju, me thoni pse lejon atehere qe te pafajshmit te vuajne? Pse lejon kaq shume luftime? Pse lejon qe femijet e vegjel te vdesin? Clloj dashurie eshte kjo?"
Pyetjet, sidomos ato te fundit me theren ne zemer si kurre ndonjehere dhe isha gati duke bertitur, "Po, more zelot fetar! Pergjigju per ta dhe per mua dhe na thuaj pse Ai lejon te vdesin femijet e vegjel.Cfare lloj dashurie eshte kjo?" Por ne mendjen time kishte ndodhur nje transformim mendor i cuditshem. Prita pergjigjen e tjetrit dhe duke veshtruar dy te rinjte, degjova veten te thoshte, "Mos ju shqetesoj nese hyj edhe une ne biseden tuaj? Do t'ju tregoj se sa shume ju do Perendia; Ai dha te vetmin Bir te Tij per te vdekur per ju".
Te rinjte nderhyne prerazi duke me argumentuar se ishte e lehte per mua qe te beja deklarata te tilla platonike te shkeputura nga bota konkrete e vdekjes dhe shkretimit.
Prita castin e volitshem sepse me duhej nje pike kurajo dhe bindjeje per ta thene njehere, per ta thene qarte. "Jo, jo, jo, miqte e mi te dashur, une nuk qendroj larg botes reale te dhimbjes dhe vdekjes. Ne fakt, arsyeja pse gjendem ne kete tren eshte se po shkoj ne shtepi per funeralin e birit tim 9 muajsh. Ai ka vetem pak ore qe vdiq dhe kjo i ka dhene kryqit nje kuptim teresisht te ri per mua. Tani e di se c'lloj Perendie eshte Ai qe me do, nje Perendi i cili dha me dashje Birin e Tij per mua."

Kryqi zbulon ne menyre unike, jo nje Perendi i cili rri ne heshtje dhe qe eshte i paangazhuar ne skene njerezore, por nje Perendi i cili ndodhet pikerisht ne mes te konflikteve dhe perleshjeve tona

[Astrit77]

Nje tjeter...

Ai me erdhi tek tavolina me buzen qe i dridhej,
mesimi kish mbaruar
"A keni nje flete tjeter per mua, i dashur mesues?
Kete dem e kam cuar."
Ia mora fleten, te zhgarravitur dhe te njollosur
dhe i dhashe nje te re fare te panjollosur.
Dhe zemres se tij te lodhur i dhashe ngushellim,
"Beje me mire tani, femija im."


Shkova tek froni me zemren qe me dridhej,
dita kish mbaruar.
"A ke dite tjeter per mua, i dashur Zot?
Kete dem e kam cuar."
Ma mori diten, te ndyre dhe te njollosur
dhe me dha nje te re fare te panjollosur.
Dhe zemres sime te lodhur i dha ngushellim,
"Beje me te mire tani, femija im."

[ABIGAIL]

KUJDES SE SI LUTEMI!

Nje i krishtere, duke udhetuar per te shkuar ne nje fshat, por tmerresisht i lodhur, i keputur dhe mezi terhiqte kembet e tij.
Duke ecur i lutet Perendise: "Zot, te lutem, sikur te kisha nje mez te vogel (mezat qe lindin kuajt), ja nje mez te vogel fare, kaq" tregonte me dore, disa centimetra nga toka.

Papritur, degjon te bien bori nga prapa tij, dhe pastaj nje ze qe bertiste: "Kali i mbretit lindi nje mez!"
Dhe ia ngarkuan te krishterit ne kurriz, per ta cuar deri tek pallati i mbretit.

I mjeri i krishtere, mezi terhiqte kembet e tij dhe djerset i rridhnin curg.
"Zot, thote gjithe ankese, une nje mez te vogel te kerkova, por jo per ta mbajtur une ne kurriz, por te hipja ne te qe te me conte deri ne fshat, sepse jam kaq shume i lodhur..."

Edhe ne shpeshhere kerkojme gjera nga Perendia, por pa i treguar arsyen se perse i duam, dhe shpeshhere lutjet tona nuk jane te qarta, prandaj Perendia detyrohet te nderhyje per te na dhene mesime, ndoshta mesime qe mund te dhembin, te lodhin, por qe jane per te miren tone!

[Astrit77]

I madhi Zot qofsh levdoum

Pjeter Budi, 1618


I madhi Zot, qofsh levdoum
per gjithe kaqe te mire
qe se kam u' merituom
me ndonje sherbetyre;

qe me dhee kaqe hijr
kete kafshe me mbaruom,
si q paçe zane fijll,
gjithehere tue shkruom.

Posi mendja me percjill
nd'Arbene me ua derguom,
per kishe e per muneshtjir
pak nde mend me i trazuom.

Ata merre mbe deshijr
mkatit me u peenduom
posi pemëtë nde prijll
nde shpijrt me lulezuom;

e si zogzite nde pyyllt,
Zoti im me te levduom,
ndjere vete nata mbyyllt,
ma nje zaa t'amblëtuom.

[Astrit77]

Pyetje Pergjigje

Besimtari i moshuar kishte qene i semure prej 20 vjetesh. Nje, qe s'besonte, e ngacmoi me pyetjen : "Cfare mendon tani per ate Zotin tend?" - "Mendoj per te me shume sesa me pare" u pergjigj plaku i urte. "Kur s'na mbetet asnje mbeshtetje vec Zotit, ai na mjafton dhe eshte gjithshka qe na duhet."



Jeremia 17:9 Zemra genjehet me teper se cdo gje tjeter dhe semuret ne menyre te pasherueshme; kush mund ta njohe ate?

Nje nga historite me te fuqishme qe kam degjuar rreth natyres se zemres njerezore eshte ajo qe ka treguar Malkolm Magerixhi.
Nje mbremje, ne kohen kur punonte si gazetar ne Indi, ai doli nga banesa e vet dhe shkoi per te bere not ne nje lume aty afer. Ndersa hyri ne uje, ne anen tjeter te lumit ai pa nje grua indiane nga fshati aty prane e cila kishte ardhur per te bere banje. Ne menyre impulsive Magerixhi ndjeu joshjen e castit dhe mendja e tij u sulmua prej tundimit. Kishte vite qe kishte jetuar me kete lloj beteje, por ne njefare menyre e kishte zmbrapsur per nder te perkushtishmit qe kishte ndaj se shoqes, Kitit. Gjithsesi, ne kete rast ai filloi te pyeste veten nese mund te kalonte kufirin e besnikerise martesore. Ai luftoi me veten vetem per nje cast dhe pastaj notoi me vrull drejt gruas duke u perpjekur te largohej nga ndergjegjja e tij ne kuptimin e drejtperdrejt te fjales. Mendja e tij i ushqeu fantazine se ujerat e vjedhura ishin te embla dhe per kete arsye ai notoi edhe me fort. Tani ishte vetem dy-tri pashe larg saj dhe ndersa doli nga uji cdo emocion qe mund ta kishte kapur fort u venit dhe u be i paperfillshem krahasuar me shkaterrimin shpirteror qe ndjeu ta dermonte ndersa e pa gruan nga afer. "Ajo ishte e moshuar dhe e shemtuar... lekura e saj ishte e rrudhosur dhe, c'ishte me e keqja, ishte lebroze.... Kjo krijese m'u zgerdhesh, duke treguar fytyren si nje maske pa dhembe." Gjithe kjo pervoje beri qe Magerixhi te mbetej duke u dridhur dhe duke murmuritur nen hundet, "Bah c'grua e ndyre dhe e shthurur!" Por atehere e kuptoi arsyen e kesaj tronditjeje kaq te madhe - nuk ishte gruaja ajo qe ishte e shthurur, ishte vete zemra e tij.

Ky eshte pikerisht mesimi i mesazhit te Krishtit. Kur shohim brenda zemres njerezore, aty gjejme epshin, lakmine, urrejtjen, krenarine, zemerimin dhe xhelozine qe jane kaq e kaq shkaterrimtare. Kjo pra eshte gjendja ne thelb te kategorise njerezore, kete gjendje Shkrimet e quajne mekat.