A të prezantohem edhe unë?...
Mendoja se nuk ishte e nevojshme, sepse njeriun e prezanton vepra (në rastin konkret: shkrimet e hedhura në forum), por nuk qenka kështu; jemi njerëz e duam të dimë me kë kemi të bëjmë.
Nuk mbaj mend se kur kam lindur dhe as se ku; më kujtohet se ka qenë një vend i mrekullueshëm, por nuk jam i sigurt nëse ekziston më, prandaj e njehsova veten në forum me një nga personazhet e Lermontovit, Mcirin, në pamundësi për tu njehsuar me gjithë personazhet e shkrimtarëve të shumtë që adhuroj. Mbase do të kisha bërë më mirë të isha njehsuar me Xholionin plak të Gollsuorthit, por njehsimi me të do të më dukej tepër pretencioz, sepse do ta barazoja veten me pseudointelektualët, që e futin veten në elitën shqiptare, ndërkohë që më duket se jetoj në një botë të vogël, më të vogël se fuçia e Demostenit. Prandaj po mundohem t’ia zgjeroj dimensionin vetes nëpërmjet këtij forumi. Komplimentet i kam të kursyera, por mendoj se përveç funksioneve dytësore, forumi kryen një mision fisnik, duke i bashkuar njerëzit e duke përhapur ide
Pasionet e mia janë: letërsia, muzika klasike, vallëzimi dhe, sigurisht, natyra.
Vërej me kënaqësi se në forum dominojnë të rinjtë dhe me interesa të larmishme. E meqenëse veprojmë në një botë virtuale, më duket se nuk bëj mëkat të madh nëse shpalos pjesën e re të shpirtit tim, duke shpresuar njëkohësisht se do të më falen mëkatet e vogla: e kam fjalën për ndonjë koncept të tejkaluar nga koha. Megjithatë, kam bindjen se nuk është gjithmonë më i ri ai që është më i ri...
Motoja ime është shkëputur nga goja e personazhit, të cilit i kam huazuar emrin:
Të flas për veten a s’ësht’ kot?
Mund të rrëfehet shpirti dot?
Jetova pak, jetova rob,
Të tillë jetë, jetë kob,
Do jipja dy, vetëm për një,
Por një, që zjarr të kish në të.
Krijoni Kontakt