Vlera e diturisë.

[gesti_7]

Sa bukur dalin mendimet per tema te thjeshta por me vlera!Nqse ju gesti_7 jeni i specializuar ne nje fushe ,thjesht fare jeni nje mjek ,kini studiuar ne universitet brenda a jashte s'ka rendesi,keni mbrojtur mastera e ku di une specializime jashte shtetit, dhe tani sheroni me qindra e qindra njerez me semundje te ndryshme,kjo fale studimeve tuaja te vlefshme,pavaresisht se cfare kini sakrifikuar ,kohen ,familjen ,ndoshta kini privuar vetes ndonje argetim etjetj,aman kur shikoni qe rezultatet e punes suaj jane aq te dukshme ,dhe kur degjoni se i shpetuat jeten teta Veres apo dhjetra tetave te tjera e nenave te tjera ..... a s'jeni i lumtur...?

Sigurisht qe ndjen nje gezim te pamase kur i sherben teta Veres apo te tjereve qe kane nevoje per ty. Por me thuaj teta Vera femijet tuaj kane nevoje per ju?? Dhe mund ti gjendesh dot prane gjithmone sa here kane nevoje per ju ??? Mendoj se koha nuk ta lejon pasi eshte shume doreshtrenguar.
Pastaj vjen nje moment ku ti nuk mund te besh dot me asgje per te tjeret dhe te gjithe te lene ne harrese pasi njerezit ne pergjithesi jane egoist dhe nese nuk "u hyn" me ne pune nuk kujtohen me per ty. Dhe ti fillon i kthen syte nga familja dhe sheh qe ti dhe familja jeni vite drite larg dhe se eshte teper vone per tu afruar.
Personalisht jam i mendimit se vetja mund te sakrifikohet per te tjeret, duke i ndihmuar, por nese krijon familje nuk ke te drejte te vendosesh qe te sakrifikohet edhe familja bashke me ty, pra mendoj se duhet gjetur nje ekuiliber familje-pune.

[pranvera bica]

Sigurisht qe ndjen nje gezim te pamase kur i sherben teta Veres apo te tjereve qe kane nevoje per ty. Por me thuaj teta Vera femijet tuaj kane nevoje per ju?? Dhe mund ti gjendesh dot prane gjithmone sa here kane nevoje per ju ??? Mendoj se koha nuk ta lejon pasi eshte shume doreshtrenguar.
Pastaj vjen nje moment ku ti nuk mund te besh dot me asgje per te tjeret dhe te gjithe te lene ne harrese pasi njerezit ne pergjithesi jane egoist dhe nese nuk "u hyn" me ne pune nuk kujtohen me per ty. Dhe ti fillon i kthen syte nga familja dhe sheh qe ti dhe familja jeni vite drite larg dhe se eshte teper vone per tu afruar.
Personalisht jam i mendimit se vetja mund te sakrifikohet per te tjeret, duke i ndihmuar, por nese krijon familje nuk ke te drejte te vendosesh qe te sakrifikohet edhe familja bashke me ty, pra mendoj se duhet gjetur nje ekuiliber familje-pune.

Po gesti_7! Po citoj nje mencuri tuajen...

...pra mendoj se duhet gjetur nje ekuiliber familje-pune... Kjo eshte e tere esenca e kesaj teme !

[Enii]

Nuk e di nese e kuptoj mire temen ...


lumturia ekziston dhe pa liri , dhe pa ekuliber , lumturia ska formula ....

[La_Fenice]

Sigurisht qe ndjen nje gezim te pamase kur i sherben teta Veres apo te tjereve qe kane nevoje per ty. Por me thuaj teta Vera femijet tuaj kane nevoje per ju?? Dhe mund ti gjendesh dot prane gjithmone sa here kane nevoje per ju ??? Mendoj se koha nuk ta lejon pasi eshte shume doreshtrenguar.
Pastaj vjen nje moment ku ti nuk mund te besh dot me asgje per te tjeret dhe te gjithe te lene ne harrese pasi njerezit ne pergjithesi jane egoist dhe nese nuk "u hyn" me ne pune nuk kujtohen me per ty. Dhe ti fillon i kthen syte nga familja dhe sheh qe ti dhe familja jeni vite drite larg dhe se eshte teper vone per tu afruar.
Personalisht jam i mendimit se vetja mund te sakrifikohet per te tjeret, duke i ndihmuar, por nese krijon familje nuk ke te drejte te vendosesh qe te sakrifikohet edhe familja bashke me ty, pra mendoj se duhet gjetur nje ekuiliber familje-pune.

Ah sa mire ke shkruar gesti_7!Po sa veshtire eshte te gjesh nje ekuiliber ne jete!

[gesti_7]

Ah sa mire ke shkruar gesti_7!Po sa veshtire eshte te gjesh nje ekuiliber ne jete!

Jo thjesht e veshtire, por do te thoja qe eshte utopi nje gje e tille. Nuk mund te gjendet dot nje ekuiliber familje-pune pasi asnjehere nuk mund ti japesh dot kohe familjes aq sa duan ata, dhe njekohesisht nuk mund ti japesh dot kohe te tjereve aq sa duan ata perseri (ketu nuk marrim fare parasysh kohen qe mund te te duhet ty si person sepse po ti shtosh edhe kete komplikohet me teper akoma gjendja). Gjithsesi nuk ka rendesi lumturia absolute, rendesi kane edhe ato copezat e lumturise qe ndiejme qofte kur ndihmojme te tjeret apo qofte kur nuk i ndihmojme dot. Gjithmone duhet vleresuar arsyeja se per cfare e ben apo nuk e ben dot dicka dhe gjithmone do ndihesh me mire.

[pranvera bica]

Ja dhe nje rast qe nje qytetar ,i mencur ,i studiuar jashte ,i kthyer ne qytetin e tij me mundesira te mira financiare per te investuar ,ne turizem,ne ndertime po ce do gjate bisedes qe beme nuk ishte fare i lumtur qe kishte tere keto mundesira dhe burokracirat e panevojshme nuk i jepnin udhe burimeve financiare te tij.Ai kishte tokat e tij,ishte i lire nga ana ligjore te ndertonte por ne mungese te tij dikush me i fuqishem se ai ,i partishem kishte ndertuar...ne tokat e tij .Ilire por jo i lumtur...

[pranvera bica]

Mund te jesh i lire ...por kur nuk ke hapesira per te ushtruar lirine tende nuk vlen liria...

[Himitsu]

Cdo dite e me shume degjojme per shume mendje te ndritura ,per shkencetare te medhenj qe zbuluan kete e ate gje,per njerez te ditur qe mendjen e tyre e vene ne dispozicion te se mires se njerezimit...Por per keto ,ata shperblehen materialisht po nuk e dime a jane te lumtur... Menjehere me vjen ne mendje nje thenje e bukur e nje shkrimtari te madh qe per mua eshte nder me te preferuarit...


Dituria e ben njeriun e lire por jo edhe te lumtur.


Cili eshte mendimi juaj?

Respekte

I lumtur eshte ai njeri qe jeton ne injorancen e vet....

Cdo person qe kenaqet ne vetvete ne gjert qe di dhe qe ka.. eshte i lumtur sepse nuk kerkon me shume nga vetja.. nuk kerkon qe tju jape me shume pergjigje dhe te mundoje mendjen se ne cfare eshte kjo, nga erdhi kjo, pse ndodh kjo , ti jap nje kuptim kesaj dhe asaj.. ndryshe nga nje person qe ka dituri dhe qe mundohet qe ta zgjeroje ate horizont...

Por gjeja e keqe e personave qe duan diturine eshte se ne koken e tyre nuk pushojne asnjehere pyetjet dhe fakti qe ata duan ti japin pergjigje.. nje person qe eshte i ditur nuk thote asnjhere qe une di por thote se ato qe di nuk jane asgje paragonuar me ato qe mund te di.. Keshtu qe nje person i ditur eshte gjithmone ne kerkim te diturive te reja dhe ne zgjerimin e horizontit te vet.. dhe fakti i pyetjeve te ndryshme nuk e lene qe te krijoje lumturine e tij sepse sa me shume do te kerkoje nga vetja dhe nuk do te jete asnjeher i kenaqur me ato qe di....

Prandaj them qe i lumtur eshte ai person qe jeton ne injorancen e vet dhe vertet dituria nuk ben lumturine....

Shifni te paret tane dhe ata qe mendojme se do te vine beni thjesht nje krahasim dhe do shikoni se kush kane qene me te lumtur

[pranvera bica]

Rrenjet e diturise jane te hidhura,por jane te embla pemet e saj.

[pranvera bica]

Vlera e diturise eshte e madhe.Njerezit per cdo gje qe perpiqen te bejne gjate jetes ,perpiqen ta bejne mire.Cdo njeri duhet te kete nje rregull,te mos filloje fare nje shkolle,nje pune qe s'do ta beje me kujdesin me te madh...ashtu nuk fitohet dituria sepse pastaj i humbet....vlera.