Permbytje ne Tirane.

[DYDRINAS]

Njigjo ktu ti dydrins. Qi tvishe atje ku e ke pas shpin ti u dojte leje nga dega, ene pushket i mbashit var nmur per diversantat. A ke kap nonji diversant ti apo baba jot? Gjith kohes i bojshit fresk regjimit, ene tani i boni fresk ktij lokut tjeter.
Pranej mvje inot kur ca si puna jote bojn sikur i hapet barku per tironen ene ose dun me nxjer kunj me Edin ose dun me bo propaganda per lokun

Tash po degjoj ne lajme "Cohu Fieri cohu"! Ku dun t'shkojn ata? N'Tiron?
Patjeter qe n'Tiron, se Tirona ka met ne doren e Rucit, Dokles, Gjinushit dhe klaneve te pas Luftes te familjes Kapo & Co.

E Reshat Arbana, rob zoti, thoshte njehere se ku ti gjej edhe njehere ata tironsit e mi te vjeter!?

Tirana e sotme eshte shnderruar ne nje qytet me ngjyra kurde, me ngjyra kostarikane, me ngjyrat e corapeve te Edi Rames!

[DYDRINAS]

Sikur u permbyt Tirona serish! A ka ndonje foto apo ka censure?


Permbytje ne Tirane, Lana “braktis” shtratin

August 13, 2009 nga admin
Kategoria: Aktualitet
Vleresimi: 12345(0 vota)
(90 shikime)

Një rrebesh prej më shumë se gjysmë ore ka mjaftuar për të tërbuar lumin Lanë, i cili ka dalë nga shtrati, duke shkaktuar përmbytje në disa zona kryeqytetase mbrëmjen e djeshme. Gjithashtu, edhe disa rrugë në Tiranë janë shndërruar në territore të pakalueshme nga këmbësorët, për disa orë me radhë, derisa uji ka mundur të qarkullojë nëpër kolektorë. Më problematike situata ka qenë në ato zona, që ndodhen në nivel. Dëmet e shkaktuara kanë qenë të konsiderueshme, por në një gjendje të dëshpëruar kanë qenë sidomos tregtarët e dyqaneve dhe të magazinave, që ndodhen në katet-bodrume të pallateve. Ata janë më të goditurit nga ky rrebesh veror. Po kështu, edhe në lagje të tjera kryeqytetase, janë raportuar përmbytje, kryesisht të bodrumeve në pallatet e reja dhe në shtëpitë private, pasi pusetat nuk kanë mundur që të tërheqin të gjithë sasinë e ujit. Në këto zona problematike, vazhdimisht kur ka reshje, banorët detyrohen të përballen me tërbimin e motit. Ndërsa, rrjedhat e ujit kanë pushtuar për disa orë shumë rrugë kryeqytetase. Intensiteti i fortë i shiut të mbrëmshëm nuk ka mundur që të përballohet nga kolektorët, një problem i kahershëm ky për metropolin shqiptar. Madje, ky është një argument që herë pas here hap polemikat mes dy institucioneve, Bashkisë së Tiranës dhe Ndërmarrjes së Ujësjellës-Kanalizimeve. Këta të fundit akuzojnë pushtetin vendor për mosmarrjen e masave dhe pastrimin e kolektorëve, të cilët punojnë jo me kapacitet të plotë. Ndërsa, autoritetet e pushtetit vendor e drejtojnë gishtin te ujësjellësi duke e akuzuar këtë të fundit për neglizhencë dhe për mos kryerjen e detyrimeve të tyre. Në fund të muajit qershor, një rrebesh që zgjati jo më shumë se 30 minuta, shkaktoi dëme materiale me vlera shumë të mëdha në një parkim privat në rrugën e Elbasanit. Rreth 30 automjete, prodhime të viteve të fundit u zhdukën nën ujin që shpërtheu nga dalja prej shtratit e Lanës. Sinoptikanët kishin parashikuar, që gjatë ditës së djeshme moti do të ishte i kthjellët paradite, por me vranësira në pjesën e dytë të ditës e sidomos gjatë mbrëmjes.

Burimi: Gazeta Shqip

[Tir@nci]

Prap ky loku qe i hapet barku per Tironen

[Edvin83]

Sikur u permbyt Tirona serish! A ka ndonje foto apo ka censure?


Permbytje ne Tirane, Lana “braktis” shtratin

August 13, 2009 nga admin
Kategoria: Aktualitet
Vleresimi: 12345(0 vota)
(90 shikime)

Një rrebesh prej më shumë se gjysmë ore ka mjaftuar për të tërbuar lumin Lanë, i cili ka dalë nga shtrati, duke shkaktuar përmbytje në disa zona kryeqytetase mbrëmjen e djeshme. Gjithashtu, edhe disa rrugë në Tiranë janë shndërruar në territore të pakalueshme nga këmbësorët, për disa orë me radhë, derisa uji ka mundur të qarkullojë nëpër kolektorë. Më problematike situata ka qenë në ato zona, që ndodhen në nivel. Dëmet e shkaktuara kanë qenë të konsiderueshme, por në një gjendje të dëshpëruar kanë qenë sidomos tregtarët e dyqaneve dhe të magazinave, që ndodhen në katet-bodrume të pallateve. Ata janë më të goditurit nga ky rrebesh veror. Po kështu, edhe në lagje të tjera kryeqytetase, janë raportuar përmbytje, kryesisht të bodrumeve në pallatet e reja dhe në shtëpitë private, pasi pusetat nuk kanë mundur që të tërheqin të gjithë sasinë e ujit. Në këto zona problematike, vazhdimisht kur ka reshje, banorët detyrohen të përballen me tërbimin e motit. Ndërsa, rrjedhat e ujit kanë pushtuar për disa orë shumë rrugë kryeqytetase. Intensiteti i fortë i shiut të mbrëmshëm nuk ka mundur që të përballohet nga kolektorët, një problem i kahershëm ky për metropolin shqiptar. Madje, ky është një argument që herë pas here hap polemikat mes dy institucioneve, Bashkisë së Tiranës dhe Ndërmarrjes së Ujësjellës-Kanalizimeve. Këta të fundit akuzojnë pushtetin vendor për mosmarrjen e masave dhe pastrimin e kolektorëve, të cilët punojnë jo me kapacitet të plotë. Ndërsa, autoritetet e pushtetit vendor e drejtojnë gishtin te ujësjellësi duke e akuzuar këtë të fundit për neglizhencë dhe për mos kryerjen e detyrimeve të tyre. Në fund të muajit qershor, një rrebesh që zgjati jo më shumë se 30 minuta, shkaktoi dëme materiale me vlera shumë të mëdha në një parkim privat në rrugën e Elbasanit. Rreth 30 automjete, prodhime të viteve të fundit u zhdukën nën ujin që shpërtheu nga dalja prej shtratit e Lanës. Sinoptikanët kishin parashikuar, që gjatë ditës së djeshme moti do të ishte i kthjellët paradite, por me vranësira në pjesën e dytë të ditës e sidomos gjatë mbrëmjes.

Burimi: Gazeta Shqip

NUk eshte faji i kolektoreve per permbytjen, jane po ata kolektore qe kane perballuar dhe me pare ujin e shiut. Problemi eshte mjedisor, i shkaktuar nga mungesa e politikave mjedisore.

[DYDRINAS]

Tirana, kryeqyteti më i ndotur i Evropës

Dërguar më: 06/06/2010 - 09:27

Esmeralda Keta

Ajri që thithin banorët e Tiranës është 2-3 herë më i ndotur se i të gjitha vendeve të tjera të Evropës. Përqendrimi i grimcave të respirueshme, atyre të ngurta, shënon rekorde nëse i krahasojmë jo vetëm me normat e vendosura nga BE-ja, por edhe me normat që ka vetë Shqipëria. Ndërkohë që Tirana është futur në 'listën e zezë' për cilësinë e ajrit, si i vetmi qytet që ka tejkaluar edhe normën e BE-së për përqindjen e dioksidit të azotit (NO2), ndërsa kanë shënuar rritje edhe grimcat e benzenit (C6H6), të njohura për vetitë e tyre kance-rogjene. Ndërkohë që gjatë ditës së djeshme, në kuadër të ditës botërore për një ambient të pastër janë zhvilluar aktivitete sensibilizuese, ndërsa specialistët kanë kërkuar ndërhyrje në legjislacion duke e afruar atë me vendet e tjera të BE-së.

Ajri në Tiranë

Cilësia e ajrit në Tiranë që prej disa vitesh është shumë e ulët krahasuar me atë të rretheve të tjera të vendit, por edhe të vendeve të Evropës. Nga monitorimi i prezencës së grimcave ndotëse në ajër që Instituti i Shëndetit Publik ka kryer në të gjithë vendin, kryeqyteti tejkalon me disa herë jo vetëm normat e vendosura nga BE-ja, por edhe ato për vendin tonë. Kështu, të dhënat e këtij monitorimi të cilësisë së ajrit tregojnë se në Tiranë, përqendrimi i lëndëve të ngurta pezull, ose grimca totale (ato që ndryshe njihen si LNP) rezulton me një mesatare 323 µg/m3, ndërkohë që normat e Bashkimit Evropian janë 80 µg/m3 dhe ato shqiptare 140 µg/m3. Në shifra mjaft të larta ka rezultuar edhe ndotja nga PM 10 (grimcat e respirueshme) që janë regjistruar në vlerën 148 µg/m3, ndërsa normat e lejuara nga BE-ja janë 50 µg/m3 dhe ato shqiptare, 70 µg/m3. Gjithashtu, të dhënat e këtij monitorimi të kryer në rang kombëtar nga ISHP-ja kanë konstatuar se Tirana është i vetmi qytet që i ka kaluar normat e BE-së edhe sa i takon ndotjes nga dioksidi i azotit, NO2. Të dhënat nga monitorimi tregojnë se vlera mesatare e NO2 në Tiranë ka arritur në 52 µg/m3, nga 40 µg/m3 që janë normat e BE-së. Ndërkohë që ka shënuar rritje në parametrat e përqendrimit, duke përkeqësuar kështu cilësinë e ajrit që ne thithim, edhe prezenca e benzenit C6H6 në ajër, që është një ndotës me veti të njohura kancerogjene.

Dita botërore

"Më shumë politika të gjelbra në mbrojtje të së ardhmes së Ballkanit Perëndimor". Ka qenë ky mesazhi sensibilizues që është përcjellë dje në Ditën Botërore për Mjedisin. Lëvizja mjedisore BELLS dhe Instituti i Kërkimeve Urbane, nëpërmjet një koncerti në kodrat e Liqenit Artificial ka vënë në dukje se për çështjet e mjedisit nuk ka kufij administrativë dhe vetëm nëpërmjet mirëkuptimit dhe përputhshmërisë së legjislacionit mund të arrihen ndryshime pozitive. "Qeveritë e Ballkanit Perëndimor janë të përkushtuara në mënyrë të vendosur për t'u bërë pjesë e Bashkimit Evropian, por për të çelur dyert e BE-së ne duhet të përshtatim dhe respektojmë standardet e saj. Ka shumë vend për të sensibilizuar, ka shumë vend për të edukuar; të gjithë ne, shoqërinë civile, vendimmarrësit, media vetë për çështje që lidhen me mbrojtjen e mjedisit", - është shprehur Edlir Vokopola, koordinator i Lëvizjes BELLS që operon në Ballkanin Perëndimor.

esmeralda.keta@gazetashqiptare.com

[micro-phobia]

po ne ktu sa her vin uragane e stuhi lol fillojn e shajn kryetarin e bashkis

patin serruja sjan katunet e mija lol

madje dhe kur doli vullkani ne Gerdec shanin qeverine!

[DYDRINAS]

Ku humbi Tirona ime..

25/09/2010

Nga Rezarta Delisula

Kërkoj ngado Tironën time, qytetin ku u linda e rrita, qytetin e prindërve e stërstërgjyshërve të mi. Ja një portë përballë Shkollës së Kuqe. Është druri, ka çekiçin në formë dore, që shërben si zile, tre rreshta tjegulle kafeje mbi, ka avlli të bardhë në dy anët e saj. Ishte identik me portën e shtëpisë sime, nga e cila kemi ruajtur si relike vetëm çekiçin. Zhvillimi urban, evropianizimi, plani francez i qendrës, lëvizja e lirë, poliqendrat, projekti danez apo austriak... janë konceptet që po vrasin kujtimet e mia. Sa pak që ka mbetur nga qyteti im. Më thonë, ja ku e ke Skënderbeun, Ministritë, Xhaminë e Et’hem Beut. Është tallëse dhe qesharake të quhet kjo Tirona ime. Mundohem të gjej kuturu ndonjë shtëpi karakteristike tiranase, të ulët me dy palë shkallë në hyrje, me lugun e gurtë nën çezmë, me drurët frutorë (me hurma, fiq, kumbulla e rrush zakonisht e jo me carac si ironizohet) e zanatçinjtë e rakisë që linin mënjanë kazanët e zierjes. E nga ato shpitë, gjysmë tullë e gjysmë qerpiç, me mure të trashë e shtruar me dërrasa si në tavan e në dysheme, me ato dritare të mëdha e plot dritë. Me ato avllitë e lyera me të bardhë dhe sipër tyre xhama të thyer për të siguruar mbrojtjen nga keqdashësit. Ndonjë me pus, e një tjetër me magjen në fund të oborrit, me kalldrëme që shkëlqenin si pasqyrë... Lagje të tëra, fundosur në themelet e gjigantëve shumëkatësh. Nuk ka më asnjë vend ku unë të tregoj Tironën time, asnjë vend. Kujtoj fëmijërinë time. Nonën që mbante merhaman të bardhë borë në kokë e që na linte neve dhe gjithë fëmijëve të lagjes të hipnim e të merrnim kumbulla nga druri i madh degët e së cilit vareshin në rrugicë (Si ajo ishin shumica e grave të Tiranës së vjetër). Kujtoj bredhjet tona nga rrugica e Kërçikëve te Pazari i Ri e rruga, “Qemal Stafa”, bukurinë e rrugës së Pishës, mbushur me shtëpi të ulëta e dy-katëshe, me oborret rregulluar bukur, gjyshet që me fshesa në dorë mbanin akull pjesën para shtëpive të tyre. Rruga e Pedagogjikes, akoma më interesante...
Sa shëmtuar duket nga lart lagjja ime e vjetër. Ka pallate si hunj ndërtuar mes shtëpive private, ndonjë pallat 6-katesh i ndërtuar në epokën komuniste e i dalë boje, tentativa nga pronarët për të ndërtuar vila, e që pas ndarjes së pronës me të vëllanë, ajo vilë s’mund të quhet ndryshe veçse një tunel 15 metërsh i lartë dhe i shëmtuar. Ndërtime shtesash kot e më kot, cepa, rraqe, vjetërsira. Ja edhe në vend të shtëpisë-muze që ishte më parë te disheza pranë ATSH-së, është ndërtuar një shumëkatësh, pas zjarrit që thuhet se i ra gabimisht. Lagjja ime tani përbën një KRIM VIZIV.
Kujtoj lulishten e ministrive, aty ku 100 për qind e shqiptarëve e kanë të fiksuar në fotot e tyre. E më vonë shatërvanin në qendër që na dha një mundësi tjetër panoramike për fotot tona. Një qendër me hapësira të mëdha që mundje të shihje deri te Xhamia e rrugës së Kavajës e te ish-Legata Jugosllave, Treni e Universiteti e Pazari i Ri. S’e di si do të bëhet, edhe pse i kam parë projektet tredimensionale. Janë projekte shumë ambicioze, ndryshe nga sa jemi mësuar të shohim në Tiranë, dhe me siguri them se pamja që do të marrë do jetë shumë më e mirë se kjo që ka sot, nëse realizohet një më një, por di sigurisht që s’do të ketë hapësirën e mëparshme. Mund të jetë më moderne, me ndonjë qiellgërvishtëse më të bukur arkitektonisht se Pallati i Kulturës, me më shumë xhama pasqyrë, e me më shumë ngjyra, por sigurisht që pamja e re s’do të ketë të bëjë me Tironën time. Shallvaret, pallatet Agimi, Moskatet mund të jenë fare mirë pjesë e ndonjë bienaleje, me ndërthurjen e arkitekturës që gjendet në to. Pa shkuar në zonën e Tiranës së Re e te Komuna e Parisit, që nuk gjen më pika orientimi për të kuptuar nga erdhe. Me ato pallate ijë më ijë, pa ndriçim të rrëmujshme, të frikshme. Më kujtohet Mapo e madhe përballë shtëpisë së Kadaresë dhe parku gjigant i lodrave (për kohën e atëhershme) që ne e quanim “te varka”, pasi ishin të vetmet të tilla në Tiranë. Pa harruar të rikujtoj lulishten në anë të Drinit që në mes të viteve 80 u kthye në një minipark botanik, ndërsa sot në një objekt futurist shumë-katësh, i papërcaktuar gjom-etrikisht. Ai parku gjigant te rruga e Elbasanit që niste te këndi i lojërave, ku shpesh dilnim me ballë të nxirë nga shtëpia e pasqyrave, duke vijuar te bulevardi ku më pas u ndërtua Piramida e deri te Universiteti i Tiranës, copëza të mbetura të së cilës, nuk e ndërtojnë dot më puzlen (pazëllin) e kujtimeve. Edhe zona te shtëpia e Partisë, rrugicat me kalldrëme e shtëpitë e ulëta me dyer dërrase, që për shumë e shumë vjet u ruajt për të mos u përfshirë në sistemin; zhvillim pa kriter, tashmë e ka humbur lezetin e saj. Jo vetëm që nuk është investuar asnjëherë si zonë muzeale që është, por ka humbur dhe çehren e Tironës së vjetër. (Megjithatë, mund të rivihet rregull e të investohet nga Bashkia edhe në këtë stad që ndodhet).
Qyteti im i ka humbur konvencionet e vjetra. Në vend që të thuash takohemi te Kursali, themi; shihemi te autobusët e Kamzës. Nuk thuhet më; te shpia e Cenit të Lakut (mjekut ortoped të 500 mijë pacientëve), por; te paidhaqet e Dajkos...
Për ditë, ngulet ndonjë lopatë e re, duke zhdukur si me mllef çdo gjë që ka mbetur nga e shkuara.
“Kjo është Tirona jonë, Tirona e Kontradiktës”, këndonte dikur kryetari i Bashkisë Edi Rama. Po kjo është Tirona e kontradiktës, por nuk po gjendet më pjesë nga Tirona ime. Nga ato lagjet sharmante, që sot mund të ishin pjesë e një zone muzeale, ku turistët të takonin edhe të shkuarën tonë. Nga ato shtëpi të pastra e të mirëmbajtura që sot një mund të ishin kthyer në lokale karakteristike ku të ofrohej raki rrushi e meze, sikurse uzeritë e lokalet e këtij tipi në të gjithë Evropën. Dikush do të thotë që Tirana s’ka histori, se s’mund ta krahasosh me Romën apo Athinën. Pa diskutim që nuk kanë lidhje. Megjithatë të huajt mund të gjenin në mes të një kryeqyteti evropian pjesë nga kultura osmane, gjë që ka qenë po aq interesante për ta edhe para viteve ’90. Por, askush s’u përpoq ta ruante këtë, në një pjesë të qytetit tim. Më merr malli për Tironën time, s’ka mbetur më asgjë prej saj. Sot jam një kryeqytetase si 1 milion të tjerë.

gazeta shqiptare

[martini1984]

Ku humbi Tirona ime..

25/09/2010

Nga Rezarta Delisula

Kërkoj ngado Tironën time, qytetin ku u linda e rrita, qytetin e prindërve e stërstërgjyshërve të mi. Ja një portë përballë Shkollës së Kuqe. Është druri, ka çekiçin në formë dore, që shërben si zile, tre rreshta tjegulle kafeje mbi, ka avlli të bardhë në dy anët e saj. Ishte identik me portën e shtëpisë sime, nga e cila kemi ruajtur si relike vetëm çekiçin. Zhvillimi urban, evropianizimi, plani francez i qendrës, lëvizja e lirë, poliqendrat, projekti danez apo austriak... janë konceptet që po vrasin kujtimet e mia. Sa pak që ka mbetur nga qyteti im. Më thonë, ja ku e ke Skënderbeun, Ministritë, Xhaminë e Et’hem Beut. Është tallëse dhe qesharake të quhet kjo Tirona ime. Mundohem të gjej kuturu ndonjë shtëpi karakteristike tiranase, të ulët me dy palë shkallë në hyrje, me lugun e gurtë nën çezmë, me drurët frutorë (me hurma, fiq, kumbulla e rrush zakonisht e jo me carac si ironizohet) e zanatçinjtë e rakisë që linin mënjanë kazanët e zierjes. E nga ato shpitë, gjysmë tullë e gjysmë qerpiç, me mure të trashë e shtruar me dërrasa si në tavan e në dysheme, me ato dritare të mëdha e plot dritë. Me ato avllitë e lyera me të bardhë dhe sipër tyre xhama të thyer për të siguruar mbrojtjen nga keqdashësit. Ndonjë me pus, e një tjetër me magjen në fund të oborrit, me kalldrëme që shkëlqenin si pasqyrë... Lagje të tëra, fundosur në themelet e gjigantëve shumëkatësh. Nuk ka më asnjë vend ku unë të tregoj Tironën time, asnjë vend. Kujtoj fëmijërinë time. Nonën që mbante merhaman të bardhë borë në kokë e që na linte neve dhe gjithë fëmijëve të lagjes të hipnim e të merrnim kumbulla nga druri i madh degët e së cilit vareshin në rrugicë (Si ajo ishin shumica e grave të Tiranës së vjetër). Kujtoj bredhjet tona nga rrugica e Kërçikëve te Pazari i Ri e rruga, “Qemal Stafa”, bukurinë e rrugës së Pishës, mbushur me shtëpi të ulëta e dy-katëshe, me oborret rregulluar bukur, gjyshet që me fshesa në dorë mbanin akull pjesën para shtëpive të tyre. Rruga e Pedagogjikes, akoma më interesante...
Sa shëmtuar duket nga lart lagjja ime e vjetër. Ka pallate si hunj ndërtuar mes shtëpive private, ndonjë pallat 6-katesh i ndërtuar në epokën komuniste e i dalë boje, tentativa nga pronarët për të ndërtuar vila, e që pas ndarjes së pronës me të vëllanë, ajo vilë s’mund të quhet ndryshe veçse një tunel 15 metërsh i lartë dhe i shëmtuar. Ndërtime shtesash kot e më kot, cepa, rraqe, vjetërsira. Ja edhe në vend të shtëpisë-muze që ishte më parë te disheza pranë ATSH-së, është ndërtuar një shumëkatësh, pas zjarrit që thuhet se i ra gabimisht. Lagjja ime tani përbën një KRIM VIZIV.
Kujtoj lulishten e ministrive, aty ku 100 për qind e shqiptarëve e kanë të fiksuar në fotot e tyre. E më vonë shatërvanin në qendër që na dha një mundësi tjetër panoramike për fotot tona. Një qendër me hapësira të mëdha që mundje të shihje deri te Xhamia e rrugës së Kavajës e te ish-Legata Jugosllave, Treni e Universiteti e Pazari i Ri. S’e di si do të bëhet, edhe pse i kam parë projektet tredimensionale. Janë projekte shumë ambicioze, ndryshe nga sa jemi mësuar të shohim në Tiranë, dhe me siguri them se pamja që do të marrë do jetë shumë më e mirë se kjo që ka sot, nëse realizohet një më një, por di sigurisht që s’do të ketë hapësirën e mëparshme. Mund të jetë më moderne, me ndonjë qiellgërvishtëse më të bukur arkitektonisht se Pallati i Kulturës, me më shumë xhama pasqyrë, e me më shumë ngjyra, por sigurisht që pamja e re s’do të ketë të bëjë me Tironën time. Shallvaret, pallatet Agimi, Moskatet mund të jenë fare mirë pjesë e ndonjë bienaleje, me ndërthurjen e arkitekturës që gjendet në to. Pa shkuar në zonën e Tiranës së Re e te Komuna e Parisit, që nuk gjen më pika orientimi për të kuptuar nga erdhe. Me ato pallate ijë më ijë, pa ndriçim të rrëmujshme, të frikshme. Më kujtohet Mapo e madhe përballë shtëpisë së Kadaresë dhe parku gjigant i lodrave (për kohën e atëhershme) që ne e quanim “te varka”, pasi ishin të vetmet të tilla në Tiranë. Pa harruar të rikujtoj lulishten në anë të Drinit që në mes të viteve 80 u kthye në një minipark botanik, ndërsa sot në një objekt futurist shumë-katësh, i papërcaktuar gjom-etrikisht. Ai parku gjigant te rruga e Elbasanit që niste te këndi i lojërave, ku shpesh dilnim me ballë të nxirë nga shtëpia e pasqyrave, duke vijuar te bulevardi ku më pas u ndërtua Piramida e deri te Universiteti i Tiranës, copëza të mbetura të së cilës, nuk e ndërtojnë dot më puzlen (pazëllin) e kujtimeve. Edhe zona te shtëpia e Partisë, rrugicat me kalldrëme e shtëpitë e ulëta me dyer dërrase, që për shumë e shumë vjet u ruajt për të mos u përfshirë në sistemin; zhvillim pa kriter, tashmë e ka humbur lezetin e saj. Jo vetëm që nuk është investuar asnjëherë si zonë muzeale që është, por ka humbur dhe çehren e Tironës së vjetër. (Megjithatë, mund të rivihet rregull e të investohet nga Bashkia edhe në këtë stad që ndodhet).
Qyteti im i ka humbur konvencionet e vjetra. Në vend që të thuash takohemi te Kursali, themi; shihemi te autobusët e Kamzës. Nuk thuhet më; te shpia e Cenit të Lakut (mjekut ortoped të 500 mijë pacientëve), por; te paidhaqet e Dajkos...
Për ditë, ngulet ndonjë lopatë e re, duke zhdukur si me mllef çdo gjë që ka mbetur nga e shkuara.
“Kjo është Tirona jonë, Tirona e Kontradiktës”, këndonte dikur kryetari i Bashkisë Edi Rama. Po kjo është Tirona e kontradiktës, por nuk po gjendet më pjesë nga Tirona ime. Nga ato lagjet sharmante, që sot mund të ishin pjesë e një zone muzeale, ku turistët të takonin edhe të shkuarën tonë. Nga ato shtëpi të pastra e të mirëmbajtura që sot një mund të ishin kthyer në lokale karakteristike ku të ofrohej raki rrushi e meze, sikurse uzeritë e lokalet e këtij tipi në të gjithë Evropën. Dikush do të thotë që Tirana s’ka histori, se s’mund ta krahasosh me Romën apo Athinën. Pa diskutim që nuk kanë lidhje. Megjithatë të huajt mund të gjenin në mes të një kryeqyteti evropian pjesë nga kultura osmane, gjë që ka qenë po aq interesante për ta edhe para viteve ’90. Por, askush s’u përpoq ta ruante këtë, në një pjesë të qytetit tim. Më merr malli për Tironën time, s’ka mbetur më asgjë prej saj. Sot jam një kryeqytetase si 1 milion të tjerë.

gazeta shqiptare

Ti na jep ndonje lajm pervers...psh: e di ti.
Per Tironen se ke haberin fare...
jo per noi gjo

[DYDRINAS]

Tirana si kantier ndërtimi, qytetarët në kaos nga trafiku

Mbi 40 për qind e semaforëve nuk funksionojnë, Bashkia harron shërbimet ndaj taksapaguesve

Prej disa muajsh, Tirana i ngjan më tepër një kantieri ndërtimi, sesa një kryeqyteti të një vendi që synon të radhitet mes vendeve të tjera evropiane. Kudo makineri, të ndryshme të lëna na mes të rrugës pikërisht mu në qendër të Tiranës, materiale ndërtimi, pluhur e baltë, ndërsa qytetarët shfryjnë me nervat. Makineritë e rënda, nëse të duhet të kalosh në zemër të Tiranës kanë muaj të tërë që janë kthyer në padronë të rrugëve. Por jo vetëm kaq, nëse të duhet të shkosh diku e për inerci të fatit, dëshpërimisht duhet ti hypësh urbanëve, metropoli Shqiptar Tirana e rrokaqiejve që shtohen çdo ditë e më shumë është kthyer në kantier ndërtimi. Edhe pse ky fakt të shqetëson pa masë në kryqëzimin e “Zogut të Zi” duhet të përshtatesh me erën e rëndë të urbanëve të rinj që edhe pse shumë pak kohë kanë që janë vënë në qarkullim kundërmojnë erë të rëndë. Por jo vetëm kaq, pikërisht atëherë kur mendon se fryma të ka lënë ankesat e britmat e çjerra të udhëtarëve të tjerë të shkaktojnë makth se nga çasti në çast do fillojë ndonjë sherr i mundshëm. Pikërisht ditën e djeshme si për fat të keq as semaforët në kryqëzimet më kryesore në Tiranë nuk kryenin funksionin e tyre pasi shumica prej tyre nuk funksiononte. Për këtë arsye ditën e djeshme kryqëzimi tek “Shkolla Teknologjike” ishte bllokuar tërësisht e radhët e gjata të makinave arritën kulmin. Sipas vëzhgimit të djeshëm nga gazeta “SOT” një prej korsive tek “Hotel Tirana” nuk funksiononte fare pasi edhe aty kishin filluar punimet por ditën e djeshme meqë ishte kohë me shi, këto punime kishin ndalur. Sipas vëzhgimit nga gazeta për gati 1 orë e gjysmë një autobusi urban i është dashur të shkojë deri në afërsi të “Shkollës Teknologjike”. Edhe pse ditën e djeshme kalendari shënonte e Shtunë, të gjithë qytetarëve Tiranas që u është dashur të dalin jashtë kryeqytetit për ëekend, kjo gjë i ka kushtuar shumë. Edhe dje kaosi në trafik ka shkaktuar po aq probleme sa të gjitha ditët e tjera. Të njëjtën gjë mund të themi për të gjitha rrugët që kanë lidhje me sheshin “Skënderbej” apo rrugët që të çojnë në këtë shesh si Rruga e Kavajës apo Rruga e Durrësit. Dita e sotme ka rikthyer përsëri në qendër të vëmendjes problemet e trafikut tiranë të shkaktuara nga ndërtimi që po i bëhet sheshit nga Bashkia e Tiranës.




Semaforët

Një nga problemet e tjera që duket se janë shkak për kaosin në trafikun e kryeqytetit janë pikërisht sinjalistikat rrugore. Semaforët, sinjalistikat vertikale dhe horizontale apo ato elektronike. Mosfunksionimi dhe mungesa e theksuar e semaforëve është një tjetër problematikë që shkakton kaos në trafik. Një tjetër shqetësim në ditët me trafik më të çrregullt mbeten dhe lëvizja e urbanëve apo më mirë të themi ndalesa e tyre në stacion për një kohë të gjatë e cila shkakton bllokime dhe vonesa në trafik,sidomos në akset e rrugëve kryesore ku ka një numër të madh të qytetareve që përdorin urbanët për të lëvizur në rrugët e kryeqytetit. Ka një numër të konsiderueshëm të semaforëve në qendër të Tiranës të cilët janë jashtë funksionit çka i jep dhe një shtysë më tepër problemit te kaosit të trafikut rrugor në qendër dhe rrugët që lidhen me të. Problemet me semaforët vazhdojnë të jenë një shqetësim që po vazhdon prej shumë kohësh ndërkohë që Bashkia e Tiranës nuk ka qenë akoma në gjendje të marrë masat e duhura për ti dhënë zgjidhje këtij problem që shqetëson çdo ditë e më shumë qytetarët e Tiranës.


Ndërtimet

Ndërtimet në qendër të Tiranës vazhdojnë akoma të jenë një problem jo vetëm për trafikun por edhe për qytetarët të cilët shpeshherë kanë ngritur zërin për këtë problem por nuk kanë marrë akoma asnjë zgjidhje nga askush. Trafiku vazhdon të jetë shumë I rënduar dhe ndërtimet janë akoma në vazhdim e sipër. Në ditët me shi dhe mot të keq ato shndërrohen në pengesën kryesore për lëvizjen e tyre nëpër këto akse sepse nuk kanë ku të gjejnë një zgjidhje për këtë pasi bashkia akoma nuk ka marrë masat as për këto ndërtime e as për semaforët që në këtë zonë janë akoma një problem serioz. Përsa kohë që këto problem nuk do të gjejnë zgjidhje ditët e pushimit do të vazhdojnë të jenë stres për qytetarët e Tiranës që nuk dinë ku të kalojnë.



Ermjona Mekshiqi

[thirsty]

Pershendetje nga kryeqyteti "europian" i Shqiperise!

01-07-2009

Venecia Shqiptare.