Profecite , mrekulli profetike dhe mrekullite shkencore

[_Mersin_]

Profecia e renies se Shamit, Persise dhe Jemenit ne duart e muslimaneve

El-Beraeh rrëfen: “Ndërsa germonim në hendek, hasëm në një shkëmb, të cilin nuk mund ta thyenim me kazmë. Iu ankuam Resu-lullahut a.s. Ai e kapi kazmën e tha: “Në emër të Allahut!”, pastaj i ra një herë shkëmbit duke thënë “Allahu ekber!” e nga shkëmbi u thye një copë. Resulullahu a.s tha: “I fitova çelësat e Shamit, pasha Allahun, në këtë çast jam duke parë pallatet e kuqe të tij.” Pastaj i ra gurit për të dytën herë, e përsëri u thye një pjesë, e ai tha: “Allahu ekber! Do ta pushtojme Persinë, pasha Allahun, tani jam duke parë pallatet e bardha në sheshet e saj.” Mandej i ra gurit për të tretën herë duke thënë: “Bismilahi - në emër të Allahut”, kurse shkëmbi u thërrmua e ai tha: “I fitova çelësat e Jemenit, betohem në Allahun se nga ky vend po i shoh dyert e San’asë.”


Referenca


Sunenu-n-Nesai: II/56; Ahmedi në Musnedin e vet transmeton hadithin e njëjtë, por me tjetër tekst. Tek ai qëndron: prej ndonjë as’habi...
Ibni Hisham: II/219.

[_Mersin_]

Muhamedi a.s ka thënë per renien e Konstandinopojes ne duart e muslimaneve.Ajo ra rreth vitit 1453, mbi 800 vjet mbas nderrimit jete te profetit Muhamed a.s.

“Ndërtimi i Kudsit(Palestinës) , pastaj shkatarrimi i Medinës.Pas shkatarrimit të Medinës pason beteja e thertores.Pas betejës së thertores pason pushtimi i Konstandinopjës e pas pushtimit të Konstandinopojës pason paraqitja e Dexhallit(antikrishtit) .[trans Ahmedi dhe Ebu Daudi, Albani thotë se është sahih]


Mbasi Muhamedi a.s po tregontë për shenjat e Kijametit është pyetur: “ O i dërguari i Allahut cili qytet do të merret i pari Konstandinopja apo Roma?” Ai tha: “Qyteti i Herakliut do të pushtohet i pari” (Kostandinopoja) (trans Hakimi dhe Darimi ndërsa Hakimi,Edh-Dhehebiu dhe Albani kanë vërtëtuar autencitetin e tij.)

[_Mersin_]

Mrekullitë e Muhamedit a.s.


Mrekullive të shumta të profetit Muhamed (a.s.) janë edhe shembujt e transmetuara me unanimitet se të sëmurët dhe të plagosurit kanë gjetur shërim përmes frymës së tij të bekuar.
--------------------------------------------------------------------------------

Shërimi i të sëmurëve (me lejen e Zotit) nuk ka qenë mrekulli të treguara vetëm nga Isai (a.s.), por mrekulli të tilla, Allahu (xh.sh) ia ka mundësuar edhe Krenarisë së njerëzimit, Profetit të fundit, Mëshirës së gjithë botërave, Muhamedit (a.s.). Le të përmendim disa shembuj të cilët janë transmetuar nga librat më të saktë të hadithit.

Transmetohet me një zinxhir të saktë se Sa'd bin Ebi Vakas ka thënë: "Unë isha me Profetin (a.s.) gjatë luftës së Uhudit. Profeti i Nderuar (a.s.) gjuajti me shigjeta kundër jobesimtarëve derisa iu thye harku. Atëherë ai m'i dha mua shigjetat duke më thënë t'i gjuaja unë. Shigjetat që më dha ishin pa majë. Ai më urdhëronte t'i gjuaja dhe shigjetat fluturonin duke shpuar trupat e jobesimtarëve. (Muslimi).
Në ato momente Katade bin Numan u qëllua me një shigjetë në sy duke ia nxjerrë syrin nga vendi. Profeti (a.s.) e mori syrin në dorën e tij të bekuar dhe e vendosi në gropën e syrit; ai u shërua sikur të mos i kishte ndodhur asgjë.
(Bejhakiu, Kadi Ijad)

Imam bin Ueheb tregon se: Muavidh bin Afra, njëri nga 14 dëshmorët e Bedrit, i ishte prerë dora nga Ebu Xhehli i mallkuar teksa luftonin me njëri-tjetrin. Ai e mori dorën e prerë me dorën tjetër dhe shkoi te Profeti i Nderuar (a.s.). Profeti e vendosi dorën në vend dhe e shpërndau pështymën e tij të bekuar sipër saj. Dora e tij u shërua menjëherë. Muavidhi u rikthye sërish në luftë dhe luftoi derisa ra dëshmor në rrugë të Allahut."
(Kadi Ijad- Shifa sherif)


Gjithashtu Imam bin Uehebi njofton se: "Gjatë së njëjtës betejë, Hubejb bin Jesaf u godit në shpatull me një shpatë dhe mori plagë të rënda saqë iu bë sikur ajo pjesë iu nda nga trupi. Profeti (a.s.) e ktheu prapa atë pjesë duke e bashkuar me krahun dhe shpatullën, pastaj i fryu dhe ajo u shërua."(Bejhakiu)]

Në librat e tyre të hadithit Imam Bejhakiu dhe Imam Nesaiu transmetojnë nëpërmjet një zinxhiri të saktë se një fëmijë me emrin Muhamed bin el-Hatib ishte djegur me ujë të valuar dhe të gjithë krahun e kishte të djegur. Profeti Muhamed (a.s.) ia mori dorën dhe duke shpërndarë mbi të pështymëne tij të bekuar krahu i djaloshit u rikthye siç kishte qenë më parë sikur të mos kishte ndodhur asgjë.
(Kadi Ijad-Shifa Sherif)

[_Mersin_]

Pesë vite para së të bënte hixhretin (migrimin) Pejgamberi, alejhis-selam, nga Mekkeja e nderuar në Medinen e shëndritëshme, i erdhi një grup nga fisi Kurejsh dhe i thanë: o Muhammed, nëse ti je vërtetë pejgamber na sjell mu’xhize që ta dëshmon ti pejgamberllëkun dhe mesazhin (shpalljen kur’anore)!

Ai i pyeti: e çka dëshironi?

Ata i thanë: ”na e copto Hënën”, duke menduar që kështu ta bëjnë të pamundëshme dhe ta sfidojnë.

U ndal Muhammedi, alejhis-selam, duke e lutur Allahun që ta ndihmojë në këtë rast dhe e frymëzoi Allahu, subhanehu ve teala, që me gishtin e tij të ndershëm të bëjë me isharet kah Hëna, dhe u coptua Hëna në dy pjesë dhe njëra nga tjetra u larguan për disa orë të tëra dhe pastaj u ngjitën përsëri…

Qafirët thanë: na ka bëri magji Muhammedi.

Kurse disa të mençur thanë se magjia mund të ndikojë tek ata që janë prezent por jo edhe tek të gjithë njerëzit,dhe i pritën udhëtarët që vinin nga jashtë. Udhëtari i parë që hyri e pyetën qafirët: a keni parë diç të çuditshme që i ka ndodhur kësaj Hëne?

Ata thanë: po, e pamë se në filan natën u coptua në dy pjesë dhe njëra nga tjetra u larguan e pastaj u ngjitën.

Sërrish disa prej tyre besuan e disa mohuan.

Prandaj Allahu, subhanehu ve teala, thotë në Librin e Tij fisnik: ”Është afruar çasti (Kijameti) dhe u shky Hëna (në dysh). Po ata (qafirët) edhe nëse shohin ndonjë argument (mrekulli) zbrapsen e thonë: ”Kjo është magji e vazhdueshme”. Dhe përgënjeshtruan dhe i ndoqën dëshirat e veta, por çdo çështjë arrin cakun e fundit”…(el Kamer:1-3)

[_Mersin_]

Një fëmijë që nuk fliste dot erdhi pranë Muhamedit (a.s.). Ai iu drejtua fëmijës duke i thënë: "Kush jam unë?" Ai fëmijë që nuk fliste dot, iu përgjigj: "Ti je i Dërguari i Allah-ut" dhe filloi të fliste.

- Prijësi i besimtarëve, Omeri tregon se një beduin erdhi tek Profeti me një zvarranik në dorë (arabisht-dabb) dhe i thotë: "Në qoftë se ky zvarranik do të dëshmojë ty atëherë edhe unë do të të besoj." Profeti ia kërkoi këtë kafshës dhe zvarraniku dëshmoi profetësinë e tij në mënyrë shumë të qartë.

- Në një hadith tjetër transmetohet se kur Profeti po udhëtonte mbi kalë rastisi koha e faljes. Ai e urdhëroi kalin e tij : "Ndalu". Kali ndaloi dhe gjatë kohës që Profeti po falej nuk bëri lëvizjen më të vogël.

- Buhariu dhe Alame Kadi Ijad transmetojnë nga Abdullah ibn Mes'udi i cili ka shërbyer në shtëpinë e Profetit (a.s.) se: Ndërsa po hanim së bashku me Profetin e Nderuar (Alejhi Salatu ue Selam), ne e dëgjonim ushqimin të bënte tesbih (lavdëronte dhe madhëronte Allahun xh.sh).

- Librat e saktë të hadithit transmetojnë nga Enesi dhe Ebu Dherri se: Ishim me Profetin e Nderuar (a.s.) dhe ai mori një grusht gurësh të vegjël në dorë dhe ato menjëherë nisën të bëjnë tesbih. Pastaj ai i vendosi ato në dorën e Ebu Bekrit (r.a ) dhe ato sërish vazhdonin të bënin tesbih. Ndërsa në rrëfimin e Ebu Dherrit ai tregon se më pas Profeti ia dha gurët Omerit (r.a) dhe ato bënin tesbih akoma; i mori i vendosi në tokë dhe ato heshtën. Pastaj ia dha Osmanit (r.a) dhe ato filluan të bënin rishtazi tesbih. Më pas i vendosi në duart tona dhe gurët heshtën. (Bejhekiu)

- Profeti i Nderuar tregon se para se t'i shpallej revelata kur ecte rrugëve të Mekes, gurët dhe pemët e përshëndetnin atë.

- A'idh bin Amr mori njëherë një plagë në fytyrë gjatë betejës së Hunejnit. Profeti i Nderuar (a.s.) ia fshiu gjakun në fytyrë me dorën e tij. Pjesa e fytyrës së tij që kishte prekur Profeti fitoi një shkëlqim vezullues.

- Një herë tjetër Profeti i nderuar (sallallahu alejhi ve sellem) e vendosi dorën e tij në kokën e Umejr b. Sa`d-it dhe i bëri dua. Me bereqetin e kësaj duaje dhe vendosjen e dorës së Tij të nderuar mbi kokën e tij, ai person kur vdiq në moshën tetëdhjetvjeçare nuk kishte asnjë thinjë në kokë.

- Imam Ahmed bin Hanbeli transmeton në librin e tij nga Ebu Said el-Hudri se: "Një natë të errtë të stuhishme Profeti i dha sahabes Katade bin Numan një shkop duke i thënë: "Ky shkop do të ndriçojë përreth teje (afro një metër). Kur të arrish në shtëpinë tënde do vëresh një hije të zezë, ajo hije është vetë shejtani. Prandaj flake atë jashtë shtëpisë tënde e dëboje atë." Katade (r.a) mori shkopin e u nis për në shtëpi. Shkopi lëshonte dritë si dora ndriçuese e Hz. Musait. Ai pastaj erdhi te shtëpia, ku pa figurën me hije dhe e dëboi.


- Gjatë luftës së Bedrit, Ukkash b.inMuhasit i thyhet shpata. Profeti i Nderuar i jep atij një kërrabë të trashë në vend të shpatës duke i thënë: "Lufto me këtë!" papritmas, me lejen e Zotit kërraba u kthye në një shpatë të bardhë të gjatë, dhe Ukkashi luftoi me të. Ai e përdori këtë shpatë deri në betejën e Jemames ku dhe ra dëshmor, kjo ngjarje është e sigurtë sepse ai gjatë gjithë jetës e mbajti me krenari atë shpatë të mirënjohur e cila u quajt 'el-Aun (ndihma)'.

Mrekulli si këto të lartpërmendurat mund të shpjegohen me qindra. Kemi besimin se kur të ftojmë në brendësinë tonë Profetin (sallallahu alejhi ve sellem), inshalla si ne, ashtu dhe brendësia jonë do të ringjallet.

[_Mersin_]

Ndryshe nga mrekullitë e profetëve të tjerë si shkopi i Musait; sundimi i kafshëve, xhindëve dhe erës nga Sulejmani (a.s.); shërimi i të verbërve, lebrozëve dhe ringjallja e të vdekurve me lejen e Zotit nga Isai (a.s.), të cilat janë të ditura nga shumë njerëz, për Profetin tonë mrekulli të tilla megjithëse janë të shumta, janë pak të njohura. Le të mundohemi të përmendim disa prej tyre me qëllim që të mbushim sadopak vakumin e njohurive në këtë fushë. Ngjarjet të cilat do përmenden janë të marra nga transmetime autentike:

Begatia e ushqimit

- Në kohën që Profeti dhe Ebu Bekri qëndronin tek shtëpia e Ebu Ejjubi'l-Ensari, vetë i zoti i shtëpisë tregon: Përgatita ushqim sa t'i mjaftonte vetëm atyre të dyve. Profeti më tha të thërrisja tridhjetë vetë nga të parët e Medines. Erdhën dhe hëngrën. Pastaj më urdhëroi të thërrisja edhe gjashtëdhjetë të tjerë. Edhe ata erdhën dhë hëngrën. Më pas më tha të thërrisja edhe nëntëdhjetë vetë; erdhën dhe hëngrën. Në enë kishte mbetur ende ushqim. Të gjithë ata që erdhën hynë në Islam. Nga ai ushqim për dy vetë hëngrën 180 vetë.

- Abdurrahman bin Ebi Bekr tregon se gjatë një ekspedite ishin njëqind e tridhjetë vetë bashkë me të Dërguarin e Allahut. Ai na pyeti nëse kishim diçka për të ngrënë. Dikush nga ne kishte miell. Menjëherë zumë brumë sa për një bukë të vogël. Më pas blemë dhe therëm një dele. Profeti urdhëroi t'i skuqej mëlçia. Pastaj i Dërguari i Allahut i dha secilit nga ne një copë nga mëlçia e pjekur dha la mënjanë edhe për ata që nuk ndodheshin aty. Pastaj mishin e gatuar e ndau në dy çanakë. Të gjithë hëngrëm dhe u ngopëm, kurse enët vazhdonin të rrinin plot sikur nuk ishin prekur fare.

- Xhabir el-Ensari transmeton se një burrë shkon tek Profeti dhe i kërkoi diçka për të ngrënë për familjen e tij. Profeti i dha një sasi buke elbi. Ai person hëngri nga ajo copë me familjen dhe mysafirët e tij për një kohë të gjatë. Ai e kontrolloi ushqimin dhe pa se nuk kishte mbaruar, pastaj e peshuan për ta parë sa ishte pakësuar. Më pas humbi begatia dhe buka filloi të pakësohej. Pastaj burri shkoi dhe ia rrëfeu të Dërguarit të Allahut ngjarjen. Profeti ia ktheu: "Sikur të mos e kishit peshuar do t'ju mjaftonte për gjithë jetën".

[_Mersin_]

Profeci biblike per haxhin e lamtumires


2 Pastaj pashë një engjëll tjetër që ngjitej nga lind dielli e që kishte vulën e Perëndisë së gjallë; dhe u thirri me zë të madh të katër engjëjve, të cilëve u qe dhënë të dëmtojnë dheun dhe detin,

3 duke thënë: "Mos dëmtoni dheun, as detin, as pemët, deri sa t'i vulosim në ballë shërbëtorët e Perëndisë tonë".

4 Dhe dëgjova numrin e atyre që u vulosën: njëqind e dyzet e katër mijë të vulosur nga të gjitha fiset e .... .

11 Pastaj pashë, dhe dëgjova zërin e shumë engjëjve përqark fronit, qenieve të gjalla dhe pleqve; dhe numri i tyre ishte dhjetë mijëra dhjetë mijërash dhe mijëra mijërash,
..........
9 Pas këtyre gjërave, pashë një turmë të madhe, të cilën askush nuk mund ta numëronte, prej të gjitha kombeve, fiseve, popujve dhe gjuhëve; këta qëndronin në këmbë përpara fronit dhe përpara Qengjit, të veshur me rroba të bardha dhe me palma në duart e tyre.

10 Dhe thërrisnin me zë të madh, duke thënë: "Shpëtimi është i Perëndisë tonë që është ulur mbi fron dhe i Qengjit".

11 Dhe të gjithë engjëjt rrinin në këmbë përqark fronit, dhe pleqve dhe katër qenieve e gjalla, dhe ranë përmbys mbi fytyrën e tyre përpara fronit dhe adhuruan Perëndinë,

12 duke thënë: "Amen! Bekimi, dhe lavdia, dhe dituria, dhe falendërimi, dhe nderimi, dhe fuqia dhe forca janë te Perëndia ynë në shekuj të shekujve. Amen!".

13 Pastaj një nga pleqtë m'u drejtua, duke më thënë: "Cilët janë këta që janë veshur me rroba të bardha, dhe nga kanë ardhur?".

14 Dhe unë i thashë: "Imzot, ti e di". Atëherë ai më tha: "Këta janë ata që kanë ardhur nga shtrëngimi i madh, dhe i kanë larë rrobat e tyre dhe i kanë zbardhur në gjakun e Qengjit.

15 Prandaj edhe janë përpara fronit të Perëndisë dhe i shërbenin atij ditë e natë në tempullin e tij; dhe ai që rri ulur mbi fron do të banojë në mes tyre.

16 Ata nuk do të kenë më uri, as nuk do të kenë etje, as nuk do t'i godasë më dielli, as kurrfarë vape,

17 sepse Qengji, që është në mes të fronit, do t'i kullosë dhe do t'i çojë te burimet e gjalla të ujërave; dhe Perëndia do të thaijë çdo lot nga sytë e tyre".(Zbulesa 7)

Per hire te se vertetes keto versete biblike i perkasin profecise se bibles per haxhin e lamtumires.Ia kam hequr versetet biblike qe cifutet kane ndryshuar dhe i kam lene me pika-pika.Per arsyen e thjeshte sepse cifutet kurre nuk do jene me ndonje profet te ardhshem sipas bibles.Dhe vete Jezusi ka profetizuar per vrasjen e tyre.Kjo profeci permend nje numer te ketyre njerzve, permend veshjen e tyre dhe tempullin e tyre.te gjitha keto te perputhura ekzaktesisht me nurmin e haxhinjve ne haxhin e lamtumires, me veshjne haxhinve te bardhe si bora qe cifutet se kane pasur zakon dhe se kane ta mbajne veshjen e bardhe, dhe me tempullin te cilin i falen Zotit dite e nate i cili eshte Kabja e mallnueshme ne Meke.Cifutet nuk kane akoma tempull.

Po ta shikoni dhe renditjen e ketyre fiseve nuk ka asnje lidhje me gjenalogjite e Jezusit ose me ndonje gjenalogji tjeter qe permendet ne bibel jane fise ter marra per qejfin e cifuteve.


5 Nga fisi i Judës, dymbëdhjetë mijë të vulosur; nga fisi i Rubenit, dymbëdhjetë mijë të vulosur; nga fisi i Gadit dymbëdhjetë mijë të vulosur;
6 nga fisi i Asherit, dymbëdhjetë mijë të vulosur; nga fisi i Neftalit, dymbëdhjetë mjië të vulosur; nga fisi i Manasit, dymbëdhjetë mijë të vulosur;
7 nga fisi i Simeonit, dymbëdhjetë mijë të vulosur; nga fisi i Levit, dymbëdhjetë mijë të vulosur; nga fisi i Isakarit, dymbëdhjetë mijë të vulosur;
8 nga fisi i Zabulonit, dymbëdhjetë mijë të vulosur; nga fisi i Jozefit, dymbëdhjetë mijë të vulosur; nga fisi i Beniaminit, dymbëdhjetë mijë të vulosur.


Qe nuk jane cifute kete e tregon verseti biblik pasardhes

9 Pas këtyre gjërave, pashë një turmë të madhe, të cilën askush nuk mund ta numëronte, prej të gjitha kombeve, fiseve, popujve dhe gjuhëve; këta qëndronin në këmbë përpara fronit dhe përpara Qengjit, të veshur me rroba të bardha dhe me palma në duart e tyre.

Pra njerez me kombe dhe gjuhe te ndryshem.nese do ishte ashtu nuk do thoshte bibla nga te gjitha kombet, gjuhet dhe fiset por do thoshte vetem prej kombit hebre.

Me poshte do ju paraqes dhe versionin Islam

[_Mersin_]

Ditën e tetë të muajit dhul-hixhxhe, në ditën e tervijetit (dita në prag të Arafatit), Resulullahu  shkoi në Minne. Në Minne fali drekën dhe ikindinë së bashku, kurse akshamin dhe jacinë së bashku. Aty bujti dhe fali namazin e sabahut (në Minne ka falur pesë na¬ma-ze). Kur lindi dielli, u nis për në Arafat. Aty gjeti çadrën e përgatitur bardh e zi. Aty u vendos dhe kur dielli iu afrua perëndimit kërkoi devenë e vet, i hipi asaj dhe u nis nga qendra e luginës Arafat.

Në Arafat ishin tubuar njëqind e dyzet e katër mijë njerëz, haxhilerë me rroba te badha. Resulullahu  iu drejtua njerëzve si ligjërues dhe mbajti një hutbe universale dhe koncize. Ai tha: “O njerëz dëgjoni ligjërimin tim, sepse unë nuk e di nëse, pas këtij haxhi, do takohem më me ju në këtë vend.

Gjaku dhe pasuria juaj janë të shenjta për ju, ashtu siç është e shenjtë kjo ditë në këtë vend tuaj. A thua nuk u rrëzua nën këm¬bën time (u anulua dhe u dëbua) çdo gjë nga koha paraislamike (bes¬tyt¬nia dhe zakonet e vjetra, edhe gjakmarrja, nga koha para¬isla¬mike është rrëzuar)? Gjakmarrja e parë e këtillë e cila anulohet, është gjaku i Ibni Rebiah b. El-Harithit. Ai ka qenë në tajisje te fisi Be¬nu Sa’d, ndërsa e vranë njerëzit nga fisi Hudhejl.
Kamata paraislamike është anuluar. Kamata e parë që anulohet ësh¬të kamata e Abbas b. Abdul-Muttalibit, e tëra është rrëzuar.

Kini frikë Allahun për sjelljet tuaja ndaj grave. Ju i keni ma¬rrë ato në besë të Allahut dhe me to keni marrëdhënie me lejen e Alla-hut. Ato janë të obliguara që në shtëpinë tuaj të mos ua le¬joj¬në hyr-jen askujt. Ju këtë e urreni, andaj keni të drejtë ta kër¬ko¬ni këtë prej tyre. Nëse këto nuk veprojnë kështu, goditini ato me go¬ditje e cila nuk është e fuqishme. Ato kanë të drejtë që ju t’i ush¬qeni dhe t’i vishni, ashtu siç është e drejtë. Juve po ua lë Librin e Allahut, dhe nëse i përmbaheni fuqishëm atij, nuk do të devijoni.

O njerëz, me të vërtetë, pas meje nuk do të ketë më Pejgam¬berë, e as pas jush nuk do të ketë umet (popull) tjetër. Për këtë arsye besoni Krijuesin tuaj, falni pesë kohët e namazit, agjëroni gja-të muajit ramazan, jepni zekatin në pasurinë tuaj. Kështu i pas¬troni shpirtrat tuaj, dhe vizitoni (kryeni haxhin) shtëpinë e Kri¬jue¬sit tuaj. Bëhuni të dëgjueshëm ndaj udhëheqësve tuaj të drejtë. Nëse të gjitha këto i respektoni, do të hyni në Xhenetin e Krijuesit tuaj.”

“E nëse do të pyeteni për mua, çfarë do të thoni?” Ata u për¬gjigjën: “Do të dëshmojmë se na ke komunikuar e na ke këshilluar dhe se e ke zbatuar misionin tënd.”

Resulullahu , duke treguar me gisht nga qielli e pastaj nga po¬pulli, tha: “O Zoti im, Ti je Dëshmitar.” Këtë e përsëriti tri herë.

Njeriu i cili kishte zërin më të lartë, e që i përcillte fjalët e Resulullahut , ishte Rebiah b. Umejje b. Halefi. Pasi e kreu fjali¬min e vet, Allahu  i zbriti Shpalljen: “Sot jua përsosa dispozi¬tat e fesë suaj dhe jua plotësova dhuntinë Time ndaj jush, dhe jam i kënaqur që feja Islame të jetë feje juaj.” (El-Maide: 3).

Kur e dëgjoi Umeri  këtë ajet, filloi të qante. Njerëzit e pye¬tën: “Ç’të shtyri në vaj?” Ai u përgjigj: “Pas plotësimit dhe përsos¬jes nuk mund të ketë asgjë tjetër, përveç mungesës dhe pakësimit.”

referenca
Nektari i vulosur i xhenetit fq 561

[_Mersin_]

Prifti behira dhe Profeti Muhamed a.s


Udhëtimi për në Sham dhe takimi me priftin Ebu Talibi do të shkonte për tregti me një vargan të Kurejshve deri në Sham (Siri).
Muhamedi në atë kohë ishte dymbëdhjetë vjeç. Dikush ka thënë se ishte dymbëdhjetë vjeç e dy muaj dhe dhjetë ditë.
Ebu Talibi nuk duronte dot që të largohej nga Muhamedi (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!). Nga dhembshuria që kishte për të, e mori me vete. Kur vargani arriti afër qytetit Basra, në kodrat e Shamit, u doli përpara një nga priftërinjtë e mëdhenj të krishterëve, që quhej Behira. Ai hyri midis varganit, shkoi te Muhamedi (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!), e mori për dore dhe i tha: “Ky është më i madhi i njerëzimit. Ky është i dërguari i Zotit të botëve. Këtë e dërgon Allahu mëshirë për të gjithë botët.” Ata që qenë aty, e pyetën: “Ku e di ti këtë?” “Kur ju dolët prej qafës së malit,- tha prifti, nuk mbeti gurë e dru pa rënë në sexhde. E, gurët e drurët bëjnë sexhde vetëm për profetët. Unë, e njoh atë, sepse ka vulën e profetësisë pas shpine, nën shpatull; ajo është sa një mollë; e kemi të shkruar në librat tanë.” Pastaj, prifti Behira i nderoi ata me mikpritjen e tij. Ai i tha Ebu Talibit që ta kthente Muhamedin dhe të mos shkonte me të në Sham, sepse kishte frikë mos i ndodhte gjë nga jehudinjtë dhe romakët. Ebu Talibi e ktheu Muhamedin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) në Mekë.

[_Mersin_]

Perandori Herakli dhe Profeti Muhamed (s)(628 e.s.)


Profetit Muhamed (s) i erdhen vargjet me poshte pas humbjes se romakeve nga persianet. Ajo profetizoi fitoren finale te romakeve. Keto jane nga sure Er-Rum (Romaket) ajetet (vargjet) 1-6 te Kur'anit:


Elif, Lam, Mim.

Romaket jane mundur ne token e afert, dhe pas kesaj humbje te tyre ata do te jene fitimtare brenda dhjete vjetesh. Urdheri i Allahut eshte si ne ngjarjen e meparshme po ashtu edhe ne ate qe do te vije. Dhe ate dite besimtaret do te gezohen per ndihmen e Allahut. Ai ndihmon ate qe Ai do dhe Ai eshte i gjithfuqishem, meshirues. Ky eshte nje premtim i Allahut. Allahu asnjehere nuk i thyen premtimet e Tij, por shumica e njerezve kete nuk e kuptojne.


Allahu (Nje dhe i Vetmi Zot) dergoi Muhamedin (s) si Profet te gjithe njerezimit. Per kete, Muhamedi (s) dergoi letra te kater mbreterit fqinje, duke i thirrur ata ne Islam. Dy nga keto vende ishin superfuqite e kohes, Bizanti (Perandoria Romake Lindore) dhe Persia. Letra e tij per Herakliun, perandorin bizantin, iu dha nga Dihjah ibn Halifah el Kalbi (r.a) Guverantorit te Bostras, dhe ai e kaloi ate per ne Jeruzalem. Kjo ngjarje ndodhi me 628 e.s kur Herakliu ishte duke u kthyer fitimtar pasi mundi Kosroes II te Persise. Ai ishte ne ate kohe ne Homs, nga i cili beri nje pelegrinazh ne rreze te Qytetit te Shenjte per te falenderuar Zotin per shpetimin e Kryqit dhe gjerave te tjera te shenjta qe kishin humbur.

Nje nate ne kete udhetim, Herakliu pa nje enderr e cila i mbeti ne mendje. Duke pare shprehjen e shqetesuar te fytyres, keshilltaret e pyeten se cfare kishte ndodhur. Ai tha se ai bllokohej nga mbreteria fitimtare e nje burri te bere synet ne nje enderr nje nate me pare. Pastaj ai i pyeti ata se cilet popuj praktikonin synetllekun. Gjeneralet dhe keshilltaret e tij qe ishin atje i thane se vetem cifutet ishin te bere synet, dhe u perpoqen qe t'i mbushnin mendjen qe te ndermerrte ndonje fushate kunder tyre. Ne kete kohe, nje i derguar nga governatori i Gasanit arriti, duke sjelle me vete nje arab. Herakliu urdheroi nje perkthyes qe ta pyeste ate, dhe ai u pergjigj: "Nje njeri eshte shfaqur ne mesin tone dhe ai pretendon se eshte profet. Disa e ndjekin dhe i besojne, por ka dhe te tjere qe i kane dale kundra." Herakliu atehere u tha keshilltareve te tij qe te konfirmonin nese ai njeri ishte i bere synet apo jo, dhe kur pergjigja ishte pozitive, ai tha: "Ky, per Zotin, eshte vizioni qe une pashe dhe jo ajo qe thonit juve."


Herakliusi ne nje nga posteret e kohes se tij


Pikerisht gjate ketij pelegrinazhi ne Homs, Herakliu mori letren e Profetit Muhamed (s). Perandori mbasi mori kete mesazh, thirri shefin e tij te policise dhe i tha atij qe te kontrollonte neper vendin e tij nese kishte ndonje njeri nga i njejti fis me Profetin. Ebu Sufjani, kryetari i 'Abdu Shemseve dhe udheheqesi i kurejshiteve, rastisi duke bere tregti ne Gaza me disa nga shoqeruesit e tij nga Meka. Skuadra e perandorise e kerkimit arriti qe t'i gjente ata atje dhe ata menjehere u moren per ne Jeruzalem.

Ngjarja e pershkruar me poshte u tregua nga Ebu Sufjani ne nje kohe kur ai ishte armik i betuar i Profetit Muhamed (s). Kjo permendet ne Sahih Bukhari dhe eshte permbledhur nga 'Abdullah ibn 'Abbas (r.a).

Ebu Sufjan bin Harbi tregon se Herakliu dergoi nje person tek ai gjate kohes qe ai shoqeronte nje karvan nga kurejshitet. Ata ishin tregtare dhe benin biznes ne Sham (Siri, Palestine, Liban, dhe Jordani), ne kohen kur Apostulli i Allahut (Muhamedi (s)) ishte ne armiqesi me Ebu Sufjanin dhe kurejshitet. Herakliu i thirri ata ne oborrin e tij mbreteror ku kishte rreth tij te gjithe njerezit me te vjeter dhe te shquar te Romes. Ai thirri perkthyesin e tij, i cili duke perkthyer pyetjen e Herakliut u tha atyre, "Cili nga ju eshte i afert me ate njeri qe pretendon se eshte Profet?" Ebu Sufjani u pergjigj, "Une jam kusheriri me i afert i tij (ne kete grup)."


Herakliu tha, "Silleni ate (Ebu Sufjanin) afer meje dhe shoqeruesit e tij le te qendrojne pas tij." Ebu Sufjani shtoi, "Herakliu i tha perkthyesit te tij tu thoshte shoqeruesve te mi se ai donte te me bente disa pyetje persa i perkiste atij burri (Profetit) dhe se ne qofte se une do te thoja ndonje genjeshter ata (shoqeruesit) duhej qe te me nderprisnin dhe thonin te verteten." Ebu Sufjani shtoi, "Per Allah! Ne qofte se une nuk do te kisha frike se shoqeruesit e mij do me damkosnin per genjeshtar, une nuk do te thoja te verteten per Profetin.

Pyetja e pare e Herakliut per mua ishte: "Cfare statusi ka familja e tij ne mesin tuaj?" Une u pergjigja, "Ai i perket nje familjeje te mire (fisnike) ne mesin tone."

Herakliu vazhdoi me tej, "A ka pretenduar ndonje midis jush me pare te njejten gje (qenien Profet)?" Une u pergjigja, "Jo." Ai tha, "A ka qene ndonje nga parardhesit e tij mbret?" Une u pergjigja, "Jo."

Herakliu pyeti, "A e ndjekin ate te pasurit apo te varferit?" Une u pergjigja, "Jane te varferit ata qe e ndjekin me shume ate." Ai tha "Po numri i ndjekesve te tij a vjen duke u rritur apo duke u zvogeluar (dite per dite)?" Une u pergjigja, "Numri i tyre gjithmone rritet." Atehere ai pyeti, "A ben vaki qe ndonje nga ata qe futen ne beimin e tij merziten me te dhe e hedhin poshte me mbrapa?" Une u pergjigja, "Jo."

Herakliu tha, "Po ju a e kini akuzuar ndonjehere si genjeshtar para pretendimit te tij (te qenurit Profet)?" Une u pergjigja, "Jo." Herakliu tha, "A i thyen ndonjehere premtimet qe jep?" Une u pergjigja "Jo." Ne jemi ne armiqesi me te por nuk e dime cfare do te beje ai me te." Une nuk pata mundesi qe te thoja ndonje gje tjeter kunder tij pervec kesaj.

Herakliu tha, "A kini patur ndonjehere lufte mes jush?" Une u pergjigja, "Po." Atehere ai tha, "E si kane qene rezultatet e ketyre luftrave?" Une u pergjigja, "disa here ka fituar ai e disa here ne." Herakliu tha, "Cfare ju kerkon ai juve qe te beni?" Une thashe, "Ai na thote qe te adhurojme Allahun dhe vetem Allahun dhe asgje tjeter pervec Tij, dhe te hedhim poshte te gjitha ato qe na kane thene te paret tane. Ai na thote qe te falemi, te jemi te ndershem dhe te kemi marredhenie te mira me njerezit e afert dhe fqinjet."


Herakliu u mendua nje here mire qe t'i mblidhte te gjitha dhe i tha perkthyesit te tij qe te me thoshte mua keto me poshte:


"Une te pyeta ty per familjen e tij dhe pergjigja jote ishte se ai vinte nga nje familje e mire dhe fisnike. Ne fakt te gjithe profetet kane ardhur nga familje te tilla te respektuara. Une te pyeta nese ndonje nga ju ka pretenduar te njejten gje, dhe pergjigja kote ishte negative. Ne qofte se pergjigja jote do te ishte pozitive, une do te kisha menduar se ky njeri ishte duke perseritur pretendimin e atij te meparshmit. Pastaj une te pyeta nese ndonje nga te paret e tij ishte mbret. Pergjigja jote ishte negative, ne qofte se do te kishte qene pozitive, atehere une do te kisha menduar se ky njeri deshiron qe te marre mbrapsht mbreterine e te pareve te tij. Po ashtu une te pyeta nese ai ka qene akuzuar ndonjehere per shpifje para se te thoshte ato qe ka thene, dhe pergjigja jote ishte perseri negative. Keshtu qe une jam i cuditur se si nje person qe nuk genjen per te tjeret do te guzonte te thoshte genjeshtra per Allahun. Me tutje une te pyeta se a e ndjekin te pasurit apo te varferit. Pergjigja jote ishte se ate e ndiqnin te varferit. Dhe me te vertete, te gjithe profetet kane qene ndjekur nga kjo klase njerezish. Me mbrapa une te pyeta nese numri i ndjekesve te tij vinte duke u rritur apo duke u pakesuar. Ti u pergjigje qe ai sa vinte e rritej, dhe ne fakt kjo eshte rruga e besimit te vertete, derisa te jete i plote ne te gjitha aspektet. Po ashtu une te pyeta nese kishte ndonje, i cili, pasi pranon besimin e tij, merzitet dhe e hedh poshte besimin. Pergjigja jote ishte negative, dhe ne fakt kjo eshte (shenja e) besimit te vertete, kur drita e tij futet neper zemrat dhe behet njesh me to. Po ashtu te pyeta nese ai pati tradhtuar ndonjehere. Pergjigja jote ishte negative dhe e njejta gje vlen per gjithe profetet, ata asnjehere nuk kane tradhetuar. Me mbrapa te pyeta se cfare ju urdheronte ai qe te benit. Ti u pergjigje qe ai ju urdheron te adhuroni Allahun dhe vetem Allahun dhe asgje tjeter njesoj si Ai dhe po ashtu ju ndalon juve adhurimin e idhujve dhe ju urdheron qe te faleni, flisni te verteten dhe te jeni te paster.

Ne qofte se ato qe thua ti jane te verteta, shume shpejt ai do te pushtoje kete vend qe ndodhet nen kembet e mia dhe une e dija (nga librat e shenjte) se ai do te shfaqej por une nuk e dija qe do te ishte nga gjiri juaj, dhe nese une mund ta ndiqja ate pergjithmone, une do te shkoja menjehere qe ta takoja dhe nese do te isha me te, me siguri qe do i kisha lare kembet."


Herakliu kerkoi letren derguar atij nga Profeti i Allahut (Muhamedi (s)) e cila iu soll nga Dihja per Governatorin e Bostres te cilet ia derguan ate Herakliut per ta lexuar. Permbajtja e letres ishte si me poshte:


"Ne emer te Allahut, Meshiruesit, Meshireberesit. Kjo leter eshte nga Muhamedi Robi i Allahut dhe i Derguari i Tij per Herakliun, sunduesin e Bizantit. Paqja qofte mbi ate qe ndjek rrugen e drejte. Me tej, une te ftoj ty ne Islam dhe ne qofte se behesh nje musliman ti do te shpetosh, dhe Allahu do te te dyfishoje shperblimet, dhe ne se ti refuzon kete ftese ne Islam ti je duke bere nje mekat duke i cuar ne rruge te gabuar arisijinet (fshataret). Dhe une te recitoj ty fjalen e Allahut:

"O Njerez te Librave te Shenjte! Ejani ne nje fjale te perbashket per ju dhe per ne, qe ne nuk do te adhurojme asgje tjeter vec Allahut dhe se nuk i bashkengjitim asgje tjeter Atij ne adhurim, dhe asnje nga ne nuk duhet te njohe mbreter te tjere pervec Allahut. Atehere nese ata te kthejne shpinen, thuaju: deshmoni se ne jemi muslimane (ata qe i jane dorezuar Allahut)." (sure: 3, ajeti: 64)


Ebu Sufjani shtoi me mbrapa:


"Kur Herakliu pati perfunduar fjalimin e tij dhe pati lexuar letren, ne oborrin mbreteror u be shume zhurme dhe rremuje. Keshtu qe ne dolem jashte oborrit. Une u thashe shoqeruesve te mi se ceshtja e Muhamedit eshte bere aq me rendesi saqe edhe Mbreti i Bizantit ka frike nga ai. Atehere une fillova te sigurohesha ne vetvete se ai (Profeti (s)) do te ishte fitimtari ne te ardhmen e afert derisa une u futa ne Islam (Allahu me udhezoi per kete)."


Herakliu mbajti shenim te gjitha ato qe pati mesuar, perfshire ketu edhe nje histori per vizionin e tij, dhe ia dergoi ate nje njeriu ne Konstandinopoje tek njohuria dhe gjykimi i te cilit ai kishte shume besim. Ai u pergjigj:


"Ai eshte Profeti te cilin ne presim. Nuk ka asnje lloj dyshimi per te, pra ndiq ate dhe beso tek ai."

Herakliut i erdhi kjo pergjigje ne Homs. Ai ftoi te gjithe udheheqesit e Bizantit te cilet ishin ne ate qytet, qe te mblidheshin ne nje dhome ne pallatin e tij, dhe ai dha urdher qe te gjitha dyert te kyceshin. Atehere ai vete u foli atyre nga nje dhome e larte:


"Romake, nese suksesi dhe udhezimi i drejte jane qellimi juaj, dhe nese ju deshironi qe sovraniteti juaj te mbetet, atehere beni aleance me kete Profet (Muhamedin)."


Ata i kuptuan fjalet e tij sepse kishin dijeni per letren e Profetit (s). Pasi degjuan kete, ata u cuan dhe vrapuan drejt dyerve te cilat me kot u perpoqen qe t'i hapnin. Duke pare kundershtimin e tyre te madh, Herakliu vendosi qe mos t'i detyronte ata te besonin ate qe besonte ai. Pastaj ai i thirri ata dhe i siguroi: "Une i thashe keto qe te provoja fuqine e besimit tuaj, te cilin une tani e pashe." Ata u perkulen para tij dhe ishin te kenaqur me fjalet e Perandorit. Ai ne te njejten kohe kishte bindjen e plote se Siria pa dyshim qe do te merrej nga ndjekesit e Profetit (s).


Detyra e Herakliut per mbrojtjen e Sirise u influencua nga vizioni i tij i "mbreterise fitimtare te nje njeriu te bere synet" dhe besimi i tij se ky burre ishte me te vertete i Derguari i Zotit. Ai nuk beri me perpjekje qe te fitonte mbi njerezit e tij per pranimin e besimit te tij. Shume pak kohe para se te kthehej ne Konstandinopoje, ai u propozoi gjeneraleve te tij se nje marreveshje duhej te behej me Profetin (s), duke i dhene atij provincen e Sirise me konditen se do te ndalohej avancimi i tij ne drejtim te veriut. Gjeneralet e tij u cuditen me kete ide dhe e kundershtuan ne menyre te plote. Herakliu mbeti i bindur per vizionin e tij dhe profecine e Muhamedit (s). Thuhet se ne kthimin e tij per ne Konstandinopoje, kur ai arriti kalimin e njohur me emrin Dyert Siliciane ai hodhi syte mbrapa dhe tha: "O toka e Sirise, per here te fundit, une te le lamtumiren.

[_Mersin_]

Negusi(Nexhashiu) dhe Profeti Muhamed (s)



Kurejshet (e Mekes) intensifikuan persekutimet e tyre kunder profetit Muhamed (s) dhe ndjekesve te tij. Madje edhe njerez me influence te cilen ndoqen profetin nuk u kursyen. Ata u bojkotuan dhe shume prej tyre madje u izoluan neper shtepite e tyre. Shume nga muslimanet qe nuk kishin influence torturoheshin publikisht dhe vazhdimisht. Duke e konsideruar kete situate shume te veshtire per ndjekesiet e tij, profeti (s) lejoi disa nga ata qe te emigronin ne Abisini me 615 e.s. Numri total i tyre ishte rreth tetedhjet, pa numeruar femijet e vegjel. Ata nuk iken te gjithe ne te njejten kohe. Ikja e tyre ishte planifikuar ne menyre sekrete dhe u be me grupe te vogla. Emigrantet u priten mire ne Abisini, dhe atyre iu lejua liri e plote besimi.

Udheheqesit e kurejshiteve, ishin te vendosur qe ata nuk duhet te liheshin rehat, qe te stabilizoheshin atje, jashte kontrollit te tyre, nje komunitet i rrezikshem i cili mund te dhjetefishohej kur te konvertuarit e tjere te bashkoheshin me te. Keshtu ata me shpejtesi menduan nje plan, dhe pergatiten nje sasi te madhe dhuratash te cilat konsideroheshin shume te vlefshme ne Abisini. Pershembull punimet e lekures kishin cmime shume te larta, keshtu qe shume lekura te mira u mblodhen nga arabet, te cilat do te mjaftonin per nje rryshfet te mire per cilin do nga gjeneralet e Negusit. Po ashtu kishte edhe dhurata te cmuara per vete Negusin. Pastaj ata me shume kujdes zgjodhen dy burra njeri prej te cileve ishte 'Amr ibn al'As, i klanit te Sahmit. Kurejshitet i keshilluan ata per cdo gje qe duhej te benin: ata duhej te takonin cdo gjeneral ne vecanti, tu jepnin dhuratat dhe t'u thonin:


"Disa burra dhe gra te budallallepsur nga njerezit tane jane strehuar ne kete mbreteri. Ata kane lene besimin e tyre, jo per tuajin, por per nje te cilin e kane trilluar, nje besim qe eshte i panjohur per ju dhe per ne. Fisniket e njerezve te tyre na kane derguar ne qe te flasim me mbretin tuaj per ceshtjen e tyre, ne menyre qe ai ti ktheje mbrapsht. Keshtu qe kur ne ti flasim atij per ata, juve keshillojeni qe te na i dorezoje dhe te mos kete me fjale me ta."


Te gjithe gjeneralet rane dakord, dhe te dy burrat e kurejshiteve i cuan dhuratat e tyre Negusit, duke kerkuar qe emigrantet tu jepeshin atyre dhe i shpejguan atij arsyen ne te njejten menyre sic kishin bere me gjeneralet, duke shtuar ne fund: "Fisniket e njerezve te tyre, te cilet jane edhe baballaret e tyre, xhaxhallaret e tyre dhe te afermit e tyre te luten ty qe ti kthesh ata mbrapa." Gjeneralet ishin te gjithe ne mes te degjuesve, dhe ata njezeri e nxiten Negusin qe te binte dakord me kerkesen e tyre dhe ti kthente mbrapa refugjatet, sepse te afermit jane gjithmone gjyqtaret me te mire per punet e te afermve te tyre. Por Negusi nuk ishte i kenaqur me kete arsye dhe tha:


"Jo, per Zotin, ata nuk do te tradhetohen - nje popull qe ka kerkuar mbrojtjen time dhe kane bere vendin tim strehim te tyre duke me zgjedhur mua mbi te gjithe te tjeret! Une nuk do i dorezoj ata, derisa t'i kem takuar dhe pyetur ata per sa u perket fjaleve qe thone keta burra. Neqoftese eshte ashtu sic thone ata (kurejshet), atehere une do i dorezoj ata mbrapa, ne menyre qe te bashkohen me popullin e tyre, Por ne qofte se del e kunderta, atehere une do te jem mbrojtesi i tyre i mire per sa kohe qe ata kerkojne ndihmen time."


Atehere ai dergoi njerez qe te therrisnin shoket e Profetit, dhe ne te njejten kohe mblodhi peshkopet e tij, te cilet sollen me vete librat e tyre te shenjte dhe i hapen ato para fronit mbreteror. 'Amri dhe shoku i tij paten shpresuar qe te parandalonin kete takim midis Negusit dhe refugjateve, dhe me te vertet qe ishte ne interesin e tyre qe ta parandalonin, nqs kemi parasysh ato qe ndodhen me pas.

Abisinasit ishin kristiane, shume prej tyre te devotshem; ata ishin te pagezuar, ata adhuronin nje Zot, dhe mbanin ne trupin e tyre shenjen e kungimit. Ne kete menyre ata ishin te ndjeshem ndaj ndryshimit qe ekziston midis shenjterise dhe perdhosjes, dhe po ashtu ishin koshiente per nivelin e perdhosjes qe ekzistonte ne njerez si Amri. Keshtu qe ata beheshin me teper te prekur - jo me teper edhe se vete Negusi - nga pamja dhe impakti i thelle i shenjterise qe ndjen ata ne momentin kur grupi i besimtareve u futen ne dhomen e fronit, dhe nje murmurime cudie u cua nga peshkopet dhe te tjeret te cilet kuptuan se para tyre ishin burra dhe gra te cilet ishin gati njesoj si ta dhe jo ato qe kishin thene kurejshitet me perpara. Per me teper, shume prej tyre ishin te rinj, dhe ne shume prej tyre pamja e meshireshme zmadhohej edhe me teper nga nje bukuri natyrore.

Emigrimi nuk kishte qene domosdoshmeri per te gjithe ata. 'Familja e Uthmanit pati hequr dore nga perpjekjet e tyre per ta bere ate te harronte Islamin, por megjithate Profeti e lejoi te largohej dhe te merrte me vete Rukien (ra). Presenca e tyre ishte nje burim fuqie per komunitetin e te ikurve. Nje tjeter cift shume te kendshem per tu pare ishin edhe Xha'fari (ra) dhe gruaja e tij Asma'(ra). Ata ishin te mbrojtur me se miri nga Abu Talibi; por refugjatet kishin nevoje per nje person te gojes dhe Xha'fari e plotesonte kete kusht. Po ashtu ai kishte shpirtin e fitores brenda tij, dhe profeti i tha atij ne nje rast: "Ti je si une ne pamje dhe karakter." Pra ishte Xha'fari ai qe Profeti pati zgjedhur te ishte ne krye te komunitetit te te ikurve; dhe cilesite e tij terheqes dhe inteligjent ndiqeshin nga ato te Musabit te 'Abd ad-Dar (ra), nje burre i ri te cilit profeti do ti besonte nje mision te nje rendesie te madhe per shkak te dhuntive natyrore qe ai kishte.

Kur u mblodhen te gjithe, Negusi u foli atyre dhe tha:


"Cfare eshte ky besim sipas te cilit ju duhet te ndaheni nga njerezit tuaj, megjithese ju nuk jeni futur ne besimin tim apo ate te ndonje robi tjeter rreth nesh?"


Xha'fari iu pergjigj duke thene:


"O Mbret, ne ishim njerez qe kishim mbetur ne injorance, u faleshim idhujve, hanim ushqim harram, benim gjera te turpshme, dhe me te fortet shkelnin me kembe me te dobetit. Ne ishim keshtu derisa Allahu (Nje dhe Zot i Vetem) na dergoi ne nje te derguar nga mesi jone, nje neri te cilit ne ia dinim prejardhjen, vertetesine, besueshmerine dhe integritetin. Ai na thirri ne ne Zot, qe ne te deshmonim per njesine e tij dhe ta adhuronim ate dhe te hidhnim poshte ato qe ne dhe baballaret tane paten adhuruar ne formen e gureve apo idhujve; dhe ai na urdheroi te themi te vertetn, te permbushim premtimet, te respektojme lidhjet farefisnore, dhe te drejtat e fqinjeve, dhe te mos bejme krime dhe gjakderdhje. Keshtu qe ne adhuruam Zotin, duke mos vene asgje prane tij, duke konsideruar te ndaluar ato qe ai pati ndaluar dhe te lejueshme ato qe ai pati lejuar. Per keto arsye njerezit tane jane kthyer kunder nesh, dhe na persekutojne ne ne menyre qe te hedhim poshte besimin tone dhe te kthehemi nga besimi tek Zoti te adhurimi i idhujve. Kjo eshte arsyeja qe ne kemi ardhur ne vendin tend, te kemi zgjedhur ty mbi te gjithe te tjeret; dhe kemi qene te lumtur nen mbrojtjen tende, dhe eshte shpresa jone, o Mbret, se ketu me ju ne nuk do te vuajme ndonje te keqe."


Interpretuesit mbreterore perkthyen gjithcka qe ai tha. Negusi pastaj pyeti se a kishin ata ndonje revelate qe profeti i tyre kishte sjelle nga Zoti dhe, kur Xha'fari pohoi, ai tha: "Atehere recitoje ate per mua," pas kesaj Xha'fari recitoi nje pasazh nga Surah Mariam, e cila kishte zbritur pak kohe para ikjes s e tyre:


Dhe permendeni Marine ne Librin, kur ajo u largua nga njerezit e saj per ne nje vend drejt lindjes dhe izoloi veten kompletesisht prej tyre: dhe Ne derguam tek ajo Shpirtin Tone, dhe ai iu shfaq asaj si nje burre shume i pashem. Ajo tha: I lutem Pafundesise se Zotit qe te me shpetoje nga ty nese ke meshire. Ai tha: une jam asgje tjeter vecse nje i derguar nga Zoti ne menyre qe te krijohet brenda teje nje bir shume i paster. Ajo tha: E si ka mundesi qe une te behem me djale, kur asnje burre nuk me ka prekur, dhe une nuk kam qene e perdale? Ai tha: Megjithate keshtu do te jete; Zoti ka thene: eshte e lehte per mua. Sepse ne mund ta bejme ate nje shenje per njerezimin dhe meshire nga ne; dhe kjo eshte nje gje e urdheruar. (Kuran 19:16-21)



Negusi u perlot, dhe po ashtu u perloten edhe peshkopet e tij, kur degjuan recitimin e tij,dhe kur ai u perkthye ata u perloten perseri dhe Negusi tha:


"Pa dyshim qe kjo ka ardhur nga i njejti burim me ato qe solli Jezusi"


Pastaj ai u kthye nga dy te derguarit e kurejshiteve dhe tha:


"Ju mund te ikni, sepse per Zotin une nuk i kthej ata tek ju; ata nuk do te tradhetohen"


Por kur ata u larguan nga mbreti, 'Amri i tha shoqeruesit te tij: "Neser do them atij nje gje, qe do ta shkule kete prosperitet te gjelber te tyren me rrenje. Une do ti tregoj atij se ata thone qe Jezusi biri i Marise eshte nje skllav." Keshtu qe mengjesin tjeter ai shkoi te Negusi dhe tha:


"O mbret, ata peshperisin nje genjeshter te madh per Jezusin djalin e Marise. Dergo ndonje tek ata, dhe pyeti se cfare thone per te."


Keshtu qe ai dergoi fjale qe te vinin perseri te ai dhe ti tregonin atij se cfare thonin ata per Jezusin, kjo i shqetesoi ata, sepse asgje tjeter ngjashme me kete nuk u kishte ndodhur me perpara. Ata u konsultuan se bashku se cfare duhej te thonin kur kjo pyetje tu vihej perpara, megjithese e dinin se nuk kishin zgjidhje tjeter vecse te thoshin ate qe Zoti kishte thene.

Keshtu qe kur ata u futen ne pallatin mbreteror, dhe ata u pyeten perseri: "Cfare thoni ju per Jezusin, birin e Marise?" Xha'fari u pergjigj:


"Ne themi per te ato qe Profeti na solli ne, qe ai ishte skllavi i Zotit dhe i derguari i tij dhe shpirti i tij dhe fjala e tij te cilen ai e dergoi te Maria virgjeresha e bekuar."


Negusi mori nje cope druri dhe tha:


"Jezusi biri i Marise nuk i kalon fjalet qe keni thene juve as sa gjatesia e ketij shkopi."


Dhe kur gjeneralet rreth tij turfulluan, ai shtoi: "per te gjithe turfullimen tuaj." Pastaj iu kthye Xha'farit dhe shoqeruesve te tij dhe tha: "Ikni ne rrugen tuaj, sepse do te jeni te qete ne token time, as per male ari une nuk do te lendoja qofte edhe njerin prej jush" dhe me nje levizje te dores se tij drejt te derguarve te kurejshiteve, ai i tha sekretarit te tij: "Ktheji ketyre dy burrave dhuratat e tyre, sepse mua nuk me duhen." Keshtu 'Amri dhe burri tjeter u kthyen mbrapa te turperuar.

Nderkohe lajmi per ato qe kishte thene Negusi per Jezusin u perhap midis njerezve, dhe ata ishin te shqetesuar dhe i kerkuan atij nje shpjegim, duke e akuzuar se ai e kishte braktisur besimin e tyre. Ai atehere dergoi njerez te Xha'fari dhe shoket e tij dhe beri gati varka per ta dhe u tha qe te hipnin dhe te ishin gati per lundrim neqoftese do ishte e nevojshme. Pastaj ai mori nje pergamen dhe shkroi ne te:


"Ai deshmon se nuk ka zot tjeter pervec Allahut dhe se Muhamedi eshte skllavi i tij dhe i derguari i tij dhe se Jezusi biri i Marise eshte skllavi i tij dhe i derguari i tij dhe shpirti i tij dhe fjala e tij te cilat ai i hodhi mbi Marine."


Pastaj ai e futi ate poshte rrobes se tij dhe doli para njerezve qe ishin mbledhur per ta takuar. Dhe ai u tha atyre: "Abisinas, a nuk jam une njeriu me i pershtatshem per te qene mbreti juaj?" Ata u pergjigjen se po. "Atehere cfare mendoni ju per jeten time midis jush?" "Ka qene jeta me e mire ne jete," u pergjigjen ata. "Atehere cfare shqetesimi keni?" tha ai. "Ti ke braktisur besimin tone," thane ata, "dhe ke thene se Jezusi eshte skllav." "Po mire juve cfare thoni per Jezusin" pyeti ai. "ne themi se ai eshte biri i Zotit" u pergjigjen ata. Atehere ai vuri doren e tij mbi gjoks, pikerisht mbi vendin ku ishte pergameni dhe deshmoi per besimin e tij mbi "kete", te cilen ata e morren per fjalet etyre. Keshtu qe ata u kenaqen dhe u larguan, sepse ishin te lumtur nen sundimin e tij dhe vetem donin te siguroheshin; dhe Negusi pas kesaj i dergoi fjale Xha'farit dhe shokeve te tij se ata mund te zbrisnin nga varkat dhe te shkonin neper banesat e tyre ku ata vazhduan te jetonin si me para, rehatshem dhe te sigurte.

Me 628 e.s, pak muaj para Hudajbijahs, erdhi lajmi nga Abisinia per vdekjen e Ubajd Allah ibn Xhahsh. Gruaja e tij Umm Habibah (ra) ishte bija e Abu Sufjanit. Kur paten kaluar kater muaj nga vdekja e burrit te saj, profeti i dergoi nje mesazh Negusit, duke i kerkuar qe te behej dorezane dhe te bente martesen midis tij dhe vejushes, ne qofte se ajo do te ishte dakord. Asaj profeti nuk i dergoi mesazh direkt; por ajo pati nje enderr ne te cilen dikush i erdhi prane dhe iu drejtua asaj si "nena e besimtareve", dhe ajo interpretoi kuptimin e kesaj endrre se ajo do behej gruaja e profetit. Diten tjeter asaj i erdhi mesazhi nga Negusi i cili konfirmoi endrren e saj, dhe atehere ajo zgjodhi kusheririn e saj Khalid ibn Sa'id qe ta jepte ate per martese, dhe ai dhe Negusi bene marrveshje midis tyre ne prezencen edhe te Xha'farit dhe anetareve te tjere te vellazerise. Atehere Negusi beri dasem ne pallatin e tij, dhe atje u ftuan te gjithe muslimanet.

Letra e profetit per Negusin, e cila e ftonte ate te shpallte Islamin u dergua pikerisht ne kete kohe. Profeti po ashtu i pati derguar fjale Xha'farit se do te ishte gje e mire nese ai dhe komuniteti i tij do te vinin te jetonin ne Medina. Xha'fari menjehere filloi pergatitjet per udhetimin, dhe Negusi u dha atyre dy varka. U vendos qe Ummi Habibah do te udhetonte me ta.

Disa muaj pas ketyre ngjarjeve dhe duke pare keqesimin e situates ne Meke, 'Amri mblodhi disa te rinj, fisin e tij te Sahmit dhe te tjeret, te cilet e konsideronin ate si nje udheheqes dhe u mbushi mendjen atyre qe te shkonin me te ne Abisini. Ai shpresonte se meqe Muhamedi triumfonte atehere ata do te shpetonin ne Abisini: dhe po qe se Kurejshet do te triumfonin ata te gjithe do te mund te ktheheshin ne Meke, "Me mire na bie te jemi ne Negusin sesa nen Muhamedin," thoshte ai.

'Amri ishte nje politikan i mprehte, dhe nje burre i durueshem, qe nuk diskurajohej lehte. Megjithe deshtimin e tij te plote (615 e.s.) per te minuar pershtypjen e fuqishme qe pati lene Xha'fari dhe shoket e tij, ai pati hequr pak per te qetesuar Negusin dhe per te mbajtur maredhenie sadopak te mira persa i perkiste atij vete, gjithmone pa prekur ndonjehere ceshtjen e refugjateve muslimane. Por tani qe ata e paten lene vendin dhe paten shkuar ne Medine; Amri mendonte se me ta duhej te ishin larguar dhe paragjykimet e Negusit ne favor te besimit te ri.

Ne takimin e tij te pare, dhurata e tij e shtrenjte prej lekure u pranua me madheshti, dhe Negusi dukej aq i kenaqur saqe 'Amri vendosi te futej menjehere ne teme dhe te kerkonte azil. Por duke bere kete ai foli ne menyre nenvleftesuese per profetin, dhe kjo provokoi nje shperthim te menjehershem te nje inati mbreteror. 'Amri u terhoq; sepse nga ato qe thoshte Negusi ishte e qarte se menyra me e mire per te, per te ndertuar nje te ardhme per veten e tij ne oborrin mbreteror, nuk i duheshin dhuratat prej lekure por vetem berja ndjekes i Muhamedit. Ai i ishte larguar Islamit vetem per te gjetur se Islami i kishte marre atij edhe te vetmin vend shpetimi qe ai po mundohej te zinte; dhe me shkaterrimin e planeve te tij rezistenca filloi te binte.


"Pra edhe ti deshmon per kete o Mbret?" tha ai, duke nenkputuar profecine e Muhamedit. " Une deshmoj per te para Zotit," tha Negusi. "Bej cfare te them une, O 'Amr dhe ndiq ate. Ai eshte e verteta, per Zotin, dhe ai do te triumfoje mbi cdo gje qe ngrihet kunder tij, njesoj sic triumfoi Musai mbi Faraonin dhe miqte e tij."


'Amri hipi ne nje anije e cila e coi ate ne nje port ne brigjet e Jemenit, ku ai bleu nje gamile dhe ushqime dhe u nis per ne veri, dhe kur arriti ne Hadah, nje nga ndalesat e para ne rrugen bregdetare nga Meka ne Medina, ai takoi Khalidin dhe Uthmanin, dhe ata udhetuan pjesen e mbetur te rruges se bashku. Pasi arriten ne Medine, qe te tre shkuan direkt te Profeti dhe deklaruan besimin e tyre ne Islam.

Me 630 e.s, ne fillim te muajit Rexheb, fjala per vdekjen e Negusit arriti tek Profeti. Mbas faljve te zakonshme ne xhami, ai u kthye nga populli dhe u tha:


"Sot ka vdekur nje njeri i drejte. Pra cohuni dhe faluni per vellain tuaj Ashamah."


Pastaj ai i udhehoqi ata ne faljen xhenazes. Raportet e me voneshme nga Abisinia thoshin se vazhdimisht shihej nje drite qe ndriconte mbi varrin e mbretit.



__________________________________________________ __________________

Etiopia ka filluar me nismën e saj për ta futur xhaminë El-Nexhashi si një destinacion turistik dhe një vend të trashëgimisë botërore nga UNESKO në vitet e ardhshme.


Ministri i Kulturës dhe Turizmit në Etiopi tha se ministria po kryen disa aktivitete për të kthyer xhaminë dhe qytetin e mbretit Ahmed Nexhashi në një destinacion për turistë, vend ky qe ndodhët në Tigraj, rreth 900km larg Adis Abebës, kryeqytetit të Etiopisë.

"Gjithashtu kemi nisur aktivitetet për futjen e xhamisë nën mbrojtje të trashëgimisë botërore nga UNESKO-ja,"tha Mahmud Ahmed Gaas.

Punimet janë duke u bërë për ndërtimin e një qendre turistike, për ta kthyer këtë zonë në destinacion për turistët, shtoi ai.
Qendra që po ndërtohet në qytet përfshin 15 projekte dukë përfshirë aty një hotel modern dhe një universitet Islamik, si dhe një qendër kërkimore.
Qendra do të ketë 110.000 m2 sipërfaqe ku do të ndërtohen objektet e lartpërmendura.
Xhamia është quajtur me emrin e mbretit Ahmed Nexhashi, mbret ky që kishte strehuar të emigruarit musliman para 1400 viteve.

Kjo xhami konsiderohet si një simbol i bashkëjetesës fetare në Etiopi.

Islami në Etiopi daton nga viti 615 kur për herë të parë, muslimanët e parë erdhën në Etiopi si refugjatë dhe u vendosën në Negash.

Kurejshitët dërguan emisarët e tyre për të sjellë ata mbrapa në Arabi, por mbreti i Etiopisë refuzoi kërkesat e tyre, duke i mbrojtur ata, dhe duke u pajtuar me besimin e tyre.
Profeti Muhamed (paqja dhe mëshira e Zotit qofshin mbi të) kishte udhëzuar pasuesit e tij që erdhën në Etiopi, që te respektojnë dhe mbrojnë Etiopinë si dhe të jetojnë në paqe me të Krishterët Etiopianë.

Xhamia e Nexhashiut është e vjetër sa vetë besimi Islam në Etiopi dhe është xhamia e parë e ndërtuar në Afrikë.

ethiopianreview.com

Ketu e keni edhe nje video, nje pjese nga filmi "The Message" (Mesazhi), ku mund ta shihni ne pika kur muslimanet u keshilluan nga Profeti Muhammed a.s. qe te shkojne dhe te strehohen tek mbreti i krishtere Nexhashiu, i cili ishte i drejte. Me pastaj, shihet drejtesia, dhe paqeja qe u sigurohet muslimaneve te strehuar ne Abisini, nga mbreti Nexhashi.





Xhamia e Negusit

[_Mersin_]

Nje nga Mrekullite e Kuranit eshte se ai percakton kohen e ekzistences se tokes sipas perllogaritjes se ajeteve kuranore dhe haditheve profetike.Se shpejtiu do jua sjell inshalla.Ndoshta eshte zbulim im i pare ne teorite shkencore te Kuranit.

[_Mersin_]

Sipas një hadithi të saktë, Pejgamberi a.s. mori abdes prej pusit të Hudejbijes. Ai futi ujë në gojë prej pusit dhe pastaj e hodhi sërish në të. Pas këtij veprimi, pusi i Hudejbijes po buronte ujë të bollshëm. Këtë episod e tregojnë El Bera Ibn Azibi dhe Seleme Ibn Ekua, në hadithe te Buhariu dhe Muslimi.
Urvei rrëfen: “Prej Mirvan Ibn Hakemit dhe prej Misuer Ibn Mahrames përcillet se Pejgamberi a.s. nguli në pus një shigjetë prej shportës së tij.” Ky informacion gjendet gjithashtu te Buhariu dhe Muslimi.
Ndërsa në librin “Megazi” të Ebu Esuedit, që transmeton prej Urveit: “Pejgamberi a.s. po merrte abdes në një enë, nga ku futi ujë në gojën e tij. Pastaj atë uje që kishte në gojë e ktheu në enë dhe urdhëroi që ujin e asaj ene ta hidhnin ne pus. Pas kësaj, ai nxori një shigjetë prej shportës së tij dhe e hodhi gjithashtu brenda në pus. Në fund, ai iu lut Allahut të Lartësuar dhe, pa vonuar, uji gufoi prej pusit. Aq shumë ujë buroi, saqë njerëzit po arrinin ta kapnin ujin e pusit me duar (jo me kova).” Në këtë transmetim gjenden bashkë të dyja veprimet, dhe kjo duket më e pranueshme.
Në “Sahih-un” e Buhariut është hadithi i Xhabirit, që thotë: “Në Hudejbije njerëzit i kapi etja gjatë ditës. Pejgamberi a.s. përpara tij kishte një enë, prej së cilës po merrte abdes. Në këtë moment, njerëzit vërshuan të gjithë rreth tij. Ai i pyeti: “Çfarë keni?!” Ata thanë: “O i Dërguari i Allahut, ne nuk kemi as ujë për të pirë dhe as për të marrë abdes. I vetmi ujë që gjendet, është ky që ndodhet para teje.” Atëherë Pejgamberi a.s. futi dorën e tij në enë dhe, menjëherë, uji filloi të gufonte nga mesi i gishtave të tij, sikur të dilte nga disa burime. Të gjithë pinë dhe morën abdes, dhe ishin (jo pak, por) 1500 vetë.” Kjo ngjarje nuk ka lidhje me episodin e pusit, që u përmend më parë.
Gjatë kësaj kohe, kaloi një natë me shi. Pasi fali namazin e sabahut, Pejgamberi a.s. u tha njerëzve: “A e dini çfarë tha Zoti juaj gjatë kësaj nate?” Ata thanë: “Allahu dhe i Dërguari i Tij e dinë më mirë.” – “Ai tha: “Sot disa prej robërve të Mi u gdhinë si besimtarë ndaj Meje dhe disa si qafirë (mohues të mirësive). Ata që thanë: “Shiu na ra prej Mirësisë dhe prej Mëshirës së Allahut”, ata janë besimtarë ndaj Meje dhe mohues të yjeve. Ndërsa ata që thanë: “Shiu na ra për shkak të këtij apo atij ylli”, ata janë mohues ndaj Meje dhe besimtarë në yjet.”


Ibn Aidhi, në librin e tij “Megazi”, tregon: “Pejgamberi a.s. u dislokua në Tebuk në një kohë kur uji atje ishte me pakicë. Pejgamberi a.s. mori një grusht prej një pusi me pak ujë dhe, pasi e vërtiti atë nëpër gojë, e hodhi përsëri në pus. Me të bërë këtë, uji vërshoi dhe pusi u mbush plot. Edhe sot ai pus është përplot me ujë.”
Në “Sahih-un” e Muslimit thuhet: “Pejgamberi a.s., para se të mbërrinim në Tebuk, iu drejtua njerëzve dhe u tha: “Nesër ju do të jeni pranë burimit të Tebukut, në dashtë Allahu. Keni për të qenë para drekës. Kur të mbërrini atje, askush të mos prekë ujin e burimit derisa të vij unë!” Kur arritën atje, pamë dy burra që kishin arritur para nesh tek burimi. Burimi kishte shumë pak ujë; mezi nxirrte një currilë të vogël. Pejgamberi a.s. i pyeti ata: “A e prekët ujin?” – “Po” – thanë ata. Pejgamberi a.s. i qortoi rëndë të dy. Pastaj mblodhën ujë nga burimi me grushta, pak nga pak, dhe e hodhën në një enë. Pejgamberi a.s. mori ujë prej kësaj ene, lau fytyrën dhe duart dhe pastaj e ktheu përsëri në të. Pas kësaj, Pejgamberi a.s. i tha Muadhit: “O Muadh, nëse jeton gjatë, ndoshta do ti shohësh këto vise të lulëzojnë me kopshte të begata.”

Sot ne vendet arabe merret uji i detit dhe perpunoeht per te ujitur kopeshtet dhe oborret te cilat jane formuar ne shkretetire.Vjen tek shenjat e kijametit se vendet arabike do te gjelberohen.Shkencetaret kane vertetuar se me shkrirjen e akullnajave do ndryshojne klima e tokes ne shume vende dhe eventualisht po ndodh ne shume shtete te botes kjo gje.

[_Mersin_]

Betoni i formuar prej hekurit dhe gureve

49. Ata thanë: "A pasi të bëhemi eshtra të kalbur, dhe e pluhur, a mos do të bëhemi krijesë e re e ringjallur?"
50. Thuaj: "Edhe nëse të jeni gurë a hekur!"
51. Ose ndonjë krijesë që ju duket e madhe!

Bashkimi i dy metaleve per te perfituar fortesine e nje metali tjeter.

18:96.
Më sillni copa të hekurit! E kur e nivelizoi ai me dy anët e kodrave, tha: "Ndizni!" e kur e bëri atë (hekurin) zjarr (si zjarr nga të ndezurit) tha: "Më sillni bakër të shkrirë t'ia hedhë atij!"

[_Mersin_]

Korrieri i mbretit të arabëve të Romës

Ibn Ishaku rrëfen: “Ferva Ibn Amr el Xhudhami ishte asokoke mëkëmbës i Romës, ose në krye të arabëve që ishin nën pushtetin romak. Ai jetonte në Mean, në Sham. Ky njeri pranoi Islamin, prandaj tok me lajmin që ishte bërë musliman, ai i dërgoi Pejgamberit a.s. një mushkë të bardhë, si dhuratë për të.
Menjëherë sapo romakët mësuan se ai kishte pranuar Islamin, e thirrën dhe, fillimisht, e burgosën. Më pas, të gjithë ata ranë dakord për dënimin e tij me kryqëzim. Vendi i ekzekutimit ishte pranë një burimi, të quajtur Afrae, në Palestinë. Duke e çuar në vendin e ekzekutimit, ai recitonte këto vargje:

A thua e di Selma se burrin i saj
ndodhet pranë burimit Afra?!
Ku janë bërë gati për ta kryqëzuar
Mbi një trung pa degë, krejt i qëruar.

Ibn Ishaku thotë: “Zuhri tregon se para se të ekzekutohej dënimi, ai tha:

Njoftoni muslimanët fisnikë se unë
Jam musliman i dorëzuar Zotit tim me kockat dhe trupin tim.

E kështu ai u kryqëzua në atë burim, - Allahu e mëshiroftë!

Ibn Hishâmi.