Gjej autorin dhe titullin nga është marrë fragmenti

[projekti21_dk]

Eh, më falni për vonesën. Tapi po jap titullin e veprës dhe autorin nga është marrë fragmenti:

" Net gjahtarësh ", Miço Kallamata

[projekti21_dk]

Është mirë që tani dikush të na sjellë ndonjë fragment që ta gjemë ne të tjerët.

[Kavir]

Po jo nga Mico, se nuk e ka lexuar njeri Micon.
Te jene disi te njohur.

[projekti21_dk]

Gjeni autorin dhe titullin e kësaj poezie:

Perëndija njerin' e parë e mori prej dore vetë,
E zbriti mi faqet e dheut, q'ish me lulez' e fletë,
Më të drejtënë të themi, mbi faqet të dheut e ngriti,
E bëri të zotthin' e dheut edhe kështu e porsiti:
Nga kjo baltë të kam bërë, rri këtu, më paç uratë,
Mos u loth e mos psho kurrë, po përpiqu dit' e natë,
Sheh si punon gjithësija? Ashtu të punosh edhe ti,
Të mos rrish kurrë pa punë e të vësh duartë në gji.
Mos u bëj i lik e i keq, i paudh' e i pabesë,
I rrem, i ndyrë, i dëmshim, i rënduar e pa shpresë,
Mbërohu nga të këqijat, prej çdo farë ligësije,
Prej nakari, prej lakmimi, prej vjedhjeje, prej marrëzije,
Mos vra, mos merr tek s'ke vënë, edhe ki nam dashurinë,
Bes' e fe ki urtësinë, të drejtënë, mirësinë.
Në bëfsh mirë, liksht s'gjen kurrë, po, në bëfsh liksht, mos prit mirë,
Ki dëshirë për të mirë dhe në zemërë mëshirë,
Ji i but', i urt', i vyer e mos u bëj kurrë makut,
I egër e i mërzitur dh'i mahnitur si madut,
Mos ju afro dhelpërisë, po së drejtësë iu nis pas;
Në dëgjofsh fjalët' e mija, do të jesh gjithënjë në gas.

.........

Tregomu dhe shqipëtarët udhën e punës së mbarë,
Bashkomi, bëmi vëllezër edhe fjeshtë shqipëtarë,
Falmi, falmi Shqipërisë ditën e bardh' e lirisë,
Udhën e vëllazërisë, vahn' e gjithë mirësisë.

[Kavir]

Une propozova dicka te thjeshte, jo te na sjellesh poetin kombetar.
Meqe je mesues, njeh ndonje nxenes mbi 10 vjec qe nuk do e gjente kete autor?
Edhe ke veper na sjell?

A mos vjen nga Shqiperia? Eni vjen pej Camerie
Me ato milera fjale e me gluhe perendie?

[projekti21_dk]

Une propozova dicka te thjeshte, jo te na sjellesh poetin kombetar.
Meqe je mesues, njeh ndonje nxenes mbi 10 vjec qe nuk do e gjente kete autor?
Edhe ke veper na sjell?

A mos vjen nga Shqiperia? Eni vjen pej Camerie
Me ato milera fjale e me gluhe perendie?

I nderuari Kavir, mbase edhe ke të drejtë, megjithëkëtë po të flas nga përvoja: mos harro, se realiteti shpesh është e hidhur...
Pse mora pikërisht poetin kombëtar është kjo arsyeja: nuk ishte qëllimi im të sillja një poezi dhe kush e gjen. Unë para se ta postoja e lexova edhe një herë të tërë poemën dhe zgjodha pikërisht këtë fragment. Për mua ishte e rëndësishme porosia që jep fragmenti. Theksi bie sidomos në strofën e fundit. Dhe kjo porosi është një këshillë për të gjithë: Ta duam Shqipërinë ( kupto- gjithë trojet shqiptare ), ta bëjmë një Shqipëri siç e ëndërruan rilindësit tanë.
Arsyeja tjetër është se githmonë më preokupojnë fëmijët nëpër ngulimet shqiptare ( diaspora).

[Kavir]

Besoj se u morem vesh perderisa edhe une vetem per efekt vendi nuk solla vazhdimin e atyre vargjeve qe fillon me Camerine deri tek:

Burrat tuaj aqe trima do ta lene vall' Ylqine
Edhe gjithe shqipetaret ta mbanje armiku yne?

Ndoshta sepse na puqen idete?

[projekti21_dk]

Besoj se u morem vesh perderisa edhe une vetem per efekt vendi nuk solla vazhdimin e atyre vargjeve qe fillon me Camerine deri tek:

Burrat tuaj aqe trima do ta lene vall' Ylqine
Edhe gjithe shqipetaret ta mbanje armiku yne?

Ndoshta sepse na puqen idete?

Të faleminderit Kavir!
e, po është punë plagësh o Kavir djali!

[projekti21_dk]

Gjeni titullin dhe autorin:


Atdheu eshte varr i hapur, eshte varr.
Nje jete drejt tij shkon me bese qe lind.
Ne nje pike loti mbyt lotin fatvrare.
Ne nje pike loti lirine e lind.

Atdheu yt i vogli , i vogli
ai hyjnori i pavdekshmi si loti

[ILMGAP]

Pershendetje,

Atdheu


Atdheu është dhembje, është dhembje,
Një prill i pikëlluar në shpirt.
Atdheu është kryqi, është kryqi.
E mban – edhe të mban ty – në shpirt.

Atdheu është toka e premtuar.
Ti shkel si një zot dhe s’e ke ndën këmbë.
Atdheu s’ka fjalë, ka sy të trishtuar.
Vdes dashuria në dashuri që të çmend.

Atdheu është buka e uritur:
Të ikën nga duart e dot nuk e ngop.
Ëndërr dhe ankth dhe shpresë e sfilitur.
Me sytë n’errësirë vetveten kërkon.

Atdheu është varr i hapur, është varr.
Një jetë drejt tij shkon me besë që bind.
Në një pikë loti mbyt lotin fatvrarë.
Në një pikë loti lirinë e lind.

Atdheu yt i vogli, i vogli,
ai hyjnori, i pavdekshmi – loti.


Kjo poezi kaq e bukur është shkruar nga Fatos Arapi.