Kontributi i Kryepiskopit +Anastas ne ushqimin e tolerances fetare

[ilia spiro]

Faqe 4 - Speciale
24Qershor 2004 Gazeta "Panorama"

Kryepeshkopi Janullatos

intervista


Kreu i Kishës Ortodokse Shqiptare tregon për takimin e parë në Bajramin e 4 prillit të vitit 1992


“Si e kam njohur Hafiz Sabri Koçin”

Kryepeshkopi Anastas Janullatos: Humba një mik


Laureta Rryçi & Dorina Topollaj

E cilëson si një ndër miqtë e tij më të mirë. Për Janullatos, Hazhi Hafiz Sabri Koçi ka qenë ndër njerëzit më të dashur që ka njohur në Shqipëri. Për 13 vite rresht bashkëpunimi mes tyre ka qenë, perfekt.

Kryepeshkopi i Tiranës dhe i gjithë Shqipërisë, Anastas Janullatos, rrëfen në një intervistë ekskluzive për gazetën ”Panorama” si e ka përjetuar vdekjen e ish-kreut të Komunitetit Mysliman, Haxhi Hafiz Sabri Koçi dhe marrdhëniet e reja me Komunitetin Mysliman. Ai tregon të gjitha përpjekjet dhe bashkëpunimin midis tyre gjatë dekadës së fundit. Lidhja më e fortë, përveç festave fetare, duket se ka qenë edhe çështja e pronave. Në intervistën e tij Janullatos, tregon edhe përpjekjet e dy komuniteteve për të ndihmuar refugjatët kosovarë gjatë kohës së luftës.

Katër ditë më parë, është ndarë nga jeta ish-kreu i Komunitetit Mysliman, Haxhi Hafiz Sabri Koçi. Si e keni përjetuar Ju këtë lajm?
Ndjeva hidhërim të thellë. Kur të ikën një njeri i dashur, një mik, me të cilin ke lidhje për shumë vite, ndjen shtrëngim në zemër. Gjithsesi, të ngushëllon fakti se ai iku i qetë, mes dashurisë së të afërmve të tij dhe respektit të njerëzve. Njëkohësisht, mendova se ky udhëtim i fundit, na pret të gjithëve dhe duhet të bëhemi gati.

A ju kujtohet hera e parë, që jeni takuar me Haxhi Hafiz Sabri Koçin?
Ishte festa e Bajramit e vitit 1992. Në atë kohë isha Eksark i Patriarkanës Ekumenike. Kthehesha në Shqipëri pas një udhëtimi (2 prill) dhe më 4 prill ishte Bajrami. E quajta për detyrë të vizitoja kreun e Komunitetit Mysliman të Shqipërisë. Ishte komunikimi ynë i parë. Atmosfera ishte tepër e përzemërt.

Nëse Ju mund ta përshkruani natyrën dhe tipin e tij, çfarë mund të kujtoni?
Më bëri përshtypje serioziteti, por edhe afrimiteti i tij. Ishte njeri që vuajti për shumë vite në burg për besimin e tij fetar dhe u mbrujt brenda dhembjes dhe aspiratës. Ishte njeri i vendosur dhe dinamik, por njëkohësisht, i butë dhe i qetë. Në periudhën e vështirë të riformimit të Komunitetit Mysliman, ai dha një kontribut të vyer.

Historikisht, në Shqipëri komunitetet fetare vlerësohen se jetojnë në harmoni. Sa harmoni ka pasur mes Jush, si kreu i Kishës Orthodhokse, dhe Haxhi Hafiz Sabri Koçit, si kreu i Komunitetit Mysliman?
Siç e dini, gjatë 13 viteve të fundit, Shqipëria u përball me shumë vështirësi dhe kaloi periudha tepër kritike. Miqësia dhe besimi që u zhvilluan midis nesh, ndihmoi në përballimin sa më të drejtë të problemeve të ndryshme që janë shfaqur (p.sh. kur disa nxënës në Voskopojë prishën disa afreske historike, gjetëm mënyrën për t’iu shmangur tensioneve). Përgjithësisht, jo thjesht kultivuam frymën e tolerancës fetare, por punuam edhe për bashkëjetesë harmonike dhe bashkëpunim ndërmjet komuniteteve fetare. Gjatë festave e vizitojmë Komunitetin Mysliman dhe nga ana e tij, Haxhi Hafiz Sabri Koçi, me bashkëpunëtorët e tij të zgjedhur, vinte te ne në festat tona, madje edhe në periudhën e fundit, kur shëndeti i tij ishte keqësuar. Nuk harroj se në aktivitetet zyrtare, me rastin e 10-vjetorit të Fronëzimit tim si Kryepisksop, ai ishte i pranishëm në kishë, bashkë me udhëheqësit e tjerë të komuniteteve fetare.

Ju njiheni si njohës shumë i mirë i Islamit, pasi keni qenë lektor në Universitetin e Athinës. Sa ju ka ndihmuar kjo në marrëdhëniet ndërfetare në vendin tonë, që nga momenti që keni ardhur e deri më tani?
Për saktësi, nuk isha lektor, por pedagog i rregullt në Universitetin e Athinës për njëzet vjet me radhë. Dega ime ishte Historia e Besimeve Fetare. Në vitin 1975, për herë të parë botova një libër për Islamin (deri tani kanë dalë 12 ribotime) dhe i detyrova studentët që ta studionin dhe, madje, ta jepnin provim këtë lëndë. Gjithashtu, kam udhëtuar në shumë vende islamike dhe, në kuadrin e Këshillit Botëror të Kishave, kam qenë anëtar i ”Komisionit të Dialogut me njerëz me bindje të tjera fetare”. Sigurisht, të gjitha këto kanë ndihmuar në kuptimin më të shpejtë të kushteve të veçanta që ekzistojnë në Shqipëri. Në vitet e mëparshme, si pepdagog universiteti, kisha marrë pjesë më tepër në dialogun teorik ndërfetar. Por, këtu në Shqipëri mësova se sa i rëndësishëm është dialogu i jetës, pjesëmarrja e thjeshtë në të përditshmen dhe në problemet me të cilat përballet një shqëri multifetare.

Në shumë ceremoni, ngjarje të rëndësishme ose edhe festa kombëtare, ju kemi parë Ju dhe dy krerët e tjerë të komunitetit fetar, atij katolik dhe mysliman. A mund të na tregoni ndonjë episod me të ndjerin Haxhi Hafiz Sabri Koçi?
Në këtë çast, nuk më vjen ndërmend diçka konkrete. Por mbaj mend se në shumë pritje që jepnin përfaqësi të ndryshme, çuditeshin, jo thjesht që na shihnin bashkë, por sepse konstatonin një familjaritet dhe marrëdhënie të përzermërta.

A keni pasur vizita të ndërsjellta me Haxhi Hafiz Sabri Koçin, për çështje të ndryshme?
Fola më parë për vizitat e shumta që kryenim gjatë festave fetare. Gjithashtu, shumë shpesh, kur komisione të ndryshme vinin nga Amerika ose nga Evropa, për t'u informuar për sa ndodhnin këtu, ishim gjithnjë bashkë dhe binim dakord për imazhin që paraqisnim, lidhur me lirinë fetare ose me problemet që përballojnë ende komunitetet tona fetare (si p.sh. çështja e pronave të komuniteteve fetare, që ende mbahen të konfiskuara).

Një takim interesant i juaji me Haxhi Hafiz Sabri Koçin dhe arqipeshkvit monsinjor Rrok Mirdita, ka qenë gjatë krizës në Kosovë. Ju të tre morët nismën për të ndihmuar me materiale të ndryshme refugjatët kosovarë. A mund të na tregoni sesi arritët në këtë nismë?
Në këtë periudhë të vështirë, ishte e qartë që të gjithë duhet të ndihmonin; secilin sa të mundte më mirë. Ne, në Kishën Orthodhokse vendosëm t'i bënim një thirrje miqve tanë në Evropë dhe Amerikë. Grumbulluam 12 milionë dollarë dhe përfundimisht, ndihmuam më shumë se 33.000 refugjatë. Organizuam dy kampingje (madje, i fundit që funksionoi në Shqipëri, ishte yni) dhe dërgime të vazhdueshme pakosh (me ushqime, ilaçe, veshmbathje) në krahina të ndryshme të vendit. Veç ndihmës ekonomike, shumë grupe grash dhe të rinjsh lanë punën ose studimet për të ndihmuar refugjatët. Një rast karakteristik është interesimi i veçantë për të porsalindurit. Mbi 300 foshnje morën sendet e para të domosdoshme nga bashkëpunëtorët tanë. Detyra e mbështetjes ndaj atyre që ndodhen në nevojë, është parimi-bazë për ata që besojnë.

Si e përjetuat JU largimin e Haxhi Hafiz Sabri Koçit nga kreu i Komunitetit Mysliman? A mendoni se largimi i tij ka ndikuar në marrëdhëniet tuaja me drejtuesit e këtij komuniteti dhe a është e njëjta linjë komunikimi me krerët e sotëm, si më parë?
Është e natyrshme, që në çdo komunitet fetar të ketë ndryshime në udhëheqje, për më tepër, kur ka arsye shëndetësore dhe moshe. Sidoqoftë, marrëdhëniet që kemi zhvilluar ndërmjet dy komuniteteve tona fetare, janë shumë më të gjera. Edhe me udhëheqjen e re, të nderuarin Haxhi Selim Muça, marrëdhëniet tona janë të shkëlqyera. Besoj që ishte fat që pas vdekjes së Hafiz Sabri Koçit, Kryesinë e Komunitetit Myslimane e mori një njeri i aftë, me kulturë dhe fisnik, që e njeh mirë traditën, por dhe me prespektivë të qartë evropiane. Jam absolutisht i bindur se bashkëpunimi ynë do të jetë shumë harmonik dhe krijues, dhe do të kontribuojë në zhvillimin e përparimin e gjithë shoqërisë shqiptare.



Një miqësi 12-vjeçare

Kryepeshkopi i Kishës Orthodhokse në Shqipëri, Anastas Janullatos, ka pasur një miqësi 12-vjeçare me të ndjerin, kreun e Komunitetit Mysliman, Haxhi Hafiz Sabri Koçi. Ata janë njohur në fillim për shkak të pozicionit të tyre, por më pas kanë vënë re se përveç se aq, mund të ishin dhe miq shumë të mirë. Kjo ka ndikuar pozitivisht, sipas Kryepeshkopit, jo vetëm në marrëdhëniet midis tyre, por edhe në marrëdhënit mes të dy feve. Ata shpesh e kanë vizituar njëri-tjetrin, jo vetëm në rastet e festave, por edhe në ato raste kur në Shqipëri kanë mbërritur të huajt. Qëllimi i tyre i vetëm në këto raste ka qenë evidentimi i një imazhi sa më të mirë mes bashkëpunimit dhe tolerancës fetare. Vetëm katër ditë më parë, ish-kreu i Komunitetit Mysliman, Haxhi Hafiz Sabri Koçi, u largua përgjithmonë. Por përsëri kjo nuk ka ndikuar te Kryepeshkopi Anastas Janullatos, në marrëdhëniet e tij me Komunitetin Mysliman. Ky i fundit ruan kujtime shumë të bukura për të ndjerin Hafiz Sabri Koçi. Numri një i Kishës Orthodhokse në Shëqipëri ka ndjekur të gjithë traditën e fesë tjetër në shenjë respekti



Kush është kryepeshkopi Anastas Janullatos

Anastas Janullatos, para se të vinte në Shqipëri me detyrën e Kryepeshkopit të Kishës Orthodhokse, ka dhënë mësim në një nga universitetet e Athinës në lëndën Historia e Feve. Më pas, ai emërohet numri Një i Kishës Orthodhokse në Shqipëri, duke mbajtur të njëjtin pozicion, pa ndryshim, edhe sot e kësaj dite. Në vitin 2001 ka qenë kandidat për çminin Nobel për Paqe. Po në të njëjtin vit, është dekoruar me titullin “Nderi i Kombit”. Aktualisht, ai vazhdon të jetë Kryepeshkop i Kishës Orthodhokse. Ardhja e tij shënon, gjithashtu, edhe faktin që nuk ka pasur kryepeshkop shqiptar, për shkak të gradave shkencore që duhet të ketë një prift për të marrë një post të tillë. Fakti i qëndrimit për shumë kohë të gjatë, është protestuar nga Kisha Ortodokse e shqiptarëve të Amerikës dhe Kanadasë. Sipas tyre, tashmë ka ardhur koha që drejtimin e kishës duhet ta marrë një kryepeshkop shqiptar. Megjithatë, duhet vlerësuar se në gjithë këto vite drejtimi, Anastas Janullatos ka ditur të gjejë gjuhën e bashkëpunimit me të gjithë përfaqësuesit e tjerë të feve, mbi zhvillimin e shoqërisë shqiptare.

[ilia spiro]

Kryepeshkopi: "Dhuna dhe terrorizmi në kundërshtim me frymën e besimit

--------------------------------------------------------------------------------

Dhuna dhe terrorizmi janë në kundërshtim me frymën e vërtetë të besimit fetar.


Prof. Dr. Anastasi*


E gjatë është lista e viktimave të terrorizmit që nisi më 11 shtator 2001 në Nju Jork, deri në hekatombat e fëmijëve të pafajshëm në shkollën e Beslanit të Rusisë. Ndërmjet tyre rrezikon të gjendet edhe feja. Sidoqoftë, ndërgjegja fetare të mbetet në rolin e vet të shenjtë: paqtimin, mirëkuptimin, faljen, mbylljen e traumave. Gjatë këtyre viteve të fundit, nëpër kongrese të njëpasnjëshme ndërfetare, ne, përfaqësuesit e besimeve të ndryshme kemi rënë dakord që feja duhet të sjellë dhe të mbështesë paqen në botë, se dhuna dhe terrorizmi me prejardhje individuale, kolektive ose shtetërore janë në kundërshtim me frymën e vërtetë të fesë. Kemi dënuar në veçanti dhunën dhe luftën që kryhen duke iu referuar vullnetit të Perëndisë.

Njëkohësisht, pjesëmarrësit ndërmorën detyrimin për t’u bashkuar me thirrjen e të gjithë atyre mbi të cilët ushtrohet dhunë dhe gjithashtu, të kontribuojnë me të gjitha forcat për sigurimin e lirisë dhe dinjitetit të çdo personi e çdo populli.

Më 5-7 shtator 2004 në Milano, qindra përfaqësues, burra e gra nga 60 vende dhe besime të ndryshme të mbarë botës, morën pjesë në kongres të madh ndërfetar me temë: “Guxim për një humanizëm të ri shpirtëror”. Thirrja për paqe, nënshkruar nga të gjithë pjesëmarrësit, ndërmjet të tjerave thekson: “Paqe është emri i Perëndisë. Ndaj ata që shfrytëzojnë emrin e shenjtë të Perëndisë për të bekuar veten e tyre nga Perëndia. Asnjë luftë nuk është e shenjtë. Vetëm paqja është e shenjtë.

Duke u thelluar në traditat tona fetare, e kemi kuptuar më mirë se frika, terrorizmi dhe lufta e vënë njerëzimin në rrezik vetëshkatërrimi dhe sa njerëzit përfundojnë t’i nënshtrohen asaj së keqeje, të cilës synojnë t’i kundërvihen.
Stuhia terroriste dhe ajo e luftës që ka shpërthyer në fillim të shekullit të 21-të, nuk duhet të marrë me vete edhe shenjtërinë e fesë, duke infektuar zemrat e njerëzve me hidhërim dhe armiqësi ndaj fesë së tjetrit. Shkatërrime më të këqija edhe se ato nga armët e shkatërrimit në masë, mund të shkaktojnë nxitja e intolerancës fetare. Radioaktiviteti i urrejtjes, i pasuruar me “uraniumin” e pasionit fetar, zgjat edhe pas mbarimit të akteve terroriste dhe konflikteve luftarake, për dhjetëravjeçarë, ndoshta për shekuj, siç ka ndodhur me kryqëzatat dhe “luftërat e shenjta” të së kaluarës.

Të gjithë sa i besojnë “Perëndisë së dashurisë” (Rom. 15:33; Filip , 4:9; Hebr. 13:20 etj.), nuk mund të mos përsërisim me ngulm përgjërimin “për paqen në mbarë botën” dhe të përpiqemi me të gjitha forcat që në tokë të mbizotërojnë drejtësia dhe paqja.

*Kryepeshkopi i Tiranës, Durrësit dhe i gjithë Shqipërisë



Gazeta "Shekulli" 17/09/2004
Jepni opinionet tuaja mbi rolin e fese per drejtesi e paqe.

[ilia spiro]

Jo tolerance por kooperim

--------------------------------------------------------------------------------

Nga Fortlumturia e Tij\ His Beatitude
Anastas Janullatos


.... Qenia njerezore eshte diçka me e nderlikuar se ç'mendojne zakonisht. Keshtu qe, une besoj se tani Shqiperia ka nje mundesi te re e te madhe qe qendron ne faktin se jo vetem thjeshte tolerojme njeri-tjetrin, por edhe jetojme se bashku. Fjala tolerance eshte shume e dobet pe te shprehur ate qe ne perjetojme tani. Jetojme nje nivel te ri marredheniesh, nje bashkejetese paqesore. Dhe megjithate edhe kjo eshte shume e dobet per te shprehur realitetin tone fetar. Qe nga Sinodi i dyte i Vatikanit, dhe pas perjetimit te perbashket te martirizimit qe vuajtem ketu, ne tani perjetojme nje nivel te trete marredheniesh, nje nivel bashkepunimi vllazeror dhe krijues. Kjo eshte ajo qe duhet te kultivojme per te ardhmen. Ne te shkuaren ne ishim ketu ne kufijte midis Lindjes dhe Perendimit, ku perjetuam ndarjen. Tani, kemi rolin profetik te jemi ura midis Lindjes dhe Perendimit, ku japim nje deshmi te vazhdueshme te respektit tone te sinqerte per njeri-tjetrin.Respekti per njeri-tjetrin eshte mesimi i vertete qe ne duhet t'i japim gjithashtu gjithe Ballkanit. Shqiperia ka vuajtur shume, por ne kemi diçka per te eksportuar. Nga ana shpirterore, ne nuk jemi nje vend i varfer, por ne jemi nje vend i pasur ne vetendergjegjen tone qe te jetojme sebashku. Ne kemi nje respekt te thelle per njeri-tjetrin dhe ky respekt shkon edhe pertej kishave te krishtera. Perqafon edhe komunitetet e tjera dhe madje arrin edhe tek ata qe nuk besojne; sepse per ne, ata qe nuk besojne nuk jane armiq, por jane viktima te vete mosdijes se tyre. Ne i respektojme dhe i duam ata dhe do te donim te punonim me ata per nje te ardhme me te mire...


©KPM

[ilia spiro]

“Çdo krim në emër të fesë është krim kundër vetë fesë”

--------------------------------------------------------------------------------

Nga Kryepiskopi i Tiranës, Durrësit dhe i gjithë Shqipërisë, Prof. Dr. Anastasi

O Perëndi dhe Zot i gjithësisë, Dritë dhe Gjykatës i botës,
shpirti ynë, plot dhembje dhe shqetësim, sjell ndër mend
ngjarjet tragjike të 11 shtatorit 2001 në Nju Jork dhe aktet e
njëpasnjëshme të dhunës që pasuan që atëherë, deri në
tragjedinë në shkollën e Beslanit të Rusisë, ku terroristë
mizorë u mbollën tmerrin dhe vdekjen qindra fëmijve.

O Zot i paqes dhe i dashurisë, prehu shpirtrat mijëra
vëllezërve tanë që humbën jetën padrejtësisht, duke u bërë
viktima të kësaj dhune të tmerrshme; shëro plagët që
shkaktuan këto goditje në zemrat e të afërmve dhe miqve.
Dhembja dhe ankthi ynë, o Zot, arrin kulmin kur shohim
terroristë që pa ngurruar u marrin jetën madje dhe fëmijve të
pafajshëm, që përlyejnë edhe emrin Tënd, duke iu referuar
besimit tek Ti.

Ruaje, o Zot, botën tënde nga kjo paranojë dhe egërsi e
frikshme. Na ndihmo të gjithë për të kuptuar se çdo krim në
emër të fesë është krim kundër vetë fesë dhe fyerje e Emrit
Tënd të Shenjtë.

O Zot, në këto çaste, kur konflikte të dhunshme, akte
terroriste, padrejtësi dhe hakmarrje lëndojnë njerëzimin, ku
miliona njerëz të të gjitha moshave rrojnë në varfëri, mjerim
dhe pikëllim, Të lutemi mos na braktis, edhe nëse ne, dashur
ose padashur, Të braktisim.

O Zot mëshirues, zbute dhembjen që shtrihet në tokën
tonë. Na jep ndjeshmërinë dhe guximin për të ndihmuar atje
ku bëhen përpjekje për paqen, mirëkuptimin, bashkëpunimin
dhe pajtimin ndërmjet njerëzve dhe popujve, që ndodhen
afër ose larg nesh. Falna, o Zot, të gjithëve një paqe të plotë.
Paqe me Ty, paqe me veten tonë, paqe me njerëzit e tjerë,
afër ose larg. Paqe me tërë krijimin Tënd.

Na bëj, o Zot, njerëz krijues, të ndershëm dhe të gatshëm
për të punuar për progresin, drejtësinë, paqen dhe solidaritetin
në të gjitha nivelet: lokal, ndërkombëtar, mbarëbotëror.
Na beko, o Zot i paqes, që ta ndjejmë praninë tënde çdo
ditë dhe na ndihmo që me fjalën dhe veprën tonë të jemi një
rreze që përhap dritë shprese dhe paqeje. Amin.

11 shtator 2004

[ilia spiro]

Kryepiskopi Anastas i dhuron të dënuarve në burgun 325 një fushë sportive

--------------------------------------------------------------------------------

Kryepiskopi Anastas i dhuron të dënuarve në burgun 325 një fushë sportive

Gjatë vizitës në periudhën e Krishtlindjeve 2006, në Institutin e Edukimit të të Dënuarve Penalë, në lagjen “Ali Demi” të Tiranës, i njohur si Burgu 325, Kryepiskopi Anastas, pasi vizitoi mjediset e ndryshme shprehu dëshirën për të kontribuar në përmirësimin e kushteve të jetesës të të dënuarve.

Nga drejtuesit e Institutit iu kërkua, nëse do të ishte e mundur, që të financonte për ndërtimin e një fushe sportive, për rreth 160 burra, kryesisht të moshave të reja, që vuajnë aty dënimin.

Kryepiskopi e pranoi me kënaqësi kërkesën dhe siguroi fondet e nevojshme për ndërtimin e saj. Shpejt, në një mjedis tërë gurë dhe që përmbytej nga uji kur binte shi, u ngrit një fushë bashkëkohore minifutbolli dhe për lojërat me dorë, me tapet të gjelbër, e rrethuar me rrjetë dhe me sistem ndriçimi, e cila mund të shërbejë edhe për sporte e veprimtari të tjera. Kostoja e saj shkoi rreth 20 mijë USD.

Po kjo nuk ishte dhurata e parë e Kryepiskopit Anastas për këtë institucion. Në vitin 2001 ai kishte kontribuar edhe për ndërtimin e një serre lulesh dhe perimesh, në regjimin e grave. Prodhimet nga ajo kanë qenë dhe vazhdojnë të jenë ndihmë për vetë të dënuarat. Serra është njëkohësisht edhe një ndihmë nga ana psikologjike, pasi kalojnë edhe një pjesë të programit ditor me punë, por kjo edhe i ndihmon të jetojnë më ndryshe çastet e vështira që kalojnë.

Por, këto janë vetëm veprat më të dukshme që Kisha jonë, me nismën dhe kujdesin e vazhdueshëm dhe të drejtpërdrejtë të Fortlumturisë së Tij, ka bërë për këta njerëz me liri të kufizuar. Vizitat dhe ndihmat për të dënuarit janë të vazhdueshme, të përmuajshme, sidomos nga Lidhja e Grave Orthodhokse “Përhapja e Dashurisë”, Tiranë dhe Rinia Orthodhokse.

Janë rreth 10 vjet që ka nisur bashkëpunimi me këtë Institut, ku Kisha jonë ka ndihmuar materialisht e shpirtërisht, duke bashkëpunuar me stafin dhe drejtorinë, bashkëpunim ky që ka qenë përherë dhe më i ngrohtë e rezultativ.

Me rastin e përfundimit të punimeve, drejtoria e IEDP “Ali Demi” organizoi në një atmosferë festive ceremoninë e përurimit të fushës sportive në regjimin e burrave. Në të mori pjesë një përfaqësi me klerikë e laikë nga Kisha Orthodhokse, e kryesuar nga Hirësia e Tij Andoni, episkopi ndihmës i Kryepiskopit, Avokati i Popullit z. Ermir Dobjani, Drejtori i Përgjithshëm i Burgjeve, z. Arjan Shehri dhe përfaqësues të institucioneve që ndjekin problemet e të dënuarve.

Drejtoresha e këtij instituti, znj. Marinela Sota, në fjalën e hapjes tha ndër të tjera: “Ne jemi shumë të kënaqur me këtë që është realizuar, sepse këtu vuajnë dënimin mosha të reja që kanë nevojë të lëvizin fizikisht. Gjatë vizitës që bëri Kryepiskopi Anastas për Krishtlindje në institucionin tonë, tek regjimi i grave dhe i burrave, ne i kërkuam të na mundësonte ndërtimin e një fushe, ku të dënuarit të mund të luanin dhe të kalonin kohën e lirë, duke pasur parasysh edhe veçantinë e këtij institucioni, ku të dënuarit mund të luajnë gjatë të gjithë ditës dhe të qëndrojnë në mjedise të hapura...”

Shiritin e përurimit, në emër të Kryepiskopit Anastas e preu Hirësia e Tij Andoni, si edhe Drejtori i Përgjithshëm i Burgjeve, z. Shehri. Pas kësaj, z. Shehri tha, duke përshëndetur të pranishmit: “Falënderoj Kishën Orthodhokse dhe vetë Hirësinë e Tij, zotin Janullatos për këtë ndihmë të çmuar. Kjo hyn në kuadrin e përpjekjeve tona të vazhdueshme për të lehtësuar sa më shumë jetesën e të dënuarve në burgjet shqiptare. Kjo është në kuadër të reformës që ne kemi ndërmarrë në sistemin penitenciar me fondet e qeverisë, me fondet e drejtorisë, por edhe me bashkëpunimin e ngushtë me donatorët, siç është rasti konkret. Edhe njëherë falënderoj Kishën Orthodhokse që ka bërë këtë dhuratë dhe ju ftoj që ta shfrytëzoni maksimalisht këtë ambient me të vërtetë shumë të bukur”.

Pastaj e mori fjalën Episkop Andoni, i cili tha: “Sjell tek ju përshëndetjet dhe urimet e Kryepiskopit Anastas. Në këto çaste nuk mund të ndodhej me ju, por ashtu siç jua dha fjalën, ndërtimi i kësaj fushe u realizua. Gëzohemi që është e një cilësie të mirë. Kisha Orthodhokse dëshiron t’ju tregojë edhe me këtë investim tjetër këtu, se interesohet për ju. Ju nuk jeni vetëm në këtë ambient. Është detyra jonë dhe e çdo besimtari që të jenë pranë atyre që janë në kushte dhe situatë të vështirë.”

Shefi i Kujdesit Social në këtë institut, z. Përparim Gjyshja, pyetjes sonë se sa i rëndësishëm është ky terren në punën tuaj, na u përgjigj: “Në fillim dua t`ju falënderoj për këtë investim që ka bërë Kisha Orthodhokse. Nuk është hera e parë që Kisha bën investime të këtij niveli. Ka bërë një investim tek regjimi i grave për ndërtimin e një serre dhe vazhdimisht na ndihmon me bazë materiale. Ky terren që është tani, me tapet të gjelbër, dikur ishte me gurë dhe me ujë, ku të dënuarit shkonin që të argëtoheshin dhe dëmtoheshin. Mjedisi do të na hyjë në punë, sepse këtu ka dënime të pakta dhe mosha përgjithësisht të reja dhe argëtimi kryesor i tyre janë aktivitetet sportive. Konkretisht, kemi filluar kampionatin e minifutbollit midis dhomave dhe në vazhdim do të përdoret edhe për volejboll dhe basketboll. Ju Faleminderit!”.

Kisha jonë me anë të këtij investimi solli edhe një përfitim tjetër social për të dënuarit, sepse punësoi disa prej tyre, të cilët punuan me shumë përkushtim, duke zhvilluar më tepër edhe ndjenjën e ngrohtësisë e miqësisë midis tyre dhe njëkohësisht përfituan një pagë për punën e bërë.

Ceremonia u mbyll me një kokteil dhe një ndeshje futbolli në fushën e re, midis një skuadre të këtij instituti, me skuadrën e një burgu tjetër.

Çuditërisht, disa media televizive e të shkruara, të pranishme në ceremoni, të ftuara nga ky Institucion i Edukimit për të bërë të njohur në publikun shqiptar këtë risi investimi social bamirës joshtetëror, për këtë kategori njerëzish me liri të kufizuar dhe në një institucion shtetëror, e anashkaluan prezantimin e rëndësisë së këtij lajmi, duke u përqendruar vetëm tek mbipopullimi i burgut. Fatkeqësisht, ata lanë kështu jashtë vëmendjes së publikut edhe impulsin social, shpirtëror dhe human që duhet të transmetonin tek ai.

[ilia spiro]

NJË KONTRIBUT ME NJË KUPTIM TË VEÇANTË

- 600.000 USD - për një kishë dhe një xhami në Kosovë -

Djegia e kishave dhe e xhamive nuk inkurajon drejtësinë dhe paqen, sigurisht as progresin. Përkundrazi, na rikthen në kohë dhe praktika, të cilat e lanë Ballkanin në prapambetje, në përçarje dhe në tragjedi.

Të gjithë ata që e implikojnë besimin në aktet e dhunës, në thelb dhunojnë frymën e fesë. Cilido, sado të drejtë të këtë, ai duhet të respektojë shenjtërinë dhe rolin që kanë vendet e shenjta të kultit. Ato duhet të jenë qendra pajtimi dhe paqeje dhe jo vatra të konservimit të armiqësive.

Vetëm me bashkekzistencën paqësore të komuniteteve fetare mund të ketë progres të vërtetë shoqëror. Në Shqipëri, myslimanë dhe të krishterë, këtë parim përpiqemi të respektojmë: të bashkëjetojmë dhe të bashkëpunojmë në harmoni.

Kthjelltësia e tolerancës fetare dhe forca e dashurisë duhet të mposhtin urrejtjen e verbër që të çon në konflikte të njëpasnjëshme. Gjatë shekullit të 21-të, kudo dhe sidomos në rajonin e Ballkanit, pavarësisht nga komuniteti kombëtar apo fetar, të cilit i përkasim, thirremi për të luftuar për bashkekzistencë paqësore, me respekt reciprok dhe solidaritet. Me këtë bindje, Kryepiskopata Orthodhokse e Tiranës mori vendimin e mëposhtëm:
Ofrojmë 600.000 USD - për restaurimin e një kishe dhe të një xhamie në Kosovë - ose për ndërtimin e një qendre rinore që do të inkurajojë bashkekzistencën paqësore. Kjo shumë merret nga fondet që kemi mbledhur me shumë mund për ndërtimin e Katedrales në Tiranë.

Transferimi i kësaj shume do të kryhet me kompetencë, me qëllim që të garantohet përdorimi i drejtë i saj, sipas kuptimit të veçantë të kësaj iniciative.

Tiranë, më 26.3.2004
+Anastasi
Kryepiskopi i Tiranës, Durrësit
dhe i gjithë Shqipërisë

[ilia spiro]

Nga Mesazhi

“Asnjë luftë nuk është e shenjtë. Vetëm paqja është e shenjtë!...”


Nga Kryepiskopi i Tiranës, Durrësit dhe i gjithë Shqipërisë,
Prof. Dr. Anastasi


E gjatë është lista e viktimave të terrorizmit që nisi më 11 shtator 2001 në Nju Jork, deri në hekatombat e fëmijëve të pafajshëm në shkollën e Beslanit të Rusisë. Ndërmjet tyre rrezikon të gjendet edhe feja.

Më 5-7 shtator 2004 në Milano, qindra burra e gra nga 60 vende të ndryshme të botës dhe nga fe të ndryshme, morën pjesë në një kongres të madh ndërfetar me temë: “Guxim për një humanizëm të ri, shpirtëror”. Thirrja për paqe, nënshkruar nga të gjithë pjesëmarrësit, ndërmjet të tjerave thekson: “Paqe është emri i Perëndisë. Ndaj, ata që shfrytëzojnë Emrin e Shenjtë të Perëndisë për të bekuar luftërat e tyre, i japin mallkim kauzës për të cilën luftojnë dhe e largojnë veten e tyre nga Perëndia. Asnjë luftë nuk është e shenjtë. Vetëm paqja është e shenjtë!... Duke u thelluar në traditat tona fetare, e kemi kuptuar më mirë se frika, terrorizmi dhe lufta e vënë njerëzimin në rrezik vetëshkatërrimi dhe se njerëzit përfundojnë t’i nënshtrohen asaj së keqeje, të cilës synojnë t’i kundërvihen... “.

Stuhia terroriste dhe ajo e luftës që ka shpërthyer në fillim të shekullit të 21-të, nuk duhet të marrë me vete edhe shenjtërinë e fesë, duke infektuar zemrat e njerëzve me hidhërim dhe armiqësi ndaj fesë së tjetrit. Shkatërrime më të këqija edhe se ato nga armët e shkatërrimit në masë, mund të shkaktojë nxitja e intolerancës fetare. Radioaktiviteti i urrejtjes, i pasuruar me “uraniumin” e pasionit fetar, zgjat edhe pas mbarimit të akteve terroriste dhe konflikteve luftarake, për dhjetëvjeçarë, ndoshta për shekuj, siç ka ndodhur me kryqëzatat dhe “luftërat e shenjta” të së kaluarës.

11 shtator 2004

[ilia spiro]

Kampi veror i fëmijëve në Kosovë

--------------------------------------------------------------------------------

Filloi kampi ditor i fëmijëve në Kosovë

U bënë pothuajse 5 vjet radhazi që në muajt qershor-korrik Kisha jonë Orthodhokse, me kontributin e misionarit nga Amerika Nathan Hope dhe me bashkëpunimin e Zyrës së Fëmijëve, si dhe të një grupi studentësh orthodhoksë nga Shqipëria kanë zhvilluar disa kampe ditore për fëmijët kosovarë. Këto kampe janë zhvilluar në periferi dhe në disa fshatra të Malishevës. Edhe këtë vit, me datë 23 qershor nisi në Kosovë kampi për fëmijët e moshave 6-15 vjeçare. Kampi i parë nisi në shkollën fillore “Ibrahim Mazreku”. Kjo ishte hera e parë që zhvillohet një kamp në këtë shkollë, pasi kampe të tilla ishin kryer vetëm nëpër shkolla në periferi të Malishevës, por me kërkesën dhe me ftesën para një viti të drejtuesve të shkollës, që të realizohej një kamp i tillë edhe për shkollën e qytetit të Malishevës, organizuesit e këtij aktiviteti nuk hezituan për ta përmbushur këtë ftesë të bërë nga ata.

Kampi i parë, i cili nisi në shkollën e Malishevës u quajt kampi “Miqësia” dhe pati një pjesëmarrje prej pothuajse 500 fëmijësh. Kampi u nda në dy grupe. Në grupin e parë, i cili u zhvillua në mëngjes ishin fëmijët e klasave I-IV. Numri i tyre ishte rreth 330. Ndërsa për grupin e dytë, i cili u zhvillua pasdite kishte rreth 150 fëmijë të klasave V-IX. Gjithashtu se në këtë kamp patëm bashkëpunimin e mësuesve të shkollës, gjë që ka ndodhur vazhdimisht edhe në kampet e mëparshme të zhvilluara në rrethinat e Malishevës.

Në të vërtetë, emri “Miqësia” përshkruante atmosferën që ndodhej në kamp. Kjo ishte një atmosferë entuziaste miqësie ndërmjet studentëve shqiptarë dhe fëmijëve të Malishevës, si dhe stafit të mësuesve të shkollës fillore “Ibrahim Mazreku”. Pritja e tyre ishte e ngrohtë. Fëmijët kishin një gëzim të veçantë për kampin, por ky gëzim nuk shfaqej vetëm në fytyrat e fëmijëve, por edhe tek organizuesit, të cilët bënë të mundur mbarëvajtjen e këtij kampi.

Këtij aktiviteti nuk kishte se si t’i mungonte falënderimi i rastit nga drejtori i shkollës. Ai ishte shumë entuziast për këtë aktivitet, pasi ai vetë një vit më parë bëri ftesë që ne ta përfshinim aktivitetin tonë edhe në shkollën e tij. Në fjalën përshëndetëse, ai u shpreh shumë mirënjohës për praninë tonë atje dhe me sinqeritet e me mirëbesim tha se puna jonë ishte diçka e rëndësishme, që kontribuonte në përparimin dhe edukimin e fëmijëve, të cilët ai i konsideronte si të ardhmen e vendit.

Gjatë këtij kampi u zhvilluan lojëra të ndryshme, këngë dhe himne për fëmijë, valle, punëdore, etj. Për ta plotësuar këtë aktivitet, fëmijëve i’u ofrua një kokteil. Me një entuziazëm të tillë u mbyll dita e parë e kampit “Miqësia”. Shpresojmë dhe urojmë që ky entuziazëm do të vazhdojë deri në fund të këtij kampi si dhe në kampet e tjera që do zhvillohen në shkollat e ndryshme rreth Malishevës. Dhe lusim që Perëndia të na ndriçojë dhe të na drejtojë në këtë aktivitet që kemi marrë përsipër.



Himni i kampit “Miqësia”

Miq dua të kem, mik dua të jem.
Miq dua të bëj kudo që shkoj;
Dhe t’u them të gjithëve un’ miku juaj jam.
Dhe asnjë vështirësi nga ju s’më ndan !
Refreni: I shtrenjtë je ti, i shtrenjtë je ti,
i shtrenjtë je ti, o miqësi (2 herë).

[ilia spiro]

Veprimtari kulturore me fëmijët kosovarë për thellimin e miqësisë

Bashkëpunimi i krijuar midis të rinjve shqiptarë dhe atyre kosovarë të cilët erdhën në Shqipëri gjatë 1999-ës ka ndjekur një traditë të veçantë përgjatë këtyre viteve. Përmes kampeve me natyrë edukative dhe argëtuese me fëmijët e familjeve kosovare është realizuar një bashkëpunim i ngushtë në shkëmbimin e eksperiencave dhe thellimin e miqësisë, e cila nisi gjatë kohës së luftës dhe vijon të rritet çdo vit.

Rreth 1200 fëmijë kosovarë morën pjesë edhe këtë verë në kampet e organizuara nga Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë në komunën e Malishevës. 25 vullnetarë të rinj nga kjo Kishë organizuan tre kampe përgjatë dy javëve. Qëllimi i këtij aktiviteti ishte forcimi i miqësisë midis të rinjve shqiptarëve të Kosovës dhe të Shqipërisë si dhe argëtimi i fëmijëve. Ky aktivitet u krye me lejen e drejtorisë arsimore të komunës së Malishevës në shkollat 9 vjeçare “Ibrahim Mazreku” në Malishevë, shkollën 9 vjeçare “Naim Frashëri” në Banja dhe në degën e saj me të njëjtin emër në Begaj.

Programi ishte i përbërë nga lojëra të ndryshme, punëdore, këngë e diskutime. Çdo kamp kurorëzohej nga një festë e përgatitur nga vetë fëmijët. Në këtë festë ishin ftuar drejtues të qeverisë lokale, arsimtarë të shkollave në të cilën kryheshin kampet si dhe prindër të vetë fëmijëve. Kampi në shkollën “Ibrahim Mazreku” mbante emrin “Miqësia”, ndërsa në shkollën e Begajt mbante emrin “Shpresa” e ndërsa në shkollën “Naim Frashëri” në Banja kampi mbante emrin “Mirësia”. Fëmijët ndaheshin në grupmosha të ndryshme dhe çdo grup mbante emrin e një virtyti si “Paqja, Falja, Dashuria, Respekti, Gëzimi, etj”. Të gjithë këta emra nuk i shikonim në pikëpamjen morale, por në atë jetike, këto emra nuk ishin thjesht disa cilësi të thata, por vlera jetësore, të cilat përbëjnë themelin e një shoqërie të shëndoshë dhe që formojnë te çdokush një njeri me vlera.

Pikërisht për këtë arsye ky aktivitet duhet parë edhe si një privilegj dhe një dhuratë nga Perëndia, sepse të gjitha lojërat, vallet, këngët dhe çdo gjë argëtuese që ndamë me fëmijët e Kosovë kishte për bazë një dashuri të ndërsjelltë midis nesh dhe fëmijëve një dashuri, që na bënë të sigurtë se aktiviteti ynë kishte qënë i suksesshëm.

Drejtorët e shkollave kanë treguar interes për këtë aktivitet dhe kanë shprehur mirënjohjet e tyre si dhe kanë shfaqur kërkesën për vazhdimësinë e kampeve edhe në vitet e ardhshme. “Organizimi i kampit është i mirëseardhur për fëmijët që tashmë kanë përfunduar mësimet” - u shpreh z. Rexhep Mazreku, drejtor i shkollës fillore “Ibrahim Mazreku” në Malishevë.

Tashmë që prej 5 vjetësh Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë organizon kampe të tilla në shkolla të ndryshme të kësaj komune. Këto kampe janë kryer në bashkëpunim me mësuesit e shkollave përkatëse. Fëmijët, prindërit dhe mësuesit kanë treguar interes për vazhdimësinë e tyre përgjatë këtyre viteve. Kjo ishte një mundësi argëtimi për fëmijët dhe forcimi i një miqësie të lindur gjatë kohës së luftës. Këtë vit treguan interes të veçantë edhe mediat kosovare si gazeta Lajm, Zëri, radio Dukagjini, Kosovaonline, të cilat e kanë pasqyruar organizimin e këtyre kampeve në faqet dhe transmetimet e tyre.

“Gjithçka ka filluar gjatë kohës së luftës kur Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë ka ndihmuar mbi 33.000 kosovarë duke u siguruar atyre një ndihmë prej rreth 12 milion dollarë. Ajo vazhdoi të ofrojë ndihmën e saj edhe kur shumë kosovarë u kthyen në Kosovë duke i ndihmuar ata në nevojat më imediate. Kështu lindi një miqësi të cilën e vazhduam me këto kampe”–shprehet Gabriela Bezhani, koordinatore e Zyrës së Fëmijëve në Kishën Orthodhokse të Shqipërisë. Në muajin gusht do të organizohet një kamp tjetër me fëmijët e fshatit të Carallukës në komunën e Malishevës. Në këtë kamp priten të marrin pjesë rreth 530 fëmijë.

[ilia spiro]

Kampe verore me fëmijët kosovarë për forcimin e miqësisë dhe vlerave në shoqërinë shqiptare

Lidhja e të rinjve shqiptarë me fëmijët kosovarë po ndjek një traditë të veçantë përmes organizimit të aktiviteteve kulturore dhe edukative. Për të gjashtin vit me radhë, një grup vullnetarësh orthodhoksë shqiptarë synojnë të mbjellin dhe të kultivojnë te fëmijët e komunës së Malishevës vlerat kryesore të shoqërisë.

Këtë verë ata organizuan katër kampe verore që identifikohen me emra virtytesh të tilla si: në Carallukë me emrin “Zemërgjerësia”, në Malishevë me emrin “Shpresa”, në Banja me emrin “Gëzimi” dhe në Begaj me emrin “Mirësia”. Më shumë se 1500 fëmijë morën pjesë në këto veprimtari të larmishme.

Vullnetarët e ardhur nga Shqipëria u përqendruan në programe edukative përmes të cilave realizuan përcjelljen e dijes dhe krijimtarisë te fëmijët, duke i shndërruar kështu kampet në një model të shkollave verore.

Ky aktivitet drejtohet nga Zyra e Fëmijëve me drejtues të saj, misionarin amerikan z. Nathan Hoppe, i mbështetur nga një staf i përbërë prej 25 vetësh, kryesisht studentë të Akademisë Teologjike “Ngjallja e Krishtit”, Shën Vlash, Durrës, si dhe përfaqësues nga rinitë orthodhokse të qyteteve të ndryshme të Shqipërisë. Nga viti 2001 rreth 100 vullnetarë të Kishës Orthodhokse kanë dhënë kontributin e tyre në këto aktivitete.

Programi përmbante mësimdhënie me karakter social-kulturor, lojëra argëtuese në grup të vogël dhe të madh, këngë, dramatizime etj. lojëra olimpike, punëdore dhe kokteil. Kampi mbyllej me një program festiv i përgatitur nga vetë fëmijët kosovarë ku ishin të ftuar arsimtarët e shkollave përkatëse dhe prindër të fëmijëve. Gjithashtu në fund të çdo kampi organizohej një mbrëmje festive me arsimtarët e këtyre shkollave.

“Synimi ynë është të krijojmë dhe të forcojmë miqësinë midis nesh dhe fëmijëve” – tha Nathan Hoppe, drejtor i stafit të kampit. Ndërsa koordinatorja e stafit të të rinjve vullnetarë znj. Gabriela Bezhani tha se qëllimi i organizimit të këtyre kampeve ishte që të argëtohen fëmijët pas traumave të luftës, të krijohen ura miqësie midis shqiptarëve të të dy anëve të kufirit.

“Sot mund të them që jam e kënaqur me punën që kemi bërë. Virtytet me të cilat identifikohen kampet tona paraqesin vlera të veçanta dhe në këtë plan mendojmë se kemi kontribuar diçka për shoqërinë kosovare” – tregon ajo.

Organizimi i kampeve bëhet në bashkëpunim me drejtorët e shkollave dhe me lejen e Drejtorisë Komunale të Arsimit pasi kampistët janë nxënës shkollash fillore. Nga viti në vit ka edhe kërkesa nga shkolla të tjera për organizimin e këtyre kampeve. Idriz Hoti, drejtor i shkollës 9-vjeçare “Imer Krasniqi” iu drejtua sivjet përfaqësuesve të Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë në Tiranë që të mundësohet organizimi i kampit veror për nxënësit e shkollës së tij.

“Kemi shumë fëmijë që ende janë me shenja e trauma nga lufta dhe gjendja e rëndë sociale nuk iu jep mundësi që t’i përjetojnë dhe t’i bëjnë aktivitetet shumë të mira dhe të dobishme për fëmijët, siç i bën Kisha Orthodhokse e Shqipërisë”. Drejtoresha e Arsimit znj. Sanije Kelmendi tha se vitin e kaluar nuk e kishte besuar që kampet ishin kaq mirë dhe që fëmijët kënaqeshin kaq shumë. “Unë shpresoj që këto kampe të vazhdojnë sërish edhe në vitet e ardhshme”. Ndërsa banorët e zonës kanë shprehur konsideratat e tyre për këto aktivitete.

“Fëmijët tanë kanë marrë pjesë vazhdimisht në kampet e organizuara nga Kisha Orthodhokse dhe mezi kanë pritur që të vijë koha e organizimit të tyre” – thotë banorja e Carallukës znj. Emine Krasniqi. Ndërsa Milaim Kastrati, banor i Malishevës flet pozitivisht për punën e vullnetarëve të Kishës në kampin e së cilës ka marrë pjesë vajza e tij Mirenxa.

“Vajza ime ka qenë shumë e kënaqur. Në kamp ka pasur lojëra, këshilla edukative dhe unë jam i kënaqur me punën që është bërë dhe që është reflektuar shumë mirë tek vajza ime” – thotë ai.

Shkollës “Hilmi Hoti” iu dhuruan dy kompjutera dhe një printer, gjë për të cilën stafi pedagogjik dhe drejtori i shkollës ishin shumë mirënjohës pasi kishin nevojë për to. Këtij aktiviteti i kushtoi rëndësi edhe media kosovare, ndër të cilat gazetat “Koha Ditore” dhe “Zëri”.

Për t’iu përgjigjur kërkesës së drejtorit të shkollës “Imer Krasniqi” z. Idriz Hoti për mbajtjen e një kampi në shkollën e tij, në fund të muajit gusht do të organizohet kampi “Miqësia” në këtë shkollë.

[ilia spiro]

Fëmijët kosovarë po marrin pjesë aktive në kampet e Kishës sonë


Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë, duke patur parasysh kërkesën e drejtorive të disa shkollave si dhe me lejen e Kuvendit Komunal të Komunës së Malishevës, organizoi dhe financoi për të gjashtën vit radhazi kampingjet për fëmijë në Kosovë.

Ky aktivitet drejtohet nga Zyra e Fëmijëve me drejtues të saj Z. Nathan Hoppe, i mbështetur nga një staf i përbërë prej 25 vetësh, kryesisht studentë të Akademisë Theologjike “Ngjallja e Krishtit”, Shën Vlash, Durrës, si dhe përfaqësues nga rinitë orthodhokse të qyteteve të ndryshme të Shqipërisë.

Kampi i parë u zhvillua në fshatin Carallukë të komunës së Malishevës, në shkollën “Hilmi Hoti”, në datat 21-24 Qershor dhe mbante temën “Zemërgjërësia”.

Në këtë aktivitet katër ditor morën pjesë rreth 400 fëmijë të moshave nga parashkollorët deri në fëmijët e klasave të teta dhe të nënta, të cilët u ndanë sipas grupmoshave.

Kampi zhvillohej në mëngjes për fëmijët nga parashkollorët në klasën e katërt dhe pasdite me fëmijët e klasave të pesta deri në të tetën. Të gjithë fëmijët morën pjesë aktive në të gjithë programin e kampit që përmbante:

1. Mësimdhënie me karakter social-kulturor
2. Lojëra argëtuese në grup të vogël dhe të madh, këngë, dramatizime etj.
3. Lojëra Olimpike, për të cilat u ndanë dhe çmime.
4. Punëdore
5. Kokteil
6. Festa e fundit


Risi për këtë vit ishin dhe dy dramatizimet “Tre Fluturat” dhe “Pema që jep” të përgatitura nga stafi i Kampit. Gjithashtu vetë fëmijët shpalosën dijet dhe talentet e tyre përgjatë kampit, të cilat u kurorëzuan në festën e fundit ku çdo grup kishte përgatitur materiale artistike si: këngë, valle, drama etj., të cilat i dhanë një atmosferë festive ambientit dhe një ndjenjë gëzimi arsimtarëve të asaj shkolle.

Çdo gjë përfundoi me sukses falë mbështetjes dhe ndihmës së drejtorit të shkollës “Hilmi Hoti” z. Mifail Krasniqi si dhe stafit të arsimtarëve të shkollës me të cilët në shenjë mirënjohjeje dhe miqësie u organizua një darkë festive. Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë i dhuroi kësaj shkolle dy kompjutera dhe një printer të modelit printer-fotokopje-skaner, gjë për të cilën stafi pedagogjik dhe drejtori i shkollës ishin shumë mirënjohës pasi kishin shumë nevojë për to.

Në të njëjtat linja u zhvillua edhe kampi tjetër “Shpresa” në datat 26-29 Qershor në Malishevë në shkollën “Ibrahim Mazreku”, me drejtor Z. Rexhep Mazreku. Në këtë shkollë ishte viti i dytë radhazi që u zhvillua ky aktivitet, ku morën pjesë rreth 400 fëmijë. Edhe njëherë tjetër u demonstrua energjia dhe dinamika që këta fëmijë mbartin brenda vetes së tyre.

Së fundi, duhet të theksojmë se të dy këto aktivitete 4-ditore kishin si qëllim zhvillimin social, edukues dhe kulturor të fëmijëve nëpërmjet aktiviteteve përfshirëse, zbavitëse dhe edukuese. Në vazhdën e kampeve po organizohet kampi Mirësia në Begaj dhe pas tij do të organizohet kampi Gëzimi në fshatin Banja.

[ilia spiro]

Promovimi i një jete të shëndetshme për fëmijët

Zyra Diakonia Agapes është zyra sociale, zhvilluese dhe e emergjencës e Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë. Ajo është krijuar që në vitin 1992, me bekimin dhe mbështetjen e vazhdueshme të Fortlumturisë së Tij, Krypiskopit Anastas.
Kjo zyrë realizon projekte dhe programe në disa fusha, si: zhvillimi rural i integruar; shëndeti dhe edukimi; kujdesi social.
Një nga projektet që realizohet në kuadër të fushës së “Shëndetit dhe Edukimit” është “Jetë e shëndetshme për fëmijët”. Ai e ka fillimin në vitin 2001, në shkollën 8-vjeçare të fshatit Kalush, rrethi Kavajë. Që prej vitit 2001 e deri më sot projekti është zbatuar në 12 shkolla 8/9-vjeçare të zonave rurale të rretheve Kavajë, Elbasan e Gramsh.
Motoja e projektit është: “Edukim, Informim dhe Veprim”.
Komponenti edukim: përfshin “takimet e shëndetit” dhe bisedat për mjedisin që zhvillohen me nxënësit e këtyre shkollave. “Takimet e shëndetit” përmbajnë njohuri për higjienën personale, sëmundjet që mund të merren nga kafshët shtëpiake, higjienën e të parit; etj. Bisedat për mjedisin kanë të bëjnë me rrezikun që mund të vijë nga mbetjet dhe si ato duhen trajtuar, rëndësinë e hapësirave të gjelbra dhe krijimin e tyre, si dhe kontributin që ne duhet të japim për të pasur një mjedis të pastër.
Shumë nga shkollat ku projekti është zbatuar dhe po zbatohet janë larg qendrave shëndetësore. Si rezultat i kësaj prindërit i çojnë fëmijët për vizitë tek mjeku specialist vetëm kur ata kanë probleme shëndetësore tepër të dukshme. Duke parë këtë nevojë në zonat rurale janë ofruar vizita falas për të gjithë nxënësit e shkollave me specialistë të ndryshëm.
Komponenti informim: synon të informojë prindërit dhe stafin mësimdhënës me qëllim që ata të luajnë rolin e duhur në kultivimin e një stili jetese të shëndetshme për fëmijët. Nga të gjithë stafet mësimdhënëse të shkollave është vlerësuar pozitivisht dhe shumë i dobishëm seminari i zhvilluar me ta me tematikë. Për ndihmën e parë në raste emergjente dhe fenomenin e keqtrajtimit të fëmijëve.
Komponenti veprim: ka synuar të kontribuojë në përmirësimin e terreneve sportive dhe atyre të gjelbëruara në shkollat ku projekti është zbatuar.
Një nga aktivitetet e projektit është edhe “Shfaqja me maska”, e cila synon të promovojë talentet e shkollës, si dhe të japë një mesazh për rëndësinë qa ka higjiena personale dhe e mjedisit për të pasur një jetë të shëndetshme.
Për zbatimin me sukses të projektit në të gjitha shkollat stafi i zyrës Diakonia Agapes ka pasur mbështetjen e zyrave të drejtorive arsimore të zonave përkatëse dhe të drejtorive të çdo shkolle. Gjatë 5 viteve të realizimit të këtij projekti janë rreth 2500 nxënës dhe 130 mësues që kanë përfituar në mënyrë të drejtpërdrejtë nga projekti. Gjithashtu përfitues jo të drejtpërdrejtë kanë qenë prindërit e të gjithë nxënësve si dhe komuniteti përkatës.
Gjatë vitit 2006 projekti po zbatohet në tri shkolla të rrethit Gramsh, të fshatrave Drizë, Kukur e Gribë. Me rastin e fillimit të vitit të ri shkollor këtyre shkollave iu shpërnda një paketë ndihme mësimore për rreth 530 nxënës dhe 35 mësues. Ajo ishte e përbërë nga mjete mësimore të nevojshme për nxënësit që ndihmojnë në procesin mësimor. Një mesazh shoqëron çdo paketë, në të cilin promovohen disa nga të drejtat themelore të fëmijëve.
Zyra Diakonia Agapes do të vazhdojë realizimin e këtij projekti edhe gjatë vitit 2007, duke u përpjekur për të sjellë sadopak gëzim dhe buzëqeshje për fëmijët, të cilët jetojnë në zonat rurale nëpërmjet vizionit të saj “Dashuri që bën ndryshime”.

[ilia spiro]

E ardhmja e Shkollës së Konservimit dhe Restaurimit të Veprave të Artit

Zhvillimi i demokracisë në Shqipëri u krijoi mjaft mundësi të rinjve në drejtim të kualifikimit të tyre. Për t’u ardhur në ndihmë të rinjve në zgjedhjen e profesioneve që dëshirojnë, në ditët e sotme janë hapur shumë shkolla të larta jopublike të nivelit universitar dhe jouniversitar, që ofrojnë specializim në profesione të ndryshme. Një shkollë e tillë është edhe Instituti 2-vjeçar i Formimit Profesional “Frymë Dashurie”, i hapur që nga viti 2000 me nismën, financimin dhe përkujdesjen e Fortlumturisë së Tij, Prof. Dr. Anastasit.

Kjo shkollë ka një profil të mirëfilltë profesional në disa degë, një nga të cilat është dhe dega e Konservim - Restaurimit të veprave të artit dhe kërkimeve arkeologjike. Hapja e kësaj dege lindi si domosdoshmëri për konservimin dhe restaurimin e pasurive kulturore në vendin tonë dhe është e para e këtij lloji, duke plotësuar në këtë mënyrë një boshllëk në formimin e të rinjve në këtë sektor.

Restaurimi e konservimi i veprave të artit është një praktikë shumë antike, por që nga gjysma e dytë e shekullit të 20-të filloi të zhvillohej shumë shpejt si një shkencë e pavarur. Sistemi i studimeve në këtë degë, si në të gjitha degët e tjera që mbulon ky Institut, mbështetet në programe mësimore të standardeve europiane, gjë që pasqyrohet në planin mësimor të lëndëve që trajtohen gjatë dy viteve tij.

Në përputhje të plotë me planin dhe programin mësimor, studentët janë të detyruar të ndjekin në mënyrë të vazhdueshme leksionet në auditor dhe punët praktike në një laborator bashkëkohor që funksionon pranë shkollës. Një tjetër avantazh për studentët e kësaj dege është që gjatë dy viteve të formimit të tyre, mund të punojnë në laborator mbi vepra origjinale të epokës.

Pas përfundimit të studimeve studentët paraqesin një punim të pavarur mbi temën e zgjedhur prej tyre. Konservimi dhe restaurimi i veprave të artit dhe kërkimet arkeologjike janë një profesion i së ardhmes, sepse çdo ditë edhe më shumë qytetërimi ynë vlerëson rëndësinë e kulturës sonë dhe të veprave e objekteve antike, si edhe nevojën absolute të konservimit të tyre. Shkolla për momentin është e specializuar në konservimin e drugdhendjes, të pikturës në telajo të ikonave, të pikturës murale, të ndërthurura me konservimin e mozaikëve, qeramikës dhe letrës. Perspektiva e shkollës për vitet e ardhshme konsiston në specializimin për konservimin dhe kërkimet arkeologjike të metaleve, të qelqit, të letrës dhe tekstileve.

Në këtë degë japin mësim profesorë të huaj me përvojë dhe shumë të njohur, që në të njëjtën kohë janë lektorë dhe në vende të tilla si Itali, Greqi, Angli etj., si edhe profesorë shqiptarë me përvojë dhe kualifikime jashtë shtetit.

Specialistët e diplomuar nga Instituti në këtë degë sot për sot kanë gjetur mundësi punësimi pranë Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë, në studion e Restaurimit të pasurisë kulturore me vlera antike, si edhe në tregun privat të punësimit.

Por, si një profesion i së sotmes dhe i së ardhmes dhe në kushtet kur mjaft qytete muze si Butrinti, Gjirokastra, Berati me objektet, veprat dhe vlerat e tyre historiko-kulturore kanë fituar mbrojtjen e UNESKO-s, mundësitë e punësimit të brezave të ardhshëm të specialistëve të restaurimit dhe konservimit do të jenë edhe më të mëdha.

[ilia spiro]

Lushnjë, përurohet një klinikë orthodhokse

--------------------------------------------------------------------------------

Ministri i Shendetesise, Maksim Cikuli, ka marre pjese dje ne ceremonine e perurimit te klinikes ortodokse te Ungjillezimit, ngritur ne kete qytet me iniciative te Kishes Ortodokse Autoqefale. Ceremonine e pershendeti vete Kryepeshkopi Anastas Janullatos dhe drejtues te rendesishem te Kishes, deputeti i zones, Ilir Bano, nenprefekti, drejtues te spitaleve te Lushnjes, Fierit e Vlores, me nje pjesemarrje te gjere te mjekeve te qytetit. Ministri vleresoi kontributin e Kishes, duke mos u ndalur vetem ne rastin konkret te klinikes me te re ne Lushnje. “Sido qe ju mund ta komentoni kete investim si dhurate te Zotit, nje falenderim i vecante shkon per Ju, si misionare te Tij”, tha Cikuli, duke u shprehur se beson qe aktiviteti i kesaj klinike do te zgjerohet ne te ardhmen, per t’iu sherbyer sa me gjere qytetareve lushnjare. Kryepeshkopi Janullatos dha ne emer te Kishes, mesazhin per kete qender ne ndihme te komunitetit, “qe s’do te jete vetem nje qender shendetesore e mjekesise, por dhe e dashurise dhe e paqes”. Klinika perfshin disa specialitete, por ofron edhe sherbimin laboratorik, vecanerisht i rendesishem per kete zone te vendit, ku semundjet e gjakut kane nje incidence te shprehur.


E Marte, 07 Nentor 2006
Korrieri

[ilia spiro]

Shërbimet që ofron Klinika Orthodhokse Diagnostike “Ungjillëzimi”

--------------------------------------------------------------------------------

Shërbimet që ofron Klinika Orthodhokse Diagnostike “Ungjillëzimi”

Themelet e kësaj qendre u hodhën në gusht të vitit 1997, me nismën dhe fondet e mbledhura nga Kryepiskopi, Prof. Dr. Anastasi. Dy vjet më vonë klinika u shenjtërua dhe u përurua nga Patriku Ekumenik, Vartholomeu I, në nëntor të vitit 1999 gjatë vizitës së Tij në vendin tonë. Që nga dita e çeljes e deri më sot, ajo vazhdon të jetë ndër më bashkëkohoret dhe më konkurueset me simotrat e saj në vend dhe në rajon.
Gjithkush që paraqitet në këtë klinikë gjen një mjedis të ngrohtë, me punonjës të kualifikuar e shërbim cilësor. Ky shërbim i ofrohet të gjithë njerëzve pa dallim besimi. Të ardhurat shkojnë për mirëmbajtjen, funksionimin, rinovimin me pajisje të reja, siç qe blerja së fundi e skanerit. Klinika është një nga më modernet në Shqipëri e në të ekzistojnë kabinete të ndryshme, që u vijnë në ndihmë mijëra pacientëve:


Kabineti i Ekografisë

Funksionon me volum të plotë pune që në ditët e para të hapjes së klinikës. Teknologjia e përparuar bën të mundur realizimin e një game të gjerë ekzaminimesh, të cilat kryhen me aparaturë ekografike, prodhim i vitit 2001. Mundësia e lidhjes me rrjetin e ekografisë (Ultrasound network), me qendër në Athinë, bën të mundur realizimin e bashkëpunimit nëpërmjet internetit me kolegë në vende të ndryshme të Evropës, për të zgjidhur problematikën e rasteve të vështira.


Kabineti i Fizioterapisë

Në këtë kabinet gjithçka bëhet me aparatura moderne si: lazer terapi, ultratinguj, tens, mikroval terapi etj. Këtu trajtohet me sukses edhe mjekimi me rreze lazer për të gjitha problemet neurologjike.


Kabineti i Grafisë

Në kabinetin e Imazherisë, ku janë instaluar dy aparate moderne të radiologjisë konvencionale realizohet e gjithë gama e ekzaminimeve që përmbledh kjo fushë. Këto ekzaminime përfshijnë ato të sistemit kockor, aspirator, kardiovaskular, të aparatit tretës, urinar etj.
Është një nga kabinetet më të kompletuar që funksionojnë në vendin tonë. E veçanta e këtyre aparateve është doza minimale e rrezatimit dhe cilësia e lartë e imazhit që përftohet. Me anë të këtyre aparateve mund të bëhet ekzaminimi i hershëm dhe si rezultat, trajtimi më i hershëm i një sërë pathologjish. Në këtë kabinet ekziston edhe aparati i mamografisë, i cili zbulon sëmundjet e gjirit dhe nëpërmjet saj bëhet profilaksia e sëmundjeve të gjirit.


Kabineti i Kardiologjisë

Përveç një vizite nga mjekët me përvojë, pacientëve u ofrohen edhe shërbime të tjera si: Ekografi, Elektrokardiografi, Eko Ezofagiale dhe Holteri, që është një aparat që bën regjistrimin e kontrollit të ritmit të zemrës gjatë 24 orëve. Përveç holterit të ritmit u vendos edhe holteri i tensionit, i cili regjistron tensionin gjatë 24 orëve. Biçikleta ose tapeti lëvizës favorizon mosha të ndryshme ta kryejnë atë.


Kabineti i Kirurgjisë

Që nga viti 2001 ka filluar punën kirurgjia ambulatore nën përgjegjësinë e kirurgut amerikan, Charls Linderman. Një sallë operacioni, e pajisur me aparate të teknologjisë së fundit, me një sterilizim maksimal si në vegla ashtu edhe në ambientin rrethues, me shtratin e operacionit, llambën ndriçuese, instrumentet dhe sterilizatorin, elektrobisturinë. Kabineti i Neurologjisë Kabineti i Neurologjisë, i cili drejtohet nga mjekë me përvojë, është i pajisur me aparatura nga më modernet të kohës, të cilat ofrojnë mundësinë e kryerjes së ekzaminimit të EEG dhe EMG. Të sëmurët u nënshtrohen këtyre aparaturave pasi kanë bërë vizitat nga mjeku specialist neurolog. E reja e këtyre aparaturave është se në aparatin e EEG punohet në 32 kanale, gjë e cila nuk është kryer deri më sot në Shqipëri, dhe kemi një hartë të trurit, e cila mund të shumëfishohet dhe të tregojë më qartë vendin ku është pathologjia, d. m. th. tregon me saktësi anën funksionale të dëmtimit të trurit. Kurse, në aparatin e EMG kryhen ekzaminime të rëndësishme si: matja e përçueshmërisë së sistemit nervor periferik, ajo motore apo sensitive, si dhe përcaktohen diagnoza të rëndësishme që kanë të bëjnë me pathologjinë e sistemit nervor periferik.


Kabineti i Obsetrikës dhe Gjinekologjisë

Shërbimi i obsetri-gjinekologjisë kryen ekzaminime cilësore, si për sëmundjet gjinekologjike ashtu edhe për ndjekjen e shtatzënisë, zhvillimin e efekteve te fëmija i ardhshëm. Për këtë janë të gjitha kushtet të plotësuara edhe me shërbimin ekografik njëkohësisht me aparatura që janë në gjendje të kontrollojnë rrahjet e zemrës së bebes etj.


Kabineti i Pediatrisë

Fëmijëve u kushtohet një vëmendje e veçantë, që nga i porsalinduri e deri në moshën e adoleshencës, përfshi edhe çështjen e mirërritjes së tyre.Brenda këtij kabineti trajtohen edhe probleme të specialiteteve të pediatrisë si: pneumatologjisë, gastro-enterologjisë, kardiologjisë së fëmijëve, psikopediatrisë etj.
Laboratori Klinik-Biokimik Në këtë laborator përdoret teknologjia bashkëkohore e kimisë klinike për realizimin e një game shumë të gjerë të analizave kliniko biokimike. Kjo teknologji është bazuar në përdorimin e aparaturave automatike dhe gjysmë automatike të kontrolluara me programin bashkëkohor të kontrollit.


Laboratori Mikro-Biologjik

Pajisje cilësore si: mikroskopi me zmadhim të madh, teste të shpejta dhe cilësore siç është lateksi, aparatura që lejon diagnostikimin bazuar në floreshencën si edhe aparati i elektroforezës, që janë nga më të fundit, janë instaluar në këtë klinikë. Në laboratorin mikro-biologjik kryhen ekzaminime baktereologjike kryesisht për diagnozën e infeksioneve të ndryshme si ato të aparatit respirator, urogjenital, gastrointenstinal etj.


Laboratori Dentar

Ky laborator është i pajisur me aparatura të automatizuara, të kohëve të fundit dhe me një personel të kualifikuar. Krahas diagnostikimit kryhet edhe mjekimi i të gjitha gradave të sëmundjeve të dhëmbëve. Gjithashtu kryhen punime në ura porcelani, proteza të skeletuara të kromkobaltit dhe proteza parciale dhe totale të rezinës.

Gjithashtu në klinikë funksionon edhe kabineti i Morfologjisë, i cili është një ndër sektorët më të kualifikuar. Ofrohen edhe shërbime të tjera si ai i onkologjisë, pathologjisë, endokrinologji, ORL, reomatologji, okulistikë,. dermatologji, nefrologji, dhe urologji.

[ilia spiro]

Kontribut i rëndësishëm i Kishës për shëndetin

SKANERI I RI I QENDRËS DIAGNOSTIKE “UNGJILLËZIMI” - - I DYTI NË BALLKAN

Kontributi për shëndetin e popullatës i Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë dhe personalisht i Kryepiskopit Anastas ka qenë i ndjeshëm gjatë gjithë viteve të demokracisë. Ai është shprehur si nëpërmjet donacioneve e ndihmave të konsiderueshme, në kohë të qeta e krizash, si për shembull me ilaçet dhe pajisjet e dhuruara për spitalet, refugjatët, të përmbyturit, individët në nevojë, shërbimi ambulator dentar falas për mijëra fëmijë e të rritur etj., etj., ashtu edhe nëpërmjet qendrave moderne diagnostike, veçanërisht asaj të kryeqytetit.
Qendra Diagnostike “Ungjillëzimi”, pret çdo muaj mijëra pacientë, të cilët i tërheq shërbimi i kualifikuar dhe i kulturuar, por në radhë të parë, fakti se në duart e mjekëve që punojnë aty janë vënë aparatura nga më modernet jo vetëm në Shqipëri, por në gjithë rajonin tonë.
Për Kryepiskopin Anastas, sigurimi i një skaneri cilësor për qendrën ka qenë prej vitesh një objektiv primar. Por kostoja e lartë dhe synimi për të pasur një aparat sa më bashkëkohor e bënin të vështirë realizimin e kësaj ëndrre, që tashmë e shohim të konkretizuar në maksimumin e saj.
Skaneri i blerë është prodhim i kompanisë amerikane General Electric, Light Speed Pro32. Skaneri (ose Tomografi e kompjuterizuar), është i tipit spiral, multidetektor, me 32 prerje në një rrotullim dhe është një hap i ndjeshëm përpara edhe në raport me skanerat e mëparshëm multidetektor. Ai karakterizohet nga një shpejtësi tepër e lartë e ekzaminimit, sidomos krahasuar me aparatet që janë në përdorim në vendin tonë, gjë që e bën të përshtashëm jo vetëm për ekzaminimet konvencionale, por edhe të atyre të enëve të gjakut. Gjithashtu, janë përmirësuar ndjeshëm edhe mundësitë për kontrollin e mushkërive, traumave, në pediatri etj.
Sipas të dhënave, ai është skaneri i vetëm i këtij lloji në gjithë Evropën Juglindore (përfshirë edhe Greqinë, ndërsa vetëm në Lubjanë është një aparat më i fuqishëm). Kështu, imazhi i organeve statike mund të krijohet nga aparati vetëm në dy sekonda, një kalim i përgjithshëm, për të gjithë gjatësinë e trupit mund të bëhet duke e mbajtur vetëm një herë frymën, dhe një skanim i zemrës mund të kryhet në 10-12 sekonda. Ky skaner mund të arrijë rezolucione të larta figure me doza të ulëta rrezatimi, si dhe mund të krijohen imazhe 3-dimensionale. Siç thamë, në krahasim me skanerat spiralë me një detector, që operojnë aktualisht në Shqipëri (vetëm në sistemin publik ka një skaner të vetëm multidetector), është në gjendje që të japë të dhëna me një cilësi tepër më të lartë, por njëkohësisht, shpejtësia me të cilën e kryen ekzaminimin e bën shumë të përshtatshëm për sëmurët rëndë ose moshat e mëdha, të cilët nuk mund të përballojnë një ekzaminim të zgjatur.
Një tjetër e veçantë e këtij skaneri (që nuk mund të bëhet me aparaturat e deritanishme) është mundësia e realizimit të koronarografisë diagnostike, që deri tani kryhet vetëm me koronarografinë konvencionale, duke ulur ndjeshëm rreziqet e këtij diagnostikimi. Skaneri do të përdoret nga një personel me kulifikim të posaçëm, të realizuar jashtë vendit.

[ilia spiro]

SHËRBIM FALAS në klinikën dentare të lëvizshme

Mund edhe të habitesh kur shikon një aparaturë komplekse të instaluar në një automjet. Nuk është një objekt i zakonshëm në cep të bulevardit ose në ndonjë rrugicë. E ka privilegjin të shkojë aty ku njerëzit kanë nevojë për të, sidomos për ata që problemet ekonomike i kanë bërë luftëtarë të një mijë e një sakrificave. E thjeshtë, vetëm me një mbishkrim të zi mbi ngjyrën e bardhë të mjetit: “Klinikë dentare e lëvizshme, Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë”.
Vesh bluzën e bardhë dhe të fton të hysh në derën e pasme, pa harruar të të shtrëngojë dorën në fillim si mik. Fill bëhesh edhe pacient, teksa kontrollon njëherë me vete dhëmbët, ulesh në kolltukun e tij dhe…puna fillon.
Genci Naka ka pak kohë që ka marrë përgjegjësinë e një shëtitësi human në rrugët e kryeqytetit. Mjeku stomatolog e admiron këtë punë me përfitim të dyanshëm, një eksperiencë e re por mbi të gjitha një punë që u vjen në ndihmë njerëzve në nevojë, që Shqipëria i ka të shumtë, shpesh edhe në numër të panjohur.
Një klinikë e improvizuar në dukje, por përmbajtja flet ndryshe. “Është një ide shumë e mirë që ka shumë vite që praktikohet, dhe me të vërtetë Kisha Orthodhokse ka gjetur një mënyrë shumë të veçantë dhe të dobishme për të ndihmuar njerëzit pa bërë asnjë dallim. Në këtë klinikë mjekimi bëhet falas, gjë që nuk është bërë nga askush tjetër në Shqipëri”- thotë stomatologu.
Edhe gjatë vitit 2006, Qendra Diagnostike Orthodhokse “Ungjillëzimi” në Tiranë, pjesë e së cilës është edhe kjo klinikë dentare e lëvizshme, ka planifikuar që ta vazhdojë këtë projekt në të gjithë vendin. Fillimisht është punuar me fëmijët e kopshteve dhe të shkollave në kryeqytet e më pas do të marrë rrugën edhe në zona të tjera.
Në gjithë këto vite pune, njësia dentare ka qenë në shumë qytete e fshatra nga veriu në jug të vendit, ku u ka shërbyer mijëra pacientëve, pa asnjë lloj dallimi.
Biseda me mjekun është e ngrohtë. Ai të tregon punën e përditshme, aparaturat e instaluara mjeshtërisht në mjetin e lëvizshëm dhe para se të largohesh të fton përsëri me mirësjellje për një vizitë tjetër.

[ilia spiro]

Hapet kopshti i Kishës për fëmijët e Beratit

--------------------------------------------------------------------------------

Hapet kopshti i Kishës në qytetin e Beratit

Më 6 mars në qytetin e Beratit u hap kopshti më i ri i Kishës sonë. Në ceremoninë e përurimit merrte pjesë Hirësia e Tij, Mitropoliti i Beratit, Ignati, përfaqësues të qeverisë vendore, intelektualë si dhe shumë besimtarë.

Por ata që e bënin edhe më të bukur atmosferën ishin fëmijët, fytyrat e të cilëve shprehnin gëzim, duke të kujtuar fjalët e Zotit Jisu Krisht: “Lërini fëmijët dhe mos i pengoni të vijnë tek unë, se e tyre është Mbretëria e qiejve”.

Hirësi Ignati, bashkë me klerikë të tjerë, kryen shërbesën e Ajazmës, ndërsa shiritin e përurimit e preu dhuruesja e kësaj qendre, znj. Emilia Athanasiadhi. “Falënderojmë Zotin që na bëri të denjë të asistojmë në këtë ditë të gëzuar për mbarë qytetin tonë të lashtë. Është meritë e Kryepiskopit Anastas që ndër çështjet kryesore të Kishës sonë ka vënë detyrën e edukimit dhe arsimimit të brezit të ri. Mitropolia jonë e shenjtë e frymëzuar nga ky synim i lartë, pas përpjekjeve të shumta, me hirin e Perëndisë, me bekimin e Fortlumturisë së Tij dhe me ndihmën e pakursyer të disa bamirësve, bëri të mundur çeljen e këtij kopshti fëmijësh, duke realizuar dëshirën e qytetarëve tanë.” – theksoi në fjalën e tij Hirësi Ignati.

Në vazhdim Hirësi Ignati përmendi se çelja e këtij kopshti do të sjellë shumë të mira; për familjen, për shoqërinë, për shtetin, për Kishën dhe në mënyrë të veçantë për të gjithë fëmijët që do të kenë privilegjin të ulen në bankat e këtij institucioni themelor për arsimimin dhe edukimin e tyre të mëtejshëm. Ky kopsht do ta lartësojë shumë familjen sepse prindërit do të jenë më të lirshëm të kryejnë detyrat e tyre të përditshme. Kur t’u kthehen fëmijët e tyre nga kopshti, prindërit do të ngazëllohen nga përparimi i përditshëm, nga edukimi i shëndoshë që do të marrin dhe nga dituritë e shumta me të cilat do të pajisen nga edukatoret e përkushtuara. Shoqëria shqiptare do të shëndoshet nga mirësjellja dhe pjesëmarrja e të rinjve të saj. Shkollat 9-vjeçare do ta kenë më të lehtë thithjen e elementëve më të aftë të saj. Kisha do të zbukurohet edhe më shumë me praninë e këtyre engjëjve shpresëdhënës. Shteti do të forcohet së tepërmi me qytetarë të denjë për drejtimin e punëve shtetërore.

Edhe nënkryetari i Bashkisë së Beratit vlerësoi kontributin që jep Mitropolia për zhvillimin e kulturës dhe arsimit në qytet: “Kjo është një fidanishte dhe jam i bindur që do të dalin fidanë të shëndetshëm, do të dalin njerëz të cilët do të duan familjen, atdheun, mbi të gjitha do të duan Zotin. Është një dashuri, të cilën ne e ndiejmë në këtë ceremoni, që të jemi sa më afër Zotit. Falënderoj edhe Mitropolitin për angazhimet e tij që ka patur me Bashkinë tonë, ku në vitet e kaluara kemi patur bashkëpunime shumë të suksesshme dhe besoj se ky vit dhe vitet e tjera do jenë të tilla”. Ndërsa prefekti i Beratit uroi fëmijët që do të edukohen në këtë kopsht dhe të rriten të shëndetshëm e të ditur.

Kisha jonë gjatë këtyre viteve ka ngritur në të gjithë vendin 14 kopshte që frekuentohen nga rreth 800 fëmijë, ku u jepet më shumë përparësi fëmijëve të familjeve në nevojë.

[ilia spiro]

Instituti i formimit profesional «Frymë Dashurie»

--------------------------------------------------------------------------------

Kontribut i qenësishëm i Kishës sonë për arsimin

Diplomohen 105 studentë të Institutit të Formimit Profesional “Frymë Dashurie”

Në datën 22 tetor u zhvillua në sallën e konferencave në Muzeun Kombëtar ceremonia e ndarjes së diplomave për 105 studentët, të cilët përfunduan Institutin e Formimit Profesional «Frymë Dashurie» në degët: kuadër menaxher, specilist në llogaritë e kompjuterizuara, informatikë, specialist në laboratorët mjekësorë, restaurim veprash arti, ikonografi bizantine.

Instituti i Formimit Profesional u krijua në vitin 2000 në kuadrin e përpjekjes së madhe që bën Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë, me iniciativën dhe bekimin e Kryepiskopit Anastas, për krijimin e institucioneve arsimore në një nivel të lartë.
Ai ofron mundësinë e arsimimit në degët e lartpërmendura, pas mbarimit të shkollës së mesme, duke pasur si qëllim një vend të suksesshëm pune dhe është i licensuar nga Ministria e Arsimit dhe Shkencës.
Gjatë pesë vjetëve të funksionimit të Institutit të Formimit Profesional “Frymë Dashurie” janë diplomuar rreth 485 studentë respektivisht:
Në vitet akademike
2000-2002
janë diplomuar 164 studentë
2001-2003
janë diplomuar 98 studentë
2002-2004
janë diplomuar 108 studentë

Për sa i përket pranimit në Institutin Profesional “Frymë Dashurie”, Tiranë, në secilën prej degëve zhvillohet një konkurs pranimi me programe specifike për degët, duke pasur si bazë njohuritë e marra në arsimin e mesëm të kryer prej tyre.
Në aktivitet morën pjesë të ftuar të ndryshëm, prindër të studentëve që diplomoheshin, i gjithë stafi pedagogjik i shkollës, si edhe Kryepiskopi i Tiranës dhe i gjithë Shqipërisë Anastasi, president i Institutit të Formimit Profesional “Frymë Dashurie”.
Gjatë këtij aktiviteti folën prof. as. dr. Beatriçe Polo, drejtoresha e Institutit, prof. dr. Leandro Haxhi, Kryetari i Bordit të Institutit, si edhe Kryepiskopi Anastas.
Gjithashtu këtë aktivitet e përshëndetën edhe gjashtë studentë, të cilët fitojnë bursë nga instituti për të vazhduar studimet e tyre. Ata shprehën falënderimin e tyre për ndihmën dhe vlerësimin e treguar ndaj tyre duke shprehur që do të jenë të hapur për të punuar, për të dhënë ndihmën e tyre nëse do të nevojitet.
Të gjithë studentët që përfunduan institutin morën diplomat e tyre, të dhëna nga Fortlumturia e Tij Kryepiskopi Anastas.
Aktiviteti u shoqërua gjatë gjithë kohës me muzikë të luajtur nga orkestra e radios “Ngjallja”. Në fund të gjithë të pranishmit morën pjesë në koktejlin e shtruar enkas për këtë aktivitet.

[ilia spiro]

Ai i dha shpresë vendit të tij

Historia e Kryepiskopit Anastas Janullatos - Artikull i revistës së njohur “Parade”, botuar në SHBA

- nga Nicholas Gage -

“Ne nuk duhet të humbasim asnjë ditë të vetme.”

Një plumb ka mbetur në dritaren e zyrës spartane të Kryepiskopit Anastas në Tiranë, i ndaluar në fluturimin e tij nga xhami i dyfishtë. Ai është shtënë nga një snajper gjatë trazirave politike të vitit 1997, që e shtynë Shqipërinë - një vend me shumicë myslimane - në kaos dhe kur jeta e Tij rrezikohej shumë. Kryepiskopi thotë: “E kam lënë aty, për të më kujtuar së jeta mund të mbarojë në një sekondë. Ne nuk duhet të humbasim asnjë ditë të vetme’’. Pak njerëz i përdorin ditët e tyre si Kryepiskopi Anastas. Delikat por energjik, hierarku 73-vjeçar i ka kaluar këta 12 vjetëte fundit, duke kapërcye r pengesat e pamata, për të arritur një mrekulli të prekshme në një nga vendet më të varfra të Europës.

Gjatë regjimit komunist, që zgjati nga 1944-1990, Shqipëria - një vend me 3,5 milion banorë në veri të Greqisë, u bë vendi i vetëm në botë që ndaloi çdo formë ushtrimi të fesë. Edhe vetëm bërja e kryqit mund të të çonte në burg. Çdo kishë a xhami u shkatërrua apo u kthye për përdorim sekular dhe Shqipëria u izolua nga pjesa tjetër e botës.

Në dyzinën e viteve që Anastasi ndodhet në Shqipëri, ai jo vetëm që ringjalli Kishën Orthodhokse, por dhe frymëzoi një popull të hidhëruar dhe të keqtrajtuar. “Nuk më vjen në mend asnjë tjetër që të ketë kontribuar më shumë në rilindjen e Shqipërisë si një vend i lirë Europian sesa Kryepiskopi Anastas”, - thotë Kryeministri i Shqipërisë, Fatos Nano.

Si ish-profesor universiteti, që ndihmoi të rilindte një popull të goditur nga dekadat e diktaturës së pamëshirshme, Ai u ofron një mësim të fuqishëm amerikanëve, që po përballen me të njëjtën sfidë në Irak. “Tani, irakenët, si shqiptarët kur unë erdha këtu, janë dyshues dhe jo miqësorë, sepse ata kanë jetuar për shumë kohë nën frikë dhe shtypje, - thotë Kryepiskopi Anastas. - Sekreti për të ndryshuar këtë sjellje është që të tregohet, se amerikanët tregojnë kujdes dhe se amerikanët tregojnë kujdes dhe respekt për ta. Respekti për tjetrin është njëkohësisht esenca e Krishtërimit dhe e Demokracisë. Është veçanërisht e rëndësishme t’i qëndrosh besnik këtij parimi në vendet ku ka përplasje kulturash.”.

Pas rënies së komunizmit, Kryepiskopi Anastas u dërgua në Shqipëri më 1991 nga Patriarku Ekumenik i Konstandinopojës, lideri shpirtëror i të Krishterëve Orthodhoksë, për të parë gjendjen në të cilën ndodhej besimi në vend. Ai gjeti 1600 kisha të shkatërruara dhe vetëm 22 priftërinj të moshuar ende gjallë, nga 440 që kishin shërbyer në Shqipëri para komunizmit.Por shqiptarët ishin kaq të dëshiruar për liri besi mi, dhe shumë prej tyre mblidheshin për shërbesa në vendet ku asgjë nuk kishte mbetur nga kishat e tyre të mëparshme, veç kambanave të thyera.

Kështu, Patriarku i kërkoi Anastasit të qëndronte dhe të rindërtonte vetë ai Kishën Orthodhokse. Kur propozimi i tij u bë i ditur, shumë dyshonin se shkollari delikat - i lindur Anastas Janullatos në Pire të Greqisë - mund ta përballonte sfidën. Dy atake të rënda të malaries e kishin detyruar të linte misionin e Tij në Afrikën Lindore, por ai vazhdoi të jepte mësim dhe tëshkruante libra, përfshirë edhe një studim të respektuar për Islamin.

Kur thirrja erdhi për të shkuar në Shqipëri, “të gjitha arsyet më thonin se ishte një mision pa asnjë shans”, thotë Kryepiskopi Anastas, i cili flet pesë gjuhë të huaja, përfshirë dhe anglisht. “Mua m’u kërkua të ringjallja Kishën pa asnjë mbështetje financiare, në një vendnë nevojë, që po kalonte një tranzicion të ashpër politik. Unë duhet të mësoja një gjuhë të huaj të vështirë në moshë të thyer, të jetoja në kushte të vështira, pa pritur të kisha siguri kundër kërcënimeve për jetën time. Çdokush tha se do të isha i çmendur të qëndroja .”

Pastaj, thotë, ai pa dëshpërimin në fytyrat e shqiptareve që takoi. “Mendova, Kush do t’i ndihmojë këta njerëz? Kush do t’u japë atyre shpresë?” Unë e dija që kjo ishte një sprovë dhe unë i thashë vetes: “Në qoftë se ti ke besim, qëndro dhe përpiqu. Në qoftë se jo, kthehu në shtëpi”.

Kështu ai qëndroi. Gjatë dekadës në vazhdim Kryepiskopi kapërceu shekuj problemesh etnike dhe fetare, për të ngritur një Kishë të re në të gjithë vendin. Ai ndërtoi 83 kisha, restauroi 140 kisha të tjera të rrënuara, restauroi pesë manastire dhe ndërtoi një seminar, një shtëpi për murgeshat dhe një seli për Kryepiskopatën.

“Që në fillim, ai u përpoq jo vetëm për ringjalljen e Kishës Orthodhokse të Shqipërisë, por edhe për t’u shërbyer gjithë shqiptarëve - duke ndërtuar shkolla, klinika mjekësore, qendra rinie, shtëpi fëmijësh, kopshte dhe kampingje, - thotë At Lukë Veronis, 38 vjeç, një prift orthodhoks nga Pensilvania, që ka punuar me Kryepiskopin për 9 vjet. - Të gjitha janë të hapura për të gjithë - të krishterë, myslimanë, jobesimtarë.”.

***

“Përparësia jonë më e madhe është rinia”, shpjegon Anastasi, i cili po qetësonte një grup fëmijësh fshati, të cilët po prisnin në radhë të mjekoheshin në një klinikë dentare lëvizëse, duke u ulur ai i pari për të kontrolluar dhëmbët.

Admirimi që ai ka fituar nga gjithë shqiptarët e shpëtoi misionin e Tij - dhe ndoshta dhe jetën e Tij - më shumë se një herë. Meqenëse ai erdhi nga Greqia, e cila ka probleme kufitare me Shqipërinë dhe pse mbrojti të drejtat e minoriteteve, duke përfshirë grekët etnikë, ai ishte objekt i sulmeve të egra.

Në vitin 1994 - në një përpjekjepër ta larguar Anastasin - presidenti i parë i Shqipërisë i zgjedhur në mënyrë demokratike, Sali Berisha, projektoi një kushtetutë, në të cilën kërkohej që kreu i Kishës Orthodhokse duhej të ishte i lindur në Shqipëri dhe të jetonte atje prej 20 vjetësh. Kushtetuta u hodh në referendum; të gjithë ishin të sigurt që do të aprovohej, sepse kishte mbështetjen e qeverisë. Kryepiskopi bëri gati valixhet. Por, për çudinë e të gjithëve, kushtetuta u rrëzua; Shqiptarët e të gjitha besimeve të mëdha kishin votuar kundër saj.

Me kalimin e kohës, Kryepiskopi fitoi dhe admirimin e Sali Berishës, i cili është edhe lideri aktual i partisë më të madhe opozitare. “Unë respektoj ato që ai ka arritur, veçanërisht për ringritjen e Kishës Orthodhokse”, - thotë tani dr. Berisha, një kirurg zemre.

Pasi i mbijetoi referendumit, Anastasi përballoi shumë problemenë kaosin e vitit 1997, kur në Shqipëri ranë skemat piramidale, në të cilat shumica e shqiptarëve kishin investuar. Të gjithë të huajt, me përjashtim të 20 vetëve, lanë vendin; mbisundoi anarkia; u shpërthyen depot ushtarake dhe u morën një milion armë. Nata ndriçohej nga armët që shkreheshin. Kryepiskopi u shfaq në radio e televizor, duke bërë thirrje për qetësi dhe nxitur shpresë. “Erdhën punonjës ndërkombëtarë të ndihmave dhe të gjithë ne, përfshirë edhe Kryepiskopin, shpërndanim ushqime për familjet në nevojë, nganjëherë duke udhëtuar tetë orë deri në ndonjë fshat të humbur”, - thotë Penny Deligiannis, e cila drejtoi ushtrinë humanitare të Kishës Orthodhokse në Shqipëri.

“Çdo natë hapnin zjarr mbi zyrën dhe rezidencën time, - rikujton Kryepiskopi, - por, për fat asnjë nuk u godit, faleminderit Perëndisë”.

Pavarësisht nga rreziku, Ai beson se kjo përvojë e solli atë më pranë shqiptarëve: “Ajo provoi se ne nuk jemi këtu vetëm për të luajtur Samaritanin e mirë, por për të jetuar me ta, për të ndarë rrezikun që ata përballojnë dhe për t’u treguar, se dhe në kohën më të vështirë, kishte gjithmonë shpresë.”

Dy vjet më vonë, mijëra shqiptarë nga Kosova u derdhën në vend, kur forcat serbe i sulmuan. “Ne ndihmuam sa më shumë të ishte e mundur nga ata, duke ditur që shumica ishin myslimanë”, - thotë Anastasi. - Mblodhëm më shumë se 12 milion dollarë( sa per 2 katedrale si ajo ne qender te Tiranes, shen. I. Spiro) për të ndërtuar kampe për të strehuar, ushqyer e kujdesur për rreth 33mijë refugjatë.
Këto përpjekje ndihmuan të forcohen marrëdhëniet e Kryepiskopit Anastas me shqiptarët myslimanë. “Ne përpiqemi të tregojmë, se komunitetet fetare mund të shkojnë sëbashku dhe të ndihmojnë njëra-tjetrën,- thotë Anastasi. - Islami ka mundësi të bëhet shumë agresiv ose shumë i moderuar. Gjëja më e rëndësishme është të shmangim rënien e institucioneve fetare në duart e fanatikëve”.

Sulmi ndaj Irakut ka shqetësuar Arabët, beson ai. “Ata ndihen të prekur, por nëse Amerika tregon se është e sinqertë në respektimin e lirisë dhe fesë së popullit iraken, qëndrimi i botës myslimane do të përmirësohet ndjeshëm.”

Për të ndihmuar shqiptarët myslimanë Kryepiskopi përdori deri në limit burimet e Tij, të cilat vijnë tërësisht nga donacione. Një shembull është klinika mjekësore në Tiranë, ku kujdesen për 3000-4000 vetë në muaj, shumica myslimanë. “Asnjë nuk është kthyer mbrapsht, - thotë Charles Linderman, 37 vjeç, mjek amerikan që vjen nga Cleveland-i, i cili drejton sektorin e kirurgjisë, - dhe unë e di që ende janë lënë kisha të pandërtuara, në mënyrë që të funksiononte klinika.” Ndërmjet pacientëve kanë qenë vejusha dhe vajzae diktatorit komunist Enver Hoxha, i cili nxori të jashtëligjshme fenë.
Kryepiskopi Anastas është i guximshëm edhe me të krishterët e tij orthodhoksë: “Kur ne filluam seminarin tonë, të gjithë u çuditën që pranuam studente femra, - kujton Ai. - Ne na duheshin ato të drejtonin programe dhe të jepnin mësim, por gjithashtu, unë besoj se gratë mund të lozin një rol më të madh në jetën e Kishës”.

Si rezultat i kësaj largpamësie dhe arritjeve të tij, Kryepiskopi ka tërhequr në Shqipëri amerikanë dhe evropianë - përfshi këtu mjekë, infermiere, arkitektë, priftërinj dhe deri ekspertë kompjuteri - që e ndihmojnë në punën e Tij.

Projekti më ambicioz i Anastasit, të cilin ai e sheh si kurorëzim të misionit të Tij në Shqipëri, është të rindërtojë një Katedrale Orthodhokse në Tiranë, për të zëvendësuar atë që ishte shkatërruar nga komunistët. Emri që ka zgjedhur për katedralen mishëron atë çka ai ka bërë për Shqipërinë dhe shqiptarët - “NGJALLJA’’.