Cfare do te thote te jesh shqiptar?

[saimiri-uk]

Njatjeta te gjitheve,

Desha vetem te di me pak fjale se cdo te thote te jesh shqiptar?

[Albo]

Mendimin tim e gjen te shprehur ne kete teme ketu.

Albo

[Pelasgian]

Pyetje e thjeshte, por pergjegja ................

Sipas mendimit tim shume pak Shqiptar e dine se qka do te thote te jesh Shqiptar.

Pergjegjen per kete do ta kemi kur ne te dime se pari se kush jemi ne, nga vijme dhe ku jemi duke shkuar.

Pra duhet te zgjidhet qeshtja e prejardhjes se Shqipetareve.

Ne zgjedhjen e kesaj qeshtje shumica e karaktereve, sjelljeve, dokeve, tipareve, etj. do te behet e kuptueshme.

Sa per tani vetem analizoni pse ne mundemi ne shume raste te behemi kampion boteror, por ne shume raste tjera, sidomos ato kolektive nder me te fundit ne bote.


Suksesi eshte falas asaj qe ne kemi trasheguar, kurse deshtimi eshte rrezultat i okupimit mijavjeqare.


Sa per tani pergjegja ime eshte ne jemi FEMIJET E SHQIPONJES SE ZEUSIT.

[saimiri-uk]

Me te vertete interesante kjo ide "FEMIJET E SHQIPONJES SE ZEUSIT."

[drini_në_TR]

Po Pelasgian ti ke shumë të drejt kur thua që ne jemi fëmijët e shqiponjës së Zeusit. Zeusi si zot vjen nga trojet iliro-pellasge, dhe në këto toka kanë pas qënë edhe faltoret më të vjetra të Zotit (Zeusit) dhe në faktë grekët e morrën nga shqiptarët e atëhershëm këtë Zot. Që ta kuptoni më mirë, lexoni këtë shkrim që kam bërë unë i cili është një provë e parë për të folur për kulturën shqiptare:

GOJDHËNA GJATË NJË MBIJETESE SHEKULLORE
NGA DRINI NOSI

Ishte një lis i gjatë, krejt i mrekullueshëm në lartësinë e tij. Jetonte në Dodonë, në vetminë e një fushe të majme. Njerëzit kalonin aty pranë tij, dhe e shihnin të çuditur këtë lis i cili ishte i vetmi në të gjithë fushën. Por një ditë ndodhi një e pandodhur më parë; kur era që frynte përgjatë kësaj fushe vinte dhe puthte lisin, nga ai filluan të dilnin të thëna të çuditshme. Ajo E Thënë që shqiptohej nga ky lis famë gjatë ishte fjala e Zotit.

Grekët e at’hershëm të cilët merreshin me tregti dhe me shkrim dëgjuan për këtë mrekulli nga toka e njerëzve të lirë. Ata, aq shumë të kurreshtur kur dëgjuan lisin të flasë fjalët e Zotit, shtangën në vend. Dhe meqë disa prej banorëve të Dodonës flisnin edhe greqishten e hershme, arritën ti njihnin për çka ndodhte këta udhëtarë Grekë të cilët ishin akoma të ngadhur nga shtang’ja. Meqë ata i dëgjonin banorët autoktonë të Dodonës të thërisnin fjalët e lisit Zot, atyre ju ngulua në mëndje si Zeus. Dhe për Erën që e puthe sadoherë që nga lisi dilte e thëna, ata e kuptuan atë si Zonjën e stuhisë dhe e shkruan Hera. Por mbi të gjithë këto ndodhi, më e rëndëishmja e të gjithave ishtë e thëna e lisit. Dhe meqë kjo fjalë shqipe, ashtu si edhe Era, që ka mbizotëruar shekujt e kohës është në gjininë femërore, udhëtarët grek e shkruajtën atë si vajzën e Zotit lis, një Athënë që dilte tamam nga koka e tij. Era mbeti përgjithmonë në librat e tyre si gruaja më e afërme e Zotit, në fakt ashtu siç gjithnjë ka qënë. Prandaj ata u mahnitën nga ajo, dhe nga sesi shqiptarët e Dodonës ja përshkruan këtë dukuri natyrore atyre. Këta banorë gjatë netëve që i kalonin me udhëtarët grek në faltorën e lisit Zot, i përshkruan në agimin e një dite planetin e Afërditës. Ata të mrekulluar nga bukuria e këtij rruzulli, i shprehën gjithçka që mendonin për të. Dhe udhëtarët grek, të interesuar dhe tashmë të dashuruar me diturinë dhe lirinë e këtyre banorëve, e huasuan Afërditën si Zonjën e tyre të bukurisë Aphrodite.

Gjatë netëve në afërsi të të thënave të Zotit, këta shqiptarë dhe udhëtarë grekë dëgjonin tregimet popullore të tokave të lira. Në praninë e zjarrit bubulak ku ata ngroheshin, udhëtarët grek mësuan ndodhinë e Edrës dhe të Erë-shkly-ut. Ky i fundit nuk ishte ndonjë njeri por thjeshtë pasoja që Edra i kryente lisit, Zotit të shqipeve. Zoti s’mund të fliste pa patur Erën që të krijonte levizjet e degëve të lisit, të një lisi ngaku Zoti kishe gjetur një gojë për ti folur njerzve në tokë dhe shqipeve në ajër. Si një njeri që pa frymë s’flet dot, Edra duhet t’a ketë bllokuar Zotin të flasë dhe të udhëzoj njerëzit dhe shqipet ç’të bëjnë. Ajo duhet të ketë qënë diçka e pabesueshme nga e cila dilnin gjarpërinjë të djallëzuar, dhe ajo ngaqë kishte tradhëtuar gjithaçka në jetë, djallëzonte cilindo që shikonte. Çdo gjarpër që del nga koka e Edrës është diçka që ajo ka humbur ose dhënë pavetëdijshëm në jetë dhe që qanë për t’u kthyer mbrapsht. Meqë grekët udhëtarë shkruanin gjithçka që dëgjonin, e njerëzuan Erë-shklyun në Herakli dhe Edrën në Hydra. Por Edra është një fjalë që shqiptohet edhe sot e kësaj dite, por me një folje përpara emrit të saj. Më kujtohet sesi në shqipen e zakonshme, kur dikush përballet me një qen të egërsuar i thëret “kuç, kuç, qen i keqë”. Në kohët më të vonta, shqiptarët të friksuar nga afrimi i Edrës, i thanë asaj “kuç”, dhe sot e kësaj dite asaj i ngeli emri Kuçedra, që të paktën t’i qetësonte shpirtin njerëzve.

Grekët, të gëzuar për çfarë kishin dëgjuar dhe së fundi shkruar, ju drejtuan detit që të merrnin udhëtimin ngaku kishin ardhur. Me të mbërritur në breg, ata pyetën këta banorë bujarë dhe të mirëpritshëm sesi e quanin detin; ata i thanë, dhe grekët meqë tashmë i besonin qorrazi botës së shqipeve, e quajtën atë si Zotin e tyre Thesis. Tashmë këta udhëtarë grek të nisur për në tokat e tyre Helene, meqë ngelën të mahnitur nga vizita në Dodonë, vendosën ta thërrasin atë tokë Epir në librat e tyre. Kjo fjalë i përket atyre dhe do të thotë toka e mesme, tamam aty ku Dodona ndodhet në jug të Shqipërisë. Por banorët e të gjithë asaj trojke e quajtën atë Toskëri nga fjala tosk ose tokë sepse lisi ndodhej në fushë. Duke u larguar nga bregu, ata tani ishin të vendosur të merrnin këtë kulturë të këtyre njerëzve, dhe meqë ishin thërritur udhëtarë dhe ishin “udhëzuar” nga banërët e Dodonës, ata e përmblodhën shkrimin e këtyre ndodhirave si Odise. Në Odisenë e tyre ata shkruan edhe për shqiponjën, të cilën e përshkruan si birin e Zeusit. Me të mbërritur në kryeqytetin e tyre, ata përfundimisht e emëruan atë E Thëna, dhe meqë e donin shumë këtë tregim të huazuar. e burgosën Vajzën Athinë në lartësinë e vëndbanimit të tyre. Por megjithëse ajo ishte e burgosur në një ndërtesë të madhnishme, ndërtuesit e mençur helenë harruan që shpirti i saj ishte i lirë të dilte nga kolonat e asaj ndërtese. Ata pavetëdijshëm e vendosën Athinën aty ku jetonin shqipet, në lartësinë e qjellit. Shqipet ishin dërguar aty nga Zoti që ta ruanin Athinën dhe ta njoftonin Zotin për të në lisin e Dodonës. Grekët zgjodhën pikërisht Athinën sepse ajo është E thëna e zotit, dhe ata ndjenin kënaqësi kur e personifikonin atë në amfiteatret e tyre që lindën pasi grekët u njohën me lisin e Dodonës. Shqiptarët u emërtuan me këtë emër sepse Zoti duke përdorur lisin, i këshilloj ata dhe i tha se të huajt do fillonin ti vidhnin çka i përkiste, siç kishin bërë me Athinën, dhe se e vetmja mynyre për të shpëtuar ishte kthimi në lartësinë e maleve në çdo çast rreziku. Ata ishin të lirë, dhe megjithëse koha e pushtimeve po afrohej, ata do të mund të mbijetonin po të vepronin si shqiponjat e qjellit. Me gjithëse të huajt do të vidhnin çdo vlerë të këtyre njerëzve të lirë, ata do t’i ruanin këto toka nga ajri i qjejve, tamam si shqiptarë. Prandaj dhe ushtarët e Pirros e thërritën atë shqiponjë, sepse ata e dinin se ata ishin bij të Zotit.

Megjithëse këta grek na kanë lënë në trashigimi përshkrimet e atyre kohërave, ata i përvetësuan të gjitha këto vlera që morrën dhe vetëdijshëm harruan të përmëndin prejardhjen e tyre. Ata nuk kishin menduar se gjuha e këtyrë Toskëve ishte e njëjtë me atë të Geg’hëve, dhe megjithëse ata u munduan ti konsideronin Toskët Grek në librat e tyre, ata s’morrën parrasysh se gojdhëna do të mbizotëronte për shekuj të tërë, dhe se gjuha e tyre do të ngelej si ashtu e asaj dite për të na kujtuar Zotin dhe Edrën. Që me vjedhjen e Athinës ose më mirë në shqipen e sotmë të “Të Thënave” tona, një gjarpër lindi në çdo kokë shqiptari sepse sa herë dikush jep ose humb diçka që i përket veti, ai njeri humb një pjesë të vetvetes dhe bëhet më i pafuqishëm. Edra është një qënie që jeton në veten e një njeriu dhe jo në ajër. Çdo njeri është Edër të pakën një herë në jetë sepse të gjithë ne nganjëherë japim ndjenja të përkatësisë tonë dikujt tjetri, dhe nganjëherë ne mendojmë se kush është para nesh ka disa vlera të dhëna, por që në fakt jemi ne që i vëmë keto ndjenja në fytyrën e tyre. Dhe çdo ndjenjë që është vjedhur nga ne ose që fatkeqësisht jemi ne që ja kemi vënë atëyre në fytyrë, bënë një gjarpër të dali nga koka jonë. Ne s’duhet ti presim ato, sepse këto gjarpërinj qajnë për të drejtën e tyre, për atë që Zoti na ka dhënë dhe që për një arësye ose një tjetër kjo ndjenjë ose vlerë ka humbur. E vetmja zgjidhje është gëlltitja dhe ngrën’ja e këtyre ndjenjave që në të vërtetë na përkasin neve. Vetëm atëherë ne do të jemi veti.

Kjo s’është një imgjinatë e imja në tërësi. Këto fjalë që mund të zbërthehen në një mynyrë kaq të kuptimtë në gjuhën shqipe s’janë një rastësi. Unë s’po e shpik lidhjen e tyre, dhe atë të historisë së tyre. Unë thjeshtë ndodha që ta rizbuloj thjeshtë sepse gjithjnjë në vetëvete kam pas një pyetje të pazgjidhur... pse bota shqiptare është katandisur në këtë mynyrë?! Kush kanë qënë ilirët, njërzit e tokave të lira? Duke u munduar të mësoj më shumë për ta, unë kuptova një gjë shumë të rëndësishme... kultura e njërzve të lirë jeton në fqinjt e tyre sot e kësaj dite. Që me vallet, veshjet, dhe tregimet që grekët përdorinë sot si folklor të tyre unë shoh botën e njerëzve të lirë. Që nga Serbët dhe Rusët të cilët bashkë përdorin shqiponjën me dy koka. Që nga Kroatët që mundëhen ta quajnë veten njerëz të lirë por që flasin një gjuhë sllave. Që nga Maqedonët të cilët sot janë sllavë por që hiqen sikur kanë jetuar në atë tokë përjetësisht, dhe ngaqë kanë marrë pjesë të kulturës së shqiptarëve, i bëjnë ata të ardhur nga Marsi ngase s’mund ta shpjegojnë ndryshe. Por si ka mundësi që të gjithë i janë vërshuar kështu tokave të lira? Kjo është e vështirë të shpjegohet në dy fjalë.

Megjithëse njërzit e lirë s’kanë qënë shkrimtar në një anë kjo s’do të thotë se ata ishin ashtu si grekët i përshkruan ata, si “barabar.” Edhe pse ata s’harritën ta shkruajnë historinë e tyre një popull që s’është i dhënë në një karakteristikë është më i pasur në një tjetër. Gojdhëna, në vënd të shkrimit, është kultura e njerëzve të lirë, dhe prej tyre ne mund të mësojmë të vertëtën për këta njerëz. Njerëzit e lirë kanë qënë gjithnjë të pasur me tregime, me legjenda, dhe me heronjë, dhe këto tregime e kanë themelin në të vërtetën e atyre ndodhive. Njërzit e lirë kanë besuar gjithnjë në një Zot, shumë herë më parë Çifutëve, dhe këtë gjë e kuptova që nga zbërthimi i tregimit të faltores së lisit në Dodonë. Po të kishin shumë zotë ata s’do ta quanin vetën shqiptar, sepse shqipja ka vetëm një Zot, atë të lirisë. Ata shpjegonin gjithçka si një dukuri natyrore, këto të cilat ishin ose rastësi, ose të bëra qëllimshëm nga Zoti. Si rruzulli i Afërditës, nga vet fjala nënkuptohet sesi ata e shinin atë: jo si një Zot por si një planet që mund të duket vetëm gjatë agimit ose muzkut. E thëna, dhe Era gjithashtu janë dukuri në vetëvete. Dhe vendbanimet dhe malet, gjithçka që ka të bëjë me botën ka një emër përshkrues. Grekëve ja kemi për borxh sepse janë të vetmit të cilët gjatë asaj kohe shkruan për njerëzit e tokave të lira. Por megjithëse ata i përshkruan ata si njerëz pagan, ne s’duhet të harrojme se këto dorëshkrime janë bërë nga pena e një pagani: nga një këndvështrim që s’e kupton dot besimin në një Zot. S’është rastësi gjithashtu që një nga kishat e para në botë, ajo e Shën Pavlit në Dyrrah të ishte ndërtuar që në 50 p.h.s., kur toka e të lirit ishte e pushtuar nga Romakët paganë dhe persekutues të krishterëve. Nuk është rastësi gjithashtu që perandori që ligjëroi krishtërimin ishtë një njeri i tokave të lira. Kostandini i Madh ishte një i lirë nga Nishi dhe kur ai ndërtoi kryeqytetin e dytë, Kostandinopojën, që t’i mbante dy qëndrat të bashkuara përdori emblemën e shqiponjës me dy koka. Pse pikërisht shqiponjën?! Sepse ajo është bija e Zotit, e lirisë, dhe njerëzit si një shqiponjë ishin gjithashtu bij të Zotit. Kostandini donte njerëzit e perandorisë për më tepër të ishin të bashkar dhe ngaqë ai ishte birë i shqipes, ai përdori atë për të treguar dy kokat e perandorisë të cilat kishin të njëjtin trup. Më vonë, kur koha e pushtimeve të egra erdhi nga armiqtë sllavë, Skënderbeu i rizgjoi shqipëtarët, dhe i rikujtoi atyre se kush ishin. Ai e dinte shumë mirë kush ishte Zoti dhe kush ishte Edra, ai e kuptoj atë kur nga lufta në bullgari ai dëgjoi se osmanët po vrisnin shqiptarët. Ai e kishte gëlltitur Edrën e tij me çdo gjarpër që dilte, dhe ai e dinte mirë se ç’duhet të bënte. Kur ai mbërriti në Arbëri, ai e kuptoj se Edra i kishte pushtuar gati të gjithë shqiptarët, të cilët duke u zënë me njëri-tjetrin i kishin dhënë gjithësecilit në fytyrë ndjenja të cilat përkisnin vetëveteve. Në një fjalë tjetër këto ndjenja ishin paragjykimet e tyre për njëri-tjetrin të cilat kishin krijuar shumë gjarpërinj në kokat e shumë shqiptarëve dhe që po i shkatarronte ata si një tërësi. Skënderbeu e kuptoj se njërzit e meçur dhe të shquar të tokave të lira po punonin për fqinjin, dhe duke bërë këtë gjë ata krijonin një gjarpër tjetër në kokën e tyre, duke u kthyer në Edër. Por shumë shqiptarë s’e kuptuan dot se kush ishte Edra, dhe prandaj kur Skënderbeu vdiq, Arbëria, Dardania, dhe Toskëria ranë në duart e Omanëve, të cilët morrën shumë gjëra nga ajo tokë. Dhe shqipëria ngeli akoma në duart e Edrës, sepse shumë shqiptarë vazdhuan të jepnin çka i përkiste atyre, vëndit të tyre, dhe tokave të tyre të tjerëve, fqinjëve përreth. Pse shqipëria ngeli aq e pafuqishme gjatë atyre shekujve dhe pse gjithkush kishte frikë të fliste gjuhën e vet kur në të njëjtin regjim Perandoria Osmane kishte 34 kryeministra shqiptarë në kontrollin e saj? Përgjigjja është shumë e thjeshtë dhe e trishtueshme: këta shqiptarë ishin të pushtuar nga Edra sepse çdo gjë që i dhanë fqinjit, ata ja humbën vetëvetes dhe në këtë mynyrë ata krijuan një gjarpër më shumë në kokën e tyre. Ismail Qemali ishte një nga këta kryeministrat që e kuptoj se ai kishte një Edër në kokën e tij dhe prandaj ai u kthye në atdheun e tij për t’i dhënë lirënë që ja kishte dhënë Zoti. Gjergj Fishta e kishte kuptuar se kush ishte Zoti dhe Edra, dhe prandaj kur shqiptarët po ktheheshin në Edër duke akuzuar njëri-tjetrin ai i tha atyre se “feja e shqiptarit është Shqiptaria” duke besuar në Zotin e shqipeve dhe të lirisë. Naim Frashëri është një nga shkrimtarët më të famshëm shqiptar sepse ai i kishte gëlltitur të gjithë gjarpërinjtë nga koka e tij. Prandaj ai shkroi për “Malet e Shqipërisë”, gjithashtu si edhe Çajupi shkroi “Ku Balta Është më e Ëmbël se Mjalta” të cilat ata ja dedikuan vëndit të tyre amë. Zogu dhe Enveri gjithashtu kishin gjarpërinj në kokat e tyre, sepse ata vranë padrejtsisht njerëz të lirë të cilët i kishin dhënë shumë vëndit të tyre. Edhe sot e kësaj dite është shumë e çuditshme pse toka e shqiptarit është katandisur në këtë mynyrë. Pse sot këto toka janë nga më të varfërat në Evropë? Pse shqiptarët, bij të Zotit të lirë po luftojnë për liri, si në Shqipëri për të hyrë në Evropë, në Kosovë dhe Maqedoni për pavarësi?! Pse Çamët s’dëgjohen më? Edra ja paska Erë-shklyer lisin e Dodonës në mynyrë që Zoti të mos flasë më prej lisit. Politika shqiptare në të gjitha trojet është e mbushur plotë me Edra, figura politikanësh që dinë vetëm të akuzojnë dhe të paragjykojnë njëri-tjetrin, dhe që harrojnë se për ç’farë vishën si politikanë. Por ashtu si shpirti i Athinës në lartësinë e qjellit ata të gjithë e kanë lirinë në brëndësinë e tyre, dhe kanë një botë kulturore shumë të pasur në rrethin e tyre, por ata e kanë kokën të pushtuar nga Edra e cila me të gjithë gjarpërinjtë që dalin nga koka e saj qanë që të marri këto vlera që ja ka dhënë fqinjit. Ata njërëz të lirë dinë më shumë për kulturën e fqinjit, për Romakët, për Grekët, për Sllavët dhe të tjerët. Ata ndihen më mirë kur flasin ndonjë fjalë greke ose italiane tek tuk, dhe ëndërrojnë të jenë në Evropë si ata. Kjo është fatkeqësia më e madhe. Unë po e kuptoj se kush është Zoti dhe Edra, ashtu siç bëri edhe Nënë Teresa, dhe si shpresa që ajo i dha botës, unë po mundohem që ti ndihmoj shqiparët që të marrin çfarë i përket atyre bekueshëm: kulturën e tyre. Në fund të fundit askush nuk mund të jetë i pavarur nëse s’varët në vetvete. Që dikush të varet në vetëvete ai ose ajo duhet ta pranoj atë. Vetëm kur ne hamë dhe gëlltisim gjarpërinjtë që kemi në kokë mund të kthehemi në vetvete, dhe të jemi të respektuar gjithkundi.

P.S. Ja pse grekët mundojnë ta mbajnë fortë “Epirin” në shtetin e tyre.
5 Janar, 2003

[saimiri-uk]

Drin!
Eshte me te vertete i mrekullueshem shkrimi juaj ne forum. Ka shume rendesi qe ne shqiptaret te dijme se kush jemi dhe nga vijme.
Kur e hapa kete teme se cdo te thote te jesh shqiptar doja ti ngacmoja thelle shqiptaret ne forum dhe ti jepet rendesi se kush jemi, sepse nuk ka asgje per te pasur turp ne te qenurit Bijt e Shqipes vecse lartmadheri, kep, nder, dhe distancim nga vogelsirat serbo greke. Te paster ne ndergjegje, te mprehte ne gjykim, te larte kur eshte per t'falur.
Nje gje kam vene re ne Europe se kurdo qe shkruajne serbogreket per ne duan te na pershkruajne ne nje menyre qe te na bejne si vetja, te perlyer, te pabese etj. Por ka kohe qe une e ndiej qe ne jemi ndryshe, te paster, te larte dhe "dhune mbrapa KURRE si ka mbetur". Ketu nuk eshte fjala per te mbivleresuar ose mburrur veten, por per te konfirmuar se kush jemi, dhe jemi te lire e krenar!
POR SHQIPERIA DO TE RROJE
PER TE PER TE LUFTOJME E MESOJME NE
THE TRUTH WILL OUT
PS, kam vene photon e KEPIT Kombetar (qe ja hanksha mjekrren)

[Nika]

Të jeshë Shqiptar dmth. të jeshë i ndershem, i besës, bujarisë, mirësisë, ta duash Atdheun e Shenjtë dhe Kombin tënd, dhe të punosh për të miren e tyre! Jemi ndër kombet më të lashtë të Tokës, Kombin e kemi të mrekullueshëm, por intelektualët dhe politikanët e mirëfilltë kurrë (pas Gj. Kastriotit) nuk i kemi pasur të mirë, atdhetarë e të ndershëm. Kombi i ka rezistuar dhe ka mbijetuar okupimet rromake, bizantine, sllave, greke, dhe okupimin e fundit nga këlyshët e Rusisë e Serbisë -komunistet, të cilët kanë përgjegjësinë pse jemi në këtë gjëndje. Për fat të keq, tash kemi më shumë shqipfolës se nacionalistë dhe patriotë. Ende kemi problem shumë të madh me e zgjedhë eliten e aftë e patriotike dhe me e mbajt në ball me na udhëheqë!

[Seminarist]

Postuar më parë nga mistiku
Kombi i ka rezistuar dhe ka mbijetuar okupimet rromake, bizantine, sllave, greke, dhe okupimin e fundit nga këlyshët e Rusisë e Serbisë -komunistet,

Eshte rastesi, apo me dashje anashkalon ne "harrese" (si ne te gjitha shkrimet e deritanishme), Turkun, pushtuesin me famekeq te Shqiperise te quajtur Shqiperi?

Edhe Mistik (mesues...!!!), Roma, e jo rroma, se tingellon sikur te jete fis nomadesh turq!

shnd!

[Honezmi]

Si gjithmone Klod!
Do te tregoshe se kush je , nga vjen,dhe cfar qellimi ke?
Nuk kishe ndonje gje per temen?
Jo per ndonje gje ,pore, e heqe veten dhe si "shqiptar" pale~!
Hajde o shoferi..hajde.Ku do vete o shoferi....Ne te m..ase do te veshe..-ja kthen shoferi.
Se kam per ty e..e!E kam per shqipfolsit.

[Seminarist]

Postuar më parë nga Honezmi
Si gjithmone Klod!
Do te tregoshe se kush je , nga vjen,dhe cfar qellimi ke?
Nuk kishe ndonje gje per temen?
Jo per ndonje gje ,pore, e heqe veten dhe si "shqiptar" pale~!
Hajde o shoferi..hajde.Ku do vete o shoferi....Ne te m..ase do te veshe..-ja kthen shoferi.
Se kam per ty e..e!E kam per shqipfolsit.

Honezmi!

Ka shume mundesi qe te kesh ndonje semundje psiqike, se ndryshe nuk ka mundesi. Po shih ore 35-vjecar, se nuk je 5-vjec...meso shqip, meso te diskutosh edhe te nderhysh.........meqe nuk rri dot qe nuk rri pa folur, edhe me ata qe nuk te drejtohen ty.....

Verejtje!

Honezmi, nuk shkruhet keshtu.....

si gjithmone Klod! (Cne pikecuditese ne kete vend?)

edhe vazhdon.....

Do te tregosh veten se kush je...

Pra duhej te ish:

Si gjithnje Klod, do te tregosh veten se kush je...

*********

E kupton, se ne te gjithe bejme gabime, por jo kaq trashanike......!

Ty edhe tipin tend ka patur para sysh Fishta, kur tha se nuk eshte shqiptar!