Perse Zoti na krijoi?

[Rroni01]

e buja,
lumturia yte eshte lumturi vetem e ytja; prandaj, une nuk e shohe te arsyeshme te lumturoj dike e ate lumturi ta mbaje vetem per vete.

prandaj, buja,
ndegjo mire (apo me mire te them) lexo mire!

ti si njeri me siguri ke qellime te caktuara ne jete (te mira apo jo te mira - un nuk gjykoj por me sa shoh ke dyshime dhe ambiguitete te shumta) ... ec mbas qellimeve te tua de mos u merkaos fort.
e per pergjigje, un po vendos qe ta mbaj per vete (porsi ti qe mbane per vete)pra, me ty dialogu le te perfundon ketu, ok.

sepse nuk ka dialog, me ty e keshtu une kam vendosur qe te mos dialogoj me me ty, eshte me mire e me lehte edhe per ty.

rri shnosh.

[buja_20]

nuk ka problem atëherë pasiqë paske vendosur atëherë më duhet të pajtohem me këtë edhepse nuk bëhet fjalë për ndonjë dialog por vetëm për një pyetje të thjeshtë por ti pasiqë nuk dëshiron dhe ke vendosur më duhet të pajtohem kështu...

tung

[Rroni01]

PSALMI 107 /106/

Hyji e shpëton njeriun nga çdo rrezik

1 ALELUJA!

Lavdërojeni Zotin sepse është i mirë,

sepse e amshueshme është dashuria e tij.

2 Le të thonë të shpërblyerit prej Zotit,

që i çliroi nga kthetrat e armikut

3 dhe i bashkoi nga vendet e ndryshme

nga ku lind dielli e ku perëndon,

nga veriu e nga ana e detit.

4 U endën në shkretëtirë, në vend të thatë,

nuk e gjetën udhën drejt qytetit të banimit.

5 Të uritur e të etur

shpirti i tyre ishte mekur në ta!

6 Të ngushtuar i lëshuan kushtrimin Zotit

dhe Ai i shpëtoi nga vështirësitë e tyre.

7 Ai i nxorri në udhën e drejtë

që të shkonin në qytetin e banimit.

8 Le t’ia dinë për nder Zotit për dashurinë e tij,

për mrekullitë që u bëri bijve të njerëzve,

9 që ngiu shpirtin e të eturit,

e mbushi me të mira shpirtin e të uriturit.

10 Banonin në errësirë e në hijen e vdekjes,

të lidhur në mjerim edhe në pranga,

11 sepse kishin kundërshtuar urdhrin e Hyjit

dhe kishin përbuzur këshillën e të Tejetlartit.

12 Prandaj zemrën ua mposhti me vuajtje,

rrëzoheshin e s’kishte kush t’u ndihmonte.

13 Të ngushtuar i lëshuan kushtrimin Zotit

dhe Ai i shpëtoi nga vështirësitë e tyre.

14 I nxori nga errësira dhe nga hija e vdekjes

e i këputi zinxhirët e tyre.

15 Le ta lëvdojnë Zotin për shkak të përdëllimit të tij,

për mrekullitë e tija ndaj bijve të njerëzve,

16 sepse i theu dyert e bronzta

dhe i këputi shulat e hekurt.

17 Të marrë për shkak të jetës së paudhë,

të mjeruar pse ndoqën udhën e mëkatit,

18 shpirtit të tyre iu neverit çdo ushqim,

arritën në dyert e vdekjes.

19 Atëherë të ngushtuar e thirrën në ndihmë Zotin,

Ai i çliroi nga vështirësitë e tyre.

20 E dërgoi fjalën e vet dhe i shëroi,

i shpëtoi nga gropa e varrit.

21 Le ta lëvdojnë Zotin për shkak të mëshirës të tij,

për mrekullitë e tija ndaj bijve të njerëzve,

22 le t’i flijojnë flinë e lavdit,

me hare le t’i shpallin veprat e tija!

23 Ata që me anije lundruan deteve

që nëpër ujëra të mëdha të bënin tregti,

24 ata i panë veprat e Zotit,

mrekullitë e tija në thellësitë e detit.

25 Ai urdhëroi dhe u ngrit era e stuhisë,

lart u ngritën valët e stuhishme.

26 Ngrihen deri në qiell,

zbresin deri në humbnerë:

shpirti i tyre mekej prej së keqes.

27 Çohu e rrëzohu si të ishin të dehur,

asgjë s’u ndihmonte mjeshtëria e tyre.

28 Atëherë të ngushtuar e thirrën në ndihmë Zotin,

Ai i çliroi nga vështirësitë e tyre.

29 Stuhinë e shndërroi në puhi

e valët e detit e shuan gjëmën e vet.

30 Iu gëzuan qetësimit të valëve,

ai i nxorri në portin e dëshiruar.

31 Le ta lëvdojnë Zotin për shkak të dhembshurisë së të tij,

për mrekullitë e tija ndaj bijve të njerëzve,

32 le ta madhërojnë në kuvendin e popullit,

le ta lavdërojnë në kuvendin e pleqve.

33 Ai i shndërroi lumenjtë në shkretëtirë,

në vende të thata burimet e ujërave,

34 tokën e pëlleshme në këneta

për shkak të veprave të këqija të banorëve.

35 Shndërroi shkretëtirën në liqen me ujëra,

tokën e thatë e begatoi me burime të gjalla.

36 Aty i vendosi njerëzit e munduar nga uria,

dhe themeluan qytetin e banimit.

37 Mbollën arat e vunë vreshtat

dhe u prodhuan fryte me shumicë.

38 Zoti i bekoi e ata u shumuan fort,

as grigjat e tyre nuk u pakësuan.

39 Pastaj qenë dhjetuar e munduar

nga vuajtjet edhe nga dhembjet.

40 Ai që e shfryn përbuzjen mbi princa,

i la të enden rrugë pa rrugë në shkretëtirë.

41 I shpëtoi skamnorët nga mjerimi

dhe i shumoi si grigjat familjet.

42 Shohin të drejtët e le të gëzohen,

kurse mbrapshtia le ta mbyllë gojën e vet.

43 Kush është i mençur le t’i kujtojë këto,

do ta shohë mirësinë e Zotit.

[Rroni01]

Kushedo qe i lexon keto lexime, duhet ti lexoje me Hir te Zotit, perndryshe nuk i kupton ose i interpreton simbas vetes (e ajo eshte rrezik sepse mund ti keqtrajtoje dhe ti keqperdoreoje)
pra, kujdes, lute Zotin per Hirin e vet e do ta kuptosh edhe veten edhe te afermin tend e edhe Zotin patjeter.

SUKSESE

1 e Korintasve: 13. Dashuria
1 Po t’i flisja gjuhët e njerëzve e të engjëjve, por po të mos kisha dashurinë, do të isha porsi bronzi që kumbon e porsi cimbali që tingëllon.
2 Po ta kisha dhuratën e profecisë e t’i dija të gjitha misteret e të gjitha dituritë; po ta kisha edhe fenë e plotë, me të cilën të mund t’u ndërroja vend maleve, por po të më mungonte dashuria, s’do të isha asgjë!
3 Po ta ndaja lëmoshë mbarë pasurinë time dhe po ta jepja trupin tim të digjej, por, po të më mungonte dashuria, nuk do të më vlente asgjë!
4 Dashuria është zemërgjerë, është e dhimbshme, dashuria, nuk ka smirë,
nuk mbahet me të madh, nuk krenohet
5 nuk është e panjerëzishme, nuk kërkon interesin e vet, nuk hidhërohet, nuk e mban mend të keqen,
6 nuk i kënaqet padrejtësisë, por i gëzohet të vërtetës.
7 Arsyeton gjithçka, beson gjithçka, shpreson gjithçka, duron gjithçka.
8 Dashuria nuk mbaron kurrë. Profecitë mbarojnë, gjuhët shuhen, njohuritë marrin fund.
9 Sepse njohuria jonë është e kufizuar dhe e kufizuar është profecia jonë.
10 Por, kur të arrijë përsosmëria, çka është e kufizuar do të marrë fund.
11 Kur isha fëmijë flisja si fëmijë, mendoja si fëmijë, arsyetoja si fëmijë. Kur u bëra njeri i pjekur, flaka çka i përket fëmijërisë.
12 Vërtet, tani shikojmë si në pasqyrë e në mënyrë të errët, por atëherë do të shohim faqe‑faqas! Tani njohuria ime është e kufizuar, atëherë do të njoh plotësisht, siç jam i njohur.
13 Tani, veç, mbetet feja, shpresa e dashuria ‑ këto të tria ‑ porse më e madhja ndër to është dashuria.

[Rroni01]

Me kaq buja, me ty po e perfundojme ok.
pa hidherime, ok mik.

pajtohu me vendimin tim.
nuk ke rrugedalje tjeter (vlen edhe per mua).

por, ti lexo shume dhe mos ngurro shkruaj, por shkruaj me kuptim.

dhe me kohe do te vertetohesh qe Zoti te don e nuk te frikeson.
keshtu vlene edhe tek disa njerez te dojne e nuk te frikesojne (sepse nuk jane te gjithe te mire).

mjaft se e zgjata me ty!

[dibrani2006]

Zoti na krijoi sepse ishim te destinuar per kete bote?!.

[buja_20]

Dhe hyn në xhennetin (parajsë - vendi paqes) ) Tim!

89. Fexhr - Agimi
1. Pasha agimin!
2. Pasha dhjetë netët!
3. Pasha çiftin dhe pasha tekun!
4. Pasha natën që shkon!
5. A janë këto betime për të mençurin?
6. A nuk e di ti se ç'bëri Zoti yt me Ad-in?
7. Me banorët e Iremit me ndërtesa të larta?
8. Që si ata (populli Ad) nuk është krijuar askush në tokë!
9. Dhe me Themudin, të cilët shpuan shkëmbinj në luginën (kura),
10. Dhe me faraonin i fortifikuar me tenda (ushtarake)!
11. Të cilët e tepruan me krime në tokë.
12. Dhe në të shtuan shkatërrimin.
13. E All-llahu kundër tyre lëshoi lloj-lloj dënimesh.
14. Pse Zoti yt është që përcjell (u rri në pritë).
15. E njeriu, kur e sprovon Zoti i tij, e nderon dhe e begaton, ai thotë: "Zoti im më ka nderuar!"
16. Por, kur për ta sprovuar ia pakëson furnizimin (e varfëron), ai thotë: "Zoti im më ka nënçmuar!"
17. Jo, nuk është ashtu! Por (punoni edhe më zi) ju nuk përfillnit bonjakun,
18. Nuk cytni njëri-tjetrin për ta ushqyer të varfërin,
19. Dhe ju e hani me të madhe trashëgimin (pa drejtë).
20. Dhe pasurinë e doni së tepërmi.
21. Jo, mosni ashtu! Kur të dridhet toka njëpasnjëshëm!
22. Dhe kur të vijë Zoti yt dhe engjëjt qëndrojnë radhë-radhë!
23. Dhe atë ditë sillet xhehennemi, e atëherë njeriut i bie në mend, e prej nga atij përkujtimi?
24. E thotë: "Ah, i gjori unë, sikur të isha parapërgatitur për jetën time!"
25. Atë ditë askush nuk mund të dënojë si Ai.
26. Dhe askush si Ai nuk mund të lidhë me pranga.
27. O ti shpirt i bindur plotësisht!
28. Kthehu te Zoti yt i vetëkënaqur e i pranuar!
29. Hyn në turmën e robërve të Mi!
30. Dhe hyn në xhennetin Tim!

[Rroni01]

Zoti na krijoi sepse ishim te destinuar per kete bote?!.

Patjeter.
Na krijoi per dashuri te Veten te Madhe.

[buja_20]

Po ju po i jepni përparësi jetës së kësaj bote,
E dihet se jeta e botës tjetër është më e dobishme dhe e përjetshme

87. Ala - fjala është për madhërinë e Zotit që është më i larti
1. Madhëroje larg të metave Zotin tënd, më të lartësuarin!
2. I cili krijoi dhe përsosi,
3. Dhe i cili përcaktoi e orientoi,
4. Dhe i cili mundësoi mbirjen e kullosës.
5. E pastaj atë e bëri mbeturinë të zezë.
6. Ne do ta lexojmë ty e nuk do të harrosh (Kur'anin).
7. Përveç asaj që All-llahu dëshiron. Ai e di të haptën e të fshehtën.
8. Dhe Ne do të drejtojmë ty në më të lehtën.
9. E ti këshillo aty ku këshilla bën dobi.
10. Do të këshillohet ai që ka frikë,
11. E do t'i shmanget asaj, ai që është shumë i keq,
12. I cili do të hyjë në zjarrin e madh.
13. Dhe aty as nuk do të vdesë, as nuk do të jetojë.
14. Ka shpëtuar ai që është pastruar.
15. Që e përkujton madhërinë e Zotit të vet dhe falet.
16. Po ju po i jepni përparësi jetës së kësaj bote,
17. E dihet se jeta e botës tjetër është më e dobishme dhe e përjetshme.
18. Vërtet, kjo (këshillë) gjendej edhe në broshurat e para:
19. Në broshurat e Ibrahimit dhe të Musait.

[Rroni01]

"Njohuria objektive, vetem ajo na bene te lire dhe te lumtur me plote dashuri vellezerore.
Kurse genjeshtrat krijojne skllever - rober - roberi."