NATO dhe RIBASHKIMI KOMBËTAR

[biligoa]

Bërja e Shqipërisë administrative pjesë e strukturës ushtarake të NATO-s duhet të kuptohet si një ngjarje e zakonshme për dy arsye; e para se shqiptarët nuk janë më të mençur se kroatët dhe e dyta se ende vazhdojmë të luajmë rolin e zagarit në skenën politiko - ushtarake të botës. Me pushtetarët që i kemi vlera e anëtarësimit më shumë do të jetë simbolike se praktike.



Bllokimi i përgjithshëm disaditor i mediave elektronike dhe të shkruara në Shqipërinë administrative me rastin e anëtarësimit të Shqipërisë në NATO ishte i pavend dhe i panevojshëm. Duke pas parasysh se këto media janë pjesë e pushtetarëve diçka ndryshe edhe nuk mund të pritej. Ne shqiptarët kudo që jetojmë jemi mësuar nga pushtetarët me gjëra të tilla ku ngjarjeve të zakonshme u japin përmasa që nuk janë në përputhje me vlerën e arritur.

Anëtarësimi në NATO erdhi më shumë me një vullnet politik të zyrtarëve të shtetit amerikan duke e parë interesin e tyre strategjik në territorin shqiptar sesa reformave apo plotësimit të kushteve të ushtrisë shqiptare për të qenë pjesë e kësaj strukture. Interesi amerikan për shqiptarët kryesisht ka të bëj me mungesën e besueshmërisë ndaj Greqisë për hapat që do t'i merr Aleanca në të ardhmen. Mos të harrojnë zyrtarët shqiptarë afatin kohor në mes kërkesës dhe pranimit, se lutja për anëtarësim është bërë më 1992 dhe pranimi është bërë tepër vonë në krahasim me shtetet tjera. Prandaj, nuk kanë nevojë të jargosen e të çirren se ishte kontributi i ndokujt apo partisë së tij për këtë proces politiko-ushtarak. Vetë fakti se kjo ngjarje e zakonshme e përmasave të rrejshme historike u festua ndaras nga PDSH dhe PS tregoi edhe një herë fytyrën e pasinqertë të tyre ku donin të përfitonin nga kjo ngjarje për interesa personale e partiake.

Ajo që është në interes të shqiptarëve të dinë ka të bëj me atë se, çfarë fiton Shqipëria dhe shqiptarët si popull në Ballkan pas anëtarësimit?
Shqiptarët si popull kanë qenë pjesë e NATO-s që nga viti 1999 kur ajo intervenoi në territorin e okupuar të Kosovës shqiptare për të parandaluar katastrofën humanitare. Po mos të ishte NATO shqiptarët sot do të ishin endacak botëror duke rrezikuar edhe vetë ekzistencën e gjysmë shtetit shqiptarë. Me 1 prill ndodhi vetëm hyrja formale e gjysmë shtetit shqiptarë në këtë organizatë.

Prej 2 prillit çështja nuk ka të bëj me NATO-n, ata bëjnë politikën e tyre, por problemi qëndron te zyrtarët e shtetit shqiptar. A do të duan dhe dinë që të përfitojnë nga ky anëtarësim apo do të vazhdojnë të na zhgënjejnë me politikën e tyre kundër shqiptare? Fjalët që atyre ditëve u përçuan te populli se më në fund na erdhi liria, paqja dhe siguria sikur na ndjellin një paragjykim negativ. Ne mund të anëtarësohemi edhe në Hënë e Mars, por me këta fqinjë që i kemi pa marr parasysh se, ne dhe ata janë apo jo pjesë e NATO-s, duhet të na vetëdijesojë që të bëhemi zot të vetvetes, ngase një ditë të gjithë këto organizma do të shuhen e shkojnë apo do t'i ndryshojnë prioritet, por ne prapë do të jemi pranë fqinjëve tanë. E përderisa fqinjët tanë udhëhiqen me projektet politike të Megaliidesë dhe Naçertanisë paqja është vetëm një pushim i shkurtër, i cili të mundëson të edukohesh dhe furnizohesh me teknologji ushtarake të kohës. Kur u formua NATO më 1950, kishte 36 luftëra botërore kryesisht të karakterit dekolonizues. Më 1990 kishte 60 luftëra dhe më 2009 kur Shqipëria jonë u anëtarësua ka 42 luftëra në rruzullin tokësor me intensitet të ndryshëm. Pra, më shumë luftëra sot se kur u themelua NATO. Për çfarë paqe dhe sigurie është pyetja?

Dikush tha se ky integrim do të sfidoj fqinjët grekë dhe serbë për ndarje territoriale të shtetit shqiptar. Ky mendim është mendim fëmijëror. Mbi 50% e territorit shqiptar në Ballkan sot nuk kontrollohet nga shteti shqiptar. Sa do të ndikoj anëtarësimi në NATO, në mbrojtjen e gjysmë shtetit shqiptar dhe kthim të sovranitetit të territorit të pakontrolluar, mbetet të shihet.

Të qenit anëtar i ndonjë grupi, shoqate apo organizate siç është kjo e NATO-s bazohet në raportin jap-marr. Ne shqiptarët jemi mësuar me dhënë që nga Perandoria Romake e ajo Osmane dhe nuk ka nevojë ta shpjegojmë këtë çështje pasi që të gjithë e dimë. Atëherë, çfarë do të fitojmë? Prapë përgjigja është e lehtë, atë që e kemi fituar me shkatërrimin e perandorive të lartpërmendura, nëse përdorim të njëjtën mendësi.

Bërja me të fortin nuk do të thotë se je i fortë si dhe shoqërimi me të mirët nuk do të thotë se je i mirë. Në sport kur luan në një ekip të mirë nëse vetëm pak je më i dobët se bashkëlojtarët vendin e ke në rezervë. E njëjta rregull vlen edhe për pjesëmarrje në organizata me karakter të ndryshëm.

Të qenit pjesë e organizmave ndërkombëtar nënkupton se çdo kush luan rolin sipas kaçikut të tij. Zyrtarët shqiptarë na thanë se Shqipëria është pranuar për shkak të vlerave të saj dhe do të ketë ndikim në vendimmarrje përmes konsensusit. Konsensus në NATO do të thotë se çdo shtet anëtarë në përputhje me interesat e saja kombëtare mund të miratoj ose refuzoj vendimet e Aleancës, nëse vlerëson se janë në kundërshtim me interesat e saj. Vlera e Shqipërisë në Aleancë do të shihet shumë shpejtë gjatë anëtarësimit të Malit të Zi, Maqedonisë dhe nesër ndoshta Serbisë në NATO. Nëse me të vërtet nderohet si anëtar me të drejta të barabarta, prioritet i shtetit shqiptarë mbetet, kërkesa për largimin e të gjitha trupave të KFOR-it nga Kosova dhe vendosja e ushtrisë shqiptare në dhe rreth kufijve të Kosovës. Testi i parë për konsensus mund të jetë edhe kushtëzimi i Afganistanit me Mitrovicën Veriore.

NATO është një organizëm që shqiptarët mund të përfitojnë shumë si në pikëpamje politike, por edhe ushtarake. Por vetëdija kombëtare e zyrtarëve të shtetit shqiptar dhe mungesa e një strategjie mbarëkombëtare nuk na bënë optimistë. A do të munden ushtarakët shqiptarë që të ngritin vetëdijen e politikanëve vështirë është për ta besuar!? E kaluara 20 vjeçare por edhe lufta e UÇK-ës, është argument më i fuqishëm dhe na tregoi se në çfarë niveli ishte shteti shqiptar dhe zyrtarët aktual të Kosovës.

Kjo e kaluar na tregon se fitues më i madh se populli shqiptarë në Ballkan pas anëtarësimit në NATO, do të jenë zyrtarët e shtetit shqiptar dhe klasa aktuale politike në trojet tjera të okupuara shqiptare. Ata jo vetëm anëtarësimin në NATO por edhe nesër në BE, do ta keqpërdorin si kundër argument për ribashkim të popullit shqiptar në Ballkan. Çdo kërkesë për ribashkim brendashqiptar do ta kundërshtojnë me arsyetim se tash jemi pjesë e strukturave veri-atlantike dhe duhet të sillemi në përputhje me rregullat e saj.

Kur shqiptarët brohoritën kah fundi i shekullit XX ''E duam Shqipërinë si gjithë Evropa'' kishin menduar në mes tjerash edhe për një Shqipëri të aftë ekonomikisht e ushtarakisht që të zgjidh edhe çështjen e dekolonizimit të mbi 50 % të territorit të saj, e jo të fshihet në struktura dhe aleanca botërore duke hequr dorë nga territoret e okupuara nga fqinjët e saj, për hir të disa rregullave.

Në fillim të shekullit XXI prapë shqiptarët po brohorisin ''E duam Shqipërinë në NATO dhe BE, por si një shtet në vete dhe e aftë për të zgjidhur çështjen shqiptare në Ballkan sipas interesit shqiptar, e jo një Shqipëri në NATO dhe BE aleate e projekteve ndërkombëtare me çështjen shqiptare të copëzuar e trajtuar në kuadër të të drejtave të njeriut sipas interesave të fqinjëve ''. Një gjë duhet ta dinë edhe miqtë tanë ndërkombëtar, se popullit shqiptar në ato organizma, edhe sikur për çdo ditë t'i ofrohet qumësht e mjaltë, nuk do të heq dorë nga ideja e përparimit dhe e zhvillimit që mund të realizohet vetëm me procesin e ribashkimit. Është ky një projekt madhor kombëtar që shqiptarët në historinë e tyre 2000 vjeçare, kanë bërë shumë mund, kanë harxhuar shumë energji, shumë vuajtje, shumë para, kanë dhënë shumë dëshmorë prandaj nuk do të joshen me asgjë tjetër në këtë botë përveç me atë që e keni edhe ju-të vendosin vetë për fatin e tyre.

Shqipëria në NATO apo në BE, mundet vetëm ta ngadalësojë, por kurrsesi ta ndal ribashkimin e shqiptarëve në Ballkan. Koha do ta dëshmojë se anëtarësimi në strukturat veri-atlantike është një bumerang ndaj vetë atyre shqiptarëve që janë kundër ribashkimit kombëtar.

Anëtarësimi në NATO mund të quhet historik dhe i suksesshëm vetëm nëse i ndihmon Ribashkimit të popullit shqiptar në Ballkan, si rrjedhojë bllokimi i mediave dhe dalldisja e popullit shqiptar për festa me karakter kombëtar duhet dhe guxon të ndodhë vetëm kur të RIBASHKOHEN SI KOMB NË NJË SHTET TË VETËM, çdo gjë tjetër është vetëm politikë ditore, afatshkurtër, që më së shumti i zhgënjen vetë shqiptarët.

Besnik HYSA

[Ballshë]

Kufinjte s'besoj qe do te levizin se shpejti nese ndonjehere ne Evrope. Me syrin e optimistit realist, une shpresoj qe Kosova dhe pjesa Shqiptare e Maqedonise t'i bashkohet, sepse Maqedonia nuk eshte shtet stabil. Sa i perket territoreve ne Mal te ZI, Presheves e Camerise, nuk besoj se mund te ndodhe ndonjehere. Ne zorret qorre te shqiperise te bashkohemi ne Bruksel, por jo pa fitimin e te drejtave. Shqiperia tani me shume se kurre ka mundesi te beje presion Serbise e sidomos Malit te Zi, me veton e saj per NATO-n. Megjithate, ashtu sic jemi ne, dyshoj qe shteti shqiptar te kushtezoje antarsimin ne NATO me te drejtat kombetare te pakicave shqiptare, se ne jemi tper te bute.