Kostoja e pushtetit pa pushtet !!!

[Faik]

Kostoja e pushtetit pa pushtet

Gëzim PODGORICA


Ndonëse artikulimi i Sheqerinkës lidhur me defaktorizimin e shqiptarëve në qeverinë Gruevski ishte me synim diversiv shumë më tepër se sa i sinqertë , ai faktikisht është i vërtetë. Pushteti i shqiptarëve në mazhorancë së bashku me Gruevskin i ka rrudhosur politikisht ata në vijimësi . Kështu ka ndodhur me PDSH, kështu po ndodh edhe tani me BDI –në. Jo se shqiptarët kanë patur ndonjë farë ngritjeje me bashkëqeverisësit e tjerë, por kjo që po ndodh sot është tejet e dukshme. Pyetja mund të shtrohet fare thjesht :

Është aftësia e Gruevskit që di të punojë me më shumë diplomaci për defaktorizimin e shqiptarëve dhe komprometimin e tyre politik, apo është padija e vizioni i ngushtë i politikanëve tanë që u bien kuotat ndjeshëm kur janë në pushtet. Në analizën që vjen pas këtyre zgjedhjeve, ku BDI humbi tre komuna shumë të rëndësishme, veçanërisht Tetovën si kryeqendra e shqiptarëve dhe Gostivarin, arrin në konkluizionin e parë se kostoja e pushtetit pa pushtet që ka kjo forcë politike në qeveri sot e dha efektin e vet. Normalisht që profili i kandidatëve kishte përcaktimin e vet, në mënyrë të posaçme në Gostivar, por edhe mënyra e rezultatet e bashkëqeverisjes kishin efektin e tyre të ndjeshëm. I patolerueshëm ishte rezultati i kandidatit për president nga radhët e BDI-së, i cili megjithëse e dinte butaforinë politike të garës, nuk mundi dot në asnjë moment të bëhej avokat i besuar i një bashkëqeverisje reale e të vërtetë, i një bashkëqeverisje që ka si pikë reference të patjetërsueshme Marrëveshjen e Ohrit.

Dokumenti bazik i integritetit politik të shqiptarëve edhe në këtë fushatë ishte më shumë një retorikë politike e karakterit folklorik, të cilin një nga ministrat shqiptarë aktualë në qeveri në komunikimin me mua e konsideronte “ Vjershat e Aliut”, se sa një kërkesë detyruese dhe e panegociueshme nga duhej të nisnin bashkëbisedimet. Kur vetë bashkëpunëtorët nuk presin por me shaka të pakëndshme janë gati të qesëndisin liderin e tyre, si në rastin e ministrit , atëherë reagimet nga njerëzit në bazë normalisht do të jenë edhe më të forta. Sado të artikulojë e të mbajë mbi supe lideri i një subjekti politik, në rastin konkret z.Ahmeti, bashkëpunëtorët me pushtet mbase të pamerituar janë gati të hedhin në erë gjithçka për plotësimin e ambicieve të tyre, gjë që lideri sado i fortë të jetë e ka të pamundur ta rikuperojë. Por kur këta bashkëpunëtorë që kanë arritur majat e administratës shfaqin pakënaqësi , si pritet të shfaqin kënaqësi e të binden njerëzit e zakonshëm të cilëve nuk u ka lëvizur një fije bari për mirë jeta e tyre, pavarësisht premtimeve të përsëritura e plot emfazë.

Aq më tepër kur përsëri u flitet për një marrëveshje ndaj së cilës të gjithë patën shpresë se do u avancoheshin në mënyrë konkrete e të fuqishme të drejtat e mohuara për dekada me radhë. Meqenëse asnjëherë nuk ndodhi kështu me këtë dokument jetik për shqiptarët, as nga përfaqësuesit e PDSH-së dhe as nga ata të BDI-së, reagimi elektoral ishte tërësisht i arsyeshëm që do të vinte. Kësaj here ishte radha e BDI-së për të marrë mbi supe koston e këtij reagimi, i cili vjen përpos të tjerash edhe nga aftësitë e munguara për të implementuar në mënyrë obliguese dokumentin për të cilin një etni shumë përcaktuese në Maqedoni është investuar në shumë plane. Duke kërkuar pushtet i cili me sa duket u ka sjellë përfitime vetëm pak emrave dhe ka degraduar keqas pozitën e shumicës së shqiptarëve, është arritur që të defaktorizohen shumë kërkesat e një popullate që sakrificat e shumta jo vetëm nuk po i përkthehen në privilegje, por as në të drejta normale si të gjithë qytetarët e tjerë të Maqedonisë.

Pikërisht tek harresa ndaj një Marrëveshje që u bë trampolina politike e shumë aktorëve të sotëm , qëndron jo shumë e fshehur arsyeja përse vijnë në ulje rezultatet e dy partive kryesore shqiptare. Gruevski mjeshtërisht ka ditur të përkëdhelë sedrën me një pushtet pa pushtet, me një pushtet ku shqiptarët nuk arritën të faktorizohen në shkallën e duhur, e kësisoj e pësuan. E pësuan nga një pushtet i përciptë, apo e pësuan nga kërkesat për të plotësuar vetëm ambiciet e tyre, kjo nuk ka shumë rëndësi për të përcaktuar nga anon peshorja, pasi me rëndësi vazhdon të mbetet pozita e shqiptarëve si dhe loja që vazhdon Gruevski me drejtuesit politikë të tyre. Kësisoj pozita e shqiptarëve nuk po arrin të avancojë megjithëse numrat e ministrave që i përkasin atyre në qeveri janë të njëjtit, mos edhe më shumë. Por kur ministrat nuk e kanë seriozisht në respektin e vlerësimin e tyre për liderin që i ka nominuar, pak pritet që ta kenë seriozisht me votuesit .

Por me sa duket këta të fundit e kanë kuptuar këtë dyzim sjelljeje dhe kanë reaguar me votë, si të vetmen mundësi reagimi demokratik. Për t’i zgjuar, pavarësisht se në mënyrë diversive ka ndërhyrë Sheqerinska, e cila ka tërhequr vëmendjen se politikanët shqiptarë gjithnjë e më shumë po zvogëlohen në peshën e tyre specifike përballë qeverisë. Po zvogëlohen se kanë një pushtet me çelësa kashte me sa duket në dorë, i cili ka fuqi të lëvizë vetëm interesa individësh . Prandaj jo rastësisht vijnë rezultatet elektorale si këto të fundit, ku analizat vështirë se edhe kësaj radhe do të vendosin gishtin mbi përgjegjësit e vërtetë...

http://www.lajmpress.com/index.php?f...aqlajm&id=5047