Close
Faqja 0 prej 10 FillimFillim 12 ... FunditFundit
Duke shfaqur rezultatin -19 deri 0 prej 192
  1. #1
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2008
    Postime
    3,176

    "Jezu Krishti është Zot" (Rm 10,9)

    Jezu Krishti është Zot? Bibla thotë: “Po”.
    Unë do të kërkoj të demonstroj këtë, vetëm për të mbeshtetur një traditë që e ka burimin e saj në librat e Biblës që kanë qenë shkruar në pjesë e dytë të shekullit të parë së erës sonë.
    Për të vazhduar, unë mendoj të nevojshme të filloj nga fjala Zot.

    Edhe sot kisha në liturgjinë e saj ia drejton çdo lutje Hyjit Atë, nëpërmjet Jezu Krishtit, Zotit tonë.
    Titulli Zot iu dha Jezusit që nga origjina, sipas dëshmisë së Palit, që kujton besojen e parë të fesë së krishterë: “Jezusi është Zot” (Rom 10,9).
    Ky emër e shpreh më së miri misterin e Krishtit, Biri i njeriut e Bir i Perëndisë.
    Besëlidhja e Vjetër tregon në fakt se Zoti (Adonai = Kyrios) nuk është vetëm një titull mbretëror, por edhe një emër hyjnor.

    FJALA ZOT NË BESËLIDHJEN E VJETËR.
    Jahvehu nuk është vetëm Zoti i popullit, që e ka zgjedhur dhe për të cilin është mbret (1 Sam 8;12,12).
    Jahvehu është Zoti, Zoti është emri i Hyjit:
    “E tani, çfarë kërkon Zoti, Hyji yt, prej teje?
    Kërkon që ta druash Zotin, Hyjin tënd,
    të ecësh udhëve të tija, ta duash
    e t’i shërbësh Zotit, Hyjit tënd...
    Po Zotit, Hyjit tënd i përket qielli...
    Zoti, Hyji juaj, është hyji i hyjve,
    Zoti i zotëruesve, Hyji i madh, i pushtetshëm, i tmerrshëm...” (lp 10,12-17).
    “Lavdëroni Zotin, sepse është i mirë,
    sepse e amshueshme është dashuria e tij!
    Lavdëroni Hyjin e hyjnive,
    sepse e amsheshme është dashuria e tij!
    Lavdëroni Zotin e zotave,
    sepse e amshueshme është dashuria e tij!” (Ps136, 1-3).

    Mijëra dhe mijëra herë fjala Adonai (= Kyrios = Zot)
    përdoret në këtë kuptim (=si një emër hyjnor) në BV dhe në BR.


    Deri tani kam thënë se më 57-58 të erës sonë Jezu Krishtin
    shën Pali e krishterët e parë e quanin Zot,
    e që fjala Zot, sipas një traditë të rrënjosur në BV,
    është një emër hyjnor.


    Torrkerry

  2. #2
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2008
    Postime
    3,176
    FJALA ZOT NË BESËLIDHJEN E VJETËR.

    Të qenët e tij Zot nuk është ajo e një hyjnie kananease e lidhur me tokën, Baali i së cilës është (kjo fjalë Baal i jep zotëruesit një kuptim më të gjerë se fjalët: burri, mësuesi e zotëria e gruas së vet); emri i Baalit pra, nuk mund t’i përshtatet Hyjit të Izraelit: e dinte mirë Ozea që shkruan:
    “E do të ndodhë po shi atë ditë
    – është fjala e Zotit –
    ti do të më thërrasish: ‘Fati im’.
    E s’do të më quash më: ‘Baali im’.
    (Oz 2,18)
    Si Zot universal, Hyji e ushtron sundimin e vet në çdo vend, në dobi të popullit të vet, si shpjegohet mirë në Lp 10,14-18:
    “Po, ZotiT, Hyjit tënd, i përket qielli, qielli i qiellit, toka dhe gjithçka është në të.
    Megjithatë Zoti u lidh ngusht me etërit e tu, i deshi e pas tyre, në mes të gjithë popujve, ju zgjodhi ju, d,m.th. pasardhesit e tyre, si vërtetohet edhe sot.
    Pra rrethpritni zemrën tuaj dhe mos e ngurroni më zverkun tuaj, sepse Zoti, Hyji juaj, është Hyji i hyjve, Zoti i zotëruesve,m, Hyji i madh, i pushtetshëm, i tmerrshëm, që nuk bën krahambajtje, që nuk i prishin dhuratat; i jep të drejtën bonjakut dhe vëjushës, e do të ardhurin,i jep ushqimin dhe veshën”.

    Kam thënë edhe një herë se fjala Zot është Emri i Zotit dhe jo një celësi i tij.

    Torrkerry

  3. #3
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2008
    Postime
    3,176
    FJALA ZOT NË BESËLIDHJEN E VJETËR.


    Në Biblën hebraike, dy fjalë shprehin autoritetin e Hyjit: “melek’ dhe ‘Adona’.
    I pari do të thotë mbret:
    për shembull, Isaia shruan: Unë thash; i mjeri unë, qetash sharrova, sepse jam njeri me buzë të papastra, banoj në popull buzesh të papastra, e me sy të mi e pashë Mbretin, Zotin (= melek) e Ushtrive (Is 6,5);
    edhe psalmi 95, 3 këndon: Sepse Hyji i madhërishëm është Zot (melek),
    Mbret i madhërishëm mbi të gjithë zotat.
    Mbretërimi i Hyjit të Izraelit shtrihet në tërë krijimin e tij, pra edhe te vetë paganët. Psalmi 97, 5 thotë: Para fytyrës së Zotit (=melek) si dylli shkrihen malet, para fytyrës së Zotit të mnbarë botës!
    Dhe Psalmi 96, 10 vazhdon: Shpallni ndër paganë: Mbret është Zot (= melek).
    Flitet këtu për një celësi të Hyjit, e me këtë fjalë melek, të përkthyr në shqip me fjalën Zot, thuhet se Ai është sovran mbi çdo krijesë të vet.
    Emri i dytë, Adona, do të thotë zotërues: Zoti është Zotëruesi i mbarë botës;
    disa shmbuj mund të jenë Joz 3,11: Ja arka e Zotëruesit të mbarë tokës, do t’iu prijë përmidis Jordanit;
    Mik 4,13:...Prenë e tyre dot’ia kushtosh Zotit, kamjen e tyre Zotit të mbarë tokës.


    Ne i lutemi Hyjit duke e thirrur Imzot. Është ky një titull mbretëror (Adoni) që merr në mënyrë të zakonshme trajtën Adonai (shumësi i fuqisë), kur ia drejtojmë Hyjit; kjo thirrje taninë e pranishmë në tekstet e lashta
    (Zan 15,2.8: Abrami përgjigji: “O Zot, Hyj, ç’më duhen dhuratat e tua, sepse shkoj i shuar pa pasardhës”
    dhe: “Abrami tha: O Zot, Hyj, nga mund ta di se ajo do të jetë prona ime?”),

    shpreh besimin që kanë shërbëtorët e Hyjit në zotërimin e tij absolut
    (lexo Am 7,2: Kur ata po e mbaronin krejt barin e vendit,
    unë thashë: Ki dhimbë, po të lutem o Zot Hyj!...”
    po edhe Lp 9,26: Në uratë i thosha: O Zot, Hyj,
    mos e asgjëso popullin tënd, trashëgimin tënd!”;
    edhe Joz 7,7: Jozuehu tha: “Eheu! O Zot Hyj,
    pse deshe ta kalosh këtë popull përtej lumit Jordan?...
    Të lutem, o Zot, çfarë mund të them kur po shoh
    se Izraeli ia ka kthyer shpinën armikut?..”;
    lexo edhe Ps. 140,7- 8: “I thashë Zotit: Ti je Hyji im,
    dëgjojë, o Zot, britmën e lutjes sime.
    O Zot, o Zot, fuqia e shëlbimit tim, ma mbrojte kryet ditën e përleshjes”).

    Titulli ADONAI i përdorur shpesh, bëhet një EMËR I PËRVEÇEM I HYJIT.
    E ky emër Adonai, Kyrios në greqisht, përkthehet zakonisht me fjalën Zot në shqip.

    Kur në shenjë nderimi nuk u shqiptua më emri i Jahveut në leximet liturgjikë e Sinagogës, ai u zëvendësua më Adonai.
    Nga kjo vjen padyshim se LXX-a përdor KYRIOS, fjalë greke e baravlefshme me ADONAI, për të përkthyer YAHWEH.
    Titulli KYRIOS mund të ketë pra për këtë arsye dy kuptime: herë shënon sovranitetin e Jahveut, herë Emrin e patregueshëm të të vetmit Zot të vërtetë.
    Kjo shprehje e fundit është shumë e rëndësishme për ne, nëse dëshirojmë të kuptojmë çfarë Bibla na thotë për Jezu Krishtin, e nëse ajo na thotë se Ai është Zot apo jo.

    Toprrkerry

  4. #4
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2008
    Postime
    3,176
    FJALA ZOT NË BESËLIDHJEN E VJETËR.


    Në Biblën hebraike, dy fjalë shprehin autoritetin e Hyjit: “melek’ dhe ‘Adonai’.
    I pari do të thotë mbret:
    për shembull, Isaia shruan: Unë thash; i mjeri unë, qetash sharrova, sepse jam njeri me buzë të papastra, banoj në popull buzesh të papastra, e me sy të mi e pashë Mbretin, Zotin (= melek) e Ushtrive (Is 6,5);
    edhe psalmi 95, 3 këndon: Sepse Hyji i madhërishëm është Zot (melek),
    Mbret i madhërishëm mbi të gjithë zotat.
    Mbretërimi i Hyjit të Izraelit shtrihet në tërë krijimin e tij, pra edhe te vetë paganët. Psalmi 97, 5 thotë: Para fytyrës së Zotit (=melek) si dylli shkrihen malet, para fytyrës së Zotit të mnbarë botës!
    Dhe Psalmi 96, 10 vazhdon: Shpallni ndër paganë: Mbret është Zot (= melek).
    Flitet këtu për një celësi të Hyjit, e me këtë fjalë melek, të përkthyr në shqip me fjalën Zot, thuhet se Ai është sovran mbi çdo krijesë të vet.
    Emri i dytë do të thotë zotërues: Zoti është Zotëruesi i mbarë botës;
    disa shmbuj mund të jenë Joz 3,11: Ja arka e Zotëruesit të mbarë tokës, do t’iu prijë përmidis Jordanit;
    Mik 4,13:...Prenë e tyre dot’ia kushtosh Zotit, kamjen e tyre Zotit të mbarë tokës.

    Ne i lutemi Hyjit duke e thirrur Imzot. Është ky një titull mbretëror (Adoni) që merr në mënyrë të zakonshme trajtën Adonai (shumësi i fuqisë), kur ia drejtojmë Hyjit; kjo thirrje taninë e pranishmë në tekstet e lashta
    (Zan 15,2.8: Abrami përgjigji: “O Zot, Hyj, ç’më duhen dhuratat e tua, sepse shkoj i shuar pa pasardhës”
    dhe: “Abrami tha: O Zot, Hyj, nga mund ta di se ajo do të jetë prona ime?”),
    shpreh besimin që kanë shërbëtorët e Hyjit në zotërimin e tij absolut
    (lexo Am 7,2: Kur ata po e mbaronin krejt barin e vendit,unë thashë: Ki dhimbë, po të lutem o Zot Hyj!...”
    po edhe Lp 9,26: Në uratë i thosha: O Zot, Hyj, mos e asgjëso popullin tënd, trashgimin tënd!”;
    edhe Joz 7,7: Jozuehu tha: “Eheu! O Zot Hyj, pse deshe ta kalosh këtë popull përtej lumit Jordan?...Të lutem, o Zot, çfarë mund të them kur po shoh se Izraeli ia ka kthyer shpinën armikut?..”;
    lexo edhe Ps. 140,7- 8: “I thashë Zotit: Ti je Hyji im, dëgjojë, o Zot, britmën e lutjes sime.O Zot, o Zot, fuqia e shëlbimit tim, ma mbrojte kryet ditën e përleshjes”).

    Titulli ADONAI i përdorur shpesh, bëhet një EMËR I PËRVEÇEM I HYJIT.
    E ky emër Adonai, Kyrios në greqisht, përkthehet zakonisht me fjalën Zot në shqip.

    Kur në shenjë nderimi nuk u shqiptua më emri i Jahveut në leximet liturgjikë e Sinagogës, ai u zëvendësua më Adonai.
    Nga kjo vjen padyshim së LXX-a përdor KYRIOS, fjalë greke e baravlefshme me ADONAI, për të përkthyer YAHËEH.
    Titulli KYRIOS mund të ketë pra për këtë arsye dy kuptime: herë shënon sovranitetin e Jahveut, herë Emrin e patregueshëm të të vetmit Zot të vërtetë.
    Kjo shprehje e fundit është shumë e rëndësishme për ne, nëse dëshirojmë të kuptojmë çfarë Bibla na thotë për Jezu Krishtin, e nëse ajo na thotë se Ai është Zot apo jo.

    Toprrkerry




    NGA Fjalori i teologjisë biblike të XAVIER LEON-DYFOUR.

    PËRDORIMI DHE KUPTIMI I FJALËS ZOT NË BESËLIDHJEN E RE.

    BR i jep Jezu Krishtit titulli KYRIOS.
    Të shpjegosh këtë kalim do të thotë të përcaktosh fenë e krishterë.

    1) Feja e Kishës që lind.
    Duke u nisur nga fjala që gjendet në Ps 110, 1:
    “I tha Zoti Zotit tim:
    “rri në të djathtën time,
    derisa t’i vë armiqtë e tu
    shtrojë për këmbët e tua!”,

    Jezusi (dhe ungjilltarwt) kishte dashur të linte të kuptohet se,
    edhe duke qenë bir i Davidit,
    qëndronte më lart dhe ishte para tij.
    Tre citime mund të interpretohen në këtë drejtim:


    -Mat 22, 42vv: Çka mendoni për mesinë? Biri i kujt është?
    ‘I Davidit’ – i përgjigjen ata.
    ‘E si atëherë Davidi, i shndritur prej Shpirtit Shjenjt,
    e çuan Zotërinë e vet, kur thotë:
    “I tha Zoti Zotit tim:
    “rri në të djathtën time,
    derisa t’i vë armiqtë e tu
    shtrojë për këmbët e tua!?”
    E nëse Davidi e mban për Zotëri të vetin,
    si mund ta ketë bir?”

    -Lk 1,43: Dhe nga e pata fatin të vijë tek unë Nëna e Zotit tim?

    -Lk 2,11: Sot në qytetin e Davidit ju lindi Shëlbuesi, Krishti Zot.

    Duke u mbeshtetur në të njëjtin psalm, Kisha e posalindur shpall Krishtin-Zot, të aktualizuar me ngjalljen e vet:
    Vap 2,34vv: “E pra Davidi nuk që ngritur në qiell, e megjithatë thotë:
    “I tha Zoti Zotit tim:
    “rri në të djathtënn time,
    derisa t’i vë armiqtë e tu
    shtrojë për këmbët e tua!?”
    Le ta dijë, pra, pa farë dyshimi mbarë populli i Izraelit
    se mu këtë Jezus që ju e kryqëzuat,
    Hyji e bëri Zotëri e Mesi”.

    Në lutjen e saj ajo e ruan për një kohë të gjatë thirrjen primitive aramaike:
    Marrana tha, që do të thotë: ZOTI YNË, EJA!

    1Kor 16,22: Kush nuk e doJezu Krishtin, qoftë malkuar!
    Marrana tha!
    Zb 22,20: Ai që dëshmon këto, thotë:
    ‘Po, po vij për së shpejti!’
    Amen! Eja o Zot Jezus!
    Hiri i Jezusit Zot qoftë me të gjithë!


    Drita e Pashkëve dhe reflektimi mbi Shkrimin janë burimet e “rrefimit të parë të krishterë: “Jezusi është Zot”.

    Rom 10,9: “Sepse në qoftë se me gojë e dëshmon se Jezusi është Zot dhe në qoftë se në zemrën tënde e beson se Hyji e ka ngjallur prej se vdekurve, do të shëlbohesh”.

    1Kor 12,3: “Askush nuk mund të thotë : ‘Jezusi është Zot!’, veçse nën veprimin i Shpirtit Shenjt.”.

    Kol 2,6: “Sikurse e pranuat Jezu Krishtin Zot, ashtu edhe vazhdoni të jetoni në të”.

    Jesusi meriton titullin më të lartë: Marana e KYRIOS, si Mesia me fron në qiell që përuroi mbretërimin e tij me dhuntinë e Shpirtit:

    Vap 2,33: “E djathta e Hyjit, pra, e lartësoi, prej Atit e mori premtimin- Shpirtin Shenjt dhe e ndikoi ashtu siç po shihni e po dëgjoni edhe ju vetë”.

    Dhe që është përherë i pranishëm në Kishën e vet, në asamblenë eukaristike, duke pritur gjykimin.(Vap 10, 42).
    Por ky sovranitet i Krishtit, në plan të parë në titullin KYRIOS, është ai i vetë Hyjit, kështu që kalon te Zoti i të gjithëve (10, 36), GJË QË I TAKONTE VETËM JAHVEHUT, si për shembull, të përmendurit e Emrit (2,20), ose gjestet e formulat e adhurimit (Fil 2,10=Is 45, 23; Gjn 9,38; Zb 15,4).


    Vap 10, 42: “Ai edhe na urdhëroi t’i predikojmë popullit dhe t’i japim dëshmi se Jezusi është prej Hyjit i caktuar Gjykatës i të gjallëve dhe i të vdekurve”.

    10,36: “Ai u dërgoi Fjalën e vetizraeliteve dhe ua shpalli Ungjillin e paqes përmes jezu Krishtit që është Zotëria i të gjithëve.

    Fil 2, 10: “Që në Emër të Jezusit, të përkulet çdo gju i atyre që janë në qiell, në tokë dhe nën tokë”.

    Gjn 9,38: “Ai tha: “Besoj, o Zot! Dhe ra përmbys para tij”.

    Zb 15,4: “Kush të mos të druajë ty, o Zot!dhe kush të mos lavdërojë Emrin tënd?!.

    Torrkerry

  5. #5
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2008
    Postime
    3,176
    Arpos, ke shkruar:
    "Duke mos komentuar asnje verset biblik, te solla ashtu siq e paraqet bibla te kundërtën e asaj qe shkruan ne Rom 10,9" !

    Mire! Rom 10,9 eshte ne Biblen. Letra e shen Palit drejtuar Romakeve eshte nje liber i Beselidhjes se re. Atehere ne Biblem ka nje pohim te qarte: Jezusi eshte Zot.
    Pastaj edhepse mund te jete nje gje e veshtire, kerko te kuptosh çfare kam shkruar per fjalen Kyrios, qe eshte emri i posaçem i Zotit.

    Admiroj impenjimin tend.

    Torrkerry

  6. #6
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2008
    Postime
    3,176
    Nga Fjalori i teologjisë biblike të XAVIER LEON-DYFOUR.

    PËRDORIMI DHE KUPTIMI I FJALËS ZOT NË BESËLIDHJEN E RE.

    BR i jep Jezu Krishtit titulli KYRIOS.
    Të shpjegosh këtë kalim do të thotë të përcaktosh fenë e krishterë.

    2) Predikimi i shën Palit.

    Pali i transmeton Korintit MARANA THA-NË e krishterimit palestinez, duketreguar me këtë se e huazon prej këtij konceptimin e Jezusit Zot, dhe jo prej helenizmit, që ia jepte këtë titull zotave dhe perandorit. Në Vap 25,26, perandori romak quhet Larthmëdhëri dhe Zotëri.
    Ashtu si Pjetri në predikimin e tij, ai Pali mbështetet mbi Psalmi 110

    [1Kor 15,25: Sepse Atij (=Krishtit) i takon të mbretërojë derisa t’i vërë nën këmbët e tija të gjithë armiqtë e tij;
    Kol 3,1: Nëse pra u ngjallët bashkë me Krishtin, kërkoni çka është lart, ku gjendet Krishti i ndenjur në fron në të djathtën e Hyjit;
    Ef 1,20: ...të cilën (=madhërinë...) e tregoi me vepër në Krishtin duke e ngjallur nga të vdekurit dhe duke e vendosur në të djathtën e vet në qiell]

    Dhe i jep KYRIOS-it një vlerë të dyfishtë: mbretërore e hyjnore (Kyrios ka këta dy kuptime edhe në BV).

    a) Si Mbret Jezusi është Zotëria i të gjithë njerëzve (si Jahve në BV)

    [Rom 14,9: Në qoftë se jetojmë e në qoftë se vdesim, jemi të Zotit. Për këtë arsye Krishti vdiq dhe u ngjall që të jetë Zotëria i të vdekurve dhe i të gjallëve],

    Dhe i të gjithë armiqve të tij:
    -i Fuqive (si Jahve në BV)

    [Kol 2,9-10.15: Dhe pasi në Krishtin banon turpërisht e tërë plotësia hyjnore...Ai ëshë Kryet e çdo Principat e Pushteti...I çarmatosi Principatet dhe Pushtetet – e dëftoi këtë botërisht – dhe i hoq zvarrë në kalimin ngadhënjyes të Kryqit],

    -ose i vdekjes

    [1Kor 15,24vv54-57: ...pastaj – mbarimi,
    kur Krishti t’ia dorëzojë mbretërinë Hyjit Atë,
    pasi të ketë asgjësuar çdo parësi, çdo pushtet, e çdo fuqi.
    Sepse Atij i takon të mbretërojë
    derisa t’i vërë nën këmbët e tij të gjithë armiqtë e tij.
    Armiku i fundit që do të asgjësohet, do të jetë vdekja;...
    Vdekja u përpi në fitore.
    O vdekje, ku është ngadhënjimi yt?
    Ku është o vdekje thimthi yt?
    Thimthi i vdekjes mëkati; fuqia e mëkatit Ligji.
    Ta falënderojmë Hyjin që na jep fitoren
    nëpër Jezu Krishtit ZOTIT TONË],

    - ose i zotërinjëve njerëzorë që përfaqësojnë të vetmin Zotërues të vërtetë pranë skllevërve të tyre

    [Kol 3,22-4,1: Ju skllevër, dëgjoni zotërinjtë tuaj tokësore në gjithçka, jo vetëm ndër sy sikurse të doni t’u pëlqeni njerëzve, por me thjeshtësinë e zemrës, me frikën e Zotit. Çfardo punë që të bëni, bëne me vullnet, si ta bëshit për Zotin e jo për njerëz, të sigurtë se do të merrni prej Zotit trashëgimin si shpërblim. Zotëria është Krishti: shërbeni Atij! Patjetër, ai që bën padrejtësi, do të shpaguhet për padrejtësi që bëri. Nuk ka krahambajtje.
    Ju zotërinj, jepnu skllevërve çka u përket me të drejtë dhe me drejtësi të vetëdijshëm se edhe ju keni Zotërinë në qiell; lexoni edhe Ef 6,5-9].

    b) Shën Pali i jep Kyrios-it edhe kuptimin hyjnore, sepse më në fund Krishti është Zoti i Kishës, Trupi i tij, që ai e zotëron dhe e ushqen

    [Kol 1,18: Ai është Kryet e Trupit –Kishës;

    Ef 1,20vv: ...të cilën (=madhërinë...) e tregoi me vepër në Krishtin
    duke e ngjallur nga të vdekurit
    dhe duke e vendosur në të djathtën e vet në qiell
    mbi çdo Principatë, Pushtet, Fuqi, Zotërim
    dhe mbi çdo emër
    që mund të përmendet
    jo vetëm në këtë,
    por edhe në botën e arshshme.
    Dhe çdo gjë vuri nën këmbët e tija
    e Atë e vendosi mbi çdo gjë
    - për Krye të Kishës,
    e cila është Trupi i tij,
    plotësimi i Atij që plotëson gjithçka në të gjithë;

    Ef 4,15: Por duke e dëshmuar me dashuri të vërtetën,
    të rritemi në çdo pikëpamje drejt Atij që është Kryet, Krishtit;

    Mund të lexohet edhe Ef 5,22-32].


    Prandaj i gjithë rruzullimi, qiejt,, toka, ferri shpallin se Jezusi është Zot

    [Fil 2,10v: ...që në Emër të Jzusit të përkulet çdo gju i atyre që janë në qiell, në tokë e në nëntokë dhe çdo gjuhë të dëshmojë: JEZU KRISHTI ËSHTË ZOT!].

    Ky tekst i fundit siguron vlerën hyjnore të titullit: mbasi u bë skllav, ai që ishte “prej natyre hyjnore” Jezusi lartësohet nga Perëndia dhe e merr prej saj “Emrin përmbi çdo emër”, rrezatimin e hyjnisë mbi njerëzimin e vet të lavdëruar, që themelon sovranitetin e tij universal.

    Torrkerry

  7. #7
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2008
    Postime
    3,176
    Nga Fjalori i teologjisë biblike të XAVIER LEON-DYFOUR.

    PËRDORIMI DHE KUPTIMI I FJALËS ZOT NË BESËLIDHJEN E RE.

    BR i jep Jezu Krishtit titulli KYRIOS.
    Të shpjegosh këtë kalim do të thotë të përcaktosh fenë e krishterë.

    2) Predikimi i shën Palit (vazhdim)

    Duke u nisur nga kjo vlerë e dyfishtë mbretërore e hyjnore, formula e fesë “Jezusi është Zoti” merr një nuancë proteste kundër pretendimeve mbretërore ndaj hyjnizimit: janë disa kyrioi (mbreterit, perandorët) në mes “të ashtuquajturve zota”, por Jezusi është i vetmi Kyrios absolut

    [1Kor 8,5v: ...idhulli nuk është asgjë në botë
    dhe nuk ka hyjni përveç një Hyji të vetëm.
    Sepse, edhe pse ka ashtuquajtura hyjni në qiell ose në tokë
    – sikurse ka shumë ‘hyjni’ e shumë ‘zotërinj’ –
    por për ne s’ka veç një Hyj, Atin,
    prej të cilit është krijuar gjithçka e të cilit ne i përkasim:
    dhe një Zot të vetëm Jezu Krishtin,
    nëpër të cilit është gjithçka e ne jemi nëpër të],

    të cilit nënshtrohen të tjerët.


    Zbulesa lë të kuptohet gjithashtu se titulli “Zotëria i zotërinjve”, i vërtetuar që prej një kohë shumë të gjatë në Lindje(reth 1100 vjet para J.K.), nuk i përshtatet perandorit të hyjnizuar, por vetëm Krishtit ashtu si Atit

    [Zb 17,14: Ata do të bëjnë luftë me Qengjin – por Qengji do t’i fitojë – sepse Ai është Zotëria i zotërinjve dhe Mbret i mbretërve.

    Zb 19,16: Ai që për emër quhet Fjala e Hyjit, “mbi mantel dhe në ijë e ka të shkruar Emrin: ‘Mbreti i mbretërve dhe Zotëruesi i zotëruesve!”.

    1Tm 6, 14vv; ...mbaje urdhrin pa njolla dhe pa të meta
    deri në ardhjen e Zotit tonë Jezu Krishtit,
    që do të na tregojë në kohën e caktuar,
    Ai, i Lumi dhe i Vetmi Sundimtar,
    Mbreti i mbretërve dhe Zotëria e zotërinjve,
    Ai që i vetmi e ka pavdeksinë, që banon në dritën e paafrueshme,
    të cilin asnjë njeri nuk e pa dhe asnjë njeri s’mund ta shohë].

    Nga citime është e qartë që jo vetëm titullin Kyrios Jezu Krishti e ka të përbashkët me Hyjin, duke nënvizuar që Ai dhe Javheu janë një, por edhe celësitë që për shembull në BV i përkasin Hyjit: “Sepse Zoti, Hyji juaj, është Hyji i hyjve, Zoti i zotëruesve...(Lp10, 17)”, dhe shumë vendet e tjera për sa i përket pavdeksia, drita, trashendenca, dhe fakti që Hyji nuk shihet.

    Torrkerry

  8. #8
    "Në fillim ishte Fjala" Maska e toni77_toni
    Anëtarësuar
    09-09-2005
    Vendndodhja
    Kosovë
    Postime
    4,534
    Citim Postuar më parë nga torrkerry Lexo Postimin
    Nga Fjalori i teologjisë biblike të XAVIER LEON-DYFOUR.

    PËRDORIMI DHE KUPTIMI I FJALËS ZOT NË BESËLIDHJEN E RE.

    BR i jep Jezu Krishtit titulli KYRIOS.
    Të shpjegosh këtë kalim do të thotë të përcaktosh fenë e krishterë.

    2) Predikimi i shën Palit (vazhdim)

    Duke u nisur nga kjo vlerë e dyfishtë mbretërore e hyjnore, formula e fesë “Jezusi është Zoti” merr një nuancë proteste kundër pretendimeve mbretërore ndaj hyjnizimit: janë disa kyrioi (mbreterit, perandorët) në mes “të ashtuquajturve zota”, por Jezusi është i vetmi Kyrios absolut

    [1Kor 8,5v: ...idhulli nuk është asgjë në botë
    dhe nuk ka hyjni përveç një Hyji të vetëm.
    Sepse, edhe pse ka ashtuquajtura hyjni në qiell ose në tokë
    – sikurse ka shumë ‘hyjni’ e shumë ‘zotërinj’ –
    por për ne s’ka veç një Hyj, Atin,
    prej të cilit është krijuar gjithçka e të cilit ne i përkasim:
    dhe një Zot të vetëm Jezu Krishtin,
    nëpër të cilit është gjithçka e ne jemi nëpër të],

    të cilit nënshtrohen të tjerët.


    Zbulesa lë të kuptohet gjithashtu se titulli “Zotëria i zotërinjve”, i vërtetuar që prej një kohë shumë të gjatë në Lindje(reth 1100 vjet para J.K.), nuk i përshtatet perandorit të hyjnizuar, por vetëm Krishtit ashtu si Atit

    [Zb 17,14: Ata do të bëjnë luftë me Qengjin – por Qengji do t’i fitojë – sepse Ai është Zotëria i zotërinjve dhe Mbret i mbretërve.

    Zb 19,16: Ai që për emër quhet Fjala e Hyjit, “mbi mantel dhe në ijë e ka të shkruar Emrin: ‘Mbreti i mbretërve dhe Zotëruesi i zotëruesve!”.

    1Tm 6, 14vv; ...mbaje urdhrin pa njolla dhe pa të meta
    deri në ardhjen e Zotit tonë Jezu Krishtit,
    që do të na tregojë në kohën e caktuar,
    Ai, i Lumi dhe i Vetmi Sundimtar,
    Mbreti i mbretërve dhe Zotëria e zotërinjve,
    Ai që i vetmi e ka pavdeksinë, që banon në dritën e paafrueshme,
    të cilin asnjë njeri nuk e pa dhe asnjë njeri s’mund ta shohë].

    Nga citime është e qartë që jo vetëm titullin Kyrios Jezu Krishti e ka të përbashkët me Hyjin, duke nënvizuar që Ai dhe Javheu janë një, por edhe celësitë që për shembull në BV i përkasin Hyjit: “Sepse Zoti, Hyji juaj, është Hyji i hyjve, Zoti i zotëruesve...(Lp10, 17)”, dhe shumë vendet e tjera për sa i përket pavdeksia, drita, trashendenca, dhe fakti që Hyji nuk shihet.

    Torrkerry
    I nderuari Torrkerri!

    Të falëmnderoj per shkrimet tua në këtë temë dhe në tema të tjera te Komuniteti Katolik. Shkrimet tua janë shumë të mira dhe të lexueshme. Je i shkelqyeshem. Zoti te bekoftë dhe të percjelltë gjatë gjithë jetës tënde me hire të Veta.

    Jezus Krishti me ty.

    Perzemërsisht, toni77
    Gjej kohen të lexosh, është themel i të diturit.

  9. #9
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2008
    Postime
    3,176
    Citim Postuar më parë nga toni77_toni Lexo Postimin
    I nderuari Torrkerri!

    Të falëmnderoj per shkrimet tua në këtë temë dhe në tema të tjera te Komuniteti Katolik. Shkrimet tua janë shumë të mira dhe të lexueshme. Je i shkelqyeshem. Zoti te bekoftë dhe të percjelltë gjatë gjithë jetës tënde me hire të Veta.

    Jezus Krishti me ty.

    Perzemërsisht, toni77
    PUTHJA IME.

    Ishte një herë një vajzë e vogël që quhej Cecilia.
    Babai dhe nëna e saj punonin shumë.
    Familja e tyre ishte një familje e bukur dhe ata jetonin të lumtur.
    Mungonte vetëm një gjë, por Cecilia nuk ishte e vetëdishme për këtë gjë.
    Një ditë, kur ishte nëntë vjeçare,
    shkoi për herën e parë tek shoqja e saj Adela
    dhe tek ajo atë natë kaloi.
    Kur erdhi ora që duhej të shkonin për të fjetur,
    nëna e Adeles i përveshi mbulesat e tyre
    dhe i puthi të dy, duke thënë: “Natën e mirë! Gjumë të ëmbël!”.
    “Unë të dua shumë” i tha nëna Adeles.
    “Edhe unë!” përshpëriti fëmija.
    Cecilia ishtë aq e shqetësuar që atë natë nuk arriti të flejë.
    Askush nuk e kishte puthur duke ia uruar natën e mirë.
    Dhe askush nuk i kishte thënë:“Unë të dua shumë!”.
    Qëndori zgjuar tërë natën, duke menduar dhe menduar përsëri: “Kështu duhet të jetë!”.
    Kur u kthy në shtëpi nuk i përshendeti prindërit
    dhe vrapoi në dhomen e vet.
    I urrente ata.
    Pse nuk e kishin puthur kurr? E pse nuk e përqafonin?
    E pse nuk i thoshin që e donin shumë? Ndoshta me të vërtetë nuk e donin?
    Cecilia qau shumë tërë natën dhe për disa ditë qe e zemëruar.
    Në fund vendosi që të ikte nga shtëpia e vet.
    Përgatiti çantën e vet, por nuk dinte ku do të shkonte.
    Ishte detyruar të rrinte përgjithmonë
    me prindërit më të ftohtë dhe më të keqinjtë e botës.
    Por, papritur erdhi një ide.
    Shkoi drejpërdrejte te nëna dhe e puthi fort në fytyrë,
    dhe bertiti: “Të dua shumë unë!”
    Pastaj vrapoi te Babai e përqafoi
    dhe tha: “Natën e mirë, babi!” – dhe vazhdoi –“Unë të dua shumë!”.
    Pas kësaj shkoi për të fjetur gjumë,
    ndërsa prindërit në kuzhinë ishin shtangur në heshtje.
    Të nesërmen, kur zbriti për mengjes
    ua dha një puthje nënës dhe një tjetër babait.
    Te stacioni i autobusit, u ngrit në majën e këmbëve
    dhe e puthi përsëri nënën.
    “Mirupafshin, Nënë, unë të dua shumë”.
    Cecilia vazhdoi kështu ditë pas dite, javë pas jave, muaj pas muajit.
    Disa herë prindërit e saj largoheshin për ta evituar, të ftohtë dhe të hutuar.
    Disa herë e përlanë vajzën.
    Por Cecilia vazhdoi me planin e vet.
    E kishte një plan dhe e ndjente saktësisht.
    Kështu një natë harroi të puthte nënën përpara që të shkonte në krevatë.
    Pas pak, dera e dhomës u hap dhe nëna hyri tek ajo.
    “Atëherë, ku është puthja ime?” – pyeti, duke u shtirë si e zemëruar.
    Cecilia u ul në krevatë: “Ah! E kisha harruar”.
    E puthi fort nënën e vet dhe tha “Unë të dua shumë, mami!”
    U shtri nën qarqafë dhe i mbylli sytë.
    Por nëna u rri atje dhe tha: “Edhe unë të dua shumë!”
    Pastaj u përkul dhe e puthi Cecilien pikërisht në fytyrën. Pastaj vazhdoi:
    “Dhe mos e harro më kurr të më puthësh
    përpara që të shkosh të flesh gjumë.
    Cecilia buzëqeshi dhe e premtoi: “Nuk do të nhdodhë më!”.


    Sot dikush është duke pritur puthjen “e vet”. Nga ti.

    Torrkerry


    Falëminderit, Toni, komplimentet e tua janë si një puthje e dhënë në momentin më e përstatshëm.

    Zoti, që e duam me gjithë forcat tona, të bekoftë.

    Torrkerry

  10. #10
    Erga omnes Maska e fisniku-student
    Anëtarësuar
    11-10-2006
    Vendndodhja
    Nën hijen e Diellit
    Postime
    4,408
    Realisht nje Atribut i tillë eshte po aq Inexistent ,sa mund te konsiderohet si nje Shpifje qe meriton qmim Nobel (Nese jepet per Shpifje). Eshte nje gje e rende per nje Besimtar dhe paraqet katalizatorin kryesor qe te provokohet dhimbshem besimi i nje Besimtari.

    "Per ta besuar nje gje te tille ,ateher Logiken duhet te Fusesh ne Gjepë"

    Sipas mendimit tim ,te Krishteret e Trojeve Shqiptare kan pasur nje besim te pastert deri ne Fund te shek XIX d.m.th kan besuar ne Monoteizem klasik (Nuk ka existuar Triniteti si Kend Trefimenzional i te Besuarit),qe pothuajse ka qen pika kyqe qe edhe te mos dallojn ndermjet Muslimaneve dhe keshtu te kultivohet nje Toleranc e mirefilltë,mirpo sipas mendimit tim tek me hyrjen e misionareve te lloj lloj te krishter ne vitet e 90ta ,eshta indoktrinuar Populli i krishter me formula te dyshimta dhe poashtu te quditshme rreth besimit ,formula qe sipas meje vetem se e bejn JoBesimtar nje te Krishter dhe asesi nje Besimtar. Dhe sipas mendimit tim ky lloj formulimi qe per mua konsiderohet jo fetar dhe as hyjnore ,kam frike qe do ndikoj qe te destabilizoj tolerancen fetare e cila ka existuar ne vite ne trojet shqiptare ndermjet te Krishtereve dhe Muslimaneve qe vetem disa gjerave "teknike" i kan dalluar se perndryshe ne Monoteizem si besim nuk kan pasur ndryshime te medha.

    Per mua eshte absurde ti mvishen keso Atributesh nje Profeti qe ka qen si te gjithe profetet vetem se me ndihmen e Zotit ka mundur te i ngjall te vdekurit , Sinqerisht une personalisht provokohem kur ndegjoj kesi etiketimesh ,sepse Isai a.s eshte nje figure qe per qdo Musliman paraqitet si figure e dashur dhe hyn ne radhen e Profeteve qe i ka derguar Allah-u dhe se te etiketohet nje Profet me nje shpifje flagrante siq eshte fakti i Shoqerimit te Zotit me nje Rival - Shok..

    Kaloni mire edhe jam i vetedijshem se keni te drejt ta fshini postimin tim sepse eshte kunder rregullave te nenforumit Katolik,mirpo besoj se mund te sherbej si kritike qe ka qellime te pasterta dhe logjike per Besimin Final ne Zotin.
    "Idea është Këshilltari më i mirë i Veprës"

  11. #11
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2008
    Postime
    3,176
    Nga Fjalori i teologjisë biblike të XAVIER LEON-DYFOUR.

    PËRDORIMI DHE KUPTIMI I FJALËS ZOT NË BESËLIDHJEN E RE.

    BR i jep Jezu Krishtit titulli KYRIOS.
    Të shpjegosh këtë kalim do të thotë të përcaktosh fenë e krishterë.

    2) Predikimi i shën Palit(vazhdim).

    NË DRITËN E PASHKËVE.

    Duke projektuar dritën e Pashkëve mbi ngjarjet e jetës së Krishtit, Lukës i pëlqen ta thërrasë Jezusin me titullin e tij Zot

    [Lk, 7,13-15: Në kontekstin e një mrekullie, ringjalljeje të djallit të vejushës së Nainit:
    Kur e pa Zotëria (vejushën), pati dhimbë për të dhe i tha: “Mos qaj!”.
    U afrua, preku vigun- ata që e mbartin, u ndalën. Ai tha: “Djalosh, ty po të them: “Çohu!”. I vdekuri u çua dhe nisi të flasë. Jezusi ia dha s’emës”;
    Domethënje është: Ai burrë që shihet, dëgjohet...që është njëkohësisht Zotëria, e shpall fuqinë e vet hyjnore duke e ringjallur një djalosh.

    Lk 10, 39.41: Në kontekstin e vizitës në shtëpine e Martës dhe Marisë:
    “Kjo (Maria) iu ul Zotërisë te këmbët dhe e dëgjonte fjalën e tij...” dhe “Martë, Martë – i përgjigji Zotëria ...].

    Gjoni e përdor më rallë titullin e tij Zotwri
    [Gjn 11,2: Maria ishte ajo që e pati përeruar Zotërinë me erëra të mira dhe ia pati fshirë këmbët me flokët e saj],

    por kujton sesi dishepulli të cilin Jezusi e donte, ka zbuluar Zotin në atë që ndodhej në breg

    [Gjn 21, 7: Atëherë ai nxënësi të cilin Jezusi e donte, i tha Pjetrit: “Është Zotëria!:”];

    Ai kujton sesi Toma veçanërisht, zëdhënësi i të gjithë kishës, ka njohur plotësisht hyjninë e Jezusit të ngjallur në zotërimin e tij mbi besimtarër: “Zotëria im e Hyji im”
    (Gjn 20,28); shumë interesant është afrimi i dy fjalëve: “Zotëria dhe Hyji”.
    Në greqisht fjala që këtu përkthehet Zotëria, është gjithmonë dhe vetëm KYRIOS.

    Torkerry

  12. #12
    "Në fillim ishte Fjala" Maska e toni77_toni
    Anëtarësuar
    09-09-2005
    Vendndodhja
    Kosovë
    Postime
    4,534
    Citim Postuar më parë nga fisniku-student Lexo Postimin
    Realisht nje Atribut i tillë eshte po aq Inexistent ,sa mund te konsiderohet si nje Shpifje qe meriton qmim Nobel (Nese jepet per Shpifje). Eshte nje gje e rende per nje Besimtar dhe paraqet katalizatorin kryesor qe te provokohet dhimbshem besimi i nje Besimtari.

    "Per ta besuar nje gje te tille ,ateher Logiken duhet te Fusesh ne Gjepë"

    Sipas mendimit tim ,te Krishteret e Trojeve Shqiptare kan pasur nje besim te pastert deri ne Fund te shek XIX d.m.th kan besuar ne Monoteizem klasik (Nuk ka existuar Triniteti si Kend Trefimenzional i te Besuarit),qe pothuajse ka qen pika kyqe qe edhe te mos dallojn ndermjet Muslimaneve dhe keshtu te kultivohet nje Toleranc e mirefilltë,mirpo sipas mendimit tim tek me hyrjen e misionareve te lloj lloj te krishter ne vitet e 90ta ,eshta indoktrinuar Populli i krishter me formula te dyshimta dhe poashtu te quditshme rreth besimit ,formula qe sipas meje vetem se e bejn JoBesimtar nje te Krishter dhe asesi nje Besimtar. Dhe sipas mendimit tim ky lloj formulimi qe per mua konsiderohet jo fetar dhe as hyjnore ,kam frike qe do ndikoj qe te destabilizoj tolerancen fetare e cila ka existuar ne vite ne trojet shqiptare ndermjet te Krishtereve dhe Muslimaneve qe vetem disa gjerave "teknike" i kan dalluar se perndryshe ne Monoteizem si besim nuk kan pasur ndryshime te medha.

    Per mua eshte absurde ti mvishen keso Atributesh nje Profeti qe ka qen si te gjithe profetet vetem se me ndihmen e Zotit ka mundur te i ngjall te vdekurit , Sinqerisht une personalisht provokohem kur ndegjoj kesi etiketimesh ,sepse Isai a.s eshte nje figure qe per qdo Musliman paraqitet si figure e dashur dhe hyn ne radhen e Profeteve qe i ka derguar Allah-u dhe se te etiketohet nje Profet me nje shpifje flagrante siq eshte fakti i Shoqerimit te Zotit me nje Rival - Shok..

    Kaloni mire edhe jam i vetedijshem se keni te drejt ta fshini postimin tim sepse eshte kunder rregullave te nenforumit Katolik,mirpo besoj se mund te sherbej si kritike qe ka qellime te pasterta dhe logjike per Besimin Final ne Zotin.
    Pershendetje Fisniku!

    Së pari kerkoj falje nga Torrkeri per nderhyrje, por, pasi lexova shkrimin tëndë Fisniku, vendosa per te shkruar, qellimi i shkrimet eshte vetem sa per te informuar aty ku nuk me dukesh se ke informata te mirfillta.

    Krishterizmi, Kisha Katolike ka besuar në Krishtin Zot dhe Njeri qe nga koha e apostujve. Ka besuar në Trininë e Shenjët. Të gjithë e dimë se Ati, i Biri dhe Shpirti i Shenjët quhet Trini. Andaj per të dokumentuar se siç thua ti: "te Krishteret e Trojeve Shqiptare kan pasur nje besim te pastert deri ne Fund te shek XIX d.m.th kan besuar ne Monoteizem klasik (Nuk ka existuar Triniteti si Kend"! Po te postoj ku dokumenti më i mirë është Formula e Pagëzimit ku eshte edhe histori e gjuhes shqipe. Kjo verteton se Trinia ekziston edhe më parë në besimin e Krishterë në trojet shqiptare, besimi i në Trini ka ekzistuar qe ne fillim.



    Citim Postuar më parë nga toni77_toni Lexo Postimin
    Në Filliimet e shkrimit të gjuhës shqipe; Pal Engjëlli!

    Formula e pagëzimit!

    Gjuha e jonë është një nga gjuhët e lashta të Ballkanit, por e dokumentuar me shkrim është mjaft vonë. Sipas burimeve historike që kemi; në rrolin dhe mbrotjen e vlerave shqiptare, të gjuhes dhe letërsinë shqipe, Kleri katolik shqiptar ka dhënë shumë, shumë her edhe të pa mundshmen, konkretisht mund të flasim edhe për dokumentin e parë i shkruar në gjuhën shqipe, i cili është nga ipeshkëvi i njohur i Durrësit, Pal Engjulli. Nga Pal Engjulli mund të gjejmë dokumentin e parë në gjuhen shqipe. Dukumenti mban datën 8 nëntor 1462 dhe është ajo që quhet “Formula e pagëzimit”.

    Kjo është një fjali e shkurtër në gjuhën shqipe “Unte paghesont premenit Atit et birit et spertit senit”, që gjendet në një qarkore të shkruar në latinisht, ai shkrim latinisht është prej 37 faqesh, nga argjipeshkvi i njohur i Durrësit, Pal Engjëlli.
    Pal Engjulli ishte edhe bashkëpunëtor i ngushtë i Gjergj Kastriotit. përndryshi Pali, përpos se është autor i shkrimit të parë shqip, Pal Engjulli, është nga vargu i diplomatëve më të shquar të Heroit tonë Kpmbëtar, Skendërbeu. Ai ishte ndër burrat më diturorë të përiudhës së Humanizmit dhe të Rilindjes në trojet shqiptare dhe më gjërë. Sipas burimeve që kemi, familja Engjulli është nga Drishti.


    Si erdhi shkrimi?

    Në at kohë, Pal Engjëlli, gjatë një vizite në Mat, ai la me shkrim disa porosi dhe udhëzime për klerin katolik, ndër të cilat edhe formulën e pagëzimit, të cilën mund ta përdornin prindërit për të pagëzuar fëmijtë e tyre, në rastet kur nuk kishin mundësi t’i dërgonin në kishë, ose kur nuk kishte prift. Formula është shkruar me alfabetin latin dhe në dialektin e veriut (gegërisht).


    Formula e pagëzimit është një dokument historik, ka 13 fjalë, me 13 shkronja dhe ka 16 tinguj. Edhe më historik e bënë shenimi i datës; 8 nëntor 1462, kjo ishte edhe datë kritike midis kultures shqiptaretë përiudhës së Arbërit, përkatësisht të epokës së kombësisë shqiptare, Kjo është kohë e fuqisë kulminante të shtetit dhe shtetësisë shqiptare me kohen e Gjegj Kastriotit-Skënderbeu.


    toni77[/I]
    Citim Postuar më parë nga toni77_toni Lexo Postimin
    Ndryshuar për herë të fundit nga toni77_toni : 21-02-2009 më 07:17
    Gjej kohen të lexosh, është themel i të diturit.

  13. #13
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    29-07-2008
    Postime
    285
    Pershendetje juve i nderuari Fisnik.
    Kam te them ca fjale edhe une.
    Kam lexu me me thellesi mendje shkrimin tend.

    Eshte e cuditshme qe je intelektual, e them per keto shkaqe.
    1)Kam kontrollu edhe vete Biblen, kam pa se te gjitha citatet jane ne rregull.
    2)Nga shekulli i pare i eres tone deri me sot, te gjithe te krishteret jane Pagezuar ne Emer te Atit e te Birit e te Shpirtit Shenjte.
    Me vje keq qe ta them kete edhe pse te kam mik, por ketu nuk paske dijeni, eshte mire te kerkosh edhe me mesime sidomos tek ata qe mund te ta mesojne-nuk eshte marre te te kerkosh te te mesojne.
    Katoliket nuk do te shlyejne postimet tua as edhe te tjereve musliman sepse duhet ta pranojme se ata jane ne nje nivel shume me te larte kulturore, social dhe shoqerore.Ata e kane kuptu se me cfare kundershtari kane te bejne- ti e ke tregu nivelin e komunitetit musliman.
    Nuk besoj se je jurist sepse nuk e kupton ende konceptin e tolerances- qe e kam pa se duhesh ta kishe mesuar ne vitin e pare te Fakultetit?
    Tungjatjeta

  14. #14
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2008
    Postime
    3,176
    EMRI I JEZUSI.

    Ajo që do të skruaj ka vetëm për qëllim të nxjerrë në pah se çfarë e trregon ndër shumë emra të ndryshëm përdorimi i emrit të Jezusi, sipas Biblës dhe si pasojë, sipas traditës së kristerë 2000 vjeçare.

    1. Ky Jezus.

    Ky emër do të thotë së pari, edhe në Biblën, atë që tregon zakonisht emri në të folurit njerëzor e sidomos në mendimin biblik: vetë qenien me veçantinë e individualitetin e saj konkret e personal: Atë e jo një tjetër, atë e gjithçka ai është, KËTË JEZUS, siç e thërrasin disa tekste

    [Vap 1,11: Ky Jezus që prej jush u ngrit në qiell, do të kthehet pikërisht kështu,
    si e patë se shkoi në qiell!;

    Vap 2,36: Le ta dijë, pra, pa farë dyshimi mbarë populli i Izraelit se mu këtë Jezus,
    që ju e kryqëzuat, Hyji e bëri Zotëri e Mesi;

    Vap 5,30: Hyji i etërve tanë e ngjalli Jezusin të cilin ju e vratë
    duke e gozhduar në kryq;

    Vap 9,17: Anania shkoi, hyri në shtëpi e duke ia vënë duart, i tha:
    ‘Vëlla Saul, Zotëria Jezus që t’u dëftua në udhë kur ishe duke ardhur
    këtu, më dërgoi që ta rifitosh dritën e syve e të mbushesh
    me Shpirtin Shenjt’].


    Ky përemër dëftor i shprehur ose jo, shpreh pothuajse përherë pohimin themelor të krishterë, vazhdimësinë mes personit të shfaqur në mish dhe qenies hyjnore të shpallur në fe

    [ Vap 2,36: Le ta dijë, pra, pa farë dyshimi mbarë populli i Izraelit se mu këtë Jezus,
    që ju e kryqëzuat, Hyji e bëri Zotëri e Mesi;

    Vap 1,11: Ai që iu është rrëmbyer, po i njëjti Jezus, do të vijë...
    në të njëjtën mënyrë; “Ky Jezus që prej jush u ngrit në qiell,
    do të kthehet pikërisht kështu, si e patë se shkoi në qiell!”;

    Heb 2,9: Atë që qe përhulur për pak kohë më post se engjëjt, Jezusin,
    e shohim të kurorëzuar me lavdi e nder për arsye të vdekjes që pësoi...].


    Zbulimi që e konverton Saulin në rrugën e Damaskut, është i të njëjtit tip:
    “Ai (=Sauli) pyeti: ‘Kush je ti, Zotëri?’. E Ai: ‘Unë jam Jezusi që ti e salvon”.
    Jo vetëm i zbulon përndjekësit, të pandarë nga të vetët, praninë e Zotit të tyre, por bën që ai të njohë identitetin mës qenies qiellore, që i imponohet me gjithë pushtetin e vet dhe blasfemuesi galileas që ai e përndiqte me urretje.
    Sauli u rrëmbye njëherë e përgjithmonë nga Krishti Jezus

    [Fil 3,12: ...vrapoj që në ndonjë mënyrë të mund ta zë,
    sepse edhe vetë kam qenë zënë prej Krishtit (Jezus)];

    dhe i flijoi të gjitha përfitimet e veta për të njohur Jezu Krishtin Zotin e tij

    [Fil 3,8: Unë çmoj gjithçka si dëm në krahasim me mëtë madhen të mirë:
    me njohjen e Jezu Krishtit, Zotit tim].

    Krishti madhështor, që e mbush rruzullimin me plotësinë Hyjnore, mbetet Krishti siç e kemi pritur, Jezus Zot

    [Kol 1,15-20: Ai (Jezu Krishti) është shëmbëllesa e Hyjit të papashëm,
    i Parëlinduri – para çdo krijese.
    Sepse në Të u krijua çdo gjë
    në qiell dhe në dhe,
    çka shihet e çka nuk shihet:
    qoftë Tronet, qoftë Zotërimet,
    qoftë Principatet –
    gjithçka u krijua nëpër Të dhe për Të.

    Ai është para çdo gjeje
    dhe çdo gjë qëndron në Të.

    Ai është Kryet e Trupit – Kishës;
    Ai është Fillimi, i Patëlinduri ndër të vdekurit -
    që të jetë në gjithçka i Pari.

    Sepse Hyji i pëlqeu të banojë në Të e tërë Plotësia
    he, me anë të Tij,
    - duke vendosur paqen me anë të gjakut të kryqit [të Tij]
    të pajtojë me vete gjithçka qoftë në tokë qoftë në qiell;


    Kol 2,6: Sikurse e pranuat Jezu Krishtin Zot, ashtu edhe vazhdoni të jetoni në Të].

    Sigurisht, fjala Zot duhet të kuptohet si e kam shpjeguar më sipër.

    Torrkerry

  15. #15
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2008
    Postime
    3,176
    EMRI I JEZUSI.

    Ajo që do të skruaj ka vetëm për qëllim të nxjerrë në pah se çfarë e trregon ndër shumë emra të ndryshëm përdorimi i emrit të Jezusi, sipas Biblës dhe si pasojë, sipas traditës së kristerë 2000 vjeçare.

    2. Jezusi, Nazaretasi.

    Qenie prej mishit, i lindur nga një grua, nënshtetas i Ligjit

    [Gal 4,4: Kur ershi koha e caktuar, Hyji e dërgoi Birin e vet, të lindur prej gruaje,
    të nënshstruar Ligjit...],


    Jezusi ka dalë në botë në një datë të caktuar,

    [Lk 2,2-3: “Kur Kuirini ishte qevëritari i Sirisë” dhe “të gjithë shkonin të regjishtrohen, secili në qytetin e vet”],


    Në një familje njerëzore, që është ajo e Jozefit, e shtëpisë së Davidit, e vendosur në një qytet të Galilesë, të quhajtur Nazaret

    [Lk 1,26-27: Në të gjashtin muaj, Hyji e dërgoi engjëllin Gabriel në një qytet të Galilesë, që quhet Nazaret, te një Virgjër, që ishte e fejuar për një njeri, që quhej Jozef, prej fisit të Davidit. Virgjëra quhej Mari].


    Emri që ai merr si çdo fëmijë jude në rrethprerje


    [Lk 1,31: Ja, do të mbëtësh shtatzënë e do të qitësh në dritë një djalë
    e ngjitja emrin Jezus;

    Lk 2,21: Kur u mbushën tetë ditë për të rrethprerë Foshnjën,
    ia ngjitën emrin Jezus, sikurse e quajti engjëlli para se të zihej në kraharor;

    Mt 1,21.25: Ajo do të lindë djalë e ti ngjitja emrin Jezus...
    Ajo lindi djalin, të cilit ia ngjiti emrin Jezus],


    nuk është i jashtëzakonshëm në Izrael (Khs Sir 51, 30).

    Por Zoti, duke u bërë në këtë foshnje Emanuel. “Zoti me ne” (Mt 1,23), plotëson me të premtimin e bërë Jezusit të parë, Jozuehut për të qenë me të dhe për t’u zbuluar si “Jahveu shpëtimtar (Lp31,7v).
    Megjithatë prejardhja e tij duket aq e zakonshme, saqë për ta emëruar nuk i shtohet normalisht emrit të tij, si në rastin e një familje të njohur, emri i atit dhe i etërve të tij (Khs Sir 51,30). Por thjesht ai i Nazaretit, atdheut të tij.
    Më vonë gjenealogjitë e Mateut dhe të Lukës do të nënvizojnë origjinën mbretërore të Jezusit; shaplljet e para të fesë këmbëngulin më tepër në mënyrën e zakonshme të emërtimit të tij dhe në kuptimin e lënë nga kalimi i “Jezusit Nazaretasit

    [ Gjn 19.19: Pilati e shkroi edhe mbishkrimin dhe e vuri në kryq.
    Ishte shkruar: ‘ Jezus Nazareni,, mbreti i Judenjve’;

    Vap 2,22: Burra të Izraelit, dëgjoni këto fjalë: Jezusin Nazarenas – njeri
    që Hyji e përforcoi para jush me vepra të madhërueshme, me mrekulli
    dhe me shenja...

    Vap 4,10: ...ky njeri qëndron para jush shëndosh në sajë të Emrit të
    Jezu Krishtit Nazarenas, që ju e kryqëzuat,
    por që Hyji e ngjalli pres së vdekuri;

    Vap 6,14: Vërtet e dëgjiuam duke thënë:
    Jezusi Nazarenas do ta rrënojë këtë vend ...;

    Vap 22,8: Unë përgjigja: ‘Kush je, o Zot?’. Ai më tha: ‘Unë jam Jezusi, Nazarenasi,
    të cilin ti e salvon!].


    Torrkerry

  16. #16
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2008
    Postime
    3,176
    EMRI I JEZUSI.

    Ajo që do të skruaj ka vetëm për qëllim të nxjerrë në pah se çfarë e trregon ndër shumë emra të ndryshëm përdorimi i emrit të Jezusi, sipas Biblës dhe si pasojë, sipas traditës së kristerë 2000 vjeçare.

    3. Jezusi në ungjinjtë (pjesa e parë).


    Jezusi është emri i përdorur zakonisht nga ungjitë për të shënuar Krishtin dhe për të rrëfyer veprintarinë e tij.
    Megjithatë duket se zakonisht e kanë quhajtur “Rabbi”, Mësues

    [Mk 4,38: E zgjuan dhe i thanë: Mësues, A nuk je në kujdes se po mbytemi?;
    Mk 5,35: Ndërsa Jezusi ende po fliste, erdhen prej të shtëpisë së kryetarit
    të sinagogës, dhe i thanë: Vajza jote vdiq. Pse ta trazosh më Mësuesin?;

    Mk 10,17: Kur doli në rrugë, një njeri u leshua vrap, ra në gjunjë para tij
    dhe e pyeti: Mësues i mirë, çka duhet të bëj për të fituar jetën e pasosur?]


    dhe pas vdekjes dhe hyrjes së tij në lavdi, përmendet si Zot.

    Por Ungjitë, përveç disa përjashtimeve të përcaktuara (khs Mat 21,23 e sidomos të pjesëve thjesht të Lukës: Lk 7,13; 10,1...) flasin përherë vetëm për Jezusin.

    S’është aspak një përpjekje artificiale të marrësh përsëri një gjuhë që është përdorur
    para fesë, që nga koha kur Jezusi nuk ishte zbuluar akoma përfundimisht dhe kur shumica e njerëzve shihte në të veçse një njeri.

    Pa as më të voglin trillim, ungjitë ndjekin të njëjtën lëvizje të fesë, që i jep përherë “këtij Jezusi”, personazhit konkret, tituit shpëtues e hyjnorë si Zoti


    [Vap 1,21: Duhet pra, që njëri prej këtyre njerëzve, të cilët qenë me ne
    gjatë tërë kohës që Zotëria Jezus jetoi në mesin tonë...;

    Vap 2,36: Le ta dijë pra pa farë dyshimi mbarë populli i Izraelit se mu këtë Jezus
    që ju e kryqëzuat, Hyji e bëri Zotëri e Mesi;

    Vap 9,17: Anania shkoi, hyri në shtëpi, e duke ia vënë duart, i tha:
    “Vëlla Saul, Zotëria Jezus, që t’u dëftua në udhë, kur ishe duke ardhur këtu
    më dërgoi që ta rifitosh dritën e syve e të mbushësh me Shpirtin Shenjt”

    Ka edhe shumë shembuj të tjerë],


    Krishti-Mesi

    [Vap 2,36: Le ta dijë pra pa farë dyshimi mbarëpopulli i Izraelit se mu këtë Jezus
    që ju e kryqëzuat, Hyji e bëri Zotëri e Mesi;

    Vap 9,22: E Sauli merrte gjithnjë më tepër zotësi dhe i hutonte hebrenjtë që banonin
    në Damask duke ua vërtetuar se Jezusi është Mesi;

    Vap 22, 18: Dhe pashë Zotin...

    Ka edhe shumë shembuj të tjerë],


    Shpëtimtari

    [Vap 5,30-31: Hyji ...i ngjalli Jezusin...Ky është ai që Hyji me të djathtën e vet
    e lartësoi dhe e bëri Prijës e Shëlbuesi pët t’i dhënë Izraelit
    hirin e kthimit dhe faljen e mëkatëve;

    Vap 13,23: Hyji, prej pasardhësve të tij, si pati premtuar, ia ngriti Izraelit
    Shëlbuesin: Jezusin],


    Biri i Zotit

    [Vap 9,20: Dhe menjëherë filloi të predikojë në sinagogat se Jezusi është Biri i Zotit;

    Vap 13,33: E në u shpallim Lajmin e gëzueshëm së premtimit
    që Hyji ua pat dhënë etërve, na u plotësoi neve, bijve të tyre,
    duke e ngjallur Jezusin, sikurse shkruan në psalmin e dytë:
    ‘Ti je Biri im, unë sot të linda”]


    Shërbëtori i Zotit

    [Vap 4,27.30: Qe, në këtë qytet, vërtet, bënë lidhjeHerodi dhe Ponc Pilati me paganë
    e me fiset e Izraelit kundër Jezusit – Shërbëtorit tënd të shenjtë...
    Shtrije dorën tënde e bëj shërime, shenja të bindshme e mrekulli
    me fuqinë e Emrit të shërbëtorit tënd të shenjtë, Jezusit].


    Torrkerry

  17. #17
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2008
    Postime
    3,176
    EMRI I JEZUSI.

    Ajo që do të skruaj ka vetëm për qëllim të nxjerrë në pah se çfarë e tregon ndër shumë emra të ndryshëm përdorimi i emrit të Jezusi, sipas Biblës dhe si pasojë, sipas traditës së kristerë 2000 vjeçare.

    3. Jezusi në ungjitë (pjesa e dytë).


    Duke folur përherë për Jezusin, Ungjitë janë pikërisht në atë vijë që duan të jenë: Ungjilli, njoftimi i Lajmit të Mirë të Jezusit, të Krishtit Jezus, të Zotit Jezus


    [ Vap 8,35:Atëherë Filippi mori fjalën e duke u nisur prej këtij teksti
    të Shkrimit shenjt, ia kumtoi Ungjillin e Jezusit;

    Vap 5,42: Dhe çdo ditë si në tempull ashtu edhe në shtëpi, nuk pushonin
    duke mësuar e shpallur Lajmin e mirë mbi Jezusin Mesi;

    Vap 8,12: Porse kur i besuan Filippit, që u predikonte Mbretërinë e Hyjit
    dhe Emrin e Jezusit Mesi – pranuan të pagëzohen trima dhe gra;

    Vap 11,20: Por disa prej tyre...filluan t’u predikojnë edhe grekëve
    e t’ju kumtojnë si Lajmin e mirë: Jezusi është Zot].


    UNGJILLI I GJONIT , më i kujdeshmi për të nënvizuar vazhdimisht cilësinë hyjnore të Krishtit, për të treguar në çdo vepër të tij lavdinë e Birit të vetëm, sovranitetin e dhënë Birit të Njeriut

    [Gjn 1,14: E fjala u bë njeri dhe banon ndër ne. Ne e pamë lavdinë e tij,
    atë lavdi që prej Atit i përket Birit të vetëm, plot hir e të vërtetë;

    Gjn 1,51: Dhe shtoi: Për të vërtetë, për të vërtetë, po ju them:
    do ta shihni qiellin e hapur dhe engjëjt e Hyjit duke u ngjitur
    e duke zbritur mbi Birin e njeriut;

    Gjn 3,14: Dhe sikurse Moisiu e lartësoi gjarprin në shkreti, po ashtu duhet
    të lartësohet edhe Biri i njeriut, që kushdo të besojë në të
    ta ketë jetën e pasosur],

    Nuk humb asnjë rast për të shqiptuar emrin e Jezusit,, duke e përsëritur atë edhe kur duket e tepërt në bashkëisedimet më të thjeshta

    [Gjn 4,6.21: Jezusi i lodhur nga udhëtimi, u ul të rijë në grykën e pusit...
    ...ju thoni se në Jeruzalem është vendi në ku duhet të bëhet adhurimi.
    Jezusi i tha: Më beso...

    Gjn 11, 32-41: Marria, kur arriti atje,ku ishte Jezusi, e kur e pa, ra përmbys para tij
    dhe u tha: Zotëri, të kishe qenë ti këtu, im, vëlla s’do të kishte vdekur!
    Jezusi ...
    Këtu Emri Jezusi përsëritet gjashtë herë].

    Kujdesi për ta rrëfyer me dëshirë Jezu Krishtin e ardhur në mish, tregon, sa herë që përsëritet ky Emër, sigurinë për të prekur dhe për të zbuluar pasurinë e “Verbum-it të jetës”

    [ 1Gjn 4,2: Me këtë mund ta njihni shpirtin që vjen prej Hyjit: çdo shpirt
    që dëshmon se Jezu Krishti ka ardhur në trup, është prej Hyjit;

    Gjn 1,1: Në fillim ishte Fjala, e e Fjala ishte në Hyjin Fjala ishte Hyj

    1Gjn 1,1-3: Çka ishte qysh në fillim,
    çka dëgjuam,
    çka pamë me sytë tanë,
    çka soditëm
    dhe duart tona prekën,
    në lidhje me Fjalën e jetës,
    - po, jeta u shfaq,
    ne e pamë dhe dëshmojmë
    dhe ju kumtojmë Jetën e pasosur,
    që ishte te Ati dhe na u shfaq neve –
    çka pamë e dëgjuam
    po jua kumtojmë edhe juve
    që edhe ju të keni bashkësi me ne.
    E bashkësia jonë është me Atin
    dhe me Birin e Tij, Jezu Krishtin].


    Torrkerry

  18. #18
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2008
    Postime
    3,176
    EMRI I JEZUSI.

    Ajo që do të skruaj ka vetëm për qëllim të nxjerrë në pah se çfarë e tregon ndër shumë emra të ndryshëm përdorimi i emrit të Jezusi, sipas Biblës dhe si pasojë, sipas traditës së kristerë 2000 vjeçare.

    4. EMRI MBI ÇDO EMËR.

    Në qoftë se feja e krishterë nuk mund të shkëputet nga Jezusi dhe nga gjithçka përulëse dhe njerëzore konkrete që përfshin ky emër, kjo do të thotë se ky emër është bërë ai i Zotit, dhe që këtej e tutje nukmund të ndahet më nga “Emri që qëndron mbi çdo emër”, kështu që “në emër të Jezusit çdo gju përkulet në qiell, në tokë dhe në nëntokë”


    [Fil 2,9vv: Prandaj edhe Hyji e lartësoi tesve
    dhe i dha emrin që është mbi çdo emër
    që në Emër të Jezusit
    të përkulet çdo giu
    i atyre që janë në qiell, në tokë e në nëntokë
    dhe çdo gjuhë të dëshmojë:
    ‘Jezu Krishti është Zot!’
    në ndër të Hyjit Atë].


    Duke u bërë Zot, Jezusi nuk e humb emrin e vet, as të qenët njeri, por emri i tij është si i shndërruar, i pushtuar e i mbeshtjellë me madhështinë dhe me fuqinë e Emrit të parrëfyeshëm.

    I vetmi shpëtim i njerëzimit

    [ Vap 4,12: e vetëm nëpër Të fitohet shëlbimi.
    Sepse, për të vërtetë, s’ka asnjë person tjetër nën këtë kupë qielli,
    që Hyji ua dha njerëzve me anën e të cilit do të mund të shëlbohemi],

    e vetmja pasuri e Kishës

    [Vap 3,6: Atëherë Pjetri i tha: nuk kam as argjënd as ar, por po të jap çka kam:
    në Emër të Jezu Krishtit Nazarenas, ec],

    i vetmi pushtet që ajo ka, është Jezusi: “Jezusi të shëron”

    [Vap 9,34: Pjetri tha: “Ene, po të shëron Jezu Krishti! Ngritu
    dhe ndreqe vet shtratin tënd!”. Ai, aty për aty u ngrit].

    I gjithë misioni i kishës është “të flasë në emër të Jezusit

    [Vap 5,40: I thirrën apostujt, i rrahën me frushkull, u urdheruan që të mos flasim më në Emër të Jezusit, dhe i lëshuan].


    Kështu Pali në sinagogat e Damashkut, pas konvertimit të tij, “predikon Jezusin

    [Vap 9,20: Dhe menjëherë filloi të predikojë në sinagoga se Jezusi është Biri i Hyjit];


    Në Agorën e Athinës “ai lajmëron Jezusin dhe ngjalljen e tij

    [Vap 17, 18: Me të diskutonin edhe disa filozofë epikurenj e stoikë. Disa thoshin:
    Çfarë dëshiron të thotë ky papagal? Disa të tjerët prapë:
    duket se është predikatar hyjnish së huaja, sepse predikonte Jezusin
    dhe ngjalljen e tij]

    Dhe në Korint “Jezu Krishtin, atë që u kriqëzua

    [1Kor 2,2: Sepse nuk desha në mesin tuaj të di tjetër përveç Jezu Krishtit –
    dhe Atë të kryqëzuar].

    E tërë jeta e krishterë qëndron në atë që “të japim jetën tonë në emër të Zotit tonë Jezu Krishti” (Vap 15,26 dhe gëzimi më i madh është “të gjykohemi si të denjë për të pësuar poshtërimet (Vap 5,41) dhe të “vdesim për emrin e Zotit Jezus (Vap 21,13).

    Torrkerry

  19. #19
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2008
    Postime
    3,176
    PERSONI I JEZU KRISHTIT NË BIBLËN.

    Duke i bashkëngjitur këto dy fjalë – Jezu-Krisht – një emër personi – Jezu - dhe një emër funksioni – Krishti - , Kisha fillestare (jo vetëm Pali, por edhe Mateu, Marku, Gjoni dhe Vepra e Apostujve në shumë raste

    [Mat 1,1.18: Breznitë e Jezu Krishtit, të Birit të Davidit, të Birit të Abrahamit...
    Lindja e Jezu Krishtit ndodhi kështu;

    Mat 16,16: I përgjigji Simon Pjetri: Ti je Mesia, Biri i aHyjit të gjallë!
    Atëherë Jezusi i tha...;

    Mat 16,20-21: Atëherë u urdhëroi nxënëzve që të mos i tregojnë se është Mesia...
    Qysh atëherë Jezusi filloi t’u dëftojë nxënëzve të vet
    se i duhej të shkonte në Jeruzalem, të vuante shumë
    prej anës së pleqve, të kryepriftërinjve e të shkribëve,
    se do ta vrasin e të tretën ditë do të ngjallet;

    Mar 1,1: Fillimi i Ungjillit të Jezu Krishtit, Birit të Hyjit;

    Gjn 1,17: Vërtet Ligji u dha nëpër Moisiun, porse hiri dhe e vërteta erdhën
    nëpër Jezu Kristin. Hyjin kurrë, askush nuk e pa:
    Biri i vetëm – QË ËSHTË HYJ,
    NJË NATYRË ME ATIN,
    Ai bëri të njihet;

    Gjn 17,3: E kjo është jeta e pasosur: që të njohin Ty,
    Një të vetmin Hyjin e vërtetë,
    dhe atë që e dërgove, Jezu Krishtin]

    nuk i jep Jezusit vetëm titullin e Mesisë, siç vepron për emërtime të tjera: Qengji i Zotit, Biri i Davidit, Biri i Zotit, Biri i njeriut, Ndërmjetësi, Fjala e Zotit, Profeti,
    Shenjti, Shëlbuesi, Zoti, Shërbëtori i Zotit...

    Duke thënë Jezu Krisht, Kisha lidh ngushtë në çift
    1) titullin e shpallur nga besimtarët, 2) me personin historik që ka jetuar në tokë, interpretimin me personin me ngjarjen reale.
    Çdo paraqitje që shkrin një prej dy termave me tjetrin e varfëron pa të drejtë Ungjillin.
    Kritika duhet të ndajë në dy kohë lëvizjen që shpie drejt njohjes së Jezusit;
    i takon soditjes në lutje t’i ribashkojë për t’u takuar me një të gjallë.
    Ky shënim, pa hyrë në hollësi “në gjithçka që Jezusi ka bërë”, relacioni i të cilit s’do të mund të qëndronte në mbarë botën

    [Gjn 21,25: Ka edhe shumë gjëra të tjera që i bëri Jezusi, të cilat (nuk janë
    shkruar në këtë libër) po t’u renditeshin një nga një,
    më thotë mendja se as mbarë bota s’do t’i zinte librat,
    që do të duhej të shkruheshin],

    përqëndrohet mbi figurën e vetë Mësuesit.
    Të arrish Jezusin e Nazaretit me rreptësinë e kritikës letrare, do të thotë të dëgjosh pyetjen e bërë nga Jezusi: “Po ju, kush thoni se jam unë?’(I), pyetje së cilës autorët e BR përpiqen t’i përgjigjen (II).
    E kjo përgjigje sipas Biblës, të çon gjithmonë te personi historik që ka nxitur pyetjen.

    Torrkerry

  20. #20
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2008
    Postime
    3,176
    PERSONI I JEZU KRISHTIT NË BIBLËN


    1. JEZUSI I NAZARETIT.


    Ungjitë nuk janë jetët e Jezusit, të hartuara sipas parimeve të historiografisë moderne.
    Të shkruar nga besimtarë për të ngjallur dhe për të forcuar fenë, ata organizojnë disa kujtime që sigurisht kanë qenë të ndriçuara e të shndërruara nga feja pashkore, por që, të ktitikuara me mendjehollësi, mundësojnë të njihet në mënyrë të sigurtë Jezusi i Nazaretit.

    1) Gjendja eskatologjike e Jezusit.

    a- Lajmi i mirë që shpalli Jezusi është se mbretërimi i Zotit përurohet me vetë Fjalën e tij: “Lum sytë tuaj që shohin dhe veshët tuaj që dëgjojnë.Me të vërtetë po ju them: Shumë profetë, shumë të drejtë kanë dëshiruar të shohin atë që ju shihni dhe nuk e kanë parë, të dëgjojnë atë që ju dëgjoni dhe nuk e kanë dëgjuar” (Mat 13,16v).
    Çrafë kanë parë e dëgjuar ata?
    Në fillim yshtje të interpretuara nga vetë Jezusi:
    “Nëse dëboj demonët me gishtin e Zotit, atëherë mbretëria e Zotit ka ardhur për ju” (Lk 11,20).
    Në fakt armiku është mundur:
    “Unë e shihja Satanin të binte prej qiellit me shpejtësinë e vetëtimës” (Lk 10,18).

    Pastaj mrekulli që dëshmojnë, se, sipas Jezusit, kemi hyrë në një epoke të re:
    “Të verbërit shohin dhe çalamanët ecin drejt, të gërbulurit janë pastruar, dhe të shurdhërit dëgjojnë, të vdekurit ngjallen”. Më në fund ata kanë dëgjuar zgjdhjen vendimtare të Jezusit, që është edhe më e rëndësishme: “Të varfërve u jepet Lajmi i Mirë” (Mat 11,5).

    Sepse duke folur kështu, Jezusi deklaron se profecia e Isaisë është përmbushur

    [Is 29,18v: Atë ditë tëshurdhët do t’i dëgjojnë fjalët e librit. . Të çliruar nga nga errësira e terri, do të shohin sytë e të verbërve.
    Gëzim mbi gëzim do të kenë në Zotin të varfërit,
    në Shenjtin e Izraelit do të gëzojnë më skamnorët;

    Is 35, 5v: Atëherë sytë do të çelen të vërbërve, veshet e të shurdhërve do të dëgjojnë; atëherë shqepti do të kërcejë si dreri, gjuha e të pagojit do të shpërthejë në hare.

    Is. 61,1: Shpirti i Zotit Hyji është mbi mua, sepse Zoti më shuguroi, më dërgoi t’u sjell të përvujturve lajme të gëzueshme, t’i shëroj ata që kanë zemrën e plasur...].

    Torrkerry

Faqja 0 prej 10 FillimFillim 12 ... FunditFundit

Tema të Ngjashme

  1. Kisha është Një
    Nga Albo në forumin Komuniteti orthodhoks
    Përgjigje: 14
    Postimi i Fundit: 29-05-2010, 11:25
  2. Krishti, përmbledhja e gjithçkaje frymore.
    Nga marcus1 në forumin Komuniteti protestant
    Përgjigje: 67
    Postimi i Fundit: 04-10-2007, 09:38
  3. Shërbesa dhe lutje kishtare
    Nga Kryeengjelli në forumin Komuniteti orthodhoks
    Përgjigje: 8
    Postimi i Fundit: 23-12-2006, 17:16
  4. Ka qënë Krishti revoltues apo anarkist?
    Nga Tannhauser në forumin Komuniteti orthodhoks
    Përgjigje: 6
    Postimi i Fundit: 02-09-2006, 10:55
  5. Shtate Fjalet e Fundit (Porosia nga Kryqi)
    Nga NoName në forumin Komuniteti katolik
    Përgjigje: 0
    Postimi i Fundit: 29-04-2006, 19:21

Regullat e Postimit

  • Ju nuk mund të hapni tema të reja.
  • Ju nuk mund të postoni në tema.
  • Ju nuk mund të bashkëngjitni skedarë.
  • Ju nuk mund të ndryshoni postimet tuaja.
  •