"Jezu Krishti është Zot" (Rm 10,9)

[torrkerry]

TEMA ËSHTË:
JEZU KRISHTI ËSHTË ZOT. PERSONI I JEZU KRISHTIT NË BIBLËN. LIDHUR ME KËTË MË DUKET SHUMË INTERESANTE EDHE TEMA SESI U PARAQITET JEZUSI APOSTUJVE, ME CILËT VYRTYTË AI E TËRHOQI VËMENDJEN E TYRE (SH. NË TEMË “INICIACIONI I KRISHTERË”, NGA POSTIMI 162).
KËTU POHOJMË SE NE BIBLËN JEZUSI SHPALLET SI HYJ.

Cili është kuptimi i fjalës “HYJ” në Biblën?


NË BESËLIDHJEN E RE:

I. NËPËR JEZU KRISHTIN HYJMË NË ZOTIN.

Me Jezusin Zoti u zbulua në mënyrë përfundimtare dhe të plotë: duke na dhuruar Birin e tij, ai nuk ka më asgjë për të ruajtur për vete dhe vetëm mund të japë

[Rm 8,32: Ai as Birin e vet nuk e kurseu, por e dorëzoi të flijohet për të gjithë ne, e si atëherë, bashkë me Të, nuk do të na japë çdo gjë?”].

E vërrtetë themelore e Kishës, zbulimi që ndriçon gjithë BR është se me jetën, vdekjen dhe ngjalljen e Jezusit, Zoti e ka kryer veprën e tij të lartë dhe këtej e tutje çdp njeri mund të arrjë tek ai.
Ky veprim unik dhe përfundimtar mund të marrë emra të ndryshëm, sipas këndvështrimeve.

Formulat më të vjetra shpallin thjesht:

“Le ta dijë, pra, pa farë dyshimi mbarë populli i Izraelit se mu këtë Jezus, që ju e kryqëzuat, Hyji e bëri Zotëri e Mesi.”

Kur i dëgjuan këto fjalë, u tronditën në zemër dhe i thanë Pjetrit e apostujve të tjerë:
“Çfarë duhet të bëjmë ne, o vëllezër?”
Pjetri u dha përgjigje:
“Kthehuni dhe secili prej jush le të pagëzohet në emër të Jezu Krishtit që t’ju falen mëkatet e atëherë do ta merrni dhuratë - Shpirtin Shenjt. Sepse ky Premtim u bë për ju, për fëmijët tuaj e për të gjithë ata prej së largu, të gjithë ata që Zotëria, Hyji ynë, do t’i thërrasë.” (Vap 2,36-39).
Dhe edhe:
“Ky është ai, që Hyji me të djathtën e vet e lartësoi dhe e bëri Prijës e Shëlbues për t’i dhuruar Izraelit hirin e kthimit e faljen e mëkateve” (Vap 5,31).

Këto shprehje duken të thjeshta, por ndonëse më pak të qarta, ato të shpien po aq larg sa edhe formulat më të plota të Palit mbi misterin e Zoti që është Krishti
[Kol 1,27: “Misterin e mbajtur fshehur gjatë shekujsh dhe breznish, të cilin tani ua zbuloi shenjtërve të tij. Këtyre Hyji deshi t’ua bëjë të njohur lavdinë e begatshme të këtij Misteri në paganë: d. m. th. : Krishti është ndër ju, shpresa e lavdisë”

Kol 2,2: “që të ngushëllohen zemrat e tyre dhe, të bashkuar në dashuri të arrijnë tërë begatinë, plotësinë e kuptimit, njohjen e vërtetë të Misterit të Hyjit - Krishtit. 3 Në Të janë të fshehura të gjitha visaret e dijes e të kuptimit”],

“nëpër të cilin ne arrijmë...tek Ati”

[Ef 2,18: “Në saje të tij, pra, si njëra palë ashtu edhe tjetra,
kemi të drejtë të dalim para Atit
në fuqi të të njëjtit Shpirt Shenjt”

Ef 3,12: “Në të kemi, në saje të besimit në Të, lirinë t’ i afrohemi Hyjit me plot shpresë”],

ose formulat e Gjonit:
“Hyjin kurrë askush nuk e pa:
Biri i vetëm - që është Hyj,
një natyre me Atin,
Ai bëri të njihet (Gjn 1,18).

Që në ditën e parë feja e krishterë e di që mbi Birin e njeriut janë hapur qiejt,, banesa e Zotit

[Vap 7,56: dhe tha: “Ja, po e shoh qiellin e hapur dhe Birin e njeriut në të djathtën e Hyjit.”

Gjn 1,51: Dhe shtoi:
“Për të vërtetë, për të vërtetë po ju them: do ta shihni qiellin e hapur dhe engjëjt e Hyjit duke u ngjitur e duke zbritur mbi Birin e njeriut.”].

Me pamje të ndryshme dhe emra të ndryshëm si

“zbulimi i drejtësisë së Zotit”

[Rm 3,21vv: Tani veç, pavarësisht nga Ligji, u dëftua vepra shëlbimtare e Hyjit, e dëshmuar prej Ligjit e prej Profetëve, vepra shëlbimtare e Hyjit me anë të fesë në Jezu Krishtin për të gjithë ata që besojnë pa farë dallimi, sepse të gjithë mëkatuan dhe u përjashtuan nga lumturia e Hyjit e me hirin e tij, të gjithë e fituan falas drejtësinë, në saje të shpërblimit që bëri Jezu Krishti. Atë Hyji e caktoi të jetë, në saje të fesë, fli pajtuese me anë të gjakut të vet. Deshi kështu të tregojë drejtësinë e vet, sepse i la pa ndëshkuar mëkatet e mëparshme në kohën e durimit të vet e në kohën e tashme e dëfton drejtësinë e vet për të qenë i drejtë e për të shfajësuar atë që është në fenë e Jezusit],

“pajtimi”

[Rm 5,11: Dhe, jo vetëm kaq! Ne e vëmë mburrjen tonë në Hyjin në saje të Jezu Krishtit, Zotit tonë, me anë të të cilit tani fituam pajtimin.

Ef 2,16: Ai e shfuqizoi Ligjin e urdhërimeve me të gjitha rregulloret,
me qëllim që prej dyve: paganëve e hebrenjve,
të trajtonte në vetvete një njeri të ri
e, duke vendosur paqen,
të dy t’i pajtonte në një trup me Hyjin
me anë të kryqit
duke e asgjësuar në vetvete armiqësinë],

“shkëlqimi mbi fytyrat tona i lavdisë së Zotit”


[2Kor 3,18: “E ne të gjithë, të cilët, me fytyrë të zbuluar, bredhim lavdinë e Zotit, me anë të Shpirtit të Zotit, shndërrohemi në të njëjtën trajtë ‑ nga lavdia në lavdi”],

“njohja e Zotit”

[Gjn 17,3: E kjo është jeta e pasosur: që të njohin ty, Një të vetmin Hyjin e vërtetë, dhe atë që dërgove, Jezu Krishtin”].

Thelbi i përvojës së krishterë është i njëjtë: Zoti është pranë nesh; me një shfaqje të padëgjuar të fuqisë dhe të dashurisë nëpër personin e Krishtit, ai i dhurohet atij që dëshiron ta mirëpresë.

Të japesh pëlqimin tënd Jezu Krishtit në fe dhe të njohesh Zotin e vërtetë është pra, e njëjta gjë: “Kjo është jeta e pasosur: që të njohin ty, Një të vetmin Hyjin e vërtetë, dhe atë që dërgove, Jezu Krishtin” (Gjn 17,3).
Përballë ngjarjes së Jezu Krishtit njeriu që pranon fenë, qoftë kur vjen nga judaizmi ose nga paganizmi, qoftë kur është formuar me anë të urtësisë ose të traditës së Israelit, e zbulon fytyrën e vërtetë dhe praninë e gjallë të Zotit.


Torrkerry

[torrkerry]

TEMA ËSHTË:
JEZU KRISHTI ËSHTË ZOT. PERSONI I JEZU KRISHTIT NË BIBLËN. LIDHUR ME KËTË MË DUKET SHUMË INTERESANTE EDHE TEMA SESI U PARAQITET JEZUSI APOSTUJVE, ME CILËT VYRTYTË AI E TËRHOQI VËMENDJEN E TYRE (SH. NË TEMË “INICIACIONI I KRISHTERË”, NGA POSTIMI 162).
KËTU POHOJMË SE NE BIBLËN JEZUSI SHPALLET SI HYJ.

Cili është kuptimi i fjalës “HYJ” në Biblën?


NË BESËLIDHJEN E RE:

II. ZBULIMI I ZOTIT TË VËRTETË NËPËR JEZU KRISHTIN.

a) Idhujtari: I vendosur nga Pali përballë Ungjillit

[Rom 1,16v: Për të vërtetë, mua nuk më vjen turp prej Ungjillit, sepse Ungjilli është fuqia e Hyjit për shëlbimin e atij që beson: më së pari për judeun e pastaj për grekun. E njëmend në të zbulohet drejtësia e Hyjit me anë të fesë e për fenë, siç është në Shkrimin e shenjtë: ‘I drejti do të jetojë prej fesë’],

Idhujtari diktron aty në Krishtin fytyrën e vërtetë të Zotit dhe atë të mëkatit të vet.
Ungjilli i Krishtit demaskon në të njëjtin kohë shthturjen e urtisë paganë që”shkëmben lavdinë e Hyjit të pakorruptueshëm me një shëmbëllesë të një qenieje të kalbshme” (Rm 1,23), burimin e kësaj shthurjeje “parapëlqimin që i jepet krijesës në vend të krijuesit (1,25), “kundërshtimin për t’i dhënë lavdi” (1,21), dhe fundin e tij fatal, shthurjen e njeriut dhe vdekjen (1,32).
“Duke hequr dorë nga idhujt për të pritur Jezu Krishtin< pagani zbulon “Zotin e gjallë e të vërtetë” (1Sel.1,99; ai gjen përsëri në fytyrën e Krishtit “lavdinë e Zotit prej të cilit ishtë mërguar

[Rm 3,23: “sepse të gjithë mëkatuan dhe u përjashtuan nga lumturia e Hyjit e me hirin e tij, të gjithë e fituan falas drejtësinë, në saje të shpërblimit që bëri Jezu Krishti”].

Torrkerry

[torrkerry]

TEMA ËSHTË:
JEZU KRISHTI ËSHTË ZOT. PERSONI I JEZU KRISHTIT NË BIBLËN. LIDHUR ME KËTË MË DUKET SHUMË INTERESANTE EDHE TEMA SESI U PARAQITET JEZUSI APOSTUJVE, ME CILËT VYRTYTË AI E TËRHOQI VËMENDJEN E TYRE (SH. NË TEMË “INICIACIONI I KRISHTERË”, NGA POSTIMI 162).
KËTU POHOJMË SE NE BIBLËN JEZUSI SHPALLET SI HYJ.

Cili është kuptimi i fjalës “HYJ” në Biblën?


NË BESËLIDHJEN E RE:

II. ZBULIMI I ZOTIT TË VËRTETË NËPËR JEZU KRISHTIN.

b) Për paganin që kërkon Zotin duke ecur qorrazi

[Vap 17,27: që ta kërkojnë Hyjin e në ndonjë mënyrë të mund ta gjejnë. Ai nuk është larg asnjërit prej nesh. Sepse në Të jetojmë, lëvizim e jemi, sikurse edhe disa prej poetëve tuaj thanë: ‘Sepse jemi prej rodit të tij’],

dhe që mbetet i aftë të arrijë te Zoti përmes urtësinë

[1Kor 1,21: “Për të vërtetë, pasi bota me urtinë e vet nuk e njohu Hyjin me anë të dijes së zbuluar prej Hyjit, i pëlqeu Hyjit, me marrinë e predikimit t’i shëlbojë besimtarët”;

Rm 1,20: “E në të vërtetë, përkrymeritë e tij të papashme: pushteti i tij i amshuar dhe hyjnia, atje që prej krijimit të botës, mund të shihen me anë të mendjes në saje të veprave të tij: prandaj nuk kanë se si të arsyetohen”],

Zbulimi që ai bën në Krishtin nuk është më pak i ri dhe ndryshimi jo më pak i thellë.
Në Zotin e Jezu Krishtit ai gjën sigurisht “natyrën” hyjnore, qenien e amshuar, të pandryshueshme, të gjithpushtetshme, që di gjithçka, pafundësisht të mirë dhe të dëshirueshme; por këto cilësi nuk e kanë më dritën e barabartë e të largët të qartësisë metafizike, por ato kanë shkëlqimin shkreptimtar e të mistershëm të nismave nëpërmjet të cilave Hyji ka shfaqur hirin e tij dhe drejtuar drejt nesh fytyrën e tij.

Dija e tij e pafund bëhet shikimi vetjak, që na ndjek në fshetësi

[Mt 5,4vv: “që lëmosha jote të jetë e fshehtë, 4 e Ati yt që sheh në fshehtësi, do ta shpërblejë.”
“mbylle pas vetes derën e lutju Atit tënd që është në fshehtësi; e Ati yt që sheh në fshehtësi, do të të shpërblejë”.
“që të mos e vënë re njerëzit se po agjëron, por Ati yt, që është në fshehtësi. Ati yt që sheh në fshehtësi, do të të shpërblejë”]

dhe shyrton në thellësinë e zemrave

[Lk 16,15: Jezusi u tha: “Ju dini të paraqiteni para njerëzve të drejtë, porse Hyji i njeh zemrat tuaja! Veçse, çka është e madhërueshme para njerëzve, është ndyrësi para Hyjit”];

ghithëfuqia e tij shfaqet në aftësinë e tij për të “nxjerrë nga këta gurë fëmijë për Abrahamin (Mt 3,9), për të nxjerrë jetën nga hiçi

[Rm 4,17: “siç thotë Shkrimi i shenjtë: ‘Po të bëj atin e shumë popujve’] ‑ para Atij të cilit i besoi, para Hyjit që ngjall të vdekurit dhe grish në jetë atë që nuk është”],

qoftë kur është fjala për të nxjerrë krijimin, për të bërë t’i lindë një bir Abrahamit ose për të ngjallur nga të vdekurit Zotin Jezus

[Rm 4,24: “por se do të na numërohet edhe neve, të cilët besojmë në Atë që e ngjalli nga të vdekurit Jezusin, Zotin tonë, i cili u flijua për faje tona dhe u ngjall për shfajësimin tonë”];

Përjetësia e tij është besnikëria e fjalës së tij dhe qëndrueshmëria e palëkundur e premtimit të tij , është “Mbretëria që Hyji përgatit për të vetët që nga themelimi i botës” (Mt 25, 34);

Mirësia e tij është mrekullia e padëgjuar që “Hyji na ka dashur i pari”

[ !Gjn 4,10.19: “Dashuria përmbahet në këtë: Jo se ne e kemi dashur Hyjin, por – Ai na ka dashur ne dhe e ka dërguar Birin e vet si fli pajtuese për mëkatet tona”
Dhe : “Ne duam sepse Ai na deshi më parë”],

kur ne ishim armiqtë e tij[Rm 5,10: “Pra, në qoftë se u pajtuam me Hyjin në saje të vdekjes së Birit të tij - kur ende ishim armiqtë e tij, sa me më shumë arsye, njëherë të pajtuar, do të shëlbohemi me anë të jetës së tij”].

Veçse njohjen e natyrshme të Hyjit, që është në fund të fundit, sado e vërtetë të jetë, vetëm një njohje më e thellë e kësaj bote, zbulimi i Jezu Krishtit e zëvendëson me praninë e menjëhershme, me përqafimin vetjak të Zotit të gjallë.

Në të vërtetë të njohësh Zotin do të thotë të jesh i njohur prej tij

[Gal 4,9: “Por tani, kur e njohët Hyjin - më mirë të them: kur Hyji ju njohu ju - si tani rishtas të ktheheni te parimet e dobëta e të mjera dhe prapë rishtas doni të bëheni skllevër të tyre?”].

Torkerry

[torrkerry]

TEMA ËSHTË:
JEZU KRISHTI ËSHTË ZOT. PERSONI I JEZU KRISHTIT NË BIBLËN. LIDHUR ME KËTË MË DUKET SHUMË INTERESANTE EDHE TEMA SESI U PARAQITET JEZUSI APOSTUJVE, ME CILËT VYRTYTË AI E TËRHOQI VËMENDJEN E TYRE (SH. NË TEMË “INICIACIONI I KRISHTERË”, NGA POSTIMI 162).
KËTU POHOJMË SE NE BIBLËN JEZUSI SHPALLET SI HYJ.

Cili është kuptimi i fjalës “HYJ” në Biblën?


NË BESËLIDHJEN E RE:

II. ZBULIMI I ZOTIT TË VËRTETË NËPËR JEZU KRISHTIN.

3) JUDEU

që priste Zotin, e njihte taninë.
Duke zgjedhur, Zoti e kishte njoftuar për vokacionin e tij; në Besëlidhjen e kishte marrë përsipër ekzistencën e tij; nëpërmjet profetëve të tij ai ia kishte drejtuar vërtet fjalën

[Heb 1,1: Pasi Hyji herë pas here dhe në mënyra të ndryshme, në të kaluarën, u ka folur etërve me anë të profetëve, së fundi, në këto ditë, na foli edhe neve me anë të Birit, të cilin e bëri trashëgimtarin e të gjitha gjërave, nëpër të cilin edhe e krijoi gjithësinë];

Përpara tij Perëndia ishte një qenie e gjallë që e ftonte për bashkëbisedim.Por BV nuk mund të thotë se deri ku duhej të shkonte ky bashkëbisedim, dero ku do të shonte zotimi i Perëndisë dhe sesi do t’i përgjigjej njeriu.
Mbetet edhe një distancë mes Zotit dhe shërbëtorëve të tij më besnikë.
Zoti është “një Perëndi e dhembshur dhe e mëshirshme” (Dal 34,6), ka pasionin e dhëndrit dhe dhembshurinë e një ati, por mbrapa këtyre imazheve që kanë me çfarë t’i ushqejnë pambarim ëndrrat tona, por që na e fshehin ende të vërtetën, cilën të fshehtë ruan për Perëndinë?

E fshehta është zbuluar në Jezu Krishtin.
Përballë tij bëhet një gjykim, ndahen zemrat.
Ata që refuzojnë të besojnë në Jezusin, më kot thonë për Atin e tij?

E fshehta është zbuluar në Jezu Krishtin.
Përballë tij bëhet një gjykim, ndahen zemrat.
Ata që refuzojnë të besojnë në Jezusin, më kot thonë për Atin e tij: “Është Perëndia jonë”; ata nuk e njohin atë dhe thonë vetëm gënjeshtra

[Gjn 8,54v: Jezusi u përgjigj:
“Nëse unë e lavdëroj vetveten,
lavdi im është asgjë;
ka kush më lavdëron ‑ im Atë,
për të cilin ju thoni: ‘është Hyji ynë’,
por ju nuk e njohët,
përkundrazi unë e njoh.
Po t’ju thoja se nuk e njoh,
do të isha gënjeshtar si ju.
Por unë e njoh
dhe e mbaj fjalën e tij”;

Gjn 8,19: Atëherë ata i thanë:
“Ku është yt Atë?”
Jezusi iu përgjigj:
“Ju nuk më njihni mua as Atin tim.
Po të më njihnit mua
do ta njihnit edhe Atin tim!”].

Ata që besojnë, nuk ndalen më nga ndonjë e fshehtë ciladoqoftë ajo, ose më mirë janë futur në të fshehtën, në misterin e padepërtueshëm të Zotit; në këtë mister ata njihen si në shtëpinë e tyre, dëgjojnë Birin që ua hap zemrën: “Gjithçka kam dëgjuar nga Ati im, jua kam bërë të njohur” (Gjn 15,15).

Jo më me figura, as me shëmbëlltyra: Jezusi flet për Atin, haptas

[Gjn 16,25: “Këto jua thashë në shëmbëlltyra.
Po vjen koha,
kur nuk do t’ju flas më në shëmbëlltyra,
por haptazi do t’ju shpall për Atin”.

S’ha më pyetje për t’i bërë

[Gjn 16,23: Atë ditë nuk do të më pyetni më për asgjë.
Përnjëmend, përnjëmend po ju them:
çdo gjë që t’i kërkoni Atit në emër tim,
do t’jua japë],

s’ka më shqetësime

[Gjn 14,1: “Mos t’ju shqetësohet zemra!
Besoni në Hyjin
edhe në mua besoni!”]:


dishepujt e kanë parë Atin

[Gjn 14,7: Nëse më njohët mua,
do ta njihni edhe Atin tim.
Që tani e njihni
dhe e keni parë.”].

Torrkerry

[torrkerry]

TEMA ËSHTË:
JEZU KRISHTI ËSHTË ZOT. PERSONI I JEZU KRISHTIT NË BIBLËN. LIDHUR ME KËTË MË DUKET SHUMË INTERESANTE EDHE TEMA SESI U PARAQITET JEZUSI APOSTUJVE, ME CILËT VYRTYTË AI E TËRHOQI VËMENDJEN E TYRE (SH. NË TEMË “INICIACIONI I KRISHTERË”, NGA POSTIMI 162).
KËTU POHOJMË SE NE BIBLËN JEZUSI SHPALLET SI HYJ.

Cili është kuptimi i fjalës “HYJ” në Biblën?


NË BESËLIDHJEN E RE:

II. ZBULIMI I ZOTIT TË VËRTETË NËPËR JEZU KRISHTIN.

4. PERËNDIA ËSHTË DASHURI.

E tillë është e fshehta

[1Gjn 4,8.16: Kush nuk ka dashuri, nuk e ka njohur Hyjin, sepse Hyji është dashuri.

Ne e njohëm dashurinë që Hyji ka kundrejt nesh dhe i besuam asaj. Hyji është Dashuri, dhe, kush mbetet në dashuri, mbetet në Hyjin dhe Hyji mbetet në të],

në të cilën nuk mund të futesh ndryshe përveçse nëpërmjet Jezu Krishtit, “duke njohur në të Dashurinë që Perëndia ka për ne”.

BV kishte mundur të parandjente se dashuria, duke qenë urdri i madh
[Lp 6,5: Dëgjo, Izrael! Zoti, Hyji ynë, është një Zot i vetëm! 5 Duaje Zotin, Hyjin tënd, me gjithë zemrën tënde, me gjithë shpirtin tënd e me gjithë fuqinë tënde!]

dhe vlera më e lartë
[Kk 8,6vv: M’vendos si vulë mbi zemrën tënde,
porsi vulë mbi dorën tënde
se dashuria është e fortë si vdekja,
i pashmangshëm është si dheu i zi lakmimi;
vapa e saj si vapa e zjarrit, flakë hyjnore!

Ujërat e mëdha dashurinë nuk mund ta ndalin,
nuk e fikin as lumenjtë!Kush do të jepte
gjithçka ka në shtëpinë e vet
me qëllim të blejë dashurinë,
do të përbuzej prej gjithkujt],

duhej të ishte përcaktimi më i saktë i Zotit

[Dal 34,6v: Zoti kaloi përpara tij e shpalli:
“Zoti, Zoti, Hyji i mëshirshëm e i butë,
i durueshëm e shumë i mëshirshëm dhe i vërtetë,
që qëndron besnik me mijëra brezni,
që e duron fajin, kundërshtimin dhe mëkatin,
por nuk lë pa ndëshkuar asgjë;
që e ndëshkon paudhësinë e etërve në fëmijë,
madje në nipa - në të tretën e në të katërtën brezni”].

Por bëhej edhe fjalë për një gjuhë të krijuar nga njeriu, për shëmbëllesa që duheshin zhvendosur.

Në Jezu Krishtin vet Zoti na jep provën vendimtare, të pastruar nga çdo keqkuptim, se fakti që në të qëndron pezull fati i botës, është një veprim i dashurisë së tij.Duke ia dorëzuar vdekjes për ne “Birin e tij shumë të dashur”

[Mk 1,11: Kurse prej qiellit jehoi zëri: “Ti je im Bir ‑ Djali i dishirit! Ty të miratova!”;

Mk 12,6: “Kishte vetëm edhe një: djalin e vet të dishirit. Të fundit ua dërgoi atë. Mendonte. ‘Do të ma nderojnë djalin”],

Zoti na dëshmoi

[Rm 5,8: Por Hyji e dëftoi dashurinë e vet kundrejt nesh kështu: ndërsa ne ende ishim mëkatarë, Krishti vdiq për ne]

se qëndrimi i tij përfundimtar ndaj nesh është “deshi botën”
[Gjn 3,16; Vërtet, Hyji aq fort e deshi botën sa që dha një të vetmin Birin e vet kështu që, secili që beson në të, të mos birret, por të ketë jetën e pasosur.
Në të vërtetë Hyji nuk e dërgoi Birin që ta dënojë botën, por që bota të shpëtojë nëpër të]

dhe se, me këtë veprim të pakthyeshëm e më të lartin, na do po me atë dashuri që do edhe Birin e tij të vetëm, dhe na bën të aftë të duam me dashurinë që i jep Biri i tij, na dhuron dashurinë që bashkon Atin me Birin dhe që është Shpirti i Shenjtë.

Torrkerry

[torrkerry]

TEMA ËSHTË:
JEZU KRISHTI ËSHTË ZOT. PERSONI I JEZU KRISHTIT NË BIBLËN. LIDHUR ME KËTË MË DUKET SHUMË INTERESANTE EDHE TEMA SESI U PARAQITET JEZUSI APOSTUJVE, ME CILËT VYRTYTË AI E TËRHOQI VËMENDJEN E TYRE (SH. NË TEMË “INICIACIONI I KRISHTERË”, NGA POSTIMI 162).
KËTU POHOJMË SE NE BIBLËN JEZUSI SHPALLET SI HYJ.

Cili është kuptimi i fjalës “HYJ” në Biblën?


NË BESËLIDHJEN E RE:

III. LAVDIA E ZOTIT NË FYTYRËN E JEZU KRISHTIT: JEZUSI ËSHTË ZOT!

Siguria e kishterë që jemi të pranuar në vetë të fshehtën e Hyjit, nuk mbeshtetet mbi një përfundim logjik; arsyetimi mund ta shqarojë:

“Ai as Birin e vet nuk e kurseu, por e dorëzoi të flijohet për të gjithë ne, e si atëherë, bashkë me Të, nuk do të na japë çdo gjë?” (Rm 8,32).
Por forca e tij nuk vjen nga logjika jonë, [B]ajo vjen nga zbulimi absolut që përbën për ne, njerëz që jetojmë në mish, prania e fjalës së gjallë në mish.[/B

Në Krishtin është shfaqur me të vërtetë “dashuria e Zotit për njeriun”

[Tit 3,4: Por, kur, u dëftua mirësia e Hyjit, Shëlbuesit tonë, dhe dashuria e tij ndaj njerëzve Ai na shëlboi, jo në saje të veprave tona që ne i bëmë në drjetësi, por në saje të mëshirës së vet: me anë të larjes së rilindjes dhe të ripërtëritjes që jep Shpirti Shenjt].

Atë që “ashkush nuk e ka parë” (Gjn 1,18), Jezusi jo vetëm që na e ka përshkruar dhe ilustruar dhe jo vetëm që na ka dhënë një mendim të drejtë për të.
“Bredhje e lavdisë së Hyjit, vulë e qenies së tij”

[Hb 1,3: Biri, që është pasqyrimi i Lavdisë dhe vula e qenies së Hyjit, që me të fuqishmen fjalën e vet mban gjithësinë, pasi e kreu pastrimin e mëkateve, ndenji në të djathtën e Madhërisë në qiell],l

Ai bëri që ne ta shohim, sikur të ishte diçka e kapshme për shqisat tona.“Kur më ka parë mua, ka parë Atin” (Gjn 14,9).
Nuk është fjala vetëm për një riprodhim, qoftë edhe të përkryer, të një kopjeje të njëjtë me origjinalin.
Duke qenë Bir i vetëm, duke qenë në Atin e duke pasur brenda tij Atin

[Gjn 14,10: “Po a nuk beson se unë jam në Atin e Ati është në mua?”],


Jezusi nuk mund të thotë një fjalë as të kryej një veprim, pa u kthyer drejt Atit, pa marrë nga ai shtytjen e tij dhe pa orientuar drejt tij gjithë veprimin e vet
[Gjn 5, 19v.30: Atëherë Jezusi u tha:
“Përnjëmend, përnjëmend po ju them:
Biri s’mund të bëjë asgjë prej vetvetes,
përveç çka sheh se bën Ati;
çka bën ai,
po atë gjë bën edhe Biri.

Sepse Ati e do Birin
dhe i zbulon gjithçka bën ai.
Do t’i zbulojë edhe vepra më të mëdha se këto
që të mbeteni të habitur.

Dhe, sikurse Ati i ngjall të vdekurit
e i bën të jetojnë,
ashtu edhe Biri
i bën të jetojnë ata që do...

“Unë asgjë s’mund të bëj prej vetvetes;
si dëgjoj, ashtu gjykoj,
dhe gjykimi im është i drejtë,
sepse nuk kërkoj vullnetin tim,
por vullnetin e atij që më dërgoi].

Duke qenë se nuk mund të bëjë asgjë pas vështruar Atin, ai nuk mund të thotë se kush është, pa folur për Atin
[Mt11,27: Ati më dorëzoi mua gjithçka
dhe askush s’mund ta njohë Birin përveç Atit,
dhe askush s’mund ta njoh Atin, përveç Birit
e përveç atij kujt Biri do që t’ia zbulojë].

Në fillimin e gjithçkaje që ai bën dhe gjithçkaje që ai është, gjendet prania e dashuria e Atit të tij: aty qëndron e fshehta e pesonalitetit të tij, e lavdisë që rrezaton mbi fytyrën e tij

[2Kor 4,6: Sepse, Hyji që tha: “Prej errësirës le të shndrisë drita!”, ai ndriti në zemrat tona, që të shkëlqejë njohuria e lavdisë së Hyjit në fytyrën e Krishtit]

dhe vulos të gjithë veprat e tij.

Torrkerry

[Gostivari_usa]

[2Kor 4,6: Sepse, Hyji që tha: “Prej errësirës le të shndrisë drita!”, ai ndriti në zemrat tona, që të shkëlqejë njohuria e lavdisë së Hyjit në fytyrën e Krishtit]


Nuk dua te ndalem tek krejt teksti i yt, por ketu psh ke nje gabim trashanik qe shkenca kurr nuk ka per te pranuar si te vertete.
Drita nuk krijohet prej erresires, nuk ka shkencetar qe do te pranoj kete pohim si te vertete!

GV_USA

[toni77_toni]

[2Kor 4,6: Sepse, Hyji që tha: “Prej errësirës le të shndrisë drita!”, ai ndriti në zemrat tona, që të shkëlqejë njohuria e lavdisë së Hyjit në fytyrën e Krishtit]


Nuk dua te ndalem tek krejt teksti i yt, por ketu psh ke nje gabim trashanik qe shkenca kurr nuk ka per te pranuar si te vertete.
Drita nuk krijohet prej erresires, nuk ka shkencetar qe do te pranoj kete pohim si te vertete!

GV_USA

GV pershendetje!

Unë edhe pse kam studiuar dhe lexuar mjaftë, kam shetitur thuaja boten, ashtu ishte fati i im, fakulltetin e kam perfunduar njëkohsisht kam edhe kualifikime të tjera profesionale të ckilit të mesem. Jam një person aktiv në jeten e perditshme me kontakte te shpeshta, ne jetën politike dhe bisnes etj etj. Kjo qe them ka per qellim një sqarim GV, shkurt vëlla nuk jam ai person se nuk njof vlerat e shkences dhe te natyres, apo edhe vlerat e jetes së perditshme njerëzore. Mirpor, kur bëhet fjalë në shkrimet e shenjta nuk marr apo më mirë të them, nuk kam varësi në argumente, - as qe kerkoj argumente shkencore. Nuk është se nuk kam lexuar, por, besimi në Zot tek unë ka krejtësisht kuptim të tjeter me ato shkencore apo te tjera. Mendoj - besoj se ai person qe e don Zotin me zemer dhe sinqeritet, Ai i zbulohet atij personi dhe nuk e len të mjerë dhe i tregon, i argumenton se "Jam me ty", por kjo don siq thash dashuri dhe sinqeritet, e mbi te gjitha; lutje me zemer dhe pervujtësi. Leximet dhe hulumtimet e mija lidhur me shkrimet e shenjta, edhe ato muslimane, kishin per qellim per te vertetuar disa aspekte shkencore-historike si dhe arkiologjike, qellim ky vetem per te vertetuar disa shkrime lidhur me sigurinë e ekzistences së sajë në emra, kohra dhe vende, të këtij karakteri. Nuk mendoj se mundet as shkenca, as historia si dhe as arkiologjia ta verteton se shkrimet nëse burojnë nga Perendia apo siç shkruhet në shkrime "te frymëzuara nga Hyji"!
Unë kerkoj falje sepse u zgjnanova pakez GV kështu qe deshta të sqaroj mbi besimin tim.

Ndersa lidhur me atë thënje tënde nuk dua të nderhyjë sepse torrkerri besoj do të shkruan derisa ai ka hapur edhe kete temë dhe është duke shkruar në vijim. Megjithëse dua shkurtimisht të them diçka qka unë mendoj;
Vlera e drites, apo dallimi i drites me terrin mund të kuptohet vetëm pasi të ndritë nga terri, andaj vlersimet mbi simbolet dhe spegimet figurative biblike duhet të shiqohen apo të meditohen në të njëjten mënyrë sikurse edhe janë shkruar.
Psh GV; edhe ti nëse të hapen sytë dhe shiqon - verteton një të vertetë, sigurisht se do të thuajsh; "auu mu ndriten sytë dhe dola nga errësira, e vertetova këtë apo atë"! Apo nëse deshton diçka apo nuk e verenë me kohë, pas një kohet, pasi të kuptojsh sigurisht do të thuajsh; "si më pati kapluar errësira dhe nuk kuptoja"! Sigurisht thua kështu edhe pse në ty nuk kishte errësirë sepse ajo ishte ditë e ndoshta edhe me diell. Kështu qe errësira shpirtrore, apo erresira në shiqim shpirtëror dallon nga terri i nates. Kjo qe dua ta them, nëse më kupton, nuk dua të shkruaj lidhur me shkrimin tënde sepse te thash se nuk dua te nderhyjë, por, GV; shumëher kur bëhet fjalë me shkrimet e shenjta duhet kuptuar apo të pakten të mendojmë se po lexojmë në ato shkrime ku pos rreshtave qe lexojmë ka edhe simbolika apo shkrime figurative - qe flasin dhe shumëher per shumë kë mbesim mistere, nuk i kuptojnë dmthj, e kështu me radhë. Psh edhe numrta kanë disa simbolika, nuk jam i sigurtë per besimin musliman, por tek te krishterët po; psh nr 12. nr 7, nr 3, nr 40, e kështu me radhë.

nderime
toni77

[torrkerry]

[2Kor 4,6: Sepse, Hyji që tha: “Prej errësirës le të shndrisë drita!”, ai ndriti në zemrat tona, që të shkëlqejë njohuria e lavdisë së Hyjit në fytyrën e Krishtit]


Nuk dua te ndalem tek krejt teksti i yt, por ketu psh ke nje gabim trashanik qe shkenca kurr nuk ka per te pranuar si te vertete.
Drita nuk krijohet prej erresires, nuk ka shkencetar qe do te pranoj kete pohim si te vertete!

GV_USA

Eshte shkruar: Sepse, Hyji që tha: “Prej errësirës le të shndrisë drita!”, ai ndriti në zemrat tona, që të shkëlqejë njohuria e lavdisë së Hyjit në fytyrën e Krishtit
le të shndrisë , dhe jo le te krijohet....
Bibla nuk eshte nje liber shkencor: eshte nje mesazh shelbimi. Ata qe i kane zemren dhe mendjen e nje femijeje mund ta kuptojne.

Zoti të të bekoftë e të të ruajtë!
Të të ndriçoftë Zoti me fytyrën e vet e pastë mëshirë për ty!
E sjelltë Zoti fytyrën e vet drejt teje e ta dhëntë paqen!

Torrkerry

[torrkerry]

torrkerry vetem njeher shkruhet jo 7 here per nje gje te vetme. Behesh teper i besdisshem me shkrimet e perseritura.

Faleminderit. Ke drtejte, por nese une shkruaj shndrise e lexojne krijohet...atehere e humb pak durim!

Torrkerry