Ligji Lustrimit pezullohet nga Gjykata Kushtetuese

[Apolloni31]

Gykata Kushtetuese pezullon deri ne nje vendim te dyte ligjin per Lustracionin, arsyeja ishte: cenimi i shtetit te se drejtes, apo te drejtave te njeriut. Ligji ka nje permbajtje i cili cenon kushtetuten e vendit dhe te drejtat e shtetesave, athere me gjithe rendesin e vecante (politike) qe permbane ky ligj pse duhet te aplikohet "gjysmake"?
Pse mazhoranca aktuale e miratoi kete ligj duke qene koshiente se kishte nje ser shkeljesh kushtetuese?
Sipas mendimit tim modest ky ligj duhet te jete me gjithperfshires, (jo duke prekur vetem sistemin e drejtesis per te penalizuar disa prokuror qe kane ceshtje te rendesishme ne duar), por duke perfshire brenda nje hapsire kohore me te gjate, duke eleminuar nga skena politike nje ser politikanesh te konsumuar te regjimit komunist te cilit mbajne akoma peng politikin si djathtas ashtu dhe majtas. Me gjithe kuntributin madhor qe kane dhene keta politikan ne konsolidimin e demokracise Shqipetare, mendoj se koha e tyre ka perenduar, duhet te largohen duke i hapur rruge frymes se re politike(jo asaj demagogjike).
Keta politikane trumbetojne reforma demokratike, zhvillim demokratike te vendit, kur disa syresh kane nga 18 vjet ne krye te partive respektive, dhe s`kane ndermend te largohen nga drejtimi si te pazevendesueshem.
A eshte kjo valle nje shenje pozitive ne mbarvajtjen demokratike te vendit?

[juanito02]

Shyqyr qe e pezulluan dhe e mira eshte qe te behet ashtu sic e pershkruan. Ti heqe te drejten publike per pjesmarrje ne politike dhe ne administraten e shtetit, ne gjyqesor e parlament, cdo bashkepunetori te sigurimit e cdo sekeretar partie te ppsh ne cdo skaj te politikes.
Te jeni te bindur qe Berisha kurre nuk do ta beje tamam kete ligj sepse eshte i lidhur vete me 100 fije me diktaturen.
Nuk ruan dot ujku tufen e deleve.

Vetem keshtu do te behej nje hap i madh shoqeror ne Shqiperi

[Brari]

EDITORIAL
Gjykata Kushtetuese mori një vendim jashtëzakonisht të rëndë. Anëtarët e saj kanë kryer krime
16-02-2009 / Prof. Dr. Sali Berisha






Sot është marrë një vendim jashtëzakonisht i rëndë, sepse anëtarët e Gjykatës Kushtetuese i lejuan vetes të marrin vendim në konflikt të hapur interesi, në kundërshtim flagrant me çdo standard të një vendi të lirë. Me këtë vendim, që mund të quhet thjesht standardi i Mark Abdisë, Gjykata Kushtetues dhunoi një parim universal të etikës të gjyqësorit, që është parimi i integritetit dhe që ka si kusht themelor përjashtimin nga konflikti i interesit dhe nga dukuria sikur je në konflikt interesi, ajo theu ligjin e saj organik që nuk i lejon gjykatësit të vendosin në konflikt interesi. Pra, nuk është çështja se ky vendim do të mund të pengojë dënimin e krimeve kundër njerëzimit të sistemi komunist, sepse në mënyrë absolute ky është një proces jetik për këtë shoqëri dhe nuk do të mund të pengohet, por cështja është se përmes këtij vendimi, Gjykata Kushtetuese i dha një goditje shumë të rëndë parimësisë, kodit etik të gjyqtarit dhe të gjyqësorit.



Me institucionet ndërkombëtare diskutuam dhe ramë dakord që të gjejmë modalitetet, në mënyrë që Gjykata Kushtetuese, jashtë konfliktit të interesit, të mund të shprehej. Ne nuk kemi asnjë kundërshtim që institucionet të ushtrojnë të gjithë funksionet e tyre, por standardi i vendosur sot është unikal. Sigurisht, me këtë vendim, qëllimi kryesor i atyre të cilët kanë probleme të mëdha me krimet e shkuara, është mbrojtja personale e vetes së tyre, por ne nuk kemi pasur qëllime që të bëjmë gjëra personale ndaj asnjë njeriu, qëllimi ynë është të dënojmë krimet kundër njerëzimit te periudhës komuniste. Kurse ata e personalizuan çështjen.



A mundet që kjo mazhorancë, e cila lindi si një përballje gjigante me diktaturën dhe krimet e saj monstruoze, të tërhiqet dhe të heqë dorë nga dënimi i krimeve kundër njerëzimit? |Kurrë jo! Përkundrazi, këto që ndodhin dëshmojnë se ky proces është jetik. Çfarë i shtyu ata të votojnë në një moment kritik për etikën dhe parimet e mëdha të etikës së gjygjtarit, përvec çështja e ”karriges” së tyre?.



Një vit më parë, në Gjykatën Supreme të Shteteve të Bashkuara të Amerikës, u paraqit çështja e 50 kompanive që kishin bërë biznes gjatë regjimit të Aparteidit në Afrikën e Jugut. Ndodhi që 4 gjykatës të kësaj gjykate kishin qenë aksionerë në këto kompani. Ata u tërhohën dhe Gjykata Supreme respektoi standardin dhe nuk e shqyrtoi dot vendimin.



Mirëpo, këtu tek ne u vendos një anti standard. Lufta kundër krimeve të njerëzimit të dikaturës komuniste është një proces i vështirë, ajo ka avoketërit e vet të lidhur kokë e këmbë me të shkuarën, tek Edi Rama dhe Partia Socialiste e cila edhe 18 vjet pas krijimit, të saj dëshmoi se ka mbetur ajo që ka qenë, një parti e dosjeve, e krimeve dhe e urrejtjes klasore. Ky njeri do të vinte në vitin 90 në mitingun tonë, pas Bibliotekës së Universitetit dhe do të më thoshte se ky fjalimi yt nuk është gjë, është i butë, sepse ata duhen varur. E pashë drejt e në sy e i thashë; kë duhet te varim? Ata, - më tha - Komitetin Qendror dhe Byronë Politike. Unë iu përgjigja se nuk kam krijuar partinë e varjeve, por kam krijuar Partinë Demokratike. Absolutisht ai ishte me idetë e Enverit për Bari Omarin. Por ai u transformua tashmë në një avokat të tmerrshëm të krimeve të familjes së tij, pinjoll i arkivave të dosjeve.





style="text-align: justify;">Zotimi ynë para shqiptarëve, por edhe komunitetit ndërkombëtar, ka qenë se ky do të jetë një proces që do të bazohet në rregullat e shtetit ligjor, sepse vetëm në këtë mënyrë ky bëhet një proces i dobishëm dhe vetëm në këtë mënyrë ai realizon qëllimin e tij.



Ndaj, duke denoncuar publikisht vendimin në konflikt të plotë interesi të Gjykatës Kushtetuese, sigurisht që ne jemi të detyruar që, për shkak të primeve të shtetit ligjor, vendimin ta marrim parasysh. Unë e kuptoj që ky është një mesazh tmerrësisht i hidhur që marrin sot qindra e mijëra familje shqiptare që përjetuan kalvarin më të egër, inkuizicionin e luftës së klasave. Por, më lejoni të zotohem para tyre se, këtë betejë do ta vazhdojmë pa ndërprerje, gjithnjë në përputhje më rregullat e shtetit ligjor. Qeveria nuk mund t’i lejojë vetes të dalë mbi gjykatën, pavarësisht nga vendimi absurd i tyre. Ajo është organ ekzekutiv, është e detyruar me ligj e Kushtetutë të vetkufizohet. Unë e kuptoj që ky vendim është marrë nga ata të cilët ishin subjekt i ligjit, por mazhoranca qëndron e vendosur në këtë drejtim. Unë kam qenë i gatshëm të bashkëpunoj për të gjetur modalitetet që Gjykata të dalë jashtë konfliktit të interesit, sepse nuk duhet që, në rast se ke një problem, të krijosh edhe një problem tjetër.



Ndaj unë rashë dakord me përfaqësuesit më të lartë të OSBE-së, që ne, me ekspertë të shqyrtonim modalitetet, në mënyrë që ligji le të gjykohet, pasi ne për këtë nuk kemi asnjë kundërshtim, por ai të gjykohet jashtë konfliktit të interesit. Sepse ka disa variante gjykatash, diku ato funksionojnë si një trup unike, diku tjetër funksionojnë edhe të fragmentuara. Mirëpo në këtë rast ata mbrojtën karriget e tye.



Kjo që ka ndodhur është jashtëzakonisht e rëndë. Kjo është një pengesë në preocesin e ndarjes në mënyrën më të cilvilizuar me një të shkuar makabre. Ndaj, duke theksuar se vendimin ne do ta zbatojmë, sepse nuk mund të hedhim poshtë vendimin e Gjykatës Kushtetuese, pavarësisht se ai është absurd dhe pavarësisht se pas këtij vendimi është kryekëput Edi Rama, avokat kryesor i krimeve të shëmtuara të sistemit komunist, ne do të vazhdojmë në mënyrë të vendosur betejën në këtë drejtim. Ne jemi shumicë, ne kemi parlamentin, ne do të vazhdojmë betejën tonë të pandërprerë, në kuadrin e shtetit ligjor, derisa Shqipëria të ndahet në mënyrën më dinjitoze nga krimet më barbare që shqiptarët kanë përjetuar në tërë historinë e tyre.



Edhe njëherë, kjo luftë bëhet në kuadrin e shtetit ligjor dhe nuk mund të dalë jashtë këtij kuadri, sepse nuk realizon qëllimin e saj, përkundrazi krijon probleme të mëdha për vendin, për liritë e shqiptarëve. Një shtet demokratik fuknsionon mbi bazën e institucioneve. Unë e kuptoj që familjarët dhe të afëmit, vet të përndjekurit, e kanë këtë vendim të sotëm të Gjykatës një mesazh shumë të hidhur prej saj, por duhet të kenë besim se kjo është një betejë në vazhdim dhe se kjo shumicë do ta çojë këtë çështje deri në fund.



Të gjykosh për veten tënde, kur këtë ta ndalon ligji, të gjykosh për veten tënde, kur e di gjithë Shqipëria e gjithë bota se ke urdhëruar varjen e njerëzve të pafajshëm, etj, krijon një precedent shumë të rrezikshëm. Por, reformat, reformat dhe vetëm reformat janë rruga e zgjidhjes së këtyre problemeve. Demokracia nuk është një proces që ndërtohet në një ditë. Përkundrazi. Ndaj ne do ta ndjekim këtë çështje, pasi ata kanë shkelur në mënyrë flagrante edhe rezolutën e Gjykatës Europiane të të Drejtave të Njeriut të qershorit të vitit 2008, kanë shkelur ligjin e Gjykatës Kushtetuese dhe një sërë ligjesh të tjera. Por, sërish zotimi ynë është që çdo gjë duhet të funksionojë mbi bazën e rregullave të shtetit ligjor. Edhe Edi Rama, i cili ka bërë ankesën pranë kësaj gjykate , ka vepruar në konflikt të plotë dhe flagrant interesi, sepse janë me dhjetëra e dhjetëra dosje të cilat kanë firmën e njerëzve të tij më të afërt për ekzekutim. Edhe një pjesë e atyre që e gjykuan ligjin, janë në konflik interesi, pra e gjithë kjo u bë një aferë e bazuar në kunfliktin e interesit. Sërish ne na duhet të respektojmë shtetin ligjor. Sot nuk mund të konstituohet komisioni, sipas përcaktimeve ligjore, pasi qeveria duhet të zbatojë vendimin dhe vullneti i qeverisë shprehet edhe tek ju dhe te parlamenti. Vendimet janë të domosdoshme që të zbatohen”.





...

Komente

Ku jane te burgosurit politike, pse s'protestojne para Gjykates Kushtetuese,ku eshte elektorati i djathte, kaq shpejt e harruat komunizmin dhe krimet e tij?! Po ju drejtohem juve ish te burgosur dhe ish te perndjekur politike: perpara se t'i kerkoni qeverise demshperblime, beni detyren tuaj morale,protestoni, nese doni te tregoni para te gjitheve se komunizmi dinjitetin te pakten s'ua mori dot. Ndryshe...
Postuar nga Altini ne daten 16-02-2009


55

[SKRAPARI]

Nuk fitohet lufta kunder nje te keqeje me tolerime dhe duke degjuar parlamentin Evropian apo dipllomatet angleze. Sepse anglezet nuk pane ndonje te keqe nga vuajtjet e shqiptareve per 45 vjet me radhe. Me cuditi ai ambasadori anglez ne Shkoder kur thoshte -Un nuk jam kunder ndryshimit te kushtetutes dhe me pas - Ndryshoheni, por ju me zor e bete.

Hedhja poshte e ketij ligji tregon edhe njehere se ish-komunistet kane shume fuqi ne vendin tone. E djathta shqiptare duhet te angazhohet me seriozisht ne kete problem.

[juanito02]

Nuk fitohet lufta kunder nje te keqeje me tolerime dhe duke degjuar parlamentin Evropian apo dipllomatet angleze. Sepse anglezet nuk pane ndonje te keqe nga vuajtjet e shqiptareve per 45 vjet me radhe. Me cuditi ai ambasadori anglez ne Shkoder kur thoshte -Un nuk jam kunder ndryshimit te kushtetutes dhe me pas - Ndryshoheni, por ju me zor e bete.

Hedhja poshte e ketij ligji tregon edhe njehere se ish-komunistet kane shume fuqi ne vendin tone. E djathta shqiptare duhet te angazhohet me seriozisht ne kete problem.

Nuk eshte e djathte PD dhe mos u lodhni me kot me te. Eshte gjysma e ppsh po aq sa edhe PS.
Bile me shume komuniste e aparatcike te Enverit ka ne PD se ne PS.
Prandaj se ben dot kete ligj as PS as PD se jane shume ne tave nga te dy krahet.
Largoni nje ore e me pare komunistet nga PD dhe do ta shihni sa te mire do ta beje ligjin PD

[Duaje Siveten]

TemA

Në vend të një “revanshi’ për Fehmi Abdiun

Nga Desada Metaj

Po të drejtohem personalisht në mënyrë publike, jo për t’iu bashkuar ndonjë fushate propagandistike apo politike, por për të kujtuar se në një betejë të tillë, ku dështojnë palët që nuk kanë qenë palë vite më parë, të humburit e mëdhenj ndjehemi ne, që kemi qenë realisht viktimat e atij sistemi.

Unë nuk po të shkruaj si gazetare, as si pjesë e stafit të TV “Klan”, por si mbesa e Selim Metës, vëllait të gjyshit tim, që vdiq në burgun e Ballshit në dhjetorin e vitit 1981.

Gjyshi im u pushkatua në vitin 1945 dhe vëllai i mbetur dhe i vetëm i tij, Selimi, e shtyu jetën në burgje e internime duke lënë rrugëve 7 fëmijët e tij. Nuk dua të merrem as me skenën e ridënimit të tij dhe as me fatin e paracaktuar prej regjimit për të. Por sot, kur debati rreth dënimit të krimeve të komunizmit po kthehet në ushqim dite për politikën, ne të persekutuarit kemi nevojë të shikojmë shembuj pendese dhe distance nga këto krime së paku nga autorët e shquar të tyre. Ju, zoti Abdiu, jeni “një shembull i mirë negativ” për të qetësuar mijëra shpirtra. Jeni një shembull i mirë negativ, jo se jeni më krimineli i gjithë gjykatëse të komunizmit, por jeni më i shquari i atyre që janë ende sot në detyrë. Po të ishte gjallë Bilbil Klosi, që më ka pushkatuar gjyshin, apo po të ishte në detyrë Arianit Çela, ti natyrisht do mbeteshe në hije. Por vonesa jonë e madhe për të dënuar krimet e komunizmit i dha kohë dhe shans shumicës së asaj skote të vdesë e qetë dhe pa brerje ndërgjegjeje. Nuk di në është fat apo fatkeqësi fundi i jetës së tyre, por di të them që ti mund të quhesh me fat që ke shans të dëshmosh pendesë dhe distancë nga krimet e një regjimi që i ke shërbyer. Mund të ishe dhe pak më i vjetër dhe nuk do ta kishe këtë shans. Do kishe ikur në heshtje si paraardhësit e tu. Shansin e ke që askush nuk po të drejton pistoletën te koka. Askush nga ne, nipërit dhe mbesat e atyre që kanë vdekur dhe janë persekutuar në burgje, nuk po kërkon shpagim fizik ndaj teje dhe shokëve të tu. Përkundër kësaj kemi dëshmuar tolerancë dhe përgjegjshmëri ndaj së shkuarës suaj.

Unë nuk pres që ligji i pezulluar prej jush të bënte ndonjë mrekulli. Nuk kam pritur as më parë, kur ju u rikthyet në pushtet në vitin 1997 të kishit ndonjë ndjenjë pendese. Por tashmë që beteja për një ligj për lustrim është bërë tërësisht politike dhe spekulative, ju keni shansin të ngriheni mbi palët dhe të dëshmoni se keni ndërgjegje. Unë nuk jam shumë e interesuar, nëse te ti apo ndonjë kolegu yt do të vijë ndonjë dosje që shqetëson qeverinë, që shqetëson kryeministrin apo ndonjë ministër të tij, qoftë ky dhe Lulzim Basha. Unë jam e shqetësuar që një nga orët e tua të zakonshme të punës si gjyqtar komunist ka shërbyer për të lënë në burg një njeri fatkeq, të moshuar, vetëm pse ishte vëllai i gjyshit tim, po ashtu i pushkatuar më 1945. Unë nuk e di ç’të duhen ty dhe tre muaj më shumë apo më pak punë apo rrogë në Gjykatën Kushtetuese. Di që ti, sapo u hap ky debat, duhet të merrje vetë iniciativën për t’u larguar. Jo për t’i bërë qejfin Berishës apo për të lënë keq Edi Ramën, por për të shmangur dhe këtë spekulim të madh me shashkat e luftës kundër komunizmit. Ti, dhe kur them Ti, kam parasysh gjithë “shokët” e tu që kanë dhënë vendime të tilla dhe janë ende në poste mund të bënit një gjest distancimi tashmë në fund dhe pastaj do të kishim një shans për të provuar sa realisht e kanë të tjerët luftën kundër komunizmit. Por ti e humbe këtë shans. Shokët e tu po ashtu e humbën këtë shans. Shqipëria po ashtu po e humbet shansin të ndahet nga e kaluara e saj me dinjitet dhe të sillet me të shkuarën e saj si një vend i emancipuar. Një nga arsyet është dhe vendimi yt për të dalë në pension gjykatës, edhe pse këtë profesion, jo vetëm për fajin tënd, e ke përdhosur gjatë një regjimi që ishte fatkeqësi e të gjithëve.

Unë të kërkoj ta bësh gjestin e largimit si qytetare e re e Shqipërisë, por dhe si mbesa e gjyshit që nuk e kam njohur, pushkatuar në vitin 1945 dhe si vajza e një babai, xhaxhai i të cilit është lënë në burg në pleqëri prej teje dhe ka gjetur vdekjen në qeli duke lënë fëmijët dhe fisin e tij në mjerim. Nuk dua t’i bashkohem në këtë thirrje as fushatës së atyre që flasin për shtet ligjor dhe kanë parasysh mbrojtjen ligjore për tipa si ty, as për ata që flasin për spastrim të sistemit nga njerëz si ju, por falin të tjerë politikanë dhe ish-komunistë fanatikë.

Unë do të isha e qetë mos të kisha punë me të kaluarën, por kur mendoj se aq vite sa unë jam sot, viktima jote, që është vëllai i gjyshit tim, i ka kaluar në burg, trishtohem thellë dhe kërkoj pak, fare pak: Të na lini të qetë, së paku duke mos ju pasur më në zyra gjykatash, në zyra partish dhe në zyra pushteti. Ka plot punë të tjera, me të cilat mund të jetoni dhe të mbani familjet tuaja. Askush nuk ju uron fatin e tim gjyshi dhe vëllait të tij, por as ju s’keni pse na mbani me zor të lidhur me kujtimet e hidhura të tyre.

Pa shumë respekt për ju dhe sërën tuaj
Desada Metaj, gazetare

[Albo]

Vendimi i Gjykates Kushtetuese eshte i drejte. Nuk mund ti privosh nje shtetasi te drejten per tu zgjedhur kur ky nuk ka kryer nje krim, ose nuk eshte duke kryer nje denim per nje krim. Dhe nga aspekti politik, mazhoranca eshte duke bere nje gabim te madh teknik: eshte duke dashur tu privoje kandidimin ne zgjedhje ish-funksionareve te rregjimit komunist kur keta nuk jane denuar me pare nga gjykatat shqiptare per ndonje krim.

Berisha ka te drejte kur thote se Abdiu ne krye te Gjykates Kushtetuese ka nje konflikt interesi, pasi ia vete ka nenshkruar plot procesverbale burgosje apo pushkatimi gjate kohes qe ka qene gjykates e prokuror i regjimit komunist. Ai duhet te mos kish votuar ne lidhje me kete ceshtje, por duhet te kish absternuar duke ua lene rradhen gjyqtareve te tjere qe te vendosin fatin e ligjit. Por ja qe Abdiu nuk eshte nje gjyqtar me integritet, dhe kjo nuk cudit njeri, nuk duhet te cudise as Berishen qe mundohet te kryqezoje Abdiun publikisht.

Cila eshte zgjidhja e duhur e problemit te denimit te krimeve te komunizmit?

1. Kuvendi i Shqiperise duhet te aprovoje nje rezolute me ane te te ciles u kerkon falje publike te gjithe viktimave te pafajshme te komunizmit. U njeh te gjithe atyre pafajesine, duke i renditur te gjithe emrat e viktimave te pafajshme, si ata qe jane pushkatuar e nuk jetojne me, edhe te atyre qe jane internuar, deklasuar, burgosur dhe qe jane ende gjalle. Emrat e tyre duhet te renditen ne kete rezolute.

2. Hapjen e dosjeve te Sigurimit te Shtetit, gje qe Kuvendi i Shqiperise e ka bere tashme.

3. Pas aprovimit te hapjes se dosjeve te Sigurimit te Shtetit, nuk eshte detyra e mazhorances politike, apo ndonje partie politike, qe te "gjykoje ne grup" krimet e komunizmit. Perkundrazi, sipas Kushtetutes Shqiptare, askush nuk i pengon shtetasit shqiptare viktima te rregjimit komunist qe ti drejtohen gjykates duke paditur te gjithe persekutoret e tyre, si ata qe kane vdekur edhe ata qe jane ende gjalle. Kjo eshte liria dhe pergjegjesia e viktimave dhe jo e shtetit apo partive politike.

4. Shteti shqiptar te beje kompensimin e duhur ne leke te te gjithe viktimave te pafajshme per vitet e burgut, internimit etj.

Dhe me kaq, kjo ceshtje mbyllet. Ata ish-funksionare komuniste qe do ta gjejne veten nen padi, nen hetim, apo duke vuajtur denimin, nuk do te kene mundesi qe te zgjidhen e kandidojne ne zgjedhje. Ose nese zgjedhin qe te kandidojne, do tu duhet te perballen me akuzat publike te viktimave te tyre dhe me gjithe gjurmet e tyre te dosjet e Sigurimit te Shtetit.

Kjo eshte zgjidhja e vetme kushtetuese e nje problemi 64 vjecar.

Albo

[SKRAPARI]

1. Kuvendi i Shqiperise duhet te aprovoje nje rezolute me ane te te ciles u kerkon falje publike te gjithe viktimave te pafajshme te komunizmit.
Kjo eshte liria dhe pergjegjesia e viktimave dhe jo e shtetit apo partive politike.

4. Shteti shqiptar te beje kompensimin e duhur ne leke te te gjithe viktimave te pafajshme per vitet e burgut, internimit etj.

Kjo eshte zgjidhja e vetme kushtetuese e nje problemi 64 vjecar.

Albo

Kush duhet te kerkoje falje publike ? Kuvendi apo ata qe i sherbyen regjimit te enver hoxhes duke denuar mijera intelektuale shqiptare?

Shteti shqiptar nuk duhet te beje kompesimin e viktimave te komunizmit me leket e taksave tona, OK? Kompesimin duhet ta bejne ata qe kane denuar dhe pushkatuar dhe jane shnderruar ne milionere te rinj.
Zgjidhja e vetme eshte te largohen sa me shpejt nga administrata dhe te vertetohet pasuria e te gjithe ish-gjykatesve apo ish-sigurimsave te sistemit komunist.

[Brari]

Agjensia e Lajmeve "SOT"

Kushtetuesja, peng i vrasësve të poetëve dhe kriminelëve të diktaturës

Bllokimi i ligjit të dosjeve lë në pushtet spiunët e sigurimit, hetuesit, prokurorët dhe gjyqtarët vrasës

Më në fund Gjykata Kushtetuese mori vendimin e saj kundër ligjit të lustracionit. Në unison me Partinë Socialiste dhe me shpurën e spiunëve të sigurimit, operativëve të sigurimit, punonjësve të sigurimit, hetuesve, prokurorëve, gjykatësve pjesë e dhunës së diktaturës komuniste, kjo Gjykatë vendosi pezullimin e ligjit që pastronte figurën e politikanit, gjyqtarit, prokurorit, administratorit nga njollat e së kaluarës së egër komuniste.Ky vendim i marrë me një mazhorancë absolute votash padyshim që është pjesë e vendimeve më skandaloze në rruzullin tokësor. Një nga gjyqtarët që ka firmosur dënimin me varje për Avzi Nelën në konflikt të plotë interesi me ligjin në fjalë voton për rrëzimin e këtij ligji. Paradokse të tilla vetëm në Shqipëri mund të ndodhin, ku njeriu që ka varur një poet pushon një ligj që nuk e vret, por minimalisht i heq të drejtën të ridënojë apo të marrë jetë njerëzish. Vendimi i djeshëm riktheu sërish në politikë, në administratë, në gjykata, prokurori, e kudo ata që vranë, persekutuan, rrahën, torturuan, masakruan, burgosën internuan mijëra fëmijë, të rinj, gra, plaka e pleq. Vendimi i djeshëm i Gjykatës Kushtetuese riktheu në skenë faktin që diktatura kriminale e regjimit monist është më e fortë se kurrë, është më e pamposhtur se kurrë.
Duart me gjak të gjykatësve firmosën ditën e djeshme dënimin me vdekje të shpresës së vetme për të larguar njëherë e përgjithmonë nga pushteti shërbëtorët e diktaturës që kanë duart me gjak. Diktatura e proletariatit e ushtroi edhe dje trysninë e saj mbi demokracinë shqiptare. Tashmë pinjollët e kësaj diktature ushtruan dhunën e kartonit për të mbajtur të paprekur forcën e pushtetit që buron nga përfaqësimi i tyre në të gjitha qelizat e shtetit. Sot ne shikojmë në radhët e prokurorisë ish hetues që kanë rrahur, vrarë dhe përdhunuar gjatë diktaturës komuniste. Sot ne shikojmë në krye të gjyqeve njerëz që kanë vrarë e kanë prerë, hetues e sigurimsa të cilët kanë lyer muret e qelive me gjakun e shqiptarëve nën pretekstin e veprimtarive armiqësore ndaj Partisë së Punës. Sot ne shikojmë në deputetë dhe politikanë shqiptarë spiunë dhe spiune që kanë dalë dëshmitarë miqve të tyre duke i dënuar me dhjetëra vite burg për agjitacion e propagandë ose puç kundër shtetit. Vendimi i djeshëm i gjykatës Kushtetuese konfirmoi hapur para shqiptarëve se mitra komuniste vazhdon të pjellë këlyshët e saj që po mbajnë peng një komb të tërë, të ardhmen dhe zhvillimin e tij. Vendimi i Gjykatës Kushtetuese konfirmoi faktin që kjo gjykatë nuk është një institucion i pavarur por është pjesë e partisë së punës që merr urdhra nga pasardhësja e saj Partia Socialiste. Vendimi i djeshëm ishte konfirmimi i asaj që në Shqipëri demokracia është një iluzion, forcën dhe pushtetin e kanë ata që vranë dhe prenë, ata që masakruan për 45 vjet rresht një komb të tërë.

..

[Dito]

ky palla me lart ka gjithmone te drejte, eshte kompetent me patente iso

[Kavir]

ky palla me lart ka gjithmone te drejte, eshte kompetent me patente iso

Rasti, qe i referohesh ti, hedh poshte cdo lloj arsyetimi qe njeriun nga majmuni e dallon logjika. Duhet te jete ndonje gje tjeter, se logjika nuk qenka.

[Duaje Siveten]

te gjitha udhet ne komitetin central punist te çojen ...

salis harton ni ligj per te eleminuar prokurorine dhe drejtesine, me qellim qe ti shmanget sa me shume gjykimit te pa-anshem; gjithashtu ben kujdesin me te madh qe sekretaret e partise, duke u nisur vete i pari - te vijojne pas asnje pengese karrieren politiko-shteterore ...

nga ana tjeter, ashpersia e saliut me sistemin e drejtesise moniste balancohet me koordinimin qe salis-edvinis i bene ligjit qe te "pezullohet" prej kushtetueses, e gjithe kjo maskarade shoqeruar me zhurme marramendes mediatike ...

ne kete menire, sipas mesimeve te partise meme puniste, sistemi i drejtesise, krahas trashigimise politiko-shteterore, mbeten te palagur ...

edhe tani, ashtu si ne te kaluaren, dosjet do ti hapin e shfletojne ata qe i kane hartuar dosjet, perskutoret, hanxharistet per ... padrejtesite qe kane pesuar ne regjimin monist te enverit, ashtu dhe kufizimet ne kohen e pas-enverit ...

nuk ka persekutore, por bashke-persekutore; nuk ka vuejtes, por ka bashke-vuejtes ...

ku vame? atje ku jeshem!

[SKRAPARI]

Fajin gjithmone e ka niveli i popullit. Ishte populli ai qe me 1993 hodhi poshte kushtetuten vetem se ashtu keshillonte PS-ja. Ja keto jane pasojat.
Do thoni ju nuk ka asnje gje. Le ta harrojme te kaluaren. Po morali ku ngelet? Keshtu do vazhdoje Shqiperia. Njerezit do mundohen te pasurohen me ane te pushtetit qe ata e kane fituar padrejtesisht, asnjerit nuk i hyn ne pune imazhi langaraq i shqiptareve.

[Albo]

Kush duhet te kerkoje falje publike ? Kuvendi apo ata qe i sherbyen regjimit te enver hoxhes duke denuar mijera intelektuale shqiptare?

Rregjimi i Enver Hoxhes ishte "shteti shqiptar" dhe e verteta eshte qe te gjithe xhelatet e atij rregjimi vepronin nen autoritetin e ligjit dhe shtetit shqiptar te kohes. Kjo eshte arsyeja perse shteti aktual demokratik, duhet te kerkoje falje per krimet e komunizmit, ashtu si shteti demokratik gjerman i pasluftes kerkoi falje per holokaustin dhe krimet e kohes se Hitlerit.

Fajin gjithmone e ka niveli i popullit. Ishte populli ai qe me 1993 hodhi poshte kushtetuten vetem se ashtu keshillonte PS-ja. Ja keto jane pasojat.
Do thoni ju nuk ka asnje gje. Le ta harrojme te kaluaren. Po morali ku ngelet? Keshtu do vazhdoje Shqiperia. Njerezit do mundohen te pasurohen me ane te pushtetit qe ata e kane fituar padrejtesisht, asnjerit nuk i hyn ne pune imazhi langaraq i shqiptareve.

Faji nuk demokraci nuk matet me moral, por ne raport me ligjin kushtetues demokratik. Eshte gabim te besh nje "gjyq te pergjithshem" te xhelateve te rregjimit komunist, duke kaluar nje ligj ne Kuvendin e Shqiperise. Kur shume mire, dhe konform te gjitha ligjeve kushtetuese ne vend, cdo shtetas shqiptar i dhunuar nga rregjimi komunist, mund te ngreje nje padi prane gjykatave shqiptare per te gjithe ata persona qe i kane dhunuar e shkelur te drejtat.

Nuk eshte pergjegjesia e partive politike apo Kuvendin te Shqiperise qe te vene drejtesine ne vend, eshte pergjegjesia e gjyqesorit shqiptar. Ajo qe mazhoranca dhe shteti duhet te bejne, eshte pikerisht qe tu bejne te qarte te gjithe shtetasve te dhunuar nga ai rregjim, qe jane me se te lire qe te ngrejne padi ne gjykate kunder dhunuesve te tyre.

Kjo eshte praktika qe ndjekin te gjithe shtetasit ne shoqerite demokratike.

Albo

[SKRAPARI]

Rregjimi i Enver Hoxhes ishte "shteti shqiptar"


Albo

Por c`fare kuptojme me permbysje regjimi. Sherbysit e atij regjimi nuk kane te drejte morale te gjykojne dhe hartojne ligje per popullin qe ata i kane keq-sherbyer. Ne te kundert mund te themi se ky regjim vazhdon por ne nje forem tjeter.
Ti permende gjermanet por bashkepunetoreve te nazismit iu be gjyqi dhe te gjithe u denuan. Patjeter qe ata ndihmesit e hitlerit nuk u lejuan te mereshin me politike. Ndersa gjermania i kerkoj falje jo popullit te vet por nje populli tjeter.
Ne Shqiperi ndodh e kunderta. Te gjithe gjykatesit e kohes se enveri femijet e tyre i cojne ne shkolla juridike sepse e dine qe ky eshte biznes i mire dhe sjell para. Rezultati: Drejtesia shqiptare me e korruptuara ne bote.
Por nje gje mund te them qe dosjet nje dite do hapen pavaresisht se atyre qe e kane mbjelle kete regjim nuk do u vij mire.

[Antimafia]

TemA

Në vend të një “revanshi’ për Fehmi Abdiun

Nga Desada Metaj

Po të drejtohem personalisht në mënyrë publike, jo për t’iu bashkuar ndonjë fushate propagandistike apo politike, por për të kujtuar se në një betejë të tillë, ku dështojnë palët që nuk kanë qenë palë vite më parë, të humburit e mëdhenj ndjehemi ne, që kemi qenë realisht viktimat e atij sistemi.

Unë nuk po të shkruaj si gazetare, as si pjesë e stafit të TV “Klan”, por si mbesa e Selim Metës, vëllait të gjyshit tim, që vdiq në burgun e Ballshit në dhjetorin e vitit 1981.

Gjyshi im u pushkatua në vitin 1945 dhe vëllai i mbetur dhe i vetëm i tij, Selimi, e shtyu jetën në burgje e internime duke lënë rrugëve 7 fëmijët e tij. Nuk dua të merrem as me skenën e ridënimit të tij dhe as me fatin e paracaktuar prej regjimit për të. Por sot, kur debati rreth dënimit të krimeve të komunizmit po kthehet në ushqim dite për politikën, ne të persekutuarit kemi nevojë të shikojmë shembuj pendese dhe distance nga këto krime së paku nga autorët e shquar të tyre. Ju, zoti Abdiu, jeni “një shembull i mirë negativ” për të qetësuar mijëra shpirtra. Jeni një shembull i mirë negativ, jo se jeni më krimineli i gjithë gjykatëse të komunizmit, por jeni më i shquari i atyre që janë ende sot në detyrë. Po të ishte gjallë Bilbil Klosi, që më ka pushkatuar gjyshin, apo po të ishte në detyrë Arianit Çela, ti natyrisht do mbeteshe në hije. Por vonesa jonë e madhe për të dënuar krimet e komunizmit i dha kohë dhe shans shumicës së asaj skote të vdesë e qetë dhe pa brerje ndërgjegjeje. Nuk di në është fat apo fatkeqësi fundi i jetës së tyre, por di të them që ti mund të quhesh me fat që ke shans të dëshmosh pendesë dhe distancë nga krimet e një regjimi që i ke shërbyer. Mund të ishe dhe pak më i vjetër dhe nuk do ta kishe këtë shans. Do kishe ikur në heshtje si paraardhësit e tu. Shansin e ke që askush nuk po të drejton pistoletën te koka. Askush nga ne, nipërit dhe mbesat e atyre që kanë vdekur dhe janë persekutuar në burgje, nuk po kërkon shpagim fizik ndaj teje dhe shokëve të tu. Përkundër kësaj kemi dëshmuar tolerancë dhe përgjegjshmëri ndaj së shkuarës suaj.

Unë nuk pres që ligji i pezulluar prej jush të bënte ndonjë mrekulli. Nuk kam pritur as më parë, kur ju u rikthyet në pushtet në vitin 1997 të kishit ndonjë ndjenjë pendese. Por tashmë që beteja për një ligj për lustrim është bërë tërësisht politike dhe spekulative, ju keni shansin të ngriheni mbi palët dhe të dëshmoni se keni ndërgjegje. Unë nuk jam shumë e interesuar, nëse te ti apo ndonjë kolegu yt do të vijë ndonjë dosje që shqetëson qeverinë, që shqetëson kryeministrin apo ndonjë ministër të tij, qoftë ky dhe Lulzim Basha. Unë jam e shqetësuar që një nga orët e tua të zakonshme të punës si gjyqtar komunist ka shërbyer për të lënë në burg një njeri fatkeq, të moshuar, vetëm pse ishte vëllai i gjyshit tim, po ashtu i pushkatuar më 1945. Unë nuk e di ç’të duhen ty dhe tre muaj më shumë apo më pak punë apo rrogë në Gjykatën Kushtetuese. Di që ti, sapo u hap ky debat, duhet të merrje vetë iniciativën për t’u larguar. Jo për t’i bërë qejfin Berishës apo për të lënë keq Edi Ramën, por për të shmangur dhe këtë spekulim të madh me shashkat e luftës kundër komunizmit. Ti, dhe kur them Ti, kam parasysh gjithë “shokët” e tu që kanë dhënë vendime të tilla dhe janë ende në poste mund të bënit një gjest distancimi tashmë në fund dhe pastaj do të kishim një shans për të provuar sa realisht e kanë të tjerët luftën kundër komunizmit. Por ti e humbe këtë shans. Shokët e tu po ashtu e humbën këtë shans. Shqipëria po ashtu po e humbet shansin të ndahet nga e kaluara e saj me dinjitet dhe të sillet me të shkuarën e saj si një vend i emancipuar. Një nga arsyet është dhe vendimi yt për të dalë në pension gjykatës, edhe pse këtë profesion, jo vetëm për fajin tënd, e ke përdhosur gjatë një regjimi që ishte fatkeqësi e të gjithëve.

Unë të kërkoj ta bësh gjestin e largimit si qytetare e re e Shqipërisë, por dhe si mbesa e gjyshit që nuk e kam njohur, pushkatuar në vitin 1945 dhe si vajza e një babai, xhaxhai i të cilit është lënë në burg në pleqëri prej teje dhe ka gjetur vdekjen në qeli duke lënë fëmijët dhe fisin e tij në mjerim. Nuk dua t’i bashkohem në këtë thirrje as fushatës së atyre që flasin për shtet ligjor dhe kanë parasysh mbrojtjen ligjore për tipa si ty, as për ata që flasin për spastrim të sistemit nga njerëz si ju, por falin të tjerë politikanë dhe ish-komunistë fanatikë.

Unë do të isha e qetë mos të kisha punë me të kaluarën, por kur mendoj se aq vite sa unë jam sot, viktima jote, që është vëllai i gjyshit tim, i ka kaluar në burg, trishtohem thellë dhe kërkoj pak, fare pak: Të na lini të qetë, së paku duke mos ju pasur më në zyra gjykatash, në zyra partish dhe në zyra pushteti. Ka plot punë të tjera, me të cilat mund të jetoni dhe të mbani familjet tuaja. Askush nuk ju uron fatin e tim gjyshi dhe vëllait të tij, por as ju s’keni pse na mbani me zor të lidhur me kujtimet e hidhura të tyre.

Pa shumë respekt për ju dhe sërën tuaj

Desada Metaj, gazetare

E paska qarë Desada






.

[Duaje Siveten]

Agjensia e Lajmeve "SOT"

Berisha e ktheu ligjin e spiunëve në pazar përjashtimesh me socialistët

Lustracioni: kryeministri përjashtoi sekretarët e parë, ministrat dhe sekretarët e organizatave bazë

Edhe dita e djeshme ka qenë ditë intensive nga ana e mazhorancës në vijim të sensibilizimit të opinionit ndërkombëtar përsa i përket domosdoshmërisë së ligjit të lustracionit. Liderët e partive të djathta kanë qenë në unison kundër vendimit të marrë nga Gjykata Kushtetuese për pezullimin e ligjit të dosjeve. Kryeministri i vendit ka vazhduar teorinë e persekucionit dhe persekutorëve, ku këta të fundit duhet të marrin dënimin për krimet monstruoze që kanë kryer gjatë së kaluarës së tyre. Ligji i lustracionit i miratuar nga mazhoranca në fakt ka qenë një ligj i destinuar për të dështuar dhe qëllimisht u miratua në momentet e fundit pa u konsultuar me palët dhe me Këshillin e Europës.

Ky ligj u kthye në një pazar të rëndomtë duke përjashtuar personat që nuk i interesonin Berishës të prekeshin nga ky ligj dhe duke përjashtuar persona të cilët i interesonin qëllimeve diabolike të kryeministrit të vendit.

Në mënyrë të qëllimshme u përjashtuan sekretarët e parë nga ky ligj, për të mos të futur Gramoz Ruçin në listën e njerëzve që prekeshin nga ligji dhe duke futur persona të cilët në shkallë hierarkike ishin në nivele shumë më të ulëta përfaqësimi në kupolën e krimit shtetëror të diktaturës. Nëse ka pasur persona të cilët kanë qenë në krye të luftës së klasave dhe të persekutimeve të armikut të klasës kanë qenë dhe sekretarët e organizatave bazë të partisë. Organizatat bazë të partisë kanë shërbyer si hapi fillestar për dënimin e elementëve antiparti për ti kaluar më pas në duart e hetuesisë. Kanë qenë këto organizata dhe sekretarët e tyre që kanë dhënë viston për dënimet ndaj elementëve të rrezikshëm që rrezikonin regjimin komunist.

Vetë deputeti demokrat Biberaj në një intervistë të dhënë para ca kohësh ka deklaruar se ka qenë pro ligji të lustracionit që përfshinte edhe organizatat bazë apo sekretarët e partive të këtyre organizatave. “Kam qenë dakord të hapen dosjet për përfaqësuesit e medias, duhet bërë transparencë nuk kam qenë dakord të përjashtohet partia për të zbrit tek persekutorët e vërtetë. Po të kujtojmë historinë e pushkatimit të Hysen Blloshmit. Kam parë procesverbalin dhe vendimet janë marrë në zyrën e sekretarit të partisë së asaj kohe, ndërkohë që ka pasur dhe zëra që nuk kanë qenë dakord.

Struktura e Partisë së Punës së Shqipërisë duhet të ishte e penalizuar”, ka thënë Biberaj në këtë prononcim. Pra siç e kemi paralajmëruar edhe në shkrimet pararendëse në gazetë, kryeministri Berisha asnjëherë nuk tregoi interesin dhe seriozitetin për të kaluar një ligj që dënonte krimet e komunizmit. Ai nëpërmjet ligjit aktual bëri Pazar me ministrat e diktaturës, ku përjashtoi Gjinushin dhe Ruçin, bëri Pazar me komitetin qendror të Rinisë dhe Partisë dhe së fundi mbylli sytë para krimeve që kanë bërë vetë sekretarët e partisë së organizatave.

Kryeministri Berisha e ktheu këtë ligj në një balonë të çarë që i frynte era nga të katër anët. Ku ligji i dosjeve, në vend të një ligji përfshirës të elementëve realë që ndihmuan diktaturën dhe komponentëve që u shndërruan në persekutorët realë, e shndërroi këtë ligj në një rrjetë të ccarë që dolën që nga sekretarët e organizatave bazë deri te sekretarët e parë të cilët në vitet ’92 i kapte ligji i gjenocidit i krijuar nga Sali Berisha. Ligji i lustracionit u krijua si alibi për Sali Berishën për të fituar kredon e humbur para shtresës së të përndjekurve dhe pronarëve, të cilët në tre vjet e gjysmë i gënjeu me premtime boshe por që nuk i realizoi kurrë.

[Dita]

TemA

Në vend të një “revanshi’ për Fehmi Abdiun

Nga Desada Metaj

Po të drejtohem personalisht në mënyrë publike, jo për t’iu bashkuar ndonjë fushate propagandistike apo politike, por për të kujtuar se në një betejë të tillë, ku dështojnë palët që nuk kanë qenë palë vite më parë, të humburit e mëdhenj ndjehemi ne, që kemi qenë realisht viktimat e atij sistemi.

Unë nuk po të shkruaj si gazetare, as si pjesë e stafit të TV “Klan”, por si mbesa e Selim Metës, vëllait të gjyshit tim, që vdiq në burgun e Ballshit në dhjetorin e vitit 1981.

Gjyshi im u pushkatua në vitin 1945 dhe vëllai i mbetur dhe i vetëm i tij, Selimi, e shtyu jetën në burgje e internime duke lënë rrugëve 7 fëmijët e tij. Nuk dua të merrem as me skenën e ridënimit të tij dhe as me fatin e paracaktuar prej regjimit për të. Por sot, kur debati rreth dënimit të krimeve të komunizmit po kthehet në ushqim dite për politikën, ne të persekutuarit kemi nevojë të shikojmë shembuj pendese dhe distance nga këto krime së paku nga autorët e shquar të tyre. Ju, zoti Abdiu, jeni “një shembull i mirë negativ” për të qetësuar mijëra shpirtra. Jeni një shembull i mirë negativ, jo se jeni më krimineli i gjithë gjykatëse të komunizmit, por jeni më i shquari i atyre që janë ende sot në detyrë. Po të ishte gjallë Bilbil Klosi, që më ka pushkatuar gjyshin, apo po të ishte në detyrë Arianit Çela, ti natyrisht do mbeteshe në hije. Por vonesa jonë e madhe për të dënuar krimet e komunizmit i dha kohë dhe shans shumicës së asaj skote të vdesë e qetë dhe pa brerje ndërgjegjeje. Nuk di në është fat apo fatkeqësi fundi i jetës së tyre, por di të them që ti mund të quhesh me fat që ke shans të dëshmosh pendesë dhe distancë nga krimet e një regjimi që i ke shërbyer. Mund të ishe dhe pak më i vjetër dhe nuk do ta kishe këtë shans. Do kishe ikur në heshtje si paraardhësit e tu. Shansin e ke që askush nuk po të drejton pistoletën te koka. Askush nga ne, nipërit dhe mbesat e atyre që kanë vdekur dhe janë persekutuar në burgje, nuk po kërkon shpagim fizik ndaj teje dhe shokëve të tu. Përkundër kësaj kemi dëshmuar tolerancë dhe përgjegjshmëri ndaj së shkuarës suaj.

Unë nuk pres që ligji i pezulluar prej jush të bënte ndonjë mrekulli. Nuk kam pritur as më parë, kur ju u rikthyet në pushtet në vitin 1997 të kishit ndonjë ndjenjë pendese. Por tashmë që beteja për një ligj për lustrim është bërë tërësisht politike dhe spekulative, ju keni shansin të ngriheni mbi palët dhe të dëshmoni se keni ndërgjegje. Unë nuk jam shumë e interesuar, nëse te ti apo ndonjë kolegu yt do të vijë ndonjë dosje që shqetëson qeverinë, që shqetëson kryeministrin apo ndonjë ministër të tij, qoftë ky dhe Lulzim Basha. Unë jam e shqetësuar që një nga orët e tua të zakonshme të punës si gjyqtar komunist ka shërbyer për të lënë në burg një njeri fatkeq, të moshuar, vetëm pse ishte vëllai i gjyshit tim, po ashtu i pushkatuar më 1945. Unë nuk e di ç’të duhen ty dhe tre muaj më shumë apo më pak punë apo rrogë në Gjykatën Kushtetuese. Di që ti, sapo u hap ky debat, duhet të merrje vetë iniciativën për t’u larguar. Jo për t’i bërë qejfin Berishës apo për të lënë keq Edi Ramën, por për të shmangur dhe këtë spekulim të madh me shashkat e luftës kundër komunizmit. Ti, dhe kur them Ti, kam parasysh gjithë “shokët” e tu që kanë dhënë vendime të tilla dhe janë ende në poste mund të bënit një gjest distancimi tashmë në fund dhe pastaj do të kishim një shans për të provuar sa realisht e kanë të tjerët luftën kundër komunizmit. Por ti e humbe këtë shans. Shokët e tu po ashtu e humbën këtë shans. Shqipëria po ashtu po e humbet shansin të ndahet nga e kaluara e saj me dinjitet dhe të sillet me të shkuarën e saj si një vend i emancipuar. Një nga arsyet është dhe vendimi yt për të dalë në pension gjykatës, edhe pse këtë profesion, jo vetëm për fajin tënd, e ke përdhosur gjatë një regjimi që ishte fatkeqësi e të gjithëve.

Unë të kërkoj ta bësh gjestin e largimit si qytetare e re e Shqipërisë, por dhe si mbesa e gjyshit që nuk e kam njohur, pushkatuar në vitin 1945 dhe si vajza e një babai, xhaxhai i të cilit është lënë në burg në pleqëri prej teje dhe ka gjetur vdekjen në qeli duke lënë fëmijët dhe fisin e tij në mjerim. Nuk dua t’i bashkohem në këtë thirrje as fushatës së atyre që flasin për shtet ligjor dhe kanë parasysh mbrojtjen ligjore për tipa si ty, as për ata që flasin për spastrim të sistemit nga njerëz si ju, por falin të tjerë politikanë dhe ish-komunistë fanatikë.

Unë do të isha e qetë mos të kisha punë me të kaluarën, por kur mendoj se aq vite sa unë jam sot, viktima jote, që është vëllai i gjyshit tim, i ka kaluar në burg, trishtohem thellë dhe kërkoj pak, fare pak: Të na lini të qetë, së paku duke mos ju pasur më në zyra gjykatash, në zyra partish dhe në zyra pushteti. Ka plot punë të tjera, me të cilat mund të jetoni dhe të mbani familjet tuaja. Askush nuk ju uron fatin e tim gjyshi dhe vëllait të tij, por as ju s’keni pse na mbani me zor të lidhur me kujtimet e hidhura të tyre.

Pa shumë respekt për ju dhe sërën tuaj
Desada Metaj, gazetare

Te lumte dora Desada!!!

[Antimafia]

Dosjet, Berisha, Rama, Topi dhe SHBA

Blendi Fevziu



Vështirë që një ligj tjetër i Parlamentit të dalë nga zgjedhjet e 2005-ës të ketë pasur komentet, kundërshtitë, debatin mediatik dhe vëmendjen që ka pasur ligji i Lustracionit Nga ana tjetër, nuk kishte asnjë dyshim se një ligj i tillë do të ngrinte pikërisht një furi si kjo. Ndër dhjetëra arsyet që mund të gjenden, ka një që është thelbësorja: çdo raport i gjykimit të së shkuarës e ndan shoqërinë dhe i rihap asaj debatet, problemet dhe ndjesitë me të cilën është përballur për një kohë të gjatë, në rastin konkret për thuajse 46 vjet të shoqërisë komuniste. Fatkeqësisht, ajo që nuk pritej në këtë rast është grupi apo targeti nga i cili dhe për të cilin erdhi reagimi. Në vend të ish-bashkëpunëtorëve të sigurimit, të penalizuar, ose "spiunët" siç quhen rëndom, (në disa raste viktima të vetë sistemit kriminal dhe të detyruar të bashkëpunojnë në kushte nga më të pabesueshmet), ata që e ngritën zërin dhe u bënë në këtë rast motoja e kundërshtisë qenë ish-prokurorët dhe gjykatësit e regjimit komunist. Madje jo të gjithë, por ata prokurorë dhe gjykatës që kishin marrë pjesë në procese dhe dënime politike. Fatkeqësisht, debati duhej të ishte fokusuar në këtë pikë dhe kjo nuk ndodhi. Nëse për ish-spiunët, mund të ketë një diskutim që lidhet me shumë momente konkrete; nëse për ta ka mjaft raste që mund të shihen me keqardhje, kjo nuk mund të ndodhte me ata që kanë qenë pjesa e dukshme, e dhunshme dhe e zellshme e një regjimi ndër më kriminalët në botë.
Duke iu rikthyer më vonë këtij argumenti, i gjithë debati mbi ligjin duhet filluar nga një pyetje e vetme dhe thelbësore: A duhen dënuar krimet e komunizmit në Shqipëri dhe a ka nevojë ky vend për një akt moral që ta ndajë nga e shkuara? Përgjigja duhej të ishte e menjëhershme dhe e padiskutueshme, PO.
Po - ja e parë, sepse ky është një problem moral i pazgjidhur. Po - ja e dytë sepse askush prej atyre që kanë pasur përgjegjësi për të shkuarën, nuk ka kërkuar qoftë edhe një herë falje për dramën që i ka shkaktuar shoqërisë. Me përjashtim të një falje të Liri Belishovës, për vuajtjen dhe dramën që komunizmi represiv i shkaktoi shqiptarëve (edhe ajo e dënuar më pas në vitin 1960), askush tjetër nuk e ka shqiptuar fjalën më të thjeshtë dhe normale në botë, NA FALNI! Askush nuk ka shprehur pendesë dhe nuk është larguar vullnetarisht, siç ndodhi me shumë ish-funksionarë komunistë të Europës Lindore. Përkundrazi, shumë prej ish-funksionarëve komunistë të dënuar në fillim të viteve '90-të u shpallën të pafajshëm në vitet 1997-2000, iu paguan paratë e burgut, një gjë që nuk ka ndodhur me asnjë prej 20 mijë viktimave të pafajshme komuniste që kanë punuar si skllevër në minierat e burgjeve. Shumë të tjerë u mbrojtën pas frazës magjike: ashtu ka qenë ligji, duke dëshmuar jo reflektim, por një mungesë të fortë vrasjeje ndërgjegje për atë që kanë bërë.
Nuk ka asnjë dyshim që Shqipëria ishte vendi më i shtypur, më i izoluar dhe më i masakruar i ish-Lindjes komuniste. Në këtë përfundim të pranuar nga të gjithë nuk dua t'u kthehem as statistikave, as të përmend numrin e të pushkatuarve, të vrarëve, të internuarve, shifra të frikshme krahasuar madje edhe me Bashkimin Sovjetik të Stalinit. Po ndalem vetëm në pak ngjarje që nuk i takojnë të shkuarës së largët, por asaj të viteve të fundit të regjimit.
Në 1988 disa nga vendet e Europës Lindore e kishin nisur tashmë divorcin zyrtar me ideologjinë komuniste. Hungaria, Polonia etj., po hynin në zgjedhjet e lira të një viti më pas. Ato ishin ndarë me kohë me filozofinë respresive të regjimeve që kishin në fuqi dhe tashmë po ndaheshin edhe zyrtarisht me sundimin e tyre. Po atë vit, një poet shqiptar i quajtur Avzi Nela u var në mes të qytetit të Kukësit, në stacionin e autobusit, për krimin e vetëm se shkruante poezi dhe sepse po shkonte të takonte nënën e tij të sëmurë pa lejen e policisë.
Në maj 1990, kur Leh Valesa ishte zgjedhur President i Polonisë, kur Hungaria, Çekia kishin kryer zgjedhje të lira dhe Çaushesku ishte pushkatuar nga një gjykatë ushtarake, ata qindra të rinj që tentuan të kalojnë kufirin shqiptar pas heqjes së nenit që e konsideronte atë tradhti të lartë ndaj atdheut u qëlluan, u vranë dhe më e keqja u tërhoqën zvarrë nëpër rrugët e qyteteve. Ka plot dëshmitarë që kujtojnë sot ritualin makabër të tërheqjes së trupave pa jetë të disa djemve 18-20-vjeçarë në Sarandë, Shkodër e Kolonjë për krimin e vetëm se ëndërronin një jetë më të mirë. Ka ende sot plot nëna që nuk e kuptojnë ende se përse i humbën fëmijët e tyre, kur kjo gjë nuk ishte më diçka e ndaluar. Ka ende ushtarë që kanë marrë leje dhe 100 lekë shpërblim nga shefat e degëve, sepse kanë qëlluar mbi fëmijë që kishin ndaluar sipas urdhrit të tyre disa qindra metra nga kloni i kufirit. Të gjitha këto raste mjaftojnë për të dëshmuar se komunizmi shqiptar ishte dhjetëra herë më represiv, më ortodoks dhe më i dhunshëm se sa i simotrave të tjera në Europën Lindore. Për hir të kësaj dhe për mungesën e pendesës që përfaqësuesit e asaj shoqërie kanë shprehur gjithnjë, një ligj i tillë ishte më se i nevojshëm.
Ligji dhe Berisha
Eshtë vështirë të thuash se veç argumentit moral, cila qe arsyeja që e shtyu Berishën dhe maxhorancën e djathtë të kërkonte me ngut, në vitin e fundit të mandatit kalimin e këtij ligji. Ndër shumë hamendje dhe analiza, ajo që mund të thuhet është vetëm një: PD ka qenë e vonuar, e padrejtë dhe jo e ndershme në realizimin e këtij ligji. Duke e marrë në konsideratë procesin e anëtarësimit në NATO dhe konsensusin që duhej për të, PD-ja duhej të bënte ç'është e mundur për ta aprovuar më parë ligjin; për të gjetur konsensus me opozitën dhe për të bërë një ndarje të prerë dhe dinjitoze me të shkuarën. Ajo u vonua 3 vjet, duke vendosur hyrjen në NATO mbi një detyrim moral ndaj një shoqërie të tërë dhe elektoratit të saj. E dyta, ligji u zbut ndjeshëm, ai preku disa prokurorë dhe gjyqtarë të së shkuarës, por la jashtë figura politike që kanë po atë përgjegjësi dhe që konsiderohen ende aktivë. Së fundi, ligji flet për një përgjegjësi morale, por jo penale për ata që shkelën ligjet e kohës, që montuan procese të falsifikuar, që torturuan të burgosurit kur ligji e ndalonte dhe vranë e tërhoqën zvarrë të rinjtë e pafajshëm në kufi. Së bashku me neglizhencën ndaj ish-pronarëve, e djathta dhe kryesisht PD-ja ka firmosur një marrëveshje të vështirë me elektoratin bazë të saj dhe i ka munguar një dimension moral shumë i rëndësishëm. Tre vjet janë shumë për t'u justifikuar dhe ky ligj duhej të ishte i pari në axhendën e Parlamentit të drejtuar nga Jozefina Topalli.
Ligji dhe Rama
Nuk ka asnjë dyshim se lideri i ri i PS-së është ndër të paktët persona të asaj partie që nuk ka asnjë lidhje personale dhe besoj asnjë afeksion me atë kohë. Profesor i ri me një dimension rebel në vitin 1990, ai ishte ndër të parët që ngriti zërin për ish të përndjekurit, të persekutuarit dhe për katarsisin që do vinte nga vetë reflektimi i shoqërisë. Ai i kushtoi kësaj një seri seancash që u quajtën refleksione dhe që kanë ecur në këtë drejtim. Eshtë e papranueshme që Rama doli kundër një ligji të tillë. Nëse ligji kishte probleme juridike, ai duhej të ulej me Berishën për t'i shmangur ato; nëse ligji cenon Kushtetutën, ai duhej të ishte palë për të mos e lejuar atë. Ai duhej t'i qëndronte parimit të dënimit të së shkuarës, parim për të cilin ishte investuar personalisht në vitin 1990-1991 dhe nuk duhej të binte pre e kalkulimeve politike të partisë së tij, që e ka konsideruar këtë ligj si cenim të elektoratit të saj dhe sensibilitetit të tij. E drejta është e drejtë dhe ajo nuk ndryshon sipas ngjyrës së partisë ku aderon, por sipas një bindje që çdo njeri, në këtë rast Rama, ka krijuar që 20 vjet më parë. Duke zgjedhur elektoratin mbi një të drejtë, Rama ka bërë një hap më shumë në rrënimin e moralit të qeverisjes që pretendon.
Ligji dhe Topi!
Ka një person të vetëm në Shqipëri që s'duhej t'i dilte kundër këtij ligji, me gjithë koston institucionale që mund t'i krijonte ai. Bamir Topi ka hyrë në politikë me kredon e një njeriu që vjen nga e djathta tradicionale dhe ish të persekutuarit. Ai ka ngritur staturën e tij politike mbi këto dy dimensione dhe në kontrast me shumë të tjerë në PD. Ngjitja e tij në Presidencë u pa si triumfi i një grupimi të mënjanuar dhe të nëpërkëmbur pa të drejtë për një kohë të gjatë dhe në rastin e parë që Presidenti i ri u përball me këtë grup dhe problemet e tij, nuk pati as kurajon t'i dilte në krah.
Ligji dhe SHBA
Ambasadori i SHBA në Tiranë dhe Departamenti i Shtetit kanë shprehur jo pak shqetësim për ligjin e aprovuar dhe implementimin e tij. Argumentimi i ambasadorit, si edhe ai i disa kolegëve të tij europianë, qëndron në kontradiktën e disa neneve të ligjit me Kushtetutën. Nuk ka asnjë dyshim se çdo kontradiktë me Kushtetutën duhet shmangur, sepse ai është ligji themelor i shtetit. Nuk ka asnjë dyshim po ashtu se SHBA janë për dënimin moral të krimeve të komunizmit dhe të krimeve në përgjithësi. Nuk ka asnjë dyshim që ambasadori i SHBA në Tiranë do të ishte i lumtur të vendoste një tufë me lule në varrin e Xhelal Koprenckës, një antikomunist që u pushkatua, për krimin e vetëm se i kërkoi me një letër Enver Hoxhës të lidhte marrëdhënie diplomatike me SHBA dhe të mbështetej tek ajo. "Amerika është aleati ynë natyral, shkruante ai në letrën e tij, ajo na ka mbrojtur dhe duhet t'i jemi mirënjohës. Ajo është dhe do jetë shembull për gjithë botën". Ndëshkimi që mori ishte një plumb në ballë dhe fotot e trupit të tij të pajetë që u afishuan në stendën e kampit të Spaçit. Jam i sigurt se ambasadori dhe çdo zyrtar amerikan do vendosnin një tufë me lule mbi varrin e tij. Fatkeqësisht ata s'mund ta bëjnë këtë. Ai, Fadil Komomani dhe Vangjel Lezho, të pushkatuar në një ditë nuk kanë varr. Janë groposur diku dhe familjet kërkojnë më kot eshtrat e tyre. Kërkojnë më kot të kenë një varr për t'i vendosur një tufë me lule. Prokurori që kërkoi pushkatimin e tyre dhe që padyshim ka asistuar në ekzekutim, jo vetëm që nuk e ka treguar vendvarrosjen; jo vetëm që nuk ka shprehur asnjë lloj pendimi, por u dënua për punë të mirë në sistemin e drejtësisë!!! Ndaj, Xhelal Koprenca vijon të jetë pa një gur mbi varr, sepse guxoi, kur nuk guxonte askush, t'i propozonte Enver Hoxhës miqësinë me SHBA.
Ligji
Nuk ka asnjë dyshim që ligji i lustracionit duhet të kalojë. Qoftë edhe sikur të mos dënohet askush, ai duhet të jetë një akt moral i nevojshëm për të ndarë Shqipërinë nga e kaluara dhe për t'i qetësuar shpirtërisht të gjithë ata që vuajtën apo u masakruan në atë kohë. Politika duhet të gjejë një konsensus, duhet të shmangë kontradiktat ligjore dhe duhet të tregojë se di të vlerësojë një parim moral, më shumë se sa kalkulimet politike për zgjedhjet që vijnë!



-----------

[Brari]

ki blendi gjithmon dallaveraxhi mbeti..

nejse..

--



-------------
Agjensia e Lajmeve "SOT"
Marrëdhëniet Edi Rama-Bamir Topi, nga “institucioni” i Vorrit të Bamit tek “institucioni” i Vorrit të Ashikut
Written by Gazeta SOT
Thursday, 19 February 2009 11:10
Nga Kastriot MYFTARAJ
Para disa ditësh, Presidenca e Republikës, për herë të parë që nga koha kur atje ka ardhur Bamir Topi, reagoi ndaj një artikulli gazete që e implikon Presidentin Topi në një intrigë politike, dhe pikërisht ndaj një artikulli të botuesit të gazetës “55”, Fahri Balliu, i cili pretendonte se Presidenti Topi kishte shkuar natën në Pezë, në shtëpinë ku banon Edi Rama, ku kishte pasur një takim sekret me këtë të fundit. Reagimi i Presidentit Topi erdhi qartësisht për faktin se Fahri Balliu është zëdhënësi mediatik i kryeministrit Berisha dhe në fakt ishte Berisha, i cili me gojën e Fahri Balliut, po e akuzonte Presidentin Topi se kishte bërë një takim sekret me Edi Ramën në Pezë. Reagimi nga presidenca ishte nervoz, duke e etiketuar Fahri Balliun si gazetar shumëpërdorimësh, gjë kjo e rëndë në një vend demokratik, se shtypi në Perëndim është i mbushur plot me intriga politika të këtij lloji, por shtetarët si Topi nuk reagojnë në këtë mënyrë ndaj shtypit.
Nga presidenca, Fahri Balliut i ka ardhur kështu ekuivalenti i një kërcënimi, që bëhet edhe më qartë po të konsiderosh se pak ditë para kësaj, Fahri Balliu ka pasur një bisedë aspak të këndshme me burrin e Prokurores së Përgjithshme Ina Rama, në lidhje me akuzat që i janë bërë Ina Ramës në gazetën e Balliut ,se jeton në apartamentin që i ka dhënë një kriminel, të cilit ajo i ka pushuar një çështje penale për përdhunim. Burri i Ina Ramës e ka paralajmëruar Fahri Balliun për vilën që i ka dhënë Delijorgji. Një gjë është e qartë, në gazetën e Fahri Balliut pas kësaj u zhdukën akuzat ndaj Ina Ramës për këtë aferë veçanërisht djegëse për Prokuroren e Përgjithshme. Të dy palët duket se e zgjidhën problemin në rrugë jashtëinstitucionale.
Por, që të kthehemi në çështjen e shtjelluar në fillim, përgënjeshtrimi nga presidenca erdhi për faktin se në natën që pretendonte Balliu, Presidenti Topi kishte qenë vërtet duke u sjellë në afërsi të shtëpisë së Edi Ramës, si në atë këngën e Shqipërisë së Mesme:
“Po vij qark si zog skifteri,
Me u taku me ty!”
Presidenti Topi, i cili e kalon pjesën më të madhe të ditës në dreka e darka në restorante (pa harruar paçen e mëngjesit), ku merret me intriga politike, atë mbrëmje ka qenë duke darkuar me disa miq në restorant, tek “Vorri i Ashikut”, pranë rezidencës së Edi Ramës. Tashmë marrëdhëniet mes Edi Ramës dhe Bamir Topit kanë hyrë në “rrugë institucionale”, duke kaluar nga “institucioni” i Vorrit të Bamit tek “institucioni” i Vorrit të Ashikut. Kur Bamir Topi u zgjodh President i Republikës, një vit e gjysmë më parë, Edi Rama e quajti këtë gjë një turp të madh, duke e akuzuar Topin publikisht dhe pa terma gjysmake, se ishte zgjedhur president me vota të blera, dhe duke i bërë thirrje që të jepte dorëheqjen. Në rrethin e tij të ngushtë, Edi Rama filloi ta quante presidencën “Vorri i Bamit”, duke luajtur me emrin “Bamir”, shkurtimi i të cilit është “Bam”. Por tashmë kjo periudhë e keqe në marrëdhëniet mes Presidentit Topi dhe Edi Ramës ka kaluar, që kur Bamir Topi i shpalli luftë mazhorancës, duke kërkuar të marrë si shpërblim nga Edi Rama një koabitacion me të majtën në rast se kjo vjen në pushtet pas zgjedhjeve të këtij viti, si dhe duke pasur ndihmën e së majtës, që Rama dhe Topi mendojnë se do të jetë në pushtet kur Topit t’ i mbarojë mandate presidencial në 2012, që Topi të bëhet kryetar i PD.
Ky pakt Topi-Rama është bërë tek Vorri i Ashikut, ndërsa tek Vorri i Bamit duan të çojnë Berishën dhe Metën. Kështu, tashmë marrëdhëniet mes Bamir Topit dhe Edi Ramës kanë hyrë në rrugë institucionale, duke u institucionalizuar tek “institucioni” i Vorrit të Ashikut. Emri është kuptimplotë dhe këtu ia vlen të tregohet një episod. Presidenti Topi, kohë më parë, pasi kishte ardhur në këtë post, mori pjesë në një mbledhje në nder të Vedat Kokonës, një njeri i nderuar sigurisht. Por është një ironi e madhe kur Vedat Kokonën e nderon Bamir Topi, i cili mburret se është tiranas autokton dhe bart vlerat e qytetarisë tiranase. Vedat Kokona, në romanin e vet autobiografik, “Me valët e jetës”, tregon kështu për eksperiencën e tij si një fëmijë, kur erdhi me banim në qytetin e Tiranës (në romanin autobiografik veten e paraqet pas personazhit me emrin “Ismail”):
“Në Tiranë, në vend të shokëve gjirokastritë, Ismaili zuri shokë tiranas, që flisnin një shqipe më të rëndë se ajo që kish dëgjuar gjer atëherë në Gjirokastër. Fjalët që i zinte veshi më dendur ishin fjalët “ashik”, “dylber” dhe “të du për muhabet”. Këto fjalë Ismaili i dëgjonte shpesh nga shokët e vegjël tiranas. Tiranasit e vegjël, dhjetë apo njëmbëdhjetëvjeçarë, që i kishin dëgjuar këto fjalë nga të mëdhenjtë, kërkonin të ndiqnin shembullin e tyre dhe donin të kishin nga një dylber. Dylberi duhej të rrinte ngaherë me ashikun, sepse ky “e donte për muhabet”. Askush nuk guxonte të ngiste dylberin se atë e mbronte ashiku i tij. Në qoftë se dylberi nuk rrinte me ashikun që e donte për muhabet, atëherë ashiku ia vinte dylberit “tabutin ke porta” domethënë se do ta vriste. (cituar sipas: Vedat Kokona: “Me valët e jetës”, Botimet Kokona, Tiranë 2003, f. 19- 20)
Kuptohet se fraza “të du për muhabet” është eufemizëm për aktin seksual mes homoseksualëve. Bamir Topi në mbledhjen për nderimin e Vedat Kokonës e quajti edhe një figurë që i përket edhe qytetarisë tiranase dhe që ka ditur të shprehë shpirtin tiranas. Presidenti Topi, kur ka folur kështu ka pasur parasysh veprën letrare të Kokonës, por nuk dihet nëse ka lexuar dhe rreshtat e mësipërm. Gjithsesi, derisa Presidenti safi tirans Topi është shprehur kështu, atëherë bëhet e qartë çdo gjë për “institucionin” e Vorrit të Ashikut. Tek “institucioni” i Vorrit të Ashikut është bashkuar tradita qytetare tiranase e bartur nga Topi me “modernen” e sjellë nga Rama. Në paragrafin e mësipërm të cituar nga libri i Vedat Kokonës, mund të gjesh thelbin e marrëdhënies së re institucionale Edi-Rama- Bamir Topi, në kuadrin e “institucionit” të Vorrit të Ashikut.
Toponimi “Vorri i Ashikut” afër rezidencës së Edi Ramës në Pezë, e ka origjinën tek një ashik që u vra duke mbrojtur dylberin e vet, nga një ashik tjetër që donte t’ ia rrëmbente. Presidenti Topi është bërë “ashiku” politik, ana e dukshme, i Edi Ramës, dhe duket se është gati të vritet politikisht për të mbrojtur dylberin e vet. “Institucioni” i Vorrit të Ashikut, zbulon dhe misterin se përse Presidenti i Republikës, ende pas 19 muajsh në detyrë, e ka lënë bosh vendin e këshilltarit politik. Duket se Presidenti Topi nuk e ndjen mungesën e këshilltarit politik, pasi të tillë ka Edi Ramën. Duke iu trembur përgjimeve, Bamir Topi dhe Edi Rama flasin me emra të koduar, duke përmendur shpesh si “armë sekrete” një të quajtur “Lulja e Kuranit”. Nuk dihet se kush është kjo, por një hipotezë nuk mund të mos bëhet kur para pak kohësh Presidenti Topi dhe Prokurorja e Përgjithshme Ina Rama u shfaqën çuditërisht së bashku, duke ndjekur një shfaqje teatrale me titull “Zoti Ibrahim dhe lulet e Kuranit”.
Vorri i Ashikut është bërë një vend pelegrinazhi për politikën e re në Tiranë. Këtu e ka çuar një herë edhe Erion Veliaj ambasadorin holandez, dhe ky i fundit u impresionua shumë dhe kërkoi që ky vend të hyjë në trashëgiminë kulturore shqiptare, duke u shpenzuar për këtë gjë para pa kursim nga qeveria holandeze. Madje ka të dhëna të sigurta se tek Vorri i Ashikut janë mbushur dhe formularët e sondazhit të Zogbyt. Pritet që tek Vorri i Ashikut ta çojnë edhe Zogby-n kur ky të vizitojë Shqipërinë, meqenëse Zogby vdes për vende të tilla, duke qenë se është një aktivist i shquar i lëvizjes homoseksuale në SHBA, siç e kam paraqitur me fakte në një shkrim të mëparshëm.
kmyftaraj@yahoo.com