Në udhët e dhimbjes jetoj

[riza2008]

Kujtoj të gjithë ata që ikën



Kujtoj të gjithë ata që ikën,
Qirinj ndez në seri.
Llambushkat një nga një i fikën,
Ikën në arrati.

I qaj e s’ngopem,më mori malli,
Fytyrat ua kujtoj.
Ata të heshtur, flenë tek varri,
Si roje I vështroj.

U a di me vit,datë dhe orë,
Kur vdekja I rrëmbeu.
Mbi varr I përkëdhel me dorë,
Nga dhimbja çahet dheu.

Zemra ka dhoma të fsheta,
I strehon të tërë,
Ka vend dhe për mijra veta,
Është një det I gjerë.

Ajo rënkon,loton si unë,
Me psherëtimat flet,
Ata që ikën s’më vine kurrë,
S’më kthehen më në jetë.

Po shyqyr Zotit kam kurajo,
Lotoj e buzëqesh.
Ju që ikët më thatë : Çiao!
Dhimbjen më late peshqesh.

I qaj të tërë ata që ikën,
Pa zë me lot i qaj.
Në mestë natës ma fikën dritën,
Që unë në shpirt t’I mbaj.

[riza2008]

Kur shkoj në viset e mia

Kur shkoj në viset e mia,
Kur me dorë prek ato troje.
Ikin thinjat, vjen rinia,
Vjen aroma, mjaltë-hoje.

Gurët përkëdhel nga malli,
Vetja si mali Dhëmbelit.
S’ka në shpirt më grimca halli,
Zëri si zogu mbaj telit.

Bëhem pjesë e baltës time,
Baltës më të mirë në bot.
Gryka, qafat këngë me himne,
Tej vendi, as kush s’ më thotë.

Viset, ato më kanë rritur,
Ato syrin përkëdhelin,
Si Perëndi më kanë pritur,
Bukuri që kurrë s’të velin.

Ato janë si mali i lartë,
Kurrë s’ndjehem gur i shkulur.
Fjala gjithmonë del e artë,
S’të pranojnë kokë ulur.

Kur shkoj në viset e mia,
Syrit nuk i vjen për gjumë.
Aty vlerë merr dashuria,
Aty malli kthehet lumë.

[riza2008]

Kjo natë

Këtë natë po dridhem i tëri,
Ndjej ftohtë, me ngrohje në shtëpi.
S’do kjo dhimbje rehat të më leri,
Kërkon të më treti si qiri.

Ajo që më ngrohte si klloçka zogjtë,
Ka ikur në një planet tjetër,
E kërkoj në çdo pik lot,
Por më kot,loti s’ më kthehet në vepër.

Tëmthat në ballë janë revoltuar,
Rrahin pa pushim,gati të shpërthejnë.
Ndoshta më thonë : Je i vonuar !
Ndaj ndjen ftohtë,ne s’të gënjejmë.

Sonte as kush s’ më ndodhet pranë,
Ndaj le ta gdhij si ta gdhij.
Sikur të gjallë ta kisha babanë,
S’do ndodhte që unë të mërdhi.

Kjo natë më ngriu si dëborë,
Më ktheu kallkan e s’mund ta shkrij,
Sikur motra të më zgjaste një dorë,
S’do kisha ftohtë,kurrë se si.

Me jetën jam ftohur fare
Edhe me ngrohje, kam ftohtë në shtëpi,
Prindërit dhe motra që prehen në varre,
S’ më ankohen as në bore e as në shi.

Unë ata kam Zot dhe Perëndi !

[Hotlani]

Poezi shum te bukura Riza,te pergezoj per poezite.

[riza2008]

Poezi shum te bukura Riza,te pergezoj per poezite.

Pershendetje Hotlani. Ju uroj gjithe te mirat ne jeten tuaj

[riza2008]

I përndjekuri i jetës

Gjithë jetën e jetës në kërkim kam qenë
Të gjeja atë që të tjerët s’e kanë.
Më kot,për mua asgjë s’kanë lënë
Dhe më krahasojnë me maskaranë.

Vendosa të mos jetoj më në këtë planet,
Jetën do ta ndërtoj diku tjetër,
Ndoshta të jetoj si një peshk në det,
Por dhe si një fletë,apo një copë letër.

Të gjitha këto për të lumturuar Ty,
Se lumturi tjetër s’ka pse më duhet.,
Kam qenë dhe mbeta i pa fat në dashuri
Dhe e pamundur kjo më quhet.

Mundimi s’më buzëqeshi kurrë
Dhe pse në thellësitë e pa matura kërkova.
Në këtë botë ka humbur fjala burrë
Dhe si i pa ditur u dënova.

[riza2008]

Kur

Kur shëtisja rrugëve te Tiranës,
I habitur ngela, si fshatar.
S'ja kuptova rrjedhën kurrë Lanës,
Edhe stinëve s'u gjeja karar.

Mali i Dajtit lëvizte nga vendi,
Si një lodër që mban një fëmijë.
Dielli që lindi më çmendi,
E nuk pyeste më për Perëndi.

Po unë lozja,qeshja si një foshnjë,
Pabesinë e urreja krejt.
Kjo është mosha dhe mund të më joshë,
Por s'besoj se mund të më kthej dreq.

Rrugën e vazhdoj nga më shkojnë këmbët,
S'jam aq i zoti t'i drejtoj.
Më lëvizin pa komandë dhembët,
Dhe asgjë me dije s' çensuroj.

Do vazhdoj vegimin dhe pa shokë,
Ndoshta dhe Tiranës i nxjerr pjesë.
S'mund të ndodhë, pa shkak që të derdh lot,
Aq më shumë nuk ndodh që mund të vdesë.

Kur shëtisja rrugëve te Tiranës,
Mendjen kurrë s'e kam pasur ne kokë.
Veç me shpirt ja puthja lulet thanës,
Se me thanën besuar në Zot.

[riza2008]

Aromë Vendlindje

E pa gojë zbarkoi nata,
Era maleve gjëmonte,
Malli i tharë më ndjek nga mbrapa,
Vendlindjen më tregonte.

Nxirrja frymë nga kraharori,
Erë vendlindje aromonte,
Malli s'e di ku më nxori,
Brenda shpirtit po rënkonte.

Rreth e rrotull vendi im,
Sytë po më xixëllojnë.
Psherëtimat me nxitim,
Diçka presin e kërkojnë.

Fryn një erë,ledhaton ballin,
Erë bëhem unë i tëri.
Buza puth me dëshirë mallin,
Honi më inçizon zërin.

E pa gojë nata dhe unë,
Zemra prush për ato male
Edhe natën kur fle gjumë,
S'dua që ti të kesh halle.

Pylli pyet : Si u gdhive ?!
Çezma thotë : Pi ujë tek mua !
Melodia e korieve,
Jo më shumë se kaq nuk dua.

Muzg paditur ikën dita,
Vendlindja gjithmonë rinore..
Psherëtimat që më rritën,
Do ti puth si një dashnore.