Pershendetje Çaushi!Ka poezi qe ta lendojne shpirtin,por dhe ne poetet nuk i shmangemi dot dhimbjes.Ua di per nder pjesmarrjen tuaj ne poezite e mia se bashku me mendimet qe jepni.Me respekt Rizai.Postuar më parë nga Çaushi
Pershendetje Çaushi!Ka poezi qe ta lendojne shpirtin,por dhe ne poetet nuk i shmangemi dot dhimbjes.Ua di per nder pjesmarrjen tuaj ne poezite e mia se bashku me mendimet qe jepni.Me respekt Rizai.
Me qyrkun e jetës e vesha ndërgjegjen.
Tek një lule dele,po kërkoja fat.
Këpusia petalet,s'dia ç'far do ngelesh,
Lutesha për fatin,tjetra më zë mat.
S'i besoja vetes,fajsova petalet,
Përse janë të rralla dhe me numur tek?!
Vrapova me vrap,sa grisa sandalet,
Fatin prap kërkoja tutje tek një shteg.
E zura pusinë-thoshja do të vijë,
S'ka nga të kalojë veç në fluturon.
Tek burimi i tejmë ujë do të pijë,
Do kujtojë rininë që po i mungon.
Kanë kaluar vite,burimi qe tharë,
As kush s'ma tregoi këtë histori.
Unë ngela tek shtegu si një i përdalë.
Dhe flisja me veteh,o fat i zi.
Po shikoja Vjosën se si nusëronte,
Përplasur me dallgët dalloj një njeri,
Ashtu kacafytur,dhimbjen po duronte,
Ngushëllova veten:Shok jemi të dy.
Rinia ime
--------------------------------------------------------------------------------
Rinia ime s'di ku është degdisur,
nën' ca rrapishte që s'jetoin më.
I vetëm mendohem dhe i vetëm ngrysur
Si moj mu largove pa zhurmë e pa zë?!
Pse njeri s'kujtohet, për djalërinë time,
Ta kujtojë një herë,vetëm një natë dimri.
Moj po ti e dashur,spaske hiç kujtime?
Qoftë vetëm njëherë të jepje sqarime!
Më e keqja është se dhe un' lajthita,
Për asgjë s'kujtohem,si kurrë ndonjëherë.
Rend në për tallaze,pa ujë e pa drita
Dhe për ty rini ësht' mbyllur çdo derë.
Po do ta kërkoj, pa e zgjatur shumë,
Që nuk është e lehtë,jam menduar mirë.
Do gërmoj në mal,do skalit mbi gurë,
Një portret njeriu,me shikim të ngrirë.
Të të them rini,je kujtesa ime,
Ndërthurur me endërra që shpirtin tundon.
Po të më vish prap,më ngjall shum kujtime,
Sot mendohem kot as gjë nuk ndryshon.
Koka më mbetet mbrapa
--------------------------------------------------------------------------------
Nisem rrugës i menduar,
Për të qarë,për të vajtuar.
Rrugë e gjatë më lodh shumë,
Rrugë halli,s'flë dot gjumë.
Kam ca ditë që jam vonuar,
Syri liqen i lotuar,
Se mos varri ka ndryshuar,
Vij vërdall për ta takuar.
Rrugës mëndja ku s'më vete,
Kujtoj hallin qaj me derte.
Prap gënjehet mëndje shkretë:
Nuk ke vdekur,jo Zh.....ë!
Zbres në Durrës si i trëmbur,
I mërzitur,zemërdhembshur.
Po tani ku do shkoj unë?
Në varreza kam një punë.
Duart i mbush me karafila,
T'ia jap motrës t'u mbajë erë.
Unë erën i marr dheut,
Ta mbaj mend,të vij përherë.
Sa hedh këmbët në varreza,
Sytë shkrepin retë e zeza,
Ikën mëndja ,turbullohet...
Ku është varri,mos gabohem?
Varri dallon nga të gjithë,
Një lëndinë plot me lule.
Flutura në ballë të varrit
Ndrin si dielli i beharit.
Buzëqeshur,krahëhapur,
Ngjitur te pllakë e mermerit,
Bëj të flas,por nuk flas dot,
Sytë e zez rrëke me lot.
Varrit i vij rreth e rrotull...
T'ia dëgjoja paksa zënë.
Mos çudi,vërtet ka ndodhur
E më çohet shpejt në këmbë!
E vë dorën përmbi varr
Mos i ndjej rrahjet e zemrës;
Shpresoj që ta gjëj të gjallë,
Siç e pashë mbrëmë në ëndërr.
I them motrës dy-tri fjalë;
Jemi zhur për të të parë,
I ndes një qiri tek koka,
Të ketë dritë si gjithë bota.
Largohem me mall nga varri
Sy e zemër pikëlluar.
Koka prap më mbetet mbrapa,
Mos harroj pllakën e shkruar.
Pranvera erdhi,unë e mallkoj majin...
Jo,nuk e dua,le të më mbajnë mëri!
Le të më talli,kush s'ma di hallin,
Si shpirtin tim e dogji maj'i zi.
Kam shumë kohë,q'e mbaj derën hapur...
Më gënjen mëndja:"Do kthehen përsëri".
Përse u vonuat? Ç'demon u ka kapur?!
A e dini ju që unë jam në Zi!
Në mos më besoni,pyetni Perëndinë,
Tek ajo rrëfehem herët çdo mëngjes.
As gjë në shtëpi,nuk po ma ngop synë,
Aman Nënë dhe Babë,....Ejani....po ju pres...?!
Herë-herë
S’nxjerr as pëshpëritje.
Herë flë gjumë
Pa i mbyllur syt.
Herë më duket
Si kur jeta më ka zënë
Në fyt.
Kur të jem harruar,
Mos më kërko!
Kur të jem larguar,
Pritëm, se do të vi!
Kur të kem vdekur,
U gëzo...!
Do të më kesh pranë
Si molla në gji....
Malkim a nder për mua,
S'e di se ç'mund të jetë?!
Kur nuk shikoj ç'far dua,
Si ta mbyll synë e shkretë?!...
Kur njerzit vuajnë,vriten..
Dhe kënga ndihet rrallë,
Për hiç zemrat zhuriten,
Ç'të çlodh o moj qepallë?!
Mallkim a nder për mua,
Që ditë e natë rri zgjuar.
Qerpiku m'u farkua
Porsi shigjetë e pluar...
Jam bërë kalë i sertë,
Që s'më vë dot në fre,
O mik,s'e kam të lehtë
Si të tjerët dhe unë të flë!...
vargje shume te bukura dhe prekese ...
Pershendetje jul-linda!Faleminderit.
shum domethenese..........
burri i thot grus
e dashur gjumi sme ze
gruja i thot
i dashur njeh delet nji nga nje
burri i shkreti njehi dej nmegjes
prap i thot gruas gjumi sme merr
gruja e pa zemer i thot njeh ende njeh
burri i shkreti i thot edhe i qetha
tani leshin zdi mi ku ta le...
"Msyja Henes po smujte me u ndal ne Hene,mbi yje ateron gjitsesi" ....
Ju ndjeni dhimbje...
Dhe ne na therin dhimbjet,
Kur plagët e njëri-tjetrit i lëndojmë.
Në djall të venë mosha edhe bindjet!
Në sy njëri-tjetrin s'na lënë ta shikojmë
Dyshimi,
plagë e përjetshme....
Si miopia për vlerat syzeve.
S'kam pyetur,as pyes,
për jetën e përtejme.
Luftoj me ç'mund...
t'u shumfishoj dritën yjeve...............
Këtu vdekja është më e shtrënjtë se jeta...
Dy dërrasa s'i gjën pë një arkivol.....
Si plumb në zëmër më shpoi,kur gjeta,
gratë që hapnin varre,me kujë e me thonj...
Me lot i mbulonin kufomat,
e djemve,
të vajzave,
të burrave...
Rënë rrëpirave,
gremisur buzave...
Rrugëve të shkreta,
rrugëve të gjata,
Që s'u ngryset dita,
që s'u gdhihet nata...
Rrugës për në Mbrete,
për në Kallamata....(1)
1) Vënd në Greqi ku synojnë të arrijnë refugjatët shqiptarë
Zemra ime,
si gota e kristaltë,
Në çdo goditje bëhet thërrime,
e ëmbël, e hidhur e athtë...
Si virgjëria,s'pranon arnime....
Një yll i vogël,i venitur,
Lëvizte rrugës si trumcak.
Me sy të bukur,me sy të ndritur,
Dikush i fletej,Endacak!...
Mbante në dorë një tufë mimoza.
-I thot një çifti:"Merri dhuratë"!
Sëbashku dalim nja dy-tri poza,
T'i kem kujtim për këtë natë.
S'ju dua lekë,merrni aromë.
Kanë çelur shpejt si asnjëherë.
Tufën time e lash në dhomë,
Ajo e vetme qëndron përherë.
-E pyet çifti:Pse vetëm rrugve?
Ç'far bën voglush në këtë orë!?
-U sjell mimoza,zogjve,gurëve,
Të vetmit shokë ,në mal, me borë.
-Ngela jetim,as kush s'kujtohet,
Shpërndaj mimoza,çifteve të rinj.
Ta dinë të gjithë si dashurohet,
Ta dinë sa vuan një jetim.
Urime Riza per krijimtarine, me simbolike prekese, emocionuese...
Shumë e bukur dhe reale..........
Dhe pas shumë kilometrash,
kur kokën e kthen,
e kërkon vehten tënde
por kund nuk e gjen.
Dhe plaga të ther,
më shumë se çdoherë,
në djall të çojnë bindjet ,
kur jeton për të tjerë.
Dhe plaga të mbes peng ,
po në këtë jetë,
e dërmuar në shpirt,
por me kokën përpjetë.
Nuk është mëkat,
pse ke dashuruar,
por je mëkatar,
pse e ke ndaluar......
Faleminderit mondi,faleminderit,faleminderit antina.Respekte.
Po ndahen dhe gjethet e kësaj vjeshte
Djegur nga dielli i mallit për ty,
Fjala prapë më dridhet si në ethe....
Dhe burri e fsheka një lot në sy.
Njëzet dimra gatuan sythe të reja,
I shtruan lëndinat aq sofra blerimi.
Po lisit të moçëm iu shua hareja,
Priti e priti,u rrëzua nga vajtimi.
E plagosur zemra ime,si ato net,
I ndezi qirinjtë që kullojnë vaj;
Zogjtë i lanë nëpër shira foletë,
Qipitë po kërkojnë skaj më skaj.
E mekur në kyç qëndron sot shtëpia,
Shtëpia ime që derë s'mbylli kurrë.
Ka mbirë mes gurësh bari tek avllia,
Ka mbirë e s'ka kush ta shkulë.
Oxhaku ka prishur kontratën me retë,
Ai që na mblidhte si bletët në vatër;
Merimangat i ngrejnë tezgjahë e vet
E thurin pëlhurën e tyre të ashpër.
Kam pritur,kam pritur mbrekullinë.
Nga deti i ëndrrës të ktheheshe në breg,
Valët e trazuara sërisht më përpijnë...
Sa shumë gjethe po rrëzoka kjo vjeshtë!
Regullat e Postimit
Përgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt