Vdekja - afat i caktuar

[prizrenasi_30]

Secili njeri vdes me caktimin e Allahut andaj njerëzit gabojnë kur u vdes ndonjë i afërm dhe mendojnë se ka vdekur para kohe, nuk e meritonte, sikur mos të kishte qenë në atë vend, etj.

Thotë Allahu xh.sh. në Kuran:

3:145. Askush nuk vdes pa vullnetin dhe lejen e All-llahut. Ai është shënim i afatit të caktuar. E kush e dëshiron shpërblimin e kësaj bote, Ne atij ia japim, e kush e dëshiron shpërblimin e botës tjetër, edhe atij do t'ia japim atë, kurse mirënjohësit Ne do t'i shpërblejmë.

62:8. Thuaj: "S'ka dyshim se vdekja prej së cilës po ikni, ka për t'ju zënë, e mandej do të silleni te Ai që e di të padukshmen dhe të dukshmen, dhe atëherë Ai do t'ju njoftojë me atë që keni punuar".

Nuk duhet të lakmojmë të jetojmë shumë por të bëjmë jetë të lumtur, sepse edhe po të jetojmë shumë prap se prapë në fund do të vdesim siç thotë Allahu xh.sh. në Kur’an:

2:96. Është e sigurt se njerëzit më lakmues për të jetuar, ti ke për të gjetur ata (jehuditë), bile edhe më lakmues se idhujtarët. Ndonjëri prej tyre dëshiron të jetojë një mijë vjet, por edhe sikur të jetojë, ajo (jeta e gjatë) nuk do ta shpëtojë atë prej dënimit. All-llahu sheh çka veprojnë ata.

Edhe pse neve na duket jo e drejtë kur vdes dikush i ri nuk është ashtu.

Kur’ani na tregon edhe për këtë:

39:42. All-llahu i merr shpirtrat kur është momenti i vdekjes së tyre (i vdekjes së trupave të tyre), e edhe atë që është në gjumë e nuk ka vdekur, e atij që i është caktuar vdekja e mban (nuk e kthen), e atë tjetrin (që nuk i është caktuar vdekja, por është në gjumë), e lëshon (të kthehet) deri në afatin e caktuar. Vërtet, në këto ka argumente për një popull që mendon.

Në ajetin e mësipërm flitet edhe për gjendjen “gjysëm të vdekur” apo “komën”!

Pra është më mirë të pendohemi e të falemi sa jemi të ri e jo të themi se ka kohë për t’u falur apo do të falem kur plakem sese Kur’ani na lajmëron se nuk do të na shtyhet afati i caktuar:

6:61. Vetëm Ai është mbizotërues ndaj robërve të vet. Ndaj juve dërgon rojë (cakton engjëj) derisa kur t'i vijë ndonjërit prej jush vdekja, atij ia marrin shpirtin të dërguarit tanë (të tjerë) dhe ata nuk bëjnë kurrfarë lëshimi.

4:18. Nuk është pendim (i pranueshëm) i atyre që vazhdimisht bëjnë punë të këqia dhe vetëm atëherë kur t'i vjen vdekja ndonjërit prej tyre, të thotë: "Unë tash u pendova!" e as i atyre që vdesin duke qenë jobesimtarë. Ndaj tyre kemi përgatitur dënim të ashpër.

Për fund një këshillë e mirë për të gjithë ne:

4:78. Kudo që të jeni vdekja do t'ju kapë, po edhe në qofshi në pallate të fortifikuara. E nëse i qëllon ata (munafikët) ndonjë e mirë, thonë: "Kjo është nga All-llahu". E nëse i godet ndonjë e keqe thonë: "Kjo është nga ti (Muhammed)". Thuaju: "Të gjitha janë nga All-llahu!" Ç'është me këtë popull që nuk kupton gati asnjë send?

[Persheshi]

Allahu ta shperblefte.