Lulet e majit per ty

[KUJTIM CAMI]

Zoti Kujtim lotet e NJE femre nuk me bejne kaq pershtypje se pse ne e kemi pak edhe nga natyra tone qe qajme shpesh
por lotet e nje burri nuk mund te ndalojne lotet time
nuk di se cfare te shkruaj me pare.......
secili eshte i lire te beje cte doje po asnjeri ska te drejte te bej nje njeri te vuaj

URIME PER KETE SHKRIM TE BUKUR EDHE PER PENEN TENDE!

HELEN ne radhe te pare te falenderoj per kohen qe ke harxhuar per te lexuar ato qe une shkruaj e dyta te falenderoj per vlersimin qe me beni. Por lotet si te femres dhe te mashkullit njesoj jane dhe nuk duhen harxhuar ne kete menyre.

[KUJTIM CAMI]

Tregim mbreslenes, tregon se si ciftet perballen me problemin qe kane pas martese, aty ku nuk ka besnikeri, komunikim midis dy paleve, tjetri/a shkon te gjeje ngushellim te nje i huaj, keshtu po ate dite kur kjo ndodh, atehere dashuria e pare shuhet.

Tregim me te vertete mbreslenes.


Pergezime per kete tregim Z. Kujtim!

Faleminderit Gloreta per kohen qe ke harxhuar per te lexuar kete tregim.

[KUJTIM CAMI]

Miqte e mi pas nje shkeputje relativisht te gjate rikthehem serisht mes jush per te marre nga ju kritikat tuaja per nje tregim te "ri " ose me mire te them vazhdimin e tregimit te fundit qe ju keni lexuar Ju uroj lexim te kendeshem.

[KUJTIM CAMI]

Mallkimi
(PAS NJË VITI QË PASHË NJË NJERI TË VETMUAR)



Ishte ulur vetëm në tavolinën e tij të preferuar dhe vazhdonte të pinte. Ishte i dehur po shumë i dehur ama.
-E kam shok ta marrë djalli dhe nuk bën t’a lë kështu. Edhe pse kam bërë fjalë me të prap shok e kam.-i thashë Helenës, gruas time.
-Nuk e kam parë kurrë në këtë gjëndie-tha ajo dhe pasi më mori nga dora çantën që kisha bërë pazar vazhdoi- mirë bën ta marësh e ta çoshë në shtëpi.
-Në shtëpi më prit –i thashë dhe u largova në drejtim të barit ku rrinte Dani shoku im.
Me Danin njiheshim që fëmijë. Shquhej për djalë çapkën, si me thënë ishte i forti i shokëve, dhe vërtet ishte i tillë. Jeta me të ishte treguar, e rreptë sepse prindërit e kishin lënë të vogël shumë, por edhe pak dorëlëshuar në aspektin financiar. Kishte para dhe shumë bile. Çdo gje e zgjidhte sa hap e mbyll sytë por vetëm me para ama.
Dani ishte i martuar e kishte një djalë .Zana ,e shoqia e Danit ,ishte me gjithë kuptimin e fjalës zonjë. Një grua shumë e bukur dhe fisnike. Dani para disa kohësh filloi të merrej me një femër tjetër. Një grua e martuar me tre fëmijë. Edhe ajo ishte shumë e bukur. Unë me thënë të drejtën nuk qeshë dakort me këtë gjë që kur Dani ma tregoi. Por ai mu përgjigj- O anadollak, o njeri i shekujve të shkuar. Kjo është në modë sot. Të keshë dashnore është krejt normale.
-Si krejt normale .....-thashë unë- të lësh pasdore familjen tënde?
-Po kush të tha mor dak që lë pasdore familjen-Tha ai duke qeshur me ironi. E më pas vazhdoi- Nuk ju mungon asnjë gjë në shtëpi.......!
-Po-e ndërpreva unë- ju mungon babai dhe burri.
Debatuam pak dhe e pashë që Danit i ngeli pak hatri sepse në ditët në vijim sikur u ftohëm pak.Me thënë të drejtën mua më ngeli hatri për fjalën”ANADOLLAK”.
Po shiheshim përditë e më rrallë dhe ja sot ku e shoh këtu të dehur të degraduar.
E shoh ashtu siç kurrë në jetë nuk e kisha parë.
U afrova tek tavolina dhe u ula i bëra shënjë kamarierit të mos sillte më asgjë veç llogarisë.
-Dani boll ke pirë. Ikim tani.
Ngriti kokën më pa në sy. U habita nuk e kisha parë kurrë Danin kështu,sytë i ndrisnin mbase dhe nga loti mbase dhe nga ndonjë inat.
-Dani çfarë ka ndodhur-thashë unë i habitur.
-Hataja – tha ai
-Hajde dalim-i thashë .
-Jo,jo miku im –tha ai e pasi fshiu sytë vazhdoi- duhet të të tregoj gjithçka. Sepse ti je shoku im më i mirë.
-Hajde dalim e rrugës mi trego të gjitha- i thashë.
-Dalim dalim por unë sonte dua të flas shumë por dhe të shfry shumë-tha ai. Pasi u përcoll vazhdoi- Por nuk dua të më shohin në këtë gjëndie. Ndaj më gjej një vënd ku të fshifem e të shfryj e shaj sa të dua.
-Ok ikim në shtëpi tek unë-thashë unë. Dhe desha të vazhdoj por ai më shtrëngoi fort tek krahu dhe po me forcë më ktheu nga vetja dhe më tha:
-Si .....ti më pranon mua në shtëpi???!!!
-E pse jo! Dani jemi shokë. Nuk është hera e parë që ti vjen në shtëpinë time- thashë unë.
-Unë jam bastard. Unë jam i keq. Unë jam......-desh të vazhdonte por unë e ndërpreva
-Kushdo qofsh je shoku im.
-Jo,jo më vjen zor nga Helena se jam i dehur- tha ai
- Je dakort t’i them të vejë me gjithë fëmijët nga Zana dhe ti thotë se ne sonte do bëjmë një festë burrash tek shtëpia ime?-thashë unë
-Je i madh daku je i madh-tha ai dhe më hodhi dorën në qafë.
I telefonova Helenës dhe i shpjegova se çfarë duhet të bënte. Gjatë gjithë rrugës ai vetë shfrynt. Dukej se kish një brengë të madhe brënda vetes. Mezi hecte por ajo copë rrugë që bëri më këmbë në ajër të pastër sikur e kthjelloi dhe e lehtësoi disi. Sapo hymë në shtëpi u lëshua mbi divan, unë mendova se do të qante por ai vetëm shfrynte dhe diçka pëshpëriste me vete. E lashë që të qetësohej. Kur e pashë të qetësohej i zgjata një cigare dhe i thashë:- Ej shoku këtu erdhëm për të folur dhe jo për të shfryrë. Ndaj mjaft më bëre si kalama se nuk po të njoh kështu si po bën ti.
-Ah.........!- bëri ai.
Ndezi cigaren dhe mori frymë thellë si për tu qetësuar. Dhe filloi të trgonte:
-Ti e di për Laurën, të dashurën time.
-Po- thashë unë.
-Kam pirë shumë sonte o shuku im-tha ai dhe pasi fiku cigaren vazhdoi:
- E doja shumë dhe për të bëja gjithçka. Kam bërë shumë shoku shumë. Jam dëfryer me të,e kam ndihmuar si me para dhe në jetën e përditëshme. Ajo më thoshte se kish një burrë që s’e nxirrte “qimen nga qulli” dhe unë bëja shumë për të. I gjeta dhe e rregullova në punë atë dhe burrin e saj. Ajo çmëndej për mua por që të jem i sinqertë dhe unë çmendesha për të. –përfundoi ai.
Ai po heshtëte. Mbase kujtonte çastet e bukura me të po mbase dhe po i rëndiste ato që kishte në kokë. Duhet të ishin shumë si çastet e bukura dhe ato që ai donte të thoshte sepse pauza qe shumë e gjatë. Ndërkohë që bënte pauzën ai i kish ngulur sytë në një pikë dhe nuk i shkëputi deri sa unë i zgjata një tjetër cigare.
Dhënia e cigares sikur e shkundi,e zgjoi. Dhe ai pasi ndezi cigaren vazhdoi:
-Para disa kohësh i shoqi i saj e mori vesh lidhjen tonë. Kapi një sms që i dërgoja asaj.
U shkëputëm. Por......unë nuk rrija dot pa të por edhe ajo nuk rrinte dot pa mua. Burri po i bëhej mbytës,sipas saj.
Ai me xhelozinë e tij nuk po e linte rehat. Ajo nuk ndihej e qetë. U vura në veprim. Fillova t’a ndihmoj në të gjitha aspektet. Në të gjitha më kupton.
Por sot.............!- ai sërisht heshti.
Nuk i fola. Mendova më mirë ta lë të qetë. Kur të jetë gati le të fillojë.
Ai heshti një copëz here. U ngrit e filloi të lëvizte nëpr dhomë.
-Daku a ke ndonjë gjë për të pirë?-tha ai.
-Boll ke pirë.-i thashë unë.
-Të lutem diçka se nuk jam siç isha. Jam më mirë tani- tha ai dhe më pa me ca sy që më thyen.
-Ok.-thashë unë dhe vajta tek frigoriferi për të marrë pak raki të mirë që e ruaja për vete, për të pirë ndonjë kupë ndonjëherë. I mbusha atij një gotë dhe për vete shtiva pak. Ai pasi ktheu një gëllenjkë ndezi dhe një cigare u mbush fort me fryme sikur do ta thosh me një frymë atë që kishte për të thënë . Më pa drejt e në sy dhe vazhdoi:
-Sot në mëngjes si gjithnjë vajta të pi kafen. Sapo e kisha marrë kafen hyn në derë Ai burri i Laurës. Erdhi drejt e tek unë në tavolinë. Njëherë mendova se mos kishë ndonjë mëndie të keqe por e pashë në fytyrë që nuk do bënte as sherr e as skena.
U ul në tavolinë duke më thënë vetëm një “mirmëngjes” të thatë. Nuk po e kuptoja se ç’kish ndërmënt të bënte por edhe unë nuk po e shihja e flisja sepse nuk dija ç’ti thosha.
-Dani ti nuk i ke prindërit apo jo? Më tha ai.
-Jo-ju përgjigja shkurt unë
-Nga se kanë vdekur?
-Aksident me makinë.
-A e ke ndierë mungesën e tyre ndonjëherë- vazhdoi ai
-Sigurisht- ju përgjigja unë.
-E në momentet që të janë dashur a ke mallkuar Zotin që ti mori?-tha ai.
-Po..... edhe ka qëlluar-ja ktheva unë.
- Po mirë ti Dani pse do që në një moment fëmijët e mi të të mallkojnë ty? Sepse je ti që do t’i lëshë o pa nënë o pa babë. Dhe më e keqja është se ti i kërkon por e di ku i ke. I ke në varreza. Po fëmijët e mi nuk do të kenë asgjë ku të ngushëllohen ndaj do të të mallkojnë ty. Dhe dije se mallkimi i fëmijëve jetim me prindër gjallë është i rëndë.
Kaq më tha dhe iku.
Ai iku ndërsa mua më kaluan si një film përpara syve ditët kur unë kërkoja babanë për një këshillë dhe nuk e kisha kërkoja nënën për një pjatë gjellë dhe nuk e kisha.
O Zot se e vështirë ishte.-përfundoi Dani.
Ktheu sërisht nga rakia në gotë dhe i mbërtheu sërisht sytë në një pikë dhe pëshpëriti me vete: -S’e nxierr qimen nga qulli thoshte ajo.........! Hë hë!..........!Ai ishte goxha burrë e jo ****!
-Ej- i thashë unë- fol me mua jo me vete.
-Ah po !-tha ai si i rizgjuar- A e kupton shoku im ai ishte burrë zotni e jo kot fare siç më thoshte ajo. Dhe ti kishe të drejtë kur më qortoje.-tha ai dhe uli kokën sepse mbase i erdhi zor kur kujtoi debatin tonë.
-Tani e kuptoj sa pas dore kam lënë familjen time-tha ai dhe më pa në sy.
Pasi ktheu dhe një gllënjkë tjetër vazhdoi:- Nuk të dëgjova ty atëhere. Ndaj sot të them që ti je shoku im më i mirë.
-Po tani tani çfarë do të bësh- thashë unë.
-Do të telefonoj Laurën dhe do t’i them që bashkë nuk do të takohemi dhe të lutem fshije numrin tim. Përkushtoju familjes tënde, burrit tënd se ishte njeri i mirë.
Ajo të bëjë si të dojë unë e vendosa-tha Dani e pasi ktheu me fund gotën ndezi sërisht një cigare vazhdoi- E mbylla. Kam bërë shumë mëkate dhe padyshim që për çdo mëkat kam marrë dhe shumë mallkime por këtë mallkim s’do mund ta shlyej dot.
O shoku im ka mallkime e MALLKIM.

[Xhenet.M.S.]

Nderimet e mia Z.Cami,eshte kenaqesi te lexoj perseri shkrimet e juaja mbreselenese!

[KUJTIM CAMI]

Nderimet e mia Z.Cami,eshte kenaqesi te lexoj perseri shkrimet e juaja mbreselenese!

Faleminderit per komplimentin Xhenet.

[KUJTIM CAMI]

NJË DITË

Në një ditë ......, a e ke pyetur ndonjëherë veten se çfarë ndodh në një ditë.......?Në një ditë.........ka që lindin dhe dhurojnë një gëzim të pafund, por ......një fatkeqësisht “ikën” dhe sjell një dhimbje pafund... Ka që bien... Ka që ngrihen...Dikush qeshe atë ditë por...dikush dhe qan. Një dashuron ..... një tradhëton..... Dikush qiellin e sheh veç të kaltër e dikush tjetër po në të njënjtin vënd e sheh veç zi..........! Në një ditë sa gjëra ndodhin.... Po qe se je ti i lumtur she veç fytyra të qeshura në çdo cep. E nëse i mërzitur je ul sytë s’di ku i fsheh. Duhet ta dish që në një ditë jeta jote mund të ndryshojë...... E atëhere kujtohu...... merr e jep dashuri , Respekto, Qesh, e ji i lumtur .......gjej forcën për të buzëqeshur edhe në ditët me të errëta sepse në një ditë ndodhin shumë gjëra aq shumë sa dhe ti një ditë do të jeshë pjesë e atyre gjërave që ndodhin ATË DITË........ !

[KUJTIM CAMI]

SI TA BËSHE TË LUMTUR NJË FEMËR.



Për ta bërë të lumtur një femër duhet shumë pak. Vetëm pak. Duhet të jeshë:
-MIK
-SHOK
-DASHNOR
-VËLLA
-BABA
-MËSUES
-EDUKATOR
-GUZHINIER
-NDËRTUES
-HIDRAULIK
-MEKANIK
-ARKITEKT
-STILIST
-SEKSOLOG
-GJINEKOLOG
-PSIKOLOG
-ORGANIZATOR
-BABA I MIRË
-SHUMË I PASTER
-SIMPATIK
-SPORTIV
-I AFRUESHËM
-I KUJDESSHËM
-KAVALIER
-INTELIGJENT
-KRIJUES
-I ËMBËL
-I FORTË
-TOLERANT
-AMBICIOZ
-I ZOTI
-KURAJOZ
-I VENDOSUR
-I BESUESHËM
-I RRESPEKTUESHËM
-I APASIONUAR
-TË DISHË TË BLESH
-TË MOS KRIJOSH PROBLEME
-MOS SHIKOSHË TË TJERA
-MOS JESH XHELOZ (POR EDHE TA NDJEKËSH MBRAPA)
-TË INTERESOHESH VETËM PËR FAMILJEN E SAJ
-TI JAPËSH HAPSIREN E SAJ.( TË MOS E PYESËSH KURRË KU SHKON)
-TË MOS HARROSH DATAT (DITËLINDJE,FEJES,MARTES, TAKIMIN E PARË ,PUTHJEN E PARË,KUR MBAROI SHKOLLËN ,KUR FILLOI TË MESMEN…..etj)
Por fatkeqësisht edhe sikur ti zbatoni të gjitha këto rregulla nuk ju jap 100% siguri që do ta bëni të lumtur sepse AJO një ditë mund të ndihet e shtypur e pa hapsirë dhe kështu që shkon me të parin që i del përpara, qoftë ky pianec,hajdut,drogmen,përdhunues,kriminel.
Mjaft që të jetë i pasur dhe të ketë një makinë. Ah se përpak harrova kushti numër 1 është TË JESH SHUMË SHUMË I PASUR.
Mbase kjo do të jetë arsyeja përse ZOTI thotë:- DUAJE. Dhe nuk thotë kurrë:-FALI SHPIRTIN DHE ZEMRËN.

[KUJTIM CAMI]

Pershendetje miq te Forumit Shqiptar . E di qe kam munguar dhe per kete kerkoj ndjes por tani kam ardhur me dy tregime te reja. Pres nga ju verejtjet dhe sygjerimet tuaja. FALEMINDERIT.

[KUJTIM CAMI]

Të lutem ……..
Gjatë gjith javës nëpër qytet nuk kish fjalë tjetër veç se për sportin , për ndeshjen e të djelës. Në të gjithë Italinë diskutohet shumë për futbollin por në qytetin ku unë banjo është shumë e eksagjeruar , qytet i vogël, mbase dhe kjo ndikon. Por këtë vit ndikoi dhe ajo që ekipi ishte mire dhe pretendon te hyjë në seria A. Hajd më thashë . Do të shkoj dhe une. Takova Nikun , një shqiptar që është shumë tifoz, i kërkova të më gjente dhe mua një biletë meqë ishte si të thuash finalja.
Të dielën gjithë qyteti ishte në festë të gjithë mezi prisnin orën e ndeshies.
Hymë në stadium të dy me Nikun. Zumë vëndet tona. Ekipet dolën në nxemie. Papritmas shoh të dale i vehur me uniformë sportive djali i Nikut!
- Niku djali jot është ai ? – Pyeta unë i habitur .
- Po – u përgjigj Niku.
Unë prita që Niku të thoshte ndonjë gjë më shumë por ai heshti dhe u përqëndrua tek tek fusha sikur atje të kish filluar ndeshja kur aty nuk kish gjë tjetër veç disa nga rezervat qe as ata nuk vraponin por rrinin më këmbë e flisnin me njëri tjetrin.
- Ej me ty po flas – thashë unë . Dhe e kapa Nikun për krahu- Pse nuk më ke thënë që ke djalin me ekipin ?
- Po s’ka rënë rasti – më tha ai.
Në këtë moment hyri në stadium Ladi një tjetër shqiptar shumë tifoz pas futbollit. Ai me Nikun njiheshin me njëri tjetrin që në Shqipëri. Ladi sapo hyri ja dha një të bërtitur u bashkua me disa tifozë të tjerë e filluan të bënin shaka . Ladi u përshëndet me ta dhe u afrua aty tek ne. Përplasi dorën me Nikun e pastaj më përshëndeti mua. U ul afër meje.
- Nik – tha Ladi- sot si thua do të luaj Besi….?
- Mbase – tha Niku.
Po dukej hapur që ishte i tensionuar.
- Ore çfarë ka ky?- pyeta unë Ladin
- S’di gjë ti – tha i habitur Ladi?
- Jo . Të betohem – thashë unë .
- Niku ka lojt vetë futboll, dhe ka qënë shumë i mire bile ka qënë me kombetaren . Por……….- dhe Ladi bëri një heshtje si për të rikthyer memorien. Ndezi një cigare e pastaj vazhdoi- Niku ka qënë AS por ja shkatërruan karierën për një orë elektronike …….
- Çfar thua – thashë unë i habitur.
- Po ,po – Tha Ladi dhe u mbush me fryme shume fort e pastaj vazhdoi- Hë qentë i morën një talent futbollit shqiptar . Nuk e mbaj mënd se ku lunate kombëtarja dhe Nikut një shqiptar i arratisur i fal një orë elektronike. Dhe për këtë ja shkatërruan karierën. Nuk e lane më të lunate futboll. Ai – vazhdoi Ladi- e ka ëndër që djali i tij të bëhet futbollist.
Ladi heshti dhe e vura re që edhe ai ishte tensionuar.
- Po ja pra djali qënka në ekip-thash unë.
- Ah mor mik – tha Ladi- Ai është shumë i mire edhe pse i vogël por mbase nga presioni që po i krijohet nuk po arrin të shprehet…… ose mbase se është i huaj nuk po e futin në lojë. Dhe kjo or mik e nervozon shumë Nikun – përfundoi Ladi.
Po shihja Nikun dhe po mundohesha të lexoja çfarë thoshte fytyra e tij por ajo ishte e akullt dhe nuk po mund të lexoja asnjë shkronjë e jo fjalë.
Ndeshja kish filluar por unë nuk po e shihja fare sepse më goditi fort ngjaria e Nikut. Thirrjet e tifozëve here pas here më shkundnin e më zgjonin , më shkëpusnin fillin e mendimeve e ndaj vendosa të filloj të jem në stadium .
Ndeshja me vërte ishte interesante me sulme nga të dyja skuadrat por rezultati vazhdonte të ishte ai i fillimit. Skuadra vëndase , që unë e quajta “skuadra e Besit” dukej që ishte më e mire por dhe e pa fat sepse topi disa here kish goditur në shtyllë.
Më pushim unë fola sërisht me Ladin për Nikun dhe aim ë tregoi shumë histori të tij . Por unë doja të dija më shumë rreth djalit të tij ,Besit. Dhe Ladi më tregoi shumë gjëra dhe për të dhe unë filova të lutem që tranieri ta fuste në fushë Besin por ç’e do se ai nuk më dëgjonte mua.
- Niku mos u mërzit – I thashë unë – do ta futë edhe Besin.
- Kur – tha ai – Kjo është ndeshja e fundit po qe se nuk e fut as sot…………….s’ka shance më.
- Ej Ladi – thashë unë- si duhet të dalin sot këta?
- Ju duhet se s’bën fitorja o shoku se ndryshe “mirupafshim seria A”- tha Ladi.
- Aha !- thashë unë.
Filloi pjesa e dytë . Tifozeria ishte ndezur edhe më shumë . Skuadrat gjithashtu . Por skuadra e Besit ishte hedhur totalisht në sulm por prap pa rezultat. Minutat kalonin e tensioni shtohej .
Një nga ata që ish ulur pranë praë nesh pyeti Ladin :- Ej po pse nuk e fut në lojë ky budalla trainer atë sulmuesin e gjatë?
- Është i dëmtuar – tha Ladi e pasi kroi kokën vazhdoi- sulmues ka vetëm këta të dy që ka në lojë dhe atë Shqiptarin.
- Kë mo atë të voglin- tha me përçmim ai që ish ulur pranë.
- Po ,po – tha Ladi.
- Po ku bën aim or mik
- Më fal – ndërhyra unë- se nuk ju njoh .
- Mikele quhem – tha ai
- Gëzohem. Po ti nuk e njeh dhe nuk e ke pare asnjëherë Besin, keshtu e quajn atë Shqiptarin e vogël- thashë unë dhe nuk i lashë kohë që të fliste por vazhdova- ndaj mos fol ashtu për atë.
- Kërkoj ndjesë miku im – tha Mikele – por nuk e kemi pare kurrë.
Ndekohë pashë Ladin të hidhej përpjetë .
- Ç’pate ore ?– thash unë.
- Nuk e sheh . Nxorri në nxemie Besin. – Tha Ladi dhe filloi të bërtiste si i marrë.
Mua sytë më shkuan instiktivisht tek Niku. Ai ish zbehur i tëri. Kish vënë duart përpara gojës dhe mua mu duk se ai po lutej. Mu duk si një sopë shkëmbi e rrokullisur nga maja e malit e që kish zënë vend aty në shkallët e stadiumit. Sa vinte e zbehej ne fytyrë thua se dikush I kish dhënë nj dorë me gëlqere dhe ajo sa vinte e thahej. Pas pak minutash tranieri thirri Besin dhe po i jepte udhezimet e fundit. Besi u afrua tek arnitri i katërt. Në momentet përpara se të hynte në fushë ktheu kokën nga tribuna ku ishim ulur ne. Mua mu duk sikur aiu këkoi bekimin e Nikut. Dhe ai ,Niku, bëri një shënjë që për mua i tha shko bir e ke bekimin. Unë nuk po shihja më se ku ish topi por vetëm ku lëviste Besi . Një here shihja Besin e njëherë Nikun më dukej sikur dhe Niku ish në fushë sepse dhe frymëmarrja e tij ishte vështirësuar. Minutat kalonin e tensioni shtohej. Aty afër fundit Besi dha një pasim që elektrizoi gjithë stadiumin por shoku i tij nuk e shfrytëzoi. Gjyqtari i katërt ngriti tabelën dhe tregoi që kish dhe 4 minuta shtesë. Skuadra mike po provonte të administronte lojën në një moment njëri prej mbrojtësve u shpërqëndrua pak dhe Besi shumë i vëmëndshëm i rrëmben topin dhe lëshohet përpara drej portës . Instiktivisht sytë më shkuan tek Niku edhe ai mu duk sikur u lëshua në sulm . Unë një sy po e mbaja tek Besi e një tek Niku Besi ish lëshuar përpara si një shqiponjë dhe vraponte me një siguri të habitëshme ndërs Niku filloi të fliste me vete.
- Të lutem bir vrapo. Të lutem vrapo edhe për mua. Të lutem realize atë që humba unë . Të lutem , të lutem, të lutem për ëndërën time bir të lutem ………..- thoshte me zë të lartë Niku dhe sytë i shndrisnin- të Lutem Besi të lutem bëj atë që s’munda unë……..
Besi shmangu ndërhyrjen e një mbrojtësi duke bërë një rrotullim. Dhe sapo u kthye goditi topin me shumë force . Topi mori një trajektore të çuditëshme dhe përfundoi pikërisht aty ku bashkohen dy shtyllat dhe topi prek rrjetën.
Goooooooooooooooooooool ushëtiu stadium dhe të gjithë ishin në delir veç unë po shihja Nikun . Ai kishte kaluar në super delir .
- Më fal sërisht- tha Mikele. E duke me tërhequr për krahu më trgoi Nikun- Ky ç’ka që bërtet sikur të kishte shënuar ai?
- Nuk e di .- i thashë . Ja preva shkurt sepse më duhej kohë ti tregoja një histori të gjatë 50 vjet.
Besi pasi pa topin që u prplas në rrjetë vrapoi në drejtim të tribunes ku ishim ulur ne dhe hoqi bluzën . Poshtë saj kish një bluzë tjetër ku shkruhej shqip “ BABI SOT SHËNUAM TË DY. KY GOL ISHTE PËR TY BABI” Mu mbushën sytë me lot dhe mua e jo me Nikut. I ktheva sytë nga ai dhe pashë atë , Nikun, të përlotur që thoshte: - Faleminderit bir ma realizove ëndërën. Tani vazhdoje të lutem vazhdoje bir…………………



Gusht 2013

[KUJTIM CAMI]

Telefonatë në mesnatë

Si çdo natë u kthye nga puna i lodhur . Bëri një dush , shkoi në restorant hëngri darkë mori shishen e whiskyt, që e kishte rracionin e përnatshëm, dhe shkoi disi herët në shtrat. Nuk kishte gjumë por rrinte shtrirë pinte wisky e qante ,sepse ashtu i kishte hallet Altini. Kur e pyesnin si quhej ai gjithnjë thoshte “Tini halle pasosuri “. Shume njerës e merrnin për shaka por kjo ishte e vërteta.
Tini kishte një vajzë që e quanin Blerina. 1 vit pas lindjes së saj Tini u nda nga gruaja e tij, Adriana, dhe gjyqi fëmijën ja besoi asaj. Tini e vuante shumë ndarien dhe sidomos mungesën e Blerinës, ndaj shpesh kur ishte vetëm qante. Nuk kish ardhur këtu në Itali si gjithë bashkëatdhetarët e tij për të punuar por për të kërkuar! Po ,po për të kërkuar. Kërkonte ish gruan e tij që kish lënë Blerinën tek prindërit e saj dhe ish larguar me një tjeter për në Itali. Tini nuk e kërkonte për tu rimartuar por për ti marrë një deklaratë që ajo s’e mbante dot vajzën e kështu gjyshi e gjyshja t’ja jepnin atij sepse ata me pensionet e tyre nuk i siguronin dot bukën e jo më të tjerat.
E kërkoi gjithandej por s’po e gjente dot, kështu që u detyrua të gjente një punë dhe të punonte për të jetuar. Edhe atë natë Tini po bënte të përnatëshmen qaj, pi , deri në dehje derisa sytë ti ënjteshin e ta mundëte gjumi.

*
* *

Emanuela kishte gjithë darken që dëgjonte muzikë në dhomën e saj . Dy tre here e jëma e kish thirrur për diçka por ajo nuk e kishte dëgjuar .
Ela – i thirri e ëma – a më dëgjon ?
Ela , që kështu i pëlqente ta thërrisnin , u ngrit hoqi kufjet dhe tha:- Më fal mama por nuk e kisha mëndien. Pasi mbaroi atë që i tha e ëma shkoi përsëri në dhomë dhe vuri sërisht kufiet në vesh e filloi sërisht të degjonte “Enigmat” grupin e saj te preferuar.
E ëma e nxehur nga veprimet e Elës po ankohej në dhomën tjetër
- Pupupu si janë bërë vajzat e sotme . Janë çmëndur fare.
- E po lëre o mama – ndërhyri Françesko , i vëllai i Elës – s’ka mbushur akoma 18 vjeç e ti i kërkon si të jetë 30 vjeçe –përfundoi ai.
- Po, po –vazhdoi e ëma- për dy javë mbush 18 dhe nga mëndia është 5 vjeç.
Ela kish dëshirë të fliste me Laurën, kushërirën e saj por njëkohësisht edhe bashkëmoshataren e saj. Por ç’edo ajo kish ndërruar numur dhe ajo nuk e mbante mend. Për dreq nuk i kujtoheshin mire dy numrat e fundit.
- E mo ta provoj – mendoi Ela – sikur do bëhet nami po qe se s’është ajo.
Ela formoi numrin ashtu siç e kujtonte ajo dhe priti që te shkonte zilja. Zilja filloi të binte. Zilja ra 4-5 herë por Laura nuk po e kapte . ela po vërtitej nepër dhome dhe po ngacmonte librat mbi tavoline kur pa pritur pa qe kish shënuar në kapak të një libri numrin e ri te Laurës. Verifikoi numrin dhe pa që kishte gabuar një numur ne vend te 119 në fund e kish bërë 110. Menjëherë stakoi telefonin dhe mendoi :- Boboooo kushe di kush e ka këtë numër. Po të jetë këtu në Katania gjysma e të keqes se do ti them më fal dhe kaq . Por pot ë jetë me larg??? Oboboooo ç’ te jetë vallë vajzë apo djalë. Po sikur të jetë familjar? O çe prisha fare…….!?
Dhe kështu me këto mendime e zuri gjumi Elën e bukur.

*
* *
Papritur Tinit i ra zilja e telefonit. Ai ca nga dehija e ca nga gjumi mezi e ndieu e sa bëri ta merrte telefonin ai që telefononte u largua. U largua por kishte lënë numrin në telefon. Tini mendoi se do të ishte më mire ta merrte nesër në telefon e ta pyeste se kush ishte çfar kërkonte nga Tini? Të nesërmen Tini telefono disa here atë numur por nuk e hapte njeri. Se mos vallë është dikush për ndonjë lajm per………!?

*
* *
Tërë natën kishte fjetur me mendimin se kush ishte ai ose ajo që Ela kishte shqetësuar me telefonatëm e saj në atë orë të papërshtatëshme. Në mëngjes kur u ngrit e kishte kokën shumë të rënduar , sikur të mos kishte fjetur fare. U ngrit lau sytë e po përgatiste mëngjesin kur pa pritur ra zilja e telefonit . Sheh numrin ……110 në fund ishte ai ose ajo që shqetësoi. . Ela pati turp ta hapi e ti thoshte MË FAL. 110 doli dhe dis here te tjera më telefonin e saj atë ditë por ajo asnjëherë nuk pati kurajon ta hapte e ti thosh MË FAL.
-Sa e paedukatë u tregova- mendoi Ela – Po të paktën ti kasha kërkuar falje . Në qoftë se do më telefonoi prap do ta hap e do ti kërkoj falje- vendosi Ela
Nga ora 3 e pasdites përsëri u shfaq 110-ta në telefon dhe Ela përsëri nuk pati kurajo ta hapi…… . Ndaj mendoi : - Nuk do ishte më mire ti bëja një SMS!? Ashtu tha e ashtu bëri. Nisi të shkruaj. :- “ Nuk më njeh. Më fal. Gabova numër. Edhe një here tjetër më fal.” – shkroi Ela dhe e nisi tek numri i panjohur. Pas pak 110-ta u përgjigj po me SMS. – “ Sigurisht që të fal po kush je ti???” Ela instiktivisht nisi të kthejë përgjigje . “ Jam Emanuela, për miqtë e mi ELA , nga Katania , Siçili, jam 18 vjeçe.” 110 I përgjigjet:
- “ Unë jam Altini , për miqtë TINI Shqipëtar 28 vjeç “ …………………………
Kështu vazhduan gjatë gjithë pasdites . Ela kuptoi se kish të bëmte me një të huaj, që ajo s’i kishte shumë qef e sidomos shqiptarët !? Po ç’të bënte ja që kish gabuar numër e kështu që ishte e detyruar ti përgjigjej. Gjithashtu Ela kupto se kish të bënte me një njeri të zgjuar bile shumë të zgjuar.
*
* *
Të nesërmen në darkë Tini vendosi të bënte një telefonatë me Elën thjeshtë për të shtyrë kohën dhe për luajtur pak me një vajzë 10 vjet më të vogël se ai.
-Urdhëro – u dëgjua zëri përtej.
-Mirmbrëma – e nisi bisedën Tini
- Mirmbrëma ! Po ju kush jeni. – pyeti zëri matanë.
Tini ndieu një zë të magjishëm një zë që e bëri të dridhej . Atë natë ata folën vetëm pak por Tini kuptoi që kish të bënte me një vajzë që dhe pse e vogël kishte shumë edukatë dhe kështu ai nuk duhej të lostë me atë. Por thjeshtë të dëgjoheshin ndonjëherë si di “miq” që njiheshin por më shumë nuk njiheshin .





*
* *
Pasi mbylli telefonin Ela mori frymë e qetësuar. Kish dëgjuar për here të pare zërin e Tinit. Zëri i tij ju duk pak i trishtë megjithëse u mundua të bënte pak shaka . Ela kuptoi se ai diçka kishte .
- Do jetë i lodhur nga puna. Apo ka ndonjë gjë tjetër …..? Mendoi Ela – E ç’më duhet mua –vazhdoi mendimin Ela- se është i lodhur a i mërzitur ka gjë apo s’ka gjë.
Dhe kështu mendoi se e qetësoi veten.

*
* *
Kështu kalonin ditët dhe ata të dy shkëmbenin SMS çdo natë . Ndonjë natë dhe u dëgjan në telefon. Ajo filloi ta pyeste shumë Tinin për ta zhbiruar dhe ai pa pasur force ti kundërshtonte i tregoi gjithë të vërtetën . Edhe vetë ai nuk e kish kuptuar se përse ai i kish treguar gjithë të vërtetën edhe për gruan e tij i tregoi veç me një ndryshim që i tha është ish e dashura.
- Diçka po ndiej- mendoi Tini një natë – me vërte diçka ka këtu?! Kam filluar që po të mos merrem pak me Elën me SMS ose telefonatë ndihem sikur më mungon diçka, ndihem i lodhur,keq. Ç’të jetë kështu- vazhdoi të fliste me vete Tini…. E kështu e zuri gjumë me mendime të bukura e ëndërra .

*
* *
- O Zot – mendoi Ela – çfarë kam kështu…… ç’po më ngjet…..? Në qotë se nuk i them të paktën mirmëngjes e natën e mire ndihem sikur kam lënë diçka pa mbaruar . Mos vallë…………?! Jo, jo është e tmerrshme – gati sa nuk uluriu Ela- Nuk kam rënë në dashuri. Po unë nuk e dua –vazhdoi të arsyetonte Ela – unë thjeshtë e simpatizoj por nuk e njoh kështu që s’kam si ta dua …….pastaj ai është dhe i huaj . – qetësoi veten Ela.

*
* *

Atë ditë që Tini shkoi në Firence ishte një ditë fatale për të.Një herazi mund ta quash fatzezë por dhe fatlume gjithashtu.
Ishte tetor dhe firma ku punonte Tini ikën për një punë në Firence. Atë punë firmat e tjera e bënin për tre ditë por firma ku ai punonte ai me ata specialist që kishte e mbaroi per 5-6 orë . Meqë ata mbaruan shumë shpejt punë drejtori i firmës vendosi që ata të rrinin atë natë në Firence . Hëngrën darkë dhe dolën për të bërë një xhiro nëpër qytet . Ishin pikërisht në qëndër kur njëri nga kolegët e punës që quhej Rafaele erdhi dhe dha një lajm “të mire” për burrat.
- Djema sapo shkova me një prostitutë ishte shumë e bukur dhe e mirë por mbi të gjitha më mori pak lek.- përfundoi ai. Dikush tha :
- Në sulm çuna!
Të gjithë u nisën vetëm Tini nuk lëvizi diçka e pengonte ?! Antonio thirri :
- Ej Tini ti nuk do vish…..? Eja …..në se nuk do të shkoshë me atë të paktën eja për të na bërë shoqëri.
Dhe Tini s’ja prishi, Shkuan aty tek rruga ku dilnin prostitutat. O Zot çfar tmerri ! Rafaelo kish shkuar me ish gruan e tij. Gjithë të tjerët do të bënin të njënjtën gjë para syve të tij . Tini që kishte vajtur në Itali per të kërkuar atë dhe po e kërkonte me qiri në atë moment ndjeu se diçka ju këput brënda shpirtit. Lotët filluan ti rrëshkasin nëpër faqe mbase dhe instiktivisht. Në atë moment ndjeu neveri për atë që dikur i kish thirrur “zemër” por njkohësisht ndjeu dhe nevojën e alkoolit .
- Një gotë sa për të hequr shijen e keqe nga stomaku- mendi ai.
Vrapoi drejt barit më të afërt dhe çuditërisht porositi kafe???!!! Mëndia vetëtimthi i fluturoi ne Katania tek Ela dhe pa u menduar gjatë nxorri telefonin e shkroi një SMS ku i tregoi fie për pe Elës se çfarë i ndodhi. Ndërkohë që priste përgjigje nga Ela mendoi :
- Po unë përse i tregova gjithçka asaj? Po si nuk lashë asgjë pa thënë. Dhe kujt një vajze që unë nuk e njoh.

*
* *
Ela ishte shtrirë në krevat dhe po lexonte diçka. Ndërkohë i erdhi një SMS.
- Tini – gati sa nuk tirri me zë . Nxitoi të kapte telefonin. Po vërtet Tini ishte ai i shkruante një SMS.
- “Ela jam shumë i shqetësuar. Sot pashë atë që kërkoja (pas 4 vjetësh) . Sa keq. Kish përfunduar prostitute në Firence. U ndieva shumë keq. Megjithëse atë kërkoja nuk I fola dot se më ngjalli neveri. Më fal se mbase të shqetësova por nuk e di pse ndieva nevojën të ta tregoja ty TINI”
Ela e lexoi dhe rilexoi SMS-në disa here e pastaj mendoi :
- Sa mire që gjithçka ma tregon mua! Ou po dale përse pikërisht mua? Mos vallë ka filluar të ndiejë diçka për mua?- Përfundoi mendimin ajo. Pasi u vrtit nëpër krevat vazhdoi mendimin – Gjyna duhet ti jap pak kurajo . – mori telefonin në duar dhe u bë gati të shkruaj por papritur ndali
- Çfarë ti shkruaj- mendoi ajo- Ah po do ti shkruaj kështu “ Më vjen keq. Kështu e ka jeta. Kurajo”- përfundoi mendimin Ela . Por në të vërtetë shkroi tjetër gjë. Shkroi atë që i diktoi zemra. :
- “ TË KUPTOJ. DHE S’KA SE SI TË MOS JESHË I TRISHTUAR. EDHE PSE JAM LARG TEJE TANI ME ZEMËR JAM ATY PRANË TEJ SEPSE TË KAM SHUME XHAN DHE TI E DI QË NUK JE VETËM. EDHE NJË HERË TË KAM SHUMË XHAN ELA”- e nisi SMS-në e pastaj mendoi
- Po përse i shkrova kështu përse………………………..?!


*
* *
Përgjigja e SMS-së ishte ajo që e bëri Tinin të mendoi disi. Tini ndieu diçka që s’e kish ndierë kurrë më pare. Ndieu që kish filluar të jetonte me Elën edhe pse ishin larg.Tini e ndiente se ajo kish një zemër të mire, dhe që Tinin e konsideronte si shok të mire e të afërt. Kjo dhe e gëzonte por edhe e futi në mendime Tinin. Pas disa ditësh Tini i tregoi asaj që ai pinte shumë . Ajo ju lut që për hater të saj ai të mos pinte më. Tini si një bebe e bindur i premtoi se nuk do të pinte më . Tini kuptoi se po ndiente diçka për Elën , kuptoi se ai kish rënë në dashuri me Elën. Edhe pse nuk e njihte për fytyrë.
- E ç’rëndësi ka në është e bukur apo jo, në është elegante,në ka sy blu, jeshil a të zi. Mua më pëlqen bukuria e shpirtit të saj më pëlqen zemra e saj mua më pëlqen sinqeriteti i saj- mendoi Tini- dhe kjo bukuri është e pakrahasushme –perfundoi mendimin ai.


*
* *

Ela nuk e kuptont përse ndihej keq kur nuk dëgjohej me Tinin . Nuk e kuptonte përse i kish kërkuar të mos pinte:
- Ç’më duhet mua në pin apo jo ai- mendoi Ela. Dhe filloi të vinte vërdallë nëpër dhomë. Pasi bëri dy tre xhiro rreth tavolinës vazhdoi mendimin
- Po tek e fundit mire bëra se shok e kam . Pse mos e frenoj? E ç’të keqe ka këtu që unë shqetësohem ………….. Çfarë thashë unë – mendoi Ela- shok ……..? Çfarë shoku moj tuafe ….. ti ndien shumë për të. – I oshëtiu Elës në kokë një mendim siç oshëtin bubullima ndër male- Po, po është e vërtetë unë nuk e kam shok por unë kam rënë në dashuri …………- mendoi Ela dhe doli para pasqyrës dhe nisi të bisedonte me Elën e pasqyrës.
- Po si ke rënë në dashuri ti Ela e pasqyrës me një që nuk ja ke pare ndonjë here fytyrën …..?
- E ç’më duhet fytyra mua- tha Ela e vërtetë – unë shoh bukurinë e zemrës shoh sinqeritetin e besnikërinë……………….
Dhe Ela do të vazhdonte gjatë bisedën me Elën e pasqyrës por trokiti dera she ja ndërpreu mendimin. Isht Laura .
- Hë ç’kemi – pyeti Laura sapo hyri brënda .
- Hiç ! – u përgjigj Ela.
- Të shoh si të menduar ? Ela çfarë ke ?
- S’kam gjë jo.
- Moj po të njoh unë ty. – tha Laura.
- Dëgjo Laura ti e di për Tinin , atë shokun tim ?
- Po – e ndërpreu Laura. Ela bëri me shënjë që ajo të mos e ndërpriste dhe vazhdoi.
- Nuk e di as vetë se ç’kam ? Mbase ndiej që është djalë i mire i sinqertë me mua. Dhe e di çfarë – vazhdoi Ela- mua më bindet menjëherë.
- Për çfarë të bindet ? – ndërhyri Laura .
- Po ja- vazhdoi Ela- më tha që pinte shumë, dhe unë e kasha vënë re disa here kur flisnim në telefon që ai ishte pak i pirë , i thashë mos pi më e që atë ditë nuk e kam ndier më të pirë.
Laura e vështroi drejt e në sy. Ela uli kokën.
- Ela! – foli Laura.- Ti ke rënë në dashuri me Tinin.
- Jo, jo – u hodh menjëherë Ela.
- Moj po leri ato ti- vazhdoi Laura- ke mbi 1 muaj që s’bën muhabet tjetër veç Tini ashtu e Tini kështu Tini andej e Tini këtej!
- Mbase , mbase – tha Ela dhe uli kokën si e zënë në faj.
- Ej budallaqe !-bërtiti Laura dhe ndryshoi tonin- Ç’të duhet ty me një të huaj ?! Shikoje njëherë veten në pasqyrë sa e bukur je! Po je si yll moj budallaqe. Po je gosa më e bukur e Katanias, pak djem të bukur e të pasur ke këtu që lënë kokën pas teje. Do veshë e ta shpiesh kokën në Shqipëri ti…..? Mblidhe mëndien sa s’është vonë . Budallaqe! – Përfundoi Laura.
Laura tha këto fjalë dhe iku disi e nervozuar . Iku por la mbrapa një tymnajë që po e mbështillte Elën ashtu siç mjegulla mbështjell çdo object që del para saj. Ela u zhyt në mendime . U shtri në krevat dhe desh të mendonte por “mjegulla” nuk e linte në vesh i ushtonte “TA SHPIESH KOKËN NË SHQIPËRI TI………………….?” Si të bënte……………………..?



*
* *

Në shtëpi nuk kish njeri. Kishte filluar i ftohti. Blerina e vogël 5 vjeçare ishte çveshur e zbathur. Gjyshi dhe gjyshja , prindërit e të ëmës nuk kishin as lek për të ngrënë bukë e jo më ti blinin veshje asaj. Ajo mbase kish dhe tërë ditën pa future gjë në gojë. Ajo vendosi të shkojë tek Goni , shoku i të atit dhe ti lutej që ta ndihmonte për të folur në telefon me të atin që ti kërkont pak para për të . Ashtu bëri.
Goni bleu një kartë telefoni dhe bashkë me Blerinën e vogël ,por që nga mëndia ishte 15 vjeçe, shkuan tek një telefon rruge pak i veçuar nga të tjerët, sepse kështu deshi Blerina. Furmuan numurin dhe po prisnin . Zilja po binte ……..
- Alo- u dëgjua zëri matanë.
- Alo ti babi Tini je ?- tha Blerina
- Po shpirti i babit unë jam
- Si je babi mire…?
- Mirë jam o zemër e babit . Po ti si je …?
- Mirë , mire jam unë o babi po a di çfarë………- tha Blerina dhe bëri një heshtje, ngriti sytë dhe vështroi ngultazi e i bëri një shënjë Gonit të heshtë e vazhdoi- Babi këto këpucët që kam por edhe rrobat nuk më pëlqejnë më. Edhe shoqet në kopësht mo babi më thane që ti ke dhe babin dhe…………….- dhe papritur e kuptoi që gaboi e heshti. E mblodhi veten shpejt e vazhdoi- atje te Italia dhe s’ke roba të bukura. Të lutem babi dërgoi xhaxhi Gonit ndonjë lek se mi blen ai këtu mua. Mirë babi…?! Të dua shume shume sa…. qielli e sa…. bota babi ta puth hundën, syrin, faqet….. mirëupafshim babi. Na foli xhaxhi Gonit………- kaq tha Blerina dhe iku me vrap.
Goni mori telefonin dhe i tregoi Tinit të vërtetën , që ajo ish zbathur e çveshur që ajo ishte mbase dhe pa bukë.
- Mbase duhej mos të ta thosha por……
- Jo, jo Goni. Bëre mire që ma the të vërtetën. Sa do e hidhur të jetë e vërteta mbetet e vërtetë – tha Tini.
U kuptua që Tini po qante. Goni mbylli telefonin fshiu dhe ai syte , sepse dhe ai prej mishi ishte dhe nuk i mbajti dot lotët, e po hapte sytë rreth e rrotull për të pare Blerinën që ta çonte në shtëpi.

*
* *

Tini sapo mbylli telefonin nxitoi të vishet i hodhi një sy ores dhe vazhdoi të nxitonte të kapte bankën të sapo hapur. Mori librezën e bankës dhe mbylli derën . ndërkohë që po zbriste shkallët i arriti një SMS. Tini e hapi telefonin dhe lexoi SMS-në
“Tini e shoh që ti kërkon çdo ditë e më shumë të afrohesh me mua. Por ……të paralajmëroj që të më rrish larg se unë te krijoj shumë deziluzionoj menjëherë. Ela”
- Ç’të jetë kjo ?- mendoi Tini – Hej Zot po këtë ç’e gjeti ? Unë s’i kam dhënë ndonjë shënjë afrimi më shumë seç më ka dhënë ajo mua- mendoi Tini dhe vazhdoi rrugën drejt makinës.
Bëri trasfertën e thuaj se të gjitha parave që kish në bankë në emrin e të ëmës. Mbajti vetëm pak për vete . Sapo doli nga banka nxitoi t’i telefononte Gonit të cilit i dha disa porosi që dhe Gonit po i bënin përshtypje. Pasi mbaroi me Gonin telefonio të ëmën të cilën e njoftoi për shumën e dërguar gjithëashtu dhe asaj i la disa porosi. Pasi e mbylli dhe me të ëmën telefonoi Elën. E telefonoi me mendimin se vetëm Elam ë kupton dhe qetëson por njëkohësisht edhe ti shpjegonte pak SMS-në e fundit sepse nuk e kuptoi. Vendosi ti thosh – Ej shoku po ne jemi vetëm shokë dhe të tillë do të mbetemi.
Por telefoni i Elës nuk u hap. Ai telefonoi prap, prap e prap me dhjetra here por më kot Ela nuk përgjigjej……………?
- Përse , përse – mendoi Tini- çfarë i bëra ? Ku gabova ? – dhe filloi të sillte ndërmënd të gjitha bisedat që kish bërë me Elën por më kot nuk i kujtohej asgjë.- Atëhere jetoj kot – mendoi ai dhe vrapoi drejt një bari që pa aty pranë.
Hyri në bar e porositi whisky edhe një edhe një edhe një …………..deri sa njerzit filluan ti dukeshin 2.
Filloi të këndonte këngën e tij të preferuar , të cilën kish kohë që nuk e këndonte
……..” je ti që s’më do
Je ti që s’ke lot
Kjo ish jeta ime
Eja merrmë o Zot……”
Në kokë po i vinin shumë mendime të çuditëshme e të këqia. Hipi makinës e nisi ti jepte si i çmëndur. Sytë i kish të mbushura me lot dhe i mbante gjysëm të mbyllur. Shpejtësia sa vinte e rritej dhe ai kendonte këngën e “tij” me zë të lartë

……..” je ti që s’më do
Je ti që s’ke lot
Kjo ish jeta ime
Eja merrmë o Zot……”


*
* *

Ela u nis për në shkollë . Ndihej shumë keq që nuk ja hapi telefonin Tinit por edhe më keq që i kish bërë atë SMS me mëntë e Laurës. Sapo hyri në klasë u ul drejt e në bangën e saj pa përshëndetur askënd, as Markon shokun e bangës, e njëkohësisht edhe shoku i saj më i mire.
- Ela mirmëngjes – tha Marko- apo ke harruar që në mëngjes përshëndetet- vazhdoi shakanë ai.
Ela heshti
- Ela çfarë ke kështu nuk ndihesh mire? - tha ai shqetësuar.
- Jo, jo mire jam
- Moj që nuk je mire ti këtë e sheh dhe qorri pa sy po çfarë ke e si mund të të ndihmoj- perfundoi Marko.
Ela sërisht heshti.
- Bisedojmë tani! – Tha Marko. Ela u bind. Dhe nisi ti tregojë me zë të ulët . Marko sapo dëgjoi emrin e Tinit e ndërpreu duke i vënë dorën përpara gojës dhe i tha:
- Ela dalim e lëmë për sot mësimin ose të paktën këtë orë. Pimë ndonjë gjë dhe flasim qetë e lirshëm- propozoi Marko . Ela u bind.
U ulën në një bar e nuk po flisnin asnjëri . Marko theu heshtjen i pari.
- Hë pra fol ç’ke katranosur? – tha ai. Dhe vështroi gjith inat Elën.
Ela u ndie dhe më shumë fajtore por megjithatë ia tregoi Markos të gjitha .
Dolën nga bari dhe po hecnin drejt një parku aty afër. Marko u bë gati të flasë por u ndal. Këtë gjë ai e përsëriti disa here. Ela po priste që ai të fillonte e ti thoshte diçka por ai nuk po fliste kjo gjë Elën e nervozoi jashtë mase ndaj dhe foli me një ton që dukej sheshit që ishte nervoze :
- Dreqi e hëngërt do flasësh ti apo do më plasësh me këtë heshtje……..?!
Marko buzëqeshi me ironi dhe tha:
- Ja kështu është ndier Tini nga ajo heshtja jote. Dhe më keq akoma nga ajo SMS-ja jote.
Ela heshti dhe bëri me shënjë që kish të drejtë.
- Hajde këtu –tha marko- ulemi këtu në stol e ti bejme një SMS të bukur Tinit që të qetësohet pak dhe të qeshë ai dhe ti bashkë me të.
U ulën e bënë jo 1 por 7 a 8 SMS por pa marrë asnjë përgjigje. Telefonuan dhjetra here po përsëri nga ana tjetër veç heshtje .
- A e kupton Ela se sa e ke fyer ? – tha Marko me një ton qortues.- Mbase ai nuk ka qëllim tjetër veç shoqërisë, por edhe po pati ç’të keqe ka ti vetë më ke thënë se është djalë i mire?!
- Marko – u përgjigj Ela- Po si s’ka gjë unë nuk i kam parë kurrë fytyrën atij njeriu. Nuk e di në është i ……………
- Bukur – e ndërpreu Marko- I bukur do të thuash? Po pse moj bukuria është tek fytyra apo tek zemra e shpirti ??? E mbi të gjitha bukuria është tek sinqeriteti. Nuk i paska pare fytyrën kjo- u tall Marko- por i ke ndier zemrën, sëpaku kështu më ke thënë mua. Më ke thënë se ka një zemër të mire e të artë.
- Po , po të artë e ka – belbëzoi Ela.
- Të artë por të plagosur – e ndërpreu ai-Të plagosur sepse dikush ka luajtur rëndë me zemrën e tij. Dhe sikur të mos mjaftonte një dikush na del dhe një dikushe tjetër që e riplagos akoma më shumë. Ah Ela ,Ela! Mendo të ishe ti në vend të tij- përfundoi Marko dhe i ktheu kurrizin Elës.
Panë orën e vunë re se mësimi për atë ditë kish mbaruar . Vendosën të ktheheshin për në shtëpi. Kur bërritën tek shtëpia Ela falenderoi Markon dhe nisi të largohej kur dëgjoi zërin e Markos që i tha:
- Ela mos dëgjo askënd veç zemrës tënde. As mua mos më dëgjo.Zemra jote është ajo që duhet të të udhëheqë e jo shoqëria jote.
Elës nuk i erdhi mirë kjo battue dhe kujtoi se Marko dinte gjithçka dhe u kthye menjëherë nga ai dhe po e vëzhgonte me mosbesim.
- Ç’ke që sheh ashtu – tha i shqetësuar Marko.
- Ku e di ti që dikush më ka folur ? –pyeti Ela.
- Dukesh – gënjeu Marko.
- Ashtu…………..? Mbase…………… Mbase ! faktikisht dikush më ka folur.- tha Ela. Foli me zë të mekur aq sa zor se e dëgjoi njeri por Marko e kuptoi dhe bëri një pyetje të qartë e të prerë:
- Kush ?!
- Laura.
- Atëhere po ta përsëris dhe një here “ Mos dëgjo as Laurën e as Markon por vetëm zemrën tënde vetëm ajo nuk të çon në rrugë të gabuar.
Iku Marko dhe la keshillën e tij pezull mbi Elën ashtu siç bëjnë avionët që spërkasin fushat me të mbjella hedhin ilaçin dhe largohen , e ndërsa avioni ikën ilaçi bie mbi bime dhe fillon të bëjë efektin e duhur.
Ela hyri në shtëpi . Uri nuk kishte . Shkoi në dhomën e saj dhe po analizonte fjalët e fundit të Markos. - Ai kisht të drejtë – tha Ela . Ndërkohë u ndie që u hap dera nxitoi të shihte kush ishte. Ishte Xheni , motra e madhe e Elës .
- Motra si kalove sot- tha ajo.
- Keq motra keq. – u përgjigj Ela
- Përse………? – u habit Xheni
Ela i trgoi gjithçka motrës së vet. Gjithçka kish ndodhur në këtë gjysëm dite kaq të gjatë. Xheni u mendua disi gjatë dhe pastaj ngriti kokën e pa Elën në sy dhe qetësisht tha :
- Ela shpirt i motrës unë jam me Markon . Shumë mirë të ka thënë ai.
- Zemra më thotë se e dua motra .
- E ku është e keqja shumë mire bën – tha Xheni.
- Po si nuk ka të keqe me motra! Po unë nuk e njoh as për fytyrë. Nuk di se si është- tha Ela dhe desh të vazhdonte. Por Xheni nuk e la sepse ndërhyri shpejt dhe me ton të lartë :
- Mjaft! Motra unë jam më e madhe se ti dhe po të jap një këshillë JETA NUK KALOHET ME BUKURINË E FYTYRËS POR TË SHPIRTIT E TË ZEMRËS. ME SINQERITET E MIRKUPTIM KALOHEN VËSHTIRËSITË QË JETA DO TË TË VËRË PËRBALLË. Këtë mos e harro kurrë .

*
* *

Dikush njoftoi për një aksident në autostradë . Ambulanca u nis me shpejtësi e me sirenat takuar për në vëndin ku kish ndodhur aksidenti. E shpunë të aksidentuarin, me shpresa shumë të pakta për jetën, në spitalin më të afërt. Çfarë ju gjetën në xhep ju dhanë një shokut të tij që quhej Ilir.

*
* *
Ilirit po i pihej një cigare e doli jashtë . Sapo ndezi cigaren në telefonin e Tinit erdhi një SMS. Iliri që nuk dinte gjë për miqësinë e Tinit me Elën nuk desh ta lexojë por sërisht mendoi që do ish më mire ta lexonte se mbase ish dikush që duhet ta dinte çfarë i ndodhi Tinit. Hapi telefonin dhe lexoi SMS-në
“ Tini më fal për atë që të thashë sot në mëngjes. Ne jemi shokë dhe unë me të vërtetë të dua si shokun më të mire që kam. Ç’mund të ndodhë më vonë le t’ja lëmë kohës. Të lutem më fal . Ela.”
Iliri nuk dinte si ti përgjigjej ndaj e fshiu SMS-në . Më vonë erdhën dhe disa SMS të tjera që kërkonin falje por dhe që donin me patjetër të flisnin me Tinin. Por me kë Tini me atë që po vdiste……!? Më vonë qenë dhe shumë telefonata të tjera me emrin Ela por Iliri s’mund të përgjigjej sepse nuk e dinte kush ish kjo Ela , edhe pse diçka kuptoi, por edhe sepse nuk dinte si t’ja jepte lajmin. Si ti thoshte se çfarë kish ndodhur???!!!

*
* *

Aty nga ora tetë e mbrëmies Ela mendoi se Tini është kthyer nga puna dhe inati do t’i ketë rënë e kështu do ti them sërisht më fal. Ndaj mori në dorë telefonin dhe telefonoi sërisht Tinin . Zilja po binte pa pushim .
- Alo – foli zëri për matanë.
Nuk ishte zëri i Tinit ? Kush të ishtë vallë?
- Alo Ela fol të dëgjoj – tha zëri matanë.
- Kush jeni ju që më dini dhe emrin?
- Unë jam një shok i Tinit. Më quajnë Ilir. Sot e kam pasur unë telefonin e tij i kam marrë unë të gjitha SMS-të e telefonatat e tua . Por sot nuk mund të flisni me Tinin ………se ai…………. është………. në ……… spital.
- Çfarë ka – e ndërpreu e shqetësuar Ela .
- Asgjë me rëndësi – gënjeu Iliri – nuk ndihej mire . Kishte …….. kishte ………. Një dhimbje koke .
- Mirë në ç’orë mund të flas me të? – tha Ela.
- Nuk e di – tha Iliri dhe mbylli telefonin sepse nuk po gënjente dot më.
- Në ç’orë me motër – filloi Iliri të fliste me vete- në orën kur të vdesë. Ti lexova të gjitha SMS-të dhe tani e di se kush je . Je ti moj që e çove drejt vdekjes dhe tani kerkon ti flasësh . Po si nuk ka turp.
Flaku tej cigaren që kish mbaruar dhe hyri brënda në spital për të folur me mjekun . Sapo e pa vrapoi në koridor dhe nga larg thirri :
- Hë doktor ndonjë të re….?
- Asgjë djalë asgjë. Unë u dorzova vëntë dorë Zoti tani – tha mjeku dhe uli kokën tamam si një i dorzuar.
- Jo, jo mos u dorzo kaq shpejt – tha Iliri – të lutem mos u dorzo.
- Mor djalë ai nuk do dhe vetë të jetojë – tha mjeku e vazhdoi - shikoje ai nuk bën as përpjekien më të vogël edhe kur vjen në vete.
Kaq tha mjeku dhe ktheu kurrizin të ikte . Ilirit pa pritur i kaloi një ide si vetëtimë nëpër kokë dhe thirri:
- Ej doktor, doktor prit një minute . Unë kam një ilaç për atë.
- Fol – tha mjeku dhe hoqi syzet për të pare më mirë Ilirin që sipas tij po fliste kot.
- Telefoni doktor telefoni
- S’po kuptoj asgjë – tha mjeku – Ç’hyn telefoni tek ilaçet?
Iliri ja shpjegojë gjithçka . I tha se Ela donte të fliste me Tinin dhe zëri i saj mund ta ndihmonte .Edhe mjeku qe i të njënjtit mendim me Ilirin . Mund ta ndihmonte sado pak………..por të provosh nuk kushton gjë.

*
* *
Tini kishte gati gjysëm ore që i dëgjonte të gjitha por sytë nuk i hapte dot. Dëgjoi se ç’thuhej për të Ishte ora rreth 10 e 30 dhe ai bëri 24 orë dhe e vetmja gjë që mund të bënte ishte të dëgjonte e të mendonte.
- Ela përse nuk mu përgjigje përse? Por mendimin ja ndërpreu dera që u hap . Ishte Iliri . Tini e njohu dhe belbëzoi
- Lili ……. Jam keq .
Iliri u çel në fytyrë dhe filloi t’i tregojëpër SMS-të e për telefonatat pa fund që i kishin ardhur. I tregoi dhe për bisedën me Elën.
- Ej Tino të betohem që tani në 11 e 30 do të marrë prap Ela të betohem ………
- Lili kur të marrë ajo më zgjo të lutem – belbëzoi sërisht Tini. Dhe sërisht ran ë kllapi.
- Mire –tha Iliri . Po kur pa që si humbi ndjenjat sërisht psherëtiu.
Tini edhe pse në kllapi vazhdonte të mendonte
- Duhet ti them “të dua” se mbase vdes dhe kështu që nuk vdes i vetëm.
Dhe vazhdonte të mendonte. Mendimet ja ndërpreu zilja e telefonit të tij . U hap dera dhe Iliri i vuri telefonin tek veshi sepse Tini nuk lëviste dot as duart.
- Alo – foli ajo.
- Po – belbëzoi Tini .
- Tini çfar ke?
- Asgjë me rëndësi Ela.
- Të lutem Tini më thuaj.
- Ç’të të them Ela bëra aksident me makinë

- O Zot! Si ndodhi?

- I kasha sytë me lot Ela e s’e pashë rrugën .
Ajo heshti dhe ju mbushën sytë me lot. Tini e kuptoi që ajo ishte gati në të qarë dhe tha:
- Ela do të të them diçka para se të vdes.
- Jo , jo – e ndërpreu Ela- Ti nuk do vdesësh.
- Po Ela po. Edhe në qoftë se jetoj s’do të mund të heci më, dëgjova mjekët që e thane. Ela desha të të them “të dua “. Ela të dua shumë. Jam dashuruar me ty padashje pa e kuptuar. Doja të flisja në një tjetër mënyrë por tani s’mundem. Do të të kërkoj diçka – tha Tini .
Dhe vërtet ai kërkoi një nder dhe ra përsëri pa ndjenja. Iliri fiku telefonin fshiu lotët dhe doli nga dhoma për të ndezur një cigare sepse mëndja po i lunate e shpirti po i plaste nga kjo tragjedi që po luhej para syve të tij.
*
* *
Ela nuk pushonte së qari kishte mbi 2 orë që qante si e marrë. Në dhomën e saj hyri Marko bashkë me Xhenin.
- Ela çfar ke ?- pyeti Marko i shqetësuar.
- Fola me Tinin.- tha Ela dhe vazhdoi të mbytet në të qara.
- Të ofendoi………?- pyeti Xheni
- Sa mire do të bënte sikur të më rrihte – u përgjigj ajo.
- Ç’të tha që qan- tha Marko dhe e kapi Elën nga krahu e vazhdoi- E po fol de se na plase.
- Ai ………po , po ………. Vdes……… -mezi e nxorri fjalën Ela.
- Çfar………………..- thane të dy në një gojë.
- Ka bërë aksident me makinë dhe është rëndë. Edhe sikur të jetojë s’do mund të heci më. – tha Ela dhe u mbyt në të qara.
Pllakosi një heshtje. Xheni kish vënë duart përpara gojës dhe kish shtangur si të ish një fotografi . nuk po lëvizte as qerpikun, thua se kishte ngrirë. Marko po ashtu nuk lëvizte fare. Ela qante me dënesë.
- Më tha të dua……………….!
Heshtje. Asnjë nuk leviz.
- Më tha se po të mos më përgjigjet nesër në telefon…………….- Ela shpërtheu sërisht në të qara.
Heshtje……………………………………….!
- Më kërkoi diçka………………….
Heshtja sërisht pllakosi në dhomën e Elës. Dëgjohej vetëm e qara e saj. Xhenit i humbi durimi dhe duke e shkundur Elën i tha :
- Epo fol të shkretën se na plase. Çfarë të kërkoi fol.
- Është e tmerrshme nuk mund ta them…………- tha Ela. Pasi hodhi shikimin rreth e rrotull sikur u sigurua që nuk kish njeri tjetër që të merte vesh vazhdoi- më kërkoi që po të mos përgjigjet nesër në telefon do të thotë se ai ka ……….vdekur dhe më tha në se vdes vetëm nesër vishu me të zeza dhe të hedh një lule në det për të.
Ela nuk u përmbajt dot më por shpërtheu në vaj. Marko e Xheni kishin shtangur përsëri. Në dhomë sërisht pllakosi heshtja . Heshtjen e theu Marko.
- Ela nuk është koha të qajmë . Diçka duhet bërë .
- Çfarë të bëjmë? – tha Xheni.
- Po sikur të niseni ju të dyja nesër e të shkoni në spital? Apo s’ka kohë ?
Në atë kohë ra zilja e derës . Xheni shkoi dhe e hapi . Ishte Laura. Ajo sapo hyri pa atë gjëndie të tensionuar dhe pyeti e shqetësuar :
- Ela çfarë ka ndodhur? Çfar ke?
- Një shoku i Elës ka bërë aksident me makinë dhe është rëndë – tha Xheni.
- Kush? –Pyeti Laura
- Tini. – tha Ela.
- Ai shqiptari ?
- Po - bëri me kokë Xheni.
- Edhe ç’ka këtu për të vënë kujën. – vazhdoi Laura.
- Po më e keqia është se dhe po jëtoi s’do mund të heci më. – Tha Xheni që nuk dinte gjë për atë ç’ka Laura kish folur me Elën.
- Edhe pastaj……….- Vazhdoi Laura.
Marko që i dinte të gjitha mezi po duronte nuk e mbajti dot më po me ton të lartë gati ulëriu :
- Moj po kush je ti që vjen e na jep leksione se ç’duhet të bëjmë ? Je ti ajo, bashkë me këtë budallaqen këtu që të dëgjon ty - dhe bëri me dorë nga Ela- Ju të dyja e vratë. Të paktën kjo e kuptoi po ti vazhdon akoma. – Përfundoi Marko dhe mori një cigare nga paketa që ish mbi tavolinë.
- Nuk po kuptoj gjë ! – Tha Xheni.
- Ç’të kuptosh ti – tha Marko dhe thithi fort cigaren- këto të dyja bisedojnë dhe na i bëjnë një SMS të “bukur” Tinit më pas Ela nuk i hap telefonin disa here . se kish frikë se do shpinte kokën në Shqiperi kjo- dhe imitoi Laurën- Ja kjo është e gjitha o Xheni. Prandaj qan aq shumë ajo. Sepse është ajo që e vrau. E vrau dhe tani qan.
- Po qe kështu të qajë sa të pëlcasë – Tha Xheni – e u kthye nga Laura- Po ti mëndie të bukur i jep . Bravo, Bravo . Po ç’ka ai që është shqiptar? Vallë nuk është njeri? Të shkretat ju – përfundoi Xheni e tërhoqi për krahu Markon e dolën nga dhoma.
Ato të dyja ngelën vetëm në dhomë. Asnjëra nuk po fliste.
- Laura të lutem kam nevojë të rri vetëm.
- Ela….- desh të fliste Laura por Ela e ndërpreu:
- Jo, jo Laura nuk dua të dëgjoj asgjë. Dua të rri vetëm.
Laura iku. Ela ngeli vetë nxorri telefonin e nisi te shkroi një SMS për Tinin.
*
* *
Iliri hynte e dilte në dhomë. Hynte shpesh here vetëm për të pare se mos Tini vdiste dhe nuk e kuptonin . Tini rrinte si i përhumbur megjithëse gjithçka e dëgjonte por nuk kish dëshirë të përgjigjej. Ariti një SMS tek telefoni i Tinit. Iliri nxitoi ta lexonte…….”Tini mendo se këtu në Katania është një zemër që të do. Nëse vdes ti vdes dhe ajo.” Iliri vrapoi në dhomë dhe ja lexoi Tinit . Ai si i përhumbur bëri një sforco dhe tha:
- E vërtetë është kjo SMS….?
- Të betohem që po. – tha Iliri dhe vazhdoi- Tini e sheh dhe ajo të do prandaj forca sepse jeton edhe për atë.
- Lili dua ti flas pak Elës.
Iliri gjeti numrin e Elës dhe i telefonoi duke i vënë telefonin në vesh Tinit. Ela u përgjigj shumë e trëmbur.
- Alo Ela .
- Fol Tini
- Ti e shkrove këtë SMS…?
- Po Tini unë.
- Faleminderit – tha Tini dhe i bëri me shënjë Ilirit që ta mbyllë telefonin.
Deri në atë moment Tini kish menduar të vdiste por kjo SMS-ja e fundit bëri të ndërronte mëndie. Ndaj belbëzoi :
- Duhet të jetoj se s’jam më i vetëm .
- Jo Tini nuk je i vetëm – tha Iliri dhe i shtrëngoi dorën- Ja tani ke Elën ke Blerinën më ke dhe mua.
Tini tentoi për here të pare të buzëqeshte por s’mundi se fashot nuk e linin. Pas pak erdhi në dhomë mjeku megjithë një murgeshë . Mjeku e dinte që kjo do të ish nata vendimtare për Tinin . Mjeku i vuri dorën në atë pak ballë që kish ngelur i pa mbuluar nga fashot dhe tha:
- Tini unë jam këtu dhe të dy bashkë duhet të luftojmë sonte por unë dua dhe ndihmën tënde.
Tini tundi kokën në shënjë miratimi . Ndërkohë murgesha ju afrua Tinit dhe i foli tek veshi:
- Tini edhe mua më quajnë Ela . Nuk jam aq e bukur sa Ela jote. Unë sonte do të rri bashkë me ty sikur të ish ajo. Beso dhe ti se Zoti bën mrekulli por duhet dhe ti ta ndihmoshë Atë .
Ndërkohë Iliri i tregoi mjekut SMS-në e fundit . Mjeku u përlot. Ja treguan dhe murgeshës. Ajo sapo e lexoi shkoi prap pranë shtratit të Tinit dhe sërisht në vesh i pëshpëriti :
- Shiko sa bukur e ka thënë Ela jote duhet të jetoshë dhe për të.
- Motër – pëshpëriti Tini- më premto që kur të jetnë momentet e fundit telefono Elën time të paktën të më thotë dhe ajo lamtumirë.
Murgesha shtangu nuk pati as force për të kundërshtuar. Dalë nga dale ra mbrëmia. Kjo do të ishte mbrëmia e luftës siç e kish qojtur mjeku. Do të luftonte e mira me të keqen dëshira me pamundësinë dashuria me fatin jeta me vdekjen. Kur mjeku kish thënë këto fjalë Iliri ishte trëmbur shumë. Murgesha zuri një cep të dhomës dhe veç lutej e lutej mjeku dhe infermieret qëndronin aty në këmbë të gjithë sikur të ishin ushtarë që prisnin urdhërin për sulm. Iliri nuk dinte ç’të bënte ndaj zuri një vend afër dritares dhe ai thoshte lutjet drejtuar Zotit por në mënyrën e tij.
*
* *
Xheni nuk donte ta linte Elën vetëm në këtë natë të vështirë ndaj ndënji aty për të fjetur . Ndënji në një dhomë me të .
- Motra çfar do që të ndodhi do jemi të dyja- tha Xheni.
- Faleminderit motra , po fike dritën dhe flemë – gënjeu Ela.
Elën nuk e zinte gjumi . Me trup ishte shtrirë në krevat por me mëndie e zemër ish diku larg atje ku sonte do të luftonte me vdekjen njeriu që ajo e lëndoi njeriu që ajo pa kuptuar e donte aq shumë Tini. Ela po e vuante shume gabimin që bëri e nuk dinte si ta shlyente . Rotullohej nëpër krevat dhe thoshte me vete një lutje që ajo vet e kish sajuar :
- O Zot më fal . Jam unë fajtore e në se ai vdes jam unë shkaktarja . Të lutem Zot falmë mua që jam penduar . Zot ndihmoje Tinin të jetojë , të lutem , të lutem. Jam unë ajo që duhem ndëshkuar unë jam ajo që gabova mua më ndëshko por jo në këtë mënyrë , zemra ime e re që dashuron për here të pare nuk duhet të marrë një ndëshkim të tillë kaq të rëndë. Nuk e meritoj këtë ndëshkim . Në se më dëgjove Zot të lutem bej mrekullinë lëre atë të jetojë . Beje mrkullinë Zot.
Ela pa dashje të gjitha këto fjalë kish thënë me zë . Xheni ish zgjuar e i kish dëgjuar të gjitha por nuk e kish ndërprerë sepse i vinte mire që ajo i lutej Zotit. Kur Ela mbaroi Xheni tha:
- Bravo Ela . Tani ndihesh e lehtësuar besoj.
- Jo .
- Pse….?
- Sepse e qetë do të jem në se Tini nuk vdes- tha Ela .
- Unë jam e sigurt që nuk do të vdesë. – tha Xheni . Buzëqeshi dhe vazhdoi – Ai është i forte ndaj do jetojë.
- Ah sikur- tha Ela
- Fli tani- tha Xheni.
Ela mbylli sytë dhe vazhdoi lutjen e saj që e kish lënë përgjysëm. Kështu vazhdoi deri në mëngjes mezi priti që të zbardhte dita . Në mëngjes Ela vuri re se kishte fjetur me telefonin në dorë .
Ta marr në telefon tani……………? Jo ,jo se mos është herët . Mbase atë tani e ka zënë gjumi dhe unë si budallaqe ta zgjoj. Atë here do ti bej një SMS . Ela bëri një SMS dhe e nisi për tek Tini

*
* *
Ilirin e kish zënë gjumi përballë me krevatin e Tinit ulur në karrike. Mjeku kish ulur kokën në tavolinë dhe po dremiste. Murgesha vazhdonte të lutej . Për të gjithë nata që kaloi kish qënë e lodhshme dhe e vështirë . Por të gjithë ishin të kënaqur sepse më së fundi ja dolën e për këtë ishin të qetë shpirtërisht. Murgesha hodhi një vështrim nga krevati ku gjendej i shtrirë Tini. Ajo e vështroi nga koka tek këmbët ………….dhe sytë i ngelën aty te këmbët . Tek ato dy këmbë që rrinin si të ngrira tek ato dy këmbë që dukeshin si prej mermeri.
- O Zot . Ti që këtë natë bëre mrekullinë vazhdoje atë deri në fund. Bëje të hecë. Ti që na mëshiron të gjithëve ki mëshirë dhe për të që është djalë i ri. Të lutem At vazhdoje mrkullinë. – mërmëriti murgesha dhe desh të vazhdonte lutjen e saj por e ndërpreu sinjali i telefonit të Tinit. Arriti një tjetër SMS. Murgesha e hapi dhe lexoi :
- “ Mirmëngjes princi im. Si je sot ? Princesha jote so të vej në shkollë por ti po qe se ke nevojë bjeri ziles se je princi e mund të bëshë gjithçka që do. Tini mos harro më premtove që do e shohësh diellin nga dritarja sot. Unë e pashë këtë mëngjes e pashë për ty të lutem princi im shihe dhe ti për mua. Të dua shumë. Të dergoj një puthje që të të ndihmojë të shërohesh sa më pare . E jotja Ela.”
Murgesha qeshi e duke tundur kokën vuri re se Tini ishte me sytë hapur e po ndiqte veprimet e saj. U afrua afër tij dhe i lexoi SMS-në. Kur mbaroi së lexuari të gjithë ishin zgjuar dhe e kishin dëgjuar SMS-në . Mjeku u ekzaltua dhe tha:
- Ej princ mirmëngjes.
- Po po princ në karrocë . Princ pa këmbë . – tha Tini.
- Të lutem mos fol kështu – tha murgesha- do të ngihesh dhe në këmbë.
- Eh ! – psherëtiu Tini.
Iliri nuk duroi dot dhe doli përjashta u duk që po qante. Në dhomë ndihej një atmosferë e nderë dhe e tensionuar asnjëri nuk fliste sepse nuk dinte ç’të fliste. Mbrriti një tjetër SMS murgesha e hapi dhe lexoi me zë :
- Tini . Jam në merak për ty. Si je sot. Unë të pres të vish të më takosh . Nuk ka rëndësi se vjen vetë apo të të shtynë. Për mu aka rëndësi të vish sepse je zemra ime je Tinin im. Të lutem telefonomë më thaj diçka po vdes për të të dëgjuar zërin.- përfundoi SMS-në murgesha dhe si la telefonin mbi komedinë vazhdoi- Tini duhet të flasësh me vajzën se dhe ajo është në merak . Si thua…?
- Mirë Motër –tha Tini.
- Jo, jo – ndërhyri mjeku- tani do të vine të gjithë specialistët për konsultë. Pastaj telefonata .
- Mirë- tha Tini.
Të gjithë mjekët specialist rrethuan krevatin e Tinit dhe ndënjën aty për reth 20- 30 minuta . Kur ata dolën nga dhoma gjithçka në atmosferën e dhomës ishte ndryshe. Tini bëri një sforco dhe thirri murgeshën :
- Motër Ela a ka mundësi të më japësh në telefon Elën time për të folur pak me të .
- Si jo vëllai im- tha murgesha , Vrapoi të marrë telefonin kufiet .Murgesha vendosi kufjet . Gjeti emrin e Elës dhe i tha Tinit
- Unë po dal ti fol i qetë ………………..

*
* *
Ela gjatë gjith kohës me mëndie nuk ishte në mësim porn ë spital tek Tini.. Marko i lexoi të dy SMS-të që Ela kish nisur dhe mezi priste që ta përshëndeste Elën. Sapo ra zilja Ela dhe Marko dolën jashtë. Marko po i bënte disa komplimenta Elës për SMS-të kur ra zilja e telefonit të Elës. Ishte Tini.
- Alo Tini.
- Ela – pëshpëriti Tini.
- Fol zemër çfar ke……….?- tha Ela dhe i bëri një shënjë që donte të thoshte se Tini po qante. E pastaj vazhdoi- Çfar ke Tini…? Unë jam e lumtur që të dëgjoj. Nuk më intereson asgjë tjetër. E lexove SMS-në time……..? Nuk më intereson se si vjen më intereson vetëm ardhja jote zemër. Si do që të vish ti je imi . Ndaj nuk ke arsye për tu dëshpëruar e për të qarë.
- Jo Ela jo nuk po qaj nga dëshpërimi- Tha Tini dhe bëri një pauz për të mbledhur veten e pastai vazhdoi- Zemër unë do të vi tek ti do vi patjetër dhe nuk do më sjellë askush po do të vi vetë. Eshtë për tu gëzuar . Mjeku specialist sot më tha se unë do të heci. Të betohem që do të heci e ndieva kur më shponte këmbët me gjilpërë…………… Mjeku më tha se për 4-5 muaj unë mund të heci- tha Tini dhe shpërtheu në të qara.
Ela që nuk po ju besonte veshëve ja dha një të bërtiture dhe nuk po mundej të mbante lotët nga gëzimi. Marko që e kish dëgjuar u hodh përpjetë. Ulëriu nga gëzimi . rrëmbeu telefonin Elës dhe tha:
- Tini unë jam Marko shoku i Elës por dhe shoku jot . Të lutem jo kështu me lot . Sot duhet festuare jot ë qajmë. Ne të presim .
- Faleminderit Marko- tha Tini
- Tini faleminderit- tha Ela. U largua disa hapa larg Markos dhe vazhdoi bisedën me Tinin.
Ndërsa Marko telefonoi Xhenin për ti dhënë siariqin.
*
* *
Ilir doli nga spitali dhe po shkonte të pinte një kafe e të çlodhte pak mëndien sepse ndihej shumë i lodhur ngaqë kish 3-4 ditë në tension . Hyri brënda . Për dreq nuk kishte asnjë tavolinë të lire. Edhe banaku ishte plot . Dikush me gotë e dikush me filxhan e rrinin mbështetur pas banakut. Një femër shumë e bukur ishte ulur vetëm në një tavolinë . Vallë priste ndonjë njeri…..?
- E ç’më duhet mua se pret njeri apo jo unë një vend për te pirë një kafe dua – mendoi Iliri dhe ju afrua tavolinës me filxhanin në dorë . – Përshëndetje ! A ka mundësi të ulem sa për të pirë një kafe.
Femra bëri me shënjë ulu . Iliri u ul e po përziente kafen. Dhe njëkohësisht i hidhte ndonjë shikim bukuroshes. Ndërkohë i ra zilja e telefonit. Ishte Tini.
- Alo Tini.
- Ku je ? – Pyeti Tini.
- Ja po pi një kafe shoku dhe erdha- tha Iliri
- Mos u vono se mërzitem të rri vetëm.
- Ja erdha . Çfarë do ti të të sjell shoku jot? – tha Iliri.
- Asgjë nuk dua po veç hajde.
- Ok , ok erdha. –tha Iliri dhe fiku telefonin .
Sapo futi telefonin në xhep bukuroshja që ishte në tavolinë me të e befasoi duke i folur shqip:
- Shqipëtar je..?
- Po - belbëzoi Iliri sepse zëri ju muar nga shtangia. Bukuroshia ishte shqipëtare.
- Ç’pate ……..?- tha bukuroshja dhe po qeshte.
- Hiç , hiç asgjë –tha Iliri si i zënë në faj – po nuk mendova që je shqiptare.
- Kush ishte ai që të telefonoi tani- tha bukuroshja.
- Një shok , këtu në Itali e kam njohur , është shtruar në spital se bëri aksident me makinë.
- Si e quajn ? – pyeti bukuroshja.
- Tini. Pse ? – tha Iliri.
- Kot mo kot – tha ajo dhe nxori telefonin e pastaj vazhdoi- Ma jep dhe numrin e telefonit ti flasim e ti japim pak kurajo meqe e kemi shqipëtar. Apo jo si thua..?
- Mirë do bësh – tha Iliri dhe nisi të shkruante numrin e telefonit ne një copë letër. Ja zgjati asaj e pastaj vazhdoi – shpëtoi për mrkulli nga vdekia.
- Vërtet…..? – u habit bukuroshja- atëhere duhet dhe ti shkojmë në spital- përfundoi ajo.
- Bravo. Bën mire – tha Iliri dhe u ngrit për të ikur.
- Si të quajn – pyeti ajo
- Ilir . Po ju…?
- Mirela.
- Atëhere mirupafshim –tha Iliri dhe bëri një shënjë që nën kuptohej qe s’kam ç ‘ të bëj.- Gëzohem që u njohëm .
Iliri doli nga bari dhe u nis me vrap për në spital për ti ndënjur pranë Tinit.
*
* *
Hë - mendoi ajo- e njoha që në zë që ishte ai. Nuk i la këto filma ai…..? Po mos mi bëj mua këto filma po ndonjë tjetre . Gjoja na i ra telefoni rastësisht këtij Ilirit sapo u ul në tavolinën time. Po more s’më kuptoi ky mua që isha shqiptare. Po, po është shtruar në spital na paska bërë aksident , shpëtoi për pak nga vdekja…………ua ç’ na tregojnë përralla në mes të ditës. Po kush i ha se. Tani ti tregoj unë përrallat ty.- përfundoi mendimin bukuroshja e barit dhe nisi të shkruante një SMS.




*
* *
Tini ndihej më i lehtësuar më i qetë pas bisedës me specialistët . Ata i kishin thënë se mund të ecte por do ti duhej shum mund e lodhje deri atëhere. Ai kish filluar të ndiente disa dhimbje nëpër këmbë. Ndiente kur kish ftohtë e kur kish vapë. Tini mendonte se deri tek fizioterapia do ti duheshin 2-3 javë por mjeku kish qeshur dhe i kishte thëne se ishte i saktë por janë 2-3 por muaj e jo javë. Tini po rikujtonte gjithë bisedën me mjekët kur i mbëriti një SMS.
- Ela – mendoi Tini dhe kapi telefonin të lexojë SMS-në.
Kur hapi telefonin pa që ishte një numur që ai nuk e njhte….?
- Ç’të jetë ky që na shkruan ? – mendoi Tini dhe hapi SMS-ne për ta lexuar:
- “Ej mos mi bëj mua këto lojra. E di që ma sole kastile Ilirin në tavolinë për të më provokuar. Më lër të qetë nuk më intereson fare ti. “
- Ç’të jetë kjo SMS kështu ? – mendoi Tini – Po të mos ishte emir I Ilirit do mendoja se kanë gabuar numur . – vazhdoi mendimin Tini.
Donte ti përgjigjej por nuk shkruante dot sepse të dyja duart i kishte të fashuar dhe kështu që as shkruante e as telefononte dot. Të thërriste një infermiere i vinte zor sepse sapo e kish thirrur për të telefonuar Ilirin .
- Hej dreq o punë – tha Tini- dhe kjo na u desh.
Në këtë moment hyri në dhomë Iliri . Ai sapo hyri duke qeshur tha:
- Do të të marrë një femër, shqiptare shume e bukur, në telefon për të të thënë të shkuara. E takova tani në bar- tha gati me një frymë Iliri
- Si ishte ma përshkruaj pak- tha Tini.
- Po. – Tha Iliri - Flokët të gjata ngjyrë gështenjë me sytë ngjyrë ……ngjyrë ……..
- Gri – tha Tini.
- Po , po saktë gri i kishte- tha Iliri dhe vazhdoi ta përshkruante.
Kur përfundoi Tini e pyeti :
- Ti ja dhe numrin tim…..?
- Po . Pse të mori ….?
- Shife – tha Tini dhe i zgjatin telefonin të hapur tek SMS-të.
Iliri e mori telefonin e lexoi dhe e rilexoi disa here SMS-në epastaj tha:
- Tini e njeh ti atë….? Kush është….?
- Po – tha Tini dhe heshti.
- E quajnë Mirela – Tha Iliri.
- Po ,po ashtu e quajn – tha Tini duke u tallur
- Pse ……… tallesh ?
- Sepse e quajnë Adriana- tha Tini
- E njeh ti atë- tha Iliri i habitur.
- Si veten time , dhe më mire besoj. Të lutem mer telefonin dhe përgjigju me një SMS. – tha Tini
Iliri mori telefonin dhe u bë gati të shkruaj . Tini filloi të diktonte:
“ Adriana zhduku nga jeta ime. Ta kërkoj këtë si favor . E di që s’të ka mbetur Ndopak shpirt e nder po qërohu nga jeta ime o plehrë që bie era Prostitutë”
Iliri e shkroi por nuk kuptojë asgjë. E nisi SMS-në dhe rinte i habitur vështronte Tinin tek i dilnin lotët.
- Ilir të lutem më ndis një cigare.
- Jo se jemi në spital – Tha Iliri .
- A ç’më çan kokën ti megjithë spital. – tha Tini disi i nervozuar.
Iliri ja ndezi një cigare dhe je dha ta thithi. Ai e thithi aq fort sa që Iliri mendoi se e mbaroi me një të thithur. Ndërkohë që Tini po pinte cigaren erdhi sërisht një SMS
- Ma jep mua – tha Tini. Mori telefonin dhe lexoi në heshtje – “ Ti po ai njeriu i pagëdhëndur do të ngelesh . Po nuk qeshë unë që hyra në jetën tënde o dru poi she ti që ma sole Ilirin në tavolinë. “ Ngriti sytë nga telefoni dhe i dha Ilirit telefonin.
- Shkruaj -tha Tini dhe i dha kohë Ilirit që ta lexonte dhe ai SMS-në . Pasi e vuri re që Iliri e mbaroi vazhdoi – “ Po të doja të rihyja në jetën tënde do të rihyja atë natë në Firence kur të gjithë shokët e punës time shkuan me ty. Sa për dieni ajo BMW-ja gri ishte e imja. Di dhe vëndin ku ti del……… po ti nuk më intereson aspak.” …………Çoja – përfundoi Tini.
- Jo , jo – tha Iliri- do ti shtoj dhe nja dy fjalë unë.- dhe shkroi “ Tani pot ë shkruaj unë Iliri. Të betohem që në tavolinë jam ulur krejt rastësisht.”
SMS ja u nis. Të dy po riinin në heshtje dhe po prisnin përgjigjen dhe ajo nuk vonoi erdhi shpejt
- “E më lumtë jam një femër e lire dhe bëj ç’të më dojë qefi”
Tini I ktheu një përgjigje shume të shkurtër “ Shko në djall se nga djalli më arite. Zhduku e mos më çaj më b……..”
Më pasë telefonoi një djalë që e kërcënoi Tini. Ai që nuk i bëhej fare vonë dhe djalit kërcënues i ktheu një përgjigje me nerva e duke e kërcënuar ai më shumë .
- E sheh ç’na bëre more kungull- tha me shaka Tini.
Iliri nuk e kuptoi shakanë . La telefonin dhe doli nga dhoma . Doli për të mos u kthyer më. U largua në momentet që Tini kish më shumë nevojë për një njeri ti rrinte pranë sepse ai vetë nuk shkonte dot as në banjë.
- E megjithatë unë do t’ja dal mbanë – mendoi Tini.
Shumë peripeci kaloi Tini deri në ditën e fizioterapisë. Atë ditë që filloi fizioterapinë asnjë nuk besonte se Tini do të kish një vullnet e dëshirë të tillë për tu shëruar. Të gjithë habiteshin kur e shihnin që ai binte e ringrihej bëhej gjith gjak nga fytyra e përsëri vazhdonte të stërvitej . Dhe dalia nga spitali u bë më e afërt.
*
* *
Tini u riaftësua më shpejt seç e kishin menduar të gjithë . Doli nga spitali e duhet të shkonte për në shtëpi që të mbaronte atje reportin dhe duhet të vazhdonte të stërvitej akoma më shumë që të hecte mire kur të shkonte në Katania tek Ela . Kish planifikuar të shkonte atje për krishtlindje……por kish diçka që nuk po e linte të qetë. Ela nuk dinte gjë për Blerinën!? Ndaj vendosi që t’ja bënte të ditur Elës ….por si? Ata tashmë dëgjoheshin çdo orë flisnin me orë të tëra në telefon dhe Tini nuk po mundej që ti thoshte dot gjë. Një natë vendosi dhe telefonoi Elën .
- Alo zemra ime- u dëgjua zëri i Elës.
- Ela dua të të them diçka tepër serioze- tha Tini.
- Fol zemër.
- Të kam treguar për një femër që më ka bërë keq, më ka bërë të vuaj- Tha Tini e pasi u mbush me frymë vazhdoi- Të kam thënë që kjo ka qënë ish e dashura ime……Por fatkeqësisht nuk është kështu….. e vërteta është se ajo ka qënë …..ish gruaja ime…..Kam qënë i martuar me të bile kam dhe një vajzë që quhet Blerina. Ajo është 5 vjeçe.
Në anën tjetër pllakosi heshtja. Tini dyshoi se Ela e kish fikur dhe pyeti :
- Ela më dëgjon ?
- Po po të dëgjoj – tha Ela me zë të mekur. U mendua pak e pastaj vazhdoi- Tini kjo që më the është shaka apo e vërtetë…?
- Fatkeqësisht është e vërtetë
- A je i sigurt që je ndarë prej saj ? – pyeti Ela
- Çfarë thua Ela nuk është se kam pak dit por kam katër vjet – Tha Tini.
- Tini më duhet pak kohë të mendohem – tha Ela
- Sigurisht – nxitoi të thoshte Tini- Sigurisht që të duhet. Unë të kërkoj falje që nuk ta thashë më pare por….. nuk është se kisha vendosur të të thosha të dua aq shpejt. Ishte aksidenti që i përshpejtoi gjërat. Sinqerisht mendova se do të vdes dhe thashë të të them të dua para se të vdes për mos vdekur me një brengë në zemër- përfundoi Tini.
- Të kuptoj- tha Ela dhe e mbylli bisedën pa përshëndetur.

*
* *
Ela po mendohej . Çfarë duhet të bënte? Të ndiqte urdhërin e zemrës që i thoshte “vazhdo . Fale” apo të dëgjonte shoqet që dhe pse nuk e dinin këtë të fundit e tallnin
- O Zot – bërtiti Ela – Kujt ti besoj . Ç ‘rrugë të ndjek të zemrës apo…………..?
Ndenji pothuajse gjithë mbrëmien shtrirë dhe veç mendohej. Në një moment vendosi të shkruaj një SMS. Mori telefonin dhe shkroi ato fjalë që ja dha zemra. “ Tini mendoj se je një burrë shumë i sinqertë. Tregon gjithnjë të vërtetën , dhe kjo më pëlqen. Ndaj jemi si më pare “ e nisi SMS-në dhe u ndje e çliruar dhe njëkohësisht dhe e gëzuar sepse zgjodhi rrugën që i tregoi zemra.

*
* *
Blerina e vogel kish shkuar tek gjyshja , tek shtëpia e Tinit .Aty ajo ndihej me të vërtet princesh. Aty kuptonte se dhe ajo ishte njeri. I plotësoheshin të gjitha dëshirat . E për këtë ajo donte të rrinte aty por ç’e do se nuk e lejonte ligji, kështu kish vendosur gjyqi,. Atë ditë ajo kishte gjithë ditën që donte të fliste me të atin. Dhe si gjithmonë gjyshja me gjyshin ja plotësuan dhe këtë dëshirë. Telefonuan. Tini ju tregoi se kishte gjetur një shoqe që quhej Ela që ai e donte shumë por dhe që ajo e donte gjithashtu. Blerina e vogël u gëzua që po dëgjonte të atin të lumtur . Fshiu lotët dhe mori receptorin dhe tha:
- O ba a të do shumë ajo ?
- Po zemra ime po. Më do shumë- tha Tini.
- O ba po për mua e di ajo Ela?
- Si jo xhan i babit. Ajo e di dhe më ka thënë se dhe ty të do shumë dhe të dërgon 1000 të puthura- tha Tini u mbush me frymë e pastaj vazhdoi- Zemër si nuk do ti thosha asaj per ty unë….? Ti e di që babi thotë gjithmonë të vërtetën . Apo jo…?
- E di babi e di . Po ti the se më dërgon 1000 të puthura – Tha Blerina
- Po , po .
- Atëhere babi thuai Elës se dhe unë e dua sa qielli e sa toka e dua sa ……… Blerinën. i thuaj se dhe unë i puth fort duart ,faqet , sytë…….. – tha Blerina dhe u mbush për të qarë.
Pastaj folën dhe gjyshi e pastaj e mbyllën. Blerina mezi kishte pritur të mbyllej telefoni dhe ja dha një klithmë të madhe sa trëmbi dhe gjyshen e gjyshin
- Uuuuuuuuuuuaaaaaaaaaaaaaauuuuuuuuuuuuuuuuuu. O nëna e dëgjove tani dhe unë do kem një mami . Një mami të mire. Një mami që më do e që do dhe babin time që është babi më i mire në botë.
Dhe sërisht nisi të qajë nga gëzimi. Atë natë ata të tre festuan gjithë natën . Festuan sepse pas shumë vitesh ndien në zërin e Tinit lumturi e gëzim.

*
* *
Ela ishte në shtëpi dhe po lexonte diçka kur trokiti dera . Ela hapi derën ishte Laura me Monikën , Morika është një tjetër shoqe e klasës dhe njëkohësisht dhe komshije . Sapo u ulën Laura hapi bisedën e para :
- Hë bukuroshe si po të venë punët?
- Shumë mire – tha Ela
Laurës që nuk i shkonte poshtë ajo që i ndodhi me Markon e Xhenin vazhdoi të flasë me ironi:
- Që thua ti Moni kjo na është dashuruar me një shqiptar. Me që ra fjala si është tani ai . A ka njeri që ji shtyn karrocën?
- Ej - tha Ela- mos fol ashtu për Tinin
- Oh më fal- vazhdoi të tallet Laura .
Monika u shtir sikur s’dinte gjë dhe tha:
- Dale dale njëhrë si është puna se nuk po kuptoj gjë unë.
Ela me sinqeritet i tregojë gjithçka .Bile tregoi dhe për punën e Blerinës së vogël.
- Çfarëëëëëëëëëë – ulëriu Laura – Ai ka dhe fëmijë !? Bravo Ela bravo. Jepi dadua më e nirë e Siçilisë.
- Ela pse nuk ta tha që në fillim ai këtë punën e fëmijës – tha Monika .
- Do ma thoshte por aksidenti i nxitoi gjërat – tha Ela
- Po si moj posi – ndërhyri sërisht Laura
- Ela unë mendoj kështu – Tha Monika- Ai priti sa t’i thuash ti të dua dhe pastaj ta plasi bombën në dorë . E di ç’është ai një mashtrues një hajdut zemrash ja çfar është! Ej Ela po dil moj goce para pasqyrës shih sa e bukur je ti dhe do të marrësh një burrë me fëmij?
- Idjote – tha Laura – shihe Pjetron sa i mirë është shihe se ç’bën për ty . Apo s’ka dhe lek ai .
Dhe keshtu ato të dyja e vunë në mes Elën dhe ajo nuk po mund të mendonte dot. Nga njëra anë ishte zemra që dashuronte e nga ana tjetër ish opinion që nuk do ta pranonte kurre Tinin kë të zgjithte Ela??? Ato e bindën Elën të heq dorë nga Tini e të shohi Pjetron . Që mos e shqetësonte më Tini në telefon të ndërronte numrin . Numrin e ri do t’ja dhuronte Pjetro………!? Ela kështu bëri.

*
* *
Tini e kërkoi në telefon. Bëri SMS por më kot asnjë përgjigje. Veç kur një mëngjes vjen një SMS “ Tini ndërova numër. Lamtumir”
- Përse kjo lamtumirë pa shkak –mendoi Tini – Përse ? Ku gabova?
Dhe menjëherë ndjeu që diçka ju këput brënda tij. U këput ndjenja e të qënit njeri. U ndie keq. U ndie si një njeri pa vlerë. Dhe nisi të këndojë një këngë:
“ Erdha un në dasmën tënde
Isha veshur si lypsar
Ndërsa ti e veshur nuse
Unë nuk ngopesha duke t’par………….”
Dhe ndoshta vazhdon ta këndojë këtë këngë nëpër rrugë e nëpër stacione treni atje ku fle e rri.Më kanë thënë se është bërë lypës. Më kanë thënë që është lypësi më i veçantë. Nuk lyp para por veç një fjalë të mire një fjalë të ngrohtë një fjalë ngushëlluese. Është betuar më thanë se do të shkojë në dasmën e saj kur ajo të martohet. Ashtu do të vejë i veshur si lypsar dhe Ela kurrë s’ka për ta njohur . Veç ai , ai ka për ta njohur dhe do të qajë shumë aq shumë sa ti ënjten sytë , sytë e tij kanë kohë që gjumin e kanë humbur. Sytë e tij që kurrë nuk u thane nga loti i hidhur. Për një gjë është i sigurt ditën që do të ndiej pranë vdekien do të lërë një amanet. Ta lajmërojnë atë . Dhe Ela ta njohë vetëm në momentet e fundit.Tini do ti këndojë strofën e fundit të këngës së tij
……” Shoh makinat një nga një
Duket larg një funeral
Ishe veshur me të zeza
Kishte vdekur një lypsar”
Vërtet mendoni se do të vishet me të zeza ajo që zemrën humbi për bukurinë?! Që zemrën humbi për pasurinë ?!Unë nuk mundemtë them asgjë . S’e di më mire thuama ti. Ti që po lexon këto rreshta si mendon…………?! Unë s’e di më mire thuaje Ela ti………?!


Gusht 2013

[Toffee]

shkrime te lezetshme

[toni54]

SI TA BËSHE TË LUMTUR NJË FEMËR.



Për ta bërë të lumtur një femër duhet shumë pak. Vetëm pak. Duhet të jeshë:
-MIK
-SHOK
-DASHNOR
-VËLLA
-BABA
-MËSUES
-EDUKATOR
-GUZHINIER
-NDËRTUES
-HIDRAULIK
-MEKANIK
-ARKITEKT
-STILIST
-SEKSOLOG
-GJINEKOLOG
-PSIKOLOG
-ORGANIZATOR
-BABA I MIRË
-SHUMË I PASTER
-SIMPATIK
-SPORTIV
-I AFRUESHËM
-I KUJDESSHËM
-KAVALIER
-INTELIGJENT
-KRIJUES
-I ËMBËL
-I FORTË
-TOLERANT
-AMBICIOZ
-I ZOTI
-KURAJOZ
-I VENDOSUR
-I BESUESHËM
-I RRESPEKTUESHËM
-I APASIONUAR
-TË DISHË TË BLESH
-TË MOS KRIJOSH PROBLEME
-MOS SHIKOSHË TË TJERA
-MOS JESH XHELOZ (POR EDHE TA NDJEKËSH MBRAPA)
-TË INTERESOHESH VETËM PËR FAMILJEN E SAJ
-TI JAPËSH HAPSIREN E SAJ.( TË MOS E PYESËSH KURRË KU SHKON)
-TË MOS HARROSH DATAT (DITËLINDJE,FEJES,MARTES, TAKIMIN E PARË ,PUTHJEN E PARË,KUR MBAROI SHKOLLËN ,KUR FILLOI TË MESMEN…..etj)
Por fatkeqësisht edhe sikur ti zbatoni të gjitha këto rregulla nuk ju jap 100% siguri që do ta bëni të lumtur sepse AJO një ditë mund të ndihet e shtypur e pa hapsirë dhe kështu që shkon me të parin që i del përpara, qoftë ky pianec,hajdut,drogmen,përdhunues,kriminel.
Mjaft që të jetë i pasur dhe të ketë një makinë. Ah se përpak harrova kushti numër 1 është TË JESH SHUMË SHUMË I PASUR.
Mbase kjo do të jetë arsyeja përse ZOTI thotë:- DUAJE. Dhe nuk thotë kurrë:-FALI SHPIRTIN DHE ZEMRËN.

hahahaha valla pak qenkan......

[KUJTIM CAMI]

Faleminderit Toffe

[KUJTIM CAMI]

Toni per nje femer eshte shume pak bile hahahahahahahahahaaaaaa

[pranvera bica]

Pershendetje Kujtim! Na ke munguar shume ketu!I lexova te dy krijimet e tua! Ndodh edhe keshtu...Me erdhi keq per vuajtjet e Tinit por e rendesishme ishte ngritja e tij ne kembe ... sepse keshtu do te jete ne gjendje te punoje per Blerinen! Suksese te metejshme!

[KUJTIM CAMI]

Teze Vera ! Te falenderoj per fjalet qe me thua. E di qe kam munguar por me duket se bera autokritike me dy krijimet e reja.......... Hahahahahahaaa

[Çaushi]

- O ba a të do shumë ajo ?
- Po zemra ime po. Më do shumë- tha Tini.
- O ba po për mua e di ajo Ela?
- Si jo xhan i babit. Ajo e di dhe më ka thënë se dhe ty të do shumë dhe të dërgon 1000 të puthura- tha Tini u mbush me frymë e pastaj vazhdoi- Zemër si nuk do ti thosha asaj per ty unë….? Ti e di që babi thotë gjithmonë të vërtetën . Apo jo…?
- E di babi e di . Po ti the se më dërgon 1000 të puthura – Tha Blerina
- Po , po .
- Atëhere babi thuai Elës se dhe unë e dua sa qielli e sa toka e dua sa ……… Blerinën. i thuaj se dhe unë i puth fort duart ,faqet , sytë…….. – tha Blerina dhe u mbush për të qarë.
Pastaj folën dhe gjyshi e pastaj e mbyllën. Blerina mezi kishte pritur të mbyllej telefoni dhe ja dha një klithmë të madhe sa trëmbi dhe gjyshen e gjyshin
- Uuuuuuuuuuuaaaaaaaaaaaaaauuuuuuuuuuuuuuuuuu. O nëna e dëgjove tani dhe unë do kem një mami . Një mami të mire. Një mami që më do e që do dhe babin time që është babi më i mire në botë.
Dhe sërisht nisi të qajë nga gëzimi. Atë natë ata të tre festuan gjithë natën . Festuan sepse pas shumë vitesh ndien në zërin e Tinit lumturi e gëzim.

I dashur Kujtim!
Ne radhe te pare te falenderoj nga zemra per tregimet qe na i solle...qe te dyja me preken thell ne shpirt...sidomos tregimi per Tinin... jo qe i lexova shume here por edhe i printova dhe do ti ruaj e rilexoj prap...dhimbja e Tinit, preku ne te gjitha zemrat qe e lexuan tregimin - ngjarjen.... e sidomos pershkrimi aq i thell e aq me kujdes i shkruar, prandaj jo rastesisht une Ty, do te quaj "Kujtimi i letrave shqipe" . Kujtim a ke ndonje liber qe ke botuar ? nese po ku mund ti gjejm !?

Kujtim vellai te uroj shendet e shkrime me te shpeshta i nderuar, ta dish se na nderon shume... me prezencen Tende ketu...FALEMINDERIT....! Me shume...respekt te percjell te fala nga Drenica!

[KUJTIM CAMI]

Faleminderit Toffee

[KUJTIM CAMI]

Çaush të falenderoj nga zemra për fjalët e mira dhe kurajon që më jep. Momentalisht jam duke punuar akoma për të bërë një vëllim me tregime dhe natyrisht miqve të mi të nirë , ku ti patjetër që bën pjesë , do t'ja u dërgoj . Dhe une të sjell dhumë të fala nga Prrenjasi.