Shqiperine e Cliruan Serbet

[oliinter]

pse cuditeni ju kur gruaja e kryeministrit eshte serbe? sa te jet ky rob koti kryeminister shqiperin do e bejn copash gjithandej!

[Duaje Siveten]

pse cuditeni ju kur gruaja e kryeministrit eshte serbe? sa te jet ky rob koti kryeminister shqiperin do e bejn copash gjithandej!

kryeminister llapaqen, i kan ra te gjitha maskat, punist inatçi, trafikant ne favor te makines politiko-ushtarake te serbit, puthadoras i athines, pazarxhi fazlliçian, inercia e mban ... po i afrohet fundi ...

[goldian]

na clirun tibetet e dalai lames

[bklyn_kid]

lol...kjo osht provokim. M'ja nis shqiptaret tash me shkatrru naj sen se e din aj se mali zi po i ik prej duresh u bon koh! Sa katundar ka met n'vrak....maximumi i maximumve mund jen 50-60 njerez, 20 shpie vetem pleq!
me at do kry luft serbija! pffff....

[bklyn_kid]

Leni nji mesazh per shkiet e shkodres:


Un po ja nisi nja
nis qishtu Q******
Adresa:

rozafa@verat.net

http://www.moraca-rozafa.org/kontakt/kontakt.html

[Rina_87]

Leni nji mesazh per shkiet e shkodres:


Un po ja nisi nja
nis qishtu Q******
Adresa:



http://www.moraca-rozafa.org/kontakt/kontakt.html

Une e hapa kete web-faqe qe ishte e shoqates se pakices serbo-malazeze te Shqiperise dhe aty pashe disa tekste shume interesante, mirepo pasi nuk di edhe aq mire serbisht, me ndihmoi dikush nga familja dhe po i sjell disa fragmente te perkthyera nga shkrimi i nje "akademiku " serb PRof. Dr. Kapllan Burovic. Ketu shihet politika serbe qe permes shtremberimit te historise te zgjeroje shtetin e saj. Krejt figurat e njohura shqiptare i ben serbe. Sigurisht e frymezuar edhe nga ky prifti qe ka ardhe te vizitoje Shkodren.

Treba znati da je jedan Srbo-Crnogorac i uveo Albance u istoriju. To je bio drački strateg Djordje Manijak, koji godine 1043 regrutise Albance kao najamnike, postrojava ih sa ostalim svojim vojnicima i iz Draca triumfalno marsira na Solun, osvaja ga i nastavlja za Vizant (Carigrad-Istanbul), sa namerom da i on uzme ucesce u tadasnjim borbama za carski presto. 1043-ta, sa postrojavanjem Albanaca pod zastavom Djordja Manijaka, godina je pocetka istorije albanskog naroda. Do te godine istorija nije poznavala Albance. Sledstveno, pre 1043. godine, pa i za nekoliko vekova posle, imamo posla sa istorijom Albanije, a ne sa istorijom Albanaca. Tu su istoriju sacinjavali Pelazgi, medju kojima su i proto-Sloveni (Serboni, Andi), zatim Tracani, pa Grci, Iliri, Kelti (njihovo pleme Albanoi i dace ovo ime ovim prostorima!), Rimljani, svakojaki varvaski narodi, zatim Vlasi, Sloveni, Cigani, ali ne i Albanci, koji, kako je to priznao i najveci albanski filolog, akademik, prof, dr Eqrem Çabej, dolaze u Mat tek u X veku nase ere.1) Koju godinu pre Djordja Manijaka, u okolini Draca dize svoj srpsko-crnogorski i makedonski narod na ustanak protiv Vizanta Tihomir (ne i Albance, jer tada tamo nije bilo ni zive duse albanske!), koji se ujedinjuje sa srbo-makedonskim ustanikom Petar Deljana (Dan-danas u Albaniji postoji pravoslavna porodica Deljana: Thoma Deljana - 1967. godine bio je ministar Prosvete i kulture!).

Duhet të dihet që një serbo-malazez i ka futur shqiptarët në histori. Ky ishte strategu durrësak, Gjorgje Manijak, që në vitin 1043 rekrutoi shqiptarët si mercenarë, i futi në radhët e ushtarëve të tij dhe prej Durrësit marshoi triumfialisht në Selanik, e pushtoi dhe vazhdoi për në Bizant (Carigrad/Konstantinopojë/Stamboll), me qëllim që edhe ai të merr pjesë në luftërat e atëhershme për fronin e perandorit. Viti 1043, me reshtimin e shqiptarëve nën flamurin e Gjorgje Manijaka, ishte viti i fillimit të historisë së popullit shqiptarë. Deri në atë vit historia nuk i ka njohur shqiptarët. Pra, para vitit 1043, por edhe disa shekuj më vonë, kemi punë me historinë e Shqipërisë, dhe jo me historinë e shqiptarëve. Këtë histori e përbëjnë Pellazgët, mes të cilëve ka dhe proto-sllavë (Serbonët, Andi), mandej Thrakët, Grekët, Ilirët, Keltët (fisi i tyre Albanoi ia dha emrin këtyre zonave!), romakët, çdo lloj populli barbarë, mandej vllehët, sllavët, jevgët, mirëpo jo dhe shqiptarët, të cilët, siç e ka pranuar dhe akademiku, filologu më i madh shqiptar, prof.dr. Eqrem Çabej, vinë në Mat vetëm në shekullin e X të erës sonë. Pak vite para Gjorgje Manijak, në rrethinën e Durrësit, e çoi në kryengritje popullin e vet kundër Bizantit Tihomir (jo dhe shqiptarët, sepse atëherë aty nuk kishte as edhe një frymë të gjallë shqiptare!), që bashkohen me kryengritësin serbo-maqedon Pjetër Delani (dhe sot e kësaj dite në shqipëri ekziston familja ortodokse Delani: Thoma Delani – në vitin 1967 ishte minister i arsimit dhe kulturës).

Ova istorija pripada Albaniji, ali ne i albanskom narodu. Isto tako i istorija feudalne porodice Progon, pa Komnenos (Mihailo I, Teodor, Mihailo II, Jovan Asen, Aleksandar, Komita), pa Balsic, pa Dusman (Damian, Goran, Nenad i Leko), pa Jurisic, Jonima, Zaharija, pa Skura (Mihailo, Progon), pa Muzaka, pa Arjaniti, porodica Crnojevic (Stevan, Ivan, Radic i Stanisa-Skenderbeg), porodica Dukadjini i druge, sve do feudalne porodice Bušatlija. Kojem god narodu pripadale one i kakve god vere bile, izuzimajuci porodicu Dukadjini, koja je nemackog porekla (i koju drugu kao ova!), sve su one bile mesne, mestani i, kao takve, ne mogu se smatrati okupatorima, ni kad su samostalno vladale, niti kad su bile u vazalnom odnosu sa vizantijskom vladajucom dinastijom, posebno sa srpskom vladajucom dinastijom Nemanjica, pa ni sa mletackim vlastima. Izuzetak cine one feudalne porodice, koje su se preko islamske vere istovetile sa turskim okupatorom i pretstavljale tursku vlast, realizirajuci i turske okupatorske planove i ciljeve, sve do turciziranja mesnog stanovnistva.

Kjo histori i përket Shqipërisë, por jo dhe popullit shqiptarë. Gjithashtu dhe historia e familjes feudale Progoni, mandej Komnenos (Mihaili I, Teodori, Mihaili II, Jovan Asen, Aleksandri, Komita), mandej Balshiç, Dusman (Damian, Goran, Nenadi dhe Leko), mandej Jurishiç, Jonima, Zakarija, Skura (Mihaili, Progoni), mandej Muzaka, Arianiti, familja Crnojevic (Stevan, Ivan, Radic dhe Stanisa-Skenderbeg), familja Dukagjini e tjera, deri tek familja feudale Bushatlinjtë. Çfarëdo kombi që t’I kenë takuar dhe çfarëdo besimi të kenë qenë, me përjashtim të familjes Dukagjini, që është me origjinë gjermane (dhe ndonjë tjetër si kjo!), të gjitha kanë qenë të përziera, vendasë, dhe si të tilla nuk mund të shihen si okupatore, edhe atëherë kur kanë qeverisur vetëm, as edhe kur kanë qenë në marrëdhënie vazale me dinastinë udhëheqëse të bizantit, veçanërisht me dinastinë në pushtet serbe të Nemanjiçëve. Përjashtim bëjnë ato familje feudale, të cilat permes besimit islam u lidhën me okupatorin turk dhe përfaqësonin pushtetin turk, duke I realizuar planet e qëllimet turke, deri në turqizimin e banorëve vendasë.

Ovi Sloveni Albanije dace albanskom narodu i njihovog nacionalnog heroja - veleslavnog Djorgja Kastriotu - Skenderbega, koji je za cetvrt veka neprekidno predvodio pobedonosno Albance i sve druge narodnosti Albanije iz pobede u pobedu, a protiv turskog okupatora. Otac Skenderbega, Jovan I Kastriota, bio je vazal srpskog vladara Stevana Lazarevica. Sâm Skenderbeg bio je vazal srpskog vladara Djurdja Brankovica, dok se sin Skenderbega - Jovan II - ozenio Irenom, kcerkom tadasnjeg srpskog vladara Srbije

Këta sllavë të shqipërisë do t’ia japin popullit shqiptarë heroin e tyre kombëtar – të famshmin Gjorgj Kastrioti – Skenderbeg, I cili për një çerek shekulli do t’i udhëheqte si ftimtarë shqiptarët dhe të gjitha kombësitë tjera të Shqipërisë prej fitores në fitore kundër okupatorit turk. Babai i Skenderbeut Jovan I Kastrioti, ka qenë vazal i udhëheqësit serb Stevan Lazarevic. Vet Skenderbeu ka qenë vazal i udhëheqësit serb Gjorgje Brankovic, përderisa biri i Skenderbeut – Jovan II- u martua me Irenën, vajzën e udhëheqësit serb të atëhershëm.

Kao ministar Spoljasnjih poslova Skenderbegu je sluzio Srbo-Crnogorac Pavle Andjelic, tadasnji dracki biskup, koji ce svojom rukom zabeleziti prvu albansku rec, prvu albansku recenicu i misao, poznata u istoriji albanskog pisma i jezika kao FORMULA E PAGËZIMIT, koja je iz godine 1463.

Si ministër i punëve të jashtme, Skenderbeut i ka shërbyer serbo-malazezi Pavle Angjelic, peshkopi i atëhershëm i Durrësit, i cili me dorën e tij do ta shkruaje fjalën e parë shqipe, fjalinë dhe mendimin e parë shqip, e njohur në gjuhën dhe letërsinë shqipe si FORMULA E PAGËZIMIT, në vitin 1463.

Frano Bjelic (Frang Bardhi - 1606-1643) autor je prvog recnika albanskog jezika i, kao takav, prvi albanski leksikograf.

Frano Bjelic (Frang Bardhi 1606-1643), është autor i fjalorit të parë në gjuhën shqipe, dhe si I tillë, leksikografi i parë shqiptarë.

Dr Petar Bogdan (1625-1689) autor je dela CUNEUS PROPHEDTARUM, napisano na albanski, srpski i latinski jezik. Albanci ga smatraju kao "Shkrimtari më i shquar i letërsisë shqiptare të vjetër"2) .

Dr. Petar Bogdani (Pjetër Bogdani), autori i veprës CUNEUS PROPHEDTARUM, e shkruar në shqip, sërbisht dhe latinisht. Shqiptarët e konsiderojnë si "Shkrimtari më i shquar i letërsisë shqiptare të vjetër"

I autor prve stampane knjige na albanskom jeziku - MESHARI - je Sloven, pop Ivan Buzuk, sin Budek Buzuka. Doduse ovaj nije bio Srbo-Crnogorac, vec Hrvat, od onih, koje je Vatikan slao u Albaniju da tamo sluze.

Edhe autori i librit të parë të botuar në gjuhën shqipe – MESHARI – është sllav, prifti Ivan Buzuku, i biri i Budek Buzukut. Megjithëse ky nuk ka qenë serbo-malazez, mirëpo kroat, prej atyre që i ka dërguar Vatikani të shërbejnë në Shqipëri.

Ali, ako on nije bio Srbin, bio je Srbin katolicki pop Mihailo Konstantin Djecov (1873-1929), poreklom iz sela Kryeziu (Puka - Albanija). On je jedan od prvih autora drame na albanskom jeziku (DASHTUNIJA E ATDHEUT, 1901) i drugih literarnih dela. Pogotovo je poznat kao etnografa: sakupio je i pripremio za stampu delo KANUNI I LEKË DUKAGJINIT (OBICAJNI KODEKS LEKE DUKADJINSKOG, Skadar 1933), cime se afirmirao kao jedan od prvih albanskih etnografa, pa i kao arheolog3) . I za njega Albanci pretendiraju da je bio Albanac i po nacionalnom poreklu, ali je u poslednje vreme istupio i jedan Albanac, poznati naucnik-albanolog prof. dr Aleksandar Stipcevic, koji je rekao svojim Albancima da je bio Srbin ne samo dr Petar Bogdan, vec i M.K. Djecov. 4)

Mirëpo, nëse ky nuk ka qenë serb, serb ka qenë prifi katolik Mihail Konstantin Gjeçov (1873-1929), me origjinë nga fshati Kryeziu (Pukë-Shqipëri). Ai është një nga autorët e parë të dramës në gjuhën shqipe (DASHTUNIJA E ATDHEUT, 1901) dhe veprave tjera letrare. Veçanërisht është i njohur si etnograf: ka mbledhur dhe përgatitur për shtyp veprën KANUNI I LEKË DUKAGJINIT, me të cilën është afirmuar si një nga etnografët e parë shqiptarë dhe si arkeolog. Dhe, për këtë shqiptarët pretendojnë se ka qenë shqiptar dhe sipas origjinës kombëtare, mirëpo kohëve të fundit doli në skenë dhe një shqiptar tjetër, shkencëtari-albanologu i njohur prof. dr Aleksandar Stipcevic, i cili u tha shqiptarëve të tij, që serb ka qenë jo vetëm Petar Bogdan, por edhe M.K Gjeçov.

Kad smo vec kod popova i biskupa, naglasavamo da Albanci nikada nisu imali ni svoju pravoslavnu crkvu. Osamostaljenje albanske pravoslavne crkve od Carigradske patrijarsije delo je Grka Fan Noli (pravo ime Teofan Mavromatis) i Srbo-Crnogorca Djordja Nikolica, otac veleslavnog knjizevnika Midjeni. Preko srpske crkve Albanci su i primili hriscanstvo, a preko srpske katolicke nadbiskupije u Baru (Crna Gora) i srpskih katolickih biskupa, kao sto su bili konkretno pomenuti iz porodica Bjelic, Andjelic, Bogdan, Mazarek, pa Petar Burovic, Andrija i Vicko Zmajevic, Albanci su sacuvali ne samo hriscanstvo, vec i jezik, a ovo znaci - svoju etnicku i nacionalnu pripadnost.

Kur flasim për priftërinj dhe peshkopët, theksojmë se shqiptarët kurrë nuk e kanë pasur kishën e tyre ortodokse. Pavarësimi i kishës ortodokse shqiptare nga patriarkati i Konstantinopojës, është vepër e grekut Fan Noli (emri i vërtetë Teofan Mavromatis) dhe serbo-malazezit Gjorgje Nikolic, babai i shkrimtarit të njohur Migjeni. Përmes kishës serbe, shqiptarët e kanë pranuar krishterimin, dhe permes kryepeshkopatës katolike në Bar (Mal i Zi) dhe peshkopëve katolikë serbë, siç i përmendëm konkretisht nga familja Bjelic, Andjelic, Bogdan, Mazarek, Petar Burovic, Andrija dhe Vicko Zmajevic, shqiptarët e kanë ruajtur jo vetëm krishterimin, por edhe gjuhën, e kjo nënkupton – përkatësinë etnike dhe kombëtare.

Albanski istoricari priznaju da su prve iskre albanskog preporoda stigle u Albaniju iz albanske dijaspore, ali precutkuju da je njihov prvi preporoditelj Jeronim de Rada sin srpsko-crnogorske nacionalne manjine, iako im je ovaj ne samo svojim prezimenom, vec i samim naslovom svoje poeme MILOSAO rekao to sasvim jasno.

Historianët shqiptarë e pranojnë se shkëndijat e para të rilindjes shqiptare erdhën në Shqipëri nga diaspora shqiptare, mirëpo e heshtin që rilindasi i tyre i parë Jeronim De Rada, është bir i pakicës kombëtare serbo-malazeze, edhe pse ky jo vetëm me mbiemrin e vet, por dhe me vetë emërtimin e poemës së tij MILOSAO, e ka thënë këtë shumë qartë.

Naglasavamo da je prvu skolu na albanskom jeziku otvorio u Albaniji jos za vreme turske okupacije Srbin Dositej Obradovic.

E theksojmë se shkollën e parë në gjuhën shqipe në Shqipëri, e ka hapur serbi Dositej Obradovic, gjate kohës se okupimit turk

Linku u plote http://www.moraca-rozafa.org/info/dopristo.html

[klaus fisher]

Me duket se bashkerendimi greko-serb me sherbetoret e tyre qeveritaret e te dy partive (PS+PD) ka arritur ne nje pike kulmore ne dem te Shqiperise. ASGJE NUK PO NDODH RASTESISHT !!! Sic nuk ndodhte rastesisht me pare qe acarohej situata politike ne Shqiperi sa here qe kishte nevoje Kosova per mbeshtetje nga ne.